|
Title: Να τα πουμε, να τα πουμε??? Post by: aliakmwn on December 25, 2005, 03:36:01 am Παμε, ολοι μαζι σε Ρε Ματζορε:
<< Τριγωνα, καλαντα, πτωματα παντου, καθε σπιτι μια φωλια ενος μικροαστου, HEY! Τριγωνα, καλαντα, δωρα και ΤιΒι, γαλοπουλες αρρωστες, κοντρες στη βουληηηηηηηη! Προϋπολογισμοοοοοοος ανασχηματισμοοοοοοος πολεμος κηρυχτηκε αγιος ο θεοοοοοοοοοοος Εκλασε ο Ρουβααααααας με γεμιση ο κιμααααααας Στο διαβολο οι αραπηδες, στ' αρχιδια μας εμας, HEIL! Τριγωνα, καλαντα...................... >> http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=673207&lngDtrID=245 Εκρηκτική κλιμάκωση Το Τσαντ κηρύσσει «κατάσταση πολέμου» με το γειτονικό Σουδάν «Σε εμπόλεμη κατάσταση» με το γειτονικό Σουδάν βρίσκεται από την Παρασκευή το Τσαντ. «Από σήμερα το Τσαντ είναι σε πόλεμο με το Σουδάν» αναφέρεται στην επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση του Τσαντ, στην οποία ο Σουδανός πρόεδρος Χασάν αλ Μπασίρ αποκαλείται «εχθρός». Ο σουδανός πρεσβευτής στη Ντζαμένα εκλήθη στο υπουργείο Εξωτερικών του Τσαντ, όπου του κοινοποιήθηκε «κατάλογος με τις επιθέτικές ενέργειες της κυβέρνησής του κατά του Τσαντ» ενώ του ζητήθηκε να ενημερώσει την κυβέρνηση στο Χαρτούμ για την επιθυμία της Ντζαμένα «να παύσει αμέσως η επιθετικότητα, που δείχνει, το Σουδάν απέναντι στο Τσαντ» Είχαν προηγηθεί στο μέσον του τρέχοντος μηνός επιθέσεις ανταρτών στην πόλη Αντρέ. Η κυβέρνηση του Τσαντ κατηγορεί το Σουδάν ότι κρύβεται πίσω από επίθεση ανταρτών σε μεθοριακή πόλη που κατέληξε στο θάνατο περισσότερων από 100 ανθρώπων. Οι αντάρτες απωθήθηκαν από το στρατό του Τσαντ με συνέπεια να ξεσπάσουν άγριες συγκρούσεις. Στα σύνορα Τσαντ-Σουδάν βρίσκεται η πολύπαθη σουδανική επαρχία Νταρφούρ, όπου αφρικανοί πρόσφυγες βρίσκονται αντιμέτωποι με τις σουδανικές κυβερνητικές δυνάμεις και τις παραστρατιωτικές ανταρτικές οργανώσεις στην περιοχ Title: Απ: Να τα πουμε, να τα πουμε??? Post by: fugiFOX on December 25, 2005, 14:12:24 pm Παραμονή Πρωτοχρονιάς απόψε μες το χιόνι
Σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς Και είσαι τόσο μόνη Χρόνια πολλά χρόνια καλά χρόνια ευτυχισμένα Κι αν περισσεύει μια δραχμή σκεφτείτε με κι εμένα Κι αν περισσεύει μια δραχμή σκεφτείτε με κι εμέ-να Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί Νυχτώνει σε λίγο νυχτώνει διαβάτες περνούν βιαστικοί Ένα σπιρτάκι άναψε μέσα στʼ άσπρα δάχτυλα της Πορτοκαλένιο άστραψε το χιόνι ολόγυρα της Και ξάφνου μπρος στα ποδιά της μια σόμπα ασημένια Είδε να καίει με φωτιά ζεστή μαλαματένια Και το ποτάμι το βαθύ που ήταν παγωμένο Έλαμψε σαν παράθυρο τη νύχτα φωτισμένο Και μες το βυθό εκεί κάτω νεράιδες αρχίσαν χορό Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό Ανάβει ολόκληρο κουτί κι ακούστηκε κιθάρα Κι έσταζε φως του γεφυριού η πέτρινη καμάρα Και ήρθε μέσα από το φως όπως στα όνειρα της Η μάνα της με τα φιλιά και τη ζεστή αγκαλιά της Μανούλα κι εσύ μη μʼ αφήνεις μονάχη τη νύχτα αυτή Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα, αχ πάρε με τώρα μαζί Παραμονή πρωτοχρονιάς τώρα ποιος τη θυμάται Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς μοιάζει σα να κοιμάται Title: Απ: Να τα πουμε, να τα πουμε??? Post by: aliakmwn on December 25, 2005, 14:31:15 pm Ωραιος Γιωργο, το ειχα ξεχασει! Κριμα που δεν ειμαι στη Θεσσαλονικη να το ανεβασω καπου..................
