THMMY.gr

Δεν ήξερα αν θα έπρεπε να δημοσίευσω τη συγκεκριμένη δημοσκόπηση, καθώς υπάρχει κινδυνος να καταλήξει σε καυγά μεταξύ του ενός στρατοπέδου και του άλλου, αλλά είπα, τι στο καλό, (μελλοντικοί) επιστήμονες είμαστε, ας δούμε ποιά άποψη επικρατεί...
Ψηφίστε βρε, μυστική ειναι η ψήφος!

 Τα όρια της επιστημονικής γνώσης

Το «Επιστημονικό κοσμοείδωλο»
που υποτίθεται ότι διέφερε από το μυθικό,
ήταν πάντοτε ένα νέο μυθικό κοσμοείδωλο.
Karl Jaspers


Ο άνθρωπος υπερβαίνει την ατομικότητά του για να προσεγγίσει αυτό που υπάρχει πέρα και πάνω απ? αυτόν. Δημιουργεί δεσμούς, σχέσεις με τον κόσμο ώστε να πετύχει την ολοκλήρωση. Υπάρχει πραγματικά, εφ? όσον εξ-ίσταται (ex-istere). Όλα όσα τον περι-βάλλουν ενεργοποιούν μέσα του ένα απεριόριστο φάσμα γνωστικών δυνατοτήτων. Η γνώση απαλύνει την οδύνη του υπάρχειν, αίρει την αποξένωση και παραμυθεί την μοναξιά.

Η σχέση μας με τα δεδομένα του κόσμου είναι πολυδιάστατη. Για παράδειγμα η σχέση μας με το φεγγάρι θα μπορούσε να είναι:

Ερευνητική: Παρατήρηση με τηλεσκόπιο, προσδιορισμός τροχιάς, μεγέθους κλπ.

Θαυμασμού: Η γοητεία του φέγγους στην ερημιά της νύχτας.

Μεταφυσικού προβληματισμού: Γιατί να υπάρχει το φως και όχι το απόλυτο σκότος;

Πνευματικής ανατάσεως: Ευχαριστία και δοξολογία προς τον Δημιουργό του φωτός.

Εάν κάποιος περιορίσει την σχέση του με τον κόσμο στην έρευνα ή εάν η έρευνα καθορίσει τη σχέση του με τον κόσμο τότε δεν αξιοποιεί της υπόλοιπες υπαρξιακές του δυνατότητες

Η επιστημονική, αντικειμενική, γνωστική, μεθοδολογία ερευνά όλα τα φαινόμενα. Με την παρατήρηση, το πείραμα, την στατιστική ανάλυση, καταλήγει στην διατύπωση νόμων ή θεωρητικών προτάσεων, που ερμηνεύουν τους μηχανισμούς λειτουργίας του φυσικού κόσμου των ανθρώπων και των κοινωνιών.

Αυτή η γνωσιολογική προσέγγιση όμως είναι μερική, αποσπασματική, μονομερής, επιφανειακή και εξωτερική. Στόχος της είναι η πρακτική επέμβαση. Ο χειρισμός των όντων και των γεγονότων. Η ύπαρξη παραμένει αμέτοχη. Η υποκειμενικότητα ως ιδιαίτερη αντιληπτική και βιωματική δυνατότητα παραγκωνίζεται. Προέχει η αντικειμενική και ακριβής διατύπωση των πορισμάτων. Πρόκειται για γνώση αφηρημένη, θεωρητική, εννοιολογική, χρησιμοθηρική που δεν διαφωτίζει αυτόν που γνωρίζει.

