|
Νέα για πρωτοετείς
Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη. Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.
Νέα!
Για ανανέωση (ή προσθήκη νέου) avatar, πρέπει η μεγαλύτερη διάσταση της εικόνας να είναι 110 pixels.
Show Posts
|
Pages: 1 ... 8 9 [10] 11
|
137
|
Τμήμα-Πανεπιστήμιο-Παιδεία / Κινητοποιήσεις - Πρωτοβουλίες Φοιτητών / ΠΡΩΤΗ ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΠΗΜ ΠΕΜΠΤΗ 13/10 15:00 στην ΑΙΘ.Α2 στους ΗΛ-ΜΗΧ
|
on: October 10, 2016, 01:30:55 am
|
Ο βασικός ρόλος του πανεπιστημίου μέσα στην κοινωνία είναι να εκπαιδεύει εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, ενώ ταυτόχρονα παράγει γνώση (μέσω ερευνητικών προγραμμάτων, διπλωματικών) για να ικανοποιήσει την ανάγκη του κεφαλαίου για νέα πεδία κερδοφορίας. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η επιστήμη μόνο ουδέτερη δεν θα μπορούσε να είναι. Αντιθέτως, καθορίζεται κατά κύριο λόγο από τις ανάγκες του κεφαλαίου και, δευτερευόντως, από τις διάφορες κινήσεις που αντιστέκονται σε αυτό. Το πανεπιστήμιο, δηλαδή, αποτελεί έναν από τους βασικούς θεσμούς για την συνέχιση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, καθώς δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τον καταμερισμό της εργασίας.
Αυτός ο ρόλος διαχρονικά συγκαλύπτεται από την υποτιθέμενη ενότητα της ακαδημαϊκής κοινότητας, όπου όλοι έχουμε "κοινά συμφέροντα". Δεν είναι όμως τίποτα άλλο, από μία δημοκρατική-διαταξική κοινότητα στην οποία εξορισμού ο καθένας μας επιδιώκει μόνο το ατομικό του συμφέρον. Στην ουσία, μας καλεί σε περαιτέρω πειθάρχηση στις ανάγκες του κεφαλαίου, καλλιεργώντας ελπίδες και ονειρώξεις για επαγγελματική και κοινωνική ανέλιξη. Σπουδάζουμε με σκοπό την απόκτηση ατομικού κεφαλαίου (πτυχίο, μεταπτυχιακό), ώστε να είμαστε συνεχώς απασχολήσιμοι στην αγορά εργασίας και να μπορέσουμε απλά να εργαστούμε στο μέλλον, όσο και αν επικρατεί η ψευδαίσθηση των σπουδών ως ελεύθερη επιλογή για την επίτευξη μιας ιδεαλιστικής μόρφωσης.
Το πανεπιστήμιο δεν βρίσκεται μέσα σε μια γυάλα στην οποία το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας συναντιέται με ίσους όρους αλλά μέσα του αναπαράγει το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων. Αποτελεί, δηλαδή, ένα ακόμα πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού στο οποίο ο καθένας ανάλογα από τη θέση που βρίσκεται έχει διαφορετικά συμφέροντα.
