THMMY.gr

http://www.extra.rdg.ac.uk/news/details.asp?ID=712 (http://www.extra.rdg.ac.uk/news/details.asp?ID=712)
http://www.rusu.co.uk/DisplayPage.asp?pageid=20006 (http://www.rusu.co.uk/DisplayPage.asp?pageid=20006)

Διαβάστε τα παραπάνω Links!. Αφορούν το τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Reading στην Αγγλία, το οποίο κινδυνεύει να κλείσει γιατί θεωρείται ασύμφορο οικονομικά, καθώς σύμφωνα με τους υπεύθυνους, οι περιορισμένες χρηματοδοτήσεις που δίνονται στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο πρέπει να διατεθούν σε άλλους τομείς των επιστημών που βρίσκουν μεγαλύτερη εφαρμογή στον επαγγελματικό τομέα. Υπολογίζεται ότι το συγκεκριμένο τμήμα θα έχει κλείσει μέχρι το 2010, ενώ για τελευταία φορά δέχτηκε πρωτοετείς φέτος.
Το πρώτο Link αφορά την ανακοίνωση που εκδόθηκε και αφορά το κλείσιμο του τμήματος, ανώ το δεύτερο αφορά την αντίδραση των φοιτητών και του ακαδημαϊκού προσωπικού.
 Τα κείμενα είναι στα Αγγλικά. Θα επανέλθω στο topic με μια σύντομη περίληψή τους μόλιας μπορέσω! 8)

Σε συνέχεια του προηγούμενου, αντιγράφω από τη σημερινή (27-10-2006) Ελευθεροτυπία:




ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗΝ «Ε» ο Πίτερ Ουίλιαμς, πρόεδρος της Επιτροπής Διασφάλισης Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση της Βρετανίας * Τι είδε στην Ελλάδα, ποια είναι η εμπειρία της εφαρμογής του συστήματος στη χώρα του

«Μου φαίνεται αδιανόητο να υπάρχουν άνεργοι πτυχιούχοι»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΝΤΑΝΙ ΒΕΡΓΟΥ

Δύο ημέρες έμεινε στην Αθήνα. Μίλησε στην Επιτροπή Παιδείας της Βουλής για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση, της οποίας είναι πρόεδρος. Συναντήθηκε με τους πρυτάνεις και τους αντιπρυτάνεις των ΑΕΙ, καθώς και με τους προέδρους και αντιπροέδρους των ΤΕΙ της χώρας μας και συζήτησε την ανάπτυξη της Ελληνικής Επιτροπής Διασφάλισης. Είδε τους δασκάλους να διαδηλώνουν στους αθηναϊκούς δρόμους.

Π. Ουίλιαμς: Με εντυπωσιάζει που οι Ελληνες φοιτητές δεν είναι μέλη των Ενώσεων της Ευρώπης και απομονωμένοι δεν γνωρίζουν το πώς λειτουργεί η Παιδεία σε άλλες χώρες
Ο Βρετανός Πίτερ Ουίλιαμς, πρόεδρος της Επιτροπής Διασφάλισης στη χώρα του, μίλησε στην «Ε» -λίγο πριν επιστρέψει στο Λονδίνο- για την Ελληνική Επιτροπή Διασφάλισης -την τελευταία στην Ευρωπαϊκή Ενωση- που ετοιμάζεται να συσταθεί, για τη βρετανική επιτροπή και για το μέλλον της παιδείας. «Οταν ξεκινήσαμε, υπήρχε τόση καχυποψία από ορισμένα ιδρύματα, όση υπάρχει και στην Ελλάδα τώρα. Η εχθρικότητα και η καχυποψία, όμως, πηγάζουν από φόβο για το άγνωστο», είπε. Η δουλειά της επιτροπής είναι να καταγράφει τα πραγματικά στοιχεία που συναντά και να κάνει τη δουλειά της, που είναι να βοηθά τα εκπαιδευτικά ιδρύματα να καλυτερεύουν, να βελτιώνονται. «Η δουλειά της δεν είναι να δίνει την εντύπωση ενός είδους αστυνομευτικής δύναμης της κυβέρνησης, που ψάχνει να βρει εγκληματίες». Αλλά και για τα εκπαιδευτικά συστήματα μίλησε ο Ουίλιαμς, που συχνά, είπε, «είναι κλειστές κοινωνίες για τις οποίες το κοινό δεν γνωρίζει πολλά πράγματα γύρω από τη λειτουργία τους». Για τους Ελληνες καθηγητές, σχολίασε ότι «σίγουρα η αμοιβή είναι ένα σημαντικό κομμάτι, ωστόσο θα πρέπει να προβληματιστούν και με την ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχουν». Και για τους Ελληνες φοιτητές είπε ότι εντυπωσιάζεται που δεν είναι μέλη των Εθνικών Φοιτητικών Ενώσεων της Ευρώπης, «απομονωμένοι, χωρίς ενδιαφέρον για το πώς λειτουργεί η παιδεία σε άλλες χώρες».

