Γαλλία: η Resistance του 2006 τα βάζει με τις απελάσεις του Σαρκοζί

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[ονόματα των αρχείων]

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads

με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[apostolos1986]

Kρύβουν τα παιδιά από την Aστυνομία

Γαλλία: η Resistance του 2006 τα βάζει με τις απελάσεις του Σαρκοζί

ΚΙΤΤΥ ΞΕΝΑΚΗ

Ποιος θα φανταζόταν πως στη Γαλλία του 2006 θα γεννιόταν μια νέα Resistance με αποστολή να κρύβει σχολιαρόπαιδα από την Αστυνομία; Κι όμως. Μπορεί τρεις στους τέσσερις Γάλλους να στηρίζουν την κατασταλτική μεταναστευτική πολιτική του Νικολά Σαρκοζί, την απόφασή του να απελάσει φέτος 25.000 λαθρομετανάστες, αλλά ο ένας που απομένει αντιστέκεται.

Όταν η Αστυνομία ήρθε να απελάσει τη Σαμίρα Μπαμπαϊάν και τα δύο παιδιά της, ο 10χρονος Άλεκ και ο 7χρονος Νταβίντ κρύφτηκαν κάτω από το κρεβάτι. Οι αστυνομικοί δεν βρήκαν τα παιδιά, δεν μπορούσαν να πάρουν μόνο τη μητέρα και έφυγαν. Από εκείνο το πρωινό του Απριλίου, ο Άλεκ και ο Νταβίντ μεταφέρονται από κρυψώνα σε κρυψώνα.[/b] Μια ομάδα γονέων και καθηγητών στο σχολείο τους, στη Λυών, έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να εμποδίσουν την απέλαση αυτής της τριμελούς οικογένειας λαθρομεταναστών από το Αζερμπαϊτζάν. Σε περίπτωση ανάγκης, τα δυο παιδιά ξέρουν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν: να τρέξουν, να κρυφτούν και να πάρουν έναν συγκεκριμένο αριθμό τηλεφώνου. Κάποιος από την resistance θα τρέξει να τους σώσει.

Συναγερμός

«Όχι στις απελάσεις». Μία μικρή μαθήτρια διαμαρτύρεται, έξω από το σχολείο της στο Παρίσι, για την πολιτική του Νικολά Σαρκοζί έναντι των λαθρομεταναστών

Ποιος θα το φανταζόταν; Κι όμως, όσο πλησιάζει το τέλος του σχολικού έτους τόσο φουντώνει το κίνημα. Κι αυτό διότι ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών, ο «πολύς» Νικολά Σαρκοζί, είχε δώσει ατύπως εντολή να μην απελαύνονται οικογένειες με παιδιά που φοιτούν στο σχολείο. Σε λίγες ημέρες, ωστόσο - επισημαίνει το γαλλικό Δίκτυο Παιδεία Χωρίς Σύνορα (RESF) - έως και 100.000 παιδιά μπορεί να γίνουν στόχος απελάσεων. Στη Λυών, γονείς και καθηγητές ετοιμάζονται να βοηθήσουν, πέραν της οικογένειας Μπαμπαϊάν, ακόμα 27 οικογένειες λαθρομεταναστών, συμπεριλαμβανομένων 63 παιδιών. «Δεν είμαστε επαναστάτες», λέει ένα μέλος του «δικτύου», η Κριστίν Πιτιό. «Είμαστε απλώς πολίτες». Σε πολλές πόλεις, δήμαρχοι και οργανώσεις που πρόσκεινται στην Αριστερά διοργανώνουν συμβολικές τελετές στη διάρκεια των οποίων Γάλλοι πολίτες γίνονται οι «δημοκρατικοί προστάτες» μικρών μεταναστών, δίνοντας την υπόσχεση να τους «βοηθούν και να τους προστατεύουν». H παράδοση του «δημοκρατικού προστάτη» έχει τις ρίζες της στη Γαλλική Επανάσταση, αναπτύχθηκε ως μια κοσμική εναλλακτική λύση στον καθολικό «νονό». Νομική ισχύ, βέβαια, δεν έχει. Σε μια χώρα όπως η Γαλλία, όμως, έχει τεράστια συμβολική σημασία.

Οι τελετές

Όσο πλησιάζει η τελευταία ημέρα του σχολείου τόσο πληθαίνουν οι τελετές αυτές. Μόλις την Κυριακή, αποκαλύπτει το Γαλλικό Πρακτορείο, στο Παρίσι, «σε μια τοποθεσία που κρατήθηκε μυστική», καμιά εκατοστή παιδιά τέθηκαν υπό την προστασία προσωπικοτήτων, όπως ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς και η ηθοποιός Ζοσιάν Μπαλασκό! Στόχος των διοργανωτών, να αποτύχει το «κυνήγι παιδιών» που φοβούνται ότι θα σημάνει η έναρξη των θερινών διακοπών.

