Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η ανθρώπινη ζωή αξίζει λιγότερο από τα λεφτά. Η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη. Το πρόβλημα είναι ότι αν κάποιος μπει στο σπίτι σου, δεν ξέρεις τι έχει σκοπό να κάνει. Μερικές φορές δεν ξέρεις και αν είναι οπλισμένος… δεν μπορείς να ανοίξεις μια συζήτηση του τύπου «κύριε διαρρήκτα, ήρθατε απλώς για να με κλέψετε, για να μας βιάσετε ή υπάρχει περίπτωση και να μας σκοτώσετε αν δεν βρείτε κάτι ; » . Και νομίζω η κοινή λογική λέει ότι ο Χ διαρρήκτης είναι πολύ πιθανότερο να είναι αυτός που δεν σέβεται την ανθρώπινη ζωή και μπορεί να σκοτώσει π.χ. για 100 ευρώ από ότι ο Ψ νοικοκύρης.
Με το εμπορικό κατάστημα που είναι η περίπτωση που συζητάτε, τα πράγματα είναι λιγότερο επικίνδυνα γενικα για τον Ζ ιδιοκτήτη ή υπάλληλο του καταστήματος , χωρίς κάτι τέτοιο να είναι απόλυτο. Σκέψου π.χ. να δουλεύεις σε ένα βενζινάδικο νύχτα και να μπουκάρουν 2 άτομα για να σου πάρουν τις εισπράξεις – μπορείς να πεις με το χέρι στην καρδιά ότι δεν κινδυνεύει η ζωή σου ; Εκτός του ψυχολογικού σοκ, που μπορεί να περάσουν ακόμη και χρόνια για να σου φύγει.
Όλα αυτά είναι μια γενική ανάλυση από τι κινδυνεύει κανείς και δεν αφορούν την περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου. Αφορούν το γενικό ψευτοδίλημμα που ανακύπτει όταν υπάρξει θύμα σε μία κλοπή , αν τα λεφτά αξίζουν πιο πολύ από την ανθρώπινη ζωή , ενώ δεν είναι αυτό το δίλημμα, γιατι δεν είναι τα χρήματα ο μοναδικός κίνδυνος που διατρέχει ένα θύμα ληστείας. Επίσης όσοι εγείρουν το ψευτοδίλημμα αγνοούν προκλητικά το γεγονός ότι αν υπάρξει θύμα, κατά 95% αυτό είναι ο ιδιοκτήτης , ο πολίτης , όπως θες ονόμασε τον ή κάποιος από την οικογένειά του, και σε ένα μικρό ποσοστό είναι ο ιδιος ο ληστής ή κάποιος από τους ληστές.

ευχαριστώ πολύ , Dealan και chibi usa !

παρουσίαση σε powerpoint που το πήγες με φλασάκι σε δικό του λάπτοπ ;

έχω μία άλλη απορία σχετική με την παρουσίαση  της διπλωματικής. Εχω ακούσει ότι κρατάει 15 λεπτά και γίνεται μπροστά σε μία τριμελή - ο επιβλέπων σου και άλλοι δύο. Πρέπει να φτιάξεις ένα power point με συγκεκριμένες προδιαγραφές ;; Γενικά όποιος μπορεί να γράψει πράγματα σε σχέση με την προετοιμασία της παρουσίασης (από πλευράς του εξεταζόμενου φοιτητη) ας το κάνει pleaaaase!

