Ημερολόγιο Ζευγαριού

THMMY.gr > Forum > Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα > Χιούμορ - Ανέκδοτα - Φωτογραφίες (Moderators: Nikos_313, Tasos Bot) > Ημερολόγιο Ζευγαριού

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Pages: 1 [2]

Author

Topic: Ημερολόγιο Ζευγαριού (Read 2679 times)

Turambar

Veteran
Διεστραμμένος

Gender:

Posts: 20652

μη νοιάζεσαι

Re: Ημερολόγιο Ζευγαριού

« Reply #15 on: November 28, 2005, 02:47:54 am »

καταλαβαίνω τι λες Μισέλ και συμφωνώ κατά βάση, απλά δε εγώ δε λέω ποτέ ανέκδοτο για να μειώσω κάποιον

πολλοί το χρησιμοποιούν αυτό το μέσο...

shame on them


« Last Edit: November 28, 2005, 02:53:06 am by Turambar »	Logged

byeeee

Turambar

Veteran
Διεστραμμένος

Gender:

Posts: 20652

μη νοιάζεσαι

Re: Ημερολόγιο Ζευγαριού

« Reply #16 on: November 28, 2005, 04:20:25 am »

Τώρα θυμήθηκα και μια άλλη παρόμοια ιστορία....

> > >Ας φανταστούμε ένα υποθετικό ζευγάρι. Τον Γιάννη και την Ελένη.
> > >
> > >Γνωρίζονται τυχαία σε ένα πάρτυ και ο Γιάννης ζητά από την Ελένη να
> > >πάνε σινεμά. Αυτή δέχεται και τα περνάνε καλά. Μερικές μέρες αργότερα
> > >βγαίνουν για φαΐ και πάλι περνούν καλά. Αρχίζουν να βλέπονται τακτικά
> > >και μετά από λίγο γίνονται ένα ωραίο ζευγάρι. Και ένα βράδυ, ενώ ο
> > >Γιάννης πηγαίνει την Ελένη σπίτι της, μια σκέψη περνά από το μυαλό της
> > >και χωρίς να το πολυσκεφτεί την εκφράζει φωναχτά:
> > >
> > >- Καλά, έχεις καταλάβει ότι σήμερα κλείνουμε 6 μήνες;
> > >
> > >Και κατόπιν, πέφτει σιγή στο αυτοκίνητο! Τόσο πυκνή σιγή που μπορείς να
> > >την κόψεις με το μαχαίρι!
> > >
> > >Η Ελένη σκέφτεται:
> > >
> > >"Θεέ μου! Μήπως τον πείραξε που το είπα αυτό; Μήπως νιώθει
> > >περιορισμένος από τη σχέση μας; Μήπως νομίζει ότι προσπαθώ να τον πιέσω
> > >σε κάποιο είδος υποχρέωσης που δεν θέλει; Ή δεν είναι σίγουρος;"
> > >
> > >Ο Γιάννης σκέφτεται:
> > >
> > >"Πω-πω! Έξι μήνες!"
> > >
> > >Και η Ελένη σκέφτεται:
> > >
> > >"Αλλά εδώ που τα λέμε, ούτε κι εγώ είμαι σίγουρη ότι θέλω ένα τέτοιο
> > >είδος σχέσης. Μερικές φορές θα ήθελα περισσότερο χώρο. Να μπορώ να
> > >σκεφτώ αν με ικανοποιεί η σχέση μας καθώς πηγαίνουμε σταθερά προς...
> > >Αλήθεια, που πηγαίνουμε; Θα συνεχίζουμε να βλεπόμαστε με αυτόν τον
> > >τρόπο; Μήπως εμφανίζεται η προοπτική του γάμου μπροστά; Με παιδιά; Μια
> > >ολόκληρη ζωή μαζί; Είμαι έτοιμη γι αυτό το επίπεδο δέσμευσης; Τι ξέρω
> > >πραγματικά γι αυτόν τον άνθρωπο;"
> > >
> > >Ο Γιάννης σκέφτεται:
> > >
> > >"...Χμμμ. Αυτό σημαίνει ότι ήτανννν.... χμμμμ... Φεβρουάριος όταν
> > >αρχίσαμε να βγαίνουμε... Τότε που μόλις είχα πάρει το αυτοκίνητο από
> > >σέρβις... Χμμμ που σημαίνει... Για στάσου να δω τα χιλιόμετρα. Φτου!
> > >Γαμώτο! Ξέχασα την αλλαγή λαδιών!"
> > >
> > >Η Ελένη σκέφτεται:
> > >
> > >"Ωχ! Είναι ταραγμένος! Φαίνεται στο πρόσωπό του. Για ποιόν λόγο όμως
> > >ταράχτηκε; Μήπως τα βλέπω όλα λάθος; Μήπως θέλει περισσότερο δέσιμο η
> > >σχέση μας; Μήπως κατάλαβε πριν από εμένα ότι εγώ έχω επιφυλάξεις; Να
> > >δεις που αυτό είναι!
> > >Γι αυτό δεν λέει τίποτε. Φοβάται ότι θα τον απορρίψω."
> > >
> > >Εντωμεταξύ, ο Γιάννης σκέφτεται:
> > >
> > >"Αλλά αυτήν την φορά θα το κοιτάξουν το σασμάν! Όχι σαν την άλλη φορά...
> > >Δήθεν το κρύο και μαλακίες! Τι κρύο; Με 25 βαθμούς; Πλήρωσα μια
> > >περιουσία και μου βγαίνει το χέρι να βάλω μια ταχύτητα!"
> > >