Η φιλοσοφία, η τέχνη και η θρησκεία δεν αντιλαμβάνονται τον κόσμο έτσι όπως αντικειμενικά είναι, αλλά όπως η ύπαρξη τον νοηματοδοτεί, η αισθητική τον καλλύνει ή ο Θεός τον αποκαλύπτει. Ο δεσμός με το περιβάλλον δεν είναι νοητική κατασκευή αλλά βιωματική συμμετοχή. Εξέχουσα σημαντικότητα αποδίδεται στο πρόσωπο και όχι στα πράγματα. Στο υποκείμενο και όχι στο αντικείμενο. Στην εσωτερικότητα και όχι στην εξωτερικότητα. Ο άνθρωπος γνωρίζει με ολόκληρο το είναι του. Ο νους συνεργεί με την καρδιά. Η γνώση δεν είναι αφηρημένη μαθηματική διατύπωση αλλά ζωοποιός εμπειρία. Εφ? όσον το σημαντικό δεν είναι ο έλεγχος των μηχανισμών του κόσμου, αλλά η ολοκλήρωση της ψυχής του ανθρώπου.

Η τεχνοκρατική, καταναλωτική νοοτροπία έχει ειδωλοποιήσει την γνώση της επιστημονικής μεθοδολογίας. Η αποδεικτική διεργασία ως κριτήριο εγκυρότητας έγινε το αναπόδεικτο δόγμα του αιώνα μας. Για να είναι αληθινό κάτι πρέπει να αποδεικνύεται. Να υποτάσσεται δηλαδή στην εξουσία της μαθηματικής λογικής. Αληθινό, θεωρείται αυτό που αντέχει στο stress της αποδεικτικής στενότητας, και όχι αυτό που διαυγάζει, ανορθώνει και τελειοποιεί την ανθρώπινη ύπαρξη.

Τις συνέπειες της δογματικής του ωφελιμισμού και της κατανάλωσης, υφίσταται άμεσα η εκπαίδευση. Η εγκυκλοπαιδική και τεχνολογική ενημέρωση αντικαθιστά την παιδεία. Τα σχολεία εκπίπτουν σε φτωχούς αναμεταδότες πληροφοριών. Το κέντρο βάρους μετατοπίζεται, από το σμίλευμα του προσώπου, στην προετοιμασία επαγγελματικής κατάρτισης. Η μαθηματική, τεχνικιστική νοοτροπία διαπερνά συνειδητά ή ασυνείδητα το νου του μαθητή και οικοδομεί μέσα του την οπτική της ανάλυσης. Ακούσια μυσταγωγία τον ορθολογισμό. Η λήθη σβήνει τις γνώσεις, αλλά αφήνει ανέπαφη την γνωστική νοοτροπία. Ως αληθινό θα πιστεύεται μόνο αυτό που υποτάσσεται στις αυθαιρεσίες της λογικής.

Δεν αποδεικνύεται όμως η ύπαρξη του Θεού, ούτε η ωραιότητα των χρωμάτων στην δύση του ήλιου. Γι? αυτό σήμερα κυριαρχούν τα είδωλα και η ασχημία. Οι καρποί της στενοκέφαλης παιδαγωγίας έχουν την οσμή της ηρωίνης, του ψυχιατρείου και της εγκληματικότητας.

Ο προορισμός του ανθρώπου δεν είναι η τεχνο-οικονομική πρόοδος αλλά η υπαρξιακή αναμόρφωση, ο αγιασμός του προσώπου, η ένωση με τον Χριστό. Αυτές οι αλήθειες δεν αποδεικνύονται επιστημονικά. Αποκαλύπτονται εμπειρικά. Οι αποκαλύψεις του Θείου Λόγου οριοθετούν το βεληνεκές εγκυρότητας των επιστημονικών πορισμάτων. Ο Θεός επιτρέπει να υπάρχει και η επιστήμη. Όταν όμως αυτή διεκδικεί απόλυτο κύρος ή διεισδύει σε διαστάσεις που την υπερβαίνουν, εκπίπτει στον επιστημονισμό. Καταντά είδωλο που σκλαβώνει την ελευθερία και συρρικνώνει τις ανθρώπινες δυνατότητες.

Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να γνωρίσει τον εαυτό του, τον κόσμο και τον Θεό με το φως του Αγίου Πνεύματος. Αν περιορίσει το γνωσιολογικό του δυναμικό στις αρχές της επιστημονικής μεθοδολογίας, θα ζήσει το κενό, ξένος απ? όλα, βυθισμένος στο ηλεκτρονικό σκοτάδι της ανόητης απελπισίας του.
Ο ευρύς νους δεν χωρά τον πόνο της καρδιάς. Η ακρίβεια της μεθόδου δεν οδηγεί στον δρόμο του Θεού. Οι διατυπώσεις των φυσικών νόμων δεν αποκαλύπτουν την πρόνοια της Θείας αγάπης. Ο ορθός λόγος δεν φτάνει το ύψος του Θείου Λόγου.

*Καρλ Γιάσπερς: Εισαγωγή στην Φιλοσοφία: Εκδ. Δωδώνη, Αθήνα. σελ. 163.

Δεν κάθισα να διαβάσω το κείμενο που παραθέτει ο φίλος gfloros.
Το μονο που έχω να πω είναι ότι είτε υπάρχει Θεός είτε δεν υπάρχει, το θέμα παραείναι σοβαρό για να συζητείται στα πλαίσια ενός forum...
Αυτά!

Take care!  :)

Σωστα... Τουλάχιστον το έβαλα σε ένα πιο "σοβαρο" board. Σκεψου να το έβαζα στα "Διάφορα"! Ας ελπίσουμε ότι θα παραμείνει εντος κάποιων πλαισίων η συζήτηση.

Η συζήτηση που κρατά αιώνες και ποτέ δεν καταλήγει σε συμπέρασμα.
Μόνο σε διχογνωμίες, λογικοφανείς αποδείξεις και ενδείξεις.
ΑΝτιμαχόμενες πλευρές
φανατισμό
δογματισμό
και την αιτία των περισσότερων θανάτων στην ιστορία.
(βλέπε διωγμοί,σταροφορίες κοκ).

Το αν υπάρχει Θεός δεν είναι φιλοσοφικό ζήτημα όπως επιτηδευμένα παρουσιάζεται πολλές φορές. Είναι ζήτημα προσωπικό.


Για τους παραπάνω λόγους η συζήτηση για ένα τέτοιο θέμα τελειώνει πριν ακόμη ξεκινήσει.
Ο καθένας είναι ελεύθερος,σε προσωπικό επίπεδο, να πιστέυει σε ό,τι θέλει χωρίς να είναι υποχρεωμένος να δώσει και εξηγήσεις για αυτό.

Δε νομίζω. Το ζήτημα παραμένει φιλοσοφικό. Απλά οι οι περισσότεροι το παίρνουν πατριωτικά και προσπαθούν να πείσουν τον άλλο για λάθος λόγους, με λάθος τρόπους και συχνά με υπεροψία. Γι' αυτό και δε βγάζεις άκρη.

Δυο-τρία άτομα όμως, σε πολύ χαλαρή φάση, θα μπορούσαν να κάνουν εποικοδομητική συζήτηση. Γίνεται καμιά φορά.

Υπάρχει, όπως εικονίζεται στον ʼβαταρ μου. Χεχέ, αυτό το είπα για να προκαλέσω το κοινό αίσθημα  :P

Συμφωνώ με την olympia και τον fugitive. Τέτοιες κουβέντες δεν έχουν νόημα, δεν βγάζουν πουθενά, παρά μόνο όταν χωθούν οι κοπελίτσες και με αρχίσουν στα 'πιστεύω στο Χριστούλι' και 'πρέπει να κάνουμε νηστεία' και πράσινα άλογα,
(χωρίς στην πραγματικότητα να γνωρίζουν ντιπ περί χριστιανισμού) που μου τη βιδώνουν &αρχίζω να ανεβάζω στροφές! Σέβομαι το χριστιανισμό όπως και όλες τις θρησκείες μα δεν μπορώ να βλέπω άτομα, άσχετα, να μου το παίζουν θρήσκοι και να κρίνουν για τις δικές μου θρησκευτικές επιλογές.

PS. Δεν είμαι σατανιστής, ούτε αντίχριστος.

