Ειδικό σχολείο για υπερευφυή παιδιά

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για ανανέωση (ή προσθήκη νέου) avatar, πρέπει η μεγαλύτερη διάσταση της εικόνας να είναι 110 pixels.

[pandora]

Το είδος σχολείου "ειδικών δεξιοτήτων" που περιγράφεις Νέσσα, αυτή τη στιγμή ίσως να υπάρχει μόνο στο εξωτερικό. Πχ η καθηγήτριά μου του πιάνου είχε μια γνωστή της σολίστ σε ένα τέτοιο σχολείο στη Γερμανία που ήταν ειδικά σχεδιασμένο μόνο για σολίστ. Δηλαδή για ανθρώπους πυ δεν κάνουν λάθη όταν παίζουν νότες, παίζουν τη μεγάλη πλειοψηφία των κομματιών που τους δίνονται απ' έξω (πράγμα πάρα πάρα πολύ δύσκολο, ειδικά πχ αν παίζεις σονάτα μπετόβεν που είναι 20 πυκνογραμμένες σελίδες, ή ακόμη χειρότερα αν παίζεις Λίστ), και απλά θελουν να βελτιώσουν το χρώμα και την έκφασή τους πιανιστικά. Αυτά τα σχολεία δεν υπάρχουν στην Ελλάδα, αλλά ακόμη και στο εξωτερικό ξέρω ότι απευθύνονται σε μεγαλύτερες ηλικίες και όχι σε παιδιά. Δηλαδή σε άτομα με διαμορφωμένο χαρακτήρα και με μεγάλη σιγουριά για τις επιλογές σταδιοδρομίας που έχουν κάνει, με την αντίστοιχη ωριμότητα να μπορούν να αντέξουν τις πιέσεις που έχει το κυνήγι του "πρωταθλητισμού" σε οποιοδήποτε επαγγελματικό χώρο, αλλιώς θα καταλήξουν ή με τσεκούρια και μπαλτάδες ή να παίρνουν ψυχοφάρμακα.

Το να γίνουν τέτοια σχελεία για μικρές ηλικίες δεν ξέρω αν θα ήταν καλό ή όχι, όπως είπα και στην αρχή του μηνυματός μου δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις ψυχολογίας και παιδαγωγικής για να το κρίνω. Αυτό που φαντάζομαι, και που συμφωνώ μαζί σου, είναι ότι πολλές φορές στην χωρα μας δεν δίνεται η ευκαιρία στις ιδιαιτερότητες να "ξεχωρίσουν". Από την άλλη, αν τις κλείσουμε αυτές τις ιδιαιτερότητες σε μία γυάλα με άλλες "ιδιαιτερότητες", ίσως θα μπορούσαμε να έχουμε αρκετά παρατράγουδα στον τομέα της κοινωνικοποίησης. Γιατί το σχολείο στις μικρές ηλικίες δεν μορφώνει απλώς, αλλά κοινωνικοποιεί.
Η ιδανική λύση για ένα παιδί με ειδικές ικανότητες - δεν είμαι και δεν ήμουν ποτέ κάτι τέτοιο βεβαια, οπότε φυσικά μιλάω από την "απ' εξω" - θα ήταν να παρακολουθεί το συνηθισμένο σχολείο, για να έχει μια ομαλή διαδικασία κοινωνικοποίησης, όσο είναι αυτό δυνατό για ιδιαίτερες περιπτώσεις, απλά ίσως με λιγότερες ώρες, και παράλληλα να παρακολουθεί και ένα σχολείο ειδικών δεξιοτήτων.

 

Παραπάνω περιέγραψα την "κοινωνικοποίηση" μέσω τις εκπαίδευσης όπως την αντιλαμβάνομαι Νέσσα.
Εσύ πώς πιστεύεις ότι μέσω ενός κλειστού "ειδικού" ιδρύματος για παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες θα κοινωνικοποιηθεί κάποιος ομαλά?

