Νόμπελ Οικονομικών

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[Πληροφορίες Καθηγητών]

Πληροφορίες Καθηγητών

[Αθάνατος]

Πηγή Wikipedia

Έτος
Όνομα   
Χώρα   
Θέμα

1969   
Ράγκναρ Φρις, Γιαν Τινμπεργκέν
Νορβηγία , Ολλανδία   
για την ανάπτυξη και την εφαρμογή δυναμικών μοντέλων στην ανάλυση οικονομικών διαδικασιών

1970   
Πολ Σαμιουελσον   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την επιστημονική του εργασία, μέσω της οποίας ανέπτυξε στατική και δυναμική οικονομική θεωρία και συνεισέφερε στη βελτίωση του επιπέδου της ανάλυσης στην οικονομική επιστήμη

1971   
Σίμον Κούζνετς   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ανάπτυξη εμπειρικής ερμηνείας της οικονομικής μεγέθυνσης, η οποία οδήγησε σε ένα νέο, διευρυμένο πλαίσιο στην οικονομική και κοινωνική δομή και στην διαδικασία ανάπτυξης

1972   
Τζων Χικς, Κένεθ Άροου   
Ηνωμένο Βασίλειο,  Ηνωμένες Πολιτείες   
για την πρωτοπόρα συνεισφορά τους στην θεωρία της ισορροπίας και στη θεωρία της ευημερίας

1973   
Βασίλι Λεοντίεφ   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ανάπτυξη της μεθόδου εισροών-εκροών και την εφαρμογή της σε σημαντικά οικονομικά προβλήματα

1974   
Γκουνάρ Μιρντάλ, Φρίντριχ φον Χάγεκ   
Σουηδία,  Ηνωμένο Βασίλειο / Αυστρία   
για την καινοτόμο εργασία τους στη θεωρία χρήματος και τις οικονομικές διακυμάνσεις και για την διεισδυτική ανάλυση της αλληλεπίδρασης μεταξύ οικονομικών, κοινωνικών και θεσμικών φαινομένων.

1975   
Λεονίντ Καντόροβιτς, Τγιάλινγκ Κούπμανς   
ΕΣΣΔ,  Ηνωμένες Πολιτείες   
για τη συνεισφορά τους στη θεωρία βέλτιστης κατανομής των πόρων

1976   
Μίλτον Φρίντμαν   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για τα επιτεύγματά του στους τομείς της καταναλωτικής ανάλυσης, νομισματικής θεωρίας και για την απόδειξη της πολυπλοκότητας της πολιτικής σταθεροποίησης

1977   
Μπερτίλ Ολίν, Τζέιμς Μεντ   
Σουηδία,  Ηνωμένο Βασίλειο   
για την πρωτοπόρο συνεισφορά τους στη θεωρία του διεθνούς εμπορίου και των κινήσεων κεφαλαίων

1978   
Χέρμπερτ Σιμόν   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την καινοτόμο εργασία του στη διαδικασία λήψης αποφάσεων μέσα στους οικονομικούς οργανισμούς

1979   
Θεόδωρος Σουτζ, Άρθουρ Λιούις   
Ηνωμένες Πολιτείες,  Ηνωμένο Βασίλειο   
για την καινοτόμο συνεισφορά του στην έρευνα της οικονομικής ανάπτυξης με ιδιαίτερη έμφαση στα προβλήματα των αναπτυσσόμενων χωρών

1980   
Λόρενς Κλάιν   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για τη δημιουργία οικονομετρικών μοντέλων και την εφαρμογή τους στη ανάλυση των οικονομικών διακυμάνσεων και οικονομικών πολιτικών

1981   
Τζέιμς Τόμπιν   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ανάλυση των χρηματοπιστωτικών αγορών και τις συσχετίσεις τους με τις επιχειρηματικές αποφάσεις, την απασχόληση, την παραγωγή και τις τιμές.

