THMMY.gr

Μετά το Cin-ee-ma καιρός ήταν να δημιουργηθεί και ένα post για να συζητάμε εκτός από την 7η τέχνη και τις...
λογοτεχνικές μας αναζητήσεις  8)

Παρακαλώ γράφετε τους τίτλους και/ή τους συγγραφείς με έντονα γράμματα ώστε να είναι άμεσα αναγνωρίσιμοι

Εγκαινιάζω το thread με το αγαπημένο μου είδος: Επιστημονική Φαντασία!

Προτείνω τη σειρά "Γαλαξιακή αυτοκρατορία" (Ασίμωφ) - αγγλικός τίτλος "Foundation". Πολύ έξυπνα βιβλία (πονηρά μάλλον).

Επίσης τη συλλογή διηγημάτων "Εγώ, το ρομπότ", του ίδιου (μη δείτε την ταινία, καμία σχέση).

Τέλος, τα "Παιδιά από τη Βραζιλία". Προβληματισμός στο θέμα της κλωνοποίησης πολύ πριν από τη Ντόλυ!

Μια και ξεκίνησε η συζήτηση με επιστημονικά βιβλία προτείνω ένα ενός δικού μας (έλληνα) συγγραφέα, του κ. Γραμματικάκη ο οποίος είναι καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Η κόμη της Βερενίκης
Παρότι ο τίτλος του ξεγελά πρόκειται για ένα αριστουργηματικό βιβλίο, απαραίτητο για όποιον κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο που λέγεται σύμπαν, δημιουργία, εξωγήινοι κτλ. Τα εξηγεί πολύ απλά χωρίς να χάνει την επιστημονική του ιδιότητα.
Επίσης ένα άλλο (όχι τόσο καθαρά) επιστημονικό βιβλιο είναι το
Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ
Πρόκειται για έναν κάτι σαν βιογραφία ενός έλληνα μαθηματικού που εικάζεται ότι έλυσε ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μέχρι σήμερα προβλήματα των μαθηματικών.
Μέσα στο βιβλίο γίνεται μια προσέγγιση του μυστήριου κόσμου των μαθηματικών αλλά και της γεμάτης στερήσεις ζωής ενός ταγμένου ερευνητή.

Ο Θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ δεν είναι επιστημονικό βιβλίο. Συγγραφέας είναι ο Απόστολος Δοξιάδης ο οποίος εκτός από συγγραφέας και κινηματογραφικός σκηνοθέτης είναι και μαθηματικός. Το βιβλίο είναι πολύ καλό και έχει και ένα σωστό μαθηματικό υπόβαθρο (έτσι για όσους δεν μπορούν να κάνουν χωρίς μαθηματικά ακόμη και όταν διαβάζουν λογοτεχνία).

Για το ίδιο κοινό ενδιαφέρον ίσως να είναι και το Θεώρημα του παπαγάλουτου Ντένι Γκέτζ. Και αυτός είναι καθηγητής μαθηματικών σε κάποιο Γαλλικό πανεπιστήμιο και το βιβλίο του είναι αφιερωμένο στην ιστορία των μαθηματικών. Με μυθιστορηματική πλοκή ο αναγνώστης έρχεται σε μια πολύ γλυκιά επαφή με την εξέλιξη της μαθηματικής επιστήμης στους αιώνες. Ο ίδιος συγγραφέας έχει γράψει 2-3 ακόμη βιβλία που συνδυάζουν την εξέλιξη της επιστήμης με την ιστορική εξέλιξη του κόσμου (Επιχείρηση Μεσήμβρια)

Καλό διάβασμα!

Γρηγόρης Παπαγιάννης

Ο Θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ δεν είναι επιστημονικό βιβλίο. Συγγραφέας είναι ο Απόστολος Δοξιάδης ο οποίος εκτός από συγγραφέας και κινηματογραφικός σκηνοθέτης είναι και μαθηματικός. Το βιβλίο είναι πολύ καλό και έχει και ένα σωστό μαθηματικό υπόβαθρο (έτσι για όσους δεν μπορούν να κάνουν χωρίς μαθηματικά ακόμη και όταν διαβάζουν λογοτεχνία).

Για το ίδιο κοινό ενδιαφέρον ίσως να είναι και το Θεώρημα του παπαγάλουτου Ντένι Γκέτζ. Και αυτός είναι καθηγητής μαθηματικών σε κάποιο Γαλλικό πανεπιστήμιο και το βιβλίο του είναι αφιερωμένο στην ιστορία των μαθηματικών. Με μυθιστορηματική πλοκή ο αναγνώστης έρχεται σε μια πολύ γλυκιά επαφή με την εξέλιξη της μαθηματικής επιστήμης στους αιώνες. Ο ίδιος συγγραφέας έχει γράψει 2-3 ακόμη βιβλία που συνδυάζουν την εξέλιξη της επιστήμης με την ιστορική εξέλιξη του κόσμου (Επιχείρηση Μεσήμβρια)

Καλό διάβασμα!

Γρηγόρης Παπαγιάννης

Είναι επίσης παρολίγο θύμα της Βάσιας Παναγοπούλου ,για όποιον θυμάται την υπόθεση πριν από μερικά χρόνια.

Το διάβασα και δεν μπορώ να πω πως με ενθουσίασε η αφήγηση,εκτός από το κομμάτι που μιλά για τη ζωή του θείου Πέτρου και τα μαθηματικά.
Τα κομμάτια με τη ζωή του αφηγητή είναι λίγο συγχισμένα,ειδικά όσον αφορά τους χρόνους της αφήγησης(Πότε μιλά,όταν είναι μικρός,μετά το θάνατο ή ο χρόνος αφήγησης κυλάει μαζί με τα γεγονότα?).
Επίσης υπάρχει μια  γενικότερη ασυνέπεια από την πλευρά του αφηγητή.Συγκεκριμένα στη σελίδα 85 λέει : "Δε θα παραστήσω ότι θυμάμαι επί λέξει  τα όσα μου είπε ο θείος μου εκείνο το καλοκαιριάτικο απόγευμα, πριν από τόσα χρόνια." και μετά γράφει μέχρι τη σελίδα 206 αυτά που του είπα,βάζοντας μόνο 2-3 φορές  φράσεις του στύλ : "...όπως διάβασα στην αλληλογραφία του θείου μου."

Μέτριο

Ααααα, ώστε βάζουμε και επιστημονικά βιβλία, ε;

Τότε σας προτείνω το κλασικό "Την κυρία ή την τίγρη;" ή το μεταγενέστερο "Ο Σατανάς, ο Καντόρ και το άπειρο" που είναι παρόμοιο, αλλά λίγο πιο εύκολο. Τα έχει γράψει ο Raymond Smullyan. Είναι απολαυστικά βιβλία με μαθηματικούς γρίφους, παίζει όμως και σενάριο από πίσω (τι εξωτικά νησιά, τι παραμυθένιες πριγκηποπούλες, ό,τι θέλεις έχει μέσα!) και τελικά καταλήγουν στο θεώρημα του Γκέντελ.

Μιας και πιάσαμε αυτό το είδος της λογοτεχνίας, να προτείνω κι εγώ το Οι ʼγριοι Αριθμοί του Φίλμπερτ Σογκτ.Με είχε εντυπωσιάσει η γραφή του, καθώς και το τελείως κυνικό σενάριο του βιβλίου!Πάντως να προσθέσω κάτι το αυτονόητο απλά και μόνο για να υπάρχει γραμμένο..περί ορέξεως κολοκυθόπιτα..ο καθένας λογικό είναι να έχει τα δικά του γούστα όσον αφορα βιβλία(ταινίες,μουσική κλπ κλπ) άρα να ξεκαθάρισω πως καλό θα ήταν να αποφύγουμε διαμάχες του στυλ:"καλά αυτό το βιβλίο σ'άρεσε,είναι σκέτη μαλ**ία","ναι τι θελεις να διαβάσω και Μαρκες?"κοκ..ας το αφήσουμε στην πλάκα μονο,ο καθένας μας προτείνει τα αγαπημένα του κι ας κρατήσουμε τα πικρόχολα σχόλια μακρια ή έστω να τα λέμε πριβέ!! ;)

Να προσθέσω και μια "μουσική" νότα μια και πιάσαμε αυτού του είδους τα βιβλία; Το μυστικό του Μπαχ από τον Philippe Delelis  είναι ένα αρκετά καλό αστυνομικό μυθιστόρημα που βασίζεται πάνω στην ιστορία της κλασσικής μουσικής, και κυρίως του Μπαχ βέβαια. Καλή πλοκή, κλιμακούμενη ενώ μπορεί να διαβαστεί πολύ εύκολα και από κάποιον που δεν έχει σχέση με αυτού του είδους τη μουσική. Βέβαια όποιος ξέρει κάτι παραπάνω μπορεί να αναγνωρίσει μερικές υπερβολές, αλλά νομίζω συγχωρούνται...
Όσο για το Θεώρημα του παπαγάλου ο συγγραφέας ήθελε να δώσει απλοποιημένα την ιστορία των μαθηματικών, αλλά για να μην είναι σκέτη ιστορία προσπάθησε να την "ντύσει" με πλοκή. Προσωπικά πιστεύω πως δεν το κατάφερε μια και η πλοκή είναι πολύ απλοποιημένη και σε μερικά σημεία είναι σαν να διαβάζεις παραμυθάκι για νήπια. Συγγνώμη για το χαρακτηρισμό κ. Παπαγιάννη, αλλά δεν μπορώ να το εκφράσω αλλιώς. Σε αντίθεση Ο θειος Πέτρος και η εικασία του Γκολντμπαχ δεν έχει τέτοιο πρόβλημα και μπορεί να σταθεί μια χαρά σαν πλοκή μυθιστορήματος. Εντάξει οι πιο προσεκτικοί μπορεί να βρουν ατέλειες όπως φάνηκε... ;D

