Ειδικό σχολείο για υπερευφυή παιδιά

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[height=400]

  Όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες στις Ανακοινώσεις και Έκτακτα νέα, βάζουμε τη μεγαλύτερη πλευρά 400 (width=400 ή height=400 ). π.χ. [img height=400 (κλείνει η αγκύλη) 

[Aurelius]

Οταν μιλησα για ρατσιστικη συμπεριφορα, εννοουσα και το αντιστροφο, αυτο που λες εσυ. Μαλλον δεν το εξεφρασα πληρως. Ειναι προφανες, οταν λες σε καποιους οτι ειναι πιο χαζοι, καποιοι απο αυτους να αντιδρασουνε με πολυ σκληρο τροπο. Το ξαναλεω, ιδιαιτερη μεριμνα. Τιποτα αλλο. οι πιο εξυπνοι ειναι απλα πιο εξυπνοι. Δεν ειναι παιδια με ειδικες αναγκες, να τα μαζεψουμε σε ενα κτηριο γιατι ειναι πιο ευαισθητα-ευθραυστα-με περισσοτερες αναγκες απο ολα τα υπολοιπα. Ειναι απλα (πολυ) πιο εξυπνοι. Συνηθως οι πιο εξυπνοι μπορουν να ανταπεξελθουν και να βρουν διεξοδους για να σβησουν την "διψα" τους.

[Aurelius]

Το να δημιουργεις τον ανταγωνισμο, του ποιος ειναι πιο εξυπνος (γιατι στην τελικη κατι τετοιο θα καταντουσε), δεν νομιζω οτι ειναι επιθυμητο σε τοσο μικρες ηλικιες.

Μη μου πεις ότι ήσουν από εκείνα τα παιδάκια που όταν παίρναμε διορθωμένα διαγωνίσματα αυτά κοιτάγανε τι πήραν οι άλλοι

Οταν μαντρωνεις τους "πιο εξυπνους", απο καποια (πολυ μικρη) ηλικια και μετα, φυσικο δεν ειναι να ανταγωνιζονται για το ποιος ειναι ο "πιο εξυπνος". Αυτο αποδεικνυεται πολυ ευκολα και απο τα διαφορα παραδειγματα που μας εφερες σχετικα με τα μουσικα σχολεια. Εκτος αν εκει τα παιδια ειναι ολα τοσο αγνα κα ι αμολυντα.

Και το πιο προσφατο παραδειγμα ειναι στον πρωταθληρισμο. Ειναι φανερο οτι μικρα παιδια, στην προσπαθεια να ξεχωρισουν, καταστρεφουν την υγεια και την ζωη τους. Δεν λεω οτι αν ξεκινουσε μια τετοια πρωτοβουλια, κατι τετοιο θα γινοταν. Ουτε και στον αθλητισμο η ντοπα δεν ηταν τοσο εντονη παλιοτερα. Ωστοσο, μετα απο καποιο χρονο πιθανοτατα, τα πραγματα να εξελισσονταν ετσι.

Οσον αφορα δικαιωματα, δεν νομιζω οτι θα τους σπουδαζαν και θα τους μορφωναν τοσο πολυ και δεν θα ανταμειβονταν καπως καλυτερα.

[Nessa NetMonster]

Οταν μαντρωνεις τους "πιο εξυπνους", απο καποια (πολυ μικρη) ηλικια και μετα, φυσικο δεν ειναι να ανταγωνιζονται για το ποιος ειναι ο "πιο εξυπνος". Αυτο αποδεικνυεται πολυ ευκολα και απο τα διαφορα παραδειγματα που μας εφερες σχετικα με τα μουσικα σχολεια. Εκτος αν εκει τα παιδια ειναι ολα τοσο αγνα κα ι αμολυντα.

Ποια παραδείγματα; Ναι, είναι αγνά και αμόλυντα

Η ευγενής άμιλλα δεν είναι κάτι το αρνητικό!

