Πήγα εγώ. Η διαδρομή ήταν έτσι κι έτσι. Είχε κάποιες ανηφόρες οι οποίες στο 15 και στο 20 ήταν λίγο σκότωμα (προσωπική άποψη, δεν είμαι και κάνας έμπειρος).
Αλλά το χειρότερο ήταν οι μετακινήσεις. Στον πηγαιμό με το 34, γεμάτο με δρομείς, είχαμε βγει εκτός διαδρομής επειδή ήταν κλειστός ο δρόμος και το συνειδητοποίησε καταλάθος κάποιος και κατεβήκαμε σε μια άκυρη στάση ευτυχώς όχι πολύ μακριά. Αλλιώς θα φεύγαμε Ηλιούπολη. Θα μπορούσαν να μεριμνήσουν ώστε οι οδηγοί να μας ενημερώνουν για αυτή την αλλαγή:)
Στο γυρισμό, από Αμπελόκηπους δεν περνούσαν λεωφορεία, πάλι επειδή ήταν κλειστοί οι δρόμοι. Απ'ό,τι άκουσα, έπρεπε να περπατήσεις κάνα 20λεπτο μέχρι πλατεία Επταλόφου για να πάρεις λεωφορείο. Αλλά δεν ξέρω, εγώ (και άλλα άτομα που μίλησα) πήραμε πατίνι μέχρι Κολόμβου.
Για να λέμε και τα καλά, οι εθελοντές ήταν πολύ υποστηρικτικοί κοντά στον τερματισμό και οι σταθμοί τροφοδοσίας ήταν οκευ κατά τη γνώμη μου. Ο κόσμος προφανώς δεν υπήρχε σε όλο το μήκος της διαδρομής αλλά οι κάτοικοι που βγήκαν ήταν πολύ ένθερμοι και τα παιδιά ακόμα πιο πολύ. Έδιναν πολύ καλό ψυχολογικό μπουστ.
Overall, αν κάποιος έχει στόχο να τρέξει τον 1ο του ημι ή έχει γενικά στόχο τον συγκεκριμένο αγώνα δεν πτοείται από εξωτερικούς παράγοντες. Αλλά για κάποιον άλλον που απλά θέλει να πάει να το χαρεί, δεν νομίζω ότι αξίζει να τρέχει μέχρι Αμπελόκηπους.
Αυτά τα ολίγα:)