Μαύρο φίδι που μας έφαγε ; Άλλος κανείς που ανησυχεί ;

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

Για ανανέωση (ή προσθήκη νέου) avatar, πρέπει η μεγαλύτερη διάσταση της εικόνας να είναι 110 pixels.

[fullmoon_52]

Απλα το παιρνεις αποφαση. Αν θες να εχεις το κωλοδιπλωμα, κατσε και σκισου να τα περασεις. Γιατι το βασικο ειναι οτι αν τα παρατησεις, μετα οπως καταλαβαινεις θα ειναι παρα παρα πολυ δυσκοολο να γυρισεις σε περιπτωση που το μετανοιωσεις. Αν ομως εισαι σιγουρος οτι δεν προκειται να ασχοληθεις ποτε με το αντικειμενο και θα σου φαει πολυ καιρο για τα μαθηματα και χωρις λογο, φυγε. Καλλιο αργα παρα ποτε.(αν και εγω δεν θα το εκανα αυτο)

Μπαα δεν είμαι από αυτόυς που τα παρατάνε γενικά . Θέλω να πιστέυω πως η αξία του χαρτιού για μένα θα είναι μεγαλύτερη -χωρίς παρεξήγηση- έστω κι αν δεν το χρησιμοποιήσω ποτέ , από κάποιο αστέρι που τελιώνει στα 5 χρόνια με 8. Γιατί για τύπους σαν εμένα είναι σαν να πας να τρέξεις με το Grande Punto σου ενάντια σε Aston Martin. Σαν να πας όπως είσαι να παίξεις μονό με το Shaq . Καλά όχι και έτσι , αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ (όλοι όσοι είναι στη θέση μου καταλαβαίνουν)   

Σωστό ή λάθος , θα δείξει αλλά πλέον είναι αργά για τέτοια . Όπως λέει και το άσμα ,
Stand and fight Live by your heart Always one more tryIm not afraid to die !

[fullmoon_52]

ΥΓ: Από περιέργεια, πως και επέλεξες αυτή τη σχολή;

Η κακιά η ώρα , δεν ήμουν τόσο καλός μαθητής γενικά του 16-17 εκεί γύρω , αλλά εκείνη τη χρονιά έκατσαν τα θέματα γενικά στάθηκα τυχερός (άτυχος) και δήλωσα και υψηλές σχολές . Όπως λέω πλέον καλύτερα να μου κοβόταν το χέρι  8)

Τέλος πάντων όλοι λέγανε κορυφάια σχολή , έχει υπολογιστές που σ'αρέσουν , έχει πολύ χρήμα μετά κτλ ... Ε στα 18 σου δε θες και πολλά , ειδικά με το ΣΕΠ να έιναι ανύπαρκτο στο λύκειο .. 

[pandora]

@fullmoon

Είμαι ο άνθρωπός σου πιστεύω! Σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ, η πρώτη παράγραφος όπου περιέγραφες την ακαδημαϊκή σου πορεία συμπίπτει ακριβώς με τη δική μου μέχρι το 4ο έτος περίπου, όπου άρχισα να διαβάζω εξοντωτικά μέσα στην εξεταστική. Είμαι 5ο έτοις και δεν με βλέπω να τελειώνω με τίποτα πρίν το 8ο. Μοιράζομαι όλες, μα όλες τις ανησυχίες σου. Όταν μπήκα στο ΤΗΜΜΥ το έτος 2002, ήμουν μια μαθήτρια με αριστεία, πτυχία, γλώσσες, και είχα και χρόνο για τα χόμπι και για πολλές παρέες. Μετά όλα στράβωσαν. Συνειδητοποίησα ότι η σχολή μέσα είχε ελάχιστη σχέση με αυτό που φανταζόμουνα αλλά και ότι δεν έχω την φαιά ουσία για να μπορέσω, στον απαιτούμενο χρόνο κάθε εξαμήνου, να κατανοήσω τα μαθήματα - μερικά είναι ακόμη για μένα ακατανόητα - και να τα περνάω. Αυτό είχε τεράστιο αντίκτυπο στην ψυχολογία μου, όπως και το γεγονός ότι το 80% των φίλων που είχα ήταν εκτός του ΤΗΜΜΥ. Οπότε όπως καταλαβαίνεις, για να ακολουθήσω τον φοιτητικό τρόπο ζωής των άλλων  (μάσα, ξάπλα, αραλίκι και διάβασμα 2 μέρες στην εξεταστική) - δεν πέρασα τίποτα εκτός από Αγγλικά 2 χρόνια. Το άλλο που συνειδητοποίησα ήταν ότι, αν και με γοητεύουν οι νέες τεχνολογίες, ίσως ποτέ στη ζωή μου δεν θα έχω την όρεξη να καταναλώσω τόσο διάβασμα για να τις κατανοώ και να τις προλαβαίνω. Αυτό ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί κάνοντας το μηχανογραφικό μου και ήταν μάλλον τραγικό λάθος. Οι σχολές που με γοητευαν σαν σχολές ήταν η αρχιτεκτονική - δυστυχώς όμως δεν ήμουν τόσο καλή στο σχέδιο - , η Ιστορία -Αρχαιολογία, καθώς τη μισή φοιτητική μου ζωή κατέληξα τελικά να διαβάζω βιβλία με ιστορικό περιεχόμενο, και η Μουσικολογία, καθώς η μουσική είναι για μένα η μισή μου ζωή, και κάποιου είδους "επαγγελμα", αν μπορώ να το ονομάσω έτσι, γιατί μου έχει χαρίσει δουλειές part-time. Αν είχα δηλώσει αυτά που μου άρεσαν? Σκεφτόμουν το μέλλον σαν μια αδιόριστη καθηγητρια που κάνει ιδιαίτερα σε κακομαθημένα για τρείς και εξήντα και μετά βουλιάζει στην παρακμή του δημόσιου σχολείου χωρίς καμία δυνατότητα επιβράβευσης του "κάτι παραπάνω", και κινήτρου για να κάνεις τη δουλειά σου με όρεξη. Και ως μουσικολόγος και ως ιστορικός φανταζόμουνα την επαγγελματική μου ζωή κάπως σαν το ποίημα του Καρυωτάκη για τους Δημοσίους Υπαλλήλους (αν δεν το έχεις διαβάσει, διάβασέ το και θα με καταλάβεις απόλυτα).