**Πώς λειτουργεί το σύστημα διασφάλισης της ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση, στην Βρετανία;

* «Είναι λίγο περίπλοκο, όπως όλα αυτά τα συστήματα, αφού στηρίζονται στην ιστορία και, την παράδοση, που διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Στη Βρετανία το σύστημα αυτό μετρά 16 χρόνια εμπειρίας. Εχουμε επιθεωρήσει και αξιολογήσει κάθε μάθημα/πρόγραμμα που παρέχεται σε βρετανικό πανεπιστήμιο ή Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα. Στο διάστημα 1993-2001 κάναμε τα πάντα πολύ αυστηρά, θέσαμε τις βάσεις. Από τη στιγμή που το κάναμε αυτό μία φορά, δεν είχε αξία να το επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο. Από το 2001 και μετά, προχωράμε επιθεωρώντας την ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχουν τα πανεπιστήμια, τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τον εαυτό τους προκειμένου να εξασφαλίσουν ποιότητα στην εκπαίδευση που παρέχουν. Εξετάζουμε πόσο καλά χειρίζονται τις ευθύνες τους τα ιδρύματα αυτά, τα οποία όλα είναι κρατικά χρηματοδοτούμενα, αλλά τεχνικά είναι όλα ανεξάρτητοι - αυτόνομοι οργανισμοί. Το 2001 οι έλεγχοι έγιναν, από ετήσιοι, τριετείς και τώρα εξετάζουμε το ενδεχόμενο ο έλεγχος να γίνεται κάθε εξαετία. Οταν ήταν ετήσιοι υπήρχαν πολλά προβλήματα. Μας έλεγαν στα πανεπιστήμια πως "όπου και να γυρίσουμε να κοιτάξουμε υπάρχει ένας επιθεωρητής. Τι έχουμε κάνει λάθος; Η επιθεώρηση υποδηλώνει ότι κάτι δεν κάνουμε καλά. Αφού μας είπατε ότι κάνουμε καλή δουλειά, γιατί επιστρέψατε, γιατί επιστρέφετε κάθε τρεις και λίγο;"».

**Η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων στη Βρετανία εξαρτάται από την αξιολόγηση της Επιτροπής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση;

* «Δεν υπάρχει ευθεία σχέση μεταξύ χρηματοδότησης και έκβασης του ελέγχου της επιτροπής. Ωστόσο, ο νόμος ορίζει ότι κριτήριο για τη χρηματοδότηση είναι "να παρέχει το ίδρυμα ή το πανεπιστήμιο τη συμφωνημένη ποιότητα που προβλέπεται". Αν, λοιπόν, ένα πανεπιστήμιο λάβει στην έκθεση της Επιτροπής Διασφάλισης "μερική" ή "καθόλου" εμπιστοσύνη και δεν αναστρέψει την κατάσταση στο προβλεπόμενο διάστημα των 18 μηνών, τότε μπορεί το Συμβούλιο Χρηματοδότησης να μη δρομολογήσει τη στήριξή του».

**Η Ελλάδα σε τι πρέπει να επικεντρωθεί;

* «Κατά μία έννοια, η διασφάλιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης είναι αυτό στο οποίο πρέπει να επικεντρωθεί η Ελλάδα. Δημιουργώντας ομάδες σε όλα τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ, που θα συντάσσουν μια έκθεση εκτίμησης των παρεχόμενων προγραμμάτων σε αυτά. την οποία θα εξετάζουν στη συνέχεια ομάδες ειδικών της Ελληνικής Επιτροπής Διασφάλισης. Για μένα, το σύστημα αυτό θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον αν λειτουργήσει, όπως οφείλει».

**Τι εξετάζει η Επιτροπή Ελέγχου;

* «Κάνει τρία πράγματα:

- Δίνει σαφή εικόνα στα πανεπιστήμια, των υποχρεώσεων τους,

- Εξασφαλίζει την καλή ποιότητα των προγραμμάτων τους.

- Παρέχει πληροφόρηση και διασφάλιση στο κοινό ότι τα προγράμματα και τα πτυχία που λαμβάνουν οι φοιτητές τους έχουν μια αξία και θα μπορέσουν να βρουν δουλειά, όταν αποφοιτήσουν.

Το τελευταίο ίσως είναι το πιο σημαντικό, διότι η ζήτηση σε αποφοίτους πανεπιστημίων είναι υψηλή. Οι εργοδότες δεν χορταίνουν να προσλαμβάνουν αποφοίτους πανεπιστημίων. Η ανεργία στους αποφοίτους ανωτάτων σχολών είναι σχεδόν ανύπαρκτη».

**Αυτό λαμβάνεται υπόψη στην αξιολόγηση πανεπιστημίων;

* «Είναι μία από τις ενδείξεις που ενδιαφέρουν καθέναν από εμάς - την επιτροπή, τα πανεπιστήμια, τους φοιτητές, τους γονείς, τους πολίτες. Είναι ένα σημαντικό στοιχείο και για το κράτος, το οποίο παρ' όλο που στη Βρετανία επηρεάζει έμμεσα την Ανώτατη Εκπαίδευση, διατηρεί έναν ενεργό διάλογο με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και με το Χρηματοδοτικό Συμβούλιο, που είναι μια ανεξάρτητη Αρχή του υπουργείου Παιδείας».

**Το ίδιο, ξέρετε, δεν συμβαίνει και στην Ελλάδα. Οι απόφοιτοι ΑΕΙ δεν έχουν εξασφαλισμένη την εργασία.

* «Το γνωρίζω και μου προκαλεί έκπληξη. Στη Βρετανία γνωρίζω πολλούς Ελληνες, που απορώ γιατί τους άφησε η χώρα τους να φύγουν. Οι ίδιοι, όταν ρωτούνται γιατί δεν επιστρέφουν, απαντούν ότι αυτό θα ήταν απλά ένας εφιάλτης».

**Δεδομένου ότι τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ στην Ελλάδα είναι κρατικά, τι θα λέγατε στην ελληνική κυβέρνηση;

* «Κατ' αρχάς θα της έλεγα ότι είναι πολύ σημαντικό να αναπτύξει η Ελλάδα ένα καλό σύστημα διασφάλισης της ποιότητας. Είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση που δεν έχει. Το δεύτερο που θα έλεγα στην ελληνική κυβέρνηση είναι να γίνει ξεκάθαρη στο τι περιμένει από την επιτροπή αυτή -και να το ξεκαθαρίσει σε όλους. Να μην περιμένει πολλά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν μπορείς να "βιάσεις" την ποιότητα. Κάτι άλλο που θα έλεγα, στην επιτροπή αυτή τη φορά, είναι να μην επικεντρωθεί στην αποτυχία. Η Επιτροπή Διασφάλισης πρέπει να ψάχνει και να βρίσκει και την επιτυχία, και όχι να αναζητά την αποτυχία, τα λάθη: να καταγράφει τα πραγματικά στοιχεία που συναντά και να κάνει τη δουλειά της που είναι να βοηθά τα εκπαιδευτικά ιδρύματα να καλυτερεύουν, να βελτιώνονται. Η δουλειά της, δεν είναι να δίνει την εντύπωση ενός είδους αστυνομευτικής δύναμης της κυβέρνησης, που ψάχνει να βρει εγκληματίες».

