Ειδικό σχολείο για υπερευφυή παιδιά

« Reply #165 on: April 29, 2008, 12:00:10 pm »

Οι διάφορες κοινωνικές συναναστροφές σαφώς και βάζουν σε λειτουργία την ευφυία σου. εξ ορισμού. Θα μπορούσα να φέρω ακραίο παράδειγμα, την κοπέλα (δε θυμάμαι τώρα, το περιστατικό είχε συγκεκριμένο όνομα) που την είχε κλειδώσει επί χρόνια ολόκληρα σε ένα υπόγειο ένας μανιακός, και δεν είχε έρθει ποτέ σε επαφή με τους άλλους. Μετά, ενώ την πιάσαν όσοιν ψυχολόγοι μπορείς να φανταστείς, δεν κατάφεραν να την κάνουν όχι απλά να ενταχθεί στο κοινωνικό περιβάλλον, αλλά ούτε και να μάθει να αυτοσυντηρείται.

Σιγά, ούτε κι εγώ έχω μάθει να αυτοσυντηρούμαι. Αν δεν είχα τη μάνα μου θα είχα πεθάνει της πείνας Cheesy

Διεθνιστική Εργατική Αριστερά
Διεθνιστική Αριστερά
Εργατική Αριστερά

Επιπλέον, είναι ξεκάθαρα λειτουργία της λογικής το συγκεκριμένο πράγμα που κάνουμε τώρα. Δηλαδή, επιχειρηματολογούμε, προσπαθώντας ο κάθε ένας να περάσουμε τις ιδέες μας απέναντι. αυτό είναι κατεξοχήν λειτουργία της λογικής

Ναι, χρησιμοποιείται η λογική σε μια θεωρητική συζήτηση, αλλά όχι και πολύ. Όσο χρησιμοποιείς το μουσικό σου αισθητήριο για να καταλάβεις τίνος το κινητό χτυπάει Tongue

Ξέρω ότι υπάρχουν πολλά είδη ευφυΐας. Όταν όμως έχεις χάρισμα σε κάποια από αυτές, έχεις και την ανάγκη να χρησιμοποιήσεις αυτό το χάρισμα. Η όραση είναι μία μόνο από τις αισθήσεις, αλλά δε μπορείς να παραβλέψεις την ανάγκη κάποιου να βλέπει γύρω του χρώματα μόνο και μόνο επειδή οι άλλοι έχουν αχρωματοψία...


	Logged

RedNet Θεσσαλονίκης

Kat

Καταξιωμένος/Καταξιωμένη

Gender:

Posts: 255

« Reply #166 on: April 29, 2008, 12:20:54 pm »

Πιθανώς μιλάς για την υπόθεση της Natascha Kampusch. Το παράδειγμα δεν είναι κατάλληλο, αφ' ενός γιατί η κοπέλα τόσο αυτοσυντηρείται όσο και έχει ενταχθεί (με όσα τραύματα έχει και πιθανώς για πάντα θα έχει) αφ' ετέρου γιατί σε μία περίπτωση όπου ένα παιδί απομακρύνεται παρά τη θέλησή του από την οικογένειά του από ένα άγνωστο άτομο και στη συνέχεια βιάζεται κατ' επανάληψη από αυτόν ζώντας σε ένα μικρό υπόγειο, δεν μπορείς να θέσεις ως μοναδικό παράγοντα (ούτε και ως βασικό νομίζω) την έλλειψη κοινωνικοποίησης. Για να το δείξεις αυτό θα έπρεπε να χρησιμοποιήσεις περιπτώσεις παιδιών που έζησαν μόνα τους σε δάσος από μωρά (αυτοί όντως έχουν προβλήματα κοινωνικοποίησης, αφού δεν μιλούν καν).

