THMMY.gr

Προβολή του ντοκιμαντέρ Debtocracy
Πέμπτη 14 Απριλίου στις 19:30 στην Αίθουσα Τελετών ΑΠΘ
http://afterhistory.blogspot.com/2011/04/blog-post.html
Στο διάλογο αυτό θα συνεισφέρουν τόσο οι θεατές όσο και οι Άρης Χατζηστεφανου, Άρης Καζακος, Σπύρος Μαρκετος και Κώστας Μπαϊρακτάρης.

 :D
O Κώστας Μπαϊρακτάρης θα καταθέσει πόσα πιτόγυρα έφαγε ο Καραμαν-λής πριν κάνει την αξέχαστη δήλωση περί των 5 νταβατζήδων της διαπλοκής?  :P

Πάντως το ντοκιμαντέρ είναι φοβερό, κυρίως γιατί είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά. Και με πρόταση διεξόδου από την κόλαση του ΔάΝΤη

Η οποία πρόταση είναι;

Σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου
κ επίκληση του <<απεχθούς χρέους>>.

Η οποία με την παρούσα κυβέρνηση, δεν είναιhint:εφικτή-υλοποιήσιμη;

σκατα στις επιτροπες λογιστικου ελεγχου

ουστ ρε

ουτε διακομματικες, ουτε "κινηματικες"
σκατα!

+1

και να άρθρο για προβληματισμό πάνω στο Debtocracy:


Debtocracy: Γιατί δεν συνυπέγραψα

του Γιάνη Βαρουφάκη 11/04/2011

Το ντοκιμαντέρ Debtocracy το είδατε φαντάζομαι (αν όχι πατήστε εδώ για να το δείτε - αξίζει). Πριν το σχολιάσω, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Στις 2 Φεβρουαρίου πήρα ένα email από τον Jamie Galbraith, γνωστό οικονομολόγο (και γιο του μεγάλου John Kenneth Galbraith), με το οποίο με ρωτούσε την άποψή μου για την προσπάθεια δημιουργίας μιας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) της οποίας στόχος θα ήταν να μελετήσει προσεκτικά την σύσταση του ελληνικού δημόσιου χρέους: σε ποιον χρωστάμε, πότε δανειστήκαμε, για ποιον λόγο, τι έγιναν αυτά τα χρήματα, κατά πόσον η Βουλή και η κοινή γνώμη τηρείτο ενήμερη για αυτές τις συμφωνίες δανεισμού κλπ. (Το κείμενο με το οποίο περιγράφεται η συγκεκριμένη προσπάθεια διατίθεται εδώ ενώ μια πολύ πιο επιστημονικά διεξοδική παρουσίαση, υπό την επιμέλεια του καλού συνάδελφου Κώστα Λαπαβίτσα, βρίσκεται εδώ). Το ερώτημα του Galbraith ήταν αν θεωρώ σκόπιμο να υπογράψει (κι αν εγώ θα υπέγραφα).

Διάβασα προσεκτικά το σκεπτικό της ΕΛΕ. Εξ αρχής η προδιάθεσή μου ήταν θετική. Πράγματι, η διαφάνεια και η λογοδοσία αποτελούν βασικές αρχές της δημοκρατίας χωρίς τις οποίες η δημοκρατία δεν είναι παρά ένα άδειο πουκάμισο με το οποίο καλύπτονται λογιών-λογιών απολυταρχικές ανομίες. Ο λαός, είναι αλήθεια, δικαιούται να γνωρίζει σε ποιον χρωστά και τι έγιναν τα χρήματα τα οποία δανείστηκαν κατά καιρούς οι κυβερνώντες στο όνομά του. Ιδίως όταν η αποπληρωμή του χρέους είναι τόσο δυσβάστακτη που θέτει υπό απειλή ακόμα και την ύπαρξη της χώρας.

Κι όμως. Όταν τελείωσα την ανάγνωση του σκεπτικού της ΕΛΕ, και μετά από βασανιστική σκέψη, αποφάσισα ότι δεν θα συνυπέγραφα την προσπάθεια. Η απάντησή μου στον Galbraith ήταν η εξής (σε δική μου ελεύθερη μετάφραση):

"Αγαπητέ Jamie,  Διάβασα το σχετικό κείμενο προσεκτικά. Δεν το είχα δει πριν μου το στείλεις. Κατ΄αρχάς να σου πω ότι γνωρίζω τα άτομα που το υπογράφουν και πρέπει να σου πω ότι τους εκτιμώ. Τα κίνητρά τους είναι υπεράνω κριτικής και δεν πρέπει να αμφιβάλλεις για το ποιόν τους. Το ερώτημα είναι εάν η σύσταση αυτής της Επιτροπής είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος χρησιμοποίησης της ενέργειας που όλοι μαζί διαθέτουμε με στόχο την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους που απειλεί να στραγγαλίσει όχι μόνο τον ελληνικό λαό αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Μετά από πολλή σκέψη καταλήγω να απαντήσω αρνητικά. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι το σκεπτικό της ΕΛΕ είναι απόλυτα σωστό ως προς τουλάχιστον δύο πράγματα: (1) Ένα μέρος του συνολικού ελληνικού δημόσιου χρέους προέκυψε από καθαρά άνομες συναλλαγές μέσω δομημένων παραγώγων (π.χ. συναλλαγές στις οποίες πρωτοστάτησε η Goldman Sachs). Αν και αφορά μικρό ποσοστό του γιγαντιαίου χρέους, η πλήρης αδιαφάνεια που περιβάλει αυτές τις συναλλαγές δημιουργούν θέμα το οποίο χρήζει μελέτης, ίσως και ποινικής δίωξης. (2) Πράγματι, είναι ξεκάθαρο ότι κανείς δεν έχει ενημερώσει τον ελληνικό λαό για την δόμηση του δημόσιου χρέους. Πολλοί εξ ημών έχουμε ζητήσει στοιχεία από τις αρχές περί αυτού χωρίς να λάβουμε ικανοποιητικές απαντήσεις. Παρόλα αυτά, σου λέω ότι δεν θα συνυπέγραφα το κείμενο υπέρ μιας ΕΛΕ. Τρεις είναι οι λόγοι: Πρώτον, επειδή η εστίαση στο δημόσιο χρέος ενισχύει την παραπλάνηση ότι η Κρίση των ημερών είναι κρίση του δημόσιου χρέους - ενώ, στην πραγματικότητα, το δημόσιο χρέος δεν είναι παρά η αντανάκλαση της κρίσης που ξεκίνησε στο διεθνές τραπεζικό σύστημα και συνεχίζεται σήμερα επιταχυνόμενη στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Δεύτερον, καμία Επιτροπή δεν μπορεί ούτε να βρει τι έγιναν τα δανεικά ούτε και να εντοπίσει σε ποιον χρωστάμε το χρέος σήμερα. Όπως ξέρεις, τα ομόλογα αλλάζουν συνεχώς χέρια. Οπότε, οι αρχικοί μας δανειστές δεν είναι εκείνοι στους οποίους χρωστάμε σήμερα. Και, τρίτον, η ΕΛΕ δεν μπορεί (ό,τι και να κάνει) να τα βάλει με το μεγάλο πρόβλημα της αγοράς των στοιχημάτων τύπου CDS τα οποία έχουν θεμελιωθεί πάνω στο χρέος του ελληνικού δημοσίου. Άρα, παρά το γεγονός ότι νιώθω απέραντη συμπάθεια στους σκοπούς, στα κίνητρα και στους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από την κίνηση της ΕΛΕ, δεν θα υπέγραφα. Και δεν θα το έκανα επειδή αυτή η προσπάθεια, εστιάζοντας αποκλειστικά στη ταυτότητα των αρχικών δανειστών, μας αποπροσανατολίζει από την πραγματική φύση της σημερινής κρίσης που δεν αφορά το χρέος αυτό καθ' εαυτό αλλά την άκρως προβληματική αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, τα παράγωγα που έχουν χτιστεί πάνω στο χρέος και στην μαύρη τρύπα του τραπεζικού συστήματος η οποία έχει εξελιχθεί σε αυτό που ονομάζω bankruptocracy (πτωχο-τραπεζοκρατία). Ελπίζω να βρήκες χρήσιμη την τοποθέτησή μου."

Μια μέρα αργότερα, ο Galbraith μου απάντησε ότι θα το σκεφτεί κι άλλο αλλά μάλλον πείθεται ότι η ΕΛΕ μπορεί τελικά να αποπροσανατολίζει. Μερικές μέρες αργότερα, ήρθε σε επαφή μαζί μου ο Λεωνίδας Βατικιώτης, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν και που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στην προσπάθεια της ΕΛΕ όσο και στο ντοκιμαντέρ Debtocracy (του οποίου την επιστημονική επιμέλεια ανέλαβε). Του εξήγησα τους λόγους για τους οποίους, παρά την συμπάθεια με την οποία περιβάλω την προσπάθεια, δεν την συνυπογράφω. Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι η απόφασή μου αυτή ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Από την μία ήθελα να συμπαρασταθώ στον Λεωνίδα και στους πολλούς καλούς συναδέλφους που συμμετέχουν. Από την άλλη, θεωρώ ότι κινείται σε λάθος κατεύθυνση.