Καταρχήν εννοούσα μαλλιά , όχι μυαλά , ελπίζω να το καταλάβατε !! Μπορώ να σου απαντήσω μόνο βιωματικα, όχι επιστημονικά / τεκμηριωμένα. Δεν έχω αισθανθεί πίεση προς την εκκλησία. Ούτε στο σχολείο, ούτε πουθενά. Τα θρησκευτικά ήταν το απόλυτο μάθημα-πανηγύρι, θυμάμαι ελάχιστα πράγματα - και αυτό σημαίνει ότι δεν πιέστηκα. Υποχρεωτικό εκκλησιασμό ναι, ίσως μία φορά το χρόνο, ολοι ήταν χαρούμενοι επειδή δεν είχαμε σχολείο και οι μάγκες της τάξης καθόταν κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας στο προαύλιο και κάνανε τσιγάρο! Ήταν όπως οι ημερήσιες εκδρομές - παρωδία στις ομπρέλες στη Νέα Παραλία. Είκοσι δευτερόλεπτα στις ομπρέλες , μετά τρεις ώρες για καφέ , μετά άλλα 20 δευτερόλεπτα στις ομπρέλες και... σπίτια μας. Δεν έχω νιώσει προσωπικά κάποια προσπάθεια προσηλυτισμού , ούτε ότι ο ιερέας της ενορίας μου έχει κάποιου είδους εξουσία πάνω μου! Και εκεί που έχεις σίγουρα άδικο είναι για την τηλεόραση - πού τις είδες τις εκπομπές για τη θρησκεία και την παράδοση και δυσανασχέτησες κιόλας ; Εγώ βλέπω μόνο power of love, Μένιο Φουρθιώτη , αστρολογία... δηλαδή ποια ειναι η προσπάθεια προσηλυτισμού , ότι μεταδίδεται η Θεια Λειτουργία την Κυριακή από μία από τις κρατικές συχνότητες ; Και ο χρόνος που λες ότι έχουν οι Μητροπολίτες είναι αν κάνει κάποιος μία προκλητική δήλωση , που τρέχουν οι δημοσιογραφοι να του ζητήσουν εξηγήσεις - επειδή πουλάει.

Να πω ακόμη ότι αυτό που είπε ο Leo Paranoid για σεβασμό , νομίζω εννοούσε σεβασμό προς τους συνομιλητές και όχι σεβασμό προς την εκκλησία. Άκυρα τον κράζετε !

Οχι, παίρνω αφορμή από αυτό που έγραψες για να αναπτύξω τη σκέψη μου ! Εντάξει, το επιχείρημα της μαμάς σου δεν μπορώ να το αντικρούσω - άλλωστε βασίζεται σε επιστημονική τεκμηρίωση !     

Αυτά τα γραφόμενα αν και χιουμοριστικά , αναδυκνείουν ένα αίτιο της αθεϊας : πώς γνώρισε κανείς το χριστιανισμό. Μου θύμισε τον παππού μου, ο οποίος ήταν κλασικός - είμαι άθεος και το φωνάζω. Μία μέρα τον είχα πιάσει σχετική κουβέντα και κατάλαβα ότι ο τρόπος που γνώρισε την εκκλησία, είναι ότι του ζητούσαν χαρτί από το σχολείο ότι πήγε στη Λειτουργία της Κυριακής ! Συγκεκριμένα, ήταν από χωριό , και δεν είχε γυμνάσιο, οπότε πηγαινοερχόταν καθημερινά στην κοντινότερη πόλη. Ε, και οι φωστήρες εκεί στο σχολείο σκέφτηκαν ως καλή ιδέα να ζητάν κάθε Δευτέρα βεβαίωση από τα παιδιά που κατάγονταν από χωριά ότι πράγματι πήγαν στην κυριακάτικη Θεία Λειτουργία !  Και 6 χρόνια μέχρι να τελειώσει το σχολείο ήταν αρκετά για να μην τον πειράξει κάτι τέτοιο...
Η σχέση κάποιου με το Θεό είναι καθαρά προσωπική και δεν έχει σχέση με τέτοιες μπούρδες. Και αν θέλει κάποιος δάσκαλος , γονιός κτλ. να εμπνεύσει κάποιον να χτίσει μια υγιή σχέση με το Θεό , ο τρόπος είναι μόνο το παράδειγμα. Το κάνεις ο ιδιος και εμπνέεις και τους μικρότερους.

@Atsalogria , αυτά που γράφεις είναι τραβηγμένα από τα μυαλά μεχρι να ξεχειλώσουν , και σε κάθε περίπτωση είναι ένα 10% από τη θρησκευτική κατήχηση/επιβολή κτλ. όπως θες πες το, που κάνουν στη γειτονική Τουρκία. Και στο ρητορικό ερώτημα "τι μας ενδιαφέρει τι γίνεται στην Τουρκία"  δεν πρέπει να αγνοούμε το ρόλο που έπαιξε ο Χριστιανισμός στην ιδια την ύπαρξη μας ως έθνος. Έχουμε γειτονικά κράτη - εχθρούς και δεν μπορούμε να λειτουργούμε σαν να είμαστε το Λιχτενστάιν (πιθανώς όχι τέλειο παράδειγμα, εννοώ κράτος που δεν κινδυνεύει από ενδεχόμενο πολέμου)

Στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή το κυρίαρχο ρεύμα δεν είναι ο χριστιανισμός , ούτε ο μωαμεθανισμός , ούτε ο βουδισμός... είναι η αθεϊα. Αυτό εχει ένα θετικό - δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος παρανοϊκές οργανώσεις όπως ο ISIS και "ηγέτες" ερντογανικού τύπου να κάνουν εγκλήματα με σημαία την πίστη. Αλλά νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε πως το να χρησιμοποιεί κάποιος βλαμμένος μια θρησκεία για την επιβολή του πάνω σε μάζες αμόρφωτων ανθρώπων , δεν κάνει τη θρησκεία κακή . Απλά ο ίδιος είναι αλήτης - και αμφιβάλλω ότι πιστεύει κιόλας.

Αυτό που γράφεις είναι πολύ πιο ειδικό από το ποστ μου το οποιο quotareis ! Εαν παρατηρησεις υπάρχουν αρκετά ποστ νωρίτερα από το δικό μου, που πραγματεύονται την ύπαρξη ή όχι του Θεού γενικά , και τις απόψεις μεγάλων επιστημόνων για αυτό . Εσύ γράφεις για "το Θεό της αγάπης" παραπέμποντας λογικά στον χριστιανικό τριαδικό Θεό ! Κάνεις quote σε λάθος ποστ μάλλον  αυτο θέλω να πω.
Αντιθέτως η Trueforce κάνει σωστό , μερακλίδικο quoting στο οποίο δεν μπορώ να απαντήσω, τουλάχιστον όχι τώρα, γιατι μόλις έφαγα για τρεις ! Αυτό που γράφω στις 9 το πρωί , ουσιαστικά προσπαθεί να απαντήσει στο ακόλουθο προ ημερών ποστ :

για εμένα, η υπαρξη του Θεού βεβαιώνεται από ολη τη σοφία που βλέπω στη φύση. Και το να λατρεύω “τη φύση” μου θυμίζει τον πρωτόγονο άνθρωπο που λάτρευε τους κεραυνούς και τον ήλιο και τους ειχε θεοποιήσει. Εκατομμύρια κύτταρα που συνεργάζονται αρμονικά και δημιουργούνται χωρίς πόρους. Κάθε νευρική σύναψη , κάθε αναπνοή , η συμμετρία και η αρμονία που υπαρχει γύρω μου. Οταν λέω γύρω μου, δεν εννοώ τα σπίτια, τους δρόμους , το pc και το στυλό με τον οποίον γράφω, εννοώ όλη αυτήν η απίστευτη σοφία που υπάρχει στο φυτικό και ζωικό βασίλειο, στη λειτουργία του εγκεφάλου, στην κίνηση των πλανητών , στους νόμους τους οποίους υπακούει η φυσική πιστά και διαχρονικά. Τα συναισθήματα επίσης. Τίποτα δεν συμβαινει από το μηδέν. Τίποτα δεν λειτουργει χωρίς μαέστρο. Μάλιστα, η αφοσίωση του σύγχρονου ανθρώπου στον Δημιουργό , είναι πιο αγνή από αυτήν του πρωτόγονου ανθρωπου, γιατι εκεί βασίζονταν πάρα πολύ στο φόβο (από φυσικά φαινόμενα, άγρια ζώα, αιφνίδιο θάνατο κτλ) και όχι στη γνώση και το θαυμασμό για όσα δημιουργούνται και λειτουργούν νομοτελειακά γύρω μας. Ή μήπως δεν έχετε υπόψιν σας, ότι τόσους αιώνες εξέλιξης, ο άνθρωπος (η επιστήμη) δεν έχει καταφέρει να φτιάξει ούτε μία γαμημένη πεταλούδα! Ούτε μία κατσαρίδα. Έχει φτιάξει πράγματα πολύ θαυμαστά και η επιστήμη , αλλά με πολύ μέριμνα, με πόρους, με διάβασμα, και συχνά προσπαθώντας να αντιγράψει τη φύση.

