|
Νέα για πρωτοετείς
Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη. Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.
Νέα!
Show Posts
|
Pages: [1] 2 3 ... 7
|
1
|
Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές και Τεχνικά Θέματα / Laptops, Notebooks, PDAs, Mobiles / Re: Μη συμβατός φορτιστής...
|
on: September 07, 2011, 13:33:29 pm
|
Γενικά Σωτήρη, απ' όσο ξέρω, η άποψη που επικρατεί είναι πως η τάση πρέπει να ταιριάζει με αυτή των προδιαγραφών. Η μικρότερη τάση ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στη φόρτιση της μπαταρίας. Το ότι το ονομαστικό ρεύμα είναι μεγαλύτερο δεν πειράζει (εκτός αν σε απασχολεί και το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα στο οποίο νομίζω πως παίζει κάποιο ρόλο... ) Τώρα θα μου πεις 1V δεν είναι μεγάλη διαφορά, αλλά αυτό είναι κάπως σχετικό. Η HP έχει εφαρμόσει μια κατασκευαστική πολιτική σε ορισμένους φορητούς όπου δεν είναι απαραίτητο να τροφοροδοτηθούν από την τάση που αναγράφεται στο αρχικό τροφοδοτικό αλλά επιτρέπεται μια απόκλιση +/-1 ή 2 V δεν θυμάμαι. Αυτό όμως ισχύει για την HP, δεν ξέρω αν θα λειτουργούσε στο δικό σου PC. Γιατί δεν έρχεσαι σε επαφή με την αντιπροσωπεία; Επίσης αν το αυθεντικό τροφοδοτικό είναι πολύ ακριβό, θα μπορούσες να δοκιμάσεις κάποιο άλλο μιας τρίτης εταιρίας το οποίο να έχει δοκιμαστεί στον φορητό σου.
|
|
|
2
|
Μαθήματα Βασικού Κύκλου / Διαφορικές Εξισώσεις / Re: [Διαφορικές] Απορίες σε παλιά θέματα...
|
on: September 30, 2010, 01:24:54 am
|
Για το θέμα 5α (Ιούνιος 2010), όταν είναι γνωστά τα ιδιοδιανύσματα και οι ιδιοτιμές ενός γραμμικού συστήματος διαφορικών εξισώσεων, η γενική λύση μπορεί να προκύψει άμεσα. Για τη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου οι ιδιοτιμές είναι απλές και πραγματικές, αν δεν κάνω κάποιο λάθος, η λύση θα είναι: Με C1 και C2 αυθαίρετες σταθερές. Αυτό διακολογείται σχετικά γρήγορα, χρησιμοποιώντας το γεγονός πως τα v1 και v2 είναι ιδιοδιανύσματα με αντίστοιχες ιδιοτιμές λ1 και λ2, καθώς και το ότι τα εκθετικά (τα οποία παρεμπιπτόντως είναι και γραμμικώς ανεξάρτητα) απορροφούν τους ρυθμούς τους κατά την ολοκλήρωση: Αυτή η σχέση, όμως, νομίζω πως είναι γνωστή. Η γενική λύση, λοιπόν, προκύπτει κατευθείαν και θα είναι η: Το πεδίο φάσεων μπορεί να καθοριστεί από τα ιδιοδιανύσματα και να προσανατολιστεί από τα πρόσημα των ιδιοτιμών που δίνονται. Τέλος, για τη εξεύρεση του πίνακα A, χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στη περιοχή της γραμμικής άλγεβρας η οποία συνδέει τα ιδιοδυανίσματα και τις ιδιοτιμές με τον πίνακα από τον οποίο έχουν προκύψει - το αντίστροφο του προβλήματος της εύρεσής τους. Η επίλυσή του, οδηγεί στη σχέση: όπου ο [v1 v2] είναι ο πίνακας με στήλες τα ιδιοδιανύσματα v1 και v2. Μια αρκετή σύντομη, δικαιολόγηση αυτής της σχέσης είναι η εξής: Για να γίνει το πρώτο βήμα, αρκεί να παρατηρηθεί το πως δομούνται οι στήλες κατά τον πολλαπλασιασμό δύο πινάκων, π.