Όχι ακόμα απ'ό,τι είδα.

Το έχω κι εγώ για Πτυχιακή...

Κι εγώ είμαι. Δεν έχω αντίρρηση για 17...

Κι εγώ είμαι για πτυχιακή. Με Καραγιαννίδη.

Κι εγώ...

 

Κατεστημένο?Σημερα επρεπε να σηκωνει το τριτο συνεχομενο ρε, αλλα ας οψεται το κορακι περσι στον ημιτελικο που ακυρωσε το γκολ του Μπογιαν...

Ο Ρουνει, οκ, παικταρας, μαλιστα φετος ειναι και πιο δημιουργικος. Αλλα δεν φτανει. Η Μπαρσα ευκολα ή δυσκολα θα το παρει. Σαν τον τελικο του '09 πιστευω οτι θα παει το ματς...Αφου δεν τη σταματησε φετος η Ρεαλ, δε μπορει κανεις.

ΥΓ:Giggs respect! Οπως και Sir Alex! Αλλα τι να κανουμε, να νικησει ο Παρκ τον Τσαβι δεν γινεται! Εκτος αν μιλαμε για συνθηκες Μουντιαλ '02, οποτε ολα γινονται!

Να ρωτήσω κάτι άλλο...

Αν έχω 4 ραδιόφαρους και έχουν ας πούμε συντεταγμένες
R0:(0,0)
R1:(2,0)
R2:(4,0)
R3:(7,0)

η distance[0][1] είναι ίδια με την distance[1][2].

To πρόγραμμα αν ξεκινήσει από το ζεύγος R0-R1 (απόσταση=2) τότε θα προχωρήσει με το R2-R3 (απόσταση=3).
Αν όμως ξεκινήσει με το ζεύγος R1-R2 (απόσταση=2 πάλι) τότε θα προχωρήσει με το ζεύγος R0-R3 (απόσταση=7 (!)).

Και το "ποιο ζεύγος θα είναι το πρώτο" (που το πρόγραμμα θα βρει ότι έχει την ελάχιστη απόσταση) εξαρτάται από τη σειρά με την οποία θα δώσω τους ραδιόφαρους.

Δηλαδή,για παράδειγμα στο δικό μου πρόγραμμα, αν τους δηλώσω ως
R0:(4,0)
R1:(7,0)
R2:(2,0)
R3:(0,0)
τότε  παίρνω τη βέλτιστη λύση, ενώ όταν τους δηλώνω όπως στην αρχή τότε παίρνω την άλλη λύση.

 
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρω και σε περίπτωση ίσων ελαχίστων αποστάσεων, ποιο "μονοπάτι" είναι το βέλτιστο,ε...?
Κρίμα, και νόμιζα ότι την κατάφερα...

Δαγκωτό Ιούλιο!

Συμφωνώ κι εγώ.

Κι εγώ δεν έχω πρόβλημα για 30/06,αν και δεν είναι σίγουρο ότι θα το δώσω.

<a href="https://www.youtube.com/watch?v=F-wBOz1ascI" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=F-wBOz1ascI</a>

Η τύχη κλείνει το μάτι σε ικανούς και τολμηρούς!
Fair play με τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο

Toν Σεπτέμβρη στο 1-0 επί της Ατλέτικο στο «Κλεάνθης Βικελίδης» έγραφα πως ο Αρης ξεπέρασε και εκείνη ακόμα την πιο μεγάλη νίκη της ιστορίας του, το 3-0 επί της Περούτζια του Πάολο Ρόσι το 1979. Χθες το βράδυ στο «Βιθέντε Καλντερόν» οι συγκρίσεις με οποιαδήποτε άλλη βραδιά των 85 χρόνων ιστορίας του τεράστιου συλλόγου έγιναν άτοπες, μια και το 3-2 επί της Ατλέτικο δεν είναι μία επιτυχία απλή.

