THMMY.gr

Για να σε εκδικηθώ
(Δημήτρης Μητροπάνος, Λάκης Παπαδόπουλος)


Για να σε εκδικηθώ
σου σκίζω τις φωτογραφίες
κι εσύ όπως και εγώ
κομμάτια στις γωνιές και στις πλατείες
τα γράμματά σου καίω
μέσα στον πυρετό μου
και σβήνω το όνομά σου
μαζί με το δικό μου

Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες

Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ

Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες

Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ

Ντερτια εχουμε πρωι-πρωι? :)

Ναι φίλε μου ;)

Θέλω κοντά σου να μείνω - Αρβανιτάκη

Δε ζω χωρίς εσένα ούτε λεπτό
Αγάπη μου της μοίρας ήταν γραφτό.

Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά...

Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!

Σε νιώθω, σε λατρεύω και σε ποθώ
Κι αν κάποτε σε χάσω θα τρελαθώ.

Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά...

Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!



 ;)

αρρωσταίνω...  ;D ;D ;D

περαστικά ;)

 :P ;D

;) :)

   
   
Εφτά τραγούδια θα σου πω  -   Μελίνα Μερκούρη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γλυκερία, Μαίρη Λω


Βγήκανε τ'άστρα
κι οι κοπέλες με τ'άσπρα
κατεβαίνουν στην κάτω γειτονιά.
Τα παλληκάρια
παρατάνε τα ζάρια
κι ανταμώνουν στου δρόμου τη γωνιά.

Στου Παραδείσου τα μπουζούκια θα με πας,
κι αφού χωρέψουμε και πάψει ο σαματάς
εφτά τραγούδια θα σου πω, για να διαλέξεις το σκοπό,
για να μου πεις, για να σου πω το "Σ'αγαπώ".

 :D

Ζήτω  ^hello^ ^hello^

κι ανταμώνουν στου δρόμου τη γωνιά.....

Στου Πα-ρα-δεί....σου τα μπουζούκια θα με πας....
κι αφού χωρέ....ψουμε και πάψει ο σαματάς....


Όλε

Πεθαμένες Καλησπέρες

Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ'της μέρας τα σημάδια

Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μι'ασπρόμαυρη ζωή

Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Μού'χες πει πως όλα αλλάζουν
τρομαγμένα και βουβά
κι ό,τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά

Μού'χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυό σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ'άγονη γραμμή

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει



Μητροπάνος πάουα ;)

εδώ και έναν μήνα, παρατήρησα την ύπαρξη ενός σταθμού που παίζει ελληνικά λαικά σύγχρονα και παλιά, με το χαρακτηριστικό να μην βάζει καθόλου διαφημίσεις!

Πρόκειται για τον 'Πειρατικό FM 107.7'....  ::)  8)

Πασχαλίδης πάουα βασικά!

ο μητροπανος το τραγουδαει κατα βαση

Ο Πασχαλίδης το έχει γράψει και το έχει πει, κατά βάση! :P

Το ποιος άλλος το λέει έχει λιγότερη σημασία... ;)

για μενα εχει σημασια
εσυ κανε οτι θες

 ^notworthy^  ^super^

Μπράβο ΤΕΑΜ!!!

@Verminoz: Μπορεί να το έγραψε ο Πασχαλιδης, αλλά πάντα μετράει και η ερμηνεία. Πιστεύεις πως άλλος θα το ερμήνευε καλύτερα;

Οφφ τοπικ:
Το τραγούδι "Σώσε με" της Σακκελαρίου, το οποίο είναι από τα καλά της, έχεις ιδέα ποιος το έχει γράψει; Αν μάθεις, θα κόψεις το μούσι σου!! :D

Δεν είπα ότι ο ρμηνευτής είναι ασήμαντος! Κάθε άλλο...

Απλά στην Ελλάδα έχουμε την φρικιαστικά κακή συνήθεια να δίνουμε credit μόνο στον ερμηνευτή. Δυστυχώς εδώ βγάζουμε τραγουδιστές, όχι μουσικούς, δυστυχώς...
Αν ο ερμηνευτής έβαλε μια φορά την ψυχή του σε ένα τραγούδι για να το ερμηνεύσει ο συνθέτης του έβαλε 10 φορές την ψυχή του. Είναι κρίμα και άδικο να αποθεώνουμε τον ερμηνευτή και να αφήνουμε στην άκρη τον συνθέτη/στιχουργό...

Και παρεπιπτόντως ο Μητροπάνος μου αρέσει πάρα πολύ! Τον θεωρώ την καλύτερη λαϊκή φωνή εν ζωή...

Ο Καρβέλας το έχει γράψει αυτό! Ζντοινκ!!! lol

 

Λέω πως σε ξέχασα
Απ’ το μυαλό μου σε έβγαλα
Σαν τρελός σε ήθελα
Κι’ όμως  σε αρνήθηκα
 
Κι’ αν έχω κάψει ότι σε θυμίζει
Κι’ αν έχουν κλείσει τις καρδιάς μου οι πληγές
Πάντα σε γυρνάει κάτι απ’ το χθες
 
Κι’ αν έχω σβήσει όλα τα σημάδια
Κι’ αν δεν υπάρχεις στην ψυχή μου πουθενά
Ξέρω κατά βάθος κάπου με πονά...
 
Ότι είμαι μόνος μου
Και με λιώνει ο πόνος μου
Έρημος ο δρόμος μου άδειος και εγώ
Τίποτα δεν έσβησε
τίποτα δε γέμισε
Τα κενά που άφησες κόπηκα στα δυο...
 

Λέω πως ηρέμησα
Κι’ έπνιξα όσα ένιωσα
Δε στεναχωρήθηκα
Πάλι σε αρνήθηκα
 
Κι αν έχω κάψει ότι σε θυμίζει
Κι αν έχουν κλείσει τις καρδιάς μου οι πληγές
Πάντα σε γυρνάει κάτι απ’ το χθες
 
Κι αν έχω σβήσει όλα τα σημάδια
Κι αν δεν υπάρχεις στην ψυχή μου πουθενά
Ξέρω κατά βάθος κάπου με πονά...
 
Ότι είμαι μόνος μου
Και με λιώνει ο πόνος μου
Έρημος ο δρόμος μου άδειος και εγώ
Τίποτα δεν έσβησε
τίποτα δε γέμισε
Τα κενά που άφησες κόπηκα στα δυο...

Δεν μπορώ να το πιστέψω
ότι εσύ είσ’ αυτή που πέθαινε για μένα
πόσο θέατρο να παίξω
πόσο να υποκριθώ
 
Πώς να το εξηγήσω
τόσα βράδια μόνος και δεν έρχεσαι
δε με σκέφτεσαι
Θέλω να σου μιλήσω
μα για κάτι άλλο τώρα καίγεσαι
δε με σκέφτεσαι
 
Κάνεις τα πάντα
σαν μια ξένη να σε δω
και να βγάλω απ’ το μυαλό
πως ακόμα σ’ αγαπώ
Κάνεις τα πάντα
να πληγώσεις μια καρδιά
που για σένα μια ζωή
έπεφτε μες τη φωτιά
 
Δε μπορώ να καταλάβω
αν κάπου εγώ έχω φταίξει
και μου φέρεσαι έτσι
σου’ χω δώσεις τη ζωή μου...
πήρες ότι αγαπώ
 
Πως να το εξηγήσω...
 
Κάνεις τα πάντα...

Λίγο έλειψε εξαιτίας σου να τρελαθώ
Λίγο έλειψε από εσένα να καταστραφώ
Κι ότι έχτιζα
Κι ότι έχτιζα για μια ζωή
λίγο έλειψε εξαιτίας σου να γκρεμιστεί
 
Μα ευτυχώς που υπάρχει ακόμα Θεός
και με γλύτωσε ένα λεπτό πριν μου κάνεις μεγάλο κακό
Ευτυχώς που κι αν πέρασα τόσα πολλά
τα κατάφερα και τελικά σε ξεπέρασα
σε ξεπέρασα, σε ξεπέρασα και είμαι καλά
 
Λίγο έλειψε όσα κέρδισα σε μια ζωή
εξαιτίας σου να τα χάσω σε μία στιγμή...
 
Μα ευτυχώς που υπάρχει ακόμα Θεός
και με γλύτωσε ένα λεπτό πριν μου κάνεις μεγάλο κακό
Ευτυχώς που κι αν πέρασα τόσα πολλά
τα κατάφερα και τελικά σε ξεπέρασα
σε ξεπέρασα, σε ξεπέρασα και είμαι καλά

;)

αφιερωμένο στην IASTE

Kαι αν ο συνθέτης το έβγαλε μια φορά, ο τραγουδιστής το τραγουδάει κάθε μέρα....

αν και συμφωνώ γενικά με σένα Κεννυ

και γω :)

Ρε σεις αφήστε τον διάλογο και βάλτε κανα τραγούδι να παίζει...
_________________________________________________ ____




Έρχεται νύχτα   και είμαι μόνος
τίποτα δε με ενδιαφέρει
Εγώ ακόμα την ζητάω
κι εκείνη λέει, δε με ξέρει
 
Και με πιάνουν τα κλάματα
που ‘μαι μόνος χαράματα
οι αναμνήσεις φαντάσματα
της ζωής μου χαλάσματα
 
Έρχεται νύχτα και παγώνω
στη μοναξιά μου είμαι χαμένος
Έκανα λάθος και πληρώνω
να ‘μαι για σένα τώρα ξένος
 
Και με πιάνουν τα κλάματα...

Είχα κάποτε μια αγάπη, θάλασσα πλατιά
Αεράκι δίχως ψύχρα,  φεγγαράκι μες τη νύχτα
Και στον ουρανό μου ξαστεριά
 
Και έλεγαν τριγύρω μου όλοι, βρε τον τυχερό
Λες και τα ‘χει πληρωμένα, να φανούνε ερωτευμένα
Και είναι όλα ένα, σ’ αγαπώ
 
Τώρα που ‘ναι η αγάπη και τ’ αγέρι μου
Όλα τα ‘χω μα δεν έχω  πια το ταίρι μου
 
Όποιος ξέρει απ’ αγάπη, να ‘ρθει να με βρει
Να μου πει γιατί θα πρέπει, να πονάς όταν θα φεύγει
Και σου παίρνει την καρδιά μαζί
 
Είχα κάποτε μια αγάπη, θάλασσα πλατιά
Αεράκι δίχως ψύχρα, φεγγαράκι μες τη νύχτα
Και στον ουρανό μου ξαστεριά
 
Τώρα που ‘ναι η αγάπη και τ’ αγέρι μου
Όλα τα ‘χω μα δεν έχω πια το ταίρι μου   ] 2x
 
Είχα κάποτε μια αγάπη, θάλασσα πλατιά
Αεράκι δίχως ψύχρα, φεγγαράκι μες τη νύχτα
Και στον ουρανό μου ξαστεριά

Συννεφιασμένη Κυριακή σχεδόν πενήντα χρόνια
Αποσκευές και φυλακή σε πλοία και βαγόνια
Της μετανάστευσης σκιά Σικάγο Βερολίνο
Με δυο τσιγάρα δανεικά και κλάμα από κλαρίνο
 
Ότι έχω πάρει από της μάνας μου τα μάτια
σκόνη και στάχτη και ζωή σε δυο κομμάτια
Ότι θυμάμαι απ' του πατέρα μου τον ήχο
εννέα όγδοα στις Καισαριανής τον τοίχο
 
Συννεφιασμένη Κυριακή σχεδόν πενήντα χρόνια
Εγώ εδώ κι Ελλάδα εκεί να πέφτει από μπαλκόνια
Φωτογραφία μιας ζωής στη μέση στο σαλόνι
Σαν τους φυγάδες που κανείς τους δε γλιτώνει
 
Ότι έχω πάρει από της μάνας μου τα μάτια...

Μες του πόνου την ξαγρύπνια εγώ περπάτησα
Στο αδιέξοδο που βρήκες, πάνω πάτησα
Την αγάπη σου πικρά εξαργυρώνω
και το λάθος, να σε θέλω, το πληρώνω
 
Τι να κάνω πες μου, σβήνω απ' τον καημό μου
Μόνο η νύχτα ακούει το παράπονό μου
 
Ένα ανθρώπινο κουρέλι εγώ κατάντησα
χτες σε φώναξα μα πάλι εγώ απάντησα
Μες στο σπίτι μας μονάχος πως να μείνω
στο λαβύρινθο που ζω την πόρτα κλείνω
 
Τι να κάνω πες μου...

Είναι εύκολο να πεις πως φταίω εγώ
είναι εύκολο να μου ρίξεις την ευθύνη
μα σκέψου λίγο, κάνε τον λογαριασμό
κοίτα μες την καρδία τη σου έχει μείνει
 
Άλλη μια φορά είπες ψέματα
άλλη μια φορά πρόδωσες εμένα
άλλη μια φορά έκλεψες χαρά
από μια καρδία που ζούσε μόνο για σένα
 
Δεν πειράζει που για σένα θα πληρώσω
ούτε κλαίω που μ’ αφήνεις μόνο μου
άλλα τόσα αν μου ζητήσεις θ8α στα δώσω
φύγε τώρα απ’ την ζωή μου κι απ’ τον δρόμο μου   ] 2x

Σε πίστεψα απ την αρχή, σε κράτησα κοντά μου
Σου 'δειξα δρόμο μυστικό να μπεις στα όνειρά μου
Μα δεν κατάλαβα ο τρελός τα τόσα ψέματά σου
Κάνεις απλά το κέφι σου, δε δίνεις την καρδιά σου

Ασυγχώρητό μου παραστράτημα, λάθος μου μοιραίο και μεγάλο
Τι πληρώνω θεέ μου, ποιο αμάρτημα, πώς απ’ την ψυχή μου να σε βγάλω
 
Τώρα οι νύχτες μου φωτιές κυκλώνουν τη ζωή μου
Ένα ατελείωτο γιατί ματώνει τη σιωπή μου
και ξημερώνω με σκιές στο άδειο μου κρεβάτι
Πώς να ξεχάσω πόσο φταις που έσβησε η αγάπη
 
Ασυγχώρητό μου παραστράτημα...

ΕΛΕΟΣ! αυτό ανήκει στα άτεχνα!!

Στα μονοπάτια του καημού στη γέφυρα του στεναγμού μ' έκάν' η μάνα μου
Μια φθινοπωρινή βραδιά, ζωή η κρύα σου καρδιά είδαν τα μάτια μου
Με κουδουνίστρες πλαστικές όμορφες και χρωματιστές με νανουρίζανε
Και τα ματάκια τα μικρά είδαν του κόσμου τ' αγαθά και συμφωνήσανε
 
Ήταν το γάλα μου πικρό και το νεράκι μου γλυφό που με μεγάλωνε
Κι απέναντι στη κούνια μου, η μοίρα η κακούργα μου και καμάρωνε
Ήταν το κλάμα μου μουντό σαν κάτι να 'θελα να πω, μα δεν με νιώσανε
Μια λυπημένη αναπνοή για τη πουτάνα τη ζωή που μου χρεώσανε
 
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, δεν με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα, ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα. ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα, ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα, ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
 
Πάνω σε λάσπες και καρφιά στ' άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα
Ισορροπία σταθερή για να προλάβω τη ζωή, όμως την πάτησα
Μονό το α και το χ στη σχολική μου εποχή πρωτοσυλλάβισα
Γι αυτό το αχ και το γιατί όπου βρεθώ μ' ακολουθεί κι ας τριαντάρισα
 
Έτσι περνούσε ο καιρός κι εγώ στο δρόμο μου σκυφτός έκανα όνειρα
Έτυχε να 'μαι απ' αυτούς που κολυμπάνε στους αφρούς και στα λασπόνερα
Στάζει το αίμα της ψυχής, σαν τις σταγόνες της βροχής όμως ποιος νοιάζεται
Και την αόρατη πληγή που μέσα μου αιμορραγεί ποιος την μοιράζεται
 
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, δεν με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα, ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα, ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, δεν με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα...
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω

Μια ηλιαχτίδα η αγάπη που μου χάρισες
ήτανε άνοιξη κι απ' την αρχή μου άρεσες
μα κάποια νύχτα πού 'βρεχε μέχρι να ξημερώσει
με πρόδωσες χωρίς ντροπή και σου 'χα αγάπη τόση
Καις τις εικόνες και κρατάς τη στάχτη
πόσο σ' έχω άχτι
πόσο σ' έχω άχτι
 
Ένα παράθυρο στο όνειρο μου άνοιξες
με την καρδιά και το κορμί σου μόλις μ' άντεξες
μα ό,τι ένιωσα εγώ εσύ δεν τό 'χεις νιώσει
και σαν τον κλέφτη έφυγες και σού 'χα αγάπη τόση

Εγώ μεγάλωσα μέσα στους δρόμους
κι είδαν τα μάτια μου τόσα πολλά
για σένα έφτιαξα άγραφους νόμους
να μη σ' αγγίζουν ξένα χέρια πουθενά
 
Μα εσύ με καις, όλα τα καις
με υποκρισίες, απιστίες και ψευτιές
μα εσύ με καις και με πετάς
και σαν τη στάχτη του τσιγάρου με σκορπάς
 
Εγώ περπάτησα μέσα στη νύχτα
κι έμαθα όλα της τα μυστικά
με την αγάπη μου κοντά σου ήρθα
να σε γεμίσω με στοργή και ζεστασιά

Χρυσοβέργης-Γιατράς φοβερό δίδυμο

Κυριάκος Παπαδόπουλος μεγάλος συνθέτης

Μουκίδης καλός

Όταν κλαίει ένα αηδόνι
ένας, ένας έρωτας τελειώνει
Ένα, αηδόνι, όταν σωπαίνει
ένας, ένας έρωτας πεθαίνει
 
Παίξτε, παίξτε βιολιά, τραγουδήστε πουλιά
μόνο ο θάνατος είναι αθάνατος κι ας πεθαίνω στα προδομένα τα φιλιά της
Παίξτε, παίξτε βιολιά, τραγουδήστε πουλιά
μόνο ο θάνατος, είναι αθάνατος κι ας πεθαίνω ξανά μέσα στη αγκαλιά της

Μου λες σου είπανε, πως είμαι χάλια
Πως έχω φθάσει στου θανάτου τα κανάλια
Και ήρθες γρήγορα, για να με σώσεις
Ή μήπως ήρθες, απ' τις τύψεις να γλιτώσεις
 
Καλοσύνη σου, που με θυμήθηκες, καλοσύνη   | 2x
Εγώ αγάπη ήθελα κι όχι ελεημοσύνη          | 2x
 
Μου λες πως νοιάζεσαι για μένα ακόμα
Κακό πως κάνω στην ψυχή μου και στο σώμα
Ο πόνος σ' έπιασε, μην πάθω κάτι
μα στις πληγές μου όμως έριχνες αλάτι
 
Καλοσύνη σου...

Εξόριστος στην 8η λεωφόρο
πληρώνω της αλήθειας μου τον φόρο
και κάθε που η ανάγκη με προστάζει
αυτή η λέξη πόσο, με τρομάζει
 
Σωπάσαν τα πουλιά του παραδείσου
το ίδιο και μαζί σου και χωρίς σου
τα φώτα αυτού του δρόμου μην ανάψεις
να λες πως μ' αγαπάς, μόνο μην πάψεις
 
Γιατί...
Μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα
κι η ζωή μου, αμέτρητα ναυάγια
 
Μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα
κι η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια
 
Βουλιάζει η ψυχή μου κάθε τόσο
σε θέλω μα δεν έχω να σου δώσω
παλεύω μ 'ένα τίποτα στο πλάι
το τέλος μου με βλέπει, και γελάει
 
Αρρώστησε το αίμα μου στις φλέβες
μετράω της θητείας μου τις μέρες
οι ένοχοι ποτέ δεν θα πληρώσουν
και σ ένα Γολγοθά, θα με σταυρώσουν
 
Γιατί...
Μόνο δάκρυα, μόνο...   

