Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ διάφορες εκπομπές και διαβάζω κείμενα γύρω από τον εθισμό στο αλκοολ και τα ναρκωτικά . Ετσι , από δική μου φιλομάθεια... θέλω να εκθέσω τα συμπεράσματα που έβγαλα, ισως τα βρει ενδιαφέροντα κάποιος που δεν ξέρει το θέμα σχεδόν καθόλου. Είναι από τις γνώσεις που τις διαβάζεις , τις μοιράζεσαι και εύχεσαι να μην φανούν χρήσιμες σε κανέναν !
Τα παρακάτω συμπεράσματα δεν είναι σε χρονολογική σειρά , ούτε προκύπτουν κατ ανάγκη το ένα απ το άλλο. Εύκολα μπορούν να ταξινομηθούν , ίσως όμως για ένα τέτοιο κείμενο να είναι καλύτερα ετσι.
Ο Αργύρης , η Λένα και η αλήθεια των ναρκωτικών -- ο εθισμός φαίνεται να είναι αρκετά γονιδιακό θέμα. Οι ιδιοι οι πρωην χρήστες περιγράφουν τη ροπή τους στον εθισμό σε διάφορες ουσίες, απο την ηλικία των 12-13, χωρις ντε και καλά να υπάρχουν άσχημες οικογενειακές συνθήκες . Μερικές φορές αυτό που περιγράφουν είναι διττό – ροπή προς τον εθισμό και ροπή προς την παρανομία ταυτόχρονα. Εντονη έλξη για οτιδήποτε παραβατικό και αντισυμβατικό
-- συνήθως η εισαγωγή στα ναρκωτικά γίνεται με το αλκοόλ και το χασίς. Το αλκοολ , οι ειδικοί το χαρακτηρίζουν “πολύ επικίνδυνο” γιατί είναι νόμιμο και παντού . Εν πάσει περιπτώσει , το επικίνδυνο είναι αυτό που λέμε “θα βγω για να μεθύσω” , το να έχεις συνέχεια συνδεδεμένη στο μυαλό σου την ψυχαγωγία και το μεθύσι
-- οι περισσότερες οικογένειες περνάν περίοδο άρνησης – βλέπουν τις αλλαγές , στην εμφάνιση και στη συμπεριφορά , του μέλους που κάνει χρήση , αλλά το μυαλό τους δεν πάει σε κάτι τέτοιο.
-- η άλλη άποψη , εκτός της γονιδιακής προδιάθεσης , είναι η έλλειψη ποιότητας ζωής. Εγινε ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα τη δεκαετία του ΄70. Δημιουργήθηκε ένα τεράστιο κλειστό πάρκο με ποντίκια, τα οποία ζούσαν στις ιδανικές συνθήκες για ένα ποντίκι. Υπήρχαν δύο γούρνες με νερό – στη μια υπήρχε κανονικό νερό και στην άλλη νερό ανακατεμένο με ηρωίνη. Τα ποντίκια έδειχναν να προτιμούν το καθαρό νερό , ενώ τελικώς κανένα ποντίκι δεν πέθανε (από υπερβολική δόση) Είναι η επανάληψη ενός πειράματος που διενεργήθηκε πολλές φορές τον 20ο αιώνα, αλλά υπό άλλες συνθήκες : ένα ποντίκι κλεισμένο σε ένα κλουβι, συνήθως μόνο του, με τις δύο γούρνες. Το ποντίκι προτιμούσε το νερό με την ηρωίνη και, αργά ή γρήγορα, πέθαινε από υπερβολική δόση. Πάντα το ίδιο αποτέλεσμα.
Και αν η ποιότητα ζωής έχει σημασία στις αποφάσεις ενός ποντικιού (δεν είναι ακριβώς το ιδιο, γιατι το ποντίκι δεν ξέρει τις συνέπειες της ηρωίνης – ούτε υπάρχει τρόπος να του τις μάθεις) πόσο μάλλον στον άνθρωπο, που η ψυχοσύνθεση του είναι εξαιρετικά πιο πολύπλοκη.