Θεός εικονίζεται ξεκάθαρα και στο avatar της Michelle! :D ;)

Κι εγώ συμφωνώ ότι είναι προσωπική υπόθεση του καθενός
αν πιστεύει ή όχι σε κάποια θρησκεία. Το πρόβλημα είναι
να σέβεσαι τους υπόλοιπους που έχουν διαφορετική άποψη
και να μη τους κάνεις συνεχώς κύρηγμα για να τους πείσεις
ότι σώνει και καλά έχεις εσύ απόλυτο δίκιο!

Για παράδειγμα, εγώ ποτέ δεν καιγόμουν και ιδιαίτερα για
θρησκευτικά ζητήματα και δεν πολυπήγαινα ούτε καν μικρή
στην εκκλησία και όποτε το έλεγα αυτό με κοιτούσαν ορισμένοι
λες και ήμουν ο αντίχριστος που λέει και ο New Abortion! Πιστεύω
πως ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, και μάλιστα αν
είναι ειδικά ο άλλος καλός χριστιανός (που είναι δύσκολο όπως
και να το δει κανείς) ή πιστεύει πραγματικά σε κάποια άλλη
θρησκεία τότε εντάξει, μαγκιά του κιόλας, απλά εμένα δε μου
βγαίνει το θρησκευτικό συναίσθημα και δε μπορώ να είμαι
τόσο ενάρετη... ʼνθρωπος είμαι! :P

Χεχε, εεεετσι, έτσι!!!!

Η σχέση μεταξύ αιτίου και αιτιατού είνα άρρηκτη.
Κάθε τι που υπάρχει, υπάρχει για ένα συγκεκριμένο λόγο, μία συγκεκριμένη αιτία.
Κάθε τι που συμβαίνει, συμβαίνει όντας αποτέλεσμα μιας αιτίας.
Αναλύοντας κυκλικά αυτές τις αιτίες των πραγμάτων προσπαθώντας να φτάσουμε στην πρώτη αιτία, την πρωταρχική αιτία, καταλήγουμε σε αδιέξοδο, σε ένα σημείο πέρα από το οποίο το τιποτένιο μυαλό μας αδυνατεί να παράγει σκέψη.
Αυτή την μία, την πρωταρχική αιτία, την αποκαλούμε θεό.
Με άλλα λόγια, θεός είναι ό,τι η αδύναμη φύση μας δεν μπορεί, παράγοντας σκέψη, να εξηγήσει.
Πριν αρκετούς αιώνες, π.χ. τα φυσικά φαινόμενα ήταν κάτι το ανεξήγητο, για αυτό το λόγο οι τότε άνθρωποι τους προσέδιδαν θεϊκές ιδιότητες. 'Οσο η επιστήμη προοδεύει και εξηγεί τα πράγματα, τόσο η πίστη στο υπέρτατο ον θα αποδυναμώνεται. 
Βέβαια, καθώς, η αδυναμία μας να επεξηγήσουμε αυτό που είμαστε, το ποιοι είμαστε και που βαίνουμε, τό τι υπάρχει και το τι δεν υπάρχει, πάντα θα υφίσταται, η πίστη στο θεό ποτέ δεν πρόκειται να πάψει να υπάρχει.

Μια από τις μεγαλύτερες πλάνες
είναι να πιστέψει κανείς ότι ο Θεός "εφευρέθηκε"
για την επίλυση των ανεξήγητων φαινομένων.

Μα μηπως τελικά η πλάνη είναι να πιστέψεις οτι ο Θεός δεν εφευρέθηκε για την επίλυση των ανεξήγητων φαινομένων; Κι αν είναι τελικά έτσι; Κι αν οι θρησκείες είναι τελικά ένα ψέμα για να ενοποιεί και να καθοδηγεί τις μάζες εξυπηρετώντας έτσι κοινωνικοπολιτικά και στρατιωτικά συμφέροντα;;; Αυτό το "αν" είναι τόσο βαθύ και πολύπλοκο που δεν θέλω να το σκέφτομαι...
Πάντως αρνούμαι να πιστέψω πως ένας "Ελεήμων και Φιλάνθρωπος" όπως λένε θεός δημιούργησε ένα τέτοιο άθλιο κόσμο που χωλαίνει απο τότε που δημιουργήθηκε ο άνθρωπος...
Θα έρθω επίσης να συμφωνήσω με τον φίλο και Slipknot-fan  ;D New Abortion! Όλοι μου το παίζουν πιστοί Χριστιανοί αλλά κανένας δεν πατάει στην Εκκλησία πάνω απο δύο φορες το χρόνο (Χριστούγεννα και Πάσχα)....

"Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού"
- Καρλ Μαρξ

Αυτο δεν ειναι ενδειξη του κατα ποσο καποιος ειναι Χριστιανος.
Πολλοι ανθρωποι πιστευουν στο Θεο κ δεν πατανε κ ποτε!
Εγω προσωπικα πιστευω στο Θεο αλλα εχω τη χειροτερη γνωμη για την Εκκλησια κ φυσικα για τους παπαδες!
Τι να λεμε εχουν μαζεψει τα φραγκα ολης της Ελλαδας πιστευω θα ξερεις τι πλουτο εχει η Εκκλησια κ πες μου εσυ ποιον βοηθησαν με αυτα τα λεφτα???
Τα Χρυσα τους "καπελα" κ τις λιμουζινες???

Να μην πουμε κ για τα καυτα θεματα της επικαιροτητας....α ρε Μαακηηη!

Και ποιος σε είπε ότι ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον κόσμο που βλέπεις;

Εδώ θα συμφωνήσω...


(Ξανα)διάβασε όλο το συγκεκριμένο κείμενο του Μαρξ,
για να διαπιστώσεις και εσύ ο ίδιος ότι αυτή η καραμέλα
είναι ανυπόστατη

Εδώ φίλε Jason θα σε στεναχωρήσω.
Συμφωνώ στη δεύτερη πρότασή σου,
η απόδειξη της πίστης δε βρίσκεται στο πόσες φορές επισκέπτεται κανέις τον εκάστωτε ναό του
αλλά όσον αφορά στο Χριστιανισμό, αυτό είναι σαφές.
Χριστιανός που δεν εκκλησιάζεται δεν είναι χριστιανός.


Δεν θα μπορούσα να σε αδικήσω.
Πράγματι υπάρχουν πολλοί ιερείς που έχουν χάσει το δρόμο τους.
Και το ποσοστό τους δυστυχώς, αυξάνεται.
Ε, αυτοί είναι οι πιο κατάπτυστοι όλων!
Αλλά πάντοτε θα υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις.
Με λίγο ψάξιμο, πάντα κάτι βρίσκεις ;)

Όσον αφορά τώρα στα χρήματα...
χωρίς να αρνούμαι τις καταχράσεις,
η φιλανθρωπία ποτέ δεν πρέπει να διατυμπανίζεται γιατί τότε
είναι διαφήμιση.

Εγώ θα συμφωνήσω με τον φίλο sotim ότι ο άνθρωπος έψαχνε πάντοτε να εξηγήσει τι είναι αυτή η ανώτερη δύναμη από αυτόν που δημιόύργησε τον κόσμο και μπορεί να δώσει απάντηση στα ερωτηματικά τα οποία μοιάζουν ανεξήγητα για τον άνθρωπο. Σε αυτό το πλαίσιο υπάρχουν πολλές θρησκείες. Για μένα ο ορθόδοξος Χριστιανισμός δεν ανήκει στην κατηγορία των θρησκειών. Η ορθοδοξία είναι τρόπος ζωής και στο πλαίσιο αυτό η μετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας θεωρείται απαραίτητο συστατικό του τρόπου ζωής που επιλέγει κάποιος ο οποίος θέλει να ονομάζεται χριστιανός. Εξάλλου η πίστη στον χριστιανισμό (ορθόδοξο) δεν βασίζεται σε λογικές αποδείξεις. Κανείς νομίζω δεν πίστεψε κατανοώντας λογικά την έννοια του Θεού γιατί απλούστατα αυτό δεν μπορεί να γίνει. Πως μπορώ να κατανοήσω κάτι το οποίο είναι ανώτερο από εμένα; Ο Θεός αποκαλύπτεται στον άνθρωπο, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει το Θεό μόνος του. Η πίστη λοιπόν βασίζεται σε βιωματική εμπειρία. Δοκιμάζω, γεύομαι και στη συνέχεια πιστεύω.
Όσο για τα κακώς κείμενα στον εκκλησιαστικό χώρο κανείς δεν αρνήθηκε ότι υπάρχουν. Νομίζω όμως ότι καλύτερο από το να κρίνουμε τα κακώς κείμενα που βλέπουμε (κατάκριση) είναι να κοιτάξουμε όλοι λίγο βαθιά μέσα μας...
Flo

