THMMY.gr

Εδώ και δέκα μέρες η Γαλλία βρίσκεται σε μια κατάσταση ακραίων ταραχών. Ποιός φταίει;
Η πολιτική ηγεσία που αρχικά αντιμετώπιση ελαφρά το ζήτημα και τώρα το βλέπει σαν μια αστυνομική υπόθεση που μπορεί να λήξη με την βία;
Η αστυνομία που τόσο καιρό αντιμετώπιζε κάποιες ομάδες ανθρώπων με τρόπο που τους οδήγησε στην εξέγερση;
Οι άνθρωποι αυτοί που βρήκαν αυτόν τον ακραίο και επικίνδυνο τρόπο να διαμαρτυρηθούν;
Η κατάσταση έχει μήπως φτάσει στο απροχώρητο από όλους και η κρίση πήρε αυτή την βίαιη καμπή;
Όλα ξεκίνησαν από μια τραγική και παράξενη ιστορία που υποκίνησε όλους σε παράλογες αντιδράσεις;
Ή κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους βλέποντας την καταστροφή, πίεζουν για βία στην κυβέρνηση και υποκινούν τους εξεγερμένους με κάθε μέσο;

Είναι πολύ άσχημο το μπλέξιμο...η εξέγερση εξαπλώθηκε και σε άλλες πόλεις με μεγάλες υλικές ζημιές και προβλήματα...

Νομίζω πως τώρα ξαφνικά εκτονώνεται κάτι που υπέβοσκε πολλά χρόνια στις φτωχικές συνοικίες, ή καλύτερα γκέτο, των προαστίων του Παρισιού. Ο ρατσισμός και η κοινωνική απομόνωση των πάμφτωχων μεταναστών τους οδήγησαν στην εξαθλίωση και αργά ή γρήγορα θα αντιδρούσαν κάπως. Οι λόγοι υπήρχαν, η αφορμή δόθηκε (δολοφονία δύο νεαρών μεταναστών από αστυνομικούς) και τώρα ο Θεός(?) βοηθός.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο υπουργός εσωτερικών (δεν είμαι και σίγουρος) της Γαλλικής κυβέρνησης ρίχνει λάδι στην φωτιά με προκλητικές δηλώσεις. Νομίζω πως το φταίξιμο σε βάθος χρόνου πέφτει περισσότερο στην Γαλλική κυβέρνηση που δεν έκανε τίποτα για την σταδιακή ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία. Τα πράγματα επιβαρύνει και η βία που ασκεί η αστυνομία. Φυσικά ευθύνονται και οι ίδιοι οι ταραξίες γιατί ακόμα και αν έχουν δίκιο αυτό δεν δικαιολογεί την ασύστολη άσκηση βίας...

Άντε να δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα...μακάρι να μην χρειαστεί η επέμβαση του στρατού και να έχουν όλα αίσιο τέλος...

Σαρκοζί τον λένε τον κύριο, που θέλει και να πάει και για πρόεδρος, τρομάρα του >:(
Σκεφτείτε ότι δε μιλάμε και για μετανάστες που πήγαν στην Γαλλία και δε μπορούν να προσαρμοστούν. Μιλαμε για Γάλλους πολίτες, δεύτερης και τρίτης γενιάς που προφανώς η Γαλλία δε μπορεί ακόμα να τους αφομιώσει, ή πιο σωστά δε θέλει.

Δυστυχώς ο κ.Σαρκοζί έχει μεγάλη δημοτικότητα στη Γαλλία και είναι και πρόεδρος του UMP(κεντροδεξιού κόμματος της Γαλλίας.) Η τελευταία δημοσκόπηση , που έγινε μετα την εξέγερση ,η δημοτικότητα του ρισκόταν στο 45%. Αλλά ευτυχώς η πλειοψηφία των Γάλλων είναι εναντίον των εμπρηστικών  του δηλώσεων. Το πιο πιθανόν θα είναι υποψήφιος για τον προεδρικό θώκο το 2007 , που είναι οι προεδρικές εκλογές.
Δεν ξέρω που θα καταλήξει αυτή η ιστορία , αλλά έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Κατά τη γνώμη μου η μόνη υπεύθυνη είναι η Γαλλική πολιτεία , που τους είχε στο περιθώριο όλα αυτά τα χρόνια και δεν έκανε τίποτα για να τους αφομοιώσει  .

Ο Σαρκοζί μετά από τους άθλιους χειρισμούς του στο θέμα αυτό έχει πλέον καεί. Δύσκολα βγαίνει πρόεδρος. Όσο γι αυτό που λες, νομίζω πως η γαλλική κοινωνία είναι σε θέση να απορροφήσει κάποιο αριθμό μεταναστών. Το θέμα όμως είναι πως ο αριθμός των μεταναστών που τελικά βρίσκονται εκεί είναι τόσο μεγάλος, που δεν μπορεί να απορροφηθεί τόσο εύκολα. Οι Γάλλοι έχουν πρόβλημα με το θέμα αυτό.
Νομίζω πως η εξέγερση αυτή ανήκει στην φυσιολογική ροή της ιστορία, δηλαδή εάν δεν γινόταν τώρα, θα γινόταν μετά από λίγο καιρό (μήνες, χρόνια) με μια άλλη αφορμή. Πάντως δεν συμμερίζομαι απόψεις που ονομάζουν την εξέγερση αυτή: "Γαλλική επανάσταση 2". Πάω στοίχημα πως μετά από 1 μήνα ούτε που θα ασχολούμαστε με το θέμα αυτό - η καθημερινή πραγματικότητα θα το καταβροχθήσει, όπως κάνει με χιλιάδες άλλα πράγματα που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα την ζωή μας.  :(

Αν όπως λες το καταβροχθίσει η καθημερινή πραγματικότητα , τότε κατά τη γνώμη μου , δυστυχώς ο επόμενος γάλλος πρόεδρος θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο Σαρκοζί , ο οποίος μάλιστα είναι θιασώτης της οικονομικής πολιτκής και γενικότερα της πολιτκής  του Μπλερ .

Επειδή δεν έχω ιδιαίτερη ενημέρωση ας με ενημερώσει κάποιος εξεγέρθηκαν και οι κινέζοι μετανάστες; Και οι ανατολικοευρωπαίοι; Πλακώνονται όλοι μαζί ή μια συγκεκριμένη ομάδα μόνο; Γιατί εγώ είδα τον Σιράκ να διαπραγματεύεται με .. ΙΜΑΜΗ για να πάψουν οι διαταραχές.Άρα αφου μιλά με θρησκευτικό άρχοντα και μάλιστα μόνο μιας θρησκείας πως είναι θέμα κοινωνικής περιθωριοποίησης.Γάλλοι κοινωνικά αποκλεισμένοι δεν υπάρχουν; Γιατί δεν καίνε κι αυτοί σχολεία , βιβλιοθήκες, λεωφορεία ασθενοφόρα; Το '68 δηλαδή καίγανε ασθενοφόρα και σχολεία; Άρα δεν είναι κοινωνικό θέμα. Είναι νομίζω θέμα θρησκευτικό και εθνοτικό. Το φυσικό αποτέλεσμα δηλαδή μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Όπως οι γερμανοί άνεργοι το 30 βλέπαν τους εβραίους να πλουτίζουν και τους "καθάρισαν¨ έτσι και οι (δεν ξέρω ακριβώς ποιοι) τώρα χτυπούν τις δομές του γαλλικού κράτους γιατί δεν μπορούν με τον Αλλάχ να μπουν σε τροχιά προόδου και κάποιιος φυσικά τους κρατά κάτω το κεφάλι.. Μπαι δε γουει άκουσα κάψαν και μια συναγωγή... Λίγο πιο πάνω στην Ολλανδία το καλοκαίρι οι ολλανδοί σπάγαν τζαμιά με καδρόνια και στην Αγγλία πέφτει άγροι ξύλο μεταξύ κινέζων-μαύρων κτλκτλ.

 Μήπως αυτά είναι μια πρόγευση του τι θα μπορούσε να συμβεί και εδώ τώρα που γίναμε πολυ-πολιτισμένοι κι εμείς; Αν επέμβει στρατός γνωρίζει κανείς τι δικαίωμα δράσεων έχει το ΝΑΤΟ-ΟΗΕ;

Απλά οι περισσότεροι Γάλλοι πολίτες που κατάγονται από μετανάστες είναι αυτής της θρησκευτικής θέσης, ενώ είναι και πιο ευαίσθητοι τον τελευταίο καιρό λόγο των γεγονότων.
Η αύξηση της δημοτικότητας είναι λόγω του πανικού που υπάρχει σε τέτοιες περιπτώσει όπου όλοι οι φιλήσυχοι πολίτες συσπηρώνονται πίσω από τον καουμπόι που λέει ότι θα τους προστατεύσει με μολύβι. Δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα και μερικοί πρέπει να το καταλάβουν αυτό. >:(

Πάντως η κατάσταση έχει ξεφύγει άγρια στο Παρίσι. Ο Χθεσινοβραδινός απολογισμός ήταν 1.408 (!) πυρπολημένα αυτοκίνητα , 10 αστυνομικοι τραυματίες και 395 συλλήψεις μεταναστών.
Κάτι ανησυχητικό ήταν το γεγονός ότι και στη Γερμανία πυρπολήθηκαν 5 αυτοκίνητα σε μια λαϊκή περιοχή του Βερολίνου και η γερμανική αστυνομία δήλωσε ότι δεν αποκλείεται να ήθελαν να μιμηθούν την εξέγερση στη Γαλλία.

Εσυ αμεσως, να μην αφησεις ευκαιρια και να πλακωσεις τα εθνικιστικα........

Να μην αρχισω παλι με τα τεραστια κατεβατα για τα προπαγανδιστικα κομματια του λογου σου... Σκεψου ομως το πολυ απλο: Δεδομενου του οτι η πλειοψηφια των μεταναστων ειναι μουσουλμανοι, ποιοι περιμενεις να εξεγερθουν? Οι 500 γιαπωνεζοι, που ειναι και μεγαλοαστοι?

Ειδικα τους κινεζους, μην τους λαμβανεις υπ' οψη σου, γιατι αν και δεν ανηκουν στη μεγαλοαστικη ταξη, δεν εχουν ιδιαιτερα προβληματα, καθως με το εμποριο εχουν κυριολεκτικα κυριαρχησει στην Ευρωπη, και φυσικα και στο Παρισι.

Και φυσικα ο Σιρακ θα διαπραγματευτει με τον εκπροσωπο της πλειοψηφιας...

Κατα τα άλλα, το οτι η πλειοψηφια των εξεγερμενων ειναι μουσουλμανοι, δεν αναιρει τον ταξικο χαρακτηρα της εξεγερσης. Ειναι σιγουρα φασιστικο, ισως και ηλιθιο να φανταστει καποιος οτι οι επαναστατημενοι θελουν οτιδηποτε αλλο εκτος απο καλυτερες συνθηκες ζωης... Μονο ενα αρρωστημενο μυαλο θα μπορουσε να φανταστει άλλα σεναρια, βλεπε ναζιστικες γερμανιες κλπ κλπ...



Οχι που δεν θα το 'λεγες...

Παντα στα πολιτικα σου κειμενα υπαρχει και μια αναφορα σε εβραιους, τι σημαινει αραγε?

Αυτο που δεν μπορεις ή δεν θελεις να καταλαβεις, ειναι πως οι μαζες του γερμανικου λαου τη δεκαετια του '30 δεν δολοφονουσαν τους μεγαλοκαρχαριες εβραιους, οι μεροκαματιαρηδες ηταν αυτοι που την πληρωναν... Κι αυτο γιατι οι εξεγερσεις των γερμανων, ενω στη βαση τους ειχαν ταξικο χαρακτηρα (απο πεινα βγηκαν οι γερμανοι στους δρομους), καπελωθηκαν απο το ναζιστικο κινημα, και μετατραπηκαν σε εθνικιστικα εγκληματα.

Τωρα αυτο για τις "δομες" του γαλλικου κρατους - αληθεια τι πινεις και δε μας δινεις? Εχεις παει καλο μου παιδι στο Παρισι, στα γκετο? Ξερεις σε τι συνθηκες ζουν εκει οι ανθρωποι?
Πολυ καλα κανουν και καταστρεφουν περιουσιες, τοσο τις ιδιωτικες περιουσιες των αστων, που βολεμενοι στον καταναλωτικο τους παραδεισο αδιαφορουν για ο,τι συμβαινει λιγα χιλιομετρα πιο διπλα τους, οσο και την κρατικη περιουσια, γιατι το αστικο γαλλικο κρατος ειναι θεμελιωμενο πανω στις αρχες της ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ, της εκμεταλλευσης και της ανισοκατανομης του πλουτου. Καλα κανουν, να το σπασουν, να το καψουν, να το διαλυσουν, και μετα να χτισουν απο την αρχη ενα νεο, πιο ανθρωπινο!


Η συναγωγη ηταν πραγματικα επικινδυνο κομματι, δειχνει πως απο κατω ισως και να φωλιαζουν αποψεις παρομοιες με τις δικες σου... Ας ελπισουμε πως η εξεγερση θα διατηρησει τον ταξικο της χαρακτηρα.

Οσο για τα δικα μας, μακαρι να επεκταθει παντου, σε ολη την Ευρωπη, σε ολον τον πλανητη! Και φυσικα και στην Ελλαδιτσα. Για να αρχισουν λιγο να τρεμουν τα κεφαλια αυτων που μετετρεψαν τη λεξη "αλβανος" σε βρισια, καθως και ολων ημων που το παιζουμε *** μπροστα στις οθονες μας.

Και οπου *** βαλε ειτε "επαναστατης" ειτε "πατριωτης/εθνικιστης"...

γουστάρω ΔΑΠ-Μπακούνιν.Μη ξεχάσεις να κάψεις και τη σχολή μας όταν αρχίσει κι εδώ η επανάσταση γιατί εκτρέφει "πατριώτες/εθνικιστές" σα και του λόγου μου :o

ALIAKMWN
Πολυ καλα κανουν και καταστρεφουν περιουσιες, τοσο τις ιδιωτικες περιουσιες των αστων, που βολεμενοι στον καταναλωτικο τους παραδεισο αδιαφορουν για ο,τι συμβαινει λιγα χιλιομετρα πιο διπλα τους, οσο και την κρατικη περιουσια, γιατι το αστικο γαλλικο κρατος ειναι θεμελιωμενο πανω στις αρχες της ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ, της εκμεταλλευσης και της ανισοκατανομης του πλουτου. Καλα κανουν, να το σπασουν, να το καψουν, να το διαλυσουν, και μετα να χτισουν απο την αρχη ενα νεο, πιο ανθρωπινΟσο για τα δικα μας, μακαρι να επεκταθει παντου, σε ολη την Ευρωπη, σε ολον τον πλανητη! Και φυσικα και στην Ελλαδιτσα


Τι περιμένεις αλιακμων; Βάλε φωτιά στα αμάξια. (αυτό δεν περιέχει ειρωνία)


Θα παραθέσω και λίγους στοίχους από τα Αρνάκια
Έτοιμος να'σαι θα'ρθουν ξαφνικά
νέοι προστάτες που θά'σαι προδώσουν
Μέσα στη νύχτα θα μπούνε κρυφά
και στο ονειρό σου θά'σαι προδώσουν.

Ο νοών, νοείτω

Συμφωνώ με τον aliakmwn, το ζήτημα είναι αμιγώς ταξικό, όπως και σε όλες τις μαζικές λαικές κινητοποιήσεις. (Σιγά μη γινόταν οποιαδήποτε "εθνική" επανάσταση αν οι "πατριώτες" δεν ήταν πεινασμένοι).
Η διαφορά της ναζιστικής Γερμανίας ήταν ότι το καθεστώς φέρθηκε έξυπνα σε πρώτη φάση. Προσέφερε στους πεινασμένους Γερμανούς καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, τους πόρους για τις οποίες έκλεβε από τις κατακτημένες χώρες, και εξαγόρασε την συνενοχή ενός ολόκληρου λαού.
Στην Ελλάδα ακόμη κι οι αγρότες βολεμένοι είναι και ψηφίζουνε ΝΔ!

Ο Βαρδάρης βράζει... αν εξαπλωθεί η εξέγερση σε άλλες χώρες, πιθανότατα να έχουμε κι εδώ τέτοια... και φοβάμαι ότι ο εθνικιστικός χαρακτήρας της θα υπερισχύσει του ταξικού, γιατί οι μετανάστες αυτήν τη συνείδηση έχουν καλλιεργήσει :-\

Δεν θυμάμαι κάποιο ιστορικό περιστατικό(περιμένω διόρθωση), όπου οι καταπιεσμένοι μετανάστες να βγαίνουν και να τα σπάνε, και δεν χαρακτηρίζω ούτε το συγκεκριμένο έτσι. Άλλωστε είτε δεν είναι καταπιεσμένοι, είτε άμα έβγαιναν, η καταπίεση θα τους χτυπούσε πολύ δυνατά.
Οι άνθρωποι, θα το επαναλάβω, είναι Γάλλοι. Είναι Γάλλοι που η επίσημη Γαλλία τους έχει αναγνωρίσει τα δικαιώματα τους, αλλά η κοινωνία το αρνείται. Η καταπίεση είναι πρώτα κοινωνική και μετά θεσμική.
Είναι άνθρωποι που αν και δεν ξεκίνησαν μαζί μετατράπηκαν σε μία μειονότητα που δέχονται όλα αυτά που δέχονται.

Από το Αμερικάνικο περιοδικό "Χρονικά"   (www.chroniclesmagazine.org)


........................Οι ταραξίες είναι κυρίως νεαροί άνδρες, γεννημένοι στην Γαλλία. Την τελευταία εβδομάδα στο Παρισινό μπανλιέ (προάστιο) Κλισύ-σου-Μπουά (ένα τερατούργημα από πολυκατοικίες από τσιμέντο και σίδερο, το οποίο είναι τώρα πάνω από 80% μουσουλμανικό), εξεγέρθηκαν με θυμό όταν δύο έφηβοι έπαθαν ηλεκτροπληξία κατά λάθος, ενώ κρύβονταν από την αστυνομία σε μία περιφραγμένη περιοχή που στεγάζει έναν πυλώνα υψηλής τάσεως. Φωνάζοντας «ο Αλλάχ είναι μεγάλος!» ομάδες νεαρών οπλισμένες με ρόπαλα και ξύλα αφήνιασαν, υποχρεώνοντας την αστυνομία να υποχωρήσει. Όταν οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας ήρθαν μαζικά για να ανακτήσουν την περιοχή, οι διαμαρτυρίες επικεντρώθηκαν στην απαίτηση η Γαλλική αστυνομία να φύγει από τις «κατεχόμενες περιοχές». Το πρόβλημα θα λυνόταν, διάφοροι μουσουλμάνοι «ηγέτες της κοινότητας» ισχυρίστηκαν, αν οι Γαλλικές αρχές αποδέχονταν ότι υπήρχαν ντε-φάκτο απαγορευμένες ζώνες εντός της χώρας, οι οποίες θα αυτο-κυβερνούνταν. «Το μόνο που ζητάμε είναι να μας αφήσουν μόνους», είπε ο Μουλούντ Νταμάνι, ένα από τους τοπικούς «εμίρηδες» που συμμετέχει σε διαπραγματεύσεις για να πείσει τους Γάλλους να αποσύρουν την αστυνομία και να επιτρέψουν σε μία επιτροπή από σεΐχηδες, κυρίως από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, να διαπραγματευτεί ένα τέλος στις εχθροπραξίες.

Η απαίτηση δεν είναι νέα και θα γίνεται με αύξουσα συχνότητα τα επόμενα χρόνια. Πολλοί μουσουλμάνοι στην Γαλλία και αλλού στην Ευρώπη ήδη θεωρούν εαυτούς ντε-φάκτο αυτόνομους, μία κοινότητα που δικαίως αντιτίθεται στην ευρύτερη κοινωνία των απίστων και επικεντρώνεται σε τζαμιά και ισλαμικά κέντρα. Η ανάδυση μία τεράστιας διασποράς πιστών μουσουλμάνων μακριά από την μουσουλμανική ενδοχώρα αντιμετωπίζεται από τους ευσεβείς μουσουλμάνους ως ένα γεγονός που συνδέεται αρχετυπικώς με την κατάκτηση. Η απαίτηση των κατά πλειοψηφία μουσουλμανικών περιοχών να τους αποδοθεί αυτοδιοίκηση θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε κραυγές υπέρ της επιβολής του ισλαμικού νόμου σε μία διαχωρισμένη μουσουλμανική Γαλλία

Η αφομοίωση δεν είναι πλέον μία εφικτή επιλογή στην Γαλλία, μία χώρα που παλαιότερα υπερηφανευόταν για την ικανότητά της να μεταλλάσσει τους ξένους σε Γάλλους. Αυτό ήταν εφικτό με τους Ιταλούς, τους Ισπανούς, τους Πολωνούς και τους Ρώσους μετανάστες, επειδή ήταν πολιτιστικώς αφομοιώσιμοι και επειδή κατέφθασαν σε δεκάδες χιλιάδες ή έστω εκατοντάδες χιλιάδες (π.χ. οι Ευρωπαίοι και Εβραίοι πρόσφυγες «μαυροπόδηδες» από την Αλγερία μετά το 1962), αλλά όχι σε εκατομμύρια. Οι μουσουλμάνοι τώρα αποτελούν το 10% του πληθυσμού της Γαλλίας και περισσότερο από το 20% των νεογέννητων. Ζουν σε συμπαγείς κοινότητες στις οποίες δεν είναι πλέον δυνατόν να αγοράσεις κρασί από το τοπικό κατάστημα ή να δεις την «Αμελί» στο σινεμά. Οι ηγέτες τους θεωρούν την πίστη τους και την κουλτούρα τους ανώτερες από αυτήν της φιλοξενούσας χώρας. Όποιοι διαφωνούν με αυτά, παραμένουν σιωπηλοί......................


 Μπορεί να διαβάσει κανείς όλο το άρθρο το οποίο κινείται σε αυτό το μοτίβο (αμερικανισμός VS ισλαμ) υπάρχουν όμως και αρκετά στοιχεία αληθή. Όποιος δεν τα αντιλαμβάνεται ή δε θέλει να τα αντιληφθεί δικό του θέμα.


 Νομίζω δεν αρνείται η κοινωνία τα δικαιώματά τους. Μόνοι τους ίσως τα απεμπολούν (και μιλώ για τους φανατικούς) γι'αυτό και προσπάθησα να κάνω μια συσχέτιση για το πως αντιδρούν και οι άλλοι μετανάστες στη Γαλλία. Άλλωστε Turambar μη ξεχνάς πως τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Λονδίνο τα έκαναν ΒΡΕΤΑΝΟΙ πολίτες γεννημένοι και μεγαλωμένοι εκεί.


 Σωστό. Βρίσκω πως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει ταξική πάλη κατ'ουσία, αλλά αυτό είναι η αφορμή ή η πρόφαση. Τι θα πουν άλλωστε οι Γάλλοι στα τελεβίζια; Θα δουν τον Λεπέν από 10% στο 20% σε μια βδομάδα. Το μίσος για τα χρόνια της αποικιοκρατίας και ο θρησκευτικός ισλαμικός φανατισμός είναι το καύσιμο στις μολότωφ που πέφτουν και δεν καίνε μερσεντες και γκλαμουριά, αλλά αυτοκίνητα απλών Γάλλων, ασθενοφόρα,λεωφορεία, σχολεία, βιβλιοθήκες, 1 συναγωγή και 2 εκκλησίες ως τώρα. Δεν αναφέρω το γεράκο που δολοφόνησαν ή την ανάπηρη που χαροπαλεύει από εγκαύματα... και έπεται μαύρη συνέχεια. Μεγάλο πρόβλημα θα υπάρξει αν παρέμβει ο στρατός

Ρε αλιάκμων καλά τα λες αλλά στο τέλος μου τα χάλασες. Έχουν δίκιο που επαναστατούν, αλλά δεν νομίζω ότι αν κάψεις το Φολκσβάγκεν της μαντάμ Τάδε απέκτησες την ισότητα που ζήταγες. Όπως επίσης δεν νομίζω πως αν οι μετανάστες από την Αλβανία αρχίσουν να τα σπαν εδώ θα κερδίσουν τίποτα.
Ως γνωστόν η βία φέρνει βία. Μπορεί να τους διακατέχει η οργή και η αγανάκτηση αλλά υπάρχουν και άλλοι πιο ειρηνικοί τρόποι αντίδρασης. Ας επιδωθούν για παράδειγμα σε μαζικές διαδηλώσεις. Είναι πάρα πολλοί άλλωστε. Φωνή λαού οργή θεού.

Η συνέχεια των ταραχών θα φέρει μόνο ένα τεράστιο κύμα βίας που αν αναλογιστούμε πόσοι είναι οι μετανάστες στην Ευρώπη που μπορεί να επαναστατήσουν θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο ενός πανευρωπαικού πολέμου....

Ειρήνη ημίν και υμίν λοιπόν, και από εδώ και μπρος να αρχίσουμε να φροντίζουμε περισσότερο για τους μετανάστες που είναι και αυτοί άνθρωποι σαν και εμάς που ζητούν μια καλύτερη ζωή...

Κι ομως, κι ομως...
Δεν ειναι ετσι απλα τα πραγματα. Για σκεψου, τι συμβολιζει το ιδιωτικο αυτοκινητο?
Το αυτοκινητο ειναι το κατ' εξοχην συμβολο του καπιταλισμου, της αστικης κοινωνιας και επισης της ευημεριας! Ειχα διαβασει μια πολυ ομορφη αναλυση για τα χαρακτηριστικα του αυτοκινητου, που το καθιστουν τοσο "μαγικο"!

Και επιπλεον, για να συμπληρωσω, το ζητημα δεν ειναι το "αυτοκινητο" αυτο καθ' εαυτο, αλλά η ιδιωτικη περιουσια, που στον παραδεισο της καταναλωσης κοιμιζει τις συνειδησεις!
Για σκεψου λιγο τον εαυτο σου, εχεις ενα δικο σου σπιτι, υπολογιστη, σπουδαζεις σε μια ενδιαφερουσα σχολη, οι γονεις σου σού τα σκανε καθε μηνα ή εστω δουλευεις για να συμπληρωσεις... Δεν εχεις λογο να βγεις στο δρομο. Οι ανθρωποι ομως εκεινων των περιοχων δεν εχουν τιποτα, αρα δεν εχουν και τιποτα να χασουν!
Σου καταστρεφουν λοιπον κι εσενα την περιουσια σου  (που μπορει εσυ ο ιδιος να μην πατησες επι πτωματων για να την αποκτησεις, αλλά σε πιο συλλογικο επιπεδο, ετσι λειτουργει η κοινωνια: Καποιοι ευημερουν σε βαρος της δυστυχιας των αλλων) ωστε να καταλαβεις ο ιδιος τι ακρβως περνουν, και να αγωνιστεις μαζι τους!



Κοιτα, αν το δεις λιγο απο μια διαφορετικη οπτικη γωνια, ο πολεμος ειναι δεδομενος χρονια τωρα!
Δεν προκειται να "ξεσπασει" πολεμος, απλα θα επεκταθει και προς τα κεφαλια ημων των βολεμενων! Για τους μεταναστες, ο πολεμος ειναι διαρκης, καθημερινος!

Ακομα πιο περα, η παλη των ταξεων δεν ειναι κατι διαφορετικο, μια μορφη πολεμου ειναι κι αυτη!

Φίλε ζορμπά, δε ξέρω πολλά για τις πηγές σου, αλλά από αμερικάνικα περιοδικά τι περίμενες. Μπορεί να είναι αξιόπιστο αλλά...

Το τι φώναζαν κάποιοι και αν το φώναζαν είναι μεγάλη ιστορία. Η τρομολαγνία στις ΗΠΑ είναι κάτι που ξεπερνά τα όρια της υστερίας.
Οι άνθρωποι δεν είναι τρομοκράτες της ΑΛ ΚΑΙΝΤΑ, ούτε μειονότητα. Επαναστατούν.

Αγνοείς πλήρως το αναρχικό αντιεξουστικό  κίνημα, που δεν έχει εκλίψει στην Ευρώπη και μάλιστα ανεβαίνει με υψηλούς ρυθμούς παντού (μιλάω με την αίσθηση που έχω και όχι με νούμερα).

Επίσης συγκρίνεις τα γεγονότα του Λονδίνου με αυτά της Γαλλίας. Άλλο τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα και άλλο η εξέγερση. Οι άνθρωποι αντιδρούν για την δική τους ζωή, όχι των αδερφών μουσουλμάνων.
Λες επίσης:
Νομίζω δεν αρνείται η κοινωνία τα δικαιώματά τους. Μόνοι τους ίσως τα απεμπολούν (και μιλώ για τους φανατικούς) γι'αυτό και προσπάθησα να κάνω μια συσχέτιση για το πως αντιδρούν και οι άλλοι μετανάστες στη Γαλλί�

Εγώ δεν είπα αυτό. Η αιτία είναι πάντα η ταξική ανισότητα. Απλά δεν είναι αυτό που έχουν αυτή τη στιγμή στα κεφάλια τους οι εξεγερμένοι. Αυτοί πιστεύουν ότι το πρόβλημα είναι η κατωτερότητα της δυτικής κουλτούρας (κόμπλεξ ανωτερότητας; Κάτι τέτοιο). Βασικά λέμε ακριβώς το αντίστροφο.

Εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω ότι είμαι ενάντια σ'αυτόν τον τρόπο δράσης, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί ε'ιναι ηλίθιος. Αντί να παίρνουν τον κόσμο με το μέρος τους τον στρέφουν εναντίον τους. Τουλάχιστον αν οικειοποιούνταν όλα αυτά τα πράγματα που τώρα καταστρέφουν, κάπου θα καταλήγαμε.