-- κάτι θετικό είναι ότι μάλλον για να μπλέξεις με ουσίες , πρέπει να το κυνηγήσεις ο ιδιος. Κανεις δεν σου ρίχνει ουσίες στο ποτό , ούτε οι έμποροι σε κυνηγάν για να σε μπλέξουν. Είναι μια ενεργητική πράξη. Ετσι κι αλλιώς οι έμποροι είναι καλά κρυμμένοι , και η διακίνηση γίνεται από τους ιδιους τους χρήστες. Και σε σχολεία δηλαδή κτλ. οι ιδιοι οι χρήστες είναι που κουβαλάν τις ουσίες – δεν υπάρχει έμπορος απ εξω. Εξαιρέσεις υπάρχουν , αλλά ο κανόνας είναι αυτός .
-- επίσης και όταν προσπαθήσεις να απεξαρτηθείς από ουσίες , και πάλι δεν σε κυνηγάει κάποιος για να σε ξαναμπλέξει. Εκτός αν έχεις πχ. μία σχέση με έναν άλλο εξαρτημένο, οπότε αυτομάτως έχεις μία πολύ κακή επιρροή και πρέπει να πάρεις αποφάσεις. Ιδιαίτερα στα ναρκωτικά , αλλά και στο αλκοόλ , για να απεξαρτηθείς αναγκάζεσαι να αφήσεις μεγάλο μέρος της ζωής σου πίσω – μαζί και τους ανθρώπους.
-- ένα πράγμα που τα ναρκωτικά κάνουν πολύ καλά , είναι να παγώνουν όλα τα συναισθήματα, θετικά και αρνητικά .
-- η θεωρία για την “ποιότητα ζωής” ταιριάζει αρκετά σε άτομα που εθίζονται σε προχωρημένες ηλικίες πχ. 35 ή 40 χρονών και που εθίζονται μετά από δυσάρεστο γεγονός , όπως το να χάσουν τη δουλειά τους ή να διαλυθεί μια δυνατή σχέση ή μετά από έντονη ερωτική απογοήτευση, μια φυσική απώλεια (θάνατος) αγαπημένου προσώπου ή μετά από άμβλωση (οι σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες σε μια γυναίκα μετά από διακοπή κύησης ονομάζονται μετεκτρωτικό σύνδρομο – και διαφέρουν πολύ από γυναίκα σε γυναίκα)
-- όπως όλοι ξέρουν , υπάρχουν δύο είδη προγραμμάτων απεξάρτησης : τα “στεγνα” και τα προγράμματα που βασίζονται σε υποκατάστατο. Αν και θεωρητικά ο στόχος είναι ο ίδιος , οι διαφορές είναι τεράστιες.
-- είτε ασπάζεται κάποιος , ότι ο εθισμός έχει γονιδιακή προδιάθεση και είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί , είτε δεν το ασπάζεται , το να είναι ένας πρώην εξαρτημένος σε επαγρύπνηση και εγρήγορση για την υπόλοιπη ζωή του, είναι σωστό . Αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν άτομα που ξαναμπλέκουν , 15 χρόνια μετά την απεξάρτησή τους...
-- οι καθηγητές στα γυμνάσια/λύκεια αδιαφορούν επιδεικτικά για παιδιά που έχουν παράξενη συμπεριφορά ή αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Ιδιαίτερα αν η συμπεριφορά των παιδιών αυτών δεν δυσκολεύει τη δική τους καθημερινότητα, τότε απλά δεν υπάρχει πρόβλημα!
