THMMY.gr

Μία από τις πιο σεμνές και ουσιαστικές παρουσίες του ελληνικού θεάτρου, που για πενήντα πέντε χρόνια -όσα και η θεατρική πορεία του- τιμούσε αδιαλείπτως το θεατρικό σανίδι, ο Ιάκωβος Ψαρράς άφησε την τελευταία του πνοή χθες το μεσημέρι σε κλινική της Θεσσαλονίκης. Την Παρασκευή είχε υποβληθεί σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς και έκτοτε τον κρατούσαν στην εντατική. Ηταν 70 ετών. Η κηδεία του θα γίνει αύριο στο νεκροταφείο Χολαργού (μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο δεν ήταν γνωστή η ώρα).

Ανθρωπος χαμηλών τόνων και εσωστρεφής στη ζωή, στη σκηνή ο Ψαρράς, από τους ικανότερους καρατερίστες, μεταμορφωνόταν σε χαρακτήρες γεμάτους δύναμη και εξωστρέφεια. «Ασχολήθηκα με το θέατρο για να ξεπεράσω τα προσωπικά μου άγχη, τις δειλίες μου, τις εσωστρέφειές μου. Και το θέατρο λίγο λίγο έχει φτάσει να με λυτρώνει, να ρέω, να βρίσκω αρμονία στον εαυτό μου. Ξαφνικά, με το που βρέθηκα στη σκηνή λύθηκα, μεγάλωσα, πήρα άλλες διαστάσεις, ελευθερώθηκα. Αυτή είναι η ευλογία του θέατρου», μας έλεγε σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην «Ε» το 2000.

Απόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου, όπου τα τελευταία χρόνια δίδασκε κι ο ίδιος, ως επαγγελματίας ηθοποιός συνεργάστηκε με τα σημαντικότερα θέατρα και θιάσους: το Εθνικό, το Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Βορείου Ελλάδας, το θίασο Μινωτή-Παξινού, το θίασο Ελλης Λαμπέτη, ενώ το 1964 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «Αρματος Θεάτρου». Στη μακρά ενεργό καριέρα του και τι δεν έπαιξε από ένα «γερό» κλασικό ρεπερτόριο: χαρακτήρες από τον Μένανδρο, τον Λόρκα, τον Μπέκετ, τον Αισχύλο και τον Τσέχοφ μέχρι ήρωες του Πιραντέλο, του Ο' Νιλ, του Σέξπιρ και του Σίλερ...

Με τον Κουν

«Είχα απογοητευτεί πολύ από την πίεση του Θάνου Κωτσόπουλου. Και πηγαίνω και βλέπω μια παράσταση του Κουν. Εβαλα τα κλάματα. Με συγκλόνισε. Λέω "αυτό είναι θέατρο, θα μείνω στο θέατρο". Καταλαβαίνετε λοιπόν την ευτυχία μου όταν ύστερα από ένα χρόνο που βγήκα από τη σχολή του Εθνικού με φώναξε ο Κουν να κάνω μια αντικατάσταση στη "Δωδέκατη Νύχτα"». Από εκεί και πέρα παρέμεινε στο «Τέχνης» για τέσσερα χρόνια. «Κοντά στον Κουν έκανα μια δεύτερη σχολή, μετά το Εθνικό», υποστήριζε Ψαρράς. Ομως κι εκεί τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα.

Ζει στο Θέατρο Τέχνης «ένα άλλο είδος καταπίεσης». Διότι «ό,τι συνέβη στο Εθνικό με τον Κωτσόπουλο, συνέβη και με τον Κουν στους "Ορνιθες", που ήμουν κορυφαίος μαζί με τον Λαζάνη και τον Κουγιουμτζή. Ο Κουν προσπαθούσε πάλι να με φέρει σε συγκεκριμένα πράγματα. Κάπου αντέδρασα. Επέμενε εκείνος, επέμενα εγώ. Αυτό ήταν. Εφυγα. Πήγα στη Λαμπέτη, βγήκα στο ελεύθερο θέατρο. Ομως, όλους τους μεγάλους δασκάλους τους κουβαλούσα πάντοτε».

Αφού περιπλανιέται για καιρό σε πολλούς θιάσους -και σε τουρνέ-, τον βλέπει ο Μινωτής στην «Οπερα της Πεντάρας» (πρωταγωνιστούσαν η Μελίνα Μερκούρη και ο Ν. Κούρκουλος, σε σκηνοθεσία Ντασσέν) και τον καλεί το 1976 στο Εθνικό. «Κι έτσι ξαναγύρισα εκεί από όπου είχα ξεκινήσει. Το 1996 έκλεισα 20 χρόνια εργασίας στο Εθνικό». Μετά τους «Βρικόλακες» του Ιψεν (το '97), βγαίνει πάλι στο ελεύθερο θέατρο. Στη σκηνή βρίσκεται μέχρι τέλους, με ύστατη εμφάνισή του στην «Ανδρομάχη» του Ευριπίδη (από την εταιρεία «Αιχμή»), που περιόδευε σε όλη την Ελλάδα έως τον Σεπτέμβριο.