**Ενοχλούνται τα πανεπιστήμια από την Επιτροπή Αξιολόγησης στη Βρετανία;

* «Υπάρχει λιγότερη ενόχληση σήμερα από ό,τι στο παρελθόν. Εχει συνειδητοποιήσει ο ακαδημαϊκός κόσμος ότι αυτό που κάνει, είναι απαραίτητο και επιθυμητό. Τους ενδιαφέρει να επωφεληθούν από αυτή τη διαδικασία. Δεδομένου ότι τα βρετανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι πολύ ανταγωνιστικά μεταξύ τους, θέλουν να φαίνεται ότι κάνουν καλά τη δουλειά τους, οπότε προς το δικό τους συμ
φέρον είναι να έχουν να επιδείξουν μια καλή έκθεση επιθεώρησης - αποτίμησης της επιτροπής. Μια έκθεση που θα λέει ότι προσφέρουν ευκαιρίες καλής διδασκαλίας και εκμάθησης. Επομένως, σήμερα υπάρχει λιγότερη εχθρικότητα από ό,τι στο παρελθόν. Οταν ξεκινήσαμε, υπήρχε τόση καχυποψία από ορισμένα ιδρύματα, όση υπάρχει και στην Ελλάδα τώρα. Η εχθρικότητα και η καχυποψία, όμως, πηγάζουν από φόβο για το άγνωστο».

**Εντοπίσατε κάτι τέτοιο στη χώρα μας;

* «Ναι, και μόνον αν η επιτροπή αναπτύξει μια διαδικασία που θα βλέπει μπροστά, που θα στηρίζει τα ιδρύματα και τους φοιτητές, μόνο τότε ο φόβος θα εξαφανιστεί. Συχνά τα εκπαιδευτικά συστήματα είναι κλειστές κοινωνίες για τις οποίες το κοινό δεν γνωρίζει πολλά πράγματα γύρω από τη λειτουργία τους. Γι' αυτό τα ευρήματα της Επιτροπής Ελέγχου θα είναι χρήσιμα: θα δώσουν μεγαλύτερη διαφάνεια, θα ξεκαθαρίσουν το πώς λειτουργούν τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, το δυαδικό αυτό εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας σας. Για τα μέλη των κοινωνιών αυτών μπορεί να είναι τρομακτικό το να χυθεί φως στις σκονισμένες γωνιές της δουλειάς τους. Χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν, πολλές φορές το κύριο ζητούμενο στην Ανώτατη Εκπαίδευση είναι η διαιώνιση του ακαδημαϊκού είδους - δηλαδή η παραγωγή τής επόμενης γενιάς καθηγητών. Αυτό όμως δεν ισχύει πια, με την αύξηση του αριθμού των φοιτητών και της ζήτησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την πλευρά του κοινού ώστε να κατανοήσει, να γνωρίσει τι μέρος του λόγου είναι τα πανεπιστήμια, τι προσφέρουν τα ελληνικά προγράμματα και τι θα γνωρίζουν οι φοιτητές όταν αποφοιτήσουν από αυτά. Υπάρχει μια παγκόσμια ζήτηση να αντιμετωπιστεί η εκπαίδευση όχι μόνον ως ένας ιδιωτικός ιερός χώρος, αλλά ως ένας τόπος που παρέχει υπηρεσίες στο κοινό».

**Ποια είναι τα πιο συχνά παραπτώματα των πανεπιστημίων και των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων;

* «Από τα πιο συχνά είναι η διαπίστωση ότι δεν ακολουθούν τις διαδικασίες που εξασφαλίζουν την ποιότητα της εκπαίδευσης την οποία παρέχουν. Οτι, για παράδειγμα, κόβουν δρόμο υπογράφοντας απλά ένα μάθημα, χωρίς να ελέγξουν τη ζήτηση που έχει, χωρίς να εξασφαλίσουν ότι το διδακτικό αποτέλεσμα θα είναι το επιθυμητό και ότι θα υπάρχουν τα μέσα που το διασφαλίζουν, δίχως να ελέγξουν ότι η δομή του μαθήματος έχει τον κατάλληλο σχεδιασμό αλλά και τη δυνατότητα να εφαρμοστεί αυτός κ.ά.».

**Ποια είναι η αμοιβή των Βρετανών καθηγητών;

* «Παλαιότερα υπήρχε εθνικό μισθολογικό περίγραμμα, τώρα υπάρχει ένα ενδεικτικό /θεωρητικό εθνικό μισθολογικό περίγραμμα. Ολο και πιο πολλά πανεπιστήμια και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα σήμερα απελευθερώνονται από αυτό. Υπάρχει μια κλίμακα μισθολογική, σύμφωνα με την οποία ο καθηγητής ξεκινά με περίπου 1.500 ευρώ μικτά τον μήνα. Σίγουρα η αμοιβή είναι ένα σημαντικό κομμάτι για τους καθηγητές και μολονότι στη Βρετανία είναι όλοι μόνιμοι υπάλληλοι, θα πρέπει να προβληματιστούν και για την ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχουν».

