THMMY.gr

Κάθε άνθρωπος κρύβει μια παθολογικής φύσεως εμμονή/τρέλα μέσα του. Συνήθως κατανοεί αυτήν την "παραβατικότητα" του μυαλού και μαθαίνει να ζει με αυτήν, χωρίς να την ομολογεί πουθενά.
Μαθαίνει να ζει και να την κατανοεί χωρίς να μπορεί ή και να προσπαθεί να την κατανικήσει. Το μόνο που κάνει είναι να την καταπιέσει και να την βυθίσει μακριά.
Είναι στιγμές όμως που τα πράγματα είναι τόσο σκληρά, που άσχετοι λόγοι, τους κάνουν να ηττούνται ψυχολογικά και αυτή η "παραβατικότητα" κατακτά το μυαλό τους και τότε είναι που γίνονται πραγματικά τρελοί.

Είμαι και γώ τρελό νιντζάκι

μπορείς να το αποδείξεις;
(αναφέρομαι στον Τουράμ, εσύ Νιντζάκι είσαι τρελό και χαζό σίγουρα)

ναι μπορώ!

Τουράμπαρ, μακάρι να τα εξηγούσες με τρόπο που να μπορούμε να τα καταλάβουμε όλοι.

Δώσε παραδείγματα και ερμηνείες αυτών που λες ^beg^

ω πόσο αληθινό....

ixic_

Καταρχήν καλώς τα δεχτήκαμε! Ζήτω ο Τουράμπαρ! ^wav^

Το κειμενάκι ενδιαφέρον! Αλλά μπαμ μπαμ, μας σκότωσες! :P

Δεν υπάρχει περιθώριο απόδειξης η παρουσίασης κάποιου παραδείγματος. Το νιώθετε μέσα σας και το ξέρετε.

Ο μόνος λογος που μπορεί να μη το νιώθεται είναι γιατί έχετε κάνει μετάθεση της "παραβατικότητας" αυτής, η οποία εμφανίζεται με τη μορφή μια φοβίας.

Είναι ανθρώπινό και μπορεί να είναι και καλό, είναι ένα πνευματικό αντίσωμα. Νιώθω μια τρομερή απέχθεια για κάθε τι ζωντανό και καταλήγω να αποκτάω μια τρομερή φοβία ειδικά για τους σκύλους, ή της αράχνες.


Βλέπεται; Η παρουσίαση ενός παραδείγματος θα μεταθέση την συζήτηση στην επεξήγηση του παραδείγματος και την αντιπαράθεση πάνω στο παράδειγμα ενώ το θέμα δεν είναι εκεί.

Το θέμα είναι ότι όλοι έχουμε την προσωπική μας τρέλα που την μοιραζόμαστε με χιλιάδες άλλους γιατι οι εμμονές είναι πιο πεπερασμένες από εμάς.
Πρέπει να αποδεχθούμε ότι δεν υπάρχει φυσιολογικός ή απόλυτα λογικός άνθρωπος για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε, να ανεχτούμε και εν τέλη να συμβιώσουμε με όλους τους ανθρώπους γύρω μας. Να δημιουργήσουμε καλύτερους δεσμούς εμπιστοσύνης με τον διπλανό μας και να κάνουμε τον κόσμο μας, αν όχι καλό, πιο υποφερτό.

και να που κατέληξα να κάνω κύρηγμα πάλι...

αν θέλετε αγνοήστε τις δύο τελευταίες παραγράφους.

Τουράμπαρ, όταν ήσουν μικρός οι γονείς σου σε δέρνανε?

Από κάπου ξεκινάνε όλα.... ::)

Πάντως συμφωνώ προσωπικά συμφωνώ με τον τουράμ ...
όλοι έχουμε την τρέλα μας...τις εμμονές μας...τα κολλήματα μας...
αν αυτά ξεφύγουν από τον έλεγχο μας....

Ο όρος "Τρέλα" δεν υφίσταται αντικειμενικά.

Είναι ένας υποκειμενικός χαρακτηρισμός που αποδίδουν οι περισσότεροι (όταν μοιάζουν σε κάποιο χαρακτηριστικό) στους λιγότερους (που διαφοροποιούνται).

