Νέο μουσικό τόπικ!
Προτείνουμε τους πέντε κορυφαίους δίσκους που έχουμε ακούσει στην ζωή μας ως τώρα. Οι δίσκοι αυτοί δεν είναι απαραίτητα αυτοί που ακούμε πιο συχνά ή που έχουμε ακούσει τις περισσότερες φορές αλλά αυτοί που είναι οι πιο σημαντικοί για τον καθένα, που μας συγκινούν περισσότερο, που μας έχουν επηρρεάσει και το άκουσμά τους είναι πράξη ευλαβική

Όποιος θέλει ας γράψει και λίγα λόγια για τον κάθε δίσκο.
Ας κάποιος δεν μπορεί να σκεφτεί πέντε, ας γράψει και λιγότερους προφανώς.
Κάνω εγώ την αρχή: Η σειρά παράθεσης είναι τυχαία, όχι ιεραρχική.
(1) Yanqui U.X.O. των
Godspeed You! Black Emperor (2002)Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για αυτόν τον δίσκο

. Περιέχει τρία οχηστρικά κομμάτια. Τυπικοί Godspeed, με κομμάτια που χτίζονται αργόσυρτα και προστιθενται συνεχώς layers. Επαναλαμβανόμενα θέματα και εναλλαγές μεταξύ μελωδικών γραμμών και χαόδους θορύβου που οδηγούν σε καταπληκτικά κρεσέντο. Δεν φλυαρώ άλλο, απλά είναι από τις πιο συγκινητικές μουσικές που έχω ακούσει.
(2) Jackson C. Frank (1965)Ο πρώτος και τελευταίος δίσκος που ηχογράφησε ο Jackson C. Frank είχε ως τίτλο το ίδιο του το όνομα. Ηχογραφήθηκε στην Αγγλία την εποχή που η folk σκηνή άνθιζε και την παραγωγή του δίσκου την έκανε ο γνωστός Paul Simon. Δυστυχώς οι τραγικές δυσκολίες που αντιμετώπισε στην ζωή του δεν του επέτρεψαν πολλά περισσότερα. Κατά την γνώμη μου πρόκειται για αριστούργημα. Πολύ μεγάλο ταλέντο και ευαισθησία ο άνθρωπος και δυστυχώς παραμένει άγνωστος για πολλούς. Το πρώτο μισό του δίσκου έχει αρκετά blues ύφος ενώ το άλλο μισό είναι πιο προσωπικό και εσωστρεφές.
(3) It's A Wonderful Life των
Sparklehorse (2001)Ένας εκπληκτικός δίσκος του φανταστικού Mark Linkous, του ανθρώπου πίσω από τους Sparklehorse. Πρωτοάκουσα μουσική του σε ένα trailer του ντοκιμαντέρ
The Sad & Beautiful World of Sparklehorse το οποίο είδα τελικά στο In-Edit Festival το 2016. Παρότι αρχικά η διάθεση του μου φάνηκε ελαφρώς pop για τα γούστα μου, η μουσική αυτή μου ασκούσε ιδιαίτερη γοητεία και σε λίγο καιρό ο δίσκος αυτός έγινε από τους αγαπημένους μου όπως και παραμένει. Βγάζει μία υπέροχη εσωστρέφεια, ομορφιά και ευαισθησία.
(4) The Lonesome Crowded West των
Modest Mouse (1997)Ακόμη ένας δίσκος που δεν ήταν τόσο του γούστου μου όμως εξελίχθηκε σε εναν από τους αγαπημένους που έχω ακούσει. Καταπληκτική στιχουργική του Isaac Brock, υστερικές ερμηνίες και ενδιαφέουσα θεματολογία. Από τα καλύτερα διαμάντια που έχω ανακαλύψει και κλασικός δίσκος.
(5) Wild God των
Nick Cave & The Bad Seeds (2024)Ο τελευταίος δίσκος του
Νίκου του Σπηλιά και των Κακών Σπόρων και ο καλύτερος τους κατά την γνώμη μου. Γενικά μου αρέσουν πολύ οι τελευταίες δουλειές τους (π.χ. το
Skeleton Tree που θα μπορούσε να είναι σε αυτήν την λίστα, αλλά προτίμησα το
Wild God) και νομίζω ότι αυτός ήταν το αποκορύφωμα. Υπερβατική μουσική και στίχοι, από τα πιο συγκινητικά πράγματα που έχω ακούσει, πολύ ουσιαστικός, σχεδόν αριστουργηματικός τολμώ να πω. Ακουσα και live όλα τα τραγούδια σε συναυλία τους τον Νοέμβριο και ήταν φοβερή εμπειρία.
Αυτά από μένα!
Θα χαρώ να γράψετε και οι άλλοι τους αγαπημένους δίσκους σας, ίσως είναι αφορμή να γνωρίσουμε καινούργιες μουσικές