1982   
Τζωρτζ Στίγκλερ   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για τις μελέτες του σχετικά με τις βιομηχανικές δομές, τη λειτουργία των αγορών και τα αίτια και τις επιδράσεις των δημοσίων ρυθμίσεων

1983   
Ζράρντ Ντεμρό   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ενσωμάτωση νέων αναλυτικών μεθόδων στην οικονομική θεωρία και για την αυστηρή αναδιατύπωση της θεωρίας ισορροπίας

1984   
Ρίτσαρντ Στόουν   
Ηνωμένο Βασίλειο   
για τη θεμελίωση συνεισφορά του στην ανάπτυξη των συστημάτων εθνικών λογαριασμών και τη βελτίωση της βάσης της εμπειρικής οικονομικής ανάλυσης

1985   
Φράνκο Μοντιλιάνι   
Ιταλία   
για τις πρωτοπόρες αναλύσεις του πάνω στην αποταμίευση και τις χρηματοπιστωτικές αγορές

1986   
Τζειμς Μπούχαναν   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ανάπτυξη θεμελιωδών βάσεων για τη θεωρία της λήψης οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων

1987   
Ρόμπερτ Σόλοου   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για τη συνεισφορά του στη θεωρία της οικονομικής μεγέθυνσης

1988   
Μόρις Αλάις   
Γαλλία   
για τη πρωτοπόρο συνεισφορά του στη θεωρία των αγαθών και στην αποτελεσματική κατανομή των πόρων

1989   
Τριγκβ Χαβέλμο   
Νορβηγία   
για την επεξήγηση της θεωρίας των πιθανοτήτων και για την ανάλυση ταυτόχρονων οικονομικών δομών

1990   
Χάρι Μάρκοβιτς, Μέρτον Μίλερ, Ουίλιαμ Φόρσιθ Σαρπ   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την καινοτόμο εργασία τους στον τομέα των χρηματοοικονομικών οικονομικών

1991   
Ρόναλντ Κοας   
Ηνωμένο Βασίλειο   
για την ανακάλυψη και εξήγηση της σημαντικότητας των εξόδων συναλλαγών και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας στη δομή και τη λειτουργία της οικονομίας

1992   
Γκάρι Μπέκερ   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την επέκταση του πλαισίου της μικροοικονομικής ανάλυσης σε μία ευρεία κλίμακα ανθρώπινης συμπεριφοράς και των αλληλεπιδράσεων συμπεριλαμβανομένης και της μη αγοραίας συμπεριφοράς

1993   
Ρόμπερτ Φόγκελ, Ντάγλας Νόρθ   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ανανέωση της έρευνας στην οικονομική ιστορία μέσω της εφαρμογής μεθόδων οικονομικής ιστορίας και ποσοτικών μεθόδων για την εξήγηση οικονομικών και θεσμικών αλλαγών

1994   
Τζ. Χαρσάνυι, Τζων Φορμπς Νας, Ράινχαρντ Ζέλτεν   
Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένες Πολιτείες,  Γερμανία   
για την καινοτόμο ανάλυση των ισορροπιών στη θεωρία των μη συνεργατικών μονοπωλίων

1995   
Ρόμπερτ Λούκας Τζούνιορ   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ανάπτυξη και εφαρμογή της υπόθεσης των λογικών προσδοκιών καθώς και για το μετασχηματισμό της μακροοικονομικής ανάλυσης και της εμβάθυνσης στην κατανόηση της οικονομικής πολιτικής

1996   
Τζεϊμς Μίρλες, Γουίλιαμ Βίκρεϊ   
Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες   
για τη θεμελιώδη συνεισφορά τους στην οικονομική θεωρία των κινήτρων σε καθεστώς ασύμμετρης πληροφόρησης

1997   
Ρόμπερτ Μέρτον, Μάιρον Σόουλς   
Ηνωμένες Πολιτείες,  Καναδάς   
για την ανάπτυξη μίας νέας μεθόδου προσδιορισμού της αξίας χρηματοοικονομικών παραγώγων

1998   
Αμάρτια Σεν   
Ινδία   
για τη συνεισφορά του στα οικονομικά της ευημερίας

