THMMY.gr

4+1 βασικά αντεπιχειρήματα στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα.
1) Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, με τον τρόπο που πλασσάρεται ότι θα λειτουργήσουν, ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, αλλά και με βάση την αυτονόητη γνώση για αυτά ως ιδιωτικές επιχειρήσεις, ότι θα εξυπηρετούν «τις ανάγκες της αγοράς», θα οδηγήσει σε κατακερματισμό στον τίτλο σπουδών. Ας αναλύσουμε λίγο το συγκεκριμένο χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την κτηνιατρική. Η κτηνιατρική έχει ένα πενταετές πρόγραμμα σπουδών, το οποίο έχει έναν ευρύ διεπιστημονικό χαρακτήρα, στον οποίο η τελική εξειδίκευση δεν είναι περιοριστική. Ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, θα μπορεί να χορηγεί εξειδικευμένο τίτλο κτηνίατρου επι συγκεκριμένου αντικειμένου, πιθανόν και σε 4 ή 3 χρόνια. Θα προκύπτει δηλαδή από εκεί κτηνίατρος γάτας, κτηνίατρος σκύλου, κτηνίατρους κότας, κτηνίατρος χάμστερ, με τον ονοματιζόμενο τίτλο σπουδών. Δεν θα μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την επιστημονικότητα του πτυχίου, καθώς λόγω του συγκεκριμένου εξατομικευμένου αντικειμένου, είμαστε εκ προοιμίου υποχρεωμένοι να δεχτούμε ως αρκετά τα 4 ή και 3 έτη σπουδών, αν αυτά προσανατολίζονται μόνο στο εν λόγω. Έτσι, θα παράγονται πολλών διαφορετικών ειδών κτηνίατροι, ο καθένας με μοναδικό αντικείμενο. Μία κτηνοτροφική μονάδα λοιπόν που εκτρέφει μόνο κότες, θα προτείνει σε έναν κτηνίατρο κότας από ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη δουλειά, και θα του προτείνει π.χ. 700 ευρώ. Ο εν λόγω, δε θα έχει το περιθώριο να αρνηθεί τη δουλειά, διότι όταν το πτυχίο σου είναι τόσο εξειδικευμένο, δεν έχεις τόσο πολλές εργασιακές επιλογές. Αυτό λοιπόν, θα δημιουργήσει μία «πιάτσα» κακοπληρωμένων κτηνίατρων. Αυτό, τιμαριθμικά, θα παρασύρει προς τα κάτω και τους μισθούς των κτηνίατρων που βγαίνουν από το δημόσιο ΑΕΙ, διότι ένας παν-επιστήμονας από την κτηνιατρική του ΑΠΘ (π.χ. μικρών ζώων)  που θα έχει γνώσεις και για γάτα και για σκύλο, δε θα μπορέσει να απαιτήσει έναν μισθό της τάξης των 1500 ευρώ, γιατί θα είναι πιο «συμφέρον» για την εκάστοτε επιχείρηση, να προσλάβει έναν κτηνίατρο γάτας και έναν κτηνίατρο σκύλου, με 700 ευρώ έκαστο. Άρα για να βρει και ο ίδιος δουλειά, θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί στον μισθό μίας ομάδας με πολύ στενότερο εύρος σπουδών, έχοντας δαπανήσει περισσότερα χρόνια. Προφανώς οι αριθμοί δεν θα είναι αυτοί ακριβώς, αλλα το ζήτημα είναι πως οι στενές και περιορισμένες γνώσεις με βάση τις ανάγκες της εκάστοτε επιχείρησης θα οδηγήσουν νομοτελειακά σε υποτίμιση των πανεπιστημιακών πτυχίων που μέχρι τώρα ξέρουμε.
2) Ο λεγόμενος «υγιής ανταγωνισμός» μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, δεν αποτελεί πραγματικότητα. Ας πάρουμε για παράδειγμα την υγεία. Έχουμε δει βελτιωμένο εθνικό σύστημα υγείας λόγω κάποιου υγειούς ανταγωνισμού με την ιδιωτική υγεία; Ίσα ίσα, η γνώση μας για την ιδιωτική παροχή υγείας, μας εφησυχάζει, ότι αν πάει κάτι στραβά θα απευθυνθούμε εκεί, και έτσι παραλείπουμε το να απαιτήσουμε το αυτονόητο, ένα αξιοπρεπές σύστημα παροχής κρατικής υγείας. Φανταστείτε πόσο καλύτερο θα ήταν το δημόσιο σύστημα υγείας αν ήταν μονόδρομος και για την πλειοψηφία του λαού, αλλά κυρίως, για τους ισχυρούς, και τους έχοντες την εξουσία.
3) Στα πλαίσια του ανταγωνισμού, πάντα τίθεται και ένα ζήτημα περι αθέμιτου ανταγωνισμού, σε όρους αγοράς. Η ίδρυση των ιδιωτικών ιδρυμάτων ανοίγει ακόμα πιο διάπλατα την πόρτα, στο να δέχονται τα δημόσια ιδρύματα λιγότερη κρατική στήριξη, σε πλαίσιο περιορισμού του αθέμιτου ανταγωνισμού. Αυτό νομοτελειακά θα οδηγήσει σε σταδιακή επιβολή διδάκτρων ( το βλέπουμε εξάλλου στις περισσότερες χώρες που λειτουργούν και ιδιωτικά και δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα) , και σε περισσότερη εξάρτηση των δημοσίων πανεπιστημίων από άλλες πηγές χρηματοδότησης όπως εταιρείες. Αυτό αφ’ενός θα οδηγήσει στην κατάργηση της δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και αφ’ετέρου, θα δέσει ακόμα περισσότερο τα πανεπιστήμια με τις επιταγές των μεγάλων εταιρειών, οι οποίες θα πλασσάρονται ως σωτήρες αυτών, και θα δημιουργούν φυτώρια εργαζομένων προσανατολισμένα στις δικές τους απαιτήσεις.
4) Σύντομα θα ακολουθήσει περαιτέρω μείωση των θέσεων εισακτέων στα δημόσια πανεπιστήμια. Εάν για παράδειγμα λειτουργήσει στην Αθήνα ιδιωτικό πανεπιστήμιο Ιατρικής, με 200 εισακτέους ανα έτους, γνωρίζοντας πόσο μεγάλη ζήτηση έχει αυτή η σχολή, μπορούμε ασφαλώς να υποθέσουμε ότι οι θέσεις αυτές θα καλύπτονται κάθε χρόνο. Η κυβέρνηση λοιπόν, θα μπορεί πιο εύκολα να μειώσει τις θέσεις εισακτέων γιατρών κατά 200 ανα την επικράτεια, έχοντας το επιχείρημα ότι δε θα υπάρξει ζήτημα επιστημονικής πληρότητας σε επίπεδο χώρας, διότι οι θέσεις αυτές θα καλύπτονται από τους αντίστοιχους αποφοίτους του ιδιωτικού ιδρύματος.
Το εν λόγω, ενέχει την υπόθεση ότι το κράτος, θέλει να περιορίσει τα «έξοδα» για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό το βιώνουμε καθημερινά βλέποντας την χρόνια υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων, την έλλειψη καθηγητών και εξοπλισμών. Επαναποδεικνύεται όμως και από κάτι άλλο.
5) Η ελάχιστη βάση εισαγωγής, πλασσάρεται από την κυβέρνηση ως ένα μέτρο το οποίο διασφαλίζει το υψηλό επίπεδο των σπουδαστών στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Μπορεί πολύς κόσμος να διαμαρτύρεται ότι η ΕΒΕ ήρθε ως ένας τεχνητός «κόφτης» για να μειωθούν οι δαπανούμενοι πόροι της κυβέρνησης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ωστόσο αυτή ευαγγελίζεται ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. (Πέραν της προχειρότητας που την διακατέχει, που έχει ποσοστιαίο χαρακτήρα και διερευνά μόνο τη μέση τιμή των βαθμολογιών, χωρίς να διερευνά την διασπορά αυτών,  ενώ οι συντελεστές τίθενται οριζόντια, προκαλλώντας σε κάθε άνθρωπο με στοιχειώδεις γνώσεις στατιστικής εγκεφαλική αυτανάφλεξη, ή την οριζόντια βαθμολογική εφαρμογή του συνόλου στα ειδικά μαθήματα.) Η λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η ΕΒΕ είναι όντως ένα μέτρο περισσότερο δημοσιονομικό, παρά «εκπαιδευτικό» που ενδιαφέρεται για τη διασφάλιση του επιπέδου, καθώς στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που θα εντάσσονται στο επίσημο εκπαιδευτικό μοντέλο της χώρας, και θα χορηγούν πτυχία με ίσα αναγνωρισμένα δικαιώματα με τα δημόσια, θα έχουν ως κριτήριο την ικανότητα καταβολής των διδάκτρων και όχι κάποια «εξασφάλιση επιπέδου». Θα ήταν τουλάχιστον πιο τίμιο από την κυβέρνηση να παραδεχτεί ανοιχτά ότι η ΕΒΕ είναι μέτρο δημοσιονομικό, με έναν ψευτοεπιστημονικό μανδύα, και ότι γενικότερα η οπτική της για την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ότι πρόκειται για εμπόρευμα.

Ευχαριστούμε πολύ για την ανάρτηση! Νομίζω το παράδειγμα με τους κτηνιάτρους είναι από τα πιο πετυχημένα που έχω δει.

Εγώ εδώ θα προσθέσω κι ένα FAQ σχετικά με τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια που έφτιαξε το Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Δίνει μια εικόνα για το τι θα συμβεί και με το προσωπικό της τριτοβάθμιας, αλλά και απομυθοποιεί κάποια "επιχειρήματα" της κυβέρνησης υπέρ των ιδιωτικών. Ρίξτε μια ματιά.

https://unionresearchers.wordpress.com/2024/01/24/faq-idiwtika-panepistimia/ (https://unionresearchers.wordpress.com/2024/01/24/faq-idiwtika-panepistimia/)