Όλο τα ίδια λέμε, γιατί δεν μάθαμε πολλά
κι όλα μας τα ταξίδια μέσα στην ίδια γειτονιά
Όλο τα ίδια λέμε, γιατί δεν μάθαμε πολλά
 
Δεν θα πετάξουμε ποτέ
Δεν θα γνωρίσουμε ουρανούς
Πάμε για ύπνο και θα δεις
όσα λαχτάρισε ο νους
Δεν θα πετάξουμε ποτέ
γιατί μας κάρφωσαν στη γη
Έτσι χτυπάνε δυστυχώς
κάθε ελπίδα δυνατή
 
Μόνο στη φαντασία παίρνουν τα όνειρα μορφή
όπως η πεταλούδα που μια νύκτα μόνο ζει
Μόνο στη φαντασία παίρνουν τα όνειρα μορφή
 
Δεν θα πετάξουμε ποτέ...

Έχει τ αστέρια συντροφιά
μα την καρδιά μου πληγωμένη
από έναν έρωτα φωτιά
που κάθε νύχτα περιμένει
από έναν έρωτα φωτιά
που κάθε νύχτα περιμένει
 
Του φεγγαριού ο γιος
κοιμάται μοναχός μες τα σκοτάδια
δεν είδε ήλιου φως
του φεγγαριού ο γιος
για μιαν αγάπη
που μοιράζεται τα βράδια
 
Έχει τ αστέρια συντροφιά
και την αγάπη του κρυμμένη
σε μια παράνομη αγκαλιά
μα το πρωί μόνος του μένει
σε μια παράνομη αγκαλιά
μα το πρωί μόνος του μένει
 
Του φεγγαριού ο γιος... 

Ένα απόγευμα θλιμμένο σε θυμήθηκα, όσα περάσαμε
Σκεφτόμουν και λυπήθηκα
Με την ανάμνηση σου ζω και τυραννιέμαι, μα πίστεψε με
σ' αγαπάω, δεν σ' αρνιέμαι
 
Λυπάμαι γιατί δεν μπορωωώ, να αντέξω στο χωρισμό
Και κάθε απόγευμα θλιμμένο, σε θυμάμαι
Με παίρνουνε τα δάκρυααα, οι καημοί και τα παράπονα
Και νιώθω την ζωή μου, να τελειώνει
 
Κάθε απόγευμα που έρχεται και φεύγει
μου παίρνει λίγο λίγο την ψυχή
Τους χτύπους της καρδιάς μου λιγοστεύει
και αισθάνομαι να φεύγω απ τη ζωή
 
Λυπάμαι γιατί δεν μπορωωώ ...

Τι θέλεις πάλι, κι όπου πάω σα σκιά με κυνηγάς
Τι θέλεις πάλι, σε λάθος δρόμο να γυρίσω μου ζητάς
Τι θέλεις πάλι, και η αγάπη μου σου λείπει ξαφνικά
πίκρα μεγάλη είσαι για μένα και δε θα με δεις ξανά
 
Τι να κάνω εκεί, εκεί με πονάς, εκεί με πληγώνεις
εκεί την καρδιά μου αργά τη σκοτώνεις
Τι να κάνω εκεί, εκεί δε μπορώ, εκεί υποφέρω
εκεί η αγάπη πως είναι δε ξέρω
Τι να κάνω εκεί, της καρδιάς φυλακή
 
Τι θέλεις πάλι, κι όλο ψάχνεις αφορμές για να με δεις
σε έχω βγάλει, απ' την καρδιά μου τώρα ότι και να πεις
Τι θέλεις πάλι και δε μ' αφήνεις να ξεχάσω, να σωθώ 
άσε με τώρα, για μας τα πάντα τελειώσανε εδώ
 
Τι να κάνω εκεί...

Θα σου πρότεινα μέγκαβαττ, αν δεν θέλεις απλώς να φτιάξεις βιβλιοθήκη εδώ μέσα εν μία νυκτί, να μη βάζεις πάνω από 3-4 την φορά, για να τα διαβάζουμε κιόλας, αλλιως τόσα πολλά θα βαριέται ο μέσος αναγνώστης... ακόμα και καμένος

κααααααααααααααλα....έχεις νομίζω δίκιο... 3 ακόμα
_________________________________________________ ___________


Μια ζεστή βραδιά στην Καζαμπλάνκα
σ' ένα υπόγειο με καμάρες
κομμάτια έγιναν του έρωτα οι αμπάρες
που χρόνια έμεναν κλειστές
και την καρδιά μου γέμισε πληγές
μια οπτασία από το Μαρακές
 
Έκαιγε ο ιδρώτας κι οι ναργιλέδες
τσούζαν τα μάτια απ' τον καπνό
Επτά φιλιά σ' ένα της χορό
επτά φωτιές στα στήθη μ' άναψε
μια κόλαση τη σάρκα αγκάλιασε
κι όλα μπουρλότο γίναν και καπνός
 
Σ' αυτό το καμπαρέ το υγρό
σ' αυτό το σκλαβοπάζαρο
από παιδάκι έχεις μάθει να πουλάς
τ' ονείρου μαγικά χαλιά
και βλέμματα ηδονικά
μαζί με χάδια και φιλιά αράβικα
 
Σ' αυτό το καμπαρέ το υγρό
με φερετζέ μαροκινό
και με δυο θάλασσες πιοτό απ' το ράφι
αργοκουνώντας την κοιλιά
ανάβεις μια πυρκαγιά
που την αυγή σε ντύνει με χρυσάφι
 
Λάμπανε τα σπαθιά και τα καντήλια
στις χάντρες πάνω στο κορμί
τα μάτια της πεδία αχανή
και η ανάσα της καυτή σαν τη Σαχάρα
κι εγώ σκιά κάτω από μια κάμαρα
τσιγάρο ανάβω κι έχω τρελαθεί

Εγώ ήδη έχω σταματήσει να τα διαβάζω...πέρα από τον τίτλο 8)

Άνοιξα την καρδιά μου να περάσεις
σ' άγγιξα τρυφερά να μη μου σπάσεις
μα εσύ με γέμισες με πίκρα και καημό
γι αυτό θα φύγω να σωθώ
 
Φεύγω δεν πάει άλλο πια χωρίζω
στα αφήνω όλα στα χαρίζω
και μη σε νοιάζει πια για μένα
Φεύγω και δεν ξαναγυρίζω πίσω
απ' το μυαλό μου θα σε σβήσω
να μην πονάω για κανένα
 
Σου 'δωσα την ψυχή μου και το σώμα
σ' έντυσα με του έρωτα το χρώμα
κι εσύ μου έφερες μονάχα συμφορά
γι αυτό σου λέω για χαρά
 
Φεύγω δεν πάει άλλο πια χωρίζω
στα αφήνω όλα στα χαρίζω
και μη σε νοιάζει πια για μένα
Φεύγω και δεν ξαναγυρίζω πίσω
απ' το μυαλό μου θα σε σβήσω
να μην πονάω για κανένα

 


Παραπονιέσαι δε σ' αγαπάω
και πιάνεις φίλους μας κοινούς να τους το πεις
Και δε μιλιέσαι που σου μιλάω
στη μοναξιά ψάχνεις διέξοδο να βρεις;
 
Τι φταίω εγώ που δεν μπορείς τα αυτονόητα να δεις
τι φταίω εγώ που σ' αγαπώ και δεν το βλέπεις
κάνω για σένα ότι μπορώ μα έρχονται ώρες που απορώ
μήπως δεν ξέρεις ν' αγαπάς ή δεν αντέχεις
 
Παραπονιέσαι ότι σου λείπω
κι ότι αυτό καθόλου δε μ' απασχολεί
Ότι κι αν κάνω δεν σου το κρύβω
τι άλλο θέλεις από μένα πιο πολύ;
 
Τι φταίω εγώ...

Θέλω απόψε να χορέψω δυο στροφές, χορό αντρίκειο
Το άδικο που έχεις πως ν’ αντέξω αφού εγώ, αφού εγώ έχω το δίκιο
Θέλω απόψε να χορέψω δυο στροφές, χορό αντρίκειο
Το άδικο που έχεις πώς να αντέξω αφού εγώ αφού εγώ έχω το δίκιο
 
Κι όπως θα παίρνω τις στροφές, εσύ αν θέλεις κοίταζε μ
Τα μάτια σου δυο μαχαιριές και εκεί απάνω στο χορό
αποτελείωσε με
 
Κι όπως θα παίρνω τις στροφές εσύ αν θέλεις κοίταζε με
Τα μάτια σου δυο μαχαιριές και εκεί απάνω στο χορό, αποτελείωσε με
 
Θέλω μπροστά σου να χορέψω δυο στροφές, χορό θανάτου
Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω, πως είσαι τώρα ποια δικιά του
Θέλω μπροστά σου να χορέψω δυο στροφές, χορό θανάτου
Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω, πως είσαι τώρα ποια δικιά του
 
Κι όπως θα παίρνω...

ψεύτη! :D

 ;D ;D ;D ;D

Από τα μεγαλύτερα τραγούδια της δεκαετίας μας

Μπραβο! Τελεια τραγουδια! Συνεχιστε! :D

Η πρώτη εκτέλεση (πιο λυρική) είναι από τον δημιουργό του τραγουδιού, Στέλιο Μπικάκη.
Το έγραψε (αν θυμάμαι καλά) για το θάνατο του παιδιού του.

Το πήρε ο Νότης και το ερμήνευσε. Την ίδια περίοδο περίπου που πέθανε ο αδερφός του. (Έτσι μου είπαν).

Το τραγούδι είναι κάτι παραπάνω από λαϊκό.

Kαι αργότερα το αποτέλειωσε ο Νότης..


 ^ytold^

Ο Νότης το ερμήνευσε πολύ καλά μελτεμι. ;)

Πλάκα κάνω..  :P
Καλό είναι, απλώς εμένα δε μ΄ αρέσει.  ;)

Μετά την Πέγκυ Ζήνα του Χάμπου, νομίζω πρέπει να περάσουμε στον απόλυτο Θεό τπυ σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού (Πέγκυ rulez βέβαια!):

---

   

Τώρα δεν πρέπει όπου πας να πάω και γω
και με τους φίλους μας δεν βγαίνω δεν μιλάω
Τώρα καινούργια στέκια και παρέες έκανα και γω
και για μας πλέον δε μιλάω

Και κάπου τώρα
αν σε ξαναδώ τυχαία
πως με μια αγάπη νέα
ευτυχισμένος
θα σου πω
πως θα περνώ
 

Μα κάπου ανάμεσα στο ψέμα
η αλήθεια μου για σένα
Αχ, και να ’ξερες
για σένα τι περνώ
Να γινόταν να γυρίσεις
μ’ ένα φιλί να μ’ αναστήσεις
Αχ, Θεέ μου πόσο
σ’ αγαπώ
 
 
Τώρα για μένα αν μου πουν πως ρώτησες
θα πρέπει τυπικά να τους ευχαριστήσω
Είδα πως φτάσαμε να ζούμε τελικά
θάρρος δεν έχω για να σου τηλεφωνήσω
 
Και κάπου τώρα...
 
Μα κάπου ανάμεσα στο ψέμα...
 
Και κάπου ανάμεσα στο ψέμα
η αλήθεια μου για σένα
Αχ, ποτέ σου
δε θα μάθεις τι περνώ
Τόσα βράδια είμαι μόνος
κι είναι αβάσταχτος ο πόνος
Αχ, Θεέ μου πόσο
σ’ αγαπώ

---

Όποιος δεν το έχει ακούσει, απλά χάνει!

   

ΤΕΛΕΙΟ!!!!! ^notworthy^

Καλησπέρα στο φόρουμ! Πρώτο ποστ-με λαικό τραγούδι. Για να χαλαρώσουμε ένα μήνα πρίν την εξεταστική.  :)
_________________________________________________ _________


Όταν η νύχτα προχωρά, σε συλλογίζομαι
μόλις εσένανε σκεφτώ   παραλογίζομαι
Όταν η νύχτα προχωρά, σε συλλογίζομαι
μόλις εσένανε σκεφτώ   παραλογίζομαι
 
Και θέλω να 'ρθω να σ’ αρπάξω από την άλλη
να την ρωτήσω με τα μάτια δακρυσμένα
με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα
και ποια θυσία ποια θυσία έχει κάνει αυτή
για σέ............ να
 
Όταν η νύκτα προχωρά για σένα καίγομαι     
ξέρω ότι η άλλη σε κρατά κι εγώ τρελαίνομαι

Ήτανε Σαββατόβραδο που μου πες το αντίο
Κι έμεινα μες τ’ απόβραδο σαν βουλιαγμένο πλοίο
Σαββάτο με παράτησες κι ούτε ρωτάς τι κάνω
Σάββατο όταν έρχεται νιώθω πως θα πεθάνω

Φωτιά στα Σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν
Αυτοί που ‘μείναν μοναχοί να μη ξαναδακρύσουν
 
Ήτανε Σαββατόβραδο που σ’ έχασα για πάντα
Μέσα στο μισοσκόταδο κι έχασα τα πάντα
Σύννεφα με τυλίξανε και μαύρισε η ψυχή μου
Δάκρυα με πλημμύρισαν και κόπηκε η φωνή μου

εισαι αθεοφοβος ομως κ πολυ σκυλας.εκανες το πρωτο σ ποστ για να στειλεις τραγουδι της αντζελας?!! :P

χαχαχα...ένα τέτοιο τόπικ με την Άντζελα έπρεπε να είχε ξεκινήσει!  :D Η Λαίδη είναι όλα τα λεφτά! Και η παρακάτω όμως δεν πάει πίσω...
_________________________________________________ ___________


Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι σφάλμα έχω πέσει
και δεν βρίσκει η καρδιά σου τρόπο να με συγχωρέσει
Δεν μπορώ να εξηγήσω τι κακό σου έχω κάνει
και για να γυρίσεις πίσω η αγάπη μου δεν φτάνει
 
Σ' έχω κάνει θε---ό   μια φορά να σε   δω
να σου πω σ' αγαπώ γύρνα πίσω
Σ' έχω κάνει θε---ό   μια φορά να σε   δω
μα με διώχνεις πριν καν σου μιλήσω
 
Σ' έχω κάνει θε---ό   μια φορά να σε   δω
να σου πω σ' αγαπώ γύρνα πίσω
Σ' έχω κάνει θε---ό   μια φορά να σε   δω
μα με διώχνεις πριν καν σου μιλήσω
Μια φορά να σε δω να σου πω σ' αγαπώ

Σ' έχω κάνει θεό
 
Δεν μπορώ να καταλάβω τι δεν έκανα για σένα
και τα βλέπεις πια κοντά μου όλα ίδια όλα ξένα
Δεν μπορώ να εξηγήσω τι κακό σου έχω κάνει
και για να γυρίσεις πίσω, η αγάπη μου δεν φτάνει

Κλείνω τα μάτια ν' ακούσω τη φωνή σου
Κλείνω τα μάτια να νιώσω το φιλί
Κι αν έκλεψα ανάσα απ' τη δική σου
Ήτανε νύχτα και τώρα είναι πρωί
 
Δεν με νοιάζει, μη σε νοιάζει
Οι δρόμοι που τραβάμε
κι ο δικός μου κι ο δικός σου
Στο πουθενά μας πάνε
 
Κλείσε τα μάτια τώρα είναι η σειρά σου
Νιώσε τον πόνο άγγιξε την πληγή
Κι αν νόμιζες για λίγο πως σου ανήκω
Ήτανε νύχτα και τώρα είναι πρωί

και για να μην κινδυνέψω να χαρακτηριστώ "σκυλάς", ακούω και τέτοια λαικά:
_________________________________________________ ______




Το πρώτο βράδυ που σε πήρα αγκαλιά
Θυμάμαι ήτανε γλυκιά Πρωτομαγιά
 
Ήσουν ωραία όταν γελούσες
Μοσχοβολούσες σαν Πασχαλιά
Ήσουν ωραία όταν γελούσες
Μοσχοβολούσες σαν Πασχαλιά
 
Το άλλο βράδυ στη ζεστή την αμμουδιά
Μου είπες  λόγια που με βρήκαν στη καρδιά
 
Ήσουν ωραία...
 
Τώρα που πέρασε κι αυτή η Πρωτομαγιά
Καινούργια όνειρα σε πήραν μακριά

και ένα ακόμα από αήμνηστο Σταύρο Κουγιουμτζή:
______________________________________________



Πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί
Μικρό κορίτσι ήσουν κι ήμουνα παιδί
 
Πού ’ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια
που ’χες λουλούδια μες στην καρδιά
Πού είν’ η αγάπη, γλυκιά μου αγάπη
να μάς ζεστάνει στην παγωνιά
 
Στ’ αρχοντικό σου το σπιτάκι το φτωχό
ήρθα να κλάψω με παράπονο πικρό
 
Πού ’ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια
που ’χες λουλούδια μες στην καρδιά
Πού είν’ η αγάπη, γλυκιά μου αγάπη
να μάς ζεστάνει στην παγωνιά
 
Κλεισμένη η πόρτα και χαμένα τα κλειδιά
Βρέχει στους δρόμους και στην άδεια μου καρδιά
 
Πού ’ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια
που ’χες λουλούδια μες στην καρδιά
Πού είν’ η αγάπη, γλυκιά μου αγάπη
να μάς ζεστάνει στην παγωνιά

 


Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη
κάθε βράδυ βαθιά συλλογισμένη
Πες μου τι σου είπανε για μένα
και τα μάτια σου είναι πάντα βουρκωμένα 
 
Κάτι κρύβεις μέσα στην καρδιά σου
το διαβάζω, το βλέπω στη ματιά σου
Μήπως με βαρέθηκες, να φύγω       
μη με κάνεις να πεθαίνω λίγο-λίγο 
 
Μη δακρύζεις, πάψε, πλέον φτάνει
Ξέρεις πόσα για σένα έχω κάνει
Ξέρεις πως υπάρχει αντιζηλία       
Μην ακούς ποτέ την ψεύτρα κοινωνία

Μην με λυπάσαι, διώξε με απόψε
σαν να ’μαι αγριολούλουδο
και την ζωή μου κόψε
 
Εγώ γυμνός ξεκίνησα
εγώ πηγαίνω μόνος
σπίτι μου είναι ο δρόμος
και τραγούδι μου ο πόνος
Διώξε με και μην λυπάσαι
τι θα γίνω μην φοβάσαι
κι αν χιονίζει και αν βρέχει
τ’ αγριολούλουδο αντέχει
 
Μην με κρατήσεις
μονάχα από συμπόνια
Το κρύο το συνήθισα
θ’ αντέξω και στα χιόνια

Απόψε από νωρίς κοιμήθηκε η πόλη
Τα φώτα όλα σβηστά κι ερημωμένοι δρόμοι
και ψάχνω να σε βρω, πριν σβήσει το φεγγάρι
Πριν βγει ο αυγερινός και μακριά σε πάρει
 
Στη ζωή μου, στην αυλή μου, νυχτολούλουδο
που μου ζωντανεύεις μόνο κάθε σούρουπο
Σαν παραμυθιού κατάρα η αγάπη μας
Πάντα στα μισά του μένει το φεγγάρι μας
 
Στη νύχτα αναζητώ, κάτι να μας λυτρώσει
Πριν έρθει το πρωί και τ' όνειρο τελειώσει

Ρίξε λάδι στο καντήλι πριν λησμονηθώ
κι άναψέ μου το φυτίλι για να ζεσταθώ
κι άναψέ μου το φυτίλι για να ζεσταθώ

Μια γαρδένια η καρδιά μου κι όμως άντεξε
φλόγα αγάπης η χαρά μου μα δε βάσταξε
Για ταξίδι απόψε πάω μες τη λησμονιά
μη φοβάσαι σ' αγαπάω για παντοτινά
μη φοβάσαι σ' αγαπάω για παντοτινά
 
Κράτησέ με στην καρδιά σου για να ζεσταθώ
Χάρισέ μου τα φιλιά σου πριν λησμονηθώ
Κράτησέ με στην καρδιά σου για να ζεσταθώ
 
Μια γαρδένια η καρδιά μου κι όμως άντεξε
φλόγα αγάπης η χαρά μου μα δε βάσταξε
Για ταξίδι απόψε πάω μες τη λησμονιά
μη φοβάσαι σ' αγαπάω για παντοτινά
μη φοβάσαι σ' αγαπάω για παντοτινά

Έχω πονέσει γι' αυτήν          Πάνος Κιάμος


Πάλι για κείνη συζητάω
τα βράδια τραγουδάω
τραγούδια που΄χε αγαπήσει
Πάλι κι απόψε δεν κοιμάμαι
τις πράξεις μου φοβάμαι
κι εκείνη τώρα μ΄έχει αφήσει

Κι έχω πονέσει γι΄αυτήν
έχω πονέσει γι΄αυτήν
Κι έχω πονέσει γι΄αυτήν όλα τα δίνω
έχω πονέσει γι΄αυτήν και δεν το κρύβω
έχω πονέσει γι΄αυτήν και είμαι λιώμα
έχω χαρίσει καρδιά ψυχή και σώμα

Πάλι χαράματα πονάω
απ΄τον Θεό ζητάω
μεσ΄τη ζωή της να με βάλει
Πάλι λυγίζω στην αγάπη
μ΄αυτό το μονοπάτι
δεν ξέρω τώρα που θα βγάλει

Κι έχω πονέσει γι΄αυτήν όλα τα δίνω
έχω πονέσει γι΄αυτήν και δεν το κρύβω
έχω πονέσει γι΄αυτήν και είμαι λιώμα
έχω χαρίσει καρδιά ψυχή και σώμα

Πάλι για κείνη συζητάω
τα βράδια τραγουδάω
τραγούδια που΄χε αγαπήσει

Τώρα τι να πω βρε Hauptkraft (εκτός από καλώς ήρθες)..
Μερικά από αυτά που δημοσίευσες δε θέλω ούτε να τα βλέπω ποσταρισμένα  :P
ενώ μερικά άλλα..  ^redface^

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα meltemi!

