THMMY.gr

"ΓΟΥΑΛΑΣ ΚΑΙ ΓΚΡΟΜΙΤ ΣΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟ"

Θεική ταινία!! Οι ήρωες είναι από πλαστελίνη! ΔΕΝ είναι παιδικό. Έχει πολλά στοιχεία παρωδίας τρόμου (μιλάμε για πολύ γέλιο! Βλέπεις αναφορές στον Κινγκ Κονγκ, στον James Bond κτλ.) και γενικά έχει και διάφορα νοήματα (σαρκάζει την εκκλησία με τις προκαταλήψεις της, τους Βρετανούς της επαρχίας, θίγει το ζήτημα της βάναυσης επέμβασης του ανθρώπου στη φύση και την "εκδίκηση" της φύσης και άλλα πολλά).

Προβάλλεται μεσημεριανές ώρες και όχι το βράδυ.


"MANDERLEY"

Αυτή είναι πιο βαριά ταινία σε σχέση με τον Γουάλας και τον λαχανόκηπο. Είναι η νέα ταινία του Τρίερ και είναι η συνέχεια του Dogville. Πρόκειται ουσιαστικά για μια πολιτική ταινία η οποία θίγει πάμπολα ζητήματα, όπως την εκμετάλλευση των μαύρων και εν γένει των μεταναστών, την κουτσουρεμένη και ψευδεπίγραφη αστική δημοκρατία (ή ισοδύναμα πώς αλλιώς μπορείς να απαξιώσεις το δικαίωμα ψήφου που σου παρέχεται), το άνοιγμα των αγορών (γενικά παγκοσμιοποίηση).   

Δε βλέπω και πολλή προκοπή στα topics που έχουν σχέση με το σινεμά. Εξεταστική έχουμε, τι καλύτερο από μια ταινία για να καθαρίσει το μυαλό;
Λοιπόν, είδα την Κυριακή το Match point και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Πάει ο παλιός Woody Allen... Η ταινία είναι ένα κοινωνικό-ερωτικό θρίλερ με ωραίους χαρακτήρες και πολύ καλές ερμηνείες. Αξίζει μόνο και μόνο για να δείτε πόσο μπορεί να αλλάξει ένας σκηνοθέτης και μάλιστα σε μεγάλη ηλικία...

ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ

Οι πρωταγωνιστές: Ο Μάικελ Χάνεκε επιστρέφει με την καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία για τη φετινή χρονιά. Πρωταγωνιστές οι Ντανιέλ Οτέιγ και Ζιλιέτ Μπινόζ, και οι δύο τους απογειώνουν το ευρηματικό σενάριο με τις έξοχες ερμηνείες τους.

Το παιχνίδι: Ο Ζορζ, παρουσιαστής λογοτεχνικής τηλεοπτικής εκπομπής, αρχίζει να λαμβάνει ανώνυμα πακέτα με βιντεοκασέτες που δείχνουν τον ίδιο σε οικογενειακές στιγμές. Δεν έχει ιδέα ποιος μπορεί να τα στέλνει και τι αποζητά, όταν όμως το περιεχόμενο στις βιντεοκασέτες γίνεται όλο και πιο προσωπικό, ο Ζορζ νιώθει ότι ίσως ο αποστολέας να είναι από τον στενό του κύκλο.


Τι μας άρεσε Ο Χάνεκε καταφέρνει να «εγκλωβίσει» τον θεατή σε μια αποπνιχτική ατμόσφαιρα, γεμάτη μυστήριο και αγωνία. Οι ρυθμοί του φιλμ, το σενάριο, οι άψογες ερμηνείες, όλα συνθέτουν ένα αξιοζήλευτο ψηφιδωτό που αποζημιώνει με το παραπάνω τους φίλους του καλού κινηματογράφου. Ο σκηνοθέτης με αριστοτεχνικό τρόπο, βασισμένος σε ένα πανέξυπνο σενάριο, δημιουργεί μια ταινία ανθρώπινη και σπάνια στο είδος της
Εχω ακούσει πολυ καλές κριτικές γι αυτό το έργο οπότε πρέπει να αξίζει..

Δεν είναι κακό κατ'εμέ να επιμένει στο ίδιο αντικείμενο ένας καλλιτέχνης αν αυτό γουστάρει, όταν μάλιστα γουστάρουν και οι θεατές αυτό που βλέπουν.
Ούτε και το να αλλάζει φυσικά.

Ανυπομωνώ να δω το Match Point, αν και δεν προβλέπω να το προλαβαίνω με τον ρυθμό που πηγαίνω σινεμά τα τελευταία χρόνια... κλαψ

Φυσικά δεν είναι κακό να επιμένει. Αλλά παλιά όταν έβγαινες από το σινεμά έλεγες κλασικός Woody Allen. Με τις κλασικές ανορεξίες του, τους ψυχολόγους του και τους Εβραίους του. Και πάλι όμως ποτέ δεν έκλαιγες τα λεφτά σου. Απλά τώρα όταν βγαίνεις λες μα ήταν Woody Allen αυτό που είδα; Καλά, ο άνθρωπος είναι πραγματικά ταλέντο...

Συμφωνώ απόλυτα με τα όσα είπε η nad για τον Άλεν και για την ταινία.
Το φινάλε είναι κορυφαίο!!! Όσο το "έβλεπα" να πλησιάζει, σηκωνόταν η τρίχα....

Θα προσθέσω κι άλλον έναν λόγο για να δει κανείς αυτή την ταινία (η αρσενική μου πλευρά δεν μου επιτρέπει να τον αποσιωπήσω...):
Η Σκάρλετ Γιόχανσον είναι ΘΕΑ!!! (για άλλη μια φορά...)

Άντε, τώρα που ο Παγδατής μας έμαθε για τα καλά τί εστί "Match Point", σπεύσατε στους κινηματογράφους!!!

Να προτείνω και εγώ με τη σειρά μου το Goodnight and Good Luck του George.. Την προτείνω περισσότερο γιατί διαφέρει από τις κλασσικές αμερικανιές που τις βλέπεις για να περάσει ευχάριστα και αβίαστα η ώρα αγκαλιά με μια σακούλα ποπ κορν. Είναι μια ταινία που σου δίνει ερεθίσματα να σκεφτείς και πολλά πραγματα μοιάζουν το ίδιο επίκαιρα... ;)
Απο κει και πέρα σαν υλοποίηση δε μπορώ να πω ότι έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος και εξηγούμαι:
Ήταν μεν απόλυτη πετυχημένη η ιδέα να γυριστεί η ταινία ασπρόμαυρη για να αποτυπωθεί καλύτερα το κλίμα της εποχής και γενικότερα αξιζουν συγχαρητήρια στον Clooney για την τόλμη και για την προσπάθεια, αλλά δυστυχώς η ταινία δεν φτάνει ποτέ σε κορύφωση..Πότέ δεν νιώθεις φόρτιση ή αγωνία ή πολύ περισσότερο δε μπαίνεισ στο κλίμα <<τρομοκρατίας>> κατά του ΚΚ που έσπαιρνε ο γερουσιαστής Μακάρθι, ιδίως αν δεν γνωρίζεις τα ιστορικά γεγονότα.  :-\
Δε ξέρω ίσως πιστεύω έπρεπε να έχει ένα πιο δυναμικό-φορτικό φινάλε..
Αυτά πάντως μπορείται να τη δείτε γιατί από ότι λένε θα παίξει δυνατά και στα όσκαρ 8)

Α,η ταινία επικεντρώνεται αποκλειστικά σχεδ'ον στον Edward Murrow και στην εκπομπή του See It Now και ο πρωταγωνιστής τα καταφέρνει θαυμάσια..

Godfather I,II,III..... με έμφαση στο II και περισσότερο όταν έδειχνε τον Δον Βίτο νέο, με Ντε Νίρο ρεσιτάλ.

Taxi driver, ντε Νίρο, Φόστερ μικρότερη από 20. Σκορσέσε. Σε πάει αλλού.

Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος εννοείται...

Στην αρχή πηγαίνουν τα δυο αδέλφια στην όπερα και ο αδελφός φέρνει μαζί και το φίλο και πρωταγωνιστή(δυστυχώς δε θυμάμαι ονόματα). Εκεί τον γνωρίζει η αδελφή και τον κατενθουσιάζεται. Στη συνέχεια τον καλεί ο αδελφός στο σπίτι τους λέγοντάς του ότι η αδελφή το συμπάθησε πολύ. Εκεί παίζουν τένις και στη συνέχεια ακολουθεί πάρτυ, όπου ο πρωταγωνιστής γνωρίζει τη Σκάρλετ, ενώ εκείνη παίζει πινγκ-πονγκ.
Αν έχεις χάσει και παρακάτω πες...

ΤΕΛΕΙΟΣ!!!

Και για να έρθουμε και σε πιο πρόσφατα πράγματα, για τους λάτρεις των θρίλερ προτείνω τα SAW και SAW 2. Σπάνια βλέπεις τέτοια θρίλερ την σήμερον ημέρα!!!

Υ.Γ. Η Jodie Foster για την ακρίβεια ήταν 14!!!!

Ωραίο μεσημεράκι σήμερα έξω! Λιακάδα, δροσούλα (λέμε τώρα...), αναζωογονητικό αεράκι...
Γι'αυτό το αξιοποίησα με τον καλύτερο τρόπο...

Έμεινα σπίτι και είδα σε DVD το CRASH του Paul Haggis

Όπως λέει και ο έταιρος των σεναριογράφων Robert Moresco στα έξτρα του DVD, "το CRASH είναι για τον ρατσισμό ό, τι ήταν το Traffic για τα ναρκωτικά."

Μια αρκετά εμπεριστατωμένη μελέτη πάνω στο ειδεχθές αυτό φαινόμενο, όπως εκδηλώνεται στο σύγχρονο L.A., όπου άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, ισχυροί, φτωχοί, ιδεαλιστές, ρεαλιστές κινούνται ο ένας δίπλα στον άλλο, αλληλλεπιδρώντας, ταυτόχρονα, στις ζωές τους.

Το σενάριο είναι, κατ' εμέ, το μεγάλο ατού της ταινίας, όπου οι ιστορίες πέφτουν η μια πάνω στην άλλη, όπως τα... αυτοκίνητα...

Μου θύμησε και λίγο Magnolia....


Αν για κάποιους σημαίνει κάτι, η ταινία παίζει πολύ δυνατά στις "μεγάλες κατηγορίες" των Όσκαρ...

Ελπίζω για τους περισσότερους να μην σημαίνει τίποτα...

όλα είναι σχετικά

Ναι ντάξει Τουραμπάρ, όντως πολλές πραγματικά καλές ταινίες έχουν πάρει Όσκαρ, όμως αν κάτσεις να σκεφτείς και πόσες σαβούρες έχουν πάρει επίσης Όσκαρ τότε χέσε μέσα Πολυχρόνη...
Θέλω να πω ότι στην τελική η απονομές των Όσκαρ δεν είναι απόλυτο κριτήριο για την ποιότητα μιας ταινίας...εκτός αν πάρει πάρα πολλά...

Τεσπα, είναι μεγάαααλη συζήτηση αυτό!!! :)

Πάρα πολύ καλή ταινία!!!

Σε είχα προλάβει Λευτέρη  ;)

http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=2567.msg19282#msg19282 (http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=2567.msg19282#msg19282)



Κ.Ι.Σ.

Για το SAW 1 θα συμφωνήσω και εγώ !!!
Προτίνεται ανεπιφύλακτα ..
Από τα καλύτερα θρίλερ που βγήκαν τελευταία !!!

Αντίθετα το SAW 2 δεν θα έλεγα ότι με εντυπωσίασε ιδιαίτερα !!!
Ήταν απλώς μια συνέχεια .

Δικιά μου πρόταση για όποιον δεν το έχει δει είναι το City Of God!!!!!!!!!!!!!!!

stay..

μου άρεσε πάρα πολύ η ταινία (βασικά ήταν η πρώτη που της έβαλα 10 στο imdb)

απίστευτη σκηνοθεσία, απίστευτη φωτογραφία,
η ταινία είναι χάσιμο..

θα γράψω περισσότερα αύριο,

Μόλις την είδα... Ταιριάζει και με το Avatar σου! Να σου πω, και γω... χάθηκα λίγο. Πάντως πολύ καλή σκηνοθεσία.

 Προς μεγάλη μου έκπληξη και χαρά βλέπω ότι συνεχίζεται να προβάλλεται εδώ και πολλές εβδομάδες η ταινία "η διπλή ζωή της Βερόνικας". Είχα ακούσει πολλά γι'αυτή την ταινία και πραγματικά άξιζε όλους τους επαίνους. Πρωταγωνιστεί μια καταπληκτική Irene Zacob και σκηνοθετεί εκπληκτικά ο Krzysztof Kieslowski. Περίεργη ταινία. Αλλά πραγματικά, μόνο και μόνο για την καταπληκτική σκηνοθεσία αξίζει να τη δείτε. Εγώ είμαι μεγάλη φαν του σκηνοθέτη, αλλά κάποια πράγματα είναι αντικειμενικά. Όπως, το πως παίζει με τα χρώματα και τα αντικείμενα. Λες και οι σκηνές του είναι σκηνές ενός πίνακα.
 Να μην αναφέρω και τη φοβερή μουσική του Zbigniew Preisner.
 Τη συστήνω ανεπιφύλακτα.

 Υ.Γ. Για όποιον κάτσει μέσα απόψε, ας δει το Δεκάλογο, του ίδιου σκηνοθέτη. Την Τρίτη είχε την 1η απ'τις 10 τηλεταινίες, με θέμα: Αγάπα τον ένα και μοναδικό Θεό σου.

Που?


+1000

Όποιος κάτσει μέσα και έχει όρεξη για καλή ταινία, αυτή είναι η ευκαιρία ;)

Συστάσεις για τον Krzysztof Kieslοwski δεν χρειάζονται! Ο άνθρωπος μιλάει από μόνος του! ;)

σημερα ειδα το σκανδαλο του πρασινου πυργου.μια γαλλικη ταινια με την κατριν ντενεβ.πρωτη φωρα εβλεπα ταινια της.αρκετα καλη.

 
 Απ' όσο ξέρω στο θερινό κινηματογράφο Ελληνίς (στη ΔΕΘ)

Ο Γκοντάρ και «Ο τρελός Πιερό»

Σκηνή από την ταινία του Γκοντάρ «Ο τρελός Πιερό» 

Το ποιητικό αριστουργηματικό δράμα του Ζαν Λικ Γκοντάρ «Ο τρελός Πιερό» θα μεταδοθεί απόψε στις 24.00 από την ΕΤ-1. Ο μεγάλος Γάλλος σκηνοθέτης γεννήθηκε στο Παρίσι το 1930. Το 1959, σε ηλικία 29 ετών, φέρνει κάτι καινούριο στον κινηματογράφο με την ταινία «Με κομμένη την ανάσα», ένα έργο που επηρεάζει τη νεότερη γενιά των κινηματογραφιστών. Με την ταινία «Ο τρελός Πιερό», που γυρίστηκε το 1965, ο Γκοντάρ φτάνει στο αποκορύφωμα μιας ποιητικής τρέλας και επιχειρεί έναν απολογισμό του μέχρι τότε έργου του. Η υπόθεση του έργου έχει ως εξής: Ο Φερντινάν αδυνατεί να προσαρμοστεί στην πλούσια κοινωνική ζωή με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Ενα βράδυ το ζεύγος πρέπει να πάει σε μια δεξίωση και στο σπίτι φτάνει η Μαριάν, μαζί με το «θείο» της Φρανκ, για να φυλάξει τα παιδιά. Κοιτάζονται με τον Φερντινάν. Αργότερα, εκείνος εγκαταλείπει τη δεξίωση, αφού έχει λερώσει πρώτα το φόρεμα της γυναίκας του. Επιστρέφει μόνος στο διαμέρισμά του και συνοδεύει τη Μαριάν στο σπίτι της. Γνωρίζονται από καιρό και ανάμεσά τους έχει αναπτυχθεί έντονη ερωτική έλξη. Η Μαριάν τον φωνάζει συνεχώς Πιερό. Το πρωί του λέει πως ανακάλυψε ένα πτώμα, όπλα και πολλά κλεμμένα δολάρια. Χτυπάνε τον Φρανκ και φεύγουν μαζί κυνηγημένοι... «Ο τρελός Πιερό» ίσως είναι το πιο ποιητικό, ρομαντικό και απελπισμένο φιλμ του. Ο κινηματογράφος είναι η συγκίνηση, λέει ο Φούλερ μέσα στην ταινία. Είναι ένα παιχνίδι με το χρόνο και το θάνατο. Ο Γκοντάρ χρησιμοποιεί ένα κολάζ από αναφορές, πολιτισμικές, φιλολογικές, εικαστικές και φιλμικές, που εκρήγνυται μέσα σε μια «κραυγή» ελευθερίας, ρυθμού, χρωμάτων και αισθημάτων. Παίζουν: Ζαν Πολ Μπελμοντό, Αννα Καρίνα, Ντερκ Σάντερς, Ρεμόν Ντεβός, Σάμιουελ Φούλερ

 Χθες είδα το "Πρώτη Σειρά Πλατεία" (Fauteuils d'orchestre). Ό,τι πρέπει για μια όμορφη βραδιά σε ένα θερινό σινεμά. Όχι τίποτα φοβερό, αλλά ταινία ευχάριστη και δροσερή, ιδανική για τα ζεστά βράδια του Αυγούστου. Κάτι ανάμεσα σε παραμύθι και επαναπροσδιορισμό των στόχων μας.
 Τη συτήνω ανεπιφύλακτα. Παίζεται στο σινε Ναταλί.

Memoirs of a Geisha - Αναμνησεις μιας Γκέισας

Aυτη η ταινια ειναι πραγματικα Ωδή στη Γυναικα.
Ολες οι τεχνες συνχωνευονται. Ο θεατης απλα υποκλινεται.
Μust για τις καλοκαιρινες μοναχικες βραδιες ανεραστων τυπων σαν και μενα. :)

Πλοκή: H Ζωή μιας Γυναικας...

Η ταινια στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλιο του Αρθουρ Γκολντεν (εκδοσεις Νεα Σύνορα 1998).
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12481&m=S16&aa=1 (http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12481&m=S16&aa=1)

 ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^

γεια σου ρε jae ;)

εχεις τελειο γουστο :D

και τελειο αβαταρ ;)

 Χθες είδα το "Δαμάζοντας τα κύματα", του Λαρς φον Τριερ. Ήθελα εδώ και χρόνια να το δω, αλλά δεν τολμούσα...
 Υπόθεση: Η Μπες μένει στη Σκωτία και ερωτεύεται τον Γιαν που κατάγεται και δουλεύει στη Δανία. Παντρεύονται και είναι πολύ ερεωτευμένοι, αλλά σύντομα ο Γιαν αφήνει τη Μπες για να επιστρέψει στη δουλειά του. Η Μπες προσεύχεται να γυρίσει για πάντα ο Γιαν κοντά της, και όντως γυρίζει, αλλά σε πολύ άσχημη κατάσταση, μετά από ένα εργατικό ατύχημα. Και εκεί αρχίζει μεταξύ τους ένα διαστροφικό σεξουαλικό παιχνίδι, στο οποίο η Μπες αφοσιώνεται, αφού πιστεύει ότι η θυσία της είναι ο μόνος τρόπος για να γίνει καλά ο Γιαν...
 Θα αποφύγω να σχολιάσω την ταινία, γιατί δεν ξέρω πως(σκληρή; τρυφερή; ύμνος στην αγάπη;). Δείτε την, αλλά μια μέρα που θα είστε σχετικά καλά ψυχολογικά, γιατί σίγουρα θα επηρεάσει τον ψυχικό σας κόσμο.

Μια πολύ ωραία ταινία για τα μηνύματα που περνάει είναι
"η μέρα της Μαρμότας"

Η ταινία στηρίζεται σε ένα φανταστικό γεγονός,
αλλά αξίζει όπως είπα προηγουμένως για τα μηνύματα που περνάει
με ευχάριστο και χιουμοριστικό τρόπο.

Για όσους την είδαν να θέσω και ένα ερώτημα:
Εσείς τι θα κάνατε αν ήσασταν στη θέση του πρωταγωνιστή;

εν τέλει νομίζω όλοι θα περνούσαν τις φάσεις που πέρασε και αυτός...

Αυτό νομίζω ορίζεται και στην ψυχολογία σε περιπτώσεις απώλειας ή π.χ. κάποιας ασθένειας
ή τελοσπάντων κάποιου σοβαρού προβλήματος.
Οι φάσεις είναι
1) δεν πιστεύουμε αυτό που έγινε
2) εκνευρισμός
3) απελπισία
4) αποδοχή

Η ερώτησή μου όμως είναι τι θα κάνατε στην 4η φάση,
δηλαδή αφού είχατε αποδεχτεί το γεγονός.
Για παράδειγμα αυτός επέλεξε να μάθει πιάνο

Jeux d' enfants - Αγάπα με αν τολμάς (2003)

Ουδεν σχολιον.
Απο τις καλυτερες ταινιες του συγχρονου γαλλικου κινηματογραφου.

 :-[ Jae

 Όπως έχετε καταλάβει, έχω πάρει σβάρνα( :P)τα θερινά σινεμά. Χθες είδα στο σινέ Αύγουστος, στη Μονή Λαζαριστών, το "All the invisible children". Εφτά σκηνοθέτες αντιπροσωπεύουν εφτά διαφορετικές περιοχές του κόσμου και γράφουν τη δική τους ιστορία για τα παιδία, μια ιστορία συχνά σκληρή και απάνθρωπη.

 Ο Mehdi Charef  εκπροσωπεί την Αφρική με την ταινία Tanza. Ο Tanza είναι ένα 12χρονο α΄γόρι και μέλος μιας "ομάδας μαχητών ελευθερίας". Τωρινή του αποστολή, να βάλει βόμβα σε ένα σχολείο...

 Ο Emir Kusturica εκπροσωπεί τη Σερβία & το Μαυροβούνιο με την ταινία Blue Gipsy, που απ' ό,τι θυμάμαι είναι αληθινή ιστορία. Ο "γαλάζιος άγγελος" βρίσκεται σε αναμορφωτήριο ανηλίκων, αφού καταδικάστηκε για πολυάριθμες κλοπές, κλοπές που τον υποχρέωνε να κάνει ο βίαιος πατέρας του. Μόλις αφεθεί ελεύθερος, γεμάτος όνειρα να γίνει κουρέας πλάι στο θείο του, εξαναγκασμένος απ' τον πατέρα του αρχίζει και πάλι τις κλοπές, και η ιστορία επαναλαμβάνεται.
 Φοβερή η σκηνή με τους τσιγγάνους να παίζουν μουσική και να κλέβουν. Πολύ πικρή η δήλωση ενός παιδιού στο αναμορφωτήριο ότι μέσα είναι πολύ καλύτερα απ' ό,τι στον έξω κόσμο.

 Ο Spike Lee εκπροσωπεί τις ΗΠΑ με την ταινία Jesus, Children of America. Η Μπλάνκα έχει AIDS, όπως και η μητέρα και ο πατέρας της. Επιπλέον οι γονείς της είναι ναρκομανείς. Η ίδια δεν ξέρει ότι έχει AIDS, αλλά το μαθαίνει με το χειρότερο τρόπο στο σχολείο, όπου αντιμετωπίζει το χλευασμό όλων των παιδιών.
 Φοβερή η σκηνή όπου τα παιδιά τραβάνε με το κινητό τη μάχη ανάμεσα στη Μπλάνκα και μια συμμαθήτριά της.

 Η Katia Lund εκπροσωπεί την Βραζιλία με την ταινία Bilu & Joao. Δυο μικρά παιδία προσπαθούν να επιβιώσουν στο Σάο Πάολο μαζεύοντας σκουπίδια και πουλώντας τα σε μάντρες. Σκοπός τους να μαζέψουν τούβλα για να χτίσουν ένα πραγματικό σπίτι.
 Πολύ ωραία η αντίθεση των παραγκουπόλεων πλάι στις μεγαλουπόλεις με τους ουρανοξύστες. Πανέμορφη η μικρή πρωταγωνίστρια.

 Ο Ridley Scott μαζί με την κόρη του Jordan Scott εκπροσωπεί την Μεγ. Βρετανία με την ταινία Jonathan. Ο Jonathan είναι φωτογράφος σε πεδία μαχών. Έχει κουραστεί πλέον να βλέπει χωρίς να κάνει κάτι για να βοηθήσει. Ανατρέχοντας στην παιδική του ηλικία και βρίσκοντας φανταστικούς φίλους προσπαθεί να καταπολεμήσει τη σκληρότητα του επαγγέλματος.

 Ο Stefano Veneruso εκπροσωπεί την Ιταλία με την ταινία Ciro. Ο Ciro μεγαλώνει στη Νάπολη, ενώ είναι ανεπιθύμητος στους γονείς του. Είναι μέρος μιας συμμορίας που κλέβει και πουλάει στους μαφιόζους τα κλοπιμαία.
 
 Τέλος, Ο John Woo εκπροσωπεί την Κίνα με την ταινία Song Song & Little Mao. Δύο κοριτσάκια μεγαλώνουν ταυτόχρονα στην ίδια πόλη. Το ένα είναι πλούσιο και μένει με τη χωρισμένη μητέρα του, το άλλο, κουτσό και φτωχό, μένει με τον παππού του, που το βρήκε στα σκουπίδια όταν το παράτησε η μητέρα του.

 Νομίζω ότι οι κινέζοι είναι φοβεροί στο να φτιάχνουν συναισθηματικές σκηνές. Κ τελευταία ιστορία με άγγιξε πολύ περισσότερο από τις άλλες. Ιδιαίτερα μου άρεσε και το Jesus, Children of America. Δείχνει πόσο σκληροί μπορούμε να γίνουμε, κάτι που μπορεί να είναι πιο δυσβάσταχτο και από την εκάστοτε συμφορά μας.
 
 Η ταινία προβλήθηκε πολύ λίγο στη Θεσσαλονίκη το χειμώνα(νομίζω μία μόνο βδομάδα, και μάλιστα σε μία προβολή μόνο). Τώρα ξαναπαίζεται στο σινέ αύγουστο, αλλά όχι κάθε μέρα, οπότε πρέπει να συμβουλευτείτε μια εφημερίδα αν θέλετε να πάτε.
 Πραγματικά, δεν πρέπει να τη χάσετε. Έτσι, για να δούμε για μια ακόμη φορά πόσο στον κόσμο μας ζούμε...

 Μοιαζει πολυ ωραια δουλεια  :-[

 
ΤΡΙΤΗ  08/08/2006  01:30 ET!
ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ  (1967)
EDIPO RE

 
 Σύγχρονη εποχή: Σε μια επαρχιακή πόλη γεννιέται ένα αγόρι, τρέχει στο λιβάδι, ο πατέρας του το κοιτάζει εχθρικά, του σφίγγει τα πόδια. Στο μύθο: Ο Λάιος θέλει να «ξεπαστρέψει» το παιδί που του γέννησε η Ιοκάστη, γιατί ο χρησμός λέει πως αυτό θα τον σκοτώσει. Το παραδίδει δεμένο χειροπόδαρα στον υπηρέτη, ο οποίος το εγκαταλείπει. Το βρίσκει ένας βοσκός και τελικά το υιοθετεί ο βασιλιάς της Κορίνθου, που το ονομάζει Οιδίποδα (=πρησμένα πόδια). Όταν το παιδί μεγαλώνει μαθαίνει ότι είναι έκθετο, παίρνει τον χρησμό ότι θα σκοτώσει τον πατέρα του και θα παντρευτεί τη μητέρα του και φεύγει μακριά. Σ’ ένα στενό, συγκρούεται με τον Λάιο και τον σκοτώνει…
Ο Παζολίνι συνθέτει τις δύο τραγωδίες του Σοφοκλή, αλλά διηγείται τον μύθο με χρονολογική τάξη, προσθέτοντας σύγχρονο πρόλογο και επίλογο, που ανάγουν το μύθο σε αυτοβιογραφία. «Διηγούμαι», λέει ο Παζολίνι, «την ιστορία του δικού μου Οιδιπόδειου συμπλέγματος», που γίνεται επική με τον τραγικό μύθο του Σοφοκλή. Γι αυτό δανείζεται ελεύθερα στοιχεία. Εικονογραφικά και ηχητικά, από όλους τους πολιτισμούς και γυρίζει την ταινία στο Μαρόκο.


Διάρκεια: 105'
Παραγωγή: Iταλίας
Παίζουν: Φράνκο Τσίτι, Σιλβάνα Μανγκάνο, Αλίντα Βάλι, Καρμέλο Μπένε, Τζούλιαν Μπεκ, Λουτσιάνο Μπάρτολι
Σκηνοθέτης: Πιέρ Πάολο Παζολίνι 
 
 

Αυτό Vulcan αξίζει όντως! Μόνο που αδικείται αρκετά από την ώρα προβολής! Αλλά τι να κάνουμε, θα ξενυχτήσουμε!!!

