THMMY.gr

Μετά από 5 χρόνια στο πανεπιστήμιο έχω καταλήξει στην εξής πρόταση :

1. Κατάργηση των μαθημάτων και των φροντιστηριακών ασκήσεων : Αντί αυτών θα γίνονται το πολύ 10 διαλέξεις ανά μάθημα οι οποίες θα επικεντρώνονται στα 10 πράγματα που πρέπει να μας μείνουν από το εκάστοτε μάθημα.

2. Για κάθε μάθημα θα δίνονται σειρές ασκήσεων που θα καλούνται να λύσουν οι φοιτητές (θα είναι προαιρετικές - δεν θα διορθώνονται από τον καθηγητή), οι οποίες θα καλύπτουν την ύλη του μαθήματος (το μαθηματικό υπόβαθρο) και θα προετοιμάζουν τον φοιτητή για τις εξετάσεις. Ο εκάστοτε καθηγητής θα έχει ώρες γραφείου για να δέχεται απορίες πάνω στις σειρές ασκήσεων (συγκεκριμένες ώρες και μέρες της εβδομάδας).

3. Εφόσον δεν υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό-όργανα για την διενέργεια επιπρόσθετων εργαστηρίων να παρέχεται οπτικοακουστικό υλικό από άλλα πανεπιστήμια-ιδρύματα (ακόμα και από βιομηχανία) που έχουν τις διατάξεις και το προσωπικό ώστε να αποκτούμε μία εικόνα για την πρακτική του αντικειμένου.


Η πιο πάνω φιλοσοφία θεωρεί ότι είναι ανούσια η διεξαγωγή μαθημάτων για κάλυψη της ύλης, ότι είναι επιβλαβής η αντιγραφή ασκήσεων από τον πίνακα (οι φοιτητές δυσκολεύονται στις εξετάσεις γιατί δεν μπαίνουν συνήθως στο κόπο να λύσουν μόνοι τους ασκήσεις) και τέλος ότι η αυστηρή μαθηματική προσέγγιση στα περισσότερα μαθήματα απομακρύνει από τις εφαρμογές ή ακόμα και από την πρακτική χρησιμότητα του εκάστοτε μαθήματος. Δεν χρειάζονται να γίνονται αποδείξεις στον πίνακα, γιατί υπάρχουν στα βιβλία - μία απλή παραπομπή αρκεί. Χρειάζεται όμως να τονιστεί η φυσική σημασία των σημαντικότερων σχέσεων και να γίνει η σύνδεσή τους με τις εφαρμογές. Εννοείται ότι δεν υποβαθμίζεται το μαθηματικό υπόβαθρο του εκάστοτε μαθήματος - απλά αυτό δεν χρειάζεται να αναδεικνύεται στις διαλέξεις, αλλά μέσα από την μελέτη-λύση των σειρών ασκήσεων από τον ίδιο τον φοιτητή.

Amen to that, brother

Μην ξεχνάμε ότι το σημαντικότερο πρόβλημα είναι στο Γενικό Τμήμα...!

καλά όλα αυτά αλλά οι διδάσκοντες δε συμφωνούν και υποστηρίζουν ότι αυτά που μαθαίνουμε είναι στο ίδιο πνεύμα με τα μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού άρα είναι σωστά

Λαθος! Εγώ τουλάχιστον προσωπικά πολλές φορές έχω δηλώσει δημόσια ότι το σημερινό σύστημα είναι τελείως ξοφλημένο και αντιπαιδαγωγικό.

Και εφόσον μπαίνοντας από το Λύκειο στο Πανεπιστήμιο είσαστε φορείς μιας συγκεκριμένης μεθοδολογίας δουλειάς, μόνο με ένα ριζικά ανανεωμένο και διαφορετικό σύστημα θα μπορέσουμε να αφυπνήσουμε τις πολλές σας λανθάνουσες ικανότητες και δεξιότητες.

Οι απόψεις του Παναγιώτη είναι πολύ κοντά στις δικές μου. Θα πρόσθετα μόνο σαν απαραίτητη προϋπόθεση να μην υπάρχουν πάνω από 3 (ή το πολύ 4 σε εξαιρετικές περιπτώσεις) μαθήματα στο εξάμηνο.
Και φυσικά όχι στην κατάργηση των "φυσικών" εργαστηρίων και στην πλήρη αντικατάστασή τους από εικονικά. Τα δεύτερα μπορούν να λειτουργούν συμπληρωματικά στα πρώτα. Ο Μηχανικός όμως πρέπει να 'πιάσει' ρεύμα.

Γρηγόρης Παπαγιάννης

Κύριε Παπαγιαννη
Αν δεν κανω λάθος ήσασταν στην ομάδα αναμόρφωσης του προγράμματος σπουδών.Εαν ειναι έτσι,τότε γιατι δεν προχωρήσατε σε καποιες τετοιες αλλαγες?Και γιατι τα μαθηματα ανα εξαμηνο,αντι να μειωθουν οπως λετε...αυξηθηκαν???????!
Απαντησεις του τυπου "δεν ειμαστε ακομα αρκετα ωριμοι για αυτο" δεν ξερω εαν μπορουν να ληφθουν σαν δικαιολογια!

δε θα κάνω το συνήγορο της επιτροπής...αλλά φαντάζομαι ότι σχεδόν κανένα μέλος δεπ...δν δεχόταν να συγχωνευθούν τα μαθήματα του...και να αλλάξει τη διδασκαλία από έδρας... ή να καταργηθουν κάποια μαθήματα τους...

Κάπως έτσι όπως τα λέει ο Απόστολος....

Το ζήτημα αυτό έχει απασχολήσει τουλάχιστον δυο (2) φορές αντίστοιχες επιτροπές ΠΣ κατά την διαμόρφωση των ΠΣ του Τμήματος. Τη μια μάλιστα πολύ πολύ αρχή, όταν από τα έτη περάσαμε στα εξάμηνα. Τότε συμμετείχα σαν φοιτητής και απειλούσα με ...αποχή (τη σεβόμασταν τότε την κατάληψη) αν υιοθετούσε το Τμήμα το λογιστικό σπάσιμο των μαθημάτωψν στα δυό.

Τελικά το ....υιοθέτησε, εμείς δεν θυμάμαι να κάναμε ..αποχή και το χαρτί μου το πήρα....

Ποιος να φαντάζονταν ότι ..... χρόνια μετά (κρύβε χρόνια  ;)) για τα ίδια πράγματα θα ξαναμαλώναμε...Λες και δεν πέρασε μια μέρα...

(Το ξαναμαλώναμε τρόπος του λέγειν φυσικά, διότι για να μαλώσεις χρειάζονται ... δυο πλευρές και η μια ...(φοιτητές) είναι μόνιμα απούσα).

ΓΠ

Επίσης να προσθέσω ότι σε όσα μαθήματα γίνεται, να υπάρχουν projects που να ωθούν τον φοιτητή να ασχοληθεί μαζί τους (όχι λύσε μου 30 ασκήσεις), τα οποία θα είναι αρκετά μεγάλα και μακροχρόνια (1-2 εξάμηνα). Με αυτόν τον τρόπο θα μάθει πως να είναι ένα μέρος μία ομάδας η οποία στοχεύει σε κάτι. Επίσης θα καταλάβει την δυσκολία και τους κινδύνους ενός μεγάλου project αφού πρέπει να ληφθούν πολλά υπ' όψην και πάνω απ' όλα θα βάλει τη φαντασία και τις γνώσεις του να δουλέψουν για να πετύχει τον σκοπο του και τον σκοπό της ομάδας...

Τέλος να σχολιάσω και το εξής: Οι περισσότεροι καθηγητές συμφωνούν ότι ο τρόπος εκπαίδευσης είναι απαρχαιωμένος. Το γεγονός είναι ότι στο χέρι τους είναι να τον αλλάξουν. Το λεγόμενο "αυτοδιοίκητο" δεν ισχύει? Γιατί δεν έγινε τίποτα τόσα χρόνια? Όσο για το ότι η πλευρά των φοιτητών είναι απούσα... το ποιός είναι απών φαίνεται εκ του αποτελέσματος.. Υποτίθεται ότι οι ομάδες εργασίας θα είχαν την ευθύνη να τρεξουν, να βγάλουν προτάσεις, να οργανώσουν ημερίδες.. τα οποία έγιναν ικανοποιητικά κατά τη γνώμη μου. Ελπίζαμε ότι μετά από όλα αυτά οι προτάσεις μας (ή έστω ένα μικρό ποσοστό από αυτές) θα υλοποιούνταν..

Δυστυχώς δεν βλέπω τίποτα..

Και ρωτώ: Γιατί παραπονιέστε συνεχώς ότι οι φοιτητές δεν είναι εκεί, αφού εσείς τους διώχνετε? Μία φορά σας φέραμε σοβαρές προτάσεις και τώρα αυτές είναι σε παλιά χαρτιά, παλιά pdf και αναμνήσεις.. αλλά όχι ενσωματωμένες στη λειτουργικότητα του τμήματος..

Γιατί?

Το τι θα πει παρουσία και απουσία νομίζω το καταλαβαίνουμε όλοι....

Καταλαβαίνουμε επίσης και το τι σημαίνει συζητάω, ιεραρχώ τα προβλήματα και πιέζω, πιέζω πολύ και συνεχώς...

Πολύ καλή η πρωτοβουλία των παιδιών εκείνης της πρώτης κατάληψης. Και εμείς συμμετείχαμε σε αυτήν. Εγινε μια
παρουσίαση, μια αρχική συζήτηση και μετά γράφτηκαν κάποιες θέσεις και μπήκαν στο ..αρχείο....

Αν γυρίσεις πίσψ στις σελίδες των φορουμ θα βρεις 30 φορές άλλες τόσες προτάσεις και ιδέες που γράφτηκαν και αυτές (ηλεκτρονικά) και ευτυχώς αρχειοθετήθηκαν μόνες τους.

Γιατί η δικιά μου, η δικιά σου, η δικιά μας αδράνεια θέλει σπρώξιμο για να ... αρχίσει να κινείται. 
Και όσο το σπρώξιμο γίνεται περιστασιακά από τον καναπέ του καθενός, έ και το ..σύστημα (και κάθε του συνιστώσα) αράζει και αυτό στον καναπέ του και η ζωή τραβά την κατηφόρα..

ΓΠ

Δεν υπαρχει emoticon για το υποκλινομαι, αρα βολευομαι με το  ^notworthy^

Υπηρχαν καποιοι, αρκετοι αν το δει κανεις σε συγκριση με πως ηταν πριν(για την ακριβεια, ο λογος ειναι 10 / 0 -> ). Σε αυτο συμμετειχαν και καποιοι καθηγητες. Οι φοιτητες το εφεραν στην συνελευση τμηματος, ως οφειλαν και μετα απο παροτρυνση των καθηγητων. Το τμημα αποφασισε οτι δεν ηταν ωρα για αυτα και το αφησε για πιο σοβαρες και προγραμματισμενες συνελευσεις κτλ κτλ. Αυτο δεν θυμαμαι αν εγινε με την μορφη επιτροπης, που θα το εξεταζε, ή απλα με μια αοριστη αναβολη.

Εμεις, ειμαστε 5 χρονια σε αυτη τη σχολη. Μετα απο πολλη προσπαθεια, καναμε οτι καλυτερο μπορουσαμε, το οποιο μπορει να μην ηταν αρκετο. Αλλα ηταν αρκετο, ακομα και για μια εστω πιο επισημη συζητηση και ζυμωση. Περα απο αυτο, τι αλλο μπορει να κανει ο φοιτητης? Να τρεχει ολη την ωρα να πιεζει τους καθηγητες, που αρκετοι απο αυτους ηδη συμμετεειχαν, για πραγματα που ουσιαστικα σε 1 χρονο δεν θα ειναι της αρμοδιοτητας του ?

Τεσπα ... το ολο πραγμα θυμιζει μεταθεση ευθυνων, ανουσια. Φαυλος κυκλος. Οι προτασεις ειναι εκει. Υπαρχουν. Τιποτα δεν εχει αλλαξει, σε σχεση με τα 2-3 χρονια που περασαν. Εστω μια προταση να συζητιοταν/συζητηθει, θα ηταν/ειναι επιτυχια.

Τα προβλήμα που βλέπω είναι τα εξής: Η συμμετοχή σας περιορίστηκε στην συζήτηση. Εσείς έχετε τη δύναμη στη συνέλευση τμήματος να πάρετε αποφάσεις. Το θέμα είναι γιατί δεν έχετε τη θέληση.. Ποιός σας εμπόδιζει?

Και στο κάτω κάτω ποιά πιστεύετε ότι πρέπει να είναι μία σοβαρή στάση των φοιτητών για να γίνουν όλα αυτά πράξη?

Προφανώς και δεν πιστεύω ότι η στάση του συνόλου των φοιτητών είναι ορθή (ούτε κάν πλαγιαστή) αλλά όπως προανέφερα η πρωτοβουλία των ομάδων εργασίας κατέληξε στα αζήτητα...

Τέλος πιστεύω ότι το γιατί του προηγούμενου πόστ μου δεν απαντήθηκε..

Κοίτα, απαντήσεις σε άσπρο μαύρο δεν υπάρχουν.

Στο χώρο αυτό ζει μια πολυπληθής κοινωνική ομάδα με τα καθημερινά πολλαπλά της προβλήματα. Αυτό που λέμε 'συναινετική διαδικασία' κάθε άλλο παρά σχήμα λόγου είναι στην καθημερινή μας πρακτική.

Μπαίνουν στόχοι, χαράσσονται στρατηγικές, ωριμάζουν καταστάσεις, γίνονται αλλαγές.

Πριν 15 χρόνια μια τέτοια κουβέντα μπορεί να φάνταζε ουτοπική. Σε 15 χρόνια μπορεί να είναι ηλίθια.

Το ΝΠΣ φτιάχτηκε πριν από 5 ακριβώς χρόνια με την (σχεδόν) απόλυτη απουσία των φοιτητών. Συζητιόταν 2,5 χρόνια. Σκεφτήκατε μήπως για ποιό λόγο? Αφού σε 2 σελίδες στο φόρουμ έχουμε βρει τη λύση σε όλα τα προβλήματα!!!
Άρα .. κάτι δεν πάει καλά.

Αυτή τη στιγμή μαζεύονται εμπειρίες, ιδέες, ωριμάζουν σκέψεις. Κάποια στιγμή θα γίνουν πράξη. Πότε? Αυτό αν εξαρτιέται από εμένα ... (σχήμα λόγου βέβαια) θα γίνει ίσως σε 10 χρόνια. Αν το θελήσετε εσείς μπορεί ίσως να γίνει άμεσα.

ΓΠ

Και να αναφέρω βέβαια ότι όλη αυτή η κουβέντα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα, ως μέλος και της επιτροπής προγράμματος σπουδών του Τμήματος, αλλά και της επιτροπής για την καταγραφή των προβλημάτων των φοιτητών στο Τμήμα.

ΓΠ

Σε επίπεδο συζήτησης πάντα...

Γιατί να γίνουν από πλευράς σας σε δέκα χρόνια? Πιστεύετε ότι δεν είμαστε ώριμοι ακόμα να τις υιοθετήσουμε?

Ή νομίζετε ότι οι προτάσεις είναι ανωριμες?

Επίσης πώς οι φοιτητές θα κάνουν αυτές τις αλλαγές άμεσα? Αυτό είχαμε προσπαθήσει να κάνουμε με τις ομάδες εργασίας αλλά οι καθηγητές θέλησαν να υπάρξει ζύμωση μεσω ημερίδων κτλ κτλ.. ώσπου μετά τη ζύμωση ήρθε η αποσύνθεση..

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το εξής: Έστω ότι συμφωνείτε με μία πρόταση η οποία είναι υλοποιήσιμη και κατά τη γνώμη σας θα καλυτερεύσει το επίπεδο παιδείας στη σχολή. Γιατί δεν το προτείνετε προς ψήφιση στη γενική συνέλευση (εσείς και οποιοσδήποτε άλλος)?

Οι δύο απαντήσεις που μπορώ να δώσω είναι ότι Α)δεν θεωρείτε ότι οι προτάσειςπου τέθηκαν είναι σοβαρές ή υλοποιήσιμες και Β) δεν θέλετε να "ξεβολευτείτε" από το παρόν σύστημα διδασκαλίας.

Το θέμα είναι (και επανέρχομαι στην αρχή του πόστ μου) ότι αν αποφασίσετε σε 10 χρόνια να αλλάξετε κάτι, το σύστημα στο οποίο θα περάσουμε (το πολυζυμωμένο) θα είναι ήδη ξεπερασμένο...

Δεν νομιζω οτι δεν υπαρχουν φοιτητες που να ενδιαφερονται παντως. Με την καταλληλες αρχικες συνθηκες, το πραγμα μπορει να ξαναζεσταθει.

Tο Post του ngine13 το θεωρώ από τα πιο ενδιαφέροντα που είδα σε αυτό το forum  εδώ και τρία χρόνια που διαβάζω ΤΗΜΜΥ. Ελπίζω η συζήτηση να παραμείνει εστιασμένη. Να μερικα σχόλια από μένα.

Αυτό είναι το κομμάτι της πρότασης που μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον απόλα. Στη βασική φιλοσοφία συμφωνώ. Αλλά ...

Οι ώρες γραφείου για να εξυπηρετήσουν 300+ φοιτητές ανά μάθημα θα είναι υπέρπολλές. Δεν είναι περίπου ισοδύναμο αν οι φοιτητές έχοντας λύσει / αρχισει να λύνουν / διαβάσει τις ασκήσεις έρχονται στο μάθημα όχι για να ακούσουν διάλεξη αλλά για να συζητήσουν τις λύσεις που ήδη έχουν δουλέψει?

Δηλ., με άλλα λόγια:
1. οι φοιτητές να έρχονται διαβασμένοι στο μάθημα και να είναι πιο ενεργοί,
2. οι καθηγητές να λειτουργούν πιο interactively και όχι από καθέδρας.


Νομίζω ότι αν γινόταν τα παραπάνω ο ρυθμός μετάδοσης   της γνώσης θα αυξανόταν δραματικά.

Επίσης νομίζω ότι αυτά (τα 1 και 2) μπορούν να γίνουν και στο υπάρχον διδακτικό πλαίσιο αρκεί να αλλάζαμε όλοι (διδάσκοντες και διδασκόμενοι) ακαδημαική συμπεριφορά.

Πράγμα που φυσικά δεν είναι καθόλου εύκολο.

Για τις πρακτικές δυσκολίες της πρότασης αλλά και για πιθανές βελτιώσεις της θα μιλήσω σε ξεχωριστό ποστ. Κλείνω το παρόν λέγοντας ότι για μένα η πρόταση είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αξίζει να συζητηθεί (και όχι μόνο).

Θ

Και 'γω το πιστεύω αυτό, αλλά δεν το πρότεινα γιατί πιστεύω πως στην παρούσα κατάσταση (πρόσφατη αναμόρφωση του προγράμματος σπουδών), δεν είναι κάτι εφικτό!


Εννοείται! Αν είναι δυνατή η ενίσχυση των "φυσικών" εργαστηρίων, ακόμα καλύτερα!


Και αυτό είναι πολύ καλό!


Είναι ένας από τους λόγους που το άνοιξα στο φόρουμ..


Και 'γω σκεφτόμουν τις πρακτικές δυσκολίες της λύσης αποριών στο γραφείο.. Και κατέληξα ότι θα μπορούσε να γίνεται σε μία αίθουσα.. κάτι σαν αντι-φροντιστηριακές ασκήσεις! Δηλ. να λύνονται οι απορίες του κάθε φοιτητή και ταυτόχρονα να τις ακούν και οι υπόλοιποι! Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι οι φοιτητές θα είναι σε θέση να έχουν απορίες.. (το θέμα της προετοιμασίας)! Σε καμία περίπτωση δεν θα λύνονται ασκήσεις στον πίνακα - αυτό θα γίνεται από τους φοιτητές! Στην αίθουσα θα συζητούνται τα σημεία των ασκήσεων όπου υπάρχουν δυσκολίες.

Απαραίτητη προϋπόθεση για συμμετοχή στις αντι-φροντιστηριακές ασκήσεις είναι να έχεις έστω και μία απορία!

Επίσης το θέμα της προετοιμασίας παρουσιάζεται και στα εργαστήρια. Πολύ καλύτερα αντιλαμβάνεσαι το εργαστήριο εάν σου πουν πριν έρθεις δες και αυτά τα δυο πράγματα από την θεωρία.. καθώς επίσης καλό θα ήταν στα εργαστήρια να υπάρχουν ζητούμενα και να παιδευόμαστε μόνοι μας.. παρά να μας δίνουν γραμμή - γραμμή το τι πρέπει να κάνουμε.

 :)

Σ' αυτό έχω μια απορία....
γιατί οι περισσότερες διπλωματικές εργασίες, σε όλους σχεδόν τους τομείς τελευταία, προσανατολίζονται στην προσομοίωση με κάποιο υπολογιστικό πρόγραμμα?
Και άντε οι τηλέπ οι αεριτζήδες  ;D, αλλά και σε μάς κάτι τέτοιο δε γίνεται κ. Παπαγιάννη ? Ή έχω καταλάβει λάθος?
Θα μου πείτε τί σχέση έχουν οι διπλωματικές με τα εργαστήρια... αν πρόκειται να επεκταθεί η διαδικασία των project και στα εξάμηνα εκτός από την τελική διπλωματική, αυτό υποτίθεται πως θα έχει άμεση σχέση και με μετρήσεις εργαστηριακές, όπως λχ γίνεται και τώρα (τουλάχιστον στον ενεργειακό τομέα για τον οποίο μπορώ να ξέρω).

