Print Page - African-Greeks: Οι μαύροι Έλληνες της Θράκης

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΗΡΘΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΩΣ ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΩΝ ΜΠΕΗΔΩΝ, ΚΑΙ ΕΚΤΟΤΕ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΑΠΗΧΩΝΤΑΣ ΜΝΗΜΕΣ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

Στο Άβατο των μαύρων Ελλήνων της Θράκης

(http://s.enet.gr/resources/2014-02/01_grafima-thumb-medium.jpg)

Η επικρατέστερη θεωρία για την καταγωγή τους είναι ότι προέρχονται από την Αφρική, πιθανόν από το Σουδάν

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑ Φωτ.: ΙΛΧΑΝ ΕΦΕΝΤΙ

«Τα παιδιά μας τώρα άλλαξαν, έγιναν παρδαλά. Ο γιος μου πήρε νύφη άσπρη. Χάνεται το μαύρο σιγά σιγά». «Τι ψάχνεις κουρτσούδι μ';» λέει ο βοσκός του χωριού. Εχει αφρικανικά χαρακτηριστικά και θρακιώτικη προφορά. Συνδυασμός που ξενίζει όποιον τυχαία περάσει από το Αβατο, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ξάνθη.

Εκεί, μακριά από τα μάτια του κόσμου, συναντά κανείς τους μαύρους Ελληνες της Θράκης. Οι πρόγονοί τους ήρθαν στην Ελλάδα την εποχή της Τουρκοκρατίας, ως σκλάβοι των μπέηδων, και παρέμειναν στη χώρα μας. Σκλάβοι της άγνοιας είναι σήμερα οι απόγονοι εκείνων των Αφρικανών. Ελληνες, με εξωτική όψη και μουσουλμανικά ονόματα, οι οποίοι δεν ξέρουν πότε ήρθαν και από πού. Κάποιοι θεωρούν ότι οι πρόγονοί τους ήρθαν ως μισθοφόροι των Αγγλων στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ρίζες ενός ολόκληρου χωριού είναι αμελητέα ποσότητα στα κιτάπια της παγκόσμιας ιστορίας.

Μοναδικό στοιχείο που ρίχνει φως στο μυστήριο της παρουσίας τους στο Αβατο είναι το χρώμα του δέρματός τους: «Μαύροι, σαν το κασκόλ σου. Ετσι ήμασταν εδώ παλιά. Σήμερα έχουμε μείνει λίγοι» μου είπαν όταν τους επισκέφθηκα στον πεδινό αγροτικό οικισμό τους.

(http://s.enet.gr/resources/2014-02/1-4-thumb-medium.jpg)

Νωρίς το μεσημέρι, μιας παγερής ημέρας του Φεβρουαρίου, βρίσκομαι στην καλύβα -όχι του μπαρμπα-Θωμά, αλλά- του μπαρμπα-Μεμέτογλου. Στέκεται όρθιος στην αυλή, στρέφει τον καθρέφτη του στις λιγοστές ακτίνες του ήλιου και διορθώνει το σχήμα στο λεπτό γκρίζο μουστάκι του. Πέντε-έξι άγριες χήνες περιφρουρούν την περιουσία του και επιτίθενται σαν κυνηγόσκυλα σε όποιον ξένο τολμά να εισέλθει απρόσκλητος στο σπίτι. Η παρουσία μου τις εξαγριώνει, κρώζουν σαν υστερικές και οι φωνές τους ξεσηκώνουν τα υπόλοιπα ζώα της αυλής. «Τι θέλεις κορίτσι μου;» ακούγεται από το βάθος η φωνή του ιδιοκτήτη.