Το εργασιακό μου μέλλον ως μηχανικού, και μάλιστα ως Ηλ/γου, το φανταζόμουν απέιρως πιό δημιουργικό. 'Ηθελα να φτιάχνω/κατασκευάζω πράγματα, να έχω ένα επάγγελμα που εξελίσσεται, να κάνω μελέτες ως μηχανικός. Όλα όμως έχουν ένα τίμημα, και τα δημιουργικά επαγγέλματα έχουν ως τίμημα το διάβασμα. Και νυν, και αει και εις τους αιώνας, μέχρι να γεράσουμε, θα πρέπει να μαστε πάνω από ένα βιβλίο. Κάποιοι το βρίσκουν ωραίο και τους γεμίζει η επιστήμη τους, εγώ ως κλασσική τσαμπατσού με μεγαλύτερο ταλέντο στην ανθρώπινη επαφή - ίσως γι'αυτό μου άρεσαν περισσότερο από μικρή και οι ανθρωπιστικές επιστήμες - δεν το βρίσκω τόσο ελκυστικό. Είναι θέμα επιλογών του καθενός.

Δεν νομίζω ότι το πτυχίο, το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να πάρεις μια που έφτασες ως εδώ, γιατί είναι όντως άθλος, σε εμποδίζει από το να ασχοληθείς με κάτι άλλο που θα σ'αρέσει περισσότερο. Έχω άλλωστε την εντύπωση ότι το 70% των Ελλήνων κάνουν κάτι άσχετο με τις σπουδές τους. Εξάλλου υπάρχει και το ανοικτό πανεπιστήμιο, αλλά και πολλές άλλες επιλογές για να ασχοληθείς με κάτι άλλο που θα σ'ενδιαφέρει πιό πολύ όταν τελειώσεις. Θα μου πείς, είμαι μεγάλoς, πρέπει να δουλέψω. Οκ, θα δουλέψεις. Αν πραγματικά θέλεις κάτι όμως θα προλαβαίνεις να το κάνεις κι αυτό, έστω και σαν χόμπι.

Πάντως μέσα στη σχολή αυτή που είμαστε, διαπιστώνει κανείς την πλήρη αποτυχία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Και όσο αφορά τον επαγγελματικό προσανατολισμό και όσο αφορά την σύνδεση των γν'ωσεων μεταξύ Λυκείου και Πανεπιστημίου.

Θα κλείσω με κάτι που μου είχε πεί ένας καθηγητής με τον οποίο ειχα συζητήσει το δικό μου πρόβλημα με τις σπουδές μου.
Το πάν είναι η ΑΠΟΦΑΣΗ. Όποια απόφαση κι αν πάρεις, αν πεισμώσεις, θα τα καταφέρεις.
Στην τελική μπορεί να γίνει και αυτό που λέει ο Πάολο Κοέλο και να συνωμοτήσει όλο το σύμπαν για τα το πετύχεις!

