THMMY.gr

Καλύτερα απ' τη βρύση
Η παγκόσμια κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού έχει υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία έξι χρόνια και έχει αρχίσει να επιβαρύνει υπέρμετρα το περιβάλλον του πλανήτη, προειδοποιεί έκθεση ανεξάρτητου ιντστιτούτου στις ΗΠΑ.

«Ακόμα και σε περιοχές όπου το νερό της βρύσης είναι ασφαλές, η ζήτηση για εμφιαλωμένο νερό αυξάνεται, παράγοντας περιτά σκουπίδια και καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας» δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσων η Έμιλι Αρνολντ, συγγραφέας της έκθεσης του Earth Policy Center στην Ουάσιγκτον.

«Η παραγωγή φιαλών για να καλυφθεί η ζήτηση εμφιαλωμένου νερού από τους Αμερικανούς απαιτεί πάνω από 1,5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου ετησίως, ποσότητα αρκετή για να κινεί 100.000 αμερικανικά αυτοκίνητα για έναν χρόνο» αναφέρει η έκθεση. «Σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου 2,7 εκατ. τόνοι πλαστικού χρησιμοποιούνται για την εμφιάλωση νερού κάθε χρόνο.

Και η ειρωνία είναι ότι το 40% του εμφιαλωμένου νερού ξεκινά ως νερό της βρύσης, στο οποίο απλά προστίθενται μεταλλικά άλατα χωρίς σαφή οφέλη για την υγεία.

Ένας ακόμα παράγοντας είναι η επιβάρυνση των καταναλωτών με περιττά έξοδα, καθώς το εμφιαλωμένο νερό κοστίζει έως και 10.000 φορές περισσότερο από το πόσιμο νερό της βρύσης. «Με τιμή έως και 2,5 δολάρια ανά λίτρο, το εμφιαλωμένο νερό κοστίζει [στις ΗΠΑ] περισσότερο από τη βενζίνη» τονίζουν οι συγγραφείς της μελέτης.

Όσον αφορά την κατά κεφαλή κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού, πρώτοι έρχονται οι Ιταλοί με 184 λίτρα το χρόνο, περίπου δύο ποτήρια την ημέρα για κάθε Ιταλό. Ακολουθούν το Μεξικό με 169 λίτρα ανά κάτοικο ανά έτος, και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με 164 λίτρα.

Η ζήτηση αυξάνεται ταχύτατα και στις αναπτυσσόμενες χώρες, καθώς το διάστημα 1999-2004 η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού υπερδιπλασιάστηκε στην Κίνα και τριπλασιάστηκε στην Ινδία.

Η έκθεση προειδοποεί, επίσης, ότι η ταχύτατη ανάπτυξη της βιομηχανίας εμφιάλωσης προκαλεί λειψυδρία σε ορισμένες περιοχές. Στην Ινδία, για παράδειγμα, η εμφιάλωση του νερού Dasani και άλλων ποτών της Coca Cola έχει δημιουργήσει πρόβλημα υδροδότησης σε πάνω από 50 χωριά.

ΠΗΓΗ:news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=683865&lngDtrID=252)

Εντάξει δεν αναφέρεται σε εμάς το άρθρο :P
Πάντως πέρα από την πλάκα, εγώ έχω βάλει το φίλτρο μου στη βρύση και είμαι κυριλέ...

χαρά στο κουράγιο σου...

Παρακμή: Τούλι με βαμβάκι :P

Εδώ σε μας και φίλτρο να βάλεις δεν ξέρω αν κάνει δουλειά...

Σωματίδια φιλτράρει, χημικά όμως;

Ρε παιδιά,αμφιβάλλω αν τα φίλτρα κάνουν δουλεια,ιδιαίτερα αν δεν αλλάζονται συχνά!!Και εγώ απ' τη βρύση πίνω νερό και μάλιστα με φίλτρο,και πολύ σπάνια εμφιαλωμένο.Αλλά για να πω την αλήθεια δεν με απάσχολει και ιδιαίτερα...φαντάζομαι ότι το νερό είναι το λιγότερο.I mean, ο αέρας που αναπνέουμε και αυτά που τρώμε ή ό,τι άλλο πίνουμε είναι τόσο καλά,που αν πάθω κάτι θα είναι επειδή ήπια νερό απ' τη βρύση??? :???: :???:(χωρίς βεβαια να αποκλείω το ενδεχόμενο να συμβει κάτι τέτοιο...)

