THMMY.gr

 
Την ώρα που τα περισσότερα ΜΜΕ, αναφερόμενα στις μαθητικές καταλήψεις τις περιγράφουν ούτε λίγο ούτε πολύ σαν «φυτώρια νεαρών εγκληματιών» και σαν τόπους «οργίων και καταστροφών», ο «Ρ» επισκέφτηκε τον ...«τόπο του εγκλήματος» και μίλησε με τους νεαρούς αγωνιστές. Μίλησε με μαθητές από το 3ο Λύκειο Ν. Ιωνίας και τη Σιβιτανίδειο. Και μπορεί οι μαθητές του 3ου Λυκείου να αποφάσισαν χτες να επιστρέψουν στα μαθήματα, είναι αποφασισμένοι όμως να συνεχίσουν με το κεφάλι ψηλά έναν δίκαιο και αξιοπρεπή αγώνα.

Βρίσκονται εδώ και βδομάδες σε κινητοποιήσεις. Μέσα στο κρύο, με γονείς, ΜΜΕ και διευθυντές να τους πιέζουν με όλα τα μέσα, με το άγχος των εξετάσεων. Οταν μιλάς με τα «παιδιά των καταλήψεων» ξαφνιάζεσαι. Δεν είναι μόνο η ωριμότητά τους. Αυτό που κυρίως «σοκάρει» είναι η περιγραφή της πραγματικότητας που βιώνουν και το πόσο, όχι απλώς δίκαια, μα αυτονόητα είναι τα αιτήματά τους. Εξοργίζονται όταν τους λένε, «επαναστάτες χωρίς αιτία» ή ότι «υποκινούνται». Παλεύουν για να βελτιώσουν τη ζωή τη δική τους, των γονιών τους και των γενιών που ακολουθούν, για ένα σχολείο που «θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει».

Αμφισβητούν ανοιχτά τις «καλές προθέσεις» της κυβέρνησης, δεν πιστεύουν λέξη από όσα τους λένε. Βλέπουν πίσω από κάθε μέτρο για την παιδεία ένα νέο βραχνά, ένα ακόμα «μέτωπο» στο οποίο πρέπει να δώσουν μάχη. Εμπιστεύονται περισσότερο την προοπτική που προσφέρει ο αγώνας τους, βλέποντας και τις δυσκολίες του. Πιστεύουν ότι αυτός ο αγώνας είναι ο μόνος δρόμος για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο και είναι εντυπωσιακό να το ακούς αυτό από «μικρά» παιδιά...


«Θέλουμε να μάθουμε, θέλουμε να ζήσουμε», φωνάζουν οι μαθητές και ζητούν τη στήριξη των καθηγητών και των γονιών τους 
«Αυτό που γίνεται τις τελευταίες εβδομάδες είναι η μεγαλύτερη γνώση που έχουμε πάρει από τότε που πηγαίνουμε στο σχολείο», μας είπε ο Νικόλας, μαθητής της Α' Λυκείου του 3ου ΕΛ Ν. Ιωνίας. Και όταν τον ρωτήσαμε «τι εννοεί», είπε: «Ποτέ δεν είχες δει μαθητές να μιλάνε μεταξύ τους για την παιδεία, για τη ζωή τους, για τα προβλήματά τους. Μόνο για άσχετα πράγματα μιλούσαμε, σαν να ζούσαμε σε άλλο πλανήτη». «Κερδίζουμε από αυτό τον αγώνα. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, πρέπει να το σταματήσουμε», υπογραμμίζει ο Θέμης, μαθητής επίσης της Α' Λυκείου.

«Ολοι επικαλούνται αυτή τη δικαιολογία. Οτι χάνουμε μαθήματα, ενώ ξέρουν όλοι ότι πηγαίνουμε σε φροντιστήρια - αν και δε θα 'πρεπε να είναι το κριτήριο αυτό. Η απάντησή μας σε αυτό είναι ότι με το να μην αγωνιζόμαστε δεν πετυχαίνουμε κάτι καλύτερο. Με αυτό τον τρόπο, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να ασχοληθεί περισσότερο με την παιδεία. Και το μέτωπο πρέπει να είναι πανεκπαιδευτικό», έρχεται η απάντηση από τη Σμαράγδα, μαθήτρια της Γ' Λυκείου του 3ου ΕΛ Ν. Ιωνίας.

Και ο Βασίλης, μαθητής της Γ' Λυκείου από τη Σιβιτανίδειο προσθέτει: «Υπάρχει προβληματισμός και για τα μαθήματα που χάνονται, αλλά αυτά που διεκδικούμε είναι η ουσία. Αν δεν παλέψουμε για να μη χαθούν μαθήματα, αυτή η κατάσταση θα διαιωνίζεται, δε θα αλλάξει ποτέ τίποτα προς το καλύτερο».

Τι οδήγησε αυτά τα παιδιά να «καταλάβουν» τα σχολεία τους; Τι τα «βγάζει στο δρόμο» με πλακάτ και πανό; Τίποτα πιο απλό και πιο τίμιο από αυτό: Δεν ανέχονται την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου που τα σπρώχνει στα φροντιστήρια. Εναντιώνονται στο «φάκελο του μαθητή», στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Ζητούν χρήματα για την παιδεία.

«Θέλω να σπουδάσω διακόσμηση και αναγκάζονται οι γονείς μου να πληρώνουν για να παρακολουθώ μαθήματα σχεδίου σε φροντιστήριο, επειδή στο σχολείο δε γίνεται επαρκώς ή και καθόλου», συμπληρώνει η Γκέρτα, μαθήτρια της Γ' Λυκείου. «Κρίνεται από το φροντιστήριο αν θα περάσει κανείς σε κάποια σχολή, παρά από το σχολείο. Είναι το κυριότερο αίτημα αυτό: Η δωρεάν παιδεία. Εγώ πληρώνω 200 ευρώ για το σχέδιο και 250 ευρώ για το φροντιστήριο».