[Nessa NetMonster]

Το μπολνταρισμενο το συμβαιρενω απο το γεγονος οτι εχω επιλεξει να διατειρω την ψευδεσθηση οτι οι επιστημονες οφειλουν να εχουν κοινωνικη συνειδηση και ενα παιδι το οποιο εντριφει υπο την καταλληλη πιεση στα 10 του πχ στα μαθηματικα ειναι προφανες οτι δεν δινεται εμφαση στην κοινωνικοποιηση του η στην αναπτυξη του ως ατομο(σε παρακαλω μην υποστηριξεις οτι ειναι εφικτο τουλαχιστον οχι στην κοινωνια στην οποια ζουμε) οποτε δεν ειναι δυνατον να εχει κοινωνικη συνηδειση οποτε να το ονομαζω επιστημονα.

1. Δε μίλησα πουθενά για "πίεση". Αυτό το έβγαλες από το μυαλό σου.
2. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί μεταξύ δύο παιδιών που περνάνε τον ίδιο ακριβώς αριθμό ωρών στο σχολείο, στο μάθημα, στο διάλειμμα, στο διάβασμα και στο παιχνίδι θεωρείς αυθαίρετα ότι αυτό που κάνει μάθημα ανώτερου επιπέδου είναι λιγότερο κοινωνικοποιημένο. Αυτό μου φαίνεται τελείως παράλογο.

Α, και κάτι ακόμα:

Ο ανθρωπινος εγκεφαλος μπορει να κανει τα ΠΑΝΤΑ απλα καποιοι μπορουν να μαθουν καποια πραγματα σε λιγοτερο χρονο οχι καλυτερα η να φτασουν σε υψηλοτερο επιπεδο απλα σε λιγοτερο χρονο τιποτε παραπανω.

Αυτό είναι δική σου προσωπική θεωρία που δε βασίζεται πουθενά. Υπάρχει πολύς κόσμος που δυσκολεύεται να καταλάβει έννοιες που σε άλλους φαίνονται απλές.

[Nessa NetMonster]

Το είδος σχολείου "ειδικών δεξιοτήτων" που περιγράφεις Νέσσα, αυτή τη στιγμή ίσως να υπάρχει μόνο στο εξωτερικό. Πχ η καθηγήτριά μου του πιάνου είχε μια γνωστή της σολίστ σε ένα τέτοιο σχολείο στη Γερμανία που ήταν ειδικά σχεδιασμένο μόνο για σολίστ. Δηλαδή για ανθρώπους πυ δεν κάνουν λάθη όταν παίζουν νότες, παίζουν τη μεγάλη πλειοψηφία των κομματιών που τους δίνονται απ' έξω (πράγμα πάρα πάρα πολύ δύσκολο, ειδικά πχ αν παίζεις σονάτα μπετόβεν που είναι 20 πυκνογραμμένες σελίδες, ή ακόμη χειρότερα αν παίζεις Λίστ), και απλά θελουν να βελτιώσουν το χρώμα και την έκφασή τους πιανιστικά. Αυτά τα σχολεία δεν υπάρχουν στην Ελλάδα, αλλά ακόμη και στο εξωτερικό ξέρω ότι απευθύνονται σε μεγαλύτερες ηλικίες και όχι σε παιδιά. Δηλαδή σε άτομα με διαμορφωμένο χαρακτήρα και με μεγάλη σιγουριά για τις επιλογές σταδιοδρομίας που έχουν κάνει, με την αντίστοιχη ωριμότητα να μπορούν να αντέξουν τις πιέσεις που έχει το κυνήγι του "πρωταθλητισμού" σε οποιοδήποτε επαγγελματικό χώρο, αλλιώς θα καταλήξουν ή με τσεκούρια και μπαλτάδες ή να παίρνουν ψυχοφάρμακα.

