Αρχικά, πρέπει να ευχαριστήσω τους συμφορουμίτες. Έμαθα κάτι καινούργιο: τον όρο rage bait. Δεν τον είχα ξανακούσει, αλλά τον έψαξα και κατέληξα στο ότι κάποιοι εδώ μέσα έχουν αφιερώσει με πάθος τον χρόνο τους στην τέχνη του να προκαλούν αντίδραση, να τραβήξουν προσοχή, να εξοργίσουν, να γελάσουν εις βάρος κάποιου άλλου. Μια άσκηση κενού εγωισμού.

Δεύτερον, με ειλικρίνεια, εξέπληξε δυσάρεστα η στάση σας. Ειλικρινά πίστευα ότι είχα να κάνω με νοήμονα άτομα. Με ανθρώπους που, έστω και σε διαφορετικές στιγμές της ζωής τους, πέρασαν μια κοινή δοκιμασία. Τη μεχρι τοτε δυσκολότερη ίσως, τις Πανελλαδικές. Τη χρονιά που κοιμόμασταν πανω στα ανοιχτά βιβλία και ξυπνούσαμε με πόνο στο στομάχι. Εκείνη τη χρονιά, όλοι, φαντάζομαι, δώσαμε το απόσταγμα της νηφαλιότητάς μας. Εκεί δοκιμάστηκε η μνήμη, η κρίση, το νευρικό σύστημα και η στοιχειώδης ικανότητα να λύσεις προβλήματα, πράγμα βασικό για έναν μηχανικό. Να σταθείς απέναντι στους κριτές σου και να αποδείξεις τον κόπο και τις γνώσεις σου.

Η ευκολία με την οποία αντιμετωπίζετε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, με ειρωνείες, γελοιοποίηση και αντεπιθέσεις στο ύφος καφενείου, είναι από μόνη της απόδειξη του πόσο βαθιά έχει εγκαθιδρυθεί η νοοτροπία της ατιμωρησίας και της ήσσονος προσπάθειας. Κανείς δεν ζήτησε τιμωρία αθώων. Ζητήθηκε το αυτονόητο: να αποκατασταθεί το κύρος μιας εξεταστικής διαδικασίας που ευτελίστηκε σε σημείο γελοιότητας. Όσοι έχετε αναστατώσει την ηθική σας ευαισθησία για την "τιμωρία των χλωρών", ίσως θυμηθείτε ότι και στις φετινές Πανελλαδικές ακυρώθηκαν γραπτά για περιστατικά αντιγραφής, με πολύ πιο αυστηρές επιπτώσεις και χωρίς κανείς να ουρλιάζει για "ρουφιάνους". Δεν θυμάμαι καμία αποστροφή του δημόσιου διαλόγου που να υπερασπίζεται το δικαίωμα του υποψήφιου να αντιγράφει επειδή "το κάνουν όλοι".

Μου είναι αδιανόητο πώς από εκεί φτάσαμε εδώ: να έχουμε ανθρώπους που πέρασαν από το φίλτρο των αρίστων να απαντάνε με "τρολιά", χλεύη και ειρωνεία σε ένα ζήτημα τόσο κομβικό όσο η ακεραιότητα των εξετάσεων. Είναι πραγματικά θλιβερό. Νόμιζα πως, έστω και με τις όποιες διαφορές μας, υπήρχε ένας κοινός πυρήνας λογικής , τιμιότητας και αξιοπρέπειας. Μακριά έπεσα. Το επίπεδο δεν είναι κοινό. Η ποιοτική διαφορά είναι χαοτική. Και ναι, πονάει να το παραδεχτείς. Πονάει να δεις πως δεν μοιράζεσαι τις ίδιες αξίες ούτε με εκείνους που κάθεσαι μαζί στο ίδιο αμφιθέατρο.