χ.:η πρώτη γραμμή του πρώτου με την πρώτη στήλη του δευτέρου, η δεύτερη γραμμή του πρώτου με την πρώτη στήλη του δευτέρου κ.ο.κ. Αυτό όμως είναι το γινόμενο του πρώτου πίνακα με την πρώτη στήλη του δευτέρου. Όσον αφορά το δεύτερο βήμα, εξηγείται εύκολα με την ερμηνεία του πολλαπλασιασμού ενός πίνακα Μ με έναν άλλον P από δεξιά. Η κάθε στήλη του P καθορίζει το πως θα αναμιχθούν οι επιμέρους στήλες του Μ, ώστε να παραχθεί η αντίστοιχη στήλη στον M*P. Έτσι, λοιπόν, στην παραπάνω σχέση, η πρώτη στήλη του διαγωνίου πίνακα ερμηνεύεται λέγοντας πως στην πρώτη στήλη του αποτελέσματος θα συμμετέχει (αθροιστικά) η πρώτη στήλη του [v1 v2] πολλαπλασιαζόμενη με λ1 και θα απουσιάζει η δεύτερη (αυτή η ερμηνεία προκύπτει βλέποντας πως διαμορφώνονται τα αθροίσματα κατά τον πολλαπλασιασμό).Αντικαθιστώντας, λοιπόν, σε αυτή τη σχέση, ο A θα είναι:
|
|
|
3
|
Μαθήματα Βασικού Κύκλου / Διαφορικές Εξισώσεις / Re: [Διαφορικές] Απορίες σε παλιά θέματα...
|
on: September 29, 2010, 22:14:46 pm
|
Αν κατάλαβα καλά, το θέμα που ζητάει ο damoirid είναι εκείνο που ζητάει να βρεθεί η χαρακτηρηστική εξίσωση έτσι; Σε αυτό πάντως θα μπορούσε κάποιος να πει πως η μερική λύση που δίνεται, είναι μια ειδική περίπτωση της ακόλουθης μορφής γενικής λύσης: Αυτό σημαίνει πως οι ποσότητητες {0,+1,-1,+i, -i} θα είναι ρίζες της χαρακτηριστικής εξίσωσης και μάλιστα η -1 θα πρέπει να είναι διπλή ρίζα. Επομένως η χαρακτηρηστική εξίσωση θα είναι: και γω ετσι το ελυσα, ποιος ομως δε μας λεει οτι υπηρξαν σταθερες c τις οποιες πηραμε 0; μ αυτον τον τροπο βγαινουν παρα πολλες χαρακτηριστικες εξισωσεις! Πράγματι Antiλογε υπάρχουν πολλά συστήματα ανώτερης τάξης τα οποία αν οδηγηθούν σε κατάλληλες αρχικές συνθήκες, να εκδηλώσουν μόνο ένα τμήμα της πλήρους συμπεριφοράς τους και να συμπεριφερθούν σαν συστήματα χαμηλότερης τάξης (έχοντας μηδενικούς συντελεστές στους όρους που αντιστοιχούν στις άλλες ρίζες τις χαρακτηριστικής). Το σημαντικό όμως είναι πως οι πέντε αυτές ρίζες πρέπει να είναι παρούσες στην χαρακτηριστική εξίσωση (με τον συγκεκριμένο τρόπο μάλιστα), διαφορετικά δεν μπορεί να εκδηλωθεί η συγκεκριμένη συμπεριφορά. Η παραπάνω χαρακτηριστική είναι η απλούστερη δυνατή (η χαμηλότερης τάξης) και υπό αυτή την έννοια θα μπορούσες να την πεις μοναδική αλλά σίγουρα, αν δεν ληφθεί υπ' όψιν η ελαχιστοποίηση της τάξης, δεν είναι η μόνη!
|
|
|
5
|
Μαθήματα Βασικού Κύκλου / Διαφορικές Εξισώσεις / Re: [Διαφορικές] Απορίες σε παλιά θέματα...