Επίσης, για τί είδους πρότζεκτ και εργασίες μιλάμε?
Γιατί εργασίες υπάρχουν και τώρα... λογιών και λογιών.
Πχ οι εργασίες σε μερικά μαθήματα, είναι από 4 έως 10, σου καταναλώνουν άπειρες ώρες μέσα στο εξάμηνο, και αρκετή άεργο ισχύ, καθώς σε λίγες καλείσαι να κάνεις κάτι σημαντικό πέρα από το να αποδείξεις πόσο καλά έχεις "αποστηθίσει", και φυσικά πόσο καλά μπορείς να αντιγράφεις από τους περσινούς, ή να αντιγράφεις στο 50% της εργασίας τα όσα λέει το βιβλίο ή το φυλλάδιο των ασκήσεων (σαν το "αντιγράφω και μαθαίνω" του δημοτικού). Και τελικά αυτές οι εργασίες δεν μετράνε παραπάνω από το 20% του τελικού βαθμού, οπότε το σύστημα είναι πάλι εξετασιοκεντρικό.

Υπάρχουν και άλλου είδους εργασίες, πίό συνθετικές, όπως πχ αυτή που κάνουμε στα Ηλεκτρονικά Ισχύος, οι οποίες σίγουρα απαιτούν πολλή δουλειά και κατανόηση, και είναι απαλλακτικές, οπότε ξεφεύγουμε από το εξετασιοκεντρικό του πράγματος. Χωλαίνουν βέβαια κατά τη γνώμη μου στην προφορική εξέταση, που είναι πολύ λιγότερο αντικειμενική από μια γραπτή πχ επί της εργασίας.

Το θέμα είναι ότι και σε αυτά πρέπει να βρούμε τη χρυσή τομή, έτσι ώστε να μην καταναλώνουμε τσάμπα χρόνο παπαγαλίζοντας αντί να μαθαίνουμε αυτά που πρέπει.

Εφοσον συμφωνησω πρωτα με τα περισσοτερα που ειπωθηκαν θελω να τονισω-προσθεσω

1) δεν υπαρχει καμμια περιπτωση ο φοιτητης να εμβαθυνει σε 7 μαθηματα το εξαμηνο
2) να τονισω τα project που ανεφερε ο καμενος

ολοι ξερουμε το τραγικο των εξετασεων που 3 φορες το χρονο σταματαμε το διαβασμα μας για να αρχισουμε να διαβαζουμε μπας και περασουμε καποιο μαθημα καθως η επιτυχια στις εξετασεις στηριζεται κατα κυριο λογο στην τυποποιηση των ασκησεων και αυτο μονο, κακα τα ψεματα μπορει αυτο να ειναι φρικτο αλλα αφενος δεν εχουμε χρονο για κατι αλλο (για 7 μαθηματα παντα) αφετερου ΔΥΣΤΥΧΩΣ αρκει για να εχεις επιτυχια και απλα οσο πιο μεγαλη ειναι η υλη τοσο πιο δυσκολη ειναι τυποποιηση.

μαλλον πρεπει να περασουμε σε πραξεις οχι μετα απο 10 χρονια και πρεπει να επιμεινουμε σε κατι που ειχε πει ο κ μαργαρης σε μια ημεριδα οτι το προγραμμα σπουδων πρεπει να ειναι το επομενο μεγαλο θεμα που θα απασχολησει αμεσα το συλλογο μας.

εδιτ
νομιζω πως η ουσια του πραγματος δεν ειναι η εξεταση αλλα η γνωση και μια ομαδικη εργασια την οποια ακολουθει μια ατομικη εξεταση προφορικη η γραπτη δεν νομιζω οτι εχει ιδιαιτερη σημασια αν υπαρχει σοβαροτητα ειναι αρκετα για να πιστοποιησουν τις γνωσεις του φοιτητη

Ρε παιδες, οπως ανεφερε και ο καμενος, τα περισσοτερα απο αυτα πανω κατω υπαρχουν ηδη σαν προτασεις, κληρονομια των ομαδων εργασιας που ειχαμε κανει. Ας τα παρει καποιος αυτα, να τα ξαναπαρουσιασει, να τα επεκτεινει, να τα διαγραψει.

ΑΛΛΑ:

Μην ξανασυζηταμε τα ιδια πραγματα, γιατι νομιζω οτι ολοι γουσταρουμε να συζηταμε, αλλα κανεις δεν γουσταρει να κανει.

α ρε Aurelius διαφορετικα topics ιδιο το συμπερασμα...  ;)

Το σημαντικό δεν είναι να κάνεις προτάσεις.. αλλά να δουλέψεις για αυτές που είναι πρακτικά υλοποιήσιμες μιλώντας με τα σημερινά δεδομένα (αριθμός φοιτητών, αριθμός μελών ΔΕΠ, παρόν πρόγραμμα σπουδών κ.λπ.).

Πιστεύω πως η διαφορετική προσέγγιση της διδασκαλίας σύμφωνα με το αρχικό μου ποστ είναι ένα αρκετά μεγάλο βήμα... τώρα για τα επιπλέον που είναι ωραία αλλά ίσως όχι και τόσο πρακτικά.. το βλέπεις, αφού κάνεις ένα βήμα..

Το βήμα δεν γίνεται να καλύψει απόσταση 10 km.. ας είναι και 30cm.. θα είναι μία αρχή, μία πρόοδος, ο ορισμός μιας κατεύθυνσης προς κάτι καλύτερο.

Βασικά δεν είμαι σίγουρη ως προς αυτό που λες.

Το θέμα είναι ότι επιδιώκουμε μια κατάσταση τελείως διαφορετική: λιγότερα μαθήματα, περισσότερη εμβάθυνση, ενεργούς φοιτητές κ όσα αναφέρθηκαν ή πρόκειται να αναφερθούν.

Πως αυτό μπορεί να χτιστεί πάνω στην-τελείως διαφορετική- τωρινή κατάσταση;

Θα πρότεινα εφόσον μαζευτούν εκ νέου προτάσεις, αξιολογηθεί το υλικό των ομάδων εργασίας κλπ, εφόσον έχουμε μια πρόταση ολοκληρωμένη, να εφαρμοστεί σε 1 μάθημα κάθε εξαμήνου(θα βρεθούν καθηγητές-εθελοντές;)

Κι ύστερα τα αποτελέσματα της έρευνας να αξιολογηθούν και να προχωρήσουμε στη μετουσίωση του ΠΣ ή στην αλλαγή της πρότασης.

Πάντως με μικρές αλλαγές, "υλοποιήσιμες" κλπ δν νομίζω ότι θα χτιστεί σύντομα κτ ουσιαστικό. Θέλει ολική ρήξη. Όσος χρόνος χρειαστεί ώστε να εξασφαλίσουμε ικανοποιητική προεργασία κ ύστερα προχωράμε στην καθολική εφαρμογή. Αν η έρευνα έχει ουσιαστικά στοιχεία-εντυπώσεις φοιτητών/καθηγητών- όποιος αρνείται την αλλαγή θα έιναι μάλλον σαδιστικά συντηρητικός.

Δε χρειάζεται πολύ συζήτηση νομίζω. Ο μόνος τρόπος να κάνεις κάτι, είναι απλά να το κάνεις, ας μη χάνουμε το χρόνο μας φιλολογώνταςε.

Η αρχή της συνέχειας είναι φοβερά σημαντική και γι' αυτό πρέπει να πατήσουμε στις θέσεις που ανέφερε ο κος Παπαγιάννης (οι οποίες αρχειοθετήθηκαν) και να πάμε ενα βήμα πιο μπροστά.

Δε πιστεύω οτι υπάρχουν μπαμπούλες στο τμήμα. Αυτό το λεω γιατί μπροστά σε πολλές δράσεις εμφανίζεται το δίλλημα: "θα το δεχτούν; θα το πολεμήσουν;", χωρίς να έχουμε κάτι παραπάνω στο μυαλό μας απ' τη σκια της Μόρντορ. Άποψή μου είναι πως μπροστά σε σοβαρές δράσεις-προτάσεις δε χωράνε μπαμπούλες. Απο εμάς εξαρτάται.

Όποιος ενδιαφέρεται να δράσει για το θέμα ας στείλει mail σε μένα ή στην ιον για να συντονιστούμε!

http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=10686.0
http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=13252.0


Παραθέτω μια απο τις προτάσεις της σχετικής ομάδας εργασίας:

"-Προτείνουμε τη θέσπιση ενός 6ωρου κάθε Τρίτη από 12:00 έως 18:00 όπου δε θα γίνονται μαθήματα, αλλά εκδηλώσεις του Συλλόγου Φοιτητών, όπως συζητήσεις, αντιμαθήματα, πολιτιστικά δρώμενα και συνελεύσεις. Έτσι η εκπαιδευτική διαδικασία δεν θα είναι μόνο οι παραδόσεις των μαθημάτων, αλλά θα αποκτήσει ευρύτερο νόημα και θα περιλαμβάνει και τις εκδηλώσεις του Συλλόγου. Ο Σύλλογος Φοιτητών θα λειτουργήσει και αυτός ως ένας «δάσκαλος-πομπός», όπως άλλωστε προβλέπει και το καταστατικό του, εμπλουτίζοντας με νέα στοιχεία την εκπαιδευτική διαδικασία. Επίσης, θα περιοριστεί η χρονική αλληλεπικάλυψη μεταξύ των γενικών συνελεύσεων και των παραδόσεων μαθημάτων."

Για να πω οτι στο τέλος του προηγούμενου έτους έγινε μια συνάντηση των ομάδων εργασίας και στη συνέχεια πήγαμε και ζητήσαμε απο τον κύριο Μικρόπουλο ο οποίος κάνει το πρόγραμμα να ελευθερώσει τις ώρες 12:00 - 18:00 σε κάποια μέρα ώστε να μπορούμε να διοργανώνουμε δράσεις. Εκείνος μας είπε οτι η Πέμπτη είναι η πλεον κατάλληλη μέρα γι' αυτό το σκοπό καθώς τότε είναι και η συνέλευση του τμήματος κι είναι έτσι κι αλλιώς αρκετά ελεύθερη μέρα. Κοιτώντας το πρόγραμμα διαπιστώνω οτι αυτό έγινε ως ενα βαθμό, οσο είναι δυνατόν δηλαδή με τόσες ώρες παρακολούθησης. Υπάρχει η σκέψη να καθιερώσουμε κάθε Πέμπτη κάποια συζήτηση ή κάποια αντίστοιχη δράση στο πνεύμα αυτών που έγιναν το τελευταίο καιρό. Να πω οτι ήδη προέκυψε μια ομάδα εργασίας για το θέμα του τίτλου σπουδών από τη τελευταία συζήτηση. Κατα πάσα πιθανότητα οι ομάδες εργασίας και οι δράσεις θα επανέλθουν μετά την εξεταστική ώστε να υπάρξει μαζικότητα.

Βασικά εγώ καταλαβαίνω αυτό που λέει ο gpap για την απουσία των φοιτητών... Όταν διαμορφώθηκε το νυν πρόγραμμα σπουδών. Αλλά και μετά, με τις ομάδες εργασίας και το πακέτο προτάσεων που προέκυψε, η δουλειά έμεινε στη μέση... γιατί προέκυψε και πάλι απουσία φοιτητών!

Το τμήμα είχε "αναθέσει" στις ομάδες εργασίας του συλλόγου φοιτητών να κάνει 3 ημερίδες, κατηγοριοποιώντας το πακέτο προτάσεων που είχε προκύψει στις θεματικές ενότητες "Εργαστήρια", "Συγγράμματα" και "Πρόγραμμα Σπουδών".

Η πρώτη από αυτές, έγινε τον Ιανουάριο του 2008 και από εκεί και πέρα... το χάος! Η αλήθεια είναι ότι το εξαγόμενο αυτής της πρώτης συζήτησης δεν ήταν ενθαρρυντικό. Οι φοιτητές που ήρθαν δεν ήταν καλά καλά διπλάσιοι από τους καθηγητές, οι προτάσεις σχεδόν 1 προς 1 καταρρίφθηκαν εύκολα από τα αιώνια επιχειρήματα "δεν έχουμε προσωπικό, δεν έχουμε χώρους, δεν έχουμε λεφτά, έχουμε υπερβολικά πολλούς εισακτέους" και έτσι μείναμε στον άσσο.

Για τα συγγράμματα έγινε μια συζήτηση κατόπιν εορτής και κατόπιν... εφαρμογής του νόμου.

Το μόνο που μας έχει μείνει, είναι το Πρόγραμμα σπουδών, το οποίο βασικά περιέχει σχεδόν τα πάντα για τη λειτουργία της σχολής. Μέχρι τώρα, το επιχείρημα είναι ότι πρέπει να περπατήσει για να το αξιολογήσουμε στην πράξη. Φέτος που κλείνει τον πρώτο κύκλο του, μπορούμε να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα, όπως ήδη έχει γίνει (υπερβολικός αριθμός μαθημάτων κυρίως).

Η πρόταση του ngine νομίζω αφορά σε κάτι πιο εφαρμόσιμο. Στην αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας του κάθε μαθήματος. Δεν είναι τόσο δύσκολο, για αρχή τουλάχιστον, οι φροντιστηριακές ασκήσεις να αντικατασταθούν με ένα δίωρο επίλυσης αποριών για τις σειρές ασκήσεων που θα δίνονται σε κάθε μάθημα. Αν μη τι άλλο, θα πρέπει ο καθένας ν' ασχοληθεί μόνος του, χωρίς να αντιγράφει τον πίνακα. Στην τελική, ας πριμοδοτηθούν και λίγο αυτές οι εργασίες σαν ένα αρχικό κίνητρο ενασχόλησης.

Κ. Παπαγιάννη, μιας και είστε δηλωμένος ενάντια των ξοφλημένων εργαστηριακών ασκήσεων, θα το δοκιμάσετε στα μαθήματά σας?

Διόρθωση

ξοφλημένων όχι 'εργαστηριακών' αλλά 'φροντιστηριακών' ασκήσεων

(απεχθέστατος όρος που οδηγεί σε ακόμη χειρότερους συνειρμούς).

Η απάντηση μου είναι 'ναι, όπου αυτό είναι δυνατό'. Και τα μεγάλα ακροατήρια δεν είναι καθόλου σχήμα λόγου, ή πρόφαση. Είναι ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

Προσωπικά έχω πολλές φορές δηλώσει ότι είμαι έτοιμος, μόλις το δεχθούν οι φοιτητές να διανέμω λυμένες πάρα πολλές ασκήσεις, να βάλω 3-4 σύνθετα θέματα στο εξάμηνο (με ποινή αποκλεισμού μερικών εξεταστικών σε περίπτωση αντιγραφής) και να αναβαθμίσω αντίστοιχα το περιεχόμενο των εξετάσεων. Ο στόχος (στρατηγικός) θα είναι κάποτε η εξέταση να γίνεται την τελευταία μέρα του μαθήματος και να μετράει <25% (αμήν και πότε) με αντίστοιχη κατάργηση των εξεταστικών.

Εσείς είστε έτοιμοι να δουλέψετε έτσι? Γιατί τότε τα SOS δεν θα σας ...σώσουν!
(άσε που άρχισα να βγάζω όνομα σαν δύσκολος στις εξετάσεις της ΕΕΤ ΙΙ.....  ;) ;))


Γρηγόρης Παπαγιάννης

Αυτό που ήθελα να προσθέσω, είναι ότι για την αδράνεια που παρουσιάζεται στο σύστημα, φταίει το βόλεμα εκατέρωθεν. Όσες φορές πήγε ν' αλλάξει κάτι, η αντίδραση ήταν ισχυρή (θα θυμάστε την περίπτωση με τις Μετρήσεις όπου δεν γίνονται μαθήματα και είχε τεθεί το θέμα σε συνέλευση τμήματος και θάφτηκε λόγω συναδελικής αλληλεγγύης, αλλά μόλις έγινε γνωστό υπήρξαν και φοιτητές οι οποίοι αντίδρασαν - πού να κάνουμε μάθημα, καλά είναι έτσι που περνάμε με τις έτοιμες ερωτήσεις. Αντίστοιχη περίπτωση και με τις εξετάσεις στα Κυκλώματα ΙΙ, μετά από το email του Junior στη λίστα, που θεωρήθηκε η εσχάτη προδοσία!).

Φυσικά, και τους καθηγητές που κάνουν τόσα χρόνια το ίδιο μάθημα βολεύει (δε χρειάζεται προετοιμασία, τα ξέρουν απέξω τι θα πουν τόσα χρόνια) και τους φοιτητές που προσαρμόζονται -άσχετα αν τους πάρει 1-2 χρόνια- στο εξεταστικόκεντρικό σύστημα, αφού κάποια στιγμή ανακαλύπτουν το Α4...

Φίλε Αλέξανδρε αυτό εννοούσα με τον όρο αδράνεια του συστήματος.

Όλοι βολεμένοι είμαστε στην τελική.... Τι τις θέλουμε τις αλλαγές???? 

(έλα μου ντε??? :o :( ;D ;D ;D)

Τελικά μου φαίνεται μόνο ο Γιωργάκης ...κυνηγά τη νέα τεχνολογία....Πάμε στοίχημα ότι στα νιάτα του θα ήταν τελείως nerd!

 ;D ;D ;D ;D ;D

Πράγματι... η διοργάνωση της ημερίδας που τόσο καιρό συζητιόταν και με τόσο κόπο έγινε, αναλώθηκε στο να καταλήξουμε πάλι οτι φταίει το υπουργείο (και η κακή μας τύχη), το τσμεδέ, ο κοσμήτορας, η πρυτανεία κτλ, αντί να συζητήσουμε το τί θα μπορούσαμε να κάνουμε με τα μέσα που διαθέτουμε καλύτερο.


+οο και σ' αυτό....
τα όσα λέγονται στα πηγαδάκια  δε βγαίνουν ποτέ - ή σχεδόν ποτέ - στη ΓΣ Τμήματος. Λίγοι είναι αυτοί που δεν θα είναι καλοί συνάδελφοι προκειμένου να αλλάξει κάτι. Σε σημείο που όσοι είναι "κακοί" (και θέλουν με το κόστος της σύγκρουσης να αλλάξουν κάτι), να φαντάζουν γραφικοί....
Η απορία μου με τις μετρήσεις είναι η εξής : θα γίνω καλός μηχανικός αν αποστηθίσω 18 σχήματα με κάθε λεπτομέρεια, και φτάνω στο μαζοχιστικό σημείο να τραβάω και βίντεο γιατί αλλιώς δεν τα θυμάμαι με τίποτα, για να τα ξαναφτιάξω με κάθε λεπτομέρεια στην εξέταση? (φυσικά αυτό είναι που μετράει, και όχι το αν αντιλαμβάνομαι το τί μετράνε αυτές οι διατάξεις).


Τα θέματά σας δεν είναι δύσκολα, απλά το μάθημα είναι ιδιόρρυθμο. Είναι αυτό που λέει και το όνομά του. Εισαγωγή.... εισαγωγή στα ΣΗΕ ΙΙ (όπου καλούμαστε να λύσουμε ασκήσεις αντίστοιχης δυσκολίας με τα ΣΗΕ ΙΙ), εισαγωγή στην Ηλεκτρική Οικονομία (για την οποία δεν έχουμε ιδέα και ορθώς μας κράζετε όπου βρεθείτε και όπου σταθείτε, απλά είναι λίγο περίεργο από την κοντή γραμμή να πεταχτώ στα τοκοχρεωλύσια, στο κόστος, στο κέρδος και στο ΑΕΠ  ;D), και εισαγωγή στα ηλεκτρονικά ισχύος. Εγώ που ευθαρσώς δηλώνω ότι είμαι κακή φοιτήτρια (παράδειγμα προς αποφυγήν, όπως άλλωστε και ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών της σχολής), μετά το μάθημα του τομέα "Ηλεκτρονικά Ισχύος" και πάλι δεν μπορώ να πώ με βεβαιότητα ότι έχω αντιληφθεί επακριβώς την λειτουργία σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή ενός ανορθωτή και ενός αντιστροφεα.
Με εργασίες κάτι γίνεται από άποψη κατανόησης, σε δίωρη εξέταση δεν ξέρω τί μπορεί να γίνει.... (εφόσον πάντα αντιμετωπίζουμε εμείς οι φοιτητές το παρόν μάθημα, όπως και άλλα, εξετασιοκεντρικά).

Αμα αρχίσουμε τις εργασίες μεσα στο εξαμηνο, να δω ποσο γρηγορα θα αρχίσουν καποιοι να μιλανε για "εντατικοποίηση"  :D

Η αλήθεια ειναι οτι ο,τι εχω μαθει και μου χει μείνει πιο πολυ απο τις ατομικές εργασίες ητανε...αλλα αμα δεν μειωθούν τα μαθηματα ανα εξάμηνο οι εργασίες θα γίνουν δυσβασταχτο βαρος . Ηδη το ΝΠΣ με τα 7 μαθ/εξ. εχει αυξήσει το χρόνο φοιτησης.


Οσο για τις Μετρήσεις...ασχολίαστο...20 χρονων ανθρωποι να παπαγαλίζουμε τις 30 ερωτήσεις...κι όταν καποιοι πάνε να διαμαρτυρηθούνε στην Συνελευση Τμηματος δεν καταφέρνουν τίποτα, παρολο που όλοι ξερουν οτι έχουν δίκιο...αλλωστε ποιο ΝΠΣ και ποια Συνελευση θα επιβαλλει στον συναδελφο πως θα κάνει μαθημα? Η αντιληψη του καθηγητη ειναι και ένας παράγοντας σημαντικός, που δεν ξερω αν μπορούμε να επηρεάσουμε.





Το πρόβλημα δεν είστε εσείς...είναι η ΕΕΤ ΙΙ ως αντικείμενο...δεν έχει αντικέιμενο δλδ: ειναι "ανθολόγιο" του ενεργειακού τομεα. Για να γραψεις κοντα στο 5, εεε Α4 και στανταρ ερωτήσεις, για να γραψεις καλά ή να περάσεις με άνεση, πρέπει ή να είσαι ενεργειακός ήδη ή να εχεις εμβαθύνει αρκετα σε μια μεγαλη εκταση αντικειμένου...

Αυτό εξαρτάται προφανώς... η εντατικοποίηση δεν έχει να κάνει μόνο με τη μέθοδο εξέτασης/αξιολόγησης, οφείλεται περισσότερο στον όγκο της ύλης, το πλήθος των μαθημάτων, τη δυσκολία/το μέγεθος/το πλήθος των θεμάτων (στις εξετάσεις ή στις εργασίες), στο πόσο βοηθά το βιβλίο και ο καθηγητής (δηλαδή άμα χρειάζεσαι 10 βοηθήματα για να καταλάβεις 5 πράγματα) κλπ.