Title: Απ: Να τα πουμε, να τα πουμε??? Post by: Starr on December 25, 2005, 20:35:55 pm Αγαπημένη μου Δουλτσινέα,
όλο και πιο πολύ αισθάνομαι τελευταία αυτό που μου γράφεις για την πατρίδα σου. Ότι, δηλαδή, οι γύρω σου, και οι πιο πέρα από τους γύρω σου, αυτό που ονομάζουμε συμπολίτες, βυθίζονται με μια αύξουσα ταχύτητα, σε μια παραίτηση από τα κοινά, σε μια αδιαφορία, σε μια ύπνωση θα λέγαμε, που τους οδηγεί και σε μια παραίτηση από την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, σε κάθε επίπεδο. Έχουν γίνει, όπως λες, εύκολη λεία στα νύχια ιδιωτικών επιχειρήσεων και κυβερνήσεων, οι οποίες με τη σειρά τους έχουν καταντήσει υπάλληλοι, χωρίς αντίσταση κιόλας, άλλων ιδιωτικών και δημόσιων επιχειρήσεων, συχνά άλλων χωρών. Κι αυτό δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι που οι ίδιοι αυτοί οι πολίτες ολοένα και γίνονται οπαδοί όλων αυτών των συμφερόντων, που ενώ πουλάνε προστασία και εξυπηρέτηση, στην πραγματικότητα -ακριβώς όπως οι μαστροποί- εμπορεύονται τους πολίτες, τους εκβιάζουν, τους ξεζουμίζουν οικονομικά και ψυχικά, όταν δεν τους εξοντώνουν και φυσικά. Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο από την πλευρά των εκμεταλλευτών, των εμπόρων και των πολιτικών. Είναι καινούριο, γι' αυτό και επικίνδυνο, από την πλευρά των πολιτών. Γιατί, ενώ τα εταιρικά και κυβερνητικά συμφέροντα καταργούν τη μια ελευθερία μετά την άλλη και το ένα δικαίωμα μετά το άλλο, οι πολίτες αντί να αντιδρούν όπως συνέβαινε στις δεκαετίες του '40, του '50, του '60, του '70, του '80, παρακολουθούν σαν απλοί θεατές, όταν δεν χειροκροτούν κιόλας σαν λοβοτομημένοι, που η συσσώρευση αγαθών τους έχει στερήσει την κρίση. Γύρω είναι Χριστούγεννα. Γιορτάζουμε δήθεν τη γέννηση του Χριστού, που ήρθε στη Γη για να μεταφέρει στους ανθρώπους το μήνυμα της ειρήνης. Τρίχες. Στην πραγματικότητα γιορτάζουμε επειδή δυο-τρεις μέρες δεν θα δουλεύουμε, γιορτάζουμε την ικανότητά μας να ψωνίσουμε και να ξαναψωνίσουμε, οι έμποροι γιορτάζουν γιατί προσδοκάνε να πουλήσουν, οι κοιλιόδουλοι που θα φάνε με δέκα μασέλες, οι τζογαδόροι γιατί θα παίξουν, τα