Έτσι για τη γενικότερη ενημέρωση, στη συνέλευση των Πολιτικών Επιστημών που "ολοκληρώθηκε" αργά το απόγευμα, είχαν κατέβει χωριστά πλαίσιο της ΔΑΠ κ ανεξάρτητο πλαίσιο για να ανοίξει η σχολή.
Στη πρώτη ψηφοφορία δε τους έβγαιναν τα νούμερα, γιατί ακόμη έμπαιναν άτομα, ή κάποιοι ψήφισαν 2 φορές (ή κ τα δύο -μάλλον πιθανότερο-), οπότε ακυρώθηκε.
Έγινε επανάληψη της ψηφοφορίας, (κ ενώ έμπαιναν ακόμα άτομα που απ'ότι φάινεται δεν είναι της σχολής -οι περ/ροι από αυτούς τουλάχιστον-, αλλά προσήλθαν μετά από τηλεφωνήματα φίλων Δαπητών) όταν μέτρησαν τις ψήφους του ανεξάρτητου για ανοιχτή σχολή, τα νούμερα πάλι δε τους έβγαιναν, κ έτσι το παιδί που το είχε κατεβάσει, ζήτησε να ενωθούν οι ψήφοι του με αυτές του πλαισίου της ΔΑΠ, ώστε να το αποσύρει (!!!).
Η σχολή άνοιξε(??) κ τώρα τρέχουν οι λίγοι που έχουν ακόμη κουράγιο, -αυτοί που φώναζαν να κλείσουν πόρτες κ να δείξουν βιβλιάρια αλλά κανείς δε τους άκουγε-, να μαζέψουν υπογραφές για επανάληψη της συνέλευσης.
Αν έτσι ανοίγει το πανεπιστήμιο, αν αυτοί κ με αυτό τον τρόπο ανοίγουν το πανεπιστήμιο, τί να πω..

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

    Πώς να πω
(πέντε μονόπρακτα του Σάμουελ Μπέκετ)