Nessa το Την κυρία ή την τίγρη έχει πολύ ωραίους λογικούς γρίφους στην αρχή αλλά το δεύτερο μέρος με τον κωδικό είναι πολύ βάσανο!!! Από ότι θυμάμαι δηλαδή γιατί έχει καιρό που ασχολήθηκα μαζί του πριν το εγκαταλείψω οριστικά.
Καθαρά υποκειμενικά τώρα εγώ βρίσκω λίγο άχαρα τα βιβλία που προσεγγίζουν τα μαθηματικά και τις επιστήμες μέσα από τραβηγμένα σενάρια και κλισέ διαλόγους. Και Ο θείος Πέτρος και Το θεώρημα του παπαγάλου κυρίως το δεύτερο είναι ένα κατ' ούσίαν πληροφοριακό εγκυκλοπαιδικό βιβλίο κρυμμένο πίσω από μια άχαρη αφήγηση. Εγώ θα προτιμούσα χίλιες φορές ένα βιβλίο με δέκα βιογραφίες μεγάλων μαθηματικών προσωπικοτήτων παρά αυτό. Αλλά φυσικά περί ορέξεως... Το ίδιο συμβαίνει και με τον Κόσμο της Σοφίας του Gaarder που είχε κάνει σάλο πριν κάποιον καιρό και είναι σαν να διαβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα εικονογραφημένο.
Και για να κόψω την πολυλογία, 2 προτάσεις
Η ζωή του Ισαάκ Νεύτωνα του Richard Westfall που είναι μια  βιογραφία του μεγάλου φυσικού μαθηματικού αιρετικού και καθάρματος
Από αστυνομική λογοτεχνία 2 ονόματα. Ένας Έλληνας, ο Πέτρος Μάρκαρης, που έχει γράψει τρία πολύ καλά βιβλία με τον ίδιο κεντρικό χαρακτήρα, τον αστυνόμο Χαρίτο κι ένας Γάλλος, ο Jean-Patrick Manchette που είναι πιο νουάρ, πιο άγριος και πιο λογοτεχνικός. Θυμίζει Ντάσιελ Χάμετ αλλά σε βελτιωμένη και πιο εκλεπτυσμένη έκδοση. Ζήτω η αστυνομική λογοτεχνία που και βγάζει βιβλία με σταθερό ποιοτικό επίπεδο και πολλές φορές είναι πολύ περισσότερο λογοτεχνία από τις μ....ίες που προτείνουν οι βιβλιοκριτικοί.

Και ζήτω ο Τζαίημς Τζαίης!!!

Από αστυνομική λογοτεχνία βρίσκομαι μια γενιά πίσω... θα προτείνω λοιπόν Γιάννη Μαρή.

Εγώ θα σας προτείνω ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. "Το ʼρωμα" του Πατρικ Ζίσκιντ. Κορυφαίο!

Και τώρα θα ξενερώσω όσους τους ενδιαφέρει η αστυνομική λογοτεχνία προτείνοντας κάτι άσχετο ;D!Τομ Ρόμπινς!!Μόνο στο άσχετο μπορεί να γίνει αναφορά σε έναν θεότρελο συγγραφέα που τα βιβλία του βγάζουν τόσο γέλιο και τόσα νοήματα!Απίστευτο αλλά τι άλλο να περιμένεις από έναν τύπο που έχει παρατήσει τον πολιτισμένο κόσμο για να ζήσει σε μια κοινότητα lsd κάπου στην Αμερική?Ιδιαίτερα μου άρεσαν τα Αγριεμένοι Ανάπηροι Επιστρέφουν απο Καυτά Κλίματα και ο Τρυποκάρυδος!Όποιος τα έχει διαβάσει θα καταλαβαίνει για τι θεόμουρλο άτομο μιλάω, αλλά καμιά φορά μόνο αυτοί ξέρουν τι γίνεται... ;)

Γράψε βρε Ολυμπία μου περί τίνος πρόκειιται το βιβλίο να μάθουμε και εμείς  :(  ??? ???

Μια που η Ολυμπία δεν έχει απαντήσει τόσο καιρό να σου πω εγώ δυο λόγια Γιώργο. Το ʼρωμα του Πατρικ Ζύσκιντ είναι η ιστορία ενός ανθρώπου, άσχημου και ασήμαντου για τη σύγχρονή του κοινωνία.Αυτός ο άνθρωπος όμως έχει δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δεν έχει δική του μυρωδιά και ταυτόχρονα έχει τόσο τέλεια μύτη που μπορεί να μυρίσει όλες τις μυρωδιές. Τις μυρωδιές που, παρ όλο που οι άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να τις αντιληφθούν, έχουν τεράστια δύναμη και καθορίζουν την συμπεριφορά των ανθρώπων. Το ταλέντο του αυτό θα το χρησιμοποιήσει για να φτιάξει το καλύτερο άρωμα του κόσμου. Πόση δύναμη του δίνει αυτό όμως;

Να προτείνω και γω με τη σειρά μου τα βιβλία του Irvin Yalom. O τύπος είναι ένας ψυχοθεραπευτής όπως λέει ο ίδιος και έχει γράψει διάφορα βιβλία που κινούνται γύρω από την ψυχοθεραπεία με τη μορφή ιστοριών ασθενών, δηλαδή μυθιστορήματος. Πολύ καλό είναι το πρώτο του βιβλίο που κυκλοφόρησε στα ελληνικά Όταν έκλαψε ο Νίτσε στο οποίο μπλέκει εκτός από την ψυχοθεραπεία και τη νιτσεϊκή φιλοσοφία. Προσωπικά το διάβασα μονορούφι. Υπάρχουν επίσης τα  Στο ντιβάνι και Ο έρωτας και άλλες μορφές τρέλας τα οποία εστιάζουν όμως πιο πολύ σε αυτή καθεαυτή την ψυχοθεραπεία και όχι στη φιλοσοφία. Είναι όμως επίσης καλά. Τα βιβλία είναι αρκετά γνωστά και μέσα στα μπεστ σέλλερ τα τελευταία χρόνια αλλά παρ όλα αυτά έχουν επίπεδο και τα συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Εγώ θα προτείνω τρία βιβλία που πιστεύω θα αρέσουν σε όλους μας.

1. Αλλοπαρμένες Μεγαλοφυίες του Federico Di Trocchio.
Ένα βιβλίο που γράφει για όλες εκείνες τις ιδέες και τους ερευνητές που αναγκάστηκαν να αγωνιστούν ενάντια στις αντιστάσεις και τις προκαταλήψεις της επιστημονικής κοινότητας. Παρουσιάζει ένα πανόραμα των "λαθών" της επιστήμης, που συχνά αναγνωρίστικαν και διορθώθηκαν μονάχα μετά την πάροδο πολλών αιώνων.

2. Κώδικες και Μυστικά του Simon Singh.
Ένα βιβλίο που πραγματεύεται την αέναη μάχη μεταξύ εκείνων που επινοούν κώδικες και σε εκείνους που τους σπάζουν, από την Αρχαιότητα μέχρι την εποχή του Internet. Τέλειο.

3. Το ψυγείο του Αινστάιν του Steve Silverman.
Μερικές περίεργες και παράδοξες ιστορίες, πέρα για πέρα αληθινές όμως.
Ναι, είναι αλήθεια πως ο Αινστάιν κάποια στιγμή αποφάσισε να σχεδιάσει ένα ψυγείο που όπως διατείνοταν δε θα χάλαγε ποτέ και θα ήταν πολύ οικονομικό.

---Για τους φαντασιόπληκτους προτίνω πέρα από τα κλασσικά του τολκιν(3*αρχοντες) το χομπιτ (ανεκδοτο:
]     - γιατί ο φρόντο ψαρεύει?

      -γιατί ειναι το χομπι τ'

     & ένα ακόμα

         -που είναι το δαχτυλίδι?

        -στο γκολου μ' )
       

---Γαματα βιβλία είναι όλα του ΣΤΗΒΕΝ ΚΙΝΓΚ!! όποις έχει δει μόνο τισ ταινίες του δεν μπορεί να καταλαβει τι ψυχακιας είναι


ΤΕΛΟΣ προτεινω τον υπάλληλο νομίζω (ενός Ρώσσου είναι αλλα δεν μπορώ να θυμηθω ποιού,παιζει και ντοστογιεφσκι..) του ίδιου συγγραφέα είναι κ ο ΣΩΣΣΙΑΣ όπου κάποιος αναζητα τον εζωτερικό του κόσμο.

Η Ολυμπία ζητά ταπεινά τη συγνώμη σας για την καθυστέρηση της απάντησής της, αλλά εχουν συμβεί διάφορα που με κράτησαν μακριά από το internet.

Ο Τρυποκάρυδος του Τομ Πόμπινς έχει όντως πολύ γέλιο. Είναι μια σατιρική ματιά στην Αμερικανική κοινωνία και στον τρόπο ζωής μιας εκπτωτης βασιλικής οικογένειας. Δυο λέξεις μόνο θα σας πω. ΑΠΕΙΡΟ ΓΕΛΙΟ.

Επισης, αν θέλετε να χαμογελάσει το χειλάκι σας, διαβάστε τα Χαστουκόψαρα του Λένου Χρηστίδη. Είναι μια πολύ χαριτωμένη ιστορία δυο τύπων που αναζητούν έναν άνθρωπο. Το γέλιο της υπόθεσης ξεκινά με την ανάγνωση του οπισθόφυλλου!  ;D

Take care!  ;)

Δύο απ’τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει είναι το ‘Έγκλημα και Τιμωρία’ και οι ‘Αδελφοί Καραμάζοβ’. Το πρώτο αφηγείται τη ζωή ενός νέου στην Πετρούπολη ο οποίος αποφασίζει να διαπράξει ένα έγκλημα από πνευματική περιέργεια, θέλοντας να αποδείξει στον εαυτό του ότι δεν είναι συνηθισμένος άνθρωπος. Το δεύτερο αφηγείται τη ζωή της οικογένειας Καραμάζοβ (πατέρας και τέσσερις γιοι). Και τα δύο τα έγραψε ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι και διαδραματίζονται στη Ρωσία του 19ου αιώνα. Ο Ντοστογιέφσκι θεωρείται απ’τους μεγαλύτερους συγγραφείς.
Ένα άλλο βιβλίο που επίσης μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση είναι το ‘Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας σ’ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως’. Το έγραψε ο Viktor E. Frankl ψυχίατρος ο οποίος έζησε τρία χρόνια στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως Άουσβιτς και Νταχάου. Στο βιβλίο περιγράφει τη ζωή του στα στρατόπεδα και είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Η έκδοση που έπεσε στα χέρια μου είναι πολύ παλιά (1979) και δεν ξέρω αν επανεκδόθηκε από τότε.