Πάντως να ξέρεις ότι οι σκέψεις σου είναι και καθημερινές δικές μου σκέψεις....

[Ex_Mechanus]

Παλιοί φίλοι σε ΤΕΙ , σχολές πλοιάρχων , αστυνομίες κτλ ήδη έχουν αξιοπρεπέστατα εισοδήματα και δουλείες και είναι σε θέση να αγοράζουν αυτοκίνητα κτλ .. Τέλος πάντων έχουν προύποθέσεις για να κάνουν μια άνετη ζωή χωρίς να έχουν τραβήξει τα δικά μου ζόρια όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό που με φοβίζει λοιπόν είναι όχι τα μαθήματα , αργά ή γρήγορα θα τελιώσουν .. και τότε τι ?

Νιώθω πως θα έχω ξοδέψει 8 χρόνια για το τίποτα , μιας και ελάχιστα έχω αποκομίσει από αυτα που υποτίθεται ότι μαθαίνουμε και το κυνήγι εργασίας - μέλλον φαντάζουν μαύρα . Κανείς άλλος λοιπόν συμερίζεται τις απόψεις και τις ανησυχίες μου ; 'Η μήπως δεν είναι τόσο απαισιόδοξα τα πράγματα και για μας τους δευτεροκλασάτους μπροστα στον ανταγωνισμό ; Δεν ξέρω πλέον τι ισχύει όσο περνάει ο καιρός γι'αυτό και ζητάω τη γνώμη των συναδέλφων .. help!

Από την πλευρά μου θα προσθέσω τα εξής, προσπαθώντας να αποφύγω συμβουλές περί συνέχειας/διακοπής των σπουδών σου σ' αυτήν τη σχολή, καθώς πιστεύω πως έχω μικρή εμπειρία γι' αυτήν και άρα δεν είμαι σε θέση να κρίνω, και σε μεγάλο ποσοστό το θέμα το κάλυψαν οι προλαλήσαντες.

Ένας άνθρωπος δύσκολα αυτοπροσδιορίζεται. Από την στιγμή που ζει σε ένα πλέγμα σχέσεων/επικοινωνίας, είναι αναμενόμενο να θέτει τον εαυτό του σε άμεση σύγκριση με τον περίγυρο. Αυτό εξ' οριμού δεν είναι μεμπτό, γιατί θα βρεθούν άτομα ικανότερα που θα τον "ρίξουν" και άτομα λιγότερο ικανά που θα τον "ανεβάσουν" ψυχολογικά. Τα παραπάνω γίνονται ασυναίσθητα συνήθως.

Το θέμα είναι, πριν αφήσει τον εαυτό του στην δίνη που λέγεται μετάβαση στην ευθύνη (είτε λέγεται αυτή τέλειωμα σχολής, είτε απόκτηση απογόνων, είτε εύρεση ικανοποιητικής εργασίας), να έχει μια βάση, ένα ακράδαντο πιστεύω για το ποιός περίπου είναι, όσο διφορούμενο και αν ακούγεται αυτό. Δεν γεννηθήκαμε όλοι για το ίδιο πράγμα, αλλά με μια μικρή έρευνα μπορούμε να ανιχνεύσουμε για που προοριζόμαστε. Και πάνω εκεί να χτίσει, να κοντρολλάρει τα ερεθίσματα που ορίζουν την πορεία του.

Όσο ψυχρή και άκαρδη αν ακούγεται, οι Άγγλοι λένε μια σοφή ρήση: Don't cry over spilt milk. Είναι καθαρά μια προσευχή στην εξέλιξη, στην πρόοδο. 2-3-4 δεν έχει σημασία πόσα χρόνια θα σου πάρει να βρεις τον δρόμο σου, να μπεις on track που λέμε. Αυτό όμως που δεν σου επιτρέπεται είναι να αδιαφορείς για τον εαυτό σου, να μπαίνεις ο ίδιος εμπόδιο στην εξέλιξη σου.

Προσπαθώ να σε καταλάβω. Σαν όντα τόσο πολυμορφικά και ευμετάβλητα, δύσκολα μπορώ να πώ ότι το καταφέρνω. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου δώσω συμβουλές με βάση τις δικές μου εμπειρίες, και να ελπίσω ότι θα "πιάσουν".

