άσχετο....
η εισαγωγή του βιβλίου:
---
Πέρα μακριά στα αχαρτογράφητα τέλματα της πιο μπανάλ περιοχής του Δυτικού Σπειροειδούς βραχίονα του Γαλαξία, βρίσκεται ένας μικρός, ασήμαντος, κίτρινος ήλιος.
Γύρω απ' αυτόν τον ήλιο, σε μια απόσταση περίπου εικοσιδύο εκατομμυρίων μιλίων, γυρίζει ένας εντελώς ασήμαντος, μικρός, γαλαζοπράσινος πλανήτης, που οι κάτοικοί του, μια μορφή ζωής καταγόμενη από πιθήκους, είναι τόσο πρωτόγονοι, που πιστεύουν ακόμη πως τα ψηφιακά ρολόγια είναι μια πανέξυπνη ιδέα.
Αυτός ο πλανήτης έχει -ή μάλλον είχε- ένα πρόβλημα, που ήταν το εξής: οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που ζούσανε σ' αυτόν ήταν συνήθως δυστυχισμένοι. Πολλές λύσεις είχανε προταθεί γι΄αυτό το πρόβλημα, αλλά οι περισσότερες ασχολούνταν με τη διακίνηση μικρών πράσινων χαρτιών, πράγμα παράξενο, γιατί βασικά δεν ήταν τα μικρά πράσινα χαρτιά που 'τανε δυστυχισμένα.
Κι έτσι το πρόβλημα παρέμενε, πολλοί άνθρωποι είχανε τα χάλια τους κι οι περισσότεροι ήταν αξιοθρήνητοι, ακόμα κι αυτοί με τα ψηφιακά ρολόγια.
Όλο και πιο πολλοί ήταν της γνώμης πως ήταν ένα μεγάλο λάθος, που κατέβηκαν από τα δέντρα και μερικοί λέγανε πως ακόμα και τα δέντρα ήταν μια άσχημη κίνηση και πως δεν έπρεπε καν να εχουν βγει από τους ωκεανούς.
Και τότε, μια Πέμπτη, κάπου δυο χιλιάδες χρόνια από τότε που 'χανε καρφώσει κάποιον σ' ένα δέντρο, επειδή είπε πόσο ωραία θα ήταν αν αρχίζαν να φέρονται καλά ο ένας στον άλλον, έτσι γι' αλλαγή, μια κοπέλα που καθόταν μόνη της σ' ένα μικρό καφενείο στο Ρίκμανσουώρθ, ξαφνικά κατάλαβε τι ήταν αυτό που δε πήγαινε καλά τόσο καιρό και πως θα μπορούσε ο κόσμος να γίνει ένα ωραίο κι ευτυχισμένο μέρος για όλους. Αυτή τη φορά είχε βρει το σωστό πράγμα που θα λειτουργούσε, χωρίς να χρειαστεί να καρφωθεί κανείς πουθενά.
Δυστυχώς όμως, προτού προλάβει να φτάσει στο τηλέφωνο και να ειδοποιήσει κάποιον, μια τρομερή, ηλίθια καταστροφή συνέβη κι η ιδέα της χάθηκε για πάντα.
Αυτή δεν είν' η ιστορία της.
Αλλά είναι η ιστορία αυτής της τρομερής, ηλίθιας καταστροφής και μερικών συνεπειών της.
Είναι επίσης η ιστορία ενός βιβλίου που λέγεται "Γυρίστε τον Γαλαξία με Ώτοστοπ", ένα βιβλίο που δεν είναι γήινο, που δε δημοσιεύτηκε ποτέ στη Γη και που κανείς Γήινος δεν είχε δει ή ακούσει γι' αυτό, ως την τρομερή αυτή καταστροφή.
Ήταν όμως πολύ ένα αξιόλογο βιβλίο.
Ίσως το πιο αξιόλογο που βγήκε ποτέ από τον μεγάλο εκδοτικό οίκο της Μικρής 'Αρκτου - που ήταν επίσης άγνωστος τους Γήινους.
Δεν είναι μόνο ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο, αλλά και μια μεγάλη επιτυχία- πιο δημοφιλές από τον "Γαλαξιακό Τσελεμεντέ", πιο διαδεδομένο από το "Πενήντα Τρία Ακόμη Πράγματα που Μπορείτε να Κάνετε Σε μηδέν Βαρύτητα", πιο πολύκροτο κι από τη περιβόητη φιλοσοφική τριλογία του Ούλον Κόλουφιντ, "Που Έκανε Λάθος ο Θεός", "Μερικά Ακόμη από τα Μεγάλα Λάθη του Θεού" και "Ποιος Είναι Αυτός ο Θεός Τέλος Πάντων;".
Σε πολλούς από τους πιο άνετους πολιτισμούς του Εξωτερικού Ανατολικού Χείλους του Γαλαξία, το "Γυρίστε τον Γαλαξία με Ώτοστοπ", έχει ήδη υποσκελίσει τη "Μεγάλη Γαλαξιακή Εγκυκλοπαίδεια" και θεωρείται η πιο έγκυρη παρακαταθήκη γνώσης και σοφίας, αν κι έχει αρκετές παραλείψεις και πολλές φορές τα στοιχεία του είναι πλαστά ή τουλάχιστον ανακριβή. Παρ' όλα αυτά, έχει μεγαλύτερη επιτυχία, γιατί πλεονεκτεί σε δυο σημαντικά σημεία: Πρώτον, είναι λίγο πιο φτηνό και δεύτερον, έχει χαραγμένη τη λέξη ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ με μεγάλα, καθησυχαστικά γράμματα στο εξώφυλλο του!
Αλλά η ιστορία αυτής της τρομερής, ηλίθιας Πέμπτης, η ιστορία των παράξενων συνεπειών της και το πως αυτές οι συνέπειες είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένες μ' αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, αρχίζει πολύ απλά.
---
λοιπόν, εγώ έχω διαβάσει μόνο αυτό το βιβλίο του Douglas Adams. μου άρεσε πολύ! έχετε διαβάσει τα επόμενα? πως είναι? (φοβάμαι τα sequel γενικά)
|