Από τότε, η ΕΛΕ γέννησε το ντοκιμαντέρ Debtocracy το οποίο μόλις αυτό το Σαββατοκύριακο βρήκα τον χρόνο να το δω ολόκληρο. Το πρώτο που έχω να πω είναι ότι με εντυπωσίασε η αισθητική του. Το δεύτερο είναι ότι χαίρομαι πολύ που έχει καταφέρει να μεταφέρει σε τόσο πολύ κόσμο σοβαρές αναλύσεις για την παγκόσμια κρίση (όπως εκείνη του David Harvey, βλ. εδώ για ένα εξαιρετικό φιλμάκι του), να αφηγηθεί την ιστορία του Ισημερινού, να αναδείξει την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι το δικαίωμα ενός λαού να επιβιώσει δεν μπορεί εξ ορισμού και κατ' εξακολούθηση να έρχεται σε δεύτερη μοίρα με τα δικαιώματα των καιροσκόπων να πλουτίζουν και, τέλος, να διεμβολίσει τον δημόσιο διάλογο με την ιδιοφυή φράση του Ντάριο Φο (αν και δεν τον αναφέρει) "δεν μπορώ να πληρώσω, δεν πληρώνω" (που την γνώρισα για πρώτη φορά στην Αγγλία της κας Thatcher ως Can't Pay, Won't Pay). Το τρίτο που έχω να πω είναι ότι εξακολουθώ να διαφωνώ στο δια ταύτα τόσο με την ΕΛΕ όσο και με το Debtocracy. Ας εξηγηθώ όσο πιο κρυστάλλινα γίνεται ώστε να μην υπάρξει η οποιαδήποτε παρεξήγηση.

Το σκεπτικό της προσπάθειας ΕΛΕ-Debtocracy είναι η στάση πληρωμών. Ο Λογιστικός Έλεγχος (που σκοπό έχει την διερεύνηση του κατά πόσον ένα μεγάλο μέρος του χρέους είναι απεχθές) έχει νόημα μόνο εφόσον έχεις στόχο να πεις στους δανειστές σου ότι σκοπεύεις να τους καλέσεις σε διαπραγμάτευση κραδαίνοντας την στάση πληρωμών ως διαπραγματευτικό χαρτί. Ο Πρόεδρος Κορρέα του Ισημερινού αυτό έκανε, και πολύ καλά έπραξε. Το ίδιο και ο Κίρτσνερ στην Αργεντινή. Γιατί να μην κάνουμε κι εμείς κάτι ανάλογο;

Πριν απαντήσω, να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κανένα ηθικό πρόβλημα με την ιδέα της στάσης πληρωμών. Αν είμαι αρκετά ανόητος να σας ζητήσω δάνειο ενός εκατομμυρίου ευρώ, και εσείς μου το δώσετε με υψηλό επιτόκιο επειδή γνωρίζετε ότι υπάρχει κίνδυνος να μην πάρετε τα χρήματά σας πίσω, η μισή ντροπή για το δάνειο αυτό (και ευθύνη) είναι δική μου και η άλλη μισή δική σας. Δεν μπορούν οι πιστωτές και να εισπράττουν τα υψηλότερα επιτόκια από χώρες όπως η Ελλάδα (ως αντίτιμο του υψηλότερου κίνδυνου στάσης πληρωμών) και να περιμένουν ότι στάση πληρωμών δεν θα γίνει ποτέ (ακόμα και αν χρειαστεί να στραγγαλιστεί ένας ολόκληρος λαός). Ιδίως όταν γνωρίζουν ότι μεγάλο μέρος των χρημάτων δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού λαού αλλά καταλήγει στις τσέπες μεσαζόντων, πολιτικών κλπ. Πράγματι, όσοι διαβάζατε πέρσι protagon.gr, πριν το Μνημόνιο, θα θυμάστε ότι επιχειρηματολογούσα (κόντρα στο κλίμα της εποχής) πως η κυβέρνηση έπρεπε να απειλήσει με στάση πληρωμών την ΕΕ (βλ. την αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας, και το δικό μας χρέος). Πως μόνο έτσι θα απέφευγε μια μακροπρόθεσμη και ακόμα πιο αβάστακτη χρεοκοπία που θα θύμιζε την Αργεντινή σε ευρωπαϊκό μοτίβο (βλ. το πρώτο ταγκό στην ευρωζώνη).

Δυστυχώς, την στάση πληρωμών δεν την απειλήσαμε τότε που έπρεπε. Το αποτέλεσμα ήταν ένα νέο απεχθές δάνειο 110 δισ, μετά Μνημονίου, και το EFSF για Ιρλανδία και Πορτογαλία (με τα αντίστοιχα δικά τους Μνημόνια). Όσο όμως απεχθές και να ήταν το νέο δάνειο των 110 δισ, άλλαξε τα δεδομένα. Σε άρθρο μου με ημερομηνία 10/6/10 (βλ. Και τώρα τι;) εξήγησα ότι το παίγνιο άλλαξε. Ότι η υπογραφή του Μνημονίου έθεσε τέλος στο σενάριο της στάσης πληρωμών. Γιατί; Για πολλούς λόγους από τους οποίους, για λόγους χώρου, θα σταθώ σε έναν: Επειδή το Μνημόνιο του περασμένου Μαΐου σήμανε μια τεράστια "επένδυση" τόσο πολιτικού όσο και οικονομικού κεφαλαίου της ΕΕ ώστε να αποτραπεί η ελληνική στάση πληρωμών. Να το πω απλά: Αν θελήσουμε να πάμε (μονομερώς) κόντρα σε αυτή την ευρωπαϊκή  "επένδυση" πρέπει να είμαστε έτοιμοι για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον της ΕΕ - και μάλιστα από τα έξω. Με άλλα λόγια: Μόνο φεύγοντας από την ΕΕ θα μπορούσαμε, μετά τον Μάιο του 2010, να κηρύξουμε μονομερώς στάση πληρωμών.

Θα ήταν σοφή μια τέτοια ηρωική έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ σε αυτή την συγκυρία; Αν μπορούσαμε να γίνουμε μια νέα Αργεντινή, ένας νέος Ισημερινός ή ακόμα και μια νέα Ισλανδία (χώρες που οι λαοί τους ανάγκασαν τις ελίτ να θυσιάσουν τους δανειστές προς όφελος των λαών τους), δεν θα είχα καμία αντίρρηση να το κάνουμε συστήνοντας μια ΕΛΕ που θα χαρακτήριζε μέρος του χρέους απεχθές και κατόπιν θα προέβαινε σε στάση πληρωμών. Να σας πω γιατί δεν μπορούμε:

Πρώτον, επειδή δεν έχουμε την παραγωγική βάση για να συντηρήσουμε την κοινωνία μας μετά από μια τέτοια ρήξη. Ο Ισημερινός, όπως κατέδειξε και το ντοκιμαντέρ, έχει άφθονο πετρέλαιο. Η στάση πληρωμών κατάφερε να στρέψει τα εισοδήματα από το πετρέλαιο (από τους λογαριασμούς των δανειστών) προς το κράτος, τα σχολειά και την υγεία. Η Αργεντινή ξεπέρασε την κρίση λόγω Κίνας (που αγοράζει το σύνολο της παραγωγής σόγιας) και λόγω αύξησης των τιμών των αγροτικών της προϊόντων διεθνώς (συνεπικουρούμενη από την ζήτηση βιο-καυσίμων). Τέλος, η Ισλανδία διατηρεί παραδοσιακά ένα υγιέστατο πλεόνασμα στο εμπορικό της ισοζύγιο (εξάγει κυρίως θαλασσινά) με το οποίο μπορεί να χρηματοδοτεί το κράτος μετά από την στάση πληρωμών, την αποκοπή της χώρας από τις παγκόσμιες χρηματαγορές και την γενναία στάση των πολιτών της που καταψήφισαν σε δύο δημοψηφίσματα (το δεύτερο μόλις χτες) την φορολόγηση των νοικοκυριών υπέρ των πτωχευμένων τραπεζών. Εμείς, που θα βρίσκαμε τα έσοδα για να διατηρήσουμε τις βασικές κρατικές μας λειτουργίες αλλά και τις απαραίτητες εισαγωγές;