Εντούτοις, όλα αυτά είναι ακραία. Το να πηγαίνεις σε ειδικό σχολείο δεν είναι το ίδιο με το να ζεις μόνος σου στο δάσος. Αυτό που σας διαφεύγει, νομίζω, είναι ότι το κάθε ("κανονικό") της γειτονιάς είναι από μόνο του περιορισμένος χώρος ως προς τις κατηγορίες ανθρώπων που γνωρίζει κανείς. Σε ένα (και δημόσιο) σχολείο της Κρήνης ή του Πανοράματος δεν θα βρεις ακραία φτωχά παιδιά. Σε ένα κακό ιδιωτικό σχολείο δεν θα βρεις φτωχόπαιδα που θέλουν να γίνουν επιστήμονες, παρά παιδιά με μία άνεση που θέλουν να περάσουν την τάξη και να κουτσοκάνουν κάτι μετά. Σε ένα πειραματικό έχει κυρίως παιδιά που (είτε τα ίδια είτε οι γονείς τους) είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μάθηση. Για να μην πούμε ότι σε κάθε σχολείο το ποσοστό ατόμων με ειδικές ανάγκες που θα συναντήσεις είναι πολύ μικρότερο από το υπαρκτό, καθώς το κράτος δεν πληρώνει τους (προβλεπόμενους από το νόμο) συνοδούς των παιδιών.

Ακόμα και στο πανεπιστήμιο, βέβαια υπάρχουν παιδιά από διαφορετικά περιβάλλοντα (οικονομικά και κοινωνικά - στο μέτρο που υπάρχει και αυτό) αλλά επίσης έχουν τη βασική ομοιότητα ότι κατά τεκμήριο έχουν ευφυία άνω του μέσου όρου και αυξημένο ενδιαφέρον για την ηλεκτρολογία ή τις φυσικές επιστήμες γενικότερα. Δεν υπάρχουν ένα σωρό διαφορετικοί άνθρωποι στους ηλεκτρολόγους; Ή, δεν μπορεί κανείς εύκολα να κάνει φίλους (όπως και κάνει) μέσω της οικογένειάς του και τυχόν εξωτερικών δραστηριοτήτων αν το θέλει;

Προσωπικά, δεν είμαι σίγουρη ότι προτιμώ ένα σχολείο όπου όλα τα παιδιά έχουν πάνω-κάτω συγκεκριμένη οικονομική άνεση αλλά πέραν τούτου ουδέν από ένα σχολείο όπου τα παιδιά προέρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα, αλλά έχουν ένα κοινό πάθος. Αν με ανησυχεί κάτι είναι ότι πράγματι όταν το παιδί φτάσει σε γνώσεις πανεπιστημίου είναι μικρό, και εκεί θα είναι δύσκολο να ζει με ένα μάτσο μεγαλύτερους ανθρώπους, που επιπροσθέτως δεν έχουν ούτε το ενδιαφέρον του ούτε το ταλέντο του (ειδικά στην Ελλάδα που σπουδάζουν όλοι). Ακόμη, επειδή δεν ξέρω για πόσους ανθρώπους μιλάμε, το να έχεις τέτοια σχολεία στις περιφέρειες μόνο δημιουργεί πρακτικές δυσκολίες, όπως ότι είτε η οικογένεια πρέπει να μετακινείται είτε το παιδί να ζει μόνο του. Αλλά αυτά υποθέτω ότι έχουν λυθεί σε άλλες χώρες, δε χρειάζεται να ξαναανακαλύψουμε τον τροχό.


	Logged

Nessa NetMonster

Καταστραμμένος

Posts: 7044

Ιούνιος 1999 - 19/7/2009

Διεθνιστική Εργατική Αριστερά
Διεθνιστική Αριστερά
Εργατική Αριστερά

« Reply #167 on: April 29, 2008, 15:05:19 pm »

Kat, δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο

Εντελώς off-topic: Η Νατάσα Κάμπους δε βιάστηκε. Ο απαγωγέας της την κακοποιούσε σωματικά, αλλά όχι και σεξουαλικά.


	Logged

RedNet Θεσσαλονίκης

anonymous-root

Veteran
Καταστραμμένος

Posts: 8574

What do you want to troll today?

Quote from: Nessa NetMonster on April 29, 2008, 15:05:19 pm

« Reply #168 on: April 29, 2008, 15:07:11 pm »

Η Νατάσα Κάμπους δε βιάστηκε. Ο απαγωγέας της την κακοποιούσε σωματικά, αλλά όχι και σεξουαλικά.

ε καλά, αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε με σιγουριά!


