ΘΡΗΣΚΕΙΑ - Σύμπτωμα Οικουμενικής Διανοητικής Διαταραχής;

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[12:00-13:30]

Η γραμματεία είναι ανοιχτή καθημερινά 12:00-13:30

[Nessa NetMonster]

Μια μηχανή που δυσλειτουργεί καμιά φορά.

[Nessa NetMonster]

Αν υπήρχε μεταθανάτια εμπειρία θα ήταν όντως παράδοξο...

αααχ αυτο προσπαθω να πω οτι οπως και με το θεο δεν ειμαστε σε θεση να γνωριζουμε αν υπαρχει η οχι αν εσυ την αποριπτεις και εχεις καθε δικαιωμα να το κανεις δεν σημαινει οτι δεν υπαρχει καθως 1ον δεν εχει αποδειχτει 2 δεν εχουν ακομη δημιουργηθει οι συνθηκες παρατηρησης (λογο της αδυναμιας της φυσης μας ως ανθρωποι ) της εν λογω καταστασης.

ελπιζω να συννεοθηκαμε επιτελους

καμια φορα δεν εχω πετυχει σαυτο το φορουμ να καταληγει σε συμφωνια ενας διαλογος (οχι οτι ειμαι πολυ καιρο απλα αυτο με λειπει)

Τα παράδοξα δεν υπάρχουν...

[smo]

Τα παράδοξα δεν υπάρχουν...

Ως παραδοξο αναφερεσαι στην συμφωνια η στην μεταθανατον πραγματικοτητα?

Ο εγκεφαλος η καλυτερα οι αισθησεις μας δεν ειναι κατι τοσο απλο και ειναι σιγουρα πολυ ατελεις οποτε μας οδηγουν σε αρκετα παραδοξα αν θελετε μπορω να φερω και παραδειγμα.(θα το φερνα απο μονος μου αλλα λογω κουρασης κανω εκπωσεις αν χρειαζεται θα πω παντως)

[Nessa NetMonster]

Το δεύτερο.

[smo]

Το δεύτερο.

Συμφωνα με αρκετους επιφανεις επιστημονες οπως πχ τον ser william crookes αλλα και αλλους περισσοτερο συγχρονους τα παραδοξα ειναι αντικειμενα επιστημονικης μελετης και η θεωριση τους ως μη υπαρκτα γεγονοτα αντιτιθεται στην επιστημονιη δεοντολογια.

Ο επιστημονας θα πρεπει να ψαχνει την αληθεια ανεξαρτητα απο κοινωνικες πιεσεις η προσωπικες προκαταληψεις κι οταν βρει κατι αληθινο ειναι υποχρεομενος να το διατυμπανισει χωρις να φοβηθει τιποτα. Θα ερθεις βεβαια και θα με πεις γελοιο που μιλαω σημερα για επιστημονικη δεοντολογια και θα χεις και δικιο αλλα το να μην απορριπτουμε το οτιδηποτε χωρις μελετη θεωρω οτι ειναι βασικο συστατικο μιας υγειους εξελιξη (εξελιξης? αυτο μια αλλη κουβεντα αλπιζω να καταλαβαινετε την εννεια που δινω εδω στον ορο αν οχι θα τον αλλαξω).

Απαντω λοιπον τα παραδοξα μπορει να μην υπαρχουν.

υγ ολοι σαυτο το φορουμ ειναι τοσο σιγουροι γιαυτα που λενε (δεν αναφερομαι σε σενα νεσσα μην το παρεις προσωπικα) που σε λιγο θα αρχσω να αισθανομαι μειονεκτικα καθως περιβαλλομαι απο σοφους.

[Sand]

Ο άθεος των καιρών μας αντιμετωπίζεται ως ο ορθολογιστής, αυτός που επιδιώκει την επιστημονική εξήγηση των πάντων, κάτι που δυστυχώς δεν είναι ακόμη εφικτό και πολύ πιθανόν να μη συμβεί ποτέ.
Η αλήθεια είναι πως ο αθεϊσμός είναι μια πολυδιάστατη έννοια, μια Αποκάλυψη. Γιατί καταδεικνύει επιχειρώντας παράλληλα να διασπάσει τον συνεκτικό κρίκο ανθρώπου- θρησκείας, που κατά την γνώμη μου, είναι η έννοια της ηθικής, κι όχι η αγωνία του θανάτου όπως ο συγγραφέας υποστηρίζει με επιμονή στο άρθρο που παρατίθεται στην αρχή του topic.

