Διαφανα Κρινα

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[edenaxas]

οτι σκεφτεστε (στιχοι, τραγουδια, συνεντευξεις κτλ)που εχουν να κανουν μετα διαφανα κρινα...

ξερει κανεις σε ποιο μαγαζι μπορω να βρω τα παλια cd των διαφανων? στο site της Wipe out λεει οτι ειναι εξαντλημενα...ξερει κανεις?

1994 Λιώνοντας μόνος-Κάτω απ' το ηφαίστειο (Single - Wipe Out Records)
1996 Έγινε η απώλεια συνήθειά μας (Wipe Out Records)
1998 Κάτι σαράβαλες καρδιές (Wipe Out Records)
2000 Είναι που όλα ήρθαν αργά (Single - This is my Voice Records)
2000 Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές (This is my Voice Records)
2001 Καινούργιος τόπος-Κάτω απ' το ηφαίστειο (Single - ένθετο στο Fractal Press)
2003 Ο,τι απόμεινε απ' την ευτυχία (This is my Voice Records)
2005 Ο γύρος της μέρας σε ογδόντα κόσμους (Ίνδικτος)

[Appelsinpiken]

   Μέρες Αργίας
    
Στίχοι: Διονύσιος Καψάλης
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα

Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου
γονιός δεν θα' ναι να μου πει "σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει"!

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου

Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου

[edenaxas]

christine
http://www.geocities.com/diafana_krina_gr/poiites/main.htm

ΜΑΥΡΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου

Περάσαμε πριν χρόνια σαν τα τρένα
που ολόφωτα διασχίζαν τα όνειρά τους
τοπία ομιχλώδη αγριεμένα
γκρεμούς που' χαν χορτάσει από θανάτους

Μεθύσαμε σε μπαρ ναυαγισμένα
μ' αγγέλους που 'χαν χάσει τα φτερά τους
και μοιάζαν με παιδιά εγκατελειμένα
που φτιάχναν βάρκες με τη χάρτινη καρδιά τους

Στο δρόμο συναντούσαμε υπνοβάτες,
νεκρές ψυχές που αναζητούσαν τα κορμιά τους,
σκιάχτρα που ξεδιψούσαν μ' αυταπάτες,
τρελούς που κυνηγούσαν τη σκιά τους

Τις νύχτες κάτω από τ' άστρα που σπινθύριζαν
μέσα στην ρόδινη σιωπή του γαλαξία
Θυμόντουσαν το σπίτι που γεννήθηκαν
και μια σκυφτή στην κάμαρα οπτασία
η μοίρα τους που τους κοίταζε σαν ξένους

Κι ακούγανε φωνές πέρα απ' τα μνήματα
και λέγανε τα μαύρα παραμύθια
γι' αγάπες που τις πήρανε τα κύμματα
τρελούς που 'χαν πεθάνει από συνήθεια

Κι ακούγαμε φωνές που τους καλούσανε
και λέγανε τα μαύρα παραμύθια
τις ρίζες που τους κόψαν και πονούσανε
η μοναξιά η μόνη τους αλήθεια

[edenaxas]

ΠΕΝΘΙΜΗ ΑΚΤΗ
 

Ζω στον κολπίσκο με τους λίγους επισκέπτες
στο λιμανάκι μου όταν ο άνεμος φυσάει
βρίσκουν απάγκιο σπάνιο κόραλλοσυλλέκτες
ταξιδευτές που η ζωή δεν τους χωράει

Σ' αυτή την πένθιμη ακτή κοιμάται η Πασιφάη
Μες τα ναυάγια του βυθού η αγάπη μου η πικρή
που το κλειδί της μοίρας μου στα χάρια της κρατάει
καμιά χαρά δεν κάνει ότι ο πόνος στην ψυχή

Κάποια βραδιά την έφερε εδώ το κύμμα
νεκροί αστερίες λαμπυρίζαν στα μαλλιά της
"Η ομορφιά", κάποιος ψιθύρισε "είναι μνήμα
που αφήνουν δώρα οι ξεχασμένοι της αγάπης"

Αφού στο φως λουζόμουν κάποτε μαζί της
τώρα που της ζωής το σούρουπο πλησιάζει
σε μια σπηλιά που να θυμίζει το κορμί της
θ' αποσυρθώ και θ' αγαπήσω το σκοτάδι

παίχθηκε για πρώτη φορά στο φιλανθρωπικό Live στο Gagarin στις 6 Απριλίου 2003

[edenaxas]

  ΖΩΗ

Κάποιες φορές, σα βράδιαζεν αργά στην κάμαρά μας,
τ' ωχρό κεφάλι γέρνοντας στην αγκαλιά μου απάνω
και με θλιμμένο ανάβλεμμα στυλά κοιτάζοντάς με,
«θα με ξεχάσεις;» ρώταγες «καλέ μου, σαν πεθάνω;»

Δε σ' απαντούσα. Την φωνή την πνίγαν οι λυγμοί μου,
κι έσφιγγα με παροξυσμό τ' αδύνατο κορμί σου,
σα να θελα μες στη ζωή να σε κρατήσω ενάντια
στο Χάρο, για, αν δεν μπόραγα, να πήγαινα μαζί σου.