	Logged

pandora

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 6443

madness

« Reply #169 on: April 29, 2008, 17:04:28 pm »

Εντούτοις, όλα αυτά είναι ακραία. Το να πηγαίνεις σε ειδικό σχολείο δεν είναι το ίδιο με το να ζεις μόνος σου στο δάσος. Αυτό που σας διαφεύγει, νομίζω, είναι ότι το κάθε ("κανονικό") της γειτονιάς είναι από μόνο του περιορισμένος χώρος ως προς τις κατηγορίες ανθρώπων που γνωρίζει κανείς. Σε ένα (και δημόσιο) σχολείο της Κρήνης ή του Πανοράματος δεν θα βρεις ακραία φτωχά παιδιά. Σε ένα κακό ιδιωτικό σχολείο δεν θα βρεις φτωχόπαιδα που θέλουν να γίνουν επιστήμονες, παρά παιδιά με μία άνεση που θέλουν να περάσουν την τάξη και να κουτσοκάνουν κάτι μετά. Σε ένα πειραματικό έχει κυρίως παιδιά που (είτε τα ίδια είτε οι γονείς τους) είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μάθηση. Για να μην πούμε ότι σε κάθε σχολείο το ποσοστό ατόμων με ειδικές ανάγκες που θα συναντήσεις είναι πολύ μικρότερο από το υπαρκτό, καθώς το κράτος δεν πληρώνει τους (προβλεπόμενους από το νόμο) συνοδούς των παιδιών.

Είναι σίγουρο ότι σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα δεν μπορείς να γνωρίσεις ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ολόκληρης της κοινωνίας. Θα γνωρίσεις ένα "κομμάτι" της, πιθανόν αντιπροσωπευτικό, ίσως όμως και όχι, όπως σωστά παρατήρησες.
Από κει και πέρα, το θέμα της αυξημένης ευφυίας όμως κάνει τους ανθρώπους που την έχουν μια πολύ συγκεκριμένη, ξεχωριστή, κοινωνική ομάδα ή "κατηγορία". Εκεί που προβληματίστηκα εγώ είναι σχετικά με το γεγονός ότι στη ζωή ενός ανθρώπου το μάξιμουμ των κοινωνικών συναναστροφών του έχουν φυσιολογικό δείκτη ευφυίας. Αυτό συμβαίνει και στην οικογένεια, και τις παρέες, στους φίλους, στο εργασιακό περιβάλλον αργότερα. Ακόμη και οι εφυίες δεν συνεργάζονται μόνο με άλλες "ευφυίες' και αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τους ανθρώπους που έχουν διαφορετικό κοινωνικό, οικονομικό, οικογενειακό κτλ υπόβαθρο, που μπορεί να είναι ή και να μην είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινωνίας.
Όσο ευφυής και να είναι κανείς, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να συνεργαστεί ή και να ζήσει με ανθρώπους κατώτερης ευφυίας αν δεν του δοθεί η ευκαιρία να τους καταλάβει, δλδ να "κοινωνικοποιηθεί" μαζί τους.
Αντεπιχειρήματα για την ευτυχία ενός ευφυούς τόμου έχει δώσει πολύ καλά και η Νέσσα, ειδικά για την περίπτωση όπου θεωρεί ότι το παιδί "βαριέται" στο κανονικό σχολείο ή δεν το καταλαβαίνουν οι συμμαθητές του. Τεσπα, όπως έχω ξαναπεί δεν μπορώ να μπώ στη σκοπιά όσων είναι σε αυτή την κατηγορία, αλλά θεωρώ ότι η μέση λύση (δλδ δύο σχολεία, ένα κανονικό, και ένα ειδικών δεξιοτήτων) που θα μοιράζονται τις διδακτικές ώρες του παιδιού είναι μια καλή λύση.

Ακόμα και στο πανεπιστήμιο, βέβαια υπάρχουν παιδιά από διαφορετικά περιβάλλοντα (οικονομικά και κοινωνικά - στο μέτρο που υπάρχει και αυτό) αλλά επίσης έχουν τη βασική ομοιότητα ότι κατά τεκμήριο έχουν ευφυία άνω του μέσου όρου

Εγω αυτό δεν το βλέπω... αν κρίνω από τη σχολή μας, θεωρώ ότι με ελάχιστες εξαιρέσεις (σύνολο καμιά 10αριά ατομα) όλοι οι υπόλοιποι έχουμε τον μέσο δείκτη ευφυίας. Βέβαια μπορεί να κάνω και λάθος.

