Blogαρω

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Admins]

Για αλλαγή του public name σας, επικοινωνήστε με έναν από τους Admins.

[4Dcube]

Πρόσεξε μόνο μην σε χαρακτηρίσουν μπλόγκερ! Μπρρρρρρρρ...!

[λήθη]

Ξεκίνησα το πρώτο μου blog...

Ουσιαστικά αφορά την εμπειρία μου στον στρατό


Η πρώτη ανάρτηση:
http://ostratosmoy.blogspot.com/2008/04/blog-post.html

Και η γενική διεύθυνση:
http://ostratosmoy.blogspot.com



 

[Turambar]

[valerios]

Από πέρσυ το καλοκαίρι είχα ξεκινήσει μία προσπάθεια, με σκοπό να ''ενημερώνω'' με  μία διαφορετική οπτική τους φίλους του μπάσκετ.

Το αρχικό μου blog ήταν: www.basketofatsa.blogspot.com

Πλέον, έχω ''μεταφερθεί'' εδώ --> http://blogs.newhellas.gr/?cat=10

Οσοι πιστοί και πιστές είστε λάτρεις του μπάσκετ, προσέλθετε..

[Ex_Mechanus]

Δοντ βοτηερ.

http://diatheseis.blogspot.com/2005/12/sphinx-without-secrets.html

[Netgull]

Έλα να κάνουμε μια όμορφη συζήτηση από αυτές που νόημα δεν βγάζεις. Να σου δείξω την αλήθεια μου, να μου μάθεις τα ψέματα άλλων. Να μου μιλήσεις με τα όμορφα ξύλινα λόγια που τόσα χρόνια σου πήρε να αποστηθίσεις και να ακούσεις τις παράλογες κουβέντες μου. Δείξε μου την λογική του κόσμου που σου έμαθαν να φοράς να σου δείξω την τρέλα του κόσμου που με νου και ψυχή προστατεύω μην τον μολύνουν τα χάρτινα όνειρα σας. Έλα να κάνουμε έναν όμορφο διάλογο, να είσαι η λογική να είμαι η τρέλα, να είσαι το σύστημα να είμαι η ανατροπή του. Να σου μιλήσω με λόγια αυθεντικά δικά μου, να μου απαντήσεις με αναμασημένα αξιώματα. Μίλα μου για όσα σου έμαθαν να λες και άκου όσα σκέφτομαι. Πες μου ότι διάβασες να σου εκθέσω τα αποκυήματα της δικής μου φαντασίας. Δείξε μου τον κόσμο μας να σου δείξω τον ιδεατό που έχω στο μυαλό μου. Έλα να κάνουμε μία συζήτηση να προσπαθείς να με πείσεις και να μην τα καταφέρνεις, να μην θέλω να σε πείσω μα να φοβάσαι μην πειστείς. Τραγούδα για τα πρέπει σου, να σου ζωγραφίσω τα θέλω σου που τόσο τα φοβάσαι. Πες μου για το θάρρος σου να σου ξεράσω τους φόβους σου που θαρρείς τους έχεις κρύψει. Ξεφώνησε τα λάθη μου να φτιάξω κάστρα με τις ενοχές σου. Έλα να σου δείξω το χορό της φαντασίας, της αλήθειας μήπως ξεφύγεις κάποτε από τον κόσμο που σου μάθανε να προσκυνάς. Παρουσίασε μου την αποστειρωμένη πραγματικότητα σου, να σου την καταρρίψω. Μίλα μου για αντικειμενικότητα και άκου πως τέτοια δεν υπάρχει. Μίλησε μου για διαχωρισμούς φυσιολογικού μη φυσιολογικού για να γελάσω και να σου πω πως τέτοιες διακρίσεις δεν υπάρχουν. Ζήσε στον κόσμο μου για μία και μόνο ώρα μα μην με καλέσεις ποτέ στον δικό σου. Γιατί είναι φτιαγμένος από χαρτί, δορυφορικές κεραίες και τηλεφωνικά καλώδια. Είναι βουτηγμένος στην υποκρισία και σε αυτήν σε έμαθαν να κολυμπάς. Άσε με να πετάω στα σύννεφα του αόρατου μη φυσιολογικού δικού μου κόσμου. Γιατί εδώ φίλε είναι πιο ωραία. Και θέλει ψυχή για να αντέξεις.

http://joinmetodream.blogspot.com/

[corina]

 

[smo]

[vasso]

