THMMY.gr

Πολυτεχνείο. Παρασκευή του σωτήριου διαλύματος Malox.

(http://users.otenet.gr/~quark/Athina1.JPG)

Αναμονή στο Πολυτεχνείο μέχρι να ξεκινήσει η πορεία.

(http://users.otenet.gr/~quark/Athina2.JPG)

Προς τα προπύλαια, σημείο εκκίνησης της πορείας.

(http://users.otenet.gr/~quark/Athina3.JPG)

Προπύλαια.

(http://users.otenet.gr/~quark/Athina4.JPG)

Πορεία.

(http://users.otenet.gr/~quark/Athina5.JPG)

(http://users.otenet.gr/~quark/Athina6.JPG)

Μέσα στην Νομική, μετά τα δακρυγόνα.

(http://users.otenet.gr/~quark/Athina7.JPG)

Ευχαριστίες

Ευχαριστούμε
-Την Τροχαία που μας "συνόδευσε" και μας καθυστέρησε ενώ είμασταν 20 χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα.
-Τους συναδέλφους από την Αθήνα που μας έστησαν 3 ώρες στα προπύλαια
-Και κυρίως τους φίλους μας, τα ΜΑΤ, που έριχναν δακρυγόνα επί μια ώρα στους δρόμους έξω από την Νομική και τελικά και μέσα στο ισόγειο της Νομικής, τους ευχαριστούμε θερμά.
-Τέλος, τον οδηγό που κατάφερε να κάνει το Αθήνα-Θεσσαλονίκη 7,5 ώρες. ΕΛΕΟΣ!!!!

Αυτά σαν πρώτα σχόλια. Λεπτομερή περιγραφή υποσχέθηκε ο Τάσος, οπότε σταματώ.

Πω, πω...χαμός δηλαδή? H θεια πρόνοια με προφύλαξε και δεν κατέβηκα τελικά. Είχα ξεχάσει ότι χθες ήταν η τελετή αποφοίτησης του αδερφού μου (κολλεγιόπαιδο αμερικάνικου τύπου, για όσους κατάλαβαν ;)). H ιδιωτική εκπαίδευση σεσωκέ με,lol ! :D

Τόσο είναι η διαδρομή για Αθήνα - Θεσσαλονίκη και αντίστροφα με λεωφορείο, δυστυχώς. ( Μετά τα ατυχήματα που είχαν συμβεί ). Για Θεσσαλονίκη - Αθήνα πόση ώρα κάνατε;

Αναμονή στο Πολυτεχνείο(το ιστορικό,όχι στη Ζωγράφου)

Maalox,Ψεκαστήρια και συνθήματα...

Αναμονή στα Προπύλαια

Η αναμονή συνεχίζεται...

όχι ρε ανώνυμε ...την τελευταία φορά που το έκανα λίγο πριν το Πάσχα το έκανα σε 6 ώρες με μία στάση μισής ώρας...!!!

οι 7,5 ώρες ισχύουν για σχολικές εκδρομές που έχουν όριο ταχύτητας τα 80χλμ.....

Μέσα στη Νομική μετά τα δακρυγόνα...

Ξανά στα Προπύλαια λίγο πριν αναχωρήσουμε για Πολυτεχνείο και μετά για Θεσσαλονίκη...

Εγώ θα ήθελα να σημειώσω ότι ο οδηγός μας ήταν από τους πιο ευγενικούς και υπομονετικούς οδηγούς που έχω δει.

Γιατί το λες αυτό;Έγινε κάτι;

Μάλλον με αφορμή αυτό που είπε η Cybercat.

Πρέπει να γίνει κάτι βρε τσεκς για να καταλάβεις ότι ο άλλος σου μιλάει ευγενικά, ότι δεν τον πειράζει η μουσική που ακούγεται, ότι μας έβαλε την ταινία που ζητήσαμε? Α, ναι, και ήταν από τους οδηγούς που όταν τους στήσαμε για μια ώρα στην καραϊσκάκη δεν άρχισε να βρίζει θεούς και δαίμονες...

Άλλοι οδηγοί δεν τα κάνουν αυτά, αυτό τόνισα.

Τώρα για τη διάρκεια του ταξιδιού, έτερον εκάτερον.

Δύο περίοδοι που δεν καλύπτονται από τις φωτογραφίες που ανέβηκαν μέχρι τώρα, καλύπτονται από δύο ενδιαφέροντα βίντεο

Το ένα μέσα στο λεωφορείο όπου φαίνεται η αγωνιστική διάθεση των Θεσσαλονικέων καθώς κατευθύνονται προς Αθήνα...
Το δεύτερο τη στιγμή που ήμαστε έξω από τη Νομική (πριν προλάβουμε να μπούμε) και άρχισαν να πέφτουν τα δακρυγόνα και ο κόσμος να πανικοβάλλεται. (Ο κόσμος καίγεται και ένας μαλάκας κάθεται και τραβάει βίντεο με το κινητό...)

Ανοίγουν με QuickTime Player (δεν ανοίγουν με Media Player...)

Το παρακάτω κειμενάκι είναι μια περιγραφή των όσων είδαμε καποιοί διαδηλωτές με τα ίδια μας τα μάτια να γίνονται στην πορεία της Αθήνας. Σας παρακαλώ διαβάστε το ολοκληρό γιατί σε κάποια Μ.Μ.Ε. ακούγονται διάφορες ανακρίβειες Όποιος συμμετείχε στη διαδήλωση και θέλει να προσθέσει κάτι, ας το κάνει!