Δεύτερον, η έξοδος από το ευρώ για μια ελλειμματική χώρα θα μας έστελνε στην νεολιθική εποχή πριν καλά-καλά το καταλάβουμε. Γιατί; Επειδή αντίθετα με την Αργεντινή, τον Ισημερινό και την Ισλανδία που διατηρούσαν το νόμισμά τους (και χρειάστηκε μόνο να διακόψουν την διασύνδεσή της αξίας του με το δολάριο ή το ευρώ - το λεγόμενο peg), εμείς από το 2000 δεν έχουμε δικό μας νόμισμα. Έστω ότι ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε πως σήμερα το βράδυ θα κατέθετε κατεπείγον νομοσχέδιο στην Βουλή δημιουργίας νέου εθνικού νομίσματος. Σε είκοσι λεπτά θα είχαν στεγνώσει όλα τα ΑΤΜ καθώς όλοι θα γνώριζαν ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί βάναυσα (σε σχέση με το ευρώ) μερικά λεπτά της ώρας μετά την δημιουργία του. Φυσιολογικά, όλοι θα τραβούσαν όσο πιο πολλά ευρώ μπορούσαν από τις τράπεζες. Αύριο το πρωί οι ουρές έξω από τις τράπεζες θα ήταν  ατελείωτες και μετά από μια ώρα οι τράπεζες θα κατέβαζαν τα ρολά. Η οικονομία θα κατέρρεε. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα απόσυρε την υποστήριξη των τραπεζών (μιας και θα έπαυε να είναι η Κεντρική μας Τράπεζα) και έτσι εκείνες δεν θα ξανα-άνοιγαν τις πόρτες τους. Μέχρι το κράτος να παράξει το νέο νόμισμα (κάτι που παίρνει βδομάδες),  η χώρα θα είχε βυθιστεί στο απόλυτο σκότος. Χωρίς πρόσβαση στις χρηματαγορές, στο απεχθές ΔΝΤ, στην ανεκδιήγητη ΕΕ, το ρολόι θα γύρναγε πίσω πολλές δεκαετίες. Η φτώχεια θα εισέβαλε στο 80% των νοικοκυριών. Κάποια στιγμή θα ξανα-βρίσκαμε μια κάποια ισορροπία αλλά τίποτα δεν μου εγγυάται ότι η ισορροπία αυτή θα ήταν καλύτερη από την σημερινή. Οι επιτήδειοι και πάλι κερδισμένοι θα ήταν (καθώς θα είχαν διατηρήσει πρόσβαση σε λογαριασμούς ευρώ εκτός Ελλάδας) ενώ η συντριπτική πλειοψηφία θα καταριόταν την ώρα που κηρύχθηκε η μετα-Μνημονιακή στάση πληρωμών.

Συμπέρασμα

Χαιρετίζω τους προβληματισμούς του ντοκιμαντέρ Debtocracy αλλά απορρίπτω την κεντρική του ιδέα-πρόταση. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή - σε πείσμα τόσο εκείνων που επισείουν την στάση πληρωμών ως μπαμπούλα για να αποδεχθούμε την λογική του Μνημονίου (και να πουληθούν γρηγορότερα τα δημόσια φιλέτα στους επιτήδειους) όσο και εκείνων που μοιράζουν φρούδες ελπίδες για μια μονομερή διαγραφή του χρέους. Μέσα στην γενική σύγχυση ένα είναι σίγουρο: Η λύση θα πρέπει να είναι ευρωπαϊκή. Να ισχύσει τόσο για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία όσο και για την Γερμανία και την Ολλανδία. Αν δεν έρθει, το ευρώ θα καταρρεύσει. Και τότε η στάση πληρωμών θα αποτελέσει όχι μόνο επιθυμητή εξέλιξη αλλά και μονόδρομο, Ως τότε, έχουμε καθήκον να παλεύουμε για μια ευρωπαϊκή λύση. Γιατί; Επειδή η κατάρρευση του νομίσματος που ποτέ δεν έπρεπε να είχε δομηθεί όπως δομήθηκε, του ευρώ, θα φέρει την ήπειρό μας στο χείλος μιας καταστροφής που δεν μπορούμε να διανοηθούμε.

ΥΓ. Έχω και μια άλλη ένσταση που αφορά τον τίτλο του ντοκιμαντέρ. Δεν ζούμε σε περίοδο debtocracy. Όπως έχω ξαναγράψει (εδώ στα ελληνικά και εδώ στα αγγλικά) ζούμε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση που ονομάζω Πτωχο-τραπεζοκρατία (Bankruptocracy): Την απολυταρχία των πτωχευμένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία...


http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=6245

Η αναλυση που κανει ο βαρουφακης σχετικα με το γιατι δεν πρεπει να κανουμε σταση πληρωμων ειναι απλα τραγικη. Φανταζομαι οτι θα υπηρχαν πολλοι τετοιοι "ψαγμενοι" και στην αργεντινη και στον ισημερινο με αντιστοιχες αποψεις. Οτι και σε αυτες τις χωρες θα ερχοταν η καταστροφη αν εκαναν σταση πληρωμων. Τελικα ομως ως εκ θαυματος αυτες επιβιωσαν και μαλιστα βελτιωθηκε και η κατασταση.

Συμφωνω οτι η ΕΛΕ ειναι απλα ενα μεσο στον αγωνα για την ανατροπη του συστηματος, και φυσικα οχι το πιο σημαντικο. Ειναι ενα οπλο συσπειρωσης και περαιτερω οξυνσης της ταξικης παλης, που γινεται ομως σε πραγματικο επιπεδο και οχι σε λογιστικο.

Και κατι για το debtocracy:

http://pitsirikos.net/2011/04/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-debtocracy/ (http://pitsirikos.net/2011/04/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-debtocracy/)

Ποιος φοβάται το Debtocracy;

Παρακολουθώ τις αντιδράσεις που προκάλεσε και προκαλεί το «Debtocracy» και έχω ενθουσιαστεί. Ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο Διαδίκτυο και διανέμεται δωρεάν έχει καταφέρει να ξεβρακώσει ένα ολόκληρο σύστημα. Εντάξει, ένα χρεοκοπημένο σύστημα.



Οι πρώτες αρνητικές αντιδράσεις για το «Debtocracy» προήλθαν από επικοινωνιολόγους και διαφημιστές. Λογικό ήταν. Αφενός ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με προσφορές των θεατών -χωρίς χορηγούς και διαφημιζόμενους- χαλάει την πιάτσα και αφετέρου πολλοί απ’ αυτούς εργάζονται για κόμματα και πολιτικούς που θίγονται από το «Debtocracy». Φυσικά, αν το «Debtocracy» είχε χορηγούς και διαφημίσεις- οι επικοινωνιολόγοι και οι διαφημιστές θα το αντιμετώπιζαν με πολύ μεγάλο σεβασμό. Οι πουτάνες σέβονται τους πελάτες.

Αφήνω τους διαφημιστές και τους επικοινωνιολόγους –αυτή τη μεγάλη πληγή του σύγχρονου ελληνικού αίσχους- και περνάω στους δημοσιογράφους (αν και αυτοί διαφημιστές και επικοινωνιολόγοι έχουν καταντήσει). Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει υπάρξει ούτε ένα δημοσιογραφικό κείμενο με θετική κριτική στο «Debtocracy» – αν μπορούσαν, θα χρέωναν στο «Debtocracy» και τη χρεοκοπία της χώρας.

Εντάξει, ξέρω πολύ καλά τι περνάνε οι δημοσιογράφοι το τελευταίο διάστημα και πόσο τρομοκρατημένοι είναι μπροστά στην απόλυση που τους περιμένει. Από την άλλη, καλά να πάθουν. Αν είσαι προσκυνημένος και σκλαβάκι, δεν θα σε σεβαστεί κανείς – ούτε εγώ. Από τη στιγμή που δεν διαλέγεις τον δρόμο της αξιοπρέπειας και συνεχίζεις να γλείφεις τους εφοπλιστές και τους μεγαλοεργολάβους που σε έχουν αγοράσει, είσαι άξιος της μοίρας σου.

Ποια είναι η πιο σημαντική κατηγορία των επικριτών του «Debtocracy»; «Δεν υπάρχει η αντίθετη άποψη». Τι μου λες; Δημοσιογράφοι που δεν τολμούν ποτέ να εκφράσουν ούτε λέξη διαφορετική από τη γραμμή του εργοδότη τους διαμαρτύρονται που δεν υπάρχει η αντίθετη άποψη στο «Debtocracy». Το καλύτερο ήταν πως το έγραψε και δημοσιογράφος ο οποίος εργάζεται σε μέσο το οποίο παρουσιάζει επί μήνες τους κατοίκους της Κερατέας σαν εγκληματίες. Εκεί γιατί δεν αναζητεί την αντίθετη άποψη; Γιατί πληρώνει –ακόμα- το αφεντικό. Άντε να απολυθούν όλοι αυτοί, μπας και αποκτήσουν επιτέλους και δική τους άποψη.

