Τι συμβαίνει στη Λέσχη του ΑΠΘ;
Τις τελευταίες μέρες έχει γίνει ευρέως γνωστό από τα συστημικά μίντια ότι η λέσχη σίτισης του ΑΠΘ τελεί υπό κατάληψη παρεμποδίζοντας την ομαλή σίτιση των φοιτητριών.
Για δύο ημέρες, όντως η λειτουργία της λέσχης μπλοκαρίστηκε από τους χρήστες της, με σκοπό όμως την παρεμπόδιση του πραγματικού κλεισίματός της από τις κοινές πολιτικές που ακολουθούν πανεπιστήμιο-εργολάβος. Αμέσως μετά την διακοπή λειτουργίας της το Πάσχα, ανακοινώθηκε η μη ανανέωση των συμβάσεων 11 εργαζόμενων, οι οποίοι ήδη εργάζονταν υπό απάνθρωπες συνθήκες με δίμηνες και τρίμηνες συμβάσεις, ζώντας διαρκώς στην επισφάλεια. Ταυτόχρονα, εφαρμόζεται ο έλεγχος κάρτας σίτισης και όποτε αυτός διακόπτεται οι διανομές κλείνουν εκδικητικά, στερώντας φαγητό από χιλιάδες άτομα.
Συγκεκριμένα, η διοίκηση του ΑΠΘ άλλαξε τους όρους σύμβασης και όρισε την χρηματοδότηση της λέσχης με βάση τις κάρτες σίτισης και όχι με τις μερίδες που καταναλώνονται, φέρνοντας σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω υποχρηματοδότησή της.
Οι κάρτες σίτισης σε συνδυασμό με τις ουρές αναμονής, την υποστελέχωση και την γενικότερη υποβάθμιση της λειτουργίας της λέσχης οδηγούν στον συνεχή αποκλεισμό, αρχικά, μη φοιτητών, φοιτητριών που έχουν ξεπεράσει τα ν+2 χρόνια φοίτησης, και στη συνέχεια ολοένα και μεγαλύτερου τμήματος της φοιτητικής κοινότητας, φτάνοντας τελικά στην επιβολή αντιτίμου. Το κράτος θέλει πάση θυσία μία λέσχη που να λειτουργεί ως επιχείρηση, όπως αυτή του ΠΑΜΑΚ.
Σε μία περίοδο, λοιπόν, που το κόστος ζωής είναι ασήκωτο, με συνεχώς αυξανόμενα ενοίκια και λογαριασμούς, ακρίβεια σε όλα τα αγαθά και εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας, ερχόμαστε για άλλη μία φορά αντιμέτωπες με το θέμα της λέσχης.
Αποφασίσαμε έτσι, να προχωρήσουμε στην κατάληψή της που πέτυχε το άνοιγμα του θέματος-την απόλυση των 11 εργαζομένων, το ζήτημα των ελέγχων καθώς και την γενικότερη υποβάθμιση της σίτισης-, στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο.
Μετά από δύο ημέρες κατάληψης συναποφασίσαμε την λήξη της και την συνέχιση του αγώνα με άλλους τρόπους και μέσα, τουλάχιστον για τη δεδομένη στιγμή.
Τίποτα δεν τελειώνει εδώ, συνεχίζουμε να αρνούμαστε και να αντιστεκόμαστε στον έλεγχο και τις κάρτες σίτισης. Συνεχίζουμε να εναντιωνόμαστε στην υποτίμηση των αναγκών μας και την υποβάθμιση των ζωών μας.
ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ-ΚΑΜΙΑ ΚΑΡΤΑ ΣΙΤΙΣΗΣ
ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ 11 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΕΣΧΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΜΑΣ
Επόμενη ανοιχτή συνέλευση για την λέσχη την Παρασκευή 12/5 στις 14:00, στην πάνω λέσχη

Ανοιχτή  Συνέλευση Αγώνα για την Λέσχη

Δεν ξέρουμε ακόμα τον ακριβή τρόπο που θα επιλεχτεί για την εφαρμογή του ελέγχου (αν τελικά αυτός εφαρμοστεί) καθώς η λέσχη είναι κλειστή αυτές τις 2 μέρες λόγω της απεργίας των εργαζομένων της. Η απεργία συνεχίζεται και αύριο και καλείται νέα συγκέντρωση αλληλεγγύης, αύριο 26/4, στις 12 μμ στην λέσχη.