Από τι φαίνεται οι επαναστάτες ανάγκασαν τον πρωθυπουργό της Γαλλίας , ο Ντομινίκ Ντε Βιλπέν , ανακοίνωσε οικονομικά μέτρα υπέρ των υποβαθμισμένων προαστίων που πλήττονται από τις ταραχές, κυρίως για να ενισχυθεί εκεί ο τομέας της εργασίας.

και ταυτόχρονα έφερε σε ισχύ έναν στρατιωτικό νόμο...

Νομίζω, φίλε Turambar, ότι έχεις δίκιο σε αυτά τα 3 πράγματα. Από άρθρα που διάβασα σε εφημερίδες, είδα κάτι που μου έκανε εντύπωση: Οι νιγηρανοί και αλγερινοί καθώς και αρκετοί από τους λοιπούς μαύρους γάλλους, που είναι στην πλειονότητά τους μουσουλμάνοι, από κάποια στγμή και μετά - αρκετά χρόνια πριν - με το που έρχονταν στη Γαλλία αναγνωρίζονταν ως γάλλοι πολίτες, αλλά χωρίς καμία αναφορά σε λοιπά πολιτισμικά στοιχεία, δηλαδή από που προέρχονταν, θρήσκευμα κτλ.

Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι έτσι αφομοιώνονταν από τη γαλλική δημοκρατία. Τους μεταχειρίζονταν στις περισσότερες περιπτώσεις όπως τους Αλβανούς εδώ, αλλά ήταν - και καλά - Γάλλοι πολίτες, οπότε η εκάστοτε γαλλική κυβέρνηση δεν μπορούσε να κατηγορηθεί στα σοβαρά για άνιση μεταχείριση μειονοτήτων. Αυτό το τελευταίο το άφησαν στους υπόλοιπους γηγενείς γάλλους, και έτσι όλοι ήταν ευτυχισμένοι...εκτός από τους μετανάστες.

Χρόνια με τα χρόνια, η μιζέρια συσσωρευόταν και ο ρατσισμός επεβίωνε - και ορισμένοι το έβλεπαν αυτό, βλέπε το "La Heine" ( το μίσος ), του Ματιέ Κασοβιτς - ώσπου τώρα, λόγω κατάλληλων συνθηκών - αφορμών - δηλαδή της προκλητικότητας του Σαρκοζί και κάποιων τυχαίων άσχημων γεγονότων, η εξέγερση μοιραία ξεκίνησε. Εννοείται ότι οι άνθρωποι αυτοί, παλεύουν τόσο για την αναγνώριση της ξεχωριστής τους πολιτισμικής ταυτότητας, όσο και για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους στην κοινωνία. Το τί κάνουν στην πράξη είναι λίγο διαφορετικό θέμα, καθώς όταν έχεις εξεγέρσεις στα χέρια σου, πάντα θα έχεις και ακραίες καταστάσεις, εκ των οποίων λίγες θα είναι αυθόρμητές και με κάποιο νόημα, ενώ οι περισσότερες θα είναι - κατευθυνόμενες ή μη - απλή εκδήλωση μίσους και φανατισμού. Ένα ξεφύλλισμα οποιουδήποτε βιβλίου ιστορίας θα σας πείσει.

Το αν θα συνεχιστεί, εξαρτάται από πολλά πράγματα: τη δυναμική των εξεγερμένων, τους χειρισμούς της κυβέρνησης, την πιθανή εξάπλωση σε άλλες χώρες κ. α. Ισχύει, κατά τη γνώμη μου, ότι εμείς, καλό είναι να κοιτάμε με προσοχή τι γίνεται, διότι είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή - σε 10, 20 χρόνια - να σκάσει και η δική μας βομβίτσα...

Ισχύει, κατά τη γνώμη μου, ότι εμείς, καλό είναι να κοιτάμε με προσοχή τι γίνεται, διότι είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή - σε 10, 20 χρόνια - να σκάσει και η δική μας βομβίτσα...


Εμείς κιόλας αρνούμαστε πεισματικά να αποδεχθούμε ότι μπορεί να είναι κάποιος έλληνας αν δεν έχει ελληνικό αίμα (ή δεν έχει παντρευτεί ελληνικό αίμα) κάτι παράλογο και απαράδεκτο. Ένας άνθρωπος που μπορεί να γεννηθεί εδώ και να ζήσει όλη την ζωή του, δεν θα του αναγνωρίσουν ποτέ το δικαίωμα αυτό. Λες και δεν φορολογείται, δεν πληρώνει ασφάλιση...



Αλήθεια Αλιάκμων, εσύ μπούκαρες στο γαλλικό ινστιτούτο;

Αλιάκμωνα με το δικό σου λοιπόν σκεπτικό φτάνουμε στα πρόθυρα ενός αναρχικού καθεστώτος...πίστεψε με: ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΑΣ....

Αυτά που λες μου θυμίζουν το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα...

Η ανισότητα θα φέρει την ταξική πάλη...αλοίμονο όμως αν η ταξική πάλη φέρει την αναρχία. Όπως καταλαβαίνεις και εσύ αποκλείεται να υπάρξει αρκετά ανεπτυγμένη ανθρώπινη συνείδηση έτσι ώστε να ευημερίσει ένα αναρχικό καθεστώς. Η ταξική πάλη πρέπει, κατά Μαρξ, να οδηγήσει σε ένα σοσιαλιστικό καθεστώς με την αγνή έννοια αυτού (όχι αυτή που χρησιμοποιούν καταχρηστικά κάποια κόμματα).

Να επαναστατήσουν ναι, αλλά υιοθετώντας πιο ειρηνική τακτική. Φυσικά ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά δεν γίνεται αλλά δεν είναι ανάγκη να αρχίσουμε να θρηνούμε και αθώα θύματα για να έρθει η ισότητα...αλοίμονο!

Οπότε ΠΑΥΣΑΤΕ ΠΥΡ και ας αρχίσουν οι κυβερνήσεις υπό την πίεση όλων μας να νοιάζονται για τους μετανάστες...

Η κατάσταση φαίνεται ότι έχει ηρεμήσει στη Γαλλία και σύμφωνα με τις γαλλικές αρχές ασφαλείας , η τάξη θα επανέλθει σε όλη την επικράτεια σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Πάντως τα γεγονότα της Γαλλίας φαίνεται ότι ταρακούνησαν και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία μέσω του Προέδρου της (Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο) υποσχέθηκε ότι θα δωθούν 1 δισ Ευρώ από τον κοινοτικό προϋπολογισμό  για την κοινωνική ενσωμάτωση των οικονομικών μεταναστών στις χώρες - μέλη της Ένωσης.

Για να δούμε αν βγει κάτι θέτικο από αυτή τη μίνι επανάσταση στη Γαλλία!!!!

Τα στοιχεία που προκύπτουν από τις συλλήψεις των νεαρών αποδεικνύουν ότι οι νέοι που εξεγέρθηκαν δεν ανήκουν σε κάποια θρησκευτική οργάνωση. Ίσα ίσα είναι εντελώς στο περιθώριο της κοινωνίας πέρα και έξω από κάθε λογής οργάνωση (πολιτική, συνδικαλιστική ή θρησκευτική) και αυτό ακριβώς κάνει ακόμα πιο δύσκολη την προσπάθεια ερμηνείας και κατευνασμού της εξέγερσης ***. Το γεγονός ότι ο Σιράκ είδε τους ΙΜΑΜΗΔΕΣ ως ενδεχόμενους διαμεσολαβητές για την εκτόνωση της κρίσης (και άρα θεώρησε ότι η ισλαμική θρησκεία έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στην εξέγερση), είναι ένα ακόμα ατόπημα της Γαλλικής κυβέρνησης και μια ακόμα απόδειξη ότι αυτή η κυβέρνηση αδυνατεί να κατανοήσει αυτήν την εξέγερση και άρα και να την κατευνάσει (και αν την κατευνάσει, αυτό θα είναι προσωρινό..).

***=Ο μόνος τρόπος επίλυσης του προβλήματος είναι η ενσωμάτωση αυτών των ανθρώπων στην κοινωνία και στις διάφορες εκφάνσεις και οργανώσεις της (πολιτιστικές, συνδικαλιστικές, πολιτικές, θρησκευτικές κτλ.)

Ανεβαίνουν οι μετοχές του Νικολά Σαρκοζί

Οι γαλλικές αρχές ανακοίνωσαν ότι η κατάσταση είναι υπό πλήρη έλεγχο και ο υπουργός Εσωτερικών Ν. Σαρκοζί απολαμβάνει τις δάφνες της "επιτυχίας".

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η εξομάλυνση της κατάστασης οφείλεται κυρίως στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης και την τρίμηνη παράτασή της. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι τα μέτρα ελήφθησαν όταν τα επεισόδια είχαν ήδη αρχίσει να αποκλιμακώνονται.

Στη φωτογραφία, ο υπουργός Εσωτερικών μιλά στο βήμα εκδήλωσης με τίτλο "Οι Γάλλοι αντιμέτωποι με την τρομοκρατία".

ΠΗΓΗ:www.imerisia.gr (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=4669&subid=2&pubid=211175)

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΥΤΙΣΜΟΣ

του NIKOY ΓEΩPΓIAΔH

O Mανόλης είναι ζωγράφος και ως καλλιτέχνης διαθέτει κάποιους περίεργους δέκτες. Περιηγείται τη Mητρόπολη του κόσμου και στους 23 δρόμους της Nέας Yόρκης στο Tσέλσεϊ ξαφνικά αντικρίζει ένα περίεργο θέαμα που παγώνει το αίμα στις φλέβες του. Ένα; Aφροαμερικανός ράπερ στροβιλίζεται και δίπλα του στέκει μια κοπέλα με μπούρκα. Tην προηγούμενη ημέρα ο Mανόλης είχε την κακή τύχη να γνωρίσει από κοντά μία από τις «white cities» της Aνατολικής Aκτής της Aμερικής. Πρόκειται για τη σύγχρονη έκφραση της θρησκευτικότητας του λευκού-προτεσταντικού κατεστημένου όπου στις πόλεις-πρότυπα απαγορεύονται το τσιγάρο και το οινόπνευμα. O Mανόλης γύρισε αναστατωμένος από το Mανχάταν.

Στο Παρίσι τα «αποβράσματα» των χαμένων συνοικιών, οι δεκαεξάρηδες μιας χαμένης γενιάς, βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανοησία του γαλλικού κράτους που τους θέτει υπό ομηρεία με διατάγματα του 1955, όταν δηλαδή η Γαλλία βρισκόταν σε πόλεμο με τις αποικίες της στην Iνδοκίνα και την Aλγερία. Tο Παρίσι φοβήθηκε και μαζί του φοβήθηκε η Eυρώπη.

Στην Aμερική ο λαϊκός φασισμός των προτεσταντών και ο ισλαμικός φανατισμός των περιθωριακών μειονοτήτων εισέρχονται στη φάση του πολέμου των πολιτισμών. Στο Παρίσι δοκιμάζεται η αντοχή ενός μεταπολεμικού συστήματος αξιών όπου οι ευρωπαϊκές ελίτ αδυνατούν να προτείνουν ένα νέο σύστημα διαχείρισης. Tο δόγμα αρχίζει και περιορίζεται στη στυγνή εφαρμογή των κανόνων για τα δημοσιονομικά. Kουβέντα για τις πραγματικές ανάγκες των κοινωνιών. Σε αυτόν τον καμβά ο Mανόλης προσπαθεί να αρθρώσει το μύθο του. Δηλαδή να απεικονίσει το φόβο του για τα επερχόμενα. Στην Aθήνα, στα τηλεοπτικά πάνελ και στις συζητήσεις στο Kολωνάκι οι πολίτες προτιμούν να εφησυχάζουν. «H Eλλάδα είναι διαφορετική. H κοινωνία μας είναι ανεκτική. Aυτά δεν θα συμβούν στα μέρη μας», λένε και απολαμβάνουν τις φραπεδιές των οκνηρών. Eίναι οκνηροί όχι γιατί δεν εργάζονται· γιατί, απλά, δεν φαντάζονται. Προτιμούν να εξορκίζουν και να αναθεματίζουν. «Oι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές», φωνάζουν.

O ύπνος των αφρόνων

O πατέρας ξεφεύγει από το πλήθος των ανθρώπων που παρακολουθούν την παρέλαση της 28ης Oκτωβρίου σε κάποιο ελληνικό χωριό. Tραβά από το χέρι το παιδί του και το απομακρύνει από τους συμμαθητές του που παρελαύνουν. Διαμαρτύρεται γιατί σημαιοφόρος είναι ένας αλλοδαπός. H σκηνή είναι σκληρή. Tο παιδάκι αντιστέκεται αλλά για λίγο.

Mεσημέρι στην Kάτω Kηφισιά. Ένας Πακιστανός επιχειρεί να πλύνει το τζάμι ενός Έλληνα που αντιδρά βίαια αλλά ευτυχώς μόνο λεκτικά. Σέρνει τα εξ αμάξης στον οικονομικό μετανάστη που παρακολουθεί ανήμπορος την έκρηξη αυτής της αδικαιολόγητης κακίας.

Aπόγευμα στο σούπερ μάρκετ. Για ψύλλου πήδημα ο Ελληνάρας παρεξηγείται. «Nα πας να τα κάνεις αυτά στην πατρίδα σου», ωρύεται. O μετανάστης κοιτά μαζεμένος. Δεν απαντά.

Πρωί σε μέσο μαζικής μεταφοράς. Άνθρωποι συνοφρυωμένοι, αγχωμένοι, στριμώχνονται πηγαίνοντας για το μεροκάματο. Kάποιος παρεξηγείται για ασήμαντη αφορμή· «Στην πατρίδα σου αυτά», σφυρίζει με νόημα στον παρακείμενο ξένο εργάτη.

Σκηνές καθημερινής ρατσιστικής έντασης που προς το παρόν περνά απαρατήρητη. Προς το παρόν, γιατί το ελληνικό κράτος δεν τολμά να αποκαταστήσει τα αυτονόητα. Tην επίσημη αποδοχή του οικονομικού μετανάστη ως σημαίνοντα κρίκου της ελληνικής κοινωνίας. Δεν τολμά, κατά παράβαση όλων των κανόνων της Eυρωπαϊκής Ένωσης, να εφαρμόσει το νόμο για την παροχή υπηκοότητας στους οικονομικούς μετανάστες που πληρούν τα κριτήρια. Δεν τολμά να θέσει κριτήρια. Δεν τολμά να καταπολεμήσει τη μέγιστη παρανομία. Tην πρόσληψη οικονομικών μεταναστών χωρίς κοινωνική ασφάλιση. Xωρίς ένσημα του IKA. Tο ελληνικό κράτος παρανομεί και επιβαρύνει τους μετανάστες άλλοτε με το φόβο και άλλοτε με χρηματικά ποσά για την αποκατάσταση της νομιμότητάς τους. Mια νομιμότητα, όμως, που δεν ολοκληρώνεται ποτέ.

O Πάγκαλος μίλησε για φασίστες και στα δύο μεγάλα κόμματα, που μπλοκάρουν τους μηχανισμούς νομιμοποίησης των μεταναστών. H ουσία είναι ότι στον κρατικό μηχανισμό οι υπάλληλοι αποφασίζουν για το μέλλον των ξένων στην Eλλάδα ανάλογα με τα προσωπικά τους κριτήρια. H αστυνομία, οι δήμοι, οι νομαρχίες, τα υποκαταστήματα του IKA συμπεριφέρονται ως μηχανισμοί καταστολής των μεταναστών, και όχι ως γραφεία υποδοχής εργαζόμενων ανθρώπων. O Πάγκαλος έχει δίκιο, αλλά επισημαίνει πράγματα που θα έπρεπε να έχουν επισημανθεί από το 1993.

Oι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας

H Eλλάδα βιώνει τις επιπτώσεις που άφησε πίσω της η κρίσιμη δεκαετία 1990-2000. Mια δεκαετία απομυθοποίησης των ονείρων και πιστοποίησης του μοντέλου του κατʼ ευφημισμόν κοινωνικά επιτυχημένου πολίτη. Mόνο που τα μοντέλα βρίσκονται αποκλειστικά στα αρχεία των φορητών υπολογιστών των ανθρώπων με τα γκρι. Γκρι κουστούμια, γκρι γραβάτες, γκρι κουβέντες, γκρίζο σεξ, γκρίζα μαγαζιά και γκρίζα γραφεία. H δεκαετία του ʼ90 ήταν μια γκρίζα ζώνη. H δεκαετία του 2000 ίσως να γυρίσει προς το μαύρο.

O νεαρός Αλβανός από το Eλμπασάν, που ψάχνει να στήσει το τσαρδί του σε κάποια γειτονιά της Aριστοτέλους στα Πατήσια, κάποια στιγμή θα αντιληφθεί πως έχει ή πως θεωρητικά πρέπει να έχει τα ίδια δικαιώματα στην εργασία και στις απολαβές με τον Έλληνα συνεργάτη του. Tο παιδί του θα έχει γεννηθεί στην Eλλάδα, θα πηγαίνει –όπως ήδη πηγαίνει– σε ελληνικό σχολείο και το βράδυ στο μπαρ θα φλερτάρει όπως φλερτάρουν οι Έλληνες. Mετά από λίγα χρόνια, αυτός ο Aλβανός θα αντιδράσει έντονα σε κάθε ρατσιστική προβοκάτσια. Θα αντιδράσει, δηλαδή, όπως αντιδρούν φυσιολογικά οι πολίτες αυτής της χώρας. Aντιλαμβάνεται και ο πλέον αφελής ότι εκείνη τη στιγμή η ελληνική κοινωνία θα αγγίζει το κρίσιμο σημείο: το τεντωμένο σχοινί μιας απίστευτα ανόητης πορείας που επεβλήθη από την ακόμη πιο απίστευτη ελαφρότητα του ελληνικού κράτους και των Ελλήνων πολιτικών. Tότε οι Έλληνες πολίτες, ημεδαπής ή αλλοδαπής καταγωγής, θα αντιληφθούν τις επιπτώσεις των θεωριών περί ελληνικού DNA που με τόση ξετσιπωσιά καλλιεργήθηκαν τα τελευταία χρόνια από τους θεωρητικούς του κοινωνικού ρατσισμού, όπως ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, των ακροδεξιών πλην όμως τηλεοπτικά αποδεκτών πολιτικών τύπου Παπαθεμελή, των φασιστικών παρεκτροπών από εκκλησιαστικούς παράγοντες, και της άσκησης στυγνής ιδεολογικής τρομοκρατίας από άτομα όπως ο Aμβρόσιος Kαλαβρύτων.

Στην Eλλάδα τα πάντα είναι χύμα. Δεν υπάρχει λοιπόν κεντρικός σχεδιασμός από όλους τους παραπάνω φορείς του ιού της νόσου της ξενοφοβίας. Δεν υπάρχει μέθοδος και δόγμα. Yφίσταται απλά η δυνατότητα στους συνειδητοποιημένους ρατσιστές να επιβάλουν τις απομονωτικές απόψεις τους με επιχειρήματα που θωπεύουν τις φοβίες των πολιτών λόγω ανεργίας, νέας φτώχειας, ανασφάλειας για το μέλλον. Tο έδαφος είναι εύφορο γιατί οι αυτοαποκαλούμενες ελίτ, οι κατʼ ευφημισμόν διανοούμενοι, προτιμούν ως κατά πλειοψηφία κρατικοδίαιτοι να εγγράφονται στους καταλόγους των πολιτών της εύφορης κοιλάδας της οκνηρίας. Aν αυτές οι ελίτ δεν αντισταθούν τώρα, οι δεκαεξάρηδες, Έλληνες πια, παιδιά χαμένων θεών, θα χτυπήσουν την πόρτα τους σε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. Θα καίνε τα αυτοκίνητά τους και ο Γιώργος Bέλτσος δεν θα μπορεί να κάνει από καθέδρας χιούμορ μιλώντας με χρησμούς.

ΠΗΓΗ:www.athensvoice.gr (http://www.athensvoice.gr)

Πολύ καλό το άρθρο που έστειλες Απόστολε!


Και για άλλη μια φορά, θα σας προτείνω να δείτε μια ταινία...

Crash του Paul Haggis
http://www.crashthemovie.co.uk

"Ένας εισαγγελέας και η σύζυγός του. Ένα Πέρσης καταστηματάρχης. Δύο αστυνομικοί ντετέκτιβ. Ένας αφρο-αμερικανός τηλεοπτικός σκηνοθέτης και η σύζυγός του. Ένα Μεξικανός κλειδαράς. Δύο κλέφτες αυτοκινήτων. Ένας απατεώνας αστυνομικός. Ένα ζευγάρι μεσήλικων από την Κορέα... Όλοι ζουν στο Λος Άντζελες και κατά τη διάρκεια των επόμενων 36 ωρών, θα συγκρουστούν."

Οι καθημερινές σκηνές που περιγράφει ο παραπάνω αρθρογράφος, μου θύμισαν τους πρωταγωνιστές και το σενάριο της ταινίας, η οποία ασχολείται με τον κοινωνικό  ρατσισμό, προβάλλοντάς τον από την πλευρά της κάθε κοινότητας. Περιγράφονται πολύ ξεκάθαρα το πως επηρεάζονται οι συμπεριφορές των ανθρώπων από τα κοινωνικά "πρότυπα" και αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ, είναι ότι παρουσιάζεται και η "καλή" και την "κακή" πλευρά του κάθε πρωταγωνιστή και το γιατί εναλλάσσονται έτσι από την μια στιγμή στην άλλη.

Απλά δείτε το...




Κ.Ι.Σ.

Η γαλλική υποκρισία και η εκδίκηση της Ιστορίας

Ανδρέας Ανδριανόπουλος

Ωστε λοιπόν την κοινωνική εξέγερση στη Γαλλία την προκάλεσαν οι ασύδοτες αγορές, η ανεξέλεγκτη αγορά εργασίας και η κατάργηση των ρυθμίσεων του προστατευτικού κράτους πρόνοιας; Aυτά ακριβώς τα απίθανα ισχυρίσθηκαν άνθρωποι του πνεύματος και της ακαδημαϊκής αναζήτησης. Στην Eλλάδα, βέβαια. Kαι, φυσικά, προερχόμενοι από τον χώρο της Aριστεράς. Oλόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος, εν τω μεταξύ, χλευάζει τον κ. Σιράκ και την γαλλική υποκρισία. Για τις συχνές τους επιθέσεις κατά της παγκοσμιοποίησης και της ελεύθερης αγοράς. Για τους ισχυρισμούς τους πως το αγγλοσαξονικό μοντέλο που αντιστρέφονται απειλεί το γαλλικό σύστημα κοινωνικής προστασίας που φροντίζει δήθεν τους αδύνατους κι εμπεδώνει την κοινωνική συνοχή!..

H υποκρισία, λοιπόν, κατέρρευσε. Kι εκδικείται τους κεντροευρωπαίους διπρόσωπους πολιτικούς ηγέτες και διανοούμενους. Που σαν την στρουθοκάμηλο έχουν το κεφάλι βαθιά χωμένο στην άμμο. Kαι δεν διακρίνουν σχεδόν τίποτα γύρω τους. Όταν οι ακραίοι ισλαμιστές χτύπησαν με μανία εναντίον της Bρετανίας και των Hνωμένων Πολιτειών δεν ήσαν λίγοι οι διανοούμενοι στη Δυτική Eυρώπη που χαιρέκακα επεσήμαιναν πως τα χτυπήματα εκείνα δεν είχαν δήθεν θρησκευτική βάση. «Δεν υπάρχει σύγκρουση πολιτισμών» διατυμπάνιζαν με κάθε μέσο. Tα χέρια των δολοφόνων, επέμεναν, τα οπλίζει η δυστυχία, η φτώχεια και η κοινωνική εξαίρεση. Mάταια πολλές νηφάλιες φωνές έδειχναν την κοινωνική προέλευση των δολοφόνων. Tην ευημερία που χαρακτήριζε τον οικογενειακό τους περίγυρο. Kαι τον μεγαλοαστισμό της ταξικής τους υπαγωγής. Xαμένος κόπος. Δεν ήταν η πραγματικότητα που υπαγόρευε τις ερμηνείες και τις πολιτικές αντιδράσεις. H αλήθεια, αντίθετα, συμπιεζόταν για να χωρέσει στο μοντέλο της αριστερής προκατάληψης.

Kαι η υποκρισία, τελικά, εκδικήθηκε. Mε τις εκρήξεις βίας στο Παρίσι. Tο κοινωνικό μοντέλο που η γαλλική πολιτική τάξη και ο παραπλανημένος λαός πασχίζουν με κάθε τρόπο να κρατήσουν στη ζωή (καταψηφίζοντας το Eυρωπαϊκό Σύνταγμα, καταγγέλλοντας τους Aγγλοσάξονες και την παγκοσμιοποίηση, επιμένοντας στις αγροτικές επιδοτήσεις και στην απηρχαιωμένη παρεμβατική τους νομοθεσία) έδειξε το αποκρουστικό και χρεοκοπημένο του πρόσωπο. Στη Γαλλία δεν υπάρχει «ασύδοτα νεοφιλελεύθερη αγορά». Σύμφωνα με τον γνωστό κοινωνιολόγο Aλέν Tουρέν, είναι τουλάχιστον παράδοξο να καταγγέλλεται ο νεοφιλελευθερισμός σε μια χώρα σαν την Γαλλία, όπου περισσότερο από το 64% της οικονομικής δραστηριότητας ελέγχεται από το κράτος!.. Στη Γαλλία, επίσης, δεν υπάρχει ευέλικτη αγορά εργασίας. H απασχόληση προστατεύεται ασφυκτικά. Kαι οι απολύσεις απαγορεύονται σχεδόν διά ροπάλου. Tο παραδοσιακό σύστημα κοινωνικής προστασίας παραμένει για χρόνια ανέπαφο. Tα χτυπήματα τη βίας, λοιπόν, δεν στράφηκαν εναντίον της ελεύθερης αγοράς. Tο γαλλικό μοντέλο «κοινωνικής μέριμνας» και την ασφυκτική καταπίεση του αναποτελεσματικού «κρατισμού» είναι που βάναυσα απέρριψαν οι (όχι μόνο έγχρωμοι ή μουσουλμάνοι) νέοι των γαλλικών υποβαθμισμένων συνοικιών.

Aυτό που παράγει το γαλλικό μοντέλο είναι ανεργία, κοινωνική εξαίρεση και οικονομική δυσπραγία. Προκαλεί εξεγέρσεις, άγχος, απογοήτευση και φυλετικό μίσος. Σε πείσμα βέβαια των περιθωριακών Eλλήνων αριστερών που οραματίζονται κοινωνικές αρμονίες, λαϊκή ευτυχία και κατάρρευση των μοντέλων της ελεύθερης αγοράς. Oι βιαιότητες στη Γαλλία δεν έχουν πράγματι σχέση με το Iσλάμ. Aποτελούν πραγματική εξέγερση των αδικημένων και των εξαθλιωμένων. Tων ανθρώπων ακριβώς εκείνων που το πολυδιαφημισμένο κράτος προνοίας της Γαλλίας όφειλε να φροντίζει και να προστατεύει. Tους οποίους, όμως, έχει προδώσει. Διότι φροντίζει πρώτιστα για τα συμφέροντα της γραφειοκρατίας που το διαφεντεύει. Kαι των λευκών μικρομεσαίων στρωμάτων που το εκμεταλλεύονται. Kι όλοι οι υπόλοιποι μένουν απ έξω.

Oσοι έχουν δουλειά είναι ευτυχείς. Διότι η απόλυσή τους είναι σχεδόν αδύνατη. Oσοι όμως είναι στην ανεργία, δεν έχουν ελπίδα. Διότι κανείς δεν αποφασίζει να τους προσλάβει. Mια και θα είναι αδύνατον, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, να τους απολύσει. Oι δύσκαμπτοι νόμοι της εργατικής προστασίας δεν προκαλούν ασφάλεια και ευημερία. Aυξάνουν την ανεργία. Mεγαλώνουν τα κοινωνικά προβλήματα. Kαι βγάζουν τελικά τους απελπισμένους νέους στον δρόμο.

Oι βιαιότητες στη Γαλλία θα διδάξουν σε κανένα τίποτα; Xρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη δυστυχία για να καταλάβουν κάποιοι πως η ευημερία και η κοινωνική συνοχή δεν βρίσκονται στις αποτυχημένες κοινωνικο-οικονομικές επιλογές των δεκαετιών του 60 και του 70;

ΠΗΓΗ:www.imerisia.gr (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=4670&subid=2&pubid=211428)

Έτσι όπως τα λέει δηλαδή στη Γαλλία ισχύει ένα καθόλα κομμουνιστικό σύστημα στον τομέα της εργασίας και είναι ένας από τους στόχους της εξέργεσης... Απρόσμενη αλλά ενδιαφέρουσα άποψη!

Νίκησε ο... Μεγάλος Αδελφός του Σαρκοζί

Με την υιοθέτηση αυστηρών μέτρων για την περιφρούρηση της ασφάλειας και τον έλεγχο της μετανάστευσης γιορτάστηκε χθες μια διπλή επέτειος της Δεξιάς. Τα γενέθλια των 73 χρόνων του Ζακ Σιράκ και η επέτειος ενός χρόνου ηγεσίας του Νικολά Σαρκοζί στο κόμμα της Δεξιάς UMP.

Κάμερες παντού. Η υιοθέτηση αυστηρών μέτρων για την ασφάλεια ξεσήκωσε ενώσεις και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που χαρακτηρίζουν το νόμο Σαρκοζί «ελευθεριοκτόνο»
Στο Κοινοβούλιο ψηφίστηκε το νομοσχέδιο του Σαρκοζί κατά της τρομοκρατίας με 373 ψήφους. Οι Κομμουνιστές το καταψήφισαν, οι Σοσιαλιστές απείχαν.

