THMMY.gr

Ορμώμενος από αυτό το τόπικ:
http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=6623.msg101119#msg101119



 :)

Είναι αστείο, περπατάμε στην σχολή, περνάμε ο ένας δίπλα στον άλλον, και νιώθουμε μόνοι, κλεισμένοι στα δικά μας προβλήματα, τα μοναδικά και αξεπέραστα. Ξέρουμε ότι υπάρχουν και χειρότερα αλλά λίγο μας ενδιαφέρουν.

Αγνοούμε ότι οι διπλανοί μας είναι τόσο κοντά σε μας, και σπάνια απλώνουμε το χέρι για μια χειραψία, για μια ερώτηση από ενδιαφέρον, για ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Απλά προχωράμε στον διάδρομο.

Με κάνει να θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω, να είμαι πιο ανοιχτός , να ρωτήσω περισσότερους ανθρώπους δυο τρία πράγματα, να ζητήσω περισσότερες συμβουλές και να προσπαθήσω να δώσω ακόμα περισσότερες.


Ίσως ποτέ δεν είναι αργά, και αν μεταδώσουμε κάτι από αυτά που ζήσαμε στους επόμενους, να αξίζουν κάτι παραπάνω τα όσα περάσαμε και όσα μας κούρασαν.

:)

Απαντηση μετα απο πολυ καιρτο, λογω ελλειψης ιντερνετ:
αυτο ειναι γενικοτερα μεγαλο κοινωνικο προβλημα. Οπως και να εχει, πριν το αγγλωσαξωνικο συστημα στην παιδεια, μας εχει ηδη επιβληθει το αγγλοδαξωνικο-κρυοκωλο συστημα στην κοινωνια. Ειναι στο χερι του καθενος μας να το αποτρεψουμε, οπως και καθε τι. Αλλα ποιος φευγει απο την μιζερια του για να το απλωσει το ρημαδι;;;

Όλοι στο τέλος, οι περισσότεροι έστω, καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά είναι βλακείες, και η συναδελφικότητα είναι κάτι που μας ανεβάζει συλλογικά και μας απογειώνει.

Καλό είναι εμείς οι μεγαλύτεροι να τα λέμε αυτά για να μαθαίνουν οι νεότεροι, που έρχονται στην σχολή και νιώθουν ότι μπαίνουν σε ένα πλήθος αγνώστων. Να οργανωθούνε και να γίνουν συνάδελφοι χωρίς να χάσουν άδικα χρόνο.

Για αυτό και το έβαλα σε αυτόν τον πίνακα.





:o :o :o :o

Είναι στον χαρακτήρα του καθενός το πόσο κοινωνικός θα είναι και στην διάθεσή του να γίνει πιο ανοιχτός προς τους άλλους. Ένα "γεια" δεν κοστίζει καθόλου και νομίζω πως όλοι θα ήθελαν να το πουν σε μια φάση τέτοια όπως την περιγράφεις...
όμως συνήθως σκέφτεσαι πως ο άλλος μπορεί να μην ανταποδώσει στον χαιρετισμό, οπότε θα σε κάνει να ντραπείς...
άρα νομίζω ότι ο κύριως λόγος είναι ότι ντρεπόμαστε γι'αυτό δεν το απλώνουμε το ρημάδι...
Πάντως σε αυτό φταίει η εποχή μας και σίγουρα όχι η μιζέρια μας...

Για να ολοκληρώσω το σκεπτικό...

η μίζερη κοινωνία μας.


Στους διαδρόμους του πολυτεχνείου όμως μπορεί να υπάρξει μια μικρή ξέχωρη κοινωνία, όπως την βιώσαμε στις μέρες της κατάληψης όπου ξέραμε όλοι ότι είχαμε κοινούς στόχους.


Ας κρατήσουμε αυτή την αίσθηση και ας το απλώνουμε πιο συχνά το ρημάδι.

Αυτό άλλωστε είναι το καλύτερο σε αυτό το φόρουμ. Δίνει την ευκαιρία να απλώσουμε ένα ψηφιακό χέρι και να ξεψαρώσουμε κάπως. Όλα όμως γίνονται στην ζωντανή επαφή.



Είναι απλά χαζό... όλοι κρατάμε μια σοβαρή στάση μέσα στο αμφιθέατρο ή μια χαζοχαρούμενη όταν είμαστε περιτριγυρισμένοι από καλούς φίλους μας, και φαντάζουμε κλειστοί στους γύρω μας. Όλοι προς όλους.

Είναι τόσο χαζό... τόσο χαζό γιατί είναι αμοιβαίο.

Και σίγουρα υπάρχουν κάφροι που θα ανταποδώσουν έναν φιλικό χαιρετισμό με ένα μουντρούχικο βαριεστημένο ύφος. Ακόμα και εκεί μπορεί να κρύβεται το σκάλωμα, παρά ο σνομπισμός. Απλά γυρνάμε στον διπλανό από την άλλη μεριά και επιστρέφουμε στον και καλά μουντρούχο, όταν δει ότι δεν ζητήσαμε ψιλά από τον προηγούμενο και δοκιμάζουμε ξανά.