παιδιά γιατί θα αποχτήσουν άλλα 100 δώρα πάνω στα 1.000 που ήδη έχουν και οι διαφημιστές γιατί ξεσκίζονται στις εισπράξεις από τις προσφορές προϊόντων. Λαϊκή εμποροπανήγυρις. Ο Χριστός ως άλλοθι για ένα μεγάλο οικονομικό αλισβερίσι. Δεν ξέρω καν αν υπήρξε. Ξέρω, όμως, ότι το μήνυμα αγάπης που ξεστομίστηκε πρώτα από την Αντιγόνη του Σοφοκλή σ' εκείνο το «ού τοι συνέχθην, αλλά συμφιλείν έφην» παραμένει ανύπαρκτο, όπως και τότε. Και μόνο σε κάτι σπιτικά εξαθλιωμένα και στερημένα, μόνο σε πρόσωπα απελπισμένα και κυνηγημένα, μόνο σε γειτονιές με βρωμόνερα και αρουραίους μπορεί -λέω μπορεί- να ζει πια ο Χριστός ή ο Σοφοκλής ή ο Γκάντι και ο Κομφούκιος. Εξόριστοι από κοινωνίες πολιτών, που ψάχνουν να βρουν τι είν' αγάπη σε πολυθρόνες χρυσοπληρωμένων ψυχιάτρων, σε διαρκείς αλλαγές αγκαλιών, σε απελπισμένη συσσώρευση όχι αγαθών, αλλά συσσώρευση της ικανότητας για απόκτηση αγαθών. Γύρω είναι Χριστούγεννα, αλλά τα Χριστούγεννα δεν είναι ποτέ γύρω. Είναι μέσα. Και δεν έχει καμιά σημασία αν υπήρχε Χριστός κι αν γεννήθηκε. Σημασία έχει αν το δίποδο αυτό πείραμα -ένα ακόμα- της φύσης έχει τη στοιχειώδη κρίση να καταλάβει πόσο πιο πολύ το συμφέρει η αγάπη απ' το φθόνο. Τόσο απλά. Κι αν το συμφέρει, με ποιο τρόπο θα την καλλιεργήσει. Κι αν την καλλιεργήσει και την αισθανθεί, πώς θα ζήσει μ' αυτήν. Κι αν θέλει να ζήσει μ' αυτήν, πώς θα την υπερασπιστεί. Γιατί από τα πράγματα που υπερασπιζόμαστε προδίδουμε και ποια πράγματα μας είναι πολύτιμα. Όχι μόνο για τα Χριστούγεννα, αλλά για τη ζωή μας. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ... Title: Απ: Να τα πουμε, να τα πουμε??? Post by: Starr on December 25, 2005, 20:36:07 pm Γύρω είναι Χριστούγεννα. Αλλά πραγματικά Χριστούγεννα είναι μόνο σε φυλακές και σε χαμόσπιτα και σε νοσοκομεία. Είναι μόνο σε καντηλάκια που σιγοκαίνε μπροστά σε απελπισμένους, που γονατίζουν, και σε βασανισμένους, που ελπίζουν. Πραγματικά Χριστούγεννα είναι σ' αυτούς, που τα 'χουν ανάγκη. Μέσα τους. Κάθε μέρα. Όχι μονάχα τις μέρες του λαϊκού πανηγυριού. Και σε αυτούς που συμπονάνε και συμπάσχουν, ασχέτως τάξης.
