THMMY.gr

Έρχεται κάποτε στους περισσότερους από εμάς αργά ή γρήγορα το τέλος των σπουδών μας. Τι συμβαίνει όμως όταν για αυτά τα 5+ χρόνια έχεις αυτοπροσδιοριστεί πλήρως ως φοιτητής τημμυ, έχεις αφήσει πολλά από τα χόμπυ σου και την κοινωνική σου ζωή εξ αιτίας της σχολής, και τώρα πια πρέπει να βγεις στην κοινωνία και να το παίξεις νορμάλ άνθρωπος; Μια έκθεση ιδεών του Έλιοτ.

Αρχικά, κακώς τα έκανα όλα αυτά. Ένα νούμερο του βαθμού πτυχίου δεν αξίζει τόσες θυσίες. Αλλά δεν ήταν μόνο βαθμοθηρικός ο λόγος, ας είμαστε ειλικρινείς. Μου αρέσει η γνώση. Απλά μερικές φορές ο καλός βαθμός δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ξέρεις περισσότερα από κάποιον άλλο, απλά έβαλες πολλή δουλειά σε εργασίες, ξόδεψες πολύ από το χρόνο σου μπροστά στον υπολογιστή κάνοντας βαρετές επαναλαμβανόμενες δουλειές ώστε να έχεις καλά αποτελέσματα και να φαίνονται όμορφα στις εργασίες, ή έλυσες την ίδια άσκηση για 3η φορά κ.ο.κ.

Αλλά το κείμενο αυτό έχει να κάνει με το πώς ξαναεισάγομαι στην κοινωνία. Ή τέλος πάντων προσπαθώ. Και για να το πετύχω αυτό έχω βάλει κάποιους κανόνες.

Ένας από αυτούς είναι ότι δεν μιλάω για τη σχολή ή τη δουλειά μου όταν βγαίνω έξω. Όταν το κάνω, είναι για συγκεκριμένο σκοπό και υπό τον έλεγχο μου. Έχω πολλά περισσότερα να πω για διάφορα θέματα με τα οποία ασχολούμαι εκτός σχολής, και δεν υπάρχει περίπτωση να με βρεις να μιλάω για αυτήν πια σε κοινωνικό περιβάλλον. Αν μιλήσω για τη σχολή σε νέα άτομα που γνωρίζω, θα πάω τη συζήτηση πολύ περισσότερο προς το κομμάτι των συναισθημάτων. Μπορεί να σκεφτώ να πω κάτι παρόμοιο με αυτό που διαβάζετε τώρα. Το θεωρώ πολύ περισσότερο ενδιαφέρον για κάποιο άτομο να μιλήσω για το πώς επηρέασε την οπτική μου στη ζωή και στον κόσμο η σχολή, παρά να γκρινιάζω ή να μιλάω για τεχνικά πράγματα που ούτε νοιάζουν το άλλο άτομο, ούτε καν εμένα δεν μου βγάζουν κάποιο ενδιαφέρον (όπως π.χ. με τί ασχολούμαι). Φυσικά η σχολή δεν είναι ο μπαμπούλας που θα αποφύγω να αναφέρω, αλλά σίγουρα δεν θα πιάσω συζήτηση πάνω στη γνώση και τις πολυάριθμες κακές μου εμπειρίες. Θα μιλήσω για τα καλά, για τους φίλους που γνώρισα και για το τί κέρδισα όλα αυτά τα χρόνια.

Ένας ακόμη κανόνας είναι να μην μιλάω για πολιτικά όταν δεν θέλω. Παλιότερα επειδή κινούμουν σε κάπως πολιτικούς χώρους, υπήρχαν συζητήσεις που μου πιάνανε ξένοι που δεν μου άρεσαν καθόλου. Μπορώ να εξηγήσω πολύ ξεκάθαρα τον λόγο. Εγώ προσωπικά δεν έχω διαβάσει πολλή πολιτική/οικονομική θεωρία (σχεδόν καθόλου για την ακρίβεια) και αρα όταν κάποιος πιο ψαγμένος μου πιάνει τη συζήτηση θεωρεί ότι θα μου κάνει μάθημα για αριστερές ιδέες. Μια τέτοια δυναμική δεν είναι καθόλου ωραία. Την έχω βιώσει, με άτομα να προσπαθούν σαν παιδί να με οδηγήσουν στο συμπέρασμα άρα φταίει ο καπιταλισμός. Δεν καθόταν να ακούσουν κάτι άλλο. Φυσικά και για εμένα μια μαρξιστική ανάλυση του παρελθόντος και του παρόντος είναι σημαντική. Αλλά όχι μόνο μαρξιστική. Υπάρχουν τόσες οπτικές με τις οποίες μπορεί να δει κανείς τον κόσμο και η αλήθεια κατά τη γνώμη μου βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε πολλαπλές αναλύσεις. Με αυτό εξάλλου συμφωνεί και η σύγχρονη φιλοσοφική θεωρία του μεταμοντερνισμού (https://en.wikipedia.org/wiki/Postmodern_philosophy). Έπειτα, υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι μάλλον έχουν ψάξει τα πολιτικά θέματα λιγότερο από μένα, με τους οποίους προσπαθώ να μην έχω την συμπεριφορά του δασκάλου, αλλά παράλληλα να λεω πώς βλέπω εγώ τα πράγματα και γιατί διαφωνώ με τη δική του οπτική, χωρίς όμως να υπάρχει καμία υπόνοια μαλώματος ή μίσους. Γενικά όμως δεν νομίζω ότι κανείς θέλει να μιλάει για πολιτική και εγώ την αναφέρω μόνο εαν ερωτηθώ. Ιδιαίτερα σε νεα άτομα με τα οποία βλέπω ότι είναι πολύ πιθανό να διαφωνήσω πλήρως, δεν κάθομαι καν να ασχοληθώ.

Αθλητισμός. Από το 4ο έτος ξεκίνησα γυμναστήριο και το απολαμβάνω αρκετά. Είναι μια πολύ καλή ασχολία που βοηθάει να σκέφτεσαι περισσότερο το σώμα σου, μιας και η νοοτροπία της σχολής είναι να είσαι ανταγωνιστικός ως προς την εφυία, και έτσι είναι πολύ εύκολο να παραμελήσεις το σώμα σου. Την λέξη ανταγωνισμό την χρησιμοποιώ εδώ και με την καλή έννοια - βλέπω τους γύρω μου να προσπαθουν πολύ και αυτό προωθεί και μένα να τους φτάσω ή να τους ξεπεράσω - και με την κακή έννοια - βλέπω τους γύρω μου να προσπαθούν πολύ, αυτό μου δημιουργεί μίσος προς αυτούς και προσπαθώ να τους σαμποτάρω ώστε να βρεθούν πιο κάτω από εμένα -. Πάντα ήμουν ανταγωνιστικός με την 1η έννοια της λέξης και απέφευγα τα άτομα που ακολουθούν τη 2η. Είναι καλό λοιπόν αυτόν τον ανταγωνισμό σου να τον χρησιμοποιείς και σε άλλα κομμάτια της ζωής όπως ο αθλητισμός. Θα ήθελα πολύ να ξεκινήσω κάποιο άθλημα αλλά έτσι όπως είναι τα πράγματα, το γυμναστήριο μου αρκεί. Ή μάλλον, απλά δεν υπάρχει αρκετός χρόνος στη μέρα για περισσότερα.

Έξοδοι/Κοινωνικοποίηση. Το να βγαίνεις έξω για μερικούς είναι απολαυστικό. Και εμένα μου αρέσει πολύ. Όμως, το βλέπω πια επίσης σαν δουλειά. Η κοινωνικοποίηση είναι κάτι το οποίο θέλω να δουλέψω και άρα αν με προσκαλέσουν κάπου, ακόμη και αν δεν το νιώθω πολύ, θέλω να λεω ναι. Όλα είναι ευκαιρίες, και δεν νιώθω τύψεις που δεν κάνω κάτι παραγωγικό επειδή το να δουλεύω στην κοινωνικοποίησή μου είναι παραγωγικό για μένα. Ως πολύ καλός φοιτητής θα περίμενε κανείς ότι δεν θα ήμουν πολύ κοινωνικοποιημένος ή ότι δεν θα είχα πολλά κοινωνικά skills, αλλά θεωρώ ότι είμαι αρκετά καλά ήδη, και πρόκειται να μάθω ακόμη περισσότερα γιατί δεν μου είναι αρκετό! Προτείνω το ίδιο σε όποιον θέλει να δουλέψει πάνω σε αυτό το θέμα. Να βγει έξω να χαμογελάει και να βρίσκει μαλακίες να πει στον κάθε ξένο που θα τον κάνουν να γελάσει. Και κοπλιμέντα. Ως παράδειγμα, είχα πάει σε ένα μαγαζί και ήταν ένα παιδί σερβιτόρος ο οποίος φορούσε μια μπανάνα πλεγμένη σαν κασκόλ με το χέρι. Μου άρεσε πολύ και τον ρώτησα από πού την πήρε. Τελικά χάρηκε πολύ που το παρατήρησα επειδή η αδερφή του έχει ολόκληρο fashion brand με τέτοιου είδους τσάντες και αξεσουάρ, και μας μίλησε για αυτό για λίγο. Είναι αρκετά εύκολο να πιάσεις μια συζήτηση αρκεί ο άλλος να μην είναι ξινός. Αν είναι, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά...

Επανασύνδεση με παλιούς φίλους. Είναι τόσο ευθύνη δική μου, όσο και δική τους που χαθήκαμε. Αλλά τους παίρνω έναν-έναν και κανονίζω να πούμε τα νέα μας. Όλοι έχουν χαρεί που τους το πρότεινα.

Ερωτικά. Προφανώς βγαίνοντας περισσότερο και γνωρίζοντας περισσότερα άτομα το λογικό επακόλουθο είναι να υπάρχει βελτίωση και σε αυτά. Αλλά αυτό για το οποίο θέλω να γράψω είναι ότι αποφάσισα κάτι ακραίο. Απεχθάνομαι τα μηνύματα. Ενδιαφέρεσαι να γνωριστούμε; Θα μιλάμε στο τηλέφωνο και θα βγαίνουμε. Το ξερω... Είναι σοκαριστικό για τα περισσότερα άτομα της ηλικίας μας. Συγγνώμη αν σας προκάλεσα άβολα συναισθήματα και μόνο που το είπα. Αλλά το υποστηρίζω φουλ. Αν δεν θες να μου δώσεις το κινητό σου και μου πεις κάτι τύπου "το ίνστα δεν σου κάνει;"... έχω ξενερώσει πλήρως. Ανάλογα βέβαια και την κατάσταση πάντα. Αλλά δεν πρόκειται να κάνω casual texting με κανένα άτομο εκτός από φίλους μου. Ακόμη και σε αυτούς έχω κόψει τα μηνύματα όμως και συνενοούμαστε πια κυρίως μέσω τηλεφώνου.

Αυτά είχα να πω πιστεύω προς το παρόν. Ξέρω ότι αρκετά άτομα γνωστά μου είναι προς το τέλος των προπτυχιακών σπουδών τους στο τμήμα και περιμένω να γράψουν κάτι, όπως έγραψα εγώ, σε αυτό το νήμα. Πιστεύω ότι μπορεί να δώσει ελπίδα και συμβουλές στους νέους ώστε να περάσουν καλύτερα κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Αν είστε πρωτοετείς/δευτεροετείς πείτε μας πώς νιώθετε τη σχολή ως τώρα. Για πιο μεγάλα έτη που δεν τελειώνουν, πείτε τρόπους που σας βοηθούν να μένετε sane κατά τη διάρκεια των σπουδών.
 

Αρκετά ενδιαφέρον αυτά που γράφεις και πραγματικά αποτελούν έναν προβληματισμό που έχω και εγώ τώρα που τελειώνω (λέω δλδ ότι τελειώνω) τις σπουδές μου στο ΤΗΜΜΥ. Η αλήθεια είναι ότι η σχολή με έχει επηρεάσει σε έναν βαθμό, και νομίζω επηρεάζει τους πάντες, στην κοινωνικοποίηση και στην αυτοεκτίμηση (ναι εδώ εννοώ την αγάπη που δείχνεις στον εαυτό σου κάνοντας οτιδήποτε άλλο πέρα από το διάβασμα π.χ. αθλητισμός, ερωτικά κτλ).

Πολιτικές συζητήσεις δεν κάνω πλέον σε παρέες, τις αποφεύγω πολύ γιατί έχω παρατηρήσει με τα χρόνια ότι δεν καταλήγουν πουθενά. Επιπλέον, και εγώ αποφεύγω συζητήσεις περί σχολής, και αν τύχει να κάνω τέτοια συζήτηση, προσπαθώ να είναι αρκετά σύντομη και να μην επεκταθούμε για πολύ ώρα σε αυτά. Συνήθως μιλάω για τα χόμπυ μου, τα οποία απέκτησα το τελευταίο διάστημα, αφού χαλάρωσα λίγο με την σχολή ή τι στοχεύω να κάνω στο μέλλον στον τομέα αυτό.

Αυτά. Ας πει και κανένας άλλος την γνώμη του, γιατί εγώ με τον Ελιοτ μιλάμε όλη την ώρα για την επανα-κοινωνικοποίηση ενος φοιτητή ΗΜΜΥ  ::)

H φοιτητικη ζωη ηταν το peak σας. Τα χειροτερα ερχονται.

(https://media.makeameme.org/created/enjoy-it-while-5b78d7.jpg)
+1
Γιαυτό κι εγώ την παρατείνω

(https://media.makeameme.org/created/why-make-college-e4c43c4934.jpg) ή και τριάντα8

"lazy college senior meme", απ΄τα παλιότερα και καλύτερα

Το θεωρώ λίγο κομπλεξικο αυτό που λες.

Δεν γνωρίζεις τη ζωή μας. Κανενός μας. Ξέρω πάρα πολλά άτομα για τα οποία η φοιτητική ζωή δεν θα είναι σίγουρα το peak. Δεν μπορώ να καταλάβω την ανάγκη που ένιωσες να πεις κάτι τέτοιο σε αυτό το τοπικ... Κυρίως στεναχώρια μου φέρνει και ελπίζω να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι κάνεις λάθος και να περάσεις τέλεια αργότερα.

Οκ ήταν κάπως απόλυτος ο Grecs αλλά κάποια ζητήματα θα πάνε όντως προς το χειρότερο.

Εγώ προσωπικά πέρασα πολύ ωραία μετά το πτυχίο και ας έκανα διδακτορικό και ζορίστηκα πολύ.

Κατα κανονα σιγουρα θα δεις πολυ λιγοτερο χρονο μεσα στην καθημερινοτητα σου. Επισης θα δεις οτι η κοινωνικοποιηση θα γινει αρκετα πιο δυσκολη. Επισης με τον μεσο μισθο που παιζει δεν θα δεις καμια θεαματικη αυξηση του βιοτικου σου επιπεδου.

Και επειδη η δουλεια θα παιζει σημαντικο ρολο μεσα στην καθημερινοτητα σου ειναι πολυ σημαντικο να σου αρεσει αυτο που κανεις ακομα και αν σε αμοιβει λιγοτερο σε σχεση με μια δουλεια που δεν σου αρεσει.
Αυτό επαιξε σημαντικο ρολο στην δικια μου "επιβιωση" που ακομα και οταν δεν ειχα χρονο, κοινωνικη ζωη, λεφτα κ.α. η ικανοποιηση που επαιρνα από την εργασια μου υπερκαλυπτε το τι εχανα.

1οετης εδώ,

Η σχολή για πολλούς από εμάς είναι η πρώτη επαφή με τις διάφορες πτυχές της κοινωνίας. Εγώ θα έλεγα ότι η αρχή μου δεν είναι αυτή που θα ήθελα αλλά σίγουρα σκέφτομαι πολύ τα πράγματα.

Η σχολή μου φέρνει όμορφα συναισθήματα αρκετές φορές, κάποιες άλλες αρκετή αγανάκτηση, και μερικές ακόμα απλά θέλω να τελειώσει η μέρα να κοιμηθώ (ναι είναι και αυτό συναίσθημα).

Τα όμορφα συναισθήματα έρχονται κυρίως από τις παρέες και από τα μαθήματα που ακόμα εμείς εμάς δεν μας έχουν σφάξει.

Η συμβουλή μου είναι ότι ο ύπνος σώζει ζωές και για εμένα που είμαι πιο άνετος με λιγότερη ώρα μπροστά από ένα βιβλίο είναι κάτι που εκμεταλλεύομαι αρκετά.

Τα απομνημονεύματα ενός ΗΜΜΥτη

Νομιζω ειρωνικα το ειπε, χωρις να το ξερω.

Γενικα υπαρχει αυτη η πεποιθηση οτι τα φοιτητικα χρονια ειναι τα καλυτερα και αου, δεν την ενστερνιζομαι, αλλα τη καταλαβαινω.

Αφου τελειωσα τη σχολη αρχισα να νιωθω πιο πολυ ενηλικας με ευθυνες. Δουλεια, μαγειρεμα, γυμναστηριο( καποιες φορες τον χρονο) υπνος και παλι απο την αρχη και αυτο για 60 χρονια. Υπαρχει μια ρουτινα που αν δε τη γεμισεις με λιγα ( δε προλαβαινεις πολλα) πραγματα που σου αρεσουν ειναι περιεργα. Αυτο που το χαλαει περισσοτερο κατ εμε ειναι η υποχρεωτικοτητα. Δεν μπορεις να σκιπαρεις το πρωτο διωρο της δουλειας για τον οποιο λογο. Ενω στη σχολη μπορεις να σκιπαρεις αρκετα και να τα κανεις με τον δικο σου ρυθμο.

Για κοινωνικοποιηση που αναφερθηκε, στη δουλεια που θα βρισκεσαι, θα εχεις τη ευκαιρια να γνωρισεις ατομα και να ταιριαξεις με αυτα. Ωστοσο θα προτεινα ενα hobby που θα εχει κοσμο γιατι εκει ειστε ξεκαθαρα απο δικη σας επιλογη και παιζει να ταιριαζεται πιο πολυ. Δεν ξερω τι hobby δεν εχω ξεκινησει κατι αν θελετε προτεινετε τιποτα ::).

Αλλα γενικα καντε οτι σας αρεσει και θα ειστε παντα στο peak σας. Ειτε αυτο ειναι νηπιαγωγειο, λυκειο, σχολη, δουλεια, συνταξη.

Να ήμουνα ξανά πρωτοετής :P
Μόνο στο πρώτο έτος μπορεί η σχολή να σου φέρνει όμορφα συναισθήματα, μετά το 3ο εξάμηνο καταλαβαίνεις το λάθος που έκανες που μπήκες εδώ ;D

Τέλος πάντων, επί του θέματος, πιστεύω ότι το peak μας δεν είναι η φοιτητική ζωή, και αν το peak σου ήταν μια περίοδος που ήσουν  "αναγκασμένος" να διαβάσεις για να την βγάλεις στην ώρα σου, τότε μάλλον η ζωή σου μετά είναι πολύ μίζερη... Επιπλέον, πιστεύω ότι μετά το ΤΗΜΜΥ έχεις περισσότερο έλεγχο στο τι θα κάνεις, σε σχέση με τα 5 χρόνια που πρέπει (γιατί χρειάζεσαι το πτυχίο) να διαβάσεις και να το τελειώσεις.  ::)
Συμφωνώ λοιπόν με τον Ελιοτ και τον Πάτερ   ;)

Ο Grecs πάντα ήταν και λακωνικός και συχνά παρεξηγήσιμος παίδες. Σε πολλές "αιχμηρές" (φαινομενικά) ατάκες του σε βαθμό προφητείας βγήκε 100% σωστός. Μερικές φορές θυμάμαι είχαμε "διαπληκτιστεί" για κάτι θεματάκια αλλά μετά από 1 ή 2 ή μερικά χρόνια είδα ότι είχε τελικά δίκιο.
Αυτό που υποθέτω ότι εννοεί είναι ότι η περίοδος της φοιτητικής σας ζωής είναι το peak από άποψη διασκέδασης, ελευθερίας,  ανεμελιάς και ευτυχίας.
Και όντως :
φαγητό σας φτιάχνει η λέσχη, οι γονείς σε μεγάλο ποσοστό παρέχουν τα υπόλοιπα - χρήματα, συνήθως δε χρειάζεται να δουλεύετε για να βγαίνει ο μήνας (πραγματικά θαυμάζω αυτούς που και δουλεύουν και σπουδάζουν) τα υπόλοιπα για να ευτυχήσετε (όσο είναι δυνατόν στις συνθήκες κτλ κτλ) είναι στο χέρι σας.

Εγώ δλδ γιατί σας έσπαγα μπάλες επί μήνες και το 2015 και το 2016 και το 2018 και το 2019 και (με κουράσατε την τελευταία φορά) το 2022-2024 για να ξεκουνηθείτε να κάνετε καμία αξέχαστη παρτάρα? Για να περάσω καλά εγώ που έτρωγα το άγχος να πάνε όλα καλά? Για να με λέτε σπαζαρχίδη και να βγάζετε γκρίνια? Μα για να συνδημιουργήσετε μια από τις καλύτερες αναμνήσεις σας αυτής της περιόδου αφού αν βοηθήσεις εσύ να στηθεί το παρτάκι έστω και με μια μόνο ώρα στο μπαρ, θα το θυμάσαι για πάρα πολλά χρόνια  ;) :P
Καλά στο τελευταίο ήταν υπερβολικά δυνατά τα ηχεία και την επόμενη που έσκασα με το καραβάν του μπαμπά να πάμε πίσω τα ποτά που περίσσεψαν με το που ρώτησα "τι λέει παίδες? πως σας φάνηκε το παρτάκι χθες?" είδα τις φάτσες τους να λάμπουν ξαφνικά να γουρλώνουν τα μάτια τους και να χαζοχαμογελάνε σα μίνιον και να κοιτάνε στο υπερπέραν ψάχνοντας τι να πουν - αφού δεν περιγράφεται εύκολα το συναίσθημα έκστασης χαράς και εφορίας που νιώσανε παρά την κούραση ενίοτε. Ρητορική ήταν η ερώτηση. Σιγά μη δε ξέρω πως νιώσανε  ^shifty^ ^rolfmao^

( Με 22,5 kWatt ήχο, τον μισό από όσο είχαν οι Prodigy στο Αλεξάνδρειο και με μερικές άλλες λεπτομέρειες δλδ με τι σειρά θα παίξουν οι djs τις μουσικές που παίζει ο καθένας τους, με άφθονη μπύρα-ποτά, κέφι και χορό μέχρι να μην αντέχουν άλλο, δεν υπήρχε περίπτωση να μην νιώσουν ότι ένιωσαν τα αθώα απονήρευτα στρουμφάκια μας ^rolfmao^ )

(https://pbs.twimg.com/media/FxuQ8NFaQAAHgDx?format=jpg&name=large)