Το νομοσχέδιο δίνει έμφαση σε προληπτικά μέτρα βιντεο-επίβλεψης σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους. Οι αστυνομικές και ανακριτικές αρχές θα μπορούν να έχουν πιο εύκολη πρόσβαση σε συστήματα χορήγησης ταυτοτήτων, διαβατηρίων, αδειών οδήγησης. Τα κυβερνοκαφενεία θα υποχρεωθούν να διατηρούν ένα χρόνο τα τεχνικά δεδομένα για τις συνδέσεις.

Αύξηση ποινών

Ο νόμος προβλέπει αύξηση των ποινών από δέκα σε είκοσι χρόνια για «πράξεις που έχουν σχέση με τρομοκρατική επιχείρηση», οι οποίες θα εκδικάζονται από ειδικό κακουργιοδικείο με εξειδικευμένους για την τρομοκρατία δικαστές.

Οι καινοτομίες αυτές θα εφαρμοστούν για τρία χρόνια. Στη συνέχεια το Κοινοβούλιο οφείλει να αποφανθεί για την αποτελεσματικότητά τους και να αποφασίσει για ενδεχόμενη παράταση.

Η «Εθνική Επιτροπή Πληροφορικής Ελευθερίς CNIL» εκτίμησε ότι ο νόμος περιέχει «σοβαρούς κινδύνους» και θα έπρεπε να συνδυάζεται με εγγυήσεις και αυστηρούς ελέγχους. Το Συμβούλιο του κράτους θεωρεί ότι οι εγγυήσεις είναι ικανοποιητικές. Αλλά η «Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» και συνδικάτα δικαστών και δικηγόρων προσκείμενα στην Αριστερά εκτιμούν ότι ο νόμος είναι «ελευθεριοκτόνος».

Ελεγχος μεταναστών

Στη χθεσινή κοινοβουλευτική συνεδρίαση, ο πρωθυπουργός Ντε Βιλπέν ανακοίνωσε μέτρα σκλήρυνσης του ελέγχου μετανάστευσης. Παράταση σε δύο χρόνια της προθεσμίας για αίτηση από μετανάστες να φέρουν στη Γαλλία τις οικογένειές τους. Παρατείνεται επίσης σε δύο χρόνια η προθεσμία για απόκτηση της γαλλικής υπηκοότητας ύστερα από γάμο. Πιο αυστηρή θα είναι η εφαρμογή του νόμου που απαγορεύει την πολυγαμία στη Γαλλία και η επιλογή φοιτητών για σπουδές στη Γαλλία. Το συντονισμό της εφαρμογής της νέας πολιτικής μετανάστευσης διεκδίκησε ο Νικολά Σαρκοζί. Ο υπουργός Εσωτερικών ετοιμάζει επίσης ένα νέο νόμο για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, ο οποίος σύμφωνα με την εφημερίδα «Λιμπερασιόν» θυμίζει τον επίμαχο νόμο «κατά των ταραχοποιών» που είχε εφαρμοστεί το 1970 για την πάταξη των διαδηλώσεων του Μαΐου 1968 και είχε καταργηθεί με την άφιξη της Αριστεράς στην εξουσία το 1981.

«Μαύρα» γενέθλια

Τα γαλλικά ΜΜΕ σημειώνουν ότι τα γενέθλια του Ζακ Σιράκ σημαδεύονται από μια κακή χρονιά, την αποτυχία του ευρωδημοψηφίασματος, προβλήματα υγείας, ταραχές στα προάστια, ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν με ποσοστό 72% κατακόρυφη πτώση της επιρροής του προέδρου.

Αντίθετα ο Σαρκοζί κατάφερε να εδραιωθεί στο κόμμα της Δεξιάς UMP και να το καταστήσει πρώτο κόμμα της Γαλλίας με 190.000 μέλη, ενώ, όπως δείχνει η άνοδός του στις δημοσκοπήσεις, στρέφοντας το τιμόνι όλο δεξιότερα, επωφελείται προς το παρόν της βαθιάς κρίσης που διανύει η Γαλλία.

ΠΗΓΗ:www.enet.gr

Υ.Γ.Και τώρα ο Σαρκοζί ..αντεπιτίθεται!!!

Τι θα πει "δεν τους προσλαμβάνει γιατί δε θα μπορεί να τους απολύσει"; Θέσπισε να δουλεύουν οι εργαζόμενοι λιγότερες ώρες, να δεις πώς θα κάνει ο άλλος προσλήψεις για να βγαίνει η ίδια δουλειά. Ο κάθε καπιταλιστής προσλαμβάνει όσους εργαζόμενους πιστεύει ότι του είναι απαραίτητοι. Είναι το συμφέρον του να μειώνει στο ελάχιστο τον αριθμό τους και να αυξάνει τις ώρες εργασίας, για να πληρώνει λιγότερα από ότι αν δούλευαν περισσότεροι και πιο ανθρώπινα. Το συμφέρον του αυτό το κηνυγά με νύχια και με δόντια γιατί πρέπει να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό. Άρα ο νεοφιλελευθερισμός "φταίει" για την ανεργία.

Μήπως η κοινή λογική λέει ότι οποιοσδήποτε έχει μια επιχείρηση (από εργοστάσιο μέχρι περίπτερο) θα το κάνει αυτό; Λογικό δεν είναι να κοιτάει το συμφέρον του; Πρέπει να είναι καπιταλιστής-νεοφιλελεύθερος; Και μην μου πεις ότι αν (έλεγε πως) ήταν κομμουνιστής δε θα κοιτούσε το συμφέρον του και θα προσλάμβανε περισσότερους γιατί δε θα μπορώ να σου απαντήσω (θα γελάω).

Όταν λέμε καπιταλιστής δεν εννοούμε νεοφιλελεύθερος. Εγώ δεν αναφέρθηκα στην ιδεολογία του, αλλά στην τάξη στην οποία ανήκει.

Αν θεωρούσα ότι ο καπιταλιστής είναι το ίδιο με το νεοφιλελεύθερος θα έλεγα ένα από τα δύο. Απλά είπες "Ο καπιταλιστής κάνει αυτό και αυτό" και "Ο νεοφιλελευρισμός φταίει" (οπότε αναφέρθηκες και σε ιδεολογία) άρα ουσιαστικά λες ότι αυτοί που φταίνε για την ανεργία είναι οι καπιταλιστές και οι νεοφιλελεύθεροι.
Και σε λέω.. Εφόσον ο άλλος έχει μια επιχείρηση φυσιολογικό δεν είναι να κοιτάει το συμφέρον του; Δηλαδή επειδή το κάνει πρέπει να κατηγορείται;

Δεν κατηγορώ αυτόν τον ίδιο, αλλά το σύστημα. Όπως δεν κατηγορώ και τους νεοφιλελεύθερους (σαν άτομα), αλλά το νεοφιλελευθερισμό.

Για τα δικά μου δεδομένα η κατηγορίες για το σύστημα είναι γενικές και αόριστες. Εννοείται δε λέω ότι το "σύστημα" είναι καλό και άγιο αλλά απλώς να λέμε γενικά "φταίει το σύστημα" ή μια ιδεολογία δεν πιστεύω ότι βοηθάει στο να βελτιωθούν τα πράματα αλλά απλώς δημιουργεί εντυπώσεις (γενικά μιλάω, όχι για σένα προσωπικά). Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι όλες οι ιδεολογίες σήμερα έχουν εκφυλιστεί και έχουν αποκτήσει από μία "κακή" ερμηνεία οπότε καλύτερο θα ήταν να μιλάμε συγκεκριμένα, καθώς κάθε πρόβλημα έχει διαφορετικές αιτίες και διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης.
Στο θέμα μας τώρα, αυτό που θέλω να πω ότι το σωστότερο θα ήταν να μην πεις φταίει ο καπιταλισμός ή ο νεοφιλελευθερισμός, αλλά το συγκεκριμένο σύστημα εργασίας που ακολουθείται στη Γαλλία. Οι επαναστάσεις δε γίνονται εναντίον ιδεολογιών αλλά όταν επιχειρείται κάτι συγκεκριμένο που αφορά άλλους ανεξαρτήτως ιδεολογίας. (προσωπική άποψη βέβαια, και εννοείται περιμένω να υπάρξουν "ρομαντικοί" που θα διαφωνήσουν!)

Ναι, οι επαναστάσεις δε γίνονται εναντίον ιδεολογιών, γίνονται εναντίον του κατεστημένου συστήματος. Άρα έχει νόημα να πεις ότι φταίει το Α σύστημα. Να ξέρεις τι θα πολεμήσεις.

Το "συγκεκριμένο" σύστημα που εφαρμόζεται στη Γαλλία μοιράζεται τα ίδια επικίνδυνα χαρακτηριστικά με το "συγκεκριμένο" σύστημα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, με το "συγκεκριμένο" σύστημα που εφαρμόζεται στην Αμερική κτλ. Παρόμοια εξέγερση θα μπορούσε να συμβεί (οι πιθανότητες παίζουν βέβαια) σε κάθε καπιταλιστική χώρα. Όσο περισσότερο κυριαρχούν οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς τόσο περισσότερα τέτοια φαινόμενα θα έχουμε. Και ο νεοφιλελευθερισμός εκφράζει ακριβώς αυτήν την τάση.

Όταν λες εναντίον του τάδε συστήματος δηλαδή τι εννοείς; Πολύ γενικό το βρίσκω. Να πούμε στο σύστημα να σταματήσει να δουλεύει; :P Ότι σύστημα και να επικρατεί πάντα υπάρχουν παρόμοιες εξεγέρσεις. Για τους νόμους της ελεύθερης αγορά είναι απλό: "Μη χείρον, βέλτιστον" (Το γραψα καλά; :P ).

Να το αντικαταστήσουμε με ένα άλλο, καλύτερο σύστημα.

Όταν λες σύστημα τι εννοείς; Δηλαδή ποια είναι η υλική υπόστασή ή αντιπροσώπισή του; Έτσι, το σύστημα γενικά;

Κάθε σύστημα έχει την τάση να διεφθείρεται και να καταπιέζει τους ανθρώπους.

Οι άνθρωπου είναι πολύ καλοί στο παιχνίδι της εξέλιξης...

Χρειαζόμαστε κάτι μια πιο άνετη και εύκολα ανατρέψιμη αρχιτεκτονική για την κοινωνία μας

Προσωπικά μου άρεσε αυτό που συνέβη στη Γαλλία γιατί μακροπρόθεσμα θα αναγκαστεί και η ελληνική κυβέρνηση να λάβει αυστηρά μέτρα απέναντι στην λαθρομετανάστευση...

Να πυροβολάει στα σύνορα όποιον μπαίνει και να ξαναρχίζει να βάζει νάρκες ας πούμε.

Αυτό θα μπορούσε να μας καταδείξει τα λάθη μας στην πολιτική της μετανάστευσης. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο πλανήτης μας δεν είναι τόπος που βάζουμε μια σημαία και καταλαμβάνουμε μια περιοχή όπως έκαναν οι Ισπανοι (και όλο το υπόλοιπο σκυλολοι) αλλά ότι οι άνθρωποι πάντα θα θέλουν να μεταναστεύσουν και θα το κάνουν.

Καλύτερη πολιτική αντιμετώπιση των προβλημάτων των λιγότερο ανεπτυγμένων κρατών.
Δικαιώτερη και ορθολογικότερη (τι ζητάω τώρα) αντιμετώπιση των ίδιων των μεταναστών.

Όπως δεν εισάγονται 10.000 ηλεκτρολόγοι ετησίως, έτσι δεν είναι σωστό να μην υπάρχει έλεγχος στα σύνορα.  Αντιθέτως θα είχαμε 9.000 ανέργους και χαμηλή ποιότητα ζωής για τους κατοίκους της χώρας.

Για μένα πρέπει να οριστεί ένα όριο, πόσους αντέχει η οικονομία μας?
Με αυτήν την τακτική όσοι έρχονται θα βρίσκουν δουλειά και έτσι λιγότεροι Έλληνες και μετανάστες θα καταφεύγουν στην παρανομία.
Αν έρχονται ανεξέλεγκτα τότε η πλειοψηφία αυτών θα έχει χαμηλή ποιότητα ζωής, το ίδιο και αρκετοί Έλληνες της εργατικής κυρίως τάξης.


Εδώ λαικίζεις...
Η νόμιμη είσοδος σε χώρα πραγματοποιείται από τα τελωνεία (εξαιρούνται αεροπλάνα και πλοία).
Όταν κάποιος εισέρχεται λαθραία δεν είναι απαραίτητο να εκτελεστεί επί τόπου.
Ως παράνομος θα συλληφθεί και θα απελαθεί.

Απλά όταν λες αυστηρότερα πάει αλλού το μυαλό μου αν σκεφτείς πως αντιμετώπισε το ζήτημα η Γαλλία.
Ωραία παραδείγματα παίρνεις.

Το σημαντικοτερο όμως για την περίπτωσή τους είναι ότι...


ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΓΑΛΛΟΙ!!!


και ένας άνθρωπος που γεννήθηκε και έζησε όλη του την ζωή σε μια χώρα πρέπει να έχει το δικαίωμα να είναι πολίτης αυτής της χώρας, κάτι που η Ελλάδα δεν κάνει.
και πολλά άλλα που η Ελλάδα δεν κάνει...

Ρε Χαμπε, σε εψαξες πολυ για να σε βρεις?

Ελεος μ' αυτα που διαβαζουμε εδω μεσα..............

Αν λάβεις υπόψιν σου πως στην χώρα μας επικρατεί ασυδοσία, το αυστηρότερα πάει στην απλή εφαρμογή των υπαρχόντων νόμων...

Για να ονομαστείς πολίτης μιας χώρας (δικαίωμα ψήφου) πρέπει να αισθάνεσαι πολίτης της και πολίτης σημαίνει νοιάζομαι για το καλό της και είμαι έτοιμος να πεθάνω για αυτήν σε σύσκολες στιγμές.
Υπάρχει νομική διαδικασία που οδηγεί στην απόκτηση υπηκοότητας ή ιθαγένειας για όσους γεννήθηκαν στη χώρα αυτή. Αυτοί που δυσκολεύονται να αποκτήσουν υπηκοότητα είναι αυτοί που αρνούνται να υπηρετήσουν στις ένοπλες δυνάμεις με όσα αυτό συνεπάγεται...

Επειδή έχουμε την ατυχία ως κράτος να έχουμε ζόρικους γείτονες δεν πρέπει επ' ουδενεί να φανούμε αγαθοί!!!

Εσύ Turambar διαπνεόμενος από πανανθρώπινα αισθήματα ζητάς ισονομία για όλους όσους κατοικούν στην Ελλάδα, όμως πρέπει να σκεφτούμε πως αν δίνεται εύκολα το δικαίωμα ψήφου σε μετανάστες τότε θα πρωθηθούν πληθυσμοί-εντολοδόχοι στην Ελλάδα που εύκολα σε βάθος εικοσαετίας θα δημιουργήσουν πολιτική αστάθεια προωθώντας τα επεκτατικά σχέδια του κάθε Χότζα.

Δυστυχώς μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, όπως πάντα...

aliakmwn και εγώ διαφωνώ με τις απόψεις σου αλλά δεν σε ειρωνεύομαι.

Εάν τους φερόμασταν ως πολίτες και όχι ως (λαθρό)μετανάστες θα αποκτούσαν ταξική συνείδηση που πάντα μα πάντα αυτή υπερτερεί

Ο εθνικισμός είναι απόρροια της φτώχιας.

Το σύστημα δεν έχει υλική υπόσταση :P

Προφανώς για να πετύχει μια επανάσταση πρέπει αυτός που επαναστατεί να έχει ένα συγκεκριμένο όραμα στο μυαλό του, όχι έτσι αόριστα "ένα καλύτερο σύστημα". Αυτό που υποστηρίζω προσωπικά είναι ο μαρξιστικός σοσιαλισμός. Άλλοι υποστηρίζουν άλλα.

Κάθε άνθρωπος που έρχεται, όπως και κάθε άνθρωπος που ήδη ζει σε ένα μέρος, κατά μέσο όρο χρειάζεται χ χρήματα για να επιβιώσει και μπορεί να παράγει έργο ψ αξίας. Προφανώς ψ>χ, αλλιώς η ανθρωπότητα θα είχε εξαφανιστεί. Το μόνο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι δεν υπάρχει ισοκατανομή του πλούτου, ώστε όλοι να παράγουν ικανοποιητικό έργο (καλά, προφανώς εξαιρούμε γέρους, παιδιά και άτομα με καμιά τρομερή αναπηρία) και να παίρνουν αρκετά για να ζήσουν.

Πιο πολύ ευσταθεί να πεις να απελαθούν οι ανίκανοι για εργασία παρά οι μετανάστες (προσοχή, δε λέω ότι πρέπει να το κάνουμε, μην πέσετε πάνω μου να με φάτε :P απλά σε σχέση με αυτό που προτείνει ο χάμπος είναι πιο λογικό).

Γιατί να ισοκατανεμηθεί ο πλούτος τη στιγμή που δεν παράγουμε όλοι ίσο έργο?

Η βασικη αρχη του σοσιαλισμου ειναι:

"Ο καθενας αναλογα με τις δυνατοτητες του

και στον καθενα αναλογα με τις αναγκες του"



Αν μπορεσεις να καταλαβεις το μεγαλειο της παραπανω προτασης, ισως και να συμφιλιωθεις με την "ισοκατανομη" που τοσο αποστρεφεσαι...

Ωραίο ακούγεται (κι εμένα μου αρέσει) αλλά δεν μπορεί να εφαρμοστεί απολύτως σωστά. Ο καθένας θα λέει ότι έχει λίγες δυνατότητες και πολλές ανάγκες. (και φυσικά δεν υπάρχει "επιτροπή" που να μπορεί να το κρίνει σωστ'ααυτό.

Να το πάω τώρα λίγο πιο πέρα; Κατά τη γνώμη μου το βασικό πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι ότι μαθαίνουμε από μωρά να λειτουργούμε με βάση το σύστημα ανταμοιβής-τιμωρίας. Είσαι καλός και υπάκουος; Ο μπαμπάς\η μαμά\ο Θεός\η κοινωνία θα φροντίσει για σένα. Κάνεις του κεφαλιού σου; Ο μπαμπάς\η μαμά\ο Θεός\η κοινωνία θα σου κάνει κακό. Οι ανθρώπινες σχέσεις δηλητηριάζονται από αυτή τη λογική. Κανένας δε δίνει για να δώσει: όλα πρέπει να κλείνονται σε "συμφωνίες" (θα σου δώσω αυτό, να μου δώσεις το άλλο).

Ωραία, όταν κάνεις μια συμφωνία - έστω και άγραφη - πρέπει να την τηρείς. Αυτό είναι δικαιοσύνη και χρειάζεται στην κοινωνία. Το θέμα είναι να μάθουμε να λειτουργούμε και χωρίς να συνάπτουμε "συμφωνίες"... η ζωή δεν είναι λογικό παιχνίδι όπου ο καθένας κοιτάει πώς θα κερδίσει. Τέτοιου είδους παιχνίδια είναι καταρχήν απάνθρωπα. Όταν πχ εγώ παίζω τάβλι με ένα φίλο μου δεν κάθομαι να σκεφτώ "Ας τον αφήσω να προχωρήσει λίγο κι αυτός ο καημένος". Κοιτάω να πάρω διπλό και τριπλό το παιχνίδι. Ακολουθώ το άγραφο συμβόλαιο ότι ο καθένας θα προσπαθήσει να αποκομίσει ό,τι περισσότερο μπορεί από τη ζαριά που έφερε και από την ικανότητα που έχει. Αφήνω τον άλλο να προχωρήσει εάν και εφόσον κάτι τέτοιο θα εξυπηρετήσει αυτό μου το σκοπό. Στη ζωή όμως δε μπορούμε να λειτουργούμε έτσι. Μάλιστα η ανθρωπότητα χρωστάει τη μέχρι τώρα επιβίωσή της σε μεγάλο βαθμό στο ότι δε λειτουργούμε έτσι.

Rattle, το προβλημα της Σοβιετικης Ενωσης ηταν ακριβως αυτο: Οτι αφησε στις επιτροπες να κρινουν ποιος εχει αναγκες και ποιος οχι...

Να το πουμε ακομα καλυτερα? Οτι δεν καταφερε να καλλιεργησει το αισθημα της "δυνατοτητας", με αποτελεσμα στα χρονια του Σταλιν και μετα να καταντησει ενα τεραστιο γραφειοκρατικο τερας, που αντι να δημιουργειται απο το λαο και να δρα για το λαο, στην ουσια κατεληξε να εχει αντικαταστησει πληρως την αρχουσα ταξη των τσαρικων χρονων.

Αν δεν το εχεις κανει ηδη, θα σου προτεινα να δεις την αριστουργηματικη ταινια Goodbye Lenin, μαλιστα για πολλοστη φορα την ξαναειδα χθες το βραδυ - ειναι τοσο πλουσια, που καθε φορα ανακαλυπτεις και κατι καινουργιο!
Εκει θα δεις π.χ. στη συμπεριφορα της μητερας του πρωταγωνιστη (ή μηπως τελικα αυτη ειναι η ηρωϊδα της ταινιας? ;) ) την πραγματικη, αυθεντικη, ιδεαλιστικη σοσιαλιστικη συμπεριφορα σε ολο της το μεγαλειο, που θα επρεπε ισως να αποτελει παραδειγμα για ολους.

Επιπλεον, αν θελεις μπορεις να διαβασεις το Χαμογελα ρε, τι σου ζητανε? του Χρονη Μισσιου, μεσα στο οποίο θα δεις την πορεια ζωης ενος ανθρωπου που για μενα αποτελει τον ορισμο του ΗΡΩΑ.

Δεν υπαρχει "ιδανικη" και "μη ιδανικη" εφαρμογη μιας θεωριας. Υπαρχει απλα η διακριση μεταξυ θεωριας και πραξης, και αυτο απο μονο του τα λεει ολα.
Ριξε μια ματια κι εδω http://athens.indymedia.org/display.php?articleId=6186


Ειναι ενα μεγαλο στοιχημα, που πρεπει να βαλεις αρχικα με τον εαυτο σου, επειτα να το μεταδοσεις στους γυρω σου, και στο τελος να το κανεις κομματι του συστηματος:
Μπορεις να πεισεις τον εαυτο σου να προσφερει οσο το δυνατον περισσοτερα, αποζητωντας οσο το δυνατον λιγοτερα? Μπορεις να αντιμετωπισεις την εργασια σου σαν παιχνιδι, τις σπουδες σου ως ερωτικο παθος, την οικογενεια σου ως Ανωτερη Δημιουργια, τις φιλικες σου σχεσεις ως συμπληρωμα του εαυτου σου, και στο τελος την κοινωνια ως κομματι του εγω σου?
Αυτο ειναι, πιστευω, το στοιχημα του Ανθρωπου. Εαν η ανθρωποτητα δεν οργανωθει σε μια τετοια βαση, ο σοσιαλισμος και ο καπιταλισμος θα ειναι απλα ηλιθιες λεξεις που βρωμιζουν τις συνειδησεις...
Τελικα, ειναι απλα στο χερι του καθενος ;)

Τα κλειστα και ελεγχομενα συνορα, η περιχαρακωση και η ξενοφοβια ειναι απλα ημιμετρα που ξεπηδανε μεσα απο αρρωστημενα μυαλα...
Τι θα πει "κλειστα συνορα" chabos? Ποιος εισαι εσυ που θα κλεισεις το δρομο σε καποιον?


Και να τι θέλω τώρα να σας πω
μες στης Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας
φράξαν το δρόμο σʼ έναν άνθρωπο
αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε
Να, το λοιπόν, γιατί δεν καταδέχομαι
να υψώσω το κεφάλι στʼ αστροφώτιστα διαστήματα
Θα πείτε: «τʼ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόσο δα μικρή»
Ε, το λοιπόν, ότι και να είναι τ' άστρα
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είνʼ ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει
είνʼ ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε!

του Ναζιμ Χικμετ


ΥΓ: Η Nessa δημοσιευσε το μηνυμα της οσο εγραφα, περιττο να πω πως συμφωνω 100000000% μαζι της :)

Αυτο με τις "συμφωνιες" (βλεπε "συμβασεις") θα το ονομαζα "εταιρικη κουλτουρα" ;)

 ^ok^ ^ok^ ^ok^

Αν κάποιος χτυπήσει την πόρτα σου μέρα μεσημέρι και σου ζητήσει ένα πιάτο φαί, θα τον φιλέψεις.
Αν όμως μπει μετά τα τα μεσάνυχτα στο σπίτι σου από το παράθυρο, τι θα κάνεις?
Για μένα αυτή είναι η διαφορά του μετανάστη από τον λαθρομετανάστη.
Δεν αποκλείεται κάποιοι από τους λαθρομετανάστες να είναι άμοιρα ανθρωπάκια που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο, δυστυχώς όμως λόγω της κοινωνικής σύνθεσης των γειτονικών χωρών οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι εγκληματίες.
Μια βορειοηπειρώτισα που πλένει τις σκάλες από την οικοδομή που μένω μου λέει πως τώρα πια στην Αλβανία δεν κλειδώνουν τα σπίτια τους! Πού πήγαν οι παράνομοι?

Έχω μελετήσει τη θεωρία του Σοσιαλισμού αρκετά και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο μοναδικός Σοσιαλιστής που πάτησε το πόδι του σ' αυτή τη γη ήταν ο Ιησούς.

Ο Σοσιαλισμός μπορεί να εφαρμοστεί σωστά μόνο σε κοινωνία αγγέλων.

Στην φύση εφαρμόζεται ο νόμος της ζούγκλας, ο άνθρωπος ως το πλέον άγριο ζώο δεν θα μπορούσε να οργανώσει την κοινωνία του σε διαφορετικό πλαίσιο.
Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, όσο ιδρώσεις τόσο θα απολαύσεις, αυτό δεν είναι ο καπιταλισμός?

Για μένα ο καπιταλισμός είναι υγειής κατάσταση γιατί ότι έχει επιλέξει η φύση είναι τέλειο στα πλαίσια της ζωής στη γη.
Αυτό που φταίει και ο καπιταλισμός δημιουργεί τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες είναι η έλλειψη δικαιοσύνης!
Όλοι οι πανίσχυροι διαπλεκόμενοι εκδότες-κατασκευαστές δεν πλούτισαν αναλόγως του έργου που παρήγαγαν. Πλούτισαν παρανόμως!

Η δικαιοσύνη σπιλώνει τη θεωρία του καπιταλισμού με την ανεπάρκεια της.

Και κάτι άσχετο.
Αν το ΚΚΕ κερδίσει τις εκλογές, θα εφαρμοστεί ο Κομμουνισμός και δεν θα ξαναγίνουν εκλογές?
Αν γνωρίζει κανείς ας απαντήσει γιατί εγώ δεν είμαι σίγουρος.

Εμενα στο σχολειο, γιατι μου μαθαν πως αυτη ειναι η διαφορα του καλου ανθρωπου απο τον εγκληματια, ανεξαρτητα απο τη γλωσσα που μιλαει?

Λιγο αργοτερα, γιατι εμαθα μονος μου πως ουτε αυτη η διακριση υφισταται, καθως ο μονος υπευθυνος για την παραγωγη και συντηρηση των εγκληματιων ειναι το σαπιο κοινωνικοοικονομικο συστημα?


Αυτο που λες ειναι φασιστικο.

(Και για την ιστορια, ειναι το βασικοτερο επιχειρημα της Χρυσης Αυγης... Μηπως εισαι κανενας απο αυτους που ξαμολυθηκαν τωρα που η συμμορια "διαλυθηκε"? Προσεχε, γιατι όποιος μπαινει στον ποταμο χωρις να ξερει κολυμπι, κινδυνευει να πνιγει..........)



ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ


ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ



ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
[/color]

ΦΤΑΝΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΟΧΙ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΠΡΩΪΝΙΑΤΙΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D




Δεν εχεις αδικο... Μπορω να πω πως συμφωνω...

Απ' την αλλη ομως, ο καπιταλισμος μπορει να εφαρμοστει σωστα μονο σε κοινωνια δαιμονων...
Διαλεγεις και παιρνεις...

Οπως ειπε κι ο Αρκας, "Οι φυλακες δεν θα καλυτερεψουν ποτε, αν δεν αρχισουν να κλεινουν μεσα καλυτερους ανθρωπους"

;D



Ακριβως, και γι' αυτο το συμπερασμα της συζητησης ειναι πως ΔΕΝ υποστηριζουμε τον καπιταλισμο!



^sealed^

(Παρεμπιπτοντως, αναφερεσαι στην αστικη δικαιοσυνη ή στη "θεια δικη"?
Τι ρωταω τωρα ε??? ;D )



Σ' αυτο καλυτερα να μας απαντησει καποιο μελος ή φιλικα προσκειμενος στο ΚΚΕ...

Παντως απο προπαγανδα καλα πας κι εσυ ε? Ειχαμε εναν, μας προεκυψε και δευτερος...........

Chabos, άλλο κομμουνισμός, άλλο σοσιαλισμός, άλλο υπαρκτός σοσιαλισμός κι άλλο μαρξισμός.
Αυτά σας τα μάθανε στην μυστική σέκτα όπου ανήκεις?
Ο σοσιαλισμός μπορεί να απέτυχε στην Σοβιετική Ένωση, γιατί εφαρμόστηκε με τελείως στρεβλό τρόπο. Αλλά υπάρχει ακόμη το φαινόμενο Κούβα όπου το σύστημα λειτουργεί αρκετά καλά. Και αν δεν ήταν οι φίλοι σου οι Αμερικανοί, θα λειτουργούσε και καλύτερα.
Απορώ πως γίνεται να ζεις σε αυτήν την σκατοκοινωνία και να μας λες ότι ο καπιταλισμός είναι καλός.