Ελπίζω να καταλαβαίνετε, οτι το να προσπαθήσουμε να χωρέσουμε στο φορουμάκι μας ένα θεμα για το οποίο έχουν γραφτεί εκατομμύρια σελίδες χαρτιού , δηλαδή το ερώτημα της ύπαρξης του Θεού ... είναι σαν να προσπαθώ να κάνω μετακόμιση και να χωρέσω όλα μου τα πράγματα σε ένα κουτάκι, να το βάλω στην τσέπη και έτσι απλά να αλλάξω σπίτι. Είναι too much το ερώτημα, ακόμη και αν συζητάμε χίλιες (φορουμικές) σελίδες για αυτο. Σκοπίμως λοιπόν όταν προσπαθείς να ψάξεις κάτι τόσο περίπλοκο, πιάνεσαι από κάτι πολύ πολύ μικρο, όπως ένας φωτισμένος άνθρωπος της εποχής μας , ο Γέροντας Παΐσιος. Και μελετάς , τι ήταν τελικά , ένας άνθρωπος που αφιέρωσε όλο του το Είναι σε κάτι ψεύτικο ή κάποιος , που το ελάχιστο φως που εξέπεμπε (σε σχέση με το Θεό ) ήταν υπέρ αρκετό για να φωτίσει τη γκαβομάρα όλων των γύρω του ;

Οχι κάνεις λάθος , δεν σε υποτιμώ προσωπικά , σαν άνθρωπο. Απλά για να κάνεις συζήτηση με κάποιον πρέπει να υπάρχει κοινός τόπος. Εάν η άποψή του είναι διαμορφωμένη και αμετακίνητη - και συγχρόνως αντιδιαμετρικά αντίθετη με τη δική σου, δεν μπορεί να γίνει διάλογος.
Προχθές βρήκα ξεχασμένη στην κουζίνα μία συσκευασία με αλεύρι. Δεν είχε σκουληκιάσει, αλλά είχε πάρει πολύ υγρασία, και έγινε σα στόκος , σαν τσιμέντο. Ε, αυτό το αλεύρι δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς ούτε για πίτα, ούτε για γλυκό , έχει αποκτήσει δική του υπόσταση. Μόνο... για ρόπαλο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθει, εάν το βάλεις στην άκρη ενός ξύλου. Δεν ξέρω αν πιάνεις  / πιάνετε  την παρομοίωση !

Κάνεις μία ομολογουμένως φιλότιμη προσπαθεια α) να μου αποδείξεις  ότι η ερώτηση σου ήταν πράγματι κακοπροαίρετη και β) να με βάλεις στη διαδικασία να σου αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας , εν προκειμένω ότι ο Γέροντας Παϊσιος δεν ήταν ελέφαντας. Λυπαμαι αλλά δεν θα σε ακολουθήσω στο παιχνιδακι σου. Όποιος δεν είναι κολλημένος - φανατισμένος - ελεεινά μπερδεμένος , το πήρε το μήνυμα από αυτά που έγραψα (καθότι ήμουν και πολύ αναλυτικός) και μία αφορμή να ψάξει παραπάνω για έναν άνθρωπο που δεν μπορούμε να φτάσουμε ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι. Και φυσικά προϋπόθεση είναι να έχει πράγματι πνευματικές ανησυχίες και όχι μόνο όρεξη για κραξιμο.

Αν η ερώτησή σου είναι ειλικρινής , μπορώ να στην απαντήσω. Δεν ήξερε. Το ήξερε/αντιλαμβανόταν ένας άλλος μοναχός , ένας επόμενος επισκεπτης , ένας γείτονας (ο Πάτερ Παϊσιος πέρασε και αρκετόν καιρό εκτός Αγίου Ορους , σαν μοναχός πχ. στην Κόνιτσα) Η ζωή του Πατρός Παϊσίου ειναι γνωστή λόγω του μεγάλου αριθμού μαρτυριών από άτομα εντός και εκτός εκκλησίας. Βέβαια δεν θέλει και πολύ μυαλό , όταν βλέπεις έναν παππούλη να στέκεται όρθιος στο στασίδι κατά τη διάρκεια ολόκληρης της λειτουργείας , αφού εχει δει πρώτα 150 άτομα, και παρά τα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας... η πνευματική άσκηση είναι κάτι που φαίνεται, όπως και ένας μαθητής που διαβάζει εντατικά για τις πανελλήνιες φαίνεται - και ξεχωρίζει από αυτόν που ξύνεται, και δεν χρειάζεται να τον έχεις 24 ώρες το 24ωρο υπό την επίβλεψή σου, για να έχεις άποψη . Πιθανώς να είναι λίγο άκυρος ο παραλληλισμός - είναι ο πρώτος που μου ήρθε στο μυαλό
Τώρα αν εσύ θέλεις να πιστεύεις ότι διάβαζε playboy και έτρωγε σουβλάκια τη Μεγάλη Εβδομάδα, δικαίωμα σου είναι...