Αν οι περισσότεροι ήταν... αυτό που λέμε σήμερα τρελοί (σε κάτι), τότε τρελούς θα λέγαμε τους σημερινούς λογικούς...

Τί είναι τρέλα τελικά? Είναι η έντονη διαφοροποίηση. Αλλά προς ποια κατεύθυνση?

Τελικά το αντικειμενικότερο χαρακτηριστικό της τρέλας, μπορεί να είναι η διάθεση κάποιου να βλάψει τον εαυτό του. Να παραβεί δηλαδή το ίδιο το ένστικτο της επιβίωσης... Μήπως όμως ξέρει κάτι που οι άλλοι δε το ξέρουν..?

Δεν κατάλαβες πώς εννοώ την τρέλα Juan?

Αν δεν κατάλαβες τι εννοώ να στο εξηγήσω. Αν έχεις να προτείνεις μια άλλη λέξη για να χρησιμοποιήσω πες την.


Πάντως δεν το εννοώ με την έννοια που θα σήμαινε:
"Α για δες! Ένας τρελός!"

Πράγματι η θέληση για επιβίωση είναι αποκλειστικά ένα ένστικτο. Δεν απορρέει από τη λογική το ότι πρέπει να προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Αν επιβιώσουμε θα υπάρχουν χαρές, θα υπάρχουν και λύπες. Αν δεν επιβιώσουμε δε θα υπάρχει τίποτα. Γιατί το πρώτο να είναι καλύτερο;

Η θέληση για επιβίωση είναι μια εμμονή, ίσως όπως αυτές που περιγράφει ο Τουράμπαρ, την οποία κατανοούμε και δεν προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε.

Όταν κάποιος βλέπει το αντικειμενικά λογικό, ότι δεν έχει νόημα να είσαι ζωντανός, και πάει να αυτοκτονήσει, τότε οι υπόλοιποι τον αποκαλούμε τρελό. Τρελός επειδή είναι διαφορετικός. Επειδή μόνο αυτός ξεπέρασε ένα δυνατό ένστικτο.

Αλήθεια, τι θα γινόταν αν κάποιος δεν είχε μια τέτοιου είδους εμμονή και σκεφτόταν πολύ λογικά; Θα αυτοκτονούσε, δε θα επιβίωνε. Δε θα έδινε απογόνους όμοιούς του. ʼρα; Αναγκαστικά όσοι υπάρχουμε έχουμε τουλάχιστον μια πολύ έντονη εμμονή, αυτή της θέλησης να επιβιώσουμε.

Η περιέργεια είναι ένας πολύ καλός λόγος για να ζήσεις :)

Υπάρχουν και καλύτεροι  ;)

Προσωπικά βρίσκω αφελές να καταλήξει κάποιος ότι δεν έχει νόημα να ζεις, όταν σαν εναλλακτική έχεις να μη ζεις, να μην υπάρχεις.

Αν η ζωή δεν έχει νόημα τι νόημα έχει η ανυπαρξία?

Είναι επίσης ένας πολύ καλός λόγος για να πεθάνεις ;D

Όχι. Η θέληση για επιβίωση δεν είναι μια εμμονή. Είναι κάτι ισχυρότερο από αυτό, είναι ένα ένστικτο. Η εμμονή νικιέται, αντιμετωπίζεται, δλδ μπορεί να υποβαθμιστεί εννοιολογικά. Το ένστικτο είναι εξ ορισμού αξιωματικά ανώτατο.

Δεν υπάρχει όρος "αντικειμενικά λογικό". Αν εννοείς κοινή λογική ή, λίγο διαφορετικά, κοινός νους, πάει καλά. Αλλά το λογικό δεν μπορεί να είναι αντικειμενικό με σημείο αναφοράς όλη την ανθρωπότητα. Για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά ίσως.


Βρε τζούνιορ, γιατί γράφεις έτσι; Είσαι καλά; :-\

Σχετικά με το αρχικό ποστ.
Γιατί Τουράμπαρ ξεκινάς με το να έχεις ενοχοποιήσει κάτι μέσα σου; (είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους μου φάνηκε μπαμ μπαμ το κείμενο)
Δεν καταλαβαίνει ο καθένας ότι αυτό που έχει μέσα του είναι εμμονή/τρέλα/κάτι κακό που του λένε οι άλλοι. Οπότε θα πρέπει να ισχύουν κάποιες προϋποθέσεις.

