THMMY.gr

Θέλω να συζητήσουμε το εξής,
ρίξτε σπαμμάρισμα αν θέλτε δεν έχω θέμα αλλα με ενδιαφέρει να συζητήσουμε το εξής,
ώς άνδρες/γυναίκες έχετε προσδιορίσει μια λίστα απο πράγματα που θέλετε να είστε σε ένα χρονικό διάστημα απο τώρα?
Ακολουθείτε με συνέπεια αυτή τη λίστα?
Δέν εννοω μονο κατάρτιση αλλα όλα τα συνθετικά της προσωπικότητάς σας.
Είστε/ προσπαθείτε να είστε εκεί που θέλετε?
Ή σας φαίνεται οτι απλά μπουρδολογώ αυτή τη στιγμή? Σεβαστό κι αυτό, άλλωστε λέει κάτι.

Δεν ξερω, δε σκεφτομαι ποτε το μελλον. Το μονο που σκεφτομαι οτι θα ηθελα ειναι να μαθω να παιζω καλυτερα κιθαρα. Γενικα περισσοτερη ενασχόληση με τη μουσικη.

Γενικα δε νομιζω οτι ειναι ευκολο να αλλαξεις την προσωπικοτητα σου... max να καταπιεσεις καποια ελλατωματα που πιστευεις οτι δε θα επρεπε να εχεις.... αλλα σε αυτην την ηλικια τι να αλλαξεις....

Εγώ θα ήθελα στο πολύ άμεσο μέλλον να γίνω καλύτερος φοιτητής...

κατα τα άλλα σε γενικά πλαίσια έχω πετύχει τους προσωπικούς μου στόχους...ίσως και γι'αυτό έχω παρατήσει τη σχολή :-\

 Μπααααααα ποτε. Πιο πολυ μικρους στοχους. τοσα μαθηματα μεχρι τοτε κλπ, τωρα πχ που χω λιγα μαθηματα λεω για πτυχιο και βλεπουμε. Αν εξαιρεσεις την τελευταια εξεταστικη ειχα καλη επιτυχια απο τοτε που  βαζα αυτους  τους στοχους.

 Απο αποψη προσωπικοτητας δεν ειχα ποτε κανενα στοχο αλλα πολλες φορες συνεβη να κατακρινω τον εαυτο μου για πραγματα που κανα παλιοτερα και προσπαθω να τον διορθωσω.  Βεβαια αυτο δεν ειναι οσο καλο ακουγεται. Η μανα μου λεει οτι ειμαι το μονο παιδι που ξερει που οσο μεγαλωνει αντι να σοβαρευει αποτρελενεται και η αληθεια ειναι οτι οταν ημουν μικρος ημουν πολυ ησυχος και σοβαρος και μαλλον μπουχεσας (τετοια παιδια αγαπανε ολοι). Βεβαια οσο μεγαλωνω και καταλαβαινω ποσο για τον πουτσο ειναι τα παντα τοσο πιο δυσκολο ειναι να παρω στα σοβαρα το οτιδηποτε και οποιονδηποτε εκτος απο καποιες ελαχιστες φωτεινες εξαιρεσεις. Αυτο εχει αντικτυπο στις δημοσιες σχεσεις μου βεβαια αλλα τουλαχιστον βλεπω οτι τα ατομα που σεβομαι με σεβονται οποτε δε με απασχολει.

  Το μελλον με ανησυχει γιατι δυστυχως ξερω οτι δεν μπορω να αφοσιωθω σε ενα πραγμα για πολυ καιρο και μου αρεσει να ασχολουμαι με διαφορετικα πραγματα. Το να διαλεξω ενα αντικειμενο και να δουλεψω εκει για παντα χαλοντας το 1/3 της μερας μου μου φαινεται αδυνατο. Υπαρχει και ανεργια ο κοσμος ειναι στον κοσμο του γαμησε τα.