Εγώ θα ήθελα να προτείνω το "Βίος Παράλληλος" του Απόστολου Δοξιάδη. Συγκλονιστικό βιβλίο. Αν και μικρό (λιγότερο από 100 σελίδες) δίνει αφορμή για πολύωρες συζητήσεις. Διότι κάποια πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται...
Θα επνέρθω με περισσότερες προτάσεις στο μέλλον.
Flo

Πολύ ωραίο το θέμα!Πήρα πολλές ιδέες για το καλοκαίρι,αν βαρεθώ τα μπάνια κ θέλω πνευματική ανάταση!Εγώ θα ήθελα να προτείνω το βιβλίο Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΝΟΥ του Colin Blakemore,καθηγητή Νευροφυσιολογίας από τισ πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης.Θέμα του η εξερεύνηση του ανθρώπινου εγκεφάλου και νου.Εξηγούνται διαφορες λειτουργίες του εγκεφάλου,η μαθηση,η μνήμη,η τρέλα,ο πονος κ.α.Γυριστηκε και σε ντοκιμαντερ απο το BBC.

εγώ είχα πραγματικά εντυπωσιαστεί,είναι υπέροχο βιβλιο για όσους αγαπούν τα ντοκιμαντερ με ιατρικά θέματα. αλλα η αληθεια είναι οτι είναι κουραστικό σε κάποια σημεία.

Απο λογοτεχνικά, με είχε συγκινήσει  Ο ΚΛΟΟΥΝ του Χαινριχ Μπελ,κλασικό λογοτεχνικό και ο ΜΑΚΜΠΕΘ του Σεξπιρ (με είχε συγκλονίσει το συγκεκριμένο για την ακριβεια).Αυτά απευθύνονται κυρίως σε ευσυγκίνητους ηλεκτρολογους! :D :D :P

Αλλα βιβλία που προτείνω είναι οι βιογραφίες διαφόρων ζωγράφων απο την σειρά της TASCHEN,πολύ ευχάριστα βιβλία με πολλούς πίνακες, ωραία χρώματα και ενδιαφέρον περιεχόμενο!
Μικρά, δεν χρειαζονται πολλη σκέψη όπως τα προηγούμενα που εξέθεσαν οι συνάδελφοι, και σε διαφορετικό θέμα για αυτούς που θέλουν να ξεφύγουν λίγο από τα μαθηματικά!

Τώρα ξεφεύγουμε από τη λογοτεχνία, αλλά πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε η Tsihiro θα σας προτείνω το βιβλιαράκι M.C.Escher: The graphic work. Πολύ εντυπωσιακό. Κάποια σχέδια θα σας μπερδέψουν μέχρι τελικής πτώσεως.

δεν έχω δει το βιβλίο,αλλά πάντως απο όσες ζωγραφιές του έχω δει,ο ανθρωπος είναι μεγαλοφυια!
Και όχι μόνο ως ζωγράφος...Κατάφερε να συλλάβει με το μυαλό του τα πιο ασύλληπτα σχήματα και εικόνες -με γεωμετρική αντίληψη- και είχε το ταλέντο να τα απεικονίσει..
Δηλάδη ένας ζωγράφος με μαθηματική σκέψη.. :o :o


Ζηλεύω!! :-\

 για τους (so-called) ρομαντικούς (αν υπάρχουν ακόμη)

 Το κόκκινο και το μαύρο

ισως το καλύτερο μυθιστόρημα ενός (πολύ) παρεξηγημένου συγγραφέα.

Μόλις διάβασα το "ΛΟΣΤΡΕ" του Λένου Χρηστίδη και το προτείνω οπωσδήποτε...

Και πηγαίνοντας σε γενικότερες απόψεις, πέραν των πρόσφατων διαβασμάτων μου.

Ο ΠΥΡΓΟΣ του ΚΑΦΚΑ, αν έχετε διαβάσει κάτι άλλο από Κάφκα δεν χρειάζεται να πω τίποτα το ιδιαίτερο. Για τους υπόλοιπους, μπείτε στον παράξενα οργανωμένο κόσμο του Κάφκα, περιπλανηθείτε στον δαιδαλώδη κόσμο του και χαθείτε στην αδυναμία του ατόμου απέναντι σε μια παράξενη κοινωνία. Του ίδιου με είχε τρελλάνει και το "ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ", το οποίο το έγραψε σε μία νύχτα, τιμήστε το διαβάζοντας το και εσείς σε μία νύχτα. (Μαξ Μπροντ ήσουν μαλάκας ως φίλος, μα σ'αγαπω)


Δεν ξέρω τι να πρωτοπροτείνω από Κούντερα, γιατί κάθε ένα είναι για διαφορετική περίπτωση. Θα πω την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ γιατί έχει πραγματικά την πιο ονειρική δομή που έχω δει. Ο Κούντερα είναι λάτρη του μυθιστορήματος πάνω από όλα (ως τέχνη) και αν νιώθεται κάπως έτσι διαβάστε το "Καινές Διαθήκες". Δεν είναι μυθιστόρημα, εκτός και αν το μυθιστόρημα θεωρηθεί ότι είναι ο πρωταγωνιστής του βιβλίου αυτού.

Τέλος να πω ότι ο Στήβεν Κινγκ με έφερε στον κόσμο του βιβλίου (και είναι το μεγαλύτερο μου κίνητρο να θέλω να γράφω) και αν σας αρέσουν οι φανταστικοί κόσμοι, διαβάστε το "Dark Tower". Είναι εφταλογία αλλά δεν θα σας κουράσει αυτός ο άνθρωπος.... ποτε...

Πιο τέλος, θεωρώ περιττό να πω ότι το Σιλμαρίλιον είναι το καλύτερο βιβλίο στον κόσμο. Αν δεν ξέρετε ποιος το έχει γράψει... μη μπείτε στον κόπο να ψάξετε... δεν σας ενδιαφέρει δυστυχώς.

Αυτά προς το παρόν.

Προσφατα τελειωσα το "Οι Δαιμονισμένοι" του Φ.Ντοστογιεφσκι, και φυσικά το συνιστω. Ειναι ενα περίεργο βιβλιο το οποιό εκτος απο υπαρξιακα ζητηματα έχει και έντονο πολιτικό χαρακτήρα καθως θιγει τους κινδύνους μιας επανάστασης. Προφητικό βιβλίο θα έλεγα αφου προέβλεψε την Οκτωβριανη Επανασταση 50 χρονια πριν.


Αλλα προσφατα που προτείνω επισης:

"Η Αργω" του Γ.Θεοτοκά. Ένα βιβλιο με πρωταγωνιστές φοιτητές της δεκαετίας του '30 αλλα σε πολλά σημεία επίκαιρο ακόμη και σημερα. Ειναι εντυπωσιακο το πως ο Θεοτοκάς εκανε μια ακριβής αναπαράσταση - ως εναλλακτική πραγματικότητα- μιας κοινωνιας της δεκαετιας του '30 με πραξικοπήματα, κομμουνιστικές επαναστάσεις και πολιτική και κοινωνικη ασταθεια.

"Οι Φρουροί της Αχαίας" του Τασου Αθανασιάδη. Η ιστορία της εχθρας των οικογενειων Βίλλη-Νέζη και Καζιάνη απο το '21 ως την χούντα των συνταγματαρχών με φόντο την Πάτρα και το Αίγιο. Το βιβλιο αυτό ειχε γυριστεί σειρα στο ΜΕΓΚΑ με επιτυχία(όπως και τα αλλα βιβλια του Αθανασιαδη : "Η αιθουσα του θρόνου" ,"Τα παιδια της Νιοβης" και οι "Πανθέοι".)

"Ο Φτωχούλης του Θεου" του Ν.Καζαντζακη. Απο Καζαντζάκη συνειστώ καθε βιβλιο.Εδω εχουμε τη συγκινητική βιογραφία μιας αγνης ψυχης, του άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης, γραμμένη ομως απο έναν συγγραφέα που δεν ήταν χριστιανος(αν και ο ίδιος ηταν αινιγματικος ως προς αυτο το ζητημα).

 Μιας και το καλοκαιράκι είναι σίγουρα εποχή κατάλληλη για διάβασμα, να προτείνω κι εγώ με τη σειρά μου:
 1) Στέφαν Τσβάιχ. Σημαντικός αυστριακός λογοτέχνης, του οποία τα έργα τοποθετούνται από το 1900 και μετά, αλλά όχι ιδιαίτερα γνωστός(τουλάχιστον έτσι νομίζω). Γενικά γράφει διηγήματα, οπότε το πιο πιθανό είναι να βρείτε κάποια συλλογή του. Πιο πολύ μου άρεσαν το Αμόκ, που είναι και από τα πιο γνωστά του, Το γράμμα μιας άγνωστης και Το εικοσιτετράωρο μιας γυναίκας.
 Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικός ο τρόπος αφήγησής του, μιας και βάζει συνήθως τον ήρωα να διηγείται σε κάποιο 3ο πρόσωπο την ιστορία του.

 2) Ευγενία Φακίνου(σταθερή αξία). Πρόσφατα είδα το 7ο ρούχο από μία ερασιτεχνική θεατρική ομάδα, κι έτσι την ξαναθυμήθηκα. Νομίζω ότι το καλυτερό της είναι το Γάτα με πέταλα, αλλά συστήνω και αυτό που διάβασα πρόσφατα το Η μεγάλη πράσινη. Με λίγα λόγια, ένα ταξίδι προς την αναζήτηση ονείρων.

 Αυτήν την περίοδο διαβάζω το 1984 του Τζωρτζ Όργουελ. Δε θα το σχολιάσω ακόμη(περιμένω να το τελειώσω), απλά θα μου επιτρέψετε να παραθέσω κάποια αποσπάσματα, που νομίζω πάνε πολύ με το κλίμα των ημερών.