Δεν ξέρω αν ο Τουράμ εννοει αυτο που θα πω αλλα ο μηχανισμος των νευρωσεων έχει ως εξης. Στην παιδική ηλικια, με τις αλληλεπιδρασει του παιδιου με το περιβαλλον και κυριως τους γονεις του πολλες φορες δημιουργουνται συναισθηματα απογορευμενα( οπως θυμος για τον πατερα ή τη μανα) ή και παιδικα τραυματα (πολλες φορες υπερβολικα "φουσκωμενα"). Αυτα τα συναισθηματα προκαλουν συγκρουσεις κι έτσι απωθουνται στο ασυνειδητο, βαθια στην μνημη. Αυτα οταν το παιδι φτανει προς την ενηλικιωση εμφανιζονται "μεταμφιεσμενα" ως αγχη, φοβιες και καταθλιψη. Συνηθως με ευεργετικές εμπειριες της ζωης αυτες οι συγκρουσεις λυνονται αλλα οχι παντα.

Το θέμα είναι τέτοιο... όταν σκέφτομαι κάτι τέτοια μπερδεύομαι μόνος μου
Το έγραψα για να ακούσω τι πιστεύετε και εσείς...

Όχι, δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας, αν αυτό ρωτάς ;D

Aυτό που θέλω να κάνω με αυτά που λέω κύβε, είναι να απενοχοποιήσω τα όσα μπερδεμένα συμβαίνουν στο κεφάλι μας. Γιατί απλά συμβαίνουν, πρέπει να συμβιβαστούμε και να μην αγχωνόμαστε για αυτά. Να προσπαθήσουμε να τα κατανοήσουμε, καθώς και τις συνέπειες τους στην καθημερινή μας ζωή ώστε να προχωρήσουμε πιο πέρα.

Αν δεν τα λύσουμε (έστω και μειώνοντας την δύναμη τους απλώς πάνω μας) απλά θα υποφέρουμε πιο εύκολα από αυτά.

Turamazoβ,διάβασε και λίγο Φρόυντ ρε...

Turambar συμφωνώ σ`όλα σου...Και συνέχισε το κήρυγμα σου απλά πιο <<γλυκά>>...

Karamazoβ μη το πας στο επιστημονικό ρε...Κανένας εδώ δεν είναι επιστήμονας... Ούτε εσύ... Εν έτει 2006, η άγνοια μου για τις πιο πρόσφατες ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις με κάνει να βρίσκω την κουβέντα τουλάχιστον ανούσια(εκτός και αν καποιος ξέρει πραγματικά πολλά...Ας το πάρει πάνω του...)
Δεδομένων αυτών, το θέμα που έθιξε ο Kenny είναι σημαντικότερο...

+735635165763756856345622610-2355316504765025682

Δε θα το λεγα ότι είναι ανούσια, vicariously, επιστρέφω την συμβουλή:
->Πολλές φορές βρίσκεις μέσα σου τι πραγματικά συμβαίνει.

4Dcube αν και δεν απευθυνόταν σε σένα η συμβουλή, οφειλω να εξηγήσω ότι ήταν ειρωνική...Εννούσα δλδ ακριβώς αυτό που έγραψες...(->Πολλές φορές βρίσκεις μέσα σου τι πραγματικά συμβαίνει.)
Και επιμένω ότι ειναι ανούσια,ως τώρα τουλάχιστον, η συζήτηση...

Vicariusly, I, αυτά που έγραψα σου φαίνονται κύριγμα?

ωχ!

Γέρασα!


ΕΔΙΤ: Τώρα που το ξαναβλέπω πιο χαλαρά, ο βικαριουσλι έχει δίκιο. Κήρυγμα έκανα... απλά θα προτιμούσα να μη φαίνεται ότι κάνω κήρυγμα. ;D

Βασικά, ρε συ τουράμπαρ, περιέγραψε λίγο την τρέλα που αναφέρεις στο πρώτο σου μήνυμα. Η τρέλα δεν είναι κατάσταση, ούτε συναίσθημα. Δε θέλω παράδειγμα, θέλω να περιγράψεις τι θα ένιωθες-σκεφτόσουν σε παρόμοια θέση το οποίο θα ήταν κοινό πιθανόν και στη θέση ενός άλλου.

