THMMY.gr

---Παιδιά στα AM όταν στο φάσμα  U(f) του u(t) βγαίνει ένας όρος   e^jπ/6 δ(f-α)  τότε για το όρισμα βάζουμε π/6 στο f=α?  Αν είναι Μ(f-α) αλλάζει τπτ ή πάλι στο f=α σχεδιάζουμε την M(f)?

---Στην άσκηση 3,4 πως σχεδιάζει το M(f) + 1/2 M(f)*M(f).  Τους υπολοιπους όρους το έχω βρεί

Ευχαριστώ προκαταβολικά για όποιον έχει λίγο χρόνο να εξηγήσει 

Για το πρωτο που ρωτας σχεδιαζεις μια ωση και στο διαγραμμα γωνιας γωνια π/6 στο f=a.
Στην δευτερη περιπτωση οπως τα λες...στο f=a κεντρικη συχνοτητα σχεδιαζεις φυσικα το M(f) οχι μια ώση.

Οσο για την ασκηση που αναφερεσε δεν την εχω μπροστα μου αλλα πρεπει να κανεις συνελιξη ...κατι αρκετα χρονοβορο. Οποτε βγαζε την στο περιπου.

Eυχαριστώ φίλε μου, δλδ ένας εμπειρικός τρόπος να το θυμόμαστε είναι να μηδενίζουμε την παρένθεση και για την τιμή του f που προκύπτει σχεδιάζουμε είτε την ώση είτε την καμπύλη M(f) και στο αντίστοιχο διάγραμμα το όρισμα (Ελπίζω να μην το μπέρδεψα πάλι).

Όσο για το διάγραμμα στις λύσεις απλώς το σχεδιάζει και είναι μια περίεργη καμπύλη οποτε αναρωτήθηκα πως μπορούμε να τη βγάλουμε αλλά δεν νομίζω να χρειαστεί

Ευχαριστώ και πάλι

Ακριβως εκει που μηδενιζεται εκει το σχεδιαζεις (αυτη ειναι και η λειτουργια του μετατοπισμενου δελτα του Dirac αλλωστε). Δεν το μπερδεψες καθολου.

Οσο για αυτη την περιεργη καμπυλη βγαινει με συνελιξη στο πεδιο του χρονου αλλα πολυ μπελας.
Ισως υπαρχει και αλλος τροπος αλλα εγω δεν πολυεδωσα σημασια.
Αν το καταφερεις να το βγαλεις καλως.

Άλλη μια ερωτησούλα, με τα φίλτρα υπάρχει κάποιος γενικός τρόπος αντιμετώπισης? Δεν έχω δει κάπου στο βιβλίο να εξηγεί κάτι.
Ένα πιο συγκεκριμένο που κόλλησα είναι ότι ενώ στα ΑΜ πχ σήματα όταν ένα φάσμα με κεντρική συχνότητα πχ 0 και απλώνεται σε συχνότητες -W έως +W το δίνει με εύρος ζώνης W. Σε ένα φίλτρο όμως εδώ στην 3,41 άσκηση λέει εύρος ζώνης 62Hz με κεντρική συχνότητα Fc αλλά παίρνει από Fc-31 έως Fc+31 τις τιμες και όχι από Fc-62 έως Fc+62. Τι γίνεται ρε γμτ???!!!   :-\

Το πρόσεξα και εγώ αυτό. Νομίζω ότι το πρώτο ισχύει για χαμηλοπερατά και το δεύτερο για ζωνοπερατά φίλτρα. Ας το επιβεβαιώσει κάποιος παλαιότερος και πιο έμπειρος.

Όταν ένα φίλτρο είναι στη βασική ζώνη από -w έως w (δλδ γύρω από το μηδέν) το φάσμα του είναι w. όταν όμως είναι από μία συχνότητα f1 έως f2 χωρίς να μεσολαβεί το μηδέν το φάσμα είναι f2-f1.

Αυτό είναι λογικό καθώς ένα πραγματικό σήμα είναι πάντα συμμετρικό γύρω από το μηδέν.
Οπότε ένα σήμα στη βασική ζώνη θα πρέπει να εκπεμφθούν στη “πραγματικότητα” οι συχνότητες μέχρι w.
Σε ένα όμως μετατοπισμένο θα πρέπει να εκπεμφθούν όλες οι συχνότητες από f1 μέχρι f2. άλλωστε μη ξεχνάτε ότι θα υπάρχουν και οι κατοπτρικές -f2 -f1.

