THMMY.gr

(https://i.ibb.co/WcmrvVn/image.jpg)

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ, ΣΕ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ

Το Πολυτεχνείο δεν αποτελεί όπως το είχαμε συνηθίσει στα σχολικά μας χρόνια απλά μια γιορτή μνήμης, αλλά είναι μια υπενθύμιση του πώς λαός και νεολαία μέσα από το άσυλο και τους συλλογικούς τους φορείς κατάφεραν να επιβάλλουν τους όρους που θα υπάρχουν μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο. Διαχρονικά, μέσα στα πανεπιστήμια το Πολυτεχνείο ήταν μια συνάντηση όλων των συλλογικών φορέων, δηλαδή φοιτητικών συλλόγων και εργατικών σωματείων, οι οποίοι έβγαζαν μπροστά τα αιτήματα τους σπάζοντας κάθε οριοθέτηση που έβαζε το κράτος.
Πέρυσι είδαμε την διοργάνωση του Πολυτεχνείου να δέχεται πρωτοφανή επίθεση από την κυβέρνηση, καθώς αντί για συλλογικούς αγώνες είδαμε συλλήψεις φοιτητών εμποδίζοντας έτσι να δοθεί το πραγματικό του στίγμα. Η ανάμνηση της εξέγερσης του 73’  έμεινε σε μια απλή κατάθεση στεφάνων και σε καταστολή σε κάθε κίνητοποίησης, όπως ακριβώς ήθελε η κυβέρνηση.  
Φέτος η διοργάνωση του πολυτεχνείου από τους συλλογικούς φορείς αποτελεί στοίχημα, καθώς η διαχρονική επίθεση - ιδεολογική και πρακτική - που δεχόταν έχει φτάσει στο σημείο να αμφισβητεί την ίδια τη διοργάνωση του!
Στο σήμερα είναι πιο μείζον από ποτέ το Πολυτεχνείο να αποτελέσει έναρξη πηγής μαχών για το λαό και τη νεολαία, καθώς η επίθεση στους συλλογικούς φορείς έχει πάρει χαρακτηριστικά διάλυσής τους και η συνολική εκπαιδευτική στρατηγική έρχεται να μεταβάλει πλήρως το πώς θα υπάρχουν οι φοιτητές μέσα στον κοινωνικό τους χώρο και το τι προοπτική τούς προδιαγράφεται.
Μια επίθεση, η οποία στο χώρο του πανεπιστημίου μετουσιώνεται σε ένα συνολικό χτύπημα στον τρόπο με τον οποίο σπουδάζεις και, γενικότερα, υπάρχεις μέσα στο πανεπιστήμιο. Μια επίθεση που, σε πρώτη φάση, έρχεται να αμφισβητήσει το πώς θα διεκδικούν οι φοιτητές, από τα υλικά ζητήματα που προκύπτουν καθημερινά μέχρι την προοπτική τους  μέσα στο άσυλο (φέρνοντας μια σιγή νεκροταφείου εντός αυτού). Συγκεκριμένα, ο τρόπος με τον οποίο  συντελείται η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση είναι, σε πρώτη φάση, το ήδη ψηφισμένο νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη, το οποίο φέρνει ΕΒΕ που, όπως είδαμε φέτος, απέκλεισε 18 χιλιάδες μαθητές από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι οι διαγραφές οι οποίες έρχονται να εντατικοποιήσουν το ασφυκτικό πλαίσιο του πανεπιστημίου- δηλαδή το πλαίσιο που περιγράφεται από υπέρογκες ύλες και μαζικά κοψίματα, από υποχρεωτική παρουσία στο εργαστήριο, από υποχρεωτικές προόδους και εργασίες, από προαπαιτούμενα για την επιλογή τομέα- είναι τα πειθαρχικά μαζί με τις κάμερες και τις κάρτες εισόδου, τα οποία έρχονται να ελέγξουν και να ποινικοποιήσουν οποιαδήποτε δράση διαφοροποιείται από τη στείρα εκπαιδευτική διαδικασία και, τέλος, είναι η ΟΠΠΙ, η οποία έρχεται να διασφαλίσει όλα τα παραπάνω. Επιπλέον, η αναδιάρθρωση συνεχίζεται είτε μέσα από απόπειρες αφαίρεσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των μηχανικών που μας κατοχυρώνει το πτυχίο στο ΤΕΕ, είτε μέσα από εξαγγελίες όσον αφορά το νέο νομοσχέδιο για τα παράλληλα προγράμματα σπουδών που προβλέπει την διάσπασή μας σε ομάδες με διαφορετικά επαγγελματικά δικαιώματα παρά το γεγονός ότι έχουμε περάσει στην ίδια σχολή. Τα παραπάνω νομοθετήματα περιγράφουν μια συνολική στρατηγική της κυβέρνησης για την εκπαίδευση που στοχεύει στη διάλυση της προοπτικής της νεολαίας.