Η επιστροφή από τις διακοπές, δεν ήταν για όλες μας η ίδια. Και μπορεί εμείς να προετοιμαζόμαστε για την εξεταστική, ωστόσο οι εργαζόμενοι/ες της λέσχης έχουν να αντιμετωπίσουν μια πιο δυσμενή κατάσταση. Συγκεκριμένα το διοικητικό καθεστώς της λέσχης (Πανεπιστημιακή αρχή και εργολαβία) αποφάσισε να μην ανανεώσει τις τρίμηνες συμβάσεις εργασίας 6 εργαζομένων και να εφαρμόσει κυλιόμενες προσλήψεις. Αυτό συνέβη καθώς συνειδητοποίησαν ότι λόγω των μειωμένων μερίδων που απαιτούνται την συγκεκριμένη περίοδο κάποιοι «περισσεύουν». Παρατηρούμε δηλαδή την συνήθη πρακτική κάθε αφεντικού, να ξεζουμίζουν δηλαδή τις εργαζόμενες σε απαράδεκτες συνθήκες εργασίας για όσο καιρό τις χρειάζονται και στην συνέχεια να τις «πετάνε» όταν αποφασίσουν ότι «βγαίνει η δουλειά και με λιγότερους». Παρατηρήθηκε, επίσης, και η εγκατάσταση μηχανημάτων για τον έλεγχο πάσο και κάρτας σίτισης, κάτι που έχουν γίνει προσπάθειες να περαστεί στο παρελθόν, αλλά μας βρήκαν απέναντι τους.

Το αίτημα για μόνιμες συμβάσεις εργασίας παραμένει και δεν χρειάζεται να τονιστεί η σημασία του να μην ζεις μέσα στην ανασφάλεια. Εμείς ως φοιτήτ(ρι)ες και παράλληλα εργαζόμενες γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει επισφάλεια και όσες δεν το γνωρίζουμε θα το αντιμετωπίσουμε σύντομα. Για τον λόγο αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυες σε κάθε διεκδίκηση των εκμεταλλευόμενων εντός και εκτός του ΑΠΘ, από τους εργαζόμενους στην λέσχη μέχρι αυτούς στην καθαριότητα και την τεχνική υπηρεσία. Να συνδεθούμε μαζί τους και να αγωνιστούμε από κοινού ενάντια στο καθεστώς άγχους, επισφάλειας και μιζέριας που θέλουν να μας επιβάλλουν.

Όσο συνεχίζεται ο αγώνας των εργαζομένων στη λέσχη, τόσο συνεχίζει και ο δικός μας από εκεί που είχε μείνει. Όλα τα χρόνια ύπαρξης της, η λέσχη αποτελεί χώρο παρεμβάσεων και αγώνων. Με αυτούς τους αγώνες λοιπόν, είναι η μοναδική λέσχη που δεν κατάφερε να αναδιαρθρωθεί, να επιβάλλει την κάρτα σίτισης, να ελέγχει πάσο και να χρεώνει 3 ευρώ την μερίδα νερωμένα μακαρόνια. Έτσι καταφέραμε να τρώμε μαζί μετανάστες, άστεγες, φοιτητές πέραν του ν+2, ακόμα και φοιτητές άλλων σχολών. Αυτό δεν είναι κάτι που το Πανεπιστήμιο αφήνει απλά να συμβεί, είναι το αποτέλεσμα μιας διαρκούς ταξικής πάλης αυτών που αγωνίζονται για τις ανάγκες τους, απέναντι σε ό,τι τους εκμεταλλεύεται. Σε αυτήν την πάλη κάθε νίκη του ενός είναι ήττα του άλλου. Ας υπενθυμίσουμε λοιπόν, πως το φαγητό της λέσχης για εμάς δεν είναι ούτε "χάρη", ούτε "δικαίωμα", αλλά μας ανήκει και κανείς δεν θα μας το πάρει.

Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους επιβάλλουν την αντίληψη ότι δεν έχουμε ανάγκες και μας αξίζει μόνο ό,τι αγοράζουμε με τα ψίχουλα που μας δίνουν τα αφεντικά, και έτσι αποσύρεται σταδιακά από την λέσχη, αφήνοντας χώρο στις επιχειρήσεις να αναλάβουν τον ρόλο του. Προφανώς, όπως και το Πανεπιστήμιο, έτσι και οι εργολαβίες δεν διατίθεται να σπαταλούν λεφτά για δωρεάν μερίδες στους φοιτητές, πόσο μάλλον σε οποιοδήποτε άλλον. Έτσι μειώνονται οι μερίδες σε ελάχιστες, μόνο για αυτές που πληρούν τα οικονομικά κριτήρια που θέτει η διοίκηση της λέσχης. Αλλά ακόμη κι αν πληρούμε τα κριτήρια, υποχρεούμαστε να περιμένουμε ώρες σε ατέλειωτες ουρές για μία μερίδα από παραβρασμένο κριθαράκι και μαραμένη σαλάτα. Όμως, όπως πρόσφατα ενημερωθήκαμε "η λέσχη έχει αλλάξει καθεστώς και ήδη γίνονται έλεγχοι". Το να τρώμε όλ@ χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς το κερδίσαμε με αγώνες και δεν θα θα επιτρέψουμε την λέσχη να γίνει άλλο ένα κόστος στην καθημερινότητα μας. Μια καθημερινότητα που βαρύνεται με νοίκια, διαβάσματα, λογαριασμούς και πληρώνεται 3 ευρώ την ώρα με μισά ένσημα.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/στις  απεργούς εργαζόμενους/ες της λέσχης , Τριτη 25/4, 12 μμ, στην λέσχη.