Αυτή ακριβώς θεωρώ εγώ εξετασιοκεντρική νοοτροπία.
Αν χρειάζεσαι 10 βοηθήματα(βοηθήματα=διεθνή επιστημονικά βιβλία, όχι Α4) για να καταλάβεις ένα πράγμα τότε μόλις το καταλάβεις θα έχεις ανέβει ένα κλικ στην παγκόσμια κατάταξη των φοιτητών του κλάδου. Και θα βρεθείς μπροστά από αυτούς που δεν το έχουν καταλάβει.
Για μένα το κάθε μάθημα είναι κομμάτι με προδιαγεγραμμένη ύλη (όχι σε επίπεδο κεφαλαίων αλλά σε επίπεδο εννοιών) και ο φοιτητής καλέιται να το εμπεδώσει-άρα θέμα όγκου ύλης δεν τίθεται..
Το εμπεδώνει καλύτερα όταν ασχολείται, το βλέπει κριτικά, κάνει μόνος του ασκήσεις/εργασίες/ανάλυση και αφού σκοντάψει πολλές φορές και ανακαλύψει τα σκοτεινά σημεία τότε έχει κατανοήσει το αντικείμενο αυτό.
Ο βαθμός θα έπρεπε να είναι το πόσο καλά έχει κατανοήσει ο φοιτητής τα πράγματα και αν ο φοιτητής ήταν "ιδανικός" δε θα χρειαζόταν καν εξέταση απλά μια υπεύθυνη δήλωση. Επειδή όμως απέχουμε από το ιδανικό εφαρμόζουμε τρόπους εξέτασης/αξιολόγησης αντικειμενικούς/παπαγαλίστικους/έξυπνους.. ανάλογα με το πόσο θέλουμε να κολακεύσουμε τους εαυτούς μας-φοιτητές και καθηγητές(και αυτό είναι γενικό το φαινόμενο όχι μόνο ελληνικό). 
Εγώ δε δέχομαι δύσκολα και εύκολα θέματα, δέχομαι θέματα δίκαια και που απαιτούν κρίση(τα οποία μπορεί να είναι και εύκολα στο κάτω κάτω) και θέματα χαζά (που απαιτούν συγκεκριμένο τρόπο λύσης, αποστήθιση κλπ, τα οποία για μερικούς είναι πολύ πιο δύσκολα από την προηγούμενη κατηγορία).
Γενικά, δεν έχω καταλάβει τι θα πει εντατικοποιήση των σπουδών..
Ενας φοιτητής που δεν είναι "εντατικός" θα τελειώσει με 5.5 σε 8 χρόνια.
Ενας που είναι "εντατικός" θα τελειώσει με 8.5 σε 5.5 χρόνια.
Στόχος ενός εντατικού προγράμματος σπουδών είναι να δώσει το έναυσμα σε περισσότερους φοιτητές να γίνουν "εντατικοί".
Ο μη "εντατικός" θα τελειώσει πάλι στον ίδιο χρόνο, με τον ίδιο βαθμό και με τα ίδια κενά. Αφού στο ελληνικό πανεπιστήμιο είναι γνωστό ότι κάθε φοιτητής ακολουθεί το δικό του ρυθμό (ανάλογα με τις εξωγενείς υποχρεώσεις του, μεράκι του, σπιρτάδα του αν θες).
Αυτό πιστεύω για το θέμα..

*Σε ένα εντατικοποιημένο πρόγραμμα η εντατικοποιήση θα πρέπι να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση-όχι να γράψουμε άλλες 50 σελίδες την περσυνή εργασία- αλλά και να δίνει σε φοιτητές που δε έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν να ακολουθήσουν το δικό τους ρυθμό..

Κι όμως, για να καταλάβεις τα βασικά θα έπρεπε να αρκεί ένα βιβλίο άντε δύο. Από εκεί και πέρα αν θες να το ψάξεις παραπάνω διαβάζεις και παραπάνω.

Γενικά αυτό που λέω είναι να μην κάνουμε τα εύκολα δύσκολα.


Κάποιες φορές η ύλη που καλούμαστε να μάθουμε είναι περισσότερη (καμιά φορά και λιγότερη! με αποτέλεσμα να μας δημιουργούνται προβλήματα μετά... αλλά υτό είναι άλλο θέμα) από όσο θα έπρεπε.


Τώρα υπερβάλλεις. Ναι, υπάρχει ο διαχωρισμός που λες, αλλά σίγουρα υπάρχει και διαβάθμιση στη δυσκολία!


Αυτό που λες θα γινόταν αν υπήρχαν πολλές εργασίες προαιρετικές/απαλλακτικές, και οι εξετάσεις ήταν τέτοιες που να έγραφε το 5 ο μέτριος και το 10 ο πολύ καλός. Εντατικοποίηση σημαίνει να μην υπάρχει σωστή διαβάθμιση και να μη μπορεί ο μέτριος να γράψει το 5.

Να διευκρινίσω απλά ότι υποστηρίζω προφανώς τα διαβαθμισμένα θέματα από άποψη δυσκολίας (δεν είπα πουθενά το αντίθετο) και ακριβώς εγώ θέλω εντατικοποίηση που ο μέτριος θα μπορέσει να γράψει 5 και δε θα γράψει -2. (υπάρχει βέβαια το ζήτημα σε τι επίπεδο θεωρείς τον μέτριο, νομίζω αυτό παίζει και από μάθημα σε μάθημα, αλλά συζητιέται). Για αυτό είπα και ότι ο μέτριος πάλι τα ίδια θα κάνει και στο εντατικό και στο μη εντατικό σύστημα.

Προφανώς δίνουμε διαφορετική ερμηνεία στον όρο εντατικοποιήση. Εγώ την περιέγραψα λίγο πιο πριν (το ξέρω, είναι δύσκολο να βρεθούν οι ακριβείς ισορροπίες της γιατί και το εξάμηνο είναι περιορισμένο χρονικά και ο νους του ανθρώπου έχει κάποια όρια που ανακαλύπτει και αντιλαμβάνεται).
Τη δική σου την ορίζεις στο quote και στο προηγούμενο ποστ σου και είναι κάτι διαφορετικό.
Αρα αν στα πλαίσια που ψηφίζαμε τόσο καιρό που γράφανε με bold γράμματα καμιά εντατικοποίηση των σπουδών μας, εννοούσανε τη δική σου, γιατί αντ' αυτού δε γράφανε θέλουμε εντατικοποιήση που όμως να πληρεί τις προυποθέσεις που θέτω εγώ πιο πάνω?
Τι βελτιώνεις εφαρμόζοντας αυτό που γράφεται στο πλαίσιο που αναφέρω και τι βελτιώνεις διεκδικώντας την εντατικοποίηση που λέω εγώ?
Νομίζω εκεί αναφερόταν και ο Θεοδόσης πιο πάνω όπως και πολλοί άλλοι που διαφωνούν με κάποιες "κολλημένες" κατ' εμέ διεκδικήσεις.



**Προφανώς ξέρεις Νέσσα ότι δεν έχεις γράψει το κείμενο που λέω και όλα αυτά δεν έχουν προσωπικό στόχο παρά το β πρόσωπο..

Μα η "εντατικοποίηση" που λες εσύ δεν είναι παρά μια προσωπική επιλογή του καλού να γίνει καλύτερος. Αυτό που λέμε εντατικοποίηση είναι κάτι που δυστυχώς απαιτείται από όλους χωρίς να υπάρχει και η αντίστοιχη ανάγκη - δηλαδή να κάνεις περισσότερη δουλειά λόγω του ότι δε σου τα εξηγούνε καλά (καθηγητής/βιβλίο) ή να ασχολείσαι με ένα αντικείμενο πάρα πολύ απλά και μόνο για να θεωρηθείς "επαρκής". Γιατί τον περισσότερο κόσμο τον ενδιαφέρει να μάθει 5 πράματα και να πάρει το πτυχίο του, όχι να αναλύσει τα πάντα μέχρι να αποδείξει την υπόθεση Ρίμαν και να βρει το νόημα της ζωής.

Σίγουρα κι εσύ που είσαι φιλομαθής σε κάποια μαθήματα θα είχες αυτή τη νοοτροπία... δε μπορεί! Ηλεκτρολογικά υλικά για παράδειγμα; :P

Κι εμένα αυτό που μου τράβηξε το ενδιαφέρον περισσότερο τόσα χρόνια, ήταν οι διάφορες εργασίες στα πλαίσια των μαθημάτων και κυρίως αυτές όπου αισθανόμουν ότι δημιουργούσα κάτι. Οι εργασίες προγραμματισμού, η εργασία (μόνο η εργασία όμως) στις Μετρήσεις, η εργασία στη Γραφική με Η/Υ, οι εργασίες στους Μικροεπεξεργαστές, και γενικότερα οτιδήποτε μου προσέφερε μια ικανοποίηση ότι έκανα κάτι που δουλεύει, που κουνιέται, που κάνει κάτι χρήσιμο (και παράλληλα μου έδινε το ερέθισμα να εμβαθύνω περισσότερο στο αντικείμενο). 

Γενικότερα αυτό που μου λείπει από τότε που μπήκα στο πανεπιστήμιο -και παρά τα όσα ονειρευόμουν για αυτό- είναι αυτή η αίσθηση δημιουργίας
Από το νηπιαγωγείο μας έδιναν τις μπογιές, μας άφηναν να ζωγραφίσουμε και μετά δεχόμασταν τα συγχαρητήρια των γονιών και των δασκάλων για τα "έργα" μας. Ακόμα και στο λύκειο, παρόλα τα αρνητικά του τρόπου διδασκαλίας, υπήρχε ένα χαρακτηριστικό, επαναλαμβανόμενο και θετικό για εμένα μοτίβο -  η επίλυση ενός προβλήματος, και η συνεπαγόμενη προσωπική ικανοποίηση ή επιβράβευση με τον βαθμό ίσως.

Στο πανεπιστήμιο όμως πέρα από κάποιες εξαιρέσεις που προανέφερα, η μοναδική επιβράβευση που μπορεί να έχει κάποιος είναι η επιτυχία στην εξεταστική, κάτι όμως που ίσως δεν είναι τόσο ισχυρό κίνητρο για να μας κάνει να παραβλέψουμε όλα τα προβλήματα του πανεπιστημίου και να ασχοληθούμε με τα μαθήματα μας με αμείωτο ενδιαφέρον και για ολόκληρο το εξάμηνο. Φυσικά υπάρχουν αυτοί μπορούν που μπορούν να το κάνουν αυτό καθόλη τη διάρκεια των σπουδών έχοντας ως στόχο να τελειώσουνε τη σχολή τους όσο πιο γρήγορα και με όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια, όμως μαθήματα που θα προσφέρουν δημιουργικές διεξόδους στους φοιτητές πιστεύω πως θα κινητοποιήσουν και αυτούς που δεν έχουν τόσο ισχυρούς στόχους ή θέληση.

Προς την κατεύθυνση αυτή νομίζω κινείται και οτιδήποτε ενισχύει την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε καθηγητές και φοιτητές όπως η πρόταση του κυρίου Κεχαγιά, και γι' αυτό και τη θεωρώ πολύ θετική κίνηση. Επίσης κι εγώ θεωρώ αναγκαία τη μείωση των μαθημάτων ανά εξάμηνο γιατί να μπορούν οι φοιτητές να ασχοληθούν σοβαρά με ένα μάθημα, χωρίς να "κόβουν" τα υπόλοιπα. Τέλος θα ήθελα να προτείνω:

• προαιρετικές κατασκευαστικές εργασίες σε μαθήματα όπως οι Ηλεκτρονικές,τα Ψηφιακά Κυκλώματα και τα Συστήματα Μικρουπολογιστών.
• ένταξη ομάδων όπως η ομάδα Ρομποτικής στο πρόγραμμα σπουδών της σχολής ίσως και σε συνεργασία με το παραπάνω. Για παράδειγμα η σχολή μας έχει μαθήματα που να μπορούν να υποστηρίξουν το αντικείμενο του διαγωνισμού στον οποίο συμμετέχει η ομάδα Ρομποτικής (π.χ. Μίκροεπεξεργαστές, Ρομποτική, Ψηφιακή Επεξεργασία Εικόνας). Έτσι, αν η συμμετοχή σε έναν παρόμοιο διαγωνισμο λάβει τη μορφή ενός μεγάλου και μακροχρόνιου project (όπως πρότεινε και ο Καμένος) και ενταγμένου στα πλαίσια 2-3 μαθημάτων, θα μπορούν οι φοιτητές να ασχοληθούν με κάτι δημιουργικό χωρίς να μπαίνουν στο δίλημμα - δημιουργική δραστηριότητα ή εξεταστική.
• εφόσον γίνουν τα παραπάνω, υποβάθμιση της σημασίας ή και εξάλειψη των εξεταστικών περιόδων

Τέλος όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν τη συμμετοχή τόσο των φοιτητών, όσο και των καθηγητών που όμως έχουν τον πρώτο λόγο. Γιατί υπάρχουν και τώρα μαθήματα όπως η Σύνθεση Ενεργών και Παθητικών Κυκλωμάτων και τα Παράλληλα και Διανεμημένα Συστήματα (αυτά ξέρω από προσωπική εμπειρία τουλάχιστον)  στα οποία το μάθημα περνιέται μόνο με εργασίες (στη Σύνθεση βέβαια μπορείς να δώσεις και εξετάσεις εφόσον το επιθυμείς) και αυτό χωρίς να μεσολαβήσουν 10 χρόνια ζύμωσης.


Αυτό είναι και το πνεύμα των περισσότερων προτάσεων που έχουν κατατεθεί. Σύνθετα θέματα, εργασίες, απομάκρυνση από το εξετασιοκεντρικό μοντέλο. Όμως, μόνο ο διδάσκων μπορεί να τα εφαρμόσει. Οι υπόλοιποι απλά προτείνουμε...

Βασικά όπως λες, γίνεται σε κάποια μαθήματα... εδώ οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε μαθήματα με μικρό ακροατήριο, σε κάθε τομέα, γιατί τίθεται ο περιορισμός που ανέφερε ο gpap παραπάνω (με 200 άτομα τι να κάνεις?).

Θα ήθελαν κάποιοι να τρέξουν να γίνει επιτέλους αυτή η ημερίδα για το πρόγραμμα σπουδών, έστω και με μορφή απλής συζήτησης όπως εδώ? Μπορεί να το αναλάβει η επιτροπή προγράμματος σπουδών?

Θα το αναλάβει η επιτροπή καταγραφής των φοιτητικών προβλημάτων.

Θα ανοίξει κάποιος διάλογος και θα καταγραφούν κάποιες προτάσεις.

Από εκεί και πέρα...... :(

Βασικά ο κ. Παπαγιάννης είπε πως είναι έτοιμος να βάλει 3 θέματα ανά εξάμηνο, οπότε υπέθεσα ότι υπάρχει η δυνατότητα. Πάντως αν μειωθούν τα μαθήματα και αν μελλοντικά, χάρη στα μέτρα που υποτίθεται ότι θα ληφθούν μειωθεί και το πλήθος των φοιτητών που χρωστάνε κάθε μάθημα, ίσως και να είναι ευκολότερο να διορθωθούν οι εργασίες 200 φοιτητών από τη διόρθωση των γραπτών των πολύ περισσότερων που χρωστάνε τα μαθήματα από παλαιότερες χρονιές.  Βέβαια το αν ισχύουν τα όσα ισχυρίζομαι θα μας το πουν ο κ.Παπαγιάννης και οι υπόλοιποι καθηγητές και αυτός είναι και ο λόγος που λέω ότι οι καθηγητές έχουν τον πρώτο λόγο. Γιατί μόνο αυτοί μπορούν να γνωρίζουν αν έχουν την διάθεση, ή τη δυνατότητα να εφαρμόσουν τις προτάσεις μας με βάση τις συνθήκες (έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού, υποχρηματοδότηση, πολλοι εισακτέοι ) που επικρατούν σήμερα στο Πανεπιστήμιο.

Ρε παιδιά, εάν θέλουμε να δούμε την ουσία και όχι τη διαδικασία, νομίζω ότι όλοι (τουλάχιστον οι μεγαλύτεροι) καταλαβαίνουν τα οφέλη που μπορεί να έχει ένα σύστημα που στηρίζεται στη συνεχή και δημιουργική ενασχόληση με ένα αντικείμενο μέσα από συνθετικές εργασίες στη διάρκεια του εξαμήνου.

Τότε κάποιος και καταλαβαίνει το αντικείμενο, και αξιολογείται και εκλείπει η ανάγκη για εξετάσεις, εξεταστικές κλπ κλπ.

Αυτονόητα πράγματα.

Απλά, με τόσους φοιτητές αυτά τα πράγματα δεν γίνονται (και όταν γίνονται...ξέρουμε πώς γίνονται). Συνεπώς ούτε θέμα διάθεσης ούτε προθέσεων (αγαθών ή άλλων).

καταληξαμε στο "δεν εχουμε λεφτα, ειμαστε πολλοι" ?

Ας λύσουμε το 'ειμαστε πολλοί" και τα λεφτά ...τα βάζουμε ρεφενέ...

Να ρωτησω ειμαστε σε σχεση με το προσωπικο . . . αυτο δεν σημαινει οτι μειωση των μαθηματων συνεπαγεται αυξηση του προσωπικου σε σχεση με τον αριθμο των φοιτητων? η δεν συνεπαγεται απαραιτητα αυτο?

Διάλογος όπως αυτόν που κάνει το υπουργείο (στη βουλή δηλαδή)?

Αλήθεια, πόσους εισακτέους ζητάει το τμήμα κάθε χρόνο με το περίφημο χαρτί και πόσοι συνολικά έχουν εισαχθεί τα τελευταία χρόνια στο τμήμα? Υπάρχει εκείνο το ωραίο διάγραμμα κάπου?

παντως....

τα τελευταια χρονια οι εισακτεοι εχουν μειωθει πολλοι....νομιζω γυρω στους 200....το 100% λεω χωρις μεταγραφες.
και αν θυμαμαι καλα το τμημα εστελνε αιτημα για 150 το πολυ...δεν εχει τρελη διαφορα(οταν εγω μπηκα με τις μεταγραφες μαζι ειμασταν 400)

150 ητανε αυτο το καλοκαιρι.Περυσι (δηλαδη το καλοκαιρι 2007) ητανε 180.

Οι εισακτέοι με όλους τους τρόπους (μετεγγραφές, κατατακτήριες, ειδικές εξετάσεις κλπ) είναι γύροω στους 300 το χρόνο.
Παλιά ήταν 400. Αντικειμενικά το Τμήμα μπορεί να εκπαιδεύσει 100-150 max.

ΓΠ

(Μου είχε ξεφύγει μια παράγραφος στην προηγούμενη δημοσίευση, την συμπλήρωσα τώρα.)

Σε αυτό το post θέλω να επισημάνω ποιές είναι (κατα τη γνώμη μου) οι δυσκολίες με την πρόταση του ngine13. Και, κατά τη γνώμη μου, αυτές είναι δύο έιδών.

Ι. Οι δυσκολίες πρώτου τύπου είναι υλικοτεχνικές και η επίλυση τους έχει χρηματικό κόστος. Εστω ότι χ είναι ο αριθμός των διδασκόντων και ψ ο αρ. των φοιτητών. Αυτή τη στιγμή ο λόγος χ/ψ είναι πολύ χαμηλός (για να αντέχει π.χ. ώρες γραφείου για πραγματικά ενεργοποιημένους φοιτητές). Ή πρέπει να αυξηθεί το χ ή να ελαττωθεί το ψ.

Σχετικά με την αύξηση του χ: απαιτεί βέβαια και άλλες συνακόλουθες αυξήσεις, π.χ. αύξηση αιθουσών, εξοπλισμού κτλ.

Σχετικά με την ελάττωση του ψ: κατά τη γνώμη μου ήδη αυτή τη στιγμή το ΤΗΜΜΥ (της Θεσ/νικης και τα άλλα ανά την Ελλάδα) έχει περισσότερους φοιτητές απότι πρέπει. Και από την άποψη του ποσους ΗΜΜΥ χρειάζεται η χώρα, αλλά κυρίως επειδή (κατά τη γνώμη μου πάντα) πολλοί από τους τρέχοντες φοιτητές δεν έχουν το ακαδημαϊκό επίπεδο που απαιτεί το αντικείμενο (ή το ιστορικό επίπεδο του τμήματος ή κάτι ...). Πιστεύω ότι θα έπρεπε (α) το τμήμα να έχει μάξιμουμ 150 φοιτητές και (β) να κοπούν απολύτως οι "πλάγιοι" τρόποι εισαγωγής (μεταγραφές, ομογενείς κτλ.)

Καταλαβαίνω ότι αυτά που λέω είναι σκληρά. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΉ ΑΝΆΛΥΣΗ Η ΑΠΌΦΑΣΗ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΉ. Αν ο Ελληνικός λαός θέλει όλα τα παιδιά (του) να γίνουν "επιστήμονες", μπορούμε εύκολα να στήσουμε μια βιομηχανία παραγωγής πτυχιούχων. Εκεί πάει το πράγμα έτσι κι αλλιώς. Για επιστήμονες όμως (χωρίς εισαγωγικά) απαιτούνται επενδύσεις και τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.

ΙΙ. ΟΚ, πάμε στις δυσκολίες δεύτερου τύπου. Αν η υλικοτεχνική υποδομή είναι δεδομένη, μπορούμε να βελτιώσουμε τα πράγματα? Λέω ναι (θεωρητικά) ΑΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΎΣ ΜΑΣ. Και οι διδάσκοντες και οι διδασκόμενοι. Πραγμα που θα είναι επίσης δύσκολο (ίσως και πιο δύσκολο από τις υλικοτεχνικές αλλαγές).