**Για τις αντιδράσεις των φοιτητών στο εκπαιδευτικό σύστημα, τι λέτε;

* «Κατ' αρχάς ξεκαθαρίζω ότι το σύστημα πρέπει να έχει κέντρο του τον φοιτητή, ο οποίος πρέπει να συμμετέχει ενεργά στις διεκδικήσεις για καλύτερη ποιότητα παιδείας. Ωστόσο, εντύπωση μου κάνει το γεγονός ότι οι Ελληνες φοιτητές δεν είναι μέλη των Εθνικών Φοιτητικών Ενώσεων της Ευρώπης. Δεν τους ενδιαφέρει να δουν πώς λειτουργεί η παιδεία σε άλλες χώρες, να ανταλλάξουν απόψεις με φοιτητές, να μάθουν από την εμπειρία άλλων συστημάτων; Μοιάζουν απομονωμένοι στη νοτιοανατολική γωνιά της Ευρώπης, αδιάφοροι για τα πράγματα. Και ποια είναι τα αιτήματά τους; Απαρχαιωμένα, μπερδεμένα και ασαφή».

**Την «αιώνια» φοίτηση στην Ελλάδα, πώς τη σχολιάζετε;

* «Δεν συμβαίνει αυτό στη Βρετανία, δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλη χώρα του πλανήτη. Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνουν αυτό -υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Δεν θέλουν να εργαστούν».

**Για το διδακτικό σύστημα των ελληνικών πανεπιστημίων και για τα βιβλία, τι λέτε;

* «Χρησιμοποιούν απαρχαιωμένες μεθόδους. Χρησιμοποιούν τη διδακτική και όχι τη μέθοδο αυτόνομης μάθησης. Ακόμα και η παπαγαλία έχει σημαντική -από όσο μαθαίνω- θέση στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Τα βιβλία είναι συγκεκριμένα και χρησιμοποιούνται καθολικά από τα πανεπιστήμια της χώρας. Στη Βρετανία αλλά και σε άλλα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά συστήματα, ο στόχος είναι να αυτονομηθεί ο φοιτητής, από την εποχή που είναι ακόμη μαθητής: αναζητά μόνος του τις πηγές μάθησης, αφήνεται ελεύθερος να αναζητήσει πληροφορίες μέσα από βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, μέσα σε βιβλιοθήκες, στο Διαδίκτυο, στα βιβλιοπωλεία, από παλιούς φοιτητές, από τους καθηγητές του, κοκ».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/10/2006


Copyright © 2006 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.

... και το αγγλικό σύστημα έχει όπως παρακάτω:


Πώς ελέγχουν την ποιότητα στα ΑΕΙ της Μ. Βρετανίας

Το ζητούμενο για την Επιτροπή Διασφάλισης -που για 165 ΑΕΙ είναι 130 εργαζόμενοι και εκαντοντάδες ακαδημαϊκοί στα ίδια τα πανεπιστήμια- της παρεχόμενης ποιότητας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι να εκφράσει την εμπιστοσύνη της στον τρόπο που αυτόνομα εφαρμόζουν τα πανεπιστήμια τα κριτήρια ποιότητας στο εσωτερικό τους.

Ενα εκπαιδευτικό ίδρυμα μπορεί να λάβει «εμπιστοσύνη», «μερική εμπιστοσύνη» ή «καθόλου εμπιστοσύνη» από την Επιτροπή. Ανάλογα, απευθύνει στο πανεπιστήμιο συστάσεις που έχουν χαρακτήρα είτε «θεμελιώδη», «συμβουλευτικό» είτε «επιθυμητό». Οταν το πανεπιστήμιο λάβει «καθόλου εμπιστοσύνη», οι συστάσεις της Επιτροπής έχουν «θεμελιώδη» χαρακτήρα και το ίδρυμα έχει 18 μήνες να αντιστρέψει την εικόνα που παρουσιάζει.

Τα βήματα

1. Τα πανεπιστήμια συντάσσουν έκθεση αυτο-εκτίμησης, στην οποία εξετάζουν αν συμπλέουν με τα εξής:

α) Το εθνικό πλαίσιο ακαδημαϊκών υποδομών, που ορίζει ποια είναι τα κριτήρια ποιότητας και πώς πρέπει να εφαρμόζονται.

β) Τη δήλωση επιδόσεων, που είναι η περιγραφή των Βρετανών πολιτών κάθε μαθήματος και πτυχίου, όσον αφορά ό,τι διδάσκει, καθώς και τα χαρακτηριστικά του απόφοιτου αυτού.

γ) Τις προδιαγραφές μαθημάτων, που ορίζουν τα ακαδημαϊκά αποτελέσματα παρακολούθησης κάθε μαθήματος, καθώς και τις μεθόδους αξιολόγησης -εξέτασης όσων φοιτούν σε αυτό.

δ) Τις διδακτικές - μαθησιακές στρατηγικές, που ορίζουν τις μεθόδους διδασκαλίας.

Η έκθεση αυτή στέλνεται στην Επιτροπή Ελέγχου, στους φοιτητές του πανεπιστημίου και στην ομάδα ακαδημαϊκών άλλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (5 στον αριθμό) που έχει επιλέξει η Επιτροπή.

2. Οι φοιτητές των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων συντάσσουν ξεχωριστή έκθεση που σχολιάζει, κριτικάρει την παραπάνω έκθεση αυτο-εκτίμησης του πανεπιστημίου. Το ίδιο κάνουν και εκπαιδευτικοί άλλων ιδρυμάτων που έχει ορίσει η Επιτροπή Διασφάλισης. Αυτό συμβαίνει διότι το σύστημα λειτουργεί με βάση την ισότιμη αναθεώρηση, δηλαδή ένας ακαδημαϊκός ενός ΑΕΙ αναθεωρεί τη δουλειά που γίνεται σε άλλο πανεπιστήμιο μελετώντας τις εκθέσεις ανασκόπησης της παρεχόμενης εκπαίδευσης ομάδας του ίδιου ιδρύματος που επιθεωρείται, πραγματοποιώντας επισκέψεις και κάνοντας συζητήσεις με τους συναδέλφους του και τους φοιτητές. Αυτοί οι συνεργάτες που βρίσκονται στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι έχουν πολύ σημαντικό ρόλο στην όλη διαδικασία. Οπως και οι φοιτητές του ιδρύματος που επιθεωρείται, οι οποίοι είναι μέρος της ίδιας διαδικασίας, με μόνη διαφορά ότι ασχολούνται με το πανεπιστήμιο στο οποίο φοιτούν. Στη Σκωτία, μάλιστα όπου το σύστημα είναι λίγο διαφορετικό, οι φοιτητές έχουν τον κύριο ρόλο αφού συμμετέχουν με μέλη τους στην Επιτροπή Ελέγχου. Οι εκθέσεις στέλνονται στην Επιτροπή καθώς και στο πανεπιστήμιο που ελέγχεται.