Το λαικό τραγούδι είναι πολυεπίπεδο και σίγουρα κάποιες πλευρές του δεν αρέσουν σε κάποιους...Δεν μου φαίνεται παράξενο που δεν σαρέσουν μερικά από αυτά, meltemi.
===============================================



Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει
κι έρχεται η ώρα η δικιά μου
Αυτή που σα πουκάμισο ταιριάζει
με τη μελαγχολία στη καρδιά μου, βραδιάζει
 
Παιδί της νύχτας μια ζωή δε το αντέχω το πρωί
με τους κυρίους στα κασμήρια τους σφιγμένους
Εγώ τη νύχτα μόνο ζω μαζί με κείνους π' αγαπώ
με τους παράνομους και τους αδικημένους
 
Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει
και τότε το τραγούδι σιγοπιάνω
Σα μανά το σκοτάδι μ’ αγκαλιάζει
μια τέτοια ώρα θέλω να πεθάνω,  βραδιάζει

Γιατί ρωτάτε να σάς πω, αφού σάς είναι πια γνωστό
Όταν συμβεί στα πέριξ, φωτιές να καίνε   
γλεντούν οι μάγκες με καημό             
 
Φωτιές ανάβει στο μυαλό ένα ζεϊμπέκικο γλυκό
Αυτοί χορεύουνε κι εγώ σφυρίζω   
της αγάπης το σκοπό             
 
Η νύχτα φέρνει την αυγή κι ο μπαγλαμάς μου κελαηδεί
Ένα κελάηδισμα, το ίδιο πάντα   
στης αγάπης το σκοπό   


Γιατί ρωτάτε να σάς πω, αφού σάς είναι πια γνωστό
Όταν συμβεί στα πέριξ, φωτιές να καίνε
πίνουν οι μάγκες αργιλέ
 
Με την σειρά μου θα τον πιω, τώρα τις τσίλιες μου κρατώ
Αυτοί τον πίνουνε κι εγώ σφυρίζω
της μαστούρας το σκοπό
 
Τριγύρω όλοι στις φωτιές, και βόλτα φέρνει ο αργιλές
Μ’ ένα κελάηδισμα, το ίδιο πάντα
στης μαστούρας το σκοπό

Δεν σε κρίνω που δεν μ’ αγαπάς
η καρδιά είναι δικιά σου
Εγώ φεύγω απ’ τα όνειρά σου
και καλή τύχη όπου κι αν πας   
 
Μίσος δεν σου κρατώ
την ζωή σου εσυ κυβερνάς

Λάθος έκανα εγώ
στους παλμούς της δικής σου καρδιάς
Γι’ αυτό φεύγω απ’ τα όνειρά σου   
και καλή τύχη όπου κι αν πας       
 
Δεν σε κρίνω που δεν μ’ αγαπάς
η καρδιά είναι δική σου
γι αυτό φεύγω από τη ζωή σου   
και καλή τύχη όπου κι αν πας   

Το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
κι όσοι με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ’ τη ζωή
όλους τους συγχωρνάω
 
Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σα λουλούδι κάποιο χέρι
θα μάς κόψει μιαν αυγή
 
Εκεί που πάω δεν περνά
το δάκρυ και ο πόνος
τα βάσανα και οι καημοί
εδώ θα μείνουν στη ζωή
κι εγώ θα φύγω μόνος
 
Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σα λουλούδι κάποιο χέρι
θα μάς κόψει μιαν αυγή
 
Δυο πόρτες έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό
κι ώσπου να ’ρθει το δειλινό
από την άλλη βγήκα

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σα λουλούδι κάποιο χέρι
θα μάς κόψει μιαν αυγή

Πήρα τον κακό το δρόμο
Και την εύκολη ζωή
Κι ήρθα κόντρα με το νόμο
Ξαφνικά ένα πρωί
 
Στο κελί τριάντα τρία
Μ’ είχαν στον Κορυδαλλό
Είχα μάτια δεκατρία
Ήμουνα παιδί χωρίς μυαλό
Μα παιδί χωρίς μυαλό
 
Απ’ τα παιδικά μου χρόνια
Άφησα τα σχολικά
Με κυκλώματα γυρνούσα
Μα μετάνιωσα πικρά
 
Στο κελί τριάντα τρία
Μ’ είχαν στον Κορυδαλλό
Είχα μάτια δεκατρία
Μα παιδί χωρίς μυαλό
Μα παιδί χωρίς μυαλό
 
Ξενοδούλευε η μάνα
Κι ο πατέρας στο γιαπί
Καμαρώνανε το γιο τους
Που τους γέμισε ντροπή
 
Στο κελί τριάντα τρία
Μ’ είχαν στον Κορυδαλλό
Είχα μάτια δεκατρία
Μα παιδί χωρίς μυαλό
Μα παιδί χωρίς μυαλό

Οι χωρισμένοι δε γιορτάζουνε ποτέ
μη λες πως δε το ξέρεις
γι αυτό λουλούδια και ευχές
δε θέλω να μου φέρεις
 
Οι χωρισμένοι ζούνε πάντα με το χτες
κ αν κάνουν πως γελάνε
θέλουν να δείχνουν τάχα δυνατοί
μα μέσα τους πονάνε
 
Οι χωρισμένοι δε γιορτάζουνε ποτέ
 
Οι χωρισμένοι δε γιορτάζουνε ποτέ
δε θέλουν να θυμούνται
της ευτυχίας τις στιγμές
που τώρα τις στερούνται
 
Οι χωρισμένοι ζούνε πάντα με το χτες
κ αν κάνουν πως γελάνε
θέλουν να δείχνουν τάχα δυνατοί
μα μέσα τους πονάνε

nice work Hauptkraft! keep up with the good work :P :D

Ναι, Ξενουλάκι , αλλά γιατί με κοροιδεύεις? Πρόσεξα ότι εσύ δημιούργησες αυτό το τόπικ! Άρα θα πρέπει να είσαι λάτρης των λαικών τραγουδιών...  8)
=============================================



Με προδώσαν οι φίλοι μου, μα να είσαι καλά
που σαν βράχος μου στάθηκες στην κάθε συμφορά
Μου κρατούσες το χέρι στα λασπόνερα
Βόηθα Παναγιά μου, και μη χειρότερα
 
Αν δεν είχα και σένανε, τι θα ήμουν στη γη   
Μπορεί αλήτης να ’μουνα, να ’χα καταστραφεί   
 
Όπου ρίξω το βλέμμα μου, μόνο πόνο θα δω
και χιλιάδες παράπονα στον κόσμο αυτό
Και βουλιάζει η ζωή μας στα λασπόνερα
Βόηθα Παναγιά μου, και μη χειρότερα

Δε σε κοροιδευω ισα ισαι :-[

Μαρεσει που ποσταρεις εδω :)

Α, οκ! Αισθάνθηκα μια  δόση ειρωνείας...μή με παρεξηγείς.  ;D
============================================


Έχω μια  καρδιά, πάρτην αν την θες,
μα να την προσέχεις είναι όλο πληγές
Μές στα δυο σου χέρια, όταν την κρατάς,
να μη την μαλώνεις να την αγαπάς

Δεν θέλω τίποτα μόνο αγάπη,
όσοι περάσανε πήραν και κάτι

Έχω μια καρδιά, πάρτην αν την θες,
μα να την λατρεύεις είναι όλο πληγές
Και για την αγάπη όταν της μιλάς
 να ‘σαι τρυφερός να την αγαπάς
 
Δεν θέλω τίποτα μόνο αγάπη,
όσοι περάσανε και πήραν και κάτι

no no !! ^nono^ thats me ;)

go on αμεριστος ;)

Θα πω τραγούδι στη βροχή
να μη φανεί το δάκρυ
Χάθηκε, Θεέ μου, η ζωή
Χάθηκε η αγάπη
 
Παραγγελιά στην ερημιά
στη μοναξιά και στον καημό μου
Παραγγελιά στην ερημιά
στη μοναξιά, στο θάνατό μου
 
Θα 'ναι ζεϊμπέκικο τρελό
σαν δίκοπο μαχαίρι
Ήτανε, Θεέ, μου να χαθώ
απ' το δικό σου χέρι

Κοίταξε τον ήλιο ρόδο ανοιχτό
Μέσα στην καρδιά σου άσε να ριχτώ

Δίχως την καρδούλα σου, καρδούλα μου
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα πόσα χρόνια χάλασα
Δίχως την αγάπη σου, αγάπη μου
πώς πικράθηκα, πώς κουράστηκα, να γυρίσω βιάστηκα
 
Έσταξα τον ήλιο στο ποτήρι σου
κι όλο τραγουδάω για χατίρι σου
 
Δίχως την καρδούλα σου, καρδούλα μου
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα πόσα χρόνια χάλασα
Δίχως την αγάπη σου, αγάπη μου
πώς πικράθηκα, πώς κουράστηκα, να γυρίσω βιάστηκα

Βάλε το γλαστράκι στο μπαλκόνι σου
Ήρθα και δεν θα ’σαι τώρα μόνη σου

 

Μ’ έπιασε βροχή στο δρόμο,
μα εγώ δε στάθηκα
Σαν πουλί στην αγκαλιά σου
ήρθα και ζεστάθηκα
   
Κι αν με χτύπησε τ’ αγιάζι,
το σακάκι μου κι αν στάζει
Σου το λέω δεν με νοιάζει,
μια και είμαστε μαζί       
 
Απ’ το τζάμι δες πως βρέχει
στην αυλίτσα τη μικρή
Το γεράνι κάτι έχει,
πάρ’ το μέσα μη βραχεί

Χαμένα

Γαρμπή Καίτη


Νοιώθω το κλίμα να μη με σηκώνει
Ο χώρος να με πλακώνει
Στα πρώτα μας δυο λεπτά
Νοιώθω πως έχει περάσει η ώρα
καιρός να φεύγω τώρα
Προτού να 'ναι πια αργά-α
 
Μα σαν σηκώθηκα να φύγω
Πίσω κοίταξα για λίγο
Δάκρυσα που τότε είδα ότι πήγανε
χαμένα, χαμένα, τα δάκρυα που ξόδεψα   | 2x
Αγάπη μου για σένα                     | 2x
 
Ξέρω η αγάπη μου πως κουράζει
Αφού πλέον δεν σε νοιάζει
Για μας το παραμικρό
ξέρω πως όσο κι αν με πληγώνει
Ο χρόνος μου πια τελειώνει
Και δεν θα σε ξαναδώ
 
Μα σαν σηκώθηκα να φύγω...

 :'( :-\ :'(

Απ' τη στιγμή που σ' έχασα   μεγάλωσαν οι νύκτες
Κι όλα γύρω μου έμοιασαν με έρημους πλανήτες
Απ' τη στιγμή που σ' έχασα   κρύφτηκε το φεγγάρι
Και κάθε σου  ανάμνηση  το γέλιο μου, έχει πάρει
 
Χάνομαι καρδία μου, χάνομαι
Γύρισε κοντά μου, είναι στο χέρι σου     να με τελειώσεις
Είναι στο χέρι σου,     μόνο στο χέρι σου     και να με σώ σεις
 
Απ' τη στιγμή που σ' έχασα   σταμάτησε ο χρόνος
Σ' όλη τη γη αισθάνομαι πως έχω μείνει μόνος
Απ' τη στιγμή που σ' έχασα   μετράω μόνο πίκρες
Τα όνειρά μου σου 'δωσα και τη ζωή μου πήρες

Σε μια γωνιά κρυμμένα, με μάτια τρομαγμένα
τα θέλω μου κοιτάνε σαν παιδιά
Κι ας ξέρουν τι έχουν κάνει, εμένα δε μου φτάνει
γι αυτό τα τιμωρώ κάθε φορά
 
Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται, εκεί που δεν τα περιμένεις
και γίνονται τα θαύματα, όταν πάψεις να επιμένεις
Τα πράγματα τα όμορφα όσο τα θέλεις χάνονται τυχαία
κι ας ψάχνεις σε πολυώροφα, στα υπόγεια είναι η θέα
 
Τα όνειρα μου μοιάζουν φεγγάρια που αλλάζουν
Τα φτάνω κι όλο πάνε πιο μακριά
κι όσα τα γυρεύω, τους φόβους μου παλεύω
και πάω γι άλλα απ' την αρχή ξανά
 
Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται, εκεί που δεν τα περιμένεις
και γίνονται τα θαύματα, όταν πάψεις να επιμένεις
Τα πράγματα τα όμορφα όσο τα θέλεις χάνονται τυχαία
κι ας ψάχνεις σε πολυώροφα, στα υπόγεια είναι η θέα

 

Απόκληρος σ' αυτή την κοινωνία
γυρίζω σαν τα έρημα πουλιά
τη μέρα στη σκληρή παρανομία
τη νύχτα στα υπόγεια καπηλειά
 
Ένας απόκληρος, ένας ξεριζωμένος
απ' το Θεό και απ' τους ανθρώπους ξεγραμμένος
 
Τη μαύρη μου κατάντια όποιος ξέρει
στη μάνα μου ποτέ να μην το πει
Αν μάθει ότι είμαι ένα κουρέλι
η δόλια θα πεθάνει από ντροπή
 
Ένας απόκληρος, ένας ξεριζωμένος
απ' το Θεό και απ' τους ανθρώπους ξεγραμμένος
 
Ποιο μαύρο και απ' τη μαύρη την ψυχή μου
το τέλος μου θα είναι στη ζωή
Θα βρούνε πεταμένο το κορμί μου
μαζί με τα σκουπίδια ένα πρωί

Το έχω ακούσει και από τους δύο
και παρότι ο Πασχαλίδης έχει μια απο τις καλύτερες σύγχρονες φωνές
η ερμηνεία του Μητροπάνου στο συγκεκριμένο τραγούδι με ανατριαχιάζει

:)

Και μένα το ίδιο...

Βράδιασε πέρασε ο καιρός
απ' το πρωί πάει ένας χρόνος
Ήταν ο πόλεμος σκληρός
νίκησε ο καθένας μόνος
 
Τώρα μπορώ να σε κρατώ
σαν ένα πρόσωπο που σβήνει
Ό,τι περάσαμε μαζί
ένα φθινόπωρο αφήνει
 
Είναι η ώρα περασμένη μην γυρίσεις
πως μ' εγκατέλειψες ξανά μην μου θυμίσεις
 
Σιγά-Σιγά εγώ σε ξεπερνάω
Σιγά-Σιγά βάζω στο χτες μηδενικά
Τέτοια αγάπη βλέπεις δεν χωρούσε
μέσα σε λίγα μόνο τετραγωνικά
Σιγά-Σιγά εγώ σε ξεπερνάω
Σιγά-Σιγά κι ας μου θολώνεις το μυαλό
 
Φεύγω βόρεια ψάχνω την ψυχή μου
Ψυχή που είχα χάσει τώρα από καιρό
 
Ήσουνα πόνος στην καρδιά
που από πριν είχε πεθάνει
Οίκτο δεν είχες στην ψυχή
Σε μια ψυχή που δεν σου φτάνει
 
Τώρα μπορώ να σε κρατώ
που η ενοχή σε σκοτεινιάζει
Έφυγε πέρασε ο καιρός
Είναι πρωί και όμως βραδιάζει
 
Είναι η ώρα περασμένη μην γυρίσεις
πως μ' εγκατέλειψες ξανά μην μου θυμίσεις
 
Σιγά-Σιγά εγώ σε ξεπερνάω
Σιγά-Σιγά βάζω στο χτες μηδενικά
Τέτοια αγάπη βλέπεις δεν χωρούσε
μέσα σε λίγα μόνο τετραγωνικά
Σιγά-Σιγά εγώ σε ξεπερνάω
Σιγά-Σιγά κι ας μου θολώνεις το μυαλό
 
Φεύγω βόρεια ψάχνω την ψυχή μου
Ψυχή που είχα χάσει τώρα από καιρό

Στους δρόμους σου περπάτησα την σκέψη μου φυλάκισα
μου αρκούσε αγκαλιά σου να με κλείσεις,
χωρίς γιατί και πρόφαση πήρα την μόνη απόφαση
να δώσω την ζωή μου για να ζήσεις

Υπήρχαν όρκοι, υπήρχαν όρκοι που για σένανε τους πάτησα
υπήρχαν λόγοι, υπήρχαν λόγοι που για σένανε δεν κράτησα
Υπήρχαν λέξεις, όπως ζωή, ψυχή, αγάπη και στις έδωσα
κι αυτό που πήρα ήταν το ψέμα και το μίσος σου που ένιωσα

Μοιραία καταστράφηκα
μα όσα κι αν αισθάνθηκα
μου τα 'σβησαν τα ψεύτικα φιλιά σου
Τα πάντα μου πολέμησα
τα όνειρά μου γκρέμισα
μου έφτανε που ήμουνα κοντά σου

Νύχτωσε και θέλω, απόψε πάλι να σε θυμηθώ
Μόνος είμαι, κλαίω, και έχω τόσο ανάγκη να σε δω
Δεν είσαι εδώ, να πάρεις απ’ τα μάτια μου το δάκρυ
Δεν είσαι εδώ, και αισθάνομαι τρελός στο παρά κάτι
 
Μόνο εγώ σ’ αγαπάω, άκουσε με πονάω   
Η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει       
Μόνο εγώ σ’ αγαπάω, άκουσε με πονάω   
Δεν πιστεύω πως μ’ έχεις ξεχάσει     
 
Νύχτωσε και ψάχνω, στα χέρια σου να πέσω να καώ
Ζω, μα δεν υπάρχω, σταγόνα μοιάζω στον ωκεανό
Δεν είσαι εδώ, αγέρι της ζωής μου πώς να ζήσω
Δεν είσαι εδώ, και πώς τη μοναξιά μου να νικήσω

Όλου του κόσμου οι συννεφιές
στα μάτια σου ανταμώνουν
του έρωτα σου οι σκιές
τη σκέψη μαστιγώνουν
και όσα ζήσαμε στο χθες
το αίμα μου παγώνουν
 