Εγω δε ξερω αλλα νομιζω το οτι δεν ειμαι καλος φοιτητης η δεν ειμαι καλος μουσικος η οτιδηποτε,
εχει ριζες σε καποιο πιο θεμελιωδες στοιχειο της προσωπικότητας.
Δεν ειμαι σιγουρος, αλλα προσπαθω να καταλαβω.
Σιγουρα εχει να κανει με το αγχος, και δεν εννοω το lose-your-shit αγχος, αλλα μια υποδωρια ενταση που σε μενα τουλαχιστον
ειναι απιστευτα αντιπαραγωγικη.

Πάντως δε παιζει να εισαι λιγοτερο σοβαρος επειδη εισαι περισσοτερο σαχλαμπουρδας.
Δηλαδη οι ανθρωποι κρατανε αυτο που θελουν στην τελικη, και θα σε καθορισουν ως σαχλαμαρα πολυ πιο γρηγορα/ευκολα απ οτι ως σοβαρο,
τελευταια εχω την οπτικη οτι αν θες να περνας καλα δε πολυ λεει να δινεις σημασια στο πως σε σκεφτονται οι αλλοι.
Ωστοσο απο μενα εχω απαιτησεις για μενα.
Αυτο ειναι τελειως αλλο καπελο.
Δηλαδη εχω γνωμη στο πως εξελισσομαι, και το παρατηρω δε καθομαι να το κοιταω

εγω παλι δεν ενιωσα ποτε τιποτα οποτε πετυχα κατι.
π.χ. μικρος(λυκειο) ειχα βγει 1ος σε ενα "πρωταθλημα" kick boxing στην αθηνα. ανεβηκα στο βαθρο και μου δωσανε ενα πολυ μεγαλο κυπελο. οταν ειπαν το ονομα μου συνειδητοποίησα ότι δεν ενιωσα τιποτα. ουτε ευχαριστηση ουτε περιφανεια ουτε τπτ. Το ιδιο και με το μπασκετ(αλλα οκ, εκει ειναι πιο ομαδικο)
ε, σιγα σιγα καταλαβα πως εν τελει δε με ικανοποιει να ειμαι πρωτος σε κατι, γι'αυτο παρατησα οποιαδηποτε σκεψη για πρωταθλητισμό σε κάτι.
το μονο πραγμα που ισως με ικανοποιησε ειναι που περασα σ'αυτη τη σχολη και αυτο γιατι δεν ημουν καλος μαθητης και επρεπε να προσπαθησω πολυ στην τριτη λυκειου. μπορει να μη νιωθουν ολοι το ιδιο, αλλα εγω χαιρομαι ακομα που ειμαι ημμυ.

γενικα δεν εχω στοχους. μαλλον ειμαι ικανοποιημενος με αυτα που εχω.

α και υγεια πανω απολα ;D

είναι θέμα αυτοπεποίθησης??

ειναι κι αυτο, αλλα μου φαινεται σαν ενα διαφορετικο ονομα για το stress
τυπου αμα εγω κατσω και λεω ειμαι τελειος νυχθημερον, δε παιζει να γινει τιποτα
το ιδιο ισχυει αν κατσω και σκεφτομαι ποσο αρχιδι ξεφτιλας ειμαι που δε περασα τοσα ή πηρα τοσο εδω κι εκει
απ την αλλη αμα με ψυχραιμια δεχτεις τα λαθη σου εχεις μακραν περισσοτερες πιθανοτητες να κανεις κατι γι αυτα
σα την oprah ακουγομαι  :P

ρε μαλακα πρεπει να εχεις μανα σαν τη δικια μου να σου λεει "σιγα παιδι μου, και τιποτα να μην περασεις δεν εγινε κατι"

για καποιο λογο αυτο με χαλαρωνει φουλ και γραφω καλυτερα πιστευω :P

Χμμ...περίεργο. Κοίτα είναι και θέμα χαρακτήρα σίγουρα...απλά, για το παράδειγμα που έθεσες, ίσως να μην ήταν αυτό κάτι που πραγματικά ήθελες να κάνεις, δηλαδή ίσως δεν σε ολοκλήρωνε σαν ασχολία και γι'αυτό να μην αισθάνθηκες τίποτα όταν είχες την επιτυχία