Δεν δείχνουμε πάσο

δείχνουμε ταξική αλληλεγγύη

σπάμε τον έλεγχο και δεν αιτούμαστε κάρτα σίτισης

Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους και Μηχανολόγους

Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα συλληφθέντα της κατάληψης της πρυτανείας του ΑΠΘ την Πέμπτη 6/4 στις 9.00 π.μ. στα δικαστήρια.
Το 2021, εν μέσω καραντίνας, η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει το νόμο 4777, σύμφωνα με τον οποίο εδραιώνεται η ελάχιστη βάση εισαγωγής, που αφήνει πάνω από 20.000 μαθητές το χρόνο εκτός πανεπιστημίων, τα πειθαρχικά συμβούλια, οι διαγραφές φοιτητριών που ξεπερνούν το όριο ν+ν/2 και, φυσικά, την πανεπιστημιακή αστυνομία. Γνωρίζοντας ότι ένας τέτοιος νόμος δεν θα μπορούσε παρά να προκαλέσει την αντίδραση των φοιτητών, προσπαθούν να τον περάσουν τη στιγμή που λόγω κόβιντ απαγορεύονται οι διαδηλώσεις, οι έξοδοι, οι σχολές είναι κλειστές και λειτουργούν με τηλεκπαίδευση. Παρ’ όλα αυτά, μας βρήκαν απέναντί τους. Μετά από κάποιες καταλήψεις σε σχολές, οι σύλλογοι φοιτητριών Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων, Φυσικού και Πολιτικών Επιστημών, με αποφάσεις από τις γενικές τους συνελεύσεις καταλαμβάνουν την πρυτανεία. Στις 22/02 ξεκινά η πρώτη κατάληψη του κτηρίου, η οποία εκκενώνεται την ίδια μέρα, με 31 συντρόφους και συντρόφισσες να συλλαμβάνονται. Παρά την καταστολή όμως, η κατάληψη συνεχίζεται για 18 ακόμα μέρες και στις 11/03, ενώ έχει ανακοινωθεί η λήξη της κατάληψης, η πρυτανεία εκκενώνεται ξανά και συλλαμβάνονται 16 άτομα.
Το φοιτητικό κίνημα του 2021, το οποίο πυροδότησε η πρώτη εκκένωση της πρυτανείας του ΑΠΘ, αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές στιγμές για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του ΑΠΘ. Σε μια χρονική στιγμή όπου το κράτος, εκμεταλλευόμενο και την ειδική συνθήκη που δημιούργησε ο κορονοίος, εξαπέλυε γενικευμένη επίθεση στις ζωές μας, βρήκαμε τον τρόπο και τον τόπο να δώσουμε τον δικό μας αγώνα ενάντια σε αυτήν την επίθεση. Τα έρημα τοπία και οι κλειδωμένες πόρτες στα πανεπιστήμια έδωσαν την θέση τους σε ένα campus γεμάτο ζωντάνια, αφού οι καταλήψεις διαρκείας δημιούργησαν μια διαφορετική αίσθηση του χρόνου και του χώρου. Μια αίσθηση που προφανώς απέχει πολύ μακριά από την εξατομίκευση και την αποξένωση που προκαλεί το καπιταλιστικό σύστημα. Αντίθετα, την άνοιξη του 2021 ο κόσμος εντάχθηκε στις συλλογικές διαδικασίες, δημιούργησε συντροφικές σχέσεις και εναντιώθηκε στον νόμο 4777 και όχι μόνο, διεκδικώντας μαζικά και έμπρακτα στο δρόμο και στις καταλήψεις την βελτίωση των όρων ζωής του. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες με τα συλληφθέντα άτομα της πρυτανείας του ΑΠΘ και συνεχίζουμε και σήμερα να αντιστεκόμαστε στα ίδια πράγματα. Αδιαμεσολάβητα και οριζόντια, θα είμαστε πάντα εδώ να δίνουμε ταξικούς αγώνες ενάντια στον νόμο 4777, στους μπάτσους που έχουν στρατοπεδεύσει στις σχολές μας, στην εντατικοποίηση των σπουδών μας, στην διαρκή υποτίμηση των ζωών μας.
Αλληλεγγύη στα 47 συλληφθέντα της πρυτανείας του ΑΠΘ και στα 10 της πρυτανείας του ΕΚΠΑ
Από την άνοιξη του 2021 μέχρι σήμερα, συνεχίζουμε με αδιαμεσολάβητους ταξικούς αγώνες και διεκδικήσεις

Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους και τους Μηχανολόγους

                                        Στην λέσχη θα τρώμε με μόνο κριτήριο την πείνα μας

   Η επιστροφή από τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, δεν ήταν για όλες μας η ίδια. Και μπορεί εμείς να προετοιμαζόμαστε για την εξεταστική, ωστόσο οι εργαζόμενοι/ες της λέσχης έχουν να αντιμετωπίσουν μια πιο δυσμενή κατάσταση. Συγκεκριμένα το διοικητικό καθεστώς της λέσχης (Πανεπιστημιακή αρχή και εργολαβία) αποφάσισε να μην ανανεώσει τις τρίμηνες συμβάσεις εργασίας 5 εργαζομένων και να εφαρμόσει κυλιόμενες προσλήψεις. Αυτό συνέβη καθώς συνειδητοποίησαν ότι λόγω των μειωμένων μερίδων που απαιτούνται την συγκεκριμένη περίοδο κάποιοι «περισσεύουν». Παρατηρούμε δηλαδή την συνήθη πρακτική κάθε αφεντικού, να ξεζουμίζουν δηλαδή τις εργαζόμενες σε απαράδεκτες συνθήκες εργασίας για όσο καιρό τις χρειάζονται και στην συνέχεια να τις «πετάνε» όταν αποφασίσουν ότι «βγαίνει η δουλειά και με λιγότερους».
   Τα εργαζόμενα άτομα, με αντανακλαστικές αντιδράσεις, κατάφεραν να πάρουν διαβεβαιώσεις ότι θα τους επιστρέψουν όλα στα πόστα τους. Ωστόσο το αίτημα για μόνιμες συμβάσεις εργασίας παραμένει και δεν χρειάζεται να τονιστεί η σημασία του να μην ζεις μέσα στην ανασφάλεια. Εμείς ως φοιτήτ(ρι)ες και παράλληλα εργαζόμενες γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει επισφάλεια και όσες δεν το γνωρίζουμε θα το αντιμετωπίσουμε σύντομα. Για τον λόγο αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυες σε κάθε διεκδίκηση των εκμεταλλευόμενων εντός και εκτός του ΑΠΘ, από τους εργαζόμενους στην λέσχη μέχρι αυτούς στην καθαριότητα και την τεχνική υπηρεσία. Να συνδεθούμε μαζί τους και να αγωνιστούμε από κοινού ενάντια στο καθεστώς άγχους, επισφάλειας και μιζέριας που θέλουν να μας επιβάλλουν.
Όσο συνεχίζεται ο αγώνας των εργαζομένων στη λέσχη, τόσο συνεχίζει και ο δικός μας από εκεί που είχε μείνει. Όλα τα χρόνια ύπαρξης της, η λέσχη αποτελεί χώρο παρεμβάσεων και αγώνων. Με αυτούς τους αγώνες λοιπόν, είναι η μοναδική λέσχη που δεν κατάφερε να αναδιαρθρωθεί, να επιβάλλει την κάρτα σίτισης, να ελέγχει πάσο και να χρεώνει 3 ευρώ την μερίδα νερωμένα μακαρόνια. Έτσι καταφέραμε να τρώμε μαζί μετανάστες, άστεγες, φοιτητές πέραν του ν+2, ακόμα και φοιτητές άλλων σχολών. Αυτό δεν είναι κάτι που το Πανεπιστήμιο αφήνει απλά να συμβεί, είναι το αποτέλεσμα μιας διαρκούς ταξικής πάλης αυτών που αγωνίζονται για τις ανάγκες τους, απέναντι σε ό,τι τους εκμεταλλεύεται. Σε αυτήν την πάλη κάθε νίκη του ενός είναι ήττα του άλλου. Ας υπενθυμίσουμε λοιπόν, πως το φαγητό της λέσχης για εμάς δεν είναι ούτε “χάρη”, ούτε “δικαίωμα”, αλλά μας ανήκει και κανείς δεν θα μας το πάρει.
Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους επιβάλλουν την αντίληψη ότι δεν έχουμε ανάγκες και μας αξίζει μόνο ό,τι αγοράζουμε με τα ψίχουλα που μας δίνουν τα αφεντικά, και έτσι αποσύρεται σταδιακά από την λέσχη, αφήνοντας χώρο στις επιχειρήσεις να αναλάβουν τον ρόλο του. Προφανώς, όπως και το Πανεπιστήμιο, έτσι και οι εργολαβίες δεν διατίθεται να σπαταλούν λεφτά για δωρεάν μερίδες στους φοιτητές, πόσο μάλλον σε οποιοδήποτε άλλον. Έτσι μειώνονται οι μερίδες σε ελάχιστες, μόνο για αυτές που πληρούν τα οικονομικά κριτήρια που θέτει η διοίκηση της λέσχης. Αλλά ακόμη κι αν πληρούμε τα κριτήρια, υποχρεούμαστε να περιμένουμε ώρες σε ατέλειωτες ουρές για μία μερίδα από παραβρασμένο κριθαράκι και μαραμένη σαλάτα. Όμως, όπως πρόσφατα ενημερωθήκαμε “η λέσχη έχει αλλάξει καθεστώς και ήδη γίνονται έλεγχοι”. Το να τρώμε όλ@ χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς το κερδίσαμε με αγώνες και δεν  θα θα επιτρέψουμε την λέσχη να γίνει άλλο ένα κόστος στην καθημερινότητα μας. Μια καθημερινότητα που βαρύνεται με νοίκια, διαβάσματα, λογαριασμούς και πληρώνεται 3 ευρώ την ώρα με μισά ένσημα.