Και το πιο προσφατο παραδειγμα ειναι στον πρωταθληρισμο. Ειναι φανερο οτι μικρα παιδια, στην προσπαθεια να ξεχωρισουν, καταστρεφουν την υγεια και την ζωη τους. Δεν λεω οτι αν ξεκινουσε μια τετοια πρωτοβουλια, κατι τετοιο θα γινοταν. Ουτε και στον αθλητισμο η ντοπα δεν ηταν τοσο εντονη παλιοτερα. Ωστοσο, μετα απο καποιο χρονο πιθανοτατα, τα πραγματα να εξελισσονταν ετσι.

Μη συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Ο πρωταθλητισμός είναι κόμπλεξ.

Οσον αφορα δικαιωματα, δεν νομιζω οτι θα τους σπουδαζαν και θα τους μορφωναν τοσο πολυ και δεν θα ανταμειβονταν καπως καλυτερα.

Μα δεν ισχύει ότι οι πιο μορφωμένοι αμοίβονται και καλύτερα.

[smo]

Πολλες περιπτωσεις στη διεθνη επιστιμονικη κοινοτητα κρυβουν τα ιδια ακριβως "κομπλεξ" που κατα τη γνωμη μου προερχονται απο μη ολοκληρωμενες προσωπικοτητες. 

[Aurelius]

Οταν λεω

- παραδειγματα, εννοω σε μουσικα και αθλητικα σχολεια που προανεφερες

- ανταμειβονται δεν εννοω χρηματικα. Μπορει να παιρνουν πιο ευκολα θεσεις σε τεραστιους οργανσιμους. Σε αυτη τηνε περιπτωση πολλοι οι γονεις θα θελουν τα παιδια τους σε αυτα τα σχολεια "εξυπνων" (φροντιστηρια απο τα 2).

- Ο πρωταθλητισμος ειναι κομπλεξ, αλλα οταν βαζεις τους καλυτερους του ειδους ολους μαζι, προφανως θα αρχισουν να ανταγωνιζονται μεταξυ τους.

[Nessa NetMonster]

Οταν λεω

- παραδειγματα, εννοω σε μουσικα και αθλητικα σχολεια που προανεφερες

Πες μου ένα παράδειγμα.

- ανταμειβονται δεν εννοω χρηματικα. Μπορει να παιρνουν πιο ευκολα θεσεις σε τεραστιους οργανσιμους. Σε αυτη τηνε περιπτωση πολλοι οι γονεις θα θελουν τα παιδια τους σε αυτα τα σχολεια "εξυπνων" (φροντιστηρια απο τα 2).

Ναι, πολύ πιθανό είναι να βρίσκουν ευκολότερα δουλειά (αν και υποθέτω ότι μάλλλον θα προτιμήσουν να ακολουθήσουν ακαδημαϊκή καριέρα ή κάτι τέτοιο), όπως άλλωστε και οι νικητές σε μαθηματικές ολυμπιάδες ή κάποιον άλλο παρόμοιο διεθνή διαγωνισμό.

Δε νομίζω ότι θα μπορούσε ένα μέσο παιδί να παρακολουθήσει μαθήματα σε εντατικούς ρυθμούς, ανεξάρτητα του πόσα φροντιστήρια θα κάνει. Εκεί θα επενέβαιναν και οι δάσκαλοι που θα έβλεπαν το παιδί να έχει λαλήσει από το διάβασμα για να καταφέρει να ακολουθήσει τους υπόλοιπους, και θα το έδιωχναν για το καλό του.

- Ο πρωταθλητισμος ειναι κομπλεξ, αλλα οταν βαζεις τους καλυτερους του ειδους ολους μαζι, προφανως θα αρχισουν να ανταγωνιζονται μεταξυ τους.

Δε συμφωνώ καθόλου με το "προφανώς".

[corina]

Η έννοια της κοινωνικοποίησης είναι να μαθαίνει ένα παιδί να ζει με όλα τα υπόλοιπα παιδιά στον ίδιο χώρο. Να μαθαίνει να συνεργάζεται, να φτιάχνει παρέες, να ανταλλάσσει ιδέες.