Είναι η μεγαλύτερη νίκη ελληνικού συλλόγου σε οποιοδήποτε Κύπελλο Ευρώπης, συγκρινόμενη μόνο με το εξωπραγματικό 1-0 του Παναθηναϊκού επί του εκπληκτικού Αγιαξ του Φαν Χάαλ με το γκολ του Βαζέχα το 1996. Γιατί στα 48 προηγούμενα ματς ελληνικών ομάδων επί ισπανικού εδάφους το αίμα κυλούσε ακατάπαυστα! Οι ήττες σαράντα δύο, οι ισοπαλίες μόλις έξι, οι νίκες κάτι άγνωστο. Και έρχεται χθες το βράδυ ο Εκτορ Ραούλ Κούπερ και δείχνει σε όλους πώς πρέπει να αντιδρά μία ομάδα που παίζει με καλύτερο αντίπαλο, βρίσκεται από 1-0 μπροστά στο σκορ μέσα σε λίγο διάστημα (ένα πεντάλεπτο) 2-1 πίσω κι όμως δεν το βάζει κάτω. Ο Αρης πήγε για τη νίκη από την αρχή και έπαιζε για τη νίκη μέχρι το τέλος, αναγκάζοντας τους οπαδούς της Ατλέτικο να αναρωτιούνται ποια ήταν η ομάδα που πήρε πριν από μερικούς μήνες το Γιουρόπα Λιγκ και νίκησε εύκολα την Ιντερ στο Σούπερ Καπ!

Οι «ροχιμπλάνκος» είχαν τον Φορλάν και τον Αγκουέρο ορεξάτους και το ότι γύρισαν το σκορ μετά την ψυχρολουσία με τον Σέρχιο Κόκε ήταν αποτέλεσμα της σχεδόν τηλεπαθητικής συνεργασίας των δύο σταρ τους. Κι όμως, ο Αρης, που έπαιξε μονότερμα τη Λεβερκούζεν στη Γερμανία και νίκησε την Ατλέτικο στη Θεσσαλονίκη, είναι ο ίδιος που στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν κάνει φάση στις Σέρρες. Και είναι ο ίδιος που στο τελευταίο ημίωρο χθες έδειξε πώς πρέπει να αγωνίζεσαι εκτός έδρας! Οποιοι λίγοι, είναι αλήθεια, οπαδοί του Αρη αποδοκίμασαν τον Κούπερ πριν από λίγο καιρό ας αντιληφθούν το λάθος τους κι ας τον αφήσουν ήσυχο να κάνει τη δουλειά που ξέρει καλύτερα από καθέναν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι ένας αληθινός προπονητής, με σχέδιο και ικανότητα να χτίζει, αλλά στο ανυπόμονο τοπίο μας είμαστε ικανοί να τον χαρακτηρίσουμε κι αυτόν, όπως τόσους και τόσους άλλους, άσχετο!

Ο Λαζαρίδης με το γκολ του στο 3-2 περνά στο πάνθεον των ηρώων του ελληνικού ποδοσφαίρου σε αυτά τα 50 χρόνια που μετέχουμε στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Για όποιον βιαστεί να πει πως η Ατλέτικο έχασε ευκαιρίες και ότι ανοίχτηκε σχεδόν παράλογα μετά το 2-2, κυνηγώντας τη νίκη και αψηφώντας τους κινδύνους, η απάντηση είναι απλή: στο ποδόσφαιρο κερδίζει ο τολμηρός και αυτός που ρισκάροντας ξέρει πως θέλει και τύχη. Και η Τύχη πάντα κλείνει το μάτι στους ικανούς και θαρραλέους και όχι στους δειλούς.

Και ο Αρης είναι ο θεός του πολέμου, μην το ξεχνάτε ποτέ. Με έναν κόσμο στο πλευρό του που πραγματικά αξίζει όχι μόνο τη χθεσινή χαρά, αλλά και ακόμα μεγαλύτερες!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-Αρειανάρα ειμ'αλήτης, ...δάμασες την Ατλέτικο Μαδρίτης!
Αρειανάρα είμαι λιώμα, φέρτε μας , φέρτε μας την Μπαρσελόνα!!!!

-Γεια σου Νικόλα παλλήκαρε!!!!