                     ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 27/6

Ξεκινήσαμε κάπου 600 φοιτητές από τη Θεσ/νίκη. Λίγο πριν μπουν τα πούλμαν στην Αθήνα μάς σταμάτησε η αστύνομια και ανάγκασε τα πούλμαν να μπουν στην πόλη συνοδεία αστυνομίας. Η αστυνομία δεν άφησε τα πούλμαν να πάνε στα Προπύλαια όπου ήταν η συγκέντρωση για την πορεία. Τα πούλμαν εντέλει κατέληξαν στην πλατεία Καρα'ι'σκάκη, απ'όπου ξεκινήσαμε με τα πόδια για το ΕΜΠ (το ιστορικό, όχι αυτό στη Ζωγράφου). Ο λόγος που πήγαμε στο ΕΜΠ είναι γιατί εκεί δώσαμε ραντεβού όλες οι σχολές της Θεσ/νίκης να βρεθούμε για να ετοιμάσουμε τα πανώ κτλ. Φτάσαμε στο ΕΜΠ κατά τις 10:30 το πρωί. Από εκεί φύγαμε κατά τις 11:30 για να πάμε στα Προπύλαια. Το άσχημο ήταν ότι στα Προπύλαια περιμέναμε πάω από 2ωρο μέχρι να μαζευτούν οι Αθηναίοι και τα άλλα μπλοκ από την επαρχία (το μπλοκ της Πάτρας άργησε πολύ να έρθει γιατί στο δρόμο τους σταμάτησε η αστυνομία για να τους κάνει αναγνώριση στοιχείων). Η πορεία ξεκίνησε κατά τις 14:30. Πρώτο μπλοκ ήταν αυτό της ΑΣΟΕΕ, όπου είχαν παρεισφρήσει κάποιοι μπάχαλοι. Δεύτερο μπλοκ ήταν η Πάτρα και τρίτο μπλοκ ήταν η Θεσ/νίκη. Όλη η Θεσ/νίκη ήταν ένα ενιαίο μπλοκ. Περιμετρικά του μπλοκ είχαμε μπει πολλοί που κρατούσαμε παλούκια (περιφρούρηση) και μέσα στο μπλοκ ήταν πολλά τα παιδιά που κρατούσαν τα ψεκαστήρια με το Malox και κολλήρια για τα μάτια σε περίπτωση που πέσουν δακρυγόνα και χημικά. Επίσης, κυκλοφορούσαν και ιατρικές μάσκες, ενώ άλλοι φορούσαν γυαλάκια θαλάσσης. Όταν πλησιάζαμε προς το υπουργείο δημιουργήσαμε μια σφιχτή αλυσίδα τριγύρω από το μπλοκ. Η ομάδα περιφρούρησης ήμασταν πιασμένοι μπράτσο-μπράτσο και κρατούσαμε τα παλούκια, ενώ ο κόσμος που ήταν μέσα στο μπλοκ είχε σχηματίσει οριζόντιες αλυσίδες. Δεν αφήναμε τον κόσμο να μπαινοβγαίνει από το μπλοκ γιατί ανα πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπούσαν επεισόδια και το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί ήταν να φύγει ο κόσμος από το μπλοκ και να τρέχει δεξιά και αριστερά πανικόβλητος και εκτεθειμένος σε κάθε διμοιρία αστυνομικών που φυλούσε σε κάθε γωνιά και στενό. Από κει και ύστερα η πορεία πήγαινε διαρκώς έτσι. Σε κάποια φάση πέσανε κάποια δακρυγόνα μπροστά (μάλλον οι μπάχαλοι που είχαν μπει στο μπλοκ της ΑΣΟΕΕ είχαν αναλάβει δράση..). Η πορεία συνέχισε μέχρι που σε κάποια φάση μπήκαμε σε έναν ανηφορικό στενό δρόμο ο οποίος περνά δίπλα από τη Νομική (νομίζω η Σόλωνος ήταν). Όταν έφτασε το μπλοκ της Θεσ/νίκης στο ύψος της Νομικής τα επεισόδια είχαν ξεκινήσει. Ξαφνικά το μπλοκ μας βρέθηκε πίσω από τα επεισόδια και τους μπάχαλους και αυτό γιατί τα δύο μπροστινά μπλοκ (της ΑΣΟΕΕ και της Πατρας) σκόρπισαν δεξιά και αριστερά από τα δακρυγόνα που έριχνε η αστυνομία. Έτσι δημιουργήθηκε ένας μεγάλος κενός χώρος μπροστά μας, κάτι που εκμεταλεύτηκαν πολλοί μπαχαλοι που ήταν στα γύρω στενά. Έτσι σ'αυτόν τον χώρο μπήκαν ακόμα περισσότεροι μπάχαλοι και άρχισαν τον πόλεμο με τα ΜΑΤ.
Εμείς ήμασταν το μοναδικό μπλοκ που δεν σκόρπισε λόγω της πολύ σφιχτής περιφρούρησης. Το ερώτημα όμως ήταν προς τα που πλεον να κινηθούμε, αφού οι δρόμοι στο σημείο αυτό ήταν στενοί και τριγύρω υπήρχε αστυνομία και μπάχαλοι. Την ίδια στιγμή τα χημικά πέφτανε με τη σέσουλα και βέβαια τα εισπράταμε και μεις. Ευτυχώς τα παιδιά από το μπλοκ μας που κρατούσαν ψεκαστήρια με Malox μάς ψεκάζαν στο πρόσωπο και η βασική δράση του Malox εξουδετέρωνε την όξινη δράση του δακρυγόνου, οπότε το τσούξισμο υποχωρούσε. Σε κάποια φάση ρίχνει κάποιος την ιδέα να μπούμε μέσα στη Νομική όπου υπάρχει άσυλο και να μείνουμε εκεί μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση και να υποχωρήσουμε συντεταγμένα. Έτσι όσοι ήμασταν αλυσίδα μπήκαμε μπροστά στην πόρτα της Νομικής και πίσω από τους μπάχαλους για να ανοίξει ο δρόμος προς τους φοιτητές του μπλοκ μας αλλά και των άλλων φοιτητικών μπλοκ (πχ. Ξάνθης) που ήταν από πίσω, για να μπουν μέσα στη Νομική. Αυτή μάλλον ήταν η χειρότερη στιγμή γιατί μέχρι να μπουν όλοι μέσα στο κτίριο της Νομικής τα χημικά πέφτανε μαζικά και το τσούξιμο που προκαλούσαν ήταν πολύ έντονο.. Μπήκε πολύς κόσμος μέσα στη Νομική. Οι της Θεσ/νίκης μαζευτήκαμε στον 1ο όροφο, οι υπόλοιποι πήγανε στους πάνω ορόφους. Εκεί μάθαμε το εξής: Όταν οι αστυνομικοί ρίξανε τα χημικά και διαλύθηκαν τα μπλοκ της ΑΣΟΕΕ και της Πατρας καποιοι φοιτητές από αυτά τα μπλοκ μπήκαν και αυτοί στη Νομική. Μπήκαν όμως και κάποιοι μπάχαλοι οι οποίοι θέλανε να ανεβούν στην ταράτσα και να ρίχνουν από ψηλά τις μολότοφ..Οι φοιτητές τους εμπόδισαν με αποτέλεσμα να πέσει πολύ ξύλο και να ανοίξουν δυο κεφάλια..Όταν τελείωσαν τα επεισόδια ήρθαν 2 ασθενοφόρα και πήραν τους τραυματίες.

Μέσα στη Νομική περιμέναμε μέχρι να εκτονωθεί η κατάσταση. Δυστυχώς οι αστυνομικοί είχαν τη φαεινή ιδέα να ρίξουν δακρυγόνο στο ισόγειο της Νομικής (αυτοί ήταν έξω από τη Νομική γιατί το άσυλο δεν τους επέτρεπε να μπουν, αλλά το δακρυγόνο το ρίξανε  μέσα στο κτίριο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί για λίγο αποπνικτική ατμόσφαιρα στο ισόγειο). Ένα παιδί λιποθύμισε αλλά μετά από λίγο τον συνέφεραν όσοι φοιτητές ήταν στο ισόγειο. Μετά από κανά μισώαρο και αφού τα πνεύματα καταλάγιασαν και καθηγητές της Νομικής επικοινώνησαν με την αστυνομία και της ζήτησαν να αποχωρήσει από τη Νομική, βγήκαμε σιγά σιγά συντεταγμένοι σε αλυσίδες για να κατευθυνθούμε προς τα Προπύλαια. Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής οι αστυνομικοί ήταν παντού δίπλα μας , σε σημεία που δεν μπορείς να πεις ότι προστάτευαν κάτι (πχ. τράπεζα), απλά έρχονταν σε απόσταση 2-3 μέτρων από το μπλοκ και μας έβριζαν, μας έδειχναν τα γεννητικά τους όργανα και έφτυναν προς το μέρος μας..Αυτοί που τα κάνανε αυτά ήταν οι νεαροί αστυνομικοί, και μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω είναι όταν κάθε τόσο πήγαινε ο διοικητής τους και τους βαρούσε τις ασπίδες λεγοντάς τους να σταματήσουν να προκαλούν..
Όταν φτάσαμε στα Προπύλαια είχε πάει ήδη 18:30 και τα λεωφορεία για Θεσ/νίκη αναχωρούσαν στις 19:00 από πλατεία Καρα'ι'σκάκη. Πολλά παιδιά είχαν αφήσει από το πρωί πράγματά τους στο ΕΜΠ. Έτσι πήγαμε όλο το μπλοκ της Θεσ/νίκης προς ΕΜΠ και ταυτόχρονα γίνονταν προσπάθειες τηλεφωνικά να πείσουμε τους οδηγούς να περιμένουν λίγο (την προηγούμενη φορά δεν περιμένανε καθόλου αλλά σηκωθήκανε και φύγανε..). Τα λεωφορεία δεν μπορούσαν να ρθουν στο ΕΜΠ να μας πάρουν γιατί δεν τους άφηνε η αστυνομία.. Στο ΕΜΠ ήταν και ο κ. Μαίστρος, γ.γραμματέας της ΠΟΣΔΕΠ με τον οποίον προσωπικά μίλησα λίγο για να μου πει τι σκέφτονται ως ΠΟΣΔΕΠ να κάνουν από δω και στο εξής. Επίσης, ο κ. Μαίστρος μας είπε ότι επικοινώνησε με τον πρύτανη του ΕΜΠ κ. Ανδρεόπουλο και ο πρύτανης θα έπαιρνε τηλ. στην αστυνομία για να της ζητήσει να ανοίξει το δρόμο και να αφήσει τα πούλμαν να έρθουν να μας πάρουν. Αυτό εντέλει δεν έγινε δυστυχώς γιατί μας πρόλαβε κάτι δυσάρεστο: Εκείνη τη στιγμή κατέβαινε το δρόμο μια συμμορία 10 μπάχαλων οι οποίοι αφού μπήκαν σε ένα κατάστημα ΓΕΡΜΑΝΟΣ και κλέψανε κινητά και κάμερες έτρεξαν να κρυφτούν μέσα στο ΕΜΠ. Εμείς (εκείνη την ώρα στο ΕΜΠ ήταν μόνο Θεσσαλονικείς) στηθήκαμε αλυσίδα στην είσοδο της πύλης για να μην τους αφήσουμε να μπούνε, γιατί το τελευταίο πράγμα που θέλαμε να γίνει ήταν να αρχίσουν επεισόδια μπάχαλων-ΜΑΤ. Δυστυχώς ένας μπάχαλος κατέβασε ένα παλούκι στο κεφάλι ενός συναδέλφου μας από τους Πολιτικούς Μηχανικούς ΑΠΘ, ευτυχώς ο συνάδελφος την γλίτωσε με ένα καρούμπαλο. Έτσι κατάφεραν για λίγο να σπάσουν την αλυσίδα μας και να μπουν 3 μέτρα μέσα στο χώρο του ΕΜΠ, δεν τους αφήσαμε όμως να προχωρήσουν περισσότερο. Και εκεί αρχίσαμε να τους βρίζουμε και να μας βρίζουν.. Στη συνέχεια αποχώρησαν, ευτυχώς δεν έγινε τίποτα και αποχωρήσαμε και μεις τρέχοντας προς την πλατεία Καρα'ι'σκάκη για να προλάβουμε τα πούλμαν, που ευτυχώς αυτήν τη φορά μας περίμενανε. Στο Πολυτε
χνείο μας γυρίσαμε στις 3 τα ξημερώματα.