|
on: September 29, 2010, 19:23:50 pm
|
Αν κατάλαβα καλά, το θέμα που ζητάει ο damoirid είναι εκείνο που ζητάει να βρεθεί η χαρακτηρηστική εξίσωση έτσι; Σε αυτό πάντως θα μπορούσε κάποιος να πει πως η μερική λύση που δίνεται, είναι μια ειδική περίπτωση της ακόλουθης μορφής γενικής λύσης: Αυτό σημαίνει πως οι ποσότητητες {0,+1,-1,+i, -i} θα είναι ρίζες της χαρακτηριστικής εξίσωσης και μάλιστα η -1 θα πρέπει να είναι διπλή ρίζα. Επομένως η χαρακτηρηστική εξίσωση θα είναι:
|
|
|
6
|
Μαθήματα Βασικού Κύκλου / Γραμμική Αλγεβρα / Re: [Γρ. Άλγεβρα]Γενικές απορίες και ανακοινώσεις/επικαιρότητα
|
on: September 21, 2010, 20:53:00 pm
|
Βασικά την άσκηση δεν την έχω δει, αλλά αν ο σκοπός είναι να κάνεις τον πίνακα άνω τριγωνικό με γραμμοπράξεις, το αποτέλεσμα που έχεις είναι σωστό. Η λύση του Κεχαγιά είναι επίσης σωστή και μπορεί να βγει απ' την δική σου αν κάνεις r2<=r2+r3 και μετά r3<=(1-a^3)/a * r3. Υπ' όψιν πως δεν υπάρχει μοναδική λύση. Όπως το βλέπω, πάντως, το πιο απλό που θα μπορούσε να γίνει είναι r3 <= a* r2 - r3 , r2 <= a * r1 - r2, r2 <=> r3.
Για την ερώτηση, απ' όσο ξέρω, η απάντηση είναι ναι (εξάλλου κάθε γραμμικός συνδυασμός κάποιων γραμμικών συνδυασμών στοιχείων παραμένει γραμμικός συνδυασμός των στοιχείων...).
|
|
|
7
|
Μαθήματα Βασικού Κύκλου / Φυσική / Re: [Φυσικη I] 1ο Θέμα Φεβρουαρίου 2009/Ιανουαρίου 2010
|
on: September 08, 2010, 19:32:01 pm
|
Ok θα επιδιώξω να γράψω αναλυτικότερα τις πράξεις για τον υπολογισμό της επιτάχυνσης, ώστε να διασαφηνιστούν καλύτερα κάποια πράγματα και αν υπάρχει κάπου λάθος, να εντοπιστεί πιο εύκολα. Η ταχύτητα είναι: Παραγωγίζοντάς την ως προς το χρόνο, προκύπτει μια έκφραση για την επιτάχυνση: Η δεύτερη χρονική παράγωγος παράγωγος του x(t) θα είναι: Αντικαθιστώντας στην σχέση της επιτάχυνσης, προχύπτει κατευθείαν η a_x. Η a_y θα είναι: Και έτσι οδηγούμε στο αποτέλεσμα της απάντησης που έδωσα. Όσον αφορά την ακτίνα καμπυλότητας, μπορεί να βγεί είτε χρησιμοποιώντας τη σχέση από τη Wikipedia, είτε ακολουθώντας τη διαδικασία που παραθέτει ο Neal στο συνημμένο του. Μάλιστα, στο συγκεκριμένο πρόβλημα, αξιοποιώντας τη σχέση από το συνημένο του Neil, η οποία ουσιαστικά λέει πως η στιγμιαία κεντρομόλος επιτάχυνση (a*u_N) είναι ίση με το λόγο του τετραγώνου της ταχύτητας προς την ακτίνα καμπυλότητας (v^2/ρ), μπορεί κάποιος να παρατηρήσει πως η επιτάχυνση είναι συνεχώς κάθετη στην ταχύτητα (η οποία είναι εφάπτεται συνεχώς της τροχιάς) και άρα παράλληλη με το μοναδιαίο κάθετο διάνυσμα u_N. Αυτό συμβαίνει, διότι το μέτρο του διανύσματος της ταχύτητας είναι σταθερό και επομένως η επιτάχυνση πρέπει να είναι συνεχώς κάθετη σε αυτό ώστε να μην του αλλάζει το μέτρο. Επομένως, η ίδια η επιτάχυνση λειτουργεί ως κεντρομόλος επιτάχυνση και το γινόμενο a*u_N δεν είναι τίποτα άλλο από το μέτρο της. Έτσι, λόγω ουσιαστικά της σταθερής ταχύτητας, η ακτίνα καμπυλότητας μπορεί να προκύψει διαιρόντας το v^2 με το μέτρο της επιτάχυνσης. Σε σύμβολα θα ισχύει: Το μέτρο της επιτάχυνσης είναι: Αντικαθιστώντας το, προκύπτει η ακτίνα καμπυλότητας που εμφανίζεται και στην πρώτη μου απάντηση. Σαν τσεκάρισμα θα μπορούσε κανείς να δει πως από την έκφραση της ακτίνας καμπυλότητας, λείπει ο όρος του μέτρου της ταχύτητας, κάτι που είναι λίγο αναμενόμενο μιας και η ακτίνα καμπυλότητας έχει να κάνει με τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά της τροχιάς και δεν επηρεάζεται από το πόσο γρήγορα ή πόσο αργά θα την διατρέξει το σώμα.