Σε χάνω και δεν ξέρω τι να κάνω
Σε χάνω και δεν έχω επιλογές
Κι αντάμωσαν στις πίκρες μου απάνω
για σένα όλου του κόσμου οι συννεφιές
 
Όλου του κόσμου οι συννεφιές
απόψε με τυλίγουν
οι αναμνήσεις μας θηλιές
που νιώθω να με πνίγουν
κι αυτά που ζήσαμε στο χθες
βαθιές πληγές μ'ανοίγουν

Κι έτσι, λοιπόν, τώρα μιλάμε πια σαν φίλοι
κι έτσι, λοιπόν, τώρα μιλάμε καθαρά
Είναι στο χέρι μας να πούμε την αλήθεια
να μη μαλώσουμε για άλλη μια φορά
 
Θα πείσω την καρδιά μου πως δεν νοιάζομαι
εσένα πως δεν θέλω που χρειάζομαι
θα πείσω την καρδιά μου πως δε σ' έχασα
πως δε σε αγαπούσα και σε ξέχασα
 
Κι έτσι, λοιπόν τώρα δε θα 'χω να ζηλεύω
Κι έτσι, λοιπόν τώρα ελεύθερος θα ζω
Είναι στο χέρι μου ό,τι θέλω να πιστεύω
Ό,τι μου στέρησες και ό,τι αγαπώ
 
Θα πείσω την καρδιά μου πως δεν νοιάζομαι
εσένα πως δεν θέλω που χρειάζομαι
θα πείσω την καρδιά μου πως δε σ' έχασα
πως δε σε αγαπούσα και σε ξέχασα
 
Έζησα δίπλα σου μόνο αδικίες
Έζησα δίπλα σου με δικαιολογίες
Έχασα δίπλα σου όλο τον καιρό μου
Όμως να σε χάσω δεν μπορώ

Τα ’χω με τον εαυτό μου που στο ψέμα πίστεψα
Που ενώ ήσουν τα πάντα τη ψυχή μου λήστεψα
Έχω κάνει τόσα λάθη μα πολύ σ’ αγάπησα
Κι αν μακριά σου έχω φύγει, την καρδιά μου άφησα

Κάθε βράδυ κουβεντιάζω και με παίρνει το πρωί
Να το ξέρεις σου φωνάζω πως σ’ αγάπησε πολύ
το καλύτερο παιδί

Τα ’χω με τον εαυτό που εσένα έχασα
Μα να ξέρεις να θυμάσαι ότι δεν σε ξέχασα
Έχω κάνει τόσα λάθη μα πολύ σ’ αγάπησα
Κι αν μακριά σου έχω φύγει, την καρδιά μου άφησα

Αν είσαι όνειρο που σβήνει την αυγή
ας ήταν να χαράξει, Θεέ μου
Αν είσαι δρόμος, στον γκρεμό που οδηγεί
να μη σε γνώριζα ποτέ μου
 
Μα αν είσαι η αγάπη που περίμενα να 'ρθει
γείρε στο πλάι μου, και γίνε η ζωή μου
Τόσες περάσανε, μα χάθηκαν γιατί
καμιά δεν μπόρεσε να αγγίξει την ψυχή μου
 
Αν είσαι ήλιος χειμωνιάτικος ψυχρός
πίσω απ' τα σύννεφα να μείνεις
Αν είσαι έρωτας, που γίνεται καημός
φύγε, πληγή μου πριν να γίνεις

Το απόλυτο τραγούδι που ακούστηκε ποτέ από τον Πλούταρχο.....
=============================================

Μου έλειψες απόψε θα το μάθεις
σαν φτάσεις μυστικά θα σου το πω
περίμενα να 'ρθεις στα μάτια να με δεις
να σου ζητήσω ότι λαχταρώ
 
Αχ κορίτσι μου
στους χτύπους της καρδιάς μου απόψε χόρεψε
φτερά αγγέλους στο κορμί μου φόρεσε
να φτάσω ως την  πόρτα τ’ ουρανού

Αχ κορίτσι μου
δικά σου της ψυχής μου τ’ αφανέρωτα
τα έκρυψα σε βράδια αξημέρωτα
κανένας μην τα δει μόνο εσύ
 
Περίμενα τόσο καιρό εσένα
να έρθεις στη ζωή μου να φανείς
εγώ σε καρτερώ σου φώναζα εδώ
να μείνεις μην περάσεις και διαβείς

Μουσική/Στίχοι: Πλούταρχος Γιάννης/Κομνηνός Λάζαρος

Τη φωτιά μέσα στο στήθος μου
πες μου πώς να σβήσω
την τρικυμία στο μυαλό μου
πώς να σταματήσω
να 'σουνα εδώ, να 'σουνα εδώ
να σου μιλήσω
 
Έφυγες κι αυτό μ' έχει κάνει τρελό
και γυρνώ από κει κι από δω
έφυγες κι αυτό μ' έχει κάνει τρελό
κι έχω ανάγκη να σε δω
κι έχω ανάγκη να σε δω
κι έχω ανάγκη να σε δω
να σου μιλήσω
 
Πάλι απόψε συντροφιά μου
θα 'ρθουνε οι μνήμες
πως να τις διώξω από κοντά μου
αφού εσύ δεν ήρθες
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ
αν ήξερες

Τα τσιγάρα σου σβησμένα
και τα λόγια σου φωτιά
τα θυμάμαι ένα-ένα
δε περνάει η βραδιά
 
Το παράπονο με παίρνει
που θυμάμαι όσα ξεχνάς
Όμως ποιος καταλαβαίνει
μόνος σου τα δύσκολα περνάς
 
Καρδιά μου, κάνε υπομονή και θα ξεχάσεις
Είναι η ζωή πολύ μικρή να τη σκορπάς
Είναι καλύτερα ότι αγάπησες να χάσεις
παρά να χάνεσαι για κείνη που αγαπάς
 
Τ' όνομα σου χαραγμένο
σ' ένα ψεύτικο φιλί
κι ίσως φταίω που επιμένω
μα σ' αγάπησα πολύ
 
Το παράπονο με παίρνει
που θυμάμαι όσα ξεχνάς
όμως ποιος καταλαβαίνει
μόνος σου τα δύσκολα περνάς

Ντύσου τις ώρες μου απόψε
και πέρασε τες στο κορμί σου
κι εγώ στο σπίτι σου από κάτω
θα νιώθω την αναπνοή σου
 
Θέλω να  σκέφτομαι πως φτάνεις
στα σκαλοπάτια σου απ’ έξω
κι είναι τα μάτια σου φεγγάρια
που μου ζητάνε να σε κλέεεεεψω
 
Κατέβα λίγο να σε δω
όπως κι αν είσαι σ’ αγαπώ
δε θέλει ρούχα η καρδιά να τις φορέσεις
Κατέβα λίγο να σε δω
όπως κι αν είσαι σ’ αγαπώ
μη χτενιστείς και μη βαφτείς για να μ’ αρέσεις
 
Πίσω απ’ τις άσπρες τις κουρτίνες
είναι το φως σου αναμμένο
κι εγώ στο σπίτι σου από κάτω
άλλο ένα βράδυ περιμένω

Μια ζωή να σ' αγαπάω και να σε νοιάζομαι
Μια ζωή κάθε καημό σου να μοιράζομαι
Τίποτα δε ζήτησα, τίποτα δεν κράτησα
Έτσι ήσουν κι έτσι σε αγάπησα
 
Κρίμα, τόσα όνειρα χαμένα
Κρίμα, τι δεν ήσουνα για μένα
Κρίμα, τίποτ' άλλο τώρα πια
δε μένει να σου πω
 
Κρίμα, για όσα είχαμε περάσει
Κρίμα, που όλα τα 'χεις πια ξεχάσει
Κρίμα, που σ' αγάπησα πολύ
κι ακόμα σ' αγαπώ
 
Μια στιγμή μονάχα μείνε και ας άργησες
μια στιγμή για να τελειώσεις ότι άρχισες
Πάρε ότι μου έμεινε, πάρε ότι μου άφησες
σκότωσέ με μιας και δε μ' αγάπησες

Ξύπνησε η πόλη μ’ ένα άκαρδο ξημέρωμα
και μ’ έναν ήλιο ειρωνικά να με κοιτάει
Σκηνοθετείς της μοναξιάς μου τ’ αφιέρωμα
με ένα αντίο για φινάλε, που πονάει
 
Σφίγγω τα χείλη νευρικά για να ματώσουνε
και με το αίμα της καρδιάς μείνε να γράψω
Μα λες δεν ήτανε γραφτό για να στεριώσουμε
Τ' άδοξο τέλος πρέπει εγώ να υπογράψω
 
Όλα εσύ, χαρές που γεύτηκα και απογοητεύτηκα
Όλα εσύ, ζωής κοσμήματα που βγήκαν όλα ψεύτικα
Όλα εσύ, της ερημιάς μου και του πάθους μου επανάσταση
Όλα εσύ, η σταύρωση μου ήσουν μετά την ανάσταση
 
Άφησες μόνο τ' όνομά μου στην ταυτότητα
Αυτή τη νύχτα όλα τ’ άλλα τα ‘χεις κλέψει
Μα της ψυχής μου τη χαμένη αθωότητα
Ξέρω, μετά από σένα δε θα επιστρέψει

Σφίγγω τα χείλη νευρικά για να ματώσουνε
και με το αίμα της καρδιάς μείνε να γράψω
Μα λες δεν ήτανε γραφτό για να στεριώσουμε
Τ' άδοξο τέλος πρέπει εγώ να υπογράψω

Το φιλί το τελευταίο το θυμάμαι και πονάω
Τώρα πια σαν ποτηράκι σε κομμάτια σπάω
 
Δε μπορώ να το πιστέψω πως για μένα δε σε νοιάζει
Σαν βροχή το δάκρυ πάλι απ’ τα μάτια στάζει
 
Τι σταυρό κουβαλάω με ρωτάνε οι φίλοι
ποια σου έκλεψε το γέλιο ξαφνικά απ’ τα χείλι
όλα απόψε σε θυμίζουν και δε ξέρω που πάω
στο στερνό μου τσιγάρο μιλάω
 
Που γυρνάς δε ξέρω τώρα κι η καρδιά μου αμφιβάλει
αν πονάς κι αν νοιώθεις λίγο το δικό μου χάλι
 
Ποιον φιλάς ποιον αγκαλιάζεις τόσες νύχτες και ματώνω
δε μπορώ να ησυχάσω σα κεράκι λιώνω

Κάτι με κάνει και γυρνάω στα ίδια λάθη
Νύχτες, που μόνος μου θυμάμαι τα παλιά
Και κει που λέω, αρκετά πως έχω πάθει
σκέφτομαι πάλι την δική σου αγκαλιά
Όχι πως θέλω την αγάπη μας να κρίνω
μα με πονάει, που όλο μ' αφήνεις και σ' αφήνω
 
Φοβάμαι, πως ακόμα σ' αγαπάω
Φοβάμαι, πως ποτέ δεν σε ξεπέρασα
Κι αν την αλήθεια μέσα μου κρατάω
φοβάμαι, πως ποτέ τον εαυτό μου δεν ξεγέλασα
 
Κάτι σε κάνει και γυρνάς μετανιωμένη
νύχτες που μόνη σου φοβάσαι την βροχή
Κι εκεί που λες, κανένας δεν σε περιμένει
κι η μοναξιά τα βήματά σου οδηγεί
Όχι πως θέλω να μου δώσεις εξηγήσεις
μα με πονάει, που περιμένω να γυρίσεις

^notworthy^

Ζωγράφισες φίλε...

Κανείς δεν ξέρει πια είναι η αιτία
Ποιος είναι ο λόγος που ‘φερε το χωρισμό
Ας μη ζητάμε δικαιολογία
Ας καταλήξουμε σ’ ένα συμβιβασμό
 
Αν φταις εσύ αναλαμβάνω την ευθύνη τη μισή
Δίνω ένα τέλος στη μεγάλη μας φυγή
Και ξαναχτίζω πάνω στη χαμένη  γη

Αν φταίω εγώ την ενοχή μου δίχως φόβο ομολογώ
Κι αν σου ‘χει λείψει μια παρήγορη αγκαλιά
Συγχώρεσε με κι ας βρεθούμε όπως παλιά
Αυτή η αγάπη θα είναι κρίμα
Αθώο θύμα να χαθεί να προδοθεί
 
Τα δάκρυα μας πριν να στεγνώσουν
Του γυρισμού οι δρόμοι πριν να αποκλειστούν
Τα δυο εγώ μας χέρια ας δώσουν
Κι αυτά που τους αναλογούν ας μοιραστούν

Της απουσίας σου η θλίψη με σκοτώνει
Πόλη η ζωή μου η φυγή την ερημώνει
Νιώθω χαμένος και συχνά μονολογώ
σαν μια πατρίδα μακρινή σε νοσταλγώ
 
Τις νύχτες ψάχνω για διέξοδο και ελπίζω
Πίνακας κάθε πρωινό με φόντο γκρίζο
Έχεις αφήσει ένα απέραντο κενό
Όνειρο μοιάζεις ξεχασμένο μακρινό
 
Έψαχνα χρόνια να σε βρω
σαν το κρυμμένο θησαυρό
της φαντασίας μου εικόνα ζωντανή
Ποτέ δεν πίστευα πως θα' σαι αληθινή
 
Έψαχνα χρόνια να σε βρω
σαν το κρυμμένο θησαυρό
Ο χρόνος έπαιξε μαζί μου τελικά
Τώρα με βλέπει και γελάει ειρωνικά
 
Φυλακισμένος σε ένα σώμα λαβωμένο
άλλες αγάπες τώρα πια δεν περιμένω
Οι αναμνήσεις όμηρό τους με κρατούν
Το παρελθόν να μην ξεχάσω απαιτούν
 
Αν βρω τη δύναμη ποτέ να ξαναρχίσω
έρωτες άδειους αδιάφορους θα ζήσω
Μια φορά σε μια ζωή είν' αρκετή
να συναντήσεις μιαν αγάπη δυνατή
 
Έψαχνα χρόνια να σε βρω
σαν τον κρυμμένο θησαυρό
της φαντασίας μου εικόνα ζωντανή
Ποτέ δεν πίστευα πως θα' σαι αληθινή
 
Έψαχνα χρόνια να σε βρω
σαν τον κρυμμένο θησαυρό
Ο χρόνος έπαιξε μαζί μου τελικά
Τώρα με βλέπει και γελάει ειρωνικά

Και πάλι ανάβω τσιγάρο
καπνίζω κι ας μη το γουστάρω
Είναι αργά μα εγώ ξαγρυπνώ, δεν κοιμάμαι
Το γιατί δεν το ξέρω μα κάτι φοβάμαι
 
Φοβάμαι που ίσως τα χρόνια μου άφησα
που λάθος αγάπες και όνειρα κράτησα
μα αυτό είναι ψέμα κι εγώ το πληρώνω
φοβάμαι εμένα, εμένα και μόνο
 
Δεν θέλω να δω την αλήθεια
κι απ’ το ψέμα ζητάω βοήθεια
Απορώ που θα βγει και το τέλος ποιο θα ‘ναι
Το γιατί δεν το ξέρω μα κάτι φοβάμαι
 
Φοβάμαι που ίσως τα χρόνια μου άφησα
που λάθος αγάπες και όνειρα κράτησα
Μα αυτό είναι ψέμα κι εγώ το πληρώνω
φοβάμαι εμένα, εμένα και μόνο

Το αγαπημένο μου:
==============================================


Μες τα μαλλιά σου κρέμασα
άστρα να σε φωτίζουν
Απ' της καρδιάς μου το νερό
σου έδωσα να πιεις

Με κοίταγες και η γλυκιά
μου έλεγε φωνή σου
"Τα δάκρυα σου στέγνωσαν
γέλα, ποτέ μην κλαις"
 
Φιλώ τα χείλη σου τα δυο
και μεσ' στα δυο σου μάτια
ξεχνώ το χθες το αύριο
το τώρα είν' η ζωή

Ζωή είναι τα χάδια σου τα δυο
τα δυο γλυκά σου λόγια
Ζωή είν' η ανάσα σου
Ζωή μου είσαι εσύ
 
Στα όνειρα μου έφερες
χρώματα ουράνιου τόξου
Γέλια τραγούδια και χαρές
γέμισες την καρδιά μου

Με κοίταγες και η γλυκιά
μου έλεγε φωνή σου
"Τα δάκρυα σου στέγνωσαν
γέλα, ποτέ μην κλαις"

όλα είναι αγαπημένα...όλα ένα κι ένα  ::)
=============================================


Να το πιστέψω δεν μπορώ
σαν ένα όνειρο κι αυτό
Εκεί που νομίζω πως χάνομαι
Εσένα αγάπη μου αισθάνομαι
και νιώθω ξανά πως υπάρχω, για σένα πως ζω
 
Κι όταν σε χάνω
τον κόσμο τον χάνω
Μακριά σου δεν κάνω
γι' αυτό μη μ' αφήνεις λεπτό
 
Καμιά δε μοιάζει μ' εσένανε μάτια μου
Είσαι το δάκρυ που καίει στα μάτια μου
Είσαι τ' αστέρι που λάμπει τα βράδια μου
Είσαι ουρανός
 
Καμιά δε μοιάζει μ' εσένανε μάτια μου
Είσαι το δάκρυ που καίει στα μάτια μου
Είσαι, αλήθεια, το φως στα σκοτάδια μου
Καμιά δε μοιάζει μ' εσένα μάτια μου
 
Είναι σαν θαύμα αυτό που ζω
υπερβολή τ' ομολογώ
Εκεί που νομίζω πως χάνομαι
Επάνω σου αγάπη μου πιάνομαι
και νιώθω ξανά δυνατός, στον κόσμο αυτό

 
Γιατί καρδιά μου πάλι τόση ερημιά
Γιατί στα μάτια μου υπάρχει τόσος πόνος
Γιατί προδόθηκες ακόμα μια φορά
Γιατί για' σένα να υπάρχει ένας δρόμος
 
Ζητάς πολλά από μια πέτρινη καρδιά
Πόσες φορές στο εμπιστεύτηκα τα βράδια
Μα εσύ μετά την τελευταία μαχαιριά
άρχισες να' χεις ενοχές για τα σημάδια
 
Καρδιά μου ήσουν γυάλινη κι αυτή μια πέτρα
Σου το' πα, μα το δρόμο σου εσύ τραβάς
Αφού μαζί της τα' βαλες κομμάτια μέτρα
να μάθεις να πληρώνεις, όταν λάθος αγαπάς
 
Γιατί καρδιά μου όλα τα 'δωσες σ'αυτή
Γιατί δεν κράτησες και τίποτα για' μένα
Γιατί υπέγραψες σ' ένα λευκό χαρτί
να πάρει αυτά που θεωρούσα κερδισμένα

Εγώ είπα όσα είχα να σου πω
σβήσε όλα μου τα λάθη με λευκό
κι αγκάλιασε με
Και αν έφταιξα που τόσο σ' αγαπώ
έχω πονέσει πιο πολύ γι αυτό
Συγχώρεσε με
 
Κι αν σ' αγάπησα εσένανε τρελή
Χίλια κομμάτια σκορπισμένα από γυαλί
Ψεύτικη αγάπη
Τι και αν μέτρησα τα λάθη σου τρελή
Παρ' την καρδιά μου, σκίσ' τη σαν χαρτί
να έρθεις πάλι

Εγώ είπα όσα είχα να σου πω
πριν να φτάσουμε κι οι δυο στο χωρισμό
αγκάλιασε με
Διώξε όλα μου τα λάθη σαν καπνό
όπως έκανα για σένανε κι εγώ
και φίλησε με

Τα λόγια σου σημάδια χαραγμένα
Που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός
Κι αν τίποτα δεν ήμουνα για σένα
Για μένα ήσουν τα πάντα δυστυχώς
 