«Το χειμώνα κάνουμε μάθημα με τα μπουφάν μας, γιατί το σχολείο μας δεν έχει επαρκή θέρμανση. Το σχολείο δεν παρέχει εφόδια για τη ζωή μας και τις σπουδές μας. Οποιος δεν πηγαίνει σε φροντιστήριο, θεωρείται ότι δεν έχει σκοπό να σπουδάσει...», μας είπε η Μαριάννα, μαθήτρια της Β' Λυκείου του 3ου ΕΛ Ν. Ιωνίας.

«Είναι και η βάση του 10 που πρέπει να καταργηθεί. Πώς μας ζητάνε το 10 από τη στιγμή που δε γίνεται σωστό μάθημα στο σχολείο;» υπογραμμίζει η Βάσω, μαθήτρια της Γ' Λυκείου. «Η βάση του 10 δε θεσπίστηκε για να ανέβει το επίπεδο των μαθητών, αλλά για να σπρώξει η κυβέρνηση τους χιλιάδες μαθητές που έμειναν εκτός σχολών στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Αυτός ήταν ο απώτερος στόχος της κυβέρνησης, όπως και τελικά αυτό συνέβη», λέει ο Νικόλας.

Στηλιτεύουν και το ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ, ώστε να δουλεύει «ρολόι» ο «κοινωνικός αυτοματισμός» και να στρέψουν τους γονείς ενάντια στα παιδιά τους. «Καρέκλες σπασμένες, θρανία καμένα, εικόνες φρίκης και ντροπής», παίζουν όλη μέρα οι τηλεοράσεις. «Οι γονείς μας βλέπουν στα κανάλια ότι στις καταλήψεις γίνονται φασαρίες και καταστροφές και από φόβο εναντιώνονται στον αγώνα μας. Εμείς περιφρουρούμε το σχολείο για να μη γίνουν φθορές. Μας λένε - κάποιοι γονείς και καθηγητές - "επαναστάτες χωρίς αιτία"», υπογραμμίζουν τα παιδιά.

Την ίδια στιγμή, αυτοί που κατηγορούν τα παιδιά για «υποκίνηση» είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να «σπάσουν» τις καταλήψεις με τρομοκρατία, εκβιασμούς, διακόπτοντας και ξεφτιλίζοντας τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις συνελεύσεις των μαθητών.

«Μας στεναχωρεί αυτό», λέει η Σμαράγδα. «Βλέπουν ότι τα παιδιά τους αγωνίζονται και θα πρέπει να αισθάνονται περηφάνια για τον αγώνα των παιδιών τους. Ολοι οι γονείς φοβούνται. Και; Θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια; Οι γονείς πρέπει να είναι στο πλευρό μας. Και να μένουν το βράδυ μαζί μας στο σχολείο! Τι αξίες καλλιεργούν στα παιδιά, όταν εμείς ζητάμε να γίνεται ψηφοφορία και μαζικές γενικές συνελεύσεις και διευθυντές και γονείς προσπαθούν να εμποδίσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες»;

«Μπερδεύουν σκόπιμα την υποκίνηση με την υποστήριξη», καταγγέλλουν τα παιδιά. «Ναι! Είναι κάποιοι άνθρωποι που μας στηρίζουν και είναι δίπλα μας. Και αυτό μας δίνει δύναμη. Μας προσβάλλει να μας λένε ότι είμαστε υποκινούμενοι. Σαν να μην έχουμε δική μας κρίση ή δίκαια αιτήματα!», λένε εξοργισμένοι οι μαθητές.

«Εδώ κρίνεται το μέλλον μας, δεν είναι αστεία τα πράγματα! Και οι γονείς μας δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για τα φροντιστήριά μας», υπογραμμίζει η Μαριάννα. «Πάντως σε μας όσοι γονείς έρχονται στις καταλήψεις, μας στηρίζουν και μόλις είδαν ότι στις συνελεύσεις συμμετέχουν μαζικά τα παιδιά, μας συνεχάρηκαν», είπε στον «Ρ» ο Βασίλης από τη Σιβιτανίδειο.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=31/10/2006&id=7021&pageNo=6&direction=1

 Ο αγώνας μας για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για σχολείο που  θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει φαίνεται πως ενοχλεί.

Αποφάσισαν λοιπόν, με κάθε μέσο να   μας χτυπήσουν, να μας συκοφαντήσουν , να  μας τρομοκρατήσουν!

Οι προσπάθειες τους θα πέσουν στο κενό.

Θέλουμε να καταγγείλουμε τους εξωσχολικούς  που προκαλούν στα σχολεία μας επεισόδια και ζημιές προκειμένου να μας αναγκάσουν να εγκαταλείψουμε το δρόμο που ακολουθήσαμε, το δρόμο του αγώνα.

Αναρωτιόμαστε.

Ποιόν συμφέρουν αυτά τα γεγονότα;

Ποιος στέλνει εξωσχολικούς να καταστρέψουν και να απειλήσουν;

Προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν και εμάς και τον κόσμο

Να μη μιλάμε για τα αιτήματά μας, να μη μιλάμε για τη ζωή μας.


Θέλουμε ακόμα να καταγγείλουμε ορισμένα κανάλια που υποστηρίζουν ότι οι ζημιές στα σχολεία γίνονται από τους ιδίους τους καταληψίες -μαθητές. Επικαλούνται πληροφορίες και αυτοψίες…

Δεν τους είδαμε όμως πουθενά να παρουσιάζουν πληροφορίες για τα αποτελέσματα των γενικών συνελεύσεων μας, για τη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών που δηλώνει την απόφασή του να συνεχίσει τον αγώνα με κάθε τρόπο, με κάθε μορφή.

Δεν ήταν ποτέ αυτόπτες όταν συζητάμε, όταν αποφασίζουμε, όταν κάνουμε εκδηλώσεις, όταν φροντίζουμε , καθαρίζουμε τα σχολεία μας.

Οι προσπάθειες εκφοβισμού, και απειλών από όπου κι αν προέρχονται θα πέσουν στο κενό…..

Οι προσπάθειες συκοφάντησης θα βρουν την απάντηση τους.

Γιατί εμείς που πήραμε απόφαση να κάνουμε αυτό τον αγώνα δε θέλουμε να καταστρέψουμε, θέλουμε να φτιάξουμε το σχολείο μας.