-- στα προγράμματα που βασίζονται σε υποκατάστατο, ο χρήστης αντικαθιστά το ναρκωτικό στο οποίο ήταν εθισμένος (συνήθως ηρωίνη ή κοκκαϊνη) με μια ουσία επίσης εθιστική και βλαβερή , αλλά λιγότερο τοξική από την προηγούμενη. Συνεχίζει να είναι εξαρτημένος , ενώ συχνά επειδή δεν νιώθει “καλυμμένος” παίρνει το υποκατάστατο σε συνδυασμό με αλκοολ , ηρεμιστικά ή άλλες ουσίες που βρίσκει στο διάβα του, οπότε συνεχίζει να κινδυνεύει να πεθάνει από τις καταχρήσεις. Πολύ συχνά πχ. κοντά στα κέντρα του Οκανά που παρέχουν μεθαδόνη , αρχίζει να λειτουργει και μια κανονική πιάτσα ναρκωτικών ή να γίνεται παραεμπόριο μεθαδόνης. Δεν είναι τυχαίο ότι όπου υπάρχουν κέντρα αποκατάστασης βασισμένα σε υποκατάστατο, οι κάτοικοι θέλουν να το διώξουν από την περιοχή τους , και να πάει κάπου αλλού
-- ένα σημάδι ότι ένα μέλος της οικογένειας πιθανώς κάνει χρήση ναρκωτικών , είναι ότι απομονώνεται και λέει πολλά ψέμματα
-- παρόλο που η κατάχρηση αλκοόλ είναι κοινωνικά αποδεκτή , υπάρχουν πολλοι πρώην και νυν χρήστες ναρκωτικών , που ισχυρίζονται ότι η είσοδός τους στον κόσμο των ναρκωτικών έγινε καθαρά από την κατάχρηση αλκοόλ. Επίσης συνηθισμένη είσοδος γίνεται με την όσφρηση κόλλας, βενζίνης, ναφθαλίνης κτλ. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που το έχουν σύστημα να “φτιάχνονται” με το να μυρίζουν διάφορες ουσίες και εν συνεχεία δοκιμάζουν και εθίζονται σε αλκοόλ και ναρκωτικά
-- κανείς δεν ξεκινάει τα ναρκωτικά πιστεύοντας ότι θα καταλήξει να τα χρειάζεται ενδοφλέβια και καθημερινά . Ισα ισα που όλοι οι χρήστες είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι ελέγχουν τη χρήση τους , ακόμα και βλέποντας στον καθρέφτη το σώμα τους να αλλάζει , βλέποντας όλους τους γύρω τους στη μιζέρια και στην κατάθλιψη , ακόμη και όταν όλη η ζωή τους και η σκέψη τους κινείται γύρω απ τη χρήση. Πολλοί μάλιστα ξυπνάν σε ένα ασθενοφόρο, στην εντατική , βρίσκονται κατηγορούμενοι σε δικαστήρια, τους κλείνουν στη φυλακή , και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι δεν είναι εξαρτημένοι και οτι μπορούν να ελέγξουν τη χρήση τους
-- η αγάπη και το νοιάξιμο της οικογένειας δεν αρκεί ωστε να απεξαρτηθεί κάποιος από τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ. Ο λόγος είναι ότι ο εξαρτημένος χρησιμοποιεί την αγάπη και την αδυναμία των γύρω του για να πετύχει το στόχο του – να μπορέσει να πιει. Το μόνο που σκέφτεται είναι η επόμενη του χρήση. Σαν να χει ένα τσιπάκι φυτεμένο στον εγκέφαλο, που τον καθοδηγει να κάνει οτιδήποτε για να πετύχει την καταστροφή του.
-- τα σωματικά ( στερητικά ) συμπτώματα της αποχής από τα ναρκωτικά , παρόλο που είναι έντονα, διαρκούν απο 3 ημέρες έως μία εβδομάδα το πολυ, ακόμη και για χρόνιους χρήστες. Συνήθως τα κέντρα απεξάρτησης συνεργάζονται με κάποιον ψυχίατρο , που γράφει στο άτομο που θέλει να απεξαρτηθει φάρμακα (ηρεμιστικά , υπνωτικά , παυσίπονα) τα οποία παίρνει μόνο για το διάστημα που υπάρχουν τα σωματικά συμπτώματα, ώστε να τα περάσει πιο ανώδυνα και να μπορεί τουλάχιστον να κοιμάται.
