THMMY.gr

ΟΥΤΕ Ν+2, ΟΥΤΕ 2Ν ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ!

Το ΑΠΘ πρόσθεσε στον εσωτερικό του κανονισμό διαγραφές φοιτητών μετά τα ν+2/ ν+3 έτη όπως προβλέπει και ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Πέραν αυτού ανακοίνωσε ότι φοιτητές που εργάζονται θα μπορούν να σπουδάζουν σε καθεστώς μερικής φοίτησης (όπως είχε ανακοινωθεί και στο ΕΚΠΑ) με τα απαραίτητα δικαιολογητικά με σκοπό την παράταση του ορίου φοίτησης.

 Ας δούμε λοιπόν τι έχει φέρει μέχρι τώρα ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη και η ΝΔ στα πανεπιστήμια. Από την ΕΒΕ κιόλας είδαμε να αποκλείονται 40.000 υποψήφιοι από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, προσπαθώντας έτσι τόσο να διαμορφώσουν ένα νέο χάρτη στην εκπαίδευση ενισχύοντας τα δημόσια ΙΕΚ, όπου θα βγάζουν ακόμα πιο ελαστικούς εργαζόμενους δημιουργώντας επιπλέον ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας όσο και να εντατικοποιήσουν ακόμα περισσότερο τους υποψηφίους για μια θέση στο πανεπιστήμιο . Η ίδια ανταγωνιστική και εντατικοποιημένη καθημερινότητα που διαμορφώνει η ΕΒΕ για τους υποψήφιους φοιτητές συνεχίζεται και στον χώρο του πανεπιστημίου και οξύνεται ακόμα περισσότερο! Όλοι μας, είτε ηλεκτρολόγοι είτε μηχανολόγοι, καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε σε μια καθημερινότητα γεμάτη από υποχρεωτικές εργασίες, υποχρεωτικές προόδους, υποχρεωτικές παρουσίες στα εργαστήρια, έχοντας ταυτόχρονα να συμβαδίσουμε με τις ορέξεις του κάθε καθηγητή. Παράλληλα, τα φίλτρα για την επιλογή τομέα που αποτελούν κομμάτι του προγράμματος σπουδών μας, μπορούν σε περίπτωση που δεν έχουμε καταφέρει να περάσουμε τα απαραίτητα μαθήματα (τα μισά περίπου) να παρατείνουν ακόμα περισσότερο τις σπουδές μας και να καθυστερήσουν ακόμα περισσότερο την λήψη του πτυχίου μας . Αυτήν την καθημερινότητα έρχονται να οξύνουν διατάξεις όπως αυτή της διαγραφής των φοιτητών μετά τα ν+3 έτη, καθώς μέσα από το φόβητρο για διαγραφή πιέζουν τον φοιτητή με αποτέλεσμα να περιορίζεται ακόμα περισσότερο ο ελεύθερος του χρόνος και η ενασχόληση με οτιδήποτε άλλο, πέραν της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δημιουργώντας έτσι ένα στείρο πανεπιστήμιο χωρίς κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική ταυτότητα, στο οποίο οι φοιτητές για να ανταπεξέλθουν θα καλούνται να εξατομικεύονται και να εντατικοποιούνται. 

Σε μια περίοδο που οι τιμές στο φυσικό αέριο, το ρεύμα αλλά ακόμη και σε βασικά αγαθά έχουν εμφανίσει τεράστια αύξηση, πολλοί από μας καλούμαστε, ή έχουμε ήδη καλεστεί, να ψάξουμε για δουλειά για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις ανατιμήσεις. Στη νέα αυτή πτυχή του κανονισμού αναφέρεται ότι φοιτητές που εργάζονται τουλάχιστον 20 ώρες την εβδομάδα, έχουν τη δυνατότητα να σπουδάζουν σε καθεστώς μερικής φοίτησης, ώστε να παραταθεί το όριο φοίτησής τους, επιτρέποντάς τους όμως να επιλέξουν, αρχικά, τα μισά και στη συνέχεια μερικά από τα μαθήματα του εξαμήνου. Ποιοι είναι όμως οι όροι σύμφωνα με τους οποίους εργάζονται οι φοιτητές; Είναι τα ελαστικά ωράρια, η μερικώς ή τελείως ανασφάλιστη εργασία, οι πενιχροί μισθοί, εργοδότες που κολλάνε ένα μέρος των ενσήμων ή και κανένα. Αυτά είναι κάποια από τα παραδείγματα που περιγράφουν την αγορά εργασίας. Με αποτέλεσμα ο φοιτητής να μην μπορεί να αποδείξει ότι δουλεύει τις ανάλογες ώρες εργασίας του και να καλείται να ανταπεξέλθει σε μια καθημερινότητα που ενώ θα χρειάζεται να εργαστεί για να τα βγάλει πέρα, θα πρέπει να τρέχει για να προλάβει και το όριο φοίτησης που θέτει το υπουργείο.

 Από τον τρόπο που μπαίνουμε στη σχολή, με την ΕΒΕ, μέχρι και τον τρόπο που υπάρχουμε μέσα σε αυτή, δηλαδή με τους χειρότερους όρους, βλέπουμε ότι μας περιγράφεται μια εντατικοποιημένη καθημερινότητα μέσα στην οποία τρέχουμε για να πάρουμε το πτυχίο ενός “μεγαλομηχανικού” που μας υποσχέθηκαν, με το οποίο εν τέλει μόνο μεγαλομηχανικοί δε βγαίνουμε από το πανεπιστήμιο ενώ παράλληλα το πτυχίο μας συνεχώς υποβαθμίζεται. Ένα πτυχίο που μας οδηγεί σε μια αγορά εργασίας που περιγράφεται από τα εξής: δουλειά ως υπάλληλος με ελαστικά ωράρια και μισθούς των 800 ευρώ, δουλειά με μπλοκάκι, δηλαδή χωρίς σταθερότητα και χωρίς την κατοχύρωση των ελάχιστων εργασιακών δικαιωμάτων που μας έχουν απομείνει, σε συνδυασμό μάλιστα με τον ήδη ψηφισμένο νόμο Χατζηδάκη που προβλέπει διπλασιασμό των υπερωριών για τους μηχανικούς.

Το μοντέλο αυτό, λοιπόν, του πανεπιστημίου που μας παρουσιάζουν, καθώς και οι κυβερνητικές πολιτικές, βλέπουμε ότι δεν λειτουργούν υπέρ μας και το μόνο που κάνουν είναι να δυσχεραίνουν την ύπαρξή μας ως φοιτητές. Απέναντι σε αυτές ακριβώς τις πολιτικές που μας πλήττουν, απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα που μας προδιαγράφεται, πρέπει να δώσουμε συλλογική απάντηση μέσα από τον φοιτητικό μας σύλλογο και τις διεργασίες του. Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, από κινητοποιήσεις και από τις φοιτητικές εκλογές στις 18 Μαΐου, όπου οι φοιτητές καλούμαστε, μαζικοποιώντας την διαδικασία, να δώσουμε το στίγμα ότι δεν αποδεχόμαστε αλλά αντιστεκόμαστε απέναντι σε όλα αυτά που μας προδιαγράφουν. Μέσα από την στήριξη στο πολιτικό σχέδιο του σχήματός μας, το οποίο παλεύει για μια καλύτερη καθημερινότητα για τον φοιτητή με την ελάφρυνση τον όρων σπουδών του αλλά και για μια καλύτερη προοπτική για τον ίδιον.

 ΣΤΙΣ 18 ΤΟΥ ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΑΑΚ ΣΤΟΥΣ ΗΛ/ΜΗΧ.