Τα γράμματά σου καίω και δακρύζω
Τον τοίχο με τα χέρια μου χτυπώ
Το άσπρο της καρδιάς μου έκανες γκρίζο
Και ντρέπομαι που ακόμα σ’ αγαπώ
 
Μη γυρίσεις ξανά η καρδιά δεν ξεχνά
Κι η πληγή σου δεν έκλεισε ακόμα
Σ’ αγαπούσα πολύ μα να ξέρεις τρελή
πως για μένα είσαι πια ξένο σώμα
Σου μιλάω ειλικρινά
μη γυρίσεις ξανά
 
Μονάχος κι απ’ τους φίλους ξεχασμένος
Γυρεύω τον χαμένο μου εαυτό
Μαζί σου ήμουν πάντα ο χαμένος
Λες κι ήτανε της τύχης το γραφτό

Σου ζήτησα λίγα λεπτά
μια τελευταία αγκαλιά
και δύο λόγια τρυφερά
πριν φύγεις

Σου ζήτησα μες τη σιωπή
ένα μονάχα σου φιλί για μια φορά ζεστό κορμί
πριν φύγεις
πριν φύγεις
 
Μήπως σου ζήτησα πολλά
σε λάτρεψα σαν Παναγιά
να 'σουν στα στήθια μου καρδιά
κι ας σταματούσε να χτυπά
 
Σου ζήτησα λίγα λεπτά
ένα σου βλέμμα, μια ματιά
κι ας δραπετεύσεις μακριά
ας φύγεις

Σου ζήτησα όρκους σιωπής
κρυφές σου σκέψεις να μου πεις
κι ύστερα πάλι ας χαθείς
ας φύγεις
ας φύγεις

Μόνος αργά μεσάνυχτα
κι ας είν' όλα ορθάνοιχτα
δε θέλω άνθρωπο να δω
δύσκολο βράδυ σαν κι αυτό
 
Σαββάτο ξημερώματα
βάζω φωτιά στα στρώματα
Δε μένει πια εδώ ψυχή
μόνο αγέρας και βροχή
 
Όμως εσύ πρέπει να 'ρθεις
κι όρθιο στον τοίχο να με στήσεις
κι αφού πως πέθανα θα δεις
μ' ένα σου φιλί να μ' αναστήσεις
 
Μόνος μετρώ τη λύπη μου
κλεισμένος μες στην κρύπτη μου
κι ούτε ν' ακούσω θέλω πια
για αγάπη και για ανθρωπιά

Δεν πείραξα κανένανε
μα οι καημοί για μένανε
και θα χαθώ σαν το φονιά
μες τη βροχή και τον χιονιά

Κλείνω τα μάτια και νιώθω ξανά
πως είμαι τόσο κοντά σου
Πως με φιλάς, με δυο χείλη ζεστά
και χάνομαι στην αγκαλιά σου
 
Δε θέλω να το σκεφτώ
ότι εσύ δεν είσαι εδώ
Είμαι μακριά σου, χωρίς καρδιά
Σκέψεις τρελές, κάθε βραδιά
 
Ποιο στόμα καίει τώρα τα χείλη σου
και ποια σιωπή τα κρατάει κλειστά
Ποιο σώμα ανάβει τώρα το σώμα σου
και ποια αγκαλιά σε κρατάει σφιχτά
 
Σε περιμένω όσο ανασαίνω, γύρνα εδώ ξανά
 
Κλείνω τα μάτια κι ο χρόνος γυρνά
σε εκείνες τις άγιες νύχτες
που με φιλούσαν δυο χείλη καυτά
και γέλιο μου κάναν τις πίκρες
 
Δε θέλω να το σκεφτώ
ότι εσύ δεν είσαι εδώ
Αναρωτιέμαι πώς το μπορείς
κι έτσι σκληρά με τιμωρείς

Μείναν μόνο λίγα φώτα αναμμένα
σαν τα λόγια μας, που ήταν μετρημένα
Μείναν μόνο δυο-τρεις τοίχοι, να μου λένε
Όσοι είναι μοναχοί, Σαββάτο κλαίνε
 
Σαββάτο έκλαψα για σένα
μα Κυριακή χαράματα
είδα πως ήσουν ένα ψέμα
σπάζοντας χίλια πράγματα
 
Σαββάτο έκλαψα για σένα
μα Κυριακή χαράματα
πήρα τα χρόνια διπλωμένα
σε μια βαλίτσα πράγματα
 
Μείναν μόνο τα τσιγάρα στο τασάκι
από σένανε για να θυμάμαι κάτι
Μείναν μόνο δυο-τρεις χτύποι στο ρολόι
την καρδιά η μοναξιά να μην την τρώει

Κάθε φορά που ακούω αυτό το τραγούδι, συγκινούμαι  :'(  :'(
============================================


Την ώρα που μου έλεγες
θα φύγεις μακριά μου
ένιωσα πως σταμάτησαν
οι χτύποι της καρδιάς μου
πριν γίνει το όνειρο καημός
κρατάω μια ελπίδα
σαν φυλακτό στο στήθος μου
πριν έρθει η καταιγίδα
 
Τι πήρες από μένανε
δεν στα ζητάω πίσω
μα τις φωτογραφίες σου
κρατάω για να ζήσω
Να ήταν ένα ψέμα σου
ο πιο μεγάλος πόνος
παρά αυτόν που άφησες
και είμαι τώρα μόνος
 
Ν' άκουγα ξημερώματα
ξανά τα βήματά σου
να μου 'λεγες με κλάματα
πέρασε η βραδιά σου
κι εγώ με μια μολυβιά
τα λάθη σου να σβήσω
τον δρόμο να 'χω ανοιχτό
για να 'ρθεις πάλι πίσω   

                                                      κλαψ!

ωραίο και αυτό  ::)

Ήρθες ξαvά
vα μ' αγαπήσεις δίχως τέλoς
ήρθες ξαvά
vα μoυ θυμίσεις τα παλιά
 
Δεv τo μπoρώ
πάλι vα voιώθω σα χαμέvoς
απ' τη δική σoυ αγκαλιά
πάλι vα είμαι μακριά
κι απ' τη ζωή μoυ τρελαμέvoς
 
Δεv πόvεσα για σέvαvε δεv πόvεσα
και για άλληvε αγάπη δεv πovάω
για τηv καρδιά μoυ μόvo πoυ λησμόvησα
για εκείvη τα παράπovα μετράω
 
Δεv τα μπoρώ
τα δίχως όvειρα τα βράδια
κίτριvα φώτα φεγγάρι θάλασσα πλατιά
ήρθες ξαvά
vα μ' αγαπήσεις όπως πρώτα
και vα μoυ πεις με μιά ματιά
πως η αγάπη μoυ η παλιά
πάλι μoυ χτύπησε τηv πόρτα

Το ξέρω πως θα υποφέρω
Άδικα μην ψάχνεις να κρυφτείς
Σωπαίνω και όσο αργοπεθαίνω
ένα σου ζητάω να σκεφτείς
 
Καρδιά μου ποιος, για πες μου ποιος
θα σ' αγαπήσει όπως εγώ
Καρδιά μου πώς, για πες μου πώς
να σε ξεχάσω
Σε μια στιγμή, καρδιά μου μη
μην γίνεις δάκρυ και αφορμή
Εσένα έχω μόνο για να χάσω
 
Φοβάμαι πως για σένα θα 'μαι
δάκρυ ξεχασμένο της σιωπής
Κι αν φεύγεις ή ότι άλλο και αν γυρεύεις
Ένα θέλω μόνο να μου πεις

Ήρθες απόψε μα δεν έπρεπε να έρθεις
γιατί με βρήκες σ' αδύναμη στιγμή
σου 'δωσα λάθος αναμνήσεις κι εντυπώσεις
βαθιά σημάδια που μου καίνε την ψυχή
κάπως αλλιώς ήθελα να 'μαι όταν βρεθούμε
όπως παλιά τότε που είμαστε μαζί
 
Να με θυμάσαι δυνατό μη με λυπάσαι
τα μάτια μου τα δακρυσμένα μην κοιτάς
μέσα μου ντρέπομαι μα σκέφτομαι και τ' άλλο
ποιος άντρας νίκησε σε ζήτημα καρδιάς
 
Σ' είδα και χάρηκα μα ένιωσα και θλίψη
ποιο είναι το λάθος και ποιο είναι το σωστό
αυτό που λένε να κρατήσω χαρακτήρα
να δείξω ήθελα έναν άλλο εαυτό
κάτι από εκείνες τις μέρες να θυμίζω
και έτσι μπροστά σου όπως μ' αξίζει να σταθώ

Όταν μιλάς για χωρισμό
να με κοιτάς στα μάτια
για να θυμάσαι την καρδιά
που έκανες κομμάτια
 
Όταν θα φεύγεις γύρισε το βλέμμα
και κοίτα εμένα για στερνή φορά
κι ίσως πιστέψω πάλι σ’ ένα ψέμα
πως θα γυρίσεις πίσω στα παλιά

Αγάπη που έφερες το φως μέσα στα όνειρά μου
έγινες μαχαίρι μες τα σωθικά μου
την πικρή σιωπή του χωρισμού η καρδιά μου
δε βαστά

Σαν το κρασί μες το ποτήρι τώρα πια τελειώνω
πως να σταματήσω απόψε εδώ το χρόνο
φεύγεις και στο δρόμο έχει μείνει μόνο
παγωνιά

Και στον αποχαιρετισμό
να με φιλάς στο στόμα
για να θυμάσαι την καρδιά
που σ’ αγαπάει ακόμα
 
Όταν θα φεύγεις στου ματιού την άκρη
κοίτα το δάκρυ πως αργοκυλά
κι ίσως αν ψάξεις της καρδιάς τα βάθη
να βρεις εμένα πλάι σου ξανά

Πάει λίγος καιρός που φαινόσουν αλλιώς στα δικά μου τα μάτια
κι η καρδιά μου πλημμύριζε από σένα ξεχείλιζε
Πάει λίγος καιρός που μιλούσε ο Θεός με την κάθε σου λέξη
και συ έβαλες μάτια μου την καρδιά να διαλέξει
 
Τώρα η ζωή ένα αστείο πικρό
να' χεις φύγει εσύ και να φταίω εγώ
δε μ' αγάπησες στις παρέες να λες
και με τα τραγούδια μου να κλαις
Ψέματα λες
 
Πάει λίγος καιρός που δεν άναβα φως για να δω τη μορφή σου
με τα χέρια μου σ' άγγιζα και τον κόσμο ζωγράφιζα
Πάει λίγος καιρός που σκεφτόμουνα πως να σου πω σ' αγαπάω
και συ φρόντισες μάτια μου όσο ζω να πονάω

Με μια πανσέληνο, η νύχτα αρμενίζει
και μεσ' το πλοίο της φωτιάς είμαι και εγώ
Μεθώ για εκείνη, που στη σκέψη μου γυρίζει
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ   
 
Με μια πανσέληνο, στα μάτια της γυρίζω
Εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
Με απορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά   
 
Μετρώ για χάρη της την άμμο και τα αστέρια
μα θέλει κάτι παραπάνω η καρδιά
Γιατί στα πιο όμορφα του χρόνου καλοκαίρια
κρύβονται πίσω κάτι σύννεφα μαβιά   

Κοίτα τα με στα μάτια και μην διστάζεις, μίλα μου
Μην κρατάς εμένα μυστικά, φτάνουνε δυο χάδια
και δυο φιλιά απ' τα χείλια μου
για να σου γλυκάνουν την καρδιά
 
Πες μου, γιατί μελαγχολείς, αγάπη μου
Ποια πίκρα σε ζυγώνει
Έλα κοντά μου, να μου πεις, αγάπη μου
Αυτό που σε πληγώνει
 
Κλείνουνε τα μάτια, μα ο πόνος είναι άγρυπνος
Άσ' τον και έλα δώσε μου αγκαλιά
Μην χαλάς τα βράδια, ο κόσμος είναι άδικος
και γελάς το δάκρυ που κυλά

Θυμάμαι που 'πεφτα σκιά
στον ήλιο απ' το κορμί σου
Τη νύχτα μες τη σιγαλιά
γινόμουν προσευχή σου
 
Που να 'σαι τώρα στερνή μου ώρα
που 'χω χειμώνα μες την καρδιά
Πετούν τα χρόνια σαν χελιδόνια
κι εγώ σπουργίτι στην παγωνιά
 
Θυμάμαι που έσκυβα να πιω
δροσιά απ' τη δροσιά σου
Απ' τ' αγιασμένο το νερό
που στάζουν τα φιλιά σου

Εκεί στροφή καλοκαιριού, γωνία φθινοπώρου
στις αλλαγές του φεγγαριού είδα τον χωρισμό
Είχε στα μάτια του  σιωπή και πέταγε στο δρόμο
τα λόγια που μου είχες πει στον ενθουσιασμό
 
Και πριν αλλάξω διαδρομή, κατάλαβα σε μια στιγμή
πως όλα είναι χαμένα
Πως βρήκες άλλη αγκαλιά, προτού στεγνώσουν τα φιλιά
και ξέχασες εμένα
 
Μετά τις πρώτες τις βροχές, στα πρόθυρα χειμώνα
που αλλάζουν βάρδια οι εποχές είδα τον χωρισμό
Είχε στα μάτια του σιωπή και πέταγε στο δρόμο
τα λόγια που μου είχες πει στον ενθουσιασμό

Σ' ένα δωμάτιο με σκιές
κι εσύ στη μέση δικαστής
και με τις λέξεις να με καις
Και να μου λες και να μου λες και να μου λες
λάθη που έκανα και πέρασαν στο χθες
Και να μου λες και να μου λες και να μου λες
και με δικάζεις με τύψεις και ενοχές
 
Συνείδησή μου καυτό καρφί μου
μη με σταυρώνεις άλλο πια
Αν τη ζωή μου εσύ ορίζεις
Σου την χαρίζω, παρ' τη πια
 
Οι τύψεις πήρανε μορφές
και ο χρόνος ήρθε σαν ληστής
και έκλεψε τις ομορφιές
Και συ μου λες και συ μου λες και συ μου λες
τα λάθη που έκανα γίνανε φωτιές
Και συ μου λες και συ μου λες και συ μου λες
σαν εφιάλτης τις νύχτες θα με καις

Ήρθες εχθές μετά από χρόνια να με δεις
κι είπες δεν κάθομαι πολύ μήπως αργήσω
είπες πολλά μα όχι αυτά που ήταν να πεις
κι έφτανε μόνο μια κουβέντα για να ζήσω
 
Βγήκα στο δρόμο και σε κοίταζα να φεύγεις
ένας αέρας με χτυπούσε σαν τρελός
να με σκοτώσεις δεύτερη φορά διαλέγεις
δεν έφτανε να είμαι μια φορά νεκρός
 
Είχα φυλάξει να σου δείξω ένα γράμμα
που είχες γράψει κάτι κάποτε για μας
μα δε σου το 'δειξα το μούσκεψα στο κλάμα
όταν μου είπες κάπου βιάζεσαι να πας
όταν μου είπες κάπου βιάζεσαι να πας
 
Ήρθες εχθές μετά από χρόνια να με δεις
κι είπες με βρίσκεις μια χαρά δεν έχω αλλάξει
μόνο για μας δε βρήκες τίποτα να πεις
καλά μου είπες να περνάς και να' σαι εντάξει

Μοιάζει το σπίτι φυλακή
και από Δευτέρα ως Κυριακή
εγώ εκεί
ένα σου χάδι μου αρκεί
έρωτας δίχως λογική
και εγώ εκεί
 
Για ποια αγάπη μου μιλάς
που εσύ σαν χρήμα σπαταλάς και με πονάς
και τώρα με κατηγορείς
έχεις το θράσος και μπορείς να απορείς
 
Για ποια αγάπη μου μιλάς
που θυσιάστηκα
και αχαριστία έχω πάρει από την καρδιά σου
το δίκιο έπνιγα να συγχωρώ κουράστηκα
και ότι σου δίνω είναι τα αντίγραφά σου
και ότι σου δίνω είναι τα αντίγραφά σου
 
Γίνανε τα όνειρα βροχή
έσπασε κάθε αντοχή
και εγώ εκεί
Όλοι να ψάχνουν το γιατί
αυτό το πάθος διαρκεί
και εγώ εκεί
 
Για ποια αγάπη μου μιλάς
τον εαυτό ξεγελάς και με πονάς
με κρίνεις με κατηγορείς
έχεις το θράσος και μπορείς να απορείς

Ήρθες τη στιγμή που το μυαλό μου γύριζε σε σένα
τα 'λεγα ξανά στον εαυτό μου τα 'βαζα με μένα
Σ' άφησα να φύγεις κι έγινα σαν ήλιος που 'χει δύσει
κι ήρθες πάλι απόψε πλάι μου κι όλα τα 'χεις σβήσει
 
Και σ' αγαπάω όσο ποτέ ζήτα μου απόψε ότι θες
της καρδιάς μου οι πόρτες είναι ανοιχτές
Γύρισες εσύ κι έγινε μέρα ξαφνικά
μάτια μου μοναδικά
 
Ήρθες την στιγμή που η καρδιά μου σε ήθελε κοντά της
και η κάθε ώρα μακριά σου έμοιαζε εφιάλτης
Σ' άφησα να φύγεις κι έζησα παρέα με τον πόνο
ήρθες κι η ζωή μου άλλαξε αυτό σου λέω μόνο

Είδες την βαλίτσα μου στην πόρτα
Μου πες και να φύγεις που θα πας
Αφού πια δεν με μετράς σαν πρώτα
Τώρα θα σε μάθω να μετράς
 
Δεν είναι, ένα το ψέμα
Δύο η αδιαφορία
Τρία τα νεύρα
Τέσσερα η ειρωνεία
Πέντε η ζήλια
Έξι η αχαριστία
Φεύγω για το εφτά, την απιστία
 
Άντεξα τα πάντα εγώ για σένα
Ήθελα να σε δικαιολογώ
Μέτρησα τα λάθη σου ένα - ένα
Για ένα μονό δεν σε συγχωρώ
 
Δεν είναι ένα το ψέμα
Δύο η αδιαφορία
Τρία τα νεύρα
Τέσσερα η ειρωνεία
Πέντε η ζήλια
Έξι η αχαριστία
Φεύγω για το εφτά την απιστία
Που μια γυναίκα την τελειώνει
Μεσ’ την ψυχή την μαχαιρώνει
Και της παγώνει την καρδιά

Δεν θα γίνω έτσι όπως σου αρέσει ξέχνα το
να  παρακαλάω για να σου μιλάω ξέχνα το
δεν γυρίζω πίσω κι όλα θα τα σβήσω φεύγοντας
κι όχι παρακάλια και σε μαύρα χάλια κλαίγοντας
 
Σου βάζω δύσκολα μα σκέψου πόσα πέρασα
κοντά σε εσένα ότι αγαπούσα έχασα
σου βάζω δύσκολα κι ας παίζω με τα νεύρα σου
τον χαρακτήρα μου τον φτιάξανε τα έργα σου
 
Δεν θα με κρατήσεις με άλλες  εξηγήσεις ξέχνα το
τώρα σε έχω μάθει πως θα κάνω λάθη ξέχνα το
δεν γυρίζω πίσω κι όλα θα τα σβήσω φεύγοντας
κι όχι παρακάλια και σε μαύρα χάλια κλαίγοντας
 
Σου βάζω δύσκολα μα σκέψου πόσα πέρασα         
κοντά σε εσένα ότι αγαπούσα έχασα             
σου βάζω δύσκολα κι ας παίζω με τα νεύρα σου   
τον χαρακτήρα μου τον φτιάξανε τα έργα σου     

Πες μου φεγγάρι μου τις νύχτες που γυρνά
αν σε κοιτάζει με μιαν άλλη αγκαλιά
Πες την αλήθεια απόψε, μη με λυπηθείς
πες μου φεγγάρι μου, μόνο εσύ μπορείς
 
Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις
και να του πεις πως δε θ' αντέξω, δε θα ζήσω
φεγγάρι μου στο δρόμο του να μπεις
και να του δείξεις πώς να 'ρθει σε μένα πίσω
 
Μα αν αυτός φεγγάρι μου αρνηθεί
μη ξημερώσεις ας τη νύχτα να με πάρει
θα φύγουμε μαζί πριν την αυγή
κι ας τον κοιτάζω από ψηλά σαν το φεγγάρι
 
Πες μου φεγγάρι μου τι βλέπεις τελικά
ποιο άλλο χάδι ποιο φιλί τον συντροφεύει
Πες την αλήθεια απόψε όσο κι αν πονά
πες μου φεγγάρι ποια καρδιά τον ταξιδεύει
 
Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις
και να του πεις πως δε θ' αντέξω, δε θα ζήσω
φεγγάρι μου στο δρόμο του να μπεις
και να του δείξεις πώς να 'ρθει σε μένα πίσω
 
Τι να την κάνω τη ζωή, γλυκιά μου αναπνοή
εσύ είσαι ο λόγος που ανασαίνω
Τι να την κάνω τη ζωή, αφού δεν είμαστε μαζί
εγώ πεθαίνω

Εγώ κρατάω τον έρωτα κι εσύ την καταιγίδα
και πνιγείς μες το ψέμα σου την ακριβή μου αλήθεια
Εγώ κρατάω τον έρωτα μα εσύ κρατάς μαχαίρι
που κάρφωσες στη πλάτη μου με το ίδιο σου το χέρι
μέρα μεσημέρι
 
Είσαι ο ήλιος που έχει γίνει επικίνδυνος
και κάθε μέρα καίει την επιδερμίδα μου
απ' τους πολλούς πολιτικούς
κι εσύ είσαι ένας απ' αυτούς
που ξεπουλάνε μ' ευκολία την πατρίδα μου
την πατρίδα μου
 
Εγώ σου λέω τα όνειρα που κρύβω μες στα στήθια
κι εσύ μου λες κατάμουτρα την πιο πικρή σου αλήθεια
Ζωγραφισμένος είναι πια στα μάτια μου ο πόνος
κοιτώ πως μας κατάντησε στο πέρασμα του ο χρόνος
και με πιάνει τρόμος

Θα φορέσω το φεγγάρι δαχτυλίδι
και θα παίξω στου έρωτά σου το σανίδι
όποιο ρόλο σου 'χει λείψει
Θεατρίνα με φτερά να σε λατρεύω
σαν την Λάιζα Μινέλι θα χορεύω
και μετά ότι προκύψει
 
Κλείσε φώτα, κλείσε μάτια
και θα κάνω εγώ κομμάτια
την αγάπη την παλιά σου σε μια νύχτα
Κλείσε φώτα και αφήσου
να πεθαίνω στο κορμί σου
να τρελαίνω τα φιλιά σου όλη νύχτα
 
Θα φορέσω έναν ήλιο για καπέλο
και θα αστράφτω απ' το λιώνω και το θέλω
όταν λίγο θα μ' αγγίξεις
Πριν ναυάγιο στον βυθό να με γυρέψεις
θα σου φέρω για να δεις και να πιστέψεις
του θεού τις αποδείξεις

Το λαικό τραγούδι περιέχει την έννοια του πηγαίου και όχι του ελαφρού και της ευτέλειας.
Τα τραγούδια των Θεοδωρίδου, Πλούταρχου, Άντζελας, Γαρμπή, Ζήνα, Κουρκούλη ανήκουν απλά στην κατηγορία του ευτελούς ελαφρού τραγουδιού. Στερούνται του μεγαλείου του γνήσιου λαικού τραγουδιού που εκφράζεται στις μέρες μας μέσω τραγουδιών με άλλο δείκτη γνησιότητας έκφρασης, λιτότητας και αισθητικού αποτελέσματος και από άτομα που το ερμηνεύουν με το ανάλογο ύφος και όχι σαν να τραγουδάνε σε γύφτικο γάμο.(δεν λέω να δειτε Τσιτσάνη, Καλδάρα, Μπιθικώτση,Καζαντζίδη κτλ αλλά άτομα της εποχής μας όπως Λυδάκης, Κανά, Κορακάκης, Τσαλιγοπούλου κτλ)

Αυτά και συγγνώμη αν ακούγομαι επιθετικός σε όσους διαφωνούνε μαζί μου, αλλά αισθάνομαι ότι και λίγα λέω.

Θα συμφωνήσω με τον Βερδιάνο.

Ή και όλους μαζί  ;)

Διαφωνώ. Το λαικό τραγούδι πηγάζει από τον λαό γιατί εκφράζει τα προβλήματά του, την φτώχεια του, τις περιπέτειές του στην ξενιτιά, τις πίκρες μιας ερωτικής απογοήτευσης και γενικά τον ανθρώπινο πόνο σε όλες του τις διαστάσεις. Δεν έχει ταμπέλες.
χαχαχα! Αυτό που λες μου θυμίζει τα αυτοκίνητα της VolksWagen. Αυτά τα αυτοκίνητα ονομάστηκαν έτσι όταν πρωτοβγήκαν, επειδή ήταν φθηνά και άρα προσιτά στον λαό: Άλλωστε VolksWagen=το αυτοκίνητο του λαού-το λαικό αυτοκίνητο. Όλοι θυμόμαστε το γνωστό βανάκι VW που μεσουρανούσε στην εποχή των λουλουδιών  ::)
Όμως με τα χρόνια άλλαξε ο δείκτη γνησιότητας έκφρασης, λιτότητας και αισθητικού αποτελέσματος ενός τέτοιου αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα σήμερα το VW να συγκαταλέγεται στα glamourous και ακριβά αυτοκίνητα...  :D και κάθε άλλο παρά προσιτό στο λαό είναι!

Πού θέλω να καταλήξω:

veridiano το γνήσιο λαικό τραγούδι δεν έχει τα δεσμά του αισθητικού αποτελέσματος. Εκφράζεται με συναίσθημα επειδή πρέπει να εκφράζει τον πόνο αλλά και την χαρά του λαού. Το συναίσθημα που βγαίνει από το λαικό τραγούδι, δεν κοιτάει αισθητικό αποτέλεσμα. Γι αυτό πιστεύω ότι δεν υπάρχει ο όρος "έντεχνο" στο λαικό τραγούδι. Δηλαδή τι? Υπάρχει και άτεχνο λαικό τραγούδι? Θα μου πεις τα τραγούδια που ακούμε στα κωλάδικα (έλα στον παπού-είσαι μια πονηρή αλεπού-θέλεις μπουζούκια πάμε-δώς μου το κορίτσι θεια) δεν είναι λαικά? Αν εκφράζουν μεγάλο μέρος του λαού (που φαίνεται πως εκφράζουν και μάλιστα τον κάνουν να ανεβαίνει στα τραπέζια), τότε δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι λαικά.
Δηλαδή, το λαικό τραγούδι δεν κοιτάει να μπει σε λούκι, γιατί τότε θα καταδικαστεί να μην είναι λαικό (όπως το VW).
Λυδάκης, Κανά, Κορακάκης, Τσαλιγοπούλου είναι αυτοί οι εκφραστές του γνήσιου λαικού τραγουδιού στην εποχή μας και δεν είναι οι:
Πασχάλης Τερζής, Βασίλης Καρράς, Γιώργος Νταλάρας, Άντζελα Δημητρίου, Κατερίνα Στανίση, Μάκης Χριστοδουλόπουλος, Γιώργος Μαργαρίτης, Δημήτρης Μητροπάνος, Βασίλης Τερλέγκας,  Νότης Σφακιανάκης, Στράτος Διονυσίου, Νατάσα Θεωδωρίδου, Λευτέρης Πανταζής, Γιάννης Πλούταρχος, Νίκος Βέρτης, Πάνος Κιάμος, Νίκος Μακρόπουλος, Χρήστος Πάζης, Τάσος Μπουγάς, Σώτης Βολάνης, Γιώργος Γιανιάς....κ.α.
Μη με λες τρέλες!  ;D ;D ;D

@Καλωσήρθες Hauptkraft! Και εύγε! Πολύ καλά τα λες!  8)



Εγώ σ' αγαπάω τρελά παθιασμένα
και εκτός από σένα δε θέλω κανέναν
κι εσύ τα δικά σου μοιράζεις με άλλους
κι ανθρώπους τυχαίους
τους κάνεις μεγάλους
 
Υπό το μηδέν ο έρωτάς σου
Υπό το μηδέν τα αισθήματά σου
Υπό το μηδέν
Κι εγώ με πουκάμισο
Και με δυο μάτια που κλαιν
Όλα υπό το μηδέν
 
Εγώ σ' αγκαλιάζω και μέσα μου καίω
και μες τα φιλιά σου θαμπώνω και κλαίω
Κι εσύ παίρνεις φόρα και δίνεις αξία
σ' αυτούς που δεν έχουν καμιά σημασία

Εγώ εδώ και εσύ αλλού το ξημερώνουμε
Πέντε μερόνυχτα η καρδιά μου περιμένει
Δε βρήκες λόγια να μου πεις ότι τελειώνουμε
Και έχω χαθεί εκεί που τ' όνειρο πεθαίνει
 
Εγώ εδώ και εσύ αλλού το ξημερώνουμε
Μα στην καρδιά μου τη μορφή σου θα κρατάω
Σώμα με σώμα με τον πόνο θ' ανταμώνουμε
Και εγώ ο τρελός που τόσο ακόμα σ' αγαπάω
 
Ποιο κορμί σε ταξιδεύει κι η καρδιά μου δραπετεύει
Σα σκιά μες στη σκιά σου αλητεύει

Μέσα στου μυαλού τη ζάλη δε συγκρίνεσαι με άλλη
Έλα για λίγο να σε δω και φεύγεις πάλι
Έλα για λίγο να σε δω και φεύγεις πάλι
 
Δεν ξέρω πια αν είν' αλήθεια ή παραίσθηση
Όμως αυτή η ερημιά μ' έχει διαλύσει
Εγώ το ξέρω ειλικρινά δεν έχω αίσθηση
Πως τόσο απλά χωρίς ζημιά βρήκες τη λύση

Αλλάζεις καρδιά δίχως λόγο κανένα
μετά απ' όλα αυτά που έχω κάνει για σένα
τίποτα

Αλλάζει η ζωή σκοτεινιάζει σαν νύχτα
τελειώνει έτσι απλά με μια καληνύχτα
τίποτα, τίποτα
 
Πώς τολμάς να με συγκρίνεις
ότι ζήσαμε να σβήνεις
σου μιλάω κι εσύ το πρόσωπο γυρνάς

Ξαφνικά την πόρτα κλείνεις
πότε έμαθες να δίνεις
και ζητάς και με συγκρίνεις, πώς τολμάς
πώς τολμάς
 
Αλλάζει η φωτιά που 'χε ανάψει η αγάπη
και σβήνει στο χώμα και γίνεται στάχτη
τίποτα

Αλλάξαμε εμείς ή έχουν αλλάξει οι άλλοι
τι ψάχνεις δεν ξέρω και χάνεσαι πάλι
τίποτα, τίποτα

Ήρθες απ' το χθες μέσα από σκιές
και ξαγρύπνησες μαζί μου
κι όπως σου μιλώ, λέω μη μ' αφήνεις
άλλο δε μπορώ την άδεια τη ζωή μου
 
Πώς να σε κρατήσω πες μου, πώς
ο κόσμος άδειος και μικρός
όταν εσύ δεν είσαι εδώ
εσύ που πάντα θ' αγαπώ
 
Να σε κρατήσω πες μου πώς
ο κόσμος άδειος και μικρός
κι η μόνη που έχω συντροφιά
είν' η δικιά σου η σκιά
 
Σαν να είσαι εδώ πάλι σε κρατώ
και στο ψέμα μου βουλιάζω
κι όπως προσπαθώ χρόνο να κερδίσω
μέσα από λυγμούς μη φύγεις σου φωνάζω

Τα μηνύματά σου, όπως και η ματιά σου
ακούσαν και θυμίζανε χειμώνα
Και στο τελευταίο, χιόνιζε πως φταίω
που τώρα όλα εδώ θα μείνουν μόνα
 
Πολλές φορές μου το 'χες πει θυμάμαι
Πως πάντα θα 'σαι εδώ γιατί φοβάμαι
 
Να περνάς, να βλέπω πως περνάς
Κι ας σ' έχουν να γελάς κι άλλοι σαν κι εμένα
Να περνάς, κι αν τέλειωσε για μας
Εγώ εδώ αγάπη μου, Θα νοιάζομαι για σένα
 
Με δυο λέξεις χιόνι στη μικρή μου οθόνη
Πήρες πίσω ό,τι αγαπούσα
Πήρα το εγώ μου, το άδειο κινητό μου
Και χάθηκα σε δρόμους που μισούσα

Όπου κι αν είσαι ώρα καλή
κι ας με πονούν τα βράδια
Θα 'ρχεσαι μέσα στη σιωπή
να με γεμίζεις χάδια
 
Κάποιες νύχτες με φεγγάρι
στο μυαλό μου θα 'ρθεις πάλι
και θα κρατώ τη γεύση σου απ' το φιλί στο στόμα
σαν το παλιό ρεμπέτικο που κράτησε το χρώμα
 
Όπου κι αν είσαι ώρα καλή
πάντα θα σε θυμάμαι
ένας τροχός είν' η ζωή
γι αυτό κι όλα γυρνάνε

Αν είν' η αγάπη έγκλημα
Έχω εγκληματήσει
Και συνεχώς θα εγκληματώ
Αφού δεν το μετανοώ
Που σ' έχω α- α- αγαπήσει
 
Αν είν' η αγάπη σφάλμα βαρύ, -υ
Να την δικάσει ποιος μπορεί
 
Αν είν' η αγάπη έγκλημα
Μόνο οι καρδιές το ξέρουν
Κι ας δικαστώ μαζί μ' αυτές
Τις εγκληματικές καρδιές
Που κλαινε κι υποφέρουν

Άπλωσε το μεσονύχτι το γλυκό του δίχτυ
πάνω στη μικρή μας γειτονιά
Ξέχασέ τα όλα τώρα, είναι της αγάπης ώρα
βάλε το κλειδί στην κλειδωνιά

Καμαρούλα μια σταλιά, δύο επί τρία
κόγχη και λατρεία, τοίχος και φιλιά
Καμαρούλα μια σταλιά, τοίχος και φιλιά

Φύσα το κερί να σβήσει και να μάς αφήσει
μόνους μες στη νύχτα την καλή
Σφίξου στην καρδιά μου επάνω για να σε ζεστάνω
σα χελιδονάκι, σαν πουλί

Στα χρώματα του φεγγαριού
ντύθηκες απόψε
και η νύχτα θα ζηλέψει από σένα
Το βράδυ αυτό είναι σταθμός
το παρελθόν σου διώξε
εσύ κι εγώ να γίνουμε ένα
 
Θέλω να μεθύσω από τα φιλιά σου
και να ξενυχτίσω μες την αγκαλιά σου
θέλω να καώ από τον έρωτα σου
αστέρι μου
άσε να χαϊδέψω λίγο τα μαλλιά σου
και να ταξιδέψω μέσα στην καρδιά σου
πόσο αγαπώ το κάθε τι κοντά σου
νυχτέρι μου, αστέρι μου
 
Στ' αρώματα του γιασεμιού
μοσχοβολάς γλυκιά μου
κι ο έρωτας ταξίδι θα σε πάει
Η νύχτα αυτή είναι γιορτή
απόψε είσαι δικιά μου
και άσε το φεγγάρι να κοιτάει

επιτέλους κάτι πολύ ωραίο!

Εύγε μελτέμι!

 :-* :-* :-*

χα! Τελειο τραγουδι! Απο τα αγαπημενα μου :)

Αχ ρε μελτεμακι τι με θυμισες τωρα ::)

Ninjaki  :-*
My favourite is this one..



Ζήτω ο Μ.Βαμβακάρης  :-[
Ζήτω και τα κομάντα [...]  :-[

κάτω η φραγκοσυριανή.... >:(

Μα γιατί  :( ;

έχω τους λόγους μου... >:(

 :-[ Kατάρα..

T-Ρ-Α-Γ-Ο-Υ-Δ-Α-Ρ-Α:


Καιρός να φύγω, τα πήρες όλα, έχει περάσει για μας η ώρα
κρατώ μονάχα δύο αναμνήσεις που μ' αγαπούσες πριν με ραγίσεις
 
Καιρός να φύγω, δεν το αντέχω, τον εαυτό μου να καταστρέφω
μου ‘χει στοιχήσει αυτή η αγάπη, για μένα πρέπει να κάνω κάτι
 
Δεν πρέπει να μείνω γιατί κοντά σου σβήνω
θα φύγω μακριά σου από τα ψέματά σου
Δεν πρέπει να μείνω γιατί κοντά σου σβήνω
όσο και να σ' αγαπάω πάλι πίσω δεν γυρνάω
 
Καιρός να φύγω, τα πήρες όλα, δεν την αντέχω αυτή τη μπόρα
στον ουρανό μας βροχή και πόνος, είναι καλύτερα να μείνω μόνος
 
Καιρός να φύγω, να ησυχάσω, και τις στιγμές μας να ξεπεράσω
ξέρω η καρδιά μου θα σε ζητήσει, όμως δεν έχω άλλη λύση
 
Δεν πρέπει να μείνω γιατί κοντά σου σβήνω
θα φύγω μακριά σου από τα ψέματά σου
Δεν πρέπει να μείνω γιατί κοντά σου σβήνω
όσο και να σ' αγαπάω πάλι πίσω δεν γυρνάω
 
Δεν πρέπει να μείνω γιατί κοντά σου σβήνω
θα φύγω μακριά σου από τα ψέματά σου
Δεν πρέπει να μείνω γιατί κοντά σου σβήνω
όσο και να σ' αγαπάω πάλι πίσω δεν γυρνάω

^notworthy^

Έχουμε τα ίδια γούστα Νίντζα, όπως φαίνεται...  :-*

στο συγκεκριμενο τραγουδι χαλλαρα ;)

κατα τα αλλα παιζει :P :D

Απόψε όπου θες να πας
να την χαρείς και αυτή τη νύχτα
με τη παρέα που αγαπάς
που σε κρατάει με πιο μεγάλα δίχτυα
 
Απόψε πες της ότι θες
λόγια γλυκά και υποσχέσεις
φεύγω απ’ του τρένου τις γραμμές
προσέχω εγώ πια αφού δεν με προσέχεις
 
Απόψε που έφτασε ο πόνος ως τον θάνατο
απόψε φεύγω άλλο να μην υποφέρω
που της αγάπης το νερό δεν είναι αθάνατο
κανείς δεν είναι κανενός και πια το ξέρω
 
Απόψε κέρνα την φιλιά
μονάχα αυτή σου έχει μείνει
εγώ είμαι μίλια μακριά
και δεν μπορεί πια κανείς να με συγκρίνει
 
Απόψε δεν θα ανησυχώ
απόψε δεν θα αναρωτιέμαι
αν μ’ αγαπάς όπως εγώ
από τις λέξεις σου άλλο δεν κρατιέμαι
 
Απόψε που έφτασε ο πόνος ως τον θάνατο
απόψε φεύγω άλλο να μην υποφέρω
που της αγάπης το νερό δεν είναι αθάνατο
κανείς δεν είναι κανενός και πια το ξέρω

Που να 'σαι σ' ένα παράθυρο ανοιγμένο
σ' ένα φεγγάρι προδομένο  που το κοιτάμε πια σαν ξένοι
Πού να 'μαι σ' ένα ρολόι κολλημένος
στους δείκτες του παγιδευμένος στιγμή έχω γίνει περασμένη
 
Που να 'σαι τώρα που κρυώνω και φοβάμαι
μέσα στο σώμα σου εγώ θέλω μόνο να 'μαι
Μήπως ρωτάς κι εσύ αγάπη μου πού να 'μαι ή απλά
με διέγραψες

