Δημόσιος, Δωρεάν και Ακαδημαϊκός χαρακτήρας της Παιδείας
Alexkasgr:
Μεταφέρω άρθρο που εστάλη στη λίστα πριν λίγο από τον κ. Παπαγιάννη, προς ενημέρωση και προβληματισμό (τουλάχιστον). Αλήθεια, γιατί σπουδάζουμε?? >:(
Αλυσιδωτές εξελίξεις στην Παιδεία
Η Βρετανία αναγνωρίζει ως ισότιμα με τα πανεπιστημιακά τα πτυχία των
ελληνικών κολεγίων
05/01/07 08:02
ΑθήναΜε αποφάσεις του αγγλικού «ΔΙΚΑΤΣΑ», που αναγνωρίζει πλέον επισήμως τα
πτυχία των ελληνικών κολεγίων που συνεργάζονται με βρετανικά πανεπιστήμια ως
ισότιμα των βρετανικών και με αξιολόγηση από το βρετανικό συμβούλιο
πιστοποίησης, τα ιδιωτικά κολέγια ζητούν να αναγνωριστούν ως πανεπιστήμια.
Οι Έλληνες απόφοιτοι των ιδιωτικών κολεγίων μπορούν να εργαστούν κανονικά
στη Βρετανία εφόσον οι τίτλοι τους θεωρούνται και επισήμως πια ισότιμοι με
τους αντίστοιχους τίτλους σπουδών όσων σπούδασαν σε βρετανικά πανεπιστήμια,
αλλά όχι στην Ελλάδα καθώς ο ΔOΑΤΑΠ (ο οργανισμός που αντικατέστησε το
ΔΙΚΑΤΣΑ) εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει τα πτυχία τους, ακριβώς επειδή
σπούδασαν στην Ελλάδα.
Όπως επισημαίνουν «Τα Νέα», ενώ η συζήτηση στην Ελλάδα, με αφορμή και την
αναθεώρηση του άρθρου 16, αφορά στο αν θα επιτραπεί να ιδρυθούν μη
κερδοσκοπικά μη κρατικά ιδρύματα στην Ελλάδα, δεν λύνει το θέμα των
υπαρχόντων κερδοσκοπικών επιχειρήσεων εκπαίδευσης, δηλαδή των δεκάδων
κολεγίων που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια, αν και η χώρα μας βρίσκεται
πια με την πλάτη στον τοίχο εξαιτίας οδηγίας (36/2005 της ΕΕ) για την
αναγνώριση των πτυχίων τους, η οποία πρέπει να εφαρμοστεί υποχρεωτικά από
τον προσεχή Σεπτέμβριο.
Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα, δύο νέα στοιχεία προστέθηκαν σε όλα τα
υπόλοιπα που η Ελλάδα εξακολουθεί να αγνοεί, μολονότι πολύ σύντομα θα βρεθεί
σε θέση κατηγορουμένου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την πολυετή της άρνηση
να λύσει το θέμα των συνεργασιών κολεγίων και ξένων ΑΕΙ.
1) Το πρώτο αφορά στην αναγνώριση από το αγγλικό «ΔΙΚΑΤΣΑ», η οποία είναι
απαραίτητη σύμφωνα με την οδηγία της ΕΕ, που προβλέπει ότι για να
αναγνωριστεί το πτυχίο ενός κολεγίου πρέπει να βεβαιώσουν οι αρχές του
κράτους όπου εδρεύει το πανεπιστήμιο με το οποίο το κολέγιο συνεργάζεται ότι
και στη χώρα αυτή( δηλαδή τη Βρετανία εν προκειμένω) ο κάτοχος του πτυχίου
από κολέγιο θα έχει τα ίδια ακριβώς δικαιώματα που έχει και ο απόφοιτος του
πανεπιστημίου.