Γιατ' ήσουν όλη μου η ζωή, χαρά της και σκοπός της,
κι όσο κι αν εστρεφόμουνα πίσω στα περασμένα
δεν έβλεπα, δεν ένιωθα κοντά μου άλλη από σένα.

Μου φαίνονταν αδύνατο δίχως εσέ να ζήσω.
Και τώρα που με άφησες, με φρίκη αναλογιέμαι
το θάνατό σου, αγάπη μου, πως πάω να συνηθίσω.
 
Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΝΕΚΡΗ

Δεν πέθανες! Στην κάμαρα ακόμα τ' άρωμά σου
είναι απλωμένο ως τώρα δα να μ' άφησες, κι απάνω
στον καναπέ ατελείωτο μένει το κέντημά σου
και το κομμάτι που 'παιζες είναι ανοιχτό στο πιάνο.
Απάνω στο τραπέζι μου πάντα η δική σου εικόνα,
που πάντα με την ήρεμη ματιά της με κοιτάζει,
και δεν είναι ο άνεμος, μα είσαι εσύ, την πόρτα
που μισανοίγεις για να μπεις την ώρα που βραδυάζει.
Δεν πέθανες. Είσαι παντού και είσαι μέσα σ' όλα:
στων ρόδων το ξεφύλλισμα, στο στεναγμό του αγέρα,
στα νέφη που χρυσίζουνε σαν πάει να σβήσει η μέρα
και ως και τις νύχτες δίπλα μου σε νοιώθω ξαπλωμένη...
Δεν πέθανες. Αδιάφορο οι μήνες κι αν περνάνε:

τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε!

[meltemi]

 

[Appelsinpiken]

christine
http://www.geocities.com/diafana_krina_gr/poiites/main.htm

αυτό που έψαχνα....

 

[edenaxas]

ΟΝΕΙΡΟ ΜΕΣΑ Σ' ΟΝΕΙΡΟ

Το υστερνό μου φίλημα στο μέτωπο σου πάρε
και άφησε με, αγάπη μου, δυο λόγια να σου πω
Αλήθεια λές σαν όνειρο πως διάβηκε η ζωή μου
χωρίς κανένα ατέλειωτο και ξέμακρο σκοπό.

Μα αν η ελπίδα πέταξε σε μέρα ή σε νύχτα
εκεί με σκέπασε βουνό της δυστυχιάς μεγάλο
σου φαίνεται πως έχασα το πιο λίγο καλή μου
αφου η ζωή είναι όνειρο κρυμμένο μέσα σ' άλλο.

Στέκομαι σ' άγρια ακρογυαλιά που δέρνει το κύμα
κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω
τι λίγοι και πως χάνονται απ' τα κλειστά μου χέρια
ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω.

Θεέ μου, είναι αδύνατο να σώσω μόνο έναν
από το κύμα που κυλά με θόρυβο μεγάλο;
Είναι όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ' άλλο;

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΤΟΠΟΣ

Χαμένα δάκρια, καμένη τύχη
άδεια τρένα που φύγαν την αυγή
θλιμμένα μάτια, σώματα στραβά,
άθλια ξωτικά, φώτα μαγικά
φίλα με, κράτα με, σφίξε με γερά
λιώνουνε στο φως του ήλιου τα φτερά
ανύποπτος χρόνος, θεία συντριβή
η σκέψη φωλιάζει σε μία φυλακή
λιμάνια άδεια, χάρτινοι έρωτες
ψελλίζουν πάθη που χάθηκαν στο χθες
φωτιά και πάγος, αγάπης σάλος
μικρός φουκαράς, ασήμαντος μάγος
βροχή και ήλιος, τρομώδες σκηνικό
η κάθε μέρα ένα άγριο φονικό
τα χέρια ματώνουν στην πρώτη επαφή
ακόλαστο βλέμμα, παράξενη αφή
βελούδινες πήχες ζητάν τον ουρανό
ατσάλινες σφαίρες, ανάμεσα περνώ
Δεν πήζει το αίμα, ο νους κατρακυλά
τα μάτια του Ιούδα το στόμα φιλά
τεράστιες αράχνες το σάλιο γεννά
μια άσπρη πουτάνα το σπέρμα ξερνά
αλλόκοτες νύχτες, αυτιά σουβλερά
σκιές που χλευάζουν το φως μυστικά
παράνομοι ιππότες ανάβουν φωτιές
μαύροι αρουραίοι τραβάνε μυτιές
συκώτια ανθρώπινα μασούν οι θεοί
σ' αλώνια γεμάτα μ' αλόγων τροφή