                                      ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Από τα υπογραμμισμένα προκύπτει ότι:

Αυτό που ακούγεται ότι οι φοιτητές αφήνουν ανενόχλητους τους μπάχαλους να δρούνε είναι ΨΕΜΑ. Οι φοιτητές με την στάση τους απέδειξαν ότι και το άσυλο της Νομικής και του ΕΜΠ προσπάθηκαν και κατάφεραν να υπερασπιστούν από τους μπάχαλους που ήθελαν να το εκμεταλευτούν για τον πόλεμό τους με τα ΜΑΤ.
Από κει και πέραν είναι ευθύνη της αστυνομίας να τους συλλάβει. Αλλά από τα χτεσινά εγώ για μια ακόμη φορά διαπίστωσα ότι η αστυνομία δεν θέλει να τους συλλάβει. Γιατί πραγματικά χτες έτσι όπως ήταν μέσα στο στενό ήταν πολύ εύκολο για τα ΜΑΤ να συλλάβουν τους μπάχαλους. Το χέρι τους μόνο να απλώνανε θα τους είχαν συλλάβει. Αλλά δεν το κάνανε..

Επίσης, αξιοσημείωτη είναι η προκλητικότατη στάση των νεαρών αστυνομικών οι οποίοι έρχονταν σε απόσταση 2-3 μέτρων από μας και μας βρίζανε, μας δείχνανε τα γεννητικά τους όργανα και φτύνανε προς το μέρος μας.. Με την παρέμβαση των διοικητών τους (που τους βαρούσαν τις ασπίδες) σταματούσαν τις προκλήσεις.

Τέλος, αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια στο Σύλλογό μας που με την άψογα οργανωμένη περιφρούρησή του κατάφερε να περιφρουρήσει αποτελεσματικά όχι μόνο τον ίδιο αλλά και ολόκληρο το μπλοκ των 600 φοιτητών της Θεσ/νίκης. Γιατί πραγματικά αν τη στιγμή που πέφτανε τα δακρυγόνα σκορπίζαμε δεξιά και αριστερα στα στενά της Νομικής, όπως έκαναν τα μπλοκ της Πάτρας και της ΑΣΟΕΕ, θα υπήρχε μεγάλος κίνδυνος για τον καθένα από το μπλοκ μας, ακόμα και χωρίς να έχει κάνει κάτι, να προσαχθεί από την αστυνομία που ήταν πανταχού παρούσα σε κάθε γωνιά. Ένα μεγάλο μπράβο και στα κορίτσια που κρατούσαν τα Malox και τα κολλήρια και βοηθούσαν με το τσούξιμο από τα δακρυγόνα και όσους ήμασταν στην αλυσίδα περιφρούρησης αλλά και όλο τον κόσμο μέσα στο μπλοκ.

 :???:

έχασες φίλε αν και θα μπορούσε να'ταν και καλύτερα

Κορίτσι είναι...

Εμένα πάντως μου έκανε φοβερή εντύπωση η περιφρούρηση που είχε το μπλοκ της Θεσσαλονίκης τουλάχιστον αυτή τη φορά.Δεν έσπασε ούτε στιγμή.

Και τώρα κάποιες μαρτυρίες μου συμπληρωματικά:
-Όταν μας χτύπησαν στην Πανεπιστημίου κατάλαβα για πρώτη φορά τι σημαίνει τσούξιμο από δακρυγόνο.Χάνεις το φως σου,κόβεται η αναπνοή,ζαλίζεσαι...Ο μόνος λόγος που κατάφερα να μη λιποθυμήσω ήταν το γεγονός ότι μετά το ρίξιμο των δακρυγόνων άκουσα τους συμφοιτητές μου να αρχίσουν και πάλι να φωνάζουν ΜΕ ΨΥΧΗ συνθήματα,παιδιά της περιφρούρησης ζαλισμένα από τα δακρυγόνα να συνεχίζουν παρόλα αυτά να κρατιούνται από τα μπράτσα και να φωνάζουν "μείνετε ψύχραιμοι,θα περάσει,ψυχραιμία,μην πανικοβάλλεστε!"

-Σε κάποια φάση είχα καταφέρει να ανοίξω μόνο το δεξί μου μάτι,το άλλο δεν μπορούσε να ανοίξει,χρειαζόμουν κολλύριο επειγόντως.Φώναζα στα τυφλά "Κολλύριο,κολλύριο" και βρέθηκαν κατευθείαν δύο κοπέλες που μου έβαλαν.Στο μεταξύ τόσο πιο πριν όσο και μετά ψέκαζα στα "τυφλά"(με ένα μάτι δηλ.!) με Maalox τα παιδιά από την περιφρούρηση και τους φοιτητές μέσα στο μπλοκ,φωνάζοντάς τους συνέχεια "Κλείσε τα μάτια μέχρι να σε ψεκάσω,μηντρίψεις τα μάτια σου,όχι νερό,θα περάσει".

-Όσον αφορά τους συμφοιτητές μου είμαι περήφανη και δηλώνω τα εξής:Στηρίζαμε συνεχώς ο ένας τον άλλον.Ήμαστε ένα σώμα όλοι.Όταν πέσαν τα δακρυγόνα σπεύσαμε όσοι είχαν τα φάρμακα να βοηθήσουμε και πολλοί βοηθούσαν εμάς ψυχολογικά να συνεχίσουμε,μας έπιαναν από το χέρι,μας στήριζαν να μη ζαλιστούμε και πέσουμε,παίρναμε πραγματικά κουράγιο ο ένας από τον άλλο!Φοιτητική αλληλεγγύη σε όλο το μεγαλείο της,εμπιστοσύνη στον διπλανό μας σαν να ήταν εμείς!Κι όταν μέσα στη νομική έπαθα ξαφνικά αγκύλωση-κράμπα σε όλο το αριστερό πόδι(ίσως λόγω στρες,ίσως λόγω των δακρυγόνων που προκαλούν και μυϊκές συσπάσεις),το μόνο που θυμάμαι είναι ότι μαζεύτηκαν αμέσως γύρω μου 10 άτομα και με βοηθούσαν επί ένα 10λεπτο μέχρι να συνέλθω και να μπορέσω να περπατήσω.Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα έναν συμφοιτητή μου,που δυστυχώς δε θυμάμαι αυτή τη στιγμή το όνομά του,που ήταν συνεχώς δίπλα μου και με στήριξε απίστευτα.

-Επίσης δε θα ξεχάσω την εικόνα απλών ανθρώπων που παρακολουθούσαν την πορεία μας την ώρα που στρίψαμε στην Πανεπιστημίου,λίγο πριν μας ρίξουν,κι όταν έριξαν τα δακρυγόνα άρχισαν να κλαίνε από τις ουσίες αυτές και να υποφέρουν κι αυτοί,ΑΔΙΚΑ.Δύο κοπέλες τους έριξαν Maalox και σταγόνες.

-Την ώρα που φεύγαμε από νομική και κατευθυνόμαστε προς τα Προπύλαια για να φύγουμε η στάση των ΜΑΤ,όπως είπε κι ο Τάσος ήταν προκλητικότατη,στέκονταν δίπλα μας και μας έβριζαν,μας έκαναν χειρονομίες και...κ...οδάχτυλα!

-Τέλος,θεωρώ ότι όσοι χτύπησαν τους φοιτητές με αυτόν τον τρόπο(αλλά και απλούς ανθρώπους,και δημοσιογράφους) ήταν ΚΟΤΕΣ,ΑΝΑΝΔΡΟΙ,ΑΤΙΜΟΙ ΚΑΙ ΔΕΙΛΟΙ.Βγήκαν σαν αστακοί εξοπλισμένοι και έριχναν όπου τους κατέβαινε.


Μια κοπέλα εργαζόμενη όταν φεύγαμε προς Ε.Μ.Π. μου είπε ότι υπήρχαν δακρυγόνα και χημικά και μέσα στο μετρό,γι'αυτό και ο κόσμος αναγκαζόταν να πάει με τα πόδια.

Tι κωλοκατάσταση ρε παιδιά, να η διαδήλωση να μετατρέπεται σε πολεμική σύρραξη...τέτοιες περιγραφές εκεί παραπέμπουν.
Τι μεγάλη αντιδιαστολή από τις πορείες που κάναμε εδώ στη Θεσσαλονίκη!