Για να το πούμε απλά: στις Πανελλαδικές ακυρώνονται γραπτά με ένα ψίθυρο, με ένα βλέμμα στον διπλανό. Φέτος ακούσαμε για τρία περιστατικά στο (όπως επιβεβαιώνεται και από σχετικό ρεπορτάζ της alfavita στις 25/6/2025, με χρήση κινητών, έξυπνων στυλό και σημειώσεων στις Πανελλαδικές). Τον μηδένισαν. Όμως τι θα γίνει μετά; Αν οριακά με τα υπόλοιπα μαθήματα "πιάσει τη βάση", τι θα γίνει; Θα τον περάσουμε; Θα τον επιβραβεύσουμε; Είναι αυτό που λέμε αξιολόγηση; Εδώ, η μαζική αντιγραφή αντιμετωπίζεται με χιουμοριστικά gifs, υπονοούμενα, σχόλια περί "ρουφιάνων" και γενικά ένα σόου χυδαίας εκτροπής. Πώς είναι δυνατόν να ανεχτήκατε τότε τόση πίεση, και σήμερα να γελάτε μπροστά σε τόση παρακμή;

Και πάμε τώρα στο ζουμί, στο πρόβλημα: δεν είναι η αντιγραφή per se που μας εξοργίζει, αλλά η πλήρης απουσία αντίδρασης από τους αρμόδιους , κάποιου μηχανισμού ελέγχου ή ένδειξης ότι αυτό το σύστημα έχει κανόνες. Και μπροστά σ' αυτή την αδράνεια, κάποιοι από εμάς είπαν το προφανές: αυτό το πράγμα δεν είναι εξεταστική, είναι παρωδία. Η ακύρωση της εξεταστικής δεν είναι τιμωρία, είναι διοικητική συνέπεια μιας αποτυχημένης διαδικασίας. Είναι μια δήλωση ότι το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να νομιμοποιεί αποτελέσματα που έχουν προκύψει υπό συνθήκες νοθείας. Αλλά το να έχεις αθέμιτα μέσα, ενώ άλλοι βασανίζονται για να γράψουν και μετά να μιλάς για «ρουφιάνους», είναι ο ορισμός της ξεδιαντροπιάς. Όσοι περάσατε 8 και 10 μαθήματα τίμια, δεν έχετε να φοβάστε τίποτα. Καμία διαδικασία αξιολόγησης με Turnitin, logs ή έλεγχο κινητών δεν σας ακουμπά. Αντί να στηρίξετε μέτρα που θα επιβεβαιώσουν την ακεραιότητά σας και θα σας διασφαλίσουν ενα ισχυροτερο πτυχιο επιτίθεστε σ’ αυτούς που ζήτησαν διαφάνεια. Γιατί; Εκτός αν τελικά η δική σας "τίμια" επίδοση δεν αντέχει το φως.

Μια περίοδος στην οποία, αν θέλεις να είσαι ειλικρινής, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί σοβαρά ότι η διαδικασία ήταν αδιάβλητη. Οι καταγγελίες μας έφτασαν σε διοίκηση, τύπο και πρυτανικές αρχές και δεν ανοιξε μυτη, γιατι;  υπήρχαν φωτογραφίες. Ναι, κάποιοι απαθανάτισαν παραβίαση κανονισμών. Όχι, δεν έγινε αυτό «παράνομα». Οι εξεταστικοί χώροι δεν είναι ιδιωτικοί, είναι δημόσιοι χώροι, όπου ισχύει διαφορετικό καθεστώς από την ιδιωτική σφαίρα. Δεν υπάρχει προσδοκία απορρήτου όταν βρίσκεσαι σε δημόσιο χώρο.

Η αλήθεια είναι πικρή: το Τμήμα δεν έχει ούτε το ελάχιστο πλαίσιο επιτήρησης και ελέγχου. Ούτε καν θεσμοθετημένες πρακτικές επιτήρησης, ούτε εσωτερικό κανονισμό αξιολόγησης της διαδικασίας. Φανταστείτε! Οι αξιολογήσεις των μαθημάτων γίνονται ΠΡΙΝ την εξεταστική, προτού καν έχουμε ολοκληρωμένη άποψη για το μάθημα και τον διδάσκοντα. Αντί να απαιτήσετε ένα από αυτά που λείπουν, χλευάζετε όποιον το ζητάει.