Ένα "ειδικό" σχολείο αναγκαστικά θα περιλαμβάνει ένα "μέρος" της κοινωνίας. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το σχολείο, από άποψη κοινωνικοποίησης, είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας, η οποία περιλαμβάνει τον κάθε τύπο ανθρώπου.
Επομένως, προσωπικά συμπεραίνω ότι, για να κοινωνικοποιηθεί σωστά ένα παιδί, θα πρέπει να πάει σχολείο μαζί με όλα τα υπόλοιπα παιδιά και να μάθει να ζει και με εξυπνότερους και με λιγότερο έξυπνους (sic)

Στην περίπτωση που κάποιο παιδί έχει ιδιαίτερες ικανότητες, δεν είμαι υπέρ του διαφορετικού ειδικού σχολείου. Είμαι υπέρ της ειδικής μεταχείρισης, όπως είπε και ο Aurelius, ο οποίος φαντάζομαι εννοεί τις επιπλέον ευκαιρίες. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι και το μουσικό σχολείο, ή η γερμανική σχολή, ή ένα αθλητικό σχολείο, ή ένα γαλλικό σχολείο, δεν απευθύνεται σε ιδιοφυίες του εκάστοτε τομέα. Απευθύνεται σε παιδιά που έχουν ασχοληθεί παραπάνω με κάποιο αντικείμενο, και θέλουν εκτός από τη συνολική γνώση σε όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα που θα πάρουν, να πάρουν μία επιπλέον γνώση, με κάποιες επιπλέον - το τονίζω αυτό - ώρες διδασκαλίας, ώστε να αναπτύξουν το ταλέντο τους.

Τώρα, όσο για τις ευαισθησίες ενός ξεχωριστού παιδιού και για τις ευκαιρίες που πρέπει να έχει. Πιστεύω ότι 1) κανείς δε χάνεται και ότι 2) ένας πραγματικά ξεχωριστός άνθρωπος θα βρει τον τρόπο να προχωρήσει παραπάνω από τους υπόλοιπους. Θα φέρω ένα παράδειγμα το οποίο - το τονίζω - δεν καλύπτει ακριβώς την περίπτωση που συζητάμε, αλλά δίνει μια καθαρότερη εικόνα του τι θέλω να πω:

Πολλοί από μας που περάσαμε σε αυτή τη σχολή ήμασταν επί χρόνια οι πρώτοι μέσα στην τάξη. Σημαιοφόροι, απουσιολόγοι, ιστορίες, βραβεία, διακρίσεις κ.τ.λ. Μη μου πείτε ότι δεν υπήρχε προς πολλούς κάποια "σνομπ" αντιμετώπιση από άλλα παιδιά. Πολλοί πιστεύω έχουμε βρεθεί στη δυσάρεστη θέση της απομόνωσης, του τύπου "άσε με με το φλώρο", "να το φυτό", "να το γλυφτρόνι, το σπασικλάκι", κ.ο.κ.

Στα παραπάνω περιστατικά δε φταίει το σχολείο, που δε δίνει ευκαιρίες. Στα παραπάνω περιστατικά φταίνε ίσως οι καθηγητές, που δεν πρόσεξαν αυτά τα φαινόμενα και δεν επενέβησαν, φταίνε κάποιοι γονείς, που δεν έμαθαν στα παιδιά τους να δέχονται τον άλλον όπως είναι, φταίμε και εμείς οι ίδιοι, που δεν προσπαθήσαμε να το αλλάξουμε. Αν κάθε φορά που βρισκόμασταν σε μία τέτοια θέση απομόνωσης, κλαίγαμε τη μοίρα μας και δεν κάναμε τίποτα να το αλλάξουμε, σημαίνει ότι και εμείς ήμασταν ατελώς κοινωνικοποιημένοι. Άλλωστε πολλές φορές τέτοιες αντιδράσεις από άλλα παιδιά, θα το έχετε προσέξει, προέρχονταν όταν για κάποιο λογο κάναμε εμείς ή κάποιος άλλος μια σύγκριση και ένοιωθαν κατώτεροι.

Για σκεφτείτε το αλλιώς: Έστω ότι εμείς οι ηλεκτρολόγοι, που βγάζαμε βαθμάρες από μικροί, ήμασταν σε ειδικό σχολείο. Αν φτάναμε σήμερα στη σχολή που είμαστε, τι θα λέγαμε για π.χ. τους ΤΕΙτζίδες? Δε νομίζετε ότι θα την είχαμε ψωνίσει κανονικότατα?

