Blogαρω

To έχω σε άρθρο από περιοδικό λίγο διαφορετικό......(δηλ. διαφορετικά αντικείμενα στο βάζο)
καταπληκτικό-φανταστικό-υπέροχο-μοναδικό!!!Μ'αρέσει πάρα πολύ!


	Logged

everything will be ok in the end. if it's not ok,it's not the end..

λήθη

Veteran
Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Posts: 1935

Re: Blogαρω

« Reply #31 on: November 20, 2007, 05:00:51 am »

Η τέχνη του κουράγιου

Υπάρχει ένα ολοένα αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που κάνει σιωπηλά, κάτι πολύ ενδιαφέρον και συναρπαστικό, προσπαθώντας να δώσει κουράγιο ο ένας στον άλλο. […]Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από το να αποκτήσει κανείς αυτοπεποίθηση χωρίς να γίνει αλαζόνας. Αυτή είναι η βάση όλων των αξιόλογων κατορθωμάτων. Χρειαζόμαστε την τέχνη για να δείξουμε πως καλλιεργείται το κουράγιο. Και αν οι διάσημοι καλλιτέχνες είναι υπερβολικά βασανισμένοι για να το γνωρίζουν, τότε θα πρέπει να το κάνουμε χωρίς αυτούς, να συνειδητοποιήσουμε ότι κι εμείς οι ίδιοι είμαστε καλλιτέχνες , οσοδήποτε ταπεινοί, κι ότι το να κάνουμε διάλογο στην εποχή μας είναι η ύψιστη τέχνη.

http://www.reconstruction.gr/actions_dtls.php/47


	Logged

4Dcube

Veteran
Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 9068

just.do.it.cut.carrots.

Re: Blogαρω

« Reply #32 on: November 20, 2007, 05:04:28 am »

Quote from: alejandro on November 20, 2007, 05:00:51 am

http://www.reconstruction.gr/actions_dtls.php/47

Αυτός που το έγραψε αυτό έχει μεγάλο ψώνιο. Στις αρλούμπες. Tongue


	Logged

https://www.youtube.com/watch?v=6CAzdawCzhg

vasso

Καταστραμμένος

Gender:

Posts: 6672

Overambitious doer

Re: Blogαρω

« Reply #33 on: November 24, 2007, 19:43:39 pm »

από άλλο τόπικ.. ταίριαζε πιο πολύ εδώ:

Quote from: smo on November 24, 2007, 19:20:22 pm

Κατι ψιλοασχετο που πιθανοτατα γνωριζετε και με εχει βοηθησει πολλες φορες σε αρκετες φασεις της ζωης μου και ηθελα να το ποσταρω εδω. ΥΓ αν αρχισετε διαβαστε το ολο.

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."


	Logged

Είναι τα βλέφαρά μου
διάφανες αυλαίες.
Όταν τα ανοίγω βλέπω
μπρος μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω
μπρος μου ό,τι ποθώ.

λήθη

Veteran
Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Posts: 1935

http://provatos.blogspot.com/

« Reply #34 on: December 01, 2007, 04:36:43 am »

όσο πιο κοντά φτάνω στην επιφάνεια, τόσο πιο δύσκολος μου φαίνεται ο αγωνάς να φτάσω στην επιφάνεια.

...όμως, θα τα καταφέρω. αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, επειδή δεν έχω άλλη επιλογή.

θα τα καταφέρω - δεν είναι από σιγουριά που το λέω. Από απελπισία είναι


	Logged

Ex_Mechanus

Αbsolute ΤΗΜΜΥ.gr

Posts: 3741

Re: Blogαρω

« Reply #35 on: December 03, 2007, 13:28:05 pm »

Αισιόδοξος πνίγηκε σε μισογεμάτη μπανιέρα.


	Logged

pay close attention

pitsa

Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 1968

who cares....

Re: Blogαρω

« Reply #36 on: December 11, 2007, 16:58:19 pm »

Τι είναι αγάπη?

> Ρεββέκα, 8 ετών
\'Όταν κάποιος σε αγαπά, ο τρόπος που προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του.

> Βασίλης, 4 ετών
\'Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι «αφτερ-σέιβ» και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλον.

> Χριστίνα, 6 ετών
\'Αγάπη είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη.

> Λευτέρης, 4 ετών
\'Αγάπη είναι όταν η μαμά φτιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε.

> Αιμιλία, 8 ετών
\'Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα. Αν σταματήσεις το άνοιγμα ... θ ακούσεις την αγάπη.

> Πάνος, 7 ετών
\'Αν θέλεις να μάθεις να αγαπάς καλύτερα πρέπει να ξεκινήσεις από έναν ... φίλο που δεν χωνεύεις.

> Κλαίρη, 6 ετών
\'Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά το καλύτερο κομμάτι από το φαγητό.

http://www.paspar2.gr/articles/misc/misc_18.html


	Logged

everything will be ok in the end. if it's not ok,it's not the end..