Νιώθεις άσχημα με τον εαυτό σου, βαρύς και νωθρός, νιώθεις ότι έχεις πάρει λάθος δρόμο και κοιτώντας πίσω λες "τι θα μπορούσα να είχα κάνει", νιώθεις ότι δεν ανταποκρίνεσαι ικανοποιητικά στα κοινωνικά σου "καθήκοντα", στην ευθύνη που ο ίδιος έχεις βάλει για τον εαυτό σου να είναι καλός φίλος/γιός/φοιτητής/εραστής. Έχεις γίνει αντιδραστικός, εχθρικός, εκδικιτικός με τον εαυτό σου. Στην τελική νιώθεις ότι το χάνεις, σε πέρνει απο κάτω, αφήνεσαι να χαθείς και ηθελημένα πια στέκεσαι εμπόδιο για οτιδήποτε μπορεί να σου παρουσιαστεί σαν λύτρωση.

Δεν θα σου πω ότι όλα τα παραπάνω δεν θα έπρεπε να τα κάνεις, ούτε θα σου πω σοφίσματα του στυλ "και αυτά εμπειρίες είναι, ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό". Ένα θα σου πω για τον εαυτό σου. Κλάψτον, θρήνησε τον. Βγάλτο από μέσα σου. Πέτα ότι σε βαραίνει και αποκόψου για ένα διάστημα απο τις ευθύνες σου. Θα γίνεις κακός, θα γίνεις αδιάφορος, αλλά στην τελική είναι θέμα επιβίωσης. Και τότε θα έχεις μια ευκαιρία να δεις πιο καθαρά, να ξαναπιάσεις την ζωή απο εκεί που ο ίδιος νομίζεις ότι την άφησες.

Και ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον σου επιτραπεί να κοιτάξεις πίσω σε όλα αυτά και να γελάς μαζί τους. Ίσως όχι. Θα ήταν κρίμα όμως να πιστεύεις ότι δεν είχες την ευκαιρία να το αλλάξεις.

[marauber]

15 μαθήματα δεν είναι πολλά, αν έχεις τη διάθεση και το ψυχικό σθένος να ασχοληθείς μαζί τους. Αν σου λέει κάτι το να πάρεις το πτυχίο του ΗΜΜΥ, τότε αυτό από μόνο του είναι ικανό να σε τραβήξει προς το τέλος. Δεν έχει και τόσο σημασία ότι είσαι 8ο έτος, παρά η διαπίστωση τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου μόλις τελειώσεις.

Αν όμως θες να πάρεις το πτυχίο απλώς για να το κάνεις κορνίζα και μετά να επιστρέψεις στις καθημερινές δραστηριότητες σου, πολύ φοβάμαι πως χωρίς να βλέπεις τον ξεκάθαρο στόχο στο τέλος μπορεί τα 15 μαθήματα να μετατραπούν σε γολγοθά.Θα συμφωνήσω απόλυτα με κάτι το οποίο έχουν πει και άλλοι, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παρατείνεις την περίοδο της αβεβαιότητας σου. Θα πάρεις μια απόφαση (κάτω από ώριμη σκέψη) και θα εμμείνεις σε αυτή.

Οι στόχοι είναι αυτοί που μας βοηθούν να προχωρούμε τη ζωή μας. Ακόμη και αν δεν τους πετύχουμε, στο τέλος θα έχουμε κάνει μερικά βήματα μπροστά

[bakeneko]

Αχ, κι εγώ σε τέτοια φάση ανησυχίας είμαι αλλά η βλακεία είναι ότι εμένα με αρέσει η σχολή αλλά όχι το διάβασμα

[Optima]

με βλέπω να ποστάρω σ αυτό το τόπικ σε κανά 2 χρόνια....

προς το παρόν θα δώσω εξετάσεις στο ωδείο , θα περνάω όσα περισσότερα μπορω και...αισιοδοξία!!πάντως κ εγω ελλείψει παρακολουθήσεων δεν τα βγάζω γρήγορα τα μαθήματα στην παρούσα φάση

[MARIOS]

Αχ, κι εγώ σε τέτοια φάση ανησυχίας είμαι αλλά η βλακεία είναι ότι εμένα με αρέσει η σχολή αλλά όχι το διάβασμα

Καλός!!!!!

Εγώ δεν ξέρω!!Μου αρέσει το διάβασμα, μου αρέσει η σχολή, μην φανταστείτε κανά τύπο με γυαλάκια και βιβλία όλη μέρα και όλη νύχτα!!!Όσοι με ξέρουν καταλαβαίνουν!!!Αλλά δεν μου βγαίνουν οι εξετάσεις!!!Αγχώνομαι γενικά πάρα πολύ λίγο πριν πάρουμε τα θέματα!!!Αλλά φέτος τώρα δηλαδή είπα να είμαι πιο χαλαρός πιο ήρεμος!!!Και από ότι βλέπω πάω καλά!!