|
|
|
8
|
Μαθήματα Βασικού Κύκλου / Φυσική / Re: [Φυσικη I] 1ο Θέμα Φεβρουαρίου 2009/Ιανουαρίου 2010
|
on: September 08, 2010, 00:41:44 am
|
Για να λυθεί αυτό το θέμα, μπορεί κανείς να ξεκινήσει από την ταχύτητα του κινούμενου σώματος και παραγωγίζοντας την εξίσωση της τροχιάς, η οποία συνδέει τις δύο χωρικές συνιστώσες, να λάβει μια σχέση για τις παραγώγους τους: Επομένως, η έκφραση της ταχύτητας θα γίνει: και το μέτρο της θα είναι: Αυτό όμως είναι σταθερό και γνωστό. Από αυτό το δεδομένο, μπορεί να προκύψει η έκφραση του (χρονικού) ρυθμού μεταβολής της τετμημένης x(t) συναρτήσει της τρέχουσας θέσης του σώματος: Επομένως αντικαθιστώντας, η ταχύτητα, συναρτήσει της θέσης του σώματος, θα είναι: Συνεχίζοντας με παρόμοιους χειρισμούς, παραγωγίζοντας την ταχύτητα προκύπτει και η έκφραση της επιτάχυνσης, που αν δε μου ξέφυγε κανένας όρος είναι: Πάλι, όπου κατά την διάρκεια της παραγώγισης προκύπτει η χρονική παράγωγος του x, αντικαθίσταται από την έκφρασή της συναρτήσει της τρέχουσας θέσης. Όσον αφορά την καμπυλότητα, υπάρχει ένας αρκετά βολικός τύπος ( http://en.wikipedia.org/wiki/Curvature#Local_expressions) αλλά δεν θυμάμαι αν θεωρείται γνωστός. Αν όντως είναι γνωστός, οι όροι που τον απαρτίζουν δεν είναι τίποτα άλλο από τις συντεταγμένες των διανυσμάτων της ταχύτητας και της επιτάχυνσης που μόλις υπολογίστηκαν. Αντικαθιστώντας, μπορεί να υπολογιστεί άμεσα η καμπυλότητα. Η ακτίνα καμπυλότητας τώρα, είναι το αντίστροφο της καμπυλότητας και επομένως θα είναι: Βασικά σε αυτό το θέμα, όπως το καταλαβαίνω το λεπτό σημείο είναι πως, ναι μεν η ταχύτητα και η επιτάχυνση του σώματος υπολογίζονται ως παράγωγοι μιας σχετικά σύνθετης έκφρασης για την κίνηση, η οποία προέρχεται από την συνθήκη του σταθερού μέτρου, αλλά το αποτέλεσμα ζητείται να είναι εκφρασμένο όχι ως προς τον χρόνο, αλλά ως προς τις θέσεις από τις οποίες περνάει το σώμα. Έτσι, η όποια ιδιαιτερότητα της χρονικής αλλαγής της θέσης συγκαλύπτεται εντός των όρων της τροχιάς και δεν εμφανίζεται στις τελικές σχέσεις. Μια παρόμοια άσκηση συζητείται και εδώ: https://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=41760.0
|
|
|
9
|
Μαθήματα Βασικού Κύκλου / Ηλεκτρικά Κυκλώματα Ι / Re: [Κυκλώματα Ι] Απορίες στις ασκήσεις 09/10
|
on: September 07, 2010, 00:46:49 am
|
Άντε καλή συνέχεια! Καλά πέρα απ' τις όποιες παραβλέψεις, η 9.10 δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Απλά χρησιμοποιείται το θεώρημα της αντικατάστασης για να διευκολυνθεί η συστηματική εφαρμογή της μεθόδου των κόμβων και στη συνέχεια, στις εξισώσεις που προκύπτουν, εντοπίζεται ποιοι όροι είναι γνωστοί και ποιοι είναι οι πραγματικοί άγνωστοι και ακολουθεί λύση του συστήματος.