λήθη

Veteran
Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Posts: 1935

Re: Blogαρω

« Reply #37 on: January 31, 2008, 05:03:56 am »


	Logged

DoomGuard

Εθισμένος στο ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 884

Re: Blogαρω

« Reply #38 on: February 01, 2008, 00:26:57 am »

Quote from: pitsa on December 11, 2007, 16:58:19 pm

http://www.paspar2.gr/articles/misc/misc_18.html

Πολυ ωραιο


	Logged

Code:

long long ago; /* In a galaxy far far away */

ioja

Μόνιμος κάτοικος ΤΗΜΜΥ.gr

Gender:

Posts: 1514

Re: Blogαρω

« Reply #39 on: February 08, 2008, 00:15:47 am »

La vita e bella...
Η ζωή είναι ένα δώρο, ο θάνατος ίσως να είναι η επιβεβαίωση αυτής της άποψης. Γιατί τον φοβόμαστε, γιατί τον παλεύουμε, γιατί η λογοτεχνία και η τηλεόραση των ντύνουν με μαύρα χρώματα και ρούχα?άρα λοιπόν ο φόβος του θανάτου είναι η επιβραύεση της ζωής, φοβόμαστε μη χάσουμε κάτι υπέροχο, πολύτιμο, μοναδικό, έτσι είναι η ζωή..Μακάριοι όσοι απλά τον ακούνε και δεν τον έχουν δει πουθενά. Όσοι πάλι τον συνάντησαν σε ύποπτες νύχτες μεθυσμένες από κοκαΐνη, ηρωίνη και τα συναφή, όσοι τα ήπιανε μαζί του σε υπόγεια σκοτεινά μπαρ και γεμίσανε δηλητήριο τις φλέβες τους ενώ αυτός κερνούσε κι άλλα, όσοι συγκρουστήκανε μαζί του σε μοιραία μετωπική στις εθνικές οδούς με αμάξια ανυπάκουα στα φρένα, όσοι κλάψανε και σπαράξανε στο ονομά του, όσοι τον γνώρισαν ξέρουν να σας πουν.Και αν δεν είναι εδώ οι ίδιοι για να μιλήσουν, ας προσπαθήσουμε εμείς να καταλάβουμε , να ?ακούσουμε? τα όσα ίσως και να είπαν αλλά εμείς δεν
Που πας ρε καθίκι θάνατε και παίζεις με τις ζωές μας; Διαλέγεις με κριτήρια ή είσαι και συ ένας ακόμη τρελός στην πόλη των τρελών; Δε σε ξέρω και ούτε θέλω να σε γνωρίσω. Δεν γράφω παραμύθια, ξέρω πως θα έρθεις μόνος σου, ακάλεστος και ανεπιθύμητος επισκέπτης, μα πριν γίνει αυτό, εγώ πρέπει να ζήσω, πρέπει να ζήσετεΜην λυγίζετε στα εύκολα, μην κάνετε τα απλά πολύπλοκα, άλλα είναι τα σημαντικά. Ναι θα συμφωνήσω, η ζωή είναι ωραία.Αλλά είστε υπεύθυνοι για την ποιοτητά της, εσείς είστε τα πρόβατα, εσείς και οι βοσκοί, ή θα ακολουθήσετε ή θα ηγηθείτε, προτιμήστε το δεύτερο. Πως τολμάτε και αφήνεστε απροστάτευτοι σε όλα τα παιδιά και παρακόρες του θανάτου; Δεν ξέρετε τι να αποφύγετε, δεν ξέρετε πώς να αντλείτε πραγματική χαρά από την καθημερινότητά σας; Τι στο καλό θαρρείτε πως το ποτό και το ναρκωτικό θα εξανεμίσει το πρόβλημα σας; Όταν θα περάσει η ζάλη το πρόβλημα θα είναι ακόμη εκεί παρέα με κάνα δυο άλλα λόγω καταχρήσεων και στιγμών αδυναμίας. Και ποιος είπε πως η αδυναμία δεν γιατρεύεται; Δικό σας και το φάρμακο, δική σας και η διέξοδος από τις κακουχίες.
Πότε επιτέλους θα πάψουμε να θρηνούμε για παλικάρια που σβήνουν δίχως να έχουν καλά καλά καταλάβει πως θα έπρεπε να είναι η ζωή; Όσο για τα τροχαία τι να πω?.μακάρι να γινόντουσαν οι δρόμοι λιβάδια, τρέξε όσο θες φίλε μου και αν ντελαπάρεις στα λουλούδια θα πέσεις και αν χάσεις τον έλεγχο μη φοβάσαι, το λιβάδι είναι πελώριο, δεν κινδυνεύεις.Θα μάζευα τα δάκρυα των μανάδων που αναγκάστηκαν να αποχαιρετήσουν πρώτες τα παιδιά τους, και θα τα έκανα φυλαχτά, ένα για τον καθένα, μην τρέχεις, γύρνα νωρίς στο σπίτι,μην πίνεις άλλο - σε παρακαλώΓια να μου λες πόσο καλός ήταν, δεν μπορώ από το να σκεφτώ πως ο Θεός είχε μοναξιές, ίσως την παρέα του να ήθελε?έχεις δίκιο που στεναχωριέσαι με όλα αυτά, έχεις δίκιο που τσατίζεσαι με τα νιάτα που δεν εκμεταλλεύονται σωστάέχεις δίκιο που τιμάς την ζωή σου, μήπως κουβαλάς και εσύ το φυλαχτό;