Είναι γνωστή η πολιτική των καναλιών για όσα πραγματικά αξίζουν...

βίντεο δεν έχεις; Γλυτώνεις και τις διαφημίσεις

Tsotsi (http://www.imdb.com/title/tt0468565/)
Manderlay (http://www.imdb.com/title/tt0342735/)
Inside Man (http://www.imdb.com/title/tt0454848/)
Prime  (http://www.imdb.com/title/tt0387514/)

Ναι, απλά πρέπει να επιστρατεύσω τις ικανότητες μου ως Ηλεκτρονικός (λέεεεμε τώρα) για να επισκευάσω ένα προβληματάκι που έχει με τον μηχανισμό εισαγωγής της κασέτας...

κάρτα τηλεόρασης στον υπολογιστή και αρκετό χώρο στον σκληρό?

Uma 4ever!  ^hello^

+ 1 ;)

Ο Παζολίνι δεν βλέπεται με συνοδεία μπύρας, ως εκ τούτου θεωρείται μη θερινός σκηνοθέτης και απορρίπτεται.
Χρειαζόμαστε ταινίες ήπιας προσαρμογής από την ψάθα με θέα την θάλασσα στον καναπέ με θέα την τηλεόραση.
Σιγά μην ξενυχτήσουμε με το Edipo Re, να πάθουμε κανένα έμφραγμα μεταμεσονύχτιο...
Αφού, ο άνθρωπος το δηλώνει και μόνος του...


Ο ΙΣΚΙΟΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ

Εγώ που σας μιλάω είμαι ο ίσκιος του Σοφοκλή.
Ήρθα από μόνος μου για να εγκαινιάσω
ένα γλωσσικό ιδίωμα πολύ δύσκολο και πολύ εύκολο:
δύσκολο για τους θεατές, μέλη μιας κοινωνίας
σε μια απο τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας της,
εύκολο για τους λιγοστούς αναγνώστες της ποίησης.
Τεντώστε τ' αυτιά σας.
Αρκεί. Όσο για τα υπόλοιπα,
θα παρακολουθήσετε όπως μπορείτε
τα κάπως ανάρμοστα γεγονότα
τούτης της τραγωδίας, που έχει τέλος μα όχι αρχή
-μέχρι τη στιγμή που θα εμφανιστεί ξανά ο ίσκιος μου.
Τη στιγμή εκείνη τα πράγματα θ' αλλάξουν
και τούτοι οι στίχοι θ' αποκτήσουν τη δική τους χάρη,
που θα οφείλεται τότε σε μια δική τους αντικειμενικότητα.

ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ, Πρόλογος
Πιερ Πάολο Παζολίνι

Ο ΛΑΟΣ ΘΕΛΕΙ MARCO BELLOCCHIO!

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΡΕΑΛΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΣΕ -ΙΝΙ!!!

 ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Κι ομως εχεις δικιο!!! Ακους εκει Οιδιποδα... Ελεος!!!

ΔΕΙΞΤΕ SALO ΣΤΟ ΛΑΟ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!

Δειξτε τους -ινι
και β(γ)αλτε τα μπικινι!

Έχετε τίποτα άλλο να προτείνετε τότε?

Μήπως Bertolucci? (δεν τελειώνει σε -ινι, για να μείνουμε στην χώρα και στο είδος τουλάχιστον ;D)

Νά ΄σαι καλά!!
Όταν γράφω στο φορουμ, απευθύνομαι σε αναγνώστες ποίησης.
Οι άλλοι δεν με καταλαβαίνουν.

Καλά, ας πάμε ένα βήμα πέρα από τον νεορεαλισμό, τέρμα τα -ινι πάμε στα στα -ντι


ΣΕΝΣΟ  (1954)
SENSO
 
27η Μαϊου 1866. Στο θέατρο La Fenice της Βενετίας παίζεται η όπερα Trovatore. Η παράσταση γίνεται αφορμή να διαδηλώσει το κοινό τον αλυτρωτισμό του, και ο πατριώτης μαρκήσιος Ουσόνι προκαλεί σε μονομαχία το λοχαγό Φραντς Μάλερ. Για να βοηθήσει τον Ουσόνι, η εξαδέλφη του, κόμισσα Λίβια Σερπιέρι -που διακατέχεται και αυτή από φιλελεύθερα αισθήματα, μολονότι ο σύζυγός της είναι πιστός υπήκοος του αυτοκρατορικού καθεστώτος- προσεγγίζει τον Mάλερ. Ο λοχαγός δέχεται να μη μονομαχήσει, ο Ουσόνι εξορίζεται και η Λίβια γίνεται ερωμένη του λοχαγού. Όταν εκείνος την εγκαταλείπει, εκείνη τον αναζητά σ' όλη τη Βενετία...
“Ο Νεορεαλισμός βρισκόταν σε αδιέξοδο. Έπρεπε να προχωρήσουμε παραπέρα. Αυτό προσπάθησα με το Senso”.
Με τα λόγια αυτά, ο κορυφαίος Ιταλός δημιουργός συνοψίζει την πρόθεση του να παραμερίσει τον ρεαλισμό και να ανοιχτεί κυρίως προς την όπερα, συνθέτοντας μια αριστουργηματική τοιχογραφία της ιταλικής ιστορίας, του τέλους 19ου αιώνα, ενώ στο περιθώριο, ξεδιπλώνεται η καταστροφική ερωτική περιπέτεια της κόμισσας Σερπιέρι.
Οι δυο εραστές, όπως και στις περισσότερες ταινίες του Βισκόντι, κινούνται πλάι στην ροή της ιστορίας, χωρίς να συμμετέχουν σε αυτή, είναι παθητικοί μάρτυρες, θύματα ενός βασανιστικού έρωτα, ανήμποροι αλλά διαυγείς εκπρόσωποι ενός κόσμου ου καταρρέει.
Η σκηνοθεσία του Βισκόντι, πλησιάζει εδώ την τελειότητα τόσο στις ερωτικές σκηνές, όσο και στις «καλλιγραφικές» και υπέροχες σκηνές. Ένα στιλιστικό αριστούργημα με θαυμάσια χρώματα και την έξοχη μουσική υπόκρουση του Μπρούκνερ.
 

Παραγωγή: Iταλίας
Παίζουν: Αλίντα Βάλι, Φάρλεϊ Γκρέιντζερ, Μάσιμο Τζιρότι, Χάινζ Μουγκ, Ρίνα Μορέλι, Μαρτσέλα Μαριάνι

Σενάριο: Λουκίνο Βισκόντι, Σούζο Τσέκι Ντ’Αμίκο (βασισμένο στην ομότιτλη νουβέλα του Καμίλο Μπόϊτο)
Φωτογραφία: Τ. Άλντο, Ρόμπερτ Κράσκερ
Σκηνογραφία: Οτάβιο Σκότι
Μουσική: 7η Συμφωνία σε μι μείζονα Άντον Μπρούκνερ
 

Πρόγευμα με την... Κλαίρη

Η γαλλική κομεντί «Το γόνατο της Κλαίρης», σε σκηνοθεσία Ερίκ Ρομέρ, που θα μεταδοθεί απόψε στις 24.00 από την ΕΤ-1, ξεχωρίζει από τις κινηματογραφικές προβολές της βραδιάς.

Οι τελευταίες μέρες της εργένικης ζωής του 35χρονου Ζερόμ πριν το γάμο του περνάνε ειδυλλιακά δίπλα στην υπέροχη λίμνη του Ανσί. Η συνάντηση με την Ορόρα, παλιά φίλη και συγγραφέα, θα είναι καθοριστική, καθώς θα του γνωρίσει δύο αισθησιακές κορασίδες, τη Λόρα και την Κλαίρη. Ιδιαίτερα η δεκαεξάχρονη Κλαίρη θα αρχίσει να δημιουργεί φαντασιώσεις και εμμονές στο μυαλό του, εξωτερικεύοντας κομμάτια του εαυτού του που κι ο ίδιος αγνοούσε. Η Κλαίρη τον γοητεύει τόσο πολύ και ιδιαίτερα η σφριγηλότητα των γονάτων της. Εκτοτε έχει μία και μοναδική έμμονη ιδέα. Να αγγίξει το γόνατό της...

Το «Γόνατο της Κλαίρης» με το ανάλαφρο ύφος που το συνοδεύει είναι παράλληλα μια ταινία με φιλοσοφικό περιεχόμενο. Οι επιθυμίες και οι ορέξεις του εύθραυστου Ζερόμ γίνονται αφορμή για ένα δοκίμιο πάνω στον αισθησιασμό, την εμμονοληψία και τη φαντασίωση. Το πολυπόθητο «Γόνατο της Κλαίρης» διαθέτει έξοχη φωτογραφία, εξαιρετική σκηνοθεσία με ένα αισθησιακό σενάριο, καθώς και δύο πανέμορφες Γαλλίδες με τέλεια υποκριτικά στοιχεία. Παίζουν οι Ζαν Κλοντ Μπριαλί, Ορόρα Κορνού, Λορένς ντε Μοναγάν και Μπεατρίς Ρομόν.

Το... θεώρημα

Μια αριστουργηματική ιταλική δραματική παραβολή είναι η ταινία «Θεώρημα», που τη σκηνοθεσία της υπογράφει ο Πιερ Πάολο Παζολίνι. Η ταινία θα προβληθεί απόψε στη 01.00 από την ΕΤ-1.

Στο σπίτι μιας μεγαλοαστικής οικογένειας του Μιλάνου, που αποτελείται από τον πατέρα, τη μητέρα, το γιο, την κόρη και την υπηρέτρια, φτάνει ένας ξένος νεαρός, μυστηριώδης και πανέμορφος. Η παρουσία του ανατρέπει τα πάντα. Πρώτα τον ερωτεύεται η υπηρέτρια που του παραδίδει δακρύζοντας την παρθενιά της. Κατόπιν, ο γιος, που του παραδίνεται μέσα στη νύχτα. Η όμορφη μητέρα ξεγυμνώνεται στον κήπο και η προσφορά της γίνεται αμέσως δεκτή. Ακολουθεί η κόρη, ως τότε σιωπηλή και απόμακρη. Τέλος, ο πατέρας, κοντά στο ποτάμι, μέσα στην ομίχλη. Ο ξένος όμως πρέπει να φύγει και ακούει μια προς μια τις εξομολογήσεις των μελών της οικογένειας...

Ο Παζολίνι μας μιλάει με μια μυθική παραβολή, απλά, αυστηρά με μια γεωμετρική τάξη: Θεώρημα. Ο αστικός κόσμος έχει μαρμαρώσει σε ανυπαρξία. Απαιτείται ένας ξένος, άγνωστος, που θα τον ελευθερώσει. Ο ποιητής φανερώνει τις δικές του μύχιες δυνάμεις: Κοινωνική ευαισθησία - μαρξισμός, χριστιανική αγάπη και έκσταση, τολμηρή έκρηξη του φυσικού ερωτισμού. Επέρχεται καταστροφή; Ισως, αλλά και η μεταμόρφωση του κόσμου. Μια γοητευτική κινηματογραφική φόρμα, με θαυμάσια φωτογραφία, με πλάνα - κάδρα, πίνακες μοντέρνας αναγεννησιακής ζωγραφικής, με μουσική Μότσαρτ και Μορικόνε.

Παίζουν: Τέρανς Σταμπ, Σιλβάνα Μάνγκανο, Μάσιμο Τζιρότι, Αν Βιαζέμσκι, Λάουρα Μπέτι.

Σήμερα στις 11 στη ΝΕΤ έχει ένα αφιέρωμα στον Μάο.
Νομίζω το παίζει για 5476η φορά αλλά αξίζει να το δείτε όσοι δεν το έχετε δει

Από τη ΝΕΤ(23.00) θα προβληθεί η νεανική περιπέτεια γερμανικής παραγωγής 1998 «Τρέξε Λόλα, τρέξε», σε σκηνοθεσία Τομ Τίκβερ.

H ιστορία της είναι απλή, περιορισμένη στα είκοσι πολύτιμα λεπτά ζωής και θανάτου δύο νέων, της Λόλας και του Μάνι, μια μέρα του καλοκαιριού στο Βερολίνο. Τη μέρα αυτή, ο Μάνι χάνει την τσάντα του με 100.000 μάρκα. Σε είκοσι όμως λεπτά το αφεντικό του θα περάσει για να παραλάβει αυτό το ποσό, αλλιώς την έχει άσχημα... O Μάνι τηλεφωνεί στη Λόλα και της λέει ότι στα επόμενα είκοσι λεπτά θα επιχειρήσει να κάνει μια ληστεία για να βρει τα χρήματα που πρέπει πάση θυσία να παραδώσει. Μια ιδέα έρχεται στο μυαλό της Λόλας και βγαίνει στους δρόμους και αρχίζει να τρέχει. Ποια μπορεί να είναι η πιθανή κατάληξη της Λόλας;

Μια πολύ σπουδαία, εναλλακτική και απόλυτα κινηματογραφική ταινία. Ο Τίκβερ μοιάζει να εφευρίσκει εκ νέου τη γλώσσα του κινηματογράφου, χρησιμοποιώντας κινούμενα σχέδια, παγωμένα πλάνα, εικόνες από βίντεο, έγχρωμη και ασπρόμαυρη φωτογραφία, με μια γρήγορη εναλλαγή πλάνων. Πρωταγωνιστούν: Φράνκα Ποτέντε, Μορίτζ Μπλάιμποτράου, Χέρμπερτ Κνάουπ, Αρμιν Ράχντε, Γιοακίμ Κρολ (NET, 23.00).

Το «χαρακίρι» του Κομπαγιάσι

Σκηνή από την ταινία του Μαζάκι Κομπαγιάσι «Χαρακίρι» 
Ο Μαζάκι Κομπαγιάσι υπογράφει τη σκηνοθεσία της ταινίας - δράμα εποχής «Χαρακίρι» (ιαπωνικής παραγωγής 1962) που θα προβληθεί απόψε στις 24.00 από την ΕΤ-1.

Η μακροχρόνια ειρήνη στην Ιαπωνία του 17ου αιώνα ώθησε τους άρχοντες (σογκούν) να διαλύσουν τις πολεμικές φατρίες καταδικάζοντας πολλούς σαμουράι σε ανεργία και φτώχεια. Η μοναδική λύση σε μια τέτοια μίζερη ζωή, που θα αποκαθιστούσε την τιμή τους, σύμφωνα με το «μπουσίντο», τον αυστηρό κώδικα των σαμουράι, ήταν η τελετουργική αυτοκτονία, το χαρακίρι. Ενας γηραιός πολεμιστής, ο Χανσίρο Τσουγκούμο φτάνει στον πύργο του άρχοντα Σάιτο για να ζητήσει την άδεια να αυτοκτονήσει. Εκεί μαθαίνει για την τραγική μοίρα του γαμπρού του, του νεαρού σαμουράι Μοτόμε, που έχοντας πουλήσει το σπαθί του για να συντηρήσει την άρρωστη γυναίκα του, βρήκε φρικτό θάνατο όταν υποχρεώθηκε να κάνει χαρακίρι με ένα σπαθί από μπαμπού. Οργισμένος με τη σκληρότητα του άρχοντα ο Χανσίρο σχεδιάζει την εκδίκησή του...

Ο σαμουράι, εμβληματικός ήρωας της λαϊκής κουλτούρας, βρήκε στις ταινίες των Κουροσάβα, Κομπαγιάσι, Γκόσα και πιο πρόσφατα στον Τακέσι Κιτάνο, ιδανικό πεδίο δράσης για να αναπτύξει μια φιλοσοφία και μια ηθική που δεν περιορίζονται στην έντονη περιπέτεια και στις μάχες με τα σπαθιά να στροβιλίζονται πάνω από τα κεφάλια. Ο σαμουράι - όπως και το είδος όπου πρωταγωνιστεί - υπακούει σε μια σειρά από καθορισμένους κώδικες και συμβάσεις: είναι ένας μαχητής που αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη και κατά της διαφθοράς, που ακολουθεί έναν αυστηρό κώδικα τιμής και που, συνήθως, βρίσκεται στο περιθώριο της φεουδαρχικής νομενκλατούρας της εποχής.

Παίζουν: Τατσούγια Νακαντάι, Σίμα Ιβασίτα, Ακίρα Ισιχάμα, Γιόσιο Ινάμπα.

Προλαβαίνετε να την δείτε, μόλις άρχισε στο ΤV MΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Δεν ξέρω αν άντεξε τον χρόνο, αξίζει όμως να δείτε τι εστί Τόμας Μουρ, και να τον σκέφτεστε όταν μιλάτε περί 'ουτοπιών'....
http://www.luminarium.org/renlit/tmore.htm
http://ota.ahds.ac.uk/texts/2080.html
http://www.imdb.com/title/tt0060665/


MAN FOR ALL SEASONS  


Περιγραφή: Δραματική Ταινία / Βιογραφία 1966.
Σκηνοθέτης: Fred Zinnemann
Ηθοποιοί: Paul Scofield, Wendy Hiller, Leo McKern, Robert Shaw, Orson Welles
Ημερ/νία Προβολής: ΤΡΙΤΗ 29/08/2006 22.00

 Πρόκειται για τη καλύτερη ταινία στη χρονιάς της! Κέρδισε 20 βραβεία συμπεριλαμβανομένου και της καλύτερης ταινίας των κριτικών ταινιών της Νέας Υόρκης για τη χρονιά που προβλήθηκε.

Η ιστορία του Thomas More, ο οποίος εναντιώθηκε στο βασιλιά Henry VIII όταν ο βασιλιάς απαγόρεψε στη Ρωμαίο - Καθολική εκκλησία να επιτρέπει και να αποδέχεται το διαζύγιο και την δημιουργία νέου γάμου.
 
 

 Επαναφέρω το ποστ μου γιατί απ' ό,τι βλέπω η ταινία προβάλλεται αυτή τη βδομάδα στο Μακεδονικό.

Ο αξιόλογος Φρανσουά Τριφό υπογράφει τη σκηνοθεσία της δραματικής κομεντί με τίτλο «Ο άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες», που θα προβληθεί απόψε στις 24.00 από την ΕΤ-1.

Χριστούγεννα 1976. Ενα πλήθος από γυναίκες, ξεπροβοδίζουν τον Μπερτράν Μοράν στην τελευταία του κατοικία. Πριν σκοτωθεί, είχε γράψει μια αυτοβιογραφία, μια ζωή αφιερωμένη στο θηλυκό γένος: απογοητευμένο παιδί από την απιστία της μητέρας του. Πρώτη ερωτική του εμπειρία με μια πόρνη. Πλήθος άλλες ερωτικές περιπέτειες. Τέλος, η σχέση με την Ζενεβιέβ, η οποία εργάζεται σε εκδοτικό οίκο και κατορθώνει να επιτύχει την έκδοση του βιβλίου του...

Η μοναδική ιδιαιτερότητα της ταινίας του Τριφό, είναι ότι δεν αφηγείται τη ζωή και τα κατορθώματα ενός Δον Ζουάν. Ο Μπερτράν είναι θαυμαστής, εραστής, ερωτικός σκλάβος όλων των γυναικών. Κι έτσι το φιλμ είναι επίσης ένας ερωτικός ύμνος, με έντονη προβολή της προσωπικότητας του σκηνοθέτη, που του χαρίζει ένα ειλικρινές συγκινησιακό υπόβαθρο. Στον πυρήνα του, αισθανόμαστε το τραύμα από την αναζήτηση της μητρικής αγάπης. Αυτή η σύνθεση των ανδρικών ερωτικών φαντασμάτων, έχει τραγικότητα αλλά και χαρά. Οι «χήρες» του Μπερτράν δεν είναι θλιβερές. Εχουν τη χάρη από την αγάπη του άντρα και τη ματιά του κινηματογραφιστή. Παίζουν: Σαρλ Ντενέρ, Μπριζίτ Φοσέ, Νελί Μπορζό, Ζενεβιέβ Φοντανέλ, Ναταλί Μπάιγ, Σαμπίν Γκλαζέρ, Λέσλι Καρόν, Ροζέ Λενάρ.

Κάνω τις εξής προτάσεις χωρίς σχόλια, γιατί ..."τα περιθώρια αυτού εδώ του φόρουμ είναι πολύ μικρά για να τα χωρέσουν", όπως θα 'λεγε σε ανάλογη περίπτωση και ο Fermat!

Λοιπόν σε σκηνοθεσία και σενάριο του μεγάλου David Lynch:
   1. Mulholland Drive
   2. Lost Highway
   3. Blue Velvet
   4. Twin Peaks
   5. Eraserhead
   6. The straight story*

*Δεν έχει γράψει το σενάριο ο Lynch.

Νομίζω θα χει τεράστιο ενδιαφέρον να σχολιαστούν αυτές οι ταινίες.

Βλέπω κόβεις φλέβα για Lynch! Τι να πω βρε παιδί μου! Εξαιρετικός σκηνοθέτης αλλά ένα πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω. Το προσπαθεί ή απλώς του βγαίνει, το να διακόπτει την επικοινωνία με το κοινό ξαφνικά???

Τεσπα, ο άνθρωπος είναι κορυφή πάντως!

Δοκίμασα πριν 4-5 χρόνια να δω Λιντς. Δεν έχω σιχαθεί την ζωή μου περισσότερο μπροστά σε μια οθόνη.


ίσως να ξαναδοκίμαζα...

Δε θέλω να θυμάμαι  :(

Εμένα είναι ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες!

Εκτός από τις ταινίες που ανέφερε ο Juncky, πρόσφατα κυκλοφόρησε στο internet και μία τελείως(με τελείως!) ασυνάρτητη σειρά γυρισμένη εξολοκλήρου με ψηφιακή κάμερα, με τον τίτλο "Rabbιts".
Αυστηρώς ακατάλληλη για μη ψυχωτικά άτομα.

Να και ένα screenshot:


(Αν θέλετε να ασχοληθείτε με τον Lynch πάντως, καλύτερα να παρακολουθήστε πρώτα τις "κανονικές" του ταινίες(The Elephant Man,Dune,Straight Story).Για εμένα οι καλύτερες του είναι το Eraserhead και το Lost Highway

Τελικα δεν ειμαι τοσο ψυχωτικη οσο νομιζα..

Παντως το δικο του στυλ για εμενα στερειται αισθητικης εκτος των αλλων (μου ξυπναει πολυ ασχημα συναισθηματα)

Θα ηθελα να το ξεπερασω αυτο παντως.

Κατά τη γνώμη μου το Mulholland Drive είναι μία από τις κορυφαίες παραγωγές της τελευταίας δεκαετίας! Πρόκειται για μία ταινία που αν (το τονίζω αν!) σε βάλει στο τριπάκι της μετά αποθεώνεις το πόσο "εύκολα" και "λογικά" συνδέονται τα πάντα στο σύμπαν της! Τέλος πάντων, το φόρουμ μας σίγουρα δεν είναι ο κατάλληλος τόπος για μια τέτοια συζήτηση, ελπίζω σε κάτι πιο χειροπιαστό in vivo! Για όποιον την θέλει, χαρά μου να του την δανείσω πάντως!

Κατά την άποψη μου οι καλύτερη ταινία του Lynch είναι το Mulholland Drive με το Lost Hightway και το Blue Velvet να έπονται με απειροελάχιστη διαφορά... Οι υπόλοιπες είναι κι αυτές εξαιρετικές.
Θεωρώ το Mulholland Drive ως μια αριστουργηματική σκηνοθετικά και σεναριακά προσέγγιση του Lynch στο ριμαδιό της ζωής, την αναζήτηση ταυτότητας, το χάσιμο μέσα στα πλασματικά όνειρα που υπόσχεται το Holywood και την ελεγεία για τη χαμένη ελευθερία του ανθρώπου.
Δείτε το λίγο προσεκτικά κα όχι σαν μια απλή ταινία...Είναι ποιητική ταινία. Την αισθάνεσαι, δεν την καταλαβαίνεις απαραίτητα...
Άλλωστε σε μια συνέντευξή του ο Lynch μας παροτρύνει να καταλάβουμε ότι θέλουμε γιατί κάθε ιστορία ξετυλίγεται μόνη της, αυτός δεν ευθύνεται για την πορεία της...

Πραγματικά είμαι ψυχωτικός με τον Lynch. Ψάχνω για κάθε τι δικό του και κάθε τι που να αναφέρεται σ' αυτόν(συνεντεύξεις, βιβλία, άλλο υλικό...).
Αν κάποιος πιστεύει το ίδιο ή κάτι άλλο και θέλει να το συζητήσει, εδώ είμαστε!

Θα συμφωνήσω και εγώ ότι τις ταινίες του lynch τις αντιλαμβάνεσαι κανείς διαισθητικά χωρίς να παρεμβαίνει απαραίτητα το φίλτρο της λογικής.Οπότε τα λόγια είναι όλα περιττά!!Εξάλλου και ο ίδιος ο Lynch ποτέ δεν αποκαλύπτει το "νόημα" των ταινών του.
Στο wikipedia λέει ότι μία από τις σημαντικότερες επιρροές στο έργο του ήταν ο εξπρεσιονιστής ζωγράφος Oscar Kokoschka. Εγώ πάντως δεν βλέπω ομοιότητες.

Certainly not a fan.

Mπορώ διαισθητικά όπως λες να διακρίνω κάποιες, όμως εσύ ξέρεις καλύτερα.

Κάποιοι άνθρωποι αρέσουν τις ταινίες που αντιλαμβάνονται διαισθητικά...που το νόημά τους δεν είναι ξεκάθαρο (ή που μπορεί και να είναι, αλλά κυριαρχεί η ατμόσφαιρα). Και που έχουν ένα ιδιαίτερο στυλ.

Είναι όπως η μουσική.

Ο Lynch είχε πει "μα, οι ταινίες μου είναι πολύ απλές". Δε θα συμφωνήσω. Και η πιο απλή ιστορία να είναι, αν δε στη δείξει κανονικά πώς θα την καταλάβεις? Μυρίζοντας τα δάχτυλά σου?

Έχω δει το Mulholland Drive και το Lost Highway. Συχνά πυκνά βαριόμουν κατά τη διάρκειά τους, εντέλει όμως είχαν ένα αντίκτυπο πάνω μου. Δεν είναι και οι πιο...ανάλαφρες ταινίες.

@Zarathustra

Ο Άνθρωπος Ελέφαντας είναι του Lynch?? Την είχα δει την ταινία σε βίντεο -και μάλιστα μου άρεσε- αλλά είχα την εντύπωση ότι είναι αρκετά παλιά!

Κι όμως είναι όντως του Λιντς! Όπως και το Wild at Heart με τον Nicholas Cage κι ας μην του φαίνεται! Έπίσης καταπληκτικό είναι και το Twin Peaks, ίσως ότι καλύτερο έχει παραχθεί ποτέ στην TV(καλά καλά το παραδέχομαι, παίζει το lost να είναι καλύτερο..!)και αυτό σε παραγωγή και σκηνοθεσία Λιντς!

Το οικογενειακό δράμα, ιταλικής παραγωγής, «Το δωμάτιο του γιου μου», σε σκηνοθεσία Νάνι Μορέτι, θα μεταδώσει απόψε στις 24.00 η ΕΤ-1.

Ο Τζιοβάνι, ψυχαναλυτής, η σύζυγός του Πάολα εκδότης βιβλίων τέχνης και τα παιδιά του σε εφηβική ηλικία, η Ιρένε και ο Αντρέα, ζουν μια ευτυχισμένη και αρμονική ζωή στην Ανκόνα. Ο Τζιοβάνι επιδίδεται στο τζόκινγκ, στο οποίο «παρασύρει» και τον γιο του, ως αντίβαρο στις ψυχολογικές πιέσεις της δουλιάς του. Ο Αντρέα κατηγορείται στο σχολείο του ότι έκλεψε ένα σπάνιο απολίθωμα και ο Τζιοβάνι τον υποπτεύεται και κατόπιν αισθάνεται ένοχος για την καχυποψία του. Κάποια Κυριακή αναβάλλει το τζόκινγκ που θα έκανε με τον Αντρέα, για να τρέξει σε έναν ασθενή του. Ο γιος σκοτώνεται σε μια κατάδυση...

Ο Ιταλός δημιουργός ξεπερνάει την απόλυτη υποκειμενικότητα των ταινιών του, ισορροπεί ανάμεσα στο εγώ και στον ήρωα ενός αντικειμενικού δράματος. Ο πατέρας είναι πάντως ο μυθικός «αρχηγός», είναι ψυχαναλυτής και κυρίαρχος, είναι αυτός που γνωρίζει, που θεμελιώνει το Νόμο και το Λόγο. Παίζουν: Νάνι Μορέτι, Λάουρα Μοράντε, Τζουζέπε Σανφελίτσε.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=19/9/2006&id=6854&pageNo=30&direction=1

Χτες το βράδυ πήρα και ξαναείδα το Tous les Matins du Monde μετά από καμιά 10αριά χρόνια.