-- για την τοξικότητα του χασις , είναι κάτι που υπάρχει διχογνωμία στην παγκόσμια κοινότητα. Κάτι όμως που είναι σχεδόν σίγουρο , είναι ότι ευνοεί στο να “ξεπηδούν” διάφορες ψυχικές ασθένειες (σχιζοφρένεια, μανιοκατάθλιψη, κρίσεις πανικού , νευρώσεις κτλ. ) τις οποίες το άτομο έχει το υπόβαθρο να εμφανίσει , αλλά αν δεν υπήρχε η χρήση χασις θα τις εμφάνιζε αργότερα στη ζωή του ή μπορει και καθόλου. Σαν καταλύτης ένα πράγμα.
-- οι ομαδικές ψυχοθεραπείες με άτομα που έχουν την ιδια εξάρτηση , είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσει κάποιος μία εξάρτηση. Είναι μια διαδικασία που κρατάει πολύ καιρό . Οι πρώην τοξικομανείς και αλκοολικοί λένε ότι είναι πολύ σημαντικό “να μην ξεχνάνε” τις συνέπειες των ουσιών στη ζωή τους. Να κάνουν καθημερινή δουλειά με τον εαυτό τους. Μία άλλη συχνή φράση είναι “ότι μου δόθηκε, θα το δώσω σε άλλους” εννοώντας τη βοήθεια και τις συμβουλές για να απαλλαγούν απ την εξάρτησή τους. Πράγματι , οι πρώην εξαρτημένοι έχουν μεγάλο βαθμό αλληλεγγύης και αφοπλιστική ειλικρίνεια στις συνεντεύξεις τους. Προφανώς μέσα από τον πόνο, μεταβάλλεται εντελώς η φιλοσοφία ζωής τους.
-- τα “στεγνα” προγράμματα απεξάρτησης δεν χρησιμοποιούν καθόλου ουσίες , πέραν της περιόδου που διαρκούν τα στερητικά συμπτώματα. Πολύ δημοφιλής είναι η “θεραπεία των 12 βημάτων” που βασίζεται αρκετά στο γράψιμο και στη συνειδητοποίηση της βλάβης που έχει προκαλέσει κάποιος στη ζωή του και στους γύρω του, από τη χρόνια χρήση μιας ουσίας. Επίσης υπάρχουν θεραπείες που χρησιμοποιούν την τέχνη, τις χειρωνακτικές εργασίες, την άθληση , τη ζωή με συγκεκριμένο ωρολόγιο πρόγραμμα – και όλα αυτά σε συνδυασμό με ομαδικές ψυχοθεραπείες. Τέλος πάντων χρησιμοποιείται οτιδήποτε από τη φαρέτρα της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής , εκτός από ουσίες. Οι κάτοικοι των περιοχών όπου υπάρχουν στεγνά κέντρα απεξάρτησης σπανίως έχουν πρόβλημα, ενώ οργανώνονται και κοινές δράσεις. Οπως είχε πει και η Δ. Γαλάνη σε μια εκπομπή για τα ναρκωτικά που είχε γίνει στην ΕΡΤ “σε όλους μας θα έκανε καλό , να περνούσαμε μία περίοδο της ζωής μας σε ένα (στεγνο) κέντρο απεξάρτησης” . Και δεν το χει πει μόνο η Γαλάνη.
-- τα άτομα που πέρασαν από άσχημους εθισμούς, αναφέρουν συχνά ότι με το που δοκίμασαν μία συγκεκριμένη ουσία, αισθάνθηκαν ότι βρήκαν τη λύση σε όλα τους τα προβλήματα. Οπότε, αν κάποιος δοκιμάσει κάτι και αισθανθεί οτι με μαγικό τρόπο λύθηκαν όλα του τα προβλήματα, έχει ροπή προς τον εθισμό και βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στο να εθιστεί παθολογικά από την ουσία. Αντιθέτως άτομα χωρίς ροπή στον εθισμό , όταν δοκιμάσουν κάτι που μεταβάλλει την ψυχική διάθεση, το βιώνουν μεν ως ευφορία, αλλά δεν αισθάνονται ότι τους λύθηκαν όλα τα προβλήματα. Αυτοί εθίζονται δυσκολότερα.