Αυτό τον ανταγωνισμό τον βιώνουμε καθημερινά στους αποστειρωμένους διαδρόμους όπου, αντί να συναντιόμαστε, τρέχουμε βιαστικά από την μια αίθουσα στην άλλη μπας και πιάσουμε θέση, καθώς λεφτά δεν υπάρχουν για παραπάνω αίθουσες και καθηγητές, αλλά για περισσότερους φύλακες και κλειδαριές. Είμαστε εμείς που βιώνουμε κάθε μέρα την περαιτέρω (αυτό)εντατικοποίησή μας για να τελειώσουμε γρηγορότερα την σχολή καθώς όσο δεν μας περισσεύουν τα λεφτά τόσο μεγαλώνει το κόστος φοίτησής μας. Μία αύξηση που την βλέπουμε καθημερινά στη λέσχη, που οι μερίδες μικραίνουν και η ποιότητα χειροτερεύει, στον ΟΑΣΘ που η τιμή του εισιτηρίου και ο έλεγχος συνεχώς αυξάνονται, στην σχολή που τα έξοδα για εξοπλισμό και σημειώσεις γίνονται όλο και περισσότερα. Αυτό είναι μία υποτίμηση της καθημερινότητάς μας η οποία δεν εκφράζεται μόνο με υλικούς όρους αλλά και με την απουσία ελεύθερου χρόνου. Ο χρόνος που διαθέτουμε δεν φτάνει για τίποτα άλλο πέρα από την ανάπτυξη της εργατικής μας δύναμης αντί να τον αξιοποιούμε για να χτίζουμε σχέσεις και να συζητάμε τα ζητήματα που μας απασχολούν. Συντροφικές σχέσεις, όχι με σκοπό την αυτοδιαχείριση της μιζέριας, αλλά για να κινηθούμε ανταγωνιστικά απέναντι στην εκμετάλλευση που βιώνουμε. Για να δομήσουμε κοινότητες αγώνα για την ικανοποίηση των αναγκών μας ενάντια στην περαιτέρω υποτίμηση της ζωής μας.
Αυτές οι ανάγκες και οι προβληματισμοί, προκύπτουν από την κοινωνική μας θέση. Έτσι, η κοινή βάση πάνω στην οποία συγκροτούμαστε είναι η φοιτητική μας ταυτότητα (και η κριτική σε αυτήν) και τα θέματα που μας απασχολούν προκύπτουν από τις ανάγκες μας, όχι από κάποια πολιτική ατζέντα η οποία βασίζεται σε μια ιδεολογία και στην πραγμάτωση ενός τελικού σκοπού. Αντίθετα, χτίζουμε αδιαμεσολάβητες κοινότητες αγώνα στις οποίες τα περιεχόμενα και η εμβάθυνσή τους πηγάζουν από εμάς, ενώ οι αποφάσεις λαμβάνονται με συνδιαμόρφωση. Επιλέγουμε να λειτουργούμε αντιιεραρχικά, ώστε η καθεμία από εμάς να νιώθει την συνέλευση δικιά της και να εκφράζει τις ανάγκες και τις επιθυμίες της μέσα σε μια δομή, όπου η έννοια των ειδικών συνδικαλιστών δεν υφίσταται. Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους-Μηχανολόγους aphm.espivblogs.net
|
|
|
138
|
Τμήμα-Πανεπιστήμιο-Παιδεία / Κινητοποιήσεις - Πρωτοβουλίες Φοιτητών / Κείμενο για ΟΑΣΘ από την Αυτόνομη Παρέμβαση στους ηλ-μηχ
|
on: April 09, 2016, 22:07:47 pm
|
Οι μεταφορές ως ανάγκη
Στα σύγχρονα αστικά κέντρα αναγκαία και για λόγους αποδοτικότητας υφίσταται ένας διαχωρισμός της κάλυψης των ανθρώπινων αναγκών, όχι μόνο χρονικός αλλά και χωρικός. Συγκεκριμένα ο κεντρικός διαχωρισμός είναι αυτός μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης. Για παράδειγμα, χώροι διασκέδασης είναι συγκεντρωμένοι συνήθως σε διαφορετικά μέρη από τους χώρους παραγωγής(εργοστάσια, γραφεία επιχειρήσεων, κ.