«Καλωσήρθατε, μα πείτε μου και το λόγο. Γιατί ήρθατε σε εμένα; Είμαι παππούς» λέει με τη χαρακτηριστική θρακιώτικη προφορά. «Αυτός είναι ο πιο μαύρος από όλους» μου είχαν πει στο καφενείο οι συντοπίτες του. Τον λένε Μεμέτογλου Χακίχ, είναι 85 ετών, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αβατο. «Εμείς εδώ γεννηθήκαμε, εδώ μεγαλώσαμε. Ελληνες είμαστε κορίτσι μου. Αυτή είναι η πατρίδα μας. Πολλές φορές μας ρωτάνε ποιοι είστε εσείς. Οι παππούδες μας είχαν έρθει εδώ δούλοι των μπέηδων -κι από τότε μείναμε εδώ. Η καταγωγή μας είναι από την Αραβία» λέει υπερήφανος. Η επικρατέστερη θεωρία για την καταγωγή τους, όμως, είναι ότι προέρχονται από την Αφρική, πιθανόν από το Σουδάν.

«Οπου και να πάτε, δεν θα βρείτε μαύρο. Σε όλη τη Θράκη να πάτε, δεν θα βρείτε αλλού, παρά μόνο στο Αβατο. Παλιά υπήρχαν και στα γύρω χωριά. Τώρα μείναμε τέσσερις οικογένειες. Το χωριό ήταν "μπέικο", γι' αυτό εδώ είναι οι μαύροι. Ακουγα από τους παλιούς, από τον πατέρα μου που ζούσε αλλά συγχωρέθηκε, ότι το χωριό μας ήταν βάλτος. Γι' αυτό και λεγόταν Αβατο. Ο μπαμπάς μου ήταν μαύρος. Κατάμαυρος!» λέει ο ιδιοκτήτης του καφενείου, Ραΐμ Ρασίμ, 55 ετών. Η όψη του προδίδει πως αναμείχθηκαν οι φυλές. Είναι μιγάς, με γαλάζια μάτια.

(http://s.enet.gr/resources/2014-02/20-45_3a-thumb-medium.jpg)

«Η μητέρα μου ήταν από τον Καύκασο, ο παππούς μου από το Σουδάν. Αυτό είναι το μόνο που ξέρω» λέει. «Είχα ρωτήσει τον πατέρα μου -αυτός έλεγε ότι στον Α' Παγκόσμιο έφεραν μισθωτούς να πολεμήσουν. Κάποιοι έμειναν. Επρεπε να του έχω βάλει μαγνητοφωνάκι, να έχω κρατήσει την ιστορία. Γιατί τώρα όλα αυτά θα ξεχαστούν». Απέναντι από το καφενείο το τζαμί -λόγω κρίσης δεν υπάρχει μιναρές- δίνει το θρησκευτικό στίγμα του χωριού. «Είμαστε Ελληνες μουσουλμάνοι, αφρικανικής καταγωγής» λέει ο Ρασίμ.

«Ποτέ δεν συμφωνούμε για την καταγωγή μας. Πολλά ακούς και διαφορετικά» συνεχίζει ο ίδιος. «Η γιαγιά μου ήταν από το Σουδάν. Μιλούσε αραβικά. Τη θυμάμαι που καθότανε στο τζάκι και κοιτούσε γύρω, ψάχνοντας αναπτήρα. Και μου έλεγε, δώσ' μου ναρ. Μου ζητούσε φωτιά, στα αραβικά».

(http://s.enet.gr/resources/2014-02/20-15-4-thumb-medium.jpg)