Και ποιητής

Ο Ψαρράς είχε εμφανιστεί και σε κινηματογραφικές ταινίες («Ωρες αγάπης, ώρες πολέμου», «Η δίκη των δικαστών» κ.ά.), αλλά και στην τηλεόραση (Θέατρο της Δευτέρας κ.ά.). Η μεγάλη του όμως αγάπη, πέρα από το θέατρο, ήταν η ποίηση. «Από παιδί η πρώτη μου αγάπη ήτανε ο στίχος», παραδεχόταν.

«Στο νησί μου, τη Νάξο, δημοσίευα ποιήματα σε εφημερίδες και περιοδικά από 9 ετών. Εχω τυπώσει στον "Κέδρο" το 1978 μια συλλογή που λέγεται "Μνήμες" και έχω ανθολογηθεί από τον Ρένο Αποστολίδη. Εχω κι άλλες δύο συλλογές για τύπωμα. Η ποίηση είναι ένα παράθυρο που το ανοίγω και παίρνω ανάσα για να κρατηθώ. Σινιάλα πνιγμού είναι η ποίηση!».

Ο Ψαρράς είχε κάνει δύο γάμους -και οι δύο με ηθοποιούς: με τη Μαρούλα Ρώτα με την οποία είχε αποκτήσει τη μία του κόρη και με την Ιλιάνα Λαζαρίδου, με την οποία είχε κάνει τη δεύτερη κόρη του.

Μay he rest in peace.  :(

Όντας κάπως στο κοντινό περιβάλλον Δε μπορώ παρά να εκφράσω απλά τη λύπη μου... όχι μόνο για την απώλεια ενός σπουδαίου ηθοποιού, αλλά τη λύπη μου που στους περισσότερους από εμάς το όνομά του δε θυμίζει τίποτα...

Κ αυτό, γιατί ήταν ένας απ'άυτούς τους ταπεινούς της τέχνης μας*, που δεν εκμεταλλεύτηκαν την τηλεόραση, τη διαφήμιση όσο θα μπορούσαν...

Ήταν άνθρωπος παράξενος, αλλά αγαπητός κ πάνω απ'όλα ταλαντούχος... πάνω απ'όλα μια ζωή υπηρέτης του...σανιδιού...

*όταν λέω τέχνη "μας" εννοώ φυσικά όλων μας... όσων είναι πάνω, πίσω κ κάτω απ΄τη μαγική αυτή σκηνή...

Ξαφνική απώλεια
«Έφυγε» ξαφνικά από τη ζωή ο δημοφιλής ηθοποιός Σωτήρης Μουστάκας

04/06/07 09:46

Αθήνα«Έφυγε» ξαφνικά από τη ζωή ο δημοφιλής ηθοποιός του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του θεάτρου Σωτήρης Μουστάκας.

Ο ηθοποιός κατά τη διάρκεια πρόβας στο θέατρο, την Κυριακή, αισθάνθηκε έντονη αδιαθεσία και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο.

Εισήχθη επειγόντως στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.

Ο Σωτήρης Μουστάκας γεννήθηκε το 1940 στην Κύπρο. Έπαιξε σε δεκάδες παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου και θεατρικές παραστάσεις.

Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρία Μπονέλου.

 http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=806963&lngDtrID=253

 :(

Έφυγε το πρωί της Πέμπτης, σε ηλικία 67 ετών, η ηθοποιός Μαρία Μπονέλου, χήρα του αείμνηστου Σωτήρη Μουστάκα. Η Μαρία Μπονέλου έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ και ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι εδώ και αρκετό καιρό.

Η Μαρία Μπονέλου άφησε την τελευταία της πνοή μόλις τρείς μήνες μετά του θάνατο του συζύγου της.

Πηγή: ΝΕΤ (http://theatro.ert.gr/theater_details.asp?id=337532)

Η Θεσσαλονίκη και το θέατρο ήταν η ζωή του



Με θλίψη γέμισε τον κόσμο του πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη ο ξαφνικός χαμός του ηθοποιού του ΚΘΒΕ, Δημήτρη Καρέλλη, σε ηλικία 64 χρόνων. Επεσε θύμα τροχαίου, χθες στις 3.30 τα ξημερώματα. Ο ξαφνικός του θάνατος ήρθε σε μια στιγμή που ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένος, μια και θα ανέβαινε και πάλι στο θεατρικό σανίδι.