Πάντως, είναι εντυπωσιακό το επιχείρημα πως δεν υπάρχει η αντίθετη άποψη στο «Debtocracy». Αναρωτιέσαι πού ζουν όλοι αυτοί που το επικαλούνται. Μάλλον δεν ζουν στη χρεοκοπημένη Ελλάδα του 2011 με τη στυγνή προπαγάνδα από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ που προσπαθούν με λύσσα να επιβάλλουν τη μία άποψη. Τους λείπει η αντίθετη άποψη μόνο στο «Debtocracy». Πουθενά αλλού.

Μα το «Debtocracy» γυρίστηκε εξαιτίας της χρεοκοπίας και για να ακουστεί και μια άλλη άποψη για τη χρεοκοπία της χώρας. Μια άποψη που αποδεικνύεται πως πονάει πολύ κόσμο – από την άλλη, ενδιαφέρει ακόμα περισσότερο κόσμο.

Ενδιαφέρον έχει και η πολύ «αριστερή» άποψη πως το «Debtocracy» δεν προτείνει την ανατροπή του καπιταλισμού. Δεν πειράζει, παιδιά – τον καπιταλισμό θα τον ανατρέψει το ΠΑΜΕ με βόλτες στους Στύλους του Ολυμπίου Διός και στη συνέχεια καφεδάκι στο Θησείο. Η ταξική πάλη γίνεται με ποδαρόδρομο και όχι με ντοκιμαντέρ. Το είχε πει και ο Μαρξ.

Ίσως δεν έχουν σημασία οι απόψεις λίγων και ξεπουλημένων γραφιάδων για το «Debtocracy», ούτε κομματικών ηγεσιών που φοβούνται μήπως χάσουν την πελατεία τους -ούτως ή άλλως, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες το αντιμετώπισαν μάλλον με ενθουσιασμό.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι η πρόταση για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για να διερευνηθεί ποιο ποσοστό του δημοσίου χρέους είναι απεχθές.

Η Ελλάδα είναι στριμωγμένη πάρα πολύ άσχημα και δεν πρόκειται να την γλιτώσει με τίποτα – μας περιμένουν πολύ «ενδιαφέροντα» χρόνια και οι περισσότεροι το γνωρίζουμε.

Το θέμα είναι αν ο ελληνικός λαός θα απαιτήσει και θα καταφέρει να μάθει πόσα χρωστάει, σε ποιους και με τι όρους έχουν συναφθεί τα δάνεια. Δηλαδή, αν θα καταφέρουμε να μάθουμε και να δούμε το «λογαριασμό». Μέχρι τώρα, αυτό δεν έχει συμβεί και κανείς δεν κάνει κουβέντα – επικρατεί σκοτάδι και άκρα του τάφου σιωπή, ενώ η χρεοκοπία συνεχίζει να παρουσιάζεται ως φυσικό φαινόμενο. Δεν αποκλείεται να είμαστε και ματιασμένοι.

Και τι νόημα έχει η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου για το δημόσιο χρέος, αφού δεν έχουμε ελπίδα σωτηρίας; Το νόημα είναι πως με την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου θα αποκαλυφθούν –έστω για κάποιο ποσοστό του χρέους- οι συμφωνίες και οι μίζες που δόθηκαν, όπως και τα ονόματα αυτών που υπέγραψαν τις συμφωνίες και πήραν τις μίζες. Θα μάθουμε για τις υπερτιμολογήσεις των δημοσίων έργων, όπως και τα ονόματα αυτών που έκαναν και επωφελήθηκαν από τις υπερτιμολογήσεις.

Ναι, η Ελλάδα χρεοκόπησε. Πάει πολύ, όμως, να κυκλοφορούν ελεύθερα, ωραία και πλούσια όλα αυτά τα λαμόγια, και όχι μόνο να κυκλοφορούν αλλά να συνεχίζουν να κυβερνούν τη χώρα και να αρπάζουν νέες μίζες. Εντάξει, χρεοκοπήσαμε – αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε απαραίτητα και βλαμμένοι.

Η δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου θα έπρεπε να είναι επιθυμητή από όλους. Θα έπρεπε όλοι να είναι χαρούμενοι και να την αποζητούν με λατρεία. Διαφάνεια – όλα στο φως. Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται.

Βέβαια, τα ΜΜΕ δεν την θέλουν καθόλου. Γιατί δεν την θέλουν; Μα τα πρώτα ονόματα που θα έρθουν στην επιφάνεια μέσω της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου είναι τα ονόματα των ιδιοκτητών των ΜΜΕ – τα ονόματα των νταβατζήδων της διαπλοκής.

Όταν η Goldman Sachs «μαγείρευε» το 2001 επί κυβέρνησης Σημίτη τα στοιχεία της Ελλάδας, ποιοι ήταν αυτοί που επωφελήθηκαν –ενόψει μάλιστα και των Ολυμπιακών Αγώνων- από την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη; Προφανώς, όλοι αυτοί που γνώριζαν τις λογιστικές αλχημείες της κυβέρνησης Σημίτη με τη Goldman Sachs και σιώπησαν, ενώ παράλληλα τα παπαγαλάκια τους αποθέωναν τον Σημίτη και τον παρουσίαζαν ως τον νέο Περικλή. Σιώπησαν γιατί ήταν αυτοί που πήραν όλα τα μεγάλα έργα. Ο κ. Σημίτης ήξερε καλά να μοιράζει την πίτα – βέβαια, τότε υπήρχε πίτα. Αυτοί πήραν την πίτα – ή μάλλον τις πίτες- και η χώρα χρεοκόπησε.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι Έλληνες σήμερα χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: σε αυτούς που τα «έφαγαν» και σε αυτούς που δεν τα «έφαγαν». Ας μετρηθούμε λοιπόν. Όποιος δεν τα «έφαγε» και δεν φοβάται πως μπορεί το όνομά του να βρεθεί γραμμένο στο «λογαριασμό», ας υπογράψει την έκκληση για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το δημόσιο χρέος.

Την οικονομική κατάρρευση και τα δεινά της δεν μπορούμε πια να τα αποφύγουμε. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να σώσουμε την αξιοπρέπειά μας. Και να απαλλαγούμε από τη Μαφία.

Εδώ διαβάζετε και –αν συμφωνείτε- υπογράφετε την έκκληση για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημοσίου χρέους.

Το «Debtocracy» έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ τα 500 χιλιάδες views στο Διαδίκτυο, ενώ δεν είναι γνωστός ο αριθμός αυτών που το έχουν δει σε DVD. Μπορείτε να το κατεβάσετε από torrents και να το προωθήσετε σε ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Επίσης, θα υπάρξουν προβολές σε κινηματογραφικές αίθουσες αλλά και σε πολλές άλλες εκδηλώσεις. Να το δείτε και να το προωθήσετε σε φίλους και γνωστούς. Μαζί το γυρίσαμε.

αυτό που με προβληματίζει είναι το ότι ένας τύπος (πάντως όχι νεοφιλελεύθερων πεποιθήσεων), έκανε ένα ντοκυμαντέρ, και δέχεται από παντού βέλη (κυρίως από το χώρο της Αριστερας, η δεξιά - κέντρο δεν ασχολούνται κάν, άλλωστε έχουν όλα τα Media με το μέρος τους)

αναρωτιέμαι ορισμένες φορές αν δέχεται τόσα βέλη και η πολιτική που ασκείται κεντρικά από την κυβέρνηση... δεδομένου ότι όλοι κοιμόμαστε όρθιοι....
και εν πάσει περιπτώσει... αν το debtocracy δεν είναι το απόλυτο επαναστατικό εγχειρίδιο (που ΔΕΝ είναι), δεν το βρίσκω αφενός και τόσο μπακάλικο, δεδομένου ότι μιλάνε επιστήμονες (εκτός από τον Γλέζο, οι υπόλοιποι είναι καθηγητές, οικονομολόγοι κτλ), και αφετέρου είναι ένα καλό έστω και ρεφοσμιστικό βήμα για να σκεφτεί κάποιος 5 πράγματα παρακάτω από εκείνα που ακούει στην Τρέμη

δε μπορώ να καταλάβω τι τους έχει πιάσει όλους

 Ε μαλλον βραζουν στο ιδιο καζανι με τους δεξιους πανδορα

Οπως ειχα διαβασει σε ενα ιστορικο μυθιστορημα που διαδραματιζοταν την εποχη των Περσικων πολεμων, απο την στιγμη που μαζευονται τρεις Ελληνες μαζι αρχιζουν τα μαχαιρωματα.