Η πρώτη κρίση λοιπόν του Θεού είναι ηθική.
Αφού το κακό είναι αναγκαίο στη θεϊκή δημιουργία, τότε η δημιουργία αυτή είναι απαράδεκτη. «Η μόνη δικαιολογία του Θεού είναι ότι δεν υπάρχει», είχε πει ο Σταντάλ. Κι έτσι από την στιγμή που ο άνθρωπος υποβάλλει τον Θεό σε ηθική κρίση τον σκοτώνει μέσα του. Δεν αφοσιώνεται πια στο μυστήριο Θεό αλλά σε μια ανώτερη αρχή, τη δικαιοσύνη. Επιχειρεί την αντικατάσταση του βασιλείου της θείας χάρης με το βασίλειο της δικαιοσύνης.
Τότε ποιο είναι τότε το θεμέλιο της ηθικής; Αρνούμαστε τον Θεό στο όνομα της δικαιοσύνης, νοείται όμως η ιδέα της δικαιοσύνης χωρίς την ύπαρξη του Θεού; Μήπως τότε βρισκόμαστε σε παραλογισμό;

Η ηθική αγωγή, όπως την διατύπωσε ο Σωκράτης, ή όπως την παρουσιάζει ο χριστιανισμός είναι αυτή καθαυτή σημείο παρακμής. Θέλει να υποκαταστήσει τον άνθρωπο από σάρκα, καταδικάζει τον κόσμο των παθών για τη δημιουργία ενός κόσμου πέρα για πέρα φανταστικού. Συγκεκριμένα στο χριστιανισμό,       
από τον Ευαγγελισμό ως την Δευτέρα Παρουσία η ανθρωπότητα δεν έχει άλλο καθήκον παρά να προσαρμόζεται στους καθαρά ηθικούς σκοπούς μιας προφητικής γραπτής αφήγησης. Η μόνη διαφορά είναι πως τα πρόσωπα στον επίλογο μοιράζονται σε καλά και κακά. Η ηθική λοιπόν δεν πιστεύει στον κόσμο. Η αληθινή ηθική, για τον Νίτσε, δεν ξεχωρίζει από την διαύγεια.

Σ’ αυτόν τον κόσμο που ξεφορτώθηκε το Θεό και τα ηθικά είδωλα, ο άνθρωπος είναι τώρα μοναχικός αφέντης. Αν ο κόσμος είναι δίχως κανόνα , τότε τίποτα δεν απαγορεύεται. Για ν’ απαγορευτεί μια πράξη χρειάζεται μια αξία κι ένας σκοπός. Αλλά ταυτόχρονα δεν υπάρχει εξουσιοδότηση για τίποτα. Χρειάζεται επίσης μια αξία κι ένας σκοπός για να διαλέξει κανείς μια άλλη πράξη. Αν το πεπρωμένο δεν έχει προσανατολιστεί από μια ανώτερη αξία, τότε σημαίνει πορεία στα σκοτάδια, μια φριχτή ελευθερία του τυφλού. Το ν’ αρνηθείς ότι κάτι απαγορεύεται σ’ αυτόν τον κόσμο σημαίνει ότι απαρνείσαι κι αυτό που επιτρέπεται. Εκεί όπου δεν μπορεί πια να πει κανείς τι είναι μαύρο και τι είναι άσπρο το φως σβήνει και η ελευθερία γίνεται εκούσια φυλακή. (Κατά την άποψή μου, η αδυναμία σύλληψης ή διαχείρισης αυτής της επώδυνης ελευθερίας είναι που τρέπει τους ανθρώπους στην θρησκεία).

Ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Κι αν το νόημα της ζωής καταργηθεί, πάλι μένει η ζωή. «Ζω, λέει ο Ιβάν Καραμάζοβ, ενάντια σε κάθε λογική». Κι ακόμα «Αν δεν πίστευα πια στη ζωή, αν αμφέβαλλα για μια αγαπημένη γυναίκα, για την παγκόσμια τάξη, πιστεύοντας αντίθετα πως όλα είναι ένα κολασμένο, καταραμένο χάος-ακόμα και τότε, πάλι θα’ θελα να ζω».


(Χρησιμοποίησα στοιχεία από τον Επαναστατημένο Άνθρωπο του Καμύ)

[Nessa NetMonster]

Τι σχέση έχει ο Θεός με την ηθική, εγώ δεν έχω καταλάβει.

Ηθική είναι αυτό που με κάνει να νιώθω ενοχή όταν βλέπω κάποιον να στενοχωριέται από κάτι που έκανα, να λυπάμαι όταν βλέπω κάποιον να παθαίνει κάτι κακό (και να θυμώνω όταν αυτό το κακό του το κάνει κάποιος άλλος άνθρωπος), να επαναστατώ όταν νιώθω ότι αδικούμαι, να αναγνωρίζω τον εαυτό μου στους άλλους και ταυτόχρονα να ενσωματώνω κομμάτια των άλλων στον εαυτό μου. Ηθική σημαίνει ουσιαστικά ότι αναγνωρίζω το δικαίωμα των άλλων στην ευτυχία και την ελευθερία ως ισάξιο με το δικό μου.

Όλα αυτά είναι ενστικτώδη.

Ο Θεός πού κολλάει;

[smo]

Eιναι οντως ενστικτωδη? Εισαι βεβαιη? Δεν ειναι κοινωνικο επινοημα η ηθικη?
Αν οντως ειναι ενστικτωδη τοτε γιατι απο πολλους λειπει? Πιστευεις οτι η κοινωνια τους "χαλασε"? Καταληγουμε δηλαδη οτι ο ανθρωπος απο τη φυση του ειναι ηθικος(=αγαθος=καλος) ισχυει οντως αυτο?

Αν οντως υσχειουν τα παραπανω θα πρεπει να ειμαστε σιγουροι οτι μια αναρχικη κοινωνια θα λειτουργουσε αψογα καθως ο ανθρωπος στην ενστικτωδη του μορφη θα λειτουργουσε οπως περιεγραψες θα ηταν μια ιδανικη κατασταση σωστα?

[Nessa NetMonster]

Ναι, ελπίζω...

[smo]

χμμ το μονο για το οποιο εχω αμφιβολιες (για ταλλα δεν εχω οχι απο πεπειθηση φυσικα ) ειναι αν οντως ειναι "καλη" η φυση του ανθρωπου.
και μαλλον ειμαστε για split και πολυ περισσοτερο για καδο αν και νομιζω οτι εχει ζουμι το θεμα,

παντως αν δεν ισχυει και ειναι κοινωνικο επινοημα ο Θεος ειναι ενα πολυ αποτελεσματικο (οπως φενεται) μεσω για τη διαμορφωση αυτης της ηθικης η καλητερα η εκκλησια ετσι οπως εχει καταντησει η κοινωνια σημερα ειναι αυτη που επιρεαζει την ηθικη καθως εχει καταλυτικη επιρροη στην κοινωνια.

[Nessa NetMonster]

Η Εκκλησία επιβάλλει τη δική της στρεβλή αντίληψη της ηθικής. Τώρα πρόσφατα χαρακτήριζαν "πορνεία" τη συμβίωση ζευγαριού εκτός γάμου (έλεος). Άλλοτε έλεγαν ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουν "κουσούρι". Η καθολική Εκκλησία διδάσκει ότι η αντισύλληψη και η χρήση προφυλακτικού είναι "αμαρτία". Για να μην πιάσω και άλλα ζητήματα που σηκώνουν πολλή συζήτηση...

Εξάλλου όλες οι έρευνες δείχνουν ότι στις φυλακές το ποσοστό των αθέων είναι πολύ μικρότερο από ό,τι έξω, άρα μάλλον έχουν μικρότερη ροπή προς το έγκλημα.

[smo]

Εδω υπαρχει ενα προβλημα λες οτι ειναι στρβλη η αντιληψη της εκκλησιας σε σχεση με ποια με τη δικη σου?
Γιατι σε σχεση με την γενικη αντιληψη της κοινωνιας δεν νομιζω οτι μπορουμε να το πουμε ετσι αψηφιστα αυτο..