1999   
Ρόμπερτ Μαντέλ   
Καναδάς   
για την ανάλυση της νομισματικής και της δημόσιας πολιτικής υπό το πρίσμα διαφορετικών καθεστώτων ισοτιμιών

2000   
Τζέιμς Χέκμαν   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ανάπτυξη θεωριών και μεθόδων ανάλυσης επιλεκτικών δειγμάτων

Ντάνιελ Μακφάντεν   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ανάπτυξη θεωρίας και μεθόδων ανάλυσης μικροδεδομένων

2001   
Τζωρτζ Άκερλοφ, Μάικλ Σπενς, Τζόζεφ Στίγκλιτς   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ανάλυση αγορών με ασύμμετρη πληροφόρηση

2002   
Ντάνιελ Κάνεμαν   
Ηνωμένες Πολιτείες / Ισραήλ   
για την ενσωμάτωση ευρημάτων από την ψυχολογική έρευνα στην οικονομική επιστήμη και ειδικά στην ανθρώπινη κρίση και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε καθεστώς αβεβαιότητας

Βέρνον Σμίθ   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την καθιέρωση εργαστηριακών πειραμάτων σαν εργαλείο στην εμπειρική οικονομική ανάλυση, και ειδικά στη μελέτη εναλλακτικών μορφών αγοράς

2003   
Ρόμπερτ Ένγκλι, Κλάιβ Γκράνγκερ   
Ηνωμένες Πολιτείες,  Ηνωμένο Βασίλειο   
για τη συνεισφορά τους στην ανάλυση του οικονομικού χρόνου.

2004   
Φιν Κίντλαντ, Έντουαρντ Πρέσκοτ   
Νορβηγία,  Ηνωμένες Πολιτείες   
για τη συνεισφορά τους στη δυναμική μακροοικονομική και συγκεκριμένα στη χρονική συνοχή της οικονομικής πολιτικής και τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τους επιχειρηματικούς κύκλους

2005   
Ρόμπερτ Άουμαν, Τόμας Σέλινγκ   
Ισραήλ / Ηνωμένες Πολιτείες,  Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ξεχωριστή δουλειά τους στην θεωρία των παιγνίων

2006   
Έντμουντ Φελπς   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για την ανάλυση βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων εναλλαγών της μακροοικονομικής πολιτικής

2007   
Λέονιντ Χούρβιτς, Έρικ Μάσκιν, Ρότζερ Μάιερσον   
Ηνωμένες Πολιτείες   
για τη ανάπτυξη της θεωρία της «κατασκευής μηχανισμών», η οποία επιτρέπει στους οικονομολόγους να αντιληφθούν καλύτερα πότε οι αγορές λειτουργούν με ομαλό τρόπο και πότε όχι.

[Αθάνατος]

Δε μας λένε άδικα καμμένους ηλεκτρολόγους!
Το περίεργο θα ήταν να χρησιμοποιήσω παράδειγμα αγροτικής φύσεως.
Αν ήθελα κοινωνικοοικονομοπολιτική ανάλυση θα πήγαινα νομική ή κάτι παρόμοιο...

Δεν ειναι απαραιτητο, να ανοιξεις κανα βιβλιο χρειαζεται.

Εαν ωστοσο αισθανεσαι πως δεν μπορεις, τοτε καλυτερα να σωπαινεις. Δεν ειναι κακο να μην ξερεις, κακο ειναι να πετας μπαρουφες σαν κι αυτην για την.. ιεραρχια της κομπιουτεριστικης κοινωνιας

 

Επειδή ξέρω ότι δε θα ακούσεις τον οποιονδήποτε συνομιλητή σου, θα σε παραπέμψω στους νομπελούχους οικονομικών μήπως και καταλάβεις τη λειτουργία της οικονομίας...

