THMMY.gr

όταν λέω σόκαρε δεν εννοώ απαραίτητα τρόμαξε..

προσωπικά, στα 15 μου το  "requiem for a dream" (https://www.imdb.com/title/tt0180093/)

πιο μετά ίσως κάποιες αλλά τώρα έχω πάθει black out..

θυμάμαι μόνο την "Martyrs" (https://www.imdb.com/title/tt1029234/)

θυμήθηκα μια ακόμα

"The Secret in Their Eyes" (https://www.imdb.com/title/tt1305806/)

"Incendies" (https://www.imdb.com/title/tt1255953/?ref_=fn_al_tt_1)

"Seven" (https://www.imdb.com/title/tt0114369/)

ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ (στα 16 μου εμένα)
Εμένα με σόκαρε αρκετά το Joker, ταινιάρα, την είδα σινεμά οπότε έφαγα ενισχυμένη δόση σοκ, την έχω μες στην καρδιά μου θα την ξαναέβλεπα άνετα(σε αντίθεση με το requiem που δεν παίζει να το ξαναδώ ποτέ)

 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3

νομιζω δεν ανεφερες μια για την οποια μας εχεις πρηξει τις τελευταιες μερες

ε αυτή δε με σόκαρε :P

Εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα σινεφίλ ώστε να έχω μέτρο σύγκρισης απο σοκαριστικες ταινίες, ωστόσο λάτρεψα κι εγώ το Joker. Το είδα κι εγω στο cinema και είχα το πιο ευχάριστο βάρος στην καρδιά ever καθώς το έβλεπα, συν τη λύτρωση που αισθάνθηκα στο τέλος. Σοκαριστική ήταν επίσης η ταύτιση που ένιωσα  :P

Να φοβάμαι; Αν είναι να σου κόψω την καλημέρα.

ταύτιση με το γενικότερο concept της έλλειψης κατανόησης στον πλησίον και τις πιθανές δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει, το να είναι κανείς παρεξηγημένος από τους γύρω του, την οικονομική δυσχέρεια και τις διαρκείς αρνητικές σκέψεις βρε κουτό  ::)

+1 πολύ καλή ταινία με είχε συγκινήσει αρκετά όταν την είδα σε μεγάλη ηλικία. Όταν την είχα δει μικρός απλά είχα τρομάξει.

επίσης, είχα δει το "hellraiser:inferno" όταν ήμουνα 10 χρονών και είχα τρομοκρατηθεί, ήταν η πρώτη ταινία τρόμου που έχω δει και η εισαγωγή μου σε αυτό το genre

+1. ταύτιση

Αα επίσης το Fury για την σκληρότητα του πολέμου. Καθώς το έβλεπα συνειδητοποιούσα πόσα τέτοια  σκοτεινά τοπία γεμάτα πτώματα μπορεί να έχουν υπάρξει ανά τους αιώνες, τι εικόνες συνηθίζει να βλέπει κανείς στον πόλεμο και πώς από εκεί που είσαι στο σπίτι σου, μπορεί να γίνει ένας βομβαρδισμός και να γίνει σκόνη  σε χρόνο dt. Ειδικά το τελευταίο μου θυμίζει τις ιστορίες που μου έλεγε η γιαγιά μου από όταν γινόταν βομβαρδισμός, χτυπούσε μια σειρήνα και έτρεχαν να σωθούν ή από το πώς είχε Γερμανούς στρατιώτες που ζούσαν μες στο σπίτι της και έκαναν κουμάντο.

Δεν μπόρεσα ποτέ να χωνέψω τη σκηνή με τα στοιβαγμένα ζώα όταν ετοιμάζονταν να τα θάψουν στο Chernobyl (νταξει είναι σειρά, αλλά θα μπορούσε να είναι και 10ωρη ταινία). Γενικά το Chernobyl ήταν σοκαριστικό, αλλά οι σκηνές με τα ζώα μου έμειναν απίστευτα.

Όσον αφορά τις ταινίες, η τελευταία που με σόκαρε ήταν το Parasite ως προς τη φτώχεια και τις δυσκολίες όσον αφορά τον τρόπο ζωής κάποιων ανθρώπων. Ειδικά το σκηνικό με το πλημμυρισμένο υπόγειο τσακίζει κόκκαλα. Ακόμα και εμένα που είμαι πραγματικό μοσχάρι σε επίπεδο συναισθημάτων.