Παιδιά για να το ξεκαθαρίσουμε, οι οδηγίες του Χριστού ήταν σαφείς. Κάθε Κυριακή οι πιστοί πρέπει να επαναλαμβάνουν αυτο που έγινε στο Μυστικό Δείπνο. Και αυτό συμπεριλαμβάνει ΟΛΟΥΣ τους πιστούς! Οι πιστοί πρέπει να εκκλησιάζονται αν όχι καθε Κυριακή τουλάχιστον αρκετά συχνά. Όσο τα περί της Εκκλησίας τα γνωρίζω καλά και δεν με ξαφνιάζουν. Πράγμα που επαληθεύει αυτά που έλεγα περι καθοδήγησεις και συμφερόντων. Που είναι λοιπόν οι "ποιμένες" που μας καθοδηγούν πνευματικά;;;;; Μάλλον αναπαύονται στις δάφνες τους.... >:(


Και ποιόν δημιούργησε τότε; Αυτόν που περιγράφει η Παλαιά Διαθήκη, που δεν είναι παρά ένα Εβραικό παραμυθάκι για παιδιά;



Δεν νομίζω πως είναι καραμέλα. Η φράση μιλάει από μόνη της και αρκεί για να καταλάβεις τι θέλει να πει.....

Ακριβώς!



Ο κόσμος που βλέπεις είναι δημιούργημα του ανθρώπου...



Η φράση αυτή ισχύει υπό συνθήκες (σύμφωνα πάντα με τον Μαρξ).
Δε θα πω τπτ άλλο, απλά διάβασε και θα καταλάβεις

ΥΓ: Μπέρδεψες λίγο τα nested quotes ε; :P ;D

Ναι τα μπέρδεψα και βαριόμουν να τα ξεμπερδέψω!  :P

Παιδιά, παιδιά...χαλαρώστε. Εγώ έχω παρατηρήσει ότι κάθε φορά που σκάει αυτό το θέμα, πιάνουν τον κόσμο οι συναισθηματισμοί: '...και πώς γίνεται ο κόσμος να είναι τόσο χάλια, αν ο Θεός είναι καλός;', '...ο σωστός χριστιανός πρέπει να πηγαίνει και στην εκκλησία' και τέτοια. Πιστεύω πως απαιτείται στοιχειώδες ποσό σκέψης, για να δεί κανείς ότ[/color]Εάν δεν τη δούμε ως τέτοιο χάνει όλη της την ουσία καθώς, όπως σωστά έγραψε κάποιος παραπάνω, η πίστη βασίζεται σε βιώμα, το οποίο είναι κάτι τίγκα προσωπικό. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα έχουν όλοι τέτοιου είδους βιώματα, και πόσο μάλλον κοινά, ώστε να τα κατατάξουν και να τα κωδικοποιήσουν για να φτιάξουν μια θρησκεία. Όχι, όχι. Συνήθως οι άνθρωποι έχουν διαφορετικά βιώματα, αλλά κοινούς σκοπούς. Και εκεί αρχίζει το παιχνίδι. Διότι αυτό κάποια πανέξυπνα καθάρματα το ξέρουν και το εκμεταλλεύονται ( κσι τα παγκάρια γεμίζουν ). Εν ολίγοις, και επειδή αν αρχιζε κανείς να μιλάει για αυτό, καλύτερα να έγραφε κανένα βιβλίο, για εμένα ισχύει το εξής: Θέλεις να πιστεύεις; Μπράβο. Δεν έχεις ανάγκη να πιστέψεις; Ξαναμπράβο. Αλλά, πάντα έχε στο νου σου τα εξής:
-Μην εξαπατάς τον εαυτό σου
-Μην προβάλλεις ή/και επιβάλλεις στους άλλους αυτό που πιστεύεις εσύ
-Μην πιστεύεις με τίποτα στην καλοσύνη και τη μεγαλοψυχία των άλλων ανθρώπων ( ιδίως όταν φοράνε μαύρα - αυτό συμπεριλαμβάνει και τους νεκροθάφτες, τους πολιτικούς, το μπάτμαν κτλ.)  ;D