Σας έχω πει ότι είμαι παρανοϊκός;

Είμαι! Σκέφτομαι συνέχεια ότι κινδυνεύω και πολλές φορές όταν περνάω τον δρόμο με βλέπω να γλυστράω, να πέφτω και να περνάν τα αυτοκίνητα από πάνω μου.

Το παραπάνω απλό γεγονός είχε συνέπειες στην ποιότητα ζωής μου. Δεν το καταλάβαινα ότι ήταν παράξενο, απλά δεν επηρέαζε συνέχεια την ζωή μου. Με άγχωνε χωρίς λόγο. Σιγά σιγά άρχισα να καλύπτομαι υπερβολικά στον δρόμο και προσπαθούσα να είμαι σε εγρήγορση (εγρήγορση όμοια με αυτή που μπορεί να έχεις όταν βρίσκεσε στο κέντρο της εγνατίας και περνάν γύρω σου αμάξια) ακόμα και σε πεζόδρομους όπως η Ναυαρίνου.

Το γεγονός ότι κάποτε συνειδητοποίησα την υπερβολή του ζητήματος, με βοήθησε  πολύ στην συνέχεια.


Είναι ένα φτωχό σενάριο αλλά μου συμβαίνει και μπορώ να το πω ευκολότερα καθώς το έχω ξεπεράσει.


Κατά τα άλλα, έχω τις εμμονές μου, που πολύ συχνά με οδηγούν σε υπερβολική μονομανία. Το κακό είναι ότι συνήθως βρίσκω καλύτερο όνομα σε αυτό που μου συμβαίνει από ότι εμμονή και έτσι δεν συνειδητοποιώ το βάθος τους προβλήματος μου.


Περισσότερη ψυχανάληση του Τουράμπαρ αργότερα.
Τι είναι οι φοβίες;
Από που ξεκινούν;
Τι είναι η μεταβίβαση άγχους;
Γιατί ο Τουράμπαρ αντιπαθεί τον Ποπάυ;

Αν και δεν ειμαι ψυχιατρος, αυτο που ειχες Τουραμ δεν λεγεται παρανοια. Ειναι ο (φυσιολογικος) φοβος του θανάτου διογκωμένος υπερβολικα...

Οι φοβίες ειναι φόβοι για καποια πραγματα-καταστάσεις , ενω πισω απο αυτές κρυβονται οι πραγματικοι φοβοι. Οι φοβιες μπορει να ειναι απο λογικοφανεις ως τελειως παραλογες.Τωρα για το απο που ξεκινούν υπάρχουν πολλες θεωρείες, μαλλον για κάθε ανθρωπο ισχυει κατι διαφορετικό.


Αυτο που θα ηθελα να μαθω ειναι αν ολοι οι ανθρωποι εχουν φοβους και πολυ περισσοτερο παράλογους. Μερικοι άνθρωποι μου φαίνονται τελειως ατρομητοι ή "αναισθητοι"... 

Eίμαι παρανοϊκός όσο είναι υπέρβαρος κάποιος που το ύψους του λέει ότι το ιδανικό βάρος του είναι 78-82 και είναι 85.

Το να νιώθεις από παντού και συνέχεια κίνδυνο, λέγεται παράνοια.

Απο το Μειζον Ελληνικό Λεξικο:

Παράνοια:

(ψυχιατρ.) ψυχοπάθεια που χαρακτηρίζεται από ιδέες μεγαλομανίας, υπέρμετρου εγωισμού, καταδιώξεως κ.ά


Με αλλα λογια να νιωθεις οτι σε κυνηγανε ολοι , θα σε προδωσουν ολοι γιατι εισαι πολυς και σε ζηλευουν...

Paranoia is an excessive anxiety or fear concerning one's own well-being which is considered irrational and excessive, perhaps to the point of being a psychosis. This typically includes persecutory beliefs concerning a likely threat, or a belief in a conspiracy theory.


wiki

παπαριά ο ορισμός, ελπίζω να το καταλαβαίνεις...