Έτσι, έφθασαν πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα τα πρώτα πιστοποιητικά
αναγνώρισης των πτυχίων που απονεμήθηκαν από βρετανικά πανεπιστήμια σε
αποφοίτους ελληνικών κολεγίων που συνεργάζονται μαζί τους. Τα πιστοποιητικά
εκδίδονται από το NARIC(National Recognition and Information Council) που
έχει την ευθύνη της αναγνώρισης (ή μη) των τίτλων σπουδών όσων ενδιαφέρονται
να εργαστούν στη Βρετανία.
Τα συγκεκριμένα πιστοποιητικά βεβαιώνουν ότι αυτοί οι τίτλοι σπουδών είναι
απολύτως ισότιμοι, ως προς τα επαγγελματικά και ακαδημαϊκά δικαιώματα στη
Βρετανία, με εκείνους που χορηγούνται στους αποφοίτους οποιουδήποτε
βρετανικού πανεπιστημίου. Σημειώνεται, ότι το NARIC είναι από τα πλέον
ενεργά «ΔΙΚΑΤΣΑ» στην Ευρώπη και η πιστοποίησή του είναι ιδιαίτερα σημαντική
για τα κολέγια και τους αποφοίτους τους.
2) Το δεύτερο στοιχείο, που ανακοίνωσαν μόλις την Πέμπτη τα ιδιωτικά
κολέγια, είναι ότι ενώ η Ελλάδα αρνείται να ελέγξει τις εκπαιδευτικές τους
υπηρεσίες (με αποτέλεσμα στον χώρο να υπάρχουν αξιόλογες και μη
επιχειρήσεις), η Βρετανία ελέγχει την ποιότητα των σπουδών επί ελληνικού
εδάφους.
Όσα από τα κολέγια είναι μέλη του Συνδέσμου Ελληνικών Κολεγίων, υποβλήθηκαν
το 2006 στην καθιερωμένη πενταετή επιθεώρηση από το Βρετανικό Συμβούλιο
Πιστοποίησης (BAC). Oι επιθεωρήσεις κατέληξαν στην ανανέωση της αναγνώρισης
των κολεγίων αυτών ως «ιδρυμάτων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης» (Institutions
of higher education). Η πιστοποίηση αυτή αποτελεί το επιστέγασμα της
προσπάθειας των κολεγίων να αναβαθμίσουν την ποιότητα των σπουδών τους,
προκειμένου να πείσουν ότι είναι ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Μάλιστα, η ένταξη των ελληνικών κολεγίων στον έλεγχο του BAC έγινε έπειτα
από αίτηση του Συνδέσμου τους χωρίς να είναι υποχρεωτική, αφού ούτως ή άλλως
το κάθε κολέγιο έχει πιστοποιηθεί και ελέγχεται ποιοτικά από το πανεπιστήμιο
με το οποίο συνεργάζεται. Η Ελλάδα πάντως, μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις,
συνεχίζει απλά να κλείνει τα μάτια και να ασχολείται μόνο με το ζήτημα των
μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ, σαν να μην υπάρχουν τα κολέγια, οι ευρωπαϊκές οδηγίες,
η βρετανική επέλαση στην ελληνική εκπαιδευτική αγορά και, κυρίως, οι δεκάδες
χιλιάδες απόφοιτοι και σπουδαστές τους.
Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το in.gr, στη διεύθυνση
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=767301&lngDtrID=244
Johnny English:
Το παρακάτω κείμενο αναρτήθηκε στη λίστα electroauth και το μεταφέρω εδώ με την άδεια του δημιουργού του:
ΔΗΜΟΣΙΟΣ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Ο Richard Feynman (1918-88), ένας χαρισματικός επιστήμονας και πανεπιστημιακός δάσκαλος, στα εναρκτήρια μαθήματά του συνήθιζε να απευθύνεται προς τους φοιτητές του με τα εξής λόγια: Όταν εμείς (οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι) μιλάμε, πρέπει να μας καταλαβαίνει ακόμη και η γιαγιά μας. Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε δεν έχουμε κατανοήσει σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο το επιστημονικό αντικείμενο ή κάτι θέλουμε να κρύψουμε.