-Δώστε τα όλα και την Κυριακή! Νίκη οπωσδήποτε με τον Αστέρα.


<a href="https://www.youtube.com/watch?v=IdAlTlAih2w" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=IdAlTlAih2w</a>

Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου

Ομάδα με κουλτούρα κι άποψη

Το έχω πει επανειλημμένα, πως θεωρώ γραφικότητες κάθε λογής λαϊκά δικαστήρια έπειτα από κάποια ήττα. Είναι πια κανόνας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με τους οπαδούς να μαζεύονται και να γκρινιάζουν έπειτα από μία ή δύο ήττες, να ζητούν από τον πρόεδρο να πάρει μέτρα και να έχουν γνώμη για καθετί, από το σύστημα της ομάδας μέχρι το αν έγιναν οι αλλαγές σωστά κι αν χρησιμοποιούνται ορθά οι νέοι παίκτες. Γι' αυτό θα εξάρω ξανά τον κόσμο του Αρη, ο οποίος παραμένει ως εικόνα ο πιο υγιής στη χώρα μας. Και το απέδειξε στο 0-4 με την ΑΕΚ. Είδα κόσμο να τραγουδά παρά την πίκρα, είδα μέσα στη βροχή να μη φεύγει από την εξέδρα, βλέπω γενικά στο «Κλεάνθης Βικελίδης» μια συμπεριφορά και μια ατμόσφαιρα που αρμόζει σε ένα μεγάλο κλαμπ, που προάγει τον αθλητισμό μέσα από κουλτούρα κι άποψη.

Οι τίτλοι, ναι, χρειάζονται, διότι φέρνουν οπαδούς, αλλά τα μεγάλα σωματεία τα γιγαντώνει η νοοτροπία. Ο Αρης είναι μεγάλος γιατί αυτό που βλέπουμε στην εξέδρα του είναι ό,τι απαιτεί το ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα μέσα από την κληρονομιά 85 χρόνων. Και με μία προσωπικότητα σαν τον Κούπερ στον πάγκο, ο οποίος δεν κρύβεται πίσω από δικαιολογίες για την κακή εικόνα μέσα στο γήπεδο, αυτός ο σύλλογος είναι δεδομένα στον σωστό δρόμο. Συνήθως λέμε πως οι μεγάλες ομάδες έχουν και κόσμο που τις ακολουθεί. Στην περίπτωση του Αρη κι αυτού που απολαμβάνει κάποιος μπαίνοντας στο «Κλεάνθης Βικελίδης» είναι το αντίθετο: είναι μεγάλος κόσμος, που έχει και... ομάδα!

http://www.sday.gr/page.ashx?pid=2&aid=23859&autid=1

Θρήνος για την απώλεια του Δημήτρη Γεωργόπουλου 19/10/10 15:59

Η ΠΑΕ ΑΡΗΣ εκφράζει τα ειλικρινή και θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια του γνωστού καλλιτέχνη και ένθερμου υποστηρικτή του συλλόγου μας, Δημήτρη Γεωργόπουλου  (γνωστού και ως Δημητράκη) για τον πρόωρο και άδικο χαμό του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει…

www.arisfc.gr


<a href="https://www.youtube.com/watch?v=e1wwqWMMyXk" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=e1wwqWMMyXk</a>

 

Κι όμως, είμαστε μόλις στην 6η αγωνιστική...


Κι είμαστε ακόμη μόλις στην 6η αγωνιστική! Δηλαδή ίσα ίσα στο 20% του πρωταθλήματος (για όσους τυχόν δεν χρειαστεί να παίξουν κι άλλα έξι ματς στα πλέι οφ)! Στην αρχή, ούτε καν κοντά στη μέση, κι αν εξαιρέσει κάποιος τον Ολυμπιακό, ο οποίος δεν έχει περάσει ακόμη μεγάλη φουρτούνα, οι υπόλοιποι «Ευρωπαίοι» εκεί που λένε «δόξα σοι», εκεί αρχίζουν τα «ωχ, Παναγιά μου»...