υγ: ο AgentCain νομίζω από τα λίγα που κοίταξα ότι αναφερόταν στον καταμερισμό εργασίας και στην προσωπική βούληση των ανθρώπων...αλλά κάποια μέλη του φόρουμ μόνο να ειρωνεύονται ξέρουν...αλλά το μόνο που κάταφέρνουν είναι να ειρωνεύονται τον εαυτό τους

[aliakmwn]

Εαν δεν σε ενοχλει κι ενας μικρος αντιλογος:
http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=20462.0

[gtpp]

αλλά κάποια μέλη του φόρουμ μόνο να ειρωνεύονται ξέρουν...αλλά το μόνο που κάταφέρνουν είναι να ειρωνεύονται τον εαυτό τους

Αυτο νομιζω λεγεται αυτοσαρκασμος και ειναι η πρωτη βαθμιδα στην ιεραρχια της ελευθεριας.
Μακαρι να το εκαναν γιατι τοτε θα μπορουσαν ισως καποτε να γινουν επαναστατες.
End of lesson.

[Αθάνατος]

Εαν δεν σε ενοχλει κι ενας μικρος αντιλογος:
http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=20462.0

Για τον Αθανατο Ολυμπιο:

Η σύντομη απάντηση του Αθάνατου Ολυμπίου στις ασυναρτησίες που παρουσιάστηκαν.

Καταρχήν έχουμε ένα καθαρά υβριστικό ποστ προς όλους τους οικονομολόγους μιας και όσοι (οικονομολόγοι) ασπάζονται σοσιαλιστικά μοντέλα φαίνονται εξαφανισμένοι...ίσως επειδή οι θεωρίες τους απέτυχαν στην πράξη όπου εφαρμόστηκαν και οδήγησαν το λαό στη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής του...

Η ιδεολογική πάλη που πρέπει να διεξάγουν τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ είναι πολύ υψηλών απαιτήσεων, αλλά και πρωτίστης σημασίας για την προώθηση της πολιτικής του Κόμματος στο χώρο αυτό,...

Ξεκάθαρα εδώ καταλαβαίνουμε, ότι διαβάζουμε τις κομματικές γραμμές του ΚΚΕ προς στα μέλη του.

Η αξία ενός εμπορεύματος εμφανίζεται σε αυτές τις θεωρίες σαν ένα είδος «έμφυτης» ιδιότητας των εμπορευμάτων και όχι σαν κοινωνική σχέση μεταξύ των διαφόρων εμπορευματοπαραγωγών, οι οποίοι ανταλλάσσουν τα προϊόντα της εργασίας τους σε αναλογίες αντίστοιχες της κοινωνικά αναγκαίας εργασίας που περιέχεται σε αυτά. Σε αυτή την αντιεπιστημονική βάση η αξία εμφανίζεται σαν αποτέλεσμα των φυσικών ιδιοτήτων του ίδιου του εμπορεύματος, της χρησιμότητάς του ή της σπανιότητάς του για παράδειγμα.

Κλασσική μαρξιστική αρλούμπα...είναι οι ίδιοι λόγοι που ελάχιστοι ψηφίζουν ΚΚΕ

Αν είναι δυνατόν η ύπαρξη ατόμου που ισχυρίζεται, ότι ο πλούτος που παράγεται σήμερα μπορεί να παραχθεί κάτω από συνθήκες στις οποίες η αμοιβή θα προέρχεται όχι από την αξία του προϊόντος αλλά από την αναλογία της κοινωνικά αναγκαίας εργασίας που περιέχεται σε αυτήν!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μας λέει:
Το πόσο χρήσιμο ή σπάνιο είναι ένα αντικείμενο δεν καθορίζει την αξία του προϊόντος!!!!!!
Η κοινωνική εργασία την καθορίζει

Και αναρωτιέμαι εγώ τώρα...με τι μονάδες μετράει αυτός που το πιστεύει αυτό την κοινωνική εργασία?
Είπαμε να λέμε ανέκδοτα αλλά αυτό παραπάει...

Στο μοντέλο της ελεύθερης αγοράς η μέτρηση της αξίας της εργασίας έρχεται μέσα από την αρχή της προσφοράς-ζήτησης και δεν υπάρχει καλύτερη θεωρία για τον προσδιορισμό της αξίας της εργασίας κάποιου ατόμου ή κάποιας ομάδας ατόμων.