[Nessa NetMonster]

Όχι, Κορίνα. Την ψωνίζεις όταν έχεις τον άλλο δίπλα σου κάθε μέρα και κάνεις τη σύγκριση, όχι όταν δε βλέπεις τι κάνει.

Και είμαι εντελώς κατά των επιπλέον ωρών μαθήματος. Αυτό που θα πρέπει να γίνει (αν απορρίψουμε την ιδέα του να πάνε σε εντελώς διαφορετικό σχολείο) είναι να εξαιρεθούν τα παιδιά αυτά από κάποια μαθήματα (στις ώρες αυτές ας κάνουν το διάβασμά τους) και αντί αυτών να πηγαίνουν κάποιες ώρες στο ειδικό σχολείο για τα μαθήματα αυτά (πχ το απόγευμα).

[smo]

Το ιδανικο θα ηταν απλα αυτα τα μαθηματα πχ μαθηματικα να τα κανουν εκτος ταξης με αλλους καθηγητες θα ηταν αρκετο νομιζω.

  Το εχουμε αναφερει πριν κατι σελιδες 

Το ποτε βλεπεις τον εαυτο σου ανωτερο δεν ειναι κατι τοσο απλο που μπορειτε να το θιξετε και να το χρησιμοποιησετε ετσι απλα ως επιχειρημα μπορει να συμβει και στις δυο περιπτωσεις καθως επιρεαζεται απο παρα πολλους αλλους παραγοντες που ειναι οφ τοπικ η αναλυση τους.

[corina]

Όχι, Κορίνα. Την ψωνίζεις όταν έχεις τον άλλο δίπλα σου κάθε μέρα και κάνεις τη σύγκριση, όχι όταν δε βλέπεις τι κάνει.

Μα αυτό που λες (δηλαδή καλύτερα να μην τον βλέπεις --> να μην κάνεις τη σύγκριση --> να μην την ψωνίσεις) είναι άκρως κατά της κοινωνικοποίησης. Ίσα ίσα, τότε, όταν βγεις στον πραγματικό κόσμο και αρχίσεις να βλέπεις και τους υπόλοιπους γύρω σου, θα έχεις τεράστιο πρόβλημα προσαρμογής.

Και όταν είσαι δίπλα του και τον βλέπεις, βλέπεις ότι είναι απλά ένα παιδί, σαν εσένα, και ότι εσύ δεν είσαι κάτι το τρομερά ξεχωριστό, επειδή απλά τα πας καλύτερα στα μαθήματα ή σκέφτεσαι πιο γρήγορα και πιο μεθοδικά.

Και οι δυσκολίες που θα περάσει ένα παιδί αν το "απομωνώσουν" τα υπόλοιπα, επειδή είναι πιο έξυπνο και τον θεωρούν φυτό, μπορούν να εξελιχθούν πολύ καλά, και όχι απλά να μην προκαλέσουν ψυχολογικό πρόβλημα π.χ., αλλά ίσα ίσα να σε κάνουν να δεις τα πράγματα με άλλο μάτι. Να μάθεις να εκτιμάς την προσωπικότητα του άλλου, να μάθεις να προσεγγίζεις τις παρέες σου χωρίς να περηφανεύεσαι για αυτό που είσαι και χωρίς να σνομπάρεις τον άλλον για αυτό που δεν είναι.

Να μαθεις να βγάζεις προς τα έξω τον "κοινωνικό" σου εαυτό. Να βρίσκεις θέματα συζήτησης, να ακούς τη γνώμη του άλλου. Να μαθαίνεις πώς περνάει ο άλλος τη μέρα του, να βρίσκεις νέα ενδιαφέροντα μέσα από τα ενδιαφέροντα του άλλου, να προσπαθείς να τον πλησιάσεις με άλλο τρόπο.
Όταν το καταφέρεις αυτό, όταν καταφέρεις να δείξεις στον άλλον ότι δεν είσαι όλη τη μέρα πάνω από ένα βιβλίο, αλλά ότι μπορείς να ενσωματωθείς μέσα σε μία παρέα, ότι είσαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος και όχι κάτι το εξωπραγματικό, όταν τα καταφέρεις όλα αυτά και μάλιστα κοπιάσεις για αυτά, τελικά ανταμείβεσαι!

