THMMY.gr

Καρτέλ:καρτέλ το [kart&eacute;l] O (άκλ.) : (οικον.) ένωση ομοειδών συνήθ. επιχειρήσεων, οι οποίες, διατηρώντας την οικονομική, διοικητική και νομική τους αυτοτέλεια, έχουν συνάψει συμφωνίες για τον έλεγχο της παραγωγής με σκοπό την εξουδετέρωση του μεταξύ τους ανταγωνισμού και ενδεχομένως και τη δημιουργία μονοπωλίου· (πρβ. τραστ, κοινοπραξία): ~ εταιρειών παραγωγής πετρελαίου. [λόγ. < γερμ. Kartell ή μέσω του γαλλ. cartel]

Μονοπώλια:μονοπώλιο το [monop&oacute;lio] O40 : 1. (οικον.) α. η αποκλειστική άσκηση όλων των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με ορισμένα αγαθά ή υπηρεσίες, από μία μόνο επιχείρηση· (πρβ. ολιγοπώλιο): ~ για την παραγωγή / για τη διανομή ορισμένου αγαθού. Tο ~ παραγωγής γούνας ανήκει στην Kαστοριά. Kρατικό ~. β. η οικονομική επιχείρηση που ασκεί ένα μονοπώλιο: H κυβέρνηση δεν υποκύπτει στις πιέσεις των ξένων και ντόπιων μονοπωλίων. 2. (μτφ.) αποκλειστικότητα σε κτ.: Kόμμα που επί σαράντα χρόνια είχε το ~ της εξουσίας. [λόγ. < αρχ. μονοπώλιον]
ΠΗΓΗ:Τριανταφυλλίδης On-Line




 Τσ Τσ Τσ... Μα τι ξύλινη γλώσσα χρησιμοποιούν... ^superconfused^ ^superconfused^ ^superconfused^ Τσ Τσ Τσ.. Χάλασε ο κόσμος μπαμπά....  

ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΚΟΥΦΟΥ

Λίγες μεγάλες επιχειρήσεις ελέγχουν την αγορά σε 23 βασικά είδη για το καλάθι της νοικοκυράς, χωρίς κανέναν έλεγχο από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Σε κάποιους από τους κλάδους αυτούς το μερίδιο που κατέχουν οι δύο μεγαλύτερες επιχειρήσεις φθάνει ακόμη και το... 100% δημιουργώντας ολιγοπώλια που τροφοδοτούν την ακρίβεια.

 (http://ta-nea.dolnet.gr/data/D2006/D0922/1oi54a.gif)
 
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση είναι έκθετη από τις συνεχείς αποκαλύψεις για τα καρτέλ στην αγορά και επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με λεονταρισμούς, η Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι αδρανοποιημένη προσφέροντας ασυλία στους μεγάλους της αγοράς, όπως κατήγγειλε χθες το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα έδωσε στη δημοσιότητα λίστα με βασικούς κλάδους της βιομηχανίας στους οποίους δύο ή τρεις μεγάλοι όμιλοι εταιρειών έχουν στα χέρια τους σχεδόν το σύνολο της αγοράς με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία του ανταγωνισμού και για τη διαμόρφωση των τιμών που πληρώνουν οι καταναλωτές.

Καταγγελίες ΠΑΣΟΚ

Πρόκειται για κατηγορίες βασικών καταναλωτικών αγαθών των οποίων οι τιμές το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί σημαντικά, σε ορισμένες περιπτώσεις έως και τρεις φορές ξεπερνώντας κατά πολύ τον πληθωρισμό και συντελώντας έτσι στην έκρηξη της ακρίβειας. Ο συντονιστής του Τομέα Ανάπτυξης και Παραγωγής του ΠΑΣΟΚ κ. Χρήστος Πρωτόπαπας κατήγγειλε χθες τις ολιγοπωλιακές συνθήκες που επικρατούν στην αγορά καθώς η Επιτροπή Ανταγωνισμού αδυνατεί να εκπληρώσει ουσιαστικά τον ρόλο της. «Είναι χαρακτηριστική η καθυστέρηση ή η έλλειψη ουσιαστικής ενασχόλησης σε μια σειρά κλάδων βασικών αγαθών όπως το γάλα, η μπίρα, τα απορρυπαντικά, τα παγωτά όπου λίγες μεγάλες "συγκεντρώσεις" εντείνουν ολιγοπωλιακές πρακτικές», είπε παρουσιάζοντας τα στοιχεία.