Φυσικά αν το σήμα έχει προκύψει από διαμόρφωση πλάτους οι συχνότητες από f1-f2 θα είναι συμμετρικές στο κέντρο τους επειδή και το αρχικό σήμα που μετατοπίστηκε ήταν. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει η δυνατότητα να εκπέμψουμε μόνο ένα κομμάτι αφού είναι συμμετρικό και έτσι προκύπτει το SSB. 

Κάτι πάω να καταλάβω με αυτό το θέμα, ευχαριστώ παιδια. Αυτή τη φορά τελευταία απορία αφού εβγαλα την ύλη(ελπίζω να μη σαςκουράσω άλλο) στο κεφάλαιο 5,1 ποιά είναι η εκπεμπόμενη ισχύς Ρτ? Μετά την αποδιαμόρφωση? Γενικά αν μπορεί κάποιος να πει τη σειρά των σημάτων πιστεύω θα βοηθούσε πολλούς πχ m(t) --μέσω C(t)-->U(t) και να συνεχίσει!!

Χιλια ευχαριστω και πάλι

Δε μπρορώ βοηθήσω σε αυτό γιατί δεν είμαι θεσσαλονίκη και δεν έχω το βιβλίο μπροστά μου για να δω την άσκηση.

Απορία:

Στη σελίδα 90 του βιβλίου (Συμβατική Διαμόρφωση Πλάτους) λέει ότι πρέπει να ισχύει |m(t)|<=1. Γι' αυτό το λόγο χρησιμοποιεί το κανονικοποιημένο m_n(t) που έχει ελάχιστη τιμή -1. Στη συνέχεια όμως αντί να χρησιμοποιεί στους τύπους το m_n(t), χρησιμοποιεί το m(t) = αm_n(t), που έχει ελάχιστη τιμή -α.
Γιατί το κάνει αυτό; Αφού θέλει ελάχιστη τιμή -1, γιατί δε χρησιμοποιεί το m_n(t) = m(t)/α

Βασικά είναι λίγο περίεργο... ουσιαστικά το m_n(t) είναι το κανονικοποιημένο, άρα το μέτρο του είναι μέχρι 1. Το m(t) είναι το σήμα του το κανονικό... δεν έχω καταλάβει γιατί άκριβώς το κάνει αυτό, μάλλον έτσι υπολογίζεις το α (δείκτης διαμόρφωσης) και αυτό το νόημα.

Να ρωτήσω και εγώ κάτι.Στην 3.19 χρησιμοποιούμε ένα BPF και κόβουμε κάποιους από τους όρους της y(t).Ξέρετε πώς προκύπτει η ανίσωση από την οποία παίρνουμε και το W του φίλτρου;

Στη σελίδα 83 του βιβλίου του Proakis, γιατί στο μετασχηματισμό Fourier του διαμορφωμένου σήματος υπάρχει ο όρος e^jφ και ο όρος e^-jφ ταυτόχρονα; Δεν θα έπρεπε να είναι μόνο ο θετικός όρος (ο e^jφ) αφού έχουμε μετατόπιση στο χρόνο +φ; ( Το σήμα είναι το : Αm(t)cos(2πft+φ) )
Ευχαριστώ όποιον με βγάλει από το μπέρδεμα...

Αν εννοείς την 3.19 άσκηση και εγώ δεν κατάλαβα πως τη βγάζει την ανισότητα στις λύσεις. Επισης θα ήθελα να μου πει κάποιος αν ξέρει πως στην άσκηση 5.4 από το γεγονός ότι το πλάτος του σήματος είναι ομοιόμορφα κατανεμημένο στο [-1,1] βγάζει στις λύσεις την ισχύ ως ολοκλήρωμα σε αυτό το διάστημα του 0,5x^2 dx??

Έτσι είναι ο MΣ Fourier του συνημιτόνου με αρχική φάση... δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Η μία ώση θα έχει φάση +φ_c και η άλλη -φ_c (δες και τις ιδιότητες του ΜΣ ότι πρέπει να είναι άρτια συνάρτηση και επίσης το φάσμα γραφικά στην σελίδα 84.