Θέλουμε σχολείο να μορφώνει.

Θέλουμε να μάθουμε και να ζήσουμε

    Μας λένε μειοψηφίες...

    Είμαστε πολλοί και το ξέρουν...

 Μας λένε ότι παρεμποδίζουμε τη λειτουργία του σχολείου.

Απαντάμε πως παλεύουμε για τη μόρφωση και τη ζωή μας.

                Συνεχίζουμε με όλες τις μορφές!

3 Νοέμβρη κατεβαίνουμε μαζικά στους δρόμους όλης της Ελλάδας.

http://www.mathites.gr/anakoinwsi3010.html

Θέλουν να την εμφανίσουν σαν μια γενιά που «δεν ξέρει τι θέλει». Που κάνει «κατάληψη για την κατάληψη». Που «δεν ξέρει τι ζητάει». Προσπαθούν να απαξιώσουν τα παιδιά, στριμώχνοντάς τα στα τηλεπαράθυρα - τηλεανακριτήρια.

Αλήθεια, τους είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουν για τι παλεύουν οι μαθητές; Αν ενδιαφέρονται πραγματικά να αντιληφθούν, τότε γιατί δεν κάνουν το αυτονόητο: Να τους ακούσουν! Οι μαθητές μιλούν με ζηλευτή σαφήνεια:

Λένε «όχι» σε ένα σχολείο - «εξεταστικό κέντρο».
Ζητούν μια σχολική εκπαίδευση που θα προάγει τα διανοήματά τους και την ικανότητά τους να εκφράζουν γλωσσικά αυτά τα διανοήματα.
Λένε «όχι» στη βία της μηχανιστικής συγκέντρωσης άσχετων μεταξύ τους πληροφοριών, λένε «ναι» στην παροχή γνώσεων, λένε «όχι» στην εφήμερη απομνημόνευση κειμένων που θα τα ξεχάσουν αμέσως μετά την εξέταση, αφού ποτέ δεν τα έμαθαν, ποτέ δεν τα ένιωσαν, ποτέ δεν τα αγάπησαν.
Λένε «ναι» στην καλλιέργεια της νόησής τους, ζητούν μόρφωση που θα έρχεται μέσα από την αφομοίωση και όχι την παπαγαλία, λένε «όχι» στα (παρα)μορφωτικά πασαλείμματα, λένε «ναι» στη διαμόρφωση της δημιουργικής σκέψης μέσα από μια μεθοδολογία που θα αναπτύσσει προσωπικότητες και όχι «κομπιουτεράκια» αποστήθισης.
Ζητούν σχολείο - βιβλιοθήκη, με βιβλία που δε θα διδάσκουν ανακρίβειες και ψέματα, με υποδομή που θα επιτρέπει στο σχολειό να λειτουργεί ως πεδίο ανάπτυξης της νεολαιίστικης δραστηριότητας.
Λένε «όχι» σε ένα σχολείο παρα-φροντιστήριο.
Λένε «ναι» σε ένα σχολείο εφοδιασμένο με την αναγκαία χρηματοδότηση ώστε να διαθέτει το ανθρώπινο δυναμικό και τα υλικά μέσα για να ανταποκρίνεται στο ρόλο του.
Με δυο λόγια, ζητούν Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Και ξάστερα. Μόνο όσοι δε θέλουν να καταλάβουν (κάνουν ότι) δεν καταλαβαίνουν τι ζητούν τα παιδιά. Και όσοι προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν, είναι ακριβώς οι ίδιοι που συκοφαντούν τους αγώνες των μαθητών.

 
«Απέναντι στον πρωτοφανή πόλεμο λάσπης και εξαχρείωσης, που έχουν εξαπολύσει κυρίως τα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας κατά των μαθητικών κινητοποιήσεων, δεν έχει δικαίωμα κανείς να σιωπά. Η ανοχή είναι συνενοχή.

Τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών με άθλιες μεθόδους ανέλαβαν να πετύχουν εκεί που η κυβερνητική συκοφαντία και τρομοκρατία απέτυχαν: Να πνίξουν σε ένα βόρβορο λάσπης τη φωνή δεκάδων χιλιάδων 16χρονων και 17χρονων μαθητών που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι και να κάνουν κατάληψη στην άθλια "Παιδεία" του κέρδους, των ταξικών φραγμών και της αμάθειας. Να διεκδικούν ένα άλλο σχολείο που να τους μορφώνει, χωρίς διακρίσεις και ανισότητες.

Αδίστακτα διαστρεβλώνουν και αντιστρέφουν προκλητικά την πραγματικότητα. Σε πλήρη συντονισμό, παρουσιάζουν ως λίγους "αλιτήριους και χαβαλέδες" τη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών που ψηφίζει δημοκρατικά στις συνελεύσεις τους υπέρ των κινητοποιήσεων, αψηφώντας τις σημερινές απειλές κυβέρνησης και μηχανισμών και τον τρομοκρατικό νόμο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Αποσιωπούν την πλούσια μορφωτική πολιτιστική δραστηριότητα που αναπτύσσουν οι μαθητές στα σχολεία που βρίσκονται σε κατάληψη.

Παρουσιάζουν τις επιθέσεις ύποπτων μηχανισμών, κατά των μαθητών που περιφρουρούν και προστατεύουν τα σχολεία τους, ως βία και καταστροφές από τις καταλήψεις.

Σκόπιμα διαπράττουν μια πρωτοφανή αθλιότητα με κατασκευασμένα ρεπορτάζ. Γενικεύουν και μεγαλοποιούν ορισμένα νοσηρά υπαρκτά φαινόμενα που υπάρχουν στην κοινωνία και στο χώρο της νεολαίας, και που τα ίδια τα ΜΜΕ έχουν σημαντική συμβολή στη δημιουργία τους και επιχειρούν να τα συνδέσουν και να τα χρεώσουν στην αγωνιστική δράση των μαθητών. Διαμορφώνοντας έτσι κλίμα και στρώνοντας το έδαφος για να παρθούν μέτρα καταστολής των αγώνων, αλλά και γενικότερα μέτρα αστυνόμευσης των σχολείων (χαφιεδοκάμερες, σεκιούριτι, κ.ά.) και δημιουργίας ενός αντιδραστικότερου και αυταρχικότερου θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των σχολείων.