Οποτε ασε το, μην το ψαχνεις. Στην Ελλαδα δεν μπορουν καλα καλα να συμφωνησουν τα μελη της ιδιας παραταξης στο τι θελουν (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ), θα συμφωνησουν μελη ενος γενικα μεγαλυτερου πολιτικου χωρου:P (π.χ. Αριστερα) ;

ειναι απλο. οτι λεει και κανει η κυβερνηση ευνοει τις θεσεις τους και φερνει καποιο κοσμο πιο κοντα τους (το αν εχει και αποτελεσμα αυτο ειναι αλλη ιστορια). οτι λεει το debtocracy ομως τους χαλαει την πιατσα (την πλειοψηφια τουλαχιστον) αρα πρεπει να το πολεμησουν. δυστυχως εχουμε υπερβολικα συστημικη αριστερα, δηλαδη τροφοδοτειται απο το ιδιο το συστημα. γι αυτο και οταν το συστημα ειναι σε κριση, ενω θα επρεπε να βγει ακομα πιο μπροστα για να το ανατρεψει, αυτη η αριστερα μαζευεται και επιτιθεται σε οτιδηποτε νεο και προοδευτικο κυκλοφορει, γιατι η ανατροπη του συστηματος θα φερει και τη δικη της ανατροπη.

όταν λες οτι είναι "τραγική" καλύτερα θα είναι να είσαι και πιο συγκεκριμένος για να κάνουμε κουβέντα. Επίσης, ο Βαρουφάκης είναι και οικονομολόγος ενώ εσύ κι εγω δεν είμαστε, και ουτε εχουμε ασχοληθεί αρκετα με την οικονομική επιστήμη, οπότε ας μην κανουμε τους ξερόλες και απορρίπτουμε αμεσα ο,τι δε μας αρεσει, χωρίς να το σκεφτούμε.

Το Deptοcracy αρχικά έχει πετύχει τους στόχους του, δηλαδή όλοι οι πολίτες αρχίζουν να θέλουν να μαθουν σε ποιούς χρωστάμε και που πήγαν τα δανεικά (γιατι αμα πηρες λεφτα απο τραπεζα της Krupp για να παρεις υποβρυχια της Krupp κατι δεν παει καλα). Δε θα μου φανεί περίεργο αν καποια κόμματα αρχίσουν να εχουν και τη συσταση της ΕΛΕ ως προγραμματική θέση.


Το θέμα είναι που πάει η δουλειά, τι θα κάνουμε δηλαδή οταν κυρρηξουμε στάση πληρωμών. Πρώτον, η Επιτροπή θα βγάλει όλοκληρο το χρέος απεχθές? Ας πουμε το τωρινό δανειο απο το ΔΝΤ για την πληρωμή προηγούμενων είναι "απεχθές"?? Δευτερον, χωρίς τους τόκους των δανείων μπορεί να υπάρξει ισοσκελισμένος προυπολογισμός ή θα εξαναγκαστεί η χωρα να βρει πάλι πηγες δανεισμού εκτός της Δυσης (Κινα, Ρωσία)?

Τέλος, η μη αποπληρωμή σημαίνει και εξοδος απο την ΟΝΕ και ίσως απο την ΕΕ. Θα είμαστε η πρώτη χώρα που θα το επιχειρήσει, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μας και την Ευρώπη. Το μόνο σίγουρο θα είναι θα είμαστε απο αποψη αγορών και νομίσματος ανεξάρτητοι, δηλαδή θα επιστρέψουν οι δασμοί σε εισαγώμενα για εξτρα εσοδα και τόνωση της εσωτερικής αγορας. Αυτό που λεει ο Βαρουφακης οτι θα υποτιμηθεί το νόμισμα ισχύει σίγουρα: για να μη μειωθεί η αξία των καταθέσεων θα τρέξουμε όλοι μας να βάλουμε τα ευρώ στα σεντούκια.
Τα πρώτα χρόνια της επιστροφής στη δραχμή θα είναι πολυ δύσκολα... :-\ Θα ξαναγυρίσουν οι υποτιμήσεις. Σε κάμποσα χρόνια ίσως είμαστε καλυτερα όντες ανεξάρτητοι αν εκμεταλλευτούμε πηγες και γίνει σωστή διαχείριση...ισως...

λεω οτι η αναλυση ειναι τραγικη γιατι θεωρει δεδομενο οτι η ελλαδα δεν εχει τον πλουτο να σταθει μονη της οικονομικα, ενω η αργεντινη και ο ισημερινος το εχουν. δεν αναλυει ομως τι παραγει και τι μπορει να παραξει η ελλαδα. σου συνιστω να διαβασεις καποια τετοια ερευνα.
σε καθαρα οικονομικο επιπεδο η ελλαδα, με διαλυμενη οικονομια απο την τεραστια υφεση, με προκλητικοτατα χαμηλους συντελεστες φορολογιας των κερδων των επιχειρησεων, με, με, εχει ελλειμα (αφαιρωντας τα τοκοχρεωλυσια που πληρωνουμε) 3 και κατι δις ευρω. τετοιο ελλειμα δεν ειναι διαχειρισιμο με μια δικαιη πολιτικη που θα στοχευει στην αναπτυξη προς οφελος του λαου;

Ακομα και αν χρειαστει να υποτιμηθει η δραχμη για να εξισοροπηθουν τα αρχικα ελλειματα (χωρις να ειναι καν δεδομενο κατι τετοιο) και για καποιο διαστημα μετα τη σταση πληρωμων/διαγραφη χρεους η κατασταση ειναι δυσκολη, αυτος ο δρομος ειναι ο μονος που θα βελτιωσει τη ζωη μας. Αντιθετα, με την τωρινη πολιτικη, η κατασταση ειναι και δυσκολη και διαρκως θα δυσκολευει.

Οι απειλες περι καταστροφης, που ακουγονται σε περιπτωση στασης πληρωμων/εξοδου απο εε/ευρω, ειναι απλα ο μπαμπουλας του ανενημερωτου. εχουμε χορτασει απο τετοιους ανυπαρκτους μπαμπουλες. εσυ προσωπικα θεωρεις οτι ισχυουν αυτες οι απειλες οταν ακους να τις λενε καθαρματα που υποστηριζουν τις μειωσεις μισθων-συνταξεων-επιδοματων.

πρέπει να βγούν τα νουμερα για να αποφανθούμε. Εκει χρειάζεται η ΕΛΕ για να δούμε τι εσοδα/εξοδα υπάρχουν σε σχεση με τα δάνεια. Σε περίπτωση πάντως πτώχευσης δεν είναι απίθανη η περίπτωση και εθνικοποίησης κάποιων στρατηγικών επιχειρησεων (ΟΤΕ πχ). Ακόμα και δεξιός θα το κανε.

όσο για τις πηγες, δεν αμφισβητώ οτι η Ελλαδα εχει. Το θέμα είναι οτι οι πετρελαιοπηγές δε θα στηθούν μόνες τους, χρειάζεται κεφάλαιο για κάτι τετοιο, και καλύτερα να μη χρειαστεί να παρουμε κι άλλο δάνειο (και τι δανειο θα είναι αυτό και πως θα αποπληρωθει όταν θα διαπραγματεύεσαι με δραχμές).



στηρίζω την ιδεα της ΕΛΕ , αλλα πριν παρουμε αποφάσεις (χαχα λες και εμεις θα τις παρουμε) καλύτερα να έχουμε όλα τα στοιχεία

δεν παιζει να γραψω σεντονια... τετοιες κουβεντες γινονται απο κοντα... αλλα ενα θελω να πω...

Αν ακουσει κανεις προσεκτικα τις προτασεις της Πρωτοβουλιας των οικονομολογων που φαινεται να ενστερνιζεται (εστω και μερικως) ο Χατζηστεφανου και ιδιαιτερα τις ομιλιες των Λαπαβιτσα και Καζακη θα δει οτι απαντανε σε αυτα που υποστηριζει ο κ. Βαρουφακης...
ο οποιος στο ντοκιμαντερ του Βαξεβανη μας ελεγε οτι δεν δυναται η Ελλαδα να βγει απο το ευρω, τωρα ομως μας λεει οτι απλα θα ειναι τρομερα δυσμενες... και οτι δεν θα πρεπει να δαιμονοποιουμε τις κυβερνησεις και αλλες τετοιες πιπες...

προς το παρον βαριεμαι να ερευνησω τα κινητρα του... αλλα οι ενστασεις του εχουν απαντηθει παραυτα...

Τα έσοδα

Στόχος του προϋπολογισμού είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης και η αύξηση των δημοσίων εσόδων. Τα καθαρά έσοδα του Προϋπολογισμού αναμένεται να αυξηθούν κατά 6,9% στα 56,3 δισ. ευρώ, έναντι 52,7 δισ. ευρώ εφέτος. Τα τακτικά έσοδα του Προϋπολογισμού αναμένεται να αυξηθούν κατά 5,6% στα 59,3 δισ. ευρώ, έναντι 56,1 δισ. ευρώ εφέτος. Αυτό συνεπάγεται πως η κυβέρνηση αναγνωρίζει πως το 2010 η υστέρηση των εσόδων έναντι του αρχικού στόχου θα ανέλθει σε 2,6 δισ. ευρώ.