Το να γίνουν τέτοια σχελεία για μικρές ηλικίες δεν ξέρω αν θα ήταν καλό ή όχι, όπως είπα και στην αρχή του μηνυματός μου δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις ψυχολογίας και παιδαγωγικής για να το κρίνω. Αυτό που φαντάζομαι, και που συμφωνώ μαζί σου, είναι ότι πολλές φορές στην χωρα μας δεν δίνεται η ευκαιρία στις ιδιαιτερότητες να "ξεχωρίσουν". Από την άλλη, αν τις κλείσουμε αυτές τις ιδιαιτερότητες σε μία γυάλα με άλλες "ιδιαιτερότητες", ίσως θα μπορούσαμε να έχουμε αρκετά παρατράγουδα στον τομέα της κοινωνικοποίησης. Γιατί το σχολείο στις μικρές ηλικίες δεν μορφώνει απλώς, αλλά κοινωνικοποιεί.
Η ιδανική λύση για ένα παιδί με ειδικές ικανότητες - δεν είμαι και δεν ήμουν ποτέ κάτι τέτοιο βεβαια, οπότε φυσικά μιλάω από την "απ' εξω" - θα ήταν να παρακολουθεί το συνηθισμένο σχολείο, για να έχει μια ομαλή διαδικασία κοινωνικοποίησης, όσο είναι αυτό δυνατό για ιδιαίτερες περιπτώσεις, απλά ίσως με λιγότερες ώρες, και παράλληλα να παρακολουθεί και ένα σχολείο ειδικών δεξιοτήτων.

 

Παραπάνω περιέγραψα την "κοινωνικοποίηση" μέσω τις εκπαίδευσης όπως την αντιλαμβάνομαι Νέσσα.
Εσύ πώς πιστεύεις ότι μέσω ενός κλειστού "ειδικού" ιδρύματος για παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες θα κοινωνικοποιηθεί κάποιος ομαλά?

Καταρχάς μακριά από εμάς ο πρωταθλητισμός και η (φαρμακευτική ή πνευματική) ντόπα.

Τώρα για το θέμα της κοινωνικοποίησης, το έχω ξαναπεί: Τα παιδιά που δε μπορούν να προσαρμοστούν στους ρυθμούς και τις απαιτήσεις του σχολείου είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω γίνονται ευερέθιστα, αισθάνονται παραμελημένα εξαιτίας των άλλων παιδιών (ενώ στην πραγματικότητα φυσικά δε φταίνε τα άλλα παιδιά), δυστυχούν και απομονώνονται. Εσύ εκλαμβάνεις το ειδικό σχολείο ως γυάλα, εγώ δεν το θεωρώ έτσι. Τα αδέρφια μου που πάνε στο Μουσικό αγαπούν το σχολείο τους και είναι ευτυχισμένα και πάρα πολύ κοινωνικά - και είναι φυσικό, γιατί τους δόθηκε η ευκαιρία να καλλιεργήσουν αυτό που τους αρέσει και στο οποίο έχουν ιδιαίτερη ικανότητα.

[smo]

Το μπολνταρισμενο το συμβαιρενω απο το γεγονος οτι εχω επιλεξει να διατειρω την ψευδεσθηση οτι οι επιστημονες οφειλουν να εχουν κοινωνικη συνειδηση και ενα παιδι το οποιο εντριφει υπο την καταλληλη πιεση στα 10 του πχ στα μαθηματικα ειναι προφανες οτι δεν δινεται εμφαση στην κοινωνικοποιηση του η στην αναπτυξη του ως ατομο(σε παρακαλω μην υποστηριξεις οτι ειναι εφικτο τουλαχιστον οχι στην κοινωνια στην οποια ζουμε) οποτε δεν ειναι δυνατον να εχει κοινωνικη συνηδειση οποτε να το ονομαζω επιστημονα.

1. Δε μίλησα πουθενά για "πίεση". Αυτό το έβγαλες από το μυαλό σου.
2. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί μεταξύ δύο παιδιών που περνάνε τον ίδιο ακριβώς αριθμό ωρών στο σχολείο, στο μάθημα, στο διάλειμμα, στο διάβασμα και στο παιχνίδι θεωρείς αυθαίρετα ότι αυτό που κάνει μάθημα ανώτερου επιπέδου είναι λιγότερο κοινωνικοποιημένο. Αυτό μου φαίνεται τελείως παράλογο.