Μέχρι τη δεκαετία του 1990, «κανείς δεν είχε παντρευτεί Ελληνίδα. Παλιά, τους πάντρευε ο μπέης, μεταξύ τους. Ενας ξένος, όταν είναι σε ένα μέρος, με ποιον θα παντρευτεί; Με τον ξένο. Σιγά σιγά αυτό άλλαξε» λέει ο Ρασίμ. Οι πρώτοι μικτοί γάμοι, βέβαια, έγιναν το 1945, με γυναίκες από το Κίρτζαλι της Βουλγαρίας. Αποτέλεσμα; «Οι παππούδες μου μαύροι, οι προπαππούδες ακόμα πιο μαύροι, τα παιδιά μου σπασμένα μαύρα, τα εγγόνια μου παρδαλά!» λέει ο βοσκός του χωριού, Μεμέτογλου Μπαχρί. «Δεν υπάρχει άλλος σαν εμένα, τόσο μαύρος βοσκός στην Ελλάδα» λέει. Δίπλα του, η ηλικιωμένη σύζυγός του, Μεμέτ Χαϊμέ. Αν δεν την ακούσεις να μιλάει ελληνικά, αναρωτιέσαι τι δουλειά έχει μια τροφαντή Αφρικανή στα ελληνικά χωράφια. Με μια γκλίτσα προσπαθεί να βάλει σε τάξη τα αρνάκια που ξεφεύγουν από το ποίμνιο. «Δύσκολα τα πράγματα εδώ. Ανεργία παιδί μου. Κι αυτά τα ζα, ανάθεμά τα, 60 όλα κι όλα και 30 αρνάκια, πρώτα τρώνε και μετά πληρώνουν. Εμείς πουλάμε γάλατα και αρνιά. Γεράσαμε, αλλά ακόμα δουλεύουμε από το πρωί ώς το βράδυ» λέει ο ηλικιωμένος βοσκός.

«Είναι κι άλλοι έτσι σκούροι στο χωριό;» τον ρωτάω. «Ψάχνεις τους μαύρους; Γιατί δεν μιλάς; Κανείς αυτό δεν το γνωρίζει. Εχει μαύρους πολλούς εδώ. Τα παιδιά μας τώρα άλλαξαν, έγιναν παρδαλά. Ο γιος μου πήρε νύφη άσπρη. Χάνεται το μαύρο σιγά σιγά». Η μοναδική ιστορική «προίκα» που θα δώσει στα εγγόνια του είναι ότι «μας έφεραν από την Αφρική, υπηρέτες στους μπέηδες. Τίποτα άλλο δεν ξέρουμε».

(http://s.enet.gr/resources/2014-02/20-45-6-thumb-medium.jpg)

«Αν πάμε τριακόσια χρόνια πριν, τότε θα βρούμε πώς ήρθαν οι γονείς μου. Κι αν πάμε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, θα βρούμε πώς αποφάσισαν να εγκατασταθούν εδώ. Ο παππούς μου έλεγε στον πατέρα μου ότι τους προγόνους μας τους φέρανε στο λιμάνι στα Αβδηρα κι από εκεί ήρθαν εδώ», λέει ο Ογκιούν Σαμπρί. «Οταν σε ρωτάνε από πού είσαι, τι απαντάς;» τον ρωτάω. «Φυσικά Ελληνας, τώρα μη με προσβάλλεις» λέει δυσαρεστημένος από το ερώτημα. «Συγγνώμη, αλλά είμαι λίγο περίεργος μ' αυτά. Εχω πρόβλημα. Τραύματα που έχω περάσει... Ελληνας είμαι. Εδώ γεννήθηκα, εδώ υπηρέτησα».

«Οταν είμαι σε κάποια ξένη πόλη, οι Αφρικανοί μου λένε στο δρόμο "hey man whats up". Εγώ τους κοιτάζω. Ξέρεις, εγώ με ελληνικό ντύσιμο, τζινάκι, μποτούλες, αυτοί με κάτι φαρδιά παντελόνια, περίεργα καπέλα. Τους κοίταζα όταν ήμουν μικρός και έλεγα "Τι φοράνε; Τι γίνεται εδώ;". Τώρα ξέρω, αυτοί πήραν δρόμο, εμείς μείναμε στο Αβατο».