Μέσα στα άτομα που δέχθηκαν σκληρή κριτική και περίγελο, κυρίως μετά το θάνατό τους , ήταν και ο Γέροντας Παΐσιος. Ένας από τους λόγους , κατά τη γνώμη μου είναι ότι τον μνημονεύουν ακροδεξιοι πολιτικοί και μικροεκδότες , για δικό τους όφελος. Χρησιμοποιούν δηλαδή αποσπάσματα από συζητήσεις που έκανε με τον κόσμο, και τα σερβίρουν ως προφητείες , ενώ ο ιδιος ο Γέροντας δεν είχε καμία διάθεση να παριστάνει τον προφήτη , ούτε να τραβάει την προσοχή ! Ισα ισα, προσπαθούσε να απομονωθεί σε σπηλιές και σε εγκαταλελειμμένα μοναστήρια, αλλά και εκεί οι άνθρωποι τον έβρισκαν, μετά από στόμα σε στόμα μαθαίνονταν ότι βρίσκονταν εκεί και ακολουθούσε η ίδια κοσμοσυρροή !
Μέσα στα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση στα 1-2 βιβλία που διάβασα για αυτόν , ήταν κάποιες ιδιόμορφες συμβουλές που έδινε. Συγκεκριμένα, συχνά δεν πήγαινε να τον δει ο ίδιος που είχε ένα πρόβλημα, αλλά κάποιος κοντινός του. Οι γονείς , το πιο συνηθισμένο. Και του έλεγαν , ότι ο γιος τους έχει μπλέξει με ναρκωτικά , ότι η κόρη τους έχει το τάδε πρόβλημα υγείας , ότι ο αδερφός ήταν πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο και δεν μπορούσε να το βγάλει, ότι ο ανηψιός έχει πάρει ένα μεγάλο δάνειο και δεν μπορούσε να το αποπληρώσει , ότι έχουν 3 παιδιά ανύπαντρα, γενικά πάσης φύσεως πρόβλημα. Η απελπισία από κάποιο πρόβλημα κινητοποιούσε τον κόσμο να πάει να συναντήσει τον Γέροντα - ήταν πολύ σπάνιο να τον ψάξει κάποιος για να τον ρωτήσει για τη σωτηρία της ψυχής του ή την πρόβλεψη του για εθνικά ζητήματα. Για αυτό αναφέρομαι σε μικροεκδότες και ακροδεξιούς πολιτικούς , οι οποίοι κάνουν ζημιά με τα πρωτοσέλιδα που αφιερώνουν στην τάδε “προφητεία” , είτε ότι τον χρησιμοποιούν στη ρητορική τους , μαζί με άλλα θέματα για... ΟΥΦΟ και για το δωδεκάθεο, άσχετα εντελώς μεταξύ τους , όπως και άσχετα με τον Γέροντα. Εγώ πιστεύω σε αυτό οφείλονται τα γκρουπ για τον... Γέροντα Παστίτσιο, και διάφορες ανάλογες παραφωνίες , για έναν άνθρωπο που είχε βοηθήσει τόσο πολύ κόσμο.
Πήγαινε λοιπόν ο γονιός και του 'λεγε πχ. “ο γιος μου έχει μπλέξει με ναρκωτικά και ούτε θέλει να ζητήσει βοήθεια. Πουλάει ο,τι βρίσκει στο σπίτι για να πάρει τη δόση του” και του 'λεγε ο Πάτερ Παΐσιος “ο Θεός εκτιμά τις μικρές μας θυσίες και μας βοηθάει στα προβλήματά μας” και προέτρεπε τον πατέρα να σταματήσει να καπνίζει (τσιγάρο) τη μητέρα να σταματήσει να παίζει χαρτιά , και ο Θεός θα βοηθήσει το παιδι να βρει το δρόμο του. Και έτσι γινόταν ! Οταν δηλαδή απευθύνονταν κάποιος κοντινός που πονούσε για το πρόβλημα κάποιου άλλου, ιδιαίτερα αν ο δεύτερος είχε το ακαταλόγιστο, τον προέτρεπε να κάνει αυτός μια θυσία σε κάποιο από τα πάθη του, για να βοηθηθει το παιδί του ή ο αδερφός του ! Βέβαια η αλήθεια είναι όταν έφευγε ο/οι επισκέπτες έκαμνε ο ίδιος ο Γέροντας άσκηση (αποχή από φαγητό , ύπνο κτλ) και βαθιά προσευχή ωστε να βοηθήσει ο Θεός τον πάσχοντα, εκτιμώντας την μικρή θυσία των συγγενών του.
Τα μεγάλα θαύματα του Πατρός Παϊσίου δεν ήταν οι θεραπείες ασθενειών σωματικών και ψυχολογικών , που είναι αυτό που αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος ως “θαύμα” . Είναι ότι άλλαξε τη ζωή πολλών ανθρώπων. Πήγαιναν δηλαδή άνθρωποι απελπισμένοι, σε αδιέξοδο, λίγο πριν την αυτοκτονία κάποιοι, και έφευγαν αισιόδοξοι και με ελπίδα. Η στροφή 180 μοιρών στην πορεία κάποιου επισκέπτη ήταν καθημερινό φαινόμενο. Γι αυτό και ήθελαν τόσοι άνθρωποι να τον συναντήσουν. Ακόμη και στο Άγιο Ορος , που ήταν η “βάση” του, δεν είναι καθόλου εύκολο να πας, σε πάει κάποιο καραβάκι από την Ουρανούπολη στις ακτές , και μετά εχεις 2,5 - 3 ώρες περπάτημα, σε ένα μέρος με άγρια φύση , γκρεμούς κτλ. μέχρι να φτάσεις στο μοναστήρι που θες, μετά πρέπει να βρεις το κελι (έτσι λέγονται οι καλύβες που μένουν οι μοναχοί που δεν βρίσκονται σε κοινόβιο) του μοναχού που ψάχνεις , και έχεις πάντα το ρίσκο να μην τον βρεις εκεί , διοτι τα κελιά δεν έχουν... τηλέφωνο! Σε τέτοιες διαδικασίες μπαίνουν οι άνθρωποι που θέλουν να επισκεφτούν μοναχούς , δεν είναι απλό , σαν θρησκευτική εκδρομή ας πούμε. Δεν πας με το πούλμαν ...
Και είναι πολλοι οι άνθρωποι που παραπονιούνται ότι “η ζωή τους δεν έχει νόημα” , μερικές φορές χωρίς να έχουν και κάτι σοβαρό .
Επίσης , από όσο γνωρίζω , η εκκλησία δεν είχε αποδώσει κάποια ιδιαίτερη τιμή στον Πάτερ  Παϊσιο, όσο ήταν εν ζωή . Ούτε ιερέας δεν ήτανε! Ούτε ηγούμενος. Βέβαια εντάξει, για να είμαστε δίκαιοι, τέτοιοι ασκητικοί ανθρωποι αποφεύγουν με πείσμα τις τιμές, γιατί θεωρούν ότι αυτές τους βλάπτουν (τους προκαλούν υπερηφάνεια) και αυτό  όσοι έχουν αξιώματα μέσα στην εκκλησία το ξέρουν. Οπότε πιθανώς να μην ήθελαν να τον φέρουν σε δύσκολη θέση. Οι τιμές και τελικώς η αναγόρευση ως  Αγίου, του Γέροντα Παίσιου έγινε μετά θάνατον , φυσικά , και κατ' απαίτηση χιλιάδων απλών ανθρώπων , καθώς και των μοναχών που είχαν την τύχη να ζούνε κοντά του, και να μαθαίνουν από αυτόν.