Μ'άρεσε πολύ (πάλι). Το προτείνω ανεπιφύλακτα για κάποιον που θέλει να δει μία ταινία με πολύ πολύ μουσική και πόνο...

Περισσότερες πληροφορίες..: IMDB Tous les Matins du Monde (1991) (http://www.imdb.com/title/tt0103110/)

ΣΑΒΒΑΤΟ  23/09/2006  02:45
ΤΑΙΝΙΕΣ / Βιογραφία

 

 Ο Ρόμπερτ Στρούντ, από τη στιγμή της έγκλησής του στη φυλακή μπλέκει σε καυγάδες με φύλακες και άλλους κρατούμενους. Σ΄ έναν τέτοιο καυγά, σκοτώνει έναν φύλακα, γεγονός που θα σταθεί αφορμή να καταδικαστεί σε θάνατο. Η σπαρακτική έκκληση της μητέρας του θα αποτρέψει την εκτέλεση της ποινής, όπως πρέπει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του σε αυστηρή απομόνωση. Ο Στρουντ βυθίζεται στην απελπισία, όμως απ΄ αυτή την κατάσταση θα τον βγάλει ένα τραυματισμένο πουλί που έρχεται στο κελί του. Ο βαρυποινίτης, όχι μόνο θα φροντίσει το πουλί, αλλά θα αρχίσει να ασχολείται με την επιστήμη της ορνιθολογίας, έναν τομέα όπου θα διαπρέψει παρά το γεγονός ότι σύντομα θα τον μεταφέρουν στη διαβόητη φυλακή του Αλκατράζ.
Η ιστορία του θα γίνει γνωστή στον έξω κόσμο χάρη στις προσπάθειες ενός αποφασισμένου και επίμονου ρεπόρτερ.

 
Διάρκεια: 147'
Παραγωγή:ΗΠΑ
Παίζουν: Μπάρτ Λάνγκαστερ, Κάρλ Μάλντεν, Θέλμα Ρίτερ, Μπέτι Φίλντ, Τέλι Σαβάλας
Σκηνοθέτης: Τζον Φρανκενχάιμερ
 
 

Για σήμερα θα παίξει δύο εξαιρετικές ταινίες:

1) American History X (1998)
Πάντα επίκαιρη και απλά συγκλονιστική!
00:30 ALPHA

2) The Wicker Man (1973)
Μια και αυτόν τον καιρό βγαίνει το remake (με τον Nicholas Cage) αυτού του καταπληκτικού κλασσικού πλέον θρίλερ αποφάσισαν να δείξουν το παλιό στην TV. Παρεπιπτόντως είναι Αγγλικής "καταγωγής"! Τρόμος για γερά νεύρα!

01:30 STAR

Ως συνήθως οι καλές ταινίες αδικούνται από τις ελεϊνές ώρες προβολής...

 
Ο αλιγάτορας


ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ


**Il caimano. Ιταλία, 2006. Σκηνοθεσία: Νάνι Μορέτι. Σενάριο: Νάνι Μορέτι, Φραντσέσκο Πίκολο, Φεντερίκα Ποντρεμόλι. Ηθοποιοί: Σίλβιο Ορλάντο, Μαργκερίτα Μπούι, Ντανιέλε Ραμπέλο, Νάνι Μορέτι. 112 λεπτά.



«Ο αλιγάτορας» του Νάνι Μορέτι
***½ Ο Νάνι Μορέτι συνδυάζει με δεξιοτεχνία και φαντασία την πολιτική σάτιρα, το οικογενειακό δράμα και το σχόλιο πάνω στον κόσμο του κινηματογράφου μέσα από την ιστορία ενός παραγωγού που προσπαθεί να γυρίσει μια ταινία για τον Μπερλουσκόνι.

Ταινία πάνω στην πολιτική πραγματικότητα της Ιταλίας, και συγκεκριμένα τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αλλά και τον κινηματογράφο και τις ανθρώπινες σχέσεις είναι «Ο αλιγάτορας» (ή «Καϊμάνος») του Νάνι Μορέτι, που πρωτοείδαμε στο φετινό Φεστιβάλ των Κανών. Από τη μια, στόχος του Μορέτι («Το αγαπημένο μου ημερολόγιο» «Το δωμάτιο του γιου μου») ήταν σίγουρα να ξεφορτωθούν οι συμπατριώτες του από έναν γελοίο αν και επικίνδυνο πολιτικό (η ταινία προβλήθηκε στην Ιταλία πριν από τις εκλογές), κι από την άλλη, αυτή παραμένει μια πολύ καλή ταινία που πέρα από το πολιτικό στοιχείο της περιλαμβάνει και μερικά από τα τακτικά θέματα του σκηνοθέτη, εκείνο των ανθρώπινων σχέσεων καθώς και το θέμα του ίδιου του κινηματογράφου, θέματα που ο Μορέτι αντιμετωπίζει με κριτική, συχνά σατιρική ματιά.

Πρωταγωνιστής είναι ο Μπρούνο Μπονόμο (εξαιρετική ερμηνεία από τον Σίλβιο Ορλάντο), αποτυχημένος τόσο στον γάμο όσο και στη δουλειά του, παραγωγός ταινιών δράσης τέταρτης κατηγορίας (έχει γυρίσει ταινίες με τίτλους, «Τα δολοφονικά μοκασίνια», «Ο Μασίστας εναντίον του Φρόιντ», κ.ά.) και που τώρα σχεδιάζει να γυρίσει μια ταινία για τον Χριστόφορο Κολόμβο. Οταν το σχέδιο αποτυγχάνει, ο Μπρούνο αναλαμβάνει να γυρίσει σε ταινία το σενάριο «Ο καϊμάνος» που του προτείνει μια νεαρή, άπειρη σκηνοθέτρια. Ενώ ψάχνει να βρει λεφτά για την παραγωγή καθώς και πρωταγωνιστή, προσπαθεί, παράλληλα, να βάλει τάξη στις σχέσεις με την οικογένειά του, τα δύο μικρά παιδιά του και τη γυναίκα του, πρώην πρωταγωνίστρια στις ταινίες του, που απογοητευμένη από την πορεία του Μπρούνο ετοιμάζεται να τον χωρίσει.

Η εικόνα του Μπερλουσκόνι που μας δίνει ο Μορέτι δεν είναι εκείνη ενός γελοίου ανθρώπου αλλά ενός επικίνδυνου πολιτικού, που ελέγχει τους πάντες και τα πάντα μέσα από τα μίντια στα οποία εμπλέκεται. Μέσα από φανταστικές σκηνές από την ταινία που θα γυριστεί, παρακολουθούμε διάφορα πρόσωπα να αναλαμβάνουν να παίξουν τον ρόλο του Μπερλουσκόνι (ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Μορέτι), που ο σκηνοθέτης συνδυάζει με αρχειακές σκηνές από διάφορες δημόσιες δηλώσεις του Μπερλουσκόνι, σκηνές δοσμένες με χιούμορ και σατιρική διάθεση πάνω στη σύγχρονη ιταλική πολιτική. Ενώ, μέσα από τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Μπρούνο να μη χωρίσει από την οικογένειά του, ο Μορέτι κάνει και μια έμμεση σύνδεση ανάμεσα στο προσωπικό διαζύγιο του ήρωά του με την ανάγκη ενός πολιτικού διαζυγίου της ιταλικής κοινωνίας από τον Μπερλουσκόνι.




ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/09/2006

1.OLDBOY (αν και κορεατικη ειναι TAINIAPA δωστε βαση στην υποθεση και στην
υπεροχη μουσικη )

2.21 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ (υπαρχουν 21 λογοι για να δειτε
την ταινια αν δεν το εχεχετε ηδη κανει)

3.ΜΑΝ ΟΝ FIRE (η καλυτερη περιπετεια που εχω
δει τρομερη εικονα,μουσικη και σκηνοθεσια)

4.THE LIBERTINE (η διαστροφη σε ολο της το μεγαλειο
αξιζει η ερμηνια του Johnny)

5.THE CONSTAND GARDENER (τη δοξα πολλοι εμισησαν το χρημα ουδης)

6.LA VIE EST BELLA ( στο τελος κλαινε και
οι αρκουδες...)

7.Shakespeare in Love (η αιωνια ιστορια αγαπης απο
αλλη οπτικη γωνια)

8.PULP FICTION (δεν το συζητω δεν ειναι ταινια
ειναι θρησκεια)

9.The Butterfly Effect (απο τα καλυτερα θριλερ που εχω
δει)

10.SEVEN (7 λογοι για να μην αμαρτησεις )

Δε μπορώ να μη σχολιάσω....


1. Πραγματικά υπέροχη ταινία που μερικές στιγμές πραγματικά με απογείωσε με τον τρόπο γραφής....


6.(Δε μπορώ να μη σκεφτώ ότι εννοείς το "Η ζωή είναι ωραία" αν και δε μου φαίνεται ορθός ο τίτλος... Αγνοώντας την γλώσσα που χρησιμοποιείς αλλά και την ιταλική, αρκετά καλα, θα υποθέσω ότι λες αυτή) Η ιστορία είναι πανέμορφη, και πιστεύω ότι δείχνει με μοναδικό τρόπο έναν πατέρα να γίνεται πραγματικά ήρωας... και το εμότικον κλαίει ---> :'(


7. Αγαπάω πολύ αυτήν την ταινία. Δείχνει με πανέμορφο και διασκεδαστικό τρόπο, το μεγαλείο της δημιουργίας και της έμπνευσης... πώς η ζωή γίνεται τέχνη, και η τέχνη ζωή!


8. Ταραντίνο θρησκεία!


9. Απλά παραδείγματα της θεωρίας του χάους (ποιός είναι ο χάους τελικά ρε παιδιά?). Έχοντας σαν αγαπημένο τόπικ ταινιών, τα ταξίδια στον χρόνο και τις επιπτώσεις, βρίσκω την ταινία θαυμάσια. Το επιμύθεια είναι τρομερό, και δε μιλάω για το τέλος της ταινίας (που το original είναι σαφώς καλύτερο από αυτό του κινηματογράφου - στα dvd βάλαν το original) αλλά την άποψη της ταινίας, πώς ότι έγινε έγινε. Το να σπαταλάς τον χρόνο σου σε υποθέσεις για το αν έκανα έτσι και όχι έτσι, δεν έχει νόημα... δε μπορείς να ξέρεις.
Κάθε εμπόδια για καλό που λένε.



10. Η ταινία έχει έναν από τους πιο μεγαλειώδης "κακούς" του κινηματογράφου. Και το όνομα του μόνο σου αφήνει πολλά, John Doe.

Ο syd ειναι ωραιος αλλα αδυνατω να πιστεψω πως μπορει καποιος να αμελησει:

1.the godfather
2.scent of a woman
3.forrest gump

εχω κι αλλα στο μυαλο μου αλλα δεν μου'ρχονται τωρα.

Αφού κάνουμε καταγραφή ταινιών, κορυφαίων για εμάς ας δώσω μια λίστα.


1. Der Himmel uber Berlin
Η πιο όμορφη ταινία που έχω δει. Εκεί που ο έρωτας γίνεται έπος, εκεί που η ανθρώπινη σκέψη παρουσιάζεται πιο ατόφια από ποτέ, εκεί οι αισθήσεις μπορούν να σε απογειώσουν, εκεί..στο Βερολίνο ;)


2. Fight Club
Η τομογραφία της κοινωνίας μας, και ο δρόμος προς την αναρχία! Στην ταινία αυτή, η κάθε σχεδόν ατάκα είναι μια ολόκληρη θεωρία. Τα πρότυπα και όσα θεωρούμε δεδομένα καταδεικνύονται και καταρρέουν. Θέλω να κυνηγάω ελάφια στην Τσιμισκι!


3. Lola Rennt
Kινηματογράφος! Αυτό είναι για μένα κινηματογράφος. Αν θα ήθελα να είχα κάνει μια ταινία στην ζωή μου, θα ήθελα να ήταν αυτή. Τα πάντα διαρκούν 90 λεπτά, και η μπάλα τρέχει. Τι αποφάσει θα πάρεις και που θα σε οδηγήσουν. Όταν η σκηνή διακόπτεται και εμφανίζεται το UND DANN... τσκς τσκς τσκς... που θα καταλήξεις; Τι θα κάνεις; Πώς θα υπερπηδήσεις τα πάντα; Η δύναμη της θέλησης πάνω στην ύλη! και αυτή η Φράνκα! αχ Φράνκα!


4. Dancer in the Dark
Μελώ, το ξέρω. Όμως παραμυθένια ταινία, όπως ήταν παλιά τα παραμύθια, πριν τους δώσουν καλό τέλος για να τα λέμε στα παιδάκια  (στην πρώτη βερσιόν της κοκκινοσκουφίτσας, ο λύκος ζει καλά, και η γιαγιά και η κοκκινοσκουφίτσα όχι). Όμως μέσα σε κάθε ζωή υπάρχει το παραμύθι. Και αυτό μας μαγεύει και μας δίνει τα πάντα... Πόσο εύκολο είναι να πούμε "τα έχω δει όλα, φτάνει!" have you gone to china? have you seen the Great Wall? - any wall is great if the roof doesn't fall. Listen Qualda, you're the dancer!



Αυτές είναι μάλλον οι 4 καλύτερες ταινίες που έχω δει ποτέ.

My Super Ex-Girlfriend

He broke her heart. She broke his everything.

If you love someone...set them free

Hell hath no fury like a superwoman scorned.

(http://www.variety.com/graphics/photos/reviewm/rmysuperexgirlfriend.jpg)




απλα τελεια ταινια! εχω να γελασω τοσο..... πολυυυυ καιρο :D :D :D

επειδή την είδα και εγώ την ταινία, θα πρότεινα να μην πάτε να την δείτε εκτός αν έχετε τζάμπα εισητήριο λόγω κάρτας σινεφίλ στα ODEON

Εχει δει κανεις το nakes On A Plane που παιζεται τωρα?Λεει τιποτα ή .....?


Παρεπιπτοντως συστηνω ανεπιφυλακτα το JACKET(ζουρλομανδυα),θριλερ του στυλ του butterfly effect αλλα πολυ καλυτερο που σε κανει να προβληματστεις.Εiναι παλια ταινια(μην φανταστειτε πολυ παλια) αλλα  κορυφαια....

Κ εγω θα συνιστουσα το My ex-girlfriend να μην το δειτε,μονο απο το βιντεο κλαμπ σε μερες απελπισιας!!!Ελεος ειναι η ταινια

καταρα :'(

now I was really dissapointed

αλλάζω γνώμη

η ταινία είναι υπέροχη μιλάμε
θα ρίξετε τρελό γέλιο
αλλά πρέπει να έχετε πολυ καλή παρέα

χαζοοοοοοοοο :P

1.Forest Gamb
2.Πειρατες της Καραιβικης

Johny the best and fuck the rest!!
(εκτος του Hanks βεβαια....)

1 ----> good

2-----> stupid

οχι και stupid.
εκτος αν δεν καταλαβες οτι ειναι κομμωδια...

και καλά τότε γιατί να μη πας να δεις μια άλλη τανία?

δεν ηξερες δε ρωταγες ; :P

Λοιπόν:

1. Le Fabuleax Destin d'Amelie Poulin
2. Harakiri
3. 7 Samurais
4. Brian's Life

Χαλαρά απ'τις αγαπημένες μου ταινίες.

Το 1 δεν παίζεται, δεν έχω ξαναδεί τέτοια ταινία.
Το 2 ήταν πολύ συγκινητικό (αν σε αγγίξει δλδ γιατί με τόσους σαμουράι μοιάζει εκτός επαφής).
Το 3 είναι λίγο βαρύ ως προς τη διάρκεια, αλλά μ'αρέσει πάρα πολύ! Γενικά μ'αρέσει πολύ ο Akira Kurosawa (ο σκηνοθέτης του).
Το 4 είναι νομίζω το καλύτερο των Monty Python. Αυτό και μόνο τα λέει όλα. Όσοι δεν το έχετε δει τρέξτε να το νοικιάσετε!

Μπράβο παιδιά,πολύ χρήσιμο topic!

Εγώ με τη σειρά μου θέλω να προτείνω κάποιες ταινίες για όποιον ενδιαφέρεται για ποιοτικές μη-εμπορικές ταινίες γερμανικής παραγωγής

1)Good Bye Lenin
2)The Edukators
3)Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες
4)Τί κάνετε σε περίπτωση που δείτε φωτιά(κάπως έτσι)

το 2 με το 3 ταυτιζονται

eee το 2 και το 3 δεν είναι τα ίδια?

+1/0

Εεεε μην μου βρίζετε τους πειρατές....  :-[

+1!!

Battle Royal

Στις 00:00 στην ΕΤ1 (http://tv.pathfinder.gr/et1/et10609300000.html)

Σε μια μελλοντική εποχή, όχι τόσο μακρινή, η Ιαπωνία βυθίζεται στο χάος, την ανεργία και την κοινωνική αναστάτωση.

Για παραδειγματισμό, μια ολόκληρη τάξη κολεγίου - συρφετός αμετανόητων στοιχείων με επιδόσεις μόνο στην αλητεία - ρίχνεται από την εξουσία, σ' ένα ερημικό νησί. Εκεί παρέχονται όπλα στους μαθητές για να αλληλοεξοντωθούν.

Μόνο ο τελευταίος επιζών αφήνεται ελεύθερος. Εφαρμόζεται έτσι ο νόμος «Μπάτλ Ρουαγιάλ», που αποσκοπεί να ξαναμπεί η παραστρατημένη νεολαία στο δρόμο της πειθαρχίας και της τάξης.


Περιληψη απ' το imdb:

At the dawn of the new millennium, Japan is ina a state of near-collapse. Unemployment is at an all-time high, and violence amongst the nations youth is spiralling out of control. With school children boycotting their lessons and physically abusing their teachers, a beleaguered and near-defeated government decides to introduce a radical new measure: the Battle Royale Act Overseen by their former teacher, Kitano ('Beat' Takeshi) and requiring that a randomly chosen school class be taken to a deserted island and forced to fight each other to the death, the Act dictates that only one pupil be allowed to survive the punishment. He or she will return, not as the victor, but as the ultimate proof of the lengths to which the government are prepared to go to curb the tide of juvenile disobedience.



Σκληρη ταινια, πολυ αγρια, αλλα αξιζει να την δειτε!

την είχα δει στην εκδρομή στα ΣΠΗΕ...


είχα να επιλέξω μεταξύ του να πήγαινα στο Κόπα Καμπάνα (μαγαζί αμφιβόλου ηθικής) και να πάω στο ξενοδοχείο να δω αυτήν την ταινία. Ένιωσα δικαιωμένος.

Αυτη και το sequel της ειναι ταινιες που αξιζει να τις δεις μια και μοναδικη φορα,για να λες οτι εχεις δει ωμη ταινια.Κατι σαν το Irreversible δηλαδη...

Παρεπιμπτοντως κι εμενα με εντυπωσιασε το -αρρωστημενο κατα τ'αλλα-concept.

κατα τη γνώμη μου: η 1η ταινια.. απίστευτη.
                            η 2η ... απλά άθλια και βαρετή..
αυτα.. καληνύχτα!

Η αλλιως ταιριαζει ο χαρακτηρισμος "της εβγαλε τα ματια" της ταινιας.

sorry εκανα λαθος. akis και kon kon εχετε δικιο το 2 και το 3 ειναι η ιδια ταινια ^sealed^

spotswood με αντονυ χοπκινς κ ρασελ κρρου στα νιατα τους.καλη ταινια που αναφερεται στον εκσυγχρονισμο των βιομηχανιων=απολυσεις μεγαλου ποσοστου τησ εργατικης ταξης.

"Η λάμψη" ταινία σταθμός στην εξέλιξη των θρίλερ
Kubrick σκηνοθεσία και βέβαια ο ανυπέρβλητος στο ρόλο του ψυχοπαθή Jack Nickolson

+100000000000000000000000000000000000000000000000000001

Σταθμός για τα θρίλερ και για τις ταινίες γενικώς είναι η δεκαετία του 70. Ο Κιουμπρικ γύρισε την Λάμψη λίγο μετά την άρνηση του να σκηνοθετήσει το δεύτερο μέρος του The Exorcist του εξαιρετικού William Friedkin...

Πολύ ενδιαφέρουσα ταινία με παρόμοιο θέμα είναι το ΤΣΕΚΟΥΡΙ του ΓΑΥΡΑ...
Ένα μεγαλομεσαίο στέλεχος επιχείρησης απολύεται λόγω περικοπών... η συνέχεια(λίγο σουρεαλιστική αλλά ταυτόχρονα πολύ απτή) στις οθόνες σας ;)

10 minutes older.

Μία σπονδυλωτή ταινία με 7 ιστορίες από πολλούς σκηνοθέτες Wenders,Spike Lee,Jarmusch και άλλους 4 που δεν θυμάμαι.
Αν δεν σας αρέσουν οι ταινίες χωρίς ειρμό,μην τη δείτε γιατί ουσιαστικά είναι 7ταινίες  μικρού μήκους με λίγη σχέση μεταξύ τους.
Για μένα η κορυφαία ταινιούλα της ταινίας ειναι η τελευταια!

Την ειδε κανείς?

Ο Λουκίνο Βισκόντι σκηνοθετεί τη συγκλονιστική ταινία «Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του». Την επομένη του θανάτου του συζύγου της, η Ροζάρια Παρόντι εγκαταλείπει την Καλαβρία και μαζί με τους τέσσερις γιους της, Σιμόνε, Ρόκο, Τσίρο και Λούκα, πηγαίνει να εγκατασταθεί στο Μιλάνο, όπου ζει και εργάζεται ο πρωτότοκος γιος της, ο Βιντσέντζο. Ο Βιντσέντζο βλέπει έκπληκτος τη μέρα που αρραβωνιάζεται, να καταφθάνει όλη η οικογένειά του. Η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο οικογένειες είναι σφοδρή. Ο Βιντσέντζο εξασφαλίζει ένα άθλιο κατάλυμα για τους δικούς του, στο υπόγειο της πολυκατοικίας του δήμου. Ο Σιμόνε αρχίζει να ασχολείται με την πυγμαχία. Ο Ρόκο, που επίσης προπονείται για πυγμάχος, δουλεύει σ' ένα βαφείο, ο Τσίρο προσλαμβάνεται σαν ειδικευμένος εργάτης αυτοκινητοβιομηχανίας και ο Λούκα κάνει θελήματα για τους μαγαζάτορες της γειτονιάς. Ο Ρόκο είναι ένας νέος με αγνή ψυχή. Αντίθετα ο Βιντσέντζο έχει έναν βίαιο χαρακτήρα και θα οδηγηθεί στην καταστροφή ύστερα από μια περιπετειώδη σχέση που έχει με μία πόρνη. Υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία και εξαιρετικές ερμηνείες από τους: Αλέν Ντελόν, Ρενάτο Σαλβατόρι, Κατίνα Παξινού, Ανί Ζιραρντό, Ρότζερ Χάνιν, Πάολο Στόπα, Κλαούντια Καρντινάλε και Σπύρο Φωκά (ΕΤ-3 00.30).

The promise,The myth,Αναμνήσεις μιας γκέισας.Ταινίες ανατολικής κουλτούρας που προσωπικά με ενθουσίασαν.
Το μυστικό της γέφυρας.Ταινία που αναφέρετε στο μυστήριο του θεού.
Το βιολί.Εύρωπα'ι'κή ταινία που όταν φτάνει στο πρώτο μισάωρο,και για λίγα δευτερόλεπτα νομίζεις πως τελείωσε η ταινία αλλά στην πραγματικότητα εκεί αρχίζει.

Matrix,se7en,6th sense,fight club,memento από τις αγαπημένες μου.Ειδικά η τελευταία απαιτεί αυστηρή προσήλωση ,την είδα 2 φορές για να καταλάβω τι παίζει.Επίσης πολύ καλές το Donnie Darko και ο Δαιμονισμένος Άγγελος.Αυτά από μένα... 8)

Αν έχετε όρεξη να σφιχτεί το στομάχι και η καρδιά σας... τότε..:

Candy (http://www.imdb.com/title/tt0424880/)

Το γνωστό ξένο παιδικό εννοείς? :P Με την Κάντυ και τον Στιούαρτ? Ντοινκ...τι θυμάμαι ο κατεστραμένος πρωινιάτικα... :P :P :P

Τι μου θυμίζεις τώρα!!
http://www.imdb.com/title/tt0062776/
http://videodetective.com/sideplayer.asp?publishedID=14320&customerId=97135

Με άλλα λόγια, για πού ξεκινήσαμε μια φορά και πού μας πήγαν!!

Δείτε όλοι το Loose Change 2nd Edition!!


Την ταινία δεν θα τη βρείτε στα video club. Διατίθεται ΔΩΡΕΑΝ μέσω διαδικτύου ή από χέρι σε χέρι.

Θα καταβάλω προσπάθειες να παιχτεί κάποια στιγμή και στη σχολή...

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Μάθεται περισσότερα εδώ: http://www.loosechange911.com/

Τέλος, προτείνεται να συνδιάσετε την ταινία αυτή με το V for Vendetta. Δείτε το πριν ή μετά. Θα κάνετε χρήσιμους συνειρμούς.

Παιδιά για κιμ κι ντουκ τι λέτε;Είναι κινέζος σκηνοθέτης. Η ποιο γνωστή του ταινία εδώ στην Ελλάδα είναι το ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΧΕΙΜΩΝΑΣ...ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΝΟΙΞΗ. Εχει σκηνοθετησει επισης το 3IRON (Ολομόναχοι Μαζί) το οποιό παίχτηκε πέρυσι στους κινηματογράφους (βεβαίως στα odeon,village και τα τοιάυτα δεν νομίζω). Καλά για μένα αυτή η ταινία είναι αριστούργημα. Δικές του είναι επίσης και ΤΟ ΤΟΞΟ, ΤΟ ΝΗΣΙ, ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. Εχει κάνει μια δήλωση που λέει οτι κάνει τις ταινίες του μόνο απο μίσος. Βέβαια καμμία σχέση δεν εχουν με μίσος. Πέρυσι είχε ερθει στις νυχτες πρεμιέρας στην Αθήνα και υπήρξε πολυ θερμη υποδοχή τόσο του ίδιου όσο και των ταινιών του απο το ελληνικό κοινό. ο ίδιος είπε οτι ξξαφιάστηκε πολύ. Μέσα στην χρονιά θα βγάλει και καινούργια ταινία. Περιμένω!
Ασχετο τώρα την ελληνική που βγαίνει τώρα ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΑΚΟΜΑ τηνέχει δει κανείς. Συμπαθητική που έχουν πει πως έιναι.

Βασικά είδα πρόσφατα στην ΤV το quills:η πένα της αμαρτίας και είναι μία απ`τις καλύτερες ταινίες ever...Πραγματικά αξίζει...Όποιος την έχει δει, καταλαβαίνει,,,

It's All Gone, Pete Tong

Βασισμενο σε αληθινη ιστορια για dj που εχασε την ακοη του λιωμενος απο την coca (coca-λιωμενοι rulez!).
Οποιον του αρεσουν η house και τα dj sets αξιζει να τη δει. (και τα ναρκωτικα αν υπαρχει καποιος).
Ο τυπος χανει την ακοη του και καταφερνει να βγαλει δισκο και να παιξει live κουφος!
Κατα τη διαρκει της ταινιας υπαρχουν συνεντευξεις απο tiesto, van dyke, cox κλπ.
                             SEX AND DRUGS AND HOUSE...

Για οσες παρέες οργανώνουν DVD-μαζώξεις, προτείνω το "The Omen" (2006) . Το είδα πρόσφατα και έχω να πω οτι είναι ένα πολύ καλό θρίλερ καθόλου γελοίο και σε κρατάει ως το τέλος...


(http://blog.sweetestmemories.com/pix/damian.jpg)

(Have n't watched it yet)

εχθρός προ των πυλών,,δεσμοί αίματος

πολύ καλά και τα 2!

Πολύ ωραια ταινία. την έχω δει 3 φορές...

(http://www.moviemaze.de/filme/0184/poster_lg01.jpg)

Για όσους αγαπάνε τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο μία πάρα πολύ καλή ταινία είναι η "Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες"

Πολυ ωραια ταινια, με τρελά νοηματα και ιδιαιτερα στην τελευταια σκηνη...
Λιγο τα γερμανικα μου φανηκαν χαλια, δεν μπορω να συνηθισω στο ακουσμα τους ακομα...

ήμουν σίγουρος ::)

"Great Comrade Stalin ordered 'Not a step backwards' " !!!