Προσωπικά, δεν είμαι σίγουρη ότι προτιμώ ένα σχολείο όπου όλα τα παιδιά έχουν πάνω-κάτω συγκεκριμένη οικονομική άνεση αλλά πέραν τούτου ουδέν από ένα σχολείο όπου τα παιδιά προέρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα, αλλά έχουν ένα κοινό πάθος. Αν με ανησυχεί κάτι είναι ότι πράγματι όταν το παιδί φτάσει σε γνώσεις πανεπιστημίου είναι μικρό, και εκεί θα είναι δύσκολο να ζει με ένα μάτσο μεγαλύτερους ανθρώπους, που επιπροσθέτως δεν έχουν ούτε το ενδιαφέρον του ούτε το ταλέντο του (ειδικά στην Ελλάδα που σπουδάζουν όλοι). Ακόμη, επειδή δεν ξέρω για πόσους ανθρώπους μιλάμε, το να έχεις τέτοια σχολεία στις περιφέρειες μόνο δημιουργεί πρακτικές δυσκολίες, όπως ότι είτε η οικογένεια πρέπει να μετακινείται είτε το παιδί να ζει μόνο του. Αλλά αυτά υποθέτω ότι έχουν λυθεί σε άλλες χώρες, δε χρειάζεται να ξαναανακαλύψουμε τον τροχό.

Συμφωνώ με το "κοινό πάθος". Το θέμα του "Δείκτη Ευφυίας" πώς θα το ορίσει κάποιος έτσι ώστε να θεωρείται το παιδί κατάλληλο ή όχι για ειδικό σχολείο? Αν θεωρήσουμε βέβαια, όπως είπαν και κάποιοι πιό πρίν, ότι το τέστ IQ δεν είναι αξιόπιστο....


	Logged

Kat

Καταξιωμένος/Καταξιωμένη

Gender:

Posts: 255

Quote from: pandora on April 29, 2008, 17:04:28 pm

« Reply #170 on: April 29, 2008, 18:16:21 pm »

Από κει και πέρα, το θέμα της αυξημένης ευφυίας όμως κάνει τους ανθρώπους που την έχουν μια πολύ συγκεκριμένη, ξεχωριστή, κοινωνική ομάδα ή "κατηγορία".

Βασικά νομίζω ότι υπάρχει ένα μπέρδεμα στη συζήτηση ανάμεσα στους έξυπνους (έστω και ιδιαίτερα έξυπνους) ανθρώπους και στους ταλαντούχους σε ένα τομέα. Ιδιαίτερα έξυπνοι άνθρωποι υπάρχουν παντού, και ασχολούνται με πολύ διαφορετικά πράγματα - από τα μαθηματικά μέχρι την αρχαιολογία και τις δημόσιες σχέσεις. Έξυπνοι με την έννοια ότι το μυαλό τους παίρνει στροφές πολύ γρήγορα, ότι συνδυάζουν δεδομένα και είναι οξυδερκείς, ας πούμε (για να μην μπλεχτούμε με τους δείκτες). Οι άνθρωποι αυτοί, πέραν από το ότι μπορεί να απολαμβάνουν ο ένας την παρέα του άλλου (που μπορεί και όχι, γιατί ούτε κοινούς χαρακτήρες έχουν ούτε κοινά ενδιαφέροντα) δεν μπορούν να αποτελούν ξεχωριστή κοινωνική ομάδα. Ποιες είναι οι κοινές επιδιώξεις τους, για τις οποίες αγωνίζονται;

Η συζήτηση όμως δεν γίνεται για αυτούς (και ο τίτλος είναι νομίζω αποπροσανατολιστικός), αλλά για τους ταλαντούχους ανθρώπους σε ένα τομέα. Κατά τον ίδιο τρόπο που κάποιος είναι ταλαντούχος στη μουσική ή το χορό ή κάποιο άθλημα, κάποιος άλλος είναι στα μαθηματικά ή στις γλώσσες. Με το ταλέντο εννοώ (τουλάχιστον εγώ) ότι έχει ιδιαίτερη ευχέρεια στο αντικείμενο, και με την ίδια εκπαίδευση που παίρνουν οι γύρω του, μπορεί να αντιμετωπίζει πολύ συνθετότερα προβλήματα (είτε αυτό λέγεται σπαγγάτο είτε θεωρία αριθμών είτε μπαχ), αντλεί ικανοποίηση από την δραστηριότητα αυτή και του αρέσει να περνά χρόνο εκεί. Ο άνθρωπος αυτός βέβαια μπορεί να είναι γενικά εξαιρετικά ή απλώς αρκετά ευφυής, αλλά έχουν σημασία οι ταμπέλες;