Και κάτι ακόμη όσον αφορά τις “προφητείες” , ο Πάτερ Παϊσιος δεν έγραψε καμία προφητεία. Εγραψε ελάχιστα κείμενα, τύπου δοκιμίων, τα οποία μάλιστα υπέστησαν πολλές διορθώσεις , καθότι ήταν σχεδόν αναλφάβητος (ήταν κάτι που συχνά έλεγε) και τα κείμενα είχαν ορθογραφικά , συντακτικά λάθη κτλ. Όλες του οι ομιλίες , είναι ιδιωτικές συζητήσεις , τις οποίες μετέφεραν προφορικά οι επισκέπτες σε άλλους που τις κατέγραφαν (για να βοηθηθούν πνευματικά ή πρακτικά ) όπως και συζητήσεις που τις κατέγραφαν σε μπλοκάκι μοναχοί που ήταν παριστάμενοι ή που τις κατέγραφαν με μαγνητόφωνο κρυφά γιατί ο ίδιος ο Γέροντας δεν ήθελε... μετά το θάνατο του Πατρός Παϊσίου έγινε προσπάθεια να μαζευτούν όλες αυτές οι μαρτυρίες , και από αυτές προκύπτουν τα βιβλία και τα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του. Ηταν και μεγάλη η επιθυμία ανθρώπων που δεν τον ειχαν γνωρίσει να διαβάσουν τα λεγόμενά του, αλλά και τα λεγόμενα των πιστών που βοηθήθηκαν. Και ήταν εφικτό κάτι τέτοιο να γίνει, καθώς ο Γέροντας πέθανε μόλις το 1994 και οι περισσότεροι που τον είχαν επισκεφθει ζουν ακόμη...