Περίπου 22 δισ. ευρώ αφορούν σε άμεσους φόρους, 34,7 δισ. ευρώ σε έμμεσους φόρους και 3,1 δισ. ευρώ σε λοιπά μη φορολογικά έσοδα. Τα έσοδα από τον φόρο εισοδήματος αναμένονται μειωμένα κατά 0,9% ( 15 δισ. ευρώ), λόγω των αλλαγών που φέρνει η ενεργοποίηση του νέου φορολογικού νόμου.

Τα έσοδα από τον ΦΠΑ αναμένεται να ενισχυθούν κατά 10,2%, στα 19,3 δισ. ευρώ. Για τις αυξήσεις των συντελεστών ΦΠΑ οι τελικές αποφάσεις παραπέμπονται στο κείμενο του Προϋπολογισμού τον Νοέμβριο.

Τα έσοδα από την φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας αναμένεται να σημειώσουν αύξηση 41,9 % στα 965 εκατ. ευρώ. Το προσχέδιο αποκαλύπτει αύξηση των αντικειμενικών αξιών σε τρεις ετήσιες δόσεις, αρχής γενομένης από το 2011.

Τα έσοδα από την φορολόγηση των επιχειρήσεων εκτιμώνται σε 2,7 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 1 δισ. ευρώ θα προέλθει από την επιβολή νέας έκτακτης εισφοράς στις κερδοφόρες επιχειρήσεις.

Οι δαπάνες

Οι συνολικές δαπάνες αναμένεται να αυξηθούν κατά 2,2% στα 67,6 δισ. ευρώ, ποσό που είναι αυξημένο κατά 1,5 δισ. ευρώ σε σχέση με εφέτος.

Οι πρωτογενείς δαπάνες προβλέπονται στα 51,8 δισ. ευρώ και θα είναι μειωμένες κατά 1,5% σε σχέση με εφέτος.

Οι δαπάνες για τόκους εκτιμώνται στα 15,8 δισ. ευρώ, ήτοι αυξημένες κατά 19,6% ή 2,6 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2010.

Για την πληρωμή των 750.000 υπαλλήλων του δημόσιου τομέα θα δαπανηθούν 11,3 δισ. ευρώ, ήτοι 300 εκατ. ευρώ λιγότερα σε σχέση με εφέτος.

Οι επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων θα είναι μειωμένες κατά 4,2% στα 9,9 δισ. ευρώ, ενώ οι επιχορηγήσεις δημοσίων οργανισμών θα περιορισθούν κατά 5,9% σε σχέση με εφέτος (2,5 δισ. ευρώ).

Οι συνολικές δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων προβλέπονται στα 8,7 δισ. ευρώ, έναντι 9 δισ. ευρώ εφέτος. Τα χρήματα αυτά θα αποτελέσουν τον πυλώνα της αναπτυξιακής πολιτικής.

Πηγή: Το Βήμα

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=358377

Εντάξει... προϋπολογισμός είναι, παίζει να πέσει έξω.

Εγώ΄ομως βλέπω πλεόνασμα με αυτά τα νούμερα.

Μια πλήρη στάση πληρωμών απέναντι στους δανειστές (μέσα και έξω) και με ένα δυναμικό επιθετικό πρόγραμμα κρατικοποιήσεων σε κάποιους τομείς θα μας άφηναν περιθώρια ανάπτυξης.


Ζημιωμένοι εσωτερικά θα ήταν
1) Οι τράπεζες, που στα αρχίδια μας κιόλας. Ας πληρώσουν αυτές την κρίση.
2) Τα ασφαλιστικά ταμεία που ήδη χρηματοδοτούνται και θα μπορούσε με μια μακροπρόθεσμη ρύθμιση να αποπληρωθούν σιγά σιγά με το παραπάνω πλεόνασμα.


Όλα αυτά με απλά μαθηματικά και χαζοχαρούμενη λογιστική.

Σκεψου οτι χωρις τους τοκους βγαινει πλεονασμα παρολη τη φοροασυλια των κερδων των αε. και δε σου λεω για τη φοροαπαλλαγη κερδων και ακινητης περιουσιας που ειναι σε οφ σορ.

Δηλαδη με σωστη φορολογικη πολιτικη (μετα απο ανατροπη και συνεχη λαικη πιεση προφανως) και χωρις την ατελειωτη μασα που πεφτει πανω στο δημοσιο χρημα ποσο πιο πλεονασματικος θα ηταν ο προυπολογισμος;

ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Αυτό που λες είναι υπεραπλουστευμένο.

Γιατί αν αυξήσεις τους φόρους στις ΑΕ θα σηκωθούν και θα φύγουν. Δεν έχεις συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με την βουλγαρία. Οι γερμανοί έχουν πολύ ειδικευμένο εργατικό δυναμικό,οι βούλγαροι πολύ φτηνό, και εσύ έχεις έναν μηδενικό παραγωγικό ιστό που εξαρτάται από την εισροή συναλλάγματος από τον τουρισμό και ταυτόχρονα οι υποδομές είναι σκατά και το εργατικό δυναμικό ακόμη πιο σκατά.

Η φορολογική πολιτική ποτέ δεν ήταν ούτε θα είναι πανάκεια. Στην οικονομία αυτό φαίνεται από την καμπύλη laffer, και υποδηλώνει ότι η υπερφορολόγηση οδηγεί σε μείωση των εσόδων(και πρόσεξε, εσένα 25% μπορεί να μην σου φαίνεται πολύ, αλλά για μερικές πολυεθνικές είναι πάρα πολύ, αν αναλογιστείς και το 23% ΦΠΑ και άλλους έμμεσους ή άμεσους φόρους)

Μετά από στάση πληρωμων, το μόνο που μπορείς να κάνεις για τα δύσκολα χρόνια που θα έρθουν(γιατί θα έρθουν δύσκολα χρόνια,και μάλλον δυσκολότερα από αυτά που θα έρθουν λόγο μνημονίου) είναι με συγκροτημένη πολιτική να ξαναδημιουργήσεις παραγωγικό ιστό, με εκβιομηχάνιση της χώρας και αύξηση της αγροτικής παραγωγής. Μόνο όταν θα έχεις καλή παραγωγική βάση θα μπορέσεις να βγεις από το τούνελ. Γιατί το μνημόνιο σε βάζει μέσα σε τούνελ χωρίς έξοδο, γιατί έτσι συμφέρει τον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Με μονομερή στάση πληρωμών όμως και πολύ προσεκτικές κινήσεις(και όχι αριστερισμούς του στυλ αγκ ουγκ, σοσιαλισμός ΤΩΡΑ και άλλες τέτοιες μπαρούφες) μπορείς να δημιουργήσεις τις συνθήκες στην χώρα για την πραγματική ανατροπή του συστήματος.

Δηλαδή να μην ακούμε την προπαγάνδα του κάθε πρετεντέρη, αλλά από την άλλη να μην ωραιοποιούμε το τι θα γίνει αν γίνει στάση πληρωμών. Το ελληνικό μοντέλο "ανάπτυξης" με τις άπειρες υπηρεσίες(γυράδικο κάθε 5 μέτρα, κομμωτήρια κάθε 2ο στενό, τράπεζα κάθε μισό τετράγωνο κλπ κλπ κλπ) πρέπει να ανατραπεί και την θέση του να πάρει μια παραγωγική βιομηχανία η οποία θα μας αφήσει να μπορούμε να αναπτυχθούμε σαν κοινωνία και να ακολουθήσουμε τον δρόμο οργάνωσης που εμείς θα επιλέξουμε.

δείτε εδώ:

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_GDP_sector_composition


η Ελλάδα εχει διογκομένο τομέα υπηρεσιών, αλλα αυτή ειναι η γενική ταση στο Δυτικό Κόσμο. Γι αυτό πολλες χώρες στρέφονται στις "hi-tec industries" ή στην επιστημονική έρευνα για να μπορούν να ανταγωνιστούν τις Ασιατικές βιομηχανιες. Τραβα εσυ να ανταγωνιστείς την Κίνα στην παραγωγή χάλυβα, μονο στην εσωτερική αγορα και με δασμούς θα το καταφέρεις.

όπως και να χει ειναι πολύ δύσκολο να κατευθύνεις την οικονομία χωρίς καποιο βαθμό κεντρικού σχεδιασμου. Και αμα μείνεις με δραχμές επιβάλλεται να έχεις ένα βαθμό αυτάρκειας στη χώρα σε βασικά αγαθά και πρώτες ύλες.





η τράπεζα αμα δηλώσει χρεωκοπία το ελληνικό τμήμα της μπορεί να δεσμεύσει καταθέσεις? μπορεί το κράτος να το απαγορευσει? η αξία των καταθέσεων πόσο θα μειωθει σε πιθανή επιστροφή στη δραχμη?

θα μου πεις και με το Μνημόνιο, σιγα σιγα οι αποταμιεύσεις "στεγνώνουν" και είναι θέμα χρόνου να πανε στα γνωστά χερια...

