THMMY.gr

Η περασμένη εβδομάδα αποτέλεσε ορόσημο για το αμερικανικό έθνος: Ο πληθυσμός του έφτασε αισίως τα 300 εκατομμύρια, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση, μετά την Κίνα και την Ινδία, στη λίστα των πολυπληθέστερων εθνών του πλανήτη.

«Ενα ορόσημο, που κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα αν πρέπει να το γιορτάσει ή να προβληματιστεί απ' αυτό», όπως σημείωνε η βρετανική εφημερίδα «Independent», δημοσιεύοντας ορισμένες ανησυχητικές εκτιμήσεις.

Τα στατιστικά στοιχεία που συνοδεύουν τον πολιτισμικό και καταναλωτικό χαρακτήρα του αμερικανικού έθνους, θέτουν σε αμφιβολία τη βιωσιμότητα του «αμερικανικού τρόπου ζωής» και αναδεικνύουν πόσο επώδυνος είναι για τα υπόλοιπα έθνη.

* Το άρθρο του βρετανού συντάκτη Αντριου Μπάνκομπ ξανάδινε επικαιρότητα στο παλιό ζήτημα της διασφάλισης του «ζωτικού χώρου» ενός έθνους και της προοπτικής του καπιταλιστικού μοντέλου -τα 300 εκατομμύρια των Αμερικανών ζούνε σε έναν ακόρεστο καταναλωτισμό που προϋποθέτει απομύζηση των ενεργειακών αποθεμάτων του πλανήτη και προκαλεί ανατροπή των περιβαλλοντικών ισορροπιών, εις βάρος φυσικά όλης της υπόλοιπης ανθρωπότητας.

Κι ενώ η εφημερίδα τολμούσε να πει ότι οι Αμερικανοί «τρώνε τις σάρκες του πλανήτη» για να χορτάσουν την καταναλωτική βουλιμία τους, ένας νέος όρος μπήκε στη συζήτηση, κι αυτός ήταν ο χαρακτηρισμός των ΗΠΑ ως «υδροκέφαλου έθνους».

* Ηταν η Βικτόρια Μάρκχαμ, διευθύντρια του Κέντρου για το Περιβάλλον και τον Πληθυσμό, με έδρα στο Κονέκτικατ, που διαπίστωνε ότι «ο τρόπος ζωής των Αμερικανών αντανακλά μια ακόρεστη πείνα για κατοικίες, διατροφή, γη και ενέργεια, που κάνει τις ΗΠΑ υδροκέφαλο έθνος».

Προβληματισμός και στις ΗΠΑ

* «Εκείνο που πρέπει να μας ανησυχεί, δεν είναι το ότι αυξηθήκαμε, αλλά το πώς θα διαχειριστούμε αυτή την αύξησή μας», σχολίαζε και ο Γκρεγκ Ιστερμπρουκ, του ανεξάρτητου ερευνητικού Brookings Institution της Ουάσιγκτον, θυμίζοντας ότι κάθε άνθρωπος που προστίθεται, παίρνει ένα μέρος από το κομμάτι της πίτας που μοιράζονται όλοι οι άλλοι.

Με αριθμούς, όλα αυτά ξεκαθαρίζουν: Οι Αμερικανοί, αν και συνθέτουν μόνο το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, καταναλώνουν το 25% της συνολικής παραγόμενης ενέργειας, και τρεις φορές περισσότερο νερό. Ακόμη, παράγουν έξι φορές περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ' ό,τι ο υπόλοιπος κόσμος.

Παράλληλα με τις διεθνείς επιπτώσεις του «αμερικανικού ονείρου», ανησυχητικές εμφανίζονται και οι επιπτώσεις στην ίδια την αμερικανική κοινωνία, που γονατίζει από παχυσαρκία (300.000 θάνατοι το χρόνο τής αποδίδονται) ή χάνει κάθε μέρα 12.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης εξαιτίας της αχαλίνωτης αστικοποίησης.

Η πληθυσμιακή έκρηξη των 100 εκατομμυρίων Αμερικανών που προστέθηκαν στα 200 εκατομμύρια του 1967 (πριν από 39 χρόνια), αποδίδεται κυρίως στο ασυγκράτητο μεταναστευτικό ρεύμα κι όχι στο ρυθμό γεννήσεων, γεγονός που αναδεικνύεται ήδη σε κυρίαρχο εσωτερικό πολιτικό ζήτημα, κι ένα δείγμα αποτελεί η έναρξη των εργασιών ανέγερσης του τείχους στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό.

Για τη διεθνή κοινότητα, το μήνυμα της πληθυσμιακής έκρηξης των ΗΠΑ είναι δυσοίωνο: πολλοί αναγνωρίζουν ότι η αναζήτηση επιπλέον «ζωτικού χώρου» με τη διασφάλιση ενεργειακών αποθεμάτων, θα τροφοδοτεί απεριόριστα την επιθετικότητα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Ταυτόχρονα το αμερικανικό οικονομικό μοντέλο θέτει σε αμφιβολία τη βιωσιμότητά του, προκαλώντας αμηχανία στις χώρες που πασχίζουν να το αντιγράψουν.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