για το ίδιο παράδειγμα για το kick ας πούμε, εγώ νιώθω χαρα και "επιτυχία" ακόμη και στο πολύ απλό όταν ξεπερνώ το χρονικό μου όριο αντοχής.. αλλά για μένα αυτό είναι κομμάτι του εαυτού μου πια οπότε....δεν ξέρω, μάλλον παίζει ρόλο το πόσο το θέλεις... το έχεις νιώσει και με άλλα πράγματα που κάνεις?

Εγω νομιζω οτι ειμαι ταλεντο να τα καταφερνω αρκετα καλα σε οτι κανω αλλα ποτε να μην ειμαι ο κορυφαιος ή ο καλυτερος ή απο τους καλυτερους εστω. Η αληθεια ειναι οτι μολις μαθω την λογικη γυρω απο κατι δεν με ενδιαφερει να την επαναλαμβανω μηχανικα μεχρι να την τελειοποιησω. Προτιμω να ξερω την γενικη ιδεα και μετα να μαθαινω κατι καινουριο.


Εχει να κανει με το τι θεωρεις εσυ σοβαρο και τι οι αλλοι. Καμια φορα βεβαια οταν θεωρω οτι οι ανθρωποι ασχολουνται με μαλακιες ή λενε μαλακιες μου αρεσει να τους πικαρω για να δω αν μπορουν να υποστηριξουν αυτα που λενε και κανουν.

λαμπρο, εμενα αυτο που μου αρεσε στο κικ ηταν το ξυλο. μου αρεσε φουλ να πλακωνομαι με καποιον. οχι απαραιτητα να νικαω, αλλα να υπαρχει ενα suspense. adrenaline junkie ισως. τωρα το να εισαι καλος αθλητης και να νιωθεις ευφορια απο τη γυμναστική ειναι αλλο πραμα. εγω αναφερομουν συγκεκριμένα στη νικη.

Άρα δεν σε ολοκλήρωνε σαν διαδικασία το κικ...μόνο το ξύλο σαν αδρεναλίνη άρα λογικό είναι να μη σου είπε τίποτα η νίκη σου...δοκίμασε να κάνεις πράγματα που σου ανεβάζουν την αδρεναλίνη τότε

horror movies xD

Οχι οι γονεις μου δεν ηταν ποτε ετσι
επισης καθε αλλο απο σενα ειμαι
την χαρα τη νιωθω πολυ εντονα και οταν κατι το κανω στραβα τα γαμαω ολα.
γενικα με επηρεαζει.
οχι και τοσο καλη ψυχολογια για μηχανικο.

σα την αεργο ισχυ ειμαι με καποιο τροπο

σαν διαδικασια δεν ειχε μεγαλη διαφορα απο μια αλλη προπονηση, π.χ. κολυμπι.
δε λεω, μου αρεσε που γινομουν καλυτερος και βελτιωνα τεχνικη και στρατηγική(π.χ. πως να παιξω απεναντι σε καποιον με λιγοτερα/περισσοτερα κιλα). το να νικαω ομως δε μου ελεγε κατι... μου αρεσε απλα να παιζω.

και ναι, λατρευω τα θριλερ.

για sky diving ειμαι ::)

επισης, το κικ το σταματησα για πανελληνιες. δεν το βαρεθηκα ποτε. και τωρα θελω να ξαναρχισω...