> > >Η Ελένη σκέφτεται:
> > >
> > >"Έχει θυμώσει! Και δεν τον κατηγορώ. Στη θέση του κι εγώ θα ήμουν
> > >θυμωμένη...
> > >Νιώθω τόσο ένοχη, αλλά δεν φταίω που νιώθω έτσι... Απλά δεν είμαι
> > >σίγουρη..."
> > >
> > >
> > >Ο Γιάννης συνεχίζει:
> > >
> > >"Καλά, έτσι και μου πουν τίποτε ότι δεν καλύπτεται από την εγγύηση θα
> > >γίνει χαμός! Αυτό θα πουν τα καθίκια, το ξέρω!"
> > >
> > >Και η Ελένη:
> > >
> > >"Ίσως είμαι τελειομανής... Να περιμένω τον ιππότη με το άσπρο άλογο,
> > >την στιγμή που είμαι δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο που με φροντίζει και
> > >νοιάζεται για 'μένα και που χαίρομαι κάθε στιγμή που είμαι μαζί του.
> > >Και τώρα υποφέρει επειδή είμαι εγωίστρια! Επειδή κάνω σαν κοριτσάκι που
> > >έχει διαβάσει ένα σωρό ρομάντζα.."
> > >
> > >Ο Γιάννης:
> > >
> > >"Εγγύηση! Θα τους πω να πάρουν την εγγύηση και να την χώσουν εκεί που
> > >ξέρουν!"
> > >
> > >- Αγάπη μου, λέει η Ελένη
> > >
> > >- Τι είναι; Απαντά ο Γιάννης
> > >
> > >- Σε παρακαλώ... Μην βασανίζεις το εαυτό σου, λέει με μάτια γεμάτα
>δάκρυα.
> > >"Ίσως δεν θα έπρεπε... Νιώθω τόσο..." (και την παίρνουν τα κλάματα...)
> > >
> > >- Μα τι έπαθες;
> > >
> > >- Είμαι τόσο χαζή! Το ξέρω ότι δεν υπάρχει ούτε ιππότης, ούτε άλογο!
> > >
> > >- Δεν υπάρχει άλογο;
> > >
> > >- Νομίζεις ότι είμαι χαζή έτσι;
> > >
> > >- Όχι βέβαια! Απαντά ο Γιάννης, ανακουφισμένος που ξέρει επιτέλους μια
> > >σωστή απάντηση!
> > >
> > >- Να μωρέ! Απλά... ξέρεις... χρειάζομαι λίγο περισσότερο χρόνο...
> > >(Κατόπιν, ακολουθεί μια σιγή 15 δευτερολέπτων που ο Γιάννης προσπαθεί
> > >να βρει κάτι "ασφαλές" να πει) Και τελικά λέει:
> > >
> > >-...ΟΚ!
> > >
> > >Η γυναίκα, πολύ συγκινημένη του πιάνει το χέρι και λέει:
> > >
> > >- Αγάπη μου... Πραγματικά νιώθεις έτσι;
> > >
> > >- Πώς έτσι;
> > >
> > >- Έτσι, σχετικά με τον χρόνο.
> > >
> > >- Μα ναι, φυσικά!
> > >
> > >Η Ελένη γυρνά και τον κοιτά βαθιά στα μάτια, προκαλώντας την ανησυχία
> > >του Γιάννη για το τι μπορεί τώρα να ξεστομίσει, ιδιαίτερα αν έχει σχέση
> > >με άλογο.
> > >Στο τέλος λέει:
> > >
> > >- Σε ευχαριστώ αγάπη μου!
> > >
> > >- Κι εγώ σε ευχαριστώ αγάπη μου, λέει ο Γιάννης με ιδιαίτερη σιγουριά.
> > >
> > >Στο τέλος την αφήνει στο σπίτι της και εκείνη ξαπλώνει στο κρεβάτι,
> > >αισθανόμενη σαν μια μαρτυρική φιγούρα, εντελώς μπερδεμένη, κλαίει μέχρι
> > >το πρωί.
> > >
> > >
> > >Ο Γιάννης γυρνά σπίτι του και παίρνοντας μια πίτσα, βλέπει στην
> > >τηλεόραση μια ταινία που έτυχε να δείχνει. Μια μικρή φωνούλα όμως μέσα
> > >του του λέει ότι κάτι σημαντικό παίχτηκε στο αυτοκίνητο αλλά είναι
> > >σίγουρος ότι δεν μπορεί να καταλάβει τι, οπότε και σταματά την
> > >προσπάθεια.
> > >
> > >Την άλλη μέρα, η Ελένη βγαίνει με τις φίλες της και κουβεντιάζουν την
> > >υπόθεση περίπου για έξι ώρες. Με αφάνταστη ακρίβεια, θα αναλύσουν όλα
> > >όσα ειπώθηκαν, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, από όλες τις πιθανές
> > >οπτικές γωνίες. Θα συνεχίσουν να το συζητούν ξανά και ξανά, χωρίς ποτέ
> > >να φτάσουν σε οριστικά συμπεράσματα αλλά ταυτόχρονα και χωρίς να το
> > >βαριούνται.
> > >
> > >Από την άλλη μεριά, ο Γιάννης, καθώς θα παίζει μπιλιάρδο με ένα
> > >φιλαράκι του, μια στιγμή, πριν να κάνει το σπάσιμο, θα σταματήσει και
> > >θα του πει:
> > >
> > >- Να σε ρωτήσω κάτι ρε Κώστα; Μήπως η Ελένη είχε ποτέ άλογο;