ά.) και αντίστοιχα οι κατοικίες είναι συγκεντρωμένες σε πιο ήσυχες περιοχές, κλπ. Αυτό συμβαίνει για να είναι μειωμένο το κόστος των απαραίτητων εγκαταστάσεων(ρεύμα, αποχέτευση, κλπ) για τις διάφορες λειτουργίες και το κόστος για τη διαχείριση των εκάστοτε επιπτώσεων(θόρυβος, απόβλητα, κλπ) από τις λειτουργίες αυτές. Η μείωση αυτή γίνεται αφού οι εγκαταστάσεις και οι επιπτώσεις θα είναι συγκεντρωμένες. Ο χωροχρονικός αυτός διαχωρισμός καθιστά τις διάφορες καθημερινές δραστηριότητες αντιπαραθετικές μεταξύ τους, αφού ο πεπερασμένος χρόνος της ημέρας μοιράζεται σε αυτές. Ο συνδυασμός της ανάγκης για αποδοτικότητα και του παραπάνω διαχωρισμού, δημιουργεί με την σειρά του γρήγορους ρυθμούς ζωής και πίεση χρόνου. Οι μεταφορές, λοιπόν, έρχονται να διαχειριστούν αυτήν ακριβώς την κατάσταση, καθώς δημιουργείται μια ανάγκη σύνδεσης των διαχωρισμένων χώρων, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να βρίσκονται σε αυτούς, και σύμπτυξης του χρόνου σύνδεσης. Έτσι, καθίστανται αναπόφευκτες και αναγκαίες. Οι ίδιες οι μεταφορές, όμως, αποτελούν και αυτές μια στιγμή κατανάλωσης(πόρων και ανθρώπινης εργασίας) και ο χρόνος που ξοδεύεται σε αυτές λειτουργεί επίσης αντιπαραθετικά με τις υπόλοιπες ανθρώπινες δραστηριότητες.
Οι μεταφορές ως κόστος
Οι μεταφορές ως ένα ακόμα εμπόρευμα έχουν ένα κόστος παραγωγής. Το κόστος μεταφοράς ανά άτομο μειώνεται μέσω των μαζικών μεταφορών σε αντίθεση με τις ατομικές, όπου το κόστος ανά άτομο είναι αυξημένο. Την επιταγή αυτής της μείωσης παρατηρούμε ότι έχει αναλάβει διαχρονικά και παγκόσμια το κράτος, έιτε έμμεσα, είτε άμεσα. Συγκεκριμένα πουθενά στον κόσμο δεν μετακυλίεται εξ’ ολοκλήρου το κόστος της μεταφοράς στον επιβάτη. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, διότι δεν μιλάμε για δημιουργία κέρδους, αλλά για μείωση κόστους, πράγμα καθόλου ελκυστικό για ιδιώτες επενδυτές, αν και απαραίτητο για την αξιοποίηση της εργασίας από το κεφάλαιο συνολικά. Αυτό γίνεται αντιληπτό και στην περίπτωση του ΟΑΣΘ, μιας ιδιωτικής επιχείρησης της οποίας η βιωσιμότητα και ένα ποσοστό κέρδους διασφαλίζεται όλα τα χρόνια από το κράτος μέσω επιδότησης. Γεγονός που θα συνέβαινε ούτως ή άλλως, ανεξάρτητα από τις λαμογιές που γίνονται μεταξύ κράτους και οργανισμού.
Οι μεταφορές ως πρόσθετο βάρος
Το κομμάτι κόστους που καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς από την πλευρά μας για τις μεταφορές, έχει αυξηθεί πάνω από 100% από το 2010 μέχρι σήμερα, ταυτόχρονα με την διαρκή μείωση των εισοδημάτων μας. Παράλληλα, παρατηρείται μια υποβάθμιση της ποιότητας των μεταφορών, πράγμα που καταρρίπτει την επιχειρηματολογία που συνδέει την αύξηση του εισητηρίου με την αναβάθμιση της ποιότητας. Ούτε όμως και οι απολαβές των εργαζομένων(μη μετόχων και ελεγκτών) του ΟΑΣΘ έχουν αυξηθεί ταυτόχρονα με την αύξηση των κομίστρων. Αντίθετα, έχει υπάρξει μείωση προσωπικού, μισθών και δρομολογίων, μη ανανέωση των λεωφορείων και ελλιπής συντήρησή τους. Την ίδια στιγμή, ανανεώνεται η σύμβαση με την εταιρία security, προσλαμβάνονται ελεγκτές και τα κέρδη των μετοχών δεν υπόκεινται σε ρίσκο, αφού τα εξασφαλίζει η σύμβαση με το κράτος.