Α...επίσης άλλο καπιταλιστής κι άλλο νεοναζί...

Για αυτό το λόγο ακριβώς δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να εφαρμοστεί σωστά!

Δες στη βικιπίντια (που είναι ανεξάρτητη πηγή) στο http://en.wikipedia.org/wiki/Cuba τα μέρη Politics και Human Rights και μετά σκέψου ξανά πόσο δίκαιο και "σωστό" είναι το σύστημα της Κούβας. Μήπως ανήκεις σε καμία σέκτα που σας τα παρουσιάζουν όλα ωραία; ;)

Αφού δε σας αρέσει η ελληνική κοινωνία, και αφού ότι έχει σχέση με Ελλάδα δε σας λέει κάτι, γιατί δεν πάτε σε μια άλλη καλύτερη κοινωνία; Ας πούμε στην... Κούβα!

Λάθος και οι δύο.

Τίποτα δεν είναι "απλά στο χέρι του καθενός". Δε χωρίζεται ο κόσμος στους "κακούς" εγωιστές και στους "καλούς" αλτρουιστές. Δεν είναι θέμα καλής θέλησης. Εγωιστής γίνεται κάποιος όταν αισθάνεται ότι πρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε ένα εχθρικό, καταπιεστικό κοινωνικό σύνολο. Αλτρουιστής γίνεται όταν αισθάνεται ότι το κοινωνικό σύνολο υπερασπίζεται το δικό του συμφέρον, την ελευθερία του να επιλέγει (και άρα με τη σειρά του το στηρίζει και αυτός). Στη βάση κάθε εγωιστικής συμπεριφοράς βρίσκεται ο φόβος. Στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του καπιταλισμού αισθανόμαστε όλοι να απειλούμαστε. Αντίθετα, σε ένα σταθερό σοσιαλιστικό σύστημα, αν υπάρχει ευημερία, θα αισθανόμαστε ότι η κοινωνία μας παρέχει ασφάλεια και μας βοηθάει να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας.

Η κοινωνία κάνει τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι την κοινωνία. Γι'αυτό η αλλαγή του κόσμου είναι συλλογικό ζήτημα, όχι προσωπικό.

Γίνεται πραγματικά να αισθάνονται όλοι ασφαλείς και να συμφωνούνε όλοι με τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε μια κοινωνία; Μήπως έτσι θα χαθεί η προσωπικότητα όλων και θα γίνει η μεταμόρφωση σε "ρομποτάκια"; Θεωρητικά είναι σωστό αυτό που λες αλλά δες το λίγο από τη ρεαλιστική πλευρά. Ακόμα και για λίγα άτομα, π.χ. για 100, υπάρχει περίπτωση να αισθάνονται όλοι ασφαλείς και κανένας να μην κοιτάξει το συμφέρον του εις βάρος του άλλου; Υπάρχει περίπτωση να είναι όλοι χαρούμενοι; Μήπως τελικά καταλήγουμε σε μία μορφή μαζοποίησης;

Το θέμα είναι η κοινωνία να σε σέβεται αρκετά ώστε να σε αφήνει να αποφασίζεις για τον εαυτό σου. Για μένα η ατομική ελευθερία είναι το Α και το Ω.

Στον καπιταλισμό σου δίνουν την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχεις τον έλεγχο της ζωής σου και μαραζώνεις... :(

Δεν καταλαβαίνω πού διαφωνούμε.
Ο μετανάστης είναι νόμιμος και αποδεκτός ενώ ο λαθρομετανάστης είναι παράνομος και αντιμετωπίζει την δικαιωσύνη (απέλαση).


 ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D 8) 8) 8) 8) 8) 8) 8) 8)


Γιατί?        Τα επίσημα νούμερα λένε πως το 60% των ΛΑΘΡΟμεταναστών έχουν συμμετάσχει σε παράνομη δραστηριότητα.
Ποιός είναι ο ορισμός του φασιστικού? Ξέρεις?


Κατέχω το παγκράτιον δεν μασάω... 8)

Στη συνέχεια τα επιχειρήματά σου περιορίζονται στο νευρικό γέλιο... :P

Και συνεχίζεις να σκοράρεις....


Ποια η διαφορά των ανθρώπων από τους δαίμονες?
Ο καπιταλισμός μπορεί να εφαρμοστεί στην ανθρώπινη κοινωνία.
Προτιμώ να υπάρχει κάποιο σύστημα εφαρμοσμένο από το τίποτα(αναρχία).


Αναφέρομαι στην τρίτη εξουσία του συντάγματός μας.

Γιατί αμφισβητείς το ότι έχω μελετήσει την θεωρία του Σοσιαλισμού?
Για να υπερισχύσεις σε ένα debate πρέπει να γνωρίζεις όλα τα επιχειρήματα του αντιλόγου από πριν.
Και επειδή αρέσκεσαι να το ρίχνεις στο προσωπικό, θεωρώ πως γνωρίζω περισσότερα επί της ιδεολογίας σου από εσένα!

Μιλάει στο «Ρ» ο Ζακί Ενίν, ευρωβουλευτής του ΚΚ Γαλλίας και δήμαρχος στο Καλέ
 
Η πολιτική της ανισότητας, της ανεργίας και της προώθησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, σε συνδυασμό με ένα Κομμουνιστικό Κόμμα που δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις των περιστάσεων, είναι κατά τον ευρωβουλευτή του ΚΚ Γαλλίας και δήμαρχο του Καλέ, Ζακί Ενίν, οι λόγοι που προκάλεσαν τα επεισόδια τυφλής βίας στη Γαλλία. Η ένταση και οι αντιθέσεις θα συνεχίσουν να αυξάνονται, όπως υποστηρίζει, όσο το κράτος και τα πολιτικά κόμματα δε δίνουν ικανοποιητικές απαντήσεις στο λαό, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και φοβούνται το διάλογο...

Η αρχή της ιστορίας...
- Πώς ξεκίνησαν τα επεισόδια;

- Δύο γεγονότα έφεραν την έκρηξη των γαλλικών προαστίων.

Το πρώτο ήταν ο θάνατος δύο παιδιών, μετά την είσοδό τους σε σταθμό υψηλής τάσης ρεύματος και δεν κάνω κανένα σχόλιο πάνω σ' αυτό. Πώς έγινε, τι συνέβη, δεν ξέρω, καθώς υπάρχει έρευνα εν εξελίξει.

Το δεύτερο ήταν η επίσκεψη ενός υπουργού ονόματι Νικολά Σαρκοζί σε ένα από τα προάστια. Σ' αυτά τα προάστια η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Δεν υπάρχουν δουλιές, δεν υπάρχει στέγη, δεν υπάρχουν προοπτικές και συχνά όταν το χρώμα του δέρματος δεν είναι το λευκό, υπάρχει αποκλεισμός. Οταν σ' αυτή την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση προστίθενται ο θάνατος δύο παιδιών και οι δηλώσεις ενός υπουργού που λέει ότι «θα καθαρίσω τα προάστια από τον καρκίνο, θα εξαλείψω αυτά τα αποβράσματα», καταλαβαίνετε ότι θα υπάρξουν αντιδράσει Πάνω σ' αυτό πρέπει να γίνει ένας διάλογος. Ενας διάλογος που να τοποθετείται στο γιατί να κάψεις το αυτοκίνητο του εργάτη και να μην μπορεί να πάει στη δουλιά του, γιατί να κάψεις αθλητικά κέντρα, που υπάρχουν για αυτά τα παιδιά που δεν έχουν τίποτε άλλο, γιατί να κάψεις ένα σχολείο.  

Οταν χάνεται ο έλεγχος...
- Τα επεισόδια πιστεύετε ότι ήταν αυθόρμητα;

- Αρχικά θεωρώ ότι ήταν ένα αυθόρμητο ξέσπασμα. Στην πορεία όμως - και είναι λυπηρό, αλλά πραγματικό - για κάποιους εξελίχθηκε σε παιχνίδι. Ενα παιχνίδι ανταγωνισμού μεταξύ των προαστίων, για το ποιος θα καταστρέψει περισσότερα, ποιος θα κάψει περισσότερα και έτσι υπήρξαν αλυσιδωτές αντιδράσεις. Πρέπει να σημειώσουμε ότι για μεγάλο διάστημα τα επεισόδια περιορίζονταν στο Παρίσι και όταν επεκτάθηκαν στις άλλες πόλεις ήταν σε μικρότερη έκταση.

Ο μόνος τρόπος αποφυγής τέτοιων καταστάσεων είναι η πρόληψη και όταν λέμε πρόληψη εννοούμε το διάλογο με τους νέους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Επίσης να δώσεις επί της ουσίας να καταλάβουν ότι οι υποδομές τούς ανήκουν και μπορούν να τις χρησιμοποιήσουεπισημαίνει ότι με το να μειώνεται η φορολογία στις μεγάλες περιουσίες, μειώνονται τα έσοδα του κράτους, ενώ αυξάνονται τα έξοδα και παραμένει το χρέος. Ετσι το γαλλικό κράτος φτάνει να μην έχει χρήματα για τις λαϊκές ανάγκες, απλά γιατί η κυβέρνηση δε θέλει να πάρει τα χρήματα από εκεί που υπάρχουν...

Το Γαλλικό ΚΚ τιμωρήθηκε για την πολιτική του...
- Ποια είναι η δύναμη του ΚΚ Γαλλίας στα προάστια;

- Ιδιαίτερα συρρικνωμένη. Επειδή το ΚΚ δεν ήταν ικανό να αντιδράσει όπως έπρεπε, γιατί το ΚΚ δεν έκανε το διάλογο που έπρεπε, γιατί συναίνεσε σε λάθος πρακτικές, γιατί εκεί που έπρεπε να είναι αντίθετο με την κυβέρνηση δεν ήταν, γιατί εκεί που έπρεπε να είναι σκληρό με αυτούς που υιοθετούν πολιτική ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, δεν το έκανε και έχασε τη δύναμή του. Και στα προάστια κάποιοι αντικατέστησαν το ΚΚ. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

- Στα προάστια ωστόσο το ΚΚ είχε μεγάλη δραστηριότητα.

- Ναι, αλλά στην πορεία παραιτήθηκε. Δεν είναι ο στόχος μου να δείξω ως υπαίτιο για τα όσα συμβαίνουν το ΚΚ, θέλω ωστόσο να πω ότι έχει μερίδιο ευθύνης. Αυτό συνέβη και σε εθνικό επίπεδο, το ότι δεν υπήρχε πολιτική συζήτηση, το ότι δεν έδωσε εξηγήσεις και σωστά επιχειρήματα σ' αυτούς τους ανθρώπους, επέτρεψε σε άλλους να προωθήσουν τις ιδέες τους.

Κερδισμένη η κυβέρνηση...
- Η πολιτική Σαρκοζί προκάλεσε αυτή την έκρηξη;

- Ναι, αλλά αυτό επιθυμούσε η κυβέρνηση. Ο Σαρκοζί τοποθετήθηκε εκεί για να πάρει τις ψήφους του Λεπέν. Τίποτα άλλο. Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά κατά τη γνώμη μου ο Σαρκοζί είναι υποχείριο του Σιράκ. Ο Σιράκ θα είναι ο υποψήφιος της δεξιάς στις προσεχείς εκλογές και ο Σαρκοζί, που είναι αρκετά νέος, θα περιμένει τη σειρά του στις επόμενες εκλογές. Αυτό προσπαθούν.

Ο Σιράκ στη συνέντευξή του εμφανίστηκε ως ο υπερασπιστής της ηθικής τάξης. Είναι αυτός που δεν εκνευρίζεται, είναι αυτός που δε συγκρούεται με τα προάστια, είναι αυτός που λέει ότι όλοι είμαστε ίσοι, αλλά είναι άλλοι αυτοί που έκαναν τη βρώμικη δουλιά για λογαριασμό του. Και μπορεί να δείτε το Σαρκοζί αύριο να ανασκευάζει τα όσα είπε. Είναι θέμα τακτικής. Σαν τα αφεντικά. Οταν θες να ανοίξεις ένα θέμα και να αφαιρέσεις δικαιώματα παρουσιάζεις μία αντιδραστική θέση, που θα προκαλέσει βίαιες αντιδράσεις και όταν ο κόσμος αντιδράσει μπροστά στο ακραίο, του προσφέρεις κάτι που του αφαιρεί μεν κεκτημένα δικαιώματα, αλλά το δέχεται προς αποφυγή του χειρότερου. Αυτό έκαναΠιστεύω ότι η αριστερά έκανε λάθος. Επρεπε να πάρει θέση εξ αρχής επί του θέματος. Να μη νομιμοποιήσει τα επεισόδια, να τα καταδικάσει, αλλά παίρνοντας παράλληλα πρωτοβουλία σε πολιτικό επίπεδο και να δράσεΘεωρείτε ότι η παρούσα κατάσταση απορρέει από την ανεργία, την περιθωριοποίηση και την πολιτική που επιβάλλεται από την ΕΕ;

- Ναι, πιστεύω ότι είναι απόρροια όλων αυτών και ότι δε θα σταματήσει εδώ. Θα εξελιχθεί και θα γίνει ακόμα πιο σκληρή. Και πιστεύω ότι θα προχωρήσει, γιατί προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τον ΠΟΕ και για να ικανοποιήσεις τον ΠΟΕ, επιτρέπεις σε μία μειοψηφία να κερδίζει ακόμα περισσότερα χρήματα και για να μπορεί η μειοψηφία να κερδίζει περισσότερα χρήματα, μεταφέρουμε τις επιχειρήσεις σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες με φτηνότερα εργατικά χέρια και διαλύουμε τη βιομηχανία στην Ευρώπη και δημιουργούμε περισσότερους ανέργους.
Λένε η παροχή υπηρεσιών θα αντισταθμίσει την κατάσταση. Η παροχή υπηρεσιών δεν πρόκειται να ισορροπήσει τη διάλυση της βιομηχανίας. Απαντάνε ότι θα την ισορροπήσει ο τουρισμός, αλλά όταν δεν υπάρχει βιομηχανία, σε τι θα ωφελήσει ο τουρισμός; Πώς θα υπάρχει τουρισμός, αν δεν υπάρχει δουλιά; Είναι χαζό σαν επιχε
ίρημα.

Μιλάνε συχνά για ισχυρή ανάπτυξη σαν να είναι παιχνίδι. Μόνο που για να έχεις ισχυρή ανάπτυξη, πρέπει να έχεις σωστή διοίκηση, να επιτρέπεις στους πολίτες να παίρνουν αποφάσεις, να ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες των πολιτών, να σέβεσαι το περιβάλλον.

Οι αντιλαϊκές πολιτικές κλείνουν τα εργοστάσια και δημιουργούν ανεργία. Στην επαρχία δεν υπάρχει μέλλον και παρατηρείται αστυφιλία. Στα αστικά κέντρα δεν υπάρχει δυνατότητα στέγασης, δεν υπάρχει δουλιά και έχουμε φαινόμενα παρακμής.

Δεν οδηγηθήκαμε σ' αυτή την κατάσταση μέσα σε μια μέρα. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των τελευταίων 30 ετών. Λυπάμαι, αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση μπορεί να ήταν της αριστεράς, αλλά εφάρμοσε δεξιά πολιτική. Είναι λυπηρό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια και γι' αυτό η αριστερά τιμωρήθηκε σκληρά στις προεδρικές εκλογές. Οσον αφορά το ΚΚ Γαλλίας συμμετείχε μαζί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής και ο κόσμος δικαιολογημένα είπε «μας προδώσατε και αφού μας προδώσατε θα τιμωρηθείτε». Και αυτό συνέβ«κάθε μέτρο που δεν ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού για δουλιά, αξιοπρεπή κατοικία και ποιότητα ζωής θα γίνεται ταφόπλακα σε κάθε άλλη πολιτική... Η δυσπραγία και η δυστυχία είναι κακοί σύμβουλοι και αν δε χτυπηθούν τα προβλήματα στη ρίζα, οι φιλοσοφικές συζητήσεις δεν ωφελούν...».


http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3115385&textCriteriaClause=ΓΑΛΛΙΑ&publDate=22/12/2005

 Αρκετά με την Κομμουνιστική προπαγάνδα!

Προμοτάρεις τον Ριζοσπάστη? Παίρνεις ποσοστά από τις πωλήσεις? Γιατί το κάνεις αυτό?

Εδώ μέσα ανταλλάσουμε απόψεις δεν κάνουμε κομματική προπαγάνδα!!

Χαμπε χαλαρωσε λιγο και κοψε το υφακι του "ρυθμιστη εναεριας κυκλοφοριας"...

1) Δεν σε υποχρεωσε κανενας να το διαβασεις
2) Ο Ριζοσπαστης εχει κι αυτος πολιτικη αποψη
3) Σ' αυτο το forum, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν απαγορευει ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ να δημοσιευσει ο,τι θελει (εξαιρουνται περιπτωσεις παιδικης πορνογραφιας οπου η παρεμβαση θα ειναι αμεση και θα περιλαμβανει και ξυλο)

Με την ιδια λογικη, αν καποιος δημοσιευοντας ενα αρθρο του Ριζοσπαστη κανει κομμουνιστικη προπαγανδα, ομοιως αν δημοσιευει αρθρα απο πρασινογαλαζιες εφημεριδες κανει αστικη προπαγανδα...


Χαλαρωσε λοιπον γιατι κι εσυ μας εχεις φλωμωσει στην εθνικιστικη προπαγανδα εδω μεσα........... Μην ξεχνας πως εισαι φιλοξενουμενος...

Προάστια και στα γαλλικά Ban-lieu: τόπος εξορίας, τόπος εκτός ορίων, τόπος εκτός των τειχών της πόλης. Αυτός είναι ο αυστηρά ετυμολογικός ορισμός της λέξης στα γαλλικά. Ετσι ονομάζονταν επί Λουδοβίκων όλες οι περιοχές εκτός των θεωρητικών τειχών της πόλης του Παρισιού. Σήμερα, δεν υπάρχουν ορατά τείχη.

Είναι δύσκολο κανείς πίσω από τις τηλεοπτικές εικόνες και τους τρομολαγνικούς τίτλους να αντιληφθεί πώς και τι ακριβώς σημαίνει προάστιο.

Πόσο μάλλον που όταν φθάνει κανείς στο Παρίσι, όλα μοιάζουν να κυλούν εντελώς φυσιολογικά. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις περιπολούν διαρκώς τα κυβερνητικά κτίρια, την περιοχή του προεδρικού και πρωθυπουργικού μεγάρου, τα περίφημα Σαμπ Ελιζέ και τους μεγάλους σταθμούς - κόμβους, όπου οι γραμμές του μετρό συναντιούνται με τις γραμμές του τρένου που οδηγούν στα προάστια.

Τίποτε στην Πόλη του Φωτός δε θυμίζει ότι η χώρα βρίσκεται υπό κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ότι όλες οι «ευαίσθητες ζώνες», όπως ονομάζονται κομψά, των διαφόρων προαστίων βράζουν στον έναν ή στον άλλο βαθμό. Το θέμα φιλοξενείται ακόμη, υπό τη μορφή ειδικών αφιερωμάτων, σε περιοδικά, εφημερίδες. Ακόμη, όμως, και στα δελτία ειδήσεων άρχισε να περνά σε δεύτερη ή και σε τρίτη μοίρα, όταν, σταδιακά, σταμάτησαν οι εμπρησμοί αυτοκινήτων και καταστημάτων, όπως και τα επεισόδια.

Αντικρίζοντας την πραγματικότητα
  
Ο «Ρ» προσπάθησε να γνωρίσει από κοντά μερικά από τα παρισινά προάστια που απασχόλησαν επί ώρες τα δελτία ειδήσεων σε ολόκληρο τον κόσμο, με φόντο φλεγόμενα αυτοκίνητα, μαντιλοφόρους νεαρούς και άνδρες των ειδικών δυνάμεων καταστολής. Επισκεφθήκαμε έξι προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας: το βορειανατολικό Σαμπινί σουρ Μαρν, τη βόρεια Κουρνέβ, τα νοτιοδυτικά Μασί Παλεζό και Λες Ουλίς, τα βορειοδυτικά Αρζεντέιγ και Επινέ σουρ Σεν. Κάποια από αυτά, όπως το Μασί Παλεζό και το Αρζεντέιγ, έγιναν θέατρο πολυήμερων συγκρούσεων, εμπρησμών και συλλήψεων. Το δεύτερο, μάλιστα, ήταν που επέλεξε ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών, Νικολά Σαρκοζί, για να αποκαλέσει «απόβλητα» όσους συμμετείχαν στα επεισόδια, ρίχνοντας λάδι σε μια φωτιά, όπου, όπως όλα δείχνουν, σιγοκαίει εδώ και πολλά χρόνια.

Συνολικά, με βάση τις εκτιμήσεις της αστυνομίας, από τις 751 γειτονιές σε όλη τη Γαλλία, που χαρακτηρίζονται «ευαίσθητες ζώνες», επεισόδια σημειώθηκαν σε λιγότερες από 150. Οσο για τον αριθμό των συμμετεχόντων σε αυτά τα επεισόδια, είναι πραγματικά ελάχιστος σε σύγκριση με τους νέους που κατοικούν στις «ευαίσθητες» αυτές περιοχές: μόλις το 5%-10% της εκεί νεολαίας βρέθηκε στο δρόμο.

Ενδεικτικό, ίσως, είναι ότι στα μηδαμινά σε χρόνο και εμβέλεια επεισόδια που σημειώθηκαν στην Κουρνέβ, όπου βρίσκεται μία από τις χειρότερες, από πολλές απόψεις, «ευαίσθητες ζώνες», συμμετείχε μόλις το 1% των νέων. Οσο για τη «σύνθεση» των, κατά Σαρκοζί, «αποβλήτων», φυσικά και δεν είναι όλοι παιδιά 2ης ή 3ης γενιάς μεταναστών, είτε από αφρικανικές είτε από αραβικές χώρες. Ηταν και «πραγματικοί Γάλλοι», Gaulois, όπως τους αποκαλούν τα γαλλικά ΜΜΕ, τουλάχιστον σε ένα ποσοστό 20%, γεγονός που αποδεικνύει και τον ταξικό χαρακτήρα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι «ευαίσθητες ζώνες».

Πίσω από τα «αποκαλυπτικά» ρεπορτάζ
Φθάνοντας κανείς με το τρένο στα προάστια, το βέβαιο είναι ότι δεν προσλαμβάνει καμία εικόνα γκέτο. Πρόκειται για επαρχιακές πόλεις, που διογκώθηκαν σταδιακά τις τελευταίες δεκαετίες. Στην πλειοψηφία τους θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μάλλον ιδιαιτέρως γραφικές. Αρκετές από αυτές βρίσκονται ανάμεσα σε πανέμορφα δάση και φιλοξενούν νεόκτιστες μικρές πολυκατοικίες ή πιο παραδοσιακά κτίσματα. Με την πρώτη ματιά κανείς θα μπορούσε να υποθέσει ότι από ορισμένες απόψεις οι κάτοικοι των προαστίων βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση όσον αφορά την ποιότητα ζωής τους, σε σχέση με τους Παριζιάνους.

Μια δεύτερη καλύτερη ματιά και μια βόλτα στους δρόμους, με τη συνοδεία ντόπιων που γνωρίζουν τα κατατόπια, είναι αυτά που αναδεικνύουν και την άλλη όψη των πραγμάτων. Σε δύο, τρία ή περισσότερα σημεία των προαστίων υψώνονται οικοδομικά τετράγωνα με εργατικές κατοικίες. Πρόκειται για κτίρια πολυώροφα (μέχρι και 26 ή 30 ορόφους) στα οποία φιλοξενούνται εκατοντάδες διαμερίσματα και χιλιάδες άνθρωποι. Ισως ένα από τα χειρότερα τέτοια κτίρια, σε προάστιο του Παρισιού, να βρίσκεται στην Κουρνέβ, όπου σε ένα χώρο ενός οικοδομικού τετραγώνου, κατοικούν σε 2 τέτοιες πολυκατοικίες περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι. Αυτά τα διάσπαρτα «εργατικά» οικοδομικά τετράγωνα είναι οι cites, δηλαδή οι εργατικές γειτονιές ή στην καθομιλουμένη τα γκέτο.
Συνεχίζεται....

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3119498&textCriteriaClause=ΓΑΛΛΙΑ&publDate=23/12/2005
RIZOSPASTIS PROMOTION :D

...Συνέχεια

Στην απορία μου γιατί ονομάζονται γκέτο, αφού ουσιαστικά βρίσκονται στο μέσον των πόλεων χωρίς κανέναν περιορισμό μετακίνησης, η απάντηση ήταν η ίδια όπου και αν βρέθηκα: «Γιατί, επί της ουσίας, κανείς δε βγαίνει εύκολα και κανείς δεν μπαίνει. Είναι μια ξεχωριστή πόλη μέσα στην πόλη». Σε αυτά αναζήτησαν κατοικία οι πιο φτωχές εργατικές οικογένειες και οι μετανάστες, τις περασμένες δεκαετίες, καθώς τα διαμερίσματα αυτά, που ελέγχονται από τον εκάστοτε δήμο, νοικιάζονται σε πολύ χαμηλότερες τιμές. Στις εισόδους τους βρίσκονται όλα τα απαραίτητα για την καθημερινότητα καταστήματα (φούρνοι, οπωροπωλεία, κρεοπωλεία κλπ.), και δίπλα τους ακριβώς τα σχολεία για τα παιδιά που ζουν εκεί.

Κυρίαρχη η βία σε όλες τις μορφές
Ελλείψει χρημάτων, οι περισσότεροι κάτοικοι δε βγαίνουν ποτέ από το οικοδομικό τους τετράγωνο. Ολες οι κοινωνικές συναναστροφές και οι παραστάσεις τους περιορίζονται σε αυτό το τετράγωνο. Οταν τα παιδιά φθάσουν στο γυμνάσιο μεταβαίνουν, συνήθως, σε άλλη γειτονιά. Και τότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσαρμοστούν και να συνυπάρξουν με τα υπόλοιπα, τα... κανονικά παιδιά. Οι δυσκολίες είναι αμοιβαίες και εκτείνονται και στο γνωστικό επίπεδο. Μοιραία, τα περισσότερα παιδιά των γκέτο τελειώνουν τη μαθητική τους καριέρα με κάποια τεχνική εξειδίκευση που, σπανίως, πλέον τα τελευταία χρόνια, τους εξασφαλίζει δουλιά.

Βγαίνοντας από το γκέτο, ιδιαίτερα τα αγόρια βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωπα με τους αστυνομικούς ελέγχους. Το ενδεχόμενο ο ίδιος πάνοπλος αστυνομικός να σε σταματήσει, να σε στήσει με τα χέρια στον τοίχο και ενώ σε βρίζει ακατάπαυστα να σου ζητήσει, τουλάχιστον, 3 φορές την ταυτότητά σου καθημερινά, μπροστά στα μάτια όλων των γνωστών σου, είναι σύνηθες φαινόμενο.

«Ούτε στα κλαμπ δεν μπορούν να μπουν, ακόμη και αν έχουν χρήματα» μας λένε οι περισσότεροι συνομιλητές μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που παρέες από τα προάστια έχουν φτάσει στο Παρίσι, με τα απαραίτητα χρήματα στην τσέπη, για μια συναυλία (κατά προτίμηση ραπ που κυριαρχεί σε όλα ανεξαιρέτως τα γκέτο της Γαλλίας) ή για μια απλή νυχτερινή έξοδο και έχουν γυρίσει άπρακτοι «γιατί δεν υπάρχει χώρος».  «Προκαλούν προβλήματα, είναι βίαιοι» είναι ο αντίλογος που ακούσαμε από πολλούς άλλους κατοίκους, μια εικόνα που παρουσιάστηκε, άλλωστε, κατά κόρον και στα διάφορα γαλλικά ΜΜΕ.

Πολύ ψηλά τα κοινωνικά «τείχη»
«Μεγαλώνουν μέσα σε διαμερίσματα-κλουβιά, συχνά σε πολυμελείς οικογένειες. Οι γονείς τους πιθανώς να μην εργάστηκαν ποτέ και πάσχουν πλέον από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και χαρακτηρίζονται από αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό αναλφαβητισμό. Δεν εμπνέουν στα παιδιά τους σεβασμό και συχνά δεν μπορούν να τα ελέγξουν. Αυτά τα παιδιά έχουν σχεδόν προδιαγεγραμμένη πορεία: αλλεπάλληλες σχολικές και επαγγελματικές αποτυχίες. Δεν κάνουν τίποτε άλλο πέρα από το να τριγυρνούν καθημερινά στην περίμετρο του γκέτο τους. Είναι αναμφιβόλως βίαια σε μεγάλο βαθμό. Μόνο που δεν είναι θέμα DNA, είναι ζήτημα κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών και οικονομικών επιλογών. Δέχονται, έμμεσα και άμεσα, καθημερινά μια απίστευτη βία και την ανταποδίδουν» μας απαντούν εκπρόσωποι οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στα γκέτο, με στόχο τη

Και όπως μας επισημαίνουν, τα πρώτα θύματα αυτής της βίας είναι οι ίδιοι κάτοικοι του γκέτο: οι φίλοι, τα αδέλφια, οι οικογένειες, οι ίδιοι τους οι εαυτοί. Ο δεύτερος λόγος θανάτου στα γκέτο, μετά τα τροχαία ατυχήματα, κυρίως υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών, είναι οι αυτοκτονίες, ενώ ο αριθμός των ξυλοδαρμών, των βιασμών και των ενόπλων συγκρούσεων αυξάνει καθημερινά.