Επίσης
 Μην πιστεύεις ό,τι βλέπεις.
 Μην βλέπεις ό,τι πιστεύεις

Ωραία ατάκα,
αλλά... που κολλάει;

Επίσης, "καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια" ;D

.

Παιδιά μην το κουράζετε... Θεος υπάρχει γιατι ο κόσμος είναι σαν ένα μεγάλο φόρουμ! Ε, και κάθε φόρουμ χρειάζεται adminstrator! (<------ H εξήγηση του καμμένου :P :P )

stored by the author :)

...Τόσοι πόλεμοι για μια ιδέα που ποτέ κανείς δεν ήταν 100%σίγουρος...
Για μένα, ενας άνθρωπος που υποτίθεται έχει ζήσει 5πράγματα στη ζωή του θα πρέπει να μπορεί να ξεχωρίσει στο συγκεκριμένο θέμα 2εντελώς διαφορετικά πράγματα ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ και ΤΟ ΘΕΟ.

Για μένα, η ΘΡΗΣΚΕΙΑ δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ΣΥΣΤΗΜΑ.
Το θρησκευτικό συστημα είναι αυτό που συντηρεί τα παγιωμένα συμφέροντα του κλήρου σε όλο τον κόσμο και αποτελεί .κατ'εμέ, ΠΛΗΓΗ στην συγχρονη εποχή.
   Είναι χρέος του μηχανικού να το πολεμήσει και να το καταργήσει.

Για μένα, ο θΕΟΣ είναι κάτι άλλο..είναι η έκφραση της αδυναμίας μας να πούμε όσα δεν μπορούμε να εκφράσουμε!Θεος για τον άνθρωπο ήταν,είναι και θα είναι μια φυσική ψυχολογική του ανάγκη που πηγάζει από την ανάγκη της επιβίωσης...
   δεν εμβαθύνω άλλο για να μην γινομαι κουραστικός...

Έγω δεν μπορώ να καταλάβω ένα πράγμα . Πως μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα 'Υπάρχει Θεός' όταν δεν ξέρουμε τι είμαστε εμείς ή τι συμβαίνει γύρω μας κτλ.Νομίζω πως ο κόσμος που μας περιβαλλεί είναι κάτι ασύλληπτο και η προσπάθεια να πούμε οτί υπάρχει ή δεν υπάρχει  κάτι υπερβατικό γύρω μας που ελέγχει τα πάντα είναι απλώς μια προσπάθεια να ξεγελάσουμε την άγνοιά μας.

Σωστός ο Λάμπρος. Δεν μπορούμε να ορίσουμε απόλυτα τι υπάρχει και δεν υπάρχει, ψιλοχανόμαστε όταν προσπαθούμε να ορίσουμε κάτι τόσο απόλυτο και συγκεκριμένο όπως το θέμα της ύπαρξης ή μη.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο τρόπος που μας βολεύει να δουλεύουμε είναι η σύγκριση, με άλλα λόγια το να δεχόμαστε ένα πράγμα σχετικό με ένα άλλο. Γι' αυτό και η Διαφορά Θερμοκρασίας π.χ. είναι πιο κατατοπιστική από την Απόλυτη Θερμοκρασία.