Ο Παναθηναϊκός πέρασε προσωρινά από το «παραιτούμαι» του Νιόπλια στη φαινομενική ηρεμία, αλλά η Ρούμπιν αύριο και τα δύο κολλητά ντέρμπι στο ΟΑΚΑ τα προσεχή Σαββατοκύριακα δεν εγγυώνται «κάλμα καιρό» παρά μόνον αν εμφανιστούν νίκες σ' αυτά...

Η ΑΕΚ και χθες ήταν ακόμη... ζαλισμένη από τη «μέθη» της τεσσάρας στο «Κλ. Βικελίδης». «Μέθη» δικαιολογημένη από το εμφατικό του τελικού αποτελέσματος, αδικαιολόγητη ωστόσο με βάση το γενικότερο περιβάλλον της, το οποίο μόνο στα παραμύθια θα μπορούσε να αλλάξει άρδην εντός εβδομάδας. Στην πραγματική ζωή χρειάζεται πάρα πολύς χρόνος, δουλειά και ευμενείς συγκυρίες. Αν το καταλαβαίνουν, καλώς. Αν όχι, προβλέπονται εντός των προσεχών ημερών, εβδομάδων, μηνών εκ νέου αναταράξεις! Αλλωστε και ο Αρης πριν από την εις βάρος του τεσσάρα είχε «αλώσει» την Τούμπα...

Στον ΠΑΟΚ του Σάντος, του Κονσεϊσάο, του Μπερέτα, του Βρύζα, του Βιολίδη, του Δερμιτζάκη είναι τόσα πολλά πλέον τα «φύγε εσύ, έλα εσύ» αυτό το πεντάμηνο που θα ήταν και παράλογο τα σταθερά σημεία αναφοράς να εξακολουθούν ανεπηρέαστα να δείχνουν προς την κατεύθυνση των επιτυχιών. Είναι τέτοιος πια ο αποσυντονισμός που ένα ακόμη επεισόδιο του (κάθε) Πάμπλο Γκαρσία δεν θα έπρεπε να συνιστά είδηση. Αν δεν είχαμε τέτοια θα ήταν είδηση...

Οσο για τον Αρη, αυτή η δεύτερη στη σειρά «κρυάδα» (επιτυχία επί της Ατλέτικο, απαράδεκτη εικόνα στη Νέα Σμύρνη, επιτυχία επί του ΠΑΟΚ και αμέσως απαράδεκτη εικόνα, εικόνα παραίτησης μόλις ο Σκόκο πέτυχε το «σούπερ γκολ») θα λειτουργήσει ευεργετικά παρότι το «δις εξαμαρτείν...» αποδείχτηκε άγνωστη ύλη στο διαγώνισμα των ποδοσφαιριστών του Κούπερ...

Θα λειτουργήσει ευεργετικά όχι μόνο επειδή ο «Super 3» γράφει τα όσα γράφει στη μακροσκελή ανακοίνωσή του ούτε μόνο διότι ο Κούπερ γνωρίζει πώς να χειριστεί αποτελεσματικά τέτοιες καταστάσεις κ.λπ. Θα λειτουργήσει ευεργετικά επειδή όλος ο οργανισμός «Αρης» -σε αντίθεση με τις άλλες ομάδες που προαναφέρθηκαν- είναι συντονισμένος και συνειδητοποιημένος προς την ίδια κατεύθυνση. Το περιβάλλον εκεί εκπέμπει το ίδιο μήνυμα. Χωρίς αποκλίσεις, διαφοροποιήσεις, μικροπαρεξηγήσεις. Κι αυτός ο μπούσουλας είναι εγγύηση προόδου. Οσα διαγωνίσματα κι αν γραφτούν με βαθμό (πού και πού) κάτω από τη βάση...


Βαγγέλης Μπραουδάκης
Goalnews
19/10/2010


Είναι μεγάλη υπόθεση μετά από το αποτέλεσμα της Κυριακής  να υπάρχουν τέτοια σχόλια για τον Αρη από ανθρώπους που δεν είναι φίλα προσκείμενοι στην ομάδα μας.