πάνω κάτω λέει

παράνοια = τρέλα



για ένα λεξικό αρκεί, μέχρι εκεί όμως

Από wiki πάλι:

More recently, the clinical use of the term has been used to describe delusions where the affected person believes they are being persecuted. Specifically, they have been defined as containing two central elements:

   1. The individual thinks that harm is occurring, or is going to occur, to him or her.
   2. The individual thinks that the persecutor has the intention to cause harm.




και πιο κάτω:

Paranoia depicted in popular culture

In popular culture paranoia is often represented as including:

    * Belief in having special powers or being on a special mission (a "delusion of grandeur")
    * Conspiracy theories, such as seeing seemingly unrelated news events as parts of a larger, typically conspiratorial plan
    * Exaggerated fear of terrorists, criminals or bandits
    * Black helicopters and other mass surveillance
    * Persecution from powerful adversaries such as UFOs, terrorists, the Men in Black, secret societies or demons
    * Paranoia or belief in conspiracy theories involving perceived political or social enemies (as in The Paranoid Style in American Politics by Richard Hofstadter)
    * Mind control through invisible rays, and tinfoil hats to combat them
    * Fear of poisoning, adulterated food (e.g., aspartame) or water (e.g., fluoridation) as part of a secret plot. In the film, Dr. Strangelove, the character Brig. General Jack D. Ripper suffers from impotence, which he attributes to flouridation.
    * Reading a story, watching a movie, or listening to a song and feeling that one's life is exactly like that of the subject of said story, movie, or song. The movie The Truman Show, which depicted a man who discovers his entire life has been filmed as a TV show, is one of the more commonly referenced films.
    * In the Tremors series of films, the character Burt Gummer (Michael Gross), is remarked by the other characters as paranoid, owing to his extreme distrust of the government, fear of eminent domain, general suspiciousness of his fellow human beings.





με άλλα λόγια, το Μείζον ελληνικό λεξικό μιλάει για το πώς χρησιμοποιείται καθημερινά.


πολλά μικρά ποστ κανω. δεν βρίσκω το έντιτ.

Ψυχοπάθεια μεν αλλα υπάρχουν πολλα ειδη ψυχοπαθειας. Απο οσο σε ξερω δεν είσαι παρανοικος. Οι παρανοικοι δεν εμπιστεύονται κανενα, παντου βλεπουν συνομωσιες εναντιον τους...
Φοβηθηκες αρκετα ποτε οτι καποιοι και πολυ περισσοτερο οι κοντινοι σου θα σου κανουν κακο?

Εσυ λες οτι φοβοσουν οτι θα σε πατησουν τα αυτοκινητα ακομα κι οταν δεν ήταν κοντα. Να φοβάσαι μην σε πατήσει το αμάξι ειναι φοβος του θανάτου ολοι το εχουν λιγο πολυ. Να φοβασαι συνεχως οτι θα παθει κατι η σωματική σου ακεραιοτητα απο τυχαια μη ελεγχομενα περιστατικα ειναι φοβος/φοβια/αγχος.

Από το πρώτο ποστ, μιλάω για ψυχολογικές καταστάσεις, που δεν έχουν σοβαρές άμεσες συνέπειες στην ζωή των ανθρώπων αλλά υπάρχουν εκεί μέσα.

Μίλησα για τα αυτοκίνητα, γιατί εν μέρη ήταν και κάπως πιο ανώδυνο να μιλήσω.


Βασικά αυτό που μπορεί να έχω είναι φοβοφοβία. λολ




---------


Σταματάω τις βλακείες εδώ. Κύβε. Άνοιξες τους ασκούς!

και συνεχίζω τον τρελό μου μονόλογο σε αυτό το τόπικ (μετά την παρέμβαση του Καραμαζώβ).


Μονομανία

In psychiatry, monomania (from Greek monos, one, and mania, mania) is a type of paranoia in which the patient has only one idea or type of ideas. Emotional monomania is that in which the patient is obsessed with only one emotion or several related to it; intellectual monomania is that which is related to only one kind of delirious idea or ideas.