Ναι,όντως η διόγνωση του τομέα των υπηρεσιών(και κυρίως του χρηματοπιστωτικού τομέα) είναι ένα γεγονός στο δυτικό καπιταλισμό. Από την άλλη όμως,όλος ο δυτικός κόσμος(πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) έχει πέσει στην παγίδα του χρέους όπου οικονομίες σαν την κίνα αγοράζουν τα ομόλογά τους ώστε οι χώρες αυτές με την σειρά τους να αγοράσουν τα προϊόντα τους. Αυτή η ανάπτυξη μακροπρόθεσμα(και μεσοπρόθεσμα) είναι τρομερά μη βιώσιμη και "θα σκάσει".

όπως δεν χάνονται τα δάνεια δεν θα χαθούν και οι καταθέσεις.

Η λύση είναι η κρατικοποίηση των τραπεζών που θα εξασφαλίσει τους καταθέτες, ακόμα και αν χρειαστεί να πει τους μεγαλοκαταθέτες να περιμένουν στην ουρά για να τα πάρουν.
Πχ. Χρήση μέχρι 30000 ευρώ τον χρόνο.
Και το ισοζύγιο τους (καταθέσεις / δανείων) να επιστρέψει σε ένα λογικό σημείο.
Ταυτόχρονα θα μπορέσει να δώσει νέα μη κερδοσκοπικά επιτόκια ώστε να ελαφρυνθούν οι δανεισμένοι.


Εάν η στάση πληρωμών των δανειστών υπαγορεύει έξοδο από το ευρώ, αυτό δε μπορεί παρά να φανεί θετικό, ακόμα και μεσοπρόθεσμα!
Μπορεί να το φανταζόμαστε σαν κάτι τρομακτικό, και να είναι, αλλά μετά τον αρχικό χαμό, και σε συνδιασμό με την πλήρη στάση πληρωμών, δε μπορεί να συγκριθεί με τον όλεθρο στο βιοτικό επίπεδο του έλληνα, που επιτυγχάνεται γοργά και σταθερά μέσω της σημερινής εσωτερικής υποτίμησης, και την ασταμάτητη αύξηση της ανεργίας.


Αν για να σωθεί η οικονομία μας, χρειάζεται να γίνουμε Κίνα, τότε μη σώσουμε και τη σώσουμε.

http://gatouleas.wordpress.com/2011/04/09/debtocracy-%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%8C%CF%88%CF%85%CF%87%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%BA%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD/

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ

http://www.youtube.com/watch?v=Q4l2IEkz4TY&feature=player_embedded (http://www.youtube.com/watch?v=Q4l2IEkz4TY&feature=player_embedded)

απο τους αρβυλα ωρε?

παρε το source...
http://www.zeitgeistmovie.com/

No3

check also
http://www.whoispeterjoseph.com/

to oti to deixnoun oi arvila vevaia ine ena metro tou periexomenou

o lazopoulos edeixne ton lapavitsa btw... kai ton kazakh...

aristeroi epanastates to paizoun ta paidia ti na kanoun...

γιατί θα πρέπει να είναι τόσο ενοχλητικό το ότι το έπαιξαν οι "αρβύλα"?  :???:

περί προτιμήσεων..
εμένα πάντως μου γυρίζουν τ' άντερα

Το βιντεάκι δεν είναι τόσο κακό αν το δεις αποκομμένο, δεν θα δυσκολευτεί κανείς να πει "καλά τα λέει", αλλά προσιδιάζει σε ένα τρόπο θέασης του κόσμου που και οι ίδιοι οι αρβύλα λίγο πολύ αναπαράγουν. Ναι ωραία με όλα αυτά αλλά παραπέρα τι? Μπορεί να με ενοχλούν διάφορα σε φάσεις Zeitgeist, όπως η επιδερμική προσέγγιση σ'αυτά με τα οποία καταπιάνονται και η ιεραποστολική μορφή που δίνουν στο περιεχόμενο, αλλά αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι οι άγνοιά τους για το πόσο κάλλιστα ενσωματώνονται όλα αυτά στο παρόν σύστημα, ενάντια του οποίου υποτίθεται ότι βάλλουν.

λείπει δλδ η πρόταση, αν κατάλαβα καλά, ή μάλλον η αντιπρόταση...

περα απο το γεγονος βεβαια οτι ο Κανακης ειναι γνωστος προλεταριος με ραδιοφωνο, τηλεοραση, μαγαζια κ.ο.κ.
ειναι σαν να βλεπεις τον Κουρη να κανει διαλεξη για την ταξικη συνειδηση στους υπαλληλους του Αλτερ...

Eπιχειρημα επιπεδου ο αριστερος που φοραει nike.
Το οτι εχει επιχειρησεις δε λεει τπτ αν ειναι αρχιδι σαν εργοδοτης τοτε αλλαζει το πραμμα. Ομως δε ξερω τιποτα περι αυτου...

είναι πάντως το ίδιο επιχείρημα που έχουν όλοι κατά των "κομμουνιστών" με Nike και Cayenne που το απορρίπτουν και οι ίδιοι...
ή κατά των αναρχικών με πλούσιο μπαμπά με bmw και πάει λέγοντας...
δε θέλω να υποστηρίξω τον Κανάκη, απλώς κάνω το συνήγορο του διαβόλου... γιατί μια ταινία ή ένα βίντεο όπως αυτό, να έχει την ευκαιρία να το δεί κάποιος κόσμος που είναι εγκλωβισμένος στην κυβερνητική ή νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα να μας ενοχλεί που το έδειξε ο Κανάκης... όποιος κι αν είναι ο Κανάκης... μπορεί κάποιους να τους προβληματίσει... δεδομένης και της τηλεθέασης που έχουν οι "αρβύλες", το να το δεί πολύς κόσμος είναι μάλλον πιθανό (που δεν ξέρει έτσι κι αλλιώς τι είναι το zeitgeist) .. μπορεί και κάποιους από αυτούς να τους προβληματίσει να σκεφτούν και παραπέρα από την όποια ή εύκολη κριτική του βίντεο...

δεν ενοχλούμαι με την ενόχληση και την κριτική σας, απλά θεωρώ ένα πρώτο καλό βήμα να προβληθούν κάποια πράγματα λίγο διαφορετικά από το δελτίο των 8, ακόμη και σε μια εκπομπή που αυτοί που τη διεξάγουν δεν είναι οι κλασσικοί πολυδιαβασμένοι αριστεροί, ούτε οι ηθικά εντάξει κρίνοντες των πολιτικών πραγμάτων....

υπεθεσα οτι ειναι προφανη καποια πραγματα... μαλλον οχι... Το οτι εχει επιχειρησεις δεν λεει τπτ? πλακα μας κανεις?
Οι επιχειρησεις δεν ειναι κατι ουδετερο πρεπει να εξετασεις τι ειναι αυτες, τι εξυπηρετουν, πως φερεται στους υπαλληλους του και τι προσωπο βγαζει ή θελει να βγαζει στα μεσα που κατεχει και προβάλλεται. Ολα αυτα βεβαια στην περιπτωση που θελει καποιος να ασχοληθει με το προσωπο του, γιατι σε διαφορετικη περιπτωση ειναι τελειως αδιαφορος.

Λιγο να ξες απο νυχτερινα μαγαζια, δεν χρειαζεται να εχεις γνωστο που να δουλευε στο Λιμανι ή στο Angels οπως ετυχε να εχω εγω καταλαβαινεις τις προτεραιοτητες αυτου του ανθρωπου και τα κινητρα του...
Αυτο για το Nike ειναι αστειο... αλλα το να εχεις κατηγορηθει για χρηση και ξυλοδαρμο νομιζω πως οχι...

Ολα αυτα που λεει μεσα απο την εκπομπη του δεν ειναι αχρωματιστα, ασκει κριτικη και λαμβανει σαφη θεση.
Ειναι αρκετα απλο να αντιληφθει κανεις πως δεν γινεται εκ των πραγματων απο τη μια π.χ. να εισαι αστος κατ επιλογην και συνειδητα και να εμφανιζεσαι συμπονετικος αγωνιστης προλεταριος τι να κανουμε...

Θυμαμαι το βιντεο στο Youtube που ο Κανακης βριζει και καλα τον Καλαφατη οταν ειχαμε φωτιες στη Χαλκιδικη και λεγαν ολοι ποσο γαματος ειναι... ας μην εχουμε ψευδαισθησεις...

για τσαρλατανος στους ΑΜΑΝ καλος ηταν αλλα ως εκει...

Το οτι το προβαλε ο ιδιος δεν με απασχολει ιδιαιτερα, αλλα δεν πρεπει να ξεχναμε τα κινητρα πισω απο μια πραξη(βλ. τηλεθεαση, ευρυ δυσαρεστημενο κοινο)

Τελος, το οτι θα πρεπει καποιος να περιμενει απο τον Κανακη να μαθει το zeitgeist ή οποιοδηποτε τεσπα πραγμα που αφορα την προσωπικη του κινητοποιηση ειναι προβληματικο απο μονο του δεν νομιζεις?