[Αθάνατος]

fullmoon_52 βλέπω τον τρόπο που γράφεις και το αβατάρ που έχεις και ψυχοπλακώνομαι.

Πάντως αυτά που άκουγες στο λύκειο για τη σχολή είναι αληθεια,  απλώς χρειάζεται να τα κυνηγήσεις

[sminias_hlektromhxanikos]

Εγώ ξεκίνησα να δώσω Πανελλήνιες μόνο και μόνο επειδή οι δικοί μου με είχαν πρήξει. Ήθελα να δώσω για οικονομικά που τα πήγαινα καλύτερα, ή τίποτα Πάντειο που είμαι σχετικά καλός στο μπλά μπλά, αλλά οι δικοί μου με σπρώξανε στην 1η Δέσμη επειδή και καλά η 4η τοτε είχε μεγάλο ανταγωνισμό και μαζευόταν η σάρα και η μάρα. Δίνω για Στρατιωτικές Σχολές για να φύγω απο το σπίτι αλλά αποτυγχάνω και την πρώτη και την δεύτερη χρονιά να εισαχθώ οπουδήποτε. Κανονίζω να πάω Εμποροπλοιάρχων και η μάνα μου πλακώνει την κλάψα σε μένα και στον πατέρα μου και έτσι ξαναδίνω για τρίτη φορά χωρίς πολλά πολλά φροντιστήρια. Και σπάει ο διάολος το πόδι του και περνάω...όταν βγήκαν τα μόρια, υπολόγιζα πως πέρναγα σε κάτι Τ.Ε.Ι. φυτικής παραγωγής και την είχα καταβρεί σκεπτόμενος οτι ξεμπέρδεψα με τα μαθηματικά δια παντός. Έεεεελα που πέσανε οι βάσεις πολύ και περνάω Ηλεκτρολόγος στην Κοζάνη...και παίρνω μετεγγραφή για Πειραιά, όπου τελειώνω το Τ.Ε.Ι. σχεδόν για πλάκα (καιτοι το δυσκολότερο Τ.Ε.Ι. στην Ελλάδα-δεν το λέω εγώ, οι στατιστικές το λένε-) και πάω φαντάρος και στο τελείωμα της θητείας μου δίνω εξετάσεις για ένα Μεταπτυχιακό στην Φιιλοσοφία και με κάνουν δεκτό (παρ'όλο που ήμουν Τ.Ε.Ι. τζής!!), και μετά στα καπάκια δίνω για Πολυτεχνείο και περνάω στο Τ.Η.Μ.Μ.Υ. και με παίρνουν στο Τ.Ε.Ι. ώς ωρομίσθιο δίνοντας μου την δυνατότητα να μπορώ να είμαι στον χώρο και να διαβάζω και να είμαι σχετικά χαλαρός όποτε χρειάζεται. Τελείωσα το Μεταπτυχιακό και τώρα, στα 30 μου ξεκινάω το Πολυτεχνείο (πέρασα μάλιστα και το πρώτο μου μάθημα-Ηλεκτρολογικά Υλικά-), ενώ την Παρασκευή με κάλεσαν να περάσω συνέντευξη για Διδακτορικό...
Αυτά εν περιλήψει και χωρίς να αρχίσω να μιλάω για τις άλλες περιπέτειες (συναισθηματικές, επαγγελματικές, συνδικαλιστικές).
Δεν θέλω να το παίξω έξυπνος, απλά είναι κάτι ώρες που τα σκέφτεσαι και λές: "Μα καλά, εγώ που οι καθηγητές μου στο Γυμνάσιο ορκίζονταν πως δεν θα μπορούσα να τελειώσω ούτε την Α' Λυκείου, εγώ που έδωσα τρείς φορές για να μπώ σε ένα επαρχιακό Τ.Ε.Ι., έφτασα να είμαι "κάτι" στον χώρο μου;" και, πιστέψτε με, δεν ξέρω πόσο με "μετράει" ο καθένας, αλλά σίγουρα πλέον έχω μια ιστορία και ένα όνομα στους μικρόκοσμους που κινούμαι...
Και αυτό που πλέον ξέρω είναι οτι στη ζωή γράφεις την ιστορία σου παίρνοντας αποφάσεις και βάζοντας το μαχαίρι στο κόκκαλο. Εκεί που πονάς, εκεί βάζεις το δάχτυλο και το πιέζεις, μέχρι να μην νιώθεις άλλο. Εμείς είμαστε τα όρια των εαυτών μας.

Φιλικά,
Δ.Κ.Π. 

[Θάνος]

τι θα κάνουμε σ'αυτό το τρελάδικο που μπλέξαμε ρε.... τι...