Που να 'σαι απόψε που οι τοίχοι ιδρώτα στάζουν
κι οι αναμνήσεις γύρω σαν θεριά ουρλιάζουν
Μήπως αγάπη μου οι αγάπες σε τρομάζουν και δεν επέστρεψες

Πού να 'μαι στον καναπέ μ' ένα σεντόνι
που να μυρίζει εσένα ακόμη και της αγάπης μας τη γλύκα
Πού να 'σαι σε ποιά αγκαλιά στριφογυρίζεις
ποιόν απ' τους φόβους σου ξορκίζεις λίγο να με σκεφτείς σε βρήκα
 
Που να 'σαι τώρα που κρυώνω και φοβάμαι
μέσα στο σώμα σου εγώ θέλω μόνο να 'μαι
Μήπως ρωτάς κι εσύ αγάπη μου πού να 'μαι ή απλά
με διέγραψες
 
Που να 'σαι απόψε που οι τοίχοι ιδρώτα στάζουν
κι οι αναμνήσεις γύρω σαν θεριά ουρλιάζουν
Μήπως αγάπη μου οι αγάπες σε τρομάζουν και δεν επέστρεψες
 
Που να 'σαι τώρα που κρυώνω και φοβάμαι
μέσα στο σώμα σου εγώ θέλω μόνο να 'μαι
Μήπως ρωτάς κι εσύ αγάπη μου πού να 'μαι ή απλά
με διέγραψες
 
Που να 'σαι απόψε που οι τοίχοι ιδρώτα στάζουν
κι οι αναμνήσεις γύρω σαν θεριά ουρλιάζουν
Μήπως αγάπη μου οι αγάπες σε τρομάζουν και δεν επέστρεψες

Μέσα στα μάτια σου αντίκρισα
το πρώτο δάκρυ της χαράς σου
Κι η πρώτη λέξη όταν φτερούγισε
διάλεξε κι είπε το όνομα σου
 
Μάνα οι έρωτες πληγώνουν
με ματώνουν κάθε τόσο
Με βγάζουν βόλτα σε γκρεμούς
και πες μου εσύ πώς να γλιτώσω
 
Κι αν όλα πήγανε στραβά
φταίω εγώ που ερωτεύτηκα
Μάνα το πρώτο σου το χάδι
το ’χουν σκεπάσει χάδια ψεύτικα
 
Ήρθανε νύχτες που δεν άντεξα
κι ήμουν στα λόγια σου κρυμμένος
Μα βρήκα τρόπο κι αναστήθηκα
κι ας ήμουν παραχαϊδεμένος
 
Μάνα οι έρωτες πληγώνουν
με ματώνουν κάθε τόσο
Με βγάζουν βόλτα σε γκρεμούς
και πες μου εσύ πώς να γλιτώσω

Κι αν όλα πήγανε στραβά
φταίω εγώ που ερωτεύτηκα
Μάνα το πρώτο σου το χάδι
το ’χουν σκεπάσει χάδια ψεύτικα

Μάνα οι έρωτες πληγώνουν
με ματώνουν κάθε τόσο
Με βγάζουν βόλτα σε γκρεμούς
και πες μου εσύ πώς να γλιτώσω    ^notworthy^

Με παράτησες μια μέρα έτσι άδικα
και από τότε εγώ γυρνάω στα ξενυχτάδικα

Τέσσερις πήγε, μου είπαν πάλι φύγε
φύγε από το μαγαζί
Γιατί ήπια πάλι και έκανα κεφάλι
και έγινα κακό παιδί

Με κατάντησες αλήτη, δεν πηγαίνω πλέον σπίτι
Στα σοκάκια τριγυρίζω, μεθυσμένος και σε βρίζω
Με κατάντησες αλήτη, δεν πηγαίνω πλέον σπίτι
Στα σοκάκια τριγυρίζω, μεθυσμένος και σε βρίζω
 
Έφυγες χωρίς αντίο και χωρίς γιατί
και τον ύπνο μου έχω χάσει, έχω τρελαθεί
 
Τέσσερις πήγε, μου είπαν πάλι φύγε
φύγε από το μαγαζί
Γιατί ήπια πάλι και έκανα κεφάλι
και έγινα κακό παιδί

Το ΚΑΛΥΤΕΡΟ τραγούδι εδώ μέσα! Βασικά δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ μέσα αλλά τεσπα!

Σόρυ Τουράμπαρ...

καλά το ξεπέρασα... :)

(αλήθεια γιατί ενώ το έχεις μέγεθος 3 μου φαίνεται μεγαλήτερο?)

Και μένα! Δεν ξέρω... :???:

Άντε Τουράμπαρ, κι άλλο bug βρήκες! Αλλά σε αυτό έχω και εγώ δικαιώματα copyleft! :P

Φίλε hauptfraft , σόρρυ αλλά δεν με καλύπτει η απάντηση σου. Αν εσένα σε πείθεις τι να πω....

Αντί να ασχολείστε με ανούσια και χαζά πράγματα , δεν βάζετα κανα τραγούδι???  ;D ;D ;D ;D

ο τουραμ δεν ασχολειται με ανουσια πραματα 8) ειναι ο πιο σοφος και σπουδαιος εδω μεσα

ακουλούθησε πρώτα εσύ την συμβουλή σου και μετά μίλα. :D


Αν είναι να το κάνουμε ευρετήριο τραγουδιών και να μη σχολιάζουμε καθόλου, να ξέρω να μην το ανοίγω το αναθεματισμένο το τόπικ...



^notworthy^
υποκλίνομαι στα σοφά σου λόγια.

^notworthy^
υποκλίνομαι στα σοφά σου λόγια.

^notworthy^ ^notworthy^
υποκλίνομαι δις στα δις σοφά σου λόγια.

Πού ακριβώς διαφωνείς?

οφφ τοπικ σχολιασμός


η συζήτηση έχει πάρει φωτιά με στιχομυθείες μισής γραμμής... :D

Σχολιασμός είναι και το παρακάτω να υποθέσω....:
ΒΑΛΤΕ ΚΑΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!


 

Η απουσία σου βροχή
περνάει στα κοκάλα μου
και της ψυχής σου η αποχή
τραντάζει την καρδιά μου
 
Είμαι σε κατάσταση έκτακτου ανάγκης
μέσα σε μια φάση τραγική
είμαι σε κατάσταση έκτακτου ανάγκης
και η σωτήρια μου είσαι εσύ
 
Η αγωνία μου κι εσύ
Στο γύρο του θανάτου
Κάνει ακόμα πιο σκληρή
Τη νύχτα του Σαββάτου
 
Είμαι σε κατάσταση έκτακτου ανάγκης
μέσα σε μια φάση τραγική
είμαι σε κατάσταση έκτακτου ανάγκης
και η σωτήρια μου είσαι εσύ

για αυτά τα ποστ έχεις δίκιο, απλά το σχολίασες κάτω από άσχετο σχολιασμό....  :-[

τέρμα τα οφφ τόπικ

Αν υπάρχει λόγος

Νταλάρας Γιώργος
Μουσική/Στίχοι: Κατσιμίχας

Πως ξεχαστήκαμε μονάχοι εδώ πέρα
Πέρασαν κιόλας τέσσερις χειμώνες
Αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
Απόψε με βαραίνουν σαν αιώνες
 

Λέω να βγω να πάω να μεθύσω
Να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
Να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
Και αν υπάρχει λόγος θα γυρίσω
Να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
Και αν υπάρχει λόγος και αν υπάρχει λόγος
και αν υπάρχει λόγος θα γυρίσω

 
Αχ πως ξεχάστηκα μαζί σου εδώ πέρα
Με την αγάπη μου να με εξαφανίζει
Αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
Να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
 
Λέω να βγω να πάω να μεθύσω...

Βρήκα την πόρτα σου κλειστή και το κλειδί παρμένο
Κοντεύουνε χαράματα κι απ’ έξω περιμένω
 
Γιατί καλέ γειτόνισσα, αφού σου τηλεφώνησα
και είπες πως θ’ αφήσεις το κλειδί
Γιατί σκληρή γειτόνισσα παιδεύεις την καρδούλα μου
Γιατί με βασανίζεις δηλαδή
 
Πότε μου λες πως δε με θες και πότε με γυρεύεις
Ας ήξερα πώς σκέφτεσαι και τι Θεό λατρεύεις
 
Γιατί καλέ γειτόνισσα, αφού σου τηλεφώνησα
και είπες πως θ’ αφήσεις το κλειδί
Γιατί σκληρή γειτόνισσα παιδεύεις την καρδούλα μου
Γιατί με βασανίζεις δηλαδή  (η ιδέα ήταν του... καρμπυρατέρ ;) )

Ακόμη ένα για την γειτόνισσα σου MW!


Για να σου πάρω μια ματιά  γειτόνισσα χανούμισσα
την πόλη και την Βενετιά  επήγα και δραγούμισα
την πόλη και την Βενετιά  για μια ματιά για μια ματιά
εκούρσεψα, δραγούμισα, γειτόνισσα χανούμισσα

Να γινόμουνα κυρά μου ο χανούμης σου
και να πίνω το πιοτό μου στο πασούμι σου
την πόλη και την Βενετιά  για μια ματιά για μια ματιά
εκούρσεψα, δραγούμισα, γειτόνισσα χανούμισσα
 
Για να σου πάρω ένα φιλί σαν τον κουρσάρο πάτησα
την Δύση την Ανατολή και την ελεηλάτησα
την Δύση την Ανατολή για να σου πάρω ένα φιλί
εκούρσεψα, δραγούμισα, γειτόνισσα χανούμισσα
 

Χμ..Juventina πρώτη φορά το "ακούω" αυτό το τραγούδι...  ::)

Στίχοι/μουσική/ερμηνευτής???  8)

Τόλης Βοσκόπουλος...και στα 3

Ένα τραγουδάκι της Μαριάντας. Αφιερωμένο κυρίως στον anonymous-root ο οποίος θα το εκτιμήσει σίγουρα!!

---

Τα πιο μεγάλα όνειρα  (Μαριάντα Πιερίδη)

Άρχισε πάλι να βραδιάζει
και η σιωπή με ξαναβάζει στο παιχνίδι της
κι η νύχτα η ονειρομάνα
βρήκε τον τρόπο να πιαστώ στο παραμύθι της.
Κι άρχισα όνειρα να κάνω
που 'φυγες δεν θα πεθάνω
θα 'μ' άλλος άνθρωπος.
Κι αν όλοι μ' έχουνε ξεχάσει
κι αυτό η καρδιά θα το περάσει
και τώρα ξέρω πως.

Τα πιο μεγάλα όνειρα
τα κάνεις όταν όλοι σε ξεχνάνε
στης μοναξιάς τ' απόβραδα
που οι σιωπές αδίσταχτα χτυπάνε.
Τα πιο μεγάλα όνειρα
ειν' οι στιγμές που οι άλλοι σου 'χουν κλέψει
και ζεις με τα υπόλοιπα
για να μη δεις, τι σου 'χουν καταστρέψει.

Άρχισε πάλι να βραδιάζει
κι η πίκρα όνομα ν' αλλάζει, πάνω στα χείλη μου
κι όσοι με πίκραναν μαζί σου
για να μετράς τη δύναμή σου, μοιάζουνε φίλοι μου.
Κι άρχισα όνειρα να κάνω,
δε θα πονέσω παραπάνω, και για κανένα πια
τον εαυτό μου θα κοιτάξω
δρόμο καινούριο θα χαράξω
κι όπου με πάει η καρδιά.

---

Aπλά...  ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^

.


Ευχαριστώ πολύ Άλεξ.   :) :)

Το εκτιμώ ιδιαιτέρως το άσμα!  ;)

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Μανώλης Αγγελόπουλος - Μολυβιά


Μια μολυβιά μέσα στης μοίρας το τετράδιο
είν' η ζωή, είν' η ζωή του καθενός,
μια γομολάστιχα ο θάνατος και αύριο
σε μια στιγμή τα πάντα γίνονται καπνός.

Μια μολυβιά που σβήνει και και δεν αφήνει
ούτ' ενα ίχνος πουθενά,
ένα μικρό σημάδι που μες στον Άδη
χάνεται και δεν γυρνά.
Είν' η ζωή μια μολυβιά.

Μια μολυβιά κακογραμμένη που ξεθώριασε
και η πικρή και η πικρή μου η ζωή,
σαν δυνατός βοριάς η μοίρα μου τα σκόρπισε
φύλλα ξερά όλα τα όνειρα στη γη.

Θέμης Αδαμαντίδης - Και να 'μουνα

Έχω μια διαίσθηση, προχώρημα του νου
που λάμπει μες τα σύννεφα σαν άστρο τ' ουρανού
Έχω μια διαίσθηση που όταν δεν είσαι εδώ
της σκέψης σου τ' απόκρυφα διαβάζω κι εξηγώ
 
Και να 'μουνα
άψυχο σώμα να 'μουνα
Άχρωμο χρώμα να ʼμουνα
στο φως να μην υπάρχω
 
Έχω μια διαίσθηση που με ειδοποιεί
μια δυνατή παραίσθηση που βγαίνει αληθινή
Έχω μια διαίσθηση σαν ζωντανή ματιά
που δε μ' αφήνει ήσυχο μου καίει την καρδια

Και να 'μουνα
άψυχο σώμα να 'μουνα
Άχρωμο χρώμα να ʼμουνα
στο φως να μην υπάρχω
 

Δεν ξέρω αν έχει γραφτεί παραπάνω το τραγούδι δεν κοίταξα.
Από έναν μεγάλο καλυτέχνη τον Μητροπάνο,σε ένα επείσης μεγάλο κοινό (εμάς εννοώ)!

Το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου

Του βάζεις δύσκολα του κόσμου αυτού του άμυαλου
και ξενυχτάς με το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου
γελάς με γέλιο δυνατό κι όποιος αντέξει
μετά ζητάς σιωπή που δε σηκώνει λέξη

Μοναχική και σπάνια
γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια
ανέμους να θερίσεις
σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ
ψάχνεις του κόσμου το λεκέ
για να τον καθαρίσεις

Μελαχροινούς Θεούς τις νύχτες ονειρεύεσαι
και μ' όποιον ήλιο σεργιανάς τον ερωτεύεσαι
οχτώ μποφώρ κι οι δράκοι βγήκανε στο κύμα
παίρνεις μελάνι και φτερό και γράφεις ποίημα

Μοναχική και σπάνια
γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια
ανέμους να θερίσεις
σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ
ψάχνεις του κόσμου το λεκέ
για να τον καθαρίσεις
Μοναχική και σπάνια
γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια
ανέμους να θερίσεις
σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ
ψάχνεις του κόσμου το λεκέ
για να τον καθαρίσεις

^notworthy^ (το τραγουδι προσκυνω, μη βαρας :D)

Τραγουδαρα ομως.. ;)

θα συμφωνησω ^notworthy^

 ^ivres^

Τα θυμήθηκα χάρη στο Νιντζάκι!  ^kissy^

Ένα αγαπημένο μου :

   
Στίχοι: Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος

Οι Άγγελοι

Πόσοι άγγελοι χορεύουν σ'ένα καρδιοχτύπι
πόσοι άγγελοι γελάνε μ'ένα σου φιλί
Μες σε μια βραδιά μου πήρες μακριά τη λύπη
Ίσως είσαι και το κρύβεις άγγελος κι εσύ
Αχ να μη τέλειωνε ποτέ
το βράδυ αυτό που σ'έχω πλάι μου
να μη ξημέρωνε ποτέ
τώρα που βρήκα την αγάπη μου
αχ να μη τέλειωνε ποτέ
το βράδυ αυτό που σ'έχω πλάι μου
να μη ξανάβρεχε ποτέ
τώρα που στέγνωσε το δάκρυ μου

Τι να τα κάνεις τα φτερά
πιάσε τα χέρια μου γερά
αφού με νίκησες σε ένα αγώνα άνισο
τι να τα κάνεις τα φτερά
πιάσε τα χέρια μου γερά
πάμε άγγελέ μου στο δικό μας τον παράδεισο

Πόσοι άγγελοι κοιτάνε μέσα απ'τη ματιά σου
πόσοι ακόμα τραγουδάνε μ'ένα "σ'αγαπώ"
μου'δωσες ζωή και ήπια μέσα απ'την καρδιά σου
κι έχω γίνει εδώ μπροστά σου άγγελος κι εγώ

Και ένα πιο παλιό...

Στίχοι: Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος

Έκρυψα το πρόσωπό μου

Μες στις παλάμες μου κρατώ
το όνειρο που ράγισε
το όνειρο που μάτωσε
μ' εκείνο το φιλί

Κι όπως με κοίταζες γλυκά
ψιθύρισες δειλά ενα γεια
και στη φτωχή μου την καρδιά
έπιασε βροχή

Κι έκρυψα το πρόσωπό μου
για να μη με δεις
μη σου μείνει η εικόνα αυτή
και στεναχωρεθείς
μα όταν έκλεισες την πόρτα
τα χαράματα
τότε ξέσπασα αγάπη μου σε κλάματα

Και φωνάζω τ' όνομά σου
σπάω πράγματα δικά σου
και το άδικο με πνίγει
που τελειώσαν όλα ξαφνικά

Και με μένανε θυμώνω
που έκρυψα καλά τον πόνο
και σε άφησα να φύγεις
από τη ζωή μου έτσι απλά

Μες στις παλάμες μου κρατώ
το σύννεφο που εμεινε
το σύννεφο που έγινε
το δάκρυ απ την ψυχή

Θυμήθηκα όσα ζήσαμε
μισήσαμε ή αγαπήσαμε
και στη φτωχή μου την καρδιά
πάλι έπιασε βροχή

Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Θεοδωρίδου

Αφού όλο σε πληγώνω εγώ σ΄ελευθερώνω
αυτό πρέπει να κάνω αν σ΄αγαπώ
να σου πω αντίο για να μη ζείς για δύο
να μη μοιράζεσαι άλλο ούτε εγώ

Δεν είμαι για σένα,φοβάμαι ν΄αγαπώ μωρό μου
κι όλο σε χάνω και χάνω και τον εαυτό μου
Δεν κάνω γι΄αγάπη δεν κάνω για ζωή και σχέση
φτάνω ως εκεί που η καρδιά μπορεί ν΄αντέξει

Μπορεί και να μας σώσει αν δεν μας σκοτώσει
η δύναμη μιας άλλης αγκαλιάς
εγώ σ΄ελευθερώνω αφού όλο σε πληγώνω
γι΄αγάπη άλλο απόψε μη μιλάς

Δεν είμαι για σένα,φοβάμαι ν΄αγαπώ μωρό μου
κι όλο σε χάνω και χάνω και τον εαυτό μου
Δεν κάνω γι΄αγάπη δεν κάνω για ζωή και σχέση
φτάνω ως εκεί που η καρδιά μπορεί ν΄αντέξει

Δεν είμαι για σένα,φοβάμαι ν΄αγαπώ μωρό μου
κι όλο σε χάνω και χάνω και τον εαυτό μου
Δεν κάνω γι΄αγάπη δεν κάνω για ζωή και σχέση
φτάνω ως εκεί που η καρδιά μπορεί ν΄αντέξει

Αφού όλο σε πληγώνω εγώ σ΄ελευθερώνω
αυτό πρέπει να κάνω αν σ΄αγαπώ

το αγαπημένο μου :)

και ένα ακόμα από τα αγαπημένα μου :

:)

γιατι το εγραψες στα δεξια?!!απορια.

γιατι μπορω

να'το παλι!!πως το κανεις?!!