Οι σημερινές μαθητικές κινητοποιήσεις δεν είναι σημάδι κρίσης, αλλά υγείας της νεολαίας. Ο μαζικός αγώνας και η συλλογική δράση των μαθητριών και μαθητών για το δικαίωμά τους στη μόρφωση, στη ζωή, στην εργασία, να γυρίσουν την πλάτη στην αθλιότητα, διαμορφώνουν ανυπότακτες συνειδήσεις με αξίες και πρότυπα που δε χωρούν στα στενά όρια των υποταγμένων, άβουλων που επιδιώκει να διαμορφώσει ο πολιτισμός της εκμεταλλευτικής κοινωνίας της σήψης και της διαφθοράς, που προβάλλουν και αναπαράγουν τα ΜΜΕ που του ανήκουν.

Το ΚΚΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους και το λαό, ακόμα και όσους έχουν επιφυλάξεις ή διαφωνία με την κατάληψη ως μορφή πάλης και διεκδίκησης, να υψώσουν τη φωνή τους και να προστατέψουν το δικαίωμα των μαθητών και όλων των νέων στον αγώνα, στη δράση για τα δικαιώματά τους.

Ειδικά απευθυνόμαστε στους προοδευτικούς δημοσιογράφους, στους εκπαιδευτικούς, στους ανθρώπους της επιστήμης και της τέχνης και τους καλούμε να καταδικάσουν αυτή την επίθεση και να πάρουν θέση στην υπεράσπιση της συνείδησης της νεολαίας και του κινήματός της».

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=3/11/2006&id=7024&pageNo=3&direction=1

«Αυτοί που μας κλέψαν τα βιβλία απ' το χέρι μάς κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι», αλλά «εμείς κρατάμε την ουσία και ονειρευόμαστε» κι αυτοί «ας τρέμουν, να τρέμουν και θα τρέμουν μπροστά στους δίκαιους αγώνες μας».

Στίχοι του Μπ. Μπρεχτ γραμμένοι στις μπλούζες του Συντονιστικού, ένα σύνθημα στο πανό με το οποίο στόλισαν οι μαθητές την Πανεπιστημίου και λίγα λόγια απ' την ομιλία ενός πιτσιρικά μπροστά απ' το ΕΣΡ.

Ολα τα είχε το χτεσινό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο: Απάντηση στην πολιτική που εξοντώνει μαθητές, φοιτητές, δασκάλους και καθηγητές, που εμπορεύεται την Παιδεία. Απάντηση στους τηλεκανίβαλους και τα αφεντικά τους που με μεθόδους κτηνωδίας προσπαθούν να αμαυρώσουν ό,τι πιο ελπιδοφόρο υπάρχει σήμερα στην κοινωνία. Η φωνή τους ακούστηκε σ' όλη τη χώρα: Συνεχίζουμε, έχουμε δρόμο, δε θα μας σταματήσουν, έχουμε τη ζωή στα χέρια μας, είμαστε νικητές.

***
Γονείς, εκπαιδευτικοί κι εργαζόμενοι ανεμίζουν τις σημαίες του ΠΑΜΕ από νωρίς στα Χαυτεία και καλωσορίζουν τα παιδιά τους, τα καμαρώνουν, τα σέβονται. Πάνω, στα Προπύλαια, οι φοιτητές κι οι σπουδαστές απλώνουν τα πανό τους, «στολίζουν» την πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθήνας με τις δίκαιες απαιτήσεις τους: Δε θα περάσει η αναθεώρηση του άρθρου 16, ο νόμος - πλαίσιο, η ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης... Ολο το κέντρο της Αθήνας μια διαδήλωση, καθώς μπαίνουν στην «αλυσίδα» της διαδήλωσης η μία μετά την άλλη οι προσυγκεντρώσεις. Που όταν ξεδιπλώνεται στο σύνολό της παίρνουν τη θέση τους και τα μπλοκ των συλλόγων των εκπαιδευτικών. Το ένα μετά το άλλο με παλμό διαδηλώνει και δηλώνει ότι ο αγώνας άλλαξε μορφή, αλλά δεν «έκλεισε».

***
Ελπίδα! Τα νιάτα στους δρόμους έδωσαν την πιο όμορφη εικόνα. Εξέφρασαν με κάθε τρόπο πως θα παλέψουν για το μέλλον τους. Με τα δικά τους τραγούδια και ποιήματα, με ευρηματικότητα, με χιούμορ. Ολα μακριά απ' τη χωματερή της «σύγχρονης» «πραγματικότητας» που θέλουν να τους επιβάλουν. Κατά των εταιρειών και της πολιτικής που θέλουν να μετατρέψουν τη ζωή τους σε εμπόρευμα. Κρατώντας γερά τα όνειρά τους σ' έναν κόσμο που τους ανήκει και θέλουν να τον αλλάξουν, και θα τον αλλάξουν. Με τα μάτια τους να λάμπουν επέστρεψαν ως απαράδεκτα τα αίσχη και τη βία αυτών που θέλουν να εγκληματούν στη σκέψη τους.

***
Αυτός ο αγώνας δεν έχει τελειωμό, το δήλωσαν, και θα το κάνουν πράξη. Οι μαθητές έδωσαν μάθημα ζωής σε όλους μας. Τελικά, χτες, δεν ήταν απλά μια μέρα συλλαλητηρίου. Ηταν μέρα σύγκρουσης του παλιού με το καινούριο, της σήψης και της παρακμής με μια φωτεινή προοπτική για το μέλλον. Δεν είναι υπερβολικά όλα αυτά αν συλλογιστεί κανείς τη λάσπη που έχουν δεχτεί τα «πιτσιρίκια» απ' όλους τους υπηρέτες της αστικής τάξης. Λάσπη απ' τις κυβερνήσεις, απ' τα σαρκοφάγα ΜΜΕ, απ' τους προβοκάτορες που εισβάλλουν στα σχολεία τους, από κάθε μηχανισμό του αστικού κράτους. Τέτοια επίθεση και δε λύγισαν. Χτες ήταν σίγουρα μια μέρα νίκης...