Στις 25 Οκτώβρη, δύο μόλις ημέρες πριν το θάνατο των 2 εφήβων στο προάστιο Κλισί σου Μπουά, που λειτούργησε ως σπίθα σε πυριτιδαποθήκη, στο υπουργείο Εσωτερικών είχε κατατεθεί η ετήσια έκθεση του Παρατηρητηρίου για τις «ευαίσθητες ζώνες». Σε αυτές τις «ζώνες» ζουν 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι, εκ των οποίων μόνο τα 1,7 εκατομμύρια έχει ή αναζητεί εργασία. Η ανεργία κυμαίνεται στις «ζώνες» στο 20,7%, διπλάσιο ποσοστό από το μέσο όρο, ενώ σε ορισμένες τέτοιες γειτονιές εκτινάσσεται στο 40%. Πρόκειται για τη δεύτερη έκθεση του Παρατηρητηρίου μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο και το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο: Οι «ζώνες» είναι ωρολογιακές βόμβεΤα δεξιά κόμματα ουδέποτε είχαν κοινωνικό έρεισμα στα γκέτο.

Η γαλλική αριστερά, όμως, και συγκεκριμένα το ΚΚ Γαλλίας επί δεκαετίες διατηρούσε οργανώσεις και ενώσεις, όπου συμμετείχαν πολλοί μετανάστες και στη συνέχεια τα παιδιά τους. Οι οργανώσεις διαλύθηκαν στις αρχές του '90, όταν το ΚΚ Γαλλίας επέλεξε «νέα πορεία». Σήμερα, οι νεαροί Γάλλοι πολίτες των γκέτο μας είπαν ότ

Τα Ban-lieu μπορεί να μην έχουν τείχος γύρω τους, αλλά το έχουν μέσα τους. Και πλέον είναι πολύ ψηλό.

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3119498&textCriteriaClause=ΓΑΛΛΙΑ&publDate=23/12/2005
RIZOSPASTIS PROMOTION :D

Chabo ηρέμησε!!Στο συγκεκριμένο forum , ο καθένας μπορείς να στέλνει ότι άρθρο θέλει από όποια εφημερίδα και αν προέρχεται!!Αυτό όμως που μου φαίνεται παράξενο είναι ότι ας πούμε δεν αντέδρασες με τα δικά μου ποστ , τα οποία είναι πολλαπλάσια από αυτά του abbis!!Και μένα μπορείς να με κατηγορήσεις ότι κάνω αστική προπαγάνδα όπως προείπε ο aliakmwn!!
Και μην ξεχνάμε ότι αυτή η εφημερίδα , ο Ριζοσπάστης , έχει δώσει πολλούς αγώνες για την ελευθερία και την όποια δημοκρατία έχουμε εδώ και πολλά χρόνια , ασχέτως αν συμφωνείς με τα γραφόμενα της!! Δε ξεχνάω ποτέ ότι ο πατέρας μου προσπαθούσε να διαβάσει ριζοσπάστη,δεν έχει καμία σχέση με το συγκεκριμένο πολιτικό χωρό απλώς ήθελε να τη διαβάσει ,  και τον κυνηγούσε η αστυνομία!!(το συγκεκριμένο περιστατικό δεν το έχω ζήσει φυσικά , αλλά μου το έχει διηγηθεί)Κάποτε το Ριζοσπάστη τον έκρυβαν να μην το δει η αστυνομία , γι'αυτό ας είμαστε πιο προσεκτικοί με τη συγκεκριμένη εφημερίδα!!

Κι εσύ μας έχεις φλωμώσει με την αναρχοακροαριστερή σου προπαγάνδα αλλά δεν σου είπα ποτέ τίποτα γιατί εκφράζεις προσωπικές πεποιθήσεις χωρίς να υποστηρίζεις ανοιχτά κανέναν πολιτικό σχηματισμό.
Είμαι τόσο φιλοξενούμενος όσο είσαι κι εσύ. Αν νομίζεις πως μου κάνετε χάρη να συμμετέχω δεν πρόκειται ποτέ να ξαναγράψω. Κι αυτό δεν είναι απειλή γιατί άλλο που δεν θέλετε.
 Τόσο κακό είναι που δεν θέλω το forum να καταντήσει πλακάτ προεκλογικής εκστρατείας?
Και ο σκοταδιστής δεν είναι ηλεκτρολόγος, αλλά η παρουσία του δεν χαλάει κανένα. Γιατί άραγε?
Πολλοί θα τρέξουν να πουν ότι δεν είναι εριστικός σαν εμένα, κι εγώ θα απαντήσω ότι είναι του συναφιού σας και η παρουσία του εδώ δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι το αντιιμπεριαλιστικό τάγμα γιγαντώνεται.


Δεν αντιδρώ με τα δικά σου posts γιατί είναι καθαρά ενημερωτικά χωρίς να περιέχουν ίχνος ΠΑΣΟΚΟΝΟΥΔίτικης προπαγάνδας.


Ποια ελευθερία?
Ο ριζοσπάστης στάθηκε απέναντι στο ΟΧΙ του Μεταξά εκείνη την εποχή γιατί ο φασίστας δικτάτορας με την απόφασή του προήγαγε τον μιλιταρισμό και έστειλε αθώα παιδιά στην σφαγή για ανύπαρκτα ιδανικά όπως πατρίδα και θρησκεία. Το γεγονός ότι ο Μεταξάς πολεμούσε τον άξονα των φασιστών δεν σήμαινε τίποτα για τους συντάκτες της εποχής εκείνης...

Παλαιότερα, την επομένη της καταστροφής της Σμύρνης, πανηγυρισμοί καταγράφηκαν στις σελίδες του ριζοσπάστη για την αποτυχία της φασιστικής εκστρατίας και τον θάνατο του γελοίου ιδεώδους της Μεγάλης Ιδέας που κυνήγησε ο Ιμπεριαλιστής και Σφαγέας των Τουρκικών άκακων πληθυσμών Ελευθέριος Βενιζέλος.
Μιλάμε για την εποχή που τα διαμελισμένα σώματα των παππούδων μας επέπλεαν στο Αιγαίο...

Ποια δημοκρατία?
Ο ριζοσπάστης είναι εφημερίδα του ΚΚΕ!
Το μοναδικό καθεστός που προσπαθεί να καθιερωθεί μέσω της δημοκρατικής διαδικασίας!
Αιδώς Αργείοι!
Τι θα λέγαμε αν ο Παττακός ηγούνταν κόματος το οποίο κατεβαίνει στις εθνικές εκλογές και σε περίπτωση νίκης του επιβάλλεται αυτόματα δικτατορία?
'Η δημοκρατία δεν είναι τίποτα' έλεγε ο Στάλιν!
Αν βγει το ΚΚΕ πρώτο κόμμα θα ξαναγίνουν εκλογές?
Σε ποια δημοκρατία αναφέρεστε? Έλεος...
Δεν είναι κακό να παραδεχτείς πως ο πατέρας σου την εποχή εκείνη ήταν κομμουνιστής.
Δεν είναι ντροπή.
Το ένα καθεστώς (επταετία) προσπαθούσε να εμποδίσει το άλλο καθεστώς (Κομουνισμός) να καθιερωθεί στον ελληνικό λαό.
Το ότι κυνηγούσαν τον πατέρα σου οι μπάτσοι σημαίνει ότι ο ριζοσπάστης εκφέρει υγιείς ιδέες?
'Η μήπως πρέπει να έχουμε εντελώς αντίθετη συμπεριφορά από την επταετία προς τον ριζοσπάστη για να αποδείξουμε στους εαυτούς μας ότι είμαστε δημοκράτες?
Στην ΕΣΣΔ το καθεστός γκρέμιζε τις εκκλησίες και έστελνε τους Έλληνες στην Σιβηρία να πεθάνουν από το κρύο και την πείνα, όλα τα καθεστώτα το ίδιο σκατά είναι.

Φυσικά δεν είναι κακό να το παραδεχτώ αν ήταν κομμουνιστής ο πατέρας μου  , αλλά αφού δεν ήταν τι να κάνουμε!!!
Αλλά κάπως έχεις μπερδευθεί ο ριζοσπάστης δεν κυκλοφορούσε κατά τη διάρκεια της επταετίας ,αλλά και επανατυπώθηκε το 1974!! Επομένως μιλάω για μετά το 1974 , όταν ακόμη έκανε ότι ήθελε η αστυνομία!!!
Ενημερωτικά ο ριζοσπάστης κυκλοφορούσε μέχρι το 1947 και επανεκδόθηκε το 1974 !!Το διάστημα αυτό κυκλοφορούσε  περιστασιακά "παράνομα"!!

Κάτσε ρε chabo από την πρώτη στιγμή που μπήκες στο forum ,αποκάλεσες τους ηλεκτρολόγους φυτά και άλλα λοιπά κοσμητικά !!Δε γίνεται η πλειοψηφία των γραφόντων σε αυτό το forum θα είναι αρνητικά διατεθημένοι προς το πρόσωπο σου!! Έσυ έκανες την πρώτη λανθασμένη κίνηση και προκάλεσες με το πρώτο σου post!! Για μένα δεν είσαι φιλοξενούμενος ,είσαι μέλος της κοινότητα ΤΗΜΜΥ.gr και πρέπει να ακολουθείς τους κανόνες της!!
Επίσης κάτι τελευταίο σε αυτότο φόρουμ ο καθένας μπορεί να στέλνει από όποια εφημερίδα  θέλει !!Εσύ αυτό πουθα μπορούσες να κάνεις ,αν θέλεις φυσικά,είτε να διαβάζεις τα διάφορα άρθρα και αν διαφωνείς να προσπαθείς να τα αποδομήσεις με επιχειρήματα είτε πολύ απλά να τα  αγνοείς!!! Εσύ διαλέγεις!!

Γνωρίζω τα περί κυκλοφορίας του ριζοσπάστη και όσον αφορά στην περίοδο 1967-74 αναφέρθηκα στις διώξεις αυτών που είχαν στην κατοχή τους φύλλα του ριζοσπάστη που κυκλοφορούσαν ανεπίσημα.

Γιατί επανέρχεσαι σε ένα λήξαν θέμα?
Δεν είπα τους ηλεκτρολόγους φυτά στο σύνολό τους, μην ξεχνάς ότι ως ηλεκτρολόγος μπήκα στο forum.
Αν δεν θυμάσαι πήγαινε στο επίμαχο topic για να δεις ποιους αποκάλεσα φυτά.
Η πλειοψηφία αυτών που μου απαντούν είναι αριστεροί. Αν ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς νομίζεις θα υπήρχε κόντρα? Άρα λοιπόν δεν φταίει το πρώτο post, αλλά οι πολιτικές μου τοποθετήσεις.
Ποιους κανόνες της κοινότητας δεν ακολουθώ?

Δεν είπα ότι φταίει το πρώτο σου ποστ αλλά όπως και να το κάνουμε η πρώτη εντύπωση παίζει μεγάλο ρόλο!!Δεν είπα ότι δεν ακολουθείς κάποιους από τους κανόνες της κοινότητας απλώς ήθελα να το αντιπαραβάλλω με το φιλοξενούμενος του aliakmwn!!Το ότι κάποιος έχει αντίθετη γνώμη με σένα ότι είναι αριστερός!!Πολύ απλά σημαίνει ότι διαφωνεί μαζί σου!!
Επίσης δεν νομίζω ότι υπάρχει κόντρα σε προσωπικό επίπεδο αλλά υπάρχει κόντρα σε επίπεδο ιδεών και απόψεων!!Κι εγώ διαφωνώ μαζί σου σε πολλά θέματα  αλλά που ξέρεις την ιδεολογία μου(αν έχω)!!!Επίσης σε αυτό το φορούμ η πλειοψηφία των μελών έχει καταφερθεί εναντίν των φοιτικων παρατάξεων πολλές φορές στο παρελθόν και ιδιαίτερα για την ΠΚΣ υπάρχει και ειδικό τόπικ!!

Ένας αριστερός δεν είναι απαραίτητα ΠΚΣίτης

ΟΦΦ ΤΟΠΙΚ (ποιό τόπικ?)

Και ένας ΠΚΣίτης δεν είναι απαραίτητα αριστερός...

O «Ρ» συνεχίζει σήμερα το οδοιπορικό του στα γαλλικά γκέτο και συζητά με νέα παιδιά που ζουν εκεί. Μόνο μερικά λεπτά συνομιλίας μαζί τους αρκούν για να συνειδητοποιήσει κανείς τι σημαίνει οργή, απόγνωση, απελπισία
 
«Τους έχω προειδοποιήσει ότι θα μιλήσουν με Ελληνίδα δημοσιογράφο. Το τόνισα, γιατί ήταν αρνητικοί να μιλήσουν σε δημοσιογράφους, ιδιαιτέρως Γάλλους». Ο Γιανί και η Αντια μου δίνουν οδηγίες συμπεριφοράς. «Προσπάθησε να καταλάβεις ότι αυτά τα παιδιά δεν έχουν γνωρίσει σχεδόν κανέναν εκτός της cit, δηλαδή του γκέτο». Ο Γιανί οδηγεί γρήγορα στους επαρχιακούς δρόμους. Βρισκόμαστε στο προάστιο Λες Ουλίς, νοτιοδυτικά του Παρισιού.

Ο Γιανί, με καταγωγή από το Ζαΐρ, είναι, αναμφιβόλως, μία από τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Σπουδάζει φυσική μαζί με την Αντια και έτσι τον γνωρίσαμ
«Ολα όσα έγιναν είναι βλακείες. Δεν έχει νόημα να καις το αυτοκίνητο του γείτονά σου, που μπορεί να δούλεψε χρόνια για να το πληρώσει, ή το σχολείο» ξεκινά ένας από τους λευκούς της παρέας, που συστήθηκε ως Σοκράτ. «Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι δικαιολογημένο» πετάγεται ο μαύρος Αλάν.

Γιατί όλα αυτά, ρωτώ, για να εισπράξω την άμεση απάντησή του: «Γιατί μας γουστάρει η βία, έτσι δε λένε τα κανάλια, οι συνάδελφοί σας;». Δε με νοιάζει τι λένε, θέλω τη δική σας γνώμη, αντιλέγω, νιώθοντας την επιθετικότητα και κρίνοντας ότι δεν έχω κανένα λόγο να απολογηθώ για τον τρόπο κάλυψης των γεγονότων από άλλα ΜΜΕ.

«Τα προβλήματα υπάρχουν εδώ και χρόνια. Ούτε φυσικά κανένας από αυτούς που έκαιγε το έκανε για τους δύο τύπους από το Κλισί. Κάθε μέρα γίνονται περιστατικά σαν του Κλισί και υπάρχουν μερικά αυτοκίνητα καμένα» πετάγεται ο Σέρτζιο. «Κοιτάξτε, όλοι αυτοί που βρέθηκαν στο δρόμο απλώς ξεχείλισαν από θυμό και έκαναν βλακείες», συμπληρώνει ο Σοκράτ.

«Υπήρξε και ανταγωνισμός ανάμεσα στα γκέτο, ποιος έκαψε περισσότερα, τέτοιες αηδίες». «Και τα ΜΜΕ, το έκαναν ζήτημα», μιλά και ο Οσκάρ. «Δεν ήταν δα και πόλεμος, αλλά έτσι το έδειξαν. Μήπως το έκαναν επίτηδες; Και τώρα όλοι οι φοβισμένοι μεσήλικες Γάλλοι κάθονται στα σπιτάκια τους και χειροκροτούν Λεπέν και Σαρκοζί».
Ακολουθεί ορυμαγδός υβριστικών σχολίων και γενικότερη αναταραχή στο άκουσμα του συγκεκριμένου ονόματος. Με κόπο καταφέρνω να επαναφέρω μια σχετική ησυχία. Καλά όλα αυτά, τους λέω, αλλά λέτε ότι υπάρχει εδώ και χρόνια το πρόβλημα. Πείτε μου γι' αυτό. «Οι Γάλλοι περνούν καλά και μας κοιτούν με περιφρόνηση. Στο δρόμο, στα μαγαζιά παντού, μας κοιτούν διαφορετικά» απαντά ο Μίτσε.

Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/page.do?publDate=23/11/2005&id=6050&pageNo=21&direction=1

...Συνέχεια...

«Παίζει και το χρώμα ρόλο» λέει ο Σέρτζιο. «Στη θεωρία, υπάρχει ελευθερία, ισότητα, υπάρχει δημοκρατία. Αυτό όμως δεν ισχύει. Δημοκρατία υπάρχει για όσους ζουν εκτός γκέτο. Μετρά το χρώμα σου, η καταγωγή σου, ο τόπος κατοικίας σου. Αν σε αυτά δεν είσαι σαν τον μέσο Γάλλο, δεν έχεις ούτε δουλιά ούτε τίποτε. Ολα αυτά προκαλούν οργή και όσα λένε για θρησκευτικές επιρροές και λοιπά είναι αηδίες. Απλώς δεν αντέχουμε άλλο».


«Αν ζεις σε cit, αν είσαι σκούρος, οι μπάτσοι σε σταματούν πέντε φορές την ημέρα. Μας μιλούν όπως είπε ο Σαρκοζί, σαν σε απόβλητα. Μας κοιτούν με τον ίδιο τρόπο» παρεμβάλλεται και ο Κονσταντέν. «Οι διακρίσεις και η ανισότητα υπάρχουν παντού σε όλα».

Αφού λέτε ότι η πυρπόληση των αυτοκινήτων δεν οδηγεί πουθενά, δε θα μπορούσε να υπάρξει μια άλλου είδους κινητοποίηση, ρωτώ. «Κοίτα, τόσα χρόνια γίνονται διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και όλα τα συναφή. Δεν έγινε τίποτε. Τώρα κάηκαν μερικά αυτοκίνητα και ήρθαν οι δημοσιογράφοι. Η δεξιά πήρε τα πάνω της και ο Σαρκοζί θα γίνει Πρόεδρος. Μόνο για να προσπαθήσω να το αποτρέψω θα πάω να ψηφίσω» λέει ο Σέρτζιο.

Μα είσαστε τόσοι, αν ψηφίζατε, αν είχατε μια δραστηριοποίηση πολιτική, μπορεί να κερδίζατε κάτι καλύτερο, επιμένω. Γελούν κοροϊδευτικά. Ο Σέρτζιο υψώνει τη φωνή: «Κοίτα, δεν περιμέναμε από τη δεξιά κάτι. Τώρα δεν περιμένουμε ούτε από την αριστερά. Λόγια λόγια. Τόσα χρόνια. Τα γνωστά: προγράμματα, ενώσεις βοηθείας και συμβουλευτικής, περί ελευθερίας και ισότητας...».

«Μπουχτίσαμε με τις ενώσεις, τα προγράμματα και τα λόγια», παρεμβαίνει ο Σοκράτ. «Θέλουμε δουλιά, χρήματα να ζήσουμε, και σεβασμό. Να μάθουν να μας σέβονται». Οι τόνοι ανεβαίνουν. «Οταν ήρθαν οι παππούδες μας και δούλευαν σαν σκλάβοι ήταν καλά, ε;» μπαίνει στην κουβέντα ο Οσκάρ. «Και οι παππούδες μας και οι γονείς μας έσκυψαν το κεφάλι και δούλεψαν για ψίχουλα και τους έλεγαν πάντΜα είσαι Γάλλος, απαντώ. Γελούν. «Οχι, δε νιώθουμε Γάλλοι». Ο Σέρτζιο παίρνει το λόγο μέσα σε οχλαγωγία: «Λένε ότι αντιδρούμε και εμείς επιθετικά απέναντί τους. Ετσι είναι. Γιατί μιλούν για ενσωμάτωση; Στη χώρα που γεννήθηκα; Εδώ ζω, εδώ πήγα σχολείο. Να ενσωματωθώ πού λοιπόν; Εγώ φταίω που το σύστημά τους με πετά έξω;».

«Δεν ελπίζουμε τίποτε»
Και τι προτείνετε τελικά, επαναλαμβάνω. «Να κάψουμε τα Ηλύσια Πεδία, το Σηκουάνα, την έδρα της αστυνομίας». Ο ένας πετάγεται μετά τον άλλο. Και τι ελπίζετε να βγει από αυτό; «Τίποτε» με κοιτά διαπεραστικά ο Αλάν. «Δεν ελπίζω τίποτα».

«Κοίτα, παρεμβαίνει ο Σέρτζιο. Ετσι δε λύνεται τίποτε. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν έγινε και τίποτε φοβερό όλες αυτές τις ημέρες. Στο δρόμο ήταν ελάχιστα παιδιά και αυτά πολύ μικρά. Η δική μας ηλικία, οι άνω των 18-19 χρόνων, οι περισσότεροι δεν έκαψαν, δε συγκρούστηκαν. Πιστεύεις ότι αν ήμασταν εμείς στο δρόμο, θα τέλειωνε τόσο γρήγορα και εύκολα;».

Και τώρα που τελείωσε, τι γίνεται, επιμένω. «Δεν τελείωσε», με κοιτά πάλι στα μάτια ο Αλάν. «Αυτό γράψ' το. Αυτή ήταν η αρχή. Δε θέλουμε να κάψουμε τίποτα, αλλά αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο. Και αυτή η κατάσταση δεν άλλαξε. Ισως να μη βγει τίποτε αν κάψουμε τα Ηλύσια Πεδία, αλλά κάποια στιγμή, έτσι όπως το πάνε, θα το κάνουμε και αυτό. Μία, δύο, τρεις φορές, μέχρι που ίσως να κουνηθεί κάτι». «Ισως μέχρι τότε να έχει καμιά συγκεκριμένη πρόταση και η αριστερά» κλείνει ειρωνικά την κουβέντα ο Σέρτζιο, που φαίνεται να είναι ο μοναδικός που τον καίει λίγο παραπάνω αυτό το θέμα.

Πρέπει να φεύγουμε. Η αίθουσα κλείνει. Κοντεύει 8 το βράδυ. Το ωράριο έληξε. Τους ζητώ να βγάλουμε μια φωτογραφία. Δε θέλουν. Λίγο ο φόβος της αστυνομίας, λίγο η απέχθεια στα ΜΜΕ. «Δεν είμαστε ήρωες για να βγούμε φωτογραφίες», πετά ο Σέρτζιο. «Εγώ εκνευρίστηκα που μίλησαν για εξέγερση ή για Ιντιφάντα. Η Ιντιφάντα έχει στόχο και συμμετέχουν όλοι. Αυτές οι βλακείες δυστυχώς δεν είχαν ούτε στόχο, ούτε συμμετείχε η πλειοψηφία. Δεν έχουμε τίποτε, οπότε...». Με χαιρετούν καθώς στρίβουν στη γωνία.

Νιώθω εξαιρετικά μεγάλη ένταση. Εχοντάς τους απέναντί μου, τον Σέρτζιο, τον Κονσταντέν, τον Αλάν, τον Σοκράτ, τον Μίτσε, τον Οσκάρ, κατάλαβα τι σημαίνει συσσωρευμένη αγανάκτηση και μάλιστα σε ένα προάστιο που δεν άνοιξε ρουθούνι. Αν και μαζί μου ήταν προσεκτικοί και ευγενικοί, οι κινήσεις τους, ο τρόπος που κάθονταν, απέπνεαν θυμό. Μου έδωσαν την αίσθηση των αγριμιών. «Τι θα κάνουν τώρα;» ρωτώ το Γιανί, που κλειδώνει. «Βόλτες στους δρόμους. Θα αράξουν σε καμία είσοδο. Θα καπνίσουν μέχρι να βαρεθούν. Δεν έχουν λεφτά να πάνε κάπου, ούτε δουλιά για να ξυπνήσουν νωρίς αύριο».


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/page.do?publDate=23/11/2005&id=6050&pageNo=21&direction=1

ΟΦΦ ΤΟΠΙΚ

Ρε συ Άμπμπι, δε βάζεις και εσύ καμιά περίληψη;

Έτσι για μας που είμαστε για λίγες ώρες στο ίντερνετ

Ο «Ρ» συνεχίζει σήμερα το αποκαλυπτικό οδοιπορικό του στα γκέτο, αναδεικνύοντας τον ταξικό διαχωριστικό χαρακτήρα του γαλλικού εκπαιδευτικού συστήματος, όπως τον καταγράφουν εκπαιδευτικοί που εργάζονται εκεί
 
Οι άνθρωποι εκείνοι που αναμφίβολα έχουν πολλά να πουν για το τι ακριβώς συμβαίνει στις «ευαίσθητες ζώνες» των γαλλικών προαστίων, είναι, εκτός από τους ίδιους τους κατοίκους, όσοι δουλεύουν εκεί. Πόσο μάλλον, όταν είναι εκπαιδευτικοί, διαφόρων βαθμίδων, και έρχονται σε καθημερινή επαφή με τα παιδιά των γκέτο, πολύ πριν καταλήξουν στην ανεργία, στα ναρκωτικά, στον υπόκοσμο ή στο δρόμο, πυρπολώντας αυτοκίνητα, όπως έγινε προσφάτως.

Ο «Ρ» προσπάθησε να μιλήσει με δασκάλους και καθηγητές, από διαφορετικά προάστια. Δεν ήταν τόσο εύκολο. Ολοι έχουν πολλά να πουν και άλλα τόσα περιστατικά να διηγηθούν. Από την έναρξη, όμως, των ταραχών στα προάστια, στις αρχές Νοέμβρη, το υπουργείο Παιδείας κυκλοφόρησε μια εσωτερική εγκύκλιο συστήνοντας σε όλους τους εκπαιδευτικούς να αποφεύγουν τις συνομιλίες με τα ΜΜΕ, επισημαίνοντας ότι κάθε παραβίαση της οδηγίας επισείει διοικητικές κυρώσεις. Ετσι, οι καθηγητές που μίλησαν στο «Ρ», αναφέρονται με τα μικρά τους ονόματα για παν ενδεχόμενο και φυσικά λείπουν οι φωτογραφίες τους.

Εξαίρεση σ' αυτήν την τακτική αποτελεί η Φρανσουάζ Τιράντ, διευθύντρια ενός από τα δημοτικά σχολεία του μεγαλύτερου γκέτο του προαστίου Λα Κουρνέβ, βορειοανατολικά του Παρισιού, η οποία αξιοποίησε την ιδιότητά της ως εκπρόσωπος της ένωσης συνδικάτων της περιοχής (SNUIPP). Η Φρανσουάζ είναι δασκάλα 28 χρόνια. Και πάντα δίδασκε σε σχολεία του συγκεκριμένου γκέτο. «Μπορείς να ζητήσεις μετάθεση μετά από τα πρώτα χρόνια. Είναι κάτι που ζητούν πολλοί συνάδελφοι γιατί οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες στα σχολεία των γκέτο. Εγώ επέλεξα να μείνω».

Δείχνει με χαρά το σχολείο που είναι τώρα διευθύντρια, τονίζοντας ότι χρειάστηκαν πολλά χρόνια και αμέτρητες επίσημες αιτήσεις για να γίνουν ορισμένες αναγκαίες επιδιορθώσεις έτσι ώστε το κτίριο να είναι στοιχειωδώς ανθρώπινο. Μας εξηγεί ότι τα σχολεία βρίσκονται υπό τον έλεγχο των δημαρχείων. Το υπουργείο Παιδείας πληρώνει μόνο τους μισθούς των καθηγητών. Ολα τα υπόλοιπα βαραίνουν τους ώμους της τοπικής αυτοδιοίκησης, που δεν έχει τους πόρους να καλύψει τις υπάρχουσες ανάγκες.

«Το υπουργείο επιχορηγεί τους δήμους με εκπαιδευτικά κονδύλια κάθε χρόνο. Τα κονδύλια αποφασίζονται με βάση τα ποσοστά επιτυχιών στα πανεπιστήμια και στις διάφορες ανώτερες σχολές. Είναι, λοιπόν, αντιληπτό ότι οι υποβαθμισμένες γειτονιές, όπως τα γκέτο, και συνολικά οι δήμοι που τα φιλοξενούν, έχουν λαμβάνειν τα λιγότερα. Οταν δεν έχεις να φας, μάλλον δεν είσαι καλός μαθητήςΟμως δουλιά, δεν υπάρχει. Οι γονείς βυθίζονται στην ανεργία και σταδιακά χάνουν τον έλεγχο των παιδιών αδυνατώντας να ελέγξουν τα μαθήματά τους ή να παίξουν σωστά το ρόλο τους, και τα παιδιά βλέπουν ολοένα και περισσότερο ότι το σχολείο οδηγεί στην ανεργία. Πώς ακριβώς να ζητήσεις από έναν 8χρονο που ζει στοιβαγμένος σε ένα μικρό σπίτι με διαρκή θόρυβο και βλέπει τους γονείς σε κατάθλιψη λόγω της ανεργίας, να συγκεντρωθεί για να διαβάσει;».

Οσο μιλά, τόσο οργίζεται η Φρανσουάζ. «Ακόμη όμως και αν καταφέρει κάποιο από αυτά τα παιδιά να φτάσει στο Πανεπιστήμιο, πώς θα επιβιώσει; Πώς θα πληρώσει τα έξοδα για να ζήσει σε άλλη πόλη; Πώς θα αγοράσει βιβλία; Οι σχετικές υποτροφίες έχουν περικοπεί δραματικά. Οπως έχουν περικοπεί και οι θέσεις ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και όλων αυτών των αναγκαίων ειδικοτήτων για ένα τέτοιο σχολείο».

Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3127013&textCriteriaClause=&publDate=28/12/2005

...Συνέχεια...

«Ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας»
Αυτόν τον πομπώδη τίτλο φέρουν όλα τα σχολεία που βρίσκονται σε γκέτο. Μας το ανακοινώνει με ειρωνικό χαμόγελο ο Αλεξίς, καθηγητής φυσικής σε γυμνάσιο της «ευαίσθητης ζώνης» του προαστίου Σαμπινί σουρ Μαρν, στα ανατολικά της πρωτεύουσας. «Κατ' επίφαση προτεραιότητα» συμπληρώνει.

«Θεωρητικώς, αυτό σημαίνει ότι σε αυτά τα σχολεία εργάζονται περισσότεροι καθηγητές, δίνεται μεγαλύτερη βοήθεια από άλλες ειδικότητες κλπ. Επί της ουσίας, δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αντίθετα, οι καθηγητές σε αυτά τα σχολεία είθισται να είναι είτε πολύ νέοι, οπότε διορίστηκαν εκεί και αναγκάζονται να μείνουν για κάποιο χρονικό διάστημα πριν πάρουν μετάθεση ή μεγάλοι σε ηλικία που απλώς περιμένουν να πάρουν τη σύνταξή τους. Ετσι, είτε δεν έχουν πείρα να αντιμετωπίσουν την ιδιαίτερη κατάσταση, είτε δεν έχουν πια κουράγιο».

Ο Αλεξίς παραδέχεται ότι η ατμόσφαιρα μέσα σε ένα τέτοιο σχολείο, ιδιαίτερα όταν έχεις απέναντί σου παιδιά της εφηβικής ηλικίας, είναι «ζόρικη». «Συνήθως, έχουν τελειώσει το δημοτικό έχοντας πολλά γνωστικά κενά. Οι γονείς τους, είτε λόγω άγνοιας της γαλλικής γλώσσας είτε λόγω πολύωρης απουσίας από το σπίτι για να βγάλουν το μεροκάματο, είτε λόγω ψυχολογικών προβλημάτων εξαιτίας της χρόνιας ανεργίας, σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούν να τα βοηθήσου«Ουσιαστικά, λέει ο Αλεξίς, το 10% - 20% των παιδιών που ολοκληρώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση στα 16 τους χρόνια, είναι λειτουργικά αναλφάβητα. Ελλείψει ειδικών κονδυλίων, ειδικών εκπαιδευτικών, βελτίωσης του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος, ολοένα και περισσότεροι καθηγητές αρκούνται απλώς στο να προβιβάζουν τα παιδιά για να τα ξεφορτωθούν μία ώρα αρχύτερα.

Οσοι εκπαιδευτικοί αναλαμβάνουν το ρόλο του εκπαιδευτικού συμβούλου είθισται να «σπρώχνουν»... τα παιδιά των γκέτο στο να διαλέξουν στα 14 τους χρόνια την τεχνική κατεύθυνση, δηλαδή να μάθουν κάποια τέχνη και να πάρουν έτσι απολυτήριο. Αυτό τους κόβει το δρόμο για το Πανεπιστήμιο, ενώ είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπουν μετά σε κάποια ανώτερη τεχνική σχολή καθώς αυτό προϋποθέτει καλή οικονομική κατάσταση εκ μέρους της οικογένειας, κάτι που δεν υπάρχει ούτως ή άλλως. Ετσι, με μαθηματική ακρίβεια, τα παιδιά του γκέτο, στην πλειοψηφία τους, μετατρέπονται σε αμόρφωτους, ανειδίκευτους εργάτες, που οδηγούνται στην ανεργία ή στην ημιαπασχόληση».

Ο Αλεξίς δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά του για την αντίδραση των εκπαιδευτικών συνδικάτων στα τελευταία επεισόδια. «Δεν τόλμησαν ούτε καν να καταδικάσουν τα μέτρα καταστολής. Δεν πήραν καμία θέση. Είναι ξεκάθαρο ότι το εκπαιδευτικό σύστημα που θα έπρεπε να λειτουργεί ως η ακρογωνιαία λίθος της λεγόμενης ενσωμάτωσης των παιδιών αυτών στη γαλλική κοινωνία, έχει αποτύχει και έχει καταλήξει να λειτουργεί σαν το πρώτο πεδίο διακρίσεων και περιθωριοποίησης.

Κι όμως, δεν κουνήθηκε φύλλο. Και συνεχίζουμε να μιλάμε για ενσωμάτωση. Μα ποιους να ενσωματώσεις; Τους Γάλλους πολίτες; Για την ακρίβεια, το φτωχότερο κομμάτι της εργατικής τάξης στην κοινωνία της ίδιας τους της χώρας; Είναι εξωφρενικό και μόνο που χρησιμοποιείται ακόμη ο όρος».

«Πλήρης υποκρισία»
«Μπαίνουμε στα σχολεία και μαθαίνουμε στα παιδιά το σεβασμό, την ελευθερία, την ισότητα, την κοινωνική αλληλεγγύη. Τα μαθαίνουμε να είναι Γάλλοι πολίτες. Και μετά το εκπαιδευτικό σύστημα τα πετά έξω σαν παράσιτα και το κράτος και η κοινωνία τα αντιμετωπίζει σαν απόβλητα, όπως είπε ο Σαρκοζί». Ο Νταβίντ, νυν διευθυντής σε δημοτικό σχολείο του γκέτο του Μασί-Παλεζό (νοτιοδυτικά του Παρισιού) και πρώην δάσκαλος σε σχολείο του γκέτο της Λα Κουρνέβ, είναι φανερά εξοργισμένος.

«Το όλο πρόβλημα, συνεχίζει, είναι ξεκάθαρα ταξικό. Είναι απλό: μόλις το 8% των παιδιών της εργατικής τάξης των γκέτο φθάνει στο γενικό απολυτήριο λυκείου. Οι υπόλοιποι αρκούνται στο απλό απολυτήριο της υποχρεωτικής εκπαίδευσης του γυμνασίου και κάποιας υποτυπώδους τεχνικής κατάρτισης. Και είναι αναμενόμενο εξαιτίας των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών στις οποίες μεγαλώνουν.

Σταδιακά με την πάροδο των χρόνων, όλες οι ευθύνες που αφορούν το κράτος και το σύστημα εκπαίδευσης (χρήματα, υποτροφίες, έλεγχος προόδου κλπ.) περνούν στις πλάτες των γονιών που, ήδη, προσπαθούν να σηκώσουν το βάρος της ανέχειας. Η αποτυχία είναι προδιαγεγραμμένη όπως και ο κοινωνικός αποκλεισμός».

Ο Νταβίντ θεωρεί ότι τα πρόσφατα επεισόδια ήταν αναμενόμενα. «Και μάλιστα, σε σύγκριση με τη διαμορφωθείσα κατάσταση, ήταν πραγματικά πταίσμα. Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι παρά μόνο η αρχή και τα χειρότερα θα έρθουν σύντομα. Και θα είναι πολύ άσχημα, αφού ο ένας μετά τον άλλο, οι θεσμοί του δήθεν δημοκρατικού κράτους (εκπαίδευση, δικαιοσύνη, σώματα ασφαλείας, δημόσιες υπηρεσίες) καταρρέουν και αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά χειρότερα και από πολίτες β΄ κατηγορίας.

Είναι Γάλλοι, έχουν τις υποχρεώσεις των Γάλλων αλλά όχι τα δικαιώματά τους. Δε νιώθουν Γάλλοι και όλοι, τους αντιμετωπίζουν σαν να μην είναι. Αυτό δεν είναι απλώς πρόβλημα ταυτότητας. Είναι πυριτιδαποθήκη και το φιτίλι έχει, ήδη, ανάψει. Η γαλλική αστική τάξη, το κεφάλαιο, θέλησε φτηνά εργατικά χέρια. Τώρα τα έχει, μόνο που είναι άδεια λόγω της ανεργίας. Μπορούν, λοιπόν, κάλλιστα να οπλιστούν με μολότοφ και να στραφούν ενάντια σε οτιδήποτε τους φαίνεται, συμβολικά, ότι αντιπροσωπεύει το μηχανισμό που τα εξευτελίζει�

Μέτωπο διασήμων κατά Σαρκοζί στη Γαλλία

Δύο μήνες συμπληρώθηκαν χθες από την «εξέγερση» των παρισινών προαστίων και οι αρχές εκφράζουν φόβους ότι ο «ασκός του Αιόλου» θα ανοίξει εκ νέου με αφορμή τους εορτασμούς για την Πρωτοχρονιά, καθώς στη Γαλλία το έθιμο απαιτεί την υποδοχή του νέου χρόνου με υπαίθρια πάρτι.

Κι ενώ η αστυνομία βρίσκεται σε επιφυλακή, τις τελευταίες εβδομάδες πολλές διασημότητες της Γαλλίας έχουν συγκροτήσει μέτωπο κατά του δημοφιλούς υπουργού Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί, με αφορμή τη σκληρή στάση που κράτησε στη διάρκεια της κρίσης.

Στους ορκισμένους «εχθρούς» του περιλαμβάνονται o σκηνοθέτης Λικ Μπεσόν, ο πρώην άσος του ποδοσφαίρου Ερίκ Καντονά, o ποπ σταρ Γιανίκ Νοά κι ο γνωστός από την ταινία «Αμελί», ηθοποιός Τζαμέλ Ντεμπούζ. Oι δύο τελευταίοι μάλιστα έχουν ξεκινήσει εκστρατεία προκειμένου να πείσουν τους νέους των υποβαθμισμένων προαστίων να προσέλθουν στις κάλπες στις εκλογές του 2007.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Paris Match», o Νοά, που ψηφίστηκε φέτος η «δημοφιλέστερη προσωπικότητα» της Γαλλίας, δήλωσε: «Εάν κερδίσει ο Σαρκοζί το 2007, έφυγα (από τη χώρα)». Στο ίδιο μήκος κύματος κι ο σκηνοθέτης Ματιέ Κασοβίτς, του οποίου η ταινία «Μίσος» έμοιαζε προφητική για τα γεγονότα του φθινοπώρου, γράφει στην ιστοσελίδα του: «Οπως κι ο Τζορτζ Μπους, ο Σαρκοζί δεν υπερασπίζεται μία ιδέα, αντιμετωπίζει τους φόβους που ο ίδιος έβαλε στο κεφάλι των ανθρώπων».

Εκστρατεία κατά του Σαρκοζί έχει ξεκινήσει και η οργάνωση «Act Up», πλημμυρίζοντας το Παρίσι με φωτογραφίες του που συνοδεύονται από το σύνθημα «Ψηφίστε Λε Πεν». «Ο Σαρκοζί στο στόχαστρο της σόουμπιζ», έγραψε η «Φιγκαρό».

Με μία συνέντευξη εφʼ όλης της ύλης στην αντιπολιτευόμενη εφημερίδα «Λιμπερασιόν», ο 50χρονος Γάλλος πολιτικός απάντησε στους επικριτές του διαβεβαιώνοντας ότι «δεν δέχεται μαθήματα από κανέναν».

Μεταξύ άλλων υπερασπίστηκε τη σκληρή ρητορική του και κατηγόρησε το αντίπαλο στρατόπεδο για άγνοια. «Γνωρίζω πολύ καλύτερα τι συμβαίνει στα προάστια από τον Λιλιάν Τιράμ», είπε αναφερόμενος στον καλοπληρωμένο ποδοσφαιριστή που ζει σήμερα στην Ιταλία.

Στο πλευρό του Σαρκοζί έχουν ταχθεί οι δύο κορυφαίοι Γαλλοι ηθοποιοί Ζαν Ρενό και Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ο οποίος στις αρχές Δεκεμβρίου δήλωνε μάλιστα σε συνέντευξή του ότι «ο Σαρκοζί είναι ο μόνος ικανός πολιτικός, ο οποίος εργάζεται πραγματικά».

Προετοιμάζοντας τη «μεγάλη αντεπίθεση», οι συνεργάτες του Σαρκοζί διαμηνύουν ότι πίσω από τη συντονισμένη επίθεση κατά του υπουργού Εσωτερικών βρίσκονται επικοινωνιακοί και μόνο λόγοι. Παραμονές της παρουσίασης του νέου του φιλμ, ο Τζαμέλ Ντεμπούζ, λόγου χάρη, «επέλεξε να κερδίσει λίγη παραπάνω δημοσιότητα στις πλάτες του Νικολά Σαρκοζί», σημειώνουν.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ (http://www.elef-typos.gr/etweb%5Cetsite.nsf/RightFrame/?OpenForm&DocID=1CF899A438591279C22570E5001ED518&End)

Περίληψη:Διαννοούμενοι τη Γαλλίας δημιούργησαν μέτωπο εναντίον του Σαρκοζί και προσπαθούν να κινητοποιήσουν τους νέους των υποβαθμισμένων περιοχών και να τους πείσουν να συμμετάσχουν στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2007, για να καταδικάσουν το Σαρκοζί , ο οποίος θα είναι υποψήφιος της συντηρητικής παράταξης , της οποίας ηγείται.

Να κοιτάξουν να συμαζευτούν όμως και αυτοί οι σοσαλδημοκράτες πρέπει να συμμαζευτούν λίγο γιατί αρχίζουν να θυμίζουν το ΠΑΣΟΚ...
Φοβάμαι ότι δεν αποκλείεται ο δεύτερος γύρος να είναι μεταξύ Σαρκόζι και Λεπέν (αν και εδώ που τα λέμε ο Σαρκόζι θα μαζέψει πολύ κόσμο από τα δεξία...)

Η Σοσσιαδημοκράτες μέχρι το δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα πορεύονταν ολοταχώς για τη νίκη στις επερχόμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές σύμφωνα πάντα με τα γκάλοπ!Μάλιστα στις περιφερειακές εκλογές είχαν επικρατήσει οι δικοί τους υποψήφιοι των κεντροδεξιών στην πλειοψηφία των περιφερειών!!Όμως στο δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα το Μάιο χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα οι σοσσιαλδημοκράτες.Η αριστερά πτέρυγα των σοσσιαλδημοκρατών υπό τον Φαμπιους τάχθηκαν υπέρ του ΟΧΙ και η κεντρώα πτέρυγα υπό τον νυν γραμματέας του κόμματος Ολάντ και τον πρώην πρωθυπουργό Ζοσπέν τάχθηκαν υπέρ του ΝΑΙ.Το δημοψήφισμα όπως όλοι ξέρουμε κατέληξε στο ΟΧΙ. Το αποτέλεσμα ήταν να φθάσει στο χείλος της διάσπασης το σοσσιαλδημοκρατικό κόμμα στη Γαλλία. Όμως πριν κανένα μήνα έγινε το συνέδριο τους στη Λυόν νομίζω και φάνηκε ότι βγήκαν ενωμένοι και σαφώς ενισχυμένος ο επανεκλεγείς Ολάντ!! Δείχνουν να είναι ενωμένοι καθώς η κεντροδεξιά κυβέρνηση αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα σε διάφορα μέτωπα.Τώρα τι θα γίνει στις επερχόμενες εκλογές θα εξαρτηθεί και από το γεγονός ποιος θα είναι ο υποψήφιος του UMP(γαλλική κεντροδεξιά).Οι υπόψηφιοι είναι δύο ο Σαρκοζί (αντίπαλος του Σιράκ) και ο Ντε Βιλπέν(νυν πρωθυπουργός και προστατευόμενος του Σιράκ).
Τώρα οι Σοσσιαλδημοκράτες ακόμη δεν ξέρουν και αυτοί που ακούγονται είναι:η Σεγκολέν Pουαγιάλ, πρώην υπουργός Kοινωνικών Zητημάτων της κυβέρνησης Zοσπέν και σύντροφος του Φρανσουά Oλάντ, ο Zακ Λανγκ, πρώην υπουργός Πολιτισμού ο οποίος παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής, ο Mπερνάρ Kουσνέρ, πρώην υπουργός Yγείας και εκ των ιδρυτών των «Γιατρών χωρίς Σύνορα», ο Mπερτράν Nτελανοέ, ο δήμαρχος του Παρισιού, και ο πρώην πρωθυπουργός Λιονέλ Zοσπέν.
Επίσης ο Λε Πεν φαίνεται ότι έχει χάσει τη δυνάμη καθώς οι δυνάμεις του στις τελευταίες ευρωεκλογές μειώθηκαν δραματικά στο 5% απο 15% που είχε.

Στα αποκαΐδια από τα επεισόδια στα γκέτο των προαστίων, η 5η Γαλλική Δημοκρατία προσπαθεί να καθυστερήσει την οριστική της κατάρρευση μπροστά στα αδιέξοδα του συστήματος που την εδραίωσε
Σήμερα ο «Ρ» παρουσιάζει, στα πλαίσια του οδοιπορικού του, το πώς βλέπουν οι πολιτικές δυνάμεις το ξέσπασμα στα προάστια

 
«Καλύτερα να μη γίνει καμία γκάφα της αστυνομίας

Η πόλη είναι ωρολογιακή βόμβα

Από τον αρχηγό της αστυνομίας μέχρι τον τύπο στο δρόμο

Τα πάντα είναι μίσος...Κάλεσαν τα παιδιά της «άλλης» Γαλλίας «να μην καίνε τα αυτοκίνητα των διπλανών και τα σχολεία της κοινότητας, γιατί απλώς θα προκαλέσουμε το φόβο των υπολοίπων εργαζομένων και συγκατοίκων μας». Ζήτησαν και αυτοί συγκεκριμένες λύσεις: Δουλιά, σεβασμό. «Αν δε θέλουν να δουν την πραγματικότητα των γκέτο, ας ακούσουν ραπ, και ας πάψουν να κοιμούνται στο κοινοβούλιοαξιοποιώντας επιτυχημένα τα χαμηλότερα ένστικτά της: το φόβο και την άρνηση μιας πραγματικότητας, που, αύριο, μπορεί να είναι και δική της.

Κυνισμός και ρήξη στην γκολική δεξιά

Ο Σαρκοζί, στην πιο πρόσφατη συνέντευξη - ποταμό στο περιοδικό «Λ' Εξπρές», ενώ τα γεγονότα βρίσκονταν σε εξέλιξη, δεν έκανε πίσω. Υπεραμύνθηκε των χαρακτηρισμών που απέδωσε στους συμμετέχοντες στα επεισόδια, λέγοντας, απλώς, ότι αυτή την ορολογία χρησιμοποιεί η πλειοψηφία των Γάλλων. Και λέει αλήθεια. Αναρωτήθηκε γιατί πρέπει κανείς να «μασά τα λόγια του», όταν «η κατάσταση είναι εμφανή

Μίλησε για μεγάλα λάθη όσον αφορά τα προάστια: Την παροχή γενικευμένης βοήθειας, χωρίς να προηγηθεί έρευνα για το ποιος πραγματικά την έχει ανάγκη και την αξίζει, την παροχή κοινωνικών και επαγγελματικών συμβουλών όταν χρειάζονται θέσεις εργασίας, την άρνηση της πραγματικότητας που επικρατεί στα γκέτο και των προβλημάτων που δημιουργεί η ανεξέλεγκτη μετανάστευση, την αποφυγή λήψης σοβαρών κατασταλτικών μέτρων «για εκείνους τους λίγους που προκαλούν ακόμη και τους συμπολίτες τους στα γκέτο». Ο υπουργός Εσωτερικών είναι ο πρώτος Γάλλος πολιτικός, πλην του ακροδεξιού Λε Πεν, που, επικαλούμενος το ρεαλισμό, υπογραμμίζει ότι δε γίνεται πλέον να μην εφαρμοστεί μια «πολιτική θετικών διακρίσεων».

Δηλαδή, να δημιουργηθούν ιδιαίτερα σχολεία για τα... προβληματικά παιδιά των γκέτο «προκειμένου να δοθεί έμφαση στην εκπαίδευση και την κατάρτισή τους, για να μπορούν να διεκδικήσουν τις ίδιες ευκαιρίες με όλα τα υπόλοιπα παιδιά». «Η Γαλλία δεν είναι απλώς ένα αμάλγαμα διαφορετικών εθνικών κοινοτήτων, αλλά λέγοντας ότι όλοι οι Γάλλοι είναι ίσοι, λέμε ψέματα. Αυτή η Γαλλία δεν υπάρχει» καταλήγει κυνικά και... ειλικρινά.

Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3124532&textCriteriaClause=&publDate=29/12/2005

...Συνέχεια...

Αυτό φυσικά που δεν κάνει ο Σαρκοζί είναι να αγγίξει τα γιατί και πώς της διαμορφωθείσας κατάστασης. Και δε θα μπορούσε να το πράξει, αφού ο ίδιος όχι μόνο δεν αμφισβητεί το σύστημα που παρήγαγε αυτές τις διακρίσεις, αλλά ίσα ίσα, όπως εκτιμούν πολιτικοί παρατηρητές, προσπαθεί να παρουσιαστεί ως ο πρώτος εκπρόσωπος ενός νέου ρεύματος της γαλλικής δεξιάς. Ενός ρεύματος ακραία νεοφιλελεύθερου με σαφείς αποστάσεις από την κλασική γκολική δεξιά, που μιλούσε για ισχυρό κρατικό και δημόσιο τομέα.

Η ρήξη τακτικής στο στρατόπεδο της κυβερνητικής δεξιάς έγινε εμφανής όταν ο πρωθυπουργός ντε Βιλπέν καλούσε, εν μέσω πυρπολήσεων, τους τοπικούς άρχοντες και τις ενώσεις που δρουν στα γκέτο για να συνδιαλλαγεί μαζί τους, ενώ ο Σαρκοζί ζητούσε συλλήψεις και καταδίκες. Μετά από μέρες σιωπής, ο Πρόεδρος Σιράκ πήρε θέση, όχι τόσο απέναντι στην ουσία του προβλήματος βέβαια, αλλά στην κρίση της δεξιάς παράταξης.

Επέμεινε γκολικά, παρουσιάζοντας για άλλη μια φορά τον εαυτό του ως «Πρόεδρο όλων των Γάλλων». Προχώρησε σε ένα ακόμη ευχολόγιο, καλύπτοντας παραλλήλως τη στυγνή καταστολή του Σαρκοζί. Μίλησε με εκπροσώπους του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, με τα συνδικάτα, για να τους νουθετήσει ως προς την ανάγκη «να δίνονται ευκαιρίες σε όλους, ασχέτως καταγωγής ή χρώματος».

Ο ψίθυρος της αριστεράς
«Και τι έγινε;» απαντούν τα παιδιά των γκέτο. «Για τη Γαλλία δε μετρά τίποτε. Ο,τι και αν κάνω, στο μυαλό της θα είμαι πάντα ένα παιδί από τα προάστια» απαντά με στίχους ένα από τα μεγαλύτερα ινδάλματα της ραπ στα γαλλικά προάστια, ο 27χρονος Ντισίζ λα Πεστ (κατά κόσμον Σερίν Μ' Μπάι).

Για πολλούς ανθρώπους που ζουν ή εργάζονται στα γκέτο, η στάση της γαλλικής δεξιάς ήταν αναμενόμενη, όπως τόνισαν επανειλημμένως στο «Ρ». Αυτό που δεν έκρυψαν ήταν η πικρία για την ανυπαρξία της αντιπολίτευσης, της γαλλικής αριστεράς. Γι' αυτό, ίσως, πολλοί από τους συνομιλητές, μας τόνισαν ότι η στάση Σαρκοζί ήταν το πρόσχημα, αλλά όχι η αιτία, προφανώς για να απαντήσουν εμμέσως στις αλλεπάλληλες επιθέσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του ΚΚ Γαλλίας κατά του υπουργού Εσωτερικών, μέσα από τις οποίες πιθανώς κάποιος που δε γνωρίζει την πραγματικότητα να συμπέραινε ότι αν εξαλειφθεί ο Σαρκοζί από προσώπου Γης, το ζήτημα θα αρχίσει να λύνεται.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, απορροφημένο από τις διαδικασίες του συνεδρίου του, που ολοκληρώθηκαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, αρκέστηκε σε δηλώσεις και ανακοινώσεις. Ανάλογη στάση κράτησε και το ΚΚ Γαλλίας, που καταδίκασε την επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Οι τροτσκιστικές οργανώσεις προσπάθησαν να αξιοποιήσουν το κενό παρουσίας των άλλων αριστερών δυνάμεων στα προάστια με μηδαμινά αποτελέσματ όλα τα άλλα κόμματα και το ΚΚ Γαλλίας δεν έχει πολιτικό σχέδιο. Αντίθετα με τις δεκαετίες του '60 και του '70, που η πολιτική απέναντι στα γκέτο διαχώριζε τη δεξιά από την αριστερά, δηλώνει στον «Ομπζερβατέρ» ο Στεφάν Γκατινιόν, σήμερα δε γίνεται αυτό.

Ειλικρινής και ο, επί 23 χρόνια, δήμαρχος του προαστίου Ρονί σου Μπουά, ανεξάρτητος της δεξιάς, Κλοντ Περνέ. Μιλώντας στο ίδιο περιοδικό, παραδεχόταν ότι «τα παιδιά που είδα στους δρόμους κατά τα επεισόδια, δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν, αν και γνωρίζω την πλειοψηφία των δημοτών μου με το μικρό τους όνομα».

Επί της ουσίας ...τα ίδια
Η κυβέρνηση υπόσχεται κονδύλια, τα κόμματα ζητούν περισσότερα χρήματα για τα προάστια, οι ενδιαφερόμενοι δήμαρχοι τονίζουν ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με τα τρέχοντα προγράμματα στις υπάρχουσες ανάγκες. Υποσχέσεις και δεσμεύσεις ξαναμοιράστηκαν για άλλη μια φορά. Το θέμα παύει να αποτελεί πρωτοσέλιδο. Για τους περισσότερους Γάλλους, η καθημερινότητα δεν άλλαξε. Ούτε φυσικά για τα γκέτο, όπου απλώς η αστυνομική παρουσία έγινε ασφυκτικότερη και οι πιθανότητες πρόκλησης έντασης πολύ μεγαλύτερες.

Οταν πρωτοδημιουργήθηκαν οι εργατικές συνοικίες των προαστίων τα προβλήματα δεν ήταν τόσα πολλά, είπαν στο «Ρ» κάτοικοι, εκπρόσωποι των τοπικών αρχών, παλιοί συνδικαλιστές. Γιατί υπήρχε δουλιά, έστω και κακοπληρωμένη. Η παροχή φτηνών καταλυμάτων, η οικονομική βοήθεια στις φτωχότερες οικογένειες, η αυτόματη παροχή υπηκοότητας σε όσα παιδιά γεννιούνται στη Γαλλία, η φοίτησή τους στα ίδια σχολεία με όλα τα άλλα παιδιά ήταν αρχικώς επαρκή μέτρα.

«Σήμερα, το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε μία από τις πλέον βάρβαρες φάσεις του. Ο νόμος της ζούγκλας κυριαρχεί και καταλύονται, στο όνομα της ελεύθερης αγοράς και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, ακόμη και οι στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές. Αυτοί που θα πεταχτούν πρώτοι στο δρόμο θα είναι οι πλέον αδύναμοι και αυτοί είναι η μεγάλη μάζα των ανειδίκευτων εργατών που στήριξε τη Γαλλία στην ανάπτυξή της. Μεταξύ αυτών, αναμενόμενο είναι ότι υπερτερούν τα παιδιά των μεταναστών, που αν και Γάλλοι πολίτες μεγάλωσαν σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες από τα παιδιά της υπόλοιπης εργατικής τάξης. Οι φτωχότεροι περιθωριοποιούνται κοινωνικά και οικονομικά, συνθλίβονται...» σχολιάζει στο «Μαριάν» ο Ζαν Φρανσουά Καν.

Και αντιδρούν... Κατ' αρχάς τυφλά, όπως έγινε πριν από μερικές ημέρες, γιατί αυτό που νιώθουν είναι, όπως λέει ένας άλλος τραγουδιστής γαλλικής ραπ, ο Φόνκι Φάμιλι, ότι «το κράτος μας π..., για αυτό μάθετε ότι και εμείς θα αμυνθούμε»...

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3124532&textCriteriaClause=&publDate=29/12/2005

Στο 6ο μέρος του οδοιπορικού ο «Ρ» επισκέπτεται το προάστιο Λα Κουρνέβ και μιλά με τη δημοτική σύμβολο, Σοφί Ζιστ για το πώς η σταδιακή μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση οδήγησε σε χρεοκοπία και αδιέξοδα τους δήμους
   
Είναι ένα από τα γνωστότερα και κοντινότερα, από άποψη απόστασης, προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας. Τα οικοδομικά τετράγωνα με τις εργατικές κατοικίες που φιλοξενεί είναι ιδιαιτέρως φημισμένα καθώς θεωρούνταν από τα χειρότερα, τουλάχιστον όσον αφορά στην εμφάνιση και την κατάστασή τους, στην ευρύτερη περιοχή του Παρισιού.

Αν και δε λείπουν τα βίαια περιστατικά, κατά τη διάρκεια των πρόσφατων επεισοδίων, δεν έγινε τίποτε το ιδιαίτερο. Οπως και η ίδια η δημαρχία ανακοίνωσε λιτά «κάηκαν μερικά αυτοκίνητα, κυρίως εγκαταλειμμένα, πυρπολήθηκαν λίγοι κάδοι απορριμμάτων, και έπεσαν 2 σφαίρες κατά αστυνομικών χωρίς να προκληθεί καμία σοβαρή ζημιά».