-- σε ένα ποσοστό των εξαρτημένων , υπάρχει η λεγόμενη “διπλή διάγνωση” . Παίρνουν ουσίες για να σκεπάσουν τα συμπτώματα μιας ψυχικής πάθησης πχ. κατάθλιψης , χωρίς να το ξέρουν. Στη διαδικασία της απεξάρτησης , τα συμπτώματα αυτά ξαναέρχονται στην επιφάνεια, οπότε έχουν πλέον να λύσουν δύο προβλήματα : την εξάρτηση και την προϋπάρχουσα ψυχική πάθηση. Γι αυτό και τα κέντρα απεξάρτησης, δημόσια και ιδιωτικά , συνεργάζονται σχεδόν πάντα και με έναν ψυχίατρο (ο άλλος λόγος είναι τα φάρμακα που σχεδόν πάντα χορηγούνται για την πιο ανώδυνη παρέλευση των στερητικών)
-- μετά την περίοδο σε κέντρα απεξάρτησης και την επιτυχή “αποφοίτηση” οι πρώην αλκοολικοι και ναρκομανείς συνεχίζουν να λένε ότι είμαστε “εξαρτημένοι σε ανάρρωση” ακόμη και αφού περάσουν πολλά χρόνια. Ξυπνάν το πρωί και βάζουν ως στόχο μόνο να μην πιουν για τις επόμενες 24 ώρες και αυτό το κάνουν κάθε μέρα, επί δεκαετίες. Είναι από τα πρώτα πράγματα που λένε όταν ξεκινήσουν μία σοβαρή σχέση (οτι είναι πρώην χρήστες) για να βεβαιωθούν ότι αυτό είναι οκ για τον/την σύντροφό τους. Είναι φανερό από τα παραπάνω, ότι μιλάμε για μεγάλο μανίκι...
-- όταν οι συγγενείς ενός αλκοολικού ή ναρκομανή τελικώς συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να ενημερωθούν , συνήθως ακούν ότι δεν μπορούν να κάνουν και πολλά , εκτός απ το να εφαρμόσουν τη “σκληρή αγάπη”
-- “στη χρήση δεν υπάρχει ούτε αγάπη, ούτε φιλία, ούτε έρωτας... όλες οι σχέσεις είναι βασισμένες στο συμφέρον” . Είναι κάτι που, με διάφορες παραλλαγές, λέγεται συχνά από πρώην εξαρτημένους. Βέβαια το παραπάνω απόφθεγμα ισχύει σε μεγάλο βαθμό γενικά στη ζωή – η διαφορά είναι ότι αυτό που λένε οι αλκοολικοί και ναρκομανείς “συμφέρον” είναι κάτι που οδηγεί μακροπρόθεσμα στη χειροτέρευση τους και πολλές φορές στο θάνατο.
-- Η σκληρή αγάπη σημαίνει πως η οικογένεια δεν είναι διατεθειμένη να στηρίξει τη χρήση. Σταματάει να δικαιολογεί τον χρήστη είτε στην κοπέλα του, είτε στον εργοδότη του, στο σχολείο, στους φίλους κτλ. Τον αφήνει να βιώσει τις συνέπειες της ίδιας του της χρήσης, χωρίς να τις απαλύνει. Φυσικά ο χρήστης δεν τα παίρνει καλά όλα αυτά και ακολουθούν παρακάλια και καβγάδες , αλλά είναι μονόδρομος. Το ύστατο μέτρο της σκληρής αγάπης είναι να διώξει η οικογένεια τον εξαρτημένο απο το σπίτι, όταν τίποτα άλλο δεν φαίνεται να δουλεύει και ο χρήστης μπαίνει όλο και βαθύτερα στην εξάρτηση. Και πάλι η λογική είναι να νιώσει στο έπακρον τις συνέπειες της ίδιας του της χρήσης.