Η δική μου πρόταση: Τhe Big Lebowski
Απλά απίστευτη ταινία
Όποιος την έχει δει θα καταλάβει τι εννοώ.Όποιος πάλι όχι καλά θα κάνει να την δει!!!
Εγώ πάλι την έχω δει κάπου 8 φορές και τις 3 πρώτες μόνο και μόνο για να καταλάβω όλα τα αστεία που υπάρχουν στη ταινία!!!
Η καλύτερη κωμωδία που έχω δει ποτέ μου!
Με δέυτερη το Life of Brian

Εσύ παλικάρι μου πρέπει να παίξεις το Call of Duty... έχει μια πολύ καλή αναπαράσταση της μάχης του Σταλινγκραντ, ακριβώς όπως παρουσιάζεται στην ταινία.

(μιλάω για το 1, το 2 δεν το έχω παίξει)


μη θεωρήσεται το ποστ μου οφφ τόπικ, η πίστα είναι βασισμένη στην ταινία (όχι επίσημα)

Η ταινία είναι όντως υπέροχη με τις κλασσικές πινελιές σουρεαλισμού εκ μέρους των Κοέν που την κάνει να απογειώνεται. Επίσης έχει ένα από τα πιο κωμικά σενάρια.

Ένας τύπος, τον μπερδεύουν λόγω συνονυμίας και του κατουράνε το χαλί. Στην συνέχεια ζητά αποζημείωση από τον συνονόματο του γιατί έπρεπε να είχαν κατουρήσει εκείνου το χαλί.

"it was a good rag..."

η μετουσίωση της κομωδίας.



Αν και είναι πολύ ωραία ταινία, δεν είναι το καλύτερο των Μόντυ Πάιθονς. Κάνει κοιλιά και σε δεύτερη παρακολούθηση δεν είναι το ίδιο διασκεδαστική.
Αν και το θέμα τους δίνει την ευκαιρία να σατηρήσουν πράγματα πιο κοντά στην σύγχρονη εποχή, δε μπορεί να συγκριθεί με το Holy Grail.


και μια αγαπημένη σκηνή...

- I am telling you, I am not the Messiah!
- Only the true Messiah would deny his divine nature.
- Oh! OK. I am the Messiah!
- HEAR! HE IS THE MESSIAH!

Πολλακις φιλτατε!  ;)


"Come on Comrades! We are retaking Red Square! "

+100000

Ειδικά το τραγούδι στο τέλος πάνω στο σταυρό είναι όλα τα λέφτα.... :D :D
(Always look on the bright side of life... ;D)

Φανταστικη αισθητικη...Ωραιο παραμυθακι..

Δε μου άρεσε καθόλου αυτή η ταινία.
Βιαστική ροή και μάλλον παιδιάστικη-κλασικά χολιγουντιανή σύλληψη της ιστορίας του βιβλίου.

δεν έχεις γούστο τότε

ναι ρε ρασπουτιν,ειναι αρκετα παραξενα αισθητικη αυτης της ταινιας...κα ικαποια σημεια δεν τα προσεχεις...πχ προσεχανε σε καθε πλανο να μη φαινεται ο οριζοντας,ωστε να εχεις την αισθηση οτι εκτεινεσαι σε ενα απειρο γκριζο χωρο....
και ενα καλο στοιχειο οι 2-3 αποπεριες να διωξει το θεατη,το ενδιαμεσο "τελος" κα ιτο ολο σκοταδι πισω απο τα χαμογελα..

το The Omen (2006) δεν μου άρεσε πολύ, περισσότερο σε επίπεδο ερμηνείας, παρά σε σκηνοθεσία/εκτέλεση.
Συγκρίνοντάς το αναπόφευκτα με το αυθεντικό νομίζω ότι χάνει αρκετά, καθώς μου φαίνεται ότι εκβιάζει πολλές
φορές τόσο στις αλληλουχίες γεγονότων στην πλοκή, όσο και στον "τρόμο" (προσωπική άποψη βέβαια).

Αντ' αυτού θα πρότεινα το Silent Hill.
Σε καθηλώνει από την εισαγωγή του και με τον τελείως παράλογο κόσμο του, δημιουργεί μια πολύ καλή
"ατμόσφαιρα" που διαρκεί.. ;) (γνωστή σε όσους έχουν παίξει τα αντίστοιχα παιχνίδια)

To "Μίλα της" (Hable con ella (2002)) του Αλμοδόβαρ

Mόλις τέλειωσε η προβολή του στην ΕΤ1. Κλάμα στο τέλος... :'(

Δεν κατάφερα ποτέ να τη φτάσω ως το τέλος.
Βασικά έφταιγε το dvd που ήταν ελαττωματικό.  ^confused^

εγω τις προαλλες ειδα ενα γαλλικο που λεγοταν "φιλοι για παντα".νεα ταινια αλλα προτεινω να μην την δειτε! :P τπτ το ιδιαιτερο.

All or Nothing (Όλα ή Tίποτα) για όλα όσα έχουμε στη ζωή μας αλλά δεν τα βλέπουμε και δεν τα εκτιμάμε....

:)

Ok ρε μητσοτάκη αλλά αυτά δεν κάνουν μια ταινία καλή. Νομίζω ότι η πλοκή, η σκηνοθεσία και οι ηθοποιοί κάνουν μια ταινία.

Ο χαμένος τα παίρνει όλα του Νίκου Νικολαίδη (2002)
πολύ καλή ταινία με απίστευτες ατάκες, πολύ παρακμή και με μία κρυμμένη ποιητικότητα που σε συγκινεί σε ορισμένες τις σκηνές.
-Μη δίνεις σημασία

αξίζει να την δείτε ;)

The Departed (http://www.imdb.com/title/tt0407887/) , πολύ καλή ταινία, αρκεί να μην έχεις δει το Infernal Affairs (http://www.imdb.com/title/tt0338564/)

+oo

εγω χθες ειδα το "ο πληροφοριοδοτης".δεν ξετρελαθηκα κιολας...

H τελευταια ταινια που ειδα ηταν η "Εννια Βασσιλησες" (Nueve Reinas).Αργεντινικη παραγωγη με πολυ εξυπνο σεναριο,πολυ σασπενς και πολυ απροσδοκητο τελος...
Την προτεινω ανεπιφυλακτα :) :) :)

Off topic:Την έψαχνα καιρό αυτήν την ταινία. Μήπως την έχει κανείς;

φυσικά

Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου (Cet obscur object du Desir)

(http://img.pathfinder.gr/Pathfinder/Tv/tv/et10612032115.jpg?r=1165165200)

Απο http://tv.pathfinder.gr/et1/et10612032115.html:

O Ματέο, ένας ευυπόληπτος αστός απ' τη Σεβίλη, τσακώνεται με τη σύντροφό του Κοντσίτα και επιβιβάζεται σ' ένα τρένο για το Παρίσι, αφού προηγουμένως την περιλούζει με νερό.

Οι συνεπιβάτες του, που παραξενεύονται από τη συμπεριφορά του, δέχονται μ' ευχαρίστηση να ακούσουν την ιστορία του.

Ερωτευμένος τρελά με την Κοντσίτα, την οποία είχε γνωρίσει ως υπηρέτρια στο σπίτι του, της έκανε διάφορες ερωτικές προτάσεις αλλά εκείνη χωρίς να ενδώσει, έφυγε απ' το σπίτι απροειδοποίητα.

Την ξαναβρήκε αργότερα σ' ένα φτωχικό σπίτι όπου έμενε με τη μητέρα της, και εκείνη χωρίς ενδοιασμούς, δέχθηκε τα δώρα του «προστάτη» της, αρκεί να κατάφερνε να διώξει την κόρη της.

Στην συνέχεια του εξομολογήθηκε ότι είναι παρθένα, κι αυτός προσπαθούσε να την κάνει δική του, αλλά η Κοντσίτα, ανέβαλλε διαρκώς την πράξη. 'Oμως το πάθος της για το φλαμένκο και η σχέση της μ' έναν όμορφο κιθαρίστα έδειχναν άλλα...

Τελικά, η Κοντσίτα έχοντας ακολουθήσει με το ίδιο τρένο τον Ματέο, του ανταπέδωσε τον χαιρετισμό, καταβρέχοντας τον στο Παρίσι.

Περισσοτερες πληροφοριες:
http://www.imdb.com/title/tt0075824/
http://en.wikipedia.org/wiki/Cet_obscur_objet_du_d?sir
http://www.cinephilia.gr/auteur/bunuel.htm


Για τον Bunuel:
http://el.wikipedia.org/wiki/Λουίς_Μπουνιουέλ
http://en.wikipedia.org/wiki/Luis_Bu?uel
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14327&m=C10&aa=2
http://filosofia.gr/blogs/index.php?op=ViewArticle&articleId=228&blogId=20

Για τους λάτρεις του H.P.Lovecraft, μια ταινια tribute για το έργο του: "Στο Στόμα της Τρέλας" (Αt the Mouth of Madness - 1995) του John Carpenter...


(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/f/fe/In_the_Mouth_of_Madness_film.jpg)

http://www.imdb.com/title/tt0113409/ (http://www.imdb.com/title/tt0113409/)


Πολύ καλό θρίλερ για κανα βραδάκι... 8)

Τhanks Karamaz  ^shifty^

Αν ψάχνετε για καλές ταινίες, τότε προφανώς ψάχνετε στο λάθος μέρος... ^shout^

All-time classic: Freddy vs Jason... ^wav^

τι λετε να παιξουμε την αλλη τεταρτη στη σχολη το polar express η κπ αλλο χριστουγεννιατικο?!!

απο καινουρια το illusionist.εχει ωραιο υφος εποχης και σεναριο.ο νορτον πολυ καλος

"The Thing" (1982) του John Carpenter... Πολύ καλό θρίλερ για μετά τις 12... 8)

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/9a/The_Thing_DVD.jpg)

http://www.imdb.com/title/tt0084787/ (http://www.imdb.com/title/tt0084787/)

πολύ καλή ιδέα.... :)

ας το οργανωσουμε τοτε!!

παιδια μπορει ν μ απαντησει κανεις αν μπορουμε να το υλοποιησουμε...!!!

Εγώ πάντως διατίθεμαι να το κατεβάσω σε περίπτωση που δεν το έχετε ή όποιο τελικά αποφασίσετε να παίξετε.

Τώρα αν το επιτρέψει ο κόμβος είναι άλλο θέμα. Αλλά πιστεύω μέχρι Τετάρτη που το θέλετε κατεβάζω μια ταινία.

προτεινω να παιξουμε γενικα κπ χριστουγεννιατικη.

Θα βάλει ο Καλλισθένης τα μεγάλα μέσα!!!!! ;)

μακαρι...Αντε προεδρε...!!

Ε και σε περίπτωση που δεν βολέψει..και θες ντε και καλά χριστουγεννιάτικη..υπάρχουν και τα βίντεο-κλάμπ!!  ::)

χαλαρά :D

εγώ πάντως το κατέβασα αν το θέλετε το polar express.
χμμμ σε ποιότητα του δίνω ένα 6.5 προς 7 , αλλά τουλάχιστον είναι διαθέσιμο .

το εχω δει
ειναι τελειο ^wav^

Εμένα δεν με άρεσε καθόλου πάντως.
Φάση θα είχε η προβολή κανενός "Ο Εφιαλτης πριν τα Χριστουγεννα" ή μια άλλη ταινία που δεν θυμάμαι πώς την λένε

 ^shifty^ ^shifty^ ^shifty^ χιχιχιχ όπως πέρισυ

τζιφος η δουλεια ε?!!κριμα...

 :-[ :-[ :-[

The Fountain (http://www.imdb.com/title/tt0414993/) του Aronofsky.

Νομίζω ότι σκηνοθετικά έχει περάσει πλέον σε άλλο επίπεδο, χωρίς καν να χρησιμοποιήσει τις καινοτόμες
τεχνικές του π ή του Requiem For A Dream.
Πιο αφαιρετικός, με δύο βασικές ιστορίες που μπλέκουν και λύνονται μεταξύ τους,
έχει φτιάξει (για μένα) άλλο ένα αριστούργημα.
Ακόμη κι αν δεν σας ενθουσιάσει η σκηνοθεσία, αξίζει και μόνο για το story.

Σας προτείνω την ταινία "Die Leben der Anderen". Εμενα προσωπικά με συγκλόνισε!
Στα ελληνικά η μετάφραση είναι: "Οι ζωές των άλλων".
Σκηνοθέτης: Florian Henckel von Donnersmarck

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ:

• Wikipedia (http://de.wikipedia.org/wiki/Das_Leben_der_Anderen)
• Movie.de (http://www.movie.de/filme/dlda/)

Παίζει στο Mακεδονικό. Πληροφορίες για προβολές κλπ στο παρακάτωlink:
Cine.gr (http://www.cine.gr)

gfloros

Tsiou

η καλύτερη ελληνική κωμωδία των τελευταίων χρόνων. Είναι απλά μια κωμωδία, και παρά το περιεχόμενο της... καταφέρνει να διατηρήσει ανέπαφο το κωμικό στοιχείο, χωρίς να σατηρίζει ή να προβληματίζει, διατηρώντας όμως και μια ορθή στάση πάνω στο ζήτημα που πραγματεύεται.

http://video.google.com/videoplay?docid=7744649111661999647

Απο πότε βάζουνε ολόκληρες ταινίες? :o

έλα ντε!

άλλο έψαχνα άλλο βρήκα!!!!


:-X

για πάτε και μια βόλτα από εδώ... www.greek-movies.com

"Kouki πάρε μου παγωτό και τσιγάρα"

;D ;D ;D ;D

Kατακάηκα

''Μ*λ*κία τώρα θα μου πεις εντάξει, αλλά κι εγώ δεν είμαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου.
 Σαν κι εσένα είμαι κι εγώ. ''

 με ύφος Τσίου  ;D

O καιρός των τσιγγάνων

(http://img393.imageshack.us/img393/4324/timeofthegypsiesyg3.jpg)

http://www.imdb.com/title/tt0097223/

σωστός ASDF_..... πρόκειται για ΤΗΝ ταινία...

Αγαπητοί Σινεφίλ,

ελάτε σήμερα στο συντονιστικό που θα γίνει στις 12 η ώρα για να προτείνουμε ταινίες για προβολή στο πλαίσιο της κατάληψης. Εάν γίνεται να κάνουμε προβολή κάθε μέρα ή ανά δύο μέρες, καλό θα ήταν.

Υπόψιν, οι ταινίες θα πρέπει να είναι "ψαγμένες" και όχι εντελώς ανάλαφρες, δηλαδή να δίνουν τροφή για σκέψη.

Προτείνω τον κύκλο των χαμένων ποιητών!  :)

Εγώ προτείνω το "Γη και ελευθερία" για τον Ισπανικό εμφύλιο

Σήμερα στο συντονιστικό θα προτείνω να γίνει η 3η βραδιά ποίησης(γιατί το καλοκαίρι είχαν μεγάλη επιτυχία) και σκεφτόμουν πως θα ήταν πολύ ωραίο να κλείσει με την προβολή αυτής της ταινίας.

Είχε κανονιστεί η προβολή της στο τέλος της 2ης βραδιάς ποίησης αλλά τότε δεν είχε γίνει...

Θα το συζητήσουμε σήμερα στο συντονιστικό.

Για προβολή πάντως θα πρότεινα και το Motorcycle Diaries.....

Ναι ναι ναιιιιιιιιιι

Δείτε οπωσδήποτε το :

(http://cine.gr/FilmImages/708740.jpg)

από 29 μαρτίου και στους κινηματογράφους! χα! :D (http://cine.gr/film.asp?id=708740&page=2)

Είδα το τρέιλερ, δυστυχώς μάλλον δεν παίζει ο Σρέντερ :-\

Den brysomme mannen, (2006)
The Bothersome Man
564 Mb
Κατεβάστε το από εδώ, μαζί με ελληνικούς υπότιτλους, για δυο-τρεις μέρες:
 
 
Χρήστος Ε. Δημάκης

 ;)

Τελικά οι σέρβερ μέσα στο πανεπιστήμιο έχουν άσυλο;

Το Das Expriment ειναι ωραιο

Δείτε το έργο "Ο Πιανίστας". Πολύ ωραίο, συγκινητικό και με ευχάριστη μουσική.

To "Before sunrise" είχε πολύ ωραίους διαλόγους. Το είχε πρόσφατα αργά το βράδυ στο star νομίζω.

βασικα 

Μemento

δειτε το

ΜΑTCH POINT

Απίστευτη ταινία...σήμερα την είδα για τρίτη φορά :o

δεν ξερω αν εχει αναφερθει και πιο πανω παντως η καλυτερη ταινια της χρονιας κατα τη γνωμη μου ειναι το ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.
δειτε το και μετα καθηστε και σκεφτητε τι ειδατε.
εμενα ακομα το μυαλο μου, ενα μηνα μετα γυρνα γυρω απο τα μηνυματα της.

Ο καθενας λεει κ τη μαλακια του εδω μεσα....καθηστε ν δειτε καμμια σοβαρη ταινια ρε.

"Ταμτακος-Ο ηλεκτρονικος γυφτος"

"Η μεγαλη αποφραξη" (Κ. Τσακωνας)

Το κόκκινο βιολί!!

Μεγάλη ταινία!!

Machuca (http://www.imdb.com/title/tt0378284/)

 :(

πολυ σωστος...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

The prestige.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΤΑΙΝΙΑ! ΤΑΙΝΙΑΡΑ!

Συμφωνώ απόλυτα... Από τις λίγες ταινίες που με έχουν ενθουσιάσει...  :)  Are you watching closely?

The Snatch/ Η Αρπαχτη

και  Mean Machine/ Κακια Μηχανη

Mr. Bean`s Holiday (http://cine.gr/film.asp?id=708757)

(http://cine.gr/FilmImages/708757.jpg)

Α, δείτε και τα Παιδιά της Χορωδίας ;) Θα σας συγκινήσει πολύ.

παλιό;

Όχι.
Έχουν κάκαλα.

Και μπορούν να κάνουν πασχαλινά δωράκια σε κρυόκωλους.
Επίσης, τους δίνουν τη δυνατότητα να μιλούν και να λένε το μακρύ τους και το κοντό τους.

Οκ...εγώ την κάνω... ^kremala^

Δεν το βλέπω...
Ήσουν, και θα είσαι για καιρό ακόμη ανάμεσα στα ... πόδια μου.
Είσαι ... και υπολογιστών, άρα καταδικασμένος (αν είσαι φοιτητής μας). ;D ;D
Η αυτοκτονία θέλει ... κάκαλα.
Πχ Cybercat.

σημερα ειδα το Oldboy
τα σπαει

Χρυσος Φοινικας στο Φεστιβαλ Καννων το 2004 νομιζω.
οταν ο ταραντινο ηταν προεδρος

+78952835012349

Ναι λίγο παλιό αλλά κορυφαίο! :)

Παιδιά, ένα  ελληνικό, το  "πέρα  από  τη  λίμνη" (κάπως  έτσι)  που  θα  βγεί  τώρα  στους  κινηματογράφους  είναι  πάρα  πολύ  καλό (το  είχα  δεί  στο  φεστιβάλ  κινηματογράφου  στο  προηγούμενο  εξάμηνο)

Ειδικά  σε  όσους  αρέσουν - όπως και σ'εμένα  :-[ :) -  τα  παραμύθια της  γιαγιάς, οι  ιστορίες  με  νεράιδες, οι  θρύλοι, οι  έρωτες...

:o Αυτό σίγουρα θα πάω να το δω!

Παντως αν βρειτε τη Σαπουνοπετρα δειτε την
ειναι ελληνικη κωμωδια του στυλ Scary Movie

αν τη βρειτε δωστε μου και το λινκ :)

King Arthur  και Kingdom of Heaven...

Ωραίες ταινιούλες και οι 2... ;)

Yeah!  ^yue^

Godfather Trilogy...Σκιζουν ειδικα η πρωτη!!!!!!!!!!!!!

Ναι! +1! Και η μουσική είναι πολύ ωραία.

Επισης πολυ καλη ταινια το The Graduate η ελληνικα Ο πρωταρης :P

^notworthy^

το εχεις δει??

ναι  :P

right on ^yue^

αυτες ειναι ταινιες  ;)

^wav^

καλα μιλαμε τωρα με το δσλ κατεβαζω κατι παρακμες
αλλο πραμα

right on bro...  ;)

σαπουνοπετρα παιδια, brothers και sisters
αλλο πραμα..

Stachka (1925) 
Strike
Sergei M. Eisenstein
705 Mb
Με υπότιτλους αγγλικούς, για δυο-τρεις μέρες:
 

http://www.imdb.com/title/tt0015648/

μιας και πιασαμε Eisenstein...

δεν το κατεβαζεις απο κει ετσι?

οχι ρε απλα πληροφοριες

Είδε κανείς μια πρόσφατη ελληνική με τίτλο Uranya;; Ψάχνω αρκετό καιρό για torrent, να την κατεβάσω, αλλά πουθενά..

Μία πρόσφατη σχετικά, Click:Life on Fast Forward.

Από όσες ψευτοδιδακτικές έχω δει, αυτή περνάει τα μηνύματά της πιο παραστατικά και ευχάριστα.

Α και η συμπρωταγωνίστρια απλά είναι χάρμα οθφαλμών  :o

Για όσους προτιμούν τις ανάλαφρες ρομαντικές κομεντι... Έχω να προτείνω την ταινία The Holiday (http://www.imdb.com/title/tt0457939/)

Γέλιο..κλάμα κι ο Jude Law  ^love^ μαζί....κάνουν την ταινιούλα απίστευτη!!  ::) (Ε Σεσιλάκι?)

Σίγουρα μην ψάχνετε κουλτούρα, αλλά είναι καλογυρισμένη, με καλό παίξιμο, οπότε συστήνεται ανεπιφύλακτα!!

Άντε..και καλή προβολή, αν όχι με κάποιον φίλο σας, σίγουρα με ένα αρκουδάκι αγκαλιά!! (είναι ιδανική για όλες τις περιπτώσεις)  ;)

Παιδιά, πρέπει να δείτε την ταινία "The Mighty". Πάρα πολύ συγκινητική (κοινωνική ταινία).
Στα ελληνικά τη μετέφρασαν με τον άστοχο και άκυρο τίτλο "Μια υπέροχη γυναίκα".

Πριν από λίγες μέρες πέθανε ο Κέρτ Βόνεγκατ (Kurt Vonnegut).
http://sukumus.blogspot.com/2007/04/1922-2007.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Kurt_Vonnegut
 
Ανέβασα εφτά βιβλία του στην Αλεξάνδρεια:
Cats Cradle, Mother Night, Breakfast of Champions, Player Piano, The Sirens of Titan,  Slapstick (or Lonesome no More) και Slaughterhouse-Five.
http://faedrion.ee.auth.gr/alexandreia/
 
Μπορείτε να κατεβάσετε για μερικές μέρες την ταινία 'Σφαγείο Νο. 5'  (Slaughterhouse-Five, Schlachthof-funf) του George Roy Hill, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Βόνεγκατ, με υπότιτλους αγγλικούς
 

Επιπλέον πληροφορίες.
http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/us_and_americas/article1644836.ece
http://www.vonnegutweb.com/index.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Slaughterhouse-Five
 
Χρήστος Ε. Δημάκης
 

--------------------------------------------------------------------------------

 
ΠΕΘΑΝΕ Ο ΓΚΟΥΡΟΥ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΕΡΤ ΒΟΝΕΓΚΑΤ

«Οι ηγέτες θέλουν να μας γυρίσουν στην εποχή με τα μαντζούνια»

ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΙΜΠΛΗΣ

 
Ο Κερτ Βόνεγκατ υπήρξε είδωλο των φοιτητών στις δεκαετίες του '60 και του '70 

«Μετά το Ολοκαύτωμα, δεν ήταν άραγε καιρός να ξοφλήσουμε ως είδος; Είμαστε ζώα φρικτά και αρκετά ευφυή για να το γνωρίζουμε. Άλλωστε όλα τα άλλα είδη πεθαίνουν, το ίδιο θα συμβεί και σ' εμάς», έλεγε ο Αμερικανός συγγραφέας Κερτ Βόνεγκατ. Ο ίδιος πάντως δεν θα είναι εδώ όταν και αν κάτι τέτοιο συμβεί. Πέθανε στο σπίτι του στο Μανχάταν, σε ηλικία 85 ετών, έπειτα από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που υπέστη από πτώση.

Τέταρτης γενιάς Γερμανοαμερικανός, γεννημένος στην Ινδιανάπολη το 1922, ο Κερτ Βόνεγκατ υπήρξε γκουρού των φοιτητών στις δεκαετίες του '60 και του '70, με σαρκασμό που έσπαγε κόκαλα. Έγινε διάσημος με το περίφημο «Σφαγείο Νο 5» που κυκλοφόρησε το 1969 (Εκδ. Κάκτος 1978) και είχε ως θέμα τον βομβαρδισμό της Δρέσδης από τους Συμμάχους, έναν μάλλον ανώφελο - πλην όμως ανελέητο - βομβαρδισμό που στοίχισε τη ζωή σε 135.000 ανθρώπους και κατέστρεψε την ιστορική πόλη. Ο Βόνεγκατ ήταν εκεί ως στρατιώτης, είχε αιχμαλωτισθεί αλλά εν τέλει σώθηκε, κρυμμένος σε μιαν αποθήκη κρεάτων. Μετά τον βομβαρδισμό έλαβε μέρος στην περισυλλογή των πτωμάτων, που ήταν θαμμένα κάτω από τα ερείπια.

Το μυθιστόρημά του δημοσιεύθηκε την περίοδο του πολέμου στο Βιετνάμ, περίοδο ωμότητας που απενοχοποίησε τον συγγραφέα και τον διευκόλυνε να γράψει για τη Δρέσδη χωρίς άλλους ενδοιασμούς. Δεν ήταν όμως το πρώτο του βιβλίο. Αρχικά είχε καταχωρισθεί ως συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. Πρώτα το 1951 με τον «Πιανίστα» (στα ελληνικά το είχε μεταφράσει το 1976 ο Παύλος Μάτεσις), βιβλίο στο οποίο οι μηχανές καταλαμβάνουν τον κόσμο, και έντεκα χρόνια μετά με τη «Φωλιά της γάτας» («Γνώση», 1982), μια σάτιρα της σύγχρονης επιστήμης. Ο Βόνεγκατ είχε σπουδάσει, άλλωστε, χημικός.

Τα τελευταία χρόνια όλοι νόμιζαν ότι είχε πια «συνταξιοδοτηθεί» από τη συγγραφή. Ωστόσο έγραψε στα 83 του νέο βιβλίο. Ένα είδος πολιτικής διαθήκης, γεμάτο θυμό και περιφρόνηση για την αμερικανική ηγεσία και κυρίως τον Τζορτζ Μπους. Στο «Ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα» (Εκδ. Πατάκη, 2006), που στις ΗΠΑ πούλησε 250.000 αντίτυπα σε λίγους μήνες, ο Βόνεγκατ κοροϊδεύει τους «ψυχοπαθείς» και «ασυνείδητους» σημερινούς ηγέτες των ΗΠΑ. «Οι ηγέτες δεν θέλουν απλώς να επαναφέρουν τον πυρετό του χρυσού», έγραφε, «θέλουν να μας γυρίσουν πίσω στην εποχή με τα μαντζούνια». Α, και «σε περίπτωση που δεν το έχετε προσέξει», συνέχιζε, «αυτήν τη στιγμή σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του κόσμου μάς φοβούνται και μας μισούν, όπως τους ναζί».

Ο Κερτ Βόνεγκατ είχε έξι παιδιά από τον πρώτο του γάμο και ένα από τον δεύτερο, με τη φωτογράφο Τζιλ Κρέμεντς.



ΤΑ ΝΕΑ , 13/04/2007 , Σελ.: P41


http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18811&m=P41&aa=3

--------------------------------------------------------------------------------



--------------------------------------------------------------------------------


Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

ειδα μια ταινια σημερα και μου αρεσε πολυ,για οποιον δεν την εχει δει λεγεται 2:37.

Interwoven story of six high school students who face immense social challenges. It begins with one of the students committing suicide, although the person's identity remains unknown until the end of the picture.

πολυ ανατρεπτικη,σκηνοθεσια φοβερή και μουσική..ελπιζω να σας αρεσει  :)

 Δεν το συζητάμε... Μάρλον Μπράντο και Πατσίνο σε θεικούς ρόλους με καταπληκτικές ερμηνείες....