In colloquial terms, the term monomania is often attached to subcultures that to the general public appear esoteric. However, the differences between monomania and passion can be very subtle and difficult to recognize.



με λίγα λόγια να σε πιάνουν εμμονές με ένα και μόνο ζήτημα, αίσθημα ή έναν όμιλο σκέψεων/αισθημάτων, άμεσα συνδεδεμένων.



μοιάζει λίγο με την εξειδίκευση :D...


------------------------------

όλα αυτά τα έχουμε και τα βιώνουμε. δεν χρειάζεται να βλέπουμε παπάδες για να είμαστε τρελοί. Αλλά δεν χρειάζεται και να μας βάλουν ζουρλομανδία ή να τρέχουμε στους ψυχολόγους.



Μπορούμε να αποποινικοποιήσουμε τον τρόπο σκέψης μας και να επωφεληθούμε τους φίλους μας που εμπιστευόμαστε και να δώσουμε όνομα σε αυτά που μας ζορίζουν. Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα καλό βήμα για να πάψει να μας δυσχερένει την ζωή.

Τuram είσαι φοβερός  ;)

up to recent

Πιθανως αυτη η ωρα δεν ειναι η πιο καταλληλη

@ meltemi: ^kissy^

------------


για δείτε εδώ:
http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=9614.msg161652#msg161652

:D

αυτο παει σε μενα και την κουκλα σου? wow!

Αφηστε τους τρελους στην τρελα τους.

ειναι η καταλληλη ωρα για να καταστραφει ενα ακομη ομορφο τοπικ  :D

Ισχύει..

Αλλά όχι για μένα..

Ρωτήστε και το ψυχίατρό μου..

Τρέλα για τον Άρη..!

ε οχι

Έχω να δηλώσω το εξής:

Θα μου άρεσε πολύ να γίνω ψυχίατρος,οπότε όποιος τρελός του τμήματος θέλει μπορεί να με βοήθησει να εξασκηθώ στο επάγγελμα,χωρίς να τελειώνω ιατρικές και βλακείες τώρα... λες και δεν μας φτάνει το ΤΗΜΜΥ... 8)

μία μελέτη πάνω σε έναν πολύ τρελό χρειάζομαι και είμαι έτοιμη :P...Δέχομαι πμ για συμμετοχές! ::)

εγώ έχω φτάσει περίπου στο 5ο στάδιο της τρέλας...

απλά δεν θέλω να θεραπευτώ, περνάω πολύ καλύτερα έτσι!

είμαι σοβαρά;

+1
Άρης όλε!

Ένα πιο αισιόδοξο κείμενο για την "τρέλα" της ζωής:

"Ο πολεμιστής του φωτός κοιτάζει τη ζωή με γλυκύτητα και αποφασιστικότητα.
Βρίσκεται μπροστά σε ένα μυστήριο του οποίου μια μέρα θα βρει την απάντηση. Κάθε τόσο μονολογεί "μα αυτή η ζωή είναι καθαρή τρέλα".
Έχει δίκιο. Επικεντρωμένος στο θαύμα του καθημερινού, παρατηρεί πως δεν είναι πάντα σε θέση να προβλέψει τις συνέπειες των πράξεών του. Μερικές φορές δρα χωρίς να έχει συνείδηση τι κάνει: σώζει χωρίς να γνωρίζει ότι σώζει, υποφέρει χωρίς να γνωρίζει το λόγο για τον οποίο είναι θλιμμένος.
Ναι, αυτή η ζωή είναι καθαρή τρέλα, αλλά η μεγάλη γνώση του πολεμιστή έγκειται στη σωστή επιλογή της δικής του τρέλας".

        (Πάουλο κοέλο, "Το εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός")

Μια χαρά είσαι!!!!!Αν δεν είσαι λίγοεως πολύ τρελός δεν καταλαβαίνεις το νόημα της ζωής!!!Όλοι εμείς που έχουμε βγάλει κάτι από το κεφάλι μας μπορούμε να βρούμε το τι αναζητάμε από την ζωή μας!!!

από έναν τρελό!!

Αγγελική θα ερχόμουν εγώ αλλά φοβάμαι μην σε απογοητεύσω!!