-- κάποιοι οπαδοί της γονιδιακής άποψης για τις εξαρτήσεις , ισχυρίζονται ότι όλες οι εξαρτήσεις έχουν κοινή αιτία – κάτι σαν διαταραχή προσωπικότητας. Δηλαδή η παθολογική εξάρτηση από ναρκωτικά , χαρτοπαιξία , φαγητό , αλκοόλ , ιντερνετ , ακόμη και από ανθρωπο , έχει τον ιδιο πυρήνα και, αν ο άνθρωπος δεν μπλέξει με το ένα, θα μπλέξει σίγουρα με το άλλο. Δεν το υιοθετούμε κατ ανάγκη – απλώς το καταγράφουμε.
-- πολλοί από τους θανάτους λόγω των εξαρτήσεων , δεν είναι των ιδιων των εξαρτημένων , αλλά του περίγυρου. Όσοι ενδιαφέρονται για τον εξαρτημένο, γεμίζουν με θλίψη και απόγνωση, οπότε συμβαίνουν καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά και ψυχοσωματικές ασθένειες, ενώ δεν λείπουν οι αυτοκτονίες και τα εγκλήματα, ως συνέπεια των πολύ έντονων καταστάσεων που ζει η οικογένεια. Όλα αυτά είναι πιθανά μετά από χρόνια χρήση , αφού στην αρχή ούτε καν καταλαβαίνει η οικογένεια ότι κάτι συμβαίνει, αλλά αφού το κατώφλι μεταξύ της περιστασιακής και της συνεχούς χρήσης είναι κοντό (γι αυτό μιλάμε άλλωστε για εξάρτηση) πρέπει κάποιος που έχει την τάση να παίζει με διάφορες ουσίες , να τα έχει υπόψιν.
Είναι γενικά παραδεκτό ότι τα άτομα του περίγυρου που ενδιαφέρονται πραγματικά για τον εξαρτημένο, υποφέρουν περισσότερο απ ότι ο ιδιος ο εξαρτημένος.
-- οι μεμονωμένες συνεδρίες με ψυχολόγο ή ψυχίατρο συνήθως δεν φέρνουν αποτέλεσμα στο να κόψει κάποιος ναρκωτικά και αλκοόλ. Πιθανώς ο λόγος είναι ότι οι ιδεασμοι είναι πολύ έντονοι και δεν αρκεί μία συνεδρία ανα εβδομάδα ή ανά 15μερο για να επιτευχθει απεξάρτηση – πρέπει το άτομο να παραμείνει για ένα διάστημα υπό 24ωρη “παρακολούθηση” σε έναν χώρο που είναι φτιαγμένος ειδικά για απεξάρτηση.
-- κάποιος που έχει ως αξία την αυτάρκεια, δεν νοείται να μπλέξει με ουσίες. Ένας αλκοολικός ή ένας ναρκομανής είναι λιγότερο αυτάρκης από ένα παιδάκι 3 ετών !
-- σε χρόνιους χρήστες , υπάρχει το πρόσθετο πρόβλημα ότι έχουν ξεχάσει να ζουν χωρίς ουσίες. Κάποιος πχ. που ξεκίνησε τις καταχρήσεις στη “συνηθισμένη” ηλικία των 13-14 και αποφασίσει να απεξαρτηθεί στα 25, έχει ξεχάσει πώς είναι να ζεις χωρίς ουσίες , οπότε πρέπει να ξαναμάθει να ζει, χωρίς ένα κομμάτι της ζωής του, που ήταν καθημερινότητά του για όλο αυτό το διάστημα.
“Πρέπει να ξαναμάθει να ζει, όπως ένα μικρό παιδι”
-- εκτός από την γονιδιακή προδιάθεση και την έλλειψη ποιότητας ζωής , ρόλο παίζει και η οικογένεια – κυρίως βουβό ρόλο. Δεν μπορεί κάποιος να πει ότι ένα παιδί που μεγαλώνει με έναν αλκοολικό πατέρα ή μια ναρκομανή μητέρα (ιδιαίτερα στη ευαίσθητη ηλικία 1-5) αυτό δεν θα επηρεάσει τη ζωή του, γιατί είναι γνωστό οτι τα παιδιά ρουφάν τα ερεθίσματα σαν μαγνήτης, και αντιγράφουν. Επίσης το μέρος – κάποιος που μεγαλώνει πχ. στην Κολομβία, που είναι μια χώρα που το εμπόριο ναρκωτικών είναι... μοχλός για την οικονομία, είναι πιο εύκολο να δοκιμάσει κάτι που έτσι αλλιώς βλέπει να κινείται γύρω του. Επίσης , έχω την αίσθηση ότι σε χώρες που καλλιεργούνται συστηματικά τα ναρκωτικά και η αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια, η ίδια η προστασία της ανθρώπινης ζωής έχει μικρότερη σημασία.