Είχα έναν φίλο

Φύλακας - τερματοφύλακας - αστυφύλακας

Είχα έναν φίλο, και λέω είχα, γιατί πια δεν έχω. Όχι, δεν πέθανε, αλλά δεν είναι πλέον ο ίδιος. Πάνο τον έλεγαν, στην παρέα τον λέγαμε «τέρας», γιατί ήταν μεγαλόσωμος. Εκείνοι οι πελώριοι τύποι με την αθώα καρδιά; Ε, ένας απ' αυτούς ήταν ο Πάνος. Ήταν ο πρώτος μου φίλος και πάντα με προστάτευε, δεν έχω παράπονο. Εγώ βλέπεις ήμουν μικροκαμωμένος και τον είχα φύλακα. Είχε πολύ πλάκα ο Πάνος. Θυμάμαι όταν πηγαίναμε νηπιαγωγείο, έβλεπε συχνά μια τηλεοπτική σειρά, τους «Απαράδεκτους», όπου ο Σπύρος Παπαδόπουλος έλεγε συνέχεια την ατάκα «Εγώ είμαι στο Πολυτεχνείο». Σε μια γιορτή του νηπιαγωγείου (ο Πάνος ήταν στα μεγάλα νήπια εγώ στα μικρά), μας ρώτησαν αν ήξερε κάποιο παιδάκι, ποιος ήταν στο Πολυτεχνείο. Ο Πάνος σήκωσε το χεράκι του, που τότε μου φαινόταν χερούκλα και είπε δυνατά «Ο Παπαδόπουλος κυρία». Γονείς και δασκάλα απόρησαν με τις τρομερές ιστορικές γνώσεις αυτού του παιδιού. Εγώ απορούσα με την απορία των μεγάλων. Ήταν πολύ απλό. Αυτοί δεν έβλεπαν τηλεόραση; Μεγαλώναμε μαζί με τον Πάνο. Πάντα ήμασταν ζευγάρι στα παιχνίδια. Ακόμη και 'κείνη τη φορά που μαλώσαμε, είπαμε «Θα παίζω μαζί σου, αλλά δεν θα είμαστε φίλοι». Με έλεγε παππού το τέρας, καθώς στην τετάρτη δημοτικού είχα ήδη σχέση με την ωραιότερη κοπέλα του σχολείου, ή μήπως μόνο εγώ το έβλεπα έτσι? Το λοιπόν κάθε φορά, και ήταν πολλές αυτές, που ερωτευόταν, με ρωτούσε πώς να το χειριστεί. Πάντα έκανε του κεφαλιού του και ποτέ δεν κέρδιζε τις γυναίκες, όχι πως αν με άκουγε θα γινόταν κάτι διαφορετικό. Αλλά ξέρεις, με έναν μαγικό τρόπο δικαιωνόμουν σαν παππούς και οι ευθύνες τις αποτυχίας έπεφταν στην μη εκτέλεση των συμβουλών μου. Παρήγορη σκέψη και γι' αυτόν και για μένα. Κάπως έτσι μεγαλώσαμε μέσα από παιχνίδια και ρόλους. Τον προπονούσα για να παίζει τερματοφύλακας στην αλάνα. Υπήρξε περιζήτητος σε κάθε ομάδα της γειτονιάς. Ήταν το μόνο παιδί που ευχαριστιόταν την θέση του τερματοφύλακα. Του άρεσε ν' αποκρούει αντίς να σουτάρει. Στο Γυμνάσιο, φτιάξαμε ένα καινούργιο παιχνίδι. Θα ακολουθούσαμε μια κυρία με καλοσχηματισμένα οπίσθια, ώσπου να βρούμε κάποια ωραιότερα από τα προηγούμενα και αυτό συνεχιζόταν για ώρες. Δυστυχώς τότε ήμασταν εγκλωβισμένοι στα όρια της Άνω Τούμπας, αν και γνωρίζαμε πως θα καταλήγαμε αν μπορούσαμε στην Βραζιλία ή στο Πουέρτο Ρίκο. Δεν πειράζει, τα ονειρευόμασταν κάνοντας κούνια. Εκεί τον ρωτούσα πώς αποφασίζουν τα αστέρια να πέσουν, αν αυτοκτονούνε, αν πάνε στον παράδεισο ή την κόλαση των αστεριών και κείνος μου έλεγε ότι αυτά τα ξέρουν μόνον οι γυναίκες να τ' απαντήσουν, οι γυναίκες αστέρια. Το τέρας έχασε πολλά από τα κιλά του. Για να κερδίσει μια γυναίκα είπαν πολλοί. Εγώ τον ήξερα καλύτερα, το έκανε για να μοιάζει περισσότερο στον αγαπημένο του ηθοποιό. Είχε γίνει ο Ρόκυ. Πέρασε σχολή αστυφυλάκων. Τότε ήταν που τα ξεσκισμένα και λασπωμένα γάντια του τερματοφύλακα, έδιναν τη θέση τους στα γυαλιστερά γάντια του μποξ. Τα γάντια των αποκρούσεων, στα γάντια των συγκρούσεων. Τον πήγανε στην Αθήνα. Όποτε ερχόταν στην