Εγω πάντως τρεχω οσο πιο συχνα μπορω
συγκεκιρμενα κανω μια διαδρομη απο παραλια 13 χλμ βγαινει
Παραλια κρηνης οχι χιπστερ new paralia
Δε ξερω ξεδινω απειρα, ειδικα οταν τρεχω απο πασαλιδη και παραλια μεχρι παραλιακη με ολγας που παω σα τον usain bolt
και μετα απο ποδηλασια νιωθω καλυτερα
γενικα ο αθλητισμος βοηθαει

Αλλα ποιοι ειστε ανθρωποι??
Ειστε αυτο που θελετε?
Ξερετε τι θελετε?
Εγω ξερω αλλα ειναι πιο δυσκολο απ οσο νομιζω μερικες φορες

13 χιλιομετρα τρεξιμο too good

δεν ξερω τι ειμαι/θελω

Τελειο φιλε
Ελα μια φορα θα αρεστεις
Plus περνας σα βλαμμενος μεσα απ την καλαμαρια ενω ολοι πινουν καφε και yolaρουν
και σε κοιταν σα να εισαι τρελος
κι αυτο γαμαει επισης  :P

σαν το κολυμπι δεν εχει ρε. παιρνεις και χρωμα ;)

μπα εχει καιρο που το αφησα
τις ψιλοσιχαινομαι τις πισινες

(http://www.minoas.gr/data/images.products/30430.jpg)

cool

Τρέχεις για να δημιουργήσεις ερωτήματα.
Περπατάς για να τα απαντήσεις.

Γενικά πιστεύω πως πρέπει να βάζεις στόχους για να κάνεις πράγματα και όχι για να έισαι κάτι. Η ιδέα πως μπορείς απλά να γίνεις κάποιος νομίζω προκαλεί μεγάλη δυστυχία.

 :-*

Endeavour πρέπει να εισαι πολύ ευγενική ψυχή.

όταν ανοίγεις τέτοια τοπικ με ταυτόχρονη παράκληση προς spam-ιτες να σεβαστούν τους ειλικρινεις προβληματισμούς σου, αγγίζεις την ψυχούλα μου.

Πως αυτο ειναι παράκληση?
Τεσπα κουβεντα ηθελα να κανω
Γενικα απλυτε πολυ κεφαλας εισαι. Παντα σαρκαστικος και κυνικος.
Ο προηγουμενος απλυτος μακραν καλυτερος απο σενα

 Καλος ειναι αλλα εχει αρπαξει απο γηπεδικη καγκουριλα αρκετα.

μου κανει αστειακια οτι αγγιζω την ψυχουλα του ναουμ και χαιρεται
να μη μιλαμε ρε απλυτε, να μαλωνουμε μονο στα πολιτικα
σταδιαλα πια

διαθλασμενη παρακληση ειναι ρε μπουμπουνα. Ειναι η ατακα "αμα θες πανε και κανε μανουρα ... εγω παντως θα προτεινα να  ..."

δλδ εσύ λες οτι αυτη τη φραση τη χρησιμοποιησες για να προκαλεσεις οντως τους spam-ιτες να spam-αρουν κι οχι το ακριβως αντιθετο;

τελοσπαντων, γιατι αρπαχτηκες ετσι;

υγ. κι εσυ ρε παιδι μου καλουλης εισαι αλλα λιγο νεροβραστος

οι ανθρωποι ειμαστε εγωιστες , απληστοι , εγωκεντρικοι ... εχουμε την εντυπωση πως ο καθενας μας λοιπον ειναι πολυ σημαντικος για αυτον τον κοσμο ... και ετσι ζεις την ζωη σου γυρω απο το εγω σου ... κανοντας τα παντα για να ικανοποιησεις τον εαυτο σου .. και οταν δεν τα πας καλα απογοητευεσαι ... αγχωνεσαι .. αποκτας ψυχολογικα προβληματα ... φοβο για τον θανατο σου κτλ..

ισως η λυση θα ηταν να σταματησουμε να υπερτιμουμε τον εαυτουλη μας και να μαθουμε να ζουμε σε μια κοινωνια ανθρωπων ... να μαθουμε να ζουμε σαν ενα μερος αυτης της κοινωνιας και οχι ξεχωριστο κομματι απο αυτην .. γιατι τελικα η εξελιξη , η επιτυχια , η ζωη συμπεριλαμβανουν και τον υπολοιπο κοσμο γυρω σου ..