Σε όλες τις περιπτώσεις, πάντως, νομίζω ότι η αντίληψη ότι οι εξαιρετικά έξυπνοι/ταλαντούχοι άνθρωποι είναι μονόπλευροι είναι προκατάληψη. (Λες και ο τύπος που παίζει Στοίχημα όλη μέρα είναι τέρας ενδιαφερόντων). Ακόμα, όμως, και αν κάποιος είναι μονόπλευρος,γιατί δηλαδή να μην είναι; Άλλο πράγμα είναι να έχει κανείς τις βασικές κοινωνικές δεξιότητες (και ελάχιστους υγιείς ανθρώπους έχω γνωρίσει που να μην τις έχουν) και άλλο ότι μπορεί λόγω χαρακτήρα να μην του αρέσει ο πολύς κόσμος. Όπως σε κάποιον μπορεί να φαίνεται εφιαλτικό το γεγονός ότι ένας άνθρωπος περνάει τη μέρα του δουλεύοντας σε ένα εργαστήριο, κάποιος άλλος μπορεί να ζαλίζεται στην προοπτική να μιλάει στο τηλέφωνο όλη μέρα με κόσμο (πχ στις δημόσιες σχέσεις). Μα γι'αυτό ασχολούμαστε με διαφορετικά πράγματα!


	Logged

corina

Veteran
Αbsolute ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 4651

summertime

« Reply #171 on: April 29, 2008, 23:01:42 pm »

http://www.pare-dose.net/blog/?p=59

Πιθανώς μιλάς για την υπόθεση της Natascha Kampusch.

Δε μιλούσα για αυτήν την περίπτωση. Μιλούσα για την περίπτωση στο Κωσταλέξι. απλά δε θυμόμουν πότε είχε αρχίσει ο εγκλεισμός της...Νόμιζα είναι η αλήθεια ότι ήταν εξαρχής...

Quote

7 Νοεμβρίου 1978. Οι πόρτες στο ισόγειο ενός σπιτιού στο χωριό Κωσταλέξι (Κωσταλέξης) ανοίγουν και μια ομάδα αστυνομικών και δημοσιογράφων έρχονται αντιμέτωποι με ένα θέαμα που μέσω φωτογραφιών θα κάνει τον γύρο του κόσμου.
Η 47χρονη Ελένη Καρυώτη αντικρίζει τον ήλιο μετά από 29 ολόκληρα χρόνια εγκλεισμού της σ’ ένα μικρό δωμάτιο, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω απ’ την Λαμία.

Η φρικτή ιστορία της ξεκινά από τα χρόνια του εμφυλίου πολέμου. Στο μυαλό της χαράζονται οι αποτρόπαιες εικόνες βασανισμών και εκτελέσεων που λάμβαναν χώρα στην πλατεία του χωριού. Η έφηβη τότε Ελένη, γόνος εθνικόφρονης οικογένειας, έκανε κάτι που στην μικρή και κλειστή κοινωνία του χωριού φάνταζε ως έγκλημα. Δημιούργησε ερωτική σχέση (ή φημολογήτω ότι δημιούργησε) με τον δάσκαλο του χωριού, ο οποίος συν τοις άλλοις φερόταν να είχε προσχωρήσει στις τάξεις των κομμουνιστών ανταρτών.

Η γονείς της και τα 3 αδέλφια της, μπροστά σ’ αυτήν την ντροπή, αποφασίζουν να δράσουν άμεσα κι αποφασιστικά. Φυλακίζουν την Ελένη στο ισόγειο δωμάτιο του σπιτιού κι από ‘κείνη την στιγμή ουσιαστικά την διαγράφουν από την οικογένεια. Η μεταχείριση που είχε έκτοτε και για τα επόμενα 29 χρόνια, ήταν χειρότερη κι απ’ αυτή ενός σκυλιού. Το μοναδικό της ρούχο ήταν μια κουβέρτα, ενώ έτρωγε, αφόδευε και κοιμόταν στο ίδιο μέρος.
Το πιο λυπηρό ήταν πως πολλοί κάτοικοι του χωριού, αν όχι όλοι, γνώριζαν τι συνέβαινε. Κανείς όμως, ακόμα κι όταν πέρασαν τα χρόνια, δεν τόλμησε να κάνει έστω και μια ανώνυμη καταγγελία.