Να προσθέσω κι εγώ κάτι που έμαθα μετά το τέλος της πορείας από παιδιά που ήταν στα μπροστινά μπλοκ. Κατά τη διάρκεια της πορείας λίγα πράγματα καταλαβαίναμε στην προσπάθεια να αναπνεύσουμε, να ψεκάσουμε τον γύρω κόσμο και να δούμε τι γίνεται μέσα από μπλε γυαλάκια θαλάσσης( :P). Η κεφαλή της πορείας αρχικά δεν κατευθύνθηκε προς την Νομική αλλά ευθεία προς το Υπουργείο. Εκεί είχαν ήδη στηθεί τα ΜΑΤ και οι μπάχαλοι που ακολουθούσαν τα αρχικά μπλοκ άρχισαν να κάνουν τα γνωστά. Για αποκόψουν τους μπάχαλους και να μην μπλεχτούν στα επεισόδια, οι φοιτητές αποφάσισαν να ανέβουν προς την Νομική. Αλλά τα ΜΑΤ, με την γνωστή αγάπη που τα διακρίνει για τις πλάτες και τα πλευρά των φοιτητών, ανέβηκαν από παράλληλο στενό αντί να συλλάβουν αυτούς που τους την έπεφταν από μπροστά, κι έτσι τους ξαναβρήκαμε στην Νομική. Μπράβο στην ΕΛΑΣ, μπράβο στον Πολύδωρα, έχει αναβιώσει του αστυνομικό κράτος προηγούμενων δεκαετιών. Με την απίστευτα οργανωμένη περιφρούρηση που γινόταν, και με την κίνηση αυτή της πορείας, δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να κατηγορήσει τους φοιτητές για αμέλεια στο θέμα των μπάχαλων.

Τέλος, το αστείο της υπόθεσης είναι ότι υφίσταται το Σύνδρομο του Δακρυγόνου, κατά το Σύνδρομο του Βιετναμ, συμπτώματα του δακρυγόνου που εμφανίζονται αργότερα. Ίσως να έφταιγαν οι δρόμοι από τους οποίους περνούσαμε κατά την αποχώρηση που ήταν γεμάτοι χημικά, τα μαντήλια, τα ρούχα και τα μαλλιά που είχαν ποτίσει με τα δακρυγόνα, αλλά προσωπικά χρησιμοποίησα 4 αμπούλες μετά το τέλος της πορείας όσο είμασταν στα προπύλαια και πιο μετά, σε ισάριθμα μάτια, ένα εκ των οποίων το δεξί δικό μου.

Εικόνα αξέχαστη: σε μια αίθουσα στον πρώτο όροφο της Νομικής, έχει μαζευτεί το μπλοκ της Θεσσαλονίκης,  συμφοιτητές και φίλοι με άσπρα πρόσωπα και κόκκινα μάτια, 300  άτομα σε μια αίθουσα να ασφυκτιούν για να μην ανοίξουμε τα παράθυρα και μπουν τα δακρυγόνα, όλοι ψάχνονται και ρωτάνε "είσαι καλά"... 
Τι να μας κάνουνε τα άθλια τα ΜΑΤ? Τίποτε δεν μπορούν να κάνουν σε αυτούς του ανθρώπους.

Νομίζω το πιο συγκινητικό από την όλη ιστορία ήταν η αλληλεγγύη που δείξαμε μεταξύ μας. Η ομάδα περιφρούρησης μπήκαμε μπροστά από την πόρτα της Νομικής και πίσω από τους μπάχαλους τρώγωντας διαρκώς τα δακρυγόνα για να προστατευτούν οι συναδέλφοι που μπαίνανε μέσα στο κτίριο της Νομικής. Και τα κορίτσια που είχαν τα ψεκαστήρια με τα Malox και τις σταγόνες ψεκάζαν τον κόσμο για να εξουδετερωθούν τα συμπτώματα από τα δακρυγόνα. Όλοι μαζί φωνάζαμε συνθήματα για να αναπτερωθεί το ηθικό μας και κρατούσαμε ο ένας το χέρι του άλλου.

Επίσης, ξανατονίζω ότι με κίνδυνο της σωματικής μας ακεραιότητας (ένα παιδί από τους Πολιτικούς Μηχανικούς ΑΠΘ έφαγε το παλούκι στο κεφάλι..) προστατέψαμε το άσυλο της Νομικής και του ΕΜΠ από τους μπάχαλους.

Νομίζω πάντως ότι η γενιά μας αδικήθηκε πολύ ως τώρα...
Χαρακτηριστήκαμε ως αδιάφοροι και καλοπερασάκιες...
Τα παιδιά που ήμουν μαζί τους με έκαναν να βιώσω κάτι το διαφορετικό...

Χαίρομαι που είχα και αυτή την εμπειρία!

Επισυνάπτω 3 φωτογραφίες από την πορεία. Στην δευτερη φαίνεται στα πλάγια η ομάδα περιφρούρησης με τα παλούκια στο χέρι. Στην τρίτη φωτογραφία φαίνεται η αλυσίδα με τα παλούκια που έγινε προτού η ομάδα περιφρούρησης πιαστεί μπράτσο-μπράτσο και "κλειδώσει" το μπλόκ της Θεσ/νίκης.

Πόσο λυπάμαι που τελικά δεν κατάφερα να έρθω...
ElectroSOK βάλε την περιγραφή σου και  στο indymedia ειδικά τα υπογραμμισμένα ,που τα μπαχαλάκια κάνουν παρτυ...
ΕΛΕΟΣ πια δεν μπορούν να διαπράττουν κλοπές και να καπηλεύονται το άσυλο και τους φοιτητικούς αγώνες για να τα κονομάνε απο τα κλοπημαία.. ααα και στο τέλος να περνιούνται για πραγματικοί αγωνιστές και όλοι οι άλλοι για φλώροι...
ΜΠΡΑΒΟ ρε παιδιά.. Ειμαστε περήφανοι!!!!!!!!!!!

Να πω κι εγώ κάποια πραγματάκια πριν σας αφήσω οριστικά για την Ευρώπη (interrail).

Καταρχήν ήθελα να πω ότι για μια ακόμη φορά οι Πολιτικοί Μηχανικοί έδωσαν πραγματικά μαθήματα! Είχαμε τον πιο συγκροτημένο και μάχιμο σύλλογο! Σχεδόν όλοι προμηθευμένοι με κράνη, μάσκες, χειρουργικά καλύματα, παλούκια, γυαλάκια θαλάσσης (τρομερή δουλειά κάνουν τα άτιμα). Είχαμε ειδικό med team, κάποιες κοπέλες εξοπλισμένες με malox, φυσιολογικό ορό, ψεκαστήρια κλπ που βρίσκονταν σε στρατηγικά σημεία μέσα στην πορεία, έτοιμες να αναλάβουν δράση!

Τώρα, αυτό που θέλω να πω είναι ότι ξενέρωσα με τους Αθηναίους. Ελάχιστος κόσμος το μπλοκ τους, αίσχος. Πήγαμε στο πολυτεχνείο και δεν ήταν κανείς (κατάληψη σου λέει μετά..). Βέβαια, βρισκόμαστε τέλη Ιουνίου αλλά πάλι...

Είχε πάρα πολύ ζέστη, ψηθήκαμε κυριολεκτικά. Η πορεία είχε περίπου 6000 κόσμο, εμφανώς λιγότερο από τις προηγούμενες φορές αλλά πάλι είχε αρκετό παλμό. Και το δικό μας μπλοκ (της Θεσσαλονίκης) ήταν το μαζικότερο, το πιο συγκροτημένο και το καλύτερα περιφρουρημένο.
Είχε παντού αστυνομία, πάρα πολλούς μπάτσους, σε κάθε στενό έβλεπες ΜΑΤ, αλλά υπήρχε και απλός κόσμος που μας χαιρετούσε, μας χειροκροτούσε, μας μιλούσε κλπ.

Στο υπουργείο σταματήσαμε για αρκετή ώρα αλλά τελικά δεν έγινε τίποτα. Μετά πληροφορήθηκα ότι υπήρξε διαφωνία ανάμεσα στην ΑΚ και σε κάποιους ΕΑΑΚίτες για το κατά πόσο θα έπρεπε να συνεχίσουμε και να επιχειρήσουμε να φτάσουμε στο υπουργείο κλπ.