Α, και κάτι ακόμα:

Ο ανθρωπινος εγκεφαλος μπορει να κανει τα ΠΑΝΤΑ απλα καποιοι μπορουν να μαθουν καποια πραγματα σε λιγοτερο χρονο οχι καλυτερα η να φτασουν σε υψηλοτερο επιπεδο απλα σε λιγοτερο χρονο τιποτε παραπανω.

Αυτό είναι δική σου προσωπική θεωρία που δε βασίζεται πουθενά. Υπάρχει πολύς κόσμος που δυσκολεύεται να καταλάβει έννοιες που σε άλλους φαίνονται απλές.

Το 1 σου η πιεση προερχεται απο το γεγονος οτι μιλαμε για παιδια τα οποια οσες ικανοτητες και να εχουν παντα θα εχουν ενα γιατι εγω κανω αυτα και οι αλλοι οχι το οποιο αν το σκεφτεις εχει πολλες αρνητικες(ψυχολογικες κυριως) επιπτωσεις το 2 ειναι συμπερασμα των επιπτωσεων που ανεφερα παραπανω οπως επισης νομιζω οτι λογικο να σκεφτει καποιος οτι η δουλεια στο σπιτι θα τους περνει περισσοτερη ωρα.

Τελος το συμπερασμα δεν ειναι προσωπικο αλλα χερομαι που με τιμας αποδιδοντας το σε μενα και ποσο μαλλον που συμφωνεις και μαζι μου.
Καθως οπως πολυ σωστα ειπες ειναι θεμα ευκολιας οχι θεμα ικανοτητας δηλαδη μπορω δεν μπορω ειναι θεμα ποσο ευκολα η ποσο γρηγορα.

[pandora]

Τώρα για το θέμα της κοινωνικοποίησης, το έχω ξαναπεί: Τα παιδιά που δε μπορούν να προσαρμοστούν στους ρυθμούς και τις απαιτήσεις του σχολείου είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω γίνονται ευερέθιστα, αισθάνονται παραμελημένα εξαιτίας των άλλων παιδιών (ενώ στην πραγματικότητα φυσικά δε φταίνε τα άλλα παιδιά), δυστυχούν και απομονώνονται. Εσύ εκλαμβάνεις το ειδικό σχολείο ως γυάλα, εγώ δεν το θεωρώ έτσι. Τα αδέρφια μου που πάνε στο Μουσικό αγαπούν το σχολείο τους και είναι ευτυχισμένα και πάρα πολύ κοινωνικά - και είναι φυσικό, γιατί τους δόθηκε η ευκαιρία να καλλιεργήσουν αυτό που τους αρέσει και στο οποίο έχουν ιδιαίτερη ικανότητα.

Μπορεί σε ένα βαθμό τα παιδιά αυτά, τα "ιδιαίτερα" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να μην τα καταλαβαίνουν τα άλλα παιδιά και έτσι να νιώθουν δυστυχισμένα, παρολα αυτά κάποια στιγμή θα ζήσουν στον έξω κόσμο.... και το 95% του κόσμου που θα συναναστραφούν θα έχουν φυσιολογικό iq.... οπότε θα γίνουν δυστυχισμένοι, με το σκεπτικό σου, στην κοινωνική τους ζωή έτσι κι αλλιώς. Οπότε ας τους στερήσουμε την ευκαιρία να προσπαθήσουν να κοινωνικοποιηθούν από μικρή ηλικία.
Περιττό να σου εξηγήσω περαιτέρω ότι πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να μάθουν τόσο αυτά να συναναστρέφονται άτομα χαμηλότεροι iq, όσο και να μάθουν και τα υπόλοιπα παιδιά να μην τα αντιμετωπίζουν σαν εξωγήϊνα.