Ο Γέροντας Παΐσιος γεννήθηκε στην Μικρά Ασία, και μάλιστα στα βάθη της Τουρκίας , σε ένα χωριό που δεν υπάρχει σήμερα και ονομαζόταν Φάρασα. Ήρθε στην Ελλάδα βρέφος με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1924. Βαφτίστηκε Αρσένιος. Νονός του ήταν ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης , τον οποίο ο Γέροντας συχνά μνημόνευε - μάλιστα είχε ταξιδέψει και στην Τουρκία προσπαθώντας να βρει τον τόπο καταγωγής του, αλλά κυρίως για να συλλέξει πληροφορίες για τον νονό του, και να γράψει το βίο του. Έγινε μοναχός αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του - που μάλιστα την υπηρέτησε σε εμπόλεμη περίοδο και οι συνθήκες ήταν πολύ σκληρές. Προφανώς δεν είχε πολλές ευκαιρίες να μορφωθεί και να σπουδάσει, όπως οι περισσότεροι της γενειάς του. Έχω την εντύπωση ωστόσο ότι έμαθε την τέχνη του μαραγκού . Τον πλήρη βίο του, μπορεί κάποιος να τον διαβάσει από 1500 πηγές - ο λόγος που έκατσα και έγραψα αυτό το κείμενο είναι η παράφραση που γίνεται και γινόταν στα λεγόμενα του, που δίνει λαβή να αναπτύσσεται μία “πολεμικη” . Ήταν ο Άγιος των απλών ανθρώπων , άλλαξε τη ζωή εκατοντάδων , ίσως και χιλιάδων που τον επισκέφθηκαν - και αν κάποιος δεν κατανοεί τη δυσκολία σε αυτό , ας αναλογιστεί αν ο ίδιος έχει καταφέρει να αλλάξει τη ζωή έστω και ενός ανθρώπου και να τον απαλλάξει από κάποιο χρόνιο καταστροφικό παθος του. Και ο λόγος είναι ότι ο τρόπος που λειτουργούμε μπορεί να φαίνεται αυθαίρετος , αλλά δεν είναι , χτίζεται από την ώρα που γεννιόμαστε (ίσως και πιο μπροστα) και για να αποδομηθεί ενα πάθος , ένα κουσούρι , χρειάζεται χρόνια και επίμονη δουλειά. Δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι θα συναντήσεις για 10 λεπτά εναν φιλάσθενο παππούλη που ζύγιζε περί τα 50 κιλά , και η ζωή σου θα αλλάξει.
Επίσης χάρηκα, γιατι 1-2 φορές που ανέτρεξα στο ιντερνετ για να διασταυρώσω κάτι γράφοντας αυτό το κείμενο, διαπίστωσα ότι υπάρχουν και άλλοι, θαυμαστές του Πατρός Παϊσίου ή πιστοί απλώς , που γράφουν για σκόπιμη ή μη σκόπιμη παράφραση των λεγομένων του Γέροντα, και ιδιαίτερα των “προφητειών” . Και ότι γινόταν και όσο ήταν εν ζωή . Αυτό σημαίνει οτι δεν είμαι ο μόνος που σκέφτηκε αυτήν την παρατήρηση

Ναι , τον Ιούνιο είναι η πτυχιακη. Αυτό για τις πτυχιακές αφορα κυρίως τα μαθήματα του που εχουν εργασία και προφορικη εξέταση = περισσότερα γκρουπ, χρόνος κτλ. για τον/τους διδάσκοντες και όχι τις μηχανές. Νομίζω. Ελπίζω!

Δεν εξερράγην (ακόμα)