Σαν συμβουλή να πω στο συγγαρφέα ότι πριν αρχίσει να  προκαλεί γέλιο στους γύρω του, να δουλέψει, ώστε να επιτύχει η όποια θεωρία έχει, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, για να καταλάβει ότι λέει ασυναρτησίες. Ειδικά από τη στιγμή που αυτά που ισχυρίζεται έχουν αποτύχει σε όλο τον πλανήτη προκαλεί στο συνομιλητή του αγωνία για τη ψυχική του ισορροπία

[Aurelius]

Η αξια μιας εργασιας σε μια κοινωνια περιγραφεται με τον τροπο που το λες, αν μονο θεωρεις ως αξια την δυσκολια. Αλλιως και για τους σκουπιδιαρηδες, τοσο η προσφορα οσο και η ζητηση ειναι πολυ μεγαλυτερη, ακομα και απο τους γιατρους, π.χ. Ωστοσο η αξια της εργασιας τους δεν ειναι απαραιτητα κατωτερη. Γιατι η αξια του γιατρου φαινεται μονο σε συγκεκριμενες στιγμες, οταν δηλ. ειναι καποιος αρρωστος και η αξια της δουλειας του ειναι τεραστια. Αντιθετα η αξια του σκουπιδιαρη φαινεται σε ενα μεγαλο χρονικο διαστημα. Δεν προκειται να γινει και τιποτα αν δεν δουλεψουν για μερικες μερες, αλλα αν αυτο κρατησει ενα χρονο, τοτε θα ηταν σημαντικοτεροι και απο τους γιατρους, γιατι θα επηρεαζαν ολοκληρο το κοινωνικο συνολο και οχι μεμονωμενα ατομα.

Εξαρταται πως προσδιοριζεις την αξια.

[Αθάνατος]

Εξαρταται πως προσδιοριζεις την αξια.

Ο νόμος της προσφοράς-ζήτησης προσδιορίζει πλήρως την αξία της εργασίας.

Στο παράδειγμα που αναφέρεις σκουπιδιάρης μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε αρκεί να έχει χέρια και πόδια (σύνολο Α). Πτυχίο δε χρειάζεται.
Γιατρός είναι μόνο αυτός που έχει σπουδάσει και ως εκ τούτου  λίγοι μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά (σύνολο Β).

ΑΠό εκεί και πέρα εξαρτάται από τους μισθούς και το φόρτο εργασίας  το πόσοι είναι διατεθειμμένοι από τα παραπάνω σύνολα να κάνουν την αντίστοιχη δουλειά
Έτσι παίρνεις 2 καινούρια σύνολα τα Α` και Β`. Αν σε δεδομένη χρονική στιγμή έχεις στην κοινωνία άλλα σύνολα Α1  , Β1 τότε θα χρειαστεί αλλαγή στις αρχικές συνθήκες (μισθός και φόρτος εργασίας) για να προσεγγιστεί καλύτερα η σχέση ισορροπίας Α`-Β`. Αυτό θα επαναλαμβάνεται μέχρι να βρεθούν τα Α`, Β` στα οποία ισορροπεί το σύστημα.

Ο καθορισμός των Α` , Β` εξαρτάται πρωτίστως από το κοινωνικό σύνολο, αλλά όχι μόνο. Αν πχ σε μία χώρα γιατρούς βγάζει μόνο το κρατικό πανεπιστήμιο, τότε αυτό λειτουργεί ευνοϊκά για τους μισθούς των γιατρών. ΑΝ όμως υπάρχουν και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλάζει το πράγμα και η σχέση ισορροπίας Α`-Β` προσεγγίζεται καλύτερα. Αυτό είναι που ενοχλεί και με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Οι μηχανικοί αισθάνονται ότι θα χάσουν τις δουλειές τους από τους αποφοίτους των Ιδιωτικών πανεπιστημίων. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό...άλλοι είναι αυτοί που ενοχλούνται όταν χάνουν το "μονοπώλειο"/"ολιγοπώλειο" στη δουλειά τους...και η πλάκα είναι ότι το από την άλλη φωνάζουν για τα μονοπώλεια/ολιγοπώλεια των άλλων