Είναι απόφοιτος Δημοτικού και από 12 ετών εργάζεται ως αλουμινάς στο χωριό. «Οι οικονομικές συνθήκες δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω το σχολείο και άρχισα να φτιάχνω πόρτες και παράθυρα. Κάνω τόσα χρόνια την ίδια δουλειά, την ξέρω καλά» λέει.

«Σαν παιδί που ήμουν, άκουγα πολλά» συνεχίζει. «Κάτι θα σου πουν, κάτι θα ακούσεις στο σχολείο για το χρώμα σου». Πριν από 30 χρόνια, όταν ο 41χρονος ήταν μαθητής Δημοτικού, στο σχολείο του Αβάτου τα μισά παιδιά ήταν μαύρα. «Σήμερα ένα ή δύο έχουμε μαύρα, κατάμαυρα» λέει. Σύμφωνα με τον ίδιο, «ρατσισμός δεν υπάρχει εδώ στο χωριό. Και στην Ξάνθη ξέρουν όταν μας βλέπουν» λέει ο ίδιος και περιγράφει εμπειρίες από τα ταξίδια του στην Ευρώπη. «Οταν λέω ότι είμαι Ελληνας, όλοι μένουν με το στόμα ανοιχτό. Να πας να μάθεις την ιστορία της χώρας σου, μου λένε. Να πας από κει που είσαι».

(http://s.enet.gr/resources/2014-02/20-45-4--2-thumb-medium.jpg)

Αναρωτιέμαι αν τον σταματάει για έλεγχο η ελληνική Αστυνομία. Βάζει τα γέλια. «Τι να σου πω τώρα... Ξέρεις εσύ, φαντάζεσαι. Με σταματάνε και αρχίζουν "τι κάνεις εδώ" και τέτοια. Στην Κομοτηνή με έχουν σταματήσει δύο φορές. Τη μία, μάλιστα, με πήγαν μέσα στο τμήμα, γιατί με πέρασαν για μετανάστη. Με πάνε στο διοικητή, του δείχνουν την ταυτότητά μου και εκείνος κοιτούσε μία αυτούς, μία εμένα. "Τι μου τον φέρατε αυτόν;" λέει. "Τι σας έλεγα τόση ώρα. Τι με πάτε τζάμπα μέσα; Αφήστε με στην ησυχία μου"».

«Κανείς δεν ξέρει να σου πει τίποτα με σιγουριά. Και φτάνεις να μην ξέρεις ποιος είσαι» συνεχίζει ο Ογκιούν. «Πριν από χρόνια, μέχρι και το DNA ψάχναμε, ήμασταν αποφασισμένοι. Βρήκαμε τον κοινοτάρχη από το Σουδάν στη Θεσσαλονίκη, μου ήρθε πρόσκληση να πάω εκεί, να ψάξω τις ρίζες μου. Δεν πήγα. Τελευταία στιγμή φοβήθηκα. Δεν ξέρω τι» λέει ο Ογκιούν.

«Η μαμά μου τούς θυμάται εδώ με χαλκάδες στη μύτη. Είναι απόγονοι των οικογενειών που δούλευαν στα χωράφια του Μεχμέτ Αλί» λέει ο Ιωάννης Αγκόρτσας, ο παθολόγος που «κουράρει» την κοινότητα του Αβάτου, προσπαθώντας ταυτόχρονα να τους φέρει σε επαφή με την ιστορία τους. «Τους είχαν φέρει για να δουλεύουν στα χωράφια. Οταν έγινε η ανταλλαγή πληθυσμών με τη Συνθήκη της Λωζάννης, ή θα έφευγαν ή θα έμεναν εδώ. Δεν είχαν πού αλλού να πάνε, γι' αυτό και έμειναν εδώ. Το 1923 έγιναν επίσημα Ελληνες πολίτες, και ως τέτοιοι πήραν με εντολή της ελληνικής κυβέρνησης μερίδιο από τα τσιφλίκια των Τούρκων» λέει ο ίδιος.