|
|
|
10
|
Μαθήματα Βασικού Κύκλου / Ηλεκτρικά Κυκλώματα Ι / Re: [Κυκλώματα Ι] Απορίες στις ασκήσεις 09/10
|
on: September 06, 2010, 23:13:16 pm
|
Φίλε, για στο (1) έχω την αίσθηση πως είναι λάθος. Στην εξίσωση (4), λείπει ένας όρος I_s1x στο αριστερό μέλος, με τον οποίο, όπως είναι αναμενόμενο, η εξίσωση γίνεται γραμμικός συνδυασμός των τριών πρώτων (προκύπτει από την πρόσθεσή τους). Επομένως, συγκροτείται ένα σύστημα τριών εξισώσεων με 4 αγνώστους (I_s1x, I_s2x, E_2, E_4) στο οποίο, ακόμη και αν δεν λάβουμε το δυναμικό της γείωσης ίσο με το μηδέν, η όποια λύση θα πρέπει να είναι συνάρτηση αυτού (ή οποιασδήποτε άλλης αναφοράς επιλέξουμε)
Για το (2) πρόσεξε πως στις δύο ασκήσεις η γέφυρα παρατηρείται από διαφορετικούς ακροδέκτες, πράγμα που σημαίνει πως οι αντιστάσεις που υπολογίζονται δεν θα είναι, εν γένει οι ίδιες. Στην 9.6 υπολογίζεται η αντίσταση της γέφυρας, όπως την αντιλαμβάνεται η πραγματική πηγή ενώ στην 9.13 όπως την αντιλαμβάνεται ένα φορτίο αν τοποθετηθεί μεταξύ των κόμβων Α και Β.
|
|
|
12
|
Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα / Εκπαιδευτικές Εκδρομές / Re: Επίσκεψη σε Πανεπιστήμια των Η.Π.Α.
|
on: February 02, 2010, 02:06:04 am
|
Βασικά παιδιά, προς αποφυγή περαιτέρω παρανοήσεων, ίσως ήταν καλύτερο να αναφερόμασταν σε αυτή την "ψηφοφορία" ως "δήλωση συμμετοχής" καθώς, όπως διευκρινίστηκε, μέσω αυτής δηλώνονται όσοι θέλουν να συμμετάσχουν στην εκδρομή του Απριλίου (αν τελικά πραγματοποιηθεί), και δεν έχει τον χαρακτήρα μιας απλής ψηφοφορίας μέσω της οποία θα βγει κάποια απόφαση.
|
|
|
13
|
Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα / Εκπαιδευτικές Εκδρομές / Re: Επίσκεψη σε Πανεπιστήμια των Η.Π.Α.
|
on: February 01, 2010, 15:29:27 pm
|
Παιδιά, έλαβα ένα mail για ψηφοφορία και θα ήθελα να ρωτήσω κάτι. Είναι ψηφοφορία σχετικά με την πρόθεση συμμετοχής τον Απρίλιο ή σχετικά με το πότε ο καθένας επιθυμεί να γίνει η εκδρομή; Με άλλα λόγια, θέλει να ελέξει ποιοι θα συμμετάσχουν ακόμη και αν η εκδρομή γίνει τον Απρίλιο (ανεξαρτήτως αν κάποιοι θα προτημούσαν κάποια άλλη ημερομηνία), αποκλείοντας τους υπόλοιπους σε αυτό το ενδεχόμενο, ή την προτίμηση των συμμετεχόντων, χωρίς όμως η επιλογή τους να επιρρεάζει και τη συμμετοχή τους;
Στην αρχή νόμιζα πως ήταν το δεύτερο αλλά το σχόλιο 5 στο μύνημα με ψιλομπερδεψε!