Τα πρώτα δακρυγόνα έπεσαν στα προπύλαια, όπου μια διμοιρία ΜΑΤ βρισκόταν στα σκαλιά, παραβιάζοντας το άσυλο. Κάποιοι -όχι μόνο μπάχαλοι αντέδρασαν βίαια και έγινε μια αψιμαχία αλλά χωρίς έκταση. Ωστόσο, λόγω των δακρυγόνων έσπασε η πορεία στα 2 γιατί έπεσαν ακριβώς ανάμεσα στην Πάτρα και εμάς. Έτσι, οι προπορευόμενοι αθηναίοι και πατρινοί έφυγαν μπροστά, πήγαν στην ΑΣΟΕΕ, ενώ εμείς και οι υπόλοιποι από πισω περιμέναμε να καθαρίσει η ατμόσφαιρα για να συνεχίσουμε. Τελικά αποφασίστηκε να κατευθυνθούμε προς Νομική, που ήταν το πλησιέστερο πανεπιστημιακό κτίριο.

Φτάνοντας στη νομική, διαλύσαμε τις αλυσίδες και ετοιμαστήκαμε να μπούμε μέσα. Απέναντί μας, στο τέρμα του στενού στα 15 μέτρα περίπου υπήρχαν ΜΑΤ. Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ενώ 3000 άτομα στριμωγμένα στα στενά έμπαιναν από την πορτούλα στη νομική, ενώ είχαμε διαλύσει τις αλυσίδες και γενικά χαλαρώσει, ακριβώς τη χειρότερη στιγμή διάλεξαν οι μπάχαλοι που εμφανίστηκαν από το πουθενά να πετάξουν 4 πέτρες στα ΜΑΤ. Ακολούθησε βροχή δακρυγόνων που έπεσαν μέσα στον κόσμο. Επικράτησε πανικός, ο κόσμος πανικόβλητος άρχισε να τρέχει προς τα πίσω, οι μπάχαλοι πετούσαν συνεχώς πράγματα, οι μπάτσοι έκαναν ντου, κάποια άτομα έφτιαξαν πρόχειρα αλυσίδες γύρω από τους φοιτητές, έτσι ώστε να μπορέσουν μπουν στο κτίριο. Όσοι είχαν ντουντούκες καλούσαν σε ψύχραιμες αντιδράσεις αλλά ο πανικός ήταν αναπόφευκτος, παρα λίγο να ποδοπατούμασταν.

Εν τέλει μπήκαμε στη νομική, οι τελευταίοι μπήκαν καθώς έξω είχαν ξεκινήσει για τα καλά τα επεισόδια, με μολότωφ, κιάλλα δακρυγόνα κλπ...
Τα malox έδιναν και έπαιρναν καθώς κινούμασταν όλο και ψηλότερα για να απομακρυνθούμε από το Ισόγειο (τα ΜΑΤ έριξαν πολλά δακρυγόνα και μέσα στο κτίριο), πολλά άτομα λιποθύμησαν (εγώ μόνο είδα 3), ήρθε ένα ασθενοφόρο, έπεσε ξύλο για να μην ανεβούν οι μπάχαλοι στην ταράτσα κλπ.

Για να μην πολυλογώ, καθώς τα έχει πει και ο Τάσος, θέλω να πω κάποια πράγματα που μου έμειναν χαραγμένα. Μετά από 1 ώρα εκκενώσαμε την Νομική συγκροτημένα και με την πιο σκληρή περιφρούρηση που έχω δει ποτέ σε πορεία. Κατευθυνόμασταν προς Προπύλαια με τελικό στόχο το Πολυτεχνείο. Στην κεφαλή το μπλοκ της θεσσαλονίκης με διπλή περιφρούρηση στα πλάγια, μπρος και πίσω από τον όγκο της πορείας, με παλούκια και αλυσίδες με τα χέρια μας, και με τις κοπέλες να μας ρίχνουν συνέχεια malox γιατί η ατμόσφαιρα ήταν ακόμα αποπνικτική. Και εκείνες οι στιγμές μέχρι να φτάσουμε θα τις θυμάμαι πιστεύω. Προχωρούσαμε αργά και προσεκτικά, συγκροτημένα, μην τυχόν ανοίξουν οι αλυσίδες καθόλου. Τα ΜΑΤ βρίσκονταν σε απόσταση 3 μέτρα μακρυά μας συνεχώς και όντως έκαναν χειρονομίες. Περνούσαμε από δίπλα τους, τους κοιτούσαμε με εκείνες τις κάτασπρες φάτσες και τα κατακόκκινα μάτια με (αν μη τι άλλο) μίσος και φωνάζαμε συνθήματα. Όχι τόσο οι αλυσίδες της περιφρούρησης, όσο ο κόσμος από πίσω. Μπορώ να πω ότι έζησα από τις πιο σουρεάλ καταστάσεις. Να κοιτάμε στα ίσια τα ΜΑΤ σε απόσταση αναπνοής και να φωνάζουμε "σκυλιά φυλάτε τα αφεντικά σας, αλήτες είναι τα ματ και οι ασφαλίτες, με ματ και βία δε γίνεται παιδεία, εσείς που τώρα φυλάτε την πορεία τα αδέρφια μας σκοτώνατε το '73, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι" και άλλα τέτοια! Πραγματικά, αν δεν είχαμε αλυσίδες τόσο έντονα θα μας είχαν λιανίσει, είμαι σίγουρος.
Και ένα κορυφαίο σκηνικό: Σε μια κλειστή στροφή, λόγω στενότητας του δρόμου επικράτησε συνωστισμός. Τα ΜΑΤ δεν μας είχαν αφήσει πολύ χώρο, βρίσκονταν εκατέρωθεν. Ένας περιπτεράς ήρθε και τους έλεγε να φύγουν "Τι κάνετε εδώ; φοιτητές είναι αφήστε τους να περάσουν! φύγετε τι θέλετε εδώ;!" και στη συνέχεια έβγαλε μια σακούλα και μας έδωσε τζάμπα κρύα νερά, μπροστά στα μάτια των μπάτσων λέγοντάς μας "πάρτε παιδιά, ο λαός είναι μαζί σας". Έπαθα την πλάκα μου, κυριολεκτικά, ούτε ευχαριστώ δεν μπορέσαμε να του πούμε, απλά ήπιαμε το νερό (είχαμε να πιούμε κάτι για 2-3 ώρες και είχε άπειρη ζέστη, και με τα δακρυγόνα ήταν φρίκη οπότε...).
Πραγματικά, δεν θα ξεχάσω ότι εγώ, με άλλους πολλούς συντρόφους μου, και το εννοώ αυτό, γιατί η λέξη πλέον πήρε κυριολεκτικό και ουσιαστικό νόημα....λοιπόν, εγώ με άλλους πολλούς συντρόφους και συντρόφισσες, στις αλυσίδες της περιφρούρησης, από πίσω, μέσα στην πορεία, ακόμα και με τον απλό κόσμο από έξω, ενώθηκα μαζί τους, ενωθήκαμε μαζί και γίναμε μια κοινή γροθιά, μια μεγάλη συλλογικότητα που διεκδικούσε για όλους ή για κανέναν. Δεν θα ξεχάσω τους άγνωστους συμφοιτητές/τριες μου που με βοήθησαν όταν δεν έβλεπα, τους άγνωστους συμφοιτητές/τριες μου που βοήθησα όταν δεν έβλεπαν, όταν οι μπάτσοι μας κοιτούσαν έτοιμοι να επιτεθούν, όταν όλοι μαζί φωνάζαμε συνθήματα που μας ενώνανε και κοιτούσαμε με πάθος και αποφασιστικότητα. Όσο άσπρα και να είναι τα πρόσωπα, όσο κόκκινα και να είναι τα μάτια, δεν πρόκειται να μας σταματήσουν.

Υ.Γ.: Και κάτι τελευταίο, πραγματικά έχω πλέον πεισθεί ότι αν όχι όλοι, σίγουρα οι περισσότεροι μπάχαλοι συνεργάζονται με την ασφάλεια...


Καλή τύχη σε όλους θα τα πούμε από Αύγουστο

They
       make
               laws.
                      We
                            make
                                    History...

Το ξέρω ότι γίνομαι μαλάκας, αλλά εγώ χαιρομαι πολύ που οι συγκυρίες τα 'φεραν έτσι ώστε να μην κατέβω...Μα σε τι εποχές ζούμε πια?? Εκμεταλλεύονται τους φοιτητές οι πάντες (΄"μπαχαλάκηδες", τα μμε, οι αστυνομοκράτες και τα όργανά τους, μερίδα καθηγητών) και τρώνε και ξύλο από πάνω!