Το cos(2πft+φ) θα γίνει ανάπτυγμα cos2πtf cosφ - sin2πtfsinφ. O Fourier του πρώτου όρου είναι αυτός στη σελ.45 για το cos2πft επί το cosφ που είναι σταθερό και ο άλλος αυτός που έχει για το sin επί το σταθερό sinφ. Αν βγάλεις κοινό παράγοντα το 0,5Αδ(f-fc) θα μείνει μέσα σε παρένθεση το cosφ + jsinφ δλδ το e^ jφ ενώ όταν θα βγάλεις το 0,5Αδ(f+fc) θα μείνει το cosφ - jsinφ δλδ το e^-jφ

Αν πέρεις ένα χαρτί και κάνεις τα παραπάνω βήματα θα βγάλεις άκρη

Συμφωνα με την ιδιότητα χρονικής ολίσθησης FT{x(t+τ) } = e^j2πfτ FT{x(t)}. Οπότε λογικά δεν θα έπρεπε να είναι ο μετασχηματισμος : M(f-fc)e^jφ + M(f+fc)e^jφ  και όχι M(f-fc)e^jφ + M(f+fc)e^-jφ ;;;



@kekropas το επεξεργάζομαι ήδη! Ευχαριστώ πάρα πολύ, είχα φάει τρελό κόλλημα με αυτό

Mην μπερδεύεσαι!! Βγαίνει χαλαρά με ιδιότητα χρονικής ολίσθησης (σελ. 43) για t_o=φ_c/(2πf).

Kάντο στο συνημίτονο και θα το βγάλεις.

Κατάρα στον λαδέμπορα! ^seestars^ Μου βγαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το κάνω με τον τρόπο του kekropa αλλά το e^-jφ μου βγαίνει με τον όρο 0,5Α(f-fc) και το e^+jφ μου βγαίνει με τον όρο 0,5Α(f+fc)!!!

@alexsas μπορεις σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις πως θα γίνει ο μετασχηματισμος του cos με την χρονική ολίσθηση; Γιατί εγώ το βγάζω τόσο:

FT{ cos(2πfct+φ) }=e^+jφ {(1/2)δ(f-fc)+(1/2)δ(f+fc)}

Πού κάνω λάθος;;;;

(τα έχω παίξει)

Μήπως όταν λέει 1/2j δεν φέρνεις το j στον αριθμητή ως -j? Μόνο εκεί μπορεί να σκεφτώ να γίνει τέτοιο λαθος

Αυτό κάνω kekropas! Αλλά η παράσταση που προκύπτει είναι η :

(1/2)δ(f+fc){cosφ+jsinφ} + (1/2)δ(f-fc){cosφ-jsinφ}


ΔΙΟΡΘΩΣΗ:

Είμαι τραγικός. Ξέχασα να βάλω το (-) στον τύπο μετατροπης του cos(A+B)=cosAcosB-sinAsinB

Οπότε kekropas είσαι ολόσωστος! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!

Παρεμπιπτόντως...τί κάνω λάθος όταν πάω να χρησιμοποιήσω τον τύπο της ολίσθησης;

Για τον τύπο της ολίσθησης κάτι κάνουμε λάθος στο πρόσημο... κι εμένα έτσι λάθος με βγαίνει.. οπότε μαθαίνεις το σωστό! ;)

Για τη φασματική πυκνότητα ισχύος μήπως ισχύει και το παρακάτω:
S_x(f) = |X(f)|²; Βλακεία;

Να ρωτήσω κι εγώ κάτι...
Στην 3.5 αφού ζητάει φασματική πυκνότητα ισχύος γιατι υπολογίζει το U(f) και το αντίστοιχο φάσμα?? :???:

Ναι, ισχύει!!


Έλα ντε! Γενικά έχει μερικές ασυμφωνίες το βιβλίο του Proakis με τις λύσεις των ασκήσεων στο δίκτυο.

alexsas μήπως ισχύει για τα σήματα ενέργειας μόνο και όχι για τα ισχύος ο τύπος: Sx(f) = |X(f)|^2 ;

Δες το παράδειγμα 3.2.2 του βιβλίου. Εκέι η φασματική πυκνότητα ισχύος του σήματος μηνύματος δεν νομίζω να μπορεί να προκύψει από τον πιο πάνω τύπο.