«Η ιστορία των ανθρώπων αυτών είναι άγνωστη. Υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε μόνο -ότι ήταν γιοι εργατών που παρέμειναν στην Ελλάδα μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο» λέει ο καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Νικόλαος Ξηροτύρης, ένας από τους -μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού- επιστήμονες που έχουν ερευνήσει τις ρίζες αυτής της κοινότητας. Ο πρώτος επιστήμονας που εντόπισε τους μαύρους της Θράκης ήταν πρίγκιπας Πέτρος της Δανίας και της Ελλάδας. Ανθρωπολόγος ο ίδιος, σε μελέτη του στα χωριά της βόρειας Ελλάδας εντυπωσιάστηκε από την κοινότητα. «Η περιοχή αυτή ήταν αιγυπτιακό τσιφλίκι. Τους είχαν φέρει πλούσιοι Αιγύπτιοι. Από την Κατοχή και μετά όμως ξεκίνησαν οι μικτοί γάμοι και είναι δύσκολο να βρεις γνήσιους» λέει ο καθηγητής.

Οι νεότεροι θέλουν, όπως λένε, «να αλλάξει η ράτσα. Να σπάσει το μαύρο». «Εγώ λευκή παντρεύτηκα, μια Μολδαβή, αλλά δεν τη δέχτηκαν οι γονείς. Ημουν ερωτευμένος μέχρι τα κόκαλα» λέει ο Ογκιούν. «Οσο πάει και ασπρίζουμε» λέει ο Ρασίμ. «Να, αυτός εκεί ο κατάμαυρος έχει μια κόρη δυο μέτρα». Ο γιος του παντρεύτηκε στη Γερμανία. Νεαρά παιδιά παίζουν στους δρόμους του Αβάτου. «Είμαστε περίπου 50 παιδιά στο χωριό. Το σχολείο είναι στο Εράσμιο, απέχει περίπου 40 λεπτά με τα πόδια. Πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο» λέει η Μερβέ Σαμπρί, μια όμορφη μιγάδα, μαθήτρια Γυμνασίου. Στα 14 της, μιλάει αγγλικά, τουρκικά, ελληνικά και λίγα γερμανικά, ακούει ελληνική και τουρκική μουσική, στεναχωριέται που «πολλά παιδιά δεν συνεχίζουν να σπουδάζουν μετά το Λύκειο», ονειρεύεται να γίνει κομμώτρια, παραπονιέται που δεν υπάρχει κοντά σινεμά. «Περνάμε την ώρα μας στο facebook» λέει.

Για την ιστορία της οικογένειάς της δεν γνωρίζει πολλά. Θυμάται, όπως τα περισσότερα παιδιά που ζουν μόνιμα εδώ, ότι «η γιαγιά μου ήταν μαύρη». Η ζωή των προγόνων τους, τα βάσανα, τα έθιμα, οι παραδόσεις, το ταξίδι από την Αφρική στην Ξάνθη, η σκλαβιά και η απελευθέρωση που ήρθε το 1923, έσβησαν για πάντα μαζί με τις τελευταίες ιστορίες των παππούδων που κανείς δεν θυμάται καθαρά. Κι έτσι μοναδικός σύνδεσμος της Μερβέ με το Σουδάν είναι τα άφρο μαλλιά και τα σαρκώδη χείλη. Οπως λέει ο καθηγητής Νικόλαος Ξηροτύρης: «Σιγά σιγά, το μόνο που θα μείνει θα είναι ένας μύθος. Οτι εδώ, σ' αυτό το χωριό, ζούσαν κάποτε Αφρικανοί».

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=415642

African-Greeks. Απόγονοι σκλάβων στην Ελλάδα. Η μειονότητα της μειονότητας!

(https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2011/02/unnamed-file.jpg)

Νέγροι έποικοι στην απογραφή της Θεσσαλονίκης. Εικόνα και λεζάντα από ένα άρθρο του Ευάγγελου Χεκίμογλου για την απογραφή της Θεσσαλονίκης το 1913.