Οι μεταφορές ως πεδίο ταξικής πάλης
Διαχρονικά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς προορίζονται κυρίως για την μεταφορά φοιτητριών, εργαζομένων, μεταναστριών και ανέργων. Όλων εμάς, δηλαδή, που η συνέχιση της εκμετάλλευσής μας επιτάσσει την συντονισμένη μετακίνηση από και προς τους χώρους παραγωγής και κατανάλωσης. Κάθε μέρα που πάμε στην δουλειά, στο πανεπιστήμιο, στο σπίτι, μια βόλτα βιώνουμε τις αυξήσεις των εισιτηρίων, την υποβάθμιση της ποιότητας των μεταφορών και την εντατικοποίηση του ελέγχου. Βιώνουμε, λοιπόν, την συνεχή μετακύλιση του κόστους μεταφοράς σε εμάς υπό την απειλή του έλεγχου και του προστίμου και άρα έχουμε κάθε συμφέρον να αντιστεκόμαστε. Μια αντίσταση που παίρνει διάφορες μορφές, από την μεταβίβαση επικυρωμένου εισιτηρίου, την άρνηση καταβολής κομίστρου (εισιτηρίου), την αποφυγή ελεγκτών μέχρι και τις διαγραφές προστίμων. Η διαρκής ανάγκη μας για μείωση/μη αύξηση της τιμής του εισιτηρίου μπορεί να αποτελέσει πηγή διεκδικήσεων και νέων μορφών αντίστασης. Όλα αυτά, είτε ως αυθόρμητες, είτε ως πιο συλλογικές, οργανωμένες κινήσεις συνθέτουν την κουλτούρα, που έχουμε αναπτύξει ως κομμάτι των από τα κάτω, ενάντια στην περαιτέρω υποτίμηση της καθημερινότητας μας.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στους ηλεκτρολόγους-μηχανολόγους Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 13:30 στο καμαράκι Ηλ-Μηχ
|
|
|
144
|
Τμήμα-Πανεπιστήμιο-Παιδεία / Κινητοποιήσεις - Πρωτοβουλίες Φοιτητών / ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ | Κατάληψη Πρυτανείας
|
on: November 20, 2015, 11:11:36 am
|
Την Πέμπτη 12/11 , ημέρα γενικής απεργίας, αστυνομικές δυνάμεις με την παρουσία εισαγγελέα εισβάλλουν στα σπίτια 5 φοιτητών και τους συλλαμβάνουν. Οι συλλήψεις πραγματοποιούνται βάσει ευρωπαικού εντάλματος και ζητείται η έκδοση των 5 φοιτητών στις ιταλικές αρχές. Την ίδια μέρα στο Μιλάνο η αστυνομία συλλαμβάνει άλλους 5 Ιταλούς για την ίδια υπόθεση και στην συνέχεια προφυλακίζονται. Η κύρια κατηγορία αυτών των διώξεων είναι ότι “εθεάθησαν” να συμμετέχουν σε επεισόδια στην πορεία no-expo που έλαβε χώρα στο Μιλάνο την πρωτομαγιά το 2015. Οι 5 διωκόμενοι από την Αγ . Παρασκευή, κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους, συμμετείχαν στην εν λόγω πορεία και προσείχθησαν απο τις ιταλικές αρχές την επόμενη μέρα (2/5) απο καφετέρια στο κέντρο της πόλης. Μετά από πολύωρη κράτηση και χωρίς διερμηνέα οι ιταλικές αρχές έκαναν βίαιη λήψη DNA και δακτυλικών αποτυπωμάτων. Αυτή τη στιγμή είναι στο χέρι του ελληνικού κράτους η απόφαση για τον αν θα τους παραδώσει στην Ιταλία προκειμένου να γίνει εκεί η δίκη. Ήδη, έπειτα από πιέσεις του κινήματος αλληλεγγύης, αποτράπηκε η προφυλάκισή τους. Παρόλα αυτά τους επιβλήθηκαν αυστηροί περιοριστικοί όροι (παρουσία 3 φορές την εβδομάδα