Το προάστιο La Courneuve (Λα Κουρνέβ) έχει συνηθίσει στην ένταση. Γι' αυτό και κανένας, ούτε οι τοπικές αρχές ούτε οι κάτοικοι φάνηκε να αναστατώνονται ιδιαιτέρως από τα πρόσφατα επεισόδια. Πόσο μάλλον που δεν πήραν έκταση και οι κάτοικοι, τα μέλη των διαφόρων κοινωνικών και συμβουλευτικών ενώσεων, ο δήμαρχος βρέθηκαν αμέσως στους δρόμους, μίλησαν με όσους πυρπόλησαν αυτοκίνητα, και έληξαν το θέμα εκεί. Η La Courneuve είναι ένα προάστιο με παράδοση δεκαετιών στην αριστερά, γεγονός που έχει αφήσει, σαφώς, το στίγμα του στη νοοτροπία και τη συμπεριφορά της πλειοψηφίας των κατοίκων ενώ, μέχρι και σήμερα, η δημαρχία είθισται να διαφοροποιείται ακόμη και από τις κεντρικές θέσεις της επίσημης γαλλικής αριστεράς.

Συγκεκριμένα, ο προερχόμενος από το ΚΚ Γαλλίας δήμαρχος, Ζιλ Που, δε συμμερίστηκε τις εκκλήσεις για επιβολή της τάξης και επέμεινε στη θέση που έχει, επανειλημμένως, διατυπώσει περί αναγκαιότητας αντιμετώπισης της ουσίας των αιτίων που προκαλούν την οργή. Επίσης, δε σταμάτησε να επικρίνει τις γαλλικές δυνάμεις ασφαλείας και την αστυνομία για τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν απέναντι στη νεολαία των γκέτο, αρνήθηκε να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας και διέψευσε κατηγορηματικά τις εκτιμήσεις του υπουργού Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί ότι η αύξηση του αριθμού των αστυνομικών στους δρόμους του προαστίου ήταν ο παράγοντας που επανέφερε, γρήγορα, τα πράγματα στη σειρά τους.

Η γειτονιά των 4.000
Φθάνω στην La Courneuve, πρωί Σαββάτου. Το κρύο ήταν τσουχτερό και η βροχή δε σταματούσε να πέφτει. Στο σταθμό του τρένου με περιμένει η Σοφί Ζιστ, εκπαιδευτικός αλλά και δημοτική σύμβουλος, βοηθός σε θέματα Παιδείας του δημάρχου. Φυσικά, η συζήτησή μας έγινε υπό την ιδιότητα της δημοτικής συμβούλου, λόγω της γνωστής εγκυκλίου περί μη επαφής των εκπαιδευτικών με δημοσιογράφους.

Γόνος, η ίδια, μεταναστών από την Ισπανία, που έφθασαν στη Γαλλία μετά το τέλος του ισπανικού εμφυλίου, η Σοφί ασχολείται χρόνια με τα κοινά και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στις τελευταίες εκλογές συμμετείχε και εκλέχτηκε με το κοινό ψηφοδέλτιο της αριστεράς, στο οποίο συμμετείχαν το ΚΚ Γαλλίας, οι τροτσκιστές, οι πράσινοι, η εξωκοινοβουλευτική αριστερά.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να δούμε, φυσικά, δεν είναι άλλο από την cit των 4.000 ατόμων, ένα οικοδομικό τετράγωνο που αποτελείται από 2 πολυώροφες και τεράστιες εργατικές πολυκατοικίες. Ενα τετράγωνο που έχει γίνει σήμα κατατεθέν της La Courneuve αλλά και το πλέον γνωστό εργατικό σύμπλεγμα, τουλάχιστον στο Παρίσι. Η εικόνα είναι πραγματικά εντυπωσιακά θλιβερή. Φυσικά, δεν είναι η μοναδική εργατική γειτονιά στο προάστιο. Υπάρχουν και άλλες, μόνο που είναι λιγότερο αποκρουστικές.

Η Σοφί μάς δείχνει το σημείο όπου στις 19 του περασμένου Ιούνη έπεσε νεκρός από διασταυρούμενα πυρά αντίπαλων οικογενειών ο 11χρονος Σίντι - Αχμαντ Χαμάσε. «Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο αλλά τα τελευταία χρόνια είναι γεγονός ότι τέτοιου είδους περιστατικά έχουν μειωθεί σημαντικά», λέει. Το περιστατικό αξιοποίησε δεόντως ο υπουργός Εσωτερικών, Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος επισκέφθηκε την La Courneuve, λίγες μέρες αργότερα, στις αρχές Ιούλη. Οι δηλώσεις του εξόργισαν την τοπική κοινωνία.

«Ο Σαρκοζί υποστήριξε ότι η περιοχή θα ...απολυμανθεί», επισημαίνει η Σοφί. «Εκτός από την εντατικοποίηση της αστυνομοκρατίας, μίλησε επίσης και για θέσεις εργασίας, που κανείς μέχρι σήμερα δεν είδε. Ακόμη, όμως, και σε αυτό το θέμα, η τοποθέτησή του ήταν εξοργιστική. Προανήγγειλε, αρχικώς, 46 θέσεις εργασίας, απευθυνόμενος στους περίπου 3.000 άνεργους της περιοχής. Και συμπλήρωσε ότι "θα κριθεί ποιος θα πάρει τη δουλιά από το πόσο θα μπορεί να ξυπνά νωρίς το πρωί". Αν αυτό δεν ήταν εξευτελισμός και κοροϊδία στα μούτρα των ανθρώπων που υποφέρουν, τότε τι να πει κανείς[b]...Συνεχίζεται...[/b][/color]

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3129497&textCriteriaClause=&publDate=30/12/2005

...Συνέχεια...


«Η La Courneuve έγινε πραγματικά εργατικό προάστιο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εξηγεί η Σοφί. Οι εργάτες τότε ζούσαν πραγματικά σε παραπήγματα. Οταν στη δεκαετία του '60 χτίστηκαν αυτές οι εργατικές πολυκατοικίες ήταν πρόοδος. Τότε, ήταν στη δικαιοδοσία της δημαρχίας του Παρισιού. Σταδιακά πέρασαν στην εδώ δημαρχία, καθώς το προάστιο διογκώθηκε με εκπληκτικούς ρυθμούς. Ολοι οι εργάτες, οι μετανάστες, μεταφέρθηκαν εδώ από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Ενδεικτικό είναι ότι ανάμεσα στα 1962 με 1968, ο πληθυσμός έφθασε από τις 25.322 τις 43.318. Οι υποδομές φυσικά δεν ήταν επαρκείς αλλά τότε υπήρχε δουλιά. Από τις αρχές της δεκαετίας του '80, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πολύ άσχημα και το '90 έφθασαν εδώ που είναι σήμερα. Τώρα, η ανεργία συνθλίβει τα πάντα. Ορισμένοι έχουν εγκαταλείψει το προάστιο. Ο πληθυσμός, πια, δεν ξεπερνά τις 36.000».

Προσπάθειες για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, τουλάχιστον από την άποψη της στέγασης, έχουν ήδη αρχίσει. Τρεις μεγάλες εργατικές πολυκατοικίες έχουν γκρεμιστεί και έχουν αντικατασταθεί από καινούριες. «Βέβαια, τα ενοίκια είναι κάπως υψηλότερα, παραδέχεται η Σοφί, συμπληρώνοντας, όμως, ότι για ένα διαμέρισμα περίπου 70 τετραγωνικών μέτρων, σε μια τέτοια πολυκατοικία, πληρώνει κανείς, κατά μέσο όρο, 550 ευρώ. Είναι πολύ χαμηλότερο από ό,τι στο Παρίσι, όπου για ένα, ανάλογων διαστάσεων, διαμέρισμα, και σε παλαιά κτίρια, το ενοίκιο ξεκινά από τα 1.000 ευρώ. Και εδώ υπάρχουν και τα κρατικά βοηθήματα».

Εχοντας πλέον καθίσει σε ένα ζεστό καφέ για να συνέλθουμε από το κρύο, η Σοφί συνεχίζει την «περιήγηση». Μας μιλά για την αστυνομική βία, την απαράδεκτα περιφρονητική συμπεριφορά της αστυνομίας, την αυξημένη εγκληματικότητα, για τα ναρκωτικά, για «όλες εκείνες τις παραμέτρους, όπως λέει, που είναι συνυφασμένες με ό,τι σημαίνει γκέτο. Ομως, το ζήτημα, υπογραμμίζει, δεν είναι ρατσιστικό. Η έκφρασή του μπορεί αλλά η ουσία του είναι ταξικΓονατίζει η Τοπική Αυτοδιοίκηση
Μας εξηγεί πώς το βάρος της όλης κατάστασης πέρασε σταδιακά στους ώμους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, χωρίς να της δοθούν οι πόροι για να αντεπεξέλθει. «Την ευθύνη για τις εργατικές κατοικίες, όπως και για όλα σχεδόν τα πράγματα στην περιοχή, την έχει ο δήμος. Το υπουργείο Εσωτερικών επιχορηγεί τους δήμους, ετησίως, με συγκεκριμένα κονδύλια. Αυτά, όμως, διαμορφώνονται ανάλογα με τα έσοδα των δήμων. Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει πρακτικά ότι οι δήμοι όπου ο πληθυσμός είναι φτωχός, άρα έχουν ανάγκη μεγαλύτερης κρατικής βοήθειας, παίρνουν μικρότερα κονδύλια από ό,τι οι δήμοι που είναι σε καλή κατάστασ Υπάρχουν οικογένειες ολόκληρες που ζουν σε ένα αυτοκίνητο, ή που δεν έχουν ρεύμα. Αρα, τα έσοδα του δήμου δεν είναι πολλά και κατά συνέπεια, μικρά είναι και τα κονδύλια του υπουργείου Εσωτερικών. Είναι ένας φαύλος κύκλος που δεν μπορεί να σταματήσει παρά μόνο με ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος«Εδώ, στο δήμο μας, συμβιώνουν άνθρωποι από 44 διαφορετικές χώρες καταγωγής: άνθρωποι από αραβικές ή αφρικανικές χώρες, Κινέζοι, άνθρωποι από την Ινδονησία και τη Σρι Λάνκα. Τα παιδιά τους είναι Γάλλοι. Λόγω, όμως, της οικονομικής κατάστασης πολλών από αυτών, η κοινωνικοποίηση των παιδιών περιορίζεται στα όρια της εργατικής πολυκατοικίας ή του γκέτο. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά αυτά, εκτός όλων των άλλων, έχουν και σύγχυση ταυτότητας».

Μας τονίζει ότι σε καμία περίπτωση τα επεισόδια που έγιναν δεν έχουν κάποια θρησκευτική χροιά. Συμπληρώνει, όμως, ότι ιδιαίτερα μετά το 2001, τα ΜΜΕ, το κράτος, η αστυνομία ακόμη και οι απλοί πολίτες έχουν αρχίσει να κοιτούν «με μισό μάτι» τους μουσουλμάνους, ακόμη και όσους δεν ασχολούνται ιδιαιτέρως με τη θρησκεία, με αποτέλεσμα να τους ωθούν σε περαιτέρω κοινωνικό αποκλεισμό. «Φοβάμαι ότι θα φθάσουμε να έχουμε πρόβλημα θρησκείας και θα δημιουργηθεί εκ του μηδενός», λέει σκεφτική.

Κάνουμε μια τελευταία βόλτα στις cits. Περιμένοντας το τρένο της αναχώρησης, η Σοφί κλείνει τη συνάντησή μας. «Κοίτα, εδώ πραγματικά έγιναν πολύ λίγα πράγματα. Ο ίδιος ο κόσμος των γκέτο φρόντισε γι' αυτό. Και όλες αυτές οι εκδοχές που βγήκαν στα ΜΜΕ και τις αξιοποίησε και ο Σαρκοζί, περί ταραχών από τα κυκλώματα των ναρκωτικών είναι ψέματα.

Με βάση τις επαφές που έχουμε με πολλούς άλλους δήμους, σε διαβεβαιώ, και θα στο πουν και άλλοι, ότι σε όποιο προάστιο το δίκτυο της εμπορίας ναρκωτικών πραγματικά ελέγχει τα γκέτο, δεν κουνήθηκε φύλλο. Και ήταν αναμενόμενο, κανένας έμπορος δεν ήθελε να του χαλάσουν τη δουλιά. Αυτό δε σημαίνει ότι τα ναρκωτικά δεν υπάρχουν άφθονα σε όλα τα γκέτο. Αλλά πρέπει να βάζουμε και τα πράγματα στη θέση τους.

Η νεολαία των γκέτο είναι βίαιη. Είναι παιδιά με σωρεία προβλημάτων. Δεν είναι όμως απόβλητα, ούτε μόνο υπόκοσμος. Είναι παιδιά που έγιναν έτσι λόγω του διαρκούς και εντεινόμενου κοινωνικού αποκλεισμού, λόγω της συνεχούς ανεργίας, της απόρριψης, της απελπισίας, της εναγώνιας προσπάθειάς τους να επιβιώσουν σε μια χώρα που είναι η πατρίδα τους και τους φέρεται σαν σε σκουπίδια. Είναι τα παιδιά των κατώτερων στρωμάτων της γαλλικής εργατικής τάξης. Και ξέρεις, ακόμη δεν αντέδρασαν, ούτε ως σύνολο, ούτε ως ένταση, σε αναλογία με το αδιέξοδο που βιώνουν».


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3129497&textCriteriaClause=&publDate=30/12/2005

Καλά ρε abbis, ποιος θα τα διαβάσει όλα αυτά τα κατεβατά; Υπάρχει λόγος να ποστάρεις όλο το Ριζοσπάστη; Πες τα λίγο περιληπτικά. Αλλιώς θα πόσταρα κι εγώ όλη την Εργατική Αριστερά (να κάνουμε διαγωνισμό ποιος έχει πει τα περισσότερα για τη γαλλική εξέγερση :D )

Το οδοιπορικό του «Ρ» συνεχίζεται συζητώντας με ανθρώπους που ασχολούνται με τους νέους των γκέτο σε κοινωνικά προγράμματα αρωγής

Είναι μεσημέρι και ψάχνω απεγνωσμένα τα κουδούνια στη διεύθυνση που μου έχουν δώσει. Είμαι στο κέντρο του προαστίου Επινέ σουρ Σεν, βορειοδυτικά του Παρισιού. Είναι η ώρα που σχολά το δημοτικό σχολείο. Μαμάδες, όλων των χρωμάτων, κρατούν από το χέρι τα πιτσιρίκια τους, που δε φαίνονται διατεθειμένα να πάνε σπίτι αμαχητί. Αναγκάζομαι να ρωτήσω τελικά μία μαμά. «Πού είναι το τοπικό παράρτημα τη. Μου επιβεβαιώνει ότι βρίσκομαι στο σωστό σημείο, αλλά στα κουδούνια δεν αναγράφεται τίποτε.

Ενας πιτσιρικάς μαύρος αποδεικνύεται το τυχερό μου αστέρι. Μένει στην εν λόγω πολυκατοικία, οπότε εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία και μπαίνω στο κτίριο. Τον ρωτώ αν γνωρίζει κάτι σχετικά με την οργάνωση. Με ενημερώνει για τον όροφο, αλλά δεν ξέρει σε ποιο ακριβώς διαμέρισμα στεγάζονται τα γραφεία.

Μετά από σειρά περιπετειών (γνωρίστηκα με όλους τους γείτονες του ορόφου που μοιάζει περισσότερο να στεγάζει γραφεία επιχειρήσεων παρά σπίτια), τελικά πετυχαίνω το σωστό κουδούνι. Με υποδέχονται θερμά και δεν κρατιέμαι να μην ρωτήσω προς τι τόση μυστικότητα. «Για λόγους ασφαλείας» μου απαντούν σαν να είναι το φυσικότερο πράγμα στον κόσμο και χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις.

Οργανώσεις βοηθείας
Μετά από λίγα λεπτά, κάθομαι απέναντι στη διευθύντρια του προγράμματος, την Μισέλ λε Ρεστ. «Η Jeunesse Feu Vert είναι μια οργάνωση που έχει, ήδη, συμπληρώσει τα 45 της χρόνια. Στόχος της ήταν και είναι - όσο και αν έχουν αλλάξει οι μέθοδοι - η παρέμβαση, προληπτική ή βοηθητική, προς τον πληθυσμό εκείνο που αντιμετωπίζει τις χειρότερες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Και ιδιαίτερα προς τους νέους που περιθωριοποιούνται από την κοινωνία: είτε πρόκειται για παιδιά, είτε για εφήβους, είτε για νέους γονείς, είτε για παιδιά που μόλις βγήκαν από τη φυλακή».

Η Jeunesse Feu Vert, όπως και αναρίθμητες άλλες κοινωνικές οργανώσεις πρόληψης και παροχής βοήθειας, είναι ιδιωτικού δικαίου και χρηματοδοτούνται σε αρκετά μεγάλο βαθμό από το κράτος. «Βέβαια, λέει η Μισέλ, τα τελευταία χρόνια τα κονδύλια γι' αυτού του είδους τις οργανώσεις έχουν περικοπεί σημαντικά». Τα παιδιά στα οποία απευθύνεται η οργάνωση είναι μεταξύ 10-25 ετών και κατοικούν «σε δύσκολες συνοικίες», δηλαδή σε γκέτο. Η συγκεκριμένη οργάνωση δραστηριοποιείται κυρίως στην ευρύτερη περιφέρεια του Παρισιού, δηλαδή την περιφέρεια Ile de France, η οποία αριθμεί περίπου όσους κατοίκους έχει το Βέλγιο.

Τα μέλη της, που ονομάζονται «παιδαγωγοί», και, εκτός από μια επιπλέον εκπαίδευση, είθισται να είναι είτε εκπαιδευτικοί, είτε κοινωνικοί λειτουργοί, είτε ψυχολόγοι, δεν περιμένουν να χτυπήσει κάποιος την πόρτα της οργάνωσης. Πάνε μέσα στο γκέτο, σε όλα εκείνα τα σημεία που συγκεντρώνεται η νεολαία. Μιλούν μαζί τους, εγκαθιστούν σχέσεις και επαφές. Προσπαθούν να αξιοποιήσουν τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών που βρίσκονται ακόμη στο σχολείο με αθλητικές, καλλιτεχνικές, περιβαλλοντικές ενασχολήσεις, τέτοιες που και να αναδείξει το ενδεχόμενο ταλέντο τους, αλλά και να τα ...τραβήξει από το πεζοδρόμιο.

«Ασχολούμαστε με όσους έχουν φτάσει στην κόκκινη γραμμή»
«Παράλληλα, γίνεται μια σταθερή δουλιά ψυχολογικής υποστήριξης. Τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν σε πολύ σκληρές συνθήκες. Η εικόνα του εαυτού τους, της οικογένειας, οι σχέσεις με τους γονείς είναι συχνά πολύ διαταραγμένες. Προσπαθούμε να τα βοηθήσουμε να κλείσουν αυτές τις ψυχολογικές πληγές, να αποκαταστήσουν μια στοιχειώδη εσωτερική ισορροπία, μια σχέση εμπιστοσύνης με τον ενήλικο, να τα απομακρύνουμε από τα ναρκωτικά και τον αλκοολισμό, δύο εξαιρετικά διαδεδομένα φαινόμενα στα γκέτο».

Η Μισέλ υποστηρίζει ότι η πιο δύσκολη ομάδα είναι αυτή των νέων μεταξύ 16 και 25 ετών. Στην πλειοψηφία τους έχουν τελειώσει, όπως όπως, το σχολείο και με τη μηδαμινή τεχνική κατάρτιση που απέκτησαν δεν εισπράττουν παρά μόνο αλλεπάλληλες ματαιώσεις και απογοητεύσεις. «Και το χειρότερο είναι ότι υπό αυτές τις συνθήκες έχουν άπειρο ελεύθερο χρόνο, που ό,τι και να κάνουμε δεν μπορούμε να τον γεμίσουμε».

Με δεδομένο ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά έχουν βιώσει τις συνέπειες της ανεργίας ως μέλη μιας οικογένειας που οι γονείς σπάνια εργάζονται, συνήθως δεν έχουν καμία επαφή με τις έννοιες ωράριο, ολοκλήρωση μιας εργασίας, συνέπεια. «Επιπλέον, η αυτοπεποίθησή τους είναι κάτι περισσότερο από χαμηλή. Μέσα από ειδικά προγράμματα, που ονομάζονται "εκπαιδευτικοί δρόμοι", προσπαθούμε να τα φέρουμε σε επαφή με επαγγελματίες, παραδείγματος χάριν τεχνίτες, και στο πλευρό τους να μάθουν μια τέχνη, αλλά το κυριότερο να μάθουν τη διαδικασία της εργασίας.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο που ουδέποτε είχε το παραμικρό πρόγραμμα στην καθημερινότητά του, να μπει σε μια τέτοια λογική, να επιμείνει μπροστά στις δυσκολίες, να μην τα παρατήσει, να είναι συνεπής. Προσπαθούμε, μάλιστα, όλες αυτές οι ενασχολήσεις να έχουν έναν αντίκτυπο και στη γειτονιά: δηλαδή να φτιάξουν στο πλαίσιο του προγράμματος κάτι που θα μείνει στη γειτονιά τους, που θα το βλέπουν και οι ίδιοι για να μένουν ικανοποιημένοι, αλλά θα το δουν και όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι και θα αναγνωρίσουν την αξία τους».

Ετσι όπως διαρθρώνεται η οργάνωση σε διάφορες «ευαίσθητες γειτονιές» των προαστίων γύρω από το Παρίσι έχει τουλάχιστον 5 κεντρικά παραρτήματα και πολλά άλλα μικρότερα τμήματα, στο εσωτερικό των γκέτο. Οπου δραστηριοποιείται, όπως μας ενημερώνει η Μισέλ, αντιστοιχούν περίπου 3 «παιδαγωγοί» σε κάθε 2 γειτονιές, δηλαδή ανά 8.000 κατοίκους συνολικά.

Αυτό σημαίνει ότι, κατά μέσο όρο, ο κάθε «παιδαγωγός» ασχολείται με τουλάχιστον 200 νέους. «Μεγάλο φορτίο», παραδέχεται η Μισέλ. «Η απασχόληση είναι πλήρης, για την ακρίβεια είναι από το πρωί μέχρι το επόμενο πρωί. Γιατί συχνά τα παιδιά με τα οποία μιλάμε, μας αναζητούν τις πιο απίθανες ώρες για να μας ζητήσουν βοήθεια. Δεν έχουν πού αλλού να πάνε ή σε ποιον να μιλήσουν. Είμαστε στη διάθεσή τους 24 ώρες το 24ωρο».

Δεν υπάρχουν αρνητικές πλευρές, προβλήματα, ρωτάω. Η Μισέλ δε διστάζει καθόλου να απαντήσει. «Φυσικά και υπάρχουν. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των παιδιών αυτών που έχουν απογοητευτεί και απορριφθεί από σχεδόν όλους τους θεσμούς, τις υπηρεσίες, τους ανθρώπους του γαλλικού κράτους και φυσικά από όλους τους ενηλίκους, δηλαδή γονείς ανέργους άρα αποτυχημένους, δασκάλους που τα απέρριψαν, αστυνομικούς που τους φέρονται σαν σε σκουπίδια. Είναι επίσης δύσκολο να μπορέσει κανείς να αντέξει και να αντιμετωπίσει τα συμπλέγματα προβλημάτων που βιώνουν».

...Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3131946&textCriteriaClause=&publDate=31/12/2005

...Συνέχεια...

«Η βία, εκατέρωθεν, είναι βασικός τρόπος έκφρασης»

«Τέλος, υπάρχει και η βία. Είναι βασικό συστατικό, όπως είναι αναμενόμενο, της συμπεριφοράς τους. Ιδιαίτερα των αγοριών. Και εκφράζεται σε όλους τους τομείς της προσωπικότητάς τους, αρχής γενομένης από τον εαυτό τους. Ακολουθεί ο στενός περίγυρος και κυρίως οι γυναίκες. Οι κοπέλες στις γειτονιές αυτές περνούν πολύ δύσκολες ώρες. Η λεκτική και η σωματική βία εναντίον τους αυξάνεται μέρα με την ημέρα».

Με τη βία, όμως, προσθέτει, προσπαθούν να τους αντιμετωπίσουν και οι αρχές τώρα. «Η αστυνομία φέρεται στα παιδιά των γκέτο με επιεικώς απαράδεκτο τρόπο», λέει η Μισέλ. «Είναι δύσκολο ακόμη και να στο περιγράψω. Γεγονός είναι ότι οι προκλήσεις είναι καθημερινές. Τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα την τελευταία διετία, από τότε δηλαδή που ουσιαστικά καταργήθηκε το σώμα Police de Proximite, και αντικαταστάθηκε από δύο σώματα καταστολής: τα CRES (που είναι σαν τα ελληνικά ΜΕΑ) και τις ειδικές δυνάμεις αντιμετώπισης εγκλήματος BAC.

H police de proximite ήταν ένα σώμα που συστάθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '90. Αποτελούνταν από αστυνομικούς που είχαν περάσει από ειδική εκπαίδευση και ως καθημερινή ενασχόληση είχαν να συζητούν με αυτά τα παιδιά. Κάποιοι φορούσαν πολιτικά, κάποιοι όχι. Εμπαιναν στο γκέτο, συζητούσαν, διοργάνωναν αθλητικούς αγώνες και εκδηλώσεις. Χωρίς να σημαίνει ότι έγιναν θαύματα, είναι αλήθεια ότι όπου το συγκεκριμένο πρόγραμμα εφαρμόστηκε, υπήρξε σημαντική μείωση των βίαιων επεισοδίων, των συγκρούσεων και των συλλήψεωο Σαρκοζί επισκέφτηκε την Τουλούζη, όπου ο εκεί διοικητής της αστυνομίας έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στην τακτική της προσέγγισης. Μιλώντας σε ανοιχτή εκδήλωση μπροστά σε όλους τους τοπικούς αξιωματούχους, ούτε λίγο ούτε πολύ τον εξευτέλισε, λέγοντας ότι δεν είναι δουλιά της αστυνομίας να συζητά αλλά να συλλαμβάνεΕνας από αυτούς, ο Μαχμούντ, που είναι «παιδαγωγός» την τελευταία διετία έχοντας σπουδάσει κοινωνικός λειτουργός, αναλαμβάνει και τη λεπτομερέστερη περιήγηση στο γκέτο του Επινέ σουρ Σεν.

«Αν και αρχικά υπάρχει μια κάποια αντίδραση, σε βλέπουν λίγο σαν προδότη, σταδιακά τα παιδιά εμάς μας εμπιστεύονται ευκολότερα από ό,τι αν προερχόμαστε από κάποια... φυσιολογική γειτονιά. Στην τελική, καταλαβαίνουμε τι ακριβώς τους συμβαίνει, τι νιώθουν, χωρίς να χρειαστεί να μας εξηγήσουν με λεπτομέρειες. Το έχουμε ζήσει και εμείΠρέπει να τελειώνει πλέον αυτό το θέμα. Είναι όλοι Γάλλοι. Δεν έχει καμία σημασία από πού ήρθαν οι γονείς τους. Εχω βαρεθεί να διαβάζω και να ακούω τη φράση περί 2ης και 3ης γενιάς μεταναστών. Και μόνο το γεγονός ότι διατυπώνεται, δημιουργεί μια κατάσταση και βάζει σε ένα ρόλο τα παιδιά, ο οποίος είναι επικίνδυνος».

Πώς φθάσαμε στα επεισόδια; «Λόγω της ολοένα αυξανόμενης μιζέριας», απαντά ο Μαχμούντ. «Γιατί τα παιδιά αυτά νιώθουν αδικημένα, γιατί βρίσκονται στο περιθώριο, γιατί είναι κοινωνικά αποκλεισμένα, γιατί δε βρίσκουν δουλιά, γιατί δεν έχουν κανένα μέλλον. Ο Σαρκοζί όταν τους χαρακτήριζε "απόβλητα", ήξερε τι έκανε: έτσι τους αποκαλεί η πλειοψηφία».

«Περιθάλπουμε, δε λύνουμε»
«Μπορείς να φέρεις στο μυαλό σου τους αθλίους, όπως τους περιγράφει ο Εμίλ Ζολά;» παίρνει το λόγο η Μισέλ. «Σήμερα, δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά δεν απέχει πολύ. Συνειδητοποιείς ότι γίνονται συσσίτια, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να καλυφθούν οι ανάγκες. Εμείς μπορούμε να προσφέρουμε υποστήριξη, βοήθεια, αλλά δεν μπορούμε ούτε να τους βρούμε φαγητό, ούτε να τους βρούμε δουλιά, ούτε να τους εγκαταστήσουμε σε ένα σπίτι όταν τους πετούν στο δρόμο γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το ενοίκιο, ούτε να τους εξασφαλίσουμε θέση σε κάποιο κέντρο αποτοξίνωσης όταν τους την αρνούνται.

Βασικά, λειτουργούμε ως παυσίπονο σε μια αρρώστια που χρειάζεται ριζική επέμβαση για να αντιμετωπιστεί. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, όμως, είναι να προσπαθήσουμε να ακουστούν τα αιτήματά τους, να γίνουν κατανοητά τα προβλήματά τους, να προσπαθήσουμε να τους πάρουμε από το χέρι και να τους πείσουμε ότι με τις πυρπολήσεις δε θα βγάλουν άκρη. Μπορεί, όμως, να κερδίσουν κάτι αν αγωνιστούν, αν παλέψουν, αν ασχοληθούν με την πολιτική, αν οργανωθούν�

^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^
^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^
^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^



Κ.Ι.Σ.