3. Πενταμελής ομάδα της Επιτροπής Ελέγχου πραγματοποιεί την πρώτη επίσκεψη στο πανεπιστήμιο και συζητά την έκθεση αυτο-εκτίμησης που της έχει σταλεί, εντοπίζοντας τα σημεία που θέλει να δει σε βάθος στη δεύτερη επίσκεψή της.

4. Ενα μήνα αργότερα και ύστερα από διαρκή επικοινωνία της ομάδας της Επιτροπής Ελέγχου με το πανεπιστήμιο μέσω ενός εξελιγμένου συστήματος e-mail για τα θέματα στα οποία θα επικεντρωθούν κατά τη δεύτερη επίσκεψη, η ομάδα επιστρέφει στο εκπαιδευτικό ίδρυμα όπου παραμένει για μία εβδομάδα. Πραγματοποιεί συναντήσεις με εκπροσώπους του ιδρύματος που η ομάδα της Επιτροπής έχει επιλέξει να συναντήσει και όχι αυτούς που θέλει το πανεπιστήμιο να συναντήσει: ακαδημαϊκούς, διευθυντές, φοιτητές κ.ο.κ. Η συζήτηση επικεντρώνεται στα σημεία που η Επιτροπή δεν έχει κατανοήσει απόλυτα ή βρίσκει θολά ή πιστεύει ότι μπορεί να κρύβουν πρόβλημα. Τίποτα δεν δίνεται στη δημοσιότητα μέχρι να βεβαιωθεί η Επιτροπή ότι έχει όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για να συντάξει την έκθεση κρίσης του ΑΕΙ ή πανεπιστημίου.

5. Συντάσσεται και στέλνεται στο πανεπιστήμιο εικόνα του περιεχομένου της τελικής έκθεσης. Σε αυτή αναφέρεται, για παράδειγμα, ότι «το πιο πιθανό είναι να λάβετς μειωμένη εμπιστοσύνη». Αυτό γίνεται προκειμένου να μην αγωνιά το πανεπιστήμιο για την έκβαση του ελέγχου.

6. Συντάσσεται, στέλνεται στο πανεπιστήμιο και δημοσιεύεται στον διαδικτυακό τόπο της Επιτροπής Ελέγχου η τελική έκθεση.

7. Το πανεπιστήμιο απαντά με σχολιασμό ή αμφισβήτηση των στοιχείων που αναφέρονται στην έκθεση της Επιτροπής Ελέγχου, η οποία με τη σειρά της αποφασίζει ποια θέλει να δεχτεί και ποια όχι.

8. Αν το ίδρυμα λάβει «εμπιστοσύνη», η διαδικασία έχει ολοκληρωθεί. Αν λάβει «μειωμένη» ή «καθόλου» εμπιστοσύνη, τότε έχει 18 μήνες στη διάθεσή του να αναστρέψει την κατάσταση.


Ντ.Β.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/10/2006

...και οι καθηγητές δίνουν στους φοιτητές τα θέματα των εξετάσεων για να γράψουν όλοι άριστα και να πάρει το τμήμα καλή θέση στην "αξιολόγηση"...

"Καλά και άγια" όλα αυτά, τουλάχιστον έτσι όπως περιγράφονται. Προσωπικά δεν είμαι κατά της αξιολόγησης, ίσα ίσα πιστεύω ότι θα πρέπει να γίνει κάτι και μάλιστα άμεσα. Αλλά η αξιολόγηση για μένα θα έπρεπε να είναι απαλλαγμένη από τα παρακάτω προβλήματα:

1. Η πλασματική εικόνα για την απόδοση των φοιτητών του τμήματος που αξιολογείται. Δηλαδή αυτό που λέει και η Nessa, οι αβέρτα βαθμοί.

2. Τελεσίγραφα του τύπου 18 μήνες. Καλό είναι να υπάρχει χρονοδιάγραμμα, αλλά να μην οδηγεί αυτό στη μείωση ενδεχομένως της χρηματοδότησης του τμήματος, ή και στο κλείσιμό του. Αντ' αυτού, να βρίσκεται η πηγή του κακού, π.χ. η υποχρηματοδότηση, η διαχείρηση της χρηματοδότησης από το ίδιο το τμήμα, οι καθηγητές και ο τρόπος διδασκαλίας κ.ο.κ., και να αντιμετωπίζεται, ώστε να μπορεί το τμήμα να συνεχίσει ομαλά τη λειτουργία του.

Τώρα βέβαια, αν ήταν η επιτροπή να αναδεικνύει την υποχρηματοδότηση του τμήματος από το κράτος, μάλλον αυτό δε θα συνέφερε το Ελληνικό κράτος, γιατί μάλλον υποχρηματοδότηση συμβαίνει γενικώς στα Ελληνικά Πανεπιστήμια...

+1 8)


Καλά βρε Zarathoustra, καταλάβαμε ότι δεν έχεις την διάθεση να βελτιώσεις την παρούσα κατάσταση. Κρίμα που είσαι σε θέση μόνο να την κρίνεις (και μάλιστα με έντονη γραφή και μεγάλα γράμματα) αλλά δεν είσαι σε θέση να αντιληφθείς ότι είσαι και 'συ συνυπεύθυνος για την παρούσα κατάσταση και ότι θα έπρεπε να προσπαθήσεις τουλάχιστον να την βελτιώσεις (βλέπε corina!!!)