Η πιο μεγάλη ανταμοιβή είναι όταν γυρνάει ο άλλος και σου λέει: "πωωω, τελικά είσαι και γαμώ τα παιδιά! και σε είχα για σπασικλάκι ρε παιδί μου...". Καταλαβαίνεις ότι μπορείς τελικά να τραβήξεις την προσοχή αλλά και να κερδίσεις τη συμπάθεια των άλλων απλά προσπαθώντας να τους πλησιάσεις. Χωρίς να αλλάξεις τίποτα από το χαρακτήρα σου, αλλά απλά να ανοιχθείς στους άλλους.


(Και φυσικά μιλάω και από προσωπική εμπειρία)

[Nessa NetMonster]

Και όταν είσαι δίπλα του και τον βλέπεις, βλέπεις ότι είναι απλά ένα παιδί, σαν εσένα, και ότι εσύ δεν είσαι κάτι το τρομερά ξεχωριστό, επειδή απλά τα πας καλύτερα στα μαθήματα ή σκέφτεσαι πιο γρήγορα και πιο μεθοδικά.

Εγώ πάλι πιστεύω ότι το αποτέλεσμα είναι αντίθετο. Στην αρχή βλέπεις τους άλλους με καλή διάθεση, χωρίς να υποψιάζεσαι ότι είναι κάτι διαφορετικό, αλλά όσο περισσότερο τους γνωρίζεις τόσο περισσότερες δυσάρεστες εκπλήξεις έχεις. Ώσπου στο τέλος κουράζεσαι και παραιτείσαι από την επικοινωνία.

Βέβαια αυτό έχει να κάνει με περισσότερα πράγματα από την ευφυΐα, αλλά όσο να'ναι...

[corina]

Και όταν είσαι δίπλα του και τον βλέπεις, βλέπεις ότι είναι απλά ένα παιδί, σαν εσένα, και ότι εσύ δεν είσαι κάτι το τρομερά ξεχωριστό, επειδή απλά τα πας καλύτερα στα μαθήματα ή σκέφτεσαι πιο γρήγορα και πιο μεθοδικά.

Εγώ πάλι πιστεύω ότι το αποτέλεσμα είναι αντίθετο. Στην αρχή βλέπεις τους άλλους με καλή διάθεση, χωρίς να υποψιάζεσαι ότι είναι κάτι διαφορετικό, αλλά όσο περισσότερο τους γνωρίζεις τόσο περισσότερες δυσάρεστες εκπλήξεις έχεις. Ώσπου στο τέλος κουράζεσαι και παραιτείσαι από την επικοινωνία.

Βέβαια αυτό έχει να κάνει με περισσότερα πράγματα από την ευφυΐα, αλλά όσο να'ναι...

Χμ, βασικά, αυτό δε μου φαίνεται φυσιολογική αντίδραση...
Ή μάλλον, για να μην παρεξηγηθώ, δε μου φαίνεται σωστή αντίδραση, που να δείχνει κοινωνικοποιημένο άτομο. Εκεί εντοπίζω το σφάλμα δηλ...Αλλιώς μιλάμε για λύση τύπου "πονάει κεφάλι κόψει κεφαλι". Δηλαδή αντί να μάθω να συμβιώνω, απομονώνομαι γιατί θεωρώ τον εαυτό μου ανώτερο...  Δείχνει έπαρση νομίζω...

(φεύγω, θα απαντήσω αύριο σε συνέχεια της συζήτησης!)

[Nessa NetMonster]

Άλλο απομονώνομαι απλά γιατί εκνευρίζομαι και κουράζομαι και άλλο απομονώνομαι επειδή δεν καταδέχομαι τους άλλους. Δεν ανακατεύεται καμία έπαρση στο ζήτημα.

[Nessa NetMonster]

BTW το πρόβλημα της κοινωνικοποίησης λύνεται πολύ εύκολα αν αποφασίσεις να αντιμετωπίσεις τους άλλους ως κατώτερους, δηλαδή συγκαταβατικά. Όσοι το κάνουν έχουν πολύ καλά αποτελέσματα.