Η μήπως μπορεί και δεν το βλέπω;

Σαν να έχεις δίκιο... από τις σελίδες 47-48 και 86-87 αυτό προκύπτει.

Μπορεί να με πεί κανείς πως υπολογίζουμε τον δείκτη διαμόρφωσης; Δεν βγάζω άκρη...

(Για την ΑΜ διαμόρφωση εννοώ)

Αφού φέρεις το σήμα σε μια μορφή τριωνύμου βρίσκεις το ελάχιστο αυτού του τριωνύμου.Κάνοντας παράγωγο,βρίσκεις την τιμή στην οποία εμφανίζεται το min και μετά την αντικαθιστάς για να βρεις το ελάχιστο του τριωνύμου.Αυτό παίρνεις και σαν συντελεστή διαμόρφωσης.Αυτό κατάλαβα τουλάχιστον από όσες ασκήσεις ζητούσαν κάτι τέτοιο και από τον τρόπο που τις έλυνε.

Είδατε μήπως τα παλιά θέματα του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου που μας πέρασε;Μου φάνηκαν κάπως άσχετα κ κάπως περίεργα σε σχέση με τις λυμένες ασκήσεις του βιβλίου.Ο Διομήδης είπε ότι τα θέματα θα είναι παρόμοιας δυσκολίας με αυτά του βιβλίου.Αυτά δεν είχαν καμία σχέση...Εμείς τι να περιμένουμε;Επιπέδου σαν αυτές του βιβλίου ή σαν τα περσινά θέματα;(είχαν διαφορετική ύλη το προηγούμενο έτος ελπίζω...) :-\

Ναι αλλά δε θα περίμενες να αναζητήσει το μέγιστο; Αφού α=max[m(t)].

faidon γι' αυτό ακριβώς έχω κολλήσει. Από τους τύπους που έχει στο βιβλίο στη σελίδα 90 προκύπτει ότι α=max[m(t)].

Όμως στις ασκήσεις κάνει ακριβώς το αντίθετο. Μάλιστα, στην 3.14 λέει ότι η ελάχιστη τιμή του m(t) είναι -6, οπότε ο δείκτης διαμόρφωσης είναι α=+6 (!!!!).
Στην 3.7 από το τριώνυμο βρίσκει την ελάχιστη τιμή -201/400, την οποία στην συνέχεια μας την παρουσιάζει ως τον δείκτη διαμόρφωσης.

Τι ισχύει επιτέλους;;;;;

Ή το βιβλίο έχει λάθος ή το λυσάρι γράφει Ο,ΤΙ ΝΑ'ΝΑΙ!

Και κάτι άλλο που δεν καταλαβαίνω:

Στην 3.1 (και σε άλλες ασκήσεις) εκεί που σχεδιάζει την φάση του φάσματος, δεν θα έπρεπε το σχήμα να έιναι ακριβώς το αντίστροφο;
Στους όρους της U(f) που έχουν το e^-j(π/6) στο διάγραμμα της φάσης, την φάση την σχεδιάζει ως +(π/6) και όχι ως -(π/6). Το -(π/6) δεν είναι το σωστό;;; 

Συμφωνώ και εγώ.Όταν πήγα να τις λύσω max εψαχνα και μετά τον βλέπω να βάζει min...Απλά επειδή το κάνει σε όπλες τις παρόμοιες ασκήσεις αυτό θα κάνω και εγώ.Για κάποιο μυστήριο λόγο αυτός το min θεωρεί σωστό...Ειδικά αυτο στην 3.14 κατέληξα ότι μάλλον θα είναι λάθος.

Ναι,αν ξερει καποιος ας πει γιατι αυτη ειναι και δικη μου σημαντικη απορια.

Όπα διόρθωση. Η άσκηση είναι η 3.13 (φτου φτου μακρυα από εμάς) και όχι η 3.14.
Τελικά θα πάω στη θεία μου να μου πει το φλυτζάνι. Θα καταλάβω πιό πολλά από ό,τι από το βιβλίο ::)

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΕΙΚΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

Αναζητούμε το ελάχιστο της m(t).