    Με γενικό τίτλο ΠΏΣ ΝΑ ΠΩ και σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη, η θεατρική ομάδα Angelus Novus, παρουσιάζει στο ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, για δύο μόνο παραστάσεις (Σάββατο 14 και Κυριακή 15 Μαΐου), μια σειρά από μονόπρακτα του Σάμουελ Μπέκετ.
Γραμμένα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από το 1937 έως το 1988, και αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο, τα κείμενα της παράστασης μοιράζονται ωστόσο την ίδια έγνοια, -αγάπη αλλά και αμφισβήτηση-, για τον λόγο και τον ρόλο του στις σχέσεις των ανθρώπων και στις ζωές τους. Άλλοτε φειδωλός και ελλειπτικός, άλλοτε χειμαρρώδης και ασταμάτητος, άλλοτε παντελώς απών ή απαγορευμένος, χωρίς να είναι πάντα αυτός το κεντρικό θέμα, γίνεται το κρυφό νήμα που διατρέχει την παράσταση και εγγυάται τη συνοχή της.
    Στο πρώτο μονόπρακτο, την Καταστροφή, όπου είναι φανερή η πολιτική διάσταση, ένας αυταρχικός σκηνοθέτης, θέλοντας να εξαφανίσει κάθε ίχνος από την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή του, του απαγορεύει, ανάμεσα στα άλλα, και να μιλάει. Ταυτόχρονα, ο τρόπος που μιλάει ο ίδιος λειτουργεί τρομοκρατικά για τη βοηθό του και τον λόγο της που οδηγείται συχνά στο ψέλλισμα.
    Στο Πηγαινέλα, τρεις γυναίκες συνομιλούν και ο λόγος που ακούει ο θεατής επιβεβαιώνει την παλιά φιλία που τις ενώνει. Τα λόγια όμως που ψιθυρίζει η μια στο αυτί της άλλης χωρίς να μπορεί ο θεατής να τ’ ακούσει, και που αφορούν την τρίτη που απουσιάζει στιγμιαία, ίσως διαβρώνουν την ουσία αυτής της φιλίας, εάν εκληφθούν ως κουτσομπολιό σε βάρος της απούσας.
    Στο Πώς να πω, κεντρικό κείμενο της παράστασης και τελευταίο κείμενο του Μπέκετ δημοσιευμένο λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, ιδιαίτερα ελλειπτικό, δηλώνεται η δυσκολία να ειπωθεί με σαφήνεια αυτό που έχει ιδωθεί, η δυσκολία, δηλαδή, -αν όχι η αδυνατότητα- απόδοσης του κόσμου μέσω των λέξεων.
    Στο Πράξη χωρίς λόγια 2, ο λόγος απουσιάζει εντελώς και το θέατρο οδηγείται στον μίμο. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες –πρόσωπα ή τύποι;-, ο ένας μετά τον άλλον, βγαίνουν μέσα από σακιά σπρωγμένοι από μια μυστήρια βουκέντρα, και ζουν μπροστά μας μια μέρα από τη ζωή τους, -ή μήπως ολόκληρη τη ζωή τους;-, διανύοντας την απόσταση από τη μία κουίντα ως την άλλη, χωρίς να αρθρώσουν ούτε μία λέξη.
    Αντίθετα, στο Play, τα τρία πρόσωπα, χωμένα μέσα σε τεφροδόχους, είναι καταδικασμένα να μιλούν αδιάκοπα και να επαναλαμβάνουν επ’ άπειρον την ίδια πάντα ιστορία, εκείνη της τριγωνικής σχέσης τους, υπο το βασανιστικό φως ενός προβολέα που μοιάζει να τους ανακρίνει.
    Μουσικές γέφυρες, μελοποιημένα ποιήματα και «σαχλοκουβέντες» του μεγάλου Ιρλανδού συγγραφέα, δίκην ιντερμεδίων, βοηθούν το απρόσκοπτο πέρασμα από το ένα έργο στο άλλο.
    Η παράσταση, χωρίς να αφαιρεί ή να υποτιμά την οντολογική αγωνία που διατρέχει το έργο του Μπέκετ, επιχειρεί να αναδείξει τα κωμικά στοιχεία του, το ιδιότυπο χιούμορ και τη σκληρή ειρωνεία του, που συνήθως, στις περισσότερες σκηνικές αποδόσεις, περνούν σε δεύτερη μοίρα ή απαλείφονται εντελώς προς όφελος μιας εμφανώς ή/και φαινομενικώς «σοβαρότερης» και «τραγικότερης» ανάγνωσης.
 

Αν δε κάνω λάθος, επειδή πραγματικά επικρατούσε ένας πανικός σήμερα, κάποια από τα άτομα που ήρθαν σε μας, ανέφεραν ότι είναι οι ίδιοι οι οποίοι ήταν κ στη Θεολογική, αλλά μετακόμισαν στη δική μας σχολή γιατί βολεύει περ/ρο σαν τοποθεσία. (με κάθε επιφύλαξη)

@Nessa
Ναι, έτσι απλά μπήκαν κ κατέλαβαν τον χώρο, λέγοντας πως εμείς δεν έχουμε δικαίωμα στον χώρο αυτό, ενώ οι ίδιοι έχουν κάθε δικαίωμα να τον καταλάβουν, αφού δε τάσσονται υπέρ δημοκρατικών διαδικασιών, κ βασικότερο, τους βολεύει η τοποθεσία της σχολής κ η ύπαρξη ασύλου. Στο κείμενο που μοιράζουν υπογράφουν ως "αλληλέγγυοι/ες" κ έχει να κάνει κατά βάση με τις τελευταίες συλλήψεις που έχουν γίνει, ειδικά μετά την έφοδο στο στέκι Ναδίρ.

Απλή ενημέρωση για όποιον ενδιαφέρεται..




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ

Σήμερα 7/12 και ώρα 8:00 το τμήμα θεάτρου της σχολής καλών τεχνών του Α.Π.Θ. καταλήφθηκε αιφνιδίως από ομάδα ατόμων απροσδιόριστης πολιτικής ταυτότητας.
Οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι το γεγονός έγινε χωρίς την ενημέρωση και σύμφωνη γνώμη του συλλόγου των φοιτητών και του συνόλου των καθηγητών της σχολής. Ο σύλλογος φοιτητών δεν έχει καμία διάθεση για σύμπραξη με την εν λόγω ομάδα.
Ως εκ τούτου, ο σύλλογος των φοιτητών και το σύνολο των καθηγητών καταγγέλλει την προαναφερθείσα πράξη, διαφωνώντας τόσο με την μέθοδο που επιβλήθηκε η συγκεκριμένη κατάληψη, όσο και με τη ρητή και αμετάκλητη στάση απέναντι στο σύνολο του συλλόγου των φοιτητών.


ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ

Με σημαντικό βραβείο στο χώρο των τηλεπικοινωνιών τιμήθηκε Έλληνας επιστήμονας






Αθήνα

Με τη μεγαλύτερη διεθνή διάκριση για νέο επιστήμονα στο χώρο των τηλεπικοινωνιών, το βραβείο Marconi Young Scholar Award, βραβεύτηκε ο Δρ.Διομήδης Μιχαλόπουλος για τη συμβολή στην έρευνα των τηλεπικοινωνιών.

Το βραβείο αυτό απονέμεται κάθε χρόνο από την Marconi Society σε επιστήμονες κάτω των 27 ετών.

Η Εταιρεία τονίζει ότι «η έρευνα του Δρ.Μιχαλόπουλου είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού έχει σαν αποτέλεσμα την βελτίωση της ποιότητας επικοινωνίας στα ασύρματα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, χρησιμοποιώντας τεχνικές συνεργατικής επικοινωνίας (cooperative communications) οι οποίες μπορούν δώσουν αξιόπιστη πρόσβαση σε περιοχές με χαμηλή στάθμη σήματος».

Ο Δρ.Διομήδης Μιχαλόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1983. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών (ΤΗΜΜΥ) του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και διδάκτορας του ιδίου τμήματος.

Από το 2009 είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας (University of British Columbia) στο Καναδά.

Newsroom ΔΟΛ




http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231060500

Εγώ το baxpax downtown το έχω λατρέψει! Από κάθε άποψη (κ εγώ συγκεκριμένα είμαι πολύ παράξενη με καθαριότητες αλλά κ πολλά πολλά άλλα  ) τα σπάει!!

Απλά μια σκέψη..
Είναι απογοητευτικό να βλέπεις προσπάθειες κάλυψης του εμπορικού, με ψέγματα κουλτούρας κ δήθεν μυστηρίου. (Είναι σα να λέμε ότι το lost κάλυψε κάθε κενό που είχε αφήσει στη πορεία των 6 σεζόν, ή ότι άφησε όλα αυτά τα κενά από άποψη.)
Μία καλοδουλεμένη ως το τέλος ταινία, μπορεί να σου αφήσει ερωτηματικά γνήσια κ όχι σαν τρύπες που ξέμειναν απ'τις πρόβες γιατί δεν είχαμε χρόνο να ετοιμάσουμε πρεμιέρα.
Η ταινία δεν ήταν χάλια , ήταν γενικά από πολλές πλευρές καλή, αυτό νομίζω όλοι λίγο πολύ το παραδέχονται, κ αυτό ήταν το επίπεδο της επιτυχίας της, Είναι όμως κρίμα να χρειάζεται κανείς να τον αφήσουν με εμφανέστατες ατέλειες που αποκαλύπτουν την αναποφασιστικότητα του σκηνοθέτη (δε μπορώ να παραλείψω αρκετά λάθη, όπως το γεγονός ότι αναφέρεται πως στο επόμενο στάδιο ονείρου είναι πολύ δύσκολο να ξυπνήσεις κ μετά από λίγο λέει πως θέλει τεράστια προσοχή γιατί είναι πολύ εύκολο να ξυπνήσεις με το παραμικρό!!) ή το κακό μοντάζ για να νιώσει ότι ήρθε η ώρα να σκεφτεί κ να κουλτουροποιηθεί μέσα από βαρύγδουπες-δήθεν ψαγμένες εκφράσεις..

Εμένα ήδη μου έτυχε να πάω σε 3 περίπτερα κ να μου πουν ότι δε τους διανέμονται κ δε διανέμουν εισιτήρια πια.. μου είπαν ότι θα μπορώ να βρω μόνο στα κουβούκλια του ΟΑΣΘ ή μέσα στο αστικό. Πληροφορία που δεν ισχύει.. (οπότε φαντάζομαι ότι κάποιοι περιπτεράδες άρχισαν να αντιδρούν)

Επιπλέον έχω παρατηρήσει ότι ο κόσμος μέσα στο λεωφορείο το σχολιάζει συνέχεια κ υπάρχουν πολλά παράπονα.