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=4/11/2006&id=7025&pageNo=6&direction=1

Αποστομωτική απάντηση σε όσα καταλογίζουν στους μαθητές, προσπαθώντας να χτυπήσουν τον αγώνα τους έδωσε εκ μέρους του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας, η Σταυρούλα Ρήγα, μιλώντας στη συγκέντρωση των μαθητών στην Ομόνοια και αργότερα στα Προπύλαια:


«Παιδιά, τους έχουμε τρομάξει. Είναι ολοφάνερο πως έχουν πανικοβληθεί.

Στριμώξαμε την κυβέρνηση, το υπουργείο αλλά και τους μεγαλοκαναλάρχες. Αφού μας είπαν θύματα και υποκινούμενους, αφού μας κατηγόρησαν ότι ο αγώνας μας δεν είναι παρά μια παρτίδα τάβλι στις καταλήψεις, αφού μας απείλησαν ότι θα χάσουμε τη χρονιά μας, τώρα από το φόβο και τον πανικό τους, το παρατραβάνε: Φορτώνουν στις πλάτες μας αίσχη, όργια, βία, εγκλήματα, καταστροφές.

Σας επιστρέφουμε και τα αίσχη και τη βία. Τα ρίχνουμε στις δικές σας πλάτες.

Αίσχος είναι τα γκρεμισμένα σχολεία μας με τα ταβάνια που στάζουν. Εικόνα που προκαλεί οργή - όπως λέτε στα αποκλειστικά σας ρεπορτάζ - είναι η εικόνα των γονιών μας που τρέχουν μέσα στο άγχος στη δουλιά από το πρωί μέχρι το βράδυ για να πληρώσουν τα φροντιστήριά μας. Εικόνα φρίκης θα έχει το σχολείο - σούπερ μάρκετ που πάτε να μας φτιάξετε. Τη βία εμείς τη βλέπουμε σε όσους βίαια μας κλέβουν τον ελεύθερο χρόνο μας. Εγκληματίες δεν είμαστε εμείς, αλλά όσοι δεν έκαναν ό,τι έπρεπε να κάνουν για να μην πεθαίνουν μαθητές μέσα στα σχολεία, όπως πέρσι ο συμμαθητής μας στου Ζωγράφου. Ντροπή δεν είναι οι καταλήψεις μας, αλλά τα Fame Story σας και τα κουτσομπολίστικα μεσημεριανά σας!

Τι θέλετε να μας πείτε; Οτι ξαφνικά μουρλάθηκαν οι μαθητές και άρχισαν να βιάζουν ο ένας τον άλλον και να διασκεδάζουν φτιάχνοντας μολότοφ;

Ξέρουμε ποιοι τα λένε αυτά και γιατί...

Τα λένε αυτοί που έχουν φουσκωμένες τσέπες, οι μεγαλοκαναλάρχες, οι μεγαλοβιομήχανοι, που είναι χωμένοι στις κομπίνες και στα κυκλώματα. Αυτοί, που είναι και σύμμαχοι της κυβέρνησης, που πάντα τη βοηθάνε για να πετύχει αυτό που θέλει...

Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Τι τους φοβίζει;

Τους φοβίζει ότι εμείς τώρα μαθαίνουμε άλλα πράγματα στο σχολείο του αγώνα, που δεν έχουν καμιά σχέση με τα δικά τους, τα ξεπερασμένα και τα σάπια. Οτι εμείς μέσα στις καταλήψεις κάνουμε φίλους, χαιρόμαστε την παρέα, ενώ αυτοί θα ήθελαν να κοιτάμε ο ένας τον άλλο με μισό μάτι, να είμαστε «καρφιά», να μη δίνουμε τα SOS στο διπλανό μας. Οτι εμείς μάθαμε να συζητάμε στις γενικές μας συνελεύσεις, να αποφασίζουμε δημοκρατικά, ενώ αυτοί θα ήθελαν να συνηθίζουμε ν' αποφασίζουν άλλοι για μας χωρίς εμάς.

Τους φοβίζει ότι είμαστε αποφασισμένοι να είμαστε νικητές σ' αυτόν τον αγώνα: Τους φοβίζει ότι είμαστε ήδη νικητές. Μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους φοιτητές, καθυστερήσαμε τη συζήτηση για την κατάργηση του άρθρου 16. Εδώ και τρεις βδομάδες δεν τόλμησαν να βάλουν μπροστά την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου!

Μας φοβούνται! Κι όσο είμαστε όλα τα σχολεία ενωμένα με το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας, μας φοβούνται πιο πολύ!

Δε μας σταματάνε! Συνεχίζουμε με όλους τους τρόπους! Τους προειδοποιούμε! Δεν πρόκειται να καθίσουμε φρόνιμοι! Θα βγούμε στους δρόμους! Θα μιλήσουμε με τους γονείς, με τους εργαζόμενους, θα χτυπήσουμε πόρτες στις γειτονιές για να ενημερώσουμε για τα αιτήματά μας.

Οι δρόμοι σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας έχουν πλημμυρίσει! Και θα πλημμυρίζουν για πολύ καιρό ακόμη! Σ' αυτό το σχολείο, του αγώνα, έχουμε πάρει όλοι αριστείο».

Μα δεν είναι όλα τα υπό κατάληψη σχολεία στο ΣΑΣ!

Χιλιάδες μαθητές, από εκατοντάδες σχολεία, διαδηλώσαμε σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη , εκατοντάδες σχολεία έκλεισαν.

Τώρα ξέρουνε τη δύναμή μας...

Με τις κινητοποιήσεις μας μέχρι τώρα:

Βροντοφωνάξαμε πως απορρίπτουμε το σχολείο που έχουμε γιατί....
μας κοιμίζει αντί να μας εξοπλίζει
μας εξοντώνει αντί να μας μορφώνει
μας κοστίζει σε χρήμα, αντί να μας πλουτίζει σε γνώσεις
 
Προειδοποιήσαμε πως δε θα ανεχτούμε το χειρότερο που ετοιμάζουν
Με τις εξετάσεις από τη ΄Γ γυμνασίου
με το διαχωρισμό σε σχολεία ελίτ και σε σχολεία ερείπια που θα φτιάξει η αποκέντρωση και η αξιολόγηση
με το φάκελο και τα βιβλία παραγγελία στους μεγαλοεκδότες.
Με τις επιχειρήσεις να αλωνίζουν

Εξηγήσαμε σε όλους ποιο είναι το σχολείο που χρειαζόμαστε!