Ναι κυρίως στο σκάλωμα παρουσιάζονται οφείλονται τέτοιες αντιδράσεις. Τοκιμάστε το και σεις. Εκεί που περπατάτε στο διάδρομο χαιρετήστε κάποιον από το έτος σας που ξέρεται φατσικά αλλά δεν έχετε μιλήσει ποτέ. Η αντίδραση του θα είναι κορυφαία, εντελώς ξαφνιασμένος θα ανταποδώσει και να είστε σίγουροι ότι την επόμενη φορά θα σας χαιρετήσει αυτός πρώτος (καλά αν όχι την επόμενη τη μεθεπόμενη)

Εξαίρεση αποτελούν οι πρώτες μέρες στο πρώτο έτος, όπου κοινός στόχος όλων είναι να κάνουν παρέες και το ξέρουν. Εκεί το να γυρίσεις στο διπλανό και να μιλήσεις δεν τον ξαφνιάζει, ούτε υπάρχει περίπτωση να σε κοιτάξει μουντρούχικα.

Ήτανε πολύ ωραίο, αλλά τελείωσε γρήγορα. Μόλις άρχισαν να γίνονται οι πρώτες παρέες, ο καθένας άρχισε να μιλάει μόνο στους "δικούς του". Θυμάμαι εμένα τις πρώτες 2-3 μέρες που προσπαθούσα να γνωρίσω όσο το δυνατόν περισσότερους και τελικά καλά έκανα!!

Εγώ πάλι ακόμα και στις πρώτες μέρες πόσους/ες είδα να μου γυρνάνε την πλάτη δε λέγεται.... :)

Εγώ πάντως είχα πάθει σοκ στο πρώτο εξάμηνο. Όχι ότι κι εγω ήμουν το σουπερ-κοινωνικό άτομο, αλλά τόσα άτομα μαζεμένα που είναι απρόθυμα να σε γνωρίσουν, πρώτη φορά!

μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο στο 1ο έτος..

θα ήταν όλα διαφορετικά :-[

όπως κ ναχει κάθε αρχή κ δύσκολη

η συναδελφικότητα και η οικειότητα είναι κάτι που αποκτιέται με την καθημερινή τριβή και αυτή είναι και η ομορφιά της..

παρεπιπτόντως η σχολή έγινε πιο οικεία για μένα τον καιρό που γνώρισα την voyager και τον Turambar :)

τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά

η συναδελφικότητα θα έπρεπε να αποκτιέται μεμιάς αφού βρίσκεσαι στην ίδια φάση ακριβώς με τον άλλον. το να  μπορείς να κλείσεις το μάτι σε έναν τελείως τρίτο (ένα φοιτητή ιατρικής που κοιτιέται στον καθρέφτη)

η συντροφικότητα είναι ένα βήμα παραπέρα που και αυτό θα έπρεπε να αποκτιέται πιο εύκολα.

δε το αντιλαμβανονται ολοι με τον ιδιο τροπο

αν ηταν ετσι θα μασταν ολη μια παρεα απο την αρχη

Το θέμα είναι τι γίνεται όταν ξέρεις κάποιον, σε ξέρει και αυτός, τον χαιρετάς και σε αγνοεί σα να μην υπάρχεις...
Τι κάνεις τότε?
Κάτι τέτοια μου κλονίζουν την εμπιστοσύνη στον άνθρωπο...

Welcome to the club!
Δεν ειναι θεμα εμπιστοσυνης ειναι θεμα υφους... ολοι την εχουν δει στις μερες μας....
Εκανε η μυγα κωλο και εχεσε τον κοσμο ολο...

+οο

Μπορεί να έχει μυωπία και να μη σε αναγνώρισε...

Eσύ Κύβε γιατί δεν τον χαιρέτησες?
Εκτός κι αν το βλέμμα του δεν έπεσε καθόλου απάνω σου (και μπορεί να μην σε είδε καν...)

helloooo
ο κύβος είπε οτι τον χαιρέτισε και ο άλλος τον αγνόησε

Welcome to my life!

Ή  όταν γυρίζει το κεφάλι από την άλλη, ή όταν απλά κανεις πως δε σε βλέπει για να μη χαιρετιστείτε...

Ρε παιδιά μπορεί να μη σας αναγνώρισε.. Τόσο παράξενο είναι; Κι εγώ όταν κυκλοφορώ, και λόγω μυωπίας -δεν έχω και τόσο πολύ ώστε να φοράω γυαλιά/φακούς, δεν ξεχωρίζω φάτσες...

εσυ περπατας με σκυφτο το κεφαλι οποτε λογικο ..