σε αστυνομικό τμήμα, απαγόρευση εξόδου απο την χώρα). Οι εκθέσεις expo είναι παγκόσμιες εκθέσεις που πραγματοποιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε διαφορετική πόλη προκειμένου για να επαναπροσδιορίσουν τους όρους ανάπτυξης και κυκλοφορίας του κεφαλαίου και την περαιτέρω εκμετάλλευση των ζωών μας. Τον Μάιο του 2015 η έκθεση αυτή πραγματοποιήθηκε στο Μιλάνο. Η διοργάνωσή της πέρασε πάνω από τη ζωή των υποτιμημένων κομματιών της πόλης, τα οποία εκδιώχθηκαν από τις γειτονιές και τα σπίτια τους, ώστε το κέντρο να αναπλαστεί για την αποτελεσματικότερη εμπορευματοποίησή του, ενώ η πόλη βρισκόταν υπό καθεστώς ασφυκτικής αστυνόμευσης. Το ανταγωνιστικό κίνημα, ως όφειλε, εναντιώθηκε σε αυτή τη φιέστα του κεφαλαίου πραγματοποιώντας πορεία, διεθνούς εμβέλειας, επονομαζόμενη no-expo. Το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης καθιερώθηκε νομοθετικά το 2004, εφαρμόζεται και στα 28 κράτη μέλη, εκδίδεται από τις δικαστικές αρχές κράτους μέλους και έχει ισχύ σε ολόκληρη την επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που εκδίδεται για συμμετοχή σε διαδήλωση, γεγονός που συμβάλλει στην αναβάθμιση της καταστολής των κινημάτων σε ευρωπαικό επίπεδο. Τέτοιες διώξεις εξυπηρετούν στην ενίσχυση των εθνικών φραγμών και την διάσπαση της διεθνιστικής αλληλεγγύης και του κινήματος. Ενός κινήματος που επικοινωνεί περιεχόμενα, μοιράζεται εμπειρίες και πρακτικές αγώνων και οργανώνει τις αντιστάσεις του ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Οι 5 αγωνιζόμενοι φοιτητές αποτελούν κομμάτια του φοιτητικού κινήματος, των ταξικών διεκδικήσεων και των συνελεύσεων γειτονιάς. Δεν βρέθηκαν τυχαία στη διαδήλωση, ούτε αρνούνται την παρουσία τους σ’ αυτήν. Βρίσκονταν στην Ιταλία και όντας ενεργά πολιτικά υποκείμενα δεν μπορούσαν να απέχουν από μια δράση εναντίωσης στα σχέδια των αφεντικών, όπως δεν απείχαν από τους αγώνες που πραγματώθηκαν στον προηγούμενο κύκλο αγώνων σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο. Ως αυτόνομα σχήματα, αποτελούμε κομμάτι του φοιτητικού κινήματος και των ταξικών-κοινωνικών αγώνων εντός και εκτός πανεπιστημίου που παλεύουν να μπλοκάρουν την καπιταλιστική αναδιάρθρωση και την περαιτέρω επιβολή του κεφαλαίου στην καθημερινότητά μας. Προσπαθώντας να βρούμε κοινές λύσεις στα κοινά μας προβλήματα, συγκροτούμε κοινότητες αγώνα μέσα και έξω από τις σχολές. Για όλους αυτούς τους λόγους στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους 5 διωκώμενους και με όσες αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση της ζωής τους. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ
ΤΡΙΤΗ 12:00 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 28/11 12:00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ [/b] Αυτόνομα Σχήματα ΑΠΘ
|
|
|
146
|