Θυμήθηκα κι εγώ αρκετές ταινίες (οι περισσότερες είναι μάλλον all time classic)

1. Ξυπνήματα (Awakenings) - με  Ρόμπερτ ντε Νίρο και Ρόμπιν Γούλιαμς
Η ιστορία  ενός  γιατρού(Ρόμπιν Γουίλιαμς)  που  έχει  όνειρο  να  "ξυπνήσει" (έστω  και  πειραματικά)  τους  αυτιστικούς  ασθενείς  του... τα καταφέρνει  για κάποιο  χρονικό  διάστημα. Κύρια  έμπενευσή του  για  να συνεχίσει  όταν  η  θεραπεία  φαίνεται  να  αποτυγχάνει  είναι  ένας  ασθενής (Ντε  Νίρο)  με  όρεξη  για  ζωή, για  έρωτα, για  μάθηση...με  τέτοια  θέληση  να  ζήσει  συνειδητά, να δημιουργήσει  αναμνήσεις, που δεν  το  βάζει  κάτω  μέχρι  την  τελευταία  στιγμή...
 
(Την  είχα  δεί  15  χρονών  και  από  τη  μέση  της  ταινίας  και  μετά, κατανάλωσα  όσα  χαρτομάντηλα  υπήρχαν  στο  σπίτι.... :'()

2.Ο  Ελαφοκυνηγός (The  deerhunter) - Ρόμπερτ ντε  Νίρο, Μέριλ Στρίπ... κ.ο.κ.
Μια  παρέα  νεαρών  στην  Αμερική  στην  αρχή  του  πολέμου  του  Βιετνάμ  ζεί  μια  ζωή  ξέγνοιαστη  και  κάνει  όνειρα  για  το  μέλλον. Δυό  φίλοι  ερωτεύονται  την  ίδια  γυναίκα. Όταν  θα  φύγουν  φαντάροι  στο  Βιετνάμ, θα  αλλάξει  η  ζωή  τους. Τα  χρόνια  της  αθωότητας  τελειώνουν  για  τον έναν,όπως  και  η  πορεία  της  ζωής  του  αλλάζει, ο  άλλος  οδηγείται  στην  αυτοκαταστροφή...

(δημιουργεί  ισχυρά  αντιπολεμικά  αισθήματα... ;))

3.Άρωμα  γυναίκας (Scent  of  a  woman) - Αλ Πατσίνο
 Ένας  τυφλός  εν  αποστρατεία  συνταγματάρχης  αποφασίζει  να  βάλει  τέλος  στη   ζωή  του  μετά  από  ένα  "ταξίδι  στις  απολαύσεις  της  ζωής"... Πολυτέλεια, εστιατόρια, μια  βόλτα  με  ferrari, μα  πάνω  από  όλα, η  γυναίκα, και  το  άρωμά της, που  δίνει  το  στίγμα  της  προσωπικότητάς  της. Στο ταξίδι  τον  ακουλουθεί  ένας  νεαρός  μαθητής  που, παρά  τα  δικά  του προβλήματα και  ανησυχίες,  θα  θυμίσει  στο συνταγματάρχη  αξίες  όπως  η  ακεραιότητα, η  συνείδηση, το  ήθος, οι  στόχοι, η  όρεξη  για  ζωή.....

(δεν  ξέρεις  ποιά  σκηνή  να  πρωτοξεχωρίσεις... αυτή  με  το  ταγκό  είναι  από  τις  ωραιότερες, ίσως  η  ωραιότερη... ένας  απολαυστικός  Πατσίνο, σε  όλο  το  υποκριτικό  του  μεγαλείο... σου  μένει  στάνταρ  η  μουσική : "por  un  cabezza"  του  Astor  Piazzola... από  τα  ωραιότερα  tango...)

4. Μαθήματα  Αμερικάνικης  Ιστορίας
(all  time  classic - το  τίμημα  της  πίστης  σε  ναζιστικές- ρατσιστικές  θεωρίες  σε  όλο  του  το  μεγαλείο...)

5. V  for  Vendetta
Ένας  μυστηριώδης  άντρας  με  το  ψευδώνυμο  V, ζεί  σε  μια  δικτατορία  του  μέλλοντος. Αποφασισμένος  να  κάνει  την  προσωπική  του  εξέγερση  και  μέσα  από  αυτήν  να  παρασύρει  τον  λαό  και  να  τον  κάνει  να  πιστέψει ότι  η  πραγματική  εξουσία  είναι  στα  χέρια  του, οργανώνει  το τέλειο  σχέδιο. Γίνεται  η  εμμονή  της  κυβέρνησης, ο  ήρωας  για  τον  απλό πολίτη. Όμως  ο  έρωτας, που  έρχεται  ξαφνικά  και  απρογραμμάτιστα  στο  πρόσωπο  της  Ίβι,μιας  νεαρής  δημοσιογράφου, θα  τον  οδηγήσει  στην  προσωπική του  αυτό - κάθαρση...

(Από  τις  καλύτερες  που  έχουν  βγεί  τα  τελευταία  χρόνια. Βάζει  φωτιά  στις  προσδοκίες  μας! ;) Η  ταινία  των  απανταχού  καταληψιών... ;D Governments  should be afraid of their people... ;))

6. Σάκο  και  Βανσέττι (Saco & Vanzetti)
Δύο  κομμουνιστές  ιδεολόγοι  και  αγωνιστές, ο  Νικόλα Σάκο  και  ο  Βαρθολομαίο Βανζέττι, πληρώνουν (στην  Αμερική  μιας  άλλης  εποχής, που  όμως  δεν διαφέρει  ιδιαίτερα  από  τη  σημερινή) με  τη  ζωή  τους  τα  πολιτικά  τους  πιστεύω... Αληθινή  ιστορία.

(μια  συγκλονιστική  ταινία της  εποχής  των  πατεράδων  μας  που  αποτελεί  δριμύτατο  κατηγορώ  για  τις  διώξεις  των  αριστερών  στις  ΗΠΑ - και όχι  μόνο. Δείτε  την  με  πολλά  πακέτα  χαρτομάντηλα  :'( - εμένα  μου  χρειάστηκαν - και  σίγουρα  μια  μέρα  που  θα  είστε  καλά  ψυχολογικά...)

7. Τα  πουλιά  πεθαίνουν  τραγουδώντας - Ρίτσαρντ  Τσάμπερλαιν
Από  τις  πιό  όμορφες  ταινίες. Η  εξύμνιση  ενός  έρωτα,  μιας  αγάπης  δύο  ανθρώπων, μιας  γυναίκας  δυναμικής  αλλά  γεμάτης  συναισθήματα, που  έχει  τη  δύναμη  να  κοιτάξει  κατάματα  τα  λάθη  της, και  η  μοίρα  της  επιφυλάσσει  πολλά  τραγικά  γεγονότα  από  μικρή  ακόμα  ηλικία, και  ενός  καθολικού  ιερέα, που  δεν  τολμά  να κοιτάξει  την  προσωπική  του  αλήθεια  μέχρι  τις  τελευταίες  του  στιγμές. Ο  έρωτάς  του  παρά  την  διαφορά  της  ηλικίας  τους  είναι  αληθινός  και  τελικά  υπερνικά  την  αφοσίωση  στο  θεό  και  την  προσωπική  φιλοδοξία...

(ο  έρωτας  χρόνια  δεν  κοιτά...  ;)  επίσης  πολύ  συγκινητική  ταινία...)

8. Crammer  vs  crammer - Ντάστιν  Χόφμαν, Μέριλ  Στρίπ
Μια  γυναίκα εγκαταλείπει  τον  άντρα  της  και  το  μικρό  της  γιό. Πατέρας  και  γιός  επιβιώνουν  μαζί  και    δένονται. Όταν  εκείνη  γυρνά, ζητά  την  κηδεμονία. Το  δικαστήριο  είναι  υπέρ  της  μητέρας, το  πραγματικό  δίκαιο  όμως  προστάζει άλλη  λύση...

(ύμνος  στην  πατρική  αγάπη....καταπληκτική....)

Προσθέτω και μία ακόμη - Ελληνική :
9. Το λιβάδι που δακρύζει του Θόδωρου Αγγελόπουλου
Η  Ελένη  είναι  η ελληνίδα  γυναίκα-  σύμβολο  που  ζεί  στο  πρώτο  μισό  του  20ου  αιώνα  και  την  σημαδεύουν  με  το  χειρότερο  τρόπο  οι  πολιτικές  εξελίξεις  και  οι πόλεμοι  της  εποχής. Η  προσφυγιά, η  ορφάνια, οι  κοινωνικές  συμβάσεις  της  εποχής  που  θέλουν  τη  γυναίκα  ανίκανη  να  πάρει  αποφάσεις, η  μετανάστευση, ο  πόλεμος, η  αντίσταση, ο  εμφύλιος... Μέσα  σ'όλα  αυτά  ο  παιδικός  έρωτας  που  κρατά  για  πάντα  και  δύο  γιοί  που  δεν  έμειναν  κοντά  της  για  πολύ. Η  αγνότητα  του  προσώπου  της  είναι  αναλλοίωτη  στο  χρόνο και  στις  συμφορές  που  έρχονται...

(μια  ταινία  ποίημα... τόσο  απλά. Ποίηση. Το  βάλς  της  Καραίνδρου  από  τα  ωραιότερα  θέματα  σε  ταινία  που  έχω  ακούσει  ποτέ. Και  δίνει  ένα  μεγαλειώδες  μάθημα Ιστορίας.... λίγο  κουραστικό  το  πρώτο  μισό, αλλά  αν  αντέξεις  το  δεύτερο  μισό  σε  επιβραβεύει  και σε  συγκλονίζει....)

τα ξυπνηματα που λες οντως φοβερή,έτυχε να ην ξαναδω κ πρόσφατα  :'(

Πολύ όμορφη ταινία πραγματικά. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς θεϊκός! Ο Ντε Νίρο, κλασσικά ωραίος, αλλά με το πλεονέκτημα ότι παίζει τον "ανάπηρο" ;)




Πολύ ωραία ταινία πραγματικά. Το τέλος της μου φάνηκε παράξενο. Το ιδεολογικό άλμα που πέτυχε το παιδί σε ένα βράδι μου φάνηκε επιφανειακό ενώ κάποια πράγματα ωραία στη πρώτη ματιά, φαντάζουν ενοχλητικά κλισέ από ένα σημείο και μετά.
Παραμένει όμως πολύ ωραία.



Εδώ θα διαφωνήσω κάθετα και οριζόντια.

Η ταινία έχει ενδιαφέρον και δείχνει επαναστατική, έχει όμως σουπερηρωικό χαρακτήρα (πώς θα μπορούσε αλλιώς άλλωστε) και έτσι πολιτικά πιστεύω ότι αποτυγχάνει πλήρως να πει κάτι στοιχειώδες έξυπνο. Απέναντι σε έναν προφανή μπαμπούλα κράτος, ο σούπερ ήρωας ήρθε να ξεσηκώσει τον κόσμο και πετυχαίνει (μόνος του κατά βάση) τα περισσότερα.
Και μετά τι;
Το ερώτημα που θέτει είναι το μόνο σοβαρό σχόλιο της ταινίας.

Το λάβ στόρι, κλασσικά για γουακόφσκι απαράδεκτο (αφού δεν το κάνουν καλά γιατί επιμένουν?).




Για τα 2,3 συμφωνώ απόλυτα.

(τα άλλα δεν τα έχω δει εκτός από τους κράμμερ αλλά πάει πολύ πολύ καιρός)

@Turambar  εύστοχη  η  κριτική.... ναι, ίσως  το V  for  Vendetta  να  έχει  λίγο  από  αμερικανιά... εμένα  όμως  με  άγγιξε.... όχι  για  το  love  story  των  πρωταγωνιστών, όσο  για  το  love  story  των  δύο  κοριτσιών  που  η  μία  κατέληξε  στη  φυλακή  και  έγραφε  στο  γράμμα  ότι  "δεν  ξέρω  αν  θα  ζήσω  ή  θα  πεθάνω, δεν  ξέρω  αν  θα  ξαναδώ  το  φώς  του  ήλιου, αλλά  έζησα  3  χρόνια  με  τριαντάφυλλα"  εννοώντας  τη  σχέση  της. Μου  άρεσε  που  απενοχοποιεί  τις  ομοφυλοφιλικές  σχέσεις. Και  έχει  δίκιο  ότι  όλες  οι  δικτατορίες  τις  ενοχοποιούσαν  ως  ένα  βαθμό.

Το  "Σάκο  και  Βανσέττι"  αν  μπορέσεις  να  το  βρείς  δές  το. Από  τις  καλύτερες  πολιτκού  περιεχομένου  ταινίες  που  έχω  δεί ποτέ (αν  όχι  η  καλύτερη - οκ  δεν  έχω  δεί  και  πάρα  πολλές  ταινίες  όμως).

Άλλες  που  θυμήθηκα  τώρα  είναι  το  "Ζ"  του  Κώστα  Γαβρά (πιστεύω  ότι  στους  περισσότερους  είναι  γνωστό, η  περιγραφή  της  δολοφονίας  του  Γρηγόρη  Λαμπράκη  από  το  τότε  παρακράτος)

Α,και  η  Αμελί.... τί  γλυκιά  και  όμορφη  ταινία... πιστεύω  αντιπροσωπεύει  οποιαδήποτε  σχεδόν  γυναίκα  που  είναι  ονειροπόλα  και  είναι  σχετικά  ανασφαλής  να  πραγματώσει  τα  όνειρά  της.... η  μουσική  επίσης  φανταστική....

Καμιά  καλή  τελευταία  ατο  σινεμά  βγήκε??

η ζωες των αλλων..

+1000

 ^wav^

Μια ταινία που είχε δείξει το ΣΤΑΡ πριν από λίγο καιρό με το όνομα "Φόρεστ Γκαμπ" σας άρεσε;

Τη βρήκα πάρα πολύ συγκινητική και περνούσε πολλά μηνύματα.
...

Για όσους δεν την έχουν δει: Πρόκειται για την ιστορία ενός αγοριού που ήταν λίγο βραδύνους στη σκέψη, όμως ήταν φοβερά καλόψυχος και είχε σωματικές δεξιότητες, και δείχνει την εξέλιξή του, την αγάπη του προς μία κοπέλα η οποία όμως αρχικά τουλάχιστον τον έβλεπε μόνο σαν καλό φίλο, το πως έσωσε τον πρώην συνταγματάρχη του από τη μιζέρια και πολλά άλλα.

ταινια που αγγιζει λιγο ρηχα την αμερικανικη ιστορια, καταφερνει ομως ενα ικανοποιητικο flashback

ταινια δικαιωσης της απανταχου βλακειας
just kiddin' ;D
ειναι αρκετα συγκινητικη και ενδιαφερουσα.

μου αρεσε ΠΑΡΑ πολυ ο θρυλος του 1900 που ειδα προσφατα.

Ωωωωω, ναι!!!!  Και γω το είδα τυχαία και είναι όντως κορυφαίο...

με αποκορυφωμα τη σκηνημε το τσιγαρο και το τελος του.

 ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^

γαμάτος τύπος..

Καλά η  σκηνή  με  το  τσιγάρο  κάνει  τον  οποιοδήποτε  σχεδόν  πιανίστα  να  νιώθει.... αναλφάβητος!!

Απλά  δεν μου  άρεσε  η  φοβία  που  τον  έκλεισε  τελικά  σ'έναν  περιχαρακωμένο  κόσμο  και  δεν  τον  άφησε  να  κυνηγήσει  τα  όνειρά  του.........

Cease  the  day  ρε  παιδιά,  τί  είναι  αυτά........

εγω την δικαιολογω απολυτα την αποφαση του.
και ισως ως καποιο σημειο να την ιοθετω κιολας.
αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα συζητησης και θα βγουμε οφ τοπικ.

αυτο που δε μπορω ακομα να καταλαβω ειναι γιατι φορτιστηκα ΤΟΣΟ πολυ συναισθηματικα στη σκηνη με το τσιγαρο και τις δυο φορες που την ειδα. μιλαμε για κατακλυσμο συναισθηματων. πασης φυσεως.

υ.γ. ειναι seize the day μου φαινεται

  Να προτείνω και εγώ μια ταινία που είναι κάπως παλιά και λέγεται "ο γκρουπιέρης"

THE PIANIST

(στο 1900 ο πρωταγωνιστης ειναι απο το Pulp fiction, που κανει τη ληστεια, ε?)

αχα!
τιμ ροθ.
πολυ καλος ηθοποιος

Φλάνδρα
(μια απολογία του δυτικού πολιτισμού, για γερά στομάχια)
Flandres (2006)
Bruno Dumont
691 Mb
Για δυο-τρεις μέρες:
.............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
Χρήστος Ε. Δημάκης


--------------------------------------------------------------------------------


Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

Ευχαριστούμε :)

lol την αναφέρεις σαν μια ταινία της σειράς. Αλλά μάλλον είσαι μικρός για αυτό. Φαντάσου να ακούσεις σε λίγα χρόνια κάποιον να λέει:

Είδα μια ταινία με κάτι τερατάκια, ήταν πολύ καλή. Άρχοντας των Δαχτυλιδιών : Η συντροφιά του δαχτυλιδιού. Σας την συστήνω. Έχει βγει άραγε σίκουελ, γιατί τελειώνει κάπως απότομα.



:D




Για τον Φόρρεστ, είναι μια συγκινητική ταινία, αν την δεις μέσα από τα μάτια του ανθρώπου αυτού και μόνο. Δυστυχώς η ταινία έχει ήρωα την αμερικάνικη ιστορία τις δεκατίες 50-70, σε μικροσκοπικό αλλά και μακροσκοπικό επίπεδο.
Η ιστορία αποτελεί επιτομή του αμερικάνικου ονείρου και για αυτό την θεωρώ ηλίθια. Γιατί νιώθω ότι το μότο της είναι το μότο του τυπά που μαθαίνει στον Φόρρεστ Γκαμπ πινγκ πονγκ:
"Είδες; Κάθε ηλίθιος μπορεί να τα καταφέρει."
Έτσι και στο αμερικάνικο όνειρο, κάθε ηλίθιος μπορεί να τα καταφέρει (όπως κατάφερε ο φόρρεστ να γίνει εκατομμυριούχος με εκείνη την εταιρία φρούτων).

Εκτός και αν είναι ειρωνία, που όμως η ταινία δεν ειρωνεύτηκε ποτέ τον Φόρρεστ Γκαμπ.

Αντίθετα τον έβγαλε εντελώς ατσαλάκωτο και απολιτικ. Κορυφαία (στο να πετύχει αυτό που θέλει ο σκηνοθέτης) η σκηνή όπου ο φόρρεστ σηκώνεται να μιλήσει στην διαδήλωση και κάνουν δολιοφθορά οι πράκτωρες.

Καταφέρνει να δείξει αρχικά την προσπάθεια φίμωσης από την κυβέρνηση αλλά ταυτόχρονα (και το θεωρώ κύριο στόχο αυτό) να μη δώσει ποτέ την θέση του φόρρεστ γκαμπ για τον πόλεμο. Υποθέτουμε ότι είναι αντιπολεμική, γιατί ο τυπάς (που δεν ξέρω ποιος υποτίθεται ότι είναι) τον χτυπάει στον ώμο και του λέει: Μπράβο φίλε... καλά τα είπες!

και μη ξεχνάμε ότι στην ίδια σκηνή βρίσκει και την κοπελιά...

Όντως επικεντρώθηκα σχεδόν αποκλειστικά στη ζωή αυτού καθ'αυτού του ατόμου, ίσως διότι πιστεύω ότι έτσι αξίζει περισσότερο η ταινία, αν τη δει κανείς όχι ως μια κριτική σε μια ιστορική περίοδο των Η.Π.Α., αλλά απλά σαν την βιογραφία ενός τόσο μοναδικού χαρακτήρα όπως του Φόρεστ Γκαμπ (ακόμα και αν το πρόσωπο αυτό ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας).
Μπορεί φυσικά κάποιος να εντοπίσει μέσα στην ταινία και τα δύο ;)

Στα υπόλοιπα, δεν καταλαβαίνω γιατί το βλέπεις έτσι:

Καθόλου δεν έχει ήρωα την αμερικανική ιστορία, τουλάχιστον προσωπικά δεν αντελήφθην κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, νομίζω ότι δείχνει την αγριότητα και τη φρίκη του πολέμου, και πώς τελικά δεν έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα. Ο Φόρεστ Γκαμπ δεν ήταν το πρότυπο "πατρις, θρησκεια, οικογενεια", ούτε έδειξε καμία ιδιαίτερη συμπάθεια στο φιλοπολεμικό κλίμα της επόχής.

Στον Φόρεστ συνέβησαν αρκετές αναποδιές, όπως και στον φίλο του πρωην συνταγματάρχη (ή ό,τι ήταν τέλοσπάντων). Η αισιοδοξία, η υπομονή, η εργατικότητα και η μεγάλη του καρδιά ήταν εκείνα που τον ανέδειξαν σε εκατομμυριούχο. Διότι πώς έγινε εκατομμυριούχος; Μα τηρώντας την υπόσχεση του φίλου του να φτιάξει ένα καϊκι και να γίνει ψαράς! Και μήπως τα ήθελε τα πολλά χρήματα;! Παραήταν απλός στον τρόπο ζωής του. Το αμερικάνικο όνειρο άραγε προβλέπει κάτι τέτοιο; Δεν νομίζω.
Με λίγα λόγια, πιστεύω ότι μάλλον δείχνει πως η "κλασική" νοοτροπία "πλούσιος με αυτοκίνητο, πετυχημένος και όλα αυτα πάση θυσία" απλά δεν είναι το κλειδί για την ευτυχία.

Την ταινία τη θεωρώ αντιπολεμική. Στο σημείο όπου τελικά δεν ακούμε το τί λέει ο Φόρεσυ Γκαμπ προσωπικά πιστεύω ότι μπορεί να ερμηνευθεί με διαφόρους τρόπους...

Να ένας: Από τη μια, το ότι πράκτορες κάνουν σαμποτάζ, δείχνει ξεκάθαρα ότι αυτός ο πόλεμος έγινε μόνο και μόνο από συμφέροντα, τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρόδινα όσο τους τα έλεγαν στην Αμερική και πως η κυβέρνηση είχε λερωμένη τη φωλιά της! Το ότι συγκινημένος ο ειρηνιστής λέει στον Φόρεστ "καλά τα είπες" δείχνει ότι ο Φόρεστ ήταν και αυτός αντίθετος με όλον αυτόν τον παραλογισμό. Τέλος, το ότι το κοινό δεν τον άκουσε, και ήταν μέσα στη βουβαμάρα, νομίζω είναι συμβολικό: δείχνει ότι ο ίδιος ο λαός ήταν σε πνευματικό τέλμα, και πως οποιαδήποτε λόγια και να ειπωθούν είναι κούφια, δεν φτάνουν. Αυτό επιβεβαιώνεται από το ότι ενώ δεν είχαν ακούσει τίποτα, χειροκρότησαν κιόλας!!! :P

Το ότι βρίσκει την κοπέλια, ήταν και το ομορφότερο μήνυμα του έργου: ακόμα και μέσα σε έναν κόσμο αδιαφορίας και δυσάρεστων καταστάσεων, πάντα κάπου εκεί θα βρίσκεται έστω και μια ακτίνα ευτυχίας, η οποία δεν θα σβήνει ποτέ :'(

Το spiderman3 δεν αξίζει να πάτε σινεμά να το δείτε. Μόνο η φάτσα του Χάρι άξιζε τα λεφτά   ^love^

Ούτε να το κατεβάσετε δεν αξίζει... trust me!!  ^banghead^

κορυφαία ταινία δν το συζητώ!!!
ο τρόπος που το είπε ο wamderer μου θύμισε την σκηνή στο έργο που λέει "αγόρασα κ μετοχές σε μία εταιρία με μήλα".... :D

Εγώ (γνωστός ξεροκέφαλος :D) θα αγνοήσω τις προειδοποιήσεις και, αν δεν πάω σινεμά να το δω, θα το κατεβάσω σίγουρα! Τα δυο πρώτα πάντως μου άρεσαν πολύ, πόσο χειρότερο πια μπορεί να είναι το τρίτο :???:;;

δεν ξερω αν το εγραψε καποιος πριν, αν και πολυ πιθανο
προτεινω το
Οι ζωες των αλλων

πολυ συγκινητικη και διδακτικη επισης

δες και το O ανεμος χορευει το κριθαρι αν δε το εχεις δει.

το εχουμε πει μεταξυ μας..

η ταινια τελειωνει εκει που δεν το περιμενεις..
ειμαι σιγουρος οτι δεν καταλαβα ολα τα νοηματα που ηθελε να περασει, δεν ειναι και πολυ ευκολη ταινια..

για το Cache (Κρυμμένος) το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

πολυ καλή ταινία που περνάει μηνύματα κ σε βαζει σε σκέψεις...

χαρακτηριστικό, η παντελής απουσία μουσικής.

η σιωπή ακούγεται υπέροχα! :)

christine Οι αποψεις διιστανται...

ο κρυμμενος ειναι χαλαρα απ τις πιο καμμενες ταινιες που εχω δει,με απογοητευσε οικτρα,ειδικα απ τη  μεση και μετα ,και ειδικα στο τελος...
πραγματικα χαιρομαι που την ειδα και μου εφυγε η περιεργεια,αλλα  δεν θα τη συστηνα σε κανενα...

χαρακτηριστικο ειναι οτι σε κοτζαμ Ολυμπιον κουλτουρα γεματο με το που επεσαν οι τιτλοι το μισό κοινο ξεσπασε σε τρελο ειρωνικο χειροκροτημα και γελιο...

δεν πειράζει emmanuel!

σημασία έχει που είμαστε ΤΗΛΕΠ!!!

εκεί πρέπει να συμφωνούμε!

όλα τ άλλα είναι 2οντα!  ;)  :D  ;D ;D ;D ;D

Bronenosets Potyomkin  (Battleship Potemkin) (1925) 
Θωρηκτό Ποτέμκιν

Sergei M. Eisenstein
712 Mb
 
Με υπότιτλους ελληνικούς-αγγλικούς, για δυο-τρεις μέρες:
 .............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
 
Χρήστος Ε. Δημάκης

--------------------------------------------------------------------------------
Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

Επιτελους, κυριε Δημακη ^notworthy^

Η ταινία έχει ήχο; Μου φαίνεται έχω κάποιο πρόβλημα με την κωδικοποίηση..(αλλά βλέπω υποτίτλους τουλάχιστον!

To 1925 γυρίστηκε :P!!
Περίμενες να έχει; Ή να τον πρόσθεσαν μετά;

E που να ξέρω η τεχνολογία τότε τι όρια είχε! Φαντάστηκα ότι θα είχε κάποια μουσική επένδυση, ή ότι την πρόσθεσαν μετά έστω :P 

Για δες αυτό marauber, αμέσως να κοροϊδέψεις!  :D

(από τη γουίκι)
Soundtracks

The original score was composed by Edmund Meisel. A salon orchestra performed the Berlin premiere in 1926; its instrumentation was flute/piccolo, trumpet, trombone, harmonium, percussion and strings without viola. Meisel wrote the score in twelve days and nights due to the late approval from the censorship board. Due to this problem, Meisel would repeat large sections of the score, unchanged, in an effort to complete the project. Composer/conductor Mark-Andreas Schlingensiepen has reorchestrated and improved the score based on the original piano score and has adjusted it to fit the reconstructed version of the film available today.

In its commercial format (on DVD, for example) the film is usually accompanied by pieces of classical music that have been subsequently added; Dmitri Shostakovich and Nikolai Kriukov are two composers whose works have been used. In an attempt to make the film relevant for the 21st century, Pet Shop Boys composed a new soundtrack in 2004, accompanied by the Dresden Symphonic Orchestra. Their soundtrack, released as Battleship Potemkin in 2005, was premiered in September 2004 at an open-air concert in Trafalgar Square, London.

-Η δικιά μας εκδοχή έχει τελικά ήχο; Στο google.video πάντως το βρήκα το φιλμ με μουσική επένδυση

Έχει.

Ναι, έχει  μουσική  επένδυση. Μόλις το κατέβασα κ εγώ. Άικα κάτι άλλο  παίζει κ δεν σου βγάζει ήχο, δεν είναι από το αρχείο πάντως.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στη σημερινή συνέλευση και τη συγκρουσιακή λογική ένθεν κακείθεν.

Catch-22 (1970) 
Mike Nichols , Joseph Heller

http://www.imdb.com/title/tt0065528/
http://www.imdb.com/name/nm0001566/
http://www.imdb.com/name/nm0375342/

1444 Mb

Mε το βιβλίο του Heller σε pdf  και μερικές παραπομπές σε μαθηματικά και λογική, για δυο-τρεις μέρες:
  .............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
 
Καλή σας νύχτα.
 