                                                                     δεν δείχνουμε πάσο
                                                             δείχνουμε ταξική αλληλεγγύη

                                             σπάμε τον έλεγχο και δεν αιτούμαστε κάρτα σίτισης

                                   Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους και Μηχανολόγους
                                                                                             ⭐
                                      ανοιχτό σχήμα κάθε Δευτέρα στις 19:00 στο στέκι στο φουαγιέ
                                                                     aphm.espivblogs.net

Κάλεσμα σε διαδικασία Ανοιχτού Πλαισίου στις 14:00, την Δευτέρα 3/10 στο Καμαράκι Ηλ-Μηχ

Όσο το ΑΠΘ μετατρέπεται σε άλλο ένα αστυνομικό τμήμα της πόλης, η φοιτητική βάση έχει να αντιμετωπίσει μαζί με την υπόλοιπη κοινωνική βάση τον εχθρό της ακρίβειας και της ενεργειακής κρίσης. Στην πραγματικότητα βέβαια, οι εχθροί αυτοί δεν αποτελούν κάτι ξέχωρο όπως προσπαθεί να το παρουσιάσει το ελληνικό κράτος για να αποποιηθεί τις ευθύνες του, αλλά μια βαθύτερη συνειδητή στρατηγική αυτού και ευρύτερα του κεφαλαίου. Συγχρόνως, η ασύμμετρη επίθεση στις καταπιεσμένες εντός και εκτός συνόρων συνεχίζει μέρα με την μέρα να οξύνεται σε κάθε έκφανση της ζωής, με τις δολοφονίες και τα pushbacks μεταναστριών στον Έβρο, με τις όλο και αυξανόμενου ρυθμού γυναικοκτονίες, με την ζωή να γίνεται συνολικά όλο και πιο ανυπόφορη και δύσκολη, όταν ο βασικός μισθός δεν φτάνει πλέον ούτε για τα βασικά.

Όσον αφορά το ΑΠΘ, 1.5 χρόνο μετά από τις κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις της Άνοιξης του 2021, το κράτος συνεχίζει να εφαρμόζει τον νόμο 4777 (Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη), παρά το φρένο που είχε μπει λόγω της φοιτητικής κίνησης που είχε ξεσπάσει. Η ΕΒΕ (ελάχιστη βάση εισαγωγής για τα πανεπιστήμια) εφαρμόζεται δύο χρόνια κανονικά, με χιλιάδες παιδιά να μένουν εκτός πανεπιστημίων, οι διαγραφές φοιτητριών από ότι φαίνεται θα αρχίσουν να εφαρμόζονται κανονικά, ενώ φυσικά έχουν αρχίσει να εμφανίζονται κανονικά τα ΟΠΠΙ (πανεπιστημιακή αστυνομία) σε σχολές της Αθήνας, και στο ΑΠΘ. Σε ένα ΑΠΘ που είναι ούτως ή αλλως μπατσοκρατούμενο βέβαια, καθώς η παρουσία ΜΑΤ από τον Μάη του 2022 είναι σταθερή, για την υποτιθέμενη δημιουργία βιβλιοθήκης στο παλιό στέκι βιολογικού. Κερασάκι στην τούρτα και ενδεχομένως και κρατικός αντιπερισπαμός είναι τα ΟΠΠΙ, τα οποία γυρνοβολάνε στο κάμπους ενώ απλά φυλάσσονται από τα ΜΑΤ.

Όπως είχε γίνει σαφές και από τις καταλήψεις του 2021, όλα αωυτά τα μέτρα του νόμου Κ-Χ, είναι μέτρα τα οποία έχουν ως στόχο την περαιτέρω εντατικοποίηση της φοιτητικής βάσης, την αποστείρωση του κάμπους από κάθε είδους μη εκπαιδευτική δραστηριότητα, και την προστασία της έρευνας για κράτος, κεφάλαιο, στρατό, μπάτσους μέσα στα πανεπιστήμια. Για να μπορέσει η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση των τελευταίων ετών να συνεχιστεί, για να ενατικοποιηθούν περαιτέρω οι σπουδές, για να μετακυληθεί ακόμα περισσότερο το κόστος φοίτησης στους φοιτητές, για να είναι πιο εύκολο να δουλεύουν όλοι για έναν βασικό μισθό με διασπασμένα πτυχία, είναι κομβικής σημασίας για το κράτος να γεμίσει το κάμπους με μπάτσους και με περιφράξεις, να εκκενώσει στέκια και καταλήψεις, να επιτεθεί στους φοιτητικούς συλλόγους, να πνίξει όποιου είδους ζωή έχει αναπτυχθεί μέσα στα πανεπιστήμια, για να μπουν στην θέση της drones και τραμπούκοι με στολές.