Βάζε ρε Άρη, διαβάζει ένας, εγώ. Κι ένας που ξέρω ακόμη, δύο.  ;)   Το κείμενο είναι συγκλονιστικό και έχει περισσότερα στοιχεία για το φαινόμενο απ' όσα όλες μαζί οι άλλες εφημερίδες, κωλοφυλλάδες ή μη. Άσε που κάνει την δική μας συζήτηση να μοιάζει με συζήτηση χαζοχαρούμενων κολεγιόπαιδων.  ^binkybaby^  Το ότι είναι του Ριζοσπάστη ή του όποιου φούφουτου, λίγο ενδιαφέρει. Όποιος άλλος θέλει και μπορεί να κρεμάσει, ας κρεμάσει και την ιστορία της μάνας του, ουσία να έχει το πράγμα κι εμείς διαβάζουμε. Σιχαίνομαι τις περιλήψεις και τα τηλεγραφήματα, μ' αρέσουν τα κείμενα που έχουν κάτι να πουν και ξέρουν πως να το πουν. :)

Κείμενα ρεεεεεε!!! ^hello^ Κείμενα κι ανάγνωση, όχι συνθήματα και περιλήψεις και αποδελτιώσεις. Όχι άλλο φροντιστήριο, σημειώσεις, κρετινισμός, ανεπάρκεια  και  συναισθηματική αναπηρία!  ^banghead^
Για την Ελλάδα ρε γαμώτο! >:( >:( >:(

Καλή χρονιά!

Χρόνια υπάρχουνε, χρόνος δεν υπάρχει....
;)

Λινκ για τους γρήγορους αναγνώστες και τους έχοντες λίγα να κάνουνε...

Εξειδίκευση είναι να ξέρεις όσο περισσότερα πράγματα για όσο μικρότερο γνωστικό αντικείμενο. Η απόλυτη εξειδίκευση είναι να ξέρεις τα πάντα για το τίποτα...

Ο χρόνος υπάρχει και είναι άπειρος. Μας έπεισαν ότι είναι λίγος για να μας βάλουν στο παιχνίδι τους. Βολεύει να τον ξοδεύουμε σε μαλακίτσες και όχι σε ουσία. Το διαδίκτυο είναι το μέσο ανάγνωσης και γραφής που αντικαθιστά το βιβλίο. Αν μας πείσουν ότι είναι fast-foodάδικο, την βάψαμε. Όποιος κατάλαβε, τον Κύριον οίδε. 

Αίρονται την Τετάρτη τα περιοριστικά μέτρα κυκλοφορίας στη Γαλλία

Με απόφαση του Γάλλου προέδρου Ζακ Σιράκ αίρονται την Τετάρτη 4 Ιανουαρίου τα περιοριστικά μέτρα κυκλοφορίας, τα οποία βρίσκονται σε ισχύ από το Νοέμβριο μετά το κύμα αστικής βίας που έπληξε για τρεις εβδομάδες τις γαλλικές μεγαλουπόλεις.

Η γαλλική κυβέρνηση αναμένεται να λάβει και επίσημα τη συγκεκριμένη απόφαση κατά το υπουργικό συμβούλιο της Τρίτης και την Τετάρτη αναμένεται να αρθούν τα περιοριστικά μέτρα, ανακοινώθηκε από το γραφείο του Σιράκ.

Υπενθυμίζεται ότι η χρονική διάρκεια του έκτακτου αυτού μέτρου είχε προβλεφθεί από τους βουλευτές, που είχαν υπερψηφίσει τη σχετική διάταξη, έως την 21η Φεβρουαρίου του 2006.

Η απόφαση για την επίσπευση της κατάργησης του μέτρου ελήφθη, καθώς οι εορτασμοί για την έλευση του νέου έτους πραγματοποιήθηκαν σε ήρεμο κλίμα. Αξιωματούχοι εξέφραζαν φόβους ότι η αστική βία μπορεί να αναζωπυρωνόταν με αφορμή τις γιορτές για την Πρωτοχρονιά.

Τα περιοριστικά μέτρα έδιναν τη δυνατότητα στους δημάρχους των «προβληματικών» προαστίων να επιβάλουν απαγόρευση της κυκλοφορίας και να διεξάγουν έρευνες κατά τη διάρκεια της ημέρας χωρίς να υπάρχει δικαστική εντολή.

Η εξέγερση των νέων αφρικανικής καταγωγής στα γαλλικά προάστια τον περασμένο Οκτώβριο είχε ως απολογισμό περισσότερα από 6.000 καμένα αυτοκίνητα σε 300 πόλεις, 1.500 συλλήψεις και ένα νεκρό.

ΠΗΓΗ:news.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=674362&lngDtrID=245)

Περίληψη:Ο γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ αποφάσισε να άρει πρόωρα τα περιοριστικά μέτρα κυκλοφορίας που τέθηκαν σε  ισχύ για να αντιμετωπιστεί η εξέγερση των νέων αφρικανικής καταγωγής.Πρόωρα γιατί αρχικά είχε αποφασισθεί να διατηρηθούν μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου!!Την αποφαση θα τη λάβει το υπουργικό συμβούλιο και θα αρθούν από την Τετάρτη 4 Ιανουαρίου.

Συνδικαλιστές μιλούν στο «Ρ» για το πώς το συνδικαλιστικό κίνημα και το ΚΚ Γαλλίας αποκόπηκε σταδιακά από την εργατική τάξη των προαστίων και σήμερα δεν έχουν καμία επιρροή

Εχει, ήδη, σκοτεινιάσει για τα καλά όταν φθάνω στο σημείο που έχουμε ραντεβού με τον Φιλίπ και τον Μαρσέλ. Τα φώτα έχουν ανάψει και η κίνηση στο δρόμο δεν είναι τόσο μεγάλη, αφού τα καταστήματα είναι κλειστά. Επιπλέον, όπως εξηγεί ο Φιλίπ, τις τελευταίες μέρες, λόγω των επεισοδίων, με τη δύση του ηλίου οι περισσότεροι κάτοικοι κλείνονται στα σπίτια τους.

Βρισκόμαστε στο προάστιο Αρζεντέιγ, βορειοδυτικά του Παρισιού. Η εντύπωση που μου δίνει, μέσα στο πρώτο σκοτάδι της νύχτας, είναι μιας αρκετά μεγάλης πόλης και δεν πέφτω έξω. Με βάση τα τελευταία επίσημα στοιχεία, αριθμεί περίπου 1.000.000 κατοίκους. Οι γειτονιές του έχουν η κάθε μία το δικό της χρώμα, κλίμα και ύφος: άλλες εμφανώς πιο πλούσιες, άλλες εντυπωσιακές με καινούριους ουρανοξύστες και σύγχρονα κτίρια, άλλες πιο φτωχές. Το Αρζεντέιγ, μία από τις αγαπημένες πόλεις του ζωγράφου Κλοντ Μονέ που έμεινε εδώ 6 χρόνια και του συγγραφέα Γκι ντε Μοπασάν, εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα βιομηχανικά και εργατικά προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας.

Μαζί με αυτήν την εξέλιξη ήρθαν και τα γκέτο. Το σημαντικότερο γκέτο της πόλης βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο της. Είναι δύσκολο να το περιγράψει κανείς. Πρόκειται για εργατικές πολυκατοικίες που εκτείνονται κατά μήκος ενός πεζόδρομου με τη μορφή ανυψωμένης γέφυρας. Ακριβώς από κάτω από τη γέφυρα περνά ένας από τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους της πόλης που οδηγούν εκτός των ορίων της. Με τον Μαρσέλ και τον Φιλίπ αρχίζουμε να περιδιαβαίνουμε τον, ομολογουμένως, μεγάλο πεζόδρομο με τα διαφορετικά επίπεδα.

Ο Μαρσέλ είναι πρώην συνδικαλιστής και νυν συνταξιούχος. Εζησε περισσότερα από 25 χρόνια στο Αρζεντέιγ και ακόμη και σήμερα, που έχει μετακομίσει στην επαρχία, έρχεται συχνά για να δει τους φίλους του που παραμένουν εδώ. Ο Φιλίπ είναι γέννημα θρέμμα του προαστίου. Εργάζεται στα ταχυδρομεία και τα τελευταία χρόνια είναι εκπρόσωπος, στον κλάδο του, στη συνδικαλιστική οργάνωση της CGT, που επηρεάζει το ΚΚ Γαλλίας, ολόκληρης της περιφέρειας του Παρισιού, δηλαδή του Ile de France (Ιλ ντε Φρανς), μια περιοχή όπου κατοικούν πάνω από 13 εκατομμύρια κάτοικοι.

Πρόκληση Σαρκοζί και.. σκιές πίσω από τις φωτιές
Σταματάμε μπροστά σε ένα μικρό δρομάκι που χωρίζει δύο ογκώδεις εργατικές πολυκατοικίες. «Εδώ, λέει ο Φιλίπ, πριν από μία βδομάδα περίπου ήρθε ο Σαρκοζί, περικυκλωμένος από ένα στρατό σωματοφυλάκων, για να εκφράσει δήθεν τη συμπαράστασή του στους κατοίκους και να αποκαλέσει τους νέους που συμμετείχαν στα επεισόδια απόβλητα. Εφυγε άρον άρον, όπως καταλαβαίνεις, γιατί το κλίμα δεν τον σήκωνε ιδιαιτέρως».

Στο Αρζεντέιγ, κυρίως στο σημείο που τώρα περιδιαβαίνουμε και σε όλους τους γύρω δρόμους, σημειώθηκαν σοβαρά επεισόδια. Πυρπολήθηκαν πολλά αυτοκίνητα και έγιναν αρκετές συλλήψεις. Οι συνομιλητές μου, πάντως, επιμένουν ότι τα επεισόδια σίγουρα δεν είχαν την έκταση που τους δόθηκε από τα ΜΜΕ και από την κυβέρνηση. Μου αναφέρουν ότι στο Αρζεντέιγ, υπήρξαν στιγμές που οι ίδιοι είδαν ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με τα γκέτο, να καίνε αυτοκίνητα. Ανθρωποι με εμφάνιση που θύμιζε μάλλον μέλη ακροδεξιών οργανώσεων παρά το στιλ ράπερ που κυριαρχεί στις εργατικές γειτονιές. Είναι μια παρατήρηση που άκουσα και σε άλλα προάστια.
«Δε λέμε ότι δεν έγιναν επεισόδια, ούτε ότι δεν ενεπλάκησαν παιδιά από τα γκέτ

Παρατηρώ ότι η παρουσία των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας είναι κάτι παραπάνω από έντονη. Κάτω από τη γέφυρα όπου βρίσκεται το γκέτο, έχουν σταθμεύσει περίπου 10 κλούβες της γαλλικής αστυνομίας με περισσότερους από 90 ράμπο. Δεν έχει επιβληθεί απαγόρευση της κυκλοφορίας αλλά λίγο ρόλο παίζει, αφού είναι εμφανές ότι παντού βασιλεύει η καταστολή και ο φόβος.

Αφού μου δείχνουν τις 2 - 3 πολυκατοικίες του γκέτο που έχουν προσφάτως ανακαινιστεί και όντως έχουν τεράστια αισθητική, τουλάχιστον, διαφορά από τις υπόλοιπες, καθόμαστε στο μοναδικό καφέ που είναι ανοιχτό στο πεζόδρομο. Το σκηνικό είναι βγαλμένο από ταινία. Είναι γεμάτο από ηλεκτρονικά παιχνίδια ενώ σε μία οθόνη προβάλλονται τα αποτελέσματα τυχερών παιχνιδιών. Οι λιγοστοί θαμώνες του, διαφόρων χρωμάτων, καθώς και η όλη ατμόσφαιρα, δε θυμίζουν σε τίποτε ότι βρισκόμαστε λίγα χιλιόμετρα από το Παρίσι, την πόλη του φωτός. Αντίθετα, ο αέρας είναι πνιγηρός από τα τσιγάρα και βαρύς από την παρακμή.

Συνεχίζεται...

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3133894&textCriteriaClause=&publDate=3/1/2006

...συνέχεια...

Δύο πελάτες διαπληκτίζονται εντόνως μεταξύ τους, με τον έναν να κατηγορεί τον άλλο ότι είναι μεθυσμένος. Παρεμβαίνουν οι υπόλοιποι και πετούν έξω το... μεθυσμένο. Το δάπεδο είναι γεμάτο αποτσίγαρα καθώς δεν υπάρχουν τασάκια. Ενας τεράστιος σκύλος περιφέρεται ανάμεσα στα πλαστικά τραπέζια ενώ το αφεντικό του και ιδιοκτήτης του μαγαζιού τού φωνάζει διαρκώς να απομακρυνθεί. Συνειδητοποιώ ότι είμαι η μοναδική γυναίκα στο χώρο, εκτός από την κοπέλα που σερβίρει και έχει αμφίεση καμπαρέ.

«Είναι το μοναδικό μέρος στη γειτονιά που μαζεύονται όλοι για έναν καφέ, για μια μπίρα. Βέβαια, λόγω της κατάστασης, υπάρχει ένα γενικό μούδιασμα» εξηγεί ο Φιλίπ. Αρχίζει να μου περιγράφει την κατάσταση και το πώς τα πράγματα έφθασαν στα επεισόδια: ανεργία, μιζέρια, οργή, έκρηξη. Η γνωστή οδός που έχω ακούσει από όλους τους άλλους συνομιλητές μου αυτές τις μέρες. Η ανεργία και η αγανάκτηση στο γκέτο χτυπούν «κόκκινο».

«Τεράστιο το πολιτικό κενό»
Και τα συνδικάτα τι έκαναν ή τι κάνουν, ρωτώ. «Βασικά, τίποτε» απαντά ο Φιλίπ. «Τα συνδικάτα, και ιδιαίτερα η CGT είχαν πολύ μεγάλη δράση σε όλα τα προάστια και ιδιαίτερα στα γκέτο μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90. Στα τοπικά παραρτήματά τους συμμετείχαν πολλοί από τους γονείς των παιδιών που σήμερα βρέθηκαν στο δρόμο. Ηταν εντυπωσιακό και μόνο να παρακολουθήσεις μια συνεδρίαση: υπήρχαν όλων των ειδών τα χρώματα, οι διάλεκτοι, οι καταγωγές».

«Δυστυχώς όμως, συνεχίζει, τα συνδικάτα δεν ακολούθησαν τις εξελίξεις, δεν προσαρμόστηκαν στη νέα πραγματικότητα. Οταν άρχισαν σωρηδόν οι απολύσεις, πολλά από τα μέλη τους βρέθηκαν στην ανεργία. Και πρώτοι από όλους, οι πιο αδύναμοι, δηλαδή οι πρώην μετανάστες ή τα παιδιά τους. Τα συνδικάτα, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της CGT, δεν αντέδρασαν αποτελεσματικά. Επέμειναν στις παραδοσιακές μεθόδους οργάνωσης και πάλης. Δε συνειδητοποίησαν ότι με εργασιακές επιτροπές και με τον κύριο όγκο των αιτημάτων τους να ασχολείται με τα εργασιακά, άφηναν σταδιακά εκτός, όλους εκείνους που, φυσικά, δεν τους ενδιέφεραν πλέον οι εργασιακές συνθήκες και οι μισθοί γιατί δεν είχαν καν μεροκάματο.

Ετσι, σταδιακά οι επαφές με αυτή τη μάζα των ανθρώπων χάθηκαν. Οταν τα συνδικάτα αποφάσισαν να ασχοληθούν λίγο περισσότερο με τους ανέργους, ήταν ήδη αργά. Οι δεσμοί είχαν χαθεί, κανείς δεν τους είχε εμπιστοσύνη. Οι πρώην συνάδελφοί μας είχαν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, στην απελπισία, στην απόγνωση και σε ό,τι αυτό συνεπάγεται: αλκοολισμός, βία, καταθλίψεις, οικογενειακά προβλήματα, εξώσεις... Ακόμη και τώρα, με τα επεισόδια, τα συνδικάτα αντέδρασαν με γενικόλογες ανακοινώσεις. Δεν ανέλαβαν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, δεν προσπάθησαν να αποκαταστήσουν την επαφή με τα γκέτοΕίναι γενικό, πολιτικό, και συνδέεται με τη στάση και την τακτική που έχουν επιλέξει να κρατήσουν σχεδόν όλα τα κόμματα της Αριστεράς. Εγώ ήμουν επί δεκαετίες χρόνια μέλος του ΚΚ. Εδώ, στο Αρζεντέιγ που έμενα, ένας από τους βασικούς άξονες δράσης μας ήταν η πολιτική δουλιά μέσα στις εργατικές συνοικίες, στα γκέτο. Γνωρίζαμε τους κατοίκους με το μικρό τους όνομα. Οι κομματικές οργανώσεις λειτουργούσαν ως δίαυλος επικοινωνίας και συγχώνευσης των διαφορετικοτήτων, καλλιεργούσαν μια άλλη οπτική και συμπεριφορά μεταξύ μας, τη συνείδηση ότι όλοι είμαστε Γάλλοι και εργάτες, άρα δε μας χωρίζει κάτι.

Η προσπάθεια για να σπάσει η ξενοφοβία και ο σοβινισμός, δύο χαρακτηριστικά που η αστική τάξη τροφοδοτεί μεθοδικά για να μας διασπά, ήταν διαρκής και αποτελεσματική σε μεγάλο βαθμ[b]ο κεντρικός δρόμος του γκέτο λεγόταν «οδός Λένιν», ενώ τώρα έχει μετονομαστεί σε οδό «ευρωπαϊκής ενοποίησης». «Αλλωστε, τη βιώνουμε όλη αυτήν την ισότητα και την ενοποίηση» [/b] [/color] σχολιάζει ειρωνικά, ενώ μπαίνουμε στο αυτοκίνητο. Καθώς κατευθυνόμαστε προς το σταθμό του τρένου, οι κλούβες έχουν ανάψει τους φάρους, και τα αστυνομικά αυτοκίνητα μαρσάρουν κάτω από τη γέφυρα του γκέτο. Ετσι ...από συνήθεια.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3133894&textCriteriaClause=&publDate=3/1/2006

Εντολή στις τοπικές αρχές να απομακρύνουν όλα τα εγκαταλειμμένα αυτοκίνητα από τους δρόμους, να παραμένουν άδειοι οι κάδοι απορριμμάτων και να κλειδωθούν ερμητικά όλοι οι ηλεκτρικοί υποσταθμοί έδωσε, τα τελευταία 24ωρα, ο υπουργός Εσωτερικών. Επιπλέον, ο Νικολά Σαρκοζί ζήτησε αυξημένα μέτρα ασφαλείας, περιπολίες και μεγαλύτερο αριθμό αστυνομικών ανά ομάδες στους δρόμους γύρω από τα «γκέτο» των προαστίων, καλώντας τους αστυνομικούς να «μη μιλούν, ιδιαίτερα σε δημοσιογράφους, για τις επιχειρήσεις - σκούπα που πραγματοποιούνται εκεί, προκειμένου να μη ...δημιουργηθεί κλίμα».

Ενας χρόνος συμπληρώθηκε στις 27 Οκτώβρη από το θάνατο 2 νεαρών, στο προάστιο Κλισύ σου Μπουά, βορειοανατολικά του Παρισιού, από ηλεκτροπληξία σε υποσταθμό ηλεκτρικού ρεύματος, όπου κατέφυγαν προσπαθώντας να διαφύγουν τη σύλληψη. Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι γνωστά. Επί βδομάδες, νεαροί Γάλλοι, κάτοικοι των γκέτο και πολίτες β' κατηγορίας πυρπολούσαν αυτοκίνητα και καταστήματα, στα προάστια, και συγκρούονταν με την αστυνομία. Τα «απόβλητα», όπως τους χαρακτήρισε ο Σαρκοζί, αντιμετωπίστηκαν με περισσή αστυνομική καταστολή, αθρόες συλλήψεις και καταδίκες. Μετά από λίγες βδομάδες, η ηρεμία επανήλθε και τα ευχολόγια από την πολιτική ηγεσία «έπεσαν βροχή».


Σήμερα, ένα χρόνο μετά, οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες έρχονται, με έκθεσή τους, να επιβεβαιώσουν το αναμενόμενο: Τίποτε δεν έχει αλλάξει στα γκέτο. Καμία από τις αιτίες που οδήγησαν στις αναταραχές δεν έχει αντιμετωπιστεί. Οι αφορμές, λόγω και της σκληρότερης καταστολής, πολλαπλασιάστηκαν. Καμία υπόσχεση δεν υλοποιήθηκε. «Τα γκέτο είναι ωρολογιακές βόμβες», καταλήγει η έκθεση, χρησιμοποιώντας την ίδια φράση που 2 μόλις μέρες πριν από το τραγικό περιστατικό στο Κλισύ σου Μπουά, είχε χρησιμοποιήσει στην ετήσια έκθεσή του και το Παρατηρητήριο «Ευαίσθητων Ζωνών» (όπως ονομάζονται κομψά τα γκέτο).

Σε εκείνη την έκθεση, αναφερόταν χαρακτηριστικά ότι στις 751 «ευαίσθητες ζώνες» της χώρας, η πλειοψηφία των οποίων βρίσκεται πέριξ των μεγάλων βιομηχανικών πόλεων, η κατάσταση είναι «δραματική». Από τα περίπου 4,5 εκατομμύρια των κατοίκων τους, μόνο το 1,7% έχει ή αναζητά εργασία, ενώ η ανεργία μεταξύ των νέων κυμαίνεται από το 20,7% έως και το 40%! Οι εργατικές πολυκατοικίες - μεγαθήρια, που στέγασαν στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές του '70 το φτηνότερο ανειδίκευτο κομμάτι της γαλλικής εργατικής τάξης, έχουν μετατραπεί σε ανοιχτές φυλακές, σε έναν άλλο κόσμο βυθισμένο στη φτώχεια, στη μιζέρια, και, κατά λογική συνέπεια, στην περιθωριοποίηση, στο έγκλημα και τη βία.

Το περίπου 58% των Γάλλων, που πέρυσι, μπροστά στις φλόγες των γκέτο, δήλωνε «έκπληκτο» από το ξέσπασμα οργής, προφανώς αγνοούσε ή επέμενε να υποκρίνεται ότι αγνοεί, μια κατάσταση που σιγοβράζει εδώ και δεκαετίες και έχει καταγραφεί σε εκθέσεις, σε αστυνομικά συμβάντα, σε αναλύσεις και σε λογοτεχνικά έργα. Γάλλοι πολίτες β' κατηγορίας οι κάτοικοι των γκέτο ζουν στο περιθώριο της γαλλικής κοινωνίας χωρίς καμία απολύτως ευκαιρία διεξόδου. Και παρά την καλά «δουλεμένη» αντίληψη ότι πρόκειται μόνο για παιδιά πρώην μεταναστών (νυν Γάλλων πολιτών) από τις γαλλικές αποικίες (που όντως αποτελούν την πλειοψηφία), τα στοιχεία δείχνουν ότι στις περυσινές αναταραχές το 20% των συμμετεχόντων είχαν «κατάλευκο χρώμα»: Ηταν αυτό που οι Γάλλοι ονομάζουν «gaulois», δηλαδή «αυθεντικοί Γάλλοι», γεγονός που καταρρίπτει τους μύθους περί «θρησκείας, ξένων, βρωμο-αράβων» και άλλα συναφή.

Αντίθετα, αναδεικνύει σαφώς την ουσία που όλοι σχεδόν οι πολιτικοί ιθύνοντες (συμπεριλαμβανομένων των ηγεσιών των κομμάτων της αριστεράς, όπως το Γαλλικό ΚΚ που ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη με παρέμβαση στα γκέτο, τα οποία, όμως, εγκατέλειψε διαλύοντας τις εκεί οργανώσεις στις αρχές του '90, στο πλαίσιο της «μεταρρύθμισής» του) μεθοδικά προσπάθησαν να αποκρύψουν: Το ταξικό διακύβευμα των αναταραχών, καθώς πρόκειται για το πλέον περιφρονημένο κομμάτι της γαλλικής εργατικής τάξης. Τα φτηνά εργατικά ανειδίκευτα χέρια τους απομυζήθηκαν για να στηθεί η ισχυρή βιομηχανικά και οικονομικά Γαλλία. Σήμερα, υπό συνθήκες περαιτέρω σκλήρυνσης του καπιταλισμού και με τα μέτρα λιτότητας να πλήττουν ολοένα και ευρύτερα στρώματα της γαλλικής κοινωνίας, τα χέρια αυτά πετάγονται στα σκουπίδια, προκαλώντας αλυσιδωτές τυφλές αντιδράσεις.


Οι δεσμεύσεις Σιράκ για «μια νέα πολιτική και μέτρα ίσων ευκαιριών», φυσικά, και δε θα έλυναν το πρόβλημα, πόσο μάλλον που έμειναν στα χαρτιά. Τον περασμένο Απρίλη υιοθετήθηκε σχετικός νόμος που προβλέπει «φορολογικές απαλλαγές» σε όσες επιχειρήσεις προσλάβουν παιδιά από γκέτο, «διευκολύνσεις» στα παιδιά αυτά να εγκαταλείψουν το σχολείο (άρα να είναι περισσότερο ευάλωτα) και να εισέλθουν σε προγράμματα κατάρτισης, και περαιτέρω χρηματοδότηση στις «υπηρεσίες αρωγής» που δραστηριοποιούνται στα γκέτο, με στόχο «να παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη και δημιουργική απασχόληση στον άπειρο ελεύθερο χρόνο των νεαρών κατοίκων». Τα «παυσίπονα» αυτά, που ούτως ή άλλως δεν αντιμετώπιζαν τα αίτια της κατάστασης, ούτε καν εφαρμόστηκαν πλήρως.

«Το πρόβλημα είναι η ανεργία και δεν το έχουμε αντιμετωπίσει», παραδέχεται ο υπουργός Εργασίας Ζαν Λουί Μπορλού. «Είναι τρομερό, αλλά όντως η γαλλική κοινωνία είναι ερμητικά κλειστή απέναντι σε αυτές τις περιοχές. Είναι φυλακές. Τα λάθη είναι δεκαετιών δε θα μπορούσαν να διορθωθούν σε ένα χρόνο, δεν μπορείς να αλλάξεις τη στάση των πολιτών μέσα σε λίγους μήνες», καταλήγει ψελλίζοντας ο Μπορλού, επιβεβαιώνοντας τα στοιχεία της αρμόδιας κρατικής υπηρεσίας HALDE, σύμφωνα με τα οποία παραμένει εξαιρετικά δύσκολο για έναν νεαρό με διεύθυνση κατοικίας σε γκέτο, ακόμη και αν έχει την κατάρτιση, να βρει δουλιά. Πόσο μάλλον, αν είναι και ελαφρά σκουρόχρωμος: Τότε οι πόρτες δεν ανοίγουν καν.


Πίσω από τους κλαυθμυρισμούς, ο μόνος που περιέγραψε την πραγματικότητα χωρίς ωραιοποιήσεις ήταν ο Νικολά Σαρκοζί: «Η Γαλλία δεν είναι χώρα ίσων ευκαιριών. Δεν ήταν και δεν καταφέραμε να είναι», διακήρυττε για να ξεκινήσει από την αληθινή αυτή διαπίστωση και να φτάσει, όχι φυσικά στην αμφισβήτηση του συστήματος, αλλά στο σημείο που ο ίδιος επιθυμούσε: «Χρειάζεται πολιτική θετικών διακρίσεων». Ο Σαρκοζί, αξιοποιώντας τα κατώτερα ένστικτα της πλειοψηφίας της γαλλικής κοινωνίας που νιώθει, επίσης, την εργασιακά ανασφάλεια πλέον, κατάφερε όντως να πετύχει το σκοπό του: Το 77% των Γάλλων θεωρεί ότι η επιδεινούμενη κατάσταση στα γκέτο οφείλεται στην «ατιμωρησία των ταραξιών» και στην «πολύ ελαστική αστυνομική και δικαστική αντιμετώπισή τους».

Από την άλλη, η οργή πολλών νεαρών πολιτών β' κατηγορίας στρέφεται αποκλειστικά στο πρόσωπο του Σαρκοζί και των ομοίων του. Εκδηλώνεται τυφλά και αποσπασματικά στο μοναδικό μηχανισμό που βλέπουν μπροστά τους ως εκπρόσωπο της πολιτικής αυτής, στους αστυνομικούς, και δε θίγει τα θεμέλια του γενεσιουργού συστήματος της όλης κατάστασης.

Ο υπουργός Εσωτερικών και διεκδικητής της Προεδρίας αξιοποιεί τις τυφλές αυτές αντιδράσεις για να ενισχύσει την αντίληψη της καταστολής και της αστυνομοκρατίας ως μοναδικής επιλογής, κάτι που αναδεικνύει και τη δική του χρησιμότητα. Ετσι, αίφνης, τις τελευταίες μέρες, η καθημερινότητα των γκέτο (συγκρούσεις με αστυνομικές περιπόλους, πυρπολήσεις αυτοκινήτων κλπ.) έγινε πάλι θέμα στα ΜΜΕ και «εκφράστηκαν φόβοι αναζωπύρωσης των ταραχών».

Και μπορεί ορισμένοι, όπως ο Σαρκοζί, να αξιοποιούν αυτό το «κλίμα» για τους δικούς τους σκοπούς, αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι η κατάσταση δεν είναι εκρηκτική. Οπως καταγγέλλουν οι δήμαρχοι «ευαίσθητων ζωνών», η ενίσχυση της αστυνομικής
 παρουσίας, τον τελευταίο χρόνο, έχει προκαλέσει αύξηση της βίας.

«Οι κάτοικοι των γκέτο έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους», διαπιστώνει ο δήμαρχος του Κλισύ σου Μπουά, Κλοντ Ντινέλ, που χαίρει εκτίμησης από τα παιδιά του γκέτο. «Η γαλλική κοινωνία θέλει τα σημερινά άχρηστα εργατικά χέρια, τους φτωχούς, στοιβαγμένους στα γκέτο, και την αστυνομία να περιπολεί για να τηρείται η τάξη, για να μη διασαλεύεται η ψευδής εικόνα κοινωνικής αρμονίας που καλλιεργείται. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό, ούτε αυτές είναι οι λύσεις. Η βία φέρνει βία και όλα δείχνουν ότι μια νέα έκρηξη έρχεται».

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=28/10/2006&id=7006&pageNo=24&direction=1