Όλοι αυτοί είναι ό,τι απέμεινε απ' τις φτωχές μας γειτονιές σ' όλη τη Δύση, όταν ακόμα ο πλούτος ήτανε μέσα και όχι έξω. Όλοι αυτοί είναι η μόνη μας ελπίδα προτού μας δέσουν. Γιατί μας δένουν, αγαπημένη μου, αδιαμαρτύρητα. Σε έναν κόσμο γεμάτο φθόνο και απληστία, γεμάτο φόβο, μα και βλακεία, κυριαρχεί σιγά σιγά η δικτατορία. Πρώτα με νόμους ποινικοποιούν αυτά που λέμε. Μετά με νόμους ποινικοποιούν αυτά που πιστεύουμε. Μετά με νόμους μάς φακελώνουν γι' αυτό που είμαστε. Και στη συνέχεια μας φακελώνουν για που κινούμαστε. Μετά από λίγο μας χαφιεδίζουν, με νόμους πάλι, στο τι θα πούμε απ' τα τηλέφωνα· στο τι θα γράψουμε στα γράμματά μας· στο τι θα στείλουμε από το σπίτι μας και τι θα πάρουμε. Μετά με νόμους μας συλλαμβάνουν χωρίς στοιχεία και μας κρατάνε χωρίς στοιχεία. Μετά πουλάνε σε εταιρείες, για να πουλάνε τα προϊόντα τους, αυτό που είμαστε, εκεί που μένουμε, ποια είν' η δουλειά μας, ποια τα λεφτά μας. Με ένα πρόσχημα: Τρομοκρατία. Τρίχες. Απλώς μαντρώνουνε τους πολίτες τους για τους εμπόρους, τους βιομήχανους, για τη διατήρηση μιας εξουσίας. Αν πίστευαν πράγματι ότι απειλούνται και θέλουν να προφυλάξουν τους πληθυσμούς τους, θα φακελώνανε τους πληθυσμούς απ' όπου απειλούνται. Δεν θέλει δα περίσσια ευφυΐα. Αλλά, είναι Χριστούγεννα Δόνα μου, και πριν λίγες μέρες η Ευρωβουλή, οι αντιπρόσωποι των λαών των Ευρωπαίων δηλαδή, ψήφισαν νέο νόμο, που μας στερεί απ' όλα αυτά που είχαμε σαν ελευθερίες. Την ελευθερία του λόγου, της μετακίνησης, της αλληλογραφίας, του ακαταδίωκτου, του δικαιώματος άμεσης υπεράσπισης και του φυσικού δικαστή. Πάνε πια. Δεν τα 'χουμε. Όπως στη χούντα. Ο φασισμός είναι εδώ, καλή μου, και είναι μέσα μας. Μέσα στην πόλη, μέσα στα τείχη έχει εισβάλει. Κι εμείς ατάραχοι οι πληθυσμοί, από μακριά, αδιαφορούμε. Ούτε μας νοιάζει να παραδίνουμε τα δικαιώματα. Ούτε μας νοιάζει να υπερασπιστούμε ό,τι κερδήθηκε με φυλακές, με οδοφράγματα, με διώξεις, τρόμο, με ποταμούς πτωμάτων σε πεδία μαχών. Ούτε μας νοιάζει να μας ακούν όταν μιλάμε, να μας διαβάζουν όταν γράφουμε, να μας τσιμπάνε όποτε θέλουν, να μας σπιλώνουν όπως βολεύονται, να μας χαζεύουνε πού πάμε και τι κάνουμε. Να μας στερούν αυτό που είχαμε δικαίωμα να έχουμε: Αξιοπρέπεια. Είναι Χριστούγεννα έξω, Δόνα μου, μόνο στα φώτα. Και στα στολίδια δεκάδων πόλεων φτιασιδωμένων. Τα αληθινά είναι πίσω από κάγκελα φυλακισμένων, πάνω σε στρώματα νοσοκομείων, γονατιστά μπρος στο καντήλι μιας προσευχής, πίσω από πρόσωπα βασανισμένα, που όμως ελπίζουν, μες στις παλάμες των πεινασμένων, πάνω στα ουρλιαχτά των αδικημένων. Εκεί γεννιέται κάθε πρωί, εκεί ονειρεύεται κάθε βράδυ το ανθρώπινο βρέφος. Εκεί είν' η ελπίδα κι η επανάσταση για την αγάπη: Όχι να πάρεις, αλλά να δώσεις. Για νά 'χουν όλοι. Και επί Γης ειρήνη. σε φιλώ, δούλος σου Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 24/12/2005 |