Αναμφισβήτητα, η ισχύς των λόγων του Feynman είναι γενική και αναφέρεται στον καθένα από εμάς. Η καθαρότητα και η ευκρίνεια του λόγου δεν αποτελεί μόνο σαφή απόδειξη της κατανόησης του αντικειμένου συζήτησης, αλλά και της ποιότητας των προθέσεων.
Δυστυχώς, όπως εύστοχα παρατηρεί η κυρία Καραϊσκάκη (Ποιοι είμαστε; Τι θέλουμε;,Καθημερινή 12-01-07), στη συζήτηση για τα θέματα παιδείας και την αναθεώρηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος επικρατεί από πλευράς των πολιτικών των δύο μεγάλων κομμάτων πλήρης σύγχυση. Και είτε η σύγχυση οφείλεται σε έλλειψη κατανόησης των προβλημάτων της παιδείας είτε σε κακές προθέσεις, το αποτέλεσμα θα είναι ένα και το αυτό.
Επιπλέον, έντονο προβληματισμό προκαλεί και η στάση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος στην προσπάθειά του να πείσει για την ορθότητα των θέσεών του ψεύδεται, προσβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του παππού του, του Ευάγγελου Παπανούτσου και του πατέρα του (Κώστα Ζώρα, Πανεπιστήμιο, πολιτική και άρθρο 16, Ελευθεροτυπία 12-01-07). Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, με τη στάση του στο θέμα της αναθεώρησης του Άρθρου 16 διευκολύνει σημαντικά την ανανέωση της θητείας του κυβερνώντος κόμματος. Τίθεται το ερώτημα. Σε τι οφείλεται η καταβολή τόσο μεγάλων τιμημάτων;
Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία. Ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης αποτελεί τη μεγαλύτερη κατάκτηση της ελληνικής νεολαίας της δεκαετίας 1955-65. Και για μας ο συγκεκριμένος χαρακτήρας της παιδείας έχει αναδειχθεί σε σύμβολο, ιδέα και θεσμό. Όμως, το να δηλώνουμε ότι είμαστε υπέρ της δημόσιας και δωρεάν παιδείας δεν σημαίνει απολύτως τίποτε, αν με τη στάση μας δεν φροντίζουμε καθημερινά να συντηρούμε και να ενισχύουμε τον θεσμό.
Λέμε ότι η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό και πρέπει να παρέχεται δωρεάν, δηλαδή με τη συμβολή όλων. Όμως, τι σημαίνει κοινωνικό αγαθό και γιατί κάποια από αυτά πρέπει να παρέχονται δωρεάν;
Κοινωνικό αγαθό είναι κάθε υπηρεσία που όντως ωφελεί την κοινωνία, όπως π.χ. η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και ύδατος, οι συγκοινωνίες, οι υπηρεσίες υγείας, η παιδεία και άλλα πολλά.
Ορισμένα από αυτά τα κοινωνικά αγαθά, όπως για παράδειγμα οι υπηρε-σίες υγείας και η παιδεία, έχουν ιδιαίτερα μεγάλη αξία, ώστε πολύ λίγοι εί-ναι σε θέση να καταβάλουν το τίμημα. Γιʼ αυτόν ακριβώς τον λόγο παρέ-χονται δωρεάν, σε όσους τα έχουν ανάγκη και σε αυτούς που μπορούν να ανταποκριθούν αντίστοιχα.
Ένα τέτοιο κοινωνικό αγαθό, για να εξακολουθεί να παρέχεται δωρεάν, πρέπει να διατηρεί διαρκώς την ιδιαίτερα μεγάλη αξία του. Αν, για διάφορους λόγους, η αξία του κοινωνικού αγαθού μειώνεται προοδευτικά, τότε εξασθενεί προοδευτικά και η αναγκαιότητα της δωρεάν παραχώρησής του, για τον απλούστατο λόγο ότι καθίσταται πλέον σχετικά εύκολα εξαγοράσιμο.