Ερώτηση: στο σχολείο που περιγράφεις, οι δάσκαλοι θα είναι κι αυτοί πρώην "ιδιαίτερα παιδια" με ιδιαίτερες ικανότητες? Θα καταλαβαίνουν αυτά τα παιδιά? Κι αν ναι, με τί κριτήρια θα προσλαμβάνονται  γι' αυτή τη δουλειά, από το κράτος, το οποίο ως γνωστόν δεν διοικείται από ιδιοφυϊες? Πώς θα ξεχωρίσουμε τις ιδιαφυϊες από τους υπολοίπους? Από τα γαλάζια πλάνα μάτια τους και τα ξανθά τους μαλλιά? Κάπου εδώ μπαίνουμε στην θεωρία της αρίας φυλής, εκτός κι αν μου παραθέσεις πολύ αξιόπιστα κριτήρια με βάση τα οποία θα γίνεται ο "διαχωρισμός".

Τέλος, μπερδεύουμε λίγο την έννοια του σχολείου που επικεντρώνεται σε μια ειδική κατηγορία γνώσεων, όπως το μουσικό, με το σχολείο για έξυπνα παιδιά. Στο μουσικό σχολείο, όπως θα βλεπες και στο εκτενές προηγούμενο πόστ μου αν έκανες τον  κόπο να το διαβάσεις, δεν πηγαίνουν μόνο μουσικές ιδιοφυϊες. Το αναλύω εκτενώς εκεί, όπως και τα διάφορα περί "μουσικού αυτιού":

http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=21788.msg456768#msg456768

[Nessa NetMonster]

Το 1 σου η πιεση προερχεται απο το γεγονος οτι μιλαμε για παιδια τα οποια οσες ικανοτητες και να εχουν παντα θα εχουν ενα γιατι εγω κανω αυτα και οι αλλοι οχι το οποιο αν το σκεφτεις εχει πολλες αρνητικες(ψυχολογικες κυριως) επιπτωσεις

Η απάντηση στο "γιατί" είναι απλή: εσύ έχεις κλίση, και μπορείς να κάνεις πιο προχωρημένα πράγματα. Δηλαδή με την ίδια λογική κι εγώ που ήμουνα αδύναμη στη γυμναστική και με βάζανε με άλλα 5 άτομα στις εκδηλώσεις να κάνω κάτι βλακειούλες με ένα μεγάλο πανί ενώ οι άλλοι χορεύανε δημοτικούς χορούς έπρεπε να νιώθω μειονεκτικά και να έχω ψυχολογικά προβλήματα. Στην πράξη όμως έγινε το αντίθετο, ανακουφίστηκα που μου έβαλαν να κάνω κάτι απλό στο οποίο τα κατάφερνα. Δεν είχα πρόβλημα να αναγνωρίσω ότι υστερούσα σε κάτι.

το 2 ειναι συμπερασμα των επιπτωσεων που ανεφερα παραπανω οπως επισης νομιζω οτι λογικο να σκεφτει καποιος οτι η δουλεια στο σπιτι θα τους περνει περισσοτερη ωρα.

Είμαι κάθετα αντίθετη σ'αυτό, η δουλειά στο σπίτι είναι αντιπαιδαγωγική. Και πραγματικά δεν καταλαβαίνω, γιατί να τους παίρνει περισσότερη ώρα; Αφού υποτίθεται ότι είναι μάθημα κομμένο και ραμμένο για το επίπεδό τους.

Τελος το συμπερασμα δεν ειναι προσωπικο αλλα χερομαι που με τιμας αποδιδοντας το σε μενα και ποσο μαλλον που συμφωνεις και μαζι μου.
Καθως οπως πολυ σωστα ειπες ειναι θεμα ευκολιας οχι θεμα ικανοτητας δηλαδη μπορω δεν μπορω ειναι θεμα ποσο ευκολα η ποσο γρηγορα.

Δηλαδή αν ο ένας κάτι το καταλαβαίνει σε 5 λεπτά και ο άλλος σε 5 χρόνια, δεν είναι θέμα ικανότητας για σένα;

[Nessa NetMonster]

ΟΚ, ας αφήσουμε το επιχείρημα για το Μουσικό, αφού δεν το δέχεσαι.