Τα περισσότερα από τα φίλτρα αυτά είναι ενεργού άνθρακα.
Έψαξα λίγο στο νετ αλλά δε βρήκα τίποτε το ενδιαφέρον.

Έρευνες απέδειξαν ότι μεγάλο ποσοστό χρηστών φίλτρων διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τους απλούς χρήστες "βρύσης". Ο λόγος απλός. Το φίλτρο δρα σα εστία συγκράτησης χημικών, μικροβίων, βακτηρίων κλπ που αυτά μάλιστα πολλαπλασιάζονται και είναι πιο επικίνδυνα από το απλό, βρομερό και δύσοσμο νεράκι.

Οι εταίριες που φτιάχνουν τέτοια φίλτρα δίνουν χρόνο αποκατάστασης φίλτρου 3 βδομάδες εώς και κάτι μήνες. Στην πράξη όμως, το φίλτρο είναι άχρηστο από τις πρώτες 10 μέρες.

Αυτά τα είχα δει σε μία εκπομπή που είχε ερευνήσει το νερό στην Ελλάδα.

PS: Οι υδροφόροι ορίζοντές μας είναι φουλ στα βαρέα μέταλλα.

Δηλαδη πιο συγκεκριμενα το νερο απο το αρχαιο δικτυο της Θεσσαλονικης ειναι καλυτερο απο ενα εμφιαλωμενο σαν το Κορπη η το Αvra(διαφημιση οεοεο);Στην περιοχη που μενω εγω τουλαχιστον(Ντεπο) αν βαλεις νερο απο τη βρυση νομιζεις οτι ειναι λεμοναδα!

Η ιδιωτικοποίηση των νερών φέρνει δίψα και μόλυνση

 
Πάνω από 460 εκατομμύρια άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο σήμερα εξαρτώνται από τις ιδιωτικές εταιρίες διαχείρισης υδάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από 15 χρόνια ο αριθμός ήταν μόλις 51 εκατομμύρια. Η ιδιωτικοποίηση σ' αυτόν το ζωτικής σημασίας τομέα αναπτύχθηκε δυναμικά με την παρότρυνση και τη χρηματοδότηση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Αφού εξάντλησαν τους υδάτινους πόρους των αναπτυσσόμενων χωρών με αποικιοκρατικούς όρους και τεράστια κέρδη, οι πολυεθνικές του νερού δηλώνουν τώρα τη διάθεσή τους να εγκαταλείψουν τις φτωχές χώρες στη μοίρα τους και να επικεντρωθούν στις κερδοφόρες προοπτικές που ανοίγουν οι πολιτικές ιδιωτικοποίησης στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη.

Ενα χαρακτηριστικό και διδακτικό παράδειγμα, για το τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού, μας δίνει η περιπέτεια της πρωτεύουσας της Αργεντινής, του Μπουένος Αϊρες και των κατοίκων της.

Στο πλαίσιο των σχεδιασμών της Παγκόσμιας Τράπεζας, το Μάη του 1993, αποφασίστηκε η δημιουργία μιας τεράστιας ιδιωτικής εταιρίας, η οποία θα αναλάμβανε τη διαχείριση του νερού στο Μπουένος Αϊρες και τη γύρω περιοχή. Ταυτοχρόνως, η ίδια εταιρία ανέλαβε και τη διαχείριση των αστικών λυμάτων που χύνονται στον ποταμό Ρίο ντε Λα Πλάτα. Η εταιρία συγκροτήθηκε με κεφάλαια της μεγαλύτερης πολυεθνικής νερού στον κόσμο, της «Σουέζ», γαλλικών συμφερόντων, και της ισπανικής «Aguas de Barcelona». Στο μετοχικό κεφάλαιο συμμετείχε με μικρό ποσοστό και η Παγκόσμια Τράπεζα. Το όνομα της εταιρίας ήταν «Aguas Argentinas».