Τούμπα, κάναμε το ίδιο έθιμο. Ο Πάνος επέμενε πως πρέπει να παραμείνουμε ρομαντικοί. Παίζαμε για λίγη ώρα το παιχνίδι μας, συζητούσαμε για τις γυναίκες στις κούνιες, κατεβαίναμε στην παραλία και βλέπαμε το άγαλμα του Μέγα Αλέκου με τον Βουκεφάλα του. Πάντα χαζεύαμε τον όγκο των καρυδιών του Βουκεφάλα και βγάζαμε από μια φωτογραφία. Θα πρέπει να ήταν καρπερός ο Βούκι λέγαμε. Βγάζαμε μια φωτογραφία τα καρύδια και μια τις μούρες μας. Τον ένα χρόνο μας έβγαλε μια Κινέζα, τον επόμενο κάτι σκείτερς, ένας Πακιστανός που έπαιζε μαντολίνο πρόπερσι, ένας Νιγηριανός που πουλούσε cd πέρσι. Τότε μου πέταξε για πλάκα «Αν σε πετύχω σε πορεία, δε θα σε λυπηθώ» «Τι είναι αυτά που λες ρε τέρας; Εξάλλου ξέρεις πως δεν κατεβαίνω σε πορείες πια, αλλά και να κατέβω δεν θα κάνω τίποτα. Με ξέρεις, έτσι δεν είναι τέρας; Πάντως, αν πας να με πιάσεις, θα σου δείξω μια φωτογραφία της Βάσως. Την θυμάσαι την Βάσω έτσι; Μόνο σε μένα έχεις πει για τον πρώτο σου έρωτα. Από τον παππού δεν έπαιρνες συμβουλές;» Γελάσαμε για ώρα. Ναι, το ξέραμε πως θα λυγίζαμε κι οι δυο. Τώρα ο Πάνος έγινε Παναγιώτης. Η Βάσω δεν έχει σημασία, του τα έμαθε αυτά λέει ο ανώτερός του, μεγάλος σε εμπειρία, πιο παππούς απ' τον παππού. Όλες οι γυναίκες είναι... ξέρεις τώρα. Έτσι λέει ο νέος παππούς. Έγινε μπάτσος πια. Άκουσες τι είπα; Πια. Ο Παναγιώτης κουράζεται πολύ από τις υπηρεσίες. Δεν έχει κουράγιο για να μιλάμε. Πηγαίνει και τα πίνει μετά από κάθε βραδινή βάρδια. Βγαίνει από το μαγαζί και φοβερίζει μιαν άλλη Κινέζα και της ζητάει σεξ, όχι ρομαντικό πλέον. Βρίζει κάποιους άλλους σκείτερς, χτυπάει έναν άλλο Πακιστανό και παίρνει τα cd κάποιων άλλων Νιγηριανών. Χρειάζεται να ξεθυμάνει. Να ξεθυμάνει από τι; Αυτός δεν είχε μέσα του θυμό. Κάποιος άλλος του τον φύτεψε για να ξεθυμαίνει μ' αυτόν τον τρόπο. Και μου το έλεγε «Κωλοαθήνα αδερφέ, κωλοαθήνα». Τώρα πια κατεβαίνω μόνος και βλέπω τα καρύδια του Βουκεφάλα, ο Παναγιώτης δεν έχει βλέμμα για κάτι τέτοια, δεν βλέπει ούτε καν τη φάτσα του στον καθρέφτη. Μένω λοιπόν μόνος με τον Βουκεφάλα, την Κινέζα, τους σκείτερς, τον Πακιστανό και τον Νιγηριανό. Πρόσφατα μαζεύτηκαν και κάτι ενοχλητικοί τύποι που δηλώνουν πως ο Αλέκος είναι δικός τους. Δεν με νοιάζει, εγώ κρατάω τα καρύδια του Βουκεφάλα. Αυτοί ήταν από πριν εκεί λέει σε παρέες και μάλωναν μεταξύ τους ποιος θα πάρει την περιοχή. Απ' τη μια, η παρέα του Άνθιμου (Πατέρας), του Πανάγου της καρδιάς μου (Ζορό), του Σπύρου (Άδωνης) (πως παίρνει την απόφαση ένας άνθρωπος κι αλλάζει τ' όνομά του;), του Δημοσθένης (ο Λ). Απ' την άλλη, η παρέα της περιοχής της Βαρδαρίας (σύλλογος Μακεδόνες). Προσπαθούν να κερδίσουν την περιοχή χαράσσοντας το ψευδώνυμό τους σε διάφορα μέτωπα. Βρε ας πάνε να την πούνε όπως θέλουνε. Το Άνω Μακεδονία δεν με πειράζει. Άνω Τούμπα μην την πούνε γιατί αυτήν νιώθω πατρίδα μου. Εγώ και άλλοι 100.000 Παοκτζήδες θα τα κάνουμε γυαλιά καρφιά. Και τον Αλέκο ας τον πάρουν, χάρισμα τους. Αλήθεια όμως, το τέρας ποιος μπορεί να μου το φέρει πίσω? Θα κρατάω το βλέμμα στα καρύδια του Βουκεφάλα μου και θα περιμένω.