Αυτός είναι ο λόγος που αντιλαμβάνομαι την έννοια του "Θεού" ως κάτι βοηθητικό, σχετικό και απόλυτα υποκειμενικό (βλέπε παραπάνω ποστ μου). Οι λόγοι για τους οποίους η έννοια του Θεού είναι βοηθητική για τον άνθρωπο είναι καθαρά ψυχολογικοί, τι η ανάγκη καθοδήγησης-τρόμος της ελευθερίας, τι η ανάγκη θεμελίωσης κάποιων αξιωμάτων (βλέπε ξανά τρόμος της ελευθερίας), κλπ. Πιστεύω ότι η παρομοίωση με την τοπική προσωρινή μεταβλητή είναι αρκετά πετυχημένη για τα γούστα μου.

Το ζήτημα δεν είναι αν υπάρχει θεός ή όχι.
Το ζήτημα είναι αν μπορούμε να αντέξουμε την απουσία θεού. Δηλαδή αν κάποια στιγμή συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι δεν υπάρχει θεός αν θα χαρούμε ή θα πέσουμε σε κατάθλιψη. Γιατί πολλοί άνθρωποι χρειάζονται τον θεό, έχουν ανάγκη να πιστέψουν. Όταν η θέληση είναι αδύναμη τότε το άτομο θέλει να νιώθει ότι έχει από πάνω του έναν αφέντη-πατέρα που τον προσέχει και τον διατάζει (γιατί κακά τα ψέματα όλες οι θρησκείες επιβάλλουν μια συγκεκριμένη ηθική και στηρίζονται στον φόβο προς κάτι ανώτερο, κάτι "επέκεινα"). Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο αλλά στην πραγματικότητα πάρα πολλοί άνθρωποι κατά βάθος θέλουν να "διοικούνται". Και βέβαια ο "από πάνω" δεν χρειάζεται πάντα να είναι ο θεός. Μπορεί να είναι ένας βασιλιάς, ένα κόμμα, μια κοινωνική τάξη, ένα δόγμα, εξομολογητή κλπ.

Οπότε δεν έχει σημασία να αποδείξεις με "λογικά" επιχειρήματα αν υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός. Ο περισσότερος κόσμος για πολλούς λόγους, καλώς ή κακώς, έχει ανάγκη τον θεό. Και σε τέτοιες περιπτώσεις τα επιχειρήματα δεν πείθουν.
Θα μπορούσα να γράψω σελίδες επί σελίδων αλλά επειδή δεν έχει νόημα και επειδή δεν θα το διάβαζε κανείς σταματώ εδώ.

Υ.Γ.: Εγώ προσωπικά είμαι άθεος

Η ύπαρξη Θεού ταυτίζεται με την αιώνια ύπαρξη της ψυχής σχεδόν σε όλες τις θρησκείες.

Την περίοδο που ήμουν άθεος είχα τεράστιο υπαρξιακό πρόβλημα.
Υιοθετώντας λόγια άλλων, λέω πως σε περίπτωση που υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα στα οποία δεν υπάρχουν ούτε πρόκειται να υπάρξουν νοήμοντα όντα, αυτά τα σύμπαντα είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ καθώς δεν υπάρχει παρατηρητής μέσα τους.

Γενικεύοντας αυτήν την θεώρηση, αν δεν συνεχίσει η ψυχή μας να υπάρχει μετά τον θάνατο του σώματος, φέροντας όλες τις αναμνήσεις από την επίγειια ζωή, τότε δεν υπάρχει πραγματικά κανένας λόγος να ζούμε.
Είναι μάταιο, σαν να προσπαθούμε για κάτι (επιστήμη, καλοπέραση) γνωρίζοντας πως στα 40 μας θα πάθουμε ολική αμνησία ενώ παράλληλα όλη η περιουσία που έχουμε αποκτήσει θα δεσμευθεί.

Είναι ένα πολύ βαρύ θέμα που αν το μελετήσουμε πρωτογενώς ίσως προσσεγγίσουμε ικανοποιητικά τα αίτια δημιουργίας των θρησκειών.