Σε επτά κλάδους

Από τη λίστα που έδωσε στη δημοσιότητα το ΠΑΣΟΚ και περιλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος των προϊόντων που καθημερινά αγοράζουν οι καταναλωτές, προκύπτει ότι σε επτά κλάδους (γάλα εβαπορέ, πουρές, ξυριστικά, πάνες ενηλίκων, μαργαρίνες, σούπες-ζωμοί και τσάι) οι δύο μεγαλύτερες επιχειρήσεις μοιράζονται από 90% έως και 100% της αγοράς. Πρόκειται ουσιαστικά για τις ίδιες επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται με προϊόντα τους και στους επτά αυτούς κλάδους. Σημαντικό στοιχείο είναι και το γεγονός ότι σε 16 βασικά είδη ( φυσικοί χυμοί, πουρές, γάλα εβαπορέ, αναψυκτικά, είδη προσωπικής υγιεινής, ξυριστικά, σνακ, ρύζι και όσπρια, μπίρες κτλ.) το μερίδιο της πρώτης εταιρείας κυμαίνεται από 53% έως και 90%, με μεγάλη διαφορά στις περισσότερες περιπτώσεις από τη δεύτερη εταιρεία.

Τα σημαντικά, ανέλεγκτα

Περιγράφοντας την κατάσταση που επικρατεί, ο κ. Πρωτόπαπας είπε ότι «η Επιτροπή Ανταγωνισμού ήταν παρά πολύ καλή σε μικροθέματα. Αμέσως έβγαλε πόρισμα για ακίνδυνα θέματα (π.χ. μαρμαράδες στα νεκροταφεία). Δεν ελέγχθηκαν όμως καθόλου πολλά σημαντικά θέματα που αφορούν τους πολίτες και εντείνουν το κύμα ακρίβειας. Λέμε ότι υπάρχουν συγκεντρώσεις σε παρά πολλούς κλάδους των τροφίμων. Συγκεντρώσεις οι οποίες θα πρέπει να ελεγχθούν».

Καύσιμα - ακτοπλοΐα

Ανάλογες καταγγελίες έκαναν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και για την αγορά καυσίμων, όπου και εκεί παρατηρούνται πρωτοφανή κρούσματα κερδοσκοπίας χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος. Συγκεκριμένα, όπως ανέφεραν, στο διάστημα 2004 - 2006 η αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης στη χώρα μας έφτασε το 127,15% δίνοντας στην Ελλάδα την πρώτη θέση ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε. και μάλιστα με σημαντική απόκλιση από τον μέσο όρο των υπόλοιπων χωρών, που ήταν 91,72%. Ανάλογη είναι η κατάσταση και στην τιμή της αμόλυβδης: στο διάστημα Ιουλίου - Σεπτεμβρίου 2006, ενώ οι τιμές διεθνώς έχουν σημειώσει πτώση κατά 34,17%, στην Ελλάδα μόλις που υπήρξε μείωση κατά 13,03%. Ανυπαρξία ελέγχου κατήγγειλαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και στην ακτοπλοΐα. Όπως είπαν, οι ολιγοπωλιακές πρακτικές στον συγκεκριμένο κλάδο οδήγησαν στην «υπέρμετρη αύξηση των ναύλων. Την ίδια ώρα αποδείχθηκε το πόσο αρνητική ήταν η βεβιασμένη κατάργηση της Ρυθμιστικής Αρχής Θαλάσσιων Ενδομεταφορών από τον υπουργό Ναυτιλίας».