ΥΓ: Δεν κάνω κήρυγμα, απλά περιγράφω αυτά που βλέπω εγώ, και που τα βλέπεις και 'συ αλλά δεν δίνεις σημασία!

Το ξέρω πως δεν βοηθάω.Δες το σαν μια κραυγή αγωνίας :)

Αγωνίας για τι;

Είναι πολλα που μπορει να σχολιασει κανεις.Αυτο ομως ειναι χαρακτηριστικο.
Πόσο ωραίο ακούγεται.Τελικά όμως τι ειναι φοιτητης?ή μαλλον τι ειναι φοιτητης για ενα σύστημα όπως περιγράφεται?ενα "ατομο" που απλα αναζητα τη γνωση?

Τι εννοείς ακριβώς? Δεν μπορώ να καταλάβω το σχόλιό σου... Τι σχέση έχει το "τι είναι φοιτητής" με το γεγονός ότι εμείς εδώ στην Ελλάδα είμαστε ντογάνια και δεν ενδιαφερόμαστε, ή σνομπάρουμε διάφορους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, οι οποίοι στο κάτω - κάτω θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να έχουμε πιο ολοκληρωμένη άποψη για την Παιδεία, ή ακόμη και να βρούμε ιδέες για τη βελτίωσή της?

Καλά βρε Zarathoustra... Εγώ γιατί ξέρω μόνο παιδιά που δεν είχαν καμιά διάθεση να διαβάσουν, φύγανε στην Αγγλία για να κάνουν φοιτητική ζωή με τα λεφτά του μπαμπά τους, γυρίσαν με ένα πτυχίο πχ οικονομικών το οποίο ενδεχομένως να συνοδεύεται από πολλά αρχικά (βλέπε MSc) και δουλεύουν στα Goodys (και δεν εννοώ το λογιστήριο...).
Τι εννοείς ότι τους άφησε η χώρα τους να φύγουν; Περάσανε δηλαδή σε ένα ελληνικό Πολυτεχνείο και προτίμησαν να πάνε σε ένα Βρεττανικό γιατί εκεί τα πράγματα είναι καλύτερα; Ή μήπως δεν πέρασαν πουθενά στην Ελλάδα και "επιλέξανε" να τους "αφήσει" η πατρίδα τους να φύγουν; Δεν καταλαβαίνω ποιος τους εμποδίζει να γυρίζουν αφού το θέλουν. Στο κάτω κάτω το ξέρουμε ότι τα πράγματα είναι εφιάλτης εδώ. Αυτό προσπαθούμε να παλέψουμε...

Παντελής

Παντελή, τα λόγια δεν είναι του Ζαρατούστρα, είναι του Williams. Διάβασε ξανά το 1o post του gpap:

Ρε παιδιά, ο άνθρωπος προφανώς θέλει να πει ότι ήταν πολύ καλά μυαλά και απορεί γιατί δεν τους εκμεταλλεύεται η χώρα μας. Και προφανώς εννοεί ότι οι άνθρωποι αυτοί
έχουν ήδη ενταχτεί επαγγελματικά στην Αγγλία και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε η πιθανή επιστροφή τους στην Ελλαδα φαντάζει ως εφιάλτης.

Ποιό είναι το πρόβλημα? Το ίδιο δεν συμβαίνει με τους περισσότερους που πάνε για μεταπτυχιακά (και διδακτορικό) στις ΗΠΑ?
Πόσοι από αυτούς επιστρέφουν και πότε?
Σαν στιμένες λεμονόκουπες για να 'τσιμπήσουν΄καμμιά θεσούλα καθηγητή ΑΕΙ για ..relax?

ΓΠ

[quote author=corina link=topic=9040.msg155207#msg155207

Τι εννοείς ακριβώς? Δεν μπορώ να καταλάβω το σχόλιό σου... Τι σχέση έχει το "τι είναι φοιτητής" με το γεγονός ότι εμείς εδώ στην Ελλάδα είμαστε ντογάνια και δεν ενδιαφερόμαστε, ή σνομπάρουμε διάφορους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, οι οποίοι στο κάτω - κάτω θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να έχουμε πιο ολοκληρωμένη άποψη για την Παιδεία, ή ακόμη και να βρούμε ιδέες για τη βελτίωσή της?
[/quote]

αυτό που εννοω ειναι οτι ειναι ειρωνικό καπως αυτο που λεει,οτι στο κεντρο ειναι ο φοιτητης.Ξερω και εχω ακουσει τι σημαινει να εισαι φοιτητης στην αγγλια,ποσο πολυ αναπτυσσεται η προσωπικοτητα σου.΄Πώς αισθλαβεσαι σαν ανθρωπος,και σαν τι σε βλεπουν.Φοιτητης δεν ειναι απλα η συνεχεια του σχολειου.Φοιτητής ειναι κατι παραπανω.
Στην ελλάδα,και με την εννοια του ασύλου και με αλλες έννοιες,ο ελληνας φοιτητής έχει περισσοτερες ευκαιριες.Φυσικα κατι δεν παει καλά,αλλα αν μη τι αλλο στον τομεα αυτο το συστημα τους με βρισκει αντιθετο.

Οκ, όπως το θέτεις. Αλλά το να παρακολουθούμε και τα Ευρωπαϊκά φοιτητικά δεδομένα παράλληλα, αυτό δεν το θεωρώ κακό...