Η βασική δυσκολία είναι ότι θα πρέπει όλοι να δουλεύουμε περισσότερο. Είναι αλήθεια ότι ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ θέμα οι διδασκόμενοι μάλλον είναι πιο λάθος από τους καθηγητές. Θέλω να πω ότι οι περισσότεροι διδάσκοντες, απόσο ξέρω, προετοιμάζουν το μάθημα τους κάθε εβδομάδα. Από την άλλη, αν και δεν έχω στατιστικά στοιχεία,  θα στοιχημάτιζα ότι οι περισσότεροι φοιτητές (ή ο μέσος φοιτητής, αν θέλετε) κατά τη διάρκεια του εξαμήνου δεν ασχολείται με την κατ' οίκον προετοιμασία (κοινώς μελέτη) αλλά αρκείται στις παρακολουθήσεις. Η δε μελέτη, όποια είναι αυτή, γίνεται κατά την διάρκεια της εξεταστικής η λίγο πριν αυτή. Επαναλαμβάνω .οτι μόνο στο συγκεκριμένο σημείο θεωρώ ότι οι φοιτητές έχουν μεγαλύτερη ευθύνη από τους ΔΕΠ. Ότι κι εμείς κάναμε και κάνουμε πολλά λάθη μου είναι σαφές.

ΙΙΙ. Για να κλείσω λίγο πιο αισόδοξα, αλλά και για να φανεί πιο ξεκάθαρα τι εννοώ όταν λέω δυσκολίες δεύτερου τύπου, να μερικές συγκεκριμένες προτάσεις που δεν απαιτούν επιπλέον χρηματικό κόστος.

1. Πιο πολλή διάδραση στο μάθημα, έτσι ώστε να διευκολύνει την ενεργοποίηση των διδασκομένων. Αυτό απαιτεί πιο πολλή προετοιμασία και από εμάς και από εσάς. Το έχω ξαναπεί: το ιδανικό μάθημα για μένα είναι αυτό που όλοι έρχονται διαβασμένοι, έχουν αφομοιώσει τα βασικά από το βιβλίο και λύνουν (επιπλέον) ασκήσεις (και ο διδάσκων και οι διδασκόμενοι, στον πίνακα) και συζητούν με σκοπό την εμβάθυνση.
2. Πολλά σετ ασκήσεων (για εισαγωγικά μαθήματα) και εργασιών (για προχωρημένα μαθήματα) για δούλεμα στο σπίτι. Όχι κατανάγκη διορθωνόμενα από τον διδάσκοντα (εδώ κολλάμε στο χ/ψ πάλι) αλλά διαβάστε το επόμενο.
3. Στα παλιά τα χρόνια (19ο, αρχές 20ου αιώνα) που το Ελληνικό Κράτος είχε λίγα σχολεία και λιγους δάσκαλους, εφαρμοζόταν η ΑΛΛΗΛΟΔΙΔΑΚΤΙΚΗ μέθοδος: οι μεγάλοι μαθητές δίδασκαν τους μικρότερους (επικουρώντας τον δάσκαλο). Αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί και τώρα, με μικρές ομάδες εργασίας (των φοιτητών, π.χ. 10 φοιτητές ανά ομάδα με ένα μεγαλύτερο φοιτητή ή και μόνο με φοιτητές του ίδιου έτους) που θα διαχειριζόταν την επίλυση των ασκήσεων.
4. Ο ρόλος του διδάσκοντα (καθηγητή) στις ομάδες εργασίας θα ήταν να παρέχει το υλικό (τις ασκήσεις, ις λύσεις αυτών κτλ.). Σε τέτοιες δράσεις το Internet θα ήταν πολύ χρήσιμο εργαλείο.
5. Feedback, δηλ. αξιολόγηση, των διδασκόντων από τους διδασκόμενους. Σε θεσμοποιημένη βάση. (τρελλαίνομαι όταν θυμάμαι την μεγάλη αντίδραση των φοιτητών στο νόμο περί αξιολόγησης). Και θα ήταν πολύ χρήσιμο αν τονιζόταν ότι στην αξιολόγηση και εξέλιξη των ΔΕΠ η διδακτική δραστηριότητα θα μετράει ισότιμα με την ερευνητική (και η σχετική αξιολόγηση να γίνεται τεκμηριωμένα, όχι ανεκδοτολογικά). Πρέπει να πω βέβαια ότι η αξιολόγηση είναι δίκοπο μαχαίρι και μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικά αποτελέσματα ... αλλά περί αυτού σε άλλο post.
6. Λιγότερα μαθήματα. Αυτό θα αυξήσει τον λόγο χ/ψ και θα δώσει περισσότερο χρόνο στους διδασκόμενους να ασχολούνται με τα μαθήματα ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΔΙΆΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΞΑΜΉΝΟΥ.

Θα μπορούσα να συνεχίσω αλλά ήδη έγραψα πολλά. Αυτά που έγραψα είναι λίγο "δευτεροβάθμια", δηλ. δεν πιάνουν τη ρίζα του προβλήματος (αυτό ίσως σε σε άλλο post). Αλλά νομίζω ότι ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΣΟΒΑΡΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗΣ (όλων μας) τα 1-6 είναι άμεσα εφαρμόσιμα.

Θ

Πιστεύω πως θα μπορούσε μετά την εξεταστική να γίνει μία συνάντηση-συζήτηση με θέμα την συνεργασία και τις προοπτικές που υπάρχουν και από τις δύο πλευρές,  ΔΕΠ και φοιτητές.
 

Με αφορμή τη συζήτηση για τη διδασκαλία, ας μου επιτραπεί να καταθέσω και τις δικές μου απόψεις.

1) Η από καθ' έδραν διδασκαλία δεν απαιτεί "προ-μελετημένους" ακροατές, όπως ισχυρίζεται ο Κεχαγιάς, αλλά ακροατήριο με υποδομή, που θα του επιτρέπει να κατανοεί το καινούργιο. Ο Κεχαγιάς προτείνει ένα μη αιτιατό σύστημα εκπαίδευσης, το οποίο αν μη τι άλλο περιορίζει την "έκταση" της διδασκαλίας στα προ-μελετημένα και το χειρότερο, θέτει τη διδασκαλία σε καλούπια.

2) Η ελάττωση του "παθητικού" χρόνου διδασκαλίας είναι κάτι το επιθυμητό, αλλά προυποθέτει ενεργούς φοιτητές. Πόσοι από τους φοιτητές μας είναι ώριμοι να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας "ενεργητικής"  εκπαίδευσης, όπου κατά μόνας θα ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένο χρόνο στις απαιτήσεις των θεμάτων που θα τους ανατίθενται; Τα περί ομάδων εργασίας, ας τα ακούσουμε βερεσέ. Κάτι υποκρύπτουν!

3) Το πλήθος των μαθημάτων οφείλει να μειωθεί. Θα ήταν ευχής έργο, αν σε κάθε εξάμηνο εδιδάσκοντο μόνο τέσσερα "βαρβάτα" μαθήματα.

4) Οι νόμοι που θα διέπουν ένα νέο πρόγραμμα σπουδών είναι κατά την άποψή μου οι εξής: (α) Τα μαθήματα παραδίδονται μόνο πρωινές ώρες. (β) Τις απογευματινές ώρες κάποιων ημερών γίνονται τα εργαστήρια και κάποιες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

5) Οι παραπάνω νόμοι θα καθορίσουν το πλήθος των μαθημάτων και τις ώρες διδασκαλίας τους.

6) Η διδασκαλία πρέπει να δίνει μόνο κατευθύνσεις και δεν πρέπει να αποτελεί απομαγνητοφώνηση βιβλίων.

Αν εφαρμοστούν τα παραπάνω, οι φοιτητές θα έχουν αρκετό ελεύθερο χρόνο, για να μελετήσουν και να εργαστούν κατά μόνας αποτελεσματικά.

Περισσότερα στη συνέχεια ...

Ν.Ι.Μ.  

Να χαιρετίσω την πανηγυρική επανάκαμψη του Προέδρου στο forum!

ΓΠ

... συνέχεια

Θα ήθελα να προτείνω, οι όποιες προτάσεις κατατίθενται  να αναφέρονται στις πραγματικές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε και να μην προυποθέτουν μείωση του αριθμού των φοιτητών ή βελτίωση της οικονομικής ενίσχυσης. Με άλλα λόγια, με αυτά που διαθέτουμε, τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε;

Ν.Ι.Μ.

Επιτελους...

Εξω η μοιρολατρια...

Πανω στο σημειο αυτο, θεωρω οτι η μεθοδος της αλληλοδιδακτικης θα μπορουσε να ειναι πολυ χρησιμη και παρακαμπτει(αλλα δεν διορθωνει) τα οποια προβληματα υπαρχουν απο αποψης προσωπικου. Αλλωστε αυτο ειχε προταθει απο φοιτητες και καθηγητες κατα την διαρκεια των ομαδων εργασιας, αλλα για τα εργαστηρια.

Η αληθεια ειναι ομως, κατα την αποψη μου, για να πετυχουν ριζοσπαστικες μεθοδοι, θελουν ριζοσπαστικη εφαρμογη. Η εθελοντικη εφαρμογη οποιων λυσεων δεν δουλευει, οταν εχεις ακροατηριο που εχει συνηθισει την συνηθεια. Θεωρω, οτι αρχικα πρεπει να επιβληθουν οι οποιες λυσεις, να εφαρμοστουν καθολικα και χωρις δυνατοτητα εξαιρεσεων. Διαφορετικα ναι μεν θα υπαρχουν φοιτητες που θα δεχτουν τις αλλαγες(αν ειναι φυσικα θετικες) με ανακουφιση και θα ακολουθησουν εθελοντικα την λυση που προτεινεται, αλλα ενα μεγαλο μερος θα κανει απλα αυτο που χρειαζεται για να περασει το μαθημα, με βαση την τωρινη ιδεολογια που εχουν οι περισσοτεροι.

Απο λυσεις: αρχικα, πιστευω οτι αν το τμημα ειχε σαφεις προσανατολισμους, αυτο θα εδινε μεγαλο κινητρο στους νεους φοιτητες. Για παραδειγμα οι επιτυχιες της ομαδας ρομποτικης ή της ομαδας που συμμετειχε στο Microsoft Cup. Θα μπορουσαν τετοιες φοιτητικες ομαδες να ενισχυθουν, να πολλαπλασιαστουν και οι καθηγητες να ενθαρρυνουν στην πραξη φοιτητες να συμμετασχουν. Γενικα δηλαδη να προωθηθει η ιδεα των φοιτητικων διαγωνισμων.

Επειδή υπάρχει ειλικρινές ενδιαφέρον για το εν λόγω θέμα, θα ήταν πολύ καλό εάν κάναμε μία συζήτηση μετά την εξεταστική σαν τμήμα και όχι κάποιοι φοιτητές που θα καλέσουν τους καθηγητές.

Εάν δεν γίνει εφικτό το πιο πάνω θα προσπαθήσω μαζί με όσους θέλουν να το τρέξουμε για να διεξαχθεί.

Επισης, οσον αφορα τις συνθηκες εργασιας(οι οποιες ειναι πολυ σημαντικες, αλλα δεν πρεπει να μας στοιχειωνουν), εχει απαντησει ο Hamming

http://www.cs.ubc.ca/~van/upload/TenSimpleRulesCollection.pdf

στον 5ο κανονα :)

Αυτο θα μπορουσε βεβαια να αποτελεσει το πρωτο βημα για την δημιουργια ενος πρωτου κυκλου σπουδων, με διαρκεια λιγοτερη απο 5 ετη....
Αλλα δεν το θετετε ετσι οποτε θελω να πιστευω οτι δεν το εχετε στο νου σας  :)

Η συλλογιστική ειναι καταστροφική.
Αν  θέλουμε λιγοτερα μαθήματα ανά εξάμηνο, μειώσουμε τα μαθήματα αλλα και τα εξάμηνα, πως ακριβώς θα το πετύχουμε;

50 μαθημ. 10 εξάμηνα 50:10=5 μαθ/ανα εξαμ.

30 μαθ. 6 εξάμηνα 30:6=5 μαθ/εξαμ.

Η λύση της αλληλοδιδακτικής μοιάζει όντως ενδιαφέρουσα αλλά οπωσδήποτε σε συνδυασμό με αξιολόγηση για να μην υπάρχουν ορισμένες δυσάρεστες καταστάσεις->βλεπε μεταπτυχιακούς(ορισμένους φυσικά).

Νομίζω κ. Κεχαγιά ότι το όχι στην αξιολόγηση πήγαινε επί της συγκεκριμένης αξιολόγησης ως πρότασης και ως κομμάτι του νόμου πλαισίου. Αρνούμαι να πιστέψω ότι κάποιος αρνείται ηθικά την αξιολόγηση (την εσωτερική πάντα).

θέλουν ικανοποιητικό ορισμό τα σύνολα, και άρα η αποσαφήνιση του εντός/εκτός
όπως καθώς ορισμό θέλει και ο τρόπος διορισμού του μηχανισμού αξιολόγησης

ας μην το προσεγγίσουμε ηθικά, θα φύγει τελείως το ζήτημα από μια προσπάθεια τέτοιου εσωτερικού
(με προσωρινή κατάχρηση του όρου) ελέγχου

θα περιττεύσει τελείως η συζήτηση αν το πάμε στο γιατί όσες καραμέλες παύλα αξιολογήσεις προτάθηκαν μέχρι τώρα
πήραν πούλους με τα μπούνια
όλοι διαισθανόμαστε πως είχαν τροποποιηθεί οι παραπάνω έννοιες που ζηταώ ορισμό

πάντως εγώ δεν αρνούμαι καθόλου να το πιστέψω, το παρατηρώ άλλωστε καθημερινά

Καλησπέρα και από εμένα,

Οι προτάσεις μου εστιάζονται κυρίως στο "ηλεκτρονικό συμμάζεμμα" της σχολής.

Ήδη παρατηρείται μια πολύ καλή προσπάθεια με το σύστημα διανομής συγγραμμάτων και με το ITC, ωστόσο η συνολική εμπειρία που εισπράτει κάποιος χρήστης όλων των ιστοσελίδων που αφορούν το τμήμα μας θα έλεγα οτι είναι τουλάχιστον φτωχή και σίγουρα δεν αρμόζει σε τμήμα σαν το δικό μας, το οποίο υποτίθεται οτι πρεσβεύει τις νέες τεχνολογίες.

Θα περιοριστώ σε σελίδες που αφορούν το τμήμα ηλεκτρολόγων και όχι ευρύτερα το ΑΠΘ. Υπάρχει πλήθος διάσπαρτων ιστοτόπων (βλέπε: forum, ee_nrg, e-thmmy, σελίδες καθηγητών, μαθημάτων και εργαστηρίων καθώς και ο χώρος συζητήσεων του ΑΠΘ) μερικές εκ των οποίων κακογραμμένες, οι οποίες δυσκολεύουν τόσο το φοιτητή στο να βρει άμεσα αυτό που ψάχνει, όσο και τον διδάσκοντα στο να επικοινωνήσει αποτελεσματικά με το κοινό του. Επιπρόσθετα, δεν υπάρχει ομοιομορφία οσον αφορά την εμφάνισή τους.

Έτσι προτείνω τα εξείς:

1. Κατάργηση του χώρου συζητήσεων (http://www.ee.auth.gr/forum/ (http://www.ee.auth.gr/forum/)) στην επίσημη σελίδα του τμήματος και αντικατάστασης της από το παρόν forum. Στην πραγματικότητα η αντικατάσταση έχει ήδη γίνει μιας και ο καθένας μπορέι να διαπιστώσει οτι η συμμετοχή στο χώρο συζητήσεων είναι μηδαμινή. Ενσωμάτωση τυχόν χρήσιμου υλικού από ee_NRG που επίσης υπολειτουργεί.

2. Τοποθέτηση συνδέσμου για το e-thmmy στην επίσημη σελίδα του τμήματος και εμπλουτισμό του με υλικό από τις διάσπαρτες σελίδες καθηγητών, μαθημάτων και εργαστηρίων στα πρότυπα του ocw του mit (http://ocw.mit.edu/OcwWeb/web/home/home/index.htm (http://ocw.mit.edu/OcwWeb/web/home/home/index.htm)). Επιπλέον, υποχρέωση του κάθε καθηγητή να ενημερώνει το μάθημα του με υλικό από τις παραδόσεις, προτεινόμενα βιβλία, ανακοινώσεις μαθήματος, samples θεμάτων εξετάσεων και τυχόν extra υλικό.

3. Συναφές με το προηγούμενο αλλά επειδή το θεωρώ σημαντικό το γράφω χωριστά: πρόσβαση σε όλο το υλικό του e-thmmy χωρίς username και password από οποιονδήποτε (φοιτητή, απόφοιτο, γενικά ενδιαφερόμενο με το αντικείμενο κτλ). Είσοδος με username και password από τους εν ενεργεία φοιτητές του τμήματος για εγγραφή σε εργαστήρια, υποβολή εργασιών, πρόσβαση στα αποτελέσματα των εξετάσεων και συμμετοχή σε ηλεκτρονικές ψηφοφορίες που αφορούν το τμήμα.

4. Όσον αφορά την αλληλοδιδακτική που θίχτηκε προηγουμένως θα το έλεγα "αλληλοβοηθητική" και θα πρότεινα στα πλαίσια ανάλογων ενεργειών από πανεπιστήμια του εξωτερικού η γραμματεία να δίνει (τυχαία) τα emails 2-3 φοιτητών του 4ου ή 5ου έτους σε κάθε νεοεγγραφόμενο και να υποχρεώνει τους πρώτους να κατατοπίσουν τους δεύτερους στα της σχολής και να λύσουν τυχόν απορίες τους. Αν και ένα σωστά οργανωμένο forum στην αρχική σελίδα του τμήματος πιστεύω οτι θα έλυνε πάνω από το 95% των αποριών του οποιουδήποτε.

Όλα τα παραπάνω πιστεύω οτι είναι εξαιρετικά απλά στην υλοποίηση και θα βελτιώσουν κατά πολύ την καθημερινή λειτουργία του τμήματος. Μπορούν δε να υλοποιηθούν άμεσα και σχεδόν ανέξοδα με εθελοντική συμμετοχή φοιτητών του τμήματος.

πανω σε αυτό θελω να μιλήσω γιατι αφορά το φορουμ.


"Επίσημοι" δεν είμαστε και ουτε θέλουμε να γίνουμε. Το Τμήμα μας εχει βοηθήσει, και το ευχαριστούμε θερμά γιαυτό, αλλα πιστεύω οτι ο παρων χορος συζητήσεων θα έχανε πολλά απο το χαρακτηρα του αν εμπαινε κατω απο την εποπτεία του Τμήματος. Καλύτερα να παραμείνει ενα σαιτ "μιάς παρέας φοιτητών" που συζητάει μεταξύ της , με προσκληση και σε άτομα εκτός αυτης βεβαιως.

μερικοί βεβαια, προς εκπληξη μου,  δεν το καταλαβαίνουν οτι η ομάδα συντονισμού του φόρουμ ειναι μια φοιτητική ομάδα απλα, σαν την Κινηματογραφική, τη Μουσική κ.ο.κ. και νομίζουν οτι είμαστε ενα όργανο του τμηματος. Κατα καιρούς εχουμε λάβει mail με ερωτήσεις για τα βιβλία, για το εργαστήριο της ηλεκτρονικής, να ανεβάσουμε εμεις εργασίες στο alexander και δεν ξερω και γω τι...

Δεν ειμαστε οργανο του Τμήματος!! Δεν δουλευουμε για το Τμήμα* !!






*οσο με πληγώνει , τοσο με πωρώνει :D

Το 4 είναι ανούσιο, ανεφάρμοστο και στην τελική και άδικο για κάποιους. Δεν είναι δυνατόν να σε υποχρεώνουν να αναλάβεις στην τύχη την ευθύνη x συμφοιτητών σου χωρίς συνεννόηση, και μάλιστα σε συνεργασία με άλλους 1-2 οι οποίοι επίσης επιλέχθηκαν στην τύχη χωρίς να τους ξέρεις. Επίσης, πώς θα ξέρει ο πρωτοετής αν μπορεί να σε εμπιστευτεί, αφού εσύ μπορεί να μην έχεις καταλάβει γρι από τα μαθήματα ή να μη μπορείς να τα εξηγήσεις καλά (επειδή κάποιος είναι 4ο-5ο έτος δε σημαίνει ότι είναι και ικανός να παραδώσει μαήματα σε άλλους - στο κάτω κάτω μπορεί και να μην έχει περάσει τίποτα). Οπότε ή δε θα γίνεται τίποτα (δηλαδή αν δεν απαντάω στις απορίες τι θα με κάνουνε, θα με διαγράψουνε; πώς θα με υποχρεώσουνε;) ή θα γίνεται μπάχαλο.

@Nessa: Δεν είπα οτι θα είναι υποχρεωτικό για κάποιον. Ούτε οτι θα απαιτηθεί από κάποιο φοιτητή να αντικαταστήσει το ρόλο του καθηγητή (θα ήταν παράλογο άλλωστε!).

Επιπλέον, δεν ξέρω αν για τα ελληνικά δεδομένα είναι εφαρμόσιμο και ουσιαστικό ή όχι πάντως στο LSE φαίνεται να έχουν άλλη γνώμη...

http://www.lse.ac.uk/collections/studentRecruitment/emailAStudent/ (http://www.lse.ac.uk/collections/studentRecruitment/emailAStudent/)

http://www.lse.ac.uk/collections/studentServicesCentre/InductionUg/schoolWideMentoringScheme.htm (http://www.lse.ac.uk/collections/studentServicesCentre/InductionUg/schoolWideMentoringScheme.htm)

http://www.lse.ac.uk/collections/studentServicesCentre/pdf/MentoringBrochure2008.pdf (http://www.lse.ac.uk/collections/studentServicesCentre/pdf/MentoringBrochure2008.pdf) ( δες τη 2η σελίδα)

χα χα sorry το είπα τελικά, απλά δεν το εννούσα όπως γράφτηκε. Κυρίως σαν ηθική υποχρέωση δες το...