Είναι ικανότητα των νίντζα μόνο!!!  8)

το συνειδητοποιησα πριν λιγο!! :D

Αντύπας - Οδηγώ και σε σκέφτομαι

Οδηγώ και σε σκέφτομαι, κι είνʼ αυτό επικίνδυνο
Με τη σκέψη σε σένανε να ξεφύγω τον κίνδυνο
 
Οδηγώ και σε σκέφτομαι, με τα μάτια κλαμένα
και το νιώθω πως χάνομαι, αφού χάνω εσένα
Οδηγώ και σε σκέφτομαι και λυπάμαι για μένα
και το νιώθω πως χάνομαι, αφού χάνω εσένα
 
Αρρωσταίνω, πού πας, όταν άλλον κοιτάς
Όταν δε μου μιλάς, αρρωσταίνω
Αρρωσταίνω, πού πας, και ποια πόρτα χτυπάς
Όταν δε μου μιλάς, αρρωσταίνω
 
Οδηγώ και στο πλάι μου έχω μόνο τη σκέψη σου
και καμιά, σου τʼ ορκίζομαι, δε θα πάρει τη θέση σου

 Οδηγώ και σε σκέφτομαι, με τα μάτια κλαμένα
και το νιώθω πως χάνομαι, αφού χάνω εσένα
Οδηγώ και σε σκέφτομαι και λυπάμαι για μένα
και το νιώθω πως χάνομαι, αφού χάνω εσένα

Κaramazoβ  ^notworthy^ ^notworthy^

Μπιθικώτσης Γρηγόρης - Σαββατόβραδο στην Καισαριανή

Tο απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει
σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά
Kάθ? απομεσήμερο στο κρυφό μας στέκι
πίσω απ? το μαγέρικο του Δεληβοριά
 
Όλα μοιάζαν ουρανός
και ψωμί σπιτίσιο
Όλα μοιάζαν ουρανός
και γλυκό, γλυκό ψωμί
 
Tάχα τι να ζήλεψαν στα χλωμά σου μάτια
που ?γιωμαν τ? απόβραδο γλύκα πρωινή
κι ήρθαν και βασίλεψαν τα βαθιά σου μάτια
κάποιο Σαββατόβραδο στην Kαισαριανή
 
Κι όλα γίναν κεραυνός
πελαγίσια αρμύρα
Κι όλα γίναν κεραυνός
και πικρό, πικρό ψωμί
 
Γνώριζες τα βήματα ξέκρινα τους ήχους
και μπογιές 'τοιμάζαμε με σβηστή φωνή.
Τις βραδυές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους
πέφταμε και κράζαμε "κάτω οι Γερμανοί".
 
Κι όλα ήταν ουρανός
και ψωμί σπιτίσιο.
Κι όλα ήταν ουρανός
και γλυκό ψωμί.
 
Σου ?δινα τα χρώματα, μου ?δινες τους τόνους
και φωτιές ανάβαμε με σβηστή φωνή
κάθε απομεσήμερο τρέχαμε στους δρόμους
τρέχαμε και γράφαμε "Έξω οι Γερμανοί"

Μουσική/Στίχοι: Σέρκος Αλέξης
 
Στο σπίτι μέσα είμαι κλεισμένος
Σε άδειες σκέψεις είμαι βυθισμένος
Να ζω μπροστά μου το ίδιο έργο σ' επανάληψη
Το φως μου είναι αναμμένο
Κάθομαι μόνος και σε περιμένω
Μα οι νύχτες γράφουν στην αγκαλιά μου εγκατάλειψη
Πονάω
γύρνα πίσω πάλι
Ξεσπάω
ζω σε μαύρο χάλι
 
Πώς μπορείς και με πετάς
Φεύγεις και με παρατάς
Τόσο γρήγορα ξεχνάς
δεν μ' αγαπάς
Κι όλα πάλι απ' την αρχή
Βλέπω στ' άδειο μου κορμί
Μια λέξη να 'χει χαραχτεί
εγκατάλειψη
 
Η ώρα έχει πια περάσει
Κι εσύ δεν ήρθες μ' έχεις ξεπεράσει
Και η καρδιά μου να έχει πέσει σε κατάθλιψη
Πονάω
γύρνα πίσω πάλι
Ξεσπάω
ζω σε μαύρο χάλι

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Μια Κυριακή

Μια Κυριακή, ποιος το περίμενε πως θα ?ταν Κυριακή
Μια Κυριακή, ήρθες με τσίπουρο πιωμένος και ρακί

Πήγες και πήρες το παιδί μου, μια Κυριακή
Βγήκες και πήρες την ψυχή μου, μια Κυριακή
 
Δεν το μπορώ, το προσκεφάλι του το άδειο να θωρώ
Δεν το βαστώ, να ?ναι το στόμα του γαρύφαλλο κλειστό

Κι έλα, ξερίζωσ? την καρδιά μου, σα τον ανθό   | 2x
Να μπω κι εγώ απ? το χώμα χάμω, να κοιμηθώ     | 2x
 
Μια Κυριακή, ποιος το περίμενε πως θα ?ταν Κυριακή

                                                   Δεν είμαι Θεός
                                               Γιάννης Πλούταρχος

Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Νίκος Αντύπας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πλούταρχος

Τα παράθυρα άνοιξα γιατί μ' έπνιγες και δεν άντεξα
τις κουρτίνες μου τράβηξα φως κι αέρας να μπει
Κι αν κυνήγησα χίμαιρες κι αν για μένα τα πάντα σήμαινες
να υπομένω περίμενες μα δεν έχω πνοή

Τί να σου κάνω που δεν είμαι Θεός
τι παραπάνω να μπορέσω και πώς
αν θες να πεθάνω ας αξίζει ο σκοπός
Τι να σου κάνω εγώ είμαι αυτός

Τρυφερά μου αισθήματα εγώ σου΄δωσα πήρα μαθήματα
δεν ανήκω στα θύματα και γενναία αποχωρώ
δε φοβάμαι το δάκρυ μου και μπροστά σου τ΄αφήνω αγάπη μου
κι αν γεννιέσαι στη στάχτη μου εγώ σε συγχωρώ

Τι να σου κάνω που δεν είμαι Θεός
τι παραπάνω να μπορέσω και πώς
αν θες να πεθάνω ας αξίζει ο σκοπός
Τι να σου κάνω εγώ είμαι αυτός

Έτσι να περνάμε και στα καινούρια του Πλούταρχου... βλέπω όταν ξαναέρθει θα βρω forum-οπαρέα να πάμε! ;)

Γιατί όχι...  ;)

Αυτό μαρέσει τώρα τελευταία:


Μουσική/Στίχοι: Αυλωνίτης Δημήτρης

 
Το δα στα μάτια της είναι αλήθεια
ήταν μαζί μου από συνήθεια
χωρίς μια λέξη χωρίς αντίο
τώρα θα ζω μόνος για δύο
 
Δεν κάνει βόλτες στα όνειρά μου
έφυγε πλήγωσε την καρδιά μου
μόνος στους δρόμους τριγυρίζω
το όνομά της ψιθυρίζω...
 
Δεν είναι τώρα πια εδώ
πονάω φωνάζω τρέμω δακρύζω
δεν είναι τώρα πια εδώ
φωτογραφίες γράμματα σκίζω
δεν είναι τώρα πια εδώ
να ξε αν θέλει να γυρίσει
κι εγώ τη συγχωρώ...
 
Δεν είναι τώρα πια εδώ
μου ‘λεγε μια ζωή για πάντα
δεν είναι τώρα πια εδώ
εγώ που έδωσα τα πάντα
δεν είναι τώρα πια εδώ
νιώθω πως τέλειωσε η ζωή μου
δεν είναι πια εδώ...
 
  Νιώθω της νύχτες πως μ αγγίζει
  στιγμές αγάπης μου χαρίζει
  χάρτινα όνειρα καμένα
  μεσ’ στην ψυχή μου κλειδωμένα

^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ ^notworthy^ 
^wav^

To ακουγαμε στο ραδιο του Ανώνυμου οταν γυριζαμε σπιτια μας μετα τον αγωνα Τσουρου-Καμενοι. Ε ρε ασμα...

Μάκης  Χριστοδουλόπουλος - Τα στέφανα

Αυτά τα στέφανα που φτιάχτηκαν με άνθη
κάθε λουλούδι έχει γίνει αγκάθι
αυτά τα στέφανα που κάποτε μας σμίξαν
γίναν θηλιές και την αγάπη μας την πνίξαν
 
Βλέπω μπροστά στα εικονίσματα τα στέφανα
σαν ορφανά του χωρισμού μας την βραδιά
και ενώ με πίκρα αναρωτιέμαι τι σου έκανα
σαν δακρυσμένη με κοιτάζει η Παναγιά
σαν δακρυσμένη με κοιτάζει η Παναγιά
 
Μοιάζουν στο φως του καντηλιού λευκά φαντάσματα
με στολισμένα τα μαλλιά λεμονανθούς
κι εγώ μαζί τους στης καρδιάς μου τα χαλάσματα
να σε γυρεύω και συ να μη μ' ακούς
 
Βλέπω μπροστά στα εικονίσματα τα στέφανα
σαν ορφανά του χωρισμού μας την βραδιά
και ενώ με πίκρα αναρωτιέμαι τι σου έκανα
σαν δακρυσμένη με κοιτάζει η Παναγιά   ] 3x

καμμένος τελείως είσαι καραμαζόφ ;D

MΕ τα απαραίτητα κενά αναμεσα στους στιχους για τις αναπνοές... :P


Βασίλης Καρράς - Πού πας
 
Ζήσε τώρα μόνος
μου πες και έφυγες
μ' έβαλες σημάδι, και με πέτυχες
ζήσε τώρα μόνος
μου πες και έφυγες
 
Που πας, που πας
δεν είναι δρόμος η καρδιά μου να πατάς
που πας, που πας
μη χτίζεις τοίχους χτίσε γέφυρες για μας
 
Ζήσε τώρα μόνος
μου πες και έφυγες
κοίταζες την πόρτα, και όλο έκλαιγες
ζήσε τώρα μόνος
μου πες και έφυγες

Που πας, που πας
δεν είναι δρόμος η καρδιά μου να πατάς
που πας, που πας
μη χτίζεις τοίχους χτίσε γέφυρες για μας

Eπιτρέψτε μια παρατυπία  :P

καποιος τους εχω ακουσει ζωντανα..  8)

Δε χρειάζεται να μου το θυμίζεις κακό πλασματάκι!

 ^sealed^ ^innocent^ ^redface^

μαλακία έκανες μελτέμι!

Είναι ιεροσυλία, να ποστάρεις ισπανικές παπαριές, μετά πό τα ΑΣΜΑΤΑ που προηγήθηκαν ::)

οι buena vista δεν ειναι ισπανοι..
επισης ειναι ιστορικο σχημα..

ου ρε άσχετε
που θα αποκαλέσεις τοιουτοτρόπως αυτόν τον ύμνο

^puke^

εμένα προσωπικά ποτέ δε μ' άρεσε τόσο (το τραγούδι, όχι οι buena vista)

υπάρχουν αμέτρητες εκτελέσεις σε πολλές χώρες

απλά θυμήθηκα αυτήν

κουβανέζικο λαϊκό τραγούδι λολ..  :P

Απλά νομίζω ότι οι γαρδένιες το απαιτούσαν το τραγούδι που πόσταρε η μελτεμάκι

one person finally understands the reason

and said so, loud and clear, i 'll have to add

:)

Στον Ανώνυμο (ανκαι δεν καπνίζει) και σε οσους πληρουν τις προυποθεσεις του ασματος...

Χρήστος Κυριαζής - Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια
Τα προβλήματα τα αισθηματικά
τη νύχτα γίνονται βασανιστικά
 
Ω, νύχτα, λάθη που κρύβεις
πάθη ανάβεις, αγάπες σβήνεις
Νύχτα, κόσμο φοβίζεις
άλλους τους βρίσκεις, άλλους χωρίζεις
 
Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια
Τα προβλήματα τα αισθηματικά
τη νύχτα γίνονται βασανιστικά
 
Ω, νύχτα, δεν σε φοβάμαι
θα τα θυμάμαι, δεν θα κοιμάμαι
Νύχτα, τα περασμένα
μ? έχουν σκοτώσει, μα έχω εμένα

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια
Τα προβλήματα τα αισθηματικά
τη νύχτα γίνονται βασανιστικά
 
Ω, νύχτα, αν με καλέσεις
να μ? αγαπήσεις, να με πονέσεις
Νύχτα, κοντά σου θα ?μαι
νύχτα, αγάπη μου, και θα κοιμάμαι
 
Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια
Τα προβλήματα τα αισθηματικά
τη νύχτα γίνονται βασανιστικά


ΥΓ Λαζ, το "οδηγω και σε σκεφτομαι" πλιζ...

 :)

ΑΣΜΑ!!
ακόμα θυμάμαι που το ακούγαμε στο δημοτικό!

ΥΓ σου έρχεται...

Συγνώμη αλλά Κυριαζής γιάκ... καθόλου δε μ'αρέσει... (ξέρω ξέρω, δε με ρώτησε κανείς :-X)

Ο Νightwish αφιερώνει... 8)  :P


Βασίλης Καρράς - Ποια με καταράστηκε

Τώρα χαμηλώστε τα φώτα και διπλοκλειδώστε τη πόρτα
θέλω λίγο μόνος να μείνω και τον εαυτό μου να κρίνω
ίσως που σ? αγάπησα ήτανε λάθος
αφού εσύ ζητούσες μονάχα το πάθος
 
Αυτά τα μάτια σου πως με ζαλίζουν
πίσω με γυρνάνε και μ? αιχμαλωτίζουν
σαν υπνωτισμένος σε θέλω με πάθος
πάλι ξαναπέφτω στο ίδιο το λάθος
 
Ποια με καταράστηκε
στη ζωή μου έτσι να τυραννιέμαι
ποια με καταράστηκε
ν? αγαπάω να μην αγαπιέμαι
 
Όμως δε τα βάζω μαζί σου κάνε ότι θες στη ζωή σου
ούτε θα σε κατηγορήσω τίποτα δε θα σου ζητήσω
άσε να τα βάζω με τον εαυτό μου
ξέρω είναι όλο το λάθος δικό μου
 
Αυτά τα μάτια σου πως με ζαλίζουν
πίσω με γυρνάνε και μ? αιχμαλωτίζουν
σαν υπνωτισμένος σε θέλω με πάθος
πάλι ξαναπέφτω στο ίδιο το λάθος
 
Ποια με καταράστηκε
στη ζωή μου έτσι να τυραννιέμαι
ποια με καταράστηκε
ν? αγαπάω να μην αγαπιέμαι
 

έλεος  ;D ;D ;D

γαμάτος!!!  :D :D :D

Αφιερωμένο στον αγαπημένο μου Ανώνυμους  :)

 

 ^kissy^ :) :)

 :-[ ^kissy^

 :-[ :-*

 :)

Τι θε ρε

τι σε νοιάζει ρε

αν δε νοιαζει εμενα ποιον θα νοιαζει ; ;)

you tell me

εκτός και αν θεωρείς την ερώτηση ρητορική, δλδ ότι δεν υπάρχει υπαρκτό πρόσωπο που να έχει τα πνευτικά δικαιώματα του ''νοιαξίματος''. Σε αυτήν την περίπτωση η ερώτηση θα ήταν άκυρη.


εσύ επιλέγεις

Nightwish σύνελθε παιδί μου.

Καλή Χρονιά :)

cu :)

Τεαμ μην αρχίσεις να με κοροϊδεύεις, δε φταίω που το βάζουν συνέχεια στη τηλεόραση που κατά λάθος έμεινε ανοικτή  :D
Είναι ίσως το μόνο τραγούδι της που θεωρώ ωραίο  :-[

 :o :o :o :o :o :o :o :o :o

Χριστός και Απόστολος!!

 :o :o

 ;D ;D

Το λάθος

[size=08pt]Στίχοι: Βίκυ Γεροθόδωρου
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Ασλανίδου[/size]



Μόνη στης ζωής την άκρη άλλη μια φορά
Έμειναν τα όνειρα μισά
Στέγνωσε ξανά το δάκρυ μέσα στην ψυχή
κι έγινε αλμύρα στην πληγή

Θέλω να σου πω αντίο, όμως δεν μπορώ
μένω μές στο λάθος μου να ζω
ό,τι μου ζήτησες δίνω κι ένα σου ζητώ
να 'ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ

Σ' ανταμώνω στα κρυφά
εκεί στα σκοτεινά, γεννιέμαι στα φιλιά
Σε αγγίζω μιά φορά, εκεί στο πουθενά
και χάνομαι μετά

Να ξέρεις, όλη τη ζωή μου δίνω, σώμα και ψυχή
φτάνει πάλι να 'μαστε μαζί
Σε θέλω, δε με νοιάζει που πηγαίνω
ούτε που θα βγει
Είσαι εσυ το τέλος μου κι αρχή

Μόνη στης ζωής την άκρη
ψάχνω στο ποτό
Ένα παραμύθι να πιαστώ
κι ένα τηλεφώνημά σου, έτσι ξαφνικά
μ' έσωσε ακόμα μια φορά

Σ' ανταμώνω στα κρυφά
εκεί στα σκοτεινά, γεννιέμαι στα φιλιά
Σε αγγίζω μιά φορά, εκεί στο πουθενά
και χάνομαι μετά

Να ξέρεις, όλη τη ζωή μου δίνω, σώμα και ψυχή
φτάνει πάλι να 'μαστε μαζί
Σε θέλω, δε με νοιάζει που πηγαίνω
ούτε που θα βγει
Είσαι εσυ το τέλος μου κι αρχή

[/font]


dedicated to my welik and to myself as well  :-[ :) ;) ;)

Αν υπάρχει λόγος
Νταλάρας Γιώργος


Πως ξεχαστήκαμε μονάχοι εδώ πέρα
Πέρασαν κιόλας τέσσερις χειμώνες
Αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
Απόψε με βαραίνουν σαν αιώνες
 
Λέω να βγω να πάω να μεθύσω
Να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
Να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
Και αν υπάρχει λόγος θα γυρίσω
Να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
Και αν υπάρχει λόγος και αν υπάρχει λόγος
και αν υπάρχει λόγος θα γυρίσω
 
Αχ πως ξεχάστηκα μαζί σου εδώ πέρα
Με την αγάπη μου να με εξαφανίζει
Αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
Να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
 
Λέω να βγω να πάω να μεθύσω...


:)

 :) :) :)

Μια φορά -Π.Τερζής


Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής

Έτσι είναι όλοι οι άνθρωποι λες
περπατούν μεσ'τον κόσμο μοναχοί
βρίσκουν και χάνουν αγάπες πολλές
όλο κλαίν και στεγνώνουν το δάκρυ
ζουν και χωρίζουν με βλέμμα κενό
εύκολα λένε σ?αγάπω

Μια φορά, εγώ θα νικήσω
μια φορά εγώ θα μιλήσω
μιά φορα θα πω σ'αγαπώ
μιά φορα και θα είναι γιά πάντα αυτό
μιά φορά διαλέγω γιά μένα
μιά φορά κι αγάπησα εσένα
μιά φορα μιλάει η καρδιά
και μετά ας γίνει συντρίμμια γυαλιά
μιά φορά, μιά φορά αγαπάει η δική μου καρδιά
μιά φορά, μιά φορά αγαπάει και κλείνει μετά

Μη μου ζητάς να το δω λογικά
πως θα βρούμε άλλη αγάπη κι εγώ κι εσύ
δεν είναι σαν το μυαλό η καρδιά
να σκεφτεί να το πάρει απόφαση
εγώ εσένα αγάπησα μιά πρώτη και μόνη φορά

Μια φορά, εγώ θα νικήσω
μια φορά εγώ θα μιλήσω
μιά φορα θα πω σ'αγαπώ
μιά φορα και θα είναι γιά πάντα αυτό
μιά φορά διαλέγω γιά μένα
μιά φορά κι αγάπησα εσένα
μιά φορα μιλάει η καρδιά
και μετά ας γίνει συντρίμμια γυαλιά
μιά φορά, μιά φορά αγαπάει η δική μου καρδιά
μιά φορά, μιά φορά αγαπάει και κλείνει μετά