Τέλος το φινάλε με τις πέτρες στη Λίστα του Σίντλερ ήταν σκέτη μαγεία. Σοκαριστική σκηνή αν μη τι άλλο

για να την ανεφερες τοσες φορες μαλλον σε σοκαρε

Επίσης έρχονται στο μυαλό μου sci-fi δυστοπίες όπως το Ex Machina και το Black Mirror (ναι το ξέρω είναι σειρά), που πιο πολύ είναι sci παρά fi και όλα πάνε στραβά, κυρίως επειδή κρύβεται μια δόση αλήθειας από πίσω, αν και για να είμαι δίκαιος πιο πολύ ενισχύουν την τεχνοφοβία και όχι το γεγονός ότι η τεχνολογία δεν δουλεύει μόνο για να μας σκοτώνει πχ, στην πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα (ωραίο θέμα για κουβέντα σε φοιτητομάζωξη με τα κουτάκια από μπύρες να κάνουν πυργίσκους :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D).

Στην ίδια λογική, το 1917. Άψογη, ίσως από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια, το μονόπλανο απλά την απογειώνει.

Σε αρνητικό σοκ τώρα (δηλ. τι.είδα.τώρα), στη λογική της πέντιουμ από πάνω, το A Serbian Film. Για γερά στομάχια και όχι, δεν είναι γενικά σπλατεριά

Άκρως σοκαριστική ταινία επίσης το Oldboy (το κορεάτικο, υπάρχει και ενα του Χόλυγουντ αλλα δεν το έχω δει). Το τουιστ στο τέλος δεν ήξερα απο που μου ήρθε και με αφησε με το στόμα ανοιχτό. Δεν θα επεκταθώ για να μην σποιλαρω. Το προτείνω ανεπιφύλακτα 8))

Γίνεται να υπάρχει συζήτηση για ταινία και να μην την αναφέρεις τη συγκεκριμένη? :P

το έχω δει και έχω σκάσει τώρα δε μπορώ να το θυμηθώ με τίποτα  ;D

Memento γιατί το πανέξυπνο σενάριο/σκηνοθεσία σε βάζει, θέλεις δε θέλεις στη θέση του πρωταγωνιστή που έπαθε αμνησία και πασχίζει να "θυμηθεί" και να καταγράφει ότι θυμάται με κάθε τρόπο, με "σημειώματα", ακόμα και με... τατουάζ.

Αν θυμηθώ κι άλλα ...

Ταινιάρα, απ'τις πιο ιδιοφυείς δημιουργίες που έχω δει στη ζωή μου(το timeline από αλλό πλανήτη).
Αντίστοιχα δυνατό είναι και το The Prestige, πάλι Nolan(καλά όλες οι ταινίες του Nolan αξίζουν μια θέση εδώ πέρα), με ένα από τα πιο δυνατά plots που έχω δει

nice topic  :) (θα επανέλθω οσονούπω)

Nymphomaniac
Πρόκειται για μια σκληρή ταινία. Η ηρωίδα είναι ένα δυστυχισμένο άτομο που σε όλη του τη ζωή αναζητά τη ν απόλαυση διά της ηδονής. Όσο πιο πολύ συναισθάνεται την δυστυχία της, τόσο πιο βαθιά χώνεται στο τέλμα της και τόσο πιο πολύ γίνεται ικανή να καταποντισθεί ολοκληρωτικά μέσα σ’αυτό. Φτάνει σε σημείο που, λόγω της πλήρους επίγνωσης της κατάπτωσης -ότι δηλαδή έφτασε μέχρι το τελευταίο όριο και πως δεν υπάρχει διέξοδος- κ μέσω των αθλιοτήτων που διέπραττε, καταλήγει να βασανίζει τον εαυτό της με κάθε τρόπο σε βαθμό που στα τελευταία, η δυστυχία αυτή μεταβάλλεται σε μια ενδόμυχη γλυκιά απόλαυση. Δεν θα πω τίποτα παραπάνω, σε περίπτωση που κάποιος περίεργος θελήσει να την δει. Τα περι ερμηνειών και κινηματογραφικών τεχνικών θα τα αφήσω στην άκρη γιατί δεν τα κατέχω ούτε στο ελάχιστο. Θυμάμαι όμως ότι αμέσως μετά την ταινία το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ψάξω ποιος περίεργος πήγε και έφτιαξε τέτοια ταινία. Τώρα ντάξει, όσον αφορά τις σκηνές, πολλές από τις οποίες είναι σκληρές και περιέχουν και γυμνά κλπ, δεν μπορώ να τον κρίνω. 
Αφενώς γιατί όταν αποφεύγεις να δείξεις αυτό που θέλεις σε μια ταινία, είναι σα να παλεύεις με τη φύση της ίδιας σου της τέχνης. Αφετέρου, γιατί δεν ξέρω αν αυτή «η πρόζα» και η αμεσότητα της εικόνας θα μπορούσε να εξασφαλίσει με καλύτερο τρόπο την αμοιβή της έκφρασης… Όπως και να ‘χει, δυσπιστώ με τον σκηνοθέτη. Δεν είναι υπεύθυνος μάρτυρας. Είμαι σίγουρος ότι όταν δεν φτιάχνει ταινίες ασχολείται με τον σατανισμό. Είναι ένας μάγος σαδιστής και λίγο τρελός. Από τους ανθρώπους που τα γυρίζουν όλα στα δαιμονικά. Του το αναγνωρίζω πάντως. Σου λέει «είμαι καλλιτέχνης και από τη φύση μου (λίγο ή πολύ) δυστυχισμένος, γιατί όλα εξαρτώνται από μένα. Νομίζεις ότι είναι εύκολο για μένα??? Ξέρω ότι ούτε εσύ (ο θεατής) ούτε εγώ (ο σκηνοθέτης) θέλουμε μυστικά, ψυχικές καταστάσεις, πράγματα που δε λέγονται και εικόνες που δεν βλέπονται. Δεν είμαι παπάς για να παίξω με την εσωτερική ζωή…»

