|
Title: Σάκο και Βαντσέτι Post by: Αλντεμπαράν on May 11, 2015, 15:41:57 pm Μου έκανε εντύπωση το ότι ο Μπογιόπουλος σε όλο του το κείμενο αποσιωπά την ταυτότητα του αναρχικού που 'διατηρούσαν' οι Σάκο και Βαντσέτι και τους αποκαλεί ηγέτες του εργατικού κινήματος. Δεν είναι προφανές να ρωτήσουμε ποιανού κινήματος; Γιατί ή τότε υπήρχε μερική σύμπνοια ή ο Μπόγιο καπηλεύεται τις εν λόγω προσωπικότητες,ή κάτι άλλο που δεν καταλαβαίνω. Για πείτε ειδικά για το κείμενο ή/και γενικά για το θέμα.
εδώ (http://www.imerodromos.gr/saco-vanzzeti/) το κείμενο Title: Re: Σάκο και Βαντσέτι Post by: gabonstv on May 16, 2015, 19:34:29 pm Δεν είναι προφανές να ρωτήσουμε ποιανού κινήματος; Του εργατικού κινήματος. Δεν υπάρχει ταύτιση κινήματος και κίνησης ή ρεύματος.http://www.rizospastis.gr/story.do?id=4166984 Εδώ ένα άρθρο για τους συγκεκριμένους το οποίο προσδιορίζει την πολιτική τοποθέτηση τους. (ναι αναρχικοί ήταν) Title: Re: Σάκο και Βαντσέτι Post by: Αλντεμπαράν on May 16, 2015, 19:57:40 pm Ναι το βρήκα και γω μετά αυτό το κείμενο και όντως διευκρινίζει τι σήμαινε αναρχικός τότε
Quote Ο Σάκο και ο Βαντσέτι ιδεολογικά και πολιτικά ήταν αναρχικοί. Για την εποχή εκείνη, ανήκαν σ' ένα υπαρκτό ρεύμα μέσα στο εργατικό κίνημα που σε γενικές γραμμές επαγγελλόταν τον κομμουνισμό χωρίς όμως να αναγνωρίζει τη μεταβατική περίοδο όπου το κράτος της εργατικής τάξης είναι ιστορικά αναγκαίο. Η δογματική αυτή θέση των αναρχικών, να τοποθετούνται από θέση αρχής ενάντια σε κάθε εξουσία, τους οδηγούσε στην τραγική αντίφαση να συμμετέχουν μεν - όπως έγινε και στη Ρωσία - στην επαναστατική δράση κατά της αστικής εξουσίας, αλλά μόλις αυτή υποχωρούσε, μόλις συντελούνταν το πέρασμα της εξουσίας στην εργατική τάξη, στρέφονταν κατά της δικτατορίας του προλεταριάτου, βοηθώντας έτσι αντικειμενικά την αντεπανάσταση. Σε ένα γράμμα του, γραμμένο στη φυλακή, στις 24 του Γενάρη του 1924, τρεις μέρες μετά το θάνατο του Λένιν, ο Βαντσέτι γράφει6: «Ο Λένιν πέθανε. Εχω πειστεί πως, χωρίς να το θέλει, κατάστρεψε τη ρωσική επανάσταση. Σκότωσε και φυλάκισε πολλούς από τους συντρόφους μου. Κι όμως υπέφερε πολύ, δούλεψε ηρωικά για κείνο που νόμιζε πως είναι η αλήθεια, και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα σαν διάβασα τις λεπτομέρειες του θανάτου του και της κηδείας του. Οσο για τους πουλημένους κοντυλοφόρους του καπιταλισμού, που παραποιούν τα γεγονότα και την αλήθεια, που ρίχνουν τη λάσπη της άθλιας ψυχής τους πάνω στον αγνό μου αντίπαλο, δε μου μένει παρά να ουρλιάξω, όλη μου τη σιχαμάρα και την περιφρόνησή μου για δαύτους». |