Με άλλα λόγια, αν θέλουμε η παιδεία να παραμείνει δωρεάν κοινωνικό αγαθό, πρέπει να φροντίζουμε διαρκώς να διατηρείται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Διαφορετικά, θα καταστεί και αυτή ένα σχετικά προσιτό εμπορικό προϊόν, αναλόγου ποιότητας βέβαια, όπως τόσα άλλα.
Συνεπώς, όσοι θέλουν να πλήξουν τη μεγάλη κατάκτηση της ελληνικής νεολαίας της δεκαετίας 1955-65, δηλαδή τον δημόσιο, δωρεάν και ακαδημαϊκό χαρακτήρα της παιδείας, θα επιχειρήσουν πρώτα να πλήξουν το επίπεδό της, δηλαδή την αξία της. Και, όπως δείχνουν τα πράγματα, αυτό κάνουν.
Άρα, όσοι σήμερα αγωνίζονται, για να εξακολουθήσει η παιδεία να είναι δωρεάν κοινωνικό αγαθό, οφείλουν καθημερινά με τη στάση τους να συμβάλουν στη βελτίωση του επιπέδου της, ανεξάρτητα από τις αντικειμενικές συνθήκες και ιδιαίτερα εναντίον αυτών, και να μην προβαίνουν σε ενέργειες ή να μη προβάλουν αιτήματα και αξιώσεις που μειώνουν το επίπεδό της. Διαφορετικά, αυτοαναιρούνται.
Στη σφαίρα των κοινωνικών αγαθών το ιδιωτικό είναι αδύνατο να συναγωνιστεί το δημόσιο, αν το δημόσιο διατηρεί μια κάποια ποιότητα. Αν μη τι άλλο, οι έννοιες «κοινωνικό» και «ιδιωτικό» δεν συνάδουν. Το ιδιωτικό θα προσπαθήσει να καλύψει το κενό, μόνον όταν το δημόσιο ολιγωρεί. Για παράδειγμα, μέχρι τη δεκαετία του 1970 ο Βόλος και η Λάρισα έβριθαν από ιδιωτικές κλινικές, επειδή τα δημόσια νοσοκομεία των δύο πόλεων υπολειτουργούσαν. Σήμερα, που τα δημόσια νοσοκομεία αυτών των πόλεων έχουν βελτιωθεί σημαντικά, έχουν εξαφανιστεί οι ιδιωτικές κλινικές και όσες παραμένουν έχουν μετατραπεί σε οίκους ευγηρίας, που συντηρούνται λόγω της ανυπαρξίας κοινωνικής πολιτικής για τα γηρατειά και εις βάρος των πόρων των ασφαλιστικών ταμείων.
Ακόμη, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι συγκοινωνίες της Αθήνας ιδιωτικοποιήθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στη συνέχεια, επανήλθαν στο δημόσιο από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα επενδύθηκαν στις συγκοινωνίες της Αθήνας μεγάλα χρηματικά ποσά και αυτές κατέστησαν αξιοπρεπείς. Για ιδεολογικούς λόγους, θα περίμενε κανείς η σημερινή κυβέρνηση να προχωρήσει εκ νέου στην ιδιωτικοποίησή τους. Όμως, σε σχετική ερώτηση, που τέθηκε από δημοσιογράφους, η απάντηση του αρμόδιου υπουργού κυρίου Μιχάλη Λιάπη ήταν κατα-λυτική: Όχι, οι συγκοινωνίες είναι κοινωνικό αγαθό και γιʼ αυτό θα επιδο-τούνται.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, το γεγονός ότι το ιδιωτικό «σήκωσε κεφάλι» στον χώρο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης σημαίνει ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν στέκεται στο ύψος που πρέπει. Αντιπαρέρχομαι τις ευθύνες των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Η κοινή πλεύση των στελεχών τους σήμερα σημαίνει πολλά. Εστιάζω στα λάθη και στις παραλείψεις ημών των πανεπιστημιακών. Τα πράγματα δείχνουν ότι οφείλουμε να κάνουμε καλύτερα τη δουλειά μας. Και μαζί με αυτό, οφείλουμε κυρίως να επιβάλουμε την αυτοτέλεια των ιδρυμάτων μας και όχι να την επαιτούμε από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ευελπιστώ ότι η περιπέτεια της αναθεώρησης του Άρθρου 16 θα μας αφυπνίσει και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ του δημόσιου πανεπιστημίου και της δωρεάν παιδείας. Στο χέρι μας είναι, τα επερχόμενα ιδιωτικά ιδρύματα να τα καταστήσουμε τελικά «οίκους ευγηρίας». Θέλει αρετή και τόλμη.