 << Αφότου εμφανίστηκε για πρώτη φορά η μηχανή, έγινε φανερό σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους ότι η ανάγκη του ανθρώπινου μόχθου και, κατά συνέπεια, σε μεγάλο βαθμό, της ανθρώπινης ανισότητας είχε εκλείψει. Αν η μηχανή χρησιμοποιόταν γι' αυτόν το σκοπό, η πείνα, η υπερεργασία, ο αναλφαβητισμός και η αρρώστια θα εξαφανίζονταν μέσα σε λίγες γενιές....
 ...Αλλά ήταν επίσης φανερό πως μια γενική αύξηση του πλούτου απειλούσε με καταστροφή -γιατί πραγματικά με μια έννοια ήταν καταστροφή- μια κοινωνία ιεραρχική. Σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι θα δούλευαν λίγο, όπου ο καθένας θα είχε αρκετή τροφή, θα ζούσε σε σπίτι με λουτρό και ψυγείο, θα είχε δικό του αυτοκίνητο ή ακόμα και αεροπλάνο, η πιο φανερή και ίσως η πιο σημαντική μορφή της ανισότητας θα είχε κιόλας εξαφανιστεί. Αν γενικευόταν, ο πλούτος δε θα παρείχε καμιά διάκριση. Αναμφίβολα, θα μπορούσε να φανταστεί κανείς μια κοινωνία όπου ο πλούτος, με την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας και της πολυτέλειας θα μοιραζόταν ίσα, ενώ η δύναμη θα έμενε στα χέρια μιας μικρής προνομιούχας τάξης. Αλλά, στην πράξη, μια τέτοια κοινωνία δε θα μπορούσε να μείνει σταθερή για πολύ. Γιατί, αν όλοι απολάμβαναν με τον ίδιο τρόπο τις ανέσεις και την ασφάλεια, η αποβλακωμένη από τη φτώχεια μεγάλη μάζα των ανθρώπων θα μπορούσε να μορφωθεί και να μάθει να σκέφτεται για τον εαυτό της ∙ και όταν γινόταν αυτό, αργά ή γρήγορα αυτή η μάζα θα καταλάβαινε ότι η προνομιούχα μειοψηφία δεν είχε κανένα λόγο ύπαρξης και θα την έβγαζε από τη μέση. Με λίγα λόγια, μια ιεραρχική κοινωνία δε μπορούσε να σταθεί παρά μόνο βασισμένη στη φτώχεια και την άγνοια....
 ... Τα προϊόντα έπρεπε να παράγονται, αλλά να μη διανέμονται. Στην πράξη, ο μόνος τρόπος για να το πετύχουν αυτό, ήταν να κάνουν συνεχώς πόλεμο.
 Ο πόλεμος κατ' ουσίαν είναι η καταστροφή, όχι απαραίτητα της ανθρώπινης ζωής, αλλά των προϊόντων του ανθρώπινου μόχθου. Ο πόλεμος είναι ο τρόπος με τον οποίον μπορούν να καταστραφούν, να διαλυθούν στη στρατόσφαιρα ή και να βυθιστούν στα βάθη της θάλασσας υλικά, που αλλιώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν τις μάζες να ζουν πιο άνετα και κατά συνέπεια να σκέφτονται περισσότερο απ' όσο είναι επιθυμητό....
 ... Ο πόλεμος όχι μόνο πραγματοποιεί τις απαραίτητες καταστροφές, αλλά τις πραγματοποιεί με τρόπο ψυχολογικά αποδεκτό. Κατά πρώτον, θα ήταν πολύ πιο απλό να σπαταληθεί το πλεόνασμα  του μόχθου των ανθρώπων χτίζοντας ναούς και πυραμίδες, ανοίγοντας λάκκους και γεμίζοντάς τους πάλι, ή ακόμα παράγοντας μεγάλες ποσότητες αγαθών και βάζοντάς τους έπειτα φωτιά. Αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν αρκετό για την οικονομική και όχι για τη συναισθηματική βάση μιας ιεραρχικής κοινωνίας.>>

 Τα λέει ή δεν τα λέει όλα;

Είναι σαφώς καταπληκτικό βιβλίο, δεν είναι τυχαίο που έχει γίνει κοινή γνώση πολλά από αυτά που γράφονται στο βιβλίο χωρίς καν να το έχουμε διαβάσει. Και στον πρώτο πληθυντικό μιλάω για τον άπειρο κόσμο.


Ένα από τα καλύτερα γκράφιτι που έχω δει ποτέ ήταν ένα απέναντι από το Πολυτεχνείο που το είδα μετά από την φετινή Πρωτοχρονιά. έγραφε:

Σε αυτό το site υπάρχουν πολλά   ^slurp^  λογοτεχνικά βιβλία!

http://arthursclassicnovels.com/arthurs/

Φοβερό! Ευχαριστούμε ^notworthy^

 ;)

Προτείνω ανεπιφύλακτα:

Ο Ξένος - Αλμπέρ Καμύ

Η Φάρμα των Ζώων - Τζόρτζ Όργουελ

 :)

Ήθελα να πώ για τον Πύργο του Κάφκα οτι είναι από τα χειρότερα έργα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό...Έντάξει δε λέω αναδεικνύει το πρόβλημα της γραφειοκρατείας, αλλά για μένα με πολύ υπερβολικό και τελείως προφανή τρόπο,οι διάλογοι είναι τελείως αλλοπρόσαλλοι, η δε ατμόσφαιρα τελείως μαύρη με ένα ξερό τρόπο(δεν ξέρω πως αλλιώς να το εκφράσω). Άλλωστε ο ίδιος ο Κάφκα δεν ήθελε να εκδοθούν τα έργα του και εκδόθηκαν μετά το θανατό του. Γιατί του το χαλάσαν του ανθρώπου...

Τώρα να προτείνω και εγώ κάτι...
"Εκατό χρόνια μοναξιά" του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (κλασικό) "Με κέντρο το φανταστικό χωριό Μακόντο και τηνν οικογένεια Μπουένδια διηγήται ρεαλιστικά(μάλλον σουρεαλιστικά θα έλεγα εγώ) το χρονικό της ζωής στην Κολομβία στις αρχές του αιώνα"

Και για τους Σταλινικόυς του φόρουμ(ναι Αλιάκμωνα για σένα λέω :-) "ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ" του ΚΟΥΝΤΕΡΑ " Ο οπτιμισμός είναι το όπιο του λαού,Το υγειές πνεύμα βρομάει βλακεία.Ζήτω ο Τρότσκι" με αυτά τα λόγια θέλησε να πειράξει ο Λουντβιχ την ενουσιώδη φίλη του. Και για αυτό το αστείο του θα διαγραφεί από το κόμμα , θα αποβληθεί από το πανεπιστήμιο, θα καταταγεί στο στρατό σε τάγμα "τιμωρημένων" και θα υπηρετήσει τη θητεία του δουλεύοντας στα ορυψεία στα οποία θα μείνει "εθελοντικα" για άλλα 2 χρονια.

Θα διαβασω το βιβλιο καποια στιγμη (εχω πολλα στη λιστα και οσο παει μαζευονται κι αλλα!) αλλα τον ορο "σταλινικος" δεν τον αποδεχομαι. Πολιτικα δεν υφισταται αυτος ο ορος, ειναι μαρξιστικως λαθος.

προτείνω

-το εκκρεμές του Φουκώ - Ουμπέρτο Έκο

[...] Εξελίσσεται από την αρχή της δεκαετίας του εβδομήντα ώς το 1984 ανάμεσα σ' έναν εκδοτικό οίκο του Μιλάνου και σ' ένα μουσείο των Παρισίων όπου εκτίθεται το Εκκρεμές του Φουκώ, ενώ μεσολαβεί μια αμελητέα παρένθεση μερικών χρόνων στη Βραζιλία. Εξελίσσεται μεταξύ 1344 και 2000 μέσα από το σχέδιο των Ναϊτών και των Ροδόσταυρων για την κατάκτηση του κόσμου. Εξελίσσεται μεταξύ 1943 και 1945 σ' ένα χωριουδάκι μεταξύ Λανγκ και Μομφεράτου. Εξελίσσεται από το 2ο μ.Χ. αιώνα μέχρι τις μέρες μας μέσω της ιστορίας της ερμητικής γνώσης. Εξελίσσεται στη διάρκεια της νύχτας της 23ης Ιουνίου 1984 στο 'Ιδρυμα Τεχνών και Επιτηδευμάτων των Παρισίων, αρχικά στη βάση του περισκοπίου και έπειτα στη σκοπιά του αγάλματος της Ελευθερίας. Εξελίσσεται τη νύχτα μεταξύ 26ης και 27ης Ιουνίου του ίδιου έτους στο παλιό εξοχικό σπίτι του Τζιάκοπο Μπέλμπο, του πρωταγωνιστή, ο οποίος το κληρονόμησε από το θείο του τον Κάρλο, ενώ ο Πιμ, ο πρωταγωνιστής, διηγείται τα γεγονότα με τη χρονολογική σειρά που αναφέραμε. [...]

-οι πύλες της φωτιά - Στίβεν Πρέσσφιλντ

Σε ένα στενό πέρασμα του όρους Καλλιδρόμου με τη θάλασσα, που λέγεται Θερμοπύλες, μακριά από τη γενέτειρά τους, το 480 π.Χ. τριακόσιοι επίλεκτοι Σπαρτιάτες πολεμιστές απώθησαν τους χιλιάδες πολεμιστές του Πέρση εισβολέα και έδωσαν με γενναιότητα τη ζωή τους, υπηρετώντας με ανιδιοτέλεια τη δημοκρατία και την ελευθερία. Μια απλή επιγραφή σε επιτύμβια στήλη δείχνει το μέρος όπου είναι θαμμένοι. Από αυτή την επιτύμβια στήλη εμπνεύστηκε ο συγγραφέας και συνέδεσε με υπέροχο τρόπο τη γνώση με τη φαντασία, βασιζόμενος στις αυθεντικές λογοτεχνικές πηγές του Ηροδότου, του Πλάτωνα, του Ξενοφώντα και πολλών άλλων, αλλά και σύγχρονων ιστορικών των οποίων η δημοσιευμένη σοφία βοήθησε το συγγραφέα να επιχειρήσει να φανταστεί χαμένους κόσμους και πολιτισμούς. Ο Στίβεν Πρέσσφιλντ δεν ήταν στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ., αλλά όταν τελειώσετε το βιβλίο θα νομίζετε ότι ήταν, κι εσείς μαζί. 

-και φυσικά την τριλογία του Άρχοντα των δακτυλιδιών

[...].....[...]




εδιτ: το μεγαλύτερό μου πόστ  :D (και που να έγραφα και την περίληψη του άρχοντα...)

Το αστείο και τα 100 χρόνια μοναξιά είναι αριστουργήματα. Τα διάβασα πριν λίγα χρόνια και είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει.
Από μάρκες προτείνω και τα : Η κηδεία της μεγάλης μάμα και τον έρωτα στα χρόνια της χολέρας.

 :) :) :)

Koύντερα!!!! ::)

Δάσκαλος!


Να πω ότι το αγαπημένο μου βιβλίο του Κούντερα είναι το "Προδομένες Διαθήκες".

Δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι η "βιογραφία" του μυθιστορήματος..... :)


θα πήγαινα να το ξαναδανειστώ από τη βιβλιοθήκη, αν δεν χρειαζόταν να γυρίσω αυτά που χρωστάω και βαριέμαι τη κατσάδα (άσε που δεν θα πάρω εν τέλη βιβλία)

λοιπον παιδια σας προτεινω να διαβασετε την <υποσχεση> της Περλ Μπακ ειναι απιαστω και ειδηκα το προτεινω σε εσενα fugi....

Προτείνω το βιβλίο του Αποστολου Δοξιάδη,
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΥΣ Η ΔΕΚΑΤΗ ΕΒΔΟΜΗ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
Books.gr (http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=4274682)

gfloros

Very nice :)

Ενα βιβλιο, που μου προτεινε αρχικα ο CyberCeasar, και το βρηκα πραγματικα ενδιαφερον
ειναι το "Γυρνωντας τον γαλαξια με ωτοστοπ"  του Douglas Adams..το 1ο γιατι ειναι μια σειρα απο 5 βιβλια..

τρομερο βιβλιο. Εξυπνο, με απιστευο χιουμορ κ πολυ διασκεδαστικο.
Κριτικαρει με ουσιαστικο τροπο την ανθρωπινη κοινοτητα, τις πραξεις της καθως και την αξια αυτων των πραξεων.
Μικρο βιβλιο και ευαναγνωστο.. οτι πρεπει για να χαλαρωσεις αλλα και να αναλογιστεις καποια πραγματα.

οσοι δεν το εχετε διαβασει, να το κανετε οπωσδηποτε. 
 

Tελευταία διάβασα - πολύ σούπα το ξέρω - το "Χρονικό του Χρόνου"...
αν και ό,τι ακούγεται και διαφημίζεται πολύ τελικά εμένα προσωπικά με απογοητεύει, αυτό το βιβλίο φαίνεται να είναι κλασσικό - σταθερή αξία - πλέον....

Η αλήθεια είναι ότι έχεις καταλάβει απόλυτα  τί  διαβάζεις τη δεύτερη φορά που το διαβάζεις, αλλά αυτό το κάνει ακόμα πιό μαγευτικό... δίνει απαντήσεις με απλοικό τρόπο σε πολλά ..."προαιώνια" ερωτήματα...

Ειδικά το κεφάλαιο με τις "κοσμικές σήραγγες" και τα "ταξίδια στο χρόνο" είναι όλα τα λεφτά (νομίζω αυτό το κεφάλαιο προστέθηκε στην καινούρια έκδοση).

Το προτείνω ανεπιφύλακτα...

Και ένα άλλο - επίσης κλασικό - που είχα να το διαβάσω από παιδί, και πάντα μου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, είναι ο "Μικρός Πρίγκηπας". ένα εκκεντρικό - κάπως - παραμύθι....

Και γω του ιδιου το
Ο θειος Πετρος και η εικασια του Γκολντμπαχ

τρελούλικο ε?? :D

καλό όμως....

ε ναι..
πλακα ειχε..

Συνεχίζω το post που άρχισα ως gfloros και προτείνω:
το βιβλίο του Παναγιώτη Αγαπητού,
"Ο Χάλκινος Οφθαλμός"
από τις Εκδόσεις Άγρα

Πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορία μυστηρίου που διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη τον 9ο μΧ αιώνα. Η γραφή του Παναγιώτη Αγαπητού καθώς και οι πολύ καλή γνώση της εποχής που περιγράφει κάνουν το βιβλίο συναρπαστικό.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα...

penguin

Εκπληκτικό βιβλίο! Ίσως το καλύτερο που έχω διαβάσει.

Αυτό όμως δεν είναι θεατρικό έργο και μερικά δοκίμια; Αυτό είδα κι εγώ και δεν το πήρα. Το έχεις διαβάσει; Είναι καλό;

βιβλία του Jostein Gaarder, όπως "ο Κόσμος της Σοφίας" , "Το μυστήριο της τράπουλας" και το φανταστικό "Κορίτσι με τα πορτοκάλια".

καταπληκτικά βιβλία που συνδυάζουν ενδιαφέρουσα πλοκή και θεμελιώδη ζητήματα φιλοσοφίας... :) :)

τα συνιστώ ανεπιφύλακτα! ;)

^superconfused^
οχι και το καλυτερο..


Albert Camus - Ο ξενος

"100 χρόνια μοναξιάς" του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Μου το έκαναν δώρο.. Δεν το έχω διαβάσει ακόμα αλλά έχω ακούσει τα καλύτερα..
Θα επανέλθω με προσωπική άποψη..

Συμφωνώ απόλυτα. Ο Gaarder ειναι πολύ καλός.

+1

+i ptosi
+i panoukla

ixic_

ναι, χθες αρχισα την πτωση..

mia nyxta me tin kokkini, kedros, kostis gkimosoulis

den thelo na po tipota...
opoios thelei ...as to diavasei...

ixic_

ακομα και το

Ο φονος του Ροτζερ Ακρουντ
της Αγκαθα Κριστυ

εκδοσεις Αγρα

..απο τα καλυτερα αστυνομικα
/οχι οτι εχω διαβασει πολλα..

Πράγματι είναι ένα δοκίμιο, ένα θεατρικό έργο και μια συζήτηση. Το έχω διαβάσει και είναι πάρα πολύ καλό. Σου το προτείνω ανεπιφύλακτα...

penguin

Κροκάνθρωποι - Νικόλας Άσιμος

http://rapidshare.com/files/29405167/Krokanthropoi.rar.html

Δεν νομίζω το βιβλίο αυτό να έχει δικαιώματα πλέον...οπότε δεν νομίζω να παίζει πρόβλημα...
(an eixe pote ...)

ixic_

http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=5717.0 ;)

φαντάζομαι θα θες να ρίξεις τα 2 σου σεντς


(ναι θανάση θα στα δώσω τα βιβλία)
(εσύ ο άλλος Θανάσης μου έχεις τάξει κάτι διηγήματα του του Ρόμπινς ή μου φαίνεται?)



@Christine: O Jostein Gaarder είναι πολύ ωραίος.... αλήθεια... έχω το Ringmaster's Daughter στα αγγλικά αν θες

(ακόμα δεν άρχισα το δικό σου, με περιμένει, και νιώθω ασφάλεια που το έχω)




ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ!!!!
ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ!!!
ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!!!

επίσης έχει ενδιαφέρον η ιστορία αυτού του ανθρώπου καθώς και τι θυσίασε και τι ρίσκαρε για αυτό το βιβλίο... είχε ένα άρθρο στο Εψιλλον για τον Μάρκες πολύ ενδιαφέρον.



σε πάω!




Διαβάστε και Χρήστο Νεκτάριο Παπαποστόλου.... τα σπάει... :P

Turambar, όποτε 8ες... φέρε μου!!!

να διαβάσω ένα ακόμη δικό του!!!   ;)   :-* :-* :-*

Λοιπόν αρχικά ήθελα να σχολιάσω κάποια από τα βιβλία που έχετε προτείνει!

"Από την παράνοια στους αλγορίθμους" του Απόστολου Δοξιάδη είναι φοβερό βιβλίο, που συνδιάζει λογοτεχνία και επιστήμη πολύ ωραία,όσο για το θεατρικό που περιέχει είναι πολύ πετυχημένο!! και σε όσους άρεσε Ο Θείος Πέτρος σίγουρα θα τους αρέσει και αυτό!!

christine συμμερίζομαι την άποψη σου για τον Gaarder αν και λίγο κουραστιός κάποιες φορές, θα ήθελα να προτείνω και "Το κάστρο των αγγέλων" που προσωπικά μου άρεσε πάρα πολυ!!

Όσο για τα "100 χρόνια μοναξιά" τι να πω??απλά κορυφαίο!!

Για το χρονικο του χρόνου τώρα..επιστημονικο βιβλίο,πολύ ενδιαφέρον από τα αγαπημένα μου αλλά θα πρότεινα να διαβάσετε και "το σύμπαν σε ένα καρυδότσουφλο" του ίδιου που προχωράει λίγο παραπέρα...

Και ένα βιβλίο που το προτείνω ανεπιφύλακτα και είναι το αγαπημένο μου
"Όταν έλαψε ο Νίτσε" του Ivrn Yalom!!Και άλλα δικά του όπως "στο ντιβάνι"
 
Καλό δίαβασμα  ;)

το γαματο ειναι εκει που λεει ποσα τσιγαρα καπνιζε τη μερα....

Η Δίκη->του Κάφκα!!

Πολύ ωραίο βιβλίο αλλά πολύ μελαγχολικό!!

πες μου οτι το καταλαβες..

Το 'χεις διαβασει αυτο, και το 'χεις βρει πολυ ωραιο, ή ετσι ακουσες και το μεταφερεις εδω?

:o Τίγκα στην παράνοια :D Πιστεύω ουσιαστικά ότι αυτό που θέλει να δείνει ο συγγραφέας είναι τα συμφέροντα και οι συνομωσίες που γίνονται κάτω από τη μύτη του απλού κόσμου, και που μπορεί να βρεθείς και εσύ μπλεγμένος σε αυτές χωρίς καλά-καλά να το καταλάβεις.
Η τελευταία σκηνή του βιβλίου είναι πολύ μακάβρια :(

υ.γ: δεν είναι τυχαίο ότι μετά που έγραψε αυτό το βιβλίο, ο Κάφκα τρελάθηκε :P

λαθος
κανενα απο τα τρια μεγαλα βιβιλα του δεν τα τελειωσε
δε βρηκε δηλαδη τελος γιαυτα, καθοριστικο
απλα εχεις μερικα εναλλακτικα τελη.. βλ.δικη..

Τί λες ρε συ, φυσικά και έχει τέλος,

spoiler: στο τέλος τον ήρωα τον σκοτώνουν με μαχαίρι

ναι
δεν ειναι μονο αυτο
εχει και αλλα
απλα ο μεταφραστης το εβαλε αυτο για τελος
ο καφκα ο ιδιος ομως δεν εδωσε αυτο το τελος στο βιβλιο..