 E οχι τιποτα δεν ειναι προφανες. Αν ειναι παπαρας εργοδοτης σου πα παω πασο. Εμενα πιο πολυ με προβληματιζει που γελανε με τον κανακη και τους αλλους παρα για το ζειτγκειστ και τα λοιπα.

ναι το νομίζω... αλλά παραβλέπεται συστηματικά από όσους ασκούν κριτική ότι η παραπάνω - προβληματική σίγουρα - διαπίστωση εκφράζει τουλάχιστον το 70% της ελληνικής κοινωνίας...

Και ξαφνικά ανακαλύφθηκε το χρέος το οποίο είναι στο 100% του ΑΕΠ από το 1989 όταν η Ελλάδα ήταν πάλι στα πρόθυρα να κηρύξει στάση πληρωμών...τόσα χρόνια για τις  φιλοσοσιαλιστικές και μη φιλελεύθερες πολιτικές  δεν γινόντουσαν ντοκυμαντέρ ...  από ό,τι φαίνεται μερικοί μόνο έτσι μορφώνονται ή καταλαβαίνουν, μέσω βίντεο...ούτε διαβάζουν, ούτε σκέφτονται από μόνοι τους...θέλουν έτοιμη τροφή...
Η Ελλάδα παράγει τα ίδια (αν όχι λιγότερα) προϊόντα σε σχέση με πριν 20 χρόνια...πλέον έχουμε να ανταγωνιστούμε φτηνές γειτονικές χώρες που πριν 20 χρόνια δεν ίσχυε κάτι τέτοιο, η ΕΣΣΔ έπεσε, δικό μας νόμισμα δεν έχουμε κλπ κλπ
Δεν το είδα το βίντεο γτ έχω αργή σύνδεση αλλά διάβασα τα περισσότερα ποστς
Άμα κηρύξουμε πτώχευση οι συνέπειες θα είναι να ζούμε με αυτά που παράγουμε και μόνο (έστω και σε ξένες χώρες στην περίπτωση που τα κεφάλαια αυτά επαναπατρίζονται), πράγμα που σημαίνει ότι θα γίνουμε σαν τη Δυτική Τουρκία ένα πράγμα...ταμάμ...η ίδια ράτσα είμαστε ούτως ή άλλως...

ΥΓ: Αυτά που μας πήρε η Κίνα και οι άλλες φτωχές ανατολικές χώρες θα μας τα δώσουν πολλαπλάσια πίσω στο μέλλον γτ θα μεταμορφωθούν (μετασχηματιστούν στη γλώσσα των μηχανικών) σε πιο καταναλωτικές χώρες...ήδη στην Κίνα στα μεγάλα αστικά κέντρα παρατηρείται αυτό...

http://el.thefreedictionary.com/%CF%80%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

http://video.auth.gr/auth_debtocracy_2011

Για οποιον εχασε την εκδηλωση στο ΑΠΘ...

Δειτε την αρχη και το τελος, τις τοποθετησεις και τις απαντησεις στις ερωτησεις...
(στη μεση παιζεται η ταινια)

Άρ. Καζάκος:Προσοχή με την αναδιάρθρωση

09:00 - Κυρ 08/05/2011

    «Ξεπερασμένη από τα πράγματα» χαρακτηρίζει τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους ο κ. Άρης Καζάκος, καθηγητής Εργατικού Δικαίου και μέλος της Πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημόσιου χρέους. Σε δηλώσεις του στο tvxs.gr, με αφορμή το διεθνές συνέδριο της ΕΛΕ στην Αθήνα, διαπιστώνει ότι και οι ίδιοι οι δανειστές της χώρας προωθούν το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, εφιστώντας πλέον την προσοχή στους όρους υπό τους οποίους θα διεξαχθεί η αναδιάρθρωση.

«Θα είναι μια νέα χειρότερη παγίδα, στην οποία δεν θα πρέπει να πέσουμε, αν αρχίσουμε διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας και τηρήσουμε την ίδια παθητική στάση όπως με την επιβολή των όρων του Μνημονίου», αναφέρει χαρακτηριστικά, ζητώντας «να δείξουμε το απαιτούμενο πολιτικό σθένος»: «Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί απέναντι σε όσους, κυρίως από τις αγορές και τους δανειστές μας, ήδη έχουν προεξοφλήσει την αναδιάρθρωση, γιατί θέλουν μια αναδιάρθρωση στα μέτρα τους».

Ο κ. Καζάκος διαπιστώνει πως «οι πρώτοι που νοιάζονται για την αναδιάρθρωση είναι οι ίδιοι οι δανειστές, για δύο λόγους: α) διότι αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν πλέον να πάρουν πίσω όλα τα χρήματά τους β) διότι επιδιώκουν να ελέγξουν την αναδιάρθρωση για να την κάνουν όσο το δυνατό πιο επώδυνη για τον ελληνικό λαό. Επομένως, νομίζω ότι αυτό για το οποίο μιλούσαμε πριν από 8 μήνες ή πριν από 6 μήνες νομίζω ότι έχει ξεπεραστεί πια από τα πράγματα».

Ο ίδιος κάνει λόγο για «ψευδοδιλήμματα και ψευδοκινδύνους» γύρω από τις επιπτώσεις ενός γενναίου «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων: «Είναι αυτονόητο ότι η άρνηση πληρωμής, είτε μέσω επαναδιαπραγμάτευσης, είτε μονομερώς, δεν μπορεί να στραφεί εναντίον του εαυτού μας. Επομένως όλη αυτή η προσπάθεια, θα πρέπει να αντιμετωπίσει με ιδιαίτερο τρόπο και το χρέος προς τις τράπεζες, εννοώ τις ελληνικές που κατέχουν ελληνικά ομόλογα, και προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Η άρνηση πληρωμής δεν μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα χρέη με τον ίδιο τρόπο».

Αναφερόμενος στο εγχείρημα της ΕΛΕ, κάνει λόγο για πολλαπλή χρησιμότητα: «Πρώτα απ’ όλα, θεωρώ ότι είναι ένας «χώρος» όπου ξαναβρίσκουμε το «μαζί», οι άνθρωποι οι οποίοι στεκόμαστε κριτικά σε όλες αυτές τις πολιτικοοικονομικές επιλογές που δημιούργησαν το πρόβλημα. Η ΕΛΕ θέλει να φωτίσει τις συνθήκες, τους λόγους, τις ενέργειες και τους συνεργούς εγκλημάτων είτε πολιτικών, είτε του κοινού ποινικού δικαίου, που οδήγησαν στο χρέος και στη διόγκωσή του. Αν καταφέρουμε να φωτίσουμε όλα αυτά τα στοιχεία, θα έχουμε βεβαίως βελτιώσει κατά πολύ τη διαπραγματευτική μας θέση. Αλλά η ΕΛΕ οφείλει επίσης να αναγνωρίσει -και νομίζω το κάνουμε πολλοί από όλους όσοι συμμετέχουμε σε αυτή την κίνηση- ότι χρωστάμε κάτι το οποίο είναι πιο θεμελιώδες: να δούμε τις αιτίες που οδήγησαν ως εδώ, διότι φόβος μου είναι ότι ασχολούμαστε με τα συμπτώματα και τις συνέπειες χωρίς να εξερευνούμε τις αιτίες και τις ρίζες του προβλήματος, και οι ρίζες του προβλήματος είναι στις πολιτικές που ακολουθούνται εδώ και τουλάχιστον δύο 10ετίες».

http://tvxs.gr/node/84020

Καλά όλα αυτά, αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία και το ελληνικό δημόσιο δανείζεται από τις διεθνείς αγορές για να πληρώσει μισθούς,συντάξεις, νοσοκομεία κτλ. Δε διαφωνώ ότι πάμε από το κακό στο χειρότερο, αλλά τα λεφτά πχ που έχουν πληρώσει οι συνταξιούχοι για τη συνταξη που παίρνουν αυτή τη στιγμή έχουν ήδη "φαγωθεί" και αυτό δεν αλλάζει με κάποιο τρόπο. Δεν έχω δεί κάποιο αξιόπιστο σχέδιο πώς αυτοί οι άνθρωποι δεν θα μείνουν τον άλλο μήνα χωρίς λεφτά. Δεν χρειάζεται να είσαι οπαδός του μνημονίου ή μη - οπαδός του μνημονίου, για να έχεις ανάγκη απο πειστικά επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές. Αν δεν μας πείθει ο Γιωργάκης - που δεν πείθει πλέον κανέναν - αναρωτιέμαι πώς γίνεται να μιλάς για "ψευδοδιλήμματα" χωρίς να χρειάζεται να πείσεις με συγκεκριμένο πλάνο.