-- πολλές οικογένειες κλειδώνουν το χρήστη μέσα στο σπίτι ή τον ωθούν να ταξιδέψει σε άλλες περιοχές , για να ξεκόψει από τις “κακές παρέες ” . Δυστυχώς ο χρήστης ξαναβρίσκει ναρκωτικά σε dt (καλά για αλκοόλ δεν το συζητάμε) Επίσης και ο εγκλεισμός στη φυλακή ή σε ψυχιατρείο δεν βοηθάει συνήθως στο να απεξαρτηθεί ο χρήστης. Με το που βγαίνει , σαν τρελός ψάχνει τη γνωστή του ουσία, και πολλές φορές αυτήν η χρήση είναι και η τελευταία του – ξεσυνηθίζει ο οργανισμός και με μια άτσαλη χρήση , παθαίνει καρδιακή ανακοπή
-- η χρόνια χρήση αλκοόλ θεωρείται μια πολύ άσχημη εξάρτηση , δυνατότερη ακόμη και απ τα σκληρά ναρκωτικά
-- οι οπαδοί των στεγνών προγραμμάτων είναι συνήθως υπερ της πλήρους αποχής από οτιδήποτε μεταβάλλει την ψυχική διάθεση. Δηλαδή πχ. ένας πρώην ναρκομανής είναι καλό να μην πίνει ούτε ένα ποτήρι ρετσίνα, για να διατηρηθεί απεξαρτημένος. Ενας πρωην χρήστης μιας ουσίας , έχει την τάση να χρησιμοποιεί κάποια άλλη ουσία, και τελικά όλο αυτό κάνει κύκλο και παραμένει εξαρτημένος και η ζωή του παραμένει γεμάτη παθογένειες και σε κίνδυνο. Είναι κάπως αντιφατικό ένας πρώην ηρωινομανής να βγαίνει έξω και να παραγγέλνει χυμό , αλλά η θεωρία της πλήρους αποχής αυτό πρεσβεύει (και την ενστερνίζονται πολλοι)
Φυσικα, σύμφωνα με τη θεωρία της πλήρους αποχής , είναι γελοίος ο οποιοσδήποτε διαχωρισμός των ναρκωτικών , των χαπιών , του αλκοολ , σε σκληρά και ήπια. Είναι όλα το ίδιο επικίνδυνα.
-- υπάρχουν κρατικά και ιδιωτικά κέντρα απεξάρτησης. Τα κρατικά είναι φυσικά δωρεάν. Τα ιδιωτικά συνήθως δουλεύουν με το σύστημα της ελεύθερης συνεισφοράς , τουλάχιστον αυτό δηλώνουν. Παρ όλα αυτά έχουν υπάρξει καταγγελίες για οικονομική εκμετάλλευση και ότι “κλείνουν την πόρτα” σε μια οικογένεια χωρίς οικονομική επιφάνεια. Δεν είναι ο κανόνας , αλλά κάποιος που δεν μπορει να διαθέσει χρήματα, καλύτερα να απευθυνθεί πρώτα στα κρατικά προγράμματα, για να αποφύγει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Για μένα είναι λογικό οι ιδιωτικές προσπάθειες να ψάχνουν έσοδα, ακόμη και αν είναι πράγματι μη κερδοσκοπικές. Ενα τέτοιο κέντρο δουλεύει με ένα team ειδικών , που απευθύνονται εκ των πραγμάτων σε μια μικρή ομάδα εξαρτημένων (ετσι συμβαίνει και στα κρατικά) η οποία βρίσκεται σε ένα χώρο για αρκετούς μήνες , μπορεί και πάνω από έτος αν υπολογίσεις και τις τυχόν υποτροπές. Επίσης τα κέντρα απεξάρτησης συνήθως μοιάζουν με μια κατασκήνωση ή ένα εξοχικό – το να βάλεις κάποιον που είναι σε φάση απεξάρτησης σε ένα σπίτι 40 τμ. δεν είναι το βέλτιστο. Και μια κατασκήνωση έχει έξοδα.