Νίκος Ι. Μάργαρης, Πρόεδρος του ΤΗΜΜΥ
Turambar:
πολύ ωραίο κείμενο.
Αθάνατος:
Επειδή είναι πολλοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν υπάχει δημόσια δωρεάν παιδεία σήμερα επειδή κάποιοι νοικιάζουν και τα λοιπά.
Το ΑΙΤ (Ανώτατο Ινστιτούτο Τεχνολογίας http://www.ait.gr/ ) το οποίο είναι του Κόκκαλη βασικά έχει δίδακτρα 25000 ευρώ και αυτά για 16 μήνες.
Βέβαια το εν λόγω μεταπτυχιακό(μάστερ) σου δίνει τη δυνατότητα πραγματοποίησης διδακτορικού στο αμερικάνικο πανεπιστήμιο
Carnegie Mellon.
Το να καλύπτονται όλα τα έξοδα των φοιτητών από το κράτος το βρίσκω υπερβολικό, καθώς κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην αύξηση των φόρων για τους οποίους ήδη πολλοί έχουν παράπονα. Για διαφορετικό είδος προϋπολογισμού υπάρχουν και άλλα κόμματα.
Να διεκδικούμε... δε λέω , αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα
Καμένος:
Quote from: Αθάνατος on April 01, 2007, 10:19:40 am
Επειδή είναι πολλοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν υπάχει δημόσια δωρεάν παιδεία σήμερα επειδή κάποιοι νοικιάζουν και τα λοιπά.
Το ΑΙΤ (Ανώτατο Ινστιτούτο Τεχνολογίας http://www.ait.gr/ ) το οποίο είναι του Κόκκαλη βασικά έχει δίδακτρα 25000 ευρώ και αυτά για 16 μήνες.
Βέβαια το εν λόγω μεταπτυχιακό(μάστερ) σου δίνει τη δυνατότητα πραγματοποίησης διδακτορικού στο αμερικάνικο πανεπιστήμιο
Και πού είναι το καλό? Επιχείρημα είναι αυτό?
Quote from: Αθάνατος on April 01, 2007, 10:19:40 am
Το να καλύπτονται όλα τα έξοδα των φοιτητών από το κράτος το βρίσκω υπερβολικό, καθώς κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην αύξηση των φόρων για τους οποίους ήδη πολλοί έχουν παράπονα. Για διαφορετικό είδος προϋπολογισμού υπάρχουν και άλλα κόμματα.
Να διεκδικούμε... δε λέω , αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα
Ε μα φυσικά!! Υπάρχουν και τα έξοδα του κράτους, τα οποία δεν φτάνουν!!
Ας αγοράσει το κράτος 5 Eurofighter λιγότερα (ξερεις πόσο κάνει το 1?) και ας μην κλέβει ο Σημαιοφορίδης λεφτά από τους φόρους που λές, και μέτά ας πουν ότι δεν τους φτάνουν τα λεφτά για την παιδεία...
Navigation
[0] Message Index
[#] Next page
[*] Previous page