? Δεν το ήξερα. Έχει δικαίωμα ο μεταφραστής να το κάνει αυτό;

Δηλαδή ο Κάφκα το άφησε ημιτελές το βιβλίο, ή προσέφερε π.χ.τρεις διαφορετικές εκδοχές και άφησε τους αναγνώστες να επιλέξουν;

νομιζω ο μεταφραστης το εκανε

ο καφκα το εκανε το βιβλιο, αλλα δε διαλεξε ενα συγκεκριμενο τελος
επειδη ομως τα βιβλια του και το νοημα τους κατ' επεκταση ειναι...καφκικο, δεν ξερω αλλιως πως να το πω
και δεν μπορεις να φτασεις καπου
εγραψε διαφορα τελη για τα βιβλια του, γενικα (βλ. Αμερικη, Ο Πυργος)

αν πας πισω, θα δεις οτι εχει και αλλα τελη γραμμενα στο παραρτημα

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν είχε άλλα τέλη, αλλά μιας και μου το επισημαίνεις, θα ψάξω να βρω το βιβλίο να ξανακοιτάξω.

οκ
βλεπω το παραρτηαμ τωρα και δεν εχει αλλα τελη
εχει και κανα 2 χρονια που το διαβασα..

τεσπα, καπου θυμαμαι οτι ειχα διαβασει οτι εχει και αλλα τελη
το οτι το αφησε χωρις καθοριστικο τελος αυτο ειναι σιγουρο

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Trial (http://en.wikipedia.org/wiki/The_Trial)

According to Kafka's friend Max Brod, he never finished the work and gave the manuscript to Brod in 1920. After his death, Brod edited The Trial into what he felt was a coherent novel and had it published in 1925.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι βρίσκετε σ αυτό το βιβλίο πάντως...

βασικα εμενα μου αρεσει η αισθηση της παρανοιας..

Ευχαριστούμε :)
Θα μου άρεσε πάντως να ξέρω σε ποιό ακριβώς σημείο ο Κάφκα το άφησε ανολοκλήρωτο.

Ναι, και εμένα αυτό μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Και φυσικά η όλη συνομωσία και η "δίκη" ήταν πολύ ωραίο αλληγορικό παράδειγμα μιας κατάστασης που λίγο-πολύ επικρατεί και σήμερα: ανα πάσα στιγμή μπορεί κανείς να βρεθεί μπλεγμένος χωρίς να το καταλάβει ή χωρίς συνειδητά να το έχει επιδιώξει.

η δικη δεν ειχε καμια δομη οταν πεθανε ο καφκα, ο max brod εφτιαξε το βιβλιο οπως κυκλοφορει σημερα, ακομα και τα κεφαλαια δεν ηταν σε καποια σειρα και αν θυμαμαι καλα δεν ειχαν ουτε τιτλο. το τελικο αποτελεσμα ειναι επιμελια του μαξ μπροντ, αδερφικου φιλου του καφκα.

μην το βλεπεις μονο προς τα εκει
τα εργα του ειναι εντελως αλληγορικα
γιατυο και ρωτησα αν τον καταλαβε..


+1
μολις το διαβασα στο παραρτημα

σχετικα: εκτος απο τα εργα του καφκα που εκδοθηκαν απο τον μπροντ, τα οποια ειναι σχετικα λιγα, ο συγγραφεας ειχε γραψει παρα πολλα εργα δεδομενου ομως του ψυχισμου του και της καταρακωμενης απο τα παιδικα-εφηβικα βιωματα,  σκεψης του, ο καφκα εκαψε πολλα απο τα εργα του πριν πεθανει και ως εκτουτου, φυσικα ποτε δεν εκδοθηκαν. μαλιστα ενα απο τα γραμματα του στον μπροντ, ο καφκα του παραχωρει τα εργατου και τον παρακαλει να τα καψει ο ιδιος. αργοτερα βεβαια ανακαλει, δινωντας του την ελευθερια να κανει οτι θελει.

παντως παιδια μην βλεπετε τις λαβυρινθωδεις περιπετειες του καφκα ως μια παρασταση μιας noir πραγματικοτητας, αλλα ενα εσωτερικο λαβυρυνθο στην ψυχη του εγκλωβισμενου στην σκεψη του, ανθρωπου. ουσιαστικα ολα τα δεινα αν προσεξετε δεν μας επικυρωνει τιποτα οτι δεν μπορει να εινια και αποκυημα της νοσηρης φαντασιας του Κ. ή ακομα καλυτερα, μια αλληγορια που συνδεει σε ενα πολυ ρεαλιστικο μοτιβο, τις αναμνησεις, τις εμπειριες, τις επιλογες , τα αναθεματα και ολα τα στοιχεια του ψυχισμου του πρωταγωνιστη σε μια δραση οπου η πραγματικοτητα καλλιστα και πολυ καλλιτεχνικα μπλεκεται με την παρανοια

Έγραψες! :)

Και από ό,τι θυμάμαι, ο κύριος Κ. είχε και περιπτώσεις λιγοθυμίας και ξαφνικές κρίσεις.

θυμισου μονο το περιστατικο οπου ο Κ. φευγει αργα, κατα τις 11 απο την τραπεζα, ενω εχουν μεινει μονο 2 υπαλληλοι να δουλευουν, και ξαφνικα ο Κ. ακουει περιεργους θορυβους στην αποθηκη, πηγαινει και βλεπει τον δαρτη να τιμωρει τους κλητηρες του δικαστηριου για την συμπεριφορα τους στον Κ. ο μονος κρικος συνδεσης της οργανωσης του δικαστηριου και της τραπεζας, συκγεκριμενα της αποθηκης της τραπεζας οπου τιμωρουνται οι δυο κλητηρες, ειναι το κουρασμενο μυαλο του Κ.

ναι, θελει λιγο ψαξιμο
και θελω να το ξαναδιαβασω γμτ..

παντως αλεξανδρε θα σου προτεινα να διαβασεις και την στοα του καφκα εφοσων βλεπω οτι σου αρεσε το νοημα της δικης...


υγ. να ψαχνετε στα βιβλια του καφκα μεταφραση απο τον χρηστο δημου, γιατι μια μεταφραση μπορει ειτε να εξιταρει τον αναγνωστη ειτε να καταστρεψει το βιβλιο...

η στοα του καφκα?
τι ειναι?

βασικα πηρα πριν απο καμια βδομαδα το διηγηματα και μικρα πεζα

και τους αφορισμους..

πωω μ' εμενα πάντως τα κατάφερες edenaxaki θα το διαβάσω!  :D

θα στο δωσω αμα θες να το διαβασεις..

ευχαριστωω :)

εχω την εντυπωση πως η στοα πρεπει να ειναι και στα μικρα πεζα. ειναι ενα αλληγορικος μονολογος πολλα βηματα παραπανω στην ουσια απο την δικη αλλα θελει γερα νευρα και ικανοτητες αποκρυπτογραφηφης καθως ολο το διηγημα ειναι μια συμπαγης αλληγορια οπου ολα, μα ολα αποκτουν νοημα αφου μεταφρασεις και δοσεις το σωστο βαρος στις παρομοιωσεις και στην εικονοποιια της ιστοριας...αξιζει πραγματικα, οπως ολα τα διηγηματα του καφκα

ναι,
ρε γμτ, ειχαμε κανει στο λυκειο κατι κειμενα του καφκα και μερικα ηταν και σε κομικ φτιαγμενα..

εχετε καμια ιδεα?
γιατι το ψαχνω αυτο το κομικ και δε το βρισκω..

Το βιβλίο που έκανες στο Λύκειο (έκθεση προφανώς, για να λες ότι είχε και κόμιξ, έτσι δεν είναι;) είναι το ίδιο με αυτό που είχα εγώ στο Λύκειο; Αν είναι να το ψάξω.

βασικα οχι
το καναμε στα αγγλικα :-\

ευχαριστω παντως

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Trial (http://en.wikipedia.org/wiki/The_Trial)

The Trial has been filmed by the director Orson Welles, with Anthony Perkins (as Josef K.) and Romy Schneider. A more recent remake featured Kyle MacLachlan in the same role. In 1999 it was adapted for comics by the Italian artist Guido Crepax.

Wikipedia is ur friend.;)

να ΄σαι καλα netgull.. :)

Η δίκη ήταν ωραίο βιβλίο...


Όμως θεωρώ πολύ καλύτερο τον ΠΥΡΓΟ! Ο χρονομέτρης τα σπάει, είναι τραγικότατος. Η πτώση του είναι τόσο τραγική.

Να σημειώσω όμως ότι το αγαπημένο μου έργο του είναι η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ. Είναι κορυφαίο.




και μια που πιάσαμε τα κουτσομπολιά, τι λέτε; καλά έκανε ο Μπροντ και δεν τα έκαψε?

αν έβγαλε κανά φράγκο  :D

καλα, το τελος ειναι τρομερο

Ε δεν νομίζω να υπάρξει αρνητική απάντηση στην ερώτησή σου Τουράμπαρ. ;)

Συμφωνείτε ακόμα και με τη δημοσίευση του Ημερολογίου του;


Δεν το έκανε για τα λεφτά ο Μπροντ. Το έκανε από λατρεία στο έργο του φίλου του. Πάλι όμως δεν θα έπρεπε να σεβαστεί την τελευταία επιθυμία του φίλου του;

Δεν ισχύει τελικά το ότι του έδωσε την άδεια να τα κάνει ό,τι νομίζει;

στην τελευταια του επιστολη/διαθηκη στον μπροντ τελικα του δινει την ελευθερια πρωτα να διαβασει τα εργα και επειτα ας κανει οτι νομιζει με την τυχη των εργων...

και τα ημερολογια?

τωρα αλεξ θα σε γελασω, δεν θυμαμαι, αν και νομιζω πως μεσα σε ολα συμπεριλαμβανονταν και αυτα.

...

ναι, καλα..
θα ποσταρω αργοτερα απο τα βιβλια που εχω αν λεει τπτ παραπανω..

τωρα βαριεμαι να σηκωθω :D

διαβαστε
το
"οταν εκλαψε ο νιτσε"
του γιαλομ
ισως δωσει ενα επιπλεον νοημα στη ζωη σας

πιθανον να το εχετε ξαναγραψει βαριεμαι να κοιταω

Διαβάστε (σκέτο) Νίτσε

ισως διαλυσει ολες τις αξιες που θεωρουσατε αμετακινητες (αν τις θεωρουσατε..)

+1

δε διαφωνω
ειναι τρομερος μεταμοντερνιστης
αλλα αυτο που εχω, και εχω διαβασει λιγο
δλδ τη φιλοσοφια, κλαιν θα μου πεις, δεν πολυ παλευεται

θελει χρονο για να τον μελετησεις..
απο ζαρατουστρα θα καταλαβω τπτ?