Ως αποτέλεσμα, τονίζει ο Ντανιέλ Αζπιάζου, ερευνητής στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Μπουένος Αϊρες, η τιμή του νερού αυξήθηκε (από το Μάρτη 1993, έως το Γενάρη του 2002) κατά 88,2% (!) ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα ο πληθωρισμός έτρεξε με ποσοστό μόλις 7,3%...

Ο Αζιπιάζου σημειώνει ότι η ληστρική εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων από την «Aguas Argentinas» οδήγησε σε αύξηση των καθαρών κερδών της εταιρίας κατά 20%, ποσοστό εκπληκτικό αν συγκρίνει το μέσο ποσοστό κέρδους εταιριών νερού στη Βρετανία (6-7%) και στη Γαλλία (6%).

Πορεία αντιστρόφως ανάλογη με αυτήν των κερδών παρουσίασε η ποιότητα των υπηρεσιών της εταιρίας, αφού το 1997, όταν έγινε ο πρώτος έλεγχος στην πορεία υλοποίησης της σύμβασης, αποδείχτηκε ότι η «Aguas Argentinas» πληρούσε μόνο το 45% των υποχρεώσεών της. Σύμφωνα με την έκθεση της Ελεγκτικής Αρχής της Αργεντινής, το Δεκέμβρη του 2003, μόνο το 12% των λυμάτων υπέκειτο σε επεξεργασία και καθαρισμό, ενώ το υπόλοιπο 88% χυνόταν στο Ρίο Ντε Λα Πλάτα, προκαλώντας ανυπολόγιστη καταστροφή. Πρόσφατα, οι κάτοικοι και οι τοπικές αρχές της πόλης Berazategui, μαζί με τους γειτονικούς δήμους του Quilmes και του Berisso υπέβαλαν αγωγή κατά της «Aguas Argentinas», ζητώντας αποζημίωση 300 εκατομμυρίων δολαρίων για τη μόλυνση του ποταμού και της γύρω περιοχής.


http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=19/2/2006&id=6323&pageNo=23&direction=1

Προφανώς υπήρχε ελλειπής έλεγχος και αντίδραση από το κράτος. Κάτι δηλαδή που πάνω κάνω γίνεται και με την ΕΥΔΑΠ. Αν υπάρξουν τα κατάλληλα κονδύλια ώστε να μην υπάρχει μονοπώλιο και οι υπηρεσίες θα είναι καλύτερες και οι τιμές χαμηλότερες λόγω ανταγωνισμού. Βέβαια θα πρέπει να εξακολουθεί να υπάρχει ο σωστός έλεγχος.

Της Λινας Γιανναρου

Στις διαφημίσεις του προβάλλονται πηγές με κελαρυστά, κρυστάλλινα νερά. Tονίζονται τα φυσικά του χαρακτηριστικά και οι ευεργετικές ιδιότητές τους για την υγεία. Ποιος γνωρίζει όμως ότι όταν πίνουμε εμφιαλωμένο νερό σε πλαστικό μπουκάλι ενδέχεται να λαμβάνουμε και ποσότητες... φορμαλδεΰδης, ακεταλδεΰδης και ακετόνης;

Kι όμως, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του περιβαλλοντολόγου, προέδρου της Oικολογικής Eταιρείας Aνακύκλωσης κ. Φίλιππου Kυρκίτσου, υπάρχουν σοβαρά δεδομένα για μετανάστευση επικίνδυνων χημικών από τις πλαστικές φιάλες προς το περιεχόμενό τους. Σύμφωνα με την έρευνα, μάλιστα, τη διαδικασία αυτή επιταχύνει η έκθεση των φιαλών στην ηλιακή ακτινοβολία, αλλά και ο παρατεταμένος χρόνος αποθήκευσής τους.