Ερώτηση: στο σχολείο που περιγράφεις, οι δάσκαλοι θα είναι κι αυτοί πρώην "ιδιαίτερα παιδια" με ιδιαίτερες ικανότητες? Θα καταλαβαίνουν αυτά τα παιδιά? Κι αν ναι, με τί κριτήρια θα προσλαμβάνονται  γι' αυτή τη δουλειά, από το κράτος, το οποίο ως γνωστόν δεν διοικείται από ιδιοφυϊες? Πώς θα ξεχωρίσουμε τις ιδιαφυϊες από τους υπολοίπους? Από τα γαλάζια πλάνα μάτια τους και τα ξανθά τους μαλλιά? Κάπου εδώ μπαίνουμε στην θεωρία της αρίας φυλής, εκτός κι αν μου παραθέσεις πολύ αξιόπιστα κριτήρια με βάση τα οποία θα γίνεται ο "διαχωρισμός".

Ε τώρα συγγνώμη κιόλας, αλλά αυτά είναι άκυρα τελείως. Δηλαδή μου λες ότι επειδή δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο καθηγητής θα καταλαβαίνει τα παιδιά, να μην το προσπαθήσουμε καθόλου; Μπορεί να τύχουν και καθηγητές που δεν καταλαβαίνουν τα παιδιά αυτά, αλλά εάν είναι εθελοντές η πιθανότητα αυτή θα είναι μικρή. Από εκεί και πέρα, κακοί επαγγελματίες υπάρχουν παντού.

Αυτά περί "αρείας φυλής" δεν τα σχολιάζω, καταλαβαίνεις πιστεύω και μόνη σου ότι δεν κολλάνε πουθενά.

Εντέλει δεν ξέρω αν έχω δίκιο για το ειδικό σχολείο. Ίσως ένα ξεχωριστό σχολείο όντως να μην είναι η καλύτερη λύση - είμαι κάπως επηρεασμένη συναισθηματικά και παραδέχομαι ότι μπορεί να μην το έχω σκεφτεί τόσο καλά. Στο ανώτερου επιπέδου μάθημα όμως θα επιμείνω.

[Aurelius]

Την στιγμη που υπαρχει το ιντερνετ και η ελευθερια προσβασης στην γνωση, δεν μπορω να καταλαβω που ειναι το κολλημα? Στα ερεθισματα?

Υποθετικη ερωτηση: αν γινοταν κατι τετοιο και υπηρχαν τετοια σχολεια, οι αποφοιτοι θα επρεπε να εχουν καποια παραπανω δικαιωματα?

[pandora]

Στο ανώτερου επιπέδου μάθημα όμως θα επιμείνω.

Σ'αυτό συμφωνήσαμε, και εγώ και ο Αουρέλιους που σου είπαμε ότι καλό θα ήταν γενικά να χωρίζονται τα παιδιά σε τμήματα πιό προχωρημένων και λιγότερο προχωρημένων. Για να έχουν και την απαραίτητη πρόοδο αυτοί που διαβάζουν περισσότερο, που επικεντρώνονται περισσότερο σ' ένα αντικείμενο, ή που όπως λές, το καταλαβαίνουν γρηγορότερα από τους άλλους.

Δεν είμαι κατά της ιδέας τελείως, απλά σου είπα την γνώμη μου (από την απ' εξω βέβαια, γιατί ούτε "ιδιαίτερη" είμαι, ούτε έχω γνωρίσει ποτέ κάποιον "ιδιαίτερο" γιατί δεν έτυχε) :

Η ιδανική λύση για ένα παιδί με ειδικές ικανότητες - δεν είμαι και δεν ήμουν ποτέ κάτι τέτοιο βεβαια, οπότε φυσικά μιλάω από την "απ' εξω" - θα ήταν να παρακολουθεί το συνηθισμένο σχολείο, για να έχει μια ομαλή διαδικασία κοινωνικοποίησης, όσο είναι αυτό δυνατό για ιδιαίτερες περιπτώσεις, απλά ίσως με λιγότερες ώρες, και παράλληλα να παρακολουθεί και ένα σχολείο ειδικών δεξιοτήτων.