Ελευθερία ρε σημαίνει πουθενά μονοπώλεια/ολιγοπώλεια
Όλοι οι νομπελλούχοι οικονομικών είναι ουσιαστικά φιλελεύθεροι με μικρές αποκλίσεις αλλά μερικοί νομίζουν ότι μπορούν να ξεγελάσουν τον κόσμο

[Aurelius]

Ο νομος της προσφορας και της ζητησης εξηγει την αγοραστικη αξια καποιου πραγματος. Δεν εξηγει ομως την κοινωνικη αξια ή την χρησιμοτητα. Ειναι πολυ απλο πιστευω αυτο που λεω.

Οσον αφορα τα υπολοιπα που λες, απλα θεωρω οτι εχεις τελειως διαφορετικη αντιληψη των πραγματων, με την οποια προσωπικα διαφωνω. Για σενα, οπως το ειπες και πιο πριν, ο γιατρος εχει αξια επειδη υπαρχει μεγαλη ζητηση για αυτον. Αντιθετα κατα την αποψη μου, ο γιατρος εχει αξια γιατι προσφερει πολυ σημαντικες υπηρεσιες και οχι επειδη τον χρειαζονται και οι συνανθρωποι μου.

[Αθάνατος]

Ο νομος της προσφορας και της ζητησης εξηγει την αγοραστικη αξια καποιου πραγματος. Δεν εξηγει ομως την κοινωνικη αξια ή την χρησιμοτητα. Ειναι πολυ απλο πιστευω αυτο που λεω.

Οσον αφορα τα υπολοιπα που λες, απλα θεωρω οτι εχεις τελειως διαφορετικη αντιληψη των πραγματων, με την οποια προσωπικα διαφωνω. Για σενα, οπως το ειπες και πιο πριν, ο γιατρος εχει αξια επειδη υπαρχει μεγαλη ζητηση για αυτον. Αντιθετα κατα την αποψη μου, ο γιατρος εχει αξια γιατι προσφερει πολυ σημαντικες υπηρεσιες και οχι επειδη τον χρειαζονται και οι συνανθρωποι μου.

Πάνε πες τους σκουπιδιάρηδες τότε ότι θα πρέπει να ταΐζουν τους γιατρούς επειδή οι γιατροί προσφέρουν πολύ σημαντικές υπηρεσίες άσχετα αν υπάρχουν πολλοί γιατροί, κάτι το οποίο σε μία ελεύθερη οικονομία θα οδηγούσε στη μείωση του μισθού τους. Σε αυτό το σημείο φαίνεται γιατί κάποιοι έχουν πρόβλημα με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

[Johnny English]

Διαβάζοντας το άρθρο του Νομπελίστα περί ευτυχίας του Εργαζόμενου στην Αμερική και δυστυχίας του στην Ευρώπη μου γεννήθηκαν 2 απορίες:

1ον) Ο εργαζόμενος αυτός έχει αρρωστήσει ποτέ για να τεστάρει το σύστημα υγείας της χώρας του?

2ον) Συνυπολογίστηκε το 10 φορές μεγαλύτερο επίπεδο βλακείας του μέσου Αμερικάνου από τον μέσο Ευρωπαίο λόγω ανύπαρκτης παιδείας και βλακωδών τηλεοπτικών ερεθισμάτων?

[Αθάνατος]

Διαβάζοντας το άρθρο του Νομπελίστα περί ευτυχίας του Εργαζόμενου στην Αμερική και δυστυχίας του στην Ευρώπη μου γεννήθηκαν 2 απορίες:

1ον) Ο εργαζόμενος αυτός έχει αρρωστήσει ποτέ για να τεστάρει το σύστημα υγείας της χώρας του?