Βλέπω να λέγεται πως «η ύλη εξαμήνου δεν χωράει σε μία ώρα», πως «οι εξετάσεις είναι προβληματικές». Ναι, είναι. Συμφωνώ απόλυτα. Και είναι ακόμη πιο άδικο όταν μπαίνεις σε μια εξέταση χωρίς να έχεις στη διάθεσή σου κανένα από τα επιτρεπτά μέσα, χωρίς τυπολόγια, σε ένα σύστημα που υποστηρίζει την αποστήθιση αντί για την κατανόηση, χωρίς αριθμομηχανή, χωρίς τίποτα. Και δίπλα σου κάποιος μπορεί να ανεβάζει το θέμα σε LLMs να του ψήσει τη λύση. Εσύ όμως κάθεσαι με ένα στυλό μισοσπασμένο, χωρίς τυπολόγιο, χωρίς τίποτα. Άνισος αγώνας; Ποια ισότητα ευκαιριών ακριβώς υπερασπιζόμαστε; Αλλά οι ίδιοι που το λένε σήμερα, στον COVID έβριζαν όταν καθηγητές πρότειναν αντί για γραπτό να κάνετε πρακτικές εργασίες. Πού ακριβώς στέκεστε τελικά; Δεν σας αρέσουν οι εξετάσεις, δεν σας αρέσουν οι εργασίες, δεν σας αρέσει ο κόπος. Θέλετε το πτυχίο χωρίς κόπο. Όχι αξιολόγηση, διεκπεραίωση. Μήπως να σας το δώσουν και σε PDF να το τυπώσετε στη Μελενίκου;

Ακούστηκε και το επιχείρημα ότι «με τις καταγγελίες βλάπτεται το κύρος του Τμήματος». Αυτή η προσέγγιση είναι αφελής. Το κύρος δεν το χτίζεις με σιωπή. Το χτίζεις με έργα και διαφάνεια. Αν το μόνο που κρατάει ψηλά το ΤΗΜΜΥ είναι να μην ακούγεται προς τα έξω τι συμβαίνει, τότε δεν μιλάμε για κύρος, μιλάμε για βιτρίνα. Και τέτοιο κύρος, δεν το χρειαζόμαστε.

Και για να τελειώνουμε και με το γελοίο επιχείρημα περί «ανωνυμίας»: οι καταγγελίες έγιναν επώνυμα. Μιλήσαμε με ονοματεπώνυμο, υπογράψαμε με τα ΑΕΜ μας μέσω ΑΠΘ webmail, αναλάβαμε την ευθύνη των λόγων και των πράξεών μας. Ακόμη και εδώ, στο forum, γράφω με το username μου. Επαναλαμβάνω: επωνύμως, απέναντι σε ανθρώπους που παριστάνουν τους προσβεβλημένους, κρυμμένοι πίσω από nicknames, avatars και προσχηματική ειρωνεία.

Όσοι λοιπόν νιώθετε ότι "θίγεστε", δεν θίγεστε από εμάς. Θίγεστε από τον καθρέφτη που σας δείχνει τι πραγματικά αφήνετε να υπάρχει χωρίς να αντιδράτε. Δεν είμαστε εδώ για να χαϊδέψουμε αυτιά, ούτε για να φτιάξουμε μια ακόμα γενιά ανθρώπων που θα παίρνουν πτυχίο κουβαλώντας ατιμία στην πλάτη. Το αν θα ξυπνήσει η Σχολή, το αν θα υπάρξει ίχνος θεσμικής ευθιξίας, το αν κάποιοι θα αποφασίσουν να σταθούν επιτέλους όρθιοι, είναι στο χέρι τους. Εμείς κάναμε αυτό που όφειλε να κάνει κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του: μιλήσαμε όταν όλοι σιωπούσαν.