Όπως το 2021 επανοικιοποιηθήκαμε το ΑΠΘ και το ανοίξαμε στην κοινωνία με καταλήψεις, αυτό είναι και τώρα το ζητούμενο. Να αντισταθούμε στην συνολική δυστοπία γύρω μας, και να παλέψουμε συλλογικά για να ξανακάνουμε δικό μας το ΑΠΘ, χωρίς μπάτσους και ελεγχόμενες εισόδους, και μέσα από αυτό να πάρουμε θέση . Ότι δεν θα κρυώνουμε τον χειμώνα και δεν θα φτάνει ο μισθός για σούπερ, επειδή έτσι συμφέρει το κράτος να διαχειριστεί την κρίση του.

Για άλλη μια φορά, είτε είναι ο κόβιντ, είτε είναι η ενεργειακή κρίση, είτε είναι το πανεπιστήμιο, ρίχνουν την ευθύνη σε κάτι εξωτερικό και καλούν την κοινωνική βάση να βάλει πλάτη, να “προσπαρμοστεί” και να αντέξει, ενώ στην πραγματικότητα αυτή λαμβάνει όλα τα πυρά και κυριολεκτικά δεν μπορεί να ζήσει, όπως ακριβώς συνέβαινε και με την κρίση του κόβιντ. Για άλλη μια φορά, όπως σε κάθε “κρίση” που εξαγγέλουν για να ζήσουμε εμείς χειρότερα και να συναινέσουμε στην υποβάθμιση των ζωών μας, εμείς δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας. Δεν θα πειθαρχήσουμε στην φτώχεια και την εξαθλίωση που μας επιβάλλεται. Με συλλογικούς αγώνες από τα κάτω, μέσα από την φοιτητικό μας σύλλογο, θα παλέψουμε για την ζωή που μας αξίζει.

Για αυτό, καλούμε τον κόσμο της σχολής να συμμετάσχει στο Ανοιχτό Πλαίσιο την Δευτέρα 3/10 στις 14:00 στο καμαράκι του συλλόγου, για να διαμορφωθεί με ίσους όρους και από τα κάτω ένα πλαίσιο για την Γενική Συνέλευση του συλλόγου, την Τρίτη 4/10 στις 15:00. Ένα πλαίσιο αδιαμεσολάβητου αγώνα, όπου μπορεί το καθένα να συμμετάσχει ισότιμα και αντι-ιεραρχικά και να συνδιαμορφώσει από τα κάτω στο πως να προχωρήσουμε συλλογικά για όλα τα παραπάνω.

Αυτόνομη Παρέμβαση ★ στους Ηλεκτρολόγους - Μηχανολόγους

Μεγάλη Δεύτερα (18/04), στις 9 και 30 το πρωί,, ασφαλίτες και ΜΑΤ περικύκλωσαν την περιοχή γύρω από τη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ, ενώ πολλοί ασφαλίτες βρίσκοταν  μέσα στο Πανεπιστήμιο. Η πρόφαση της αστυνομίας ήταν ότι περιφρουρούσε τις εργασίες που γίνοταν εκείνη την ώρα έξω από το στέκι του Βιολογικού, που είχε ήδη εκκενωθεί την παραμονή Πρωτοχρονιάς. Φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζομένοι του πανεπιστημίου και καθηγητές μαζεύτηκαν από το πρωί προκειμένου να διώξουν τις δυνάμεις των μπάτσων. Χθες, Μεγάλη Τρίτη,  υπήρχε κάλεσμα στήριξης στις 9:00 το πρωί, ώστε να διωχθούν ξανά οι μπάτσοι από τον χώρο του πανεπιστήμιου. Οι μπάτσοι συνέλαβαν σύντροφο χωρίς καμιά αφορμή, που απλά στεκόταν στην συγκέντρωση στην πλατεία Χημείου. Ώρες μετά και ενώ κόσμος συνέχισε να είναι συγκεντρωμένος στην πλατεία Χημείου και την ΣΘΕ, οι μπάτσοι επιτέθηκαν στον συγκεντρωμένο κόσμο με χειροβομβίδες κρότου λάμψης και δακρυγόνα και κατάφεραν να συλλάβουν ένα ακόμη άτομο. Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης των συλληφθέντων , σήμερα Μ. Τετάρτη στις 10 στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Θα ακολουθήσει πορεία στο κέντρο της πόλης.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 19/4
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ
ΕΞΩ Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
ΤΟ ΜΑΙΟ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ
Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους και του Μηχανολόγους

Κάλεσμα σε συγκέντρωση την Παρασκευή 10/12 στη 13.00 στη ΣΘΕ για την υπεράσπιση του ασύλου.

Καμία κατασταλτική επίθεση του κράτους να μην μείνει αναπάντητη!