2ον) Συνυπολογίστηκε το 10 φορές μεγαλύτερο επίπεδο βλακείας του μέσου Αμερικάνου από τον μέσο Ευρωπαίο λόγω ανύπαρκτης παιδείας και βλακωδών τηλεοπτικών ερεθισμάτων?

 Μετά από 2-3 μπαχαλο-ποστ σου πόσταρες και κάτι που έχει κάποια ίχνη νοημοσύνης...

1ον) Ο νομπελλούχος οικονομικών για το 2006 αναφέρει αυτά

http://nobelprize.org/nobel_prizes/economics/laureates/2006/index.html


Νόμπελ Οικονομικών 2006

Εντμουντ Φελπς


Από εδώ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/10/2006

Ο εργαζόμενος στον καπιταλισμό

Του ΤΑΚΗ ΜΙΧΑ

Από τον Προυντόν μέχρι τον Οουεν και από τον Μαρξ μέχρι τον Τσόμσκι, η δημιουργικότητα της εργασίας βρισκόταν πάντοτε στο επίκεντρο της πολιτικής τους φιλοσοφίας. Ολοι οι προαναφερθέντες εκφραστές της σοσιαλιστικής σκέψης θεωρούν ότι η εργασία στον καπιταλισμό είναι απάνθρωπη, κυρίως διότι στερεί από τον εργαζόμενο κάθε δυνατότητα να ασκήσει τη δημιουργικότητά του

Την άποψη αυτή απορρίπτει ο φετινός κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Οικονομικών Εντμουντ Φελπς. Σε μακροσκελές άρθρο στη «Wall Street Journal» (10 Οκτωβρίου 2006) ο νομπελίστας καθηγητής υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο. Οτι μόνο κάτω από συνθήκες καθαρού καπιταλισμού (όπως π.χ. στις ΗΠΑ) μπορεί να ανθήσει η δημιουργικότητα του εργαζόμενου. Αντίθετα οικονομικά συστήματα, όπως το ευρωπαϊκό, δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη της δημιουργικότητας του εργαζόμενου. Αυτό έχει αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, ότι, όπως δείχνουν διάφορες σφυγμομετρήσεις, οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ είναι πιο ευχαριστημένοι από τη δουλειά τους, σε σχέση με τους εργαζόμενους στην Ευρώπη.
.
.
.

Δεν αναφέρεται στο σύστημα υγείας της Αμερικής αλλά στην καλλιέργεια της δημιουργικότητας των εργαζομένων στην Αμερική σε σύγκριση με την Ευρώπη.

Προφανώς υπερεκτίμησα τις ικανότητες των μελών του φόρουμ αφού από ό,τι βλέπω, ένας αντμίν δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τα κείμενα των κυπελλούχων...σόρρυ νομπελλούχων εννοούσα

2ον) Η καλλιέργεια της δημιουργικότητας των εργαζομένων συναρτήσει του εκάστοτε γενικότερου οικονομικού συστήματος δε μπορεί να έχει σχέση με το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας εκτός από μία περίπτωση. Σε χώρες με καλύτερο σύστημα εκπαίδευσης αναμένεται αυξημένη δημιουργικότητα από τους πολίτες της χώρας.
Δηλαδή έτσι όπως μας τα λες Χουάν, θα έπρεπε στην Ευρώπη να είναι πιο δημιουργικοί οι πολίτες...

[Johnny English]

Είπα να πάω για ύπνο αλλά με πρόλαβες..

Εν τάχει..

Το συμπέρασμα ότι είναι δημιουργικοί προκύπτει.. από εδώ (?): "Αυτό έχει αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, ότι, όπως δείχνουν διάφορες σφυγμομετρήσεις, οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ είναι πιο ευχαριστημένοι από τη δουλειά τους, σε σχέση με τους εργαζόμενους στην Ευρώπη."

Κι εγώ το αμφισβητώ λέγοντας ότι απλώς είναι ζώα, καλλιεργημένα απαισιόδοξοι και φοβισμένοι, τόσο που επειδή ζουν παρά τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας.. είναι ευτυχισμένοι. Αντίθετα οι Ευρωπαίοι, δουλεύουν πιο ευχάριστα αλλά έχουν υψηλότερες απαιτήσεις.. και καλά κάνουν!