Προσωπικά, συμφωνώ απόλυτα! Και εγώ στη θέση του επιτυχημένου επιστήμονα που ζει στην Αγγλία ή οπουδήποτε αλλού, και μπορεί να δώσει στην εργασία του ακόμη και το 100% των δυνατοτήτων του (και έχει και καλές αποδοχές φυσικά), τρισευτυχισμένη θα ήμουν, και το πιθανότερο θα θεωρούσα τα εντός Ελλάδος δρώμενα πολύ πιο άσχημα από τη "δική" μου κατάσταση!

 Απλά είδα ότι έγινε μια παρανόηση για το ποιος έγραψε τα συγκεκριμένα, γι' αυτό και παρενέβην!

ενώ, φαντάζομαι, θεμιτό θα ήταν, εφόσον υπάρχει επιθυμία από διδάσκοντες ή/και ερευνητές και από "εν δυνάμει" διδασκόμενους, η κοινωνία να μπορούσε να στηρίξει με πόρους. (?)
μα η "αξιολόγηση" τους δεν εξαρτάται από το επίπεδο των βαθμών.
(απ'ό,τι λένε στο άρθρο της Ελευθεροτυπίας)
επίσης, κριτές - αξιολογητές ενός πανεπιστημίου είναι και καθηγητές από (5) άλλα πανεπιστήμια.

παραθέτω ένα απόσπασμα από μία εισήγηση της Ξένιας Χρυσοχόου
με θέμα το σύστημα αξιολόγησης της διδασκαλίας και της έρευνας των πανεπιστημίων (σε λίγο θα τα λέμε εταιρείες) στη Μ. Βρετανία.

[.....

Αξιολόγηση του συστήματος αξιολόγησης

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο ο D. Gillies (UCL), θέτει αυτό το ερώτημα που δεν έχει επίσημα τεθεί. Χρησιμοποιεί την ιστορία της επιστήμης για να αναλύσει τις προόδους της φιλοσοφίας. Αναφέρεται καταρχήν στις προόδους της φιλοσοφίας στη Μεγ. Βρετανία από το 1900-1975 (πριν την είσοδο της αξιολόγησης), αναφέροντας μεταξύ άλλων τον Moore, τον Russell,  τον Ramsey, τον Wittgenstein, τον Popper, τον Feyerabend, θεωρώντας ότι πρόκειται για τις καλύτερες στιγμές της φιλοσοφίας στη Μεγ. Βρετανία. Για αυτή την εκπληκτική παραγωγή δεν υπήρχε ανάγκη μιας διαδικασίας πιστοποίησης της ποιότητας. Προσπαθεί να διαπιστώσει το ίδιο για τα πιο πρόσφατα χρόνια και αισθάνεται αμφιβολία για την κρίση του. Διαπιστώνει έτσι πώς είναι δύσκολο καταρχήν να κρίνει κανείς τη σύγχρονη έρευνα χωρίς την χρονική απόσταση. Το RAE βασίζεται όμως στη σύγχρονη κριτική και κρίση για το ποιοί ερευνητές είναι καλοί και ποιοί όχι.

Αποφασίζει να χρησιμοποιήσει μια μεθοδολογία συλλογισμού ενάντια στα γεγονότα (counterfactual thinking) για να δει τις συνέπειες του RAE σε προηγούμενες εποχές. Με παράδειγμα τον Wittgenstein που έχοντας μια έδρα στο Καιμπριτζ για 17 χρόνια δεν δημοσίευσε τίποτα πριν δημοσιεύσει το Philosophical Investigations, αποδεικνύει μια μεγάλη αδυναμία του συστήματος: το να μην έχει ο ερευνητής το χρόνο που χρειάζεται για να παράξει ένα έργο. Η συνέπεια του RAE στην περίπτωση Wittgenstein θα ήταν να του αφαιρέσουν χρόνο έρευνας (ως μη δραστήριο ερευνητή), να χρειάζεται να διδάσκει περισσότερο σε προπτυχιακό επίπεδο, ή ακόμα να χάσει την θέση του.

Το ίδιο θα συνέβαινε και στον Frege, πατέρα σήμερα της μαθηματικής λογικής που βρίσκεται στη βάση της λογικής των ηλεκτρονικών υπολογιστών, του οποίου το βιβλίο απέσπασε στην εποχή του απαξιωτικές κριτικές σε εθνικό και διεθνές επίπεδο από συναδέλφους με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να πληρώνει ο ίδιος την έκδοση των βιβλίων του και να έχει στο τέλος της καριέρας του στα 70 του μόνο τρεις μαθητές εκ των οποίων ο Carnapπου έκανε γνωστό το έργο του. Με τους σημερινούς κανόνες θα συνταξιοδοτείτο πολύ πρόωρα για να μην αποτελεί βάρος στο τμήμα ως μη καταξιωμένος. Το ίδιο θα συνέβαινε και στον Semmelweis που έκανε μια πρώτη υπόθεση για τον επιλόχιο πυρετό και προέτρεπε τους γιατρούς να χρησιμοποιούν αντισηπτικό πριν εξετάσουν τους ασθενείς τους. Οι απόψεις του πολεμήθηκαν από τους σύγχρονούς του με αποτέλεσμα να χαθούν ανθρώπινες ζωές. Πιθανόν ίδια τύχη να είχε και ο Κοππέρνικος ο οποίος στον πρόλογο του De Revolutionibus Orbium Caelestium δηλώνει ότι εργαζόταν σε αυτό για 36 χρόνια.

Είναι βέβαια ανιστόρητο να εφαρμόζουμε την διαδικασία της αξιολόγησης σε παλιότερες εποχές. Αξίζει όμως να αναρωτηθούμε αν μια τόσο πολύπλοκη διαδικασία σαν την έρευνα μπορεί να αξιολογηθεί στη συγχρονία, με ποσοτικά κριτήρια παραγωγής και μέσα σε βιαστικά χρονικά πλαίσια. Το σημερινό σύστημα δεν νοιάζεται πόσο καλός είσαι αλλά πόσο «δραστήριος» είσαι.
........