Και κάτι που ξέχασα να πω...μετά τα σκηνικά στο πολυτεχνείο, αφού φύγαμε κάποιοι με τα λεωφορεία, οι υπόλοιποι που έκατσαν μέσα, δοκίμασαν άσχημη έκπληξη όταν βγήκαν από το χώρο. Συγκεκριμένα ασφαλίτες που υπήρχαν εκεί γύρω προσήγαγαν 2 πολιτικούς μηχανικούς (έλεος ζευγάρι ήταν εκτός των άλλων, μια ρομαντική βολτούλα έκανε...) για έρευνα, ενώ ένας 3ος συνάδελφος που του ζητήθηκε να τους ακολουθήσει στο τμήμα το έβαλε στα πόδια και γλύτωσε! χαχαχαχ

Ανεβάζω άλλες 3 φωτογραφίες, οι πρώτες δύο εικονίζουν το ηλεκτρομηχανολογικό σύμβολο στις σημαίες μας του Συλλόγου μας στα παλούκια (είναι το σήμα της κατάληψης, όπου αντί για κύκλο είναι το μηχανολογικό γρανάζι και στο βέλος εικονίζεται μια ηλεκτρική αντίσταση!)!
Για την τρίτη δεν έχω να πώ τίποτε άλλο, πέραν από το ότι το Malox μας έβγαλε... ασπροπρόσωπους  ;D  ;D

Μια διορθωση: Το παραπάνω ποστ το έγραψε το φυσικό πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από το nick electroSOK και όχι το φυσικό πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από το nick damien667.  :P


Υ.Γ.: Α, ρε αδερφε παλι μπερδεψες τον υπολογιστη.. :P

Εγώ δε μετανιώνω καθόλου που κατέβηκα.
Θα το θυμάμια μια ζωή ό,τι έγινε κάτω και χαίρομαι γι'αυτό...

Θα είμαστε κάτω αν χρειαστεί και την επόμενη φορά,ακόμα πιο δυναμικά,
με άσπρα πρόσωπα και κόκκινα μάτια........................

Όποιος έχει άλλες φωτογραφίες ας τις ανεβάσει στο topic παρακαλώ!

Από το φωτογραφικό υλικό που ανέβηκε σε αυτό το topic προκύπτει ένα σημαντικό συμπέρασμα:

Οι αίθουσες της Νομικής Σχολής Αθηνών θέλουν βάψιμο. ΤΗΜΜΥδες ορμάτε!

Ναι σωστά παίζει κι αυτό...Μόνο αυτό μας έλειπε εκείνη την ώρα,να βάψουμε τις αίθουσες!Είχαμε βάψει τα μούτρα μας...

Χειρων, δεν πιστεύω αυτό σου το σχόλιο να είναι υπονοούμενο για την επαγγελματική αποκατάσταση των ημμυδων...! :D

Η ειδίκευση στο πτυχίο σε όλο της το μεγαλείο!

«Λίγο ξύλο ακόμη; …Όχι ευχαριστώ»
 

Τι έγινε στη φοιτητική συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας στις 27 Ιουνίου…
 

Εκτός από ξύλο και δακρυγόνα, σε αυτή την πορεία τα ΜΑΤ έριξαν και… παραλυτικά! (προσωπική μαρτυρία από… πειραματόζωο)

 

 

Κάλυπτα τη συγκέντρωση και την πορεία φοιτητών – πανεπιστημιακών από τις 12 το μεσημέρι της Τρίτης 27 Ιουνίου στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπως και τις προηγούμενες κινητοποιήσεις στο χώρο της Παιδείας, για το ραδιόφωνο της ΝΕΤ 105,8.

 

Για μια ακόμη φορά η φοιτητική συγκέντρωση ήταν ιδιαίτερα μαζική, με παλμό, πάθος, χιούμορ, φαντασία και πρωτοτυπία. Ας σημειωθεί ότι στην κεφαλή της πορείας υπήρχε και ένας ηγούμενος, ο πάτερ Τιμόθεος αν δεν κάνω λάθος, ο οποίος βοηθούσε μάλιστα τους φοιτητές και κρατούσε μαζί τους τα πανό.

Από την αρχή της συγκέντρωσης στα Προπύλαια και της πορείας που ακολούθησε οι φοιτητές ήταν με περιφρούρηση και μάλιστα πολύ ευδιάκριτη.

Εμφανέστατη ήταν η περιφρούρηση της πορείας, όπως εμφανέστατη ήταν και από νωρίς η παρουσία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή και σε κοντινή απόσταση γύρω από την πλατεία Κλαυθμώνος, τη Σταδίου, την Ακαδημίας, τη Βουλή, το Σύνταγμα, τη Μητροπόλεως…

 

Με φαντασία, χιούμορ και πρωτοτυπία, αλλά και περιφρούρηση

 

Από την ώρα που ξεκίνησε η πορεία (το κάλεσμα των καταλήψεων ήταν στη 1 το μεσημέρι) κινήθηκε πάντα με αλυσίδες περιφρούρησης από την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου.

Στην πλατεία Συντάγματος άρχισε να κλείνει ο κλοιός της αστυνομίας γύρω από τους φοιτητές και ακόμη περισσότερο την στιγμή που η κεφαλή της φοιτητικής πορείας σταμάτησε στην αρχή της Μητροπόλεως προς το υπουργείο Παιδείας, που ήταν αποκλεισμένο από δυνάμεις των ΜΑΤ.

Μετά από ολιγόλεπτη διαμαρτυρία στην αρχή της Μητροπόλεως, οι φοιτητές άρχισαν να οπισθοχωρούν και να απομακρύνονται. Το ένα κομμάτι της πορείας κινήθηκε από το Σύνταγμα, μπροστά από το ξενοδοχείο Μ. Βρετάννια προς τη Βουλή, ενώ το δεύτερο τμήμα της πορείας κατευθύνθηκε προς τη Βουλή μέσω της οδού Οθωνος στο Σύνταγμα.

 

Η πορεία ενώθηκε ξανά στη Βουλή και κατευθύνθηκε προς την Πανεπιστημίου

 

Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίσθηκε περισσότερο, όταν οι διμοιρίες άρχισαν να σφίγγουν τον κλειό και οι αστυνομικοί άρχισαν να πλησιάζουν απειλητικά την πορεία. Τότε ξεκίνησαν οι προκλήσεις με ύβρεις και άσεμνες χειρονομίες από την πλευρά των αστυνομικών προς τους φοιτητές.

Τόσο στην αρχή της Πανεπιστημίου όσο και κατά την διέλευση των φοιτητών προς τα Προπύλαια, οι διμοιρίες είχαν εισχωρήσει στα πλάγια της πορείας και προκαλούσαν συνέχεια.

Ακατονόμαστες βρισιές, χυδαιότητες, απειλές… Οι περισσότεροι άνδρες των ΥΑΤ και της ΟΠΚΕ κρατούσαν τα κλομπς ανάποδα και τα δακρυγόνα στα χέρια προς την πλευρά των φοιτητών, που οπισθοχωρούσαν στα Προπύλαια, ενώ ανάλογη φρασεολογία χρησιμοποιούσαν και για τους φωτορεπόρτερ, δημοσιογράφους και κάμεραμαν που κατέγραφαν τα γεγονότα.

Από τη Βουλή προς την κάθοδο της Πανεπιστημίου αρχίζουν να πλησιάζουν την πορεία και από την πλευρά του δρόμου και από τα πεζοδρόμια και προσπαθούν να κόψουν ξανά την πορεία στα δύο. Όταν αρχίζουν οι πρώτες αντιδράσεις από τους φοιτητές με συνθήματα για να απομακρυνθούν τα ΜΑΤ, οι διμοιρίες ανεβαίνουν στο πεζοδρόμιο και αναπτύσσονται στα πλάγια. Κινούνται σε πιο γρήγορο ρυθμό, σχεδόν τρέχουν, ενώ κατά το πέρασμά τους προκαλούν με βρισιές και άσεμνες χειρονομίες. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις στην οδό Σταδίου αστυνομικοί επιτέθηκαν μεμονωμένα προς τις αλυσίδες περιφρούρησης των φοιτητών.

 

Η παραβίαση του ασύλου… και τι επακολούθησε

 

Λίγο μετά το Οφθαλμιατρείο οι διμοιρίες των ΥΑΤ και ΟΠΚΕ άρχισαν να περπατούν προς το Πανεπιστήμιο και να αναπτύσσονται στο χώρο. Στην προκλητική παραβίαση του ασύλου –για δεύτερη φορά σε δύο πορείες- οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί αντέδρασαν και άρχισαν να φωνάζουν στους αστυνομικούς να σταματήσουν γιατί καταπατούν το άσυλο. Μάλιστα, για δύο τρία λεπτά οι πρώτοι της διμοιρίας σταμάτησαν και άρχισαν να κοιτάζονται μεταξύ τους. Την ίδια στιγμή φοιτητές ανεβαίνουν από το πεζοδρόμιο στο χώρο του Πανεπιστημίου και κάνουν αλυσίδες φωνάζοντας στα ΜΑΤ: «Καταπατάτε το άσυλο. Από εδώ δεν θα περάσετε».