Το άλλο περί υγείας.. μάλλον δεν κατάλαβες ότι ήταν λίγη σάλτσα στο ποστ.. κι αφορούσε τη γενικότερη ευτυχία και δημιουργικότητα του Αμερικανού, που ίσως πληγεί.. αν κάποια στιγμή συναντήσει ένα πρόβλημα υγείας και φυσικά δεν υπάρχει σχετικό σύστημα να τον καλύψει..

Για να ενημερωθείς.. ρίξε μια ματιά εδώ (ούτε καν σοσιαλιστής δεν είναι ο άνθρωπος..!): Η τραγικές συνέπειες του Φιλελευθερισμού και της παγκόσμιας πρωτιάς στην ανταγωνιστικότητα με την (υποθετική) ευτυχία των Αμερικανών Πολιτών.

Υ.Γ.: Τα ίχνη της νοημοσύνης μου τα κρύβω καλά από σένα διότι με απείλησαν με απεργία αν τα χρησιμοποιήσω για να σου απαντήσω σε πάνω από 2 θέματα σοβαρά μέσα σε 1 μήνα..

[Turambar]

Μια παράξενη τρέλα κατέχει τις εργατικές τάξεις των εθνών όπου κυριαρχεί ο καπιταλιστικός πολιτισμός. Αυτή η τρέλα σέρνει στο κατόπι της ατομικές και κοινωνικές δυστυχίες οι οποίες βασανίζουν εδώ και αιώνες την ανθρωπότητα. Αυτή η τρέλα είναι η αγάπη για τη δουλειά, το θνησιμιαίο πάθος για τη δουλειά, που φτάνει ως την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των απογόνων του. Αντί να αντιδράσουν σ' αυτόν τον διανοητικό παραλογισμό, οι ιερείς, οι οικονομολόγοι και οι ηθικολόγοι καθαγίασαν την εργασία. Άνθρωποι αδύναμοι και ουτιδανοί, θέλησαν να αποκαταστήσουν αυτό που ο Θεός τους καταράστηκε. Εγώ, που δεν επαγγέλλομαι ούτε τον χριστιανό ούτε τον οικονόμο ή τον ενάρετο, αντικρούω τη γνώμη τους επικαλούμενος τον Θεό τους, απορρίπτω τα κηρύγματα της θρησκευτικής, οικονομικής και φιλελεύθερα σκεπτόμενης ηθικής τους αναλογιζόμενος τις φρικτές συνέπειες της δουλειάς στην καπιταλιστική κοινωνία

Πωλ Λαφάργκ από το "Δικαίωμα στη τεμπελιά"

[Αθάνατος]

Πόσο έξυπνη μπορεί να είναι η κατηγορία «Στην Αμερική η αποχή στις εκλογές αγγίζει το ποσοστό του 50% και για αυτό η Δημοκρατία είναι ένα αποτυχημένο πολίτευμα»?
Φίλε Χουάν πρόσεχε τι γράφεις, γιατί ο τυχαίος μέσος αναγνώστης θα σχηματίσει άσχημη εικόνα για τους ηλεκτρολόγους με τα πανέξυπνα σου ποστ!
Για τις ενστάσεις σου στις απόψεις των νομπελλούχων μπορείς να προβείς σε μία επιστημονική έρευνα/μελέτη και να αντικρούσεις τις απόψεις τους σε ακαδημαϊκό επίπεδο...εκτός και αν σου αρέσει ο λαϊκισμός και το μπακαλίκι οπότε σε αυτήν την περιπτώση θα σε συμβουλεύσω να γίνεις πολιτικός του ΚΚΕ και να ανοίξεις μπακάλικο...

[Turambar]

θα ακουγόταν πιο αστείο αν έγραφες

θα σε συμβουλέψω να γίνεις πολιτικός του ΚΚΕ ή να ανοίξεις μπακάλικο...