Eγώ πάντως πολλές φορές δεν έχω αναγνωρίσει άτομα γιατί κυκλοφορώ δίχως γυαλιά ή φακούς, ενώ έχω μυωπια 1 βαθμό στο αριστερό και αστιγματισμό και στα δύο. Επίσης, ας πούμε ότι συνήθως δεν βλέπω σε γωνία πάνω από 90 μοίρες... :P
Oπότε, αν σας το έκανα ποτέ να με συγχωρήσετε, δεν ήταν επίτηδες
(αν και γενικώς δεν τα πάω καλά με τις χαιρετούρες στους διαδρόμους...)

Άρε Νίντζα και εγώ δεν αναγνωρίζω εύκολα πρόσωπα από απόσταση γιατί συνήθως δεν φοράω γυαλιά αφού έχω μόνο 0.5 μυωπία αλλά πρέπει να έχω και αστιγματισμό και να μην μου το βρηκε αλλά διορθώνει με τα ίδια γυαλιά!Αυτό το έπαθε και ένας γνωστός μου!
Και εγώ αρκετές φορές προχωράω με κατεβασμένο κεφάλι αφού και  όρθιο να το είχα δεν βλέπω καθαρά πέρα από τα 5 μέτρα!  ;D

+1

@Τουράμπαρ για άλλη μια φορά θα σου επισημάνω την αδυναμία σου να τιτλοφορείς τα τόπικ ! Δεν έμπαινα σε αυτό το τόπικ, επειδή είχα την εντύπωση ότι το παρών τόπικ με αυτόν τον τίτλο είχε πολιτικό περιεχόμενο, αφού νόμιζα θα μιλούσε για την συναδελφικότητα στους διαδρόμους πάνω στο θέμα των αφισοκολλήσεων!  :o Προτείνω (άν θες φυσικά) να αλλάξεις τον τίτλο του τόπικ σε έναν πιο 'πιασάρικο' όπως "Τόσο κρύοι έχουμε γίνει τελικά?" ή "Γειά σου συνάδελφε! Με λένε..." ή "Είμαι ο Γιώργος, εσύ ποιός είσαι?" ή κάτι΄παρόμοιο τέλως πάντων. Φιλικά

You got it ;)

Kι εγώ!

Αρα οταν δε σε χαιρετα ηλεκτρολογος σημαινει οτι δε χαιρετησε επειδη ειναι μυωπας.ΟΚ!Σιγα μην εχετε και προσωπαγνωσια μερικοι...Απο κρυοκωλια παμε καλα ως τμημα me thinks

Από κοντά βλέπω πολύ καλά προσωπικά  :D

Στα μικρότερα έτη το πρόβλημα είναι κυρίως το ότι δεν έχουν ξεψαρώσει, φοβούνται να ανοιχτούν και μοιάζουν αντικοινωνικά, ενώ στα μεγαλύτερα έτη με φαίνεται ότι (ε όχι όλοι..)
Παρ' όλα αυτά πιστεύω ότι στο τμήμα μας υπάρχουν τα πιο καλά παιδιά κατά βάθος, όπως και σ' αυτό εδώ το forum  :)


 :P Η καλύτερη φάση ήταν στην αρχή, όταν θεωρητικά μπορούσα να μιλήσω σε οποιονδήποτε τη στιγμή που άλλη ώρα μπορεί να ντρεπόμουν ή να μην τολμούσα για άλλους λόγους  ^redface^
Μόνο που τότε περνούσα μία έντονη φάση αντικοινωνικότητας  :(

Nα πω μια προσωπικη αποψη.Σε λιγα μαθηματα παω στη σχολη(θεωρω οι πιο πολλες παραδοσεις ειναι για κλαματα) οποτε τυγχαινει να ανταλλαξω με καποιον-καποια καποιες κουβεντες.Αν τωρα μετα απο καποιο καιρο τον/την ξαναδω μαλλον κανει σα να μη με ξερει.Παλιοτερα με πειραζε τωρα το βρισκω χαζο και αστειο ταυτοχρονα :).ΤΗΜΜΥ POWAH.Τεσπα μονο ενας δεν παιζεται και αυτος ειναι ο akis και μασκαρας να ντυθεις σε χαιρετα απο μακρια

Χαχα! Ε ναι, ο Άκης είναι ο καλύτερος άλλωστε.

^notworthy^

Μέγκαβαττ.. έλεος... οι τίτλοι που προτείνεις είναι πιασάρικοι για ειδήσεις του στάρ. Το κείμενο που έβαλα στην αρχή το έχω σε εκτίμηση και δεν θα έβαζα για τίτλο κάτι για να μπει κάποιος να το δει. Στην τελική ακόμα και αυτά που προτείνεις είναι συνόνυμα αυτού που έβαλα εγώ.


Το γεγονός ότι κάποιος πηδάει κάποιο τόπικ επειδή φοβάται την συναδελφικότητα ή τους διαδρόμους της Πολυτεχνικής, αυτό μάλλον λέει κάτι

Με βρίζεις.........  ;D
΄
Ε, όχι και φοβάται...  ::)

Πάντως εντάξει.΄Εγώ μια παρατήρηση έκανα....  8)

και εγώ μια παρατήρηση στην παρατήρηση :)