Θέλω απλά να επαναφέρω την πρόταση του Παναγιώτη για ΖΩΝΤΑΝΗ επικοινωνία φοιτητών κ καθηγητών του τμήματος. Παρακαλώ πολύ να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση αμέσως μετά τη λήξη της εξεταστικής!

Διαβάζοντας ΣΑΕ.. η σωστή διδασκαλία περιγράφεται από ένα σύστημα κλειστού βρόχου (τα δικαιώματα ανήκουν στον Παρασκευόπουλο).

Το φυσικό σύστημα ο διδασκόμενος.. και η έξοδός του ο βαθμός κατανόησης της ύλης.

Ο βαθμός κατανόησης της ύλης από τον διδασκόμενο επανατροφοδοτείται στο σύστημα όπου αφού συγκριθεί με την είσοδο αναφοράς (το επιθυμητό), ο διδάσκων-ελεγκτής αποφασίζει πώς θα συνεχίσει την διδασκαλία...

Είναι κάπως καμένο το παράδειγμα.. αλλά νομίζω ότι παρουσιάζει και το δικό μας ρόλο (φοιτητές-διδασκόμενοι) στην διαδικασία της διδασκαλίας.

Κοινώς έχουμε την ευθύνη να τροφοδοτούμε τον διδάσκων με τις απορίες μας (πρέπει να είναι παράπονο αρκετών διδασκόντων)...

Πολύ σωστό. Μια που ουσιαστικά μπαίνουμε στην μαθηματική μοντελοποίηση του συστήματος διδασκαλίας, έστω και χαλαρά, να μια σκέψη που με απασχολεί πολλά χρόνια.

Ως διδάσκων θέλω να μεγιστοποιήσω την μετάδοση της γνώσης στους διδασκόμενους. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Επειδή δεν έχουν όλοι οι διδασκόμενοι την ίδια δυνατότητα πρόσληψης, μπορώ να προσαρμόσω το μάθημα έτσι ώστε να μεγιστοποιείται η πρόσληψη από διδ/νους "επιπέδου" x0, όπου το x0 είναι παράμετρος της στρατηγικής ελέγχου.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ: μπορώ να κάνω μάθημα έτσι ώστε να παίρνει πολλά ο μέσος φοιτητής, ή ο top φοιτητής ή ο χαμηλών επιδόσεων φοιτητής.

Η ποσότητα που προσλαμβάνει κάθε συγκεκριμένος φοιτητής είναι διαφορετική, συνάρτηση F(x,u) του "επιπέδου" του φοιτητή x, και του επιπέδου της διδασκαλίας, u. Επειδη ο αριθμος των φοιτητών επιπεδου x είναι επίσης συνάρτηση του x, η συνολική γνώση που μεταδίδω μπορεί να βελτιστοποιείται σε διάφορες τιμές του u. Μπορώ επίσης να βάλω περιορισμούς στο πρόβλημα βελτιστοποίησης, π.χ. ότι δεν θέλω να "κάψω" τους αδύνατους φοιτητές.

Κτλ. Αυτή η μισο-ανάλυση που έκανα παραπάνω είναι εντελώς χονδρική, αλά είναι μια άρχή. Υπάρχουν ΠΟΛΥ περισσότερες παράμετροι που πρέπει / μπορούν να ληφθούν υπόψη. Και φυσικά μια μαθηματική ανάλυση ενός ανθρωποκεντρικού φαινόμενου όπως η εκπαίδευση θα είναι προσεγγιστκή (και ίσως και παραμορφωτική). Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στερείται χρησιμότητας και ενδιαφέροντος.

Τι λέτε συνάδελφοι και συναδέλφισσες, θα το μοντελοποιήσει κάποιος?

Θ

Μπα, μια χαρά παράδειγμα είναι.


Μ' αφορμή αυτά που 'πε ο Παναγιώτης, ένα τεχνικό ζήτημα που με απασχολεί κι είναι πρόβλημα των μεγάλων πόλεων όπως της Θεσσαλονίκης ή (ακόμα χειρότερα) της Αθήνας: πώς μπορούν οι υπεράριθμοι φοιτητές να επανατροφοδοτήσουν τον καθηγητή;

Στο σχολείο/φροντιστήριο είχαμε... "οικογενειακό κλίμα". Πράγμα που υπάρχει και σε αρκετά πανεπιστημιακά τμήματα της επαρχίας, όπου μπαίνουν 50-60 άτομα και παρακολουθούν καμιά 20αριά. Παιδιά και καθηγητές γνωρίζονται και ανταλλάσσουν πιο εύκολα απόψεις, χωρίς "φόβο και πάθος".

Στις μεγάλες πόλεις ωστόσο μπαίνουν αρκετοί από τις Πανελλήνιες και ακόμα περισσότεροι από μετεγγραφές - αυτό ωστόσο είναι άλλη ιστορία. Έχω παρατηρήσει ότι κάμποσος κόσμος (κι εγώ ακόμα ενίοτε) φοβάται να ρωτήσει απορίες, ειδικά στις πολύ μεγάλες και γεμάτες αίθουσες.*

*δεν θυμάμαι εάν υπάρχουν πολύ μεγάλα τμήματα 100+ ατόμων στην Θεσσαλονίκη, πάντως η Αθήνα έχει αρκετά από δαύτα.

Είναι χαρακτηριστικό πχ ότι στο Χ μάθημα που είναι τέσσερα τμήματα, είμαστε σε μικρές αίθουσες, είναι οι ώρες πρωινές και γενικά δεν έχει πολύ κόσμο ότι ο κόσμος εκφράζει τις απορίες του ευκολότερα. Υπάρχει πολύ καλή επικοινωνία με τον καθηγητή. Στο Υ μάθημα που 'μαστε σε ένα αμφιθέατρο 200+ ατόμων και το παρακολουθούν τώρα εκατό περίπου άτομα, δεν βλέπω να γίνονται συχνά ερωτήσεις.
Και δεν οφείλεται σίγουρα στο ότι όλοι κατανοούμε αυτά που βλέπουμε στις διαφάνειες. :P

Φαντάζομαι ότι θα 'χει αναφερθεί και προηγουμένως το πρόβλημα με τους υπεράριθμους φοιτητές, απλά ήθελα να το συνδέσω με το πρόβλημα του "πόσο συχνά εκφράζουμε τις απορίες μας".




Και φυσικά έχω παρατηρήσει ότι τα μικρά έτη διστάζουν λίγο να ρωτάνε, αλλά το ξεπερνούν.

Η πρόσληψη παραπάνω μελών ΔΕΠ και η περαιτέρω κατάτμηση των μεγάλων τμημάτων ίσως βοηθήσει (κατά τη γνώμη μου) αυτό το κλίμα, αλλά οι φόροι που πληρώνουμε πάνε σε αναψυκτήρια και σε σπίτια... ανέργων δημοσιογράφων, οπότε δεν είναι και τόσο feasible λύση.



Και το μεγάλο αγκάθι που με προβληματίζει: πώς λες σ' έναν καθηγητή, σ' έναν βοηθό, κτλ ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του; (Κατά τη γνώμη σου)

Όταν για παράδειγμα ολόκληρο τμήμα έχει φύγει από τον έναν καθηγητή και παρακολουθεί έναν άλλον (ο οποίος μάλιστα δεν θα βάλει θέματα σ' αυτούς γιατί τα θέματα δεν είναι κοινά) τότε προφανώς και κάτι συμβαίνει.

Πώς σε αυτόν τον καθηγητή - που ούτε πεντάδα για μπάσκετ δεν κατεβάζει μαζί μ' αυτούς που τον παρακολουθούν - μπορείς να του πεις ότι ξεφεύγει, δεν καλύπτει την ύλη, δεν είναι μεταδοτικός.... χωρίς παράλληλα να έχεις τον φόβο της... βαθμολογικής απώλειας; Που φαντάζομαι είναι ο φόβος που μας κρατάει πίσω και δεν λέμε στους καθηγητές τα ανθρώπινα λάθη τους ή έστω τα λάθη που πιστεύουμε εμείς ότι κάνουν, πχ ότι ο Χ γράφει πάρα πολύ γρήγορα στον πίνακα, ο Ψ δεν εξηγεί καλά, ο Ζ δεν κάνει παραδείγματα...



Πάντως ένα θετικό που 'χω δει είναι ότι ένα ζωντανό κι ενεργό forum στο οποίο συμμετέχουν φοιτητές και μπόλικοι καθηγητές μπορεί να συμβάλλει σε αυτήν την επικοινωνία.


Αυτά... :) :)




Τώρα πίσω στους AC ρυθμιστές τάσης! :D

απαιτώντας να υπάρχει ένα σύστημα αξιολόγησης φίλε Γιώργο. Ουσιαστικής και συστηματικής.

Αλλά (παραδόξως?) οι φοιτητικές παρατάξεις διαφωνούν κάθετα με αυτό και απειλούν ότι θα αποτελέσει casus beli η εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος....



Γρηγόρης Παπαγιάννης

Πες τα χρυσόστομε!!!

Θ

Τον επίμαχο νόμο τον έχετε διαβάσει;

να πω κι εγω τον προβληματισμο μου.

ολοι διαπιστωνουμε οτι ενας απο τους παραγοντες που συντελουν στην κατανοηση
της υλης ειναι η ποιοτητα της διδασκαλιας. για να μη μιλαμε λοιπον στον αερα
νομιζω οτι ειναι καλο να ορισουμε τι ειναι αυτη η καλη διδασκαλια.

η ιδεα οτι η διδασκαλια οφειλει να μεγιστοποιει καποιου ειδους ρυθμο μεταδοσης
γνωσης μου φαινεται οτι δεν δινει σωστη διασταση στο προβλημα. η ιδεα αυτη περιλαμβανει
μια θεωρηση που λεει οτι ο σκοπος της διδασκαλιας ειναι ο μαθητης να μαθει κατα
το δυνατο περισσοτερα "πραγματα". αντιθετα, εκτιμω οτι ο σκοπος της καθε διαδασκαλιας
πρεπει να ειναι η αυτονομηση του μαθητη απο αυτην. νομιζω δηλαδη οτι ο καθηγητης και συνολικα
η διδασκαλια πρεπει να εχει εναν επικουρικο ρολο στη διαδικασια της μαθησης και οχι να βρισκεται
στο κεντρο της "μεταδιδοντας" γνωση με μεγαλο η μικροτερο ρυθμο.

φανταζομαι λοιπον οτι το ιδανικο θα βρισκονταν πιο κοντα σε ενα συστημα το οποιο θα περιελαμβαναι
διαλεξεις πανω στο αντικειμενο του μαθηματος, που να απευθυνονται στο κοινο με το σχετικο υποβαθρο,
καθως και ωρες οπου επιλυονται αποριες, που να απευθυνονται σε εκεινους που εχουν τετοιες. εν ολιγοις
σκεφτομαι οτι το μαθημα θα πρεπει να υποβοηθα την κατανοηση καποιου θεματος, παρα να την μεθοδευει.

απο κει και περα, νομιζω οτι παραβιαζουμε ανοιχτες πορτες οταν λεμε οτι χρειαζεται καποιου ειδους αξιολογηση.
παντα το θεμα ειναι απο ποιον θα γινεται, με ποια κριτιρια, με ποιο τροπο.

http://1.bp.blogspot.com/_flW9x3kF_l4/SPnXbYA8LsI/AAAAAAAAACg/bROj6EMcYrk/s400/poster+paideia+version+2.jpg

Από όσο καταλαβαίνω οι καθηγητές μας δεν κρίνουν το "όχι" μας στο νόμο, αλλά το "όχι" μας το γενικότερο και την έλλειψη μιας αντιπρότασης για μια αξιοκρατική αξιολόγηση.

"αξιοκρατικη αξιολογηση".

2 λεξεις με πρωτο συνθετικο τη λεξη "αξία".

αξιοκρατία η [aksiokratía] O25 : η επιλογή, προώθηση ή επικράτηση εκείνων που αντικειμενικά είναι και θεωρούνται οι πιο άξιοι και ικανοί: H ~ στις προσλήψεις του δημοσίου αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη βελτίωση του επιπέδου των υπηρεσιών που προσφέρονται στους πολίτες. ANT αναξιοκρατία.  [λόγ. αξιο- + -κρατία μτφρδ. αγγλ. meritocracy (-cracy = -κρατία)]

αξιολόγηση η [aksiolójisi] O33 : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του αξιολογώ· προσδιορισμός της αξίας, της σημασίας, της ποιότητας ενός πράγματος με καθορισμένα κριτήρια: ~ αναγκών / στοιχείων / ζημιών. Έγινε προσπάθεια αξιολόγησης των μνημείων. Mε βάση την ~ των μαθητών / των νέων δεδομένων.   [λόγ. αξιολογη- (αξιολογώ) -σις > -ση]

Προσκληση προς ολους οσους πηραν θεση υπερ, φοιτητες και καθηγητες, ας αρχισουμε απο τους ορισμους του λεξικου και ας το τραβηξουμε μετα και πιο περα.

<<η επιλογή, προώθηση ή επικράτηση εκείνων που αντικειμενικά είναι και θεωρούνται οι πιο άξιοι και ικανοί>>
Επιλογη: στη σειρα λοιπον να σας ελεγξουμε και να επιλεξουμε μερικους εξ' υμων.
Προωθηση: οκ για αρχη
Επικρατηση: το κρατειν επι (του αλλου)
Αντικειμενικα: σε δυο υποκατηγοριες: "αντικειμενικα ειναι" και "αντικειμενικα θεωρουνται".
οι πιο αξιοι: ΟΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΞΙΑ
ικανοι: αυτο ας το αφησουμε για αργοτερα, μαζι με την προωθηση.

<<προσδιορισμός της αξίας, της σημασίας, της ποιότητας ενός πράγματος με καθορισμένα κριτήρια>>
αξια: ΟΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΞΙΑ
σημασια: μαλλον δεν κολλαει εδω
ποιοτητα: τι ειναι ποιοτητα, πώς διασφαλιζεται, ποιος την κρινει, ποιο ειναι το "μετρο" της?

παμε και στην ουσια: ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ
Ποια ειναι αυτα τα κριτηρια? Πού βασιζονται? Ποιος τα καθοριζει? Με τι.. κριτηρια καθοριζονται τα κριτηρια?


Συνεπως, προτου αρχισουμε τους αφορισμους, τις ειρωνιες και ολα αυτα τα ομορφα, ας ξεκινησουμε ξεκαθαριζοντας τους ορισμους. Γιατι αυτα τα περι αξιοκρατικης και αξιοπρεπους αξιολογησης αξιαγαπητων.. αξινοφορων  ( :???: ) εκτος απο ξυλινα και α-νοητα, φανερωνουν και το οτι εαν παει πραγματι να εφαρμοσθει "αξιοκρατικη αξιολογηση", η μεγαλη πλειοψηφια μας (φοιτητων και καθηγητων) θα αναγκαστει να επιστρεψει στο δημοτικο: β+α=βα!





αξία η [aksia] O25 : 1α1. το σύνολο των θετικών ιδιοτήτων ενός ανθρώπου, χάρη στις οποίες τον εκτιμούν οι άλλοι και θεωρούν τη συμβολή του στον πνευματικό, κοινωνικό ή επαγγελματικό τομέα σημαντική: Άνθρωπος με μεγάλη επιστημονική ~. H ~ του στρατηγού φαίνεται στον πόλεμο, ικανότητα. Eίναι άνθρωπος μεγάλης αξίας. Πήρε το άριστα με την ~ του, επάξια, όχι χαριστικά. (λόγ. έκφρ.) κατ΄ αξία(ν), επάξια, με την αξία του. || Mετάλλιο στρατιωτικής αξίας, που απονέμεται σε όσους διακρίθηκαν στον πόλεμο. α2. άνθρωπος που έχει αξία: Oι αξίες διακρίνονται στη ζωή. β. η σημασία, η σπουδαιότητα που έχει κτ. για τον άνθρωπο: Tην ~ της υγείας την εκτιμούμε όταν τη χάσουμε. Δε δίνει καμιά ~ στη ζωή του / στην περιουσία του. H φιλία δεν έχει γι΄ αυτόν καμιά ~. Mη δίνεις ~ σε όσα λέει, μην τα υπολογίζεις. Aυτό το κόσμημα έχει για μένα συναισθηματική ~, γιατί το φορούσε η μητέρα μου. || (απρόσ.): Έχει ~ να…, αξίζει: Tι ~ έχει να αποχτήσεις δύναμη και να χάσεις τους φίλους σου; || χρησιμότητα: H ~ μιας ιστορικής πηγής / μιας μεθόδου. γ. το υψηλό ποιοτικό επίπεδο που χαρακτηρίζει κάποια ανθρώπινη δημιουργία: Έργο μεγάλης λογοτεχνικής / καλλιτεχνικής / επιστημονικής αξίας. δ. (συνήθ. πληθ.) για κτ. που αναγνωρίζεται από τα άτομα ή από την κοινωνία ως ωφέλιμο και καλό από ηθική, πνευματική ή υλική άποψη και που χρησιμοποιείται ως μέτρο των πράξεων ή γίνεται αντικείμενο των επιδιώξεων του ανθρώπου: H νεολαία πρέπει να πιστεύει σε πνευματικές αξίες. Στη ζωή του αγωνίστηκε μόνο για υλικές αξίες. Kοινωνικές / ανθρωπιστικές / θρησκευτικές αξίες. Oι αιώνιες αξίες της χριστιανικής θρησκείας. Στην εποχή μας αμφισβητήθηκαν πολλές αξίες. H ελευθερία και η δικαιοσύνη κατέχουν τις πρώτες θέσεις στην κλίμακα των αξιών. Kάθε ιστορική περίοδος αναπτύσσει το δικό της σύστημα αξιών. Eπιστήμη των αξιών, αξιολογία. 2. (οικον.) α. η αριθμητική σχέση ενός οικονομικού αγαθού με κάποιο άλλο που παίρνουμε ως μέτρο, κυρίως με το χρήμα· τιμήII1: Aυτοκίνητο αξίας πολλών εκατομμυρίων. Aνεβαίνει / πέφτει η ~ της γης / του δολαρίου. Έχει κοσμήματα ανυπολόγιστης αξίας. O χρυσός δε χάνει ποτέ την ~ του. ~ παραγωγής / αρχική ~ ενός προϊόντος, το κόστος. ~ της εργασίας, η αμοιβή. Oνομαστική ~, που είναι γραμμένη σε νόμισμα ή σε οικονομικό τίτλο, σε αντιδιαστολή προς την αγοραστική, την πραγματική. Eσωτερική ~ ενός νομίσματος, η αξία του μετάλλου και της εργασίας που χρειάστηκε για την κατασκευή του. Δείγμα χωρίς ~, που το στέλνουν δωρεάν για διαφήμιση, συνήθ. με το ταχυδρομείο. Προστιθέμενη* ~. Aντικειμενική* ~. || Xρηστική / ανταλλακτική / θεωρητική ~ ενός αγαθού, που καθορίζεται από τη χρησιμότητά του, από την προσφορά και τη ζήτηση καθώς και από το χρόνο που χρειάστηκε για την κατασκευή του. β. (συνήθ. πληθ.) οικονομικοί τίτλοι (μετοχές, ομόλογα κτλ.) που μπορούν να γίνουν αντικείμενο αγοραπωλησίας στο χρηματιστήριο· κινητές αξίες: Oνομαστικές / ανώνυμες αξίες. Xρηματιστήριο αξιών. 3. (μουσ.) ~ ενός φθόγγου, η διάρκειά του και με επέκταση, το σημάδι που δηλώνει αυτή τη διάρκεια. 4. (γραμμ.) γενική της αξίας, που δηλώνει την αξία ενός προσώπου ή πράγματος, όπως π.χ. «Άνθρωπος της πεντάρας». «Σπίτι είκοσι εκατομμυρίων».  [λόγ.: 1α, β: αρχ. ἀξία· 1γ, δ, 2, 3: σημδ. γαλλ. valeur· 4: σημδ. γερμ. Wert]

Να μην κολλησω απο κατω και το μαρξιστικο νομο της αξιας ε?

σε ευχαριστούμε ελευθερουδάκη.

πάμε παρακάτω:

πιάνω μόνο την αξία:

Για σένα πώς ορίζεται η αξία ενός πανεπιστημίου; η αξία αυτού που προσφέρει στους φοιτητές του (ό,τι κι αν είναι), η αξία αυτού που προσφέρει στην έρευνα, στην πρόοδο του τόπου και της επιστήμης;
Το έχεις απαντήσει; Αν όχι, σου λέω απλά ότι όντως δεν το έχεις απαντήσει
Αν το έχεις απαντήσει, σου λέω απλά ότι δεν το έχεις διατυπώσει. Αν υποστηρίζεις κιόλας ότι το έχεις διατυπώσει, σου λέω πού? και κάντο μου λιανά!!

Σαν Στάθης, έτσι?


Ας ξεκινήσουμε από αυτό, και μετά προχωράω και στα άλλα. Το να γράφεις κάθε φορά ένα κατεβατό από ορισμούς, όταν δε μας λες εσύ τι πιστεύεις, δε νομίζω προσωπικά ότι βοηθάει. Τουλάχιστον δε βοηθάει εμενα. Και επειδή ξέρω το ύφος σου, πιστεύω ότι δε βοηθάει και καθόλου στην κουβέντα. Με όλο το σεβασμό δηλαδής, γιατί ξέρεις ότι σου τα λέω και έξω από τα δόντια.



Υ.Γ. - Το πρόβλημα - θέμα - ουσία, δεν είναι να μου πεις αν στέκει ή δε στέκει ο όρος αξιοκρατική αξιολόγηση. Ειναι να βρει πρώτα αυτό που θέλεις για το κωλοχανείο που λέγεται πανεπιστήμιο, και στη συνέχεια να ψάξεις τα κριτήρια με τα οποία θα το διασφαλίσεις και θα το καλυτερεύσεις. Σαν φοιτητικό κίνημα πιστεύω ότι έχουμε αποτύχει και στα δύο.