Χρήστος Ε. Δημάκης

--------------------------------------------------------------------------------

Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

Η Αυτοκρατορια του Ηλιου - Empire of the Sun (1987)

(http://cover6.cduniverse.com/MuzeVideoArt/27/184627.jpg)

Σκηνοθεσία:    Στήβεν Σπήλμπεργκ
Hθοποιοί:   Τζων Μάλκοβιτς , Μιράντα Ρίτσαρντσον , Νάιτζελ  Χέιβερς , Κρίστιαν Μπέιλ
Παραγωγή:     Στίβεν Σπίλμπεργκ, Κάθλιν Κένεντι, Φρανκ Μάρσαλ
Σενάριο:   J.G. Ballard (novel),Τομ Στόπαρντ
Διάρκεια:   147'
Διακρίσεις:   

    * Υποψήφια για 6 Oscar Kινηματογράφησης (1988)
    * Μοντάζ
    * Ήχου
    * Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης
    * Κοστουμιών
    * Μουσικής
      Υποψήφια για 2 Χρυσές Σφαίρες (1988)
    * Καλύτερης Ταινίας
    * Μουσικής
      Υποψήφια για Grammy (1989)
    * Καλύτερου Άλμπουμ


Ένας απαράμιλλος άθλος του ανθρώπινου πνεύματος σε μια ταινία με 9 Υποψηφιότητες για Oscar® σκηνοθετημένη από τον μεγάλο Στήβεν Σπίλμπεργκ.

            

file is corrupt..

fahrenheit 451

http://www.imdb.com/title/tt0060390/ (http://www.imdb.com/title/tt0060390/)

Αυτό τα σπάει! Το βιβλίο και η ταινία! Κορυφή!

λες και ζεις το σημερα, κατα καποιο τροπο..

Bασικα δεν ειναι τραγικα δυσκολο να μαθει κανεις ενα ολοκληρο βιβλιο απ'έξω?? Κατι δεν θα αλλαζε ενεπαισθητα οσο περνούσε ο καιρος??

εγω σκεφτομαι οτι θα πρεπει να το μεταλαμπαδευσουν (ουφ!) στη συνεχεια ακεραιο
γιαυτο τους βλεπεις στο τελος να περπατανε ολοι λεγοντας απ' εξω το βιβλιο τους, λογω της μεγαλης σημασιας, που οχι μονο εχει, αλλα και που του δινουν οι ιδιοι..

σορρυ για το υφος, αλλα ετσι μου βγηκε..

χμμμ
πολυ ενδιαφερον ακουγεται. θα το δω.

The Scarface (1983)
http://www.imdb.com/title/tt0086250/

(http://www.thmmy.gr/smf/index.php?action=dlattach;topic=3023.0;attach=20453;image)


...με τον Al Pacino. Mα τι "κατεστραμμένος" ηθοποιός έιναι αυτός!! Μια πραγματικά cult (με την καλή εννοια) ταινια.

 :D :D :D :D

Tony Montana. Respect.

respect

(http://www.ultimatetoys.com.my/New/Scarface/TheWorld/Scarface%20The%20World%20Is%20Yours%202.jpg)

(http://www.basehead.org/files/shots/1-scarface4.jpg)

Donnie Brasco

(http://blogs.allocine.fr/blogsdatas/mdata/3/5/3/Z20040825143207413919353/img/donnie_brasco.jpg)

La vie en rose
Μια βιογραφική ταινία της Edith Piaf

παίζεται στο Βακουρα, μην πάτε στις 6 δεν έχει ψυχή :P

edit||εκτός αν παίζει ραντεβουδάκι/μάτσα μουτσα/αν και το έργο δεν προσφέρεται για τέτοια

καλή φάση :)

happy feet!!Δεν την βρήκα και τόσο κωμική παρά διδακτική!!!Βλέπε το παιδάκι το διαφορετικό από τα άλλα που τελικά με την δύναμη της ψυχής του τελικά κέρδισε την εμπιστοσύνη όλων!!!Κορυφή το βιντεάκι στα extra!!

Εμένα πάλι το happy feet δεν  μ' άρεσε καθόλου. Μια βλακεία και μισή ήτανε.. Ένας πιγκουίνος που χορεύει κλακέτες πείθει τους ανθρώπους να σταματήσουν το παράνομο ψάρεμα στην Αρκτική... Δεν πείθει 12άχρονα σαν εμένα... Χίλιες φορές ο lion king

+1
respect

;D

(http://www.worth1000.com/entries/318000/318387sXbW_w.jpg)

και εγώ που νόμιζα ότι ήταν αληθινή ιστορία... μήπως είμαι εντεκάχρονο?

^tomato^

Οτι να ναι... ;D

(http://img82.imageshack.us/img82/8674/al2zk4.jpg)

Γεια σου ρε sanct, με εκανες κ γελασα.... ;D

Είχε πρόσφατα στην τηλεόραση μια ταινία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα: Hurricane (η αληθινή ιστορία του Ρούμπιν Κάρτερ, νέγρου πρωταθλητή του μποξ που καταδικάστηκε άδικα σε ισόβεια κάθειρξη). Πάρα πολύ συγκινητική και με σχετικά happy end ;) (όσο happy μπορεί να είναι βέβαια, διότι μπορεί μεν στο τέλος να αθωόθηκε, αλλά έμεινε στη φυλακή επί 30 ολόκληρα χρόνια!)

ρισπεκτ
ταινιαρα..

κι εγώ συμφωνώ Wand αλλά αν ψάξεις περισσότερο, θα δεις πως έχει παραποιηθεί πολύυυυυυυυυ η ιστορία.... :-[ :-[

 :???: Ναι; Στο τέλος πάντως έκανε αναφορά στο τί συνέβη μετά την αποφυλάκισή του και υπέθεσα ότι για να παραθέτει τόσα βιογραφικά στοιχεία για την κατάληξη των ηρωών, τουλάχιστον τα 2/3 της ταινίας θα βασίζονται στα πραγματικά αποδεδειγμένα γεγονότα.

Πάντως από ό,τι ξέρω το σενάριο της ταινίας είνια βασισμένο στο βιβλίο που έχει γράψει ο ίδιος ο Κάρτερ, και το οποίο όντως υπάρχει στα αλήθεια.

ένα απ αυτά που ξέρω είναι ότι σημερα ο Τυφώνας δε μιλάει ούτε με τον Λέσρα ούτε με κάποιον απ τους άλλους τρεις που τον βοηθησαν να βγει απ τη φυλακή...

 :( Μήπως ξέρεις και για ποιόν λόγο; Μαλώσανε;

O Bob Dylan έχει γράψει ένα πολύ ωραίο τραγούδι που αναφέρεται επίσης στο περιστατικό:

Hurricane
http://www.radioblogclub.com/open/143721/hurricane/Bob%20Dylan%20-%20Hurrican (http://www.radioblogclub.com/open/143721/hurricane/Bob%20Dylan%20-%20Hurrican)

Αφού είδα την ταινία προχθές είπα να ψάξω λίγο να δω τι γίνεται σήμερα με τους πρωταγωνιστές...  Στην αρχή δεν πίστευα τα όσα έβρισκα αλλά ύστερα από πολύ ψάξιμο κατέληξα στο ότι ο Rubin Carter είναι τουλάχιστον πολύ κακός χαρακτήρας... Ίσως τελικά ήταν και ο δολοφόνος καθώς στην πραγματικότητα τα στοιχεία που υποτίθεται ότι βρίσκουν οι Καναδοί δεν υπάρχουν, κάτι που προστίθεται στις πολλές άλλες  ανακρίβειες που έχει η ταινία και έχουν ως στόχο την εξύψωση του Κάρτερ στα μάτια των θεατών(wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/The_Hurricane_%281999_film%29)). Μάλιστα οι αμφιβολίες για την αθωότητα του ήταν αυτές που μάλλον στέρησαν και το Όσκαρ από τον Ντένζελ Ουάσιγκτον.
Πάντως άσχετα με το αν ήταν ο δολοφόνος, η συμπεριφορά του προς πολλά άτομα που τον στήριξαν ήταν πολύ άσχημη εκ των υστέρων. Εγκατέλειψε τον φίλο του Ron Lipton  (http://www.graphicwitness.com/carter/lipton/liptonstory.html) που πρωτοστάτησε στο κίνημα για την απελευθέρωση του, έδειρε την Carolyn Kelley (http://www.graphicwitness.com/carter/character.html) που επίσης συμμετείχε στο κίνημα υπέρ του και όσο για το γιατί μάλωσε με τους Καναδούς :

What goes around comes around

Three years after Lazarus and the Hurricane was published, Carter left the Canadian commune for good and hasn’t looked back. Too bad the Canadians, who are avid astrologers and casters of the I Ching, didn’t see the heartbreak that lay ahead of them. In Carter’s 2000 biography, it was the Canadians who came under attack. Carter told biographer James Hirsch the Canadians were incapable of treating Carter like an equal. He felt like a "trophy horse to fill their coffers," and he felt like they were his new jailers. Furthermore, he charged, they were bigoted, smug homophobes with disdain for almost everyone but themselves.

Suddenly, the Canadians were willing to acknowledge that Carter was capable of a less than scrupulous adherence to the truth: ``There are so many untruths in the book,'' one of the Canadians sighed in an interview for the Toronto Star. ``This is not a pleasant thing to talk about. It's distasteful.'' In another interview, Sam Chaiton said, "All the allegations and the accusations in that book are totally unfounded, and they are totally outrageous, and we don’t subscribe to them at all."

The release of the movie should have been the culmination of the Canadians' efforts. Instead, their book and their story was overshadowed by the release of Carter's new biography. As journalist Tom Cohen reported for the Associated Press, "while the film is based on Carter's jail house book The 16th Round and Lazarus and The Hurricane, Carter is promoting the Hirsch book while ignoring the re-release of [Sam] Chaiton's account written with Terry Swinton." The Hirsch book competed with the Canadians' book in the marketplace, and to add injury to insult, the Hirsch biography uses many anecdotes and incidents from the Canadians' book.

And -- unkindest cut of all -- Carter claims that Lisa, the Canadian he married, tried to force him to get a vasectomy, which he refused, and that he married her only to get legal residency in Canada.

Even Lesra Martin, the ghetto urchin they raised and home schooled so he could have a better chance in life, became estranged from the Canadians, reuniting with them only to promote the Lazarus book. For many years, Martin and Carter didn't speak to each other, either.



Δεν ξέρω πόσα από αυτά που διάβασα ήταν αλήθεια, πάντως η αίσθηση που έχω είναι ότι ο Κάρτερ της ταινίας μόνο εμφανισιακά μοιάζει με τον πραγματικό. Και σίγουρα την επόμενη φορά που θα δω σε ταινία να λέει "αληθινή ιστορία" δε θα το πιστέψω τόσο εύκολα...


Πηγές:  http://en.wikipedia.org/wiki/Rubin_Carter
           http://www.graphicwitness.com/carter/
           http://en.wikipedia.org/wiki/The_Hurricane_%281999_film%29
           http://www.chasingthefrog.com/reelfaces/thehurricane.php
           http://members.shaw.ca/cartermyths/Canadians.htm
           http://www.geocities.com/Athens/Forum/9962/Carter.html
           http://www.thecanadianencyclopedia.com/index.cfm?PgNm=TCE&Params=M1ARTM0012057

Y.Γ.1: Bλέποντας ένα πρόσφατο βίντεο (http://www.chasingthefrog.com/catalog/video.php?vid=1629&PHPSESSID=c6f07c3c5d7e1a3607ac2a80e4ddb6d3) του σε μια Αμερικάνικη εκπομπή εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που μιλάει...  Είναι πολύ πειστικός και μεταδοτικός. Ίσως γι'αυτό δίνει διαλέξεις σε πανεπιστήμια ως motivational speaker (με ταρίφα 10.000 $!)...

Υ.Γ.2: Κάηκα λίγο αλλά πραγματικά με εντυπωσίασε πολύ η όλη ιστορία...   :P

Κρίμα που φάνηκε τελικά αχάριστος.

Πάντως όπως και να έχει, η ταινία αυτή καθ'αυτή ήταν πολύ συγκινητική (και διδακτική) :)

Das Cabinet des Dr. Caligari, (1920) με ελληνικούς υπότιτλους
Robert Wiene, (Hans Janowitz ,Carl Mayer)

1,36 Gb

Για δυο-τρεις μέρες:
 
............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
Στους υπότιτλους βοηθάει ο Ηλίας Κουρίκος.
 
Χρήστος Ε. Δημάκης

The Wind That Shakes the Barley (2006)  με ελληνικούς υπότιτλους
Ken Loach, (Paul Laverty)

1,35 Gb

Για δυο-τρεις μέρες:
............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
Βοηθήματα:
http://en.wikipedia.org/wiki/Irish_Republic
http://en.wikipedia.org/wiki/Irish_Republican_Army
http://en.wikipedia.org/wiki/Anglo-Irish_Treaty
http://en.wikipedia.org/wiki/Irish_Civil_War
http://www.sinnfein.ie/
http://www.geocities.com/CapitolHill/Congress/2435/
 
 
Χρήστος Ε. Δημάκης

Πολυ ωραια και συγκινητικη ταινια, οσοι δεν την εχετε δει σπευσατε.

Eυχαριστούμε για τις ωραίες επιλογές ταινιών κ. Δημάκη. Keep up with the good work!

"Οχτώβρης" Oktyabr (1928)  με αγγλικούς/ελληνικούς υπότιτλους
Sergei M. Eisenstein, Grigori Aleksandrov

676 Μb

Για δυο-τρεις μέρες:
 ............................
( Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
Χρήστος Ε. Δημάκης

Crónica de una fuga (2006)
[To χρονικό μιας φυγής]

Αργεντινή - δεκαετία του '70....
Είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα - μια αυτοβιογραφία
Οφείλω να πω πως δεν πρόκειται για τίποτε το ιδιαίτερο, είναι πράγματα γνωστά, αλλά κατά τ' άλλα καλές ερμηνείες (ιδίως από τον πρωταγωνιστή) και θα το πρότεινα μόνο σε όποιον ενδιαφέρει το θέμα

και το La Historia Oficial (1985)

"Αναπαραστάση"  (1970) 
 
Theodoros Angelopoulos ( Stratis Karras, Thanassis Valtinos)
1.356 Gb

Για δυο-τρεις μέρες:
............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
Χρήστος Ε. Δημάκης
 
υγ1.  Όσοι είναι από τα Γιάννενα και το Ζαγόρι ή αγαπούν αυτά τα μέρη, έχουν έναν παραπάνω λόγο να την δουν.
 
υγ2. Υπάρχουν μικρά προβληματάκια με τον ήχο της ταινίας, αντέχονται.

Την ταινία μου έδωσε ο αγαπητός μου Άρης Στατίδης (Abbis) με την θερμή παράκληση να την αφιερώσω στην συμπαθεστάτη Κατερίνα Καραγιάννη.
--------------------------------------------------------------------------------

"Reconstruction"  (2003) (Δανία, με αγγλικούς υπότιτλους)
 
Christoffer Boe ( Christoffer Boe , Mogens Rukov )
693 Mb

Για δυο-τρεις μέρες:
 
............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
Χρήστος Ε. Δημάκης

Aχ παιδιά ας μου πει κάποιος πως λατρεύει όπως εγώ το Life Aquatic με τον θεό Bill Murray

Ειμαι και γω απο τους φαν του Μπιλ,και η συγκεκριμενη ταινια αποτελει ενα καθαρο δειγμα του ταλεντου του.

Τώρα και γω σ' αγαπώ :)

Απίστευτα ευφυής ταινία, με εγκεφαλικό χιούμορ, όχι ατάκες με τις οποίες μπορεί κανείς να γελάσει αποσπασματικά. Απο αισθητική και σκηνοθεσία έσκιζε επίσης (η σκηνή με τον ιππόκαμπο στο ποτήρι της σαμπάνιας είναι όλα τα λεφτά). Θεός ο Anderson. Η οικογένεια Tanembaum δεν μου άρεσε και τόσο όμως, της έλειπε αυτό το κάτι.

Έμαθα πως το Rushmore είναι του ιδίου, με πρωταγωνιστές πάλι τους θεούς Murray και Wilson και ψήνομαι κάργα να το δω. Το χει δει κανείς αυτό;

το εχω δει. εχει τρομερες σκηνες με τον Bill. μη το χασεις. αλλα και ο σβαρτσμαν, ο πρωταγωνιστης, τα σπαει. ο  λουκ ουιλσον δε παιζει πολυ.

βασικα οι ατακες του σβαρτσμαν τα σπανε. ο μαρευ εχει κατι σκηνες ωραιες, αλλα δεν ειναι ο πρωταγωνιστης.


*βλεπε στη σκηνη του δειπνου πως μιλαει το παιδι για τον ουιλσον

Ι heart huckabees και τα μυαλά στα κάγκελα! Ίσως η ευφυέστερη ταινία που είδα πέρσι!
(Κι ας έφαγα τρελό κράξιμο απ'όσους το πρότεινα ως αριστούργημα)

Εμένα δε μ΄ άρεσε

+broken flowers

 
Visions of Europe (2004) με αγγλικούς υπότιτλους.
 
Fatih Akin   (segment "Die alten bösen Lieder") 
Barbara Albert   (segment "Mars") 
Sharunas Bartas   (segment "Children Lose Nothing") 
Andy Bausch   (segment "The Language School") 
Christoffer Boe   (segment "Europe Does Not Exist") 
Francesca Comencini   (segment "Anna Lives in Marghera") 
Stijn Coninx   (segment "Self Portrait") 
Tony Gatlif   (segment "Paris by Night") 
Sasa Gedeon   (segment "Unisono") 
Christos Georgiou   (segment "My Life on Tape") 
Constantine Giannaris   (segment "Room for All") 
Theo van Gogh   (segment "Euroquiz") 
Peter Greenaway   (segment "European Showerbath") 
Miguel Hermoso   (segment "Our Kids") 
Ágnes Hranitzky   (segment "Prologue") (co-director) 
Arvo Iho   (segment "Euroflot") 
Aki Kaurismäki   (segment "Bico") 
Damjan Kozole   (segment "Europa") 
Laila Pakalnina   (segment "It'll Be Fine") 
Kenneth Scicluna   (segment "The Isle") 
Martin Sulík   (segment "The Miracle") 
Malgorzata Szumowska   (segment "Crossroad") 
Béla Tarr   (segment "Prologue") 
Jan Troell   (segment "The Yellow Tag") 
Teresa Villaverde   (segment "Cold Wa(te)r") 
Aisling Walsh   (segment "Invisible State") 

 
1.35 Gb
Για δυο-τρεις μέρες:

............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
Χρήστος Ε. Δημάκης

Μερικά βιντεάκια από το Visions of Europe είχα παρακολουθήσει από το κανάλι της Βουλής πριν από ένα-δυο μήνες ;)

Equilibrium (2002)

http://www.imdb.com/title/tt0238380/ (http://www.imdb.com/title/tt0238380/)

αν και με πολυ πιστολιδι και φασαρια σε μερικα σημεια, η ιδεα που πραγματευεται ειναι ιδιαιτερη αν και οχι πολυ πρωτοτυπη.. (βλ. farenheit 451)

Με την ευκαιρία του θανάτου του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
 
"Η έβδομη σφραγίδα",  "The Seventh Seal"   (1957)   

877 Μb
Για λίγες μέρες:

............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)

 
Οι αγγλικοί υπότιτλοι είναι εντάξει, οι ελληνικοί θέλουν λίγο χρονισμό.
 
Χρήστος Ε. Δημάκης


--------------------------------------------------------------------------------


Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroaut

κανείς δεν έχει αναφέρει το Apocalypse Now (http://www.imdb.com/title/tt0078788) ?
από τις ταινίες που μένεις άφωνος για μερικές ώρες μετά.

αα, επίσης Fear & Loathing in Las Vegas (http://www.imdb.com/title/tt0120669/) και Arizona Dream (http://www.imdb.com/title/tt0106307/)

Άσχετο το ένα από το άλλο.. αλλά το καθένα για μένα είναι καταπληκτικό!

Για τον θανάτο πριν ένα μήνα του Michelangelo Antonioni
 
'Επάγγελμα: ρεπόρτερ',  'Professione: reporter'   (1975) 
(Τζακ Νίκολσον, Μαρία Σνάιντερ)
562 Μb

Για λίγες μέρες:
............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
 
Χρήστος Ε. Δημάκης



--------------------------------------------------------------------------------


Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

Κατέβασα την ταινία δύο φορές αλλά και τις δύο φορές δεν μπορούσε να κάνει αποσυμπίεση του αρχείου της ταινίας (το αρχείο με τους υποτίτλους δεν είχε πρόβλημα)
Κανείς με το ίδιο πρόβλημα??

Η ταινία αυτή δε με θέλει τελικά. Πριν από δέκα χρόνια περίπου που είπα πρώτη φορά να τη δω , με έπιασε ο ύπνος στο αρχικό μέρος της ταινίας. Ήταν γλυκός ύπνος ο άτιμος :Ρ

Καλα βρε miss, σ'έπιασε ο ύπνος με Jack Nicholson? Αν είναι δυνατόν...! :D

(καταρχήν ποτέ δεν παίζει ήρεμους ρόλους - δεν ξέρω βέβαια με τη συγκεκριμένη ταινία!)

Ήμουν μικρούλα τότε βρε :Ρ
Δε θυμάμαι πολλά πράγματα (γιατί αποκοιμήθηκα άλλωστε!), αλλά στην αρχή δεν είχε δράση, ο πρωταγωνιστής κάπου τριγύριζε σε ένα ερημικό μέρος, θυμάμαι τον άνεμο που φυσούσε και κάτι στην ατμόσφαιρα απόκοσμο και νανουριστικό :D :D

Έχοντας δει την ταινία μπορώ να πω πως η miss_elec έχει δίκαιο. Δεν έχει γρήγορους ρυθμούς ενώ και οι διάλογοι δεν είναι πολλοί.Κοινώς δεν την αδικώ που αποκοιμήθηκε! :)
Παρόλα αυτά είναι μια πολύ καλή ταινία-απλά θέλει υπομονή για να την παρακολουθήσεις...

Δοκιμάστε πάλι, το διόρθωσα.

Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της σκηνοθεσίας του Antonioni. Είναι άδικο να ψάχνεις δράση και αγωνιώδες στόρυ σε μια ταινία περισσότερο ποιητική και με έμφαση στην αισθητική της εικόνας και του διαλόγου.

ελέγξτε τα κοινωνικά στο πίσω μέρος της εφημερίδας για τα προσεχώς

Κατέβασε μήπως κάποιος αυτή την ταινία?

Την κάνω unzip και μου βγάζει τρία αρχεία (ΜΚV 838.037 ΚΒ, SRT 64 KB, SRT 52 KB) τα οποία δεν μπορώ να ανοίξω με κανένα πρόγραμμα.

Έχει ιδέα κανείς τί είδους αρχεία είναι αυτά?  :-[
Είμαι λίγο άσχετη... :D

Help! όποιος ξέρει ας βοηθήσει γιατί είναι κρίμα που την κατέβαζα 2 ώρες....  :-\

thanks!!

μηπως το mkv ειναι 800 MB κ οχι ΚΒ?
μηπως ειναι καποιο εικονικο αρχειο κ πρεπει να το καψεις μ κανενα προγραμμα τυπου alcohol η nero?
μηπως?

Εγώ πάλι ψάχνοντας στο google βρήκα ένα προγραμματάκι για
μετατροπή του αρχείου από .mkv σε .avi και μετά ήταν όλα...απλά!
Ελπίζω να βοήθησα!

κ γω δε ξερω...υποθετω απλως

http://en.wikipedia.org/wiki/MKV

Το .mkv είναι ένα container format. Δηλαδή, περιέχει .avi,.srt κ.ά. αρχεία σε ένα μόνο file.
Με VLC Player (νομίζω και Mediaplayer Classic) θα το αναπαράγεις.

Ψάχνοντας σε παλιά μηνύματα της λίστας θα βρεις μία σχετική συζήτηση.

ευχαριστώ finrond, golden, guybrush, ex_mechanus

 ^hello^

κάπως θα βρώ να το μετατρέψω τότε...

Κατέβασε το VLC player! Τα παίζει όλα και συμφέρει ;)

Έτσι, έτσι οι ηλεκτρονικάριοι.... καλά που μας βοηθάτε κ εμάς! ;)

thanks miss_elec

απλα ειναι λιγο σπασιμο με τους υποτιτλους.

Γιατί; Άμα δεν τους παίζει αυτόματα, απλά διαλέγεις και τους υποτίτλους που θέλεις να παίζει και καθάρισες. Άσε που αυτό το interface που έχει είναι όλα τα λεφτά. Τέρμα στα ανούσια φτιασιδώματα, θέλουμε στιβαρά και απέριττα προγράμματα :D

αυτες σου τις ιδεες τις εφαρμοζεις κ στις προσωπικες σου σχεσεις μ τους ανδρες?  8)

Χαχχαχ, και πάνω απ' όλα αντιπαθώ τις μπλε οθόνες και τα κρασαρίσματα :D

 
"Μέρες του '36"  (1972) 
 
Theodoros Angelopoulos ( Stratis Karras, Petros Markaris, Thanassis Valtinos)
1.35 Gb

Για δυο-τρεις μέρες:

............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
Χρήστος Ε. Δημάκης
 
--------------------------------------------------------------------------------


Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

Μια πολύ ωραία ταινία του Ingmar Bergman:

Fanny and Alexander (1982), απο τις τελευταίες του και θεωρείται από τις καλύτερες του.


(αν την έχει κανείς ας την ανεβάσει)  :)

Που να την ανεβασει ρε αδερφε ?
Στον γαιδαρο ?  ;D

http://www.imdb.com/title/tt0423866/

hot fuzz!!! μουαχαχα!! σπλατερια που τα σπαει(οχι πολυ)!!

http://www.imdb.com/title/tt0395169/

 :-\

Μια ταινια που μου αρεσει πολυ ειναι το ακροβατωντας στη σιωπη. Ειναι κοινωνικη ,την ειχα δει αρκετα χρονια πριν και με ειχε συγκινησει παρα πολυ. Αλλα δεν θυμαμαι πως ειναι ο αγγλικος τιτλος της ταινιας.. Αν καποιος γνωριζει ας μου πει.. Παντως αξιζει να την δειτε!!!

H τελευταία ταινια που μ αρεσε αρκετα ειναι τ Lucky number Slevin(Το στοιχημα του σλεβιν)
ειναι πολυ καλη και εχει γαματο τελος!!!

πολύ πολύ πολύ πολύ ωραία ταινία...

^kissy^

τελεια ταινια !!!

Δειτε  ΠΡΙΝ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ  μια καταπληκτικη ταινια........ ;D ;D ;D πλακα κανω αν θελετε να καψετε το χρονο της ζωης σας!

Εχει δει κανεις την ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του Αρονοφσκι??? την εχω δει μα την τατι και δεν καταλαβαμε καποια πραγματα...... πολυ φαντασια και εικονα........ μήπως δεν ειμαστε για πολυ κουλτουρα... :D :o

ή αλλιώς το the fountain..το έχω δει εγώ, ούτε εγώ τα κατάλαβα όλα χεχε..νομίζω πως τέτοιες ταινίες δεν σου δίνουν να καταλάβεις εύκολα κάτι συγκεκριμένο αλλά πως μάλλον σε αφήνουν να βγάλεις ένα, έστω γενικό νόημα, ανάλογα με το τι σκέφτεσαι εσύ και τι εμπειρίες έχεις..

Σήμερα στις 2230 στο κανάλι της Βουλής έχει την ταινία "Αντρέι Ρουμπλιοφ" του Ταρκόφσκι.

off topic-ότητα:

Ρε miss τί κατσαρίδες έχει η οθόνη μου?
ΕΛΕΟΣ!!  ;D ;D ;D ;D ;D ;D
Δεν τα βλέπω στο πάτωμα μου και τα βλέπω στην οθόνη μου! XAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXA

ta muala mas exoun piasei katsarides sto forum gi auto tin ebala

μμμμμ... μαλλον απο το μυαλο μας επρεπε να τα σκεφτουμε!!!! στην αρχη αρχη με τη μαιμου λεγαμε ααααα το πιασαμε το θεμα για τν  ευθανασια ειναι!!!!2 μετα εκει με τα δεντρα το χασαμε το νοημα.......
φυτρωνουν δεντρα!!!!!!!! :D :D :D :D :D :D :D :D

καταλαβαίνετε τι εννοώ λοιπόν, ε? :D

mis elec καλη ταινια δεν την ξερω?!! ^binkybaby^

πειρατινακι δεν καταλαβα καν τί θες να πεις εδώ
άκρως παραληρηματικό ποστ  χαχαχαχα perfect

Δεν την έχω δει, κι εμένα μου την πρότειναν
Περισσότερες πληροφορίες εδώ http://www.imdb.com/title/tt0060107/

Θα αρχίσω από ένα ρηχό σχόλιο. Δεν ξέρω αν φταίει η ώρα που την είδα, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να κοιμηθώ τώρα. Θα βρυκολακιάσω μου φαίνεται!! :D :D  Ήταν φρίκη μερικές σκηνές, ειδικά εκεί που μαστιγώνονται, αλλά και ο ίδιος ο θάνατος σαν φιγούρα ειναι απείρως πιό τρομακτικός από μια φιγούρα πχ ενός δολοφόνου σε θρίλερ.