Και ξέρεις κάτι; Δεν έχει σημασία αν είμαστε "λίγοι" ή  "σπαστικοί" ή ό,τι άλλη ταμπέλα θέλετε να κολλήσετε. Σημασία έχει ότι δε θα συμβιβαστούμε με την παρακμή, μόνο και μόνο για να μη χαλάσει η παρέα (ή το ονομα) .  Αν αυτό σας ενοχλεί, ακόμα καλύτερα. Γιατί η αλήθεια, όταν πονάει, δείχνει πως κάπου πάει να κάνει δουλειά.

Τέλος, ειδικά για τον theWeb:
Εκτιμώ τον ήπιο και πολιτισμένο τρόπο που διατύπωσες τη θέση σου. Ο λόγος σου δεν περιείχε ειρωνεία, χλεύη ή φτηνό "τρολάρισμα"  και αυτό από μόνο του σε τιμά. Δεν σημαίνει όμως ότι συμφωνώ με όλα. Ναι, οι καθηγητές πρέπει να αξιολογούνται. Ναι, έχουν ευθύνη. Αλλά αυτό δεν αναιρεί την ευθύνη των φοιτητών.  Το να ζητάμε να εφαρμοστούν οι κανόνες, να διασφαλιστεί το αυτονόητο, δεν είναι υπερβολή. Δεν προτείναμε ποτέ αδιάκριτες ποινές. Προτείναμε στο ελάχιστο ένα πλαίσιο ελενχου & δικαιοσύνης. Το πρόβλημα δεν είναι όποιος μιλά. Είναι όσοι μαθαίνουν να ζουν άνετα μέσα στη σήψη.

Καλό καλοκαίρι σε όσους κρατάνε ακόμα μέσα τους λίγη αξιοπρέπεια και λίγη πίστη πως κάτι μπορεί να αλλάξει ...έστω και από λίγους.

Ευχαριστω

Πολύ ωραία. Άρα, επειδή γίνονται αντιγραφές παντού, να τις ανεχτούμε κι εδώ. Να το αποδεχτούμε, να το βουλώσουμε, και να μη «υπονομεύουμε» το κύρος του τμήματος λέγοντας τα αυτονόητα; Μήπως να τις θεσμοθετήσουμε κιόλας, να τελειώνουμε;

Αν σε ενοχλεί που γίνεται φασαρία για κάτι πραγματικά σοβαρό, τότε το πρόβλημα δεν είναι η «καταγγελία», είναι η ανοχή σου στη σαπίλα. Το ότι κάποιοι φοιτητές δεν αντέγραψαν (και μπράβο τους), δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι εξετάσεις εκείνης της περιόδου ήταν διαλυμένες, ξεφτιλισμένες και χωρίς κανένα κύρος. Αυτός είναι ο ορισμός της ακυρότητας.

Η ακύρωση μιας εξεταστικής δεν είναι εκδίκηση. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει για να σταλεί ένα μήνυμα: αντιγραφή = συνέπειες. Αν δεν μπορείς να διασφαλίσεις αδιάβλητο, τότε δεν έχει κανένα νόημα να μιλάς για «κόπους» ή «αξιοκρατία».

Και ναι, αν κάποιος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, ας το αποδείξει. Υπάρχουν logs, στοιχεία και απο το ΚΗΔ αλλα και απο τον παροχο σου πως το κινητο σου δεν ηταν ενεργο τη ωρα της εξετασης. Αντιθέτως, το «μη μας βάζετε όλους στο ίδιο τσουβάλι» είναι ένα άδειο, τεμπέλικο επιχείρημα. Όταν ρίχνεις ζιζανιοκτόνο, κάποια χλωρά ίσως πληγούν. Το θέμα είναι να καθαρίσει επιτέλους ο αγρός.

Η νοοτροπία του «έτσι ήταν πάντα» είναι ακριβώς αυτό που κρατάει το ΤΗΜΜΥ (και γενικά τα ελληνικά ΑΕΙ) πίσω. Όσο η διοίκηση και οι φοιτητές κάνουν τα στραβά μάτια, το κύρος του τμήματος σωστά θα πλήττεται – και των φοιτητών και των καθηγητών του. Όχι επειδή κάποιος τα κατήγγειλε, αλλά επειδή απλώς είναι η αλήθεια.