Νομίζω συμφωνεί πάνω κάτω και με το πρώτο πόστ του ngine13.
Και είναι πάνω - κάτω η ιδανική πρόταση που όλοι θα θέλαμε για το πανεπιστήμιο.
Μια μικρή μόνο ένσταση - στα πρώτα δύο, ή ακόμη και τρία έτη, πόσο εύκολα ή δύσκολα θεωρείς ότι μπορεί να "αυτονομηθεί" ο φοιτητής ώστε να φτάσει έστω σε μερικό σημείο "αυτοεκπαίδευσης"?
Από την δική μου εμπειρία κάτι τέτοιο δεν είναι και τόσο εύκολο... Και ίσως θα χρειάζονταν στα έτη αυτά περισσότερες "κατευθυντήριες γραμμές" από τον καθηγητή.




Ίσως θα πρεπε. Είναι το μόνο που προσωπικά θα με ενδιέφερε από όλο το κατεβατό.
Από κει και πέρα με ενδιαφέρει και ο έλεγχος και ο διάλογος μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα
(ορισμούς βρήκα στον Μπαμπινιώτη, που είναι και επίκαιρος).

Σνυθετικά από τα ποστ του  Social_waste και της pandora μπορώ να πω το εξής:

Θα προτιμούσα ακριβώς στα πρώτα έτη να μεγιστοποιείται ο "ρυθμός μετάδοσης", αλλά με στόχο να λάβουν οι φοιτητές όσο το δυνατόν περισσότερες βάσεις, ώστε στα επόμενα έτη η διδασκαλία να έχει ακριβώς ως στόχο την αυτονόμηση του φοιτητή, την αυτενέργεια.

Πώς θα θεωρούσατε εσείς, τα μέλη ΔΕΠ, ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει κάποιου είδους αξιολόγηση; και πώς;

Επίσης, τι θα κρίνει;

Καλη μου Κορινα, περι αξιολογησης και αξιοκρατιας δεν υφισταται καμια απολυτως συζητηση, ωστε να κριθει το μηνυμα μου για το κατα ποσον προσφερει κατι ή οχι. Οταν θα γινει προσπαθεια να ξεκινησει συζητηση και θα ξεφυγουμε απο τον ξυλινο λογο και τις ανευ ουσιας και νοηματος ευηχες λεξουλες (που ειναι της μοδας τελευταια), τοτε θα δουμε εαν και τι μπορει να προσφερει, και εγω και ο καθενας μας. Προς το παρον αυτοϊκανοποιουμαστε ομαδικως, αλληλο- και αυτο- συγχαιρομαστε για τη.. μεγαλη μας προσφορα!

Αν καταλαβες, και ειμαι σιγουρος οτι το καταλαβες, αυτο εγραψα: Πώς μπορεις να μιλας για το "κρατος του αξιου" οταν δεν εχεις προσδιορισει τι ειναι η αξια, ποιο το μετρο της. Πώς μπορεις να μιλας για αξιολογηση οταν δεν μιλας για τα κριτηρια της. Και παρεμπιπτοντως, τελικα δεν με καλυπτει καθολου το γενικολογο και επιτηδευμενα αοριστο "ακαδημαϊκα κριτηρια", αν και το χρησιμοποιουσα συνεχως. Τι θα πει ακαδημαϊκα κριτηρια? Ποιος οριζει εαν ενα "κριτηριο" ειναι "ακαδημαϊκο" ή οχι?
Σε παραδιπλανο τοπικ ο αλλος μιλησε για.. απολυση (!) καθηγητη επειδη δεν εχει μεταδοτικοτητα στις διαλεξεις του!!! Ειναι κι αυτο ακαδημαϊκο κριτηριο? (Γιατι αν ειναι ετσι, να εισαγουμε και το ετερον ημισυ που ειναι η "προσληπτικοτητα" απο την πλευρα των φοιτητων και να αρχισουμε και εκει τις.. απολυσεις!)

Ο ορος "αξιοκρατικη αξιολογηση" μια χαρα στεκει, αρκει να προσδιορισεις τα υπο και περι αυτου. Δεν ενισταμαι στο γλωσσικο κομματι αλλα.. στο φιλολογικο!

Στο "τι προτεινω", εχει διατυπωθει απειρες φορες και πραγματικα βαριεμαι να τα ξαναγραψω...
Το Πανεπιστημιο για μενα δεν ειναι αυτονομημενο απο την κοινωνια και απο την πολιτικη, ως εκ τουτου καθε τοποθετηση/προταση πρεπει να γινεται σ' αυτη τη βαση: Τι μπορεις να εχεις για το Πανεπιστημιο σου σ' αυτην την κοινωνα, και τι κοινωνια ειναι αυτη στην οποια το Πανεπιστημιο θα ειναι οπως το θελεις.
Τα υπολοιπα ειναι ψιλα γραμματα. Ξεκινουν απο τη διαθεση του καθενος να κανει αυτοκριτικη, να αναγνωρισει τις αδυναμιες του, και σε επομενο βημα να παλεψει για να τις ξεπερασει. Και τελειωνουν εκει.

τεσπα, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε πάλι... :(

Είναι πολύ απλά τα πράγματα Στάθη: θες να πεις "για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο αξιοκρατικός, πρέπει να δούμε ποια είναι η αξία". Και αντιγράφεις λεξούλες από λεξικά, για να πεις κάτι τόσο απλό...

Και στο σημαντικό...βαριέσαι να τα ξαναγράψεις. Στα άλλα δε βαριέσαι, στις φιλοσοφίες και φιλολογίες...και τα έχω βαρεθεί όσο δεν πάει.

Σου ζητάω κάτι απλό, παρόλο που βασίζεται σε ένα γενικότερο πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο. Δε σου ζητάω να μου ξαναγράψεις όλο το πλαίσιο. Σου ζητάω να μου γράψεις δύο τρία απλά πραγματάκια, εστιασμένα σε δύο τρία θέματα. Αυτό μπορείς να το κάνεις.

Για παράδειγμα, το πρώτο ποστ του Παναγιώτη είναι πάρα πολύ καλά διατυπωμένο και εστιασμένο.

Χάνεις από τη συζήτηση, όσο τη γυρνάς ξανά στην αρχή. (εσύ ή όποιος εσύ).
Ο κόσμος δε διορθώνεται όλος μαζί με τη μία. Διορθώνεται κομμάτι κομμάτι. Και όταν μας συμφέρουν τα "κομμάτια", ξέρουμε να φωνάζουμε (π.χ. "να καταργηθεί το ν+3"). Όταν μας ζητείται μία πιο ολοκληρωμένη, αλλά εστιασμένη πρόταση, ξέρουμε να γενικολογούμε.



Προσωπικά θα μου άρεζε να δω και από σένα, και από όποιον άλλον φοιτητή, και από τους καθηγητές που συμμετέχουν, πολύ συγκεκριμένα πράγματα...
Τα δικά μου έρχονται σε επόμενο ποστ, γιατί σε καμια ώρα σχολάω από τη δουλειά και θα μπορώ να γράψω πιο συγκροτημένα  :P

Α, και μη μου πει κανείς "εγώ γράφω για τους γενικότερους πολιτικοκοινωνικούς αγώνες
και δεν μπορώ να αποκόψω την κοινωνία από το πανεπιστήμιο κοκ".

Γιατί δεν του ζητάω αυτό :P

Το φοιτητικό κίνημα των τελευταίων 3 χρόνων (γι' αυτό μόνο μπορώ να μιλήσω γιατί μόνο αυτό παρακολούθησα), ενώ ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς μιλώντας για κοινότητα όπου οι φοιτητές θα συνέδεαν τις κοινωνικές τους διεκδικήσεις - πέρα από τις καθαρά ενδοπανεπιστημιακές - με την απαίτηση ελέγχου στους κόλπους του Πανεπιστημίου έτσι ώστε να αποφεύγεται η οποιαδήποτε καθηγητική ή διοικητική αυθαιρεσία, παρόλα αυτά - αν θέλουμε να μιλήσουμε με ορισμούς - έμεινε μονάχα εκεί. Δηλαδή στον καταγγελτικό λόγο. Δεν πρότεινε μηχανισμούς ελέγχου στους οποίους μπορούν να συμμετέχουν οι φοιτητές πλειοψηφικά, παρά μόνο ένα από τα πιό σημαντικά κομμάτια του κινήματος, κάποιες παρατάξεις, προχώρησαν σε αυτονομημένες και σπασμωδικές κινήσεις "σπασιμάτων" συγκλήτων , τμημάτων, εκδηλώσεων κοκ εντελώς ευκαιριακά και ανάλογα με την περίσταση, χωρίς να υπάρχει φροντίδα ή μέριμνα για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή όλων των φοιτητών σε διαδικασίες ελέγχου συγκεκριμένες και ορισμένες από συλλογικές διαδικασίες. Προχωρήσαμε σε κλεφτοπόλεμους και τακτικισμούς που θεωρήθηκαν δεδομένοι εκ των υστέρων , χωρίς να γίνει ένας επαρκής διάλογος και χωρίς να υπάρξει συνδιαμόρφωση όλων των απόψεων για τις διαδικασίες ελέγχου.

Αυτή η συζήτηση μου θυμίζει έντονα τη συζήτηση του "γιατί έχουμε πλαίσια στις ΓΣ" --> "γιατί δεν είμαστε ικανοί για συνδιαμόρφωση"....

Α, και ναι, θέλω να γίνει καλύτερο το μάθημα στο πανεπιστήμιο, πρίν γίνει η προλεταριακή επανάσταση
(αυτό μπορώ να βελτιώσω προς το παρόν και αυτό προσπαθώ). Κι εσύ το θέλεις χοίρε, αν θυμηθώ παλιότερα μέιλ σου "αποκομμένα" από τους κοινωνικούς αγώνες όπως αυτό για τον τρόπο εξέτασης της C.

Ξέρουμε ευκαιριακά να γράφουμε όλοι μέιλ με τις εξυπνάδες ή τις χαζομάρες μας. Αυτό είναι το πιό εύκολο. Συνδιαμόρφωση, διάλογος, ικανότητα να ακούμε, αυτά μας λείπουν.

Εστειλα πριν λιγες μερες ενα αρθρο του Κατσικα στη λιστα, σχετικα με τις πανελληνιες εξετασεις, οπου αναφερονταν στατιστικα στοιχεια για τους ταξικους φραγμους στην εκπαιδευση. Σε συνεχεια ο Μαργαρης εστειλε ενα δικο του παλιοτερο ημιτελες αρθρο οπου αναφερονταν στις μεταρρυθμισεις της δεκαετιας του '60, οπου θεσμοθετηθηκαν οι γενικες εξετασεις για την εισαγωγη στην ανωτατη εκπαιδευση, ως ωριμο αιτημα του λαϊκου κινηματος στην κατευθυνση του περιορισμου των ταξικων φραγμων. Διακρινετε καποια αντιφαση?

Ναι, μονο που η αντιφαση βρισκεται στο περιεχομενο του εκπαιδευτικου συστηματος, και οχι στη μορφη του (ή σε κομματι αυτης, οπως η εισαγωγη στο Πανεπιστημιο).

Το σημειο αυτο σχολιαστηκε αμεσως μετα, οταν (για αλλη μια φορα) η συζητηση τερματιστηκε προωρα λογω της μη συμμετοχης των μελων: Η επι δεκαετιες ενασχοληση των πολιτικων και των διαμορφωτων της κοινης γνωμης με ενα κομματι της ΜΟΡΦΗΣ του εκπαιδευτικου συστηματος (με ή χωρις εξετασεις? λυκειακες ή απο ανεξαρτητο φορεα? συμμετεχουν ή οχι τα Πανεπιστημια? Ταυτιση διδακτεας υλης με εξεταστεα ή οχι? 5 μαθηματα ή 10?) εχει ως συνεπεια την σκοπιμη αποσιωπηση της βασης του προβληματος που ειναι η ΟΥΣΙΑ, το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ του εκπαιδευτικου συστηματος, που εντασσεται κι αυτο στους μηχανισμους διατηρησης και αναπαραγωγης της καπιταλιστικης εξουσιας, τους οποιους στο συνολο τους αποκαλουμε "κρατος".

Αυτο που ζητας, Κορινα, κινειται στην ιδια ακριβως λογικη. Στη λογικη του "δωσε ρε παιδακι μου 2-3 υλοποιησιμες προτασεις να τελειωνουμε".

Επι του προκειμενου: Εχουμε στα χερια μας ενα μεγαλο οπλο, που λεγεται συνδιοικηση, και ενα επισης μεγαλο δικαιωμα που λεγεται δυνατοτητα διαμορφωσης του Προγραμματος Σπουδων. Ομορφα ακουγονται ολα αυτα, αλλα ειναι αποκομμενα: Η ελευθερια σου να συνταξεις ΠΣ περιοριζεται απο τις πολιτικες επιλογες του εκαστοτε διαχειριστη της εξουσιας (υπουργειο, βουλη) ο οποιος με τη σειρα του ως διαχειριστης υπακουει στις επιταγες αυτου που εχει πραγματικα την εξουσια.

Κι επειδη σου φαινονται "ξυλινα" ολα αυτα (ομορφη λεξη, και ισως να 'ναι κι ετσι, αλλα τα δικα μου εχουν και χρωματα, ενω τα δικα σου ξυλινα λογια εκτος απο ξυλινα ειναι και αχρωμα ;) ) το συγκεκριμενοποιω: Πώς μπορεις να φτιαξεις ΠΣ που θα φροντιζει για την πληρη εργαστηριακη εκπαιδευση των φοιτητων οταν δεν εχεις χρηματα, χωρους και προσωπικο για εργαστηρια? Πώς θα υλοποιησεις το φιλοδοξο σχεδιο του "25 φοιτητες ανα τμημα διδασκαλιας" (για καθε μαθημα εννοω) χωρις προσωπικο και αιθουσες?
Και προχωρα το και πιο περα αν θες: Το αν το πτυχιο σου θα μετραει ως Μαστερ ή Μπατσελορ, πώς θα το αποφασισεις εσυ, οταν στην ιστορικη φαση που βρισκεσαι, η αγορα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ απο τοσους ειδικευμενους (μαστερ..ουχους) μηχανικους με τον τροπο που ειναι δομημενη και λειτουργει?

Παμε ρε και στα πιο απλα, κανενα προβλημα, πώς περιμενεις οι τουαλετες σου να ειναι καθαρες και "ανθρωπινες" οταν το προσωπικο απολυεται, αναλαμβανουν συνεργεια το εργο της καθαριοτητας που ας υπενθυμισουμε οτι πληρωνουν τους ανθρωπους με μισθους πεινας?

Τοτε που η προσβαση στο Πανεπιστημιο ηταν υποθεση του ιδιου του Πανεπιστημιου, οι πλουσιοι ειχαν περισσοτερες πιθανοτητες να περασουν (λεγε με "ταξικοι φραγμοι"). Ωριμο λαϊκο αιτημα οι πανελληνιες, η αποσυνδεση των Πανεπιστημιων απο τη διαδικασια προσβασης σ' αυτα. Εγινε. Αποτελεσμα? Μεσα σε λιγα χρονια και παλι το ιδιο προβλημα, με αλλη μορφη. Λογικο δεν ειναι? Αφου το προβλημα βρισκεται στη βαση, οταν αλλαζεις το εποικοδομημα (τη μορφη) θα αλλαξει και ο τροπος εμφανισης του προβληματος. Για να το λυσεις πρεπει να επεμβεις στη βαση του, στην αιτια που το γεννα.

Και προφανως μια τετοια λυση δεν ειναι "αμεσα" υλοποιησιμη. Εβαλα το αμεσα σε εισαγωγικα, γιατι η αμεσοτητα στην οποια αναφερομαι ειναι η αμεσοτητα μιας συζητησης στα πλαισια ενος φορουμ, μιας ΓΣ φοιτητων ή διοικητικης ΓΣ Τμηματος. Κατα τα αλλα, σε επιπεδο εξουσιας, μια χαρα ΑΜΕΣΟΤΑΤΑ ειναι υλοποιησιμη η λυση: Ενδυναμωση του λαϊκου αντιιμπεριαλιστικου μετωπου εναντια στην εξουσια των μονοπωλιων, λαϊκη εξουσια στη βαση μιας λαϊκης οικονομιας, κοινωνικοποιηση των μεσων παραγωγης, μετασχηματισμο του κρατους απο αστικο σε λαϊκο-εργατικο μεχρι την τελικη αυτοκαταργηση του.
Ξυλινα ε? Καθολου. Δεν ειναι και τοσο δυσκολο (ουτε βεβαιως τοσο ευκολο οσο διατυπωνεται :D ) αλλα φαντασου ας πουμε τα 28δισεκατομμυρια ευρω να μην δινονταν στις τραπεζες, αλλα στην παιδεια! Στα πλαισια ενος πολιτικου συστηματος που αφεντης θα ειναι ο λαος και οχι οι τραπεζες!

Εαν ξεμπερδεψεις με την αιτια των προβληματων, τα υπολοιπα λυνονται. Οχι αυτοματα ή μηχανιστικα βεβαιως, εννοειται πως χρειαζεται δουλεια. Αλλα η δουλεια θα γινει εκει που τα αποτελεσματα της μπορουν να υλοποιηθουν.

Και ξαναλεω: Να δουλεψουμε οσο θες για το Προγραμμα Σπουδων (το ξερεις οτι ειμαι φανατικος υποστηρικτης της αμεσης αναθεωρησης του), να παρουμε εξωτερικους συνεργατες παιδαγωγους επιστημονες, ηλεκτρολογους μηχανικους του επαγγελματος, αν θες ακομα και καθηγητες ξενων Πανεπιστημιων, ο,τι θελεις και οπως το θελεις, αλλα για να σχεδιασουμε τι? Ενα νεο ΠΣ που θα υλοποιηθει στις 9 αιθουσες της πτερυγας, με τους 300 εισακτεους, τα 2 εργαστηρια, τα 36 μελη ΔΕΠ, το ανυπαρκτο μη-ΔΕΠ προσωπικο (διδακτικο, εργαστηριακο κλπ) και επιπλεον τις κατευθυνσεις της Μπολονια που θελουν περιορισμο των ειδικευμενων επιστημονων?

Πριν βιαστεις: Οχι, δεν θα τα παρατησουμε ολα για να αγωνιστουμε μονο για το γενικο. Ο αγωνας επι του ειδικου ειναι απαραιτητος (μαλιστα θα σου λεγα οτι αυτα τα δυο ειναι συνδεδεμενα μεταξυ τους και αλληλοεπηρεαζονται). Θα πιεσεις και για εκσυγχρονισμο του μαθηματος, σε επιπεδο διδασκαλιας και εξετασης (βλεπε εξεταση σε υπολογιστη για μαθηματα προγραμματισμου). Ανα πασα στιγμη ομως να εχεις τη γαμημενη αυτογνωσια, και να μπορεις να καταλαβεις τα ορια στα οποια μπορεις να κινηθεις, ωστε να ξερεις και πού χτυπας.

Παραλληλισμος: Να γνωριζεις ποια ειναι τα ορια της αντιληψης, του τροπου σκεψης σου, του γνωσιακου υποβαθρου σου (για τα οποια ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΕΣΑΙ ΕΣΥ, αλλα το ηλιθιο εκπαιδευτικο συστημα απο το οποιο περασες, δεν χρειαζεται να αισθανθεις αποτυχημενος επειδη δεν μπορεις να αντεπεξελθεις σε κατι, να συνειδητοποιησεις οτι χρειαζεται δουλεια πρεπει πατωντας σταθερα στα ποδια σου οσο αδυναμα κι αν ειναι - και το οτι πιθανη αναγνωριση σε κανει να αισθανεσαι αποτυχημενος ειναι κι αυτο ενα απο τα προβληματα του συστηματος!) ωστε οταν κοπεις στο μαθημα, να μην αναζητας εναγωνιως καποιον για να φορτωσεις την ευθυνη (τροπος εξετασης, θεματα, μεταδοτικοτητα του καθηγητη, "ποιοτητα" βιβλιου και οσα αλλα ευφανταστα) αλλα να μπορεις να ξερεις τι ευθυνες φερεις εσυ, τι πρεπει να κανεις, αφενος αναγνωριζοντας τις συνθηκες στις οποιες βρισκεσαι αφετερου παλευοντας να τις αλλαξεις.
Και:
Προβληματα υπαρχουν πολλα, και θα υπαρχουν παντα. Και τα περι βιβλιων, διδασκοντων, εξετασεων, τροπου διδασκαλιας κλπ δεν υποστηριζω οτι ειναι ανυπαρκτα ή οτι δεν επηρεαζουν, αλλα δεν ειναι η ουσια, δεν ειναι η πηγη των προβληματων! ΝΑΙ χρειαζονται βελτιωση και τρεξιμο και αγωνα, ομως απαραιτητη προυποθεση ειανι η συνδεση με τον αγωνα για την οριστικη λυση της ΠΗΓΗΣ των προβληματων αυτων. "Συν Αθηνα και χειρα κινει", σε ολες τις περιπτωσεις!

Διαφορετικα θα καταληξεις αμεσα σε παρομοια κατασταση, ιδια ως προς την ουσια της αλλα διαφορετικη ως προς τη μορφη της, και με εσενα, τους γονεις σου και τα παιδια σου να αναρωτιεστει τι διαολο πηγε στραβα, αφου εμεις καναμε τοσα πολλα, αλλαξαμε τοσα, γιατι ειμαστε παλι στα ιδια σκατα? Και αποτελεσμα τουτου η ματαιοτητα στη σκεψη, η παραιτηση, η απαισιοδοξια ο κοσμος δεν αλλαζει και αλλα πολλα ομορφα που οι γονεις μας φροντισαν να μας μεταδοσουν δολοφονωντας μας πνευματικα απο παιδια.

Ειλικρινα, τι απο τα παραπανω δεν το 'χεις ξαναδιαβασει σε μηνυμα μου, με ιδια ή διαφορετικα λογια?