Κατ’επέκταση το γεγονός ότι η χρηματοδότηση της έρευνας στα πανεπιστήμια βασίζεται σε αξιολογήσεις που δεν αφήνουν περιθώρια να ερευνηθεί κάτι σε διάρκεια και που γίνονται υπό την κρίση σύγχρονων συναδέλφων, είναι πολύ πιθανό να προωθεί μια έρευνα ρουτίνας που δεν αφήνει χώρο για το μοναδικό φαινόμενο, την έρευνα που σπάει το παράδειγμα.
 
Ποιές είναι όμως οι συνέπειες της αξιολόγησης σήμερα στη Μεγ. Βρετανία;
Καταρχήν πρέπει να ειπωθεί ότι στα 20 χρόνια της λειτουργίας του το ίδιο το σύστημα δεν έχει αξιολογηθεί και δεν υπάρχουν ικανές αποδείξεις ότι βελτίωσε την ποιότητα της έρευνας. Αντίθετα είναι προφανές ότι έχει τις ακόλουθες αρνητικές συνέπειες. Καταρχήν ιεραρχεί τα τμήματα και κατ’επέκταση τα πτυχία και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων. Παράλληλα πριμοδοτεί τα ήδη πλούσια τμήματα αφήνοντας τα φτωχά να γίνονται ακόμη φτωχότερα.Αποτελεί δε, ένα βαρύ γραφειοκρατικό μηχανισμό. Ουσιαστικά τα τμήματα δεν κάνουν έρευνα αλλά προετοιμάζουν την παρουσίαση της εκθεσής τους επί 4 χρόνια. Αυτή ήταν και η προσωπική μου εμπειρία στο τμήμα όπου δούλευα στη Μεγ. Βρετανία. Ασκούνται τόσο μεγάλες πιέσεις στους πανεπιστημιακούς που τους οδηγούν να επιλέγουν έρευνα ρουτίνας ακόμα και στα διδακτορικά για να προλάβει κανείς τα χρονικά πλαίσια και να είναι δραστήριος.‘Ετσι δημοσιεύει κανείς και ανολοκλήρωτη δουλειά. Η ανακύκλωση άρθρων ή η κατάτμηση μιας έρευνας σε πολλά άρθρα είναι συχνό φαινόμενο. Γενικότερα απαιτείται η γνώση να έχει άμεση λειτουργικότητα. Γίνεται ένα κυνήγι για ερευνητικές χρηματοδοτήσεις από οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε θέμα. Η προαγωγή και εξέλιξη του πανεπιστημιακού ερευνητή εξαρτάται από το πόσα χρήματα φέρνει στο πανεπιστήμιο. Αυτό έχει άμεση επίπτωση στον μισθό του που αυξάνεται και στις ώρες διδασκαλίας του που μειώνονται ανάλογα με τα έσοδα. Το πανεπιστήμιο γίνεται εταιρεία έρευνας που χρησιμοποιεί την ήδη υπάρχουσα γνώση και τα μεθοδολογικά εργαλεία που διαθέτει για να απαντήσει σε ερωτήματα που δεν θέτει και δεν ελέγχει. Το σύστημα πυροδοτεί ένα κλίμα ανταγωνισμού μεταξύ συναδέλφων και οδηγεί τους πανεπιστημιακούς σε ένα παιχνίδι μεταγραφών: όποιος έχει ένα καλό βιογραφικό εκβιάζει το τμήμα του για καλύτερο μισθό ή αξιώματα για να μην μεταπηδήσει σε άλλη «ομάδα», σε άλλο πανεπιστήμιο, μαζί με τις δημοσιεύσεις του! Γενικά η διδασκαλία θεωρείται πάρεργο και αφήνεται σε εκείνους που δεν είναι αρκετά δραστήριοι ερευνητικά. Διαχωρίζονται έτσι οι ρόλοι των πανεπιστημιακών σε δάσκαλους και ερευνητές καταργώντας τη σημαντική αξία του πανεπιστημιακού δασκάλου που δεν είναι απλός αναμεταδότης γνώσεων αλλά τροφοδοτεί την διδασκαλία του από την έρευνά του. Όσον αφορά στην αξιολόγηση της διδασκαλίας, ουσιαστικά επιβραβεύβεται η «παράσταση» που δίνει ο εκπαιδευτικός, τα μέσα που χρησιμοποιεί για την μετάδοση πληροφοριών και όχι η ουσιαστική γνώση.

Οι πανεπιστημιακοί βρίσκονται κάτω από τη συνεχή ένταση να ανταποκριθούν σε κάποιο μοντέλο διδασκαλίας  και συχνά κατά τη διάρκεια των αξιολογήσεων δημιουργείται κλίμα κατάθλιψης και φόβου ενώ ταυτόχρονα καλλιεργείται μια κουλτούρα αποδοχής ενός και μόνο μοντέλου διδασκαλίας. Οι φοιτητές μετατρέπονται σε πελάτες/χρήστες των οποίων οποιαδήποτε απαίτηση πρέπει πάραυτα να ικανοποιηθεί είτε ταιριάζει είτε όχι με την εκπαιδευτική διαδικασία. Συχνά σε δύσκολα ή απαιτητιτικά  μαθήματα η αξιολόγηση από μέρους των φοιτητών είναι αρνητική αφού ότι δεν καταλαβαίνουν αμέσως το αποδίδουν στην ανικανότητα του καθηγητή να το μεταδώσει. Η γνώση όμως δεν είναι μια διαδικασία πομπού-δέκτη. Και όλα αυτά όταν έρευνες δείχνουν ότι οι φοιτητές/χρήστες δεν φαίνεται να χρησιμοποιούν καν την αξιολόγηση ενός τμήματος σχετικά με τη διδασκαλία σαν κριτήριο επιλογής πανεπιστημίου.

......]

ολόκληρο το κείμενο: http://www.poulantzas.gr/keimeno.php?eidos=main&gl=gr&id=37

+100  ^wav^