Απόγονοι μαύρων (νέγρων) σκλάβων στην Ελλάδα. African-Greeks, θα λέγαμε, μαύροι, όχι απλά μελαμψοί,
…αλλά νέγροι.

Παντελώς άγνωστοι. Η μειονότητα της μειονότητας!

Πόσοι, άραγε, γνωρίζουν την ύπαρξή τους; Ζουν απομονωμένοι σε χωριά της Θράκης παίζοντας «το ρόλο που οι άλλοι τους έδωσαν». Πρόκειται, κυριολεκτικά, για τη μειονότητα της μειονότητας! Είναι οι έλληνες νέγροι, που σήμερα δεν ξεπερνούν τους διακόσιους και στην πολυφυλετική Θράκη κατείχαν την τελευταία θέση στην αυστηρή «οθωμανική ιεραρχία: Τούρκοι, Πομάκοι, Γύφτοι και τελευταίοι οι (Ελληνες) Νέγροι».

Ελάχιστοι στην υπόλοιπη Ελλάδα γνωρίζουν ότι υπάρχουν έλληνες πολίτες με νέγρικα χαρακτηριστικά. Κανένας δεν έχει ασχοληθεί μαζί τους, ούτε καν σε επιστημονική βάση, πλην ελαχίστων που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Η παρουσία τους στη χώρα μας ξεκινάει την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Τότε εμφανίστηκαν για πρώτη φορά, ως δούλοι των μπέηδων που τους έφερναν από την Αφρική. Μετά τη λήξη της τουρκοκρατίας, αρκετοί απ’ αυτούς παρέμειναν στα χωριά της Ξάνθης. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετώπιζε ρατσιστικά, ως απόβλητους του κόσμου. Οι γάμοι με λευκούς και λευκές ήταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια ενδεχόμενο σχεδόν αδιανόητο.

Σήμερα, οι λίγες οικογένειες νέγρων που έχουν απομείνει στην Ελλάδα ζουν στα χωριά Εύλαλο, Αβατο, Δέκαρχο και Παλιό Εράσμιο. Οι ίδιοι γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για την καταγωγή τους και ασφαλώς δεν τους είναι ιδιαιτέρως ευχάριστο να θυμούνται ότι είναι απόγονοι σκλάβων. Πολλοί απ’ αυτούς αρέσκονται να λένε ότι η καταγωγή τους είναι αραβική, αλλά η κρατούσα επιστημονική άποψη είναι ότι έλκουν την καταγωγή τους από την Αφρική, κυρίως από το Σουδάν και την Αιθιοπία. Θεωρείται πολύ πιθανό ότι τους έφερε ο αιγύπτιος στρατηγός Φουάτ στην Καβάλα και από ‘κει διατέθηκαν εν συνεχεία στα τσιφλίκια των μπέηδων της Ξάνθης.

Κάποιοι απ’ αυτούς θυμούνται διηγήσεις των παππούδων τους και υποστηρίζουν ότι οι πρόγονοί τους ήθελαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αλλά οι Τούρκοι δεν τους άφηναν. Κάθε χρόνο τους έλεγαν ότι θα τους αφήσουν μόλις τελειώσει ο θερισμός. Οταν τελείωνε, εκείνοι ξεκινούσαν ανά ομάδες, αλλά λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα τούρκοι στρατιώτες τους σταματούσαν και κάτω από την απειλή των όπλων τους εξανάγκαζαν να επιστρέψουν. Αυτό επαναλήφθηκε τρία τέσσερα χρόνια, μέχρι που απελπίστηκαν και ξέγραψαν την επιστροφή.