 

Τα ΜΑΤ απειλούν τους φοιτητές κρατώντας στα χέρια τους δακρυγόνα, ενώ οι διμοιρίτες τους δίνουν την εντολή να προχωρήσουν. Όταν οι πρώτοι ξεκινούν, εκτοξεύεται από τη μεριά των φοιτητών ένα πλαστικό μπουκάλι νερό. Πριν καν οι σταγόνες του νερού πέσουν στ έδαφος, εξαπολύεται από τα ΜΑΤ επίθεση. Χτυπούν τους φοιτητές και προσπαθούν να κόψουν την πορεία. Ένα κομμάτι των φοιτητών κινείται προς την Ασκληπιού, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν μπει μέσα στα Προπύλαια. Το άλλο κομμάτι της πορείας κατευθύνεται προς την Ομόνοια. Οι αστυνομικές δυνάμεις ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής και στην Ασκληπιού προσπαθούν να πλησιάσουν από τα πλάγια. Στο ύψος των Προπυλαίων γίνονται οι τελευταίες αψιμαχίες με τους φοιτητές να προσπαθούν να κρατήσουν μακριά από την πορεία την Αστυνομία.

 

«Χτυπήματα ΜΑΤ»… με τις λαβές των κλομπς

 

Η Σόλωνος έχει κίνηση από αυτοκίνητα, τα οποία ακινητοποιούνται και γίνεται κομφούζιο. Οι φοιτητές στην πορεία στρίβουν δεξιά στις Σκουφά και Διδότου για να βγουν στη Μασσαλίας με τελικό προορισμό τη Νομική. Τα ΜΑΤ έχουν αρχίσει και πλησιάζουν τρέχοντας. Στριμώχνουν κόσμο δεξιά και αριστερά στα πεζοδρόμια και στο κατέβασμά τους στη Μασσαλίας σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους – περαστικούς, μοτοσικλετιστές, φοιτητές, δημοσιογράφους, φωτορεπόρτερ, κάμεραμαν. Με τα κλομπς ανάποδα χτυπούν ανελέητα με τις λαβές σε επιλεγμένα σημεία: στο κεφάλι, στους κροτάφους, στον αυχένα, στη ραχοκοκαλιά, στις κλείδες και στα νεφρά. Χτυπούν με τις ασπίδες και με κλοτσιές, μετατρέπουν τις γυναίκες σε σάκους του μποξ. Τα χτυπήματα είναι με μένος, όπως μανιασμένες είναι και οι επιθέσεις σε φωτορεπόρτερ, δημοσιογράφους και κάμεραμάν επειδή είναι εκεί και καταγράφουν τη βαρβαρότητα και την κτηνωδία («υπερβάλλοντα ζήλο» το λένε στη… γλώσσα τους).

 

 

Χειρότερη καταστολή, βέβαια, δέχθηκαν φοιτητές και φοιτήτριες, οι γονείς τους, όπως και περαστικοί, μοτοποδηλάτες και όλοι όσοι βρέθηκαν μπροστά στις επελάσεις των ΜΑΤ.

 

Χτυπούσαν επιλεκτικά και με ιδιαίτερο μένος τις γυναίκες

 

Η κοπέλα που έχει συλληφθεί λίγο νωρίτερα ξυλοκοπείται αλύπητα – επίσης με τις λαβές των κλομπ και με κλοτσιές στο κεφάλι. Στο δεξί της μπράτσο τρέχει αίμα και φαίνονται οι ανοιχτές πληγές που προκλήθηκαν από τα χτυπήματα με τις λαβές των κλομπς.

Μια γυναίκα δίπλα της, μητέρα της πιθανόν, της κρατάει το χέρι και παρακαλεί τους αστυνομικούς να την αφήσουν. Ένας από τους «Ράμπο» τη σπρώχνει βίαια με την ασπίδα, ένας άλλος τη βρίζει και ένας τρίτος τη χτυπά με την ασπίδα πάνω σε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο. Ο φωτορεπόρτερ, αν και χτυπημένος, συνεχίζει να τραβά και οι αστυνομικοί τον στριμώχνουν στη γωνία Μασσαλίας και Σόλωνος, όπου έχει σταθεί. Τον σπρώχνουν και τον πετούν στο δρόμο προκειμένου να χτυπηθεί από τις πέτρες που εκτοξεύονται εκατέρωθεν.

 

Μια άλλη φοιτήτρια… την τραβούν οι αστυνομικοί από τα μαλλιά και

την ξυλοκοπούν αλύπητα. Ακόμη και όταν είναι πεσμένη στο δρόμο δέχεται τις «περιποιήσεις» με κλοτσιές και τις λαβές των κλομπς.

 

Ένας άλλος νεαρός με μοτοποδήλατο βρίσκεται ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα, αλλά οι αστυνομικοί τον πετούν κάτω και τον ποδοπατούν μαζί με το μοτοποδήλατο.

Και πριν προλάβει να φωνάξει δύο φορές «γιατί με χτυπάτε», σιώπησε απότομα και σωριάστηκε στο δρόμο από ένα «χτύπημα ΜΑΤ» με κλομπ στο κεφάλι.

 

«Καρέ-καρέ»… οι βιαιότητες
230;
 

Και επειδή οι βιαιότητες καταγράφονταν, από το μένος των ΜΑΤ δεν γλιτώνουν ούτε οι δημοσιογράφοι… (εξάλλου οι ένστολοι των διμοιριών που είχαν «αφηνιάσει» στην οδό Μασσαλίας μάς το είχαν «τάξει» νωρίτερα στα Προπύλαια, όταν τους ακούσαμε να μας φωνάζουν, ανάμεσα σε βωμολοχίες και άσεμνες χειρονομίες, ότι «με σας θα τα πούμε σε λίγο» και άλλα ανάλογα απειλητικά.

 

Έτσι και έγινε…

 

Δεν χρειάζονται αφορμή για να χτυπήσουν. Μόνο και μόνο επειδή τραβά με τη φωτογραφική του μηχανή τις βιαιοπραγίες των ΜΑΤ, οι ροπαλοφόροι επιτίθενται στον φωτορεπόρτερ Αλέξανδρο Μπελτέ (ΑΠΕ) και του σπάνε τη μηχανή. Χτυπούν και τον ίδιο στο πρόσωπο και του σπάνε τα γυαλιά μυωπίας που φοράει, ενώ από τύχη δεν του έσπασαν τη μύτη και τα τζάμια των γυαλιών δεν προκάλεσαν σοβαρότερη ζημιά.

Η συνάδελφος Αργυρώ Μώρου προσπαθεί να προστατεύσει τον φωτορεπόρτερ. Επιτίθενται και σε εκείνη. Με τις ασπίδες την πετάνε στον τοίχο και τη χτυπούν με τη λαβή του κλομπ στην ωμοπλάτη. Επίσης, χτυπούν τον φωτορεπόρτερ της «Ελευθεροτυπίας» Σπύρο Τσακίρη (και αυτόν με τη λαβή του κλομπ), ο οποίος προσπαθεί να καταγράψει τη βαρβαρότητα. Τα χτυπήματα που δέχεται είναι χειρουργικά, στον αυχένα, στο πρόσωπο και στο μάτι με κάθετη κίνηση του κλομπ.

Το μένος των ΜΑΤ βγαίνει και πάνω στον γράφοντα, με μια νέα εκπαιδευτική λαβή που διδάσκονται τα «παλικάρια» των ΜΑΤ και ίσως να την ονομάζουν…

«σε αρπάζω από τα μαλλιά και σε τινάζω σαν γάτα».

Χειρουργικά χτυπήματα καταφέρνουν και στον φωτορεπόρτερ Θανάση Δημόπουλο, (Πρίσμα), που του σπάνε τη φωτογραφική μηχανή και τον χτυπούν στο πρόσωπο, ενώ χτυπημένοι και τραυματισμένοι είναι ακόμη ο Σάκης Πουλιάσης και ο οπερατέρ Νίκος Σκίτσας (Alter).

Ανάλογη «τύχη» είχαν και δύο δημοσιογράφοι που κάλυπταν την πανεκπαιδευτική διαδήλωση της Πέμπτης 6 Ιουνίου 2006, οι συνάδελφοι Θανάσης Κάππος από τον Ρ/Σ «Στο Κόκκινο» και ο Θεοδόσης Πάνου από το ραδιόφωνο του ΑΝΤ1.

 

 

Αποπνικτική ατμόσφαιρα και από την οδό Σίνα, αλλά και μέσα στη Νομική

 

Από την άλλη πλευρά της Νομικής στην οδό Σίνα τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις συγκρούονται με φοιτητές και η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική από τα δακρυγόνα τόσο στο δρόμο όσο και μέσα στη Νομική, όπου μαθαίνουμε ότι υπάρχουν τραυματίες, άνθρωποι λιπόθυμοι και πολλοί φοιτητές αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα.