Σήμερα Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου στην ΣΘΕ είδαμε τουλάχιστον 10 κουκουλοφόρους μαυροντυμένους ασφαλίτες, που για αρκετή ώρα τσεκάραν τις φάτσες των φοιτητ(ρι)ών που έμπαιναν στην σχολή, ενώ περίξ του ΑΠΘ είχαν αναπτυχθεί αστυνομικές δυνάμεις. Αντανακλαστική ήταν η απάντηση φοιτητ(ρι)ών και αλληλέγγυων οι οποίοι τους εκδίωξαν εκτός των χώρων του ασύλου και στην συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση υπεράσπισης των πανεπιστημιακών χώρων.

ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Αυτόνομη Παρέμβαση ★ στους Ηλεκτρολόγους Μηχανολόγους
https://aphm.espivblogs.net/

Αλληλεγγύη στην κατάληψη "στέκι στο Βιολογικό"

Τον Σεπτέμβριο  ανατέθηκε από το πανεπιστήμιο του ΑΠΘ   σε εργολαβική εταιρεία έργο με τον τίτλο “Εσωτερικές διαρρυθμίσεις χώρων ισογείου κτιρίου βιολογίας για τις ανάγκες της Σ.Θ.Ε. (σχολή θετικών επιστημών , ισόγειο κτίριο ) “ . Oι χώροι στους οποίους αναφέρεται ο τίτλος, δεν είναι άλλοι από τους χώρους του στεκιού του βιολογικού, χώρους δηλαδή που είναι κατειλημμένοι εδώ και 34 χρόνια . Πιο απλά, το πανεπιστήμιο σκοπεύει να εκκενώσει την κατάληψη του στεκιού και να μετατρέψει τον χώρο σε μια αίθουσα αναμονής την οποία θεωρεί απαραίτητη (!) για την λειτουργία της ΣΘΕ. Μάλιστα, πριν λίγες μέρες είχαμε και τις πρώτες ενέργειες στο πλαίσιο του  έργου, αφού συγκεκριμένα, εκτός των εργασιών στους υπόλοιπους χώρους της σχολής , τοποθετήθηκαν σημάδια πάνω σε τοίχους του στεκιού, προμηνύοντας ουσιαστικά την κατεδάφιση τους . 
Είναι σημαντικό να αναφερθεί πώς το στέκι στο Βιολογικό αποτελεί την μακροβιότερη κατάληψη στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Στα 34 αυτά χρόνια πλήθος αγωνιζομένων έχουν στεγάσει τις επιθυμίες τους, την πολιτική τους δράση μέσω της αυτό-οργάνωσης. Αναπόσπαστο επίσης χαρακτηριστικό της κατάληψης αυτής είναι οι αντι-εμπορευματικοί όροι έκφρασης και το DIY. Εκτός των άλλων, το στέκι στο Βιολογικό είναι και  ένα χώρος όπου έχουμε περάσει όμορφα μέσα σε αυτόν, από τις αμέτρητες μουσικές (και όχι μόνο) εκδηλώσεις που έχει στεγάσει, μέχρι και το καθημερινό μας πέρασμα και τις ξέγνοιαστες κουβέντες μας μέσα σε αυτόν. Πάνω από όλα όμως το στέκι στο Βιολογικό είναι κατάληψη και ως τέτοια θα την υπερασπιστούμε.
 Οι καταλήψεις  δεν είναι μόνο οι τοίχοι, τα κτίρια, τα ντουβάρια τους. Είναι οι ζωντανοί  χώροι όπου βρισκόμαστε, συζητάμε, συλλογικοποιούμαστε, ερωτευόμαστε και μιλάμε για όλα όσα μας προβληματίζουν. Οι καταλήψεις, διαχρονικά, αποτελούν ένα σημαντικό μέσο πάλης στα χέρια μας. Στα χέρια καταπιεσμένων ατόμων, φοιτητριών, εργαζομένων, στα χέρια όσων ονειρεύονται έναν κόσμο διαφορετικό, με βάση την αλληλεγγύη και την ελευθερία. Είναι οι χώροι όπου βρίσκουν στέγη και ακούγονται δυνατά όλες οι ανάγκες μας. Οι τόποι όπου μέσα από τις διαδικασίες, τις συνελεύσεις, τις συζητήσεις, τις εκδηλώσεις οι επιθυμίες μας παίρνουν σάρκα και οστά. Στα δικά μας μάτια οι καταλήψεις δεν αποτελούν νησίδες ελευθερίας μέσα στο κρατικό και καπιταλιστικό βούρκο αλλά ένα εφαλτήριο κοινωνικών αγώνων.
Και ακριβώς όλα αυτά  είναι που τους ενοχλούν. Δεν μας κάνει καμία εντύπωση το ότι βλέπουμε την πολιτική του κράτους σε ότι αφορά κατειλημμένους χώρους  να επεκτείνεται πλέον και εντός του πανεπιστημίου και να υιοθετείται από πρυτάνεις και κοσμήτορες. Δεν εκπλησσόμαστε που το πανεπιστήμιο του ΑΠΘ θέλει να αντικαταστήσει την ζωντάνια και την κινητικότητα που χαρακτηρίζει το στέκι του βιολογικού και να φέρει σε αυτό την αποστείρωση και την εντατικοποίηση που διέπει άλλωστε και τους περισσότερους χώρους εντός του ΑΠΘ. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση μετά από τόσα και τόσα νομοσχέδια, που είχαν ως κερασάκι τον νόμο 4777, φαίνεται πως πλέον περνάει μέσα από τις εκκενώσεις των καταλήψεων εντός του πανεπιστημίου και την μετατροπή των περισσότερων χώρων του ΑΠΘ είτε αυτοί είναι υπό κατάληψη, είτε αποτελούν δημόσιους χώρους (όπως για παράδειγμα το τρίγωνο του πολυτεχνείου) σε χώρους εργασίας και διαβάσματος. Χώρους δηλαδή  ‘απολύτως παραγωγικούς’ στην δικιά τους λογική και κοσμοθεωρία, όπου το αυριανό εργατικό δυναμικό όχι απλά δεν προβληματίζεται, δεν συζητά, δεν συλλογικοποιείται αλλά προετοιμάζεται εντατικά για την ‘αρένα’  της  αγοράς εργασίας στην οποία αναπόφευκτα θα οδηγηθεί.
 Εμείς σε κάτι τέτοιο δεν μπορούμε παρά να σταθούμε απέναντι και να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στο στέκι του βιολογικού. Θεωρούμε πως κάθε κατειλημμένο στέκι εντός του campus του ΑΠΘ είναι ακριβώς οι τόποι όπου στεγάζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας ,χώροι μέσα από τους οποίους προσπαθούμε να αντισταθούμε στην υποτίμηση των ζωών μας που μας επιβάλλεται συνεχώς, αλλά και  μικρές ανάσες ελευθερίας και ξεγνοιασιάς απέναντι στο άγχος, το στρες, την κούραση που αντιμετωπίζει καθημερινά καθεμιά από εμάς . Μέσα  σε μια εποχή όπου δεχόμαστε πόλεμο σε όλους τους τομείς μέσω αντιδραστικών εκπαιδευτικών, εργασιακών και άλλων νομοσχεδίων ξεκαθαρίζουμε ότι δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι σε οποιαδήποτε απόπειρα εκκένωσης των χώρων μας. Μπάτσοι, πρυτάνεις και κοσμήτορες σας κάνουμε για άλλη μια φορά σαφές  λοιπόν ότι τα στέκια θα παραμείνουν ως έχουν, οι χώροι και οι τόποι δηλαδή όπου μέσα από αδιαμεσολάβητες και οριζόντιες διαδικασίες θα αντιστεκόμαστε σε κάθε πτυχή αυτής της υποτίμησης, οι χώροι όπου οι έννοιες της αλληλεγγύης, της εν συναίσθησης, του συλλογικού τρόπου σκέψης  θα συνεχίσουν να ανθίζουν .