καλα ναι ο νιτσε ειναι το χαρντκορ
παντως το συγκεκριμενο βαζει και την ψυχαναλυση μεσα στο κολπο και ολα δενουν με ενα πολυ αρμονικο τροπο
τεσπα.

βασικα πιστευω πως καλυτερο βιβλιο για να αρχισεις ωιτσε ειναι το ecce homo οπου δενεται μια ενδοσκοπηση του συγγραφεα και απο εκει αφου εχεις ακεραιες τις θεσεις του, μπορεις να συνεχισεις στα αλλα βιβλια του που ειναι η αναπτυξη αυτων...

σωστος
στα ελληνικα?

Οχι Zαρατουστρα απο την αρχη..."Ο Αντιχριστος" και το "Λυκοφως των Ειδωλων" που ειναι και μικρά και μετα θα έλεγα τη "Χαρουμενη Επιστημη" που ειναι μια "περιληψη" των θεσεων του Νιτσε.


Δες κι εδω:

http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=6622.0





Δεν το χω διαβασει και δεν εκφερω γνωμη...

http://en.wikipedia.org/wiki/Ecce_Homo_%28Nietzsche%29

βασικα δε ξερω σωστες φαινονται οι ιδεες του
αλλα αν λαβουμε υποψιν μας το τι ηταν ο ιδιος(ενας εντελως απομονωμενος και αντικοινωνικος ανθρωπος), που καταληγουμε για το μυαλο που γεννησε αυτες τις ιδεες?
τεσπα μεγαλη κουβεντα και φυσικα οφφ-τοπικ...

Για τους περισσότερους από αυτούς δε θες να ξέρεις και πολλά, πίστεψέ με..
Διάβασέ τους και κρίνε τους..

..μεγαλη κουβεντα που δε γινεται ον-λαιν

απλα εχει σημμασια, οσων αφορα τη φιλοσοφια, φυσικα...
ενα αρρωστημενο μυαλο, οπως πολυ πιθανον να ειναι το μυαλο ενος τετοιου ανθρωπου, μπορει να γεννησει εξισου αρρωστες ιδεες..

+1

προτεινω σε καθε περιπτωση

το υπογειο
ντοστογιεφσκι

δε μπορω να βρω τη συνδεση εφοσον βλεπεις οτι εφαρμοζονται στην πραγματικοτητα :-\
απο κοντα..τωρα δεν παιζει

ιδωμενο βεβαια παντοτε απο την οπτικη οτι το αρρωστο καθε φορα σε καθε κοινονικο πλαισιο ειναι το μη ευρεως αποδεκτο.. η απομονωση δεν πρεπει παντα να αντιμετωπιζεται ως νοσηρη κατασταση
πολλες φορες ειναι και επιλογη.
οπως ειπε και ο αλεξανδρος η κουβεντα δεν γινεται ον λαιν, χανονται τα μισα απο το νοημα αυτων που θελουμε να πουμε...

Λογικα σκεφτηκε ο Νιτσε, αλλα δεν ηταν οσο δυνατος ηθελε η φιλοσοφια του για να ξεφυγει απο τα προβληματα του... Εβλεπε την εξοδο, αλλα δεν μπορουσε...

Νομίζω δεν ισχύει αυτό... έχω διαβάσει σε αρκετές πηγές (μερικές εξ αυτών αρκετά αξιοπρεπείς, πέρα από φυλλάδες που επαναλαμβάνουν μύθους) οτί ζήτησε την καταστροφή των χειρόγραφων του...

αν το εξακριβωσεις ενημερωσε και δωσε και παραπομπες τουραμπαρ...
σε ενα αντιτυπο της δικης, η τριτη ελληνικη μου φαινεται(70κατι) , στο τελος του βιβλιου, ο μπροντ εχει παραθεσει ο ιδιος τις αποψεις του, καθως και αυτουσιες φρασεις του καφκα οπου καταδεικνυει αυτα που ειπα, δεν μου φανηκε τοσο με εγκυροτητα "φυλλαδας" και για αυτο το ανεβασα, θα προσπαθησω να βρω εκδοσεις και χρονολογια απο το βιβλιο ως παραπομπη παντως...

A... φυλλάδες εννοούσα όσες αναφέρουν, την σαφώς πιο πιασάρικη ιστορία της άρνησης του Μπρόντ να πράξει σύμφωνα με την διαθήκη του Κάφκα, όχι τις δικές σου πηγές...


Πάντως είχα διαβάσει μια εκτενή αναφορά στο γεγονός από τον Κούντερα στο "Προδομένες Διαθήκες".


(δεν είναι μυθιστόρημα, είναι μια... γραμματεία για το μυθιστόρημα. Η βιογραφία του μυθιστορήματος, το συστήνω ανεπιφύλακτα ως βιβλίο)

Μια βόλτα στο ίντερνετ δείχνει ότι επικρατεί αυτή η εξήγηση:

Το φθινόπωρο του 1921, μετά την επιστροφή του στην Πράγα από το σανατόριο της Σλοβακίας, ο Κάφκα έγραψε την πρώτη του διαθήκη, ένα σημείωμα με αποδέκτη τον Μαξ Μπροντ, καταγράφοντας την επιθυμία του να καταστρέψει ό,τι υπήρχε "σε ημερολόγια, χειρόγραφα, επιστολές άλλων και δικές μου, σχεδιάσματα και τα λοιπά, να καούν ανελλιπώς και χωρίς να διαβαστούν, καθώς επίσης και όλα όσα έχω γράψει ή σχεδιάσει [...] ". Ο Μπροντ αγνόησε το αίτημα του, χρησιμοποιώντας ως βασικό επιχείρημα, το γεγονός πως όταν ζητούσε κάτι τέτοιο, γνώριζε κατά βάθος ότι δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει μία τέτοια απαίτηση.


μια άλλη πηγή:

http://www.britannica.com/ebi/article-9275210






Γενικά πάντως, είναι αποδεκτό, ότι η προδοσία του Μπροντ δεν ήταν προδοσία εντελώς, αφού η διαθήκη του ήταν πολύ γενική, και ίσως δεν εννοούσε τα σχεδόν τελειωμένα έργα του. Ίσως πάλι το γεγονός ότι η διαθήκη του συντάχθηκε ενώ ο Κάφκα ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, να σημαίνει ότι δεν εξέφραζε την πραγματική του επιθυμία.


Πάντως γεγονός είναι ότι ο Μπροντ, με τη δημοσίευση των ημερολογίων και των αλληλογραφιών του Κάφκα, ουσιαστικά τον ξεπούλησε τελείως. Επαναλαμβάνω την πεποίθηση ότι το έκανε από θαυμασμό και λατρεία για τον δημιουργό φίλο του.

(πεποίθηση που μου δημιούργησε ο Κούντερα το προαναφερθέν έργο του)

οπως και ναχει ειναι μια πολυ ενδιαφερουσα ιστορια, ολο αυτο, που απο μονη της σε παρακινει να διαβασεις τι ειπε αυτος ο κυριος καφκας..
για οποιον δεν το εχει κανει ηδη δηλαδη  :-[

Ξεκίνα με την Μεταμόρφωση...

μεταμορωνεται σε γιγαντιο εντομο??  :)
να ενα πολλα υποσχομενο βιβλιο λοιπον!
οταν με πιασει το διαβαστερο ξανα, μου αυτο θα ειναι και το πρωτο που θα διαβασω....

ναι, ναι τα σπαει
το τελος ειδικα..

Η Μεταμόρφωση είναι μία μείξη Ζάχερ-Μαζόχ(ναι, ο γνωστός...) και Ντοστογιέφσκι γραμμένη στο χαρακτηριστικό σχιζοειδές στύλ του νοσηρού συγγραφέα που όλοι αγαπήσαμε.
Είναι καλύτερο να έχετε την ανάλογη διάθεση αν αποφασίσετε να το διαβάσετε,χωρίς όμως να είναι απαραίτητο:Θα προκύψει σίγουρα κάποια στιγμή στην πορεία της ανάγνωσης!

και της ζωής σας...

καμια καινουργια προταση για ενα καλο βιβλιο για να διαβασουμε στις διακοπες???

Οποιοδήποτε του Ουμπέρτο Έκο που δεν έχεις διαβάσει.
Και ο Ζοζέ Σαραμαγκού μ'αρέσει.

Το περι τυφλοτητος ειναι ωραιο :)

Το αρχισα το καλοκαιρι αλλα δεν μπορεσα να το τελειωσω ωστε να σου κανω μια συνοπτικη αλλα περιεκτικη αναλυση.

Γιαυτο..απλα give it a try..

οκ θα δοκιμάσω κ βλεπουμε  ;)

Ο Σαραμαγκού έχει πάρει και Νόμπελ Λογοτεχνίας και ανεξαρτήτως αυτού πιστεύω πως αξίζει....
Επίσης ό,τι και να πω για τον Έκο αυτή τη περίοδο είναι λίγο...
κοινώς Κύβε και οι δύο προτάσεις σου ήταν εξαιρετικές ;)

Το βιβλίο "Ο Χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας" του Γιάννη Ξανθούλη.

Όχι τόσο για την υπόθεση του βιβλίου, αλλά κυρίως για τον τόσο ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο γράφει ο Ξανθούλης.

Τέτοιο πράγμα δεν έχω ξανασυναντήσει.

Το βιβλίο , που είναι ευκολοδιάβαστο, το τελείωσα μέσα σε μια μέρα ουσιαστικά και επειδή με γοήτευσε τόσο η γραφή του, ήδη άρχισα ένα άλλο δικό του, "Το ροζ που δεν ξέχασα"

:)

Εγώ πάντως που διάβασα το Εκκρεμές του Φουκώ και το Όνομα του Ρόδου δεν μου είπαν τίποτα ιδιαίτερο.
Εντάξει, οι περιγραφές είναι πολύ καλές και έχει και άλλα σημαντικά χαρίσματα ενός λογοτέχνη, αλλά σαν ιστορία, σαν νόημα, σαν σενάριο, σαν δίδαγμα τα έκρινα ασήμαντα. (Άσε που είμαι και λίγο συνομωσιολόγος και στον Έκο βλέπω το πρόσωπο της σύγχρονης δεξιάς...)

Να κάνω και γω τις προτάσεις μου...