   Μια προοπτική για το μηχανικό, που μετά από όλο το γολγοθά που έχουν οι περάσει οι φοιτητές για να πάρουν πτυχίο, πλαισιώνεται από εργασία ως υπάλληλος των 600 ευρώ και σε καθεστώς ανασφάλειας, για παράδειγμα με μπλοκάκι το οποίο αποτελεί μια υβριδική μορφή εργασίας στην οποία δεν είσαι ούτε ελεύθερος επαγγελματίας ούτε υπάλληλος, αλλά "συνέταιρος" και στην οποία καλείσαι να δουλέψεις χωρίς κανένα ωράριο και εργασιακό δικαίωμα. Η διάλυση της προοπτικής εντείνεται και από το νόμο Χατζηδάκη που έρχεται να γκρεμίσει τα κεκτημένα ενός αιώνα των εργαζομένων και να περιγράψει έναν εργασιακό μεσαίωνα. Οι διατάξεις του, που περιλαμβάνουν τη κατάργηση του 8ώρου και της κυριακάτικης αργίας και αύξηση των υπερωριών(διπλασιασμό στο κλάδο των μηχανικών!) ελαστικοποιούν το ωράριο του εργαζομένου και τον αναγκάζουν να δουλέψει κάτω από τις χειρότερες συνθήκες. Ταυτόχρονα, οι διατάξεις όπως η ηλεκτρονική καταγραφή των μελών των εργατικών σωματείων(ευθεία στοχοποίηση τους) και η θέσπιση ελάχιστου προσωπικού που συνεχίζει τη δουλεία του σε περιπτώση απεργίας(σε συνέχεια του νόμου σύριζα που έθετε απαρτία σε απόφαση για απεργία το 50%+1 των μελών του σωματείου) αποτελούν ευθεία επίθεση στους συλλογικούς φορείς των εργαζομένων και στο δικαίωμα της απεργίας.
   Είναι ξεκάθαρη η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης για κατακερματισμό της προοπτικής της νεολαίας και τσάκιση της καθημερινότητας των εργαζόμενων και για διάλυση των συλλογικών φορέων μέσα από τους οποίους και οι 2 διεκδικούν τα συμφέροντα τους. Στο φετινό πολυτεχνείο λοιπόν είναι ανάγκη να συσπειρωθούν οι φοιτητικοί σύλλογοι με τα εργατικά σωματεία, να επανοηματοδοτήσουν το άσυλο ως το άσυλο αγώνων λαού και νεολαίας για να διεκδικήσουν ανθρώπινους όρους ύπαρξης μέσα και έξω από αυτό. Ας αποτελέσει το φετινό πολυτεχνείο – όπως το Πολυτεχνείο του 73’ – τον πυροδότη μιας παλλαϊκής αμφισβήτησης και αγώνα απέναντι σε όλες τις κυβερνητικές πολιτικές έρχονται να διαλύσουν τις ζωές μας.

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΑ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ

αυτό το βάλατε σε εισαγωγικά επειδή είναι θέλατε να πείτε ότι περίπου έτσι γράφεται το "συνέταιρος"?

αυτο το γράψατε με μικρά επειδή έχετε πληροφορίες από κάποιο γκάλοπ και θέλετε να συμβολίσετε την εκλογική πτώση, ή είναι τεχνική αντιπολίτευσης στο εν λόγω κόμμα;

Πού ηταν το τεχνείο το 73? πούτεχνείο?

ρε σεις εκεί στην αντίσταση, διαβάστε λίγο τι ανεβάζετε πριν το ανεβάστε...Μια, δυο, τρεις καταντάει αστείο...Μια με την παραβίαση?!?! τοίχου, μία με τα συμφέροντα φοιτητων και?!?!? φασιστών, μια με τα ορθογραφικά...Έλεος...Τόσοι νοματαίοι εκει πέρα βαρίεται έστω ένας να κάνει έναν έλεγχο?