-- η αποφυγή των εξαρτήσεων , είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση. Χαρακτηριστικά οι πρώην εξαρτημένοι αλλά και οι ειδικοί , ισχυρίζονται ότι κανείς δεν μπορεί να σε αποτρέψει απ το να πιεις, ούτε οι γονείς σου, ούτε οι φίλοι σου, ούτε η σχέση σου, ούτε καν τα παιδιά σου. Τα παιδιά αποτελούν ένα εξτρά κίνητρο να θέλεις να είσαι καλά , για να μπορείς και να τα φροντίσεις , αλλά μέχρι εκεί .
-- ένας εξαρτημένος από “βαριά” ναρκωτικά που δεν θα ζητήσει βοήθεια, καταλήγει υπό κανονικές συνθήκες στο θάνατο. Μάλιστα, άκουσα/διάβασα για ποσοστό άνω του 95% , σε παγκόσμια κλίμακα.
-- το εμπόριο ναρκωτικών... προσαρμόζεται στην οικονομική κρίση. Ετσι, κυκλοφορούν πολλές νέες ναρκωτικές ουσίες , πριν καν τα εργαστήρια τοξικολογίας ταυτοποιήσουν τις προηγούμενες. Ουσίες καθαρά χημικές , με άγνωστη επίδραση , και κόστος πολύ πολύ μικρότερο από τα παραδοσιακά ναρκωτικά . Το αποτέλεσμα είναι το να μην καταφέρνει η οικονομική δυσχέρεια να ελαττώσει τη διακίνηση και τη χρήση.
-- μετά την ολοκλήρωση κάποιου θεραπευτικού προγράμματος , υπάρχει η φάση της επανένταξης στην κοινωνία, μια φάση επίσης σκληρή , λόγω της οικονομικής κρίσης , της κρίσης αξιών , της προκατάληψης , του φόβου , και όλα αυτά συνήθως δεν πηγάζουν απ τον πρώην εξαρτημένο, αλλά από τους εργοδότες και από εμας τους υπόλοιπους γενικά
Το βίντεο από την εκπομπή στο Θεσσαλία TV , απ το οποίο εμπνεύστηκα τον τίτλο, είναι το εξής :
https://www.youtube.com/watch?v=KbzaqYi9WwYκαι άλλα , πολύ χρήσιμα λινκ από τα οποία άντλησα τα παραπάνω συμπεράσματα, είναι τα εξής :
https://www.youtube.com/watch?v=pqTexPLHYJshttps://www.youtube.com/watch?v=_2sxeZjUBcchttps://www.youtube.com/watch?v=Z1Kl1FqC8UQhttps://www.youtube.com/watch?v=DAgaX2QyRp8https://www.youtube.com/watch?v=5MC-IzYji4Y http://www.18ano.gr/ http://www.kethea.gr/https://www.youtube.com/watch?v=PBC2RUIWN1A https://www.youtube.com/watch?v=sipGRvFLFlI http://www.selfhelp.gr/ (στεγνό πρόγραμμα, ως αποτέλεσμα της συνεργασίας ΟΚΑΝΑ – ΑΠΘ)
https://www.youtube.com/watch?v=DPqm4PBYuoshttps://www.youtube.com/watch?v=ANmZWVtOt0A https://www.youtube.com/watch?v=8xoME4AdHhMhttps://www.youtube.com/watch?v=YQj7_Ze90tU (επεισόδιο από δεκάτη εντολή , Μαρία Καβογιάννη δίνει ρέστα)
Καλή υγεία σε όλους !
Δώστε feedback ωστε το παραπάνω κείμενο να γίνει πιο άρτιο, και συνεπώς πιο χρήσιμο!