Το 1923, μετά την αποχώρηση των Τούρκων, οι νέγροι που δεν συμπεριλήφθηκαν στις ανταλλαγές έγιναν επίσημα έλληνες πολίτες. Στο θρήσκευμα παρέμειναν μουσουλμάνοι, όπως φαίνεται και από τα ονόματα τους, που προέρχονται από τον ευρύτερο μεσανατολικό χώρο. Το 1923 έπαψαν να είναι σκλάβοι και απέκτησαν για πρώτη φορά κλήρο. Η ελληνική κυβέρνηση μοίρασε τα τσιφλίκια των Τούρκων κυρίως σε έλληνες πρόσφυγες, χωρίς να εξαιρέσει τους ντόπιους νέγρους. Εκτοτε, όμως, κανείς δεν τους λαμβάνει υπόψη και ζουν απομονωμένοι. Αντιμετωπίζουν την περιφρόνηση όλων, συμπεριλαμβανομένων των υπόλοιπων μουσουλμάνων.

Ο πρώτος επιστήμονας που ασχολήθηκε μαζί τους ήταν ο ανθρωπολόγος πρίγκιπας Πέτρος της Δανίας και της Ελλάδας, το 1953. Ηταν ένας από τους ελάχιστους επιστήμονες που έβγαλαν οι βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης. Εκείνη την εποχή πραγματοποιούσε μια ανθρωπολογική μελέτη στη Βόρειο Ελλάδα, και ειδικά στη Θράκη. Εκεί ανακάλυψε έκπληκτος τους νέγρους και ενδιαφέρθηκε αμέσως γι’ αυτούς. Μάλιστα τους κινηματογράφισε και η ταινία αυτή πιθανόν να υπάρχει μέχρι σήμερα, ξεχασμένη ίσως σε κάποιο αρχείο στη Δανία (ο Πέτρος ενδιαφερόταν και για την έδρα της Ανθρωπολογίας στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας, αλλά η Φρειδερίκη και ο Παύλος, που έβλεπαν ως απειλή την εγκατάσταση ενός μορφωμένου συγγενή τους στην Ελλάδα, δεν τον άφησαν). Εκτοτε, μονάχα ένας επιστήμονας έχει ασχοληθεί με τους νέγρους της Θράκης.

Τα επαγγέλματα που ασκούν σήμερα είναι κυρίως αγροτικά, οικοδομικά ή διάφορα εποχιακά. Κανένας τους δεν έχει σπουδάσει και μέχρι σήμερα, σχεδόν όλοι, μόλις τελειώνουν το δημοτικό εγκαταλείπουν το σχολείο.

Μεικτοί γάμοι έγιναν για πρώτη φορά το 1945, σε περιορισμένη όμως έκταση, και αφορούσαν κυρίως κάποιους νέγρους που παντρεύτηκαν γυναίκες από τους Κιρτζαλήδες. Οι Κιρτζαλήδες είναι ντόπιοι από τη Ροδόπη, που παλιά τους κυνηγούσαν και οι Βούλγαροι και οι Τούρκοι. Εξαιτίας των διώξεων, πολυάριθμες ομάδες Κιρτζαλήδων κατέβηκαν προς τα παράλια της Θράκης. Κυνηγημένοι όπως ήταν και χωρίς γη, κάποιοι απ’ αυτούς «έδωσαν» τις κόρες τους κι έτσι έγιναν ορισμένες επιγαμίες με νέγρους.

Τα έθιμα των νέγρων της Θράκης είναι όμοια με τα έθιμα των άλλων λαών της περιοχής, αφού οι ίδιοι δεν έχουν διατηρήσει τα δικά τους – ούτε καν την παραδοσιακή τους μουσική, την οποία σήμερα έχουν αντικαταστήσει με «νεολαϊκά» τσιφτετέλια.

https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/02/01/african-greeks-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B9/

THMMY.gr

Χαλαρή συζήτηση - κουβεντούλα => Κοινωνία => Topic started by: Karaμazoβ on October 03, 2017, 16:43:01 pm