από μια επαφή μου στο facebook...

[pitsa]

Τα όνειρα του Einstein

Πολλοί είναι πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει μηχανικός χρονος.[..] Φορούν ρολόγια στα χέρια τους, όμως μόνο ως διακοσμητικά ή από ευγένεια προς όσους επιμένουν να κάνουν τέτοια δώρα. Στο σπίτι τους δεν έχουν εκκρεμή, ούτε άλλου είδους ρολόγια. Προτιμούν να ακούνε τους χτύπους της καρδιάς τους. Βιώνουν του ρυθμούς των διαθέσεων και των πόθων τους. Τρώνε όποτε πεινάσουν, πηγαίνουν στη δουλειά τους [..] όποτε ξυπνήσουν, κάνουν έρωτα όλες τις ώρες της ημέρας. Και βέβαια γελούν στη σκέψη του μηχανικού χρόνου, Ξέρουν ότι ο χρόνος κυλά μια έτσι και μια αλλιώς, Ξέρουν ότι ο χρόνος αγωνίζεται να προχωρήσει φορτωμένος με ένα βαρίδι δύο τόνων όταν τρέχουν στο νοσοκομε�

[Netgull]

Πιτσιρίκος για τα πρόσφατα γεγονότα (από τις λίγες φορές που μ' αρέσει πραγματικά ποστ του):

Αλλάζουν οι καιροί

Κάποτε οι άνθρωποι σκέφτονταν πως "αυτό θα μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί".



Σήμερα οι άνθρωποι σκέφτονται πως "αυτό θα μπορούσε να είναι το δικό μου μαγαζί".



Ελλάς Ελλήνων Καταστηματαρχών. Εκτός από τα καταστήματά σας και τα αυτοκίνητά σας, φροντίστε να ασφαλίσετε και τα παιδιά σας. Πού ξέρετε; Μπορεί να γίνετε πλούσιοι μια μέρα.

http://pitsirikos.blogspot.com/2008/12/blog-post_6782.html

[Aurelius]

Πιτσιρίκος για τα πρόσφατα γεγονότα (από τις λίγες φορές που μ' αρέσει πραγματικά ποστ του):

Αλλάζουν οι καιροί

Κάποτε οι άνθρωποι σκέφτονταν πως "αυτό θα μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί".



Σήμερα οι άνθρωποι σκέφτονται πως "αυτό θα μπορούσε να είναι το δικό μου μαγαζί".



Ελλάς Ελλήνων Καταστηματαρχών. Εκτός από τα καταστήματά σας και τα αυτοκίνητά σας, φροντίστε να ασφαλίσετε και τα παιδιά σας. Πού ξέρετε; Μπορεί να γίνετε πλούσιοι μια μέρα.

http://pitsirikos.blogspot.com/2008/12/blog-post_6782.html

Παρα πολυ ευστοχο .

[λήθη]

http://parapolitiki.blogspot.com/

[Ex_Mechanus]

http://francoistremblay.wordpress.com/2009/06/11/projection-as-a-universal-phenomenon/
http://francoistremblay.wordpress.com/2009/08/27/the-problem-with-linear-thinking/

[Ex_Mechanus]

http://mkat21.tumblr.com/