Πηγαίνεις στη Αθήνα κ υπάρχουν τόσα μέσα μεταφοράς με την ίδια τιμή εισιτηρίου, ενώ στη Θεσσαλονίκη μάλλον ότι έχει χειροτερέψει θα έλεγα η υπηρεσία του ΟΑΣΘ.

Επειδή προχθές πήρα εισητήρια για Αθήνα, έχω να σου πω ότι καλύτερα να πας μια βόλτα απ'τα εκδοτήρια στην Αριστοτέλους να ρωτήσεις από κοντά τιμές κλπ.
Το site ακόμη δε δουλεύει όπως θα έπρεπε, ακόμη κ στα δρομολόγια έχουν λάθη.
Οι τιμές είναι αλήθεια ότι έχουν ανέβει πολύ. Καλύτερα δλδ αν έχεις χρόνο, να κλέισεις από πιο πριν αεροπορικά. Ω ναι.. Εμένα επειδή δε με βόλευε το απλό δε το κοίταξα κ δυστυχώς δε θυμάμαι να σου πω τιμή, αλλά με IC που πήρα, το φοιτητικό έχει 25% έκπτωση κ βγαίνει πήγαινε-έλα 74,5 ευρουλάκια. 

Είμαι φοιτήτρια στην Καλών Τεχνών, κ νομίζω πως πέρα από τον τρόπο με τον οποίο έγινε η κατεδάφιση, -που απ'την περιγραφή καταλαβαίνω ότι ήταν εντελώς λάθος-, πρέπει να σημειωθεί ότι το θέμα της κατεδάφισης των λυομένων είχε τεθεί τουλάχιστον 2 χρόνια πριν, όταν τα τμήματα της Καλών Τεχνών αρχίσαμε να ψάχνουμε για νέα κτήρια προς ενοικίαση.
Τότε, μετά από πολλές διαμαρτυρίες μας που αφορούσαν στην άρνηση του πανεπιστημίου να συντηρίσει τα λυόμενα τα οποία ήταν πλέον επικίνδυνα, μας ανακοινώθηκε ότι ο συγκεκριμένος χώρος, είχε δωθεί από καιρό, για επέκταση του Παιδαγωγικού, καθώς ο πύργος που είχε κτιστεί, χρησίμευε μόνο για γραφεία κ οι φοιτητές δεν είχαν χώρο για τα μαθήματά τους. Ουσιάστικά δηλαδή, εμείς βρισκόμασταν σε μία προσωρινή κατάσταση, για την οποία δεν είχε ενημερωθεί ούτε η τότε πρόεδρος του τμήματός μας.

Πέρα λοιπόν απ'το γεγονός ότι εξαιτίας της σημερινής εξέλιξης, αναγκάζονται να απομακρυνθούν ομάδες φοιτητών κ μη, που χρησιμοποιούσαν τον χώρο, αν μη ξεχνάμε ότι μία ολόκληρη σχολή αναγκάστηκε να μοιραστεί σε διάφορα σημεία της Θεσσαλονίκης νοικιάζοντας κτήρια, όπως επίσης ότι τότε που για μας ήταν ένα φλέγον ζήτημα, το μόνο που είχαμε ακούσει απ'τους καθηγητές μας, ήταν "πάτε να κάνετε κατάληψη στο 424 για μη το πάρει το ΠΑΜΑΚ".

Ένα hostel, όταν είναι προσεγμένο, αξίζει πολύ περ/ρο (κ σαν φάση, αλλά κ οικονομικά) από ένα ξενοδοχείο.. Εγώ που είμαι λίγο περάξενη με θέματα καθαριότητας κ συμβίωσης με άλλους ανθρώπους, πλέον έχω φτάσει να τα προτιμώ..! Αρκεί βέβαια, να ψάξει κάποιος καλά, και να βρει ένα περιποιημένο. πως φαντάζομαι αντίστοιχα θα έψαχνε κ για ένα ξενοδοχείο. Αυτό όμως νομίζω είναι αυτονόητο ότι θα το κάνει η οργανωτική ομάδα, οπότε για να καταγραφεί ακόμη μια γνώμη, υπέρα hostel από μένα.. 