Τμήμα-Πανεπιστήμιο-Παιδεία / Κινητοποιήσεις - Πρωτοβουλίες Φοιτητών / Κάλεσμα για Παρέμβαση στην Λέσχη την Τρίτη 10/11 στις 12:30 καμαράκι ηλ-μηχ
|
on: November 07, 2015, 17:16:42 pm
|
Και τώρα και πάντα στην λέσχη θα τρώμε τζάμπα... Τα τελευταία χρόνια, με την πρόφαση της καπιταλιστικής κρίσης παρατηρείται η κατάρρευση του κράτους πρόνοιας καθώς το κράτος μειώνει τις κοινωνικές παροχές αποσύρεται από την διαδικασία της κοινωνικής αναπαραγωγής παραμένοντας όμως ρυθμιστής της. Η νομιμοποίηση της παραπάνω πολιτικής βασίζεται στην αντίληψη που αναγνώσκει αυτές τις παροχές ως πολυτέλεια με τη μορφή χάρης που σε περιόδους όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης Θεωρείται περιττή. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει κάποια φιλανθρωπική ατζέντα που ανάλογα με τις συνθήκες πραγματώνεται ή όχι αλλά μια κοινωνική σχέση που παράγει την αναγκαιότητα αυτών των παροχών. Προκύπτει από τον τρόπο και λόγο ύπαρξής μας στο πανεπιστήμιο. Δηλαδή το δίπολο επιβολής-επιλογής που μας έφερε σε αυτήν την Θέση. Από τη μια η επιθυμία μας για εύρεση εργασίας με καλύτερους όρους και από την άλλη η επιταγή του κεφαλαίου για συγκεκριμένου τύπου εργαζομένους και η επιβολή της εργασίας ως το μόνο δρόμο επιβίωσης, αφού μέσω της εργασίας καλύπτουμε το κόστος αναπαραγωγής μας. Κατ' επέκταση, το κόστος αυτό βαραίνει το κεφάλαιο και επομένως πρέπει να το επωμιστεί. ...Σαμποτάροντας τους ελέγχους και τους αποκλεισμούς Μια τέτοια παροχή είναι η σίτιση και ως τέτοια αρνούμαστε να μετακυλύεται το κόστος της, με οποιοδήποτε μέσο και πρόφαση, στις πλάτες μας. Επιλέγουμε να σπάμε τον έλεγχο του πάσο μπλοκάροντας έτσι την προσπάθεια αποκλεισμού υποκειμένων που δεν "δικαιούνταί' την είσοδο σε αυτήν (φοιτητές Πα.Μακ και ν+2, μετανάστριες, άνεργοι, κλπ) ώστε να μην καλλιεργηθεί αυτή η κουλτούρα ελέγχου και διαχωρισμών, που συμβάλλει και στην εγκαθίδρυση αντιτίμου. Ταυτόχρονα οι σιτιζόμενοι/ες στοιβάζονται σε ουρές καθώς η πάνω λέσχη παραμένει κλειστή και οι διανομές έχουν μειωθεί, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο αριθμός των ατόμων που τρώει στην λέσχη. Οι ουρές δεν οδηγούν μόνο σε αυτό αλλά αποτελούν και περαιτέρω υποτίμηση της ζωής μας όχι μόνο σε ένα επίπεδο αξιοπρέπειας αλλά και πρακτικά τα 30-40 λεπτά που χάνουμε, είναι απώλεια ποικίλα αξιοποιήσιμου χρόνου. Εξάλλου η διαχείριση του χρόνου μας σε μεγάλο βαθμό μας επιβάλλεται. ...