1. Φέρνουμε την m(t) σε μορφή πολυωνύμου. Έστω:

a_nzⁿ + a_n-1z^n-1 + ... + a₁z + a₀     ,όπου z=sin(at) ή cos(at)

2. Υπολογίζουμε τις θέσεις των ακροτάτων παραγωγίζοντας. Από αυτές κρατάμε μόνο αυτές για τις οποίες ισχύει:

-1 <= z <= 1

Γιατί μόνο αυτές τις τιμές μπορεί να πάρει ο z:   z=sin(at) ή cos(at)

3. Υπολογίζουμε τα ακρότατα για αυτές τις τιμές. Έστω είναι A₁, A₂, ... , A_k.

4. Βρίσκουμε το μικρότερο από τα A₁, A₂, ... , A_k.
Έστω A = min{ A₁, A₂, ... , A_k }

5. Yπολογίζουμε τις τιμές του πολυωνύμου για z=1 και -1. Γιατί αυτές είναι ακρότατα που όμως δεν μπορούν πάντα να ανιχνευτούν από το βήμα 2. Έστω ότι είναι B₁ και B_-1

6. Βρίσκουμε το ελάχιστο από τα Α, B₁, B_-1.

7. Αν το ελάχιστο είναι αρνητικό, τότε ο δείκτης διαμόρφωσης είναι:

α = min{ Α, B₁, B_-1 }

Διαφορέτικα αν το ελάχιστο είναι θετικό, τότε ο δείκτης μπορεί να πάρει οποιαδήποτε τιμή. Μάλλον καλύτερη είναι η:

α = 1

Τελικά και το λυσάρι και το βιβλίο τα λένε καλά όσον αφορά αυτό το θέμα:

Στο βιβλίο (σελίδα 90) για να καταλήξει στον τύπο 3.2.8 λέει ότι το m_n(t) είναι κανονικοποιημένο έτσι ώστε να έχει ελάχιστη τιμή -1. Άρα α = min{ m(t) }.

Αυτός γράφει α = max{ |m(t)| } = min{ m(t) }, όταν το μεγαλύτερο -κατά απόλυτη τιμή- ακρότατο είναι αρνητικό. Διαφορετικά απλώς υπερκαλύπτει τις προδιαγραφές. Όπως και να πιο σωστό είναι:

α = min{ m(t) }

Παιδιά να ξέρετε, τα Τηλέπ Ι τα έχουνε εναλλάξ ο κος Καραγιαννίδης και ο κος Δημάκης.

Τα θέματα της τελευταίας χρονιάς είναι του κου Δημάκη.

Πρόπερσι τα είχε ο Γεωργιάδης πάντως. Άσχετο.

Σωστό. Πάντως κάθε χρόνο αλλάζουνε χέρια ;)

Ευχαριστώ ρε Faidon! Φοιτητες ενωμένοι ποτέ νικημένοι :)


Κι άλλη απορία: Στο παράδειγμα 3.2.3, βρίσκει αρχικά την u(t). Την ισχύ την υπολογίζουμε υψώνοντας στο τετράγωνο την u(t) και στη συνέχεια όποιος όρος έχει cos^2 ή sin^2 θα δίνει 1/2, και οι υπόλοιποι θα δίνουν μηδέν.
Με αυτόν τον τρόπο όμως θα έπρεπε η ισχύς των δύο πλευρικών ζωνών να είναι { (Αc*α/2)^2 }*(1/2) η καθεμία. Δηλαδή { (Ac*α)^2 }/8 η καθεμία.
Δηλαδή { (Ac*α)^2 }/4 η συνολική ισχύς των δύο πλευρικλων ζωνών μαζί.

Γιατί στη σελ 91 κάτω-κάτω λέει ότι είναι { (Ac*α)^2 }/2 ;;;;

Βασικά ο κανόνας δεν είναι αυτός που λές. Το σωστό είναι ότι στον υπολογισμό της ισχύος οι όροι που είναι απλά A*cos(at) ή B*sin(bt) βγάζουν αποτέλεσμα 0 στην ολοκλήρωση. Δηλαδή δε συνεισφέρουν στην ισχυ.

Πάντως έχεις δίκαιο. Το σωστό αποτέλεσμα είναι A_c²a²/4.

Και φαίνεται είτε αν χρησιμοποιήσεις πρώτα τη σχέση: cosAcosB = 1/2{ cos(A-B) + cos(A+B) } και μετά υψώσεις στο τετράγωνο, είτε αν υψώσεις κατευθείαν στο τετράγωνο, είτε αν χρησιμοποιήσεις τον τύπο στην σελίδα 92, όπου P_mn = 1/2 (Ισχύς του συνημιτόνου).