|
|
|
14
|
Μαθήματα Βασικού Κύκλου / Ηλεκτρονική Ι / Re: [Ηλεκτρονική Ι] Απορίες
|
on: August 15, 2009, 20:34:51 pm
|
Satyr, νομίζω πως αυτά που έγραψες είναι σωστά. Κοίτα να δεις τι γίνεται (συγνώμη εκ των προτέρων αν κάνω λάθος αλλά έχουν περάσει και κάτι χρονάκια... ) Αρχικά, ξεκινάς με τις δύο ευθείες φόρτου που προκύπτουν από την ανάλυση του κυκλώματος σε δύο συνιστώσες, την συνεχή (όπου εφαρμόζονται όλες οι συνεχείς πηγές) και την εναλλασσόμενη συνιστώσα (όπου εφαρμόζονται οι εναλλασσόμενες πηγές, δεν φαίνονται στο σχήμα αλλά τυπικά στο συγκεκριμένο κύκλωμα είναι στη βάση μέσω ενός πυκνωτή) - αρχή της επαλληλίας. Πρώτη είναι η DC ευθεία φόρτου που αποτελεί της σχέση μεταξύ των συνεχών μεγεθών που εμφανίζονται στο κύκλωμά σου, και συγκεκριμένα του ζεύγους I_CQ και V_CEQ που αποτελεί και το λεγόμενο σημείο λειτουργίας του τρανζίστορ που χρησιμοποιείς. Η Rdc, είναι συνολική αντίσταση που συναντάς καθώς κινείσαι από την τροφοδοσία Vcc στον συλλέκτη και μετά από τον εκπομπό στη γη, διώχνοντας βέβαια όλους τους κλάδους πυκνωτών. Με άλλα λόγια είναι οτιδήποτε φορτώνει τους ακροδέκτες C-E του τρανζίστορ στο συνεχές. Στην συνέχεια εμφανίζεται η AC ευθεία φόρτου που συνδέει τα ίδια μεγέθη στην εναλλασσόμενη συνιστώσα. Εδώ, η Rac προκύπτει όπως και η Rdc με τη διαφορά ότι αντί να απομακρύνεις τους κλάδους πυκνωτών, τους βραχυκυκλώνεις. Πρόσεξε πως και στις δύο ευθείες φόρτου, χρησιμοποιείται η προσέγγιση I_e=(β+1)/β * Ι_c = I_c διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να συναθροίσουμε τις αντιστάσεις συλλέκτη και εκπομπού στις ποσότητες Rac και Rdc. Τώρα, θέλει λίγο προσοχή ο συμβολισμός. Με κεφαλαία γράμματα και κεφαλαίους δείκτες υποδηλώνονται συνεχή μεγέθη (της πρώτης συνιστώσας) ενώ με μικρά γράμματα και μικρούς δείκτες υποδηλώνονται εναλλασσόμενα μεγέθη (της δεύτερης συνιστώσας). Τα μεγέθη που προκύπτουν από την εφαρμογή της αρχής της επαλληλίας ονομάζονται μικτά μεγέθη και συμβολίζονται με μικρά γράμματα και κεφαλαίους δείκτες. Αυτά εκφράζουν τις τελικές τάσεις και ρεύματα που αναπτύσσονται στο κύκλωμα. Το ρεύμα του τρανζίστορ, μπορεί να κινηθεί μεταξύ της τιμής 0 και μιας μέγιστης τιμής που αντιστοιχεί στην κατάσταση κορεσμού του τρανζίστορ. Όταν, το τρανζίστορ φτάνει σε κορεσμό, υπάρχουν τόσοι πολλοί φορείς που η τάση μεταξύ συλλέκτη και εκπομπού είναι πάρα πολύ μικρή. Στο κείμενο ονομάζει αυτή την πολύ μικρή τάση v_CE,sat. Προφανώς, αυτό το μέγεθος αναφέρεται στη μικτή τάση μεταξύ C και Ε καθώς ο κορεσμός είναι αποτέλεσμα της ολικής κατάστασης που διαμορφώνεται στους ακροδέκτες του τρανζίστορ. Μπορεί ο κορεσμός να εξαρτάται από την ολική κατάσταση που αναπτύσσεται στους ακροδέκτες του τρανζίστορ, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ενδέχεται να τον επιτύχουμε, δεδομένης