Καλα αυτο με τις φυλακες θα μπορουσε καποιος να πει οτι εκει μετανοουν και πιστευουν κατοπιντης εγκληματικης τους ενεργειας.

[Nessa NetMonster]

Σε σχέση με αυτό που θα έπρεπε να είναι για να ζούμε όλοι καλά.

[smo]

Αντιλαμβανομαι την απλοτητα του θεματος (να ζουμε ολοι καλα συμφωνα με τη στοιχειωδη λογικη και ειναι αρκετα αποδεκτο σε ενα αρκετα μεγαλο βαθμο) αλλα για να γενικευσεις αυτο το "καλα" σε ολο το κοινωνικο συνολο δεν αρκει η λογικη αλλα πρεπει να λαβεις υποψιν σου και τη διαφορετικοτητα των μαζων εκτος απο του ανθρωπου και αυτο πολλες φορες διαστρεβλωνει αρκετα το "καλα" για σενα η για μενα. Αλλα τεσπα νομιζω παει μακρια η βαλιτσα...

[Sand]

Θα ήθελα να δώσω κάποιες εξηγήσεις όσων αφορά την σχέση Θεού-ηθικής.

Η ηθική ως ένα σύστημα αξιών και αρχών είναι ουσιαστικά δομημένη πάνω στις έννοιες του καλού και του κακού. Στις δυτικές κοινωνίες, όπως θέλω να θεωρώ και την δική μας, το τι είναι αποδεκτό και ορθό (άρα καλό) και τι ανάρμοστο και λανθασμένο (άρα κακό) μπορεί να προήλθε από πηγές μη σχετιζόμενες με την εκκλησιαστική ηθική, δηλαδή ανθρωπιστικές αξίες κ.τ.λ., αλλά ακόμη και οι διαφωτιστές δεν αρνούνταν την ύπαρξη  Θεού. Αμφισβητούσαν δηλαδή τα βιβλικά θεμέλια του χριστιανισμού, υποβάλλοντας τη Βίβλο σε επιστημονική κριτική, αλλά παρόλα αυτά χρησιμοποιούσαν τις έννοιες του καλού και του κακού αποφεύγοντας να τις ορίσουν εκ νέου. Θεωρούσαν ότι ο Θεός και η φύση συμπίπτουν (η κεντρική ιδέα του διαφωτισμού), αλλά αυτό οδηγεί στην ερώτηση: Τι είναι καλό και τι είναι κακό, αυτό που ορίζουν οι νόμοι της φύσης; Η φύση δεν δίκαιη.

Επειδή δεν έχω σκοπό κι ούτε τις δυνατότητες (από άποψη γνώσεων) να προχωρήσω βήμα βήμα αυτό τον συλλογισμό για να φτάσω στο σήμερα, ελπίζω να μου επιτραπεί η γενίκευση ότι ακόμη  και στις μέρες μας το σημείο αναφοράς της έννοιας του καλού θεωρείται ο Θεός. Ένας Θεός, με την ευρεία έννοια του όρου (κάποιο ανώτερο ον, ο δημιουργός), θεωρείται η πηγή του καλού, η πηγή της δικαιοσύνης. Λόγου χάρη στο δικαστήριο ορκιζόμαστε στο Ευαγγέλιο (σε ότι αυτό συμβολίζει, όχι απαραίτητα τις δοξασίες της συγκεκριμένης θρησκείας).
(Έστω ότι εδώ υπάρχει λογικό χάσμα μπορεί κάποιος να ορίσει την έννοια του καλού και της δικαιοσύνης διαφορετικά;)

Όπως και να το δει κανείς, πρόκειται για αδιέξοδο. Καθώς αν προχωρήσουμε την σκέψη αποδεικνύουμε ότι κι αυτός ο Θεός είναι άδικος. Είναι αυτό που ανέφερα στο προηγούμενο post: Αφού το κακό είναι αναγκαίο στην θεϊκή δημιουργία, τότε αυτή η δημιουργία είναι απαράδεκτη.