Η ιστορία που αποκαλύφθηκε από τους δημοσιογράφους πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις.
Ουσιαστικά κατηγορήθηκε όλο το χωριό, ότι αν και γνώριζε για τον εγκλεισμό δεν έκανε τίποτα για να λυτρώσει την κοπέλα.
Το Κωσταλέξι έγινε συνώνυμο με τη μιζέρια, την αθλιότητα και την απάνθρωπη συμπεριφορά.

Όταν άνοιξε η πόρτα, βρέθηκαν όλοι αντιμέτωπη με μια τρομαγμένη γυναίκα, χωρίς ρούχα, τυλιγμένη με μια κουβέρτα. Έβγαζε άναρθρες κραυγές, καθώς τόσα χρόνια δεν είχε κάποιον να μιλήσει κι έχασε το χάρισμα του λόγου. Μπορούσε μόνο να ψελίσει μερικές δεκάδες λέξεις.
Ο 29χρονος εγκλεισμός της, της άφησε εμφανή ψυχολογικά προβλήματα.

Η Ελένη Καρυώτη νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Λαμίας. Εκεί, όπως λέγεται, έγραψε σ’ ένα κομμάτι χαρτί το όνομα του ανθρώπου που αγαπούσε. Έγραψε το όνομα του δασκάλου.
Τα αδέλφια της οδηγήθηκαν στην δικαιοσύνη, όπου και αθωώθηκαν.

Οι γιατροί αποφάσισαν την μεταφορά της σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Λίγα χρόνια αργότερα, η Ελένη Καρυώτη εξαφανίζεται κι έκτοτε αγνοήται η τύχη της.


	Logged

Η συμμετοχή δεν φέρνει ντε και καλά τη νίκη. Αλλά η νίκη δεν μπορεί να έρθει αλλιώς. Ασε που, συμμετέχοντας μπορεί να βγεις απ' τη συντήρηση.

Kat

Καταξιωμένος/Καταξιωμένη

Gender:

Posts: 255

Quote from: corina on April 29, 2008, 23:01:42 pm

« Reply #172 on: April 29, 2008, 23:36:55 pm »

Εντάξει, αλλά και αυτό είναι εκτός θέματος.


	Logged

corina

Veteran
Αbsolute ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 4651

summertime

« Reply #173 on: April 30, 2008, 00:28:58 am »

Δυστυχώς δεν μπορώ να βρω πληροφορίες στο web γιατί όση αναζήτηση έκανα, με παρέπεμπε σε μία πιο πρόσφατη περίπτωση.
Για την περίπτωση στο κωσταλέξι ήξερα από συζήτηση με κοινωνιολόγο ότι είχαν γίνει αρκετές προσπάθειες για να επαναφέρουν την κοπέλα στο κοινωνικό σύνολο. Όπως γράφει στο κομμάτι που παρέθεσα, επειδή επί χρόνια δεν είχε μιλήσει σε άνθρωπο, είχε χάσει την ικανότητα της ομιλίας αλλά ταυτόχρονα και της επικοινωνίας με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Η κοινωνιολόγος με την οποία είχα συζητήσει το περιστατικό μου είχε πει ότι είχαν προσπαθήσει οι ψυχολόγοι να της μάθουν να φροντίζει τον εαυτό της (αναφέρομαι σε βασικές βιολογικές ανάγκες) και δυστυχώς δεν κατάφεραν πολλά.

Μετά βέβαια ακολούθησε η εξαφάνισή της.

Το παράδειγμα αυτό προφανώς και είναι ακραίο, αλλά ακριβώς ως ακραίο το χρησιμοποίησα, για να δείξω τα σοβαρά προβλήματα κοινωνικότητας αλλά και ψυχολογικά προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει μία ελλιπής κοινωνικοποίηση, μία απομόνωση ακόμη περισσότερο από το κοινωνικό σύνολο...