Επικίνδυνα υλικά

Oπως είναι γνωστό, στην κατασκευή των φιαλών PET και πολύ περισσότερο σε αυτές από PVC χρησιμοποιούνται πρόσθετα, όπως φωτο-σταθεροποιητές και πλαστικοποιητές (κυρίως φθαλικές ενώσεις, που ενοχοποιούνται για σοβαρές μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία), καθώς και βαρέα μέταλλα για χρώμα, επιβραδυντές καύσης και βιοκτόνα. «Γνωρίζαμε πόσο βλαβερό είναι το PVC, το οποίο εξάλλου έχει απαγορευθεί. Nέες έρευνες όμως δείχνουν ότι και στο PET μεταναστεύουν οι ουσίες από το μπουκάλι στο περιεχόμενο», τονίζει στην «K» ο κ. Kυρκίτσος. Πράγματι, σε πρόσφατη έρευνα (2003) σε εμφιαλωμένα νερά ανιχνεύθηκαν οι ουσίες φορμαλδεΰδη, ακεταλδεΰδη και ακετόνη, ενώ σε πειράματα όπου οι φιάλες είχαν υποστεί θερμική καταπόνηση ανιχνεύθηκε ακόμη και βενζόλιο, τολουόλιο, κυκλοεξάνιο, χλωροφόρμιο και διφθορομεθάνιο - ουσίες καρκινογόνες ή νευροτοξικές.

«Eχει βρεθεί» εξηγεί ο ίδιος «πως οι συνθήκες διακίνησης των εμφιαλωμένων νερών και αναψυκτικών μπορούν να επηρεάσουν τη χημική επιβάρυνσή τους. H έκθεση στον ήλιο, για παράδειγμα, κάτι που στην Eλλάδα συμβαίνει κατά κόρον, επιταχύνει τη μετανάστευση των συστατικών του PET προς το νερό ή το αναψυκτικό. Πιο εύκολα, επίσης, περνούν οι ουσίες όταν πρόκειται για ανθρακούχο νερό». Συγκεκριμένα, στα ανθρακούχα νερά τα επίπεδα φορμαλδεΰδης ήταν έως και διπλάσια από τα μη ανθρακούχα και τα επίπεδα ακεταλδεΰδης έως και υπερτριπλάσια.

Φιάλες από PET

Aντίστοιχα, οι φιάλες από PET εμφανίζουν σοβαρά μεγαλύτερες συγκεντρώσεις φορμαλδεΰδης και ακεταλδεΰδης από αυτές από γυαλί, καθώς και διπλάσιο αριθμό χρωμοσωμικών ανωμαλιών - δείκτης πιθανών τοξικολογικών επιπτώσεων, που αυξάνεται με την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία.

Oι υψηλές θερμοκρασίες επηρεάζουν όμως και το βακτηριακό πληθυσμό του νερού. Eχει βρεθεί ότι πριν από την εμφιάλωση ο αριθμός των βακτηρίων του νερού είναι χαμηλός (κάτω από 100/mL), ενώ μετά την εμφιάλωση φθάνει τα 1.000-100.000/mL. Oσο μικρότερη είναι η φιάλη, μάλιστα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο βακτηριακός πληθυσμός (πάνω από μία τάξη μεγέθους διαφορά), ενώ η αύξηση είναι δέκα φορές μεγαλύτερη μετά «επώαση» στους 22 βαθμούς Kελσίου σε σχέση με τους 6 βαθμούς.

Συνθήκες φύλαξης

Eίναι προφανές λοιπόν ότι οι συνθήκες φύλαξης και διακίνησης ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την αύξηση των εμφιαλωμένων νερών που κρίνονται ακατάλληλα. Σε πρόσφατη έρευνα των Iατρικών Σχολών των Πανεπιστημίων Πάτρας και Θράκης, από τα 1.527 δείγματα εμφιαλωμένων νερών 10 εταιρειών που ελέγχθηκαν, τα 13,9% ήταν επιβαρυμένα με παθογόνους και δυνητικά παθογόνους μικροοργανισμούς.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100019_15/04/2006_180989)