Μολις εχασα μιση ωρα διαβασματος Ηλεκτρονικης Ι. Αν κοπω ξανα ξερεις ποιον θα κυνηγαω  ::) ;D ;D ;D

Ρε γ'ρουν', μύγα σε τσίμπησε?!  :D
Για να ξεκαθαρίσω τα συννεφάκια πρώτα:


απλά να ξέρεις ότι δεν παρακολουθώ πλέον λίστα

Δεν είπα να τελειώνουμε, είπα να αρχίζουμε

Δύο φορές σε δικά σου ποστ αναφέρεις τη λέξη ξύλινος, και ότι εγώ θεώρησα έτσι τα λόγια σου. Πού είδες να το λέω;
(οι όροι που χρησιμοποίησα είναι φιλοσοφίες και φιλολογίες)

Άντε πάλι :P

Thank God  :P Απλά ίσως να πιστεύω ότι είναι λίγο περισσότερα αυτά τα ειδικά τα οποία μπορούμε να κάνουμε...

χαχ, ειλικρινά; Σε κανένα! Είναι ίσως το πρώτο σου ποστ στην ιστορία με το οποίο συμφωνώ. Διότι δε μίλησες γενικόλογα, φιλοσοφικά, κ.ο.κ.
Είναι ένα ποστ που επιτέλους - παρά την έκταση (πού τη βρίσκεις την όρεξη;) - διαβάζεται. Και γίνεται κατανοητό, και διαφαίνονται και κάποιοες πρώτες προτάσεις και όχι μόνο "κατηγορώ". Γιατί αυτό το τελευταίο θα μας φάει.  Αν και ακόμη απέχει πολύ από αυτό που έχω στο μυαλό μου, ώστε να αρχίσουν να διαφαίνονται από τα λόγια μία οργανωμένη πρόταση

Επειδή κλείνουν τα μάτια μου, όπως είπα και πιο πριν, υπόσχομαι να επανέλθω με τη δικιά μου άποψη κατά το βραδάκι...

πολύ μιλάτε!!

(Απ' το πρωί ξεκίνησα ...να το γράφω, χωρίς ένα παλιό μου φίλο, καθώς αυτός διαβάζει Ηλεκτρονική  και μας φιτιλιάζει άγρια...ελπίζω να καταφέρω να το κρεμάσω πριν το βράδυ...)



Η (και νεόκοπα, εσωτερική αποκληθείσα) αξιολόγηση με τη μορφή ερωτηματολογίων είχε επιβληθεί εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια από τους κουτόφραγκους στους φωστήρες του Υπουργείου Εργασίας που οργάνωναν τότε με τη σέσουλα τα αμφίβολης αξίας και σκοπιμότητας 'προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης'. Και επιβλήθηκε με το ζόρι και την απειλή όχι μόνο της περικοπής των χρημάτων από κει και πέρα αλλά και της απαίτησης επιστροφής όσων είχαν ήδη εκταμιευθεί.

Ποιώντας την ανάγκη φιλότιμο (αλά Ελληνικά) άρχισε η συλλογή αξιολογόχαρτων, τα οποία κάποιοι ρομαντικοί της εποχής τα διάβαζαν προσεκτικά, πού και πού δημοσίευαν και κανένα ποσοτικό στοιχείο. Τα περισσότερα προφανώς τα έτρωγε το σκοτάδι.

Μέχρι που κάποια στιγμή, πάλι οι αμετανόητοι Ευρωπαίοι (άκουσον, άκουσον) πλήρωσαν για την επεξεργασία των ερωτηματολογίων αυτών και τη λεγόμενη 'κατάρτιση πρότυπων θεματικών'. Τώρα δυσκόλεψαν τα πράγματα. Διότι και τα νέα λεφτά θέλαμε να πάρουμε και να μην μας πάρουν με ..τις λεμονόκουπες.

Έτσι άνοιξαν κλειστά κιβώτια, ξαραχνιάστηκαν και κάποιοι πέσαν με τα μούτρα στην επεξεργασία. Το τι έγινε στη συνέχεια δεν έχει φυσικά ενδιαφέρον.

Σίγουρα θα γίνανε κάποιες επιτροπές, θα επεξεργάστηκαν τα στοιχεία, θα στείλανε στις Βρυξέλλες μερικά κατεβατά και εκεί τελείωσε (ελληνικότατα) το όλο ζήτημα.

Με μια διαφορά. Το γνωστό αξιολογόχαρτο έγινε πλέον καθεστώς στα προγράμματα αυτά, έτσι έστω και για τα μάτια.

Το μαζεύουν λοιπόν και ίσως κάποιοι το κοιτάζουν, και ποιοι το καίνε, κάποιοι φοβούνται και κάποιοι χλευάζουν.

Όπως αντίστοιχα και οι καταρτιζόμενοι. Κάποιοι γράφουν σοβαρές παρατηρήσεις και εποικοδομητική κριτική, κάποιοι βγάζουν κακίες, κάποιοι γράφουν μ...κίες.

Αυτή όμως είναι μια αξιολόγηση,χωρίς ορισμούς και λεξικά.

Μπορούμε να έχουμε τουλάχιστον αυτό? Αν ναι θα δούμε μετά εάν οι χ-y ερωτήσεις είναι σχετικές ή άσχετες, εάν τα πετάμε ή τα διαβάζουμε και εάν θα μπορέσουμε κάποτε να τα επικαλεστούμε ή όχι. Γιατί από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς.

Και εκείνο το οποίο προκαλεί σε μένα τουλάχιστον εντύπωση, είναι το ότι ενώ θα έπρεπε χρόνια τώρα το θέμα της αξιολόγησης στο επίπεδο αυτό να είναι κυρίαρχο φοιτητικό αίτημα και διεκδίκηση, προσπαθούμε σήμερα που ένας κάποιος νόμος (κακός, πονηρός, αντεργατικός, φασιστικός κλπ κλπ) μας το επιβάλλει, να βρούμε επιχειρήματα για να αντιδράσουμε.

Ποιος φοβάται και τι άραγε? Δεν θέλουμε να υπάρχει διαφάνεια, πληροφόρηση (για να μην μπω σε έννοιες όπως δημοκρατία και αξιοκρατία και μου την πέσει πάλι ο φίλτατος aliakmwn με τα ..λεξικά του και τα θέσφατα). Δεν θα έπρεπε κάποια στατιστικά στοιχεία αξιολογικά της διδασκαλίας, της έρευνας να δημοσιοποιούνται κάθε χρόνο (δίχρονο, τρίχρονο κάποτε τέλος πάντων?). Απλά, όμορφα. τίμια και με το χέρι στην καρδία.

Ναι, δεν έχουμε εργαστήρια (τουλάχιστον τέτοια που θα θέλαμε), ναι δεν μπορούμε να κάνουμε μάθημα σε αίθουσες με 700 άτομα και το σύστημα στηρίζεται στο ότι η παρακολούθηση είναι προαιρετική, ναι δεν έχουμε προσωπικό για τίποτε, ναι, ναι, ναι...
Αυτή είναι η εικόνα του ελληνικού πανεπιστημίου, ας τη δούμε κατάματα και ας πάψουμε να κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλάκι.

Μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας (όλοι) στον καθρέφτη ναι ή όχι????
(αυτό και εάν είναι αυτοαξιολόγηση!)

Χωρίς μαλαγανίες όμως και προφάσεις στο στυλ

Ναι αλλά μετά το κύρος (ποιο κύρος τελικά) του πτυχίου μας....
Ναι αλλά το διεθνές όνομα του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου....
ναι αλλά....τα καλά και συμφέροντά μας....

μπορούμε να τα ξεπεράσουμε, έστω προσωρινά, έστω στον μικρόκοσμό μας...

Ή θα πρέπει να περιμένουμε το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και στο μεταξύ θα μαζεύουμε επιχειρήματα για να δικαιολογήσουμε τον καταποντισμό του κατακαημένου πανεπιστημίου (του δημόσιου ντε) χωρίς ίσως να βλέπουμε ότι βουλιάζουμε και εμείς αντάμα.

Θλιβερές σκέψεις για το Σαββατοκύριακό πριν την εξεταστική....θα ναι η κρίση της μέσης ηλικίας...

Γιαυτό και κράζω εσάς που δεν θα έπρεπε να σας πιάνουν τέτοιες κρίσεις (εκτός εάν περάσατε ήδη στην τρίτη ηλικία).... και γιατί (χρησιμοποιώντας γνωστό σύνθημα των καταλήψεων) εάν όχι εσείς τότε ποιοι, εάν όχι τώρα τότε πότε?

Γρηγόρης Παπαγιάννης

αυτο που λετε, ειναι στην ουσια να βγαλουμε καποια στατιστικα.
αλλα τα στατιστικα μας οδηγουν παλι στο ιδιο ζητημα. ποιος θα αξιολογει
τα στατιστικα αυτα? ποιος θα τα ερμηνευει? τι κριτιρια θα χρησιμοποιει?

παραδειγμα: σε καποιο μαθημα κοβαιτε το 90% των φοιτητων. αυτο ειναι ενα
στατιστικο δεδομενο. μπορει να αντιμετωπιστει ως μια ενδειξη οτι οι φοιτητες
ειναι στοκοι και δεν την παλευουν η αντιθετα σαν ενδειξη οτι ο καθηγητης βαθμολογει
με το μεγαλο τσεκουρι. και ειναι αναμενομενο να εμφανιζεται και ολη η γκαμα αποψεων
ενδιαμεσα. ποιο λοιπον θα ειναι το συμπερασμα που θα βγαινει(ωστε επειτα να κανουμε
κατι πανω σε αυτο)?

μηπως το θεμα τελικα εχει λιγο να κανει με το μοιρασμα ερωτηματολογιων?

Τον επίμαχο νόμο τον έχετε διαβάσει;

@nessa

Μου το ξαναρώτησες αυτό και η απάντησή μου είναι, ναι τον διάβασα. Αυτή η συσχέτιση είναι που με ..κολλάει. Για αξιολόγηση μιλούσαμε τα τελευταία 20 χρόνια, ο νόμος μας ...μπλοκάρει?

@social

Τι πα να πει στατιστικά στοιχεία? Δηλαδή όταν μιλάμε για μια καταγραφή μιας κατάστασης τι έχεις στο μυαλό σου? Την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων?

Να καταγραφούν τα στοιχεία όλα. Σήμερα (κάνουμε ότι) δεν ξέρουμε τι πρόβλημα υπάρχει και σε ποια μαθήματα. Είναι καλύτερη η στείρα και μίζερη γκρίνια στο ΤΗΜΜΥ? Αυτό που γίνεται για τον Ρόθο (τον όποιο Ρόθο) σε διπλανό topic είναι αξιολόγηση ή ξεκατίνιασμα?

και σίγουρα μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Για να παλέψει όμως κανείς πρέπει πρώτα να μπορεί να κοιτάξει το εαυτό του στον καθρέφτη. Και μετά, αν αντέξει στην εικόνα του, ας παλέψει για τις κοινωνικές αλλαγές.

ΓΠ 

http://en.wikipedia.org/wiki/Deductive_system

calls for a clarification

μιλώντας για αξιοκρατία
ή και μιλώντας γενικότερα

gpap.

προφανως ειναι σκοπιμο να χουμε μια εικονα για το τι συμβαινει
στο τμημα. ειναι αυτονοητο οτι τα προβληματα πρεπει να καταγραφονται
και να θεραπευονται. το προβλημα ειναι ποιος θετει τα προβληματα.

ρωτηστε το μαργαρη αν το οτι βαθμολογει με το μεγαλο τσεκουρι ειναι μερος
του προβληματος οτι οι φοιτητες δεν περνανε στα κυκλωματα.

οποτε αν μιλαμε για ερωτηματολογια, αυτα θα πρεπει να ειναι πολυ αναλυτικα
ωστε να καταγραφεται εστω στοιχειωδως η αποψη καποιου. αλλα αυτο θα ηταν
μια παρωδια συζητησης. οποτε γιατι να μην προτιμησουμε μια πραγματικη τετοια?

θεωρειτε οτι η, χαμηλου επιπεδου, συζητηση που γινεται για το λογισμο προσφερει
λιγοτερα απο την ερωτηση "Διαφάνεια των κριτηρίων βαθμολόγησης."(απο το 1 ως το 5)?

αχά ....

τώρα έρχεσαι στα δικά μου.

Για να κουβεντιάσεις το περιεχόμενο ενός αξιολογόχαρτου πρέπει πρώτα να δεχτείς τη σκοπιμότητά του.

Και εκεί είναι που κολλάμε. Και το παράδοξο είναι ότι αντί να αντιδρώ εγώ που θα αξιολογηθώ, αντιδρούν οι ..αξιολογητές μου.

Παράλογο?
(δεν απαντά, άρα ..λογικό!)

απο την αλλη για να δεχτω την σκοπιμοτητα του πρεπει
να ξερω τι θα ειναι. δεν μπορω αν πω γενικα και αοριστα οτι
θελω μια αλλαγη. υπαρχει αλλαγη και αλλαγη.

δε νομιζω οτι αμφισβητει κανεις την αναγκη να μπορουν οι φοιτητες να
παρεμβαινουν στη λειτουργια του πανεπιστημιου ωστε να εξασφαλισουν
καλυτερες συνθηκες για τη ζωη τους. το θεμα ειναι αν αυτο μπορει να γινει
μεσα απο ερωτηματολογια. απο "αξιολογοχαρτα". 

ε τι πιο φυσιολογικο απο το να συμμετεχεις και συ ως φοιτητης και καποιος μεταπτυχιακος και καθηγητες στη δημιουργια του ετσι θα ξερεις τι ειναι :???:

Η αξιολόγηση σε όλα τα πανεπιστήμια ανα την υφήλιο χωρίζεται σε 2 κατηγορίες:Την εσωτερική και την εξωτερική

Λοιπόν,στην εξωτερική αξιολόγηση έρχεται κάποια ομάδα,μπαίνει μέσα στο πανεπιστήμιο και κρίνει καθηγητές,προγράμματα σπουδών,υποδομές κτλ.Όσο πιο καλές κριτικές πάρει τόσο κράτος & ιδιώτες θα σκοτώνονται για το ποιος θα δώσει λεφτά στο πανεπιστήμιο,το οποίο φυσικά θα αναπτύσσεται με αυτά τα κονδύλια και θα βγάζει πολύ καλούς επιστήμονες(και ώριμους πολίτες) .Από την άλλη μεριά η εσωτερική αξιολόγηση γίνεται από τους ίδιους τους φοιτητές του τμήματος.Έτσι λοιπόν μοιράζονται ερωτηματολόγια το οποία οι φοιτητές συμπληρώνουν με πολύ προσοχή,και οι καθηγητές βγάζουν συμπεράσματα για να κάνουν το μάθημα τους καλύτερο.......

Όλα τα παραπάνω μόνο στην θεωρία ισχύουν,στην πράξη άλλα γίνονται...


Η εξωτερική αξιολόγηση γίνεται από....Τον ΣΕΒ(Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων) που σίγουρα νοιάζεται για το πως θα βελτιωθούν οι υποδομές και πως θα βγούμε με μια πλήρη μόρφωση και όχι για τα δικά του συμφέροντα....Αξιολόγηση γίνεται από την εκκλησία της Ελλάδος(ουδέν σχόλιο) καθώς και από ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων(πχ από τον Τράγκα,τον Πρετεντέρη,τον σεβάσμιο υπεργνώστη της ιστορίας και τρισμέγιστο πατριώτη Πλεύρη κτλ)....

Από την άλλη η εσωτερική αξιολόγηση περιορίζεται σε 1 ερωτηματολόγιο ανά μάθημα που μπορεί να ερμηνευτεί(όπως σωστά ανέφερε ο social waste) όπως βολεύει τον καθένα,και επιπλέον στα πιο πολλά πανεπιστήμια η εσωτερική αξιολόγηση γίνεται για να αυξηθεί η "παραγωγικότητα" των εργαζομένων

Στην πράξη δηλαδή η αξιολόγηση που μας προτείνουν είναι να.....πέζουμε ξύλο με τα άλλα πανεπιστήμια.Και εξηγούμαι

1)Αφού έχω αξιολόγηση,όποιο πανεπιστήμιο είναι καλύτερο θα παίρνει και πιο πολλά λεφτά....
2)Τα λεφτά από τον κρατικό κορβανά είναι περιορισμένα....

Άρα ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ αντί να βλέπουμε πως θα κάνουμε την ακαδημαϊκή διαδικασία καλύτερη,θα προσπαθούμε να αναρριχηθούμε μερικές θέσεις στον πίνακα αξιολόγησης με οποιονδήποτε τρόπο....Και επειδή τον πίνακα αξιολόγησης θα τον συντάσσουν οι βιομήχανοι(βλ. ΣΕΒ που λέω πάνω) με κριτήρια ΠΡΟΦΑΝΩΣ όχι ακαδημαϊκά(βλέπετε Αγγλία) θα καταντήσουμε να αγωνιζόμαστε ποιος θα βγάλει τον πιο υπερ-εξειδικευμένο εργαζόμενο με σκοπό να τον χρησιμοποιήσει ο κάθε μεγαλοεπιχειρηματίας για 2-3 χρόνια και όταν λήξουν οι γνώσεις του να τον πετάξει σαν στυμμένη λεμονόκουπα.

Και επειδή μέσα σε έναν τέτοιο σκληρό ανταγωνισμό θα χρειάζονται και πολύ περισσότερα κονδύλια(ξέρετε πόσα δολάριο ξοδεύουν τον χρόνο τα Αμερικάνικα πανεπιστήμια για PR managers και για διαφημίσεις?) θα έρθουν οι καλές οι εταιρείες και οι διεθνείς οργανισμοί να μας τα προσφέρουν απλόχερα.....

Τα παραπάνω έχουν ειπωθεί χιλιάδες φορές,και προφανώς δεν μπορώ να συντάξω μια αναλυσάρα μέσα σε μιση ώρα που μπορώ να διαθέσω.Αυτό που μπορώ να πω όμως είναι ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΤΡΟ ΟΣΟ ΑΘΩΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ....


Η εσωτερική αξιολόγηση όπως μας προτείνεται από το υπουργείο(και διάφορους πανεπιστημιακούς κύκλους) δεν πρόκειτε (από μόνο της) να μας ωφελήσει σε τίποτα....Και επειδή δεν θα αλλάξει τίποτα θα αυξηθούν οι φωνές που ζητούν την εξωτερική αξιολόγηση η οποία θα μας μεταμορφώσει(είτε θέλουμε είτε όχι) σε ένα άλλο μόρφωμα......

Το ζήτημα τι μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι πολύ σύνθετο....

Αρχικά να πω ότι οι παρακάτω προτάσεις ενέχουν και πολλούς κυνδύνους στην εφαρμογή τους,αλλά είναι στοιχημα μας άμα τις μελετήσουμε να αμυνθούμε ενάντια σ'αυτούς τους κυνδίνους...


1ον)Μετά την λήξη κάθε εξαμήνου(και των εξετάσεων) θα μοιράζονται ΛΕΥΚΕΣ ΚΟΛΛΕΣ όπου ο κάθε φοιτητής θα μπορεί να γράφει την ολοκληρωμένη του άποψη για το μάθημα.Από κει και πέρα θα υπάρχουν και θεματικές συζητήσεις(πχ συζήτηση μαζί με τους καθηγητές που διδάσκουν στο 1ο εξάμηνο για τον τρόπο που έγινε το μάθημα και οι εξετάσεις).Τέλος,έκδοση μιας "αυτοκριτικής" του διδάσκοντα για την πορεία του μαθήματος και των εξετάσεων(πχ γιατί φέτος κόπηκαν πολύ στο Χ μάθημα,γιατί δεν υπήρξε ικανοποιητική συμμετοχή στις διαλέξεις κτλ)

ΟΛΑ τα παραπάνω θα επεξεργάζονται από πλήρης απασχόλησης εργαζομένους του πανεπιστημίου οι οποίοι για κάθε μάθημα θα συντάσουν και μια αναφορά η οποία θα κοινοποιείται στους φοιτητές και στους καθηγητές.Πάνω σ'αυτή την αναφορά θα υπάρχει ένας κύκλος συζητήσεων για το πως θα μπορούν να λυθούν κάποια προβλήματα τα οποία φαντάζομαι ότι θα είναι κοινά μεταξύ των μαθημάτων....Προσοχή όμως....ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ για την λειτουργία του παραπάνω συστήματος είναι ότι όλη αυτή η διαδικασία δεν θα χρησιμοποιηθεί ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ από το υπουργείο ή από κάποιον άλλον έξω-πανεπιστημιακό φορές αξιολόγησης για να μας κρίνει....

Εδώ όμως σκοντάφτουμε στον σκόπελο της βαρεμάρας των ΔΕΠ.....μεταξύ μας τώρα,υπάρχουν κάποιοι που δεν θέλουν να αλλάξουν ούτε τόσο δα το μάθημα τους....σιγά μην δεχτούνε μια τέτοια πρόταση....

Όπως ανέφερα και πιο πάνω,η πρόταση αυτή έχει πολλές ατέλειες(μπορώ να σκεφτώ μερικές ακόμα και τώρα),αλλά δεν έχω χρόνο να την αλλάξω.Αν συμφωνούμε ότι χρειάζεται μια αλλαγή στην κατεύθυνση που προτείνω,μπορούμε να το συζητήσουμε.

Η αντίθεσή μας στο νόμο για την αξιολόγηση έγκειτο κυρίως στο ότι η φοιτητική αξιολόγηση ουσιαστικά δε μετρούσε πουθενά, οι μόνοι αξιολογητές που θα μετρούσε η γνώμη τους θα διορίζονταν από το υπουργείο, ενώ (το κερασάκι στην τούρτα) τα κριτήρια της αξιολόγησης θα ορίζονταν εκ των υστέρων από το ίδιο το υπουργείο, το οποίο θα τα άλλαζε κατά βούληση όποτε ήθελε.