	Logged

corina

Veteran
Αbsolute ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 4651

summertime

« Reply #174 on: April 30, 2008, 00:31:02 am »

Κατά τα άλλα μάλλον συμφωνώ ότι συζητάμε περισσότερο για ταλαντούχα παιδιά σε κάποιον τομέα, παρά ότι εξετάζουμε την ευφυία τους...


	Logged

smo

Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Posts: 1929

aoum

« Reply #175 on: April 30, 2008, 01:40:18 am »

Δηλαδη κατα τη γνωμη σας να μεγαλωνει ενα παιδι σε ενα περιβαλλον που ολα τα αλλα παιδια εχουν το ιδιο ταλεντο μαυτο ειναι υγειες? Δεν λεω μπορει το παιδι να περνουσε ωραια αλλα δεν μπορω να δω πως θα βγει ολοκληρομενο απο ενα τετοιο περιβαλλον...
Το παιδι θα εχει εσφαλμενη εικονα για την κοινωνια αυτο και μονο σημαινει πολλα.Λογικο δεν ειναι μετα να εχει προβληματα κοινωνικοποιησης?

@Κατ δεν μιλαμε για ανθρωπους που επιλεγουν ειτε συνειδητα ειτε οχι να ειναι λιγοτερο η περισσοτερο κοινωνικοι αλλα για παιδια και κατα ποσο τους δινουμε η οχι τη δυνατοτητα να κοινωνικοποιηθουν εχει διαφορα.

υγ Θα μπορουσα κι εγω να καταφυγω σε προσωπικες εμπειριες αλλα δεν νομιζω οτι θα πρεπει αυτες να μας επιρεαζουν τοσο στην κουβεντα γιατι δεν ειμαστε αντικειμενικοι.


	Logged

oblivion

4Dcube

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 9068

just.do.it.cut.carrots.

https://www.youtube.com/watch?v=6CAzdawCzhg

« Reply #176 on: April 30, 2008, 01:41:26 am »

Σκεφτόμουν το εξής:
Γιατί κάποιος που έχει προχωρημένες γνώσεις στη θεωρία των μαθηματικών π.χ. να βαριέται και να μην προσέχει καθόλου σε αυτά που λεν στο σχολείο; Κανένας δάσκαλος δεν λέει τα ίδια πράγματα, ούτε και τα μαθηματικά έχουν τόσο περιορισμένη έκταση ακόμα και στις πιο απλές και φαινομενικά αθώες έννοιες.


	Logged

Kat

Καταξιωμένος/Καταξιωμένη

Gender:

Posts: 255

Quote from: smo on April 30, 2008, 01:40:18 am

« Reply #177 on: April 30, 2008, 01:49:58 am »

Κατ' αρχάς το κάθε παιδί δεν μεγαλώνει μόνο στο σχολείο. Έχει σπίτι, οικογένεια, γειτονιά, εξωσχολικές δραστηριότητες. Πέραν αυτού, κατά τη γνώμη μου το κάθε σχολείο είναι εκ φύσεως μη αντιπροσωπευτικό της κοινωνίας, λόγω της εν γένει ομοιόμορφης κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των παιδιών. Τέλος, υπάρχουν (; υπήρχαν πάντως ως πρόσφατα) μουσικά και αθλητικά σχολεία. Έχουν τα παιδιά αυτά προβλήματα κοινωνικοποίησης γιατί δεν ξέρει όλος ο κόσμος αρμονία και άλμα επί κοντώ; Αν όχι, ποια είναι η διαφορά;


	Logged

Nessa NetMonster

Καταστραμμένος

Posts: 7044

Ιούνιος 1999 - 19/7/2009

Quote from: 4Dcube on April 30, 2008, 01:41:26 am

« Reply #178 on: April 30, 2008, 09:21:31 am »

Ε πήγαινε στο δημοτικό τότε.

@Kat: Ακόμα υπάρχουν. Τα αδέρφια μου που πάνε στο μουσικό πάντως είναι πολύ κοινωνικά και πολύ ευτυχισμένα, με πολύ καλές παρέες. Όλοι οι συμμαθητές τους είναι πολύ καλά παιδιά.

Τυχαίο, smo;


	Logged

Διεθνιστική Εργατική Αριστερά
Διεθνιστική Αριστερά
Εργατική Αριστερά

RedNet Θεσσαλονίκης

corina

Veteran
Αbsolute ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 4651

summertime