Ναι παιδιά και εγώ αυτό είδα τα θεματα 2005 και πριν είναι λίγο δύσκολα :) Ισχύει ότι τελικά θα μπουν ασκήσεις στο επίπεδο του βιβλίου?
Στον υπερετερόδυνο δέκτη έχει καταλάβει κανείς τι παίζει? Μπαίνουν ασκήσεις?Καμία stadar μέθοδος?

Απορία στη άσκηση 3.28 του βιβλίου:

Δίνει τη μέγιστη γωνιακή απόκλιση ίση με 0.1 rad.Ποιό μέγεθος είναι αυτό?Γιατί απ'τον τρόπο που είναι λυμένη στο λυσάρι δεν είναι η Δfmax.Μήπως έχει καταλάβει κάποιος? :-[
Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Είναι το βf .Λέει ότι Δf=βf*W=0.1*15ΚΗΖ=1,5ΚΗΖ
Επειδή είναι σήμα ευρείας ζώνης μάλλον το λέει μέγιστη γωνιακή απόκλιση.

Αν θα μπορούσε κάποιος να μου πει πώς περίπου λύνεται το θέμα 4 της προήγούμενης εξεταστικής θα του ήμουν ευγνώμων...Έχω μια ιδέα αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος και θα ήθελα κάποια βοήθεια.Αυτό είναι το θέμα(για να μην το ψάχνετε)

Ενας σταθμος εκπεμπει στα 97 Μhz FM και αλλοι 2 στα 96.6-96.8 και 97.2-97.4.Αν το σημα προς μεταδοση ειναι ημιτονοειδες συχνοτητας 11.11ΚΗz να βρεθει ο δεικτης διαμορφωσης του σηματος για το σταθμο στα 97ΜHz και αν
 η πρωτη αρμονικη εχει ισχυ 1W τοτε να βρεθει η ισχυς της 4ης

Ο σταθμός εκπέμπει στα: 96.9-97.1 MHz

Έχει έυρος ζώνης 200 kHz.

Από τον τύπο (3.3.35) με B_c=200kHz, f_m=11.11kHz:

προκύπτει β=8.

Μετά από τον τύπο (3.3.25):

για n=+1,-1 Υπολογίζεις την ισχύ της πρώτης αρμονικής και επειδή είναι 1W, υπολογίζεις το A_c.

Τέλος από τον ίδιο τύπο και για n=+4,-4 υπολογίζεις την ισχύ της 4ης αρμονικής.

Ευχαριστώ πολύ.Αυτό φαντάστηκα αλλά μου φάνηκε πολύ απλό τώρα που το είδα ενώ μου φαινόταν πολύ περίεργο στις εξετάσεις...Τελοσπάντων.Ευχαριστώ και πάλι

Συχνα η δυσκολια ειναι να σκεφτομαστε απλα!

'Εχω την εξής απορία στην ασκηση 3.33 του βιβλιου. Στις λυσεις δινει ενα πινακα για τιμες του n και του J. Αυτες πως τις παιρνουμε? Με ποιο τύπο?

Αν καταλαβαίνω τι λες , είναι οι τιμές από τον πίνακα των συναρτήσεων Bessel. Ένα μικρό τμήμα του έχει και στο βιβλίο, σε λίγο θα σου δώσω link από το forum με έναν πιο πλήρη.

Edit: Πιο πολλές απαντήσεις θα βρεις εδώ (http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=6684.0)

Ευχαριστώ Alexkasgr

παιδιά άλλες δυο απορίες!
1. είναι με ανοιχτά βιβλία και σημειώσεις? :o
2. στο site του καραγιαννίδη ποιος ειναι ο κωδικός? το tilep19 δεν το δεχεται!

1) Ναι, με ανοιχτά τα πάντα! Εκμεταλλεύσου το δεόντως :D
2) Νομίζω είναι thlep19 με h.

1. πωωωω και δεν το ξερα cheers  :D
2. τελικά μπήκε με tilep19  ^redface^

Ναι απλά θέλει να πατάς το κουμπάκι login, με enter δεν μπαίνει.. :P

ακριβώς!