Ανεξάρτητα από το καθεστώς διοίκησης Η διοίκηση του ΑΠΟ έχει παραχωρήσει εδώ και κάποια χρόνια τη λέσχη σε catering με πρόσχημα την ελλιπή χρηματοδότηση, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια που λειτουργούσε με εργολαβίες καθαρισμού και φύλαξης (σημαντικό είναι να τονισθεί ότι ακόμα και με το καινούριο καθεστώς, υπεύθυνος για το πώς λειτουργεί η λέσχη είναι ο πρύτανης). Είναι φανερό ότι το κράτος στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης, περικόπτει έξοδα και ιδιωτικοποιεί με εντονότερους ρυθμούς. Με αφορμή αυτό το γεγονός καλλιεργείται ένας μύθος γύρω από το πόσο καλό είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο που είχαμε τόσα χρόνια. Με την εμπειρία των τελευταίων χρόνων, δε μπορούμε παρά να παρατηρήσουμε ότι και το δημόσιο απολύει και εντατικοποιεί εργαζομένους και αποκλείει ανθρώπους από τις δομές πρόνοιας εξίσου καλά με κάποια ιδιωτική επιχείρηση. Το δίπολο που μπαίνει, λοιπόν, ανάμεσα σε δημόσιο ή ιδιωτικό είναι παραπλανητικό, καθώς και στις δυο περιπτώσεις δεν είναι "δικό μας", δηλαδή δεν το διαχειριζόμαστε εμείς. Το διακύβευμα για εμάς είναι να αποτρέψουμε τη μετακύλιση του κόστους ζωής μας στις πλάτες μας, η οποία τείνει να πραγματοποιηθεί μέσω αποκλεισμών και επιβολής αντίτιμου στη λέσχη, απολύσεων και εντατικοποίησης των εργαζομένων σε αυτή. Αυτό δεν εξασφαλίζεται μονόδρομα με ένα δημόσιο καθεστώς, αλλά με την πίεση που Θα ασκήσουν οι κοινότητες αγώνα μέσα και έξω από τις σχολές. Συγκέντρωση Τρίτη 10/11 στις 12:30 στο καμαράκι για παρέμβαση στην λέσχη στις 13:00 Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλ-Μηχ edit: μέγεθος embedded εικόνας
|
|
|
147
|
Τμήμα-Πανεπιστήμιο-Παιδεία / Κινητοποιήσεις - Πρωτοβουλίες Φοιτητών / Opening της Αυτόνομης Παρέμβασης στους ηλ-μηχ
|
on: October 11, 2015, 20:30:25 pm
|
Το πανεπιστήμιο είναι το στάδιο προετοιμασίας για την εργασία. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας αναπαράγωνται οι σχέσεις τον κοινωνικού ανταγωνισμού, οι οποίες παραβλέπονται περίτεχνα κάτω από τον κοινό σκοπό της επιστημονικής κοινότητας. Η επιστημονική κοινότητα τον πανεπιστημίου συγκροτείται εξ ορισμού ως ατομικότητες λόγω της διαταξικής-δημοκρατικής φύσης της, με αποτέλεσμα ο καθένας μέσω αυτής να αποζητά ατομικές λύσεις. 0 ατομικός δρόμος και κατ” επέκταση η επιστημονική κοινότητα δεν καλύπτει όντως τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, καθώς καταφάσκει στην συνθήκη που καταπιέζει και εντατικοποιεί τη ζωή μας. Για τον λόγο αυτό συναντιόμαστε με βάση την φοιτητική μας ταυτότητα – και όχι μόνο – με συλλογικούς όρους, αρνούμενοι λογικές κομματικές και πρωτοπορίας με όποια μορφή και αν εμφανίζονται Για να καλύψουμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας επιλέγουμε να οργανωνόμαστε από τα κάτω αδιαμεσολάβητα και αντιιεραρχικά, δρώντας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο(σχέση κεφάλαιο-εργασία) και σε όσους την αναπαράγουν συνειδητά, ή μη. “Ετσι καλούμε στην πρώτη ανοιχτή συνάντηση της Αυτόνομης Παρέμβασης στους Ηλεκτρολόγους-Μηχανολόγους την Τετάρτη 14/10 ώρα 21:00 στο καμαράκι στην πτέρυγα των Ηλεκτρολόγων (απέναντι από τις σκάλες). edit: μέγεθος embedded εικόνας
|
|
|
|
|