«H νομοθεσία είναι πολύ σκληρή, οι άνθρωποι, όμως, φιλόξενοι»

«ΝΟΜΙΖΩ πως έχω δει και το καλύτερο και το χειρότερο πρόσωπο αυτής της χώρας», λέει, πίσω στη Λυών, η Σαμιρά Μπαμπαϊάν. «Από τη μία πλευρά, η νομοθεσία για τη μετανάστευση είναι πολύ σκληρή. Από την άλλη, οι άνθρωποι είναι τόσο φιλόξενοι». H Μπαμπαϊάν εγκατέλειψε το Αζερμπαϊτζάν το 1999. Ήθελε να ξεφύγει από τις διακρίσεις των Αζέρων εναντίον της αρμενικής μειονότητας, από τον βίαιο χαρακτήρα του συζύγου της, και μια ζωή γεμάτη φτώχεια. Πρώτα πήγε στη Ρωσία, μετά στη Γερμανία. Εκεί, ζήτησε άσυλο. Πέρασαν τρία χρόνια, η αίτησή της απορρίφθηκε. Υποχρεώθηκε να επιστρέψει στη Ρωσία. Αγόρασε ένα ψεύτικο διαβατήριο και ξεκίνησε, με το λεωφορείο, από το Καλίνινγκραντ για τη Λυών. Με βάση τη Συνθήκη του Σένγκεν, όμως, ένας που έχει ζητήσει άσυλο και έχει απορριφθεί από μία ευρωπαϊκή χώρα, δεν μπορεί να γίνει δεκτός σε άλλη. Δύο μήνες τώρα, λοιπόν, η Σαμιρά, ο Άλεκ και ο Νταβίντ κρύβονται. Τον πρώτο μήνα, χωρίστηκαν σε διάφορες οικογένειες. Τον τελευταίο, μένουν στο ίδιο διαμέρισμα, ευγενική παραχώρηση ενός ιερέα.

Στην ίδια θέση με τον Άλεκ και τον Νταβίντ βρίσκονται η 6χρονη Πατιμάτ από το Νταγκεστάν (ζει και κρύβεται στη Βρέστη), ο 7χρονος Ιλκχάμ από την Αλγερία (ζει και κρύβεται στο Παρίσι) και δεκάδες παιδιά που σύντομα θα γίνουν εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες. H Resistance οργανώνεται, διογκώνεται και ήδη πέτυχε κάτι σημαντικό: προ ημερών, ο Σαρκοζί ζήτησε από τους νομάρχες να εξετάσουν, κατά περίπτωση, τη χορήγηση άδειας παραμονής στις οικογένειες λαθρομεταναστών με παιδιά που είτε γεννήθηκαν στη Γαλλία, είτε έφτασαν στη χώρα «σε πολύ μικρή ηλικία» και δεν μιλούν τη γλώσσα της χώρας καταγωγής τους. «Θα ήταν απάνθρωπο να τα διώξουμε», ομολόγησε. H πρώτη μεγάλη νίκη.


ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ

[fugiFOX]

Τελικά σε τι εποχές ζούμε;

[apostolos1986]

Στην εποχή που κάνουν κουμάντο τύποι σαν τον Σαρκοζί , τον Μπλερ και την παρέα τους...σ'αυτήν ζούμε....

[fugiFOX]

Ο μπλερ από οσο θυμάμαι επανεκλέγη όπως και ο μπους

[apostolos1986]

γιατί οι αντιπάλοι τους νομίζεις καλύτεροι είναι....
μη σου πω και  χειρότεροι...ειδικά στην Αγγλία στάνταρ χειρότεροι....

[fugiFOX]

Τουλάχιστον στη Γαλλία αντιδρούν.
Στην Αγγλία οι δυο αντιδράσεις στα τελευταία 5 χρόνια που θυμάμαι είναι μία πορεία κατά του πολέμου στο Ιράκ
και μια απεργία για το ασφαλιστικό. Για την τελευταία δεν είμαι σίγουρος εάν έγινε τελικά

[apostolos1986]

Αντιδρούν ....αλλά η Γαλλίκή κοινωνία είναι πάρα πολύ συντηρητική...
οι δύο κεντρικοί υποψήφιοι για τις επόμενες προεδρικές εκλογές μέσα στο 2007 είναι ο Σαεκοζί(κεντροδεξιος) και η Ρουαγιάλ(κεντροαριστερή(στο όνομα μόνο))....Αυτοί οι δύο συναγωνίζονται ποιος θα προτείνει τα πιο συντηρητικά μέτρα....κι ο λαός επικροτεί...
μέχρι τώρα κερδίζει στο νήμα η Ρουαγιάλ....!!!