Boris Vian (Μπορίς Βιάν):

    α. Θα φ΄τυσω στος στους τάφους σας
    β. Όλα τα πτώματα έχουν το ίδιο χρώμα
    γ. Έχουν όλοι τους μαύρα μεσάνυχτα
    δ. Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους
    ε. Ποιήματα
    στ. Ο Αφρός των Ημερών

έχει κι άλλα, αλλά δεν μπόρεσα να τα βρω σε κανένα βιβλιοπωλείο, όπως "Ο Ψυχοβγάλτης" και "O Κομπάρσος".
Προτείνω ανεπιφύλακτα όλα τα (α) έως (στ) και κυρίως τα (α) και (στ) ως ακραία.

Εγώ πάλι το ακριβώς αντίθετο....
Είχα διαβάσει πριν καιρό το όνομα του ρόδου και με είχε γοητεύσει. Τώρα διαβάζω το εκκρεμές του φουκώ...

Η αλήθεια είναι ότι και τα δύο βιβλία διαβάζονται δύσκολα. Ο Έκο κάνει μεγάλες περιγραφές, αλλά όταν η υπόθεση άρχισε να τρέχει, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω.

Όσο για το νόημα της υπόθεσης του ρόδου, εκεί είναι το ωραίο: Ο Έκο, αντί να γράψει ένα δοκίμιο για την κωμωδία και το γέλιο, έγραψε ένα μυθιστόρημα. Διάλεξε μία υπόθεση "αστυνομική", με φόνους και μυστήριο, και έδωσε ένα τέλος που μου θύμισε πάρα πολύ αρχαία τραγωδία. Κατάφερε ακριβώς μία υπόθεση με φόνους - που την έχουμε δει σε τόσα άλλα μαζικής κατανάλωσης  βιβλία - να την εμπλουτίσει με το στοιχείο της κάθαρσης και να περάσει ένα δίδαγμα για το γέλιο και την αξία του στη ζωή.

Βέβαια, ένας ακόμη λόγος που μου αρέσει τόσο ο Έκο είναι ότι καταφέρνει αυτά που γράφει να σε κάνει να τα μισοπιστεύεις, ιδιαίτερα στο όνομα του ρόδου, για το οποίο έχω ολοκληρωμένη άποψη. Ήταν τέτοια η εισαγωγή του βιβλίου που, ενώ ήξερες ότι αυτό που διαβάζεις είναι μυθιστόρημα, σου περνούσε από το μυαλό - αμυδρά πάντα - μήπως η ιστορία του βιβλίου βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.

Περιττό να πω πόσοι προσπάθησαν να κλέψουν στοιχεία της πλοκής και της γραφής του, με πρώτο πρώτο τον Dan Brown...

Το εκκρεμές του Φουκώ, εκκρεμεί ακόμη ..!!!!

αλλά έχω άποψη πάνω στο Μπαουντολίνο του ιδίου :)

Lord of the Flies - William Golding

Το διάβασα πρόσφατα, και μπορώ να πω πως είναι το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει (έχει βραβευτεί άλλωστε με Νόμπελ λογοτεχνίας).  Περιγράφει τη διαμόρφωση της κοινωνίας μερικών μικρών αγοριών που ναυαγούν σε ένα έρημο νησί μετά από αεροπορικό δυστύχημα.

Μέσα από την πλήρη παραστατικότητα των περιγραφών, την ανάπτυξη της προσωπικότητας των χαρακτήρων και την όμορφη χρήση της αγγλικής γλώσσας, ο συγγραφέας παρασύρει τον αναγνώστη σε μια δραματική, αιματηρή και ιδιαίτερα αγωνιώδη κατάληξη.  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η τάση του συγγραφέα να έχει πάντα τον αναγνώστη σε πλήρη επίγνωση της ψυχολογικής κατάστασης των χαρακτήρων και των κινήτρων που οδηγούν στις πράξεις τους.

Το διήγημα είναι ιδιαιτέρως διδακτικό, καθώς περιγράφει αλληγορικά την ανθρώπινη κοινωνία και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η επιβίωση μιας κοινότητας.

Στον Κήπο Του Επίκουρου (αφήνοντας πισω τον τρομο του θανατου)

του Irvin D. Yalom ( απ ότι θυμάμαι στα 77 του ειναι, καθηγητης ψυχιατρικης στο standford,ενας απο τους μεγάλους εν ζωη της υπαρξιακης σχολής!)

    τώρα το διαβάζω! μ φαίνεται πολύ ενδιαφέρον βιβλίο! το μπανισα διαβάζοντας μια -εξαιρετικη-συνεντευξη του συγγραφέα στις "εικονες" πριν καποιο καιρο. αν κ το θεμα γύρω από το οποίο κινειται (τρομος του θανατου) δεν μ συγκινουσε κ τοσο , ωστόσο δεν περιορίζεται τόσο στο κυρίως θέμα , παραθέτει κ αναλύει περιστατικά κ γεγονότα από συνεδρίες με τους ασθενείς του (το πιο ενδιαφερον κομματι του βιβλιου κατ εμε προς τ παρών!) , σχολιάζει αποφευγματα η θεωρίες άλλων όπως Νιτσε , Σοπεναουερ κτλ! κ μετα επικεντρωνεται στο κυριως θεμα, και με προσωπικες εμπειρίες!
   Α!σημαντικο : το βιβλιο ειναι αποσπασματικο , μικρες ενοτητες δλδ , δεν έχει μια συνεχόμενη ροή , δεν έιναι όλο μια ιστορία δλδ..
Ωραίος , ενδιαφέρων τρόπος γραφής , έξυπνο βιβλίο ! αν δεν εχετε τι να κανετε τα επομενα σας 20 ευρω  :P το προτείνω!



υ.γ. αν δε σας αρέσει στον mr.Yalom τ παραπονα  :P

Η δυνατότητα ενός νησιού και Η πλατφόρμα
και τα δύο του Μισέλ Ουελμπέκ.
Το πρώτο είναι μία ευθεία επίθεση κατά του ανθρώπινου είδους,
το δεύτερο θεωρήθηκε στη Γαλλία ύμνος στον ρατσισμό..
Με εκνεύρισε, με έκανε να τον μισήσω, κάποιες φορές ένιωσα να
αηδιάζω, όμως στο τέλος τέλος της γραφής κατάλαβα ότι μάλλον
είναι ο τρόπος του να δείξει πως τα πάντα είναι γκρι κι εμείς ικανοί
να βλέπουμε μόνο σε αποχρώσεις του γκρι..
Όποιος θέλει να τα τολμήσει πμ ή ας τον αναζητήσει σε κάποιο βιβλιοπωλείο!

ωραία :)

γιατι σκεφτόμουν να διαβασω Γιάλομ :)

και το θέμα είναι catchy και λέει :)

θενκςςςς  :) :)

Από Yalom διαβάστε το Όταν έκλαψε ο Νίτσε, είναι το καλύτερό του με διαφορά.
Επίσης η θεραπεία του Σοπενάουερ του ίδιου που κινείται γύρω από τη θεωρία και τη ζωή του.

Τον κήπο του επίκουρου δεν τον έχω αγγίξει ακόμα, αλλά άμα έχει τη συνηθισμένη ροή του yalom, αλλά βασισμένο στον Επίκουρο, έχει προοπτικές.

Yalom γενικά  ^notworthy^ ^notworthy^

Εγώ διάβασα πριν από πολλά χρόνια Καζαντζάκη... Στον Τελευταίο Πειρασμό θυμάμαι πλοκή, λεξοπλασία, ανακάτεμα του χρόνου και του χώρου, εκόνες άλλοτε απλές και άλλοτε σουρεάλ... και πλοκή τέτοια που με έκανε να πω μέσα μου ότι αυτή η σύλληψη θα ήταν δύσκολο να εκφραστεί ακόμα και σε ταινία, πόσο μάλλον με γραπτό λόγο (χωρίς να γνωρίζω τότε ότι το συγκεκριμένο έργο έγινε πράγματι ταινία)..

Είναι απίστευτα δύσκολο αυτό το βιβλίο να αποτυπωθεί σε ταινία
για την ακρίβεια είναι όσο δύσκολο είναι να περιγράψεις τη δαντέλα με λέξεις - χωρίς εικόνα
η γραφή του είναι σαν λεπτοδουλεμένη δαντέλα


ps δεν έχω δεί ακόμα την ταινία του Σκοετσέζε για να εκφράσω  και ολοκληρωμένη άποψη....

χωρίς πολλά πολλά λόγια

το βιβλίο "Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά" του Κώστα Μουρσελά

Βασικα διαβασα πριν που λεγατε για τον εκο και εχω να πω το εξης διαβασα το Ονομα του ροδου μια οκ καλο στορυ και thats enough αλλα διαβασα μετα τη σημειολογια στην καθημερινη ζωη του ιδιου και μετα ξαναδιαβασα το ονομα του ροδου , απλα ΑΛΛΟ βιβλιο ειναι σαν να εγραψε δυο ιστοριες σε μια ο τυπος που δεν εχεις ιδεα για τη μια αν δεν γνωριζεις καποια πραγματα περι σημειλογιας.

Οσο για τον νιτσε ειναι εκπληκτικο μαρεσε παρα πολυ

οπως και την απολογια ενος μαθηματικου του χαρντι σε αλλο επιπεδο βεβαια. . .

που το βρηκες? πραγματικα ομως... πριν απο καποια χρονια που το εψαχνα ειχα φαει σχεδον ολα τα βιβλιοπωλεια της Θεσσαλονικης.

Το παρηγγειλες?

http://www.yfanet.net/uploads/yfanet_200705_antiethnikismos_broch.pdf (http://www.yfanet.net/uploads/yfanet_200705_antiethnikismos_broch.pdf)

http://www.yfanet.net/content/view/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82_%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9_%CE%BF_%CE%B5%CF%87%CE%B8%CF%81%CF%8C%CF%82%E2%80%A6 (http://www.yfanet.net/content/view/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82_%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9_%CE%BF_%CE%B5%CF%87%CE%B8%CF%81%CF%8C%CF%82%E2%80%A6)

Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος,

του Γιώργου Σκαμπαρδώνη.

απλα ρισπεκτ

Έλρικ του Μελνιμπονέ του Michael Moorcock. Εξαιρετικά βιβλία και τα 5, για όσους φυσικά αρέσουν τα epic fantasy.
http://www.aiolos.com.gr/index.php?dispatch=products.view&product_id=29864 (http://www.aiolos.com.gr/index.php?dispatch=products.view&product_id=29864)
http://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Moorcock (http://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Moorcock)

+1