Δημόσιο και Δωρεάν σχολείο, χωρίς φροντιστήρια. Κανένας ιδιώτης και επιχείρηση στην εκπαίδευση. Ούτε ευρώ από την τσέπη των γονιών μας για τη μόρφωσή μας.
Ένα σχολείο κοινό για όλους τους μαθητές μέχρι τα 18. Σχολείο που να μας μορφώνει και να διαμορφώνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Όχι σχολείο εξεταστικό κέντρο.

Συζητήσαμε με όλους ποια είναι η ζωή που έχουμε ανάγκη!

Χωρίς ανασφάλεια για το αύριο, για τις σπουδές, για τη δουλειά.
Με ελεύθερο χρόνο
Με πολιτισμό και αθλητισμό

Έχουμε κέρδος.

Πολλοί παραδέχτηκαν πως τα αιτήματά μας είναι δίκαια.
Σε όλα τα σχολικά προαύλια συζητήσαμε για το άρθρο 16 και το πόρισμα «των σοφών».
Μάθαμε να λειτουργούμε το σχολείο μας δημοκρατικά, συλλογικά με τις γενικές συνελεύσεις μας και τις επιτροπές κατάληψης.

Τους στριμώξαμε
Η Κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ φοβήθηκαν και μάζεψαν για αργότερα τη συζήτηση για την τροποποίηση του άρθρου 16.
Δεν τόλμησαν να μετατρέψουν τις προτάσεις του πορίσματος σε νομοσχέδιο.
Η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να μην εφαρμόσει την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Μετά από ένα μήνα κατάληψη ουσιαστικά την ακυρώσαμε. Τώρα πρέπει να την καταργήσουμε.
 
ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΝΙΚΗΤΕΣ!
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ......
Τώρα είναι καιρός για εκπλήξεις..........
Είναι καιρός να φτιάξουμε τα ωραιότερα πανό, να γράψουμε τα ωραιότερα συνθήματα, να τραγουδήσουμε τους ωραιότερους στίχους σε όλο το λαό, σε όλο τον κόσμο.
Τώρα καταλαμβάνουμε τους δρόμους !!!

Εμείς, που μας παρουσιάζουν οι μεγαλοκαναλάρχες ως βάνδαλους, ληστές, βιαστές, θα μιλήσουμε με όλο τον κόσμο, με τους γονείς μας, με όλους τους εργαζόμενους και θα βροντοφωνάζουμε:

Είμαστε αγωνιστές.
Παλεύουμε για ένα σχολείο που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

Να μην καταργηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος. Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού.
Αποσύνδεση του σχολείου από τη εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Καμιά συζήτηση για περισσότερες εξετάσεις.
Κατάργηση της βάσης του 10.
Κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου. Όχι στο φάκελο και στους σχολικούς κανονισμούς.
Τώρα ξέρουμε. Δεν παρακαλάμε τους διευθυντές να μας δώσουν ώρα για Γενική Συνέλευση. Αν δε σέβονται τα δικαιώματά μας, ξέρουμε το δρόμο. Παίρνουμε μόνοι μας χρόνο και συνεδριάζουμε. Έτσι θα συνεδριάσουμε φέτος για να εκλέξουμε τα 5μελή και 15μελή, με ζωντανή συζήτηση για ταα προβλήματα του σχολείου, για τις εξελίξεις στην παιδεία, για τον αγώνα μας.

Προχωράμε σε Γενικές Συνελεύσεις των σχολείων μας Δευτέρα 6/11 και Τρίτη 7/11 και εκλογές μέχρι το Πολυτεχνείο.

Τώρα λέμε: Αρκετά με τις γιορτές κονσέρβες και τα μνημόσυνα. Εμείς θα αναλάβουμε να ζωντανέψουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου. Στα βήματα των αγωνιστών του Νοέμβρη, από κάθε σχολική γιορτή θα στείλουμε ξανά το μήνυμα: ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Οργανώνουμε με δική μας ευθύνη, τη γιορτή του Πολυτεχνείου. Συμμετέχουμε στην πορεία στις 17 Νοέμβρη.

ΤΩΡΑ ΥΠΟΣΧΟΜΑΣΤΕ: ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ

Στις 9/11 στο πανεκπαιδευτικο συλλαλητήριο, στα μπλόκα που θα στήσουμε στους δρόμους, στις μεγάλες πορείες που θα κάνουμε τις μέρες που θα κουβεντιάζουν τον προϋπολογισμό για την παιδεία.

ΤΩΡΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ:

ΘΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΒΡΟΥΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ αν τον Γενάρη τολμήσουν να συζητήσουν για την κατάργηση του άρθρου 16.

25 ΝΟΕΜΒΡΗ συναντιόμαστε σε πανελλαδικό συντονιστικό για να συζητήσουμε για τη συνέχεια.

Πανελλαδικό Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων


http://www.mathites.gr/apofasipanelladikou41106.html

Ανακοίνωση συντονιστικού 30/10/2006

 Ο αγώνας μας για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για σχολείο που  θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει φαίνεται πως ενοχλεί.

Αποφάσισαν λοιπόν, με κάθε μέσο να   μας χτυπήσουν, να μας συκοφαντήσουν , να  μας τρομοκρατήσουν!

Οι προσπάθειες τους θα πέσουν στο κενό.

Θέλουμε να καταγγείλουμε τους εξωσχολικούς  που προκαλούν στα σχολεία μας επεισόδια και ζημιές προκειμένου να μας αναγκάσουν να εγκαταλείψουμε το δρόμο που ακολουθήσαμε, το δρόμο του αγώνα.

Αναρωτιόμαστε.