[fugiFOX]

α ρε Βι4Βεντέτα που σας χρειάζεται όλους.

[apostolos1986]

Γεννημένη στις 14 Iουλίου

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

Ο Σαρκοζί υποχώρησε: δεν θα υπάρξει κυνήγι μαθητών αυτό το καλοκαίρι στη Γαλλία. Όλοι εκείνοι που υιοθέτησαν και έκρυψαν χιλιάδες παιδιά μεταναστών μπορούν να υπερηφανεύονται ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, νίκησαν.

«Καταργήστε τους!»: μετανάστες διαδηλώνουν στη Γαλλία εναντίον των νόμων του Σαρκοζί

H Σοφί γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου, την επέτειο της ημέρας που έπεσε η Βαστίλλη. Οι γονείς της, ο Αλμπέρτο και η Αντριάνα, είναι Κολομβιανοί. Καθώς ένας αδελφός του Αλμπέρτο υπηρετούσε στα στρατεύματα των Ηνωμένων Εθνών στο Σινάι, η οικογένεια αναζήτησε ένα καλύτερο μέλλον στο Ισραήλ. Αλλά δεν τα κατάφεραν: ο ισραηλινός στρατός δεν τους έδωσε πρόσβαση στην Κοινωνική Ασφάλιση ούτε στην περίθαλψη. Έτσι, κατέφυγαν στη Γαλλία. Δούλεψαν σκληρά, εκείνη ως οικιακή βοηθός κι εκείνος ως ζωγράφος. Χαρτιά, φυσικά, δεν είχαν κι έτσι αποτελούσαν εύκολα θύματα εκμετάλλευσης. Αλλά τα κατάφερναν. Μέχρι τη στιγμή που η μικρή Σοφί έπρεπε να πάει στο νηπιαγωγείο.

H Αντριάνα απευθύνθηκε στον δήμο. Εκεί τη ρώτησαν για την εθνικότητα της κόρης της και απάντησε ότι δεν έχει. Λίγες εβδομάδες αργότερα κλήθηκε στην αστυνομία, όπου της είπαν ότι δεν μπορεί να γράψει την κόρη της στο σχολείο αφού δεν έχει χαρτιά. Στην πραγματικότητα, την είχε καρφώσει ένας υπάλληλος του δήμου. H Αντριάνα σκέφτηκε ότι ενδεχομένως θα βοηθούσε να παντρευτεί τον Αλμπέρτο, με τον οποίο συζούσε τα έντεκα τελευταία χρόνια. Αλλά της είπαν πως ούτε αυτό μπορούσε να το κάνει και ότι το καλύτερο θα ήταν να ενταχθεί στο πρόγραμμα συγκατοίκησης ανύπαντρων ζευγαριών. Νέα παγίδα: αστυνομικοί έφτασαν στη γειτονιά όπου άρχισαν να ρωτούν τον θυρωρό και τους γείτονες αν το ζευγάρι πράγματι συζεί και αν δείχνει ευτυχισμένο. H Αντριάνα κλήθηκε και πάλι στο τμήμα, όπου της ανακοίνωσαν την απέλασή της. «Φοβήθηκα πολύ κι άρχισα να κλαίω», λέει στον δημοσιογράφο της Ελ Παΐς, «έκλαιγα με λυγμούς, ώσπου ο αξιωματικός, που ήταν πολύ ευγενικός άνθρωπος, μου υποσχέθηκε πως δεν θα με απελάσει».

H Αντριάνα ήταν τυχερή. Όπως λέει η Κατρίν Τυρέκ, μια καθηγήτρια από το Δίκτυο Εκπαιδευτικών Χωρίς Σύνορα, δεν πηγαίνεις ποτέ στο τμήμα ή στο δήμο χωρίς να συνοδεύεσαι από κάποιον ντόπιο που γνωρίζει τα δικαιώματά σου. Τις προάλλες κόντεψαν να απελάσουν μια άλλη Κολομβιανή, τη Νανσύ, χήρα με τρία παιδιά, που τον άνδρα της τον δολοφόνησαν στην Κολομβία. Την τελευταία στιγμή επενέβη το Δίκτυο και την έσωσε. «Αυτή η χώρα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τις παραδόσεις της», σημειώνει η Κατρίν. «H μητέρα μου, μια ηλικιωμένη γυναίκα με ισχυρή μνήμη, μου έλεγε τις προάλλες ότι οι νόμοι του Σαρκοζί τής θυμίζουν το 1935 και την κυβέρνηση του Πιερ Λαβάλ, ενός έμπιστου του στρατηγού Πεταίν». Τότε, είχε ακολουθήσει η κυβέρνηση του Βισύ. Τώρα;

ΠΗΓΗ:ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