Να σοβαρευτώ λίγο. Η ταινία σκηνοθετικά ήταν αριστούργημα. Και τα πρόσωπα της ταινιας ήταν όντως τοποθετημένα έτσι στην πλοκή σαν πιόνια που έφευγαν σε μια παρτίδα σκάκι (δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτός ο παραλληλισμός έγινε στο μυαλό μου). Όσο για τα ερωτήματα του ιππότη, και γενικά της ταινίας, είναι τα προαιώνια ερωτηματικά του ανθρώπου. Προσφάτως με έναν φίλο μου συζητούσαμε ακριβώς αυτό, πώς όταν ήμασταν μικροί σκεφτόμασταν συνέχεια τί γίνεται μετά το θάνατο. Αν υπάρχει μετά κτλ. Δεν δίνει απάντηση η ταινία, και καλά κάνει, ούτε δια μέσω του ίδιου του Χάρου. Και τί δεν είχε η ταινία... μέχρι και μία Ιωάννα της Λωραίνης!

Ο ιππότης δεν φέρθηκε τίμια κατά τη γνώμη μου. Όπως έφυγε το ζευγάρι με το μωρό, το οποίο εν τέλει και σώθηκε (ο σκηνοθέτης δεν μπόρεσε να αποφύγει το χάππυ έντ, όσο χάππυ θα μπορούσε να είναι μετά τόσους θανάτους) , έπρεπε να διώξει και τους υπόλοιπους. Ο θάνατος τον είχε προειδοποιήσει ότι θα τους πάρει κι αυτούς. Αλλά φαίνεται ότι το νόημα είναι ότι κανείς δεν θέλει να είναι μόνος του εκείνη την ώρα. Πάντως ο θαραλλέος της ταινίας ήταν αναμφίβολλα ο ακόλουθός του. Αλλά και λίγο μηδενιστής..."δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος"! Αυτό μου θύμισε. Γενικά κάποιες σκηνές της ταινίας μου θύμισαν έντονα Καζαντζάκη.... σαν να ήταν βγαλμένες από τον "Τελευταίο Πειρασμό" ή το "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται".

Τελικά προτιμώ τους πολιτικοκοινωνικούς προβληματισμούς παρά τους υπαρξιακούς... αυτοί τουλάχιστον έχουν κάποια λύση..... :) :D

Καλό βράδυ!

Ο Χάρος δεν ήταν καθόλου τρομαχτικός. Αντιθέτως είχε φοβερό χιούμορ :Ρ (μαύρο βέβαια)

Tου Michelangelo Antonioni,  (Franco Rossetti, Sam Shepard, Tonino Guerra, Clare Peploe )
 
'Zabriskie Point' (1970)

695 Μb

Για δυο-τρεις μέρες:
............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
Χρήστος Ε. Δημάκης
 
υγ. ας μη δουν την τελευταία σκηνή όσοι θιασιώτες των γρήγορων ρυθμών, μια έκρηξη είναι, που κρατάει κάτι λεπτά με μια μουσική ...
 
--------------------------------------------------------------------------------


Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

SPOILER ALERT... >:(

 :D

Tου Aleksandar Petrovic
 
'Συνάντησα κι ευτυχισμένους τσιγγάνους',  ('I Even Met Happy Gypsies',  'Skupljaci perja' (1968)

693 Μb

Για δυο-τρεις μέρες:
............................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)
 
Αγγλικοί υπότιτλοι.
 
Χρήστος Ε. Δημάκης
 
υγ. Οι φανατικοί του Κουστουρίτσα, να μη την δουν...

--------------------------------------------------------------------------------


Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

Σε παρακαλώ, σε εκλιπαρώ, σε ικετεύω, πες μου ότι δεν είσαι κι εσύ ένας από αυτούς :'(

Ποιοι είναι οι αυτοί?

Οι οπαδοί του "π".

Βρίσκονται παντού :(

Ήταν διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα ταινία.

Τι δεν σου άρεσε δηλαδή? (θυμάμαι να γκρινιάζεις για την ταινία αλλά δεν είχα παρακολουθήσει φανατικά αφού δεν την είχα δει και φοβόμουν για σπόιλερ)


Πάντως το χαμόγελο πήγαινε στη Nuitari κυρίως, και κατά δεύτερον στο συγκεκριμένο απόσπασμα, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα.

Nessa NetMonster      17:11:03     Posting in Κοίτα κάτι συμπτώσεις....


ωχ... θα μου τα σούρει...


;D ;D ;D ;D


(θυμήσου νέσσα, η 2η αγαπημένη μου ταινία είναι το Fight Club.. be gentle...)

Εχμ... βασικά τίποτα...

Η σκηνοθετική έμπνευση για τη δημιουργία ατμόσφαιρας ήταν για τα μπάζα, αφού η "ατμόσφαιρα" σου έφερνε ζαλάδα και έκανε την ταινία δύσκολη στην παρακολούθηση.

Οι κεντρικοί άξονες βασίζονται σε εξωφρενικές ιδέες, με αποτέλεσμα να γίνεται αδύνταη η άρση της δυσπιστίας.

Η σεναριακή προσέγγιση στον κεντρικό χαρακτήρα ήταν εντελώς ρηχή και υποκριτική - κάτι που αντικατοπτρίζεται αναγκαστικά και στο παίξιμο του πρωταγωνιστή, που όσο και να προσπαθεί δεν καταφέρνει να "σώσει" το ρόλο.

Γενικά είναι ένα αμήχανο δημιούργημα κάποιου που αποφάσισε να παρουσιάσει ένα θέμα με το οποίο δεν είχε ασχοληθεί ποτέ σοβαρά και για το οποίο δεν ήξερε ουσιαστικά τίποτα.

Η πρώτη ποια είναι;

Το "Πι" ;D

Μα δεν αντιμετωπίζει το θέμα επιστημονικά σε καμία περίπτωση. Ακόμα και η ιδέα της σπείρας, φαινόταν προσχηματική, ή έστω απλά δανισμένη.

Προσωπικά, οι σκηνές του πονοκεφάλου, τις βρήκα ευφιέστατες, αφού άλλωστε προκάλεσε και σε μένα ένα ελαφρύ πονοκέφαλο, καθώς και τα σύντομα επαναλαμβανόμενα μοτίβα της χαποποσίας.


Κεντρικό θέμα κατά την άποψη μου, είναι πώς η επιστήμη, έχει ξεκόψει από την πραγματική ζωή, έχει πάρει τον δικό της δρόμο, και ότι ωφείλει να επιστρέψει ξανά εκεί για όπου ξεκίνησε. Δηλαδή τον άνθρωπο. Τόσο αναφορικά με τους οικονομικούς φορείς που επενδύουν στην επιστήμη, όσο και στις θρησκείες, που βλέπουν με τόση καχυποψία τις όποιες ανακαλύψεις της.


Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το ποιοι ήταν οι επενδυτές, και ποιοι οι πιστοί της Τωράχ που κυνηγούσαν τον καημένο τον άνθρωπο, είναι απλά χρωματάκια στο όλο θέμα.


Η πρώτη είναι αυτή:

http://www.imdb.com/title/tt0093191/


εδώ και 1... 1,5 χρόνο περίπου

Κατανοητός ο συμβολισμός, αλλά δεν αρκεί για να κάνει μια καλή ταινία...

Την άλλη που είπες θα την έχω υπόψη μου να τη δω! :)

Προσοχή... είναι επικίνδυνα ρομαντική...

(και ουσιαστικά πάνω της πάτησε το City of Angels, αν και η σύγκριση είναι περιττή)

Δεν ξέρω τίποτα για την ταινία και ούτε την έχω δει, αλλά παίρνει καλές κριτικές στο Rotten Tomatoes:

http://www.rottentomatoes.com/m/pi/

Εγώ το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι είχα κοιμηθεί όταν την έβλεπα.

Βέβαια, με αρκετά ml αλκοόλης στο αίμα, και οριζοντιωμένος, δεν νομίζω να έφτεγαι η ταινία.

Άρα κάποια στιγμή θα την ξανανοικιάσω, γιατί πολλοί φίλοι μου (αρκετά οξυδερκείς ώστε να εκτιμώ την άποψη τους) την λατρεύουν  :)

Την είδα από περιέργεια αλλά δεν μου φάνηκε κ τόσο καλή...

παντως παιδα το Pi  το ειχα δει 2 λυκειου νομιζω και μαλλιστα 2 φορες γιατι δεν καταλαβαινα......

και μαλλιστα στο τελος με το τρυπανι ρε παιδια τι εκανε?? κατεστρεψε και καλα τη μαθηματικη του σκεψη?? η σαλταρε τελειως το εχω απορια?? χεχε

Τούραμπαρ, σ' αρέσει το der Ηimmel uber Berlin?? ^hello^
Πάρα πολύ ωραία ταινία!
(Η Αμερικάνικη και τον Νίκολας Κείτζ ήταν ψιλοαηδία)

πάντως για το π είχε γίνει ολόκληρος καυγάς στη λίστα....

και μετά το γυρίσαμε στη συζητηση περί ποιοτικού σινεμά...

παιδιά ούτε εμένα μου άρεσε. Μόνο ο δημιουργός δεν είναι πάντα εγγύηση για να σ'αρέσει μια ταινία.

Αν και τελευταία έχω δεί μερικές ποιοτικές, όπως κισλόφσκι, τριφό κτλ, νομίζω εξαρτάται από την ταινία. Ο σκηνοθέτης δεν είναι εγγύηση απαραίτητα. Η Μπλε Ταινία φερειπείν. Καλή αλλά όχι και αριστούργημα.

(σκηνοθετικά ίσως, και η ερμηνία της Juliette Binoche επίσης πολύ καλή - αλλά σαν υπόθεση την έχω ξαναδεί πολλάκις)

Προσπαθησε να το δεις συμβολικα, μην κολλας στην ιδια την κινηση.

Μερικοί μας αντιμετωπίζουν σα να είμαστε ηλίθιοι.

Μια ταινία με συμβολισμούς δεν είναι ποιοτική μόνο και μόνο επειδή έχει συμβολισμούς.

Tου Stanley Donen  (Antoine de Saint-Exupéry, Alan Jay Lerner)
 
'Ο μικρός Πρίγκηπας',  ('The Little Prince' ) 1974

1.45 Gb
Για λίγες μέρες:
................................................. .........................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)

 
Αγγλικοί υπότιτλοι, με μικρά προβλήματα συγχρονισμού.
 
Χρήστος Ε. Δημάκης
 --------------------------------------------------------------------------------

Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

 ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^

μεγάλη συγκίνηση...

σπεύδωωωωω  :D  :) :) :) :)

+10000000000000000000000000000000000000000000

 ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ :'( :'(

τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από αυτο το βιβλίο...
το λουλούδι που φρόντιζε ο μικρός πρίγκηπας, το ταξίδι του σε διάφορα αστέρια (κορυφαίο ήταν εκείνο με το αστέρι που συναντησε το μεθύστακα  :D), η αξία της φιλίας...

τέλειο.... απλά....
σαν παιδί βέβαια θυμάμαι ότι αυτά που ήθελε να πεί σαν βιβλίο τα κατάλαβα με τη δεύτερη ανάγνωση....

Παιδιά!!! το reign over me να δείτε!!! ΟΠΩΣ και ΔΗΠΟΤΕ!!!!!!!!!είναι καταπληκτική ταινία!!

να δειτε το the Snatch και το Mean Machine

να δειτε το Gigli

Σοβαρά το προτείνεις αυτό...?Δεν έχω ακούσει και τα καλύύύύύτερα....

να δείτε τον Πολίτη Κέιν την Παρασκευή τα μεσάνυχτα στη ΝΕΤ

γελαω. το μονο που μπορω να κανω...

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

+τ Snatch ειναι ωραιο...
ο brant pitt γυφτος τα σπαει!!! ;D ;D

yeeeeah!

Μωρε Μπραντ Πιτ να 'ναι κι ότι να 'ναι... :D

ακομη και SPy game???

χμμμμ δεν το έχω δει...αλλά..............

+100

δεν το έχω δει, αλλά θεωρώ το Meet Joe Black την αθλιότερη ταινία του.


Πάντως ως ηθοποιός χαίρει την άκρα εκτίμηση μου.

ωραιος ρε μαγκα...

o ιδιος παλι εχει δηλωσει οτι θεωρει το Meet Joe Black την πιο ποιοτικη ταινια που εχει κανει.
απλα το σπαι γκεημ ειναι βαρετο.

(εμενα παντως μ αρεσε πολυ το κλιμα του Meet Joe Black. σε βαζει σε σκεψεις)

Και ναι, προτείνω το Karate Kid

ΓΙατί ο Will Smith Θα σκηνοθετήσει το remake του. Ντανιέλ-Σαν ο γιος του και Μιγιάγκι ο Τσακι Τσαν

ποπο .
 αυτο θα ειναι καλτ.

wax on, wax off
(http://img411.imageshack.us/img411/448/karatekid752043gt7.jpg)

Η ταινία τα σπάει, don't listen to infidels.

Άλλωστε ο Brad Pitt δεν πολυεμφανίζεται στην ταινία, και επισκιάζεται από την παρουσία του Redford.

Πάντως την χειρότερη του μπορείτε να την βρείτε σχετικά εύκολα, αν και πιστεύω ότι δεν το έχετε κάνει ήδη γιατί ηθελημένα την σβήσατε εκ μνήμης.

σα γκομενα κανεις. το πας απο δω και απο κει, αντε πες ποια εννοεις.

Την έσβησα εκ μνήμης...

(μπορώ να γίνω πιο πολύ αρχίδι)

Hint. Παίζει και η νυν του.

ε αντε και.

το μιστερ σμηθ μαλλον λες. κλαιν , ταινια για εφφε. δε πειραζει, εδωσα μονο 8 ευρω για να τη δω.

και δεν κάθεστε να δείτε ένα Seven βραδυάτικα μια που δεν σας πιάνει και ο ύπνος να μη σας πιάσει καθόλου? ;D ;D ;D
το υπέρτατο αστυνομικό-θριλεράκι
απλά το καλύτερο super!!!!(http://photobucket.com/albums/v295/laurents/th_hatchet.gif)

δωσμου τη τζολι και παρμου τη ψυχη.
τραβαει ενα γκερλ ιντεραπτεντ τωρα...
μιας και ειδαμε κ τη φωλια του κουκου χτες...


edit : μιας και λεμε για το σπαη γκεημ.... γελαστε : http://www.youtube.com/watch?v=efZqzOl48OA

Finrond να 'σαι καλά παλικάρι μου, μου φτιαξές τη διάθεση  ;D

Έλπιζα ότι θα ήταν αυθόρμητος σ' όλη την διάρκεια, αλλά πάλι ήταν γαμάτο.

Η ερμηνεία του στην ταινία, προσωπικά, πιστεύω ότι είναι πραγματικά καλή.

Η ταινία όμως και οι επιλογές του σκηνοθέτη, την έκαναν βαρετή και ανούσια.



Το Mr and Mrs είναι ταινία ποπ κορν. Δυστυχώς για έναν ηθοποιό που θαυμάζω, δεν έχει αποφύγει αυτά τα "ατοπήματα" αλλά νταξ... δε με κάνει να αλλάξω και άποψη για αυτόν.


Τέλος το Seven, πέρα από την σκηνή που σημαδεύει τον Σπέισι στο κεφάλι, νομίζω ο ρόλος του είναι μικρός για να δείξει κάτι το ιδιαίτερο.
Σε εκείνη την ταινία όμως ο Σπέισι είναι ονειρικός... πραγματικά ονειρικός. (ήταν καλή η εποχή για εκείνον, λίγο καιρό μετά το Usual Suspects)


O καλύτερος ηθοποιός για δεύτερους ρόλους, που στο τέλος κλέβουν την παράσταση ;)

ο Δανίκας πάντως θεωρεί τον Μπραντ μάλλον ατάλαντο
και ο λόγος του για μένα είναι νόμος

Ώντας πιστός στον "χορταστικό" εμπορικό κινηματογραφο και στην δεκαετία του '80, προτείνω το παρακάτω:


Cobra (1986)
(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/4/41/Cobra_movie_poster.jpg/398px-Cobra_movie_poster.jpg)



http://youtube.com/watch?v=Vuj6gzy3Clg






Xαλαρά περνάει ευχάριστα η ωρα! 8)

το μάλλον αφήνει πολλά περιθώρια.. :D

Ο Μπραντ Πητ ειναι για το μπουτσο.

-Δανικας Δ.

Για τον Μπραντ Πητ έκανα λάθος, τελικά γαμάει ως ηθοποιός...

- Δανίκας Δ. (ξεμέθυστος)

Ο Δανικας ειναι ξεμεθυστος.

-Μπραντ πητ

 ;D
πάντως κάπως έτσι έγινε..
τον έθαβε μέχρι που σε κάποια ταινία (φαιτ κλαμπ?) είπε πως τελικά έχει αρχίσει να δέιχνει κάποια δείγματα καλής ηθοποίας.

μεθύστακας ο Δανίκας? έχει αρχίσει να χαλάει η εικόνα που είχα για τον πνευματικό μου καθοδηγητή στον τομέα του κινηματογράφου

Δέν ξέρω αν έχουν αναφερθεί σε μια από τις προηγουμενες σελίδες:

"The Illusionist"
http://www.imdb.com/title/tt0443543/ (http://www.imdb.com/title/tt0443543/)

"A beautiful mind"
http://www.imdb.com/title/tt0268978/ (http://www.imdb.com/title/tt0268978/)

 ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
αχχαχαχααααααααααααααααααααααααααα

ευχαριστώ που μου φτιάξατε τη μέρα!
πάω με νέα όρεξη για διάβασμα! :D


υπέροχη, σαν τον υπέροχο ανθρωπο... :)

Για την συζήτηση για τον Μπραντ Πιτ, εντάξει δεν είναι και Τζακ Νίκολσον, αλλά θεωρώ ότι είναι αρκετά καλός ηθοποιός. Έχει δώσει καλές ερμηνείες.

Ακόμα όσοι δεν έχουν δει τον Πολίτη Κέιν ΠΡΕΠΕΙ να το δούνε την Παρασκευή!
Θυμάμαι είχε γίνει μια ψηφοφορία με κριτικούς κινηματογράφου από όλο τον κόσμο το 2000, ώστε να αναδείξουν την καλύτερη ταινία του αιώνα.Ο Πολίτης Κέιν είχε βγει 1ος αφήνοντας 2 τον Νονό(1 και 2). Ήταν από τις ταινίες που άλλαξαν την ιστορία του σινεμά. Πολύ πρωτοποριακή για την εποχή που γυρίστηκε.

Το μονο κακο ειναι οτι ασυναισθητα εχουμε συνηθισει στη γρηγορη πλοκη και τα επιφανειακα σεναρια.
Θα κατσω να δω το Πολιτη. Και ελπιζω να μη με παρει ο χαχας..

 Μπορεί να έχει αναφερθεί.
 
 Pink Floyd - The Wall

 next time fuckers

 Διαφήμιση coca cola και marlboro μετά.

 Ο αγώνας θρυμματίζεται...  ;D

Αυτός είναι ένας λόγος για να σου αρέσει ίσως η ταινία, καθώς είναι τόσο πρωτοποριακή η ταινία, που σήμερα θεωρείται ότι έτσι πρέπει να είναι οι ταινίες.
Επίσης η δομή της και το μοντάζ είναι εκπληκτικό (για την εποχή). Μιλάμε για αναδόμηση του κινηματογράφου για εκείνη την εποχή.

Την λατρεύω την ταινία αυτή.

++++ ταινια-σταθμος

Ο Μπραντ κατ εμε ειναι απο τους καλυτερους ηθοποιους της γενιας του, αλλα όντας ωραιος ειναι και παρεξηγημενος..

+1
Για όλα

Να δείτε το Κεραυνοβόλος Έρωτας!!!
                             και μην σας ]ξενερώνει ο τίτλος.Δεν είναι καθόλου ταιριαστός!
 Είναι μια ταινία συναισθηματικού περιεχομένου,και αν και κάτι τέτοιες ταινίες τις βρίσκω ανοιαρές,/αυτήν την είδα γιατί έχασα ένα στοίχιμα με μια κοπέλα και με ανάγκασε/η συγκεκριμένη μου άρεσαι τόσο πολύ που την ξαναείδα!!
αααααα οι ηθοποιοί που παίζουν είναι νέοι και όχι πολλοί γνωστοί!Θα ψάξω να βρω πως τους λένε...

το "A walk to remember" λες?  απο τις πολυ αγαπημενες ταινιες του ειδους!!!

http://www.imdb.com/title/tt0281358/


και οι πρωταγωνιστες... δεν ειναι και αγνωστοι...

http://www.imdb.com/name/nm0922342/
http://www.imdb.com/name/nm0601553/ (και τραγουδιστρια... )

παρεπιπτόντως μόλις τέλειωσε "ο χορός των τεράτων" στο μέγκα
σε γενικές γραμμές αισχρή ταινία
αν εξαιρέσει κανείς το ρεσιτάλ ηθοποιίας απο τη χάλι μπέρι και το απαράμιλλο στιλ του μπιλι μπομπ  ένα χάλι...
να ένας μακράν ανώτερος ηθοποιός απο τον Μπραντς σας, πάντως :P

Η Αντζελίνα πάντως έχει αντίθετη γνώμη....


;D ;D :D

μόνο αυτή...

tatoo με τον brand έχει χτυπήσει η αγγελικούλα? :P
ντάξει καλός κι ο γλυκανάλατος αλλά εδώ μιλάμε για πάθος, για ανώτερο επίπεδο
κι αυτή η πρόταση αντικατοπτρίζει τη γενικότερη αξία των δύο :D

 Η ψυχή στο στόμα

 Πολύ δύναμη, ειδικά το τέλος είναι ότι πρέπει.

 Θέλει νεύρα για να τα δει κάποιος και υπομονή όπως το σπιρτόκουτο που είναι του ίδιου σκηνοθέτη.

 Πούτσα και ξύλο αλλά ο τυπάς με το κατσαβίδι τα είπε όλα  ;D

Σιγά τα αίματα, τα στομάχια και τα κατσαβίδια ρε...
Υπερτιμημένες αφέλειες.
Τι να μας πούνε κι οι μικροτέτοιοι για τους μικροαποτέτοιους...
 ;D ;D
Λυπάμαι ποιητή μου αλλά εγώ .... δεν.

 Γούστα είναι αυτά δάσκαλε...  ;)
 Μπορεί να είναι και αφέλειες...Τι εννοείς όταν λες οι μικροτέτοιοι για τους μικροαποτέτοιους?

Tου Andrzej Wajda  (Wladyslaw Stanislaw Reymont)
 
'Η γη της επαγγελίας,  (Ziemia obiecana, Land of Promise) 1975

Για λίγες μέρες:
................................................. .........................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)

1.37 Gb

Πολωνικά με Αγγλικούς υπότιτλους.
 
Χρήστος Ε. Δημάκης
 


--------------------------------------------------------------------------------


Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

Για σένα το 'γραψα, εσύ είσαι ο ποιητής και το κατάλαβες... :)
Δες και την παραπάνω που μοίρασα, τότε ήταν χειρότερα, αλλά σε μαλακίτσες δεν κατέφευγαν, και τότε που γίνονταν και τότε που γράφονταν και τότε που γυρίζονταν...

 Reservoir dogs

 Καλή δεν λεω...Αλλά 2 τρωτά σημεία. Ο μπάτσος την γλίτωσε με ένα κομμένο αυτί και κάτι πυροβολισμούς.
Ο ασφαλίτης με μία σφαίρα. Πάνω που θα γουστάραμε να τον έκαιγε ζωντανό τον μπάτσο :'(
 Με λίγα φράγκα πως μπορείς να φτιάξεις μια ταινία. Να τα βλέπουν κάποιοι ελληναράδες σκηνοθέτες που τα παίρνουν από το κάθε υπουργείο για να μας πασάρουν αλληγορικές πίπες για τα βαλκάνια  ;D

 

Μαυρα Φεγγαρια του Ερωτα (Bitter Moon -1992) του Ρομαν Πολανσκι.

Απιστευτη ταινια.
Απιστευτα νοηματα.

Το σπιρτόκουτο και η ψυχή στο στόμα άρεσαν σε κάποιους (πολύ) απλά επειδή ήταν διαφορετικά-καινούρια κ θέλοντας να τις κατατάξουν κάπου , τις ονόμασαν ωραίες ταινίες. Απλά δε θέλησαν να τις κατατάξουν στα σκουπίδια, ως ανοιχτόμυαλοι ντε..

συμφωνω... τουλαχιστον για το σπιρτοκουτο που εχω δει...

το οτι ειναι κατι διαφορετικο/καινουριο δε σημαινει οτι ειναι και καλο!

καθαρα σπαταλη χρονου ηταν  :P

 The Texas chainsaw massacre - The beginning

 Αμαρτία να ξεκοιλιάζονται τέτοιες γκόμενες  ;D

 28 days later και 28 weeks later, φαίνεται να έχει και συνέχεια  :'(
 
 

Jeux d'enfants ή Love me if you dare ή Αγάπα με αν τολμάς(έτσι βγήκε στους κινηματογράφους εδώ.)

Την είδα χτες το βράδυ και ισοπεδώθηκα.

Αυτά είναι. :)

Ρισπέκτ.

+100000

 ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^

ps κι αυτή τη ζωή κόλαση του κανε του παιδιού όμως.... :D

νομίζω ότι και οι δύο το ίδιο έκαναν στο άλλο.

Αυτά είναι.

και πολύ πρωτότυπη σκηνοθεσία.

και απίστευτα ωραίο τέλος.

καλά ναι... η αλληλοκαταστροφή σε όλο της το μεγαλείο.

Όμως για σκεφτείτε, εκτός από αυτούς τους δύο, που είχαν ένα τόσο προφανή ψυχαναγκασμό για να κάνουν όλα αυτά ο ένας στον άλλον, πόσο πολύ όντως πολεμάμε και καταστρέφουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, ακριβώς γιατί τους αγαπάμε και μας αγαπούν.

Τους αγαπάμε και περιμένουμε τόσα πολλά.
Μας αγαπούν και ανέχονται τόσα πολλά.


Η ταινία είναι πραγματικά υπέροχη, και παραλίγο να μη την δω ολόκληρη τόσο που με εκνεύρισε σε μία στιγμή (χεχ... κακό πράγμα να τα βλέπεις στο DVD και να μπορείς να το κλείσεις)

αιτούμαι,αυτό να μπει στισwφιλοσοφικές ρήσεις..

ναι είναι τρομερή ταινία, κ ακόμη καλύτερη αν την δεις πάνω απο μία φορά...

Την είχα δει την ταινία πριν από ένα-δύο χρόνια...  Καλή μου φάνηκε, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα :-\

^notworthy^
Πέρα της αλληλοκαταστροφής που αρχίζει από μια υπερβολική αγάπη, για μένα η ταινία μιλάει και για το παιχνίδι στη (/της) ζωή(ς) μας, τα όρια που θέτουμε και μέχρι ποιο σημείο είμαστε διατεθιμένοι να τα προκαλέσουμε και να τα ξεπεράσουμε. Cap ou pas cap?
Με συγκλονίζει κάθε φορά που τη βλέπω.

Παρακατω παραθέτω μια λίστα απο ταινίες που νομίζω οτι αξίζει να τις ψάξετε κάποια στιγμή,
(Η σειρά είναι τυχαία...)

Judgment at Nuremberg (1961)
The Wrong Man (1956)
Somebody Up There Likes Me (1956)
Du rififi chez les hommes (Jules Dassin, 1955)
Out of the Past (1947)
The Spy Who Came in from the Cold (1965)
The Apartment (1960)
To Kill a Mockingbird (1962)
Paths of Glory (1957)
12 Angry Men (1957)

Να σημειώσω οτι τις παραπάνω μπορείτε να τις  βρείτε στο  http://www.mininova.org/
και http://www.opensubtitles.org/en, για υπότιτλους.

Αυτή η πάλη εγωισμού και αγάπης και αυτά τα δυσδιάκριτα όρια είναι το στοίχημα κάθε σχέσης.....

το τέλος ποιητικό Christine.... ;)

Ω αυτό το τέλος...

τι τέλος...


δίχως να είναι ακριβώς σπόιλερ αλλά προσοχή σε όσους δεν το έχουν δει.


τι λέτε ότι γίνεται. πεθαίνουν ή όχι?

είναι μια νέα μορφή ζωής.

δεν εχει σημασια αν 8α πε8ανουν ή όχι.......

πε8αινουν εχοντας επιγνωση του τι 8α μπορουσαν να ζησουν,

ή

ζουν, ενω ταυτοχρονα γνωριζουν, οτι εχοντας φτασει στην απολυτη ευτυχια, δεν εχει σημασια αν 8α πε8ανουν, αφου κι αυτο 8α το κανουν μαζι...