Ποιόν συμφέρουν αυτά τα γεγονότα;

Ποιος στέλνει εξωσχολικούς να καταστρέψουν και να απειλήσουν;

 

Προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν και εμάς και τον κόσμο

Να μη μιλάμε για τα αιτήματά μας, να μη μιλάμε για τη ζωή μας.

 

Θέλουμε ακόμα να καταγγείλουμε ορισμένα κανάλια που υποστηρίζουν ότι οι ζημιές στα σχολεία γίνονται από τους ιδίους τους καταληψίες -μαθητές. Επικαλούνται πληροφορίες και αυτοψίες…

Δεν τους είδαμε όμως πουθενά να παρουσιάζουν πληροφορίες για τα αποτελέσματα των γενικών συνελεύσεων μας, για τη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών που δηλώνει την απόφασή του να συνεχίσει τον αγώνα με κάθε τρόπο, με κάθε μορφή.

Δεν ήταν ποτέ αυτόπτες όταν συζητάμε, όταν αποφασίζουμε, όταν κάνουμε εκδηλώσεις, όταν φροντίζουμε , καθαρίζουμε τα σχολεία μας.

 

Οι προσπάθειες εκφοβισμού, και απειλών από όπου κι αν προέρχονται θα πέσουν στο κενό…..

Οι προσπάθειες συκοφάντησης θα βρουν την απάντηση τους.

 

Γιατί εμείς που πήραμε απόφαση να κάνουμε αυτό τον αγώνα δε θέλουμε να καταστρέψουμε, θέλουμε να φτιάξο&
#965;με το σχολείο μας.

Θέλουμε σχολείο να μορφώνει.

Θέλουμε να μάθουμε και να ζήσουμε

 

    Μας λένε μειοψηφίες...

    Είμαστε πολλοί και το ξέρουν...

 Μας λένε ότι παρεμποδίζουμε τη λειτουργία του σχολείου.

Απαντάμε πως παλεύουμε για τη μόρφωση και τη ζωή μας.

 

                Συνεχίζουμε με όλες τις μορφές!

 3 Νοέμβρη κατεβαίνουμε μαζικά στους δρόμους όλης της Ελλάδας.




Ωρα για εξασκηση:Βρειτε τις διαφορες...Ο νικητης θα μπει σε ιδιωτικο...
Tips:Ψαξτε και για καμια προβοκατσια, επιθεση στη medioκρατια και,τελος, ριξτε μια ματια και στην ημερομηνια..Πολυ δουλεια στον Περισσο τελευταια...Μα να τα γραφουμε δυο φορες..

Δημοκρατικα παντα οι μαθητες αποφασισαν να στηριξουν ΠΚΣ...Η πλειοψηφια δηλαδη των μαθητων στηριζει την παραταξη...

Προφανώς οι θέσεις του ΚΚΕ για τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία έχουν απήχηση στους μαθητές...
Εσύ αν θέλεις φρόντισε για τις δικές σου νεοσυντηρητικές θέσεις. Να δούμε την απήχησή τους..
Ο καθένας με τις δυνάμεις του τις θέσεις του και τον τρόπο του.
Να είσαι καλά.

Μα τετοια ομοιοτητα ρε Abbis??Καμια νεα ιδεα??Απο νεους που εχουν φαντασια και ονειρα??

Και απο την αλλη δυστυχως ειναι οδυνηρες οι μνημες απο τις διαδηλωσεις κατα του πολεμου, οπου η "απηχηση" ηταν ομολογουμενως αρκετα πιεστικη...Και το σιδερενιο λαβαρο αρκετα βαρυ.Πιαστηκε η μεση μου...

Αναρωτιεμαι εγω τωρα, με το φτωχο μου το μυαλο,γιατι οι θεσεις του ΚΚΕ δεν εχουν την ιδια απηχηση στους εκπαιδευτικους? Γιατι εκει δεν πιανει αυτη η ρητορικη του ΚΚΕ?

edit || Την αποψη σου για τις θεσεις μου ασε με να μην τις συμμεριζομαι. Δυστυχως, δεν εχω οργανωμενο τροπο να τις προβαλλω.Φαινεται ομως πως πληθαινουν οι παρομοιες φωνες.

Το Συντονιστικό Αγώνα δεν είναι όργανο με εκλεγμένους αντιπροσώπους από τις γενικές συνελεύσεις των σχολείων. Δεν οργανώθηκε από τους μαθητές. Οργανώθηκε από το ΚΚΕ και για να συμμετάσχει κάποιο σχολείο (μέσω αυτόκλητων, συνήθως μη εκλεγμένων "αντιπροσώπων") είναι απαραίτητο να συμφωνεί πολιτικά. Υπάρχουν και πάρα πολλά ανεξάρτητα κατειλημμένα σχολεία, που δεν ανήκουν στο ΣΑΣ. Δεν υπάρχει μέχρι αυτή τη στιγμή ένα συντονιστικό όργανο των σχολείων που να μην προαπαιτεί πολιτική συμφωνία, ή που να αντιπροσωπεύει αποφάσεις γενικών συνελεύσεων.

Τα παιδιά που ήθελαν να κινητοποιηθούν έμπαιναν πίσω από το πανό του ΣΑΣ γιατί ως σχολεία δεν είχαν οργάνωση. Αντίστοιχα φανταστείτε πχ ο σύλλογός μας πχ να κατέβαινε στις πορείες πίσω από το πανό μιας παράταξης.

Μετά από όλα αυτά, έχει πλάκα να ακούς τον Διονύση της ΠΚΣ να κατηγορεί στην τελευταία συνέλευση τα ΕΑΑΚ για καπέλωμα γιατί έγραψαν στο πανό δικό τους σύνθημα... βέβαια η πρακτική αυτή είναι λάθος, αλλά τουλάχιστον αυτοί δεν έγραψαν και "ΕΑΑΚ" επάνω!

Κραυγή αγωνίας: (Μήνυμα μαθητών του 1ου Λυκείου Σπάρτης προς τους γονείς. Διαβάστηκε στη συγκέντρωση γονέων εκεί?)

Τα παιδιά που αγωνίστηκαν, που αγωνίζονται, που συνεχίζουν καταλήψεις αλλά και για εκείνα που κρατάνε δυνάμεις για το Γενάρη για μαζικές καταλήψεις αν τυχόν τολμήσουν να συζητήσουν για την κατάργηση του ʼρθου 16


Καλέ μου πατέρα, γλυκιά μου μάνα


Έλα μαζί μου, μη στέκεσαι απέναντί μου. Η σιωπή μου έγινε κραυγή και θέλω να μάθω. Απάντησε μου. Σε ρωτώ:
Ποιοι είναι αυτοί που αποφασίζουν για μένα χωρίς εμένα;
Ποιοι είναι αυτοί που μου στερούν το γέλιο, τη χαρά, τους φίλους μου;
Ποιοι είναι αυτοί που μαραίνουν την παιδικότητά μου, την εφηβεία μου, τα νιάτα μου;
Ποιοι είναι αυτοί που υψώνουν τείχη στο μέλλον και γκρεμίζουν τα όνειρά μου;
Ποιοι είναι αυτοί που σε «διώχνουν» απ? το σπίτι μας και η καρέκλα σου μένει άδεια στο μεσημεριανό τραπέζι, εξαναγκάζοντάς σε να δουλεύεις διπλοβάρδια;
Ποιοι είναι αυτοί που στέρησαν απ? τα χείλη σου την καλή κουβέντα, απ? τη ψυχή σου την τρυφερότητα, απ? την αγκαλιά σου τη θαλπωρή, απ? τα χέρια σου το χάδι;
Ποιοι είναι αυτοί που γεμίζουν τη ψυχή μου με κακία, μίσος ανταγωνισμό για το συμμαθητή μου, γιατί είναι «άριστος μαθητής» και δεν του μοιάζω;
Ποιοι είναι αυτοί που πλαδαρώνουν το κορμί μου καθηλώνοντάς το 10 ώρες το 24ωρο σε μια καρέκλα;
Ποιοι είναι αυτοί που με δικάζουν σε αβουλία, βουβαμάρα, αποχαύνωση;
Ποιοι είναι αυτοί που με φλομώνουν με άχρηστη γνώση, με καταντούν φυτό και γιατί και πως συνεχώς με κρίνουν;
Ποιοι είναι αυτοί που.....Ποιοι είναι αυτοί που...


Ατελείωτα τα ερωτήματα.


Γλυκέ μου πατέρα, καλή μου μάνα..
ʼκου τη φωνή μου, αφουγκράσου τη ψυχή μου.


Θέλω σχολείο για τη ζωή
Θέλω γνώση και όχι απόγνωση
Θέλω μόρφωση και όχι εξόντωση
Θέλω ελεύθερο χρόνο για σένα, για μένα, να σε χαίρομαι εγώ, να με απολαμβάνεις εσύ....
Θέλω να ?χω τα αυτιά μου ανοιχτά, τα μάτια λαμπερά, το μυαλό μου καθαρό, τη ψυχή μου γεμάτη αρετή....
Θέλω να ανοίξω τα φτερά μου και με ξεπουπουλιάζουν κάθε μέρα.
Θέλω να σηκώσω το κεφάλι ψηλά, να κοιτάζω το γαλάζιο ουρανό και με «χώνουν « ακόμα πιο βαθιά στη γη»
Θέλω...θέλω...θέλω...


Ατελείωτα τα θέλω.


Για όλα αυτά και τόσα ακόμα, μάνα μου, πατέρα μου, σε παρακαλώ, σε καλώ και σε προσκαλώ, έλα μαζί μου, γίνε βοηθός μου, σύμμαχός, συμπορευτής μου. Μη μ? αφήνεις μοναχό, έρμαιο με τόσους γύρω μου «δήθεν φίλους μου» που νοιάζονται για το καλό μου τάχα.

Τώρα, αυτή την ώρα, δε σε θέλω απλά. Τώρα, ΑΠΑΙΤΩ.

Να ?σαι κοντά μου, δίπλα μου στη λύπη, στη χαρά μου , στον αγώνα και στη αγωνία μου. Σε περιμένω και ξέρω ότι θα ?ρθεις. Γιατί μεγάλωσα διάβασα, ρώτησα, έμαθα και ωρίμασα σκέφτηκα και έκρινα.

Δε φταις εσύ, ούτε κι εγώ.
Φταίνε «αυτοί», «εκείνοι» και «οι άλλοι»

Τους ξέρεις και τους ξέρω.

Εγώ και εσύ όμως, Εσύ και Εγώ , ΕΜΕΙΣ
Πρέπει να είμαστε μαζί.

Αγαπημένοι μου γονείς
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΧΘΡΟΙ.

ΠΗΓΗ:http://www.politikokafeneio.com (http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=1871)

Ποιος είσαι εσύ και ποιες οι γνώσεις σου που θα καθορίσεις ένα τόσο πολύπλοκο σύστημα με ένα πολυσύνθετο πρόβλημα.
Παρόλα αυτά αν έχεις να πεις κάτι πες να κριθεί και να αξιολογηθεί.
Δεν είναι σίγουρο ότι θα γίνει όμως...



Ποιος είσαι εσύ που κλείνεις ένα δημόσιο σχολείο...



 ;D ;D ;D ;D

Εδώ φαίνονται οι γνώσεις σου για το σύστημα.
Καλά τα όνειρα για τους..., αλλά η πραγματικότητα είναι μία!

Το επίπεδο της εκπαίδευσης έχει πέσει τόσο πολύ στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση που κρίνω ότι είναι στα μέσα του επιπέδου που υπήρχε πριν μία δεκαετία! Σε σχέση με τις δέσμες έχει ξεφτιλιστεί σήμερα και διαρκώς χειροτερεύει με το πέρασμα του χρόνου.

Ίσως φταίει που πριν 10 χρόνια ήταν πολύ πιο έξυπνοι και ίσως γενετικά ανώτεροι.
Φαίνεται ήταν πολύ έξυπνοι για το μάτριξ και ως εκ τούτου προβληματικοί για το υπερσύστημα και είπαν να τους κάνουν κάπως πιο χαζούς και από ότι φαίνεται ίσως τα κατάφεραν


Θέλω ελικόπτερο!