Αν είναι να φύγω ας φύγω πρωί
στη σωστή εποχή σε λάθος στροφή

 

Στίχοι: Θάνος Ανεστόπουλος

[BOBoMASTORAS]

deleted

[Daphnekasgr]

Εγώ χαλαρά επιμένω στο παρακάτω.. 

Θα πεθάνω ένα πένθιμο  του  φθινοπώρου δείλι

Θα πεθάνω ένα πένθιμο  του  φθινοπώρου δείλι
μες στην κρύα μου  κάμαρα      όπως έζησα μόνος
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τους γνώριμους θορύβους που σκορπάει ο δρόμος
 
Θα πεθάνω ένα πένθιμο      του φθινοπώρου δείλι
μέσα σ' έπιπλα ξένα       και σε σκόρπια βιβλία
θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να ?ρθη ο αστυνόμος
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία
 
Απ' τους φίλους που παίζαμε       πότε-πότε χαρτιά
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: "τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς;     Έχει μέρες που χάθηκε..."
Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας: "Μ' αυτός έχει πεθάνει!"
 
Μια στιγμή θ' απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι
θε να πουν: "τι ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε..."
και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι
 
Κάποιος θα' ναι συνάδελφος στα "ψιλά" που θα γράψει
πως "προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην"
 
Κι αυτή θα ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία
στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες
όπου θα ναι όλοι οι φίλοι μου - κι ίσως-ίσως οι οχτροί μου
 
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι
και μια Κέττυ, θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην
θα μου γράψει ένα γράμμα - και νεκρό θα με βρίσει...

[antony]

ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΣΟΥ
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου

Στεκόμαστε γυμνοί απ' όνειρα
κάτω απ' τα μαύρα σύννεφα
απόγονοι του τίποτα
πελάτες της σιωπής
έχουμε τσέπες αδειανές
και στην καρδιά δυο μνήματα
μια άδεια μποτίλια δίπλα στο κρεβάτι
είναι ο μόνος μας συγγενής.
Κορόνα γράμματα ποντάρουμε
το θάνατό μας
την ίδια κλίση παίρνουμε
φλερτάροντας γκρεμούς
κι όταν δε θα 'χουμε πια τίποτα δικό μας
ο έρωτας θα μας τσακίσει
και θα μας κάνει αληθινούς

Θα μ' αγαπάς, θα μ' αγαπάς
μα δε θα φτάνει
άγονη βροχή θα πέφτει πάνω μου
το χάδι σου
και εγώ σαν γέρικο σκυλί μες το λιμάνι
θα πεθαίνω στο πλάι σου.

[madmetal]

Ένα δάκρυ κοραλλένιο     

Κοίτα να ντύνεσαι καλά
Ηρθ' ο χειμώνας, πιες ακόμα μια γουλιά
Σου 'χω φυλαξει μια αγκαλιά
και μια χάρτινη βαρκούλα μια σταλιά

Κοίτα στους τοίχους το λίγο φως
Είμαι η σκιά σου που σου χαμογελά
Τρέξε στην πόλη, βάλε φωτιά
Θα είμαι δίπλα σου όπου κι αν πας

Κοίτα να χτίσεις μια φωλιά
κι εκεί να χτίσεις λίγο ήλιο απ' τα παλιά
Σου 'χω φυλάξει μια θάλασσα
και ένα δάκρυ κοραλλένιο μια σταλιά

Κοίτα τα χέρια σου, αντέχουν πολλά
Διώξ' τα σκοτάδια σου, κοίτα ψηλά
Μείνε στην έρημο μες στη φωτιά
Θα είμαι δίπλα σου όπου κι αν πας

[madmetal]

Εγώ χαλαρά επιμένω στο παρακάτω.. 

και εγω.. (το εχω και στο κινητο μου..)
 

[Daphnekasgr]

Ένα δάκρυ κοραλλένιο     

Κοίτα να ντύνεσαι καλά
Ηρθ' ο χειμώνας, πιες ακόμα μια γουλιά
Σου 'χω φυλαξει μια αγκαλιά
και μια χάρτινη βαρκούλα μια σταλιά

   Τι μου θύμισες! 

[trapped]