 

[Nessa NetMonster]

Την στιγμη που υπαρχει το ιντερνετ και η ελευθερια προσβασης στην γνωση, δεν μπορω να καταλαβω που ειναι το κολλημα? Στα ερεθισματα?

Αν είναι έτσι τότε να καταργήσουμε το σχολείο, αφού υπάρχει το Internet.

Υποθετικη ερωτηση: αν γινοταν κατι τετοιο και υπηρχαν τετοια σχολεια, οι αποφοιτοι θα επρεπε να εχουν καποια παραπανω δικαιωματα?

Τι "δικαιώματα", από την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια;

Δεν είναι στο χαρτί το θέμα. Κάψ'το το απολυτήριο.

[smo]

Για να καταλαβεις τι ειναι θεμα ικανοτητας για μενα αντεστρεψε το και δες το με την ανικανοτητα καποιος ο οποιος καταλαβαινει κατι σε 5 χρονια ειναι ανικανος? δεν υπαχουν τοσο μεγαλες διαφορες χρονου αν ασχολουνται με το ιδιο αντικειμενο(αν  και αυτο δεν εχει σημασια)

Ενα ιστορικο παραδειγμα Χαρντι και Ραμανουτζαν ο Χαρντι ειναι ο συμβατικος τυπος της λογικης αποδειξης και οχι της μαθηματικης τρελας και ειχε μια αξιολογη συνεισφορα στο μαθηματικη κοινοτητα οπως και πολυ γνωστοι μαθηματικοι. (μην εστιασεις στο οτι ο ραμανουτζαν δεν ελαβε μαθηματικη παιδεια αλλα σαυτο που θελω να πω)

Ενα παιδι με ιδαιετερη κλιση στα μαθηματικα πχ αν συναναστρεφεται μονο με ομοιους του σε ενα σχολειο super kids δεν θα ειχε ερεθισματα απο ενα παιδι με αυξημενη την καλιτεχνικη πχ δεξιοτητα και δεν θα αλληλεπιδρασει με αυτο.

Η πανεπιστιμιακη γνωση χρειαζεται μια σφαιρικοτητα που δεν εχει ενα παιδι.Οποτε χρειαζεται περισσοτερο χρονο για να καλυψει οχι το κενο κενο σε επιπεδο εξυπναδας αλλα σε επιπεδο εμπειριας.

[smo]

Στο ανώτερου επιπέδου μάθημα όμως θα επιμείνω.

Επιτελους συμφωνισαμε ολοι σε κατι αρκει βεβαια να γινεται οικειοθελως νομιζω ειναι αυτονοητο αυτο.

[Nessa NetMonster]

Καλά, εννοείται!

[Aurelius]

Δεν μπορω να καταλαβω. Το ιντερνετ μπορει να προσφερει πολυ περισσοτερα απο πλευρας μορφωσης και ερεθισματων στην βαση που το θετεις εσυ. Αντιθετα, το ιντερνετ δεν μπορει να συμβαλλει στην κοινωνικοποιηση(τουλαχιστον οχι στην κοινωνικοποιηση εικονικης πραγματικοτητας).

Οσον αφορα την πρωτοβαθμια και την δευτεροβαθμια, μια χαρα μπορει να υπαρξουν δικαιωματα. Π.χ. οτι θα μπαινουν απευθειας σε σχολες. Η θα παιρνουν υποτροφιες. Αυτο εννοω. Θα υπαρχουν τετοια εξτρα δικαιωματα? Δηλαδη η πολιτεια απλα θα προσφερει ενα μερος για να παιρνανε πιο καλα τα παιδακια ή θα τα ανατρεφει για να της ανταποδωσουν καποια στιγμη αυτα που τους προσεφερε, κατι το οποιο ειναι και το νοημα της εκπαιδευσης.