Τα ασθενοφόρα καθυστερούν και ένας λόγος ήταν ότι τους απαγορεύουν την προσέγγιση στη Νομική οι αστυνομικοί των ΜΑΤ.

Τελικά, τρία ασθενοφόρα, εκ των οποίων το ένα ήταν κινητή μονάδα, προσεγγίζουν την είσοδο της Νομικής και παραλαμβάνουν τους τραυματίες, ενώ εξακολουθούν να σημειώνονται επιθέσεις με δακρυγόνα από την πλευρά των διμοιριών που είναι επί της Μασσαλίας και των φοιτητών.

 

Έξω και μέσα στη Νομική δεν είναι οι 10 κουκουλοφόροι… είναι 10.000 φοιτητές (όλη η πορεία δηλαδή), που όντως φορούν μαντίλια και καλύπτουν τα πρόσωπα και τα μάτια τους για να προφυλαχτούν από τα δακρυγόνα που πέφτουν ακατάπαυστα…

Είναι ενδεικτικό ότι σε μία μόνο από τις επιθέσεις της αστυνομίας μετρήθηκαν οι ήχοι από 9 δακρυγόνα, ενώ σε μια άλλη εκτοξεύτηκαν 12 δακρυγόνα…

 

 

Έριξαν και παραλυτικά… (προσωπική μαρτυρία από πειραματόζωο)
 

Ο γράφων δέχθηκε τις «περιποιήσεις» αστυνομικών (ΥΑΤ) σε μια από τις εφόδους που έγιναν στη Μασσαλίας, την στιγμή που προσπαθούσε να βοηθήσει μια κοπέλα που είχε πέσει κάτω.

 

Αυτό που θυμάμαι είναι ότι με άρπαξε κάποιος από τη διμοιρία ΥΑΤ από τα μαλλιά, μου τράβηξε το κεφάλι προς τα πίσω και με γονάτισε. Με χτύπησε στην πλάτη και στη μέση και μου έριξε στο πρόσωπο χημικό. Με άφησε –πιθανολογώ- κατά την οπισθοχώρηση που έκανε ο ίδιος και οι υπόλοιποι της διμοιρίας του όταν καταδιώχθηκαν από φοιτητές.

 

Λίγα λεπτά αργότερα, εκτός των άλλων, άρχισαν να μουδιάζουν τα άκρα μου, τα χέρια μου πάγωσαν και έσφιξαν μόνα τους, ενώ παρά τις «εγκεφαλικές» μου προσπάθειες δεν μπορούσα να κουνήσω τα δάχτυλά μου. Ένιωσα να χάνω τις αισθήσεις μου, έπεσα… Ήταν σαν να παγώνω… Ωστόσο καταλάβαινα, άκουγα, έβλεπα, αλλά εμένα ακίνητος και παγωμένος. Σκεφτόμουν τις εντολές που έπρεπε να δώσει ο εγκέφαλος, αλλά δεν μπορούσα να τις εκτελέσω. Δεν μπορούσα να κουνηθώ, ενώ άρχισα να χάνω και τα λόγια μου και στο τέλος δεν μπορούσα να μιλήσω.

Είχα μουδιάσει, είχα παραλύσει και φυσικά τρομοκρατήθηκα, γιατί νόμισα ότι είχα υποστεί εγκεφαλικό, αλλά ούτε και αυτό μπορούσα να... ρωτήσω γιατί δεν μπορούσα να μιλήσω..

Η συνάδελφος Αργυρώ Μώρου, παρά το γεγονός ότι ήταν χτυπημένη, με συνόδευσε με ασθενοφόρο στο Γενικό Κρατικό «Γ. Γεννηματάς». Μου έβαλαν αμέσως ορό και μετά από περίπου μιάμιση ώρα άρχισα να κουνάω τα χέρια μου και να επανέρχεται η ομιλία μου.

Ας σημειωθεί ότι και οι ιατροδικαστές που με εξέτασαν αργότερα, ακούγοντας να τους περιγράφω τα συμπτώματα, ανέφεραν ότι είχα δεχθεί παραλυτικό.

 

Χτυπημένη με χειροπέδες

 

Επίσης στο Γενικό Κρατικό είχαν μεταφέρει και τη φοιτήτρια που είχαν συλλάβει τα ΜΑΤ. Όπως ενημερώθηκα αργότερα από άλλους συναδέλφους μου, η κοπέλα ήταν πολύ χτυπημένη, αιμόφυρτη, με χειροπέδες και πολλούς αστυνομικούς με πολιτικά γύρω της, ενώ δημοσιογράφοι και γιατροί διαπληκτίστηκαν με τους φρουρούς της φοιτήτριας, χωρίς αποτέλεσμα.

 

 

 

Ως δημοσιογράφος, όφειλα να ξέρω πώς ξεκίνησαν τα επεισόδια…
 

Ήμουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας… στις προκλήσεις των αστυνομικών, στις ακατονόμαστες βωμολοχίες (άθλιες βρισιές), στις απειλές, όπως «με σας θα τα πούμε αργότερα, θα σας κανονίσουμε σε λίγο», στις αναίτιες επιθέσεις, την ασύστολη χρήση χημικών, τους δολοφονικούς ξυλοδαρμούς κρατώντας τα κλομπς ανάποδα, χτυπώντας με τις λαβές (χτυπήματα από τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να υπάρξουν νεκροί), τις επιλεκτικές βαρβαρότητες σε γυναίκες που βρέθηκαν στο δρόμο των ΜΑΤ, στην εκτόξευση δακρυγόνων κάθετα προς τους διαδηλωτές στο ύψος του κεφαλιού, στα μοτοποδήλατα που παρέσυραν στη Μασσαλίας κατά την επέλασή τους οι «Ράμπο», στους ξυλοδαρμούς συναδέλφων μου που προσπαθούσαν να καταγράψουν τις βαρβαρότητες.

Επίσης είδα, τόσο στην Οδό Μασσαλίας όσο και από την πλευρά της οδού Σίνα, την αρμονική συνύπαρξη και δράση αστυνομικών και ανθρώπων με πολιτικά ρούχα που είχαν κοντοκουρεμένα κεφάλια και φορούσαν τζόκεϊ. Αυτοί οι «αγανακτισμένοι» πολίτες πετούσαν πέτρες με τις ευλογίες των ΜΑΤ και έβριζαν τους φοιτητές.

 

Μπροστά σε όλα αυτά λοιπόν, ως άνθρωπος και βάσει των αρχών και των αξιών μου, είχα υποχρέωση να βοηθήσω οποιονδήποτε και οποιαδήποτε ήταν πεσμένος στο έδαφος, με κάθε τρόπο και με κάθε τίμημα.

Η αξιοπρέπεια είναι πολύ πιο δυνατή από όλα τα χτυπήματα, ακόμη και με τις λαβές των κλομπς.

 

 

 

Παράκληση

 

Προσπαθούμε να συλλέξουμε στοιχεία και η κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη.

Για το λόγο αυτό, παρακαλώ την κοπέλα που σε μια από τις εφόδους των ΜΑΤ είχε πέσει στη Μασσαλίας στο δρόμο, λίγο μετά την καφετέρια, αριστερά μετά τις καρέκλες, και την οποία προσπάθησα να βοηθήσω, να επικοινωνήσει μαζί μου ή με άλλο συνάδελφο. Επίσης στο σημείο ήταν και μια άλλη κυρία, πιθανολογώ μητέρα της ή συγγενής της. Από τις σημειώσεις μου, όσες μου απέμειναν δηλαδή, υπολογίζω ότι ήταν μετά τις 4.30 με 5 το απόγευμα. Από τα… όσα συνέλεξα, εκτιμώ ότι ήταν περίπου κοντά στις 6, γιατί χρονικά εκεί περίπου με μάζεψαν οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι.

Αν έχω χάσει το χρόνο, το οφείλω στο νέο προϊόν, το οποίο στην απλή γλώσσα ονομάζεται «παραλυτικό» και σύμφωνα με πληροφορίες από καλά ενημερωμένες πηγές, η χρήση του δεν γίνεται πρώτη φορά στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας… 


Σπύρος Χαλικιάς
Μέλος της ΕΣΗΕΑ
Ρεπόρτερ της ΝΕΤ 105,8

 athens indymedia (http://athens.
indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=538157)

Αηδία...  :(

Ίσως γι'αυτό όταν ήμουν μες στη νομική,μέσα σε μια στιγμή όλο το αριστερό μου πόδι είχε αγκυλωθεί και δεν μπορούσα να το κουνήσω.Ένα τέταρτο έκανα να το περπατήσω λίγο.
Τι άλλο θα μας ρίξουν πια;