Πορεία μέσα στο campus του ΑΠΘ για την υπεράσπιση της κατάληψης, την Πέμπτη στις 12 μμ με συγκέντρωση στη ΣΘΕ

Αυτόνομη Παρέμβαση ★ Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων
https://aphm.espivblogs.net/

Το επόμενο ανοιχτό σχήμα της Αυτόνομης Παρέμβασης στους Ηλ-Μηχ. είναι προγραμματισμένο για σήμερα, Τετάρτη 1/12 στις 15:00, στο στέκι δίπλα στο φουαγιέ. Συζητάμε για την δράση και το λόγο του  σχήματος αναφορικά με την κρατική διαχείριση της πανδημίας, την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην λέσχη, τις γυναικοκτονίες, την πορεία στις 6/12, το θέμα που έχει προκύψει με το στέκι στο Βιολογικό καθώς και ότι άλλο προκύψει.

Αυτόνομη Παρέμβαση ★ Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων
https://aphm.espivblogs.net/

Το επόμενο ανοιχτό σχήμα της Αυτόνομης Παρέμβασης στους Ηλ.-Μηχ. μηχ.
θα γίνει το Σάββατο 18/9 στις 13:00
στο καμαράκι στην πτέρυγα των ηλεκτρολόγων.


Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλ.-Μηχ. μηχ.
https://aphm.espivblogs.net/

Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλ.-Μηχ. μηχ.
https://aphm.espivblogs.net/

edit Μπιγκόνια: image resize

Το επόμενο ανοιχτό σχήμα Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους-Μηχανολόγους  με θεματολογία :
- Απολογισμός του αγώνα και οι επόμενες μέρες
θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη στις 9/6 και ώρα 6 μμ.
Για το σχήμα θα συναντηθούμε στις 6 στο αίθριο του πολυτεχνείου και εκεί θα αποφασίσουμε που θα το κάνουμε !

+1 , το πρωι θα παρω τηλ στην γραμματεια

παιδια υπαρχει καπου ετοιμο τυπολογιο;