Είχε ξεκινήσει πρόβες στον ρόλο του Ερημίτη για το έργο «Ιουλιανός ο παραβάτης» του Νίκου Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία του Νικήτα Τσακίρογλου, που θα παρουσιαστεί στις 10 Νοεμβρίου στο Βασιλικό Θέατρο. Ηταν μικρός ο ρόλος, αλλά δεν τον πείραζε. «Θα τον κάνω διαμαντάκι», έλεγε χαρούμενος σε φίλους και συναδέλφους.


Τελευταία του παράσταση στο ΚΘΒΕ ήταν οι «Τραχίνιες» του Σοφοκλή, το καλοκαίρι του 2004, σε σκηνοθεσία Βίκτωρα Αρδίττη.


Ο Δημήτρης Καρέλλης παρασύρθηκε από ταξί, τη στιγμή που διέσχιζε την οδό Τσιμισκή για να πάει σπίτι του, στην οδό Φιλικής Εταιρείας. Μια καθημερινή διαδρομή που έκανε για να πάει από το ένα σπίτι του, το ΚΘΒΕ, στο άλλο. Δεν μπορούσε να λείψει από το θέατρο. Ακόμη και όταν δεν συμμετείχε σε κάποιο έργο, τριγυρνούσε καθημερινά στους διαδρόμους του θεάτρου, επισκεπτόταν το προσωπικό κι έπινε καφέ με τους εργαζόμενους. Τελευταία, είχε φυτέψει κάποια δέντρα στον υπαίθριο χώρο του Βασιλικού Θεάτρου και τα επισκεπτόταν καθημερινά, για να τα φροντίζει. Ερευνούσε και συγκέντρωνε υλικό σχεδόν για κάθε παράσταση που ανέβαζε το ΚΘΒΕ, για να βοηθήσει τους συντελεστές στην προσέγγιση των έργων. Το ίδιο έκανε και για τον «Ιουλιανό τον παραβάτη», για τον οποίο έκανε πρόβες τις δύο τελευταίες εβδομάδες.


Σεμνός, ιδιαίτερα ευγενικός και ταπεινός, ήπιων τόνων άνθρωπος, υπηρέτησε το ΚΘΒΕ για 40 χρόνια με απαράμιλλη αφοσίωση, συνδέοντας με αυτό το όνομά του. Ερμήνευσε 170 ρόλους του διεθνούς και ελληνικού ρεπερτορίου, υπό τις οδηγίες των περισσότερων Ελλήνων σκηνοθετών, όπως οι Σωκράτης Καραντινός, Θάνος Κωτσόπουλος, Κωστής Μιχαηλίδης, Τάκης Μουζενίδης, Σπύρος Ευαγγελάτος, Κυριαζής Χαρατσάρης, Μίνως Βολανάκης, Γιώργος Σεβαστίκογλου, Ανδρέας Βουτσινάς, Γιάννης Ιορδανίδης, Γιώργος Αρμένης, Εύης Γαβριηλίδης, Γιάννης Χουβαρδάς, Βασίλης Βαφέας, Γιάννης Ρήγας, Νίκος Χαραλάμπους, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διαγόρας Χρονόπουλος, Βίκτωρας Αρδίττης.


Αρνήθηκε πεισματικά να εγκαταλείψει τη Θεσσαλονίκη και το θέατρό της, ακόμη και την εποχή που μεσουρανούσε. Αρνήθηκε επίσης να παίξει στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. «Για μένα υπάρχει μόνο το θέατρο», έλεγε.


Η άλλη του αγάπη ήταν η ποίηση. Λάτρευε να απαγγέλλει τους Ελληνες ποιητές, ιδιαίτερα Σεφέρη και Ελύτη, και ήταν πάντα πρόθυμος να συμμετέχει σε ποιητικές εκδηλώσεις, όπως στα Λογοτεχνικά Πρωινά του ΚΘΒΕ. Επί σειρά ετών δίδαξε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ, όπου διετέλεσε και υπεύθυνος σπουδών.


Γεννήθηκε το 1943. Ξεκίνησε την πορεία του από το Πειραϊκό Θέατρο του Δ. Ροντήρη. Το 1967 εντάχθηκε στο δυναμικό του ΚΘΒΕ, όπου σύντομα αναδείχτηκε σε έναν από τους πολυτιμότερους ηθοποιούς και πρωταγωνιστές του. Συνέδεσε τη ζωή του με τη Θεσσαλονίκη και την πολιτιστική ζωή της πόλης. Εχει αποκτήσει έναν γιο με την ηθοποιό Λυδία Φωτοπούλου.


                                                                                   Σ. ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ


                                                                ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/09/2007

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=11.09.2007,id=86888336