Περα απο ολα τα αλλα, εγω θεωρω οτι η αντιμετωπιση(για χωριστα σχολεια) αυτη θα μπορουσε να προκαλεσει πολλα προβληματα ρατσιστικου χαρακτηρα, ιδιως σε παιδιακια, τα οποια πιθανοτατα να ειναι πιο εξυπνα, αλλα πολλες φορες ειναι και ανωριμα λογω ηλικιας. Το να δημιουργεις τον ανταγωνισμο, του ποιος ειναι πιο εξυπνος (γιατι στην τελικη κατι τετοιο θα καταντουσε), δεν νομιζω οτι ειναι επιθυμητο σε τοσο μικρες ηλικιες.

Η καλυτερη λυση ειναι να υπαρχει προνοια για ιδιαιτερες περιπτωσεις. Αυτο και μονο.

[Nessa NetMonster]

Δεν μπορω να καταλαβω. Το ιντερνετ μπορει να προσφερει πολυ περισσοτερα απο πλευρας μορφωσης και ερεθισματων στην βαση που το θετεις εσυ. Αντιθετα, το ιντερνετ δεν μπορει να συμβαλλει στην κοινωνικοποιηση(τουλαχιστον οχι στην κοινωνικοποιηση εικονικης πραγματικοτητας).

Αυτό είναι το ένα (η κοινωνικοποίηση). Το άλλο είναι ότι το παιδί έχει ανάγκη ένα δάσκαλο να του πει πώς θα διαβάσει. Η ικανότητα είναι έμφυτη, αλλά η μέθοδος μαθαίνεται.

Οσον αφορα την πρωτοβαθμια και την δευτεροβαθμια, μια χαρα μπορει να υπαρξουν δικαιωματα. Π.χ. οτι θα μπαινουν απευθειας σε σχολες. Η θα παιρνουν υποτροφιες. Αυτο εννοω. Θα υπαρχουν τετοια εξτρα δικαιωματα? Δηλαδη η πολιτεια απλα θα προσφερει ενα μερος για να παιρνανε πιο καλα τα παιδακια ή θα τα ανατρεφει για να της ανταποδωσουν καποια στιγμη αυτα που τους προσεφερε, κατι το οποιο ειναι και το νοημα της εκπαιδευσης.

Δε νομίζω ότι υπάρχει ανάγκη για τέτοια ιδιαίτερη μέριμνα.

Το ότι τα παιδιά κάποια στιγμή θα ανταποδώσουν στην κοινωνία (και όχι στην πολιτεία) αυτά που τους προσέφερε είναι σίγουρο έτσι κι αλλιώς. Η μόρφωση ποτέ δεν πάει χαμένη.

Περα απο ολα τα αλλα, εγω θεωρω οτι η αντιμετωπιση(για χωριστα σχολεια) αυτη θα μπορουσε να προκαλεσει πολλα προβληματα ρατσιστικου χαρακτηρα, ιδιως σε παιδιακια, τα οποια πιθανοτατα να ειναι πιο εξυπνα, αλλα πολλες φορες ειναι και ανωριμα λογω ηλικιας.

Αυτό το θεωρώ απίθανο, αν και το αντίστροφο γενικά συμβαίνει. Δηλαδή οι καλοί μαθητές είτε είναι σε χωριστό σχολείο είτε στο ίδιο, συνήθως πέφτουν θύματα ρατσισμού.

Το να δημιουργεις τον ανταγωνισμο, του ποιος ειναι πιο εξυπνος (γιατι στην τελικη κατι τετοιο θα καταντουσε), δεν νομιζω οτι ειναι επιθυμητο σε τοσο μικρες ηλικιες.

Μη μου πεις ότι ήσουν από εκείνα τα παιδάκια που όταν παίρναμε διορθωμένα διαγωνίσματα αυτά κοιτάγανε τι πήραν οι άλλοι

Η καλυτερη λυση ειναι να υπαρχει προνοια για ιδιαιτερες περιπτωσεις. Αυτο και μονο.

Καλά αυτό δε λέω κι εγώ;