Από φοιτήτρια της αρχιτεκτονικής (η οποία όμως δεν είχε καταφέρει να είναι εκεί χθες) που έχει μιλήσει με συμφοιτητές της, έμαθα μόνο ότι ένα παιδί είχε πάρτυ στην πτέρυγα κ ξαφνικά ήρθαν 30 άτομα με κουκούλες κλπ. τους πλάκωσαν στο ξύλο κ έσπασαν κ τη σχολή. Δε ξέρω κάτι παραπάνω. Αν μάθει κανείς ας πει..

Θα έπρεπε νομίζω σε αυτά να προσθέσουμε την επιστολή που έστειλε ο Μουσιόπουλος κ έχει ανέβει στη λίστα, σχετικά με την επίθεση που έγινε χθες το βράδυ στους Αρχιτέκτονες, από ομάδα 30 ατόμων.





Θέμα: Αδικαιολόγητη χρήση δακρυγόνων ενάντια σε φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,

Χτες το βράδυ φοιτητές της Σχολής μας είχαν παραμείνει στο δεύτερο όροφο της πτέρυγας
διδασκαλίας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων, προφανώς στο πλαίσιο απόλυτα θεμιτής κοινωνικής
τους εκδήλωσης (το Τμήμα Αρχιτεκτόνων, με απόφαση ΓΣ, λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο, 7
ημέρες την εβδομάδα). Μετά τα μεσάνυχτα, γύρω στους 30 άγνωστοι, με καλυμμένα τα πρόσωπα,
εισέβαλαν στη Σχολή, επιτέθηκαν στους φοιτητές μας και τους ξυλοφόρτωσαν, στέλνοντας κάποια
παιδιά με σοβαρούς τραυματισμούς στο νοσοκομείο. Οι μόνοι που προσέτρεξαν για να σώσουν
τους φοιτητές μας ήταν κάποιοι γνωστοί τους φοιτητές της Φιλοσοφικής που ειδοποιήθηκαν
τηλεφωνικά. Οι άγνωστοι εισβολείς απεχώρησαν, αφού πρώτα κατέστρεψαν ό,τι βρέθηκε στο
δρόμο τους από τις υποδομές της Σχολής.
Ελπίζω ότι συμφωνείτε με τη διαπίστωσή μου ότι, μετά από ένα 10ήμερο νέων ανούσιων
συζητήσεων σχετικά με το άσυλο, και υπό το πρίσμα συμβάντων όπως το παραπάνω, πρέπει
επιτέλους να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως προϊστάμενοι ακαδημαϊκών μονάδων του Ιδρύματος.
Θεωρώ επιβεβλημένο να αποφασίσουμε ότι η παρουσία στον πανεπιστημιακό χώρο οποιωνδήποτε
ομάδων, ένοπλων ή μη (με λοστούς και καδρόνια να λογίζονται ως όπλα), με καλυμμένα τα
πρόσωπα αποτελεί λόγο άμεσης παρέμβασης της δημόσιας αρχής. Η ειδοποίηση της τελευταίας
πρέπει να γίνεται ακαριαία από το προσωπικό φύλαξης του Πανεπιστημίου, στο οποίο πρέπει να
δοθεί σχετική εξουσιοδότηση.
Το ότι δεν υπήρξε νεκρός φοιτητής μας κατά τη χθεσινή νέα έξαρση της βίας (που από μόνη της
αποτελεί πρόδηλη κατάλυση του ασύλου) είναι ευτυχής σύμπτωση. Πρέπει όμως κάποτε να
δραστηριοποιηθούμε, γιατί κάποια μέρα θα σταματήσουμε να έχουμε την εύνοια της τύχης.

Με εκτίμηση

Ο Κοσμήτορας

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΟΥΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Καθηγητής

Εμένα πάλι μου είχε φανεί απαράδεκτη. Ενώ τρομάζω κ εύκολα, ούτε να φοβηθώ δε μπόρεσα.. Κ σαν ταινία γενικά.. τίποτα..