Οπότε μάλλον η έλλειψη έπαρσης είναι το πρόβλημα...

[Alexkasgr]

@Nessa: Αν και η συζήτηση ξεκίνησε πριν από 3 σελίδες και μου είχες απαντήσεις, θα προσπαθήσω να συνοψίσω πράγματα που διατυπώθηκαν από άλλους και με καλύπτουν, ουσιαστικά ήταν αυτά που υποννόησα στο προηγούμενο post μου.

Ο ρόλος του σχολείου για μένα είναι πολλαπλός και κυρίως κοινωνικός. Γι' αυτόν το λόγο απέρριψα αμέσως την αρχική σου θέση, την οποία βέβαια στη συνέχεια τροποποίησες αρκετά και υπήρξε γενικώς σύγκλιση.

Τα θέματα που αναφέρεις η Παιδαγωγική επιστήμη τα έχει λύσει από χρόνια... στη θεωρία. Γιατί στην πράξη δεν εφαρμόζονται σε κανένα σχολείο, ή τουλάχιστον αυτή είναι η εμπειρία που έχουμε όλοι.

Τα τμήματα των μαθητών πρέπει να είναι ανομοιογενή ως προς το επίπεδο και η διδασκαλία να προχωράει με το ρυθμό που έχει ο μέσος όρος της τάξης. Ο ρόλος του δασκάλου δεν είναι να μεταδώσει τις γνώσεις ως ο φωστήρας, αλλά να δείξει τον τρόπο σκέψης στα παιδιά, τα οποία σε ομάδες (επίσης ανοιμοιογενείς) ανακαλύπτουν μόνα τους τη γνώση μέσα από ενεργητικές μεθόδους μάθησης. Φυσικά, υπάρχει ειδική μέριμνα από το δάσκαλο για τους μαθητές που αντιμετωπίζουν δυσκολίες και αντίστοιχα επιπλέον κίνητρο π.χ. πιο δύσκολες ασκήσεις για τους πιο προχωρημένους.

Και αυτό βέβαια είναι αρκετά εξιδανικευμένο, γιατί σε ένα τμήμα π.χ. 20 παιδιών (νομίζω είναι ο μέγιστος επιτρεπτός αριθμός) είναι πολύ δύσκολο να τα φέρει βόλτα ένας δάσκαλος. Αν δεν κάνω λάθος σε κάποιες χώρες (Σουηδία?) μπαίνουν και περισσότεροι από ένας σε κάθε τάξη! Ακόμα κι έτσι όμως φαίνεται αρκετά δύσκολο να περπατήσει το μοντέλο. Πετυχαίνει όμως παράλληλα πολλαπλά ωφέλη: κοινονικοποίηση, τα παιδιά βλέπουν το σχολείο σαν παιχνίδι και το αγαπάνε κτλ.

Θα έλεγα ότι συμπληρωματικά σε κάτι τέτοιο, θα μπορούσαν να υπάρχουν επιπλέον ώρες (ή για να μην το πω επιπλέον, κάτι σαν ώρες επιλογής όπου το κάθε παιδί θα ασχολείτο περισσότερο με το αντικείμενο που του αρέσει - αν και αυτό είναι δύσκολο να το φανταστούμε για το δημοτικό). Έτσι νομίζω θα υπήρχε μια καλή ισορροπία και σταδιακά μεγαλώνοντας θα μπορούσαν ν' αυξάνονται οι ώρες επιλογής και να έχει και μία έννοια επαγγελματικού προσανατολισμού στα τέλη της Β' βάθμιας.

Δεν μου αρέσει καθόλου το παράδειγμα των παιδιών που στα 19 τους έχουν πάρει πτυχίο ή και διδακτορικό ακόμα. Τα θεωρώ εξ' ορισμού δυστυχισμένα, αφού δεν έχουν υπάρξει παιδιά. Κάθε πράγμα στον καιρό του.
Πρέπει να ενισχύουμε τα ταλέντα του κάθε ανθρώπου, αλλά αυτό θέλει και ανθρώπους ανάλογης εκπαίδευσης ώστε να τα διακρίνουν. Σε αυτήν την περίπτωση, η εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο θα είχε αρκετά λιγότερα προβλήματα.