Τα ερωτηματολόγια με κουτάκια και νουμεράκια είναι μάλλον ανούσια. Από εκεί και πέρα, προσπαθούμε να ασκούμε έλεγχο στους καθηγητές μας και θέτουμε το ζήτημα όταν κάποιος δείχνει να αδιαφορεί συστηματικά για τη δουλειά του. Πχ δεν είχαν διαμαρτυρηθεί οι φοιτητές που ο κ. Πετρίδης δεν έκανε μάθημα; Χρειαζόμαστε κάποια εξωτερικά θεσμοθετημένη διαδικασία "αξιολόγησης" για να ασκούμε τέτοιον έλεγχο;

Ας μη μπερδεύουμε όμως την αξιολόγηση (η οποία είναι εκ φύσεως διαχωριστική και αντιπαραθετική διαδικασία, καθώς υπάρχει ο αξιολογών και ο αξιολογούμενος) με κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να προηγηθεί, το διάλογο. Το "ξεκατίνιασμα" που πέφτει για διάφορους καθηγητές (όχι μόνο για τον κ. Ρόθο) πέφτει ακριβώς γιατί δεν είναι συνεννοήσιμοι. Όταν ένας καθηγητής δείχνει σεβασμό προς τους φοιτητές και δέχεται προτάσεις και κριτική, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μη λύνουμε τα όποια προβλήματα με συζήτηση. Αντιπαραβάλετε πχ την περίπτωση του κ. Κάππου, πώς αντιμετωπίζει η μία πλευρά την άλλη, παρόλο που ο συγκεκριμένος καθηγητής θεωρείται από την πλειοψηφία ότι βάζει πολύ δύσκολα θέματα και παρά το γεγονός ότι κόβει ένα χωριό ολόκληρο σε κάθε εξεταστική :D (προσοχή δεν το λέω αυτό για να επιρρίψω ευθύνες - δε λέω ότι φταίει μόνο ο καθηγητής που κόβονται οι φοιτητές, ούτε και μόνο οι φοιτητές).

Να καταγραψουμε τι ακριβως κ. Παπαγιαννη?

Το οτι το τμημα δεν εχει αιθουσες και εργαστηρια? Αυτο δεν ειναι "αξιολογηση", ειναι διεκδικηση του αυτονοητου. Δωστε λεφτα να τα κανουμε! Χτιστε μας κτηρια, φερτε μας εξοπλισμο! (Ή μηπως πρεπει να τα βρουμε μονοι μας, μηπως προς τα κει παει το πραγμα λεω 'γω?)
Το οτι στα μαθηματα του Παπαγιαννη εχουμε μεγαλη αποτυχια? Ε ναι προφανως, οταν ο Παπαγιαννης αναγκαζεται να κανει μονος του μαθημα σε ακροατηριο 200 ατομων που κρεμονται απ' τα παραθυρια ποση μεταδοτικοτητα να εχει, ποσο να προσαρμοσει το μαθημα του στις αναγκες των απεναντι?
Κι απ' την αλλη, οταν 12 χρονια πρωτο- και δευτεροβαθμιας εκπαιδευσης καλλιεργησαν ανθρωπους-φυτα που αντιλαμβανονται τη μαθηση ως μια παθητικη διαδικασια "δωσε δεδομενα εισοδου να σου δωσω δεδομενα εξοδου", τι ακριβως θα αξιολογησουμε?
Τον Παπαγιαννη που προσπαθει να διδαξει κινητηρες και κοντες γραμμες σε ανθρωπους που δεν εχουν καταλαβει τι ειναι ο διαιρετης τασης?
Το Σταθη που μπηκε στο τμημα επειδη ηταν καλος μαθητης και ετυχε να γραψει καλα σε ενα διαγωνισμα, χωρις ποτε μα ποτε του να σκεφτηκε κανενας να τον βοηθησει να ανακαλυψει τι του αρεσει, τι κλισεις εχει, με τι θα ηθελε να ασχοληθει, μονο και μονο επειδη του λεγαν ολοι οτι ειναι "καλο επαγγελμα με μελλον και πολλα λεφτα"?
Ή συνολικοτερα, ως ομαδα τους φοιτητες που εφτασαν στα 20 τους και δεν ξερουν τι θα πει πρωτοβουλια και προσωπικος κοπος, και ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ να περιμενουν μασημενη τροφη?

Τι ειδους καταγραφη θα ειναι αυτη?
Για ποιο λογο και με ποιο σκοπο?
Για να φτασει πού και να πετυχει τι?

Ειπε μηπως ποτε κανενας υπουργος καταγραψτε τι σας λειπει και στειλτε χαρτι να το βαλουμε μπρος?
Υπαρχει δυνατοτητα να γινει κατι τετοιο σε ενα καπιταλιστικο κρατος?

Σε τι αποσκοπει το "να κοιταχτουμε στον καθρεφτη" οταν μας εχουν ρακενδυτους και απλυτους για χρονια ολοκληρα?

Η αληθεια ειναι καπου στην μεση. Για να πραγματοποιηθει σωστη αξιολογηση πρεπει πρωτα να υπαρχει υλικο προς αξιολογηση. Οταν υπαρχουν στοιχειωδεις ελλειψεις σε αιθουσες, εργαστηρια, οργανα,  καθε αξιολογηση, ακομα και χωρις τις οποιες επιφυλαξεις που εως τωρα οι φοιτητες προεβαλαν ειναι κουφια, ανουσια και παραπλανητικη. Επομενως, η αξιολογηση της ποιοτητας του ερευνητικου εργου που παραγεται ειναι εκ των πραγματων εξισου ελλειπης. Δεν μπορει καποιος να περιμενει το ΑΠΘ να φτιαξει δαιστημικο λεωφορειο οταν για να αγορασεις εστω και πολυμετρο πρεπει να κανεις αγωνα.(και τα πολυτεχνεια παλι καλα ειναι)

Απο την αλλη ομως, η ποιοτητα διδασκαλιας ειναι ενα αλλο κομματι του πανεπιστημιακου κοσμου, το οποιο δεν σχετιζεται το ιδιο αμεσα με τα χρηματα. Βεβαιως, οσο λιγοτεροι φοιτητες υπαρχουν(ή μαλλον οσο καλυτερη αναλογια φοιτητων ανα καθηγητη υπαρχει), τοσο καλυτερο μαθημα γινεται. Αλλα αυτο δεν σημαινει, οτι ακομα και με περισσοτερους φοιτητες, η εννοια του "καλου μαθηματος" ειναι απιαστη. Αυτη δεν ξερω αν μπορει αντικειμενικα να μετρηθει. Δεν ξερω αν ενα ερωτηματολογιο, ενα αξιολογοχαρτο, μια συζητηση ή μια συνελευση μπορουν να διορθωσουν την ποιοτητα διδασκαλιας ενος μαθηματος. Ολα αυτα λιγο πολυ εχουν δοκιμαστει πειραματικα, ως ενα βαθμο και δεν ειναι η γη της επαγγελιας. Ισως να μην ερφαρμοσθηκαν σωστα, ισως να μην πηρε κανεις την προσπαθεια στα σοβαρα. Αλλα το θεμα ειναι, οτι σε πολυ λιγα μαθηματα παρατηρηθηκε αλλαγη με ΔΙΑΡΚΕΙΑ απο τους καθηγητες(αλλα και απο τους φοιτητες).

Γενικα παντως, η αξιολογηση σαν εννοια ειναι απαραιτητη. Δεν γινεται να επαφιεται στην τυχη, στην διαθεση του καθηγητη ή στις γνωριμιες που εχει η θεση του σαν καθηγητης. Αλλα ειναι και μηχανισμος αναδρασης, απο την στιγμη που φερνει την ισορροπια στο συστημα. Το πως θα γινει αυτη η αξιολογηση ειναι ενα μεγαλο ερωτημα, δεδομενου του γεγονοτος οτι οπως (προσωπικα) αντιληφθηκα καποιες καταστασεις, οι οποιες προσπαθειες εγιναν, ειτε για αξιολογηση μεσω συζητησης ή ερωτηματολογιου δεν απεδωσαν τα αναμενομενα.

Για αλλη μια φορα, υπαρχει το προβλημα:

για τα προβληματα που εχουμε υπαρχουν πρακτικες λυσεις, λυσεις που τις εφαρμοζουμε και εχουν καποια αποτελεσματα ? Οχι μονο κατευθυντηριες γραμμες, οχι απλα εικασιες ή θεωριες για το τι θα ηταν καλο να γινει. Αλλα πρακτικες προτασεις που θα μπορουσαν να εφαρμοστουν μεσα στα πλαισια ενος Πανεπιστημιου, που εχει τις δεδομενες ελλειψεις και τους δεδομενους περιορισμους ?

Για παραδειγμα, εσωτερικη αξιολογηση. Συμφωνω και επαυξανω. Υπαρχει ομως μια πιο συγκεκριμενη προταση επ αυτου? Μια δομημενη προταση, με αρχη μεση και τελος, που θα περιγραφει τον θεσμο της εσωτερικης αξιολογησης?

Η για το ερωτηματολογιο? Πως ακριβως περιμενουμε να δουλεψει ενα αξιολογοχαρτο. Ποιος θα ειναι ο μηχανισμος που θα ωθησει(αναγκασει ή προτρεψει) εναν καθηγητη να αλλαξει? Το ελληνικο φιλοτιμο ??? :D :D: :D Δεδομενης παντως της μονιμοτητας, δεν νομιζω οτι υπαρχουν και πολλα που μπορουν να αναγκασουν αντικειμενικα(και οχι "για το καλο των παιδιων") εναν καθηγητη να αλλαξει, παρα πολλες φορες και ριζικα,την διδασκαλια του. Και προφανως, δεν υπονοω οτι η εργασιακη ανασφαλεια αποτελει θετικο μετρο πιεσης. Αλλα ακριβως για αυτο τον λογο, θα ηταν πολυ θετικο να ακουγαμε εναν αλλο, θετικο τροπο πιεσης.

Περί αξιολόγησης.

Ο θεσμός ας υπάρχει και ας δουλέψει, λίγο με ενδιαφέρει, και αποτέλεσμα στα καθ' ημάς ελάχιστο θα έχει.
Εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε.
Το πολύ πολύ να πάψουν να ουρλιάζουν κάποιοι που μας έχουν πρήξει με αυτήν.
Βέβαια, στο μυαλό σας οι περισσότεροι έχετε το πώς θα κρίνετε τους καθηγητές σας, αλλά περί αυτού να είστε σίγουροι ότι δεν θα το κάνετε ακόμη και αν σας δώσουν όλες τις δυνατότητες.
Απλούστατα γιατί κι εσείς, από νωρίς στο κόλπο είστε.

Εγώ σας μίλησα κάνα δυο φορές για την αξιολόγηση στη λίστα με ένα ανέκδοτο περί γαϊδάρων και αλόγων, όποιος θέλει ας το ψάξει, ο Αλιάκμων έπιασε την μισή του μεταφορά.

Δεύτερο ανέκδοτο σήμερα.

Παρακαλώ δείτε προσεκτικά αυτή την διεύθυνση:
http://www.arwu.org/rank2008/Top500_EN.xls

Είναι το excel με την φετινή (2008) περίφημη αξιολόγηση της Σαγκάης, όπου το ΑΠΘ καταλαμβάνει την 392η θέση, καθόλου κακή επίδοση στα 16000 πανεπιστήμια  του κόσμου.
Με χαρά σας αναγγέλλω ότι την επόμενη χρονιά το ΑΠΘ θα βρεθεί στην 304η θέση.
Μέσα σε ένα χρόνο καταφέραμε εν μέσω καταλήψεων και 'εξεγέρσεων' να περάσουμε 88 θέσεις μπροστά.

Η επιτυχία μας έγκειται στην απλή επισήμανση κάποιων εχεφρόνων συναδέλφων στον Πρύτανη του σχετικού Πανεπιστημίου ότι το όνομά μας είναι 'Aristotle University of Thessaloniki' και όχι 'University of Thessaloniki'.

Καλή σας νύχτα.

Χρήστος Ε. Δημάκης 

Κατα τα αλλα συμφωνω πολυ με το ροζ γ'ρουν', αλλα και με τις παραιναισεις της φιλτατης κορινας προς το προσωπο του για την αλλαγη του στυλ των απαντησεων του :P

Και αντε το δεχομαι, οτι καποιος του ΚΚΕ, στο κομμουνισμο πιστευει, δεν πιστευει στο υπαρχον συστημα, αρα ειναι βλακωδες να του ζητας προτασεις που να μην σχετιζονται με την ανατροπη του σημερινου πολιτικο καθεστωτος. Οι υπολοιποι ομως ?

Αυτο ειναι ακριβως το ειδος της αξιολογησης που (προσωπικα) μου ειναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ αδιαφορη. Το θεμα ειναι οι καθηγητες τι δουλεια κανουν, αν δουλευουν σοβαρα και προσπαθουν, αν εχουν τα εφοδια για να δουλεψουν, αν οι φοιτητες ειναι ικανοποιημενοι απο την ποιοτητα διδασκαλιας. Τωρα, το να σε κρινει καποιος (οπου αυτοδιοριστηκε κριτης), με κριτηρια τελειως αντιεπιστημονικα και με την λογικη να σε βαλει σε μια καταταξη που λειτουργει σαν πλειοδοτικος διαγωνισμος ειναι τελειως βλακωδες.

Βεβαια, και αυτες οι λιστες εχουν καποια χρησιμοτητα, αλλα καμια σχεση με αυτη που υποτιθεται εχουν :D :D :D

Ελληνικό δαιμόνιο!  ^notworthy^

 ;D ;D ;D ;D

Και βέβαια ο Δημάκης τα λέει χοντρά.
Και το ανέκδοτο για το γάιδαρο και τα αλόγατα το ήξερα από μικρός.

Και η ουσία όσων διαβάζω είναι ότι όλοι ξέρουμε τι γίνεται και καλά κάνει και γίνεται
Και για τα ας τα αφήσουμε στον ΣΕΒ, στην εκκλησία, στον Πρετεντερη και στην Παναγιωταρέα (BTW αυτή είναι μάλλον ..εσωτερική (από)αξιολόγηση) και στο Θεό .. ρε God...

Και φυσικά δεν τολμάμε να το πούμε στο καημένο το συνάδελφο που γύρισε και ρώτησε το αυτονόητο, πώς δηλαδή μπορεί κάπως, κάπου να πει τον καημό του.

Στο κάτω κάτω ας τα χώσει ανέξοδα στο φόρουμ......

Όσο για τις λευκές κόλλες... μάλλον λευκή κόλλα θα μας δώσουν πίσω οι περισσότεροι....

Δεν το αφήνουμε το θέμα ρε παιδιά? Αυτό θα γίνει έτσι κι αλλιώς μετά από 15 σελίδες μπουρδολογία και άπειρο χαμένο χρόνο. Ετσι δεν γίενται πάντα?

Καληνύχτα


ΓΠ

Τι είναι χειρότερο ρε pandora

απόκριες σαββατιάτικα να διαβάζεις Αlonso (τι είναι πάλι ετούτος) ή να αναπτύσσεις επιχειρηματολογίες για αξιολογήσεις....????

Α ρε αθάνατοι ΗΜΜΥ!!!!!

Εξωωω ρεεεε!

(πάει το κάψαμε το topic)  ;D ;D ;D

Αλονσο - ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ (http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=28219.msg556860#msg556860)

 :D ;D

ps εντάξει τώρα πραγματικά το κάψαμε  :D
ps 2 Κι ύστερα θα ρθει ο κ. Δημάκης κ θα πεί ότι δεν ξέρουμε τον ορισμό του limit! Εδώ περιμέναμε τόσα χρόνια για να μάθουμε τον πραγματικό ορισμό της ορίζουσας στην Πανεπιστημιακή Φυσική ! ;D :o

Ό,τι και να λέγεται... επιβεβαιώνουμε απόλυτα ότι συνεχίζουμε "άξια" - και όπως όπως - την εκπαιδευτική διαδικασία του σχολείου και στο Πανεπιστήμιο. Είναι άλλωστε η φυσική συνέχεια του υπέροχου λυκείου που μας επιφύλαξε το ελληνικό κράτος για να μας δώσει τα "φώτα της μόρφωσης"  ;D. Και συνεχίζουμε κι εδώ όμορφα, στο "δε βαριέσαι αδερφέ" (τα τελευταία συμπεράσματα μου προήλθαν παρακολουθώντας τα τόπικ διαμαρτυρίας για τη Φυσική από πρωτοετείς οι οποίοι εν τέλει παραδέχονται...ε... ότι θα ήθελαν ένα εύκολο πενταράκι κι ότι δεν διάβασαν και τόσο - και καλά κάναν δλδ, αλλά αυτό δεν είναι σοβαρή αξιολόγηση και σοβαρή αντιμετώπιση του μαθήματος).

Εμένα μ 'αρέσουν και οι λευκές κόλλες και οι ανώνυμες. Αν είναι να αρχίσουν να μιλάνε οι βουβές φάτσες.... από κάπου θα πρέπει να αρχίσουμε.

ΥΣ Τελικά.... "δεν έχουμε λεφτά, είμαστε πολλοί"  ;D ;D ;D

Να διαβαζεις Κοντολεοντα.. και να τον καταλαβαινεις κιολας!

Όταν αρχίζεις και τον καταλαβαίνεις χάνει τη γοητεία του  :P :P

Τελικά στα 'καμμένα' μου είστε όλοι τόσο ... συμπαθητικοί.... ;D ;D ;D ;D

(ελπίζω να μην αξιολογηθεί αρνητικά... :()

Υπάρχουν και χειρότερα.

Να ψάχνω πώς υπολογίζουμε γωνίες αναχώρησης από πολλαπλό πόλο.

Να μην το βρίσκω ούτε στον Παρασκευόπουλο, ούτε στον Dorf, ούτε στον Schaum.

Και να καίω τα τελευταία μου εγκεφαλικά κύτταρα στο google για έναν τύπο, που δεν είναι κι εύκολο να βρεθεί.




ΜΠΟΥΜ :D

 ^sfinaki^

Σωστός!

(ή για να επανέλθω στη ...αξιολόγηση) Άξιος!  ;D ;D

Okey, εμείς έχουμε εξεταστική (well, not all of us :P) και τα μυαλά μας πονάνε. Οι καθηγητές όμως τι έχουν πάθει lately; :P


Βγάζουν θέματα με τον Super Mario και την Warioland? :D

εμένωντας στο φιλολογικό
από εκεί που το άφησα,

The argument hinges on the nature of statements such as "Anything that is pleasant is also good" and the possibility of asking questions such as "That thing is pleasant but is it good?" According to Moore, these questions are open and these statements are significant; and they will remain so no matter what is substituted for "pleasure". Moore concludes from this that any analysis of value is bound to fail. In other words, if value could be analyzed, then such questions and statements would be trivial and obvious. Since they are anything but trivial and obvious, value must be indefinable.

http://en.wikipedia.org/wiki/Open_question_argument

indefinable<>undefined

Ελληνιστί, μη ορισμένος <> μη ορίσιμος.

Τελικα ?

Να θυμηθούμε όμως αυτό που είπε ο ngine13 και να το κάνουμε μετά την εξεταστική: μια ζωντανή συζήτηση πάνω στα ίδια θέματα. Και ίσως αυτή τη φορά πιο δομημένη: με προετοιμασμένες εισηγήσεις, προεδρείο κτλ.

Θ

Μη ξεχνάτε ότι στη Σαγκάη βρέθηκε και η ομάδα ρομποτικής PANDORA το καλοκαίρι του 2008..

Εκτός και αν δεν έφτασε στα αυτιά τους...

Τελικά άκυρη η πρότασή μου για συζήτηση.. τα προβλήματά μας καταγράφονται από την problist..

Αναμένουμε λοιπόν με αγωνία τα αποτελέσματα.

kesi obamikos?

Passive acceptance of the teacher's wisdom is easy to most boys and girls. It involves no effort of independent thought, and seems rational because the teacher knows more than his pupils; it is moreover the way to win the favour of the teacher unless he is a very exceptional man. Yet the habit of passive acceptance is a disastrous one in later life. It causes man to seek and to accept a leader, and to accept as a leader whoever is established in that position.

Είναι κάπως προκλητική η δήλωση.. με αγνές προθέσεις όμως.

kala mwre
tsigara exoume den ine ekei to 8ema

Το θέμα είναι ότι "είναι κόκαλα και σπάνε".. βέβαια στα κυπριακά ακούγεται καλύτερα.

Κάποια στιγμή θα οργανωθεί συζήτηση - ανοιχτή σε όλους - για τα προβλήματα που καταγράφονται στην problist και για πιθανές λύσεις που μπορεί να δοθούν. Φαντάζομαι ότι αυτό μπορεί να γίνει και πρίν το Πάσχα. Αλλά ακόμη δεν έχει αποφασιστεί.

Gpap, λέω να κρατήσουμε προτεινόμενες ημερομηνίες  ;)

Θα το κάνουμε μάλλον σύμφωνα με το αρχικό πλάνο.

Στο μεταξύ η εξεταστική που μόλις ολοκληρώθηκε ανέδειξε για μια ακόμη φορά κάποια προβλήματα του τύπου, ΄θέματα μη αναμενόμενα΄, ΄πολλές πράξεις', 'που να το σκεφτούμε αυτό', 'δεν ηταν στα SOS'.

Αυτά τα πρώτα σχόλια, η γενικότερη εικόνα σας στη διάρκεια των εξετάσεων, τα πρώτα συμπεράσματα από τα γραπτά δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά.

Και επειδή σίγουρα (τουλάχιστον σε ότι αφορά εμένα προσωπικά) δεν μπαίνω σε συναγωνισμό για το ποιος θα 'κόψει΄τους περισσότερους ή θα πάρει το oscar κακίας ή τρομοκρατίας. 

Και επειδή τα θέματά μου διολισθαίνουν προς ευκολότερα και οι αντιδράσεις σας για δύσκολα θέματα αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, έ πραγματικά κάτι δεν πάει καλά.

Και επειδή ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε το αποτέλεσμα είναι ίδιο, νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσουμε πραγματικά να βρούμε τις αιτίες των προβλημάτων και να προσπαθήσουμε να τις διορθώσουμε.

Με καλή διάθεση για δουλειά αλλά και ... αυτοκριτική και από τα δυο μέρη.

Αλλά πάρτε πρώτα μια ανάσα από τη ψυχοφθόρα εξεταστική και τα ξαναλέμε.

Γρηγόρης Παπαγιάννης