ισως τελικα δεν πρεπει να βλεπουμε την ευτυχια , την επαγγελματικη και προσωπικη επιτυχια σας προσωπικη κατακτηση του καθενος αλλα σαν την ολοκληρωση του puzzle της ζωης μιας κοινωνιας μερος της οποιας εισαι και εσυ...

ας παρουμε τα πραγματα λοιπον λιγο πιο χαλαρα...

https://www.youtube.com/watch?v=YOflpp8rd-I

τα σκεφτομαι οσα λες.

απτην αλλη ομως, αν έχουμε και πλήρη συναίσθηση της ασημαντότητας μας, δεν βρισκω τι μας σώζει τότε από την απόλυτη ματαιοτητα.

αν δλδ αντιληφθούμε την υπαρξη μας σαν μια απο τις 7 δισ που ειναι τωρα εν ζωη ή και μια απο τα 80 δισ που εχουν περασει απ αυτον τον πλανητη, τοτε τι νοημα εχει να κάνεις προσπαθειες με ξεχωριστο ζηλο σε οσα πραγματα σ ενδιαφερουν. Αφου τις ιδιες προσπαθειες, σκεψεις, ευχες, στοχους εχουν θεσει ξανα και ξανα εκατομμυρια αλλοι.

ισως τελικα πρεπει να υπαρχει μια αυταπατη ιδιαιτερης σημασιας στον καθε ανθρωπο για να του δινει κινητρο.

Yπαρχει. Το χρημα

μηπως τελικα η λυση ειναι καπου στη μεση?
να μπορεσουμε να αποβαλλουμε τον εγωκεντρισμο μας και παραλληλα να νιωθουμε σημαντικοι για την κοινωνια - ασημαντοι εξω απο αυτην ...

 Για να γινει αυτο θα πρεπει να ειμαστε χρησιμοι για την κοινωνια και οχι χρησιμοι μαλακες για να βγαζει λεφτα ο x y z προσπαθωντας να τους μοιασουμε. .

Σχετικά με την κοινωνία και τον άνθρωπο:

Κοινωνία και άτομο δεν είναι ανεξάρτητα, οπότε δεν έχει νόημα να τα διαχωρίζουμε. Η πρόοδος της κοινωνίας σε οποιονδήποτε τομέα μπορεί να έρθει μόνο με την επιμέρους πρόοδο των ατόμων που την αποτελούν. Υπάρχει μια σχέση αλληλεπίδρασης. Δε νομίζω ότι μια κοινωνία μπορεί να προοδεύσει εφόσον δεν αποτελείται από "ιδιαίτερες" μονάδες. Αντίστοιχα, ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε μια υπανάπτυκτη κοινωνία δεν μπορεί να εξελιχθεί και εκπληρώσει τους στόχους του.

Σχετικά με την αρχική ερώτηση:

Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο. Άλλοι θέλουν προκαθορισμένους στόχους και πίεση, ενώ άλλοι αποδίδουν καλύτερα όταν είναι ελεύθεροι. Το να μην έχεις βρει σε αυτή την ηλικία στόχους δεν το θεωρώ κάτι τόσο τραγικό..Δε μας πήραν και τα χρόνια  ;) Εμένα μου έμαθαν ότι το πιο σημαντικό είναι η προσπάθεια! Οπότε έμαθα να είμαι ήσυχος με τη συνείδησή μου όταν  ήξερα ότι έχω προσπαθήσει σε ικανοποιητικό για μένα βαθμό. Αυτό βέβαια ενισχύθηκε από το γεγονός ότι όποτε υπήρχε αυτή η προσπάθεια, είχα και αποτέλεσμα! Έτσι, λειτουργώ βάσει προσπάθειας και οι όποιοι στόχοι είναι να εκπληρωθούν εκπληρώνονται. Μακροπρόθεσμα, έχω όνειρα αλλά δεν ανησυχώ ακόμη γι αυτά..Απλώς επικεντρώνομαι στην προσπάθεια που κάνω τώρα  ;)