Tου Bent Hamer (Jörgen Bergmark )
 
Salmer fra kjøkkenet, (Kitchen Stories) 2003

Για λίγες μέρες:
................................................. .........................
(Όσοι θέλουν να δουν την ταινία να ψάξουν τα μηνύματά μου στην electroauth ή να μου στείλουν e-mail προσωπικό)

695 Μb

Νορβηγικά  με Αγγλικούς υπότιτλους.
 
Χρήστος Ε. Δημάκης
 
υγ. Ο παρατηρητής και το παρατηρούμενον.


--------------------------------------------------------------------------------


Electroauth mailing list
Electroauth@faedrion.ee.auth.gr
http://faedrion.ee.auth.gr/mailman/listinfo/electroauth

turam  :D :P

το ένα τέλος είναι για τους χαμογελαστούς και το άλλο για τους ποιητές.

Εγώ θα διαλέξω αυτό που γερνάνε μαζί (γιατί κακά τα ψέματα η ζωή είναι σημαντικό να τη ζήσεις - είναι - μάλλον - η μοναδική σου ευκαιρία για πολλά πράγματα)

Αν κ τελικά πιστεύω ότι μια τέτοιου είδους αγάπη - τόσο απόλυτη - θα μπορούσε να τους σκοτώσει.

Εβλεπα trailers απο τις επερχομενες ταινιες και το σεναριο αυτης της ταινιας μου τραβηξε την προσοχη ανυπομονω!


http://www.youtube.com/watch?v=_Kdqfp6_6rY&mode=related&search=

Εγώ προτιμω το άλλο τέλος. Λιγότερο ανθρώπινο αλλά τόσο πιο κοντά στο απόλυτο... Η αγάπη, το παιχνίδι ξεπερνάει και το υπέρτατο όριο: την ίδια τη ζωή.

Ωραίες ταινίες που είδα τελευταία και μου άρεσαν ήταν:

-Arizona Dream (http://www.imdb.com/title/tt0106307/ (http://www.imdb.com/title/tt0106307/))
-Los Amantes del Círculo Polar (http://www.imdb.com/title/tt0133363/ (http://www.imdb.com/title/tt0133363/))

Για πιο χαλαρά:
-A mi madre le gustan las mujeres (http://www.imdb.com/title/tt0306432/ (http://www.imdb.com/title/tt0306432/))

+1 για Jeux d'enfants  ειδικά αν υπάρχει και η αντίστοιχη παρέα

Κι εγώ, οτιδήποτε άλλο θα ήταν απλά ανεπαρκές.

Πάντα των άκρων, είναι η αγαπημένη μου ταινία απ' όταν την είδα λίγα χρόνια πριν (χωρίς να είναι ''σημαντική'' και χωρίς να μπορώ καν να την κατατάξω κάπου - ίσως κ γι' αυτό)

Αν οι τίτλοι τέλους έπεφταν σ' εκείνη τη σκηνή πιστεύω πως δε θα την είχα λατρέψει εξίσου. Μ' αρέσει που τελειώνει τόσο όμορφα δίνοντας μια εικόνα του τί θα μπορούσε να είχε συμβεί (ιδανική εκδοχή δε, γιατί νομίζω αυτοί οι δύο δε θα μπορούσαν να ζήσουν - μια φυσιολογική ζωή - μαζί.) Για εμένα οι τελευταίες σκηνές αντιπροσωπεύουν το δικό τους ''αιώνιο'' παράδεισο.



 :P
Θυμάμαι ακόμα πώς ένιωσα για μερικά second τότε.. και, ωστόσο, πόσο σίγουρη ήμουν για το ότι δε θα ήταν αυτή η κατάληξη σε καμία περίπτωση κ κάτι άλλο παίζει....

 :-[ :'( ^notworthy^ (κι εγω αυτό θα λεγα για το άλλο τέλος)

Cashback (2006)

μία συμπαθητική ταινία που είδα χτες...

Tagline - ένα ταξίδι στον συναισθηματικό κόσμο ενός ευαίσθητου νέου.

(ή από imdb - Tagline: Sometimes love is hiding between the seconds of your life)

xex θεωρώ ότι η ταινία έχει δώσει από το πρώτο δευτερόλεπτο σχεδόν την πραγματική κατάληξη (θυμάστε τι λέει ο ήρωας μόλις ξεκινάει η ταινία)

αλλά δεν έχει σημασία. Είναι μια ταινία, που αγγίζει συχνά τον υπερρεαλισμό και δεν έχει νόημα να αναζητήσεις το τέλος...

Εγώ προτιμώ να μη φαντάζομαι το τέλος. Αν θα έπρεπε να πω πώς πιστεύω ότι θα τελείωνε η ταινία, θα έλεγα ότι θα συνέχιζαν να βασανίζονται με το κουτί για πάντα.

 The exorcist

 Let Jesus fuck me

 Αηδίες  ;D

Αηδίες αυτά, ναι, γενικά, αλλά σαν θρίλερ λέει, είναι αρκετά τρομακτικό.

Ο William Friedkin έχει μεγαλουργήσει σε αυτήν την ταινία! Τίποτα δεν είναι αηδία! Αφήστε τις προκαταλήψεις στην άκρη, οπλιστείτε με την ανοχή στην βλασφημία κατά των θείων και απολαύστε μια πραγματικά ιδιαίτερη αισθητική!!!

μαλλον αντι - αισθητική θα την έλεγα πάντως.... :D
το κοριτσάκι μου θυμίζει κάτι - επίσης - αντιαισθητικά εξώφυλλα δίσκων του Ozzy και των Black Sabbath....

Αλλά τί να κάνουμε... γούστα είναι αυτά....

Προσωπικά μου φέρνει αναγούλα η οποιαδήποτε μορφή τέχνης που χρησιμοποιεί παιδάκια για αρρωστημένες φαντασιώσεις.

 Έχουμε καταλήξει να γουστάρουμε με την οποιαδήποτε αρρωστημένη φαντασία του οποιουδήποτε ψυχωτικού μαλάκα σκηνοθέτη που το παίζει άποψη για την τέχνη. Έλεος πλέον.... Θα πάρω λίγο ρεαλισμό, sorry....

Συνιστάς την δημιουργία κανόνων αισθητικής?
Συγγνώμη αλλά μάλλον εσύ έχεις χάσει παντελώς το νόημα της τέχνης! Αισθητική δεν είναι μόνο τα καλογυαλισμένα παραμυθάκια, οι πλαστικοποιημένες ιστοριούλες και τα συναισθήματα που επιπλέουν παγιδευμένα σε ροζ φουσκάλες σαν νούφαρα στην λίμνη των κύκνων. Αισθητική υπάρχει και στα αρνητικής φύσεως συναισθήματα και στην βία και στο γκροτέσκο. Είπα υπάρχει και όχι ότι πάντα οτιδήποτε αρνητικό, βίαιο ή γκροτέσκ είναι αισθητικό.
Η δημιουργία είναι εσωτερικός πόλεμος. Η αισθητική είναι η ενέργεια που ερεθίζει τα όργανα των αισθήσεων μας. Κάθε συνδυασμός ερεθισμάτων δημιουργεί και ένα συναίσθημα. Οι άνθρωποι που φτιάχνουν ταινίες είναι ψυχωτικοί. Ο κάθε ψυχωτικός δεν είναι σκηνοθέτης, αλλά κάθε σκηνοθέτης είναι ψυχωτικός.

Απορώ πραγματικά αγαπητή πανδόρα με τα κριτήρια βάση των οποίων βρίσκεις τόσο αισχρή μια αξιοθαύμαστη σκηνοθετική άποψη. Η αισθητική δεν περιορίζεται από κανόνες ηθικής, ούτε καν από βασικές ανθρωπιστικές αρχές. Πρόκειται όμως περί μιας θεωρητικής δημιουργίας. Αν συνεχίζεις παρ'όλα αυτά να ανησυχείς σε διαβεβαιώ πως η Linda Blair είναι μια χαρά, ο William Friedkin δεν είναι παιδεραστής και όλοι όσοι την έχουν δει δεν γίναν ανώμαλοι.

Ο ρεαλισμός δεν είναι η μόνη άποψη της τέχνης. Υπάρχουν τόσα άλλα ρεύματα. Δεν σου ζητώ να τα αγαπήσεις, απλώς να τα αποδεχτείς σαν τέχνη...

Καλά χαλαρώστε λίγο...

Ρε συ πανδώρα, στην συγκεκριμένη ταινία, τι θεωρείς ακραίο ή υπερβολικό. Νομίζω το θέμα σήκωνε όσα έδειξε η ταινία...

πήγα και είδα το τελεσίγραφο του Μπορν!!!
πολύ δράση, τρελό κυνηγητό, άπειρο ξύλο αλλά από σενάριο μη περιμένετε και τίποτε το διαφορετικό!!!!!!!!!!!! :D :D :D

συμφωνώ και επίσης σε κάποιο σημείο μου θύμισε die hard....

Καταρχήν τα όσα έγραψα δεν ήταν σε προσωπικό επίπεδο. Μίλησα με αφορμή το δικό σου πόστ. Το να γράφεις εν θερμώ τσατισμένος από κάτι που διάβασες δημιουργεί τρύπες στην επιχειρηματολογία σου, στις οποίες θα μπορούσες κάλλιστα να είχες απαντήσει διαφορετικά - γιατί μέχρι στιγμής βρίσκω πολύ καλό τον τρόπο γραφής σου όσο καιρό τον παρακολουθώ - αν διάβαζες το πόστ μου ψύχραιμα μία δεύτερη φορά.

Το θέμα για την τέχνη... ποπώ αυτή η τέχνη τί καυγάδες έχει ξεσηκώσει.... η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν είναι τα πάντα τέχνη. Δηλ. ό,τι σου κατέβει και το εκφράζεις δεν είναι απαραίτητα τέχνη. Και αμαν αυτή η καραμέλα με τη ρόζ τσιχλόφουσκα... όποιος διαφωνεί μαζί σας δηλαδή ζεί στη ρόζ τσιχλόφουσκα? Πολύ κλισέ το επιχείρημα, χιλιοειπωμένο και από άλλους, δεν με συγκινεί ούτε στο ελάχιστο ώστε να απαντήσω. Ούτε με τσατίζει, να γελάω με κάνει.

Εξέφρασα μία προσωπική άποψη. Το ότι τα πάντα δεν είναι τέχνη, υπάρχει και ολόκληρη βιβλιογραφία που το υποστηρίζει (βασικά κάποια στιγμή θα το ψάξω και θα απαντήσω και με βιβλιογραφία). Δεν έβαλα πουθενά στο πόστ μου όρια σχετικά με το τί πιστεύουν οι άλλοι για την τέχνη. Η τέχνη είναι κάτι το υποκειμενικό τελικά, και το μήνυμα που δίνει επαφίεται στον αποδέκτη και το τί καταλαβαίνει αυτός. Για σένα κοινώς μπορεί να μην υπάρχουν όρια, για μένα υπάρχουν όρια στο πού τελειώνει η τέχνη και που αρχίζει η βλακεία. Και επίσης πού τελειώνει η κουλτούρα και πού αρχίζει η δήθεν κουλτούρα (δεν μιλάω για σένα, προς αποφυγήν παρεξήγησης). Επίσης δεν είπα πουθενά στο πόστ μου, και πραγματικά εκπλήσσομαι με αυτά που γράφεις, ότι θεωρώ κάποιον παιδεραστή ή ανώμαλο. Επίσης αυτό που δεν είπα πουθενά είναι ότι μιλάω με βάση κανόνες ηθικής!! :o(μου έκανες και ψυχογράφημα... μωρε μπράβο! ;D)
(βασικά μου κάνει εντύπωση ακόμα και που διαβάζω την συγκεκριμένη ερμηνεία των όσων έγραψα).

Λοιπόν, για να γίνω πιό κατανοητή γιατί ίσως δεν έγινα. Ο καθένας βρίσκει κάποιο νόημα στην τέχνη, το δικό του νόημα, κάποιοι άλλοι ίσως και κανένα νόημα (ξέρω τέτοιους ανθρώπους και δεν τους θεωρώ βλάκες ούτε αμόρφωτους). Η αισθητική επίσης είναι καθαρά προσωπικό και υποκειμενικό ζήτημα. Ο καθένας έχει κάποια όρια, ψυχολογικής και όχι ηθικολογικής διάστασης, στο χαρακτήρα του. Επίσης σε εμένα μπορεί να αρέσει κάτι αισθητικά που σε εσένα δεν αρέσει. Τί θέλω να πώ. Δεν μιλάω αυστηρά καταρχήν για τη συγκεκριμένη ταινία και τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη. Μιλάω γενικά. Για μένα, όταν μία ταινία παρουσιάζει πχ ωμή βία για να καταδείξει κάποια κοινωνικά φαινόμενα, να τα στηλιτεύσει, να τα ερμηνεύσει, να ψυχογραφήσει, να καταδείξει, να υπενθυμίσει κτλ κτλ αυτό το θεωρώ κι εγώ αισθητικό και πολύ όμορφο. Αυτό που δεν θεωρώ όμορφο - δεν είπα πουθενά ότι θέλω να το λογοκρίνω αλλά είπα ότι εμένα δεν μου αρέσει και έχουμε φτάσει πλέον σε σημείο να φοβόμαστε να πούμε ότι κάτι δεν μας αρέσει επειδή κάποιοι άλλοι το θεωρούν "τέχνη" και μαλιστα "υψηλή τέχνη" το οποιο το θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο που γίνεται, και δεν γίνεται μόνο εδώ μέσα - είναι να χρησιμοποιώ κάποια τελείως φαντασιακά γεγονότα παρουσιάζοντάς τα ως αληθινά για να μαυρίσω το τοπίο γύρω μου επειδή οι άλλοι πραγματικά το θεωρούν πιό φωτεινό από ότι το βλέπω εγώ. Πχ εγώ θέλω να σκοτώσω το μωρό της αδερφής μου, να το βιάσω, να του βγάλω τ'άντερα έξω. να το κρεμάσω ανάποδα και μετά να το βράσω και να το φάω. Αυτό είναι μια δική μου συμπεριφορά που φανερώνει ότι κάτι μάλλον δεν πάει καλά με την ψυχολογία μου. Θα μπορούσα βέβαια να το κάνω ταινία με τίτλο "σκοτώστε το μωρό της αδερφής σας, φάτε το, και μετά κάντε το θυσία στην πεντάλφα και στο σατανά" και κάποιοι να το δούν, να πούν ουάου, να εκστασιαστούν, να μιλήσουν για την καραγαμάτη τέχνη που έκανα ενώ στην πραγματικότητα απεικόνισα τα ψυχολογικά μου προβλήματα για να τα δούν μερικές χιλιάδες κόσμος και τα θεωρώ και γαμάτα επιπλέον σαν συμπεριφορές, και μετά την ταινία μου αυτή την βλέπουν 5-10 ανώμαλοι, πάνε σφάζουν, πνίγουν, σκοτώνουν, θυσιάζουν κτλ το μωρό της γειτόνισσας, βιάζουν το ξαδερφάκι τους κτλ επειδή τους έδωσα εγώ τη γαμάτη μου ιδέα. Προσωπικά πιστεύω ότι ειδικά στις ΗΠΑ πολλές δολοφονίες, και μάλιστα από τις πλέον φρικιαστικές έχουν γίνει από ανθρώπους που πήραν ιδέες από την φαντασία ενός σκηνοθέτη που γύρισε ένα θρίλερ. Δεν νομίζω να ήταν αυτό καλό για την κοινωνία και για κάποια παιδάκια που βιάστηκαν/ βασανίστηκαν/ σκοτώθηκαν. Η δε βία σε μικρά παιδιά, όταν χρησιμοποιείται σε μία ταινία για να σχολιαστεί αρνητικά, είναι θετικό το γεγονός. Όταν όμως η βία απέναντι στα παιδιά γίνεται πρότυπο συμπεριφοράς με εξοργίζει σε αφάνταστο βαθμό. Επίσης αυτά τα πρότυπα όταν τα αναπαράγεις σιγά σιγά περνάνε μια χαρά στην κοινωνια και σε όσους ανθρώπους έχουν τάση σε συμπεριφορές που ξεφεύγουν από τα όρια του ψυχολογικά υγιούς ανθρώπου.

Αυτά από μένα- δεν μου άρεσε η ταινία, και ναι, θεωρώ ότι τα παιδιά όσο είναι μικρά πρέπει να ζούν στη ρόζ τσιχλόφουσκα για να μην τραυματίζεται η ευαίσθητη ψυχολογία τους πρίν ακόμα αποκτήσουν τις γνώσεις και τα εφόδια για να αντιμετωπίσουν τις πικρές αλήθειες της ζωής. Δεν είναι ηθικολογικό αυτό, εγώ το παιδί μου - αν κάνω παιδί κάποτε - θα φροντίσω να το προστατεύσω, για να μην τρέχει μεγαλώνοντας στους ψυχολόγους και να μην καθαρίζει τους συμμαθητές του στα 14.

ps Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί τα αμερικανακια πάνε στο σχολείο με καραμπίνες και καθαρίζουν τους μισούς συμμαθητές τους έτσι για πλάκα? Μήπως το γεγονός έχει σχέση, εκτός από την αδιαφορία των γονιών τους, ότι μεγαλώνουν βλέποντας ταινίες που τους περνάνε τέτοια πρότυπα?

ps 2 Θεωρώ τους σκηνοθέτες ταινιών τυπου "Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι" ψυχωτικούς μαλάκες. Ευχαριστώ.

Το θέμα της ταινίας όντως τα σήκωνε, απλά με στενοχωρεί να βλέπω παιδιά να γίνονται αντικείμενα βίας. Πώς το λένε, με πιέζει. Και στην συγκεκριμένη ταινία αυτό γίνεται για να τρομάξεις και μόνο, ή για να πιεστείς ψυχολογικά (άλλωστε ο δαιμονισμός δεν είναι κάτι το αποδεδειγμένα υπαρκτό αν δεν κάνω λάθος) - και αυτή είναι η , ευτελής κατά τ'άλλα, αξία της ταινίας.

Σε σύγκριση με ταινίες πάντα που στηλιτεύουν κοινωνικά φαινόμενα βίας σε παιδιά, όπως πχ οι "λουκουμάδες με μέλι" της  Μαλέα (αυτή την ταινία ας πούμε τη βρίσκω ασύγκριτα μεγαλύτερης αξίας).

Χθες είδα -κατά λάθος- το Πρώτη φορά νονός της Όλγας Μαλέα. Μ' άρεσε.

αλήθεια σ'άρεσε...??

το είδε κ ένας φίλος μου!!!

κ δεν του άρεσε και πολύ!!!

Αναλόγως τι περίμενε κι αν έχει πάει Κρήτη... :P Δεν περίμενα να μ' αρέσει (1ον) και μου θύμισε πολύ το καλοκαίρι που πήγα Κρήτη και γνώρισα τον κόσμο και το.. ιδίωμα εκεί :D
Δεν θα την έλεγα τέλεια ή πάρα πολύ καλή, αλλά μ' άρεσε

vasso πάντως οι λουκουμάδες αξίζουν... θέλει γερό στομάχι, αλλά αυτά που δείχνει συμβαίνουν...
τη συστήνω....

ναι την έχω δει παλιότερα.. Αν μ' άρεζαν οι λουκουμάδες ή το μέλι ίσως εκτιμούσα περισσότερο την ταινία.. :P

 :D ;D

είναι και θέμα εμπειριών αυτά...
εμένα ίσως μου άρεσε επειδή έχω δεί από κοντά
 να γίνονται τέτοια περιστατικά.

:-O τι περιστατικά;

Βασικά δεν έγραφα καθόλου εν θερμώ! Σοβαρά, με παρεξήγησες, μάλλον και ο τόνος μου ήταν κάπως υπερβολικός αλλά σοβαρά δεν ήμουν, ούτε είμαι, καθόλου τσατισμένος. Για ποιο λόγο άλλωστε?
Θα ήταν παραλογισμός αν ήμουν. Τεσπα.


Προφανώς και δεν είναι τα πάντα τέχνη!!! Δες:


Και για μένα υπάρχουν όρια ανάμεσα στην τέχνη και στην βλακεία. Προφανώς και δεν θεωρώ τέχνη ότι μου πασάρουν. Είναι βέβαιο πως υπεισέρχεται σε μεγάλο βαθμό ο υποκειμενικός παράγοντας, όχι όμως και εξ ολοκλήρου.


Και για να επιστρέψω στην προηγούμενη μου πρόταση, περί αντικειμενικότητας, καταλαβαίνεις προφανώς την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στον Εξορκιστή (ή μια αναλόγου ύφους ταινία τρόμου) και στο "Σφάζω και ξεκοιλιάζω το μωρό της γειτόνισσας", έτσι δεν είναι? Αυτό που δεν καταλαβαίνω εγώ είναι γιατί έπρεπε να το φτάσεις στο άλλο άκρο, δηλαδή στην καθαρή ανωμαλία!!! Πως έφτασες από τον εξορκιστή στην ανωμαλία? Μπορείς να μου εξηγήσεις το λογικό άλμα?

Επίσης μην κάνεις το λάθος να κατηγορείς εξ ολοκλήρου τις ταινίες και την τηλεόραση για το ότι τα παιδιά αποκτούν βίαιες διαθέσεις και λάθος πρότυπα. Αποτελεί μέγιστη αποποίηση ευθυνών. Αν ο γονέας ενδιαφερόταν και είχε παλέψει ώστε να υπάρχει μια Χ παιδεία που δίνεται στα παιδιά η οποία τα βοηθάει να κρίνουν τα ερεθίσματα που δέχονται σωστά τότε δεν θα είχαμε τα φαινόμενα που έχουμε στις ΗΠΑ. Κάποια στιγμή κάθε παιδί βλέπει κάτι που δεν θα έπρεπε. Το θέμα είναι ότι αν μέχρι τότε έχει την κατάλληλη παιδεία τότε δεν θα επηρεαστεί αρνητικά. Όταν όμως παρατάς το παιδί σου να πλάσει συνείδηση μπροστά στην τηλεόραση τότε δεν μπορείς να κατηγορείς την τηλεόραση και τις ταινίες. Τεσπα, άλλο μεγάλο θέμα αυτό.
Όσο για τους μεγάλους οι οποίοι πράττουν τα πιο ειδεχθή πράγματα αυτοί συνήθως προέρχονται από αμελείς γονείς, προβληματικές οικογένειες - βλέπε παραπάνω-  κλπ κλπ κλπ κλπ..................


!!!!!!!!!! Προφανώς και δεν θα δείξεις τέτοια ταινία στο παιδί σου! Προφανώς και θα το προστατέψεις! Γι αυτό υπάρχει και η κατηγοριοποίηση σε κατάλληλες/ακατάλληλες. Που με είδες να είπα το αντίθετο?


Σε αυτό απάντησα επαρκώς παραπάνω. Κατ' εμέ είναι 99,999% η αδιαφορία των γονέων και τα υπόλοιπα ευθύνη αλλωνών....

Ρε πανδώρα... έλεος...

Σε λίγο θα μας πεις ότι και η Μέση Γη είναι απόκυμα της φαντασίας ενός ανθρώπου, και θα έχουμε άλλα. Καλός ο ρεαλισμός αλλά έχει και αυτός τα όρια του.

Το "Αγάπαμε αν Τολμάς" για το οποίο λέγαμε προηγουμένως, το θεωρείς ρεαλιστική ταινία;

Και επιστρέφω στον εξορκιστή. Η ταινία θέτει το ζήτημα ως έχει. Μια κοπέλα είναι δαιμονισμένη. Από εκεί και πέρα δεν έχει νόημα να ψάχνουμε αν ο δαιμονισμός είναι αληθινό φαινόμενο ή όχι. Είναι γεγονός! Γιατί είναι ταινία. ΤΕΛΟΣ.

Όσο για το γεγονός ότι το δαιμονισμένο υποκείμενο είναι μια νεαρή κοπέλα, είναι ένα δυναμικό στοιχείο της ταινίας, που κατά την άποψη μου την απογειώνει. Κάνει ακόμα πιο κρίσιμη την διάσωση του κοριτσιού και είναι πιο απαραίτητο να φτάσουμε μέχρι την αυτοθυσία των ανθρώπων που προσπαθούν να την σώσουν.

Ειναι ρεαλιστικη μεχρι που τους τσιμεντωνουν.
Αλλα ποτε δεν ξερεις υπαρχουν απειροι τρελοι απο ερωτα εκει εξω.

Psycho (1960) του Alfred Hitchcock.

Αυτο ειναι ρεαλιστικο θριλερ.
Ταυτιζεσαι και ευκολα με τον δολοφονο αν εχεις και ιστορικο.(λολ)

Casablanca (1942)

Humphrey Bogart
Ingrid Bergman

Και αυτο ειναι ενα ρεαλιστικο love story.

Πριν λιγο ειδα το glengarry glen ross.

τρομερο καστ.
ρεσιταλ απο πατσινο-λεμον.
και ανατρεπτικο τελος, που προκαλει τον οικτο του θεατη.
μαθαινεις και καποια πραγματα για την real estate market.

Here's looking at you, kid.

Death Proof

Ο νέος ορισμός της παράνοιας μετά το fight club και το kill bill

death proof
 ^wav^

το ειδα στο σινεμα , και γαμω τα τελη...

τί εννοείς?

@Κεννυ : οκ, συμφωνώ και για τους γονείς και για όλα. Από κεί και πέρα δεν έχω καταλάβει τί κάνει τον εξορκιστή μια ταινία που δινει μηνύματα ή αποτελεί τέχνη (η τέχνη δεν δίνει κάποια μηνύματα πάντα?)
Τί θέλει να πεί η ταινία? Πραγματικά όμως θα θελα μια απάντηση. Εμένα δεν μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη πάντως.

@Turambar μη εξάπτεσαι βρε! ;D
Δεν μίλησα κατά της φαντασίας γενικότερα. Μίλησα συγκεκριμένα για κακή αισθητική σε συνδυασμό με αρρωστημένη φαντασία, και πήρα αφορμή από τον Εξορκιστή, δεν μιλάω συγκεκριμένα για τον εξορκιστή.

@vasso τέτοια περιστατικά έχουν συμβεί... ;) δεν μπορώ να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, πάντως δυστυχώς συμβαίνουν.

 ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^

Απλά με συγκλόνισε αυτή σου η αναζήτηση για παροδοχή ή όχι της ύπαρξης του δαιμονισμού!

Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του εξορκιστή, είναι ακριβώς ότι ο "δαιμονισμός" αυτός του κοριτσιού, έφερε αντιμέτωπους τους ανθρώπους που την περιέβαλαν, αντιμέτωπους με τους δικούς τους δαίμονες.

Άσε που η ταινία θα μπορούσε να αποτελεί και ένα ιδιόρρυθμο παραλληλισμό με την αντίδραση των μεγαλυτέρων στην εφηβεία.
Ο έφηβος είναι διαφορετικός, και στα μάτια των ενηλίκων κάτι αφύσικο. Και πόσο αφύσικος είναι και για τον ίδιο του τον εαυτό. Και εκεί αρχίζει η κόντρα, όπου οι "λογικοί" ενήλικες προσπαθούν να "συνεφέρουν" τον "δαιμονισμένο" έφηβο, και αυτός προσπαθεί από την πλευρά του, να ακυρώσει τον κόσμο τους και κατά συνέπεια τις νουθεσίες τους, προβάλλοντας την ασχήμια του "λογικού" κόσμου των ενηλίκων.
Για να βοηθήσεις τον έφηβο, και να λυτρωθείς από τα λάθη του παρελθόντος, πρέπει να απορρίψεις τον κόσμο που έφτιαξες και κατά κάποιο τρόπο, να πεθάνεις...


Καλά ε... ταινιάρα ο Εξορκιστής, όχι αστεία :D :D :D




H ταινία νομίζω έχει διπλή όψη. Το ρεαλιστικό εναλλάσσεται τακτικά με το σουρεαλιστικό, είτε με τις ακρότητες, είτε με συγκεκριμένα συμβολικές σκηνές (όπως προς το τέλος που ο ήρωας βυθίζεται σε μια λακούβα νερό). Το διπλό τέλος, με το ασπρόμαυρο μέλλον και το έγχρωμο παρόν, είναι ακριβώς η εσωτερική μάχη της ταινίας στο απόγειο της.






^notworthy^

upoklinomai ki egw


to bot zileuei ti malea :D

αν θες να δεις μαλακια - πρεπει να βρεις boyfriend.

(προετοιμαζω τις ατακες για το σεναριο μου - μην δινεις σημασια.)

bot δεν μου αρέσουν όλες τις οι ταινίες... απλά η συγκεκριμένη είπε κάποια πράγματα που όντως συμβαίνουν...

αυτό....

τώρα μπορεί από αισθητικής  :D απόψεως να αρέσει ή να μην αρέσει

ps αυτό με τη μαρία την άσχημη τα σπάει... ;D