της λειτουργίας του κυκλώματος, είναι συγκεκριμένος και εμπλέκει μόνο την εναλλασσόμενη συνιστώσα. Συγκεκριμένα, η συνεχής συνιστώσα (θεωρούμε πως) δεν αλλάζει. Άρα, ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε στον κορεσμό, και άρα στο μέγιστο του ρεύματος, είναι να μειωθεί η εναλλασσόμενη συνιστώσα v_ce της v_CE τόσο, ώστε, ακυρώνοντας σχεδόν τη συνεχή συνιστώσα, η v_CE να λάβει την τιμή v_CE,sat. Δηλαδή, vα γίνει v_ce=v_CE,sat - V_CEQ (αφού v_CE=V_CE+v_ce). Τότε, λοιπόν, το μικτό ρεύμα i_C λαμβάνει την μέγιστη τιμή του i_C,max και η εναλλασσόμενη συνιστώσα του θα είναι i_c=i_C,max -I_CQ. Επειδή, αυτές οι αλλαγές αναφέρονται στις εναλλασσόμενες συνιστώσες των αντίστοιχων μεγεθών, η εξίσωση η οποία περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο συμβαίνουν είναι η AC ευθεία φόρτου. Αντικαθιστώντας σε αυτή τις παραπάνω σχέσεις για τις εναλλασσόμενες συνιστώσες της τάσης μεταξύ C και E και του ρεύματος συλλέκτη κατά τον κόρο, βρίσκουμε το μέγιστο ρεύμα συλλέκτη (το ρεύμα κόρου). Στη συνέχεια, μας απασχολεί η θέση του σημείου λειτουργίας ως προς το μέγιστο ρεύμα συλλέκτη. Συγκεκριμένα, αν το I_CQ είναι αρκετά χαμηλά, ώστε το 2 I_CQ να μην ξεπερνάει το μέγιστο ρεύμα συλλέκτη, μπορούμε να πούμε πως η μέγιστη διακύμανση του ρεύματος συλλέκτη είναι 2 I_CQ. Αν όμως το 2 Ι_CQ ξεπερνάει το μέγιστο ρεύμα συλλέκτη, ο κορεσμός δεν επιτρέπει στη διακύμανση να ανέλθει μέχρι και 2 Ι_CQ αλλά την περιορίζει σε ένα μέγιστο ίσο με την τιμή του. Μια τέτοια όμως κατάσταση δεν είναι αποδεκτή καθώς ο κορεσμός πλέον αποκόβει ορισμένους λοβούς της εξόδου καταστρέφοντας τη γραμμικότητα. Επομένως, η μέγιστη επιτρεπτή διακύμανση του ρεύματος θα καθορίζεται πλέον από το ρεύμα κορεσμού και θα είναι το διπλάσιο της απόστασης του Ι_CQ από το ρεύμα κορεσμού όπως υπολογίστηκε παραπάνω. Αυτό εκφράζει και η πρώτη πλαισιωμένη σχέση στη δεύτερη σελίδα. Παρατήρησε πως η μέγιστη διακύμανση προκύπτει όταν το Ι_CQ συμβαίνει να είναι ακριβώς το μισό του ρεύματος κορεσμού! Τότε το ρεύμα κορεσμού μας περιορίζει τόσο όσο και το μηδέν από την άλλη άκρη και επιτυγχάνουμε τη μέγιστη διακύμανση. Τέλος, για να βρεις τη μέγιστη διακύμανση της τάσης v_C (τάση μεταξύ του συλλέκτη και της γης) χρησιμοποιείς πως η τάση αυτή είναι η τάση που αναπτύσσεται στα άκρα του παράλληλου συνδυασμού των Rc και Rl και πως το συζευγμένο ρεύμα που τις διαρρέει είναι το αντίθετο του i_C. Μετατρέποντας τη σχέση v_C=-i_C * (Rc||Rl) σε σχέση μεταβολών και χρησιμοποιώντας τη μέγιστη μεταβολή του ρεύματος συλλέκτη προκύπτει η ζητούμενη μέγιστη μεταβολή της τάσης v_CE. Οι τύποι μου φαίνονται είναι γενικοί. Πρόσεξε πως αν έχεις πυκνωτές που να σου δίνουν διάφορες διαρρυθμίσεις θα σου αλλάξουν την Rac! ...Αυτάαα! Καλή συνέχεια satyr...
|
|
|
|
|