Τώρα στην ταμπακιέρα, αν την προτείνω. Μάλλον όχι. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολύ καλύτερα δείγματα από τα οποία αντλεί κανείς μια υψηλότερη και πιο ολοκληρωμένη εικόνα της αλήθειας που παλεύει με νύχια και με δόντια να βάλει ένας καλλιτέχνης στο έργο του. Τώρα θα μου πεις ποια είναι αυτή η αλήθεια… Μα αν ξέραμε ποια είναι αυτή η αλήθεια, τώρα ενδεχομένως να μην υπήρχε άνθρωπος !!! :D :D :D

Προσωπικά την ταινία την είχα δει σχετικά μικρός (όταν είχε πρωτοβγει) με 2 φίλους, και την ώρα της ταινίας, ενώ εγώ είχα βαρέσει φρίκες, οι φίλοι μου γελούσαν σαν ανάγωγοι. Φαντάζομαι ότι είναι και στον άνθρωπο μεταξύ άλλων…

Aν το Nymphomaniac σου φάνηκε σοκαριστικό  :-\ μη δεις με τίποτα τη σειρά Dark  :o :(
Ρε σεις τι ψυχοπλάκωμα είναι αυτό?
Δλδ είπαμε να δούμε μια ταινία ή μια σειρά για να διασκεδάσουμε / να περάσουμε το χρόνο μας. Από πλευράς σεναρίου σκηνοθεσίας και αφήγησης είναι εκπληκτική αλλά το πρόβλημα είναι οτι σου μένει ένα απίστευτο ψυχοπλάκωμα μετά και για να ρθεις στα ίσια σου πρέπει να ακούσεις καμιά ανεβαστική μουσική για να ξεχάσεις τις σοκαριστικές σκηνές της σειράς ή να δεις Τσουβέλα πχ  ::) :P

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ: Πως να βγεις ζωντανός από ένα Επαρχιακό Καφενείο (Part 1) | Αλέξανδρος Τσουβέλας

https://www.youtube.com/watch?v=fiAz1BvA2QY

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ: Πως να βγεις ζωντανός από ένα Επαρχιακό Καφενείο (Part 2) | Αλέξανδρος Τσουβέλας

https://www.youtube.com/watch?v=O9eGlojJhLI

Το καλύτερο σημείο : https://youtu.be/O9eGlojJhLI?t=75 @00:29 ως 02:53  ^rolfmao^

#10 on Trending
Αλέξανδρος Τσουβέλας: Ραμόνα:Η γυναίκα που προκάλεσε τον πόλεμο Καρατζιοβαλή-Πεσκέση! | ΤΙΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ΣΥ

https://www.youtube.com/watch?v=qGFE8crmQj8
 ^rolfmao^

Θα έλεγα πως η τελευταία ταινία που με σόκαρε (και είδα στον κινηματογράφο με τον μπαμπά μου κιόλας!) ήταν το πρόσφατο Babylon, το οποίο σαν ταινία μού άφησε ΠΟΛΥ ανάμεικτα συναισθήματα, κι ένας λόγος που ένιωσα έτσι είναι το γεγονός πως υπάρχουν μερικές ΠΟΛΥ αηδιαστικές και ακραίες σκηνές - και ΔΕΝ μιλάω απλά για βία και σεξ. Ειδικά στα πρώτα 10 λεπτά θα αναρωτιέσαι αν όντως βλέπεις ταινία του Chazelle (ξέρεις, τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο της ταινιάρας La La Land).

Πολύ απλά, ΜΗΝ δείτε τη συγκεκριμένη ταινία με κάποιον γονιό σας - πόσο μάλλον με το ταίρι σας...