πράγματι, αν και δεν χρειάζεται στυλό για ηλεκτρονική εξέταση, ο ρουχισμός παραμένει υποχρεωτικός για προφανείς λόγους.
Αν κάποιος εμφανιστεί γυμνός ή ημίγυμνος σε δημόσιο χώρο, διαπράττει ποινικό αδίκημα.  (ΠΚ), άρθρο 353 Προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας


Άρα, ακόμη και στην Βεργίνα, ρουχισμός απαιτείται δια νομικών λόγων όχι μόνο για την αξιοπρέπεια σου, αλλά και για να μη σε συνοδεύσει η Αστυνομία εκτός εξεταστικού κέντρου!

Πόσες φορές ξενύχτησες για να βγάλεις ένα μάθημα;
Πόσους καφέδες κατέβασες, πόσες σελίδες διάβασες, πόσες φορές απελπίστηκες μέχρι να μάθεις εκείνη τη θεωρία, να λύσεις εκείνη την άσκηση; Θυμάσαι όταν σε έκοψε με εκείνο το 4,9; Το σοκ, το πάγωμα. Έκλαψες. Σκέφτηκες να τα παρατήσεις.

Πήγες στην αίθουσα έτοιμος, με όρεξη. Θα σκίσεις! Και βλέπεις τα θέματα… ΤΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ; ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΗΚΕ; ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΛΥΣΩ; Δεν βγαίνει, το παλεύεις δύο ώρες και στα τελευταία λεπτά ακούς τον καθηγητή να λέει:
"Βρήκαμε στο Β2 ότι σας δώσαμε λάθος προδιαγραφή. Δεν μπορούμε όμως να σας δώσουμε χρόνο γιατί στη δίπλα αίθουσα κάποιος το βρήκε. Αν είχατε διαβάσει, θα το βρίσκατε και εσείς."
Παρα τους κοπους σου δεν περασες, για λιγο Κι όμως, πιο κάτω στο βαθμολόγιο… κάποιος πήρε 10.
Όχι εκείνος που ξέρεις ότι αγωνίζεται κάθε μέρα. Κάποιος άγνωστος. Κάποιος… ανύπαρκτος. Που πρωτη φορα βλεπεις. δεν πέρασε ποτέ από αίθουσα ή εργαστήριο. Που η μόνη του επαφή με τη σχολή είναι το κυλικείο.

Θυμάσαι την πανδημία;
Το απόλυτο χάος. Κανόνες που κανείς δεν μπορούσε να επιβάλει. Υπηρεσίες με λεζάντες "Περνάμε μαθήματα για εσάς".
Άγνωστα πρόσωπα, απων στα μαθήματα, σε Zoom που ξαφνικά… με πτυχίο στα χέρια.
"ομαδικές συνεργασίες"... Πόσα κοινά Google Docs…
Κι εκείνο το βαθμολόγιο του Δοκουζγιάννη; 328 ίδια γραπτά. Τέτοια τηλεπάθεια; Ή μήπως κάτι άλλο;


Ανοίξαμε. Επιστρέψαμε στη κανονικότητα ; Όχι.
Οι free riders της ζωης πήραν θάρρος. Είδαν ότι τους έπαιρνε και ακόμα τους παίρνει. Αίθουσες χωρίς επίβλεψη. Επιτηρητές-φαντάσματα. Μπαίνεις στην αίθουσα και βλέπεις κινητά κάτω από τα γραπτά. Chat σε real time. Messenger. Λύσιμο θεμάτων από LLMs (ChatGPT, DeepSeek). Σαν να είμαστε σε chat room, όχι σε εξέταση.
Όχι μόνο δε ντρέπονται. Κάνουν και επίδειξη. Κανείς δεν ελέγχει. Αντί να παραδίδονται κινητά και προσωπικά αντικείμενα, τα έχουν δίπλα τους.

Με τι ηθικό συνεχίζεις να γράφεις; Πόσο να αντέξει ένας τίμιος;

Τέσσερα άτομα είπαμε: αρκετά. Δεν σπουδάζουμε πέντε χρόνια για να πάρουμε το ίδιο χαρτί με αυτούς που "έδωσαν" δεκα μαθήματα σε 2 ημερες με… remote υποστήριξη.

Εμείς αγαπάμε το δημόσιο πανεπιστήμιο. Δεν θα το αφήσουμε στα χέρια των τεμπέληδων και των καιροσκόπων.

Μαζέψαμε στοιχεία. Όχι για να "καρφώσουμε". Δεν θεωρουμε τη πραξη ρουφιανια. Αλλά για να αποδείξουμε πως υπάρχουν ακόμα φοιτητές που δεν ανέχονται αυτή τη σαπίλα.
Φωτογραφίες την ώρα της πράξης. Screenshots από άτομα που ενώ εξετάζονταν, έγραφαν και στο Messenger. Τα συγκεντρώσαμε και to Σάββατο 6 Ιουλ 2024  έγινε η πρώτη επικοινωνία με τον Πρόεδρο της σχολής, αξιότιμο κ. Ρέκανο, με CC προς κάθε καθηγητή. Συνοδευτικό αρχείο με φωτογραφίες και αναλυτική περιγραφή του τι συμβαίνει.


Σιγή ραδιοφώνου.Οι μέρες περνούσαν και η εξεταστική τελείωσε. Σε μια ύστατη προσπάθεια να λάβουμε απάντηση, πιέσαμε μέσω του τοπικού τύπου (RThess, Voria κ.ά.). Ούτε από τον κ. Πρόεδρο, ούτε από τον τύπο υπήρξε καμία αντίδραση, καμία ανταπόκριση.

Έπρεπε να γίνει. Ενημερώσαμε την Πρυτανεία.

Μόνο τότε αντέδρασε ο κ. Πρόεδρος: “Παρακαλώ καλέστε με στο νούμερο του γραφείου μου… για να συζητήσουμε το ζήτημα.” Φυσικά, δεν ήθελε paper trail. Εμείς όμως θέλαμε.  Όπως έλεγαν και οι Ρωμαίοι, "scripta manent" (τα γραπτά μένουν).

Λίγο πριν την εξεταστική του Σεπτεμβρίου, ήρθε το περίφημο email… για την τουαλέτα. Λες και εκεί γινόταν η αντιγραφή. Οχι κατω απο τη μυτη της επιτήρησης. Ο κ. Καραγιαννίδης συμπλήρωσε: “Ντροπιάζετε το Τμήμα.” Μόνο αυτό; Καμία ουσιαστική δράση;

Δεν ζητάμε εκδίκηση. Ζητάμε:

• Aκύρωση της γραπτής εξεταστικής του Ιουνιου 2024 και λεπτομερή έλεγχο των γραπτών με χρήση εργαλείων τύπου Turnitin.
• Υποχρεωτική παράδοση κάθε προσωπικού αντικειμένου (πλην αυτών που απαιτούνται για την εξέταση).
• Ισχυρότερα μέτρα και ποινές κατά των αντιγραφέων.

Ζητάμε αξιοπρέπεια.

Αν συμφωνείς, μίλα. Αν έχεις δει, κατήγγειλε. Ή είμαστε με τους τίμιους, ή είμαστε τα παράσιτα.

Δεν μας αξίζει αυτός ο εξευτελισμός.
Η αριστεία δεν είναι ντροπή. Είναι απαίτηση.

Κι αν κάποιοι ενοχλούνται από την αξιοκρατία, ας αλλάξουν σχολή – ή ας διαβάσουν επιτέλους.

Το Πανεπιστήμιο ανήκει σε όσους το σέβονται και το τιμούν. Όχι σε όσους το εκμεταλλεύονται.
Φτάνουν πια οι τζαμπατζήδες και οι μπαχαλάκηδες που έχουν κάνει το πανεπιστήμιο κτήμα τους. Ήρθε η ώρα ο κόπος μας να αναγνωριστεί.