Ανταγωνισμός τραπεζών

Ολιγοπώλια ελέγχουν και τον τραπεζικό κλάδο, όπως επισήμανε ο κ. Πρωτόπαπας, αναφερόμενος στις πρακτικές των τραπεζών στη διαμόρφωση υψηλών επιτοκίων για τους δανειολήπτες. Όπως τόνισε, «υπάρχει ουσιαστικά έλλειψη ανταγωνισμού που επιτρέπει να διαμορφώνονται υπερκέρδη εις βάρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των πολιτών».

http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18646&m=N54&aa=1

Tης Tασουλας Kαραϊσκακη

Ποιος είπε ότι καρτέλ και ανταγωνισμός είναι όροι ασυμβίβαστοι, όπως ισχυρίστηκε χθες αντιπρόσωπος μεγάλης γαλακτοβιομηχανίας; Ποιος είπε ότι στο ολιγοπώλιο οι «συνέταιροι» δεν σφάζονται μεταξύ τους; Ο οξύς ανταγωνισμός κάθε άλλο παρά τους εμποδίζει να εκμεταλλεύονται από κοινού τη μονοπωλιακή τους ισχύ.

Τα καρτέλ (η σύμπραξη εταιρειών με σκοπό την αθέμιτη χειραγώγηση της αγοράς προς όφελος όλων των «εταίρων») είναι ένα μέτρο αυτοπροστασίας που παίρνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις ακριβώς για να επιβιώσουν στον εξοντωτικό ανταγωνισμό. Δεν είναι επειδή το έλεγε ο Μαρξ («το μονοπώλιο παράγει ανταγωνισμό και ο ανταγωνισμός παράγει μονοπώλιο»), αποδεικνύεται από την καθημερινή εμπειρία. Οι έριδες μεταξύ των εταιρειών κάθε άλλο παρά καταργούν τα καρτέλ. Αντίθετα, τα ζωογονούν, τα προάγουν σε «καρδιά» της σύγχρονης οικονομίας.

Από την άλλη, είναι πολύ δύσκολη η διατήρηση της συνεργασίας σε ένα καρτέλ, καθώς κάθε μέλος έχει την τάση να αποκλίνει από τη συμφωνία (είναι η απληστία, αλλά και η διαφορετική διάρθρωση του κάθε μέλους, η έλλειψη εσωτερικού ελέγχου εντός του «συνασπισμού»). Οταν ξεσπάει κάποιο σκάνδαλο (διότι τα διαπλεκόμενα δεν λείπουν από αυτού του είδους τις συμπράξεις) τις πιο φαρμακερές βολές τις εκτοξεύουν οι ίδιοι οι διαπλεκόμενοι παρασυρμένοι από την εμφύλια διαμάχη για την αναδιανομή της πίτας. Διότι, μπορεί η πίτα να μεγαλώνει, αλλά οι φιλοδοξίες κάθε ολιγοπωλίου μεγαλώνουν ταχύτερα. Κάτι τέτοιο δεν αφήνουν να εννοηθεί τα έγγραφα που περιλαμβάνει ο φάκελος του γάλακτος;

Μπορεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού να χρειάζεται ακόμη καιρό –έχει συγκεντρώσει ντοκουμέντα 15.000 σελίδων– για να εκδώσει το οριστικό της πόρισμα, αλλά ο καταναλωτής το γνωρίζει από καιρό.

Η υπόθεση άνοιξε πέρυσι, όταν κτηνοτρόφοι της Αττικής, της Θεσσαλίας και της Βόρειας Ελλάδας κατήγγειλαν ότι δέχονταν ασφυκτικές πιέσεις από τις γαλακτοβιομηχανίες για μείωση της τιμής του γάλακτος από 35 σε 32 λεπτά το λίτρο. Ολως τυχαίως οι πιέσεις ασκήθηκαν από τις βιομηχανίες την ίδια περίοδο (μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου). Οι ίδιες βιομηχανίες πωλούν (όλες) το γάλα στην αγορά προς 1,20 λεπτά το λίτρο, όταν στα εκπτωτικά σούπερ μάρκετ το διαθέτουν (όλες) 89 λεπτά. Αν αυτό δεν λέγεται καρτέλ, τι λέγεται;

Ολοένα και μεγαλύτερη είναι η συγκέντρωση, όχι μόνο εισοδημάτων και πλούτου, αλλά και του ελέγχου της παραγωγής (του εμπορίου, των επενδύσεων) σε λίγα χέρια. Τα καρτέλ αποτελούν μια επίθεση στις αγορές και τη δημοκρατία. Η Ε.Ε. τα θεωρεί «καρκίνωμα» και έχει θεσπίσει δρακόντειους νόμους για την καταπολέμησή τους (η υπόθεση της ΜΕΒΓΑΛ έκανε ευρύτερα γνωστό το μέτρο του καθεστώτος επιείκειας, στο οποίο εισέρχονται οι εταιρείες που δίνουν στοιχεία για την ύπαρξη καρτέλ).

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, καρτέλ και διαπλοκή είναι πλέον όροι στενά συνδεδεμένοι. Τα καρτέλ επιβάλλουν τη θέλησή τους στα θεσμικά όργανα της δημοκρατίας και τάσσονται υπεράνω του νόμου. Ασπιρίνες μοιάζουν τα μέτρα για την καταπολέμησή τους. Οχι μόνο γιατί απολαμβάνουν της κρατικής υποστήριξης, αλλά και γιατί σήμερα αποτελούν το «σώμα» της οικονομίας. Με λάθος προσέγγιση επιχειρούν να τα αντιμετωπίσουν. Είναι σαν να προσπαθείς να ξεσκεπάσεις όσους παραβιάζουν τους όρους του παιχνιδιού, χωρίς να λες ότι βρώμικο είναι το ίδιο το παιχνίδι.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_379623_22/09/2006_198641

 
Και ξαφνικά στην καθημερινή μας ζωή μπήκαν τα καρτέλ.

Με αφορμή την υπόθεση εκβιασμού της γαλακτοβιομηχανίας «Μεγβάλ» από το κύκλωμα των ...κουμπάρων - με ευρύτερες διασυνδέσεις στον κυβερνητικό και κομματικό χώρο της ΝΔ - οι εφημερίδες - κυρίως οι προσκείμενες στην αξιωματική αντιπολίτευση - ανακάλυψαν επιτέλους ότι στην Ελλάδα υπάρχει και λειτουργεί καρτέλ του γάλακτος, το οποίο - σύμφωνα με πρωτοσέλιδο απογευματινής καθημερινής εφημερίδας - χειραγωγεί τις τιμές όλων των γαλακτοκομικών προϊόντων, οδηγεί σε τεχνητή χρεοκοπία τους μικρούς ανταγωνιστές, συνετίζει τους απείθαρχους με επιθετικές εκπτώσεις, στραγγαλίζει τους κτηνοτρόφους...

Και όλες αυτές είναι, βέβαια, λειτουργίες των καρτέλ. Αυτό, όμως, που εκπλήσσει είναι ο τρόπος παρουσίασης του θέματος. Φαίνεται ότι ορισμένοι είχαν την αντίληψη πως στην Ελλάδα, έως χτες, όλοι και όλα πορεύονταν εν ειρήνη μέσα σε έναν κόσμο αγάπης και αλληλεγγύης. Και ξαφνικά, όλη αυτήν την ειδυλλιακή εικόνα ήρθαν να τη σκιάσουν οι κακοί. Αυτοί που συγκρότησαν το καρτέλ του γάλακτος, που εκβιάζουν, απειλούν και κρατούν τις τιμές υψηλά. Ορισμένοι πιο ...προωθημένοι διαπιστώνουν ότι καρτέλ υπάρχει και σε άλλους χώρους, π.χ. στις τράπεζες. Ωστε έτσι λοιπόν. Το Σεπτέμβρη του 2006, η ελληνική κοινωνία έμαθε επιτέλους ότι έχει κατακλυστεί από εκβιαστές. Και αυτό χάρη στο κύκλωμα των ...κουμπάρων. Δηλαδή, αν δεν είχε αποκαλυφθεί το κουμπαροκύκλωμα, δε θα είχαμε μάθει τίποτα για τα καρτέλ και το ρόλο τους. Τώρα πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα καρτέλ, μέσα από ποιες κοινωνικές - οικονομικές διεργασίες, τι ρόλο έπαιξαν συγκεκριμένες κυβερνητικές πολιτικές σε βάθος χρόνου, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Το θέμα είναι ότι, επιτέλους, το 2006 ανακαλύψαμε τα καρτέλ. Οπως ο Κολόμβος, που το 1492 ανακάλυψε την Αμερική...

Η αποσπασματική εν πολλοίς προσέγγιση του θέματος από την πλευρά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δεν οφείλεται σε γνωσιολογικούς λόγους, στο ότι δεν είναι σε θέση να το προσεγγίσουν διαφορετικά. Υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα μια πλειάδα επιστημόνων - όχι κατ' ανάγκη μαρξιστικής προσέγγισης - οι οποίοι είναι σε θέση να φωτίσουν το ζήτημα του σχηματισμού των καρτέλ, που έχουν δημιουργηθεί στην ελληνική κοινωνία, βαθύτερα, ώστε να μη μείνουν στην επιφάνεια των γεγονότων, αλλά να αναλύσουν ικανοποιητικά τις βασικές παραμέτρους του φαινομένου. Η αποσπασματική και επιφανειακή προσέγγιση του συγκεκριμένου θέματος είναι καθαρά πολιτική επιλογή. Μια βαθύτερη ανάλυσή του θα μας οδηγούσε στις εσωτερικές και «αφανείς» διεργασίες, που έχουν συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία και οικονομία, στην ίδια την αστική τάξη της χώρας, θα καταδείκνυε συγκεκριμένες ταξικές επιλογές, θα μας οδηγούσε στον πυρήνα των ασκούμενων οικονομικών πολιτικών. Θα φώτιζε, δηλαδή, πλευρές, που όλοι έχουν συμφωνήσει ότι θα πρέπει να παραμείνουν στο απυρόβλητο. Το όλο θέμα όμως, αυτό καθ' εαυτό, επιβεβαιώνει τις επιστημονικές αναλύσεις του ΚΚΕ για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Επιβεβαιώνει την ορθότητα του πολιτικού του λόγου. Και είναι αρκετά σημαντικό, για να το αφήσουμε να περάσει μέσα από τις συμπληγάδες του λαϊκισμού και της επιδερμικής δικομματικής αντιπαράθεσης, όπως δηλαδή επιθυμεί να το εμφανίσει μερίδα του Τύπου.


Το φαινόμενο του σχηματισμού των καρτέλ είναι κατ' εξοχή φαινόμενο του μονοπωλιακού καπιταλισμού, του καπιταλισμού που έχει περάσει από το στάδιο του ελεύθερου ανταγωνισμού, στο σχηματισμό των μεγάλων οικονομικών μονάδων, των μονοπωλίων. Τα μονοπώλια είναι η οικονομική βάση του ιμπεριαλισμού, η εμφάνισή τους - περί το 1880 - σηματοδοτεί έναν ανώτερο βαθμό συσσώρευσης του κεφαλαίου, η οποία με τη σειρά της στηρίζεται σε μιαν αυξημένη παραγωγικότητα της εργασίας. Στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, η εξαγωγή κεφαλαίου παίζει πρωτεύοντα ρόλο σε σχέση με την εξαγωγή εμπορευμάτων, ενώ γιγαντώνεται ο ρόλος του τραπεζικού κεφαλαίου στη φάση της αναπαραγωγικής διαδικασίας. Η εμφάνιση, τέλος, του μονοπωλιακού κεφαλαίου συνοδεύεται από την ένταση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, με στόχο το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των αγορών, πρώτων υλών, αλλά και ολόκληρου του πλανήτη, σε ζώνες επιρροής. Οπου οι εμπορικοί πόλεμοι και οικονομικοί ανταγωνισμοί δεν είναι σε θέση να επιλύσουν τις διαφορές των αντιτιθέμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, η λύση έρχεται μέσα από τις πολεμικές συρράξεις. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι του 20ού αιώνα ήταν ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, με στόχο ένα διαφορετικό επανασχεδιασμό του παγκόσμιου οικονομικού και πολιτικού χάρτη, όπως επιθυμούσαν τα γερμανικά κατά βάση μονοπώλια. Αντίθετα, το αγγλικό κεφάλαιο, το οποίο διατηρούσε τεράστιες αποικίες, επιθυμούσε τη διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης. Αυτή ήταν και η αιτία των δύο ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Επανερχόμαστε, όμως, στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις αναλύσεις του ΚΚΕ, ο ελληνικός καπιταλισμός, με όλες τις αδυναμίες και ιδιαιτερότητες, βρίσκεται στο μονοπωλιακό στάδιο ανάπτυξής του. Η θέση αυτή του ΚΚΕ για μονοπωλιακό καπιταλισμό στην Ελλάδα βρήκε ισχυρούς πολέμιους στον αστικό κόσμο. Το σύνηθες επιχείρημα, που χρησιμοποιούσαν οι αντίπαλοι των μαρξιστικών θέσεων περί της ύπαρξης μονοπωλιακού καπιταλισμού στην Ελλάδα, ήταν ότι δεν υπήρχε κλάδος της οικονομίας στη χώρα μας, όπου να κυριαρχεί μια και μοναδική επιχείρηση... Περιορίζονταν στη γραμματολογική ερμηνεία της λέξης μονοπώλιο και απέφευγαν την οικονομική της ερμηνεία. Ηρθε, βέβαια, η υπόθεση της «Μεβγάλ» για να διαπιστώσουν το σχηματισμό καρτέλ στο χώρο του γάλακτος, ένα δηλαδή οικονομικό φαινόμενο που εμφανίζεται στην περίοδο του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Ισως αύριο διαπιστώσουν τη λειτουργία «τραστ» και «κονσόρτσιουμ», που δεν είναι τίποτα άλλο παρά σχήματα, μέσα από τα οποία οι τεράστιοι επιχειρηματικοί όμιλοι μοιράζουν την αγορά, καθορίζουν την ποσότητα της παραγωγής, ελέγχουν τις τιμές κλπ.

Η κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων είναι ευδιάκριτη στο σύνολο των κλάδων της ελληνικής οικονομίας. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την επεξεργασία των στοιχείων, που κατά καιρούς παρουσιάζουν οι εταιρείες έρευνας της ελληνικής οικονομίας. Ο βαθμός μονοπώλησης είναι υψηλός σε όλους τους κλάδους, στο μεταποιητικό - βιομηχανικό, στο λιανικό και χονδρικό εμπόριο και, τέλος, στις υπηρεσίες. Στη γλώσσα των αριθμών, η ελληνική οικονομία ελέγχεται σήμερα από μερικές δεκάδες μονοπωλιακές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν ξεπερνούν το 1% - 2% του συνόλου των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα. Ενδεικτικά, αναφέρουμε τα στοιχεία της εταιρείας ICAP για τις ελληνικές μεταποιητικές επιχειρήσεις το 2002, με αριθμό απασχολουμένων από 10 - 500 και άνω. Σε σύνολο 4.082 επιχειρήσεων που καταγράφηκαν στην έρευνα, προκύπτουν τα ακόλουθα στοιχεία:

Οι 74 επιχειρήσεις με περισσότερους από 500 εργαζόμενους, ή το 1,80% του συνολικού δείγματος, απασχολούσαν το 26,4% των εργαζομένων, κατείχαν το 41,9% του συνολικού ενεργητικού, το 41,3% του πάγιου ενεργητικού, το 45,7% των ιδίων κεφαλαίων, απέσπασαν το 38,8% των καθαρών κερδών, ενώ τα καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο ανήλθαν σε 10.496 ευρώ.
Οι 508 επιχειρήσεις με 100 - 499 εργαζόμενους (το 12,44% του συνολικού δείγματος) απασχολούσαν το 35,4% του συνόλου των εργαζομένων και κατείχαν το 32,6% του συνολικού ενεργητικού και του πάγιου ενεργητικού, το 31,2% των ιδίων κεφαλαίων, απέσπασαν το 38,4% των καθαρών κερδών, ενώ τα κέρδη ανά εργαζόμενο ανήλθαν σε 7.733 ευρώ.
Οι 3.500 επιχειρήσεις με 10 - 99 εργαζόμενους (το 85,74% του συνολικού δείγματος) είχαν τις ακόλουθες επιδόσεις: Απασχολούσαν το 38,2% των εργαζομένων και κατείχαν το 25,5% του συνολικού κεφαλαίου, το 26,1% του πάγιου κεφαλαίου, το 23,1% των ιδίων κεφαλαίων, το 22,8% των καθαρών κερδών, ενώ τα κέρδη ανά απασχολούμενο ανήλθαν σε 4.265 ευρώ.

Αν τα στοιχεία αυτά δεν κ
αταδεικνύουν ισχυρό βαθμό μονοπώλησης της ελληνικής οικονομίας, τότε τι άλλο θα μπορούσαν να καταδείξουν;

Ισχυρίζονται οι κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ χθες και της ΝΔ σήμερα, ότι μέσα από τη φιλελεύθερη οικονομική πολιτική που ακολουθούσαν και ακολουθούν, δημιουργούν τη νέα Ελλάδα, της ανάπτυξης, της απασχόλησης, της κοινωνικής ευημερίας και συνοχής. Το νέο, βέβαια, μοντέλο οικονομικής ανάπτυξής, τόσο των μεν, όσο και των δε, είναι φιλικό προς τις επιχειρήσεις, ιδιαίτερα τις μεγάλες μονοπωλιακές ομάδες. Σήμερα, βέβαια, γίνεται κατάδηλο ότι η ακραία φιλομονοπωλιακή πολιτική που ακολούθησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ άνοιξε το δρόμο, όχι στην κοινωνική ευημερία, αλλά στη συνεννόηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για τον έλεγχο της αγοράς. Δε θέλει πολλή σκέψη, για να καταλάβει κανείς ότι η «απελευθέρωση» - ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού συστήματος οδήγησε στο καρτέλ των τραπεζών, στο οποίο ηγούνται Εθνική, Alphabank, Eurobank. Στο χώρο των τροφίμων, αφού οι μεγάλες εταιρείες «ΔΕΛΤΑ», «ΦΑΓΕ» ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς από τις κυβερνητικές πολιτικές, ώστε να γίνουν μεγαλύτερες, αφού στην πορεία προς τη δόξα καταβρόχθισαν διάφορες μικρότερες εταιρείες του χώρου, έρχονται στη συνέχεια σε συνεννόηση μεταξύ τους για τον έλεγχο της αγοράς. Ετσι δημιουργείται το καρτέλ του γάλακτος. Εκεί μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια οι πολιτικές φιλελευθεροποίησης της οικονομίας, στη γιγάντωση των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Και μετά ψάχνουν για σκάνδαλα σε κουμπάρους και παρακουμπάρους, σε μεμονωμένους πολιτικούς, όταν το μεγάλο σκάνδαλο και η συνακόλουθη διαφθορά βρίσκεται στην ίδια την ασκούμενη, κοινή συναινέσει, πολιτική. Αλλωστε, η μεγαλύτερη διαφθορά είναι η ολοένα και αυξανόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων από τα μονοπώλια. Που πρέπει να καταργηθεί από τους ίδιους.

Γι' αυτό λέμε και φωνάζουμε σε όλους τους τόνους πως αυτή η πολιτική, η αντιλαϊκή, πρέπει να ανατραπεί μαζί με την εξουσία των μονοπωλίων που την εφαρμόζει. Ολα τα άλλα είναι παραμυθάκια για να περνάει η ώρα.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ
http://www.rizospastis.gr/page.do?id=6881&publDate=24%2F9%2F2006&direction=&pageNo=20

(http://www.thmmy.gr/smf/index.php?action=dlattach;topic=8224.0;attach=11611)