|
Title: Είμαστε όλοι ένοχοι Post by: aliakmwn on October 16, 2006, 23:22:09 pm ΣΤΟ ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Είμαστε όλοι ένοχοι Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ Ο Αχμέντ Ερασίντι, 19 χρόνων, εγκατέλειψε τη χώρα του, το Μαρόκο, και από το 1985 είχε εγκατασταθεί στο Λονδίνο. Στη νέα του πατρίδα τα κατάφερε καλά. Εγινε σεφ σε πολύ καλά εστιατόρια, όπως το «Τζο Αλεν» και το «Χαρντ Ροκ Καφέ». Το Λονδίνο τού είχε φανεί παράδεισος σε σύγκριση με το καταπιεστικό καθεστώς του Μαρόκου, που η ζωή εκεί του είχε δημιουργήσει μια παθολογική μελαγχολία. Γι' αυτό νοσηλεύτηκε δύο φορές, στο Λονδίνο και στο Γιορκσάιρ. Σήμερα βρίσκεται κρατούμενος στο Γκουαντάναμο, μαζί με άλλους οκτώ μόνιμους κατοίκους του Ηνωμένου Βασιλείου. Ολοι τους αραβικής καταγωγής που είχαν βρει άσυλο σ' αυτή τη χώρα και όλοι τους είχαν νόμιμη άδεια παραμονής και εργασίας. Οι περισσότεροι είχαν δικαίωμα να αποκτήσουν τη βρετανική υπηκοότητα, αλλά δεν το έπραξαν για να μπορέσουν μια μέρα να γυρίσουν στην πατρίδα τους, όταν κάποτε στο μέλλον τα πράγματα θα άλλαζαν. Ο Αχμέντ είχε ένα παιδί άρρωστο στο Μαρόκο και η νοσηλεία του ήταν πανάκριβη. Σκέφτηκε να ταξιδέψει στο Πακιστάν και να αγοράσει φτηνά ασημικά και να τα πουλήσει στο Μαρόκο για να πληρώσει τα νοσήλια του παιδιού του. Αυτά το Νοέμβρη του 2001. Οπως όλοι οι μουσουλμάνοι που πηγαίνουν στο Πακιστάν θέλησε να επισκεφτεί το ισλαμικό Αφγανιστάν, ενέργεια που έχει περίπου την ίδια αντιστοιχία με το δικό μας προσκύνημα π.χ. στην Παναγία της Τήνου. Γυρίζοντας στο Πακιστάν για να πάρει το αεροπλάνο της επιστροφής, τον έπιασαν κάποιοι κυνηγοί και τον έδωσαν έναντι αμοιβής στους Αμερικανούς. Ας σημειώσουμε πως η Συμμαχία του Βορρά του Αφγανιστάν, καθώς και διάφορες άλλες συμμορίες, αμέσως μετά την κατάκτηση του Αφγανιστάν, έπιαναν τους ξένους που βρίσκονταν εκεί είτε σαν τουρίστες είτε σαν μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων και τους πουλούσαν στη CIA ως Ταλιμπάν. Ανάμεσα σ' αυτούς που πούλησαν ήταν και μια αποστολή της Ερυθράς Ημισελήνου, από την Υεμένη. Σήμερα στο Γκουαντάναμο κρατούνται περίπου 460 άτομα από 40 χώρες. Σε κανέναν δεν έχει απαγγελθεί καμιά κατηγορία, βρίσκονται χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο, σε συνεχή απομόνωση και ανακρίνονται με βασανιστήρια. Με το νόμο που πέρασε πρόσφατα (28.9.06) στις ΗΠΑ «περί λειτουργίας στρατοδικείων», τα βασανιστήρια είναι νόμιμα. Νόμος που ψηφίστηκε τόσο στη Βουλή όσο και στη Γερουσία. Και φυσικά αυτός ο νόμος είναι προς εξαγωγή και δεν θα αργήσει η ημέρα που σε κάποια παραλλαγή του θα τον δούμε να εφαρμόζεται και στην Ε.Ε., που δέχεται πειθήνια ό,τι ζητήσει η προϊστάμενη αρχή στις ΗΠΑ. Οπως είδαμε και στην υπέροχη ταινία των Μάικλ Γουιντερμπότομ και Ματ Γουάιτκρος, «Ο Δρόμος για το Γκουαντάναμο», και οι τρεις κρατούμενοι που αφέθηκαν μετά ελεύθεροι ήταν τουρίστες. Αλλά για δύο χρόνια πέρασαν φρικτά βασανιστήρια και το μισό χρόνο της κράτησής του στην απομόνωση. Αθώοι είναι και οι εννιά μόνιμοι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου, και η CIA, έπειτα από πέντε χρόνια ανακρίσεων, απομόνωσης και βασανιστηρίων, θέλει να τους απελευθερώσει. Αλλά δεν έχουν πού να πάνε. Η κυβέρνηση Μπλερ δεν τους θέλει πίσω. Στις χώρες καταγωγής τους δεν μπορούν να επιστρέψουν γιατί κινδυνεύουν με φυλάκιση, ακόμη και με θανατική ποινή. Η είδηση έγινε πρωτοσέλιδο στην «Γκάρντιαν» (3.10.06), από όπου και τα στοιχεία του παρόντος σημειώματος. Μέχρι σήμερα έχουν αποφυλακιστεί από το Γκουαντάναμο 16 άτομα. Και όλων οι ιστορίες είναι πανομοιότυπες. Για κάποιο προσωπικό λόγο βρέθηκαν στο Αφγανιστάν την κακιά στιγμή. Οι Αμερικανοί πλήρωναν αδρά για να αγοράσουν Ταλιμπάν. Για τις συμμορίες της Συμμαχίας του Βορρά, κάθε ξένος είχε μεγάλη αξία, τον βάφτιζαν Ταλιμπάν και έλυναν το οικονομικό τους πρόβλημα. Πέρα από αυτή την τραγωδία του σύγχρονου δουλεμπορίου, μπαίνει και το πρόβλημα της αξιοπιστίας των πληροφοριών της CIA και των λιστών υπόπτων που κατασκευάζει. Να θυμηθούμε τις δικές μας λίστες «υπόπτων» που πουλήθηκαν στη CIA, από απόστρατους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. Και φτάσαμε πια στο επίσημο δόγμα τού να είμαστε όλοι ένοχοι, φτάνει να το αποφασίσει κάποια διωκτική αρχή. Με το νέο νόμο των ΗΠΑ, επιτρέπονται οι αυθαίρετες συλλήψεις, νομιμοποιείται η απεριόριστη κράτηση και εξασφαλίζεται ασυλία στους βασανιστές. Και φτάσαμε στους 655.000 νεκρούς αμάχους στο Ιράκ («Ε» 12.10.06), τη μετατροπή της Λωρίδας της Γάζας σ' ένα απέραντο στρατόπεδο εξόντωσης που πια οι δολοφονημένοι καθημερινά Παλαιστίνιοι να μη γίνονται είδηση. Και οι άνθρωποι στις μη εμπόλεμες ζώνες, καρφωμένοι στις τηλεοράσεις τους, λένε πως εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και